Dat heb ik nou ook, op de stomste momenten 'pakt' het me ineens terwijl ik tegenwoordig op d'r verjaardag en sterfdag niet veel emoties meer heb.quote:Op vrijdag 20 juli 2012 23:13 schreef Laysa het volgende:
In de loop der jaren heeft dit grote verdriet een plek gekregen. Maar op de meest onverwachte momenten valt het me toch rauw op mijn dak.
Dat gevoel heb ik nu ook. Of dit blijvende is, is moeilijk te zeggen. Men zegt wel: Ooit zal je er overheen geraken. Maar dat is praat na de zaak. Misschien dat de wonde wél heelt maar het litteken is voor eeuwig en altijd hé?quote:Op zondag 22 juli 2012 03:00 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Ik zou graag écht verder gaan en weer genieten, maar het wil gewoon niet.
Voor mij is het verlies nog maar heel kort geleden, maar ik verbaas me erover dat ik ineens zoveel meer hoor en zie dat voorheen aan me voorbij ging als irrelevant. Een songtekst, een liefdesscene, zelfs scenes uit animatiefilms, ineens komen die rechtstreeks binnen en voel ik me aangesproken.quote:Op zondag 22 juli 2012 03:00 schreef Lastpost het volgende:
emotioneel ben ik enerzijds echt een softie geworden die inmiddels al kan janken bij een verdomde tekenfilm of een kus-scene,
Dat ken ik wel ja, het gevoel dat dergelijke emoties in het algemeen veel dichter onder de oppervlakte zijn komen liggen.quote:Op zondag 22 juli 2012 12:57 schreef Disana het volgende:
[..]
Voor mij is het verlies nog maar heel kort geleden, maar ik verbaas me erover dat ik ineens zoveel meer hoor en zie dat voorheen aan me voorbij ging als irrelevant. Een songtekst, een liefdesscene, zelfs scenes uit animatiefilms, ineens komen die rechtstreeks binnen en voel ik me aangesproken.
Het lijkt er op dat jij "thuis" koppelt aan je moeder, heel bot wat ik nu ga zeggen... Maar je moeder is er niet meer en komt ook niet meer terug. Een "thuis" moet je nu dus zelf gaan creeren.quote:Op woensdag 15 augustus 2012 15:48 schreef spiritoffreedom het volgende:
Ik weet ni of ik dit nog mag posten hierzo, haal ma weg als het niet mag
Kben een meid van 26 jaar met een fysieke handicap. Ben op mn 18de gestopt met school, sindsdien 7 jaar samen met mn moeder (vader heb ik nimeer) tussen 4 muren gezeten. Familie heb ik niks aan. Nu is mn moeder vorig jaar gestorven aan de gevolgen van een hartstilstand. Sindsdien ben ik noodgedwongen moeten verhuizen naar een tehuis voor fysiek gehandicapten en heb ik alles achtergelaten....mn huis, mn spullen, mn hondje en uiteraard ben ik dus ook mn moeder kwijt. Ben hier best gelukkig. Heb een heel lief vriendje waar ik sinds 2 weken mee samenwoon maar een thuis?.....Nee dat heb ik niet meer. En da knaagt enorm, zeker op een dag als vandaag......kan er goed mee omgaan in het algemeen maar dan heb je weer is een conflict met het personeel hier en dan.......nee thuis zal ik dit nooit kunnen noemen en misschien vind ik die ook nooit meer..... en mn moeder komt ook nooit meer terug.........en ik weet even niet goed hoe daarmee om te gaan..........;(
ik ookquote:Op woensdag 15 augustus 2012 15:53 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Dat ken ik wel ja, het gevoel dat dergelijke emoties in het algemeen veel dichter onder de oppervlakte zijn komen liggen.
Zegt iedereen mij. ik weet alleen niet hoe.quote:Op woensdag 15 augustus 2012 16:01 schreef ook_gek het volgende:
[..]
Het lijkt er op dat jij "thuis" koppelt aan je moeder, heel bot wat ik nu ga zeggen... Maar je moeder is er niet meer en komt ook niet meer terug. Een "thuis" moet je nu dus zelf gaan creeren.
