Omgaan met het overlijden van een dierbare #4

quote:

Op zondag 3 mei 2015 15:16 schreef coscha het volgende:
Nog nooit eerder in dit topic geweest, maar nu ik dit zo lees wil ik even iets van mij afschrijven:

Want bah, ik voel me steeds zo alleen. Het is nu 3 jaar geleden dat ik mijn moeder en oma ben verloren. Ik heb ook nog nooit een relatie gehad en ik heb het idee dat ik zoveel mis. Dan denk ik: het is niet eerlijk. Iedereen doet leuke dingen met het gezin, kan zijn hart uitstorten bij zijn of haar moeder, gaan bij opa's en oma's op visite etc. en dat zijn dingen die ik niet kan en nooit meer zal kunnen. En ook nooit iemand die bij mijn zijde staat om me door moeilijke tijden heen te slaan, ik vind het gewoon fucking oneerlijk. Maar dan denk ik ook weer dat ik niet mag zeuren, want ik heb mijn vader nog, en een aantal goede vriendinnen, maar ik heb ook geen vriendengroepen... En dan probeer ik zo hard gelukkig te worden in m'n eentje maar ik heb gewoon mensen om me heen nodig

Het is ook oneerlijk. van mijn sportclub ben ik de enige zonder moeder, van mijn oude klasgenoten ben ik de enige zonder moeder, van iedereen met wie ik omga ben ik de enige zonder moeder, waarom moet mij dat overkomen denk ik dan . Dan zie ik allerlei mensen en dan denk ik: waarom ben jij niet gewoon dood jij hebt geen kinderen, jij bent al 80, jij leeft fucking ongezond, jij bent gewoon een kutwijf en dat soort dingen

Jij hebt gewoon behoefte aan een relatie denk ik kun je hart niet uitstorten bij je vader en/of je vriendinnen?

Het leven is oneerlijk, accepteer dat. En ipv ergens in blijven hangen ( verliezen van een dierbare / ouder ) kan je dat ook gebruiken om je zelf sterker te maken. Geef het een plekje, leef door en vergeet die persoon nooit.

Ik ben 5 jaar geleden 5 dagen na m'n 30ste verjaardag te vieren m'n moeder verloren. Oneerlijk enz enz enz! Maar mijn leven gaat door! En als ik dat vergelijk met 6 of langer jaren geleden zie en merk ik dat ik meer geniet van het leven. Ik kan meer genieten van hele simpele dingen! Dat heeft het overleiden van m'n moeder mij gebracht. Echt neem van mij aan, blijf er niet in hangen waarom, gemeen enz enz enz. Het vreet je namelijk op.

quote:

Op woensdag 6 mei 2015 01:02 schreef KwadeAfdronk het volgende:

[..]

Het is ook oneerlijk. van mijn sportclub ben ik de enige zonder moeder, van mijn oude klasgenoten ben ik de enige zonder moeder, van iedereen met wie ik omga ben ik de enige zonder moeder, waarom moet mij dat overkomen denk ik dan . Dan zie ik allerlei mensen en dan denk ik: waarom ben jij niet gewoon dood jij hebt geen kinderen, jij bent al 80, jij leeft fucking ongezond, jij bent gewoon een kutwijf en dat soort dingen

Jij hebt gewoon behoefte aan een relatie denk ik kun je hart niet uitstorten bij je vader en/of je vriendinnen?

Jaa ik kan wel bij mijn vader en vriendinnen terecht gelukkig. Zit nu alleen even in een dipje en dan is het allemaal gewoon heel rot en is het moeilijk om ook de positieve dingen te zien.

En het is ook gewoon klote dat andere mensen iets hebben wat jij niet hebt. Maar andere mensen dood wensen schieten we ook niets mee op. Hoewel ik je begrijp hoor, zeker bij mensen die ongezond leven.

& ook_gek: Het is mooi dat jij zo'n instelling hebt! Die probeer ik ook wel te hebben hoor. Ik sta ook zeker niet stil in mijn leven, maar dat wordt misschien beter met de jaren. Denk dat het ook wel anders is om een ouder te verliezen wanneer je een puber bent dan wanneer je een 30er bent. Dan heb je misschien je zaakjes wat beter in orde en sta je al op je eigen twee benen.

quote:

Op woensdag 6 mei 2015 11:08 schreef ook_gek het volgende:
Het leven is oneerlijk, accepteer dat. En ipv ergens in blijven hangen ( verliezen van een dierbare / ouder ) kan je dat ook gebruiken om je zelf sterker te maken. Geef het een plekje, leef door en vergeet die persoon nooit.

Ik ben 5 jaar geleden 5 dagen na m'n 30ste verjaardag te vieren m'n moeder verloren. Oneerlijk enz enz enz! Maar mijn leven gaat door! En als ik dat vergelijk met 6 of langer jaren geleden zie en merk ik dat ik meer geniet van het leven. Ik kan meer genieten van hele simpele dingen! Dat heeft het overleiden van m'n moeder mij gebracht. Echt neem van mij aan, blijf er niet in hangen waarom, gemeen enz enz enz. Het vreet je namelijk op.

Dat neem ik ook van je aan het is pas een paar weken geleden en 's nachts komen dan soms die gedachten

Ik hoop dat alles goed gaat hier met jullie

Ik ben inmiddels nu ruim een jaar later nadat de man waar ik mee samenleefde overleed.

En iets wat ik niet had gedacht: ik ben er goed doorheen gekomen.
Zelfs nieteens (intens)verdrietig zoals ik eerder was.

Praten doe ik nog steeds niet. Maar ik heb me er wel bij neergelegd dat K. er niet meer is en dat ik nu een nieuwe relatie heb en dat ik daarvoor moet gaan.

Het verleden komt toch niet meer terug.

Mwah. Zaterdag familiefeest, oma was anders vorige week jarig geweest. Vandaag een voor mij belangrijk examen gehaald en gisteravond lag ik al te huilen in bed omdat ik haar niet zou kunnen bellen. Moeilijk. Ben de hele week ook wat emotioneel instabiel vanwege dat etentje. Eigenlijk is het me te snel, denk ik... Ik mis haar.

~Never mind

[ Bericht 49% gewijzigd door Magica op 12-06-2015 06:22:46 ]

quote:

Op donderdag 11 juni 2015 22:02 schreef Sarasi het volgende:
Mwah. Zaterdag familiefeest, oma was anders vorige week jarig geweest. Vandaag een voor mij belangrijk examen gehaald en gisteravond lag ik al te huilen in bed omdat ik haar niet zou kunnen bellen. Moeilijk. Ben de hele week ook wat emotioneel instabiel vanwege dat etentje. Eigenlijk is het me te snel, denk ik... Ik mis haar.

moeilijk is dat he? Iets wat je zo graag zou willen delen met iemand maar degene is er niet meer

quote:

Op zondag 14 juni 2015 02:20 schreef mascara-klodder het volgende:

[..]

moeilijk is dat he? Iets wat je zo graag zou willen delen met iemand maar degene is er niet meer

Er zijn gewoon zoveel van dat soort dingen...

Één van de laatste dingen die ik van haar hoorde was dat motorrijden toch echt niks voor een vrouw was. Mijn eerste rijles was de week naar haar begrafenis en volgende week heb ik mijn laatste examen. En ze gaat er nooit meer zijn om te zeggen dat ze het toch wel heel leuk voor me vindt, als ik haar helemaal enthousiast bel dat ik geslaagd ben.

Ik heb nog steeds haar foto niet op de kaart gezet want elke keer dat ik die zie bij m'n ouders voelt het naar. En tegelijk voelt het inmiddels alsof ik er na een halfjaar wel overheen zou moeten zijn, niet nog elke twee weken wel een keer opeens beginnen te huilen omdat er iets is wat me aan haar doet denken.

