quote:ik had alleen angst, nooit over genoeg liefde maar dan reed ik (zwanger hè, dus zo labiel als een wipkip) langs het water, en dan overviel me de paniek. Straks moet ik kiezen welk kind ik eerst red als ik in het water rijd
ben nog nooit het water in gereden natuurlijk, het slaat helemaal nergens op, maar het gevoel dat ik dan moest kiezen, dat vond ik verschrikkelijk.
En als je lief dan bewusteloos raakt door de klap?quote:Op vrijdag 17 februari 2012 09:18 schreef MeNicole2 het volgende:
Oh jah dat heb ik ook vaak als we langs water rijden. Gelukkig zitten we altijd met zijn vieren in de auto. Dus mijn lief kan er 1 pakken en ik 1. Oudste is er eigenlijk nooit bij dus dat scheeld!!
Ja dat kan ook! Zelfde dat ik in het begin heel bang was dat er 's nachts brand zou komen.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 09:36 schreef Hydrogeny het volgende:
[..]
En als je lief dan bewusteloos raakt door de klap?
Hier hetzelfde, ik houd echt evenveel van ze, maar wat ik voor mezelf wel een taboe vond, is dat ik soms een van mijn kindjes niet leuk vind. Dan schaam ik me best, maar dat is toch van de zotte. Soms zijn je kindjes gewoon niet leuk. Als ze de hele dag dreinen, huilen, stout doen, schreeuwen. Ja... Dan vind ik ze niet zo heul lief.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 11:44 schreef mignonne het volgende:
oi die angsten ja
haha Silmarwen dat had ik ook, oudste was echt een ontzettende voorbeeldige baby en ik dacht echt van oef, wat nou als de volgende een huilbaby wordt? "dat trek ik niet en dan hou ik vast niet net zoveel van dat kind"
Ik kreeg waar ik niet op hoopte een huilbaby, maar vanaf de eerste seconde tot aan nu hou ik echt net zoveel van mn jongste als van mn oudste. Er wordt wel eens gezegd dat dat het laatste taboe is, om toe te geven dat je niet net zoveel van al je kinderen houdt, maar in mijn geval kan ik me daar écht niet in vinden.
herkenbaarquote:Op donderdag 5 juli 2012 11:34 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ja, vind ik ook hoor Simmu. Ik grijp ook niet altijd in omdat ik denk dat dat persé nodig is, maar gewoon vanuit mijn eigen frustratie om alle herrie en gedoe enzo .
hier ook idd!quote:Op donderdag 5 juli 2012 12:04 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Enn ik merk dat als ze elkaar in de weg zitten (of mij), wisseling van ruimte ook wel goed werkt. Dan gaan we naar de zolder, of naar buiten, of... vul maar in.
BJ, ken je dit boekje:quote:Op donderdag 5 juli 2012 11:31 schreef Beessie-Jen het volgende:
hier hoor ik alleen; NEEEEEEEEEEJ; DIE IS VAN MIJ LIEN! *graait uit handen* en dan als reactie *GIL*. En dan gooit Evie iets naar Liene wat ze niet leuk vindt...
Die angst herken ik wel, dat had ik ook (ook nog tijdens mijn tweede zwangerschap). Maar weet je, dat kan gewoon. Ik weet ook niet hoe, maar zodra je dat frummeltje in je armen hebt, word je net zo verliefd als bij je eerste, en hou je er net zo veel van. En mijn moeder verzekert me dat dat bij een derde weer net zo werkt (ik ben de derde thuis )quote:Op vrijdag 6 juli 2012 12:58 schreef Soempie het volgende:
[..]
BJ, ken je dit boekje:
[ afbeelding ]
Misschien een leuk idee om eens te lezen met Evie (en Liene).
Leuk topic. Gister had ik het er met m'n man over: een tweede kindje, hoe hij daar nu over denkt. We hebben altijd gezegd dat we het liefst twee kindjes zouden krijgen, maar nu vind ik het toch lastig. Het gaat nu zo goed, we zijn zo gelukkig. Wat als het bij een tweede ineens helemaal mis gaat (op wat voor manier dan ook)? En ik kan me niet voorstellen dat ik net zoveel kan houden van een tweede kindje. Daar ben ik wel bang voor. Maar als ik dan hier de verhalen lees, dan is de ervaring steeds weer dat dat wel goed zit. En heel langzaam begint er toch weer wat te kriebelen..
M'n man zei gister: maar ik gun het ons allemaal zo, ook het ongeboren kindje.
Allereerst hier eens een poosje meelezen.
Dat was hier niet helemaal zo. Dat wil zeggen, de overweldigende liefde was er wel, de roze wolk was er, de absolute overgave (misschien wel meer dan de eerste keer). Maar als ik mijn kinderen uit een te water gaande auto had moeten redden, dan had ik eerst voor Ivan gekozen. Ik schaamde me ook niet voor dat gevoel. We kenden Ivan al zo goed en we hadden al zoveel interactie met hem.quote:Op vrijdag 6 juli 2012 13:23 schreef Bleie het volgende:
Ik weet ook niet hoe, maar zodra je dat frummeltje in je armen hebt, word je net zo verliefd als bij je eerste, en hou je er net zo veel van. En mijn moeder verzekert me dat dat bij een derde weer net zo werkt (ik ben de derde thuis )
Ik kan niet ontkennen dat ons leven drukker is geworden, Soempie, maar jemig, wat geniet ik van die twee. Vanochtend waren ze allebei heel vroeg wakker. Ivan komt altijd uit zichzelf naar ons toe, ik had Lena zelf gepakt. Zaten ze om 6 uur 's ochtends dus al giechelend in ons bed.quote:Op vrijdag 6 juli 2012 13:47 schreef Soempie het volgende:
Dat soort berichten zijn goed om te lezen, Bleie en Claudia.
En gelukkig hebben we twee armen (en een nek, bij een derde).
Mijn lief heeft dat ook niet. Vrouwending?quote:Op vrijdag 6 juli 2012 14:54 schreef De_kluizenaar het volgende:
De angsten die ik hier lees herken ik eigenlijk (als vader van 3) helemaal niet.
Niet van "oh jee als er 1 in het water valt blijft de ander achter, stel dat ze de buggy meenemen.." lijkt mij verschrikkelijk
nja, dat hangt denk ik toch ook wel van de omstandigheden af. de 2de en 3de was hier voor ons dusdanig traumatisch dat daar dan weer geen verschil is voor me. selene is mijn eerste, maar ravi de laatstequote:Op vrijdag 6 juli 2012 14:54 schreef De_kluizenaar het volgende:
De angsten die ik hier lees herken ik eigenlijk (als vader van 3) helemaal niet.
Niet van "oh jee als er 1 in het water valt blijft de ander achter, stel dat ze de buggy meenemen.." lijkt mij verschrikkelijk
Wel dat delen "die is van MIJ!!!" opmerkingen. En ALTIJD net als je je omdraait of even 2 seconden in de keuken staat dan gebeurt er iets en niemand die het gedaan heeft of de ander heeft dan iets gedaan en elkaar de schuld blijven geven.
"Ja er is getekend op de tafel.. maar ik deed het niet hoor pap. "
De geboorte van de tweede, en ook de derde zijn niet zo spannend als de eerste, dan is alles nieuw.
En misschien mag ik het niet zeggen, maar de eerstgeborene is mijn oogappeltje. Betekend niet dat ik niet van de andere 2 hou, zeker niet, ook daar geef ik mijn leven voor, maar de eerste is net iets speciaal. Geeft toch ook niks, als je het maar niet laat blijken.
Voor diegene die twijfelt over een tweede en twijfelt qua financieen, ruimte, houden van, ... gewoon doen, hartstikke leuk een broertje of zusje
Precies handen genoeg hierquote:Op zondag 26 oktober 2014 21:48 schreef bitterend het volgende:
Ik lees vaak dat moeders inderdaad zijn bang om handen te kort te komen, of logistieke issues maar zijn er dames die ook twijfelen aan een gezinsuitbreiding omdat ze bang zijn voor de reactie van hun oudste kindje?
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:59 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Precies handen genoeg hier
en eigenlijk nooit echt getwijfeld. Eerlijk gezegd ook niet eens over nagedacht Wij wilden graag twee kindjes en het leek ons geweldig voor Lars om een broertje of zusje te krijgen. Om mee te spelen, om mee te knuffelen, en om ruzietjes mee te maken. Enneh... je hebt een maand of negen om de oudste(n) er op voor te bereiden he
Ik vind momenteel de interactie tussen die twee van ons geweldig. Gevalletje 'kannie met en kannie zonder'. Als Femke continu bij Lars zit - want geweldige grote broer - dan ergert hij zich wild, maar als ze eens voor zichzelf bezig is, dan gaat ie bij haar zitten - want lief klein zusje.
Vanmiddag nog, toen ik Femke naar boven bracht voor een middagdutje, hoorde ik Lars ineens heel hard huilen. Ik schrok me wild, dacht dat ie minstens ergens vanaf gevallen was, en ik 112 moest gaan bellen... dus ik mik Femke in d'r bed en trek een sprintje naar beneden... staat meneer daar intens verdrietig midden in de kamer: "Ik -boehoe- ik wilde Fenke nog een knu-huffel geven -boehoe!!"
(btw, is het nog mogelijk om dit topic te reeksen met z'n 2 voorgangers?)
Verrek...quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:09 schreef Kyara het volgende:
is ie niet gereekst dan? Ik ga even kijken.volgens mij is ie gewoon gereekst hoor
Ik begrijp je wel, maar als je kiest voor maar één kindje, denk je dan ook na over de gevolgen? En in hoeverre zijn er niet altijd positieve en negatieve gevolgen tegen elkaar weg te strepen, of het nou om één kind gaat of om meer?quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:20 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb er wel over nagedacht. Maar het heeft me niet weerhouden. Wel heel bewust het nieuwe kindje in het wiegje bij kennismaken en de oudste bij je nemen en er helemaal voor ze zijn. Ze zijn ook niet verantwoordelijk voor elkaar. Dat zijn wij als ouders. En ze hoeven ook niet elkaars vriend te zijn als ze maar beschaafd met elkaar omgaan.
Ze zoeken elkaar trouwens wel op. En de twee groten verheugen zich dat kleine broer volgend jaar ook bij hen op de middelbare komt.
Ik benader ze dus erg sterk als individuen. En meer kinderen was gewoon mijn wens.
En ik denk ook dat ze er later meer voordelen dan nadelen van hebben.
Dit eigenlijk helemaal.quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:59 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Precies handen genoeg hier k gezegd ook niet eens over nagedacht Wij wilden graag twee kindjes en het leek ons geweldig voor Lars om een broertje of zusje te krijgen. Om mee te spelen, om mee te knuffelen, en om ruzietjes mee te maken. Enneh... je hebt een maand of negen om de oudste(n) er op voor te bereiden he
Ik vind momenteel de interactie tussen die twee van ons geweldig. Gevalletje 'kannie met en kannie zonder'. Als Femke continu bij Lars zit - want geweldige grote broer - dan ergert hij zich wild, maar als ze eens voor zichzelf bezig is, dan gaat ie bij haar zitten - want lief klein zusje.
Vanmiddag nog, toen ik Femke naar boven bracht voor een middagdutje, hoorde ik Lars ineens heel hard huilen. Ik schrok me wild, dacht dat ie minstens ergens vanaf gevallen was, en ik 112 moest gaan bellen... dus ik mik Femke in d'r bed en trek een sprintje naar beneden... staat meneer daar intens verdrietig midden in de kamer: "Ik -boehoe- ik wilde Fenke nog een knu-huffel geven -boehoe!!"
(btw, is het nog mogelijk om dit topic te reeksen met z'n 2 voorgangers?)
Dit ook idd.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:32 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Ik probeer ook heel bewust niet altijd 'de oudste moet de wijste-zijn' toe te passen. Femke wordt ook gecorrigeerd, maar ik leg Lars ook uit dat ze nog maar klein is en simpelweg nog wat onhandig. Dat het pijn doet als zij hem 'aait', maar dat ze het wel lief bedoelde. Hmm... ik krijg het niet goed verwoord...
In ieder geval zie ik bij mijn broer vaak dat de oudste altijd op z'n kop krijgt als er ruzie is tussen hen twee, terwijl juist het kleine zusje een ontzettende haaibaai is. Vind het daar vaak zo sneu voor m'n neefje als ik er weer eens ben, dat ik mezelf goed heb voorgenomen altijd de situatie goed te proberen in te schatten.
Ik denk dat je een kind, of het nou de eerste, tweede of tiende (;)) is, alleen moet krijgen omdat je dat als ouders wil. Wel of niet doen voor de volgende vind ik niet direct de juiste insteek. Ik denk dat er aan alle situaties voordelen en nadelen kleven voor een kind dat er al is.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
checkquote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
Handen tekort ben ik nooit bang voor geweest..quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:48 schreef bitterend het volgende:
Ik lees vaak dat moeders inderdaad zijn bang om handen te kort te komen, of logistieke issues maar zijn er dames die ook twijfelen aan een gezinsuitbreiding omdat ze bang zijn voor de reactie van hun oudste kindje?