Je moeder terug halen kan je niet, je zelf een "thuis" geven en creeren kan je wel zelf. Je moet alleen uitzoeken op welke manier je dat moet doen.
Dingen die je niet kan verranderen moet je een plekje gaan geven, dingen die je wel kunt verranderen moet je actie op ondernemen
Heel veel succes en sterkte!
Tja jij bent de enige die weet hoe je dat kan doenquote:Op woensdag 15 augustus 2012 16:06 schreef spiritoffreedom het volgende:
[..]
Zegt iedereen mij. ik weet alleen niet hoe.
Wat dan wel? Daar moet je naar zoeken.quote:Op woensdag 15 augustus 2012 16:12 schreef spiritoffreedom het volgende:
ben ik mee bezig, maar spullen maken geen thuis
Ik zap of schakel geregeld snel weg, omdat ik niet door externe triggers geëmotioneerd wil worden. Maar regelmatig gaat het anders. Soms wil ik iets zien of horen omdat ik het mooi denk te gaan vinden; zoals de opening van de Olympische Spelen. Dan grijp ik in een leegte, omdat ik de emoties erover wil delen - maar de ander is er niet meer om ze mee te delen. Herken jij dat ook?quote:Op woensdag 15 augustus 2012 15:53 schreef Weltschmerz het volgende:
Dat ken ik wel ja, het gevoel dat dergelijke emoties in het algemeen veel dichter onder de oppervlakte zijn komen liggen.
Iemand zei tegen mij, nog voordat mijn man stierf: je kunt hem niet meer zien en spreken, maar je kunt nog wel van hem houden. Misschien maken spullen geen thuis, maar het besef dat je moeder nog in je gevoelens zit en het beste had gewenst, kan dat mogelijk wel.quote:Op woensdag 15 augustus 2012 16:12 schreef spiritoffreedom het volgende:
ben ik mee bezig, maar spullen maken geen thuis
Je kunt eens bij het LSR kijken: http://www.landelijksteunpuntrouw.nl/rouwgroepen.htmlquote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:14 schreef emmyemmy het volgende:
Waar moet je terecht als je er moeite mee hebt? Mijn moeder is 4 jaar geleden, toen ik 15 was, overleden. Heb het er nog moeilijk mee, wil graag er over praten o.i.d.
Vrienden? Famillie, of hier lekker anoniem?quote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:14 schreef emmyemmy het volgende:
Waar moet je terecht als je er moeite mee hebt? Mijn moeder is 4 jaar geleden, toen ik 15 was, overleden. Heb het er nog moeilijk mee, wil graag er over praten o.i.d.
Op welke manier beinvloed het je leven dan als ik mag vragen?quote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:22 schreef emmyemmy het volgende:
Okee, bedankt. En nee, echt iets van hulp ofzo, vrienden en familie werkt blijkbaar niet echt.
Heftige relatie gehad met je moeder schat ik in?quote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:29 schreef emmyemmy het volgende:
Blijvend schuldgevoel, spijt, dat soort dingen.
Nee, maar ik heb dan ook geen vriendin of vrouw verloren. Dus dat delen van bepaalde dingen is dan veel minder en specifieker.quote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:12 schreef Disana het volgende:
[..]
Ik zap of schakel geregeld snel weg, omdat ik niet door externe triggers geëmotioneerd wil worden. Maar regelmatig gaat het anders. Soms wil ik iets zien of horen omdat ik het mooi denk te gaan vinden; zoals de opening van de Olympische Spelen. Dan grijp ik in een leegte, omdat ik de emoties erover wil delen - maar de ander is er niet meer om ze mee te delen. Herken jij dat ook?
Dank voor het delen van deze mooie woorden Disanaquote:Op woensdag 15 augustus 2012 17:15 schreef Disana het volgende:
[..]
Iemand zei tegen mij, nog voordat mijn man stierf: je kunt hem niet meer zien en spreken, maar je kunt nog wel van hem houden. Misschien maken spullen geen thuis, maar het besef dat je moeder nog in je gevoelens zit en het beste had gewenst, kan dat mogelijk wel.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |