Ben zojuist naar de supermarkt gerend om zo'n kek led-lampje te halen voor m'n bureaulamp aangezien het oude lampje even daarvoor was doorgefikt.
Lampje opgehaald en vervolgens naar de kassa gelopen, waar een enorme rij stond met mensen die voor de komende tien jaar boodschappen hadden gedaan, zo leek het. Na zo'n tien minuten ging er een tweede kassa open en werd ik door de dame achter de tweede kassa verzocht om bij haar het lampje af te rekenen. Dus ik naar de zojuist geopende kassa en wat schetst mijn verbazing: een tokkie echtpaar, bij elkaar zo'n 300 kilo wegend en met een winkelwagen vol euroshopper bier, knakworsten, kipkluifjes, hamburgers, huismerk chips en zulks meer, sneldde zich (zij stonden achteraan in de 'oude' rij) langs mij heen om hun troep af te rekenen.
Dus ik er alsnog langs om m'n lampje af te rekenen, waarop de mannelijke tokkie schuimbekkend en met een enigszins bibberende stem begon te schreeuwen: "JOA, HEY! WIL JE ER OM VECHTEN OF ZO?! KOM DAN JOH HEY!".

Toen hij mij vervolgens een duw gaf wilde ik 'm een beuk verkopen, maar hield (gelukkig) net op tijd in, waarop de bedrijfsleider tussenbeide kwam en de boel suste. Het lampje heb ik (uiteindelijk) aan de tabaksbalie mogen afrekenen.
Klacht: tokkies die voordringen alsof hun leven er vanaf hangt en vervolgens stampij gaan lopen maken als ze er op aangesproken worden.
Sub-klacht: niet meer zorgeloos, zoals in je tiener/twintiger jaren, iemand een paar teringbeuken kunnen verkopen omdat je nu een hoop verantwoordelijkheden hebt in tegenstelling tot op de maatschappij parasiterende sujetten zoals dat nijlpaarden echtpaar in de supermarkt.