Ik haat dit.

Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.

Doorbijten hoe rot ook, sterk voor jezelf blijven.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2015 01:25 schreef Alvi het volgende:

[..]

Doorbijten hoe rot ook, sterk voor jezelf blijven.

Gaat vanochtend gelukkig inderdaad alweer een stuk beter.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.

Ik hoop dat je op je verjaardag op een mooie manier kunt stilstaan bij je oma. Deel je verdriet en je mooie herinneringen. Het is bitterzoet.

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2015 00:46 schreef Sarasi het volgende:
Mijn verjaardag was altijd de leukste dag van het jaar, en momenteel zou ik 'm het liefste helemaal overslaan. Ik wil gewoon in een hoekje kruipen en daar de hele dag niet uitkomen. En dat zal vast ook gedeeltelijk het tijdstip zijn want 's nachts is alles erger maar ik heb gewoon heel erg het gevoel dat ik dit niet kan.

1 dag voor m'n 25ste verjaardag vertelde m'n moeder dat ze borstkanker had. Ze wilde dat later zeggen maar ze moest naar het ziekenhuis. Was niet uit te stellen. Op mijn 30ste verjaardag was ze al terminaal. Ze heeft met al haar kracht nog aan tafel gezeten en mee gegeten. 5 dagen later is ze overleden. Nu 5 jaar later heb ik nog altijd geen zin om m'n verjaardag te vieren. Liefst laat ik die dag voorbij gaan.

Gelukkig heb ik hele goede vrienden die dit snappen en mij een week later mee uit eten nemen. En elk jaar besef ik weer dat het leven door gaat en je moet genieten. Op de dag van m'n verjaardag sta ik stil bij m'n moeder en breng ik de dag door met mensen die dicht bij mij zijn. Een week later vier ik m'n verjaardag. Werkt prima zo voor mij

-edit

sorry ik zal ophouden met posten krijg elke keer spijt

[ Bericht 77% gewijzigd door Magica op 10-08-2015 03:34:26 ]

In juni 2012 werd mijn opa van moeders kant plots opgenomen in het ziekenhuis met long/hartproblemen. Een enorm zelfstandige (en soms eigenwijze) man die nog nooit in het ziekenhuis had gelegen en nooit van hulp wilde weten. Want dat tastte zijn zelfstandigheid aan en dat vond hij verschrikkelijk. De week in het ziekenhuis was daarom ook het ergste wat hij kon meemaken. Nog frustrerender was dat hij na een week wel ontslagen werd maar naar een verzorgingstehuis moest in plaats van terug naar huis.Mijn oma ging met hem mee, want die kon niet alleen blijven wonen.
Groot was de opluchting toen we ze beiden de eerste avond goed verzorgd konden achterlaten. De ochtend erna nog gebeld met mijn moeder en alles kwam weer in rustiger vaarwater.

Des te groter de schok was toen die middag een telefoontje kwam dat hij was overleden. In eerste instantie was er de gedachte dat zijn lijf gewoon op was en hij niet meer wakker was geworden. Pas toen het hele gezin later die middag bij elkaar was kwam de grootste schok. Hij bleek zelf uit het leven gestapt te zijn. De week in het ziekenhuis en het vooruitzicht om voortaan veel meer zorg nodig te hebben en niet meer zo zelfstandig te zijn heeft hem blijkbaar gebroken. De man die een jappenkamp overleefde, die mijn door beginnende dementie soms heel onredelijke oma altijd voorop stelde, die zich nooit liet kennen, vond ergens de kracht om zo'n besluit te nemen.

Ik heb er vrede mee dat hij er niet meer is, en ik hoop dat hij zijn rust heeft gevonden. Ik had het hem absoluut gegund om nog een onbezorgde oude dag te hebben, maar niet op zo'n ongelukkige manier. Dat het zo heeft moeten eindigen vind ik verschrikkelijk. Maar weinig mensen weten wat er precies is gebeurd, en ik kan nu, na 3 jaar, nog steeds niet vertellen wat er precies is gebeurd. Ik weet het, maar ik kan er niks mee, het voelt heel akelig.