+1quote:Op zondag 26 oktober 2014 23:10 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik denk dat je een kind, of het nou de eerste, tweede of tiende (;)) is, alleen moet krijgen omdat je dat als ouders wil. Wel of niet doen voor de volgende vind ik niet direct de juiste insteek. Ik denk dat er aan alle situaties voordelen en nadelen kleven voor een kind dat er al is.
Wel kan ik me voorstellen dat zaken als de gezondheid van een volgend kind en de mogelijke gevolgen voor de oudste meetellen in de beslissing.
Vooral het niet de verantwoordelijkheid geven vind ik heel belangrijk.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:20 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb er wel over nagedacht. Maar het heeft me niet weerhouden. Wel heel bewust het nieuwe kindje in het wiegje bij kennismaken en de oudste bij je nemen en er helemaal voor ze zijn. Ze zijn ook niet verantwoordelijk voor elkaar. Dat zijn wij als ouders. En ze hoeven ook niet elkaars vriend te zijn als ze maar beschaafd met elkaar omgaan.
Ze zoeken elkaar trouwens wel op. En de twee groten verheugen zich dat kleine broer volgend jaar ook bij hen op de middelbare komt.
Ik benader ze dus erg sterk als individuen. En meer kinderen was gewoon mijn wens.
En ik denk ook dat ze er later meer voordelen dan nadelen van hebben.
klopt. Oudste is ook 'de baas' als wij er niet zijn. Maar hij hoeft niet thuis te blijven als wij weg moeten. Hij is niet ' de oppas'. dan moeten we een andere oplossing verzinnen. Toen ze kleiner waren dus ook. Ik hou niet van teksten als maar jij bent toch al groot? Of geef eens het goede voorbeeld...quote:Op donderdag 30 oktober 2014 21:44 schreef Grijs het volgende:
Hoe bedoelen jullie dat? Geen verantwoordelijkheid voor elkaar?
Daar ontkom je toch niet aan binnen een gezin? En hoe ouder ze worden, hoe meer verantwoordelijkheid ze krijgen, ook naar elkaar toe. Verantwoordelijkheid nemen hoort toch ook bij zelfstandig worden?
Op die manier. Ja, dan snap ik wat je bedoelt.quote:Op donderdag 30 oktober 2014 21:54 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
klopt. Oudste is ook 'de baas' als wij er niet zijn. Maar hij hoeft niet thuis te blijven als wij weg moeten. Hij is niet ' de oppas'. dan moeten we een andere oplossing verzinnen. Toen ze kleiner waren dus ook. Ik hou niet van teksten als maar jij bent toch al groot? Of geef eens het goede voorbeeld...
Ik verwacht wel dat ze beschaafd met elkaar omgaan. En ze helpen elkaar vanzelf. Dat is vast ook verantwoordelijkheid nemen. Maar ik bedoel meer 'ouderlijke taken'
Nou dat! Ik wilde 2 nieuwe sportshirts kopen voor de oudste. Er was er nog een in maat 176 en een aantal in maat S. Precies dezelfde shirts, precies dezelfde maat (ik heb ze op elkaar gelegd), maar maat S was duurder.quote:Op maandag 3 november 2014 09:41 schreef debuurvrouw het volgende:
Om nog maar te zwijgen over de prijs van de kleding omdat die ineens uit de volwassenenhoek komt ipv uit de kinderkleding.
Dat vind ik al schrikken bij de overgang van baby/peuterkleding naar kleuterkleding! En ik kan me zo voorstellen dat dat dadelijk inderdaad nog weer duurder wordt.quote:Op maandag 3 november 2014 10:51 schreef Grijs het volgende:
[..]
Nou dat! Ik wilde 2 nieuwe sportshirts kopen voor de oudste. Er was er nog een in maat 176 en een aantal in maat S. Precies dezelfde shirts, precies dezelfde maat (ik heb ze op elkaar gelegd), maar maat S was duurder.