Net een jaar later zijn beide oma's, de laatste overgebleven grootouders, binnen een maand van elkaar overleden. Van beiden zat het eraan te komen, we wisten dat het op korte termijn ging gebeuren gezien de mentale en fysieke gesteldheid. Alhoewel het afscheid nemen van de oma's ook moeilijk was was het beter te behappen en voelde het beter (als je dat zo kan noemen).

Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..

Ik mis hem zo..

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..

Ik mis hem zo..

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 21:38 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Dankje

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..

Ik mis hem zo..

Bizar besef is dat ja. Dat je ouder bent dan je oudere broer of (in mijn geval) zus is geworden... ik heb het vorig jaar tot op de dag precies berekend zonder dat ik wist (of nog weet) waarom precies... Het besef was puur pijnlijk maar kon het niet loslaten.

Volgende maand wordt het de 2e verjaardag waar ze zelf niet bij kan zijn

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2016 21:24 schreef madam-april het volgende:
Het is vandaag 16 jaar geleden dat mijn broer is overleden.. Ik ben nu even oud als hij was toen hij stierf, dat voelt zo gek.. Ik ben 24, ik sta voor mijn gevoel nog aan het begin van mijn leven.. Voor hem was dit het eindpunt van zijn leven.. Te jong, gewoon echt te jong..

Ik mis hem zo..

Ahh lieverd toch

Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.

Waarom eindelijk?

Sterkte in ieder geval

Vandaag een jaar geleden dat mijn oom is overleden.. shit ik mis hem zo erg.

Mijn grootouders langs vaders kant overleden beiden aan een hartstilstand.

Ik heb het daar best moeilijk mee gehad vooral bij moemoe omdat ik daar op maandag mijn boterhammetjes ging opeten. Ik ging toen nog in Wuustwezel naar de middelbare school.

Dit is nu 25 jaar geleden.

Sommige mensen (middelbare school 2) vonden het 'debiel en stom' dat ik nog steeds rouwde.

Ik weet dat zoiets nooit helemaal 'verdwijnt' maar kan het gewoon nog geen plek geven in mijn chaotisch hoofd.

Soms heb ik behoefte aan grootmoeders raad en babbel ik met haar.

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 16:03 schreef sararaats het volgende:

Sommige mensen (middelbare school 2) vonden het 'debiel en stom' dat ik nog steeds rouwde.

Zo heel af en toe tref ik wel eens iemand die zoiets niet kan bevatten inderdaad, dat een verlies niet na een paar weekjes helemaal verwerkt is of kan blijven bijten. Ik ben wel blij dat ze dat ook uitspreken dan weet ik dat ik verder ook geen energie aan die persoon hoef te verspillen.

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 03:41 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Bizar besef is dat ja. Dat je ouder bent dan je oudere broer of (in mijn geval) zus is geworden... ik heb het vorig jaar tot op de dag precies berekend zonder dat ik wist (of nog weet) waarom precies... Het besef was puur pijnlijk maar kon het niet loslaten.

Volgende maand wordt het de 2e verjaardag waar ze zelf niet bij kan zijn

Ik kan er niet bij met mijn hoofd.. Ik realiseer me nu pas echt hoe jong hij nog was.. Ik was 8 toen hij overleed, dus 24 was in mijn beleving al best oud.. En op de een of andere manier heb ik eigenlijk altijd dat beeld in mijn hoofd gehad, van iemand die veel ouder was.. Maar nu ben ik even oud als hij was en dat besef komt hard aan. Hij was echt nog ontzettend jong..

Sterkte volgende maand

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.

Oh meis wat naar, gecondoleerd

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 14:39 schreef Godshand het volgende:

[..]

Waarom eindelijk?

Sterkte in ieder geval

Dat ik ingestort ben?

Ik hou me nu al een week groot voor mijn zusje. Gisteren had ik mijn breekpunt met dank aan alcohol

Ga nu weer sterk zijn. Moet een hoop geregeld worden nog. Mijn moeder had niks geregeld. Nieteens een uitvaartverzekering.

Gelukkig veel steun aan nichtje en peetouders en mijn vriend.

Oh en aan FOK! natuurlijk

quote:

Op zaterdag 22 oktober 2016 04:47 schreef mascara-klodder het volgende:
Raar dat dit topic omhoog komt opeens. Mijn moeder is woensdag overleden. Gisteren ben ik ingestort eindelijk.

Gecondoleerd

quote:

Op zondag 23 oktober 2016 10:52 schreef mascara-klodder het volgende:

Veel sterkte.

Sol, dikke dikke kus en sterkte

Mijn vader heft 2 maanden geleden een hartinfarct/stilstand gehad in zijn slaap. Minstens 8 minuten zonder zuurstof gezeten en 5 dagen in coma gelegen. Wonder boven wonder is hij er aardig uitgekomen, en nu 2 maanden later is hij weer bijna de oude. Hij is nog warrig en we vinden 'm wat autistisch geworden, maar eigenlijk kan 'ie zo goed als alles weer. Al heeft z'n conditie wel een flinke klap gehad natuurlijk. Mag volgende week weer definitief naar huis na 2 maanden in het ziekenhuis en de revalidatiekliniek gelegen te hebben Moet wel nog 3 dagen per week terug naar de revalidatiekliniek voor therapieën enzulks.

Net nu we dit gehad hadden is een week geleden opeens een vriend (~60jaar) van mijn moeder er tussenuit gepiept.. Toen het met mijn vader gebeurde, was hij de eerste die gebeld is en hij stond om 6u 's ochtends aan de deur om te helpen. Heb 'm de afgelopen 2 maanden ontzettend vaak gezien en opeens begaf z'n hart het. 2016 verliep zo mooi, en opeens is het 180 graden gedraaid. Een enorm vervelende tijd, en alles valt opeens tegelijkertijd. Je wordt je er wel opeens erg bewust van dat de dood altijd op de loer ligt, op deze manier

Kick.

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 08:28 schreef Lienekien het volgende:
Kick.

Tnx sgatjuhh

Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.


Dikke kus btw @NanKing

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:

[..]

Tnx sgatjuhh

Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.


Dikke kus btw @NanKing

Hey lieve sol, er is ook geen manier om met zulk verdriet om te gaan. Alles wat je dacht dat rouwen was, dat is het niet.

Er is ook geen oplossing voor je verdriet nu, behalve het over je heen te laten komen. Accepteer dat het gewoon zo ontzettend veel pijn doet. Ik zit mobiel en tikken is irritant, ik weet ook niet goed of ik het verwoord zoals ik helemaal wil.
Mocht je behoefte aan praten hebben zeg je t maar. Fb/mobiel/unameit

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:

[..]

Tnx sgatjuhh

Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.


Dikke kus btw @NanKing

Wat naar dat je je zo voelt.. heel veel sterkte en een virtuele knuffel

(Als je wil praten staat mijn DM altijd open)

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 08:58 schreef mascara-klodder het volgende:

[..]

Tnx sgatjuhh

Ik kan er geloof ik niet zo goed mee omgaan. Voel me heel erg verdrietig. Verder kom ik niet uit mijn woorden.

Weet je, het duurt even een tijdje voor je in de gaten hebt wat er nou eigenlijk gebeurde en het besef hebt dat het echt zo is.
Bij.mij duurde dat een jaar. Toen sloeg het me zogezegd in de nek (misschien heb ik dat al eerder gezegd, ik weet niet).
Mijn moeder ging dood en dat wist ik van tevoren maar het was gewoon echt 10 miljoen keer erger dan ik verwacht had. Niemand kan je daarop voorbereiden en mensen die het zelf niet meegemaakt hebben kennen het gevoel ook niet.

Het is niet raar en ook niet erg dat je er niet zo goed mee om kunt gaan. Dat heeft echt tijd nodig. En, die tijd komt heus. Maar nu is nu.

Ik meld me
Vlak voor Kerst is mijn stiefvader overleden aan kanker. Mijn moeder was na een best wel lastig leven eindelijk gelukkig. En toen verloor ze de liefde van haar leven. Op zich gaat het allemaal wel redelijk, want je realiseert je dat leven voor hem echt niet meer ging. Hij heeft een vol leven gehad en veel liefde gekend. Toch vind ik het zo oneerlijk! Hij was nog net geen 60 en zijn dochter heeft plannen om een gezin te starten.. Dat zal hij dus nooit meemaken. Hij was de liefste man die ik ooit gekend heb.

quote:

Op vrijdag 20 januari 2017 11:38 schreef lemmethinkaboutit het volgende:
Ik meld me
Vlak voor Kerst is mijn stiefvader overleden aan kanker. Mijn moeder was na een best wel lastig leven eindelijk gelukkig. En toen verloor ze de liefde van haar leven. Op zich gaat het allemaal wel redelijk, want je realiseert je dat leven voor hem echt niet meer ging. Hij heeft een vol leven gehad en veel liefde gekend. Toch vind ik het zo oneerlijk! Hij was nog net geen 60 en zijn dochter heeft plannen om een gezin te starten.. Dat zal hij dus nooit meemaken. Hij was de liefste man die ik ooit gekend heb.

Gecondoleerd en sterkte

quote:

Op vrijdag 20 januari 2017 18:24 schreef madam-april het volgende:

[..]

Gecondoleerd en sterkte

Dankjewel

Tja. Eigenlijk hoor ik hier (nog) niet, maar het voelt al wel zo.

Donderdag werd mijn moeder geopereerd om de kanker weg te laten halen, maar na twee uur zijn ze gestopt met opereren. Teveel uitzaaiingen gevonden. Niks meer aan te doen.

Het voelt heel bizar en onwerkelijk en alsof ik mijn moeder nu al 'kwijt' ben. Volgende week horen we hoe lang nog, maar het rouwen is eigenlijk al begonnen. Ik heb net een afspraak gemaakt met de huisarts om een doorverwijzing te krijgen voor de psycholoog, maar ik twijfel nog even of ik wil vragen om dezelfde psycholoog die ik jaren geleden ook al had, of dat ik beter naar een andere kan gaan.

Het vreemde is ook dat ik echt merk dat m'n hoofd 'vol' zit. Ik maak vreemde zinnen, veel taalfouten en kan niet meer op woorden komen.

Ai. Pijnlijk wel.
En tvp, ken het probleem maar wil alleen
lezen.

Sterkte de komende periode

. Laat maar.

twitter:

BBC twitterde op dinsdag 28-03-2017 om 14:22:02 📺 Documentary follows @rioferdy5 as he tries to come to terms with losing his wife. 'Rio Ferdinand: #BeingMumAndDad… https://t.co/eTQeCt8lma reageer retweet

Documentary follows @rioferdy5 as he tries to come to terms with losing his wife. 'Rio Ferdinand: #BeingMumAndDad', tonight 9pm @BBCOne.

Die trailer alleen al

Vandaag had ik weer een heel slechte dag, zomaar ineens, heb de hele dag aan mn vrouw gedacht, na het werk ben ik even langs haar graf gegaan, en nu voel ik me nog iets slechter dan vanmorgen, ik kan mijn ellende niet eens verdoven met de welbekende troep want ik ben bang dat ik dan weer compleet loco word. Ik heb het iig weer goed voor elkaar hier
En ik weet het, morgen nieuwe rondes en nieuwe kansen. En ik overleef het wel, hoe klote ik me ook voel, onkruid vergaat niet.

[ Bericht 12% gewijzigd door JohnShooter op 29-03-2017 21:31:16 ]