Knap als dat nog goed lukt. Met 3 kinderen op zwemles etc blijft er bij ons zeer weinig over aan het einde van de maand.quote:Op maandag 3 november 2014 12:09 schreef Kyara het volgende:
Straks 3 pubers in dezelfde leeftijd ik ga maar vast sparen denk ik
Het was ook meer een grapje. Mijn ww loopt deze maand af dus hoop dat we überhaupt niet teveel van onze spaarrekening hoeven te halen voor luiers en zo.quote:Op maandag 3 november 2014 12:19 schreef Cathmar het volgende:
[..]
Knap als dat nog goed lukt. Met 3 kinderen op zwemles etc blijft er bij ons zeer weinig over aan het einde van de maand.
Ja daar is niks aan nee.quote:Op maandag 3 november 2014 12:20 schreef Kyara het volgende:
[..]
Het was ook meer een grapje. Mijn ww loopt deze maand af dus hoop dat we überhaupt niet teveel van onze spaarrekening hoeven te halen voor luiers en zo.
Klopt, dat merk ik bij M nu ook al inderdaad.quote:Op maandag 3 november 2014 12:22 schreef Cathmar het volgende:
[..]
Ja daar is niks aan nee.
En kleding: ik koop beduidend minder nu in de grote maten. Dan kom je er achter dat je echt geen 10 broeken nodig hebt voor ze.
Ik kijk niet uit hoor naar de jaren met 4 kinderen op voortgezet onderwijs en verder. Pfoeh.
Dat is natuurlijk wel waar ja, dat ik dan makkelijk wat meer kan werken. En natuurlijk heb ik dan geen opvangkosten meer, maar ik hoopte stiekem dat de hoge kosten van pubers wellicht vergelijkbaar waren met de hoge kosten van die hele kleintjes door de kinderopvang.quote:Op maandag 3 november 2014 08:34 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Tot het voorgezet onderwijs vond ik het qua kosten allemaal wel meevallen. Vanaf een jaar of 13 stegen de kosten ineens wel explosief.
Maar joh, dat is voor jou pak-hem-beet 14 jaar verder! Weet jij veel hoe je er dan bijzit?
Als je kinderen ouder worden kun je ook weer wat meer werken en hoef je geen opvang meer te betalen dus dat scheelt ook weer
Als jij alles voor elkaar hebt, en je ziet het zelf zitten?
Hier scheelde het voor 1 kind 5 euro per maandquote:
Hmz. Via Kinderopvang Walcheren?quote:Op woensdag 5 november 2014 15:51 schreef Kimpossible het volgende:
[..]
Hier scheelde het voor 1 kind 5 euro per maand
op zich niet. De contributie gaat niet omhoog. alleen de schoenen/kleding wordt duurder en ze zijn er sneller uit. Voordeel daarvan is weer dat er ook meer tweedehands aanbod is van nagenoeg nieuwe spullen.quote:Op maandag 3 november 2014 19:51 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik vraag me trouwens af of sporten dan echt zo duur wordt als ze puber zijn. Ik heb er nu één op ballet en één op zwemles. Is dat straks dan zoveel anders, de contributie?
Ik zou ze ook heel graag muziekles ofzo kunnen aanbieden, kwa geld dan .
Maar dat is neem ik aan bij een centrum voor de kunsten? Vaak kun je ook goede muziekles krijgen bij mensen thuis, of bij conservatoriumstudenten bv. Dat moet ik ook nog uitzoeken inderdaad.quote:Op woensdag 5 november 2014 15:54 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
op zich niet. De contributie gaat niet omhoog. alleen de schoenen/kleding wordt duurder en ze zijn er sneller uit. Voordeel daarvan is weer dat er ook meer tweedehands aanbod is van nagenoeg nieuwe spullen.
En muziekles vind ik wel vrij prijzig ja. 40 euro per kind per maand. dat gaat niet. bij ons in ieder geval niet.
ik vind het erg tegenvallen. maar nu woon ik ook vrij onherbergzaam natuurlijk. Mijn middelste heeft zo'n ontzettend leuke drumleraar dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dat af te breken. Ze passen bij elkaar.quote:Op woensdag 5 november 2014 15:59 schreef groofskendezoveelste het volgende:
[..]
Maar dat is neem ik aan bij een centrum voor de kunsten? Vaak kun je ook goede muziekles krijgen bij mensen thuis, of bij conservatoriumstudenten bv. Dat moet ik ook nog uitzoeken inderdaad.
Hehe sorry!quote:
Haha,quote:Op woensdag 5 november 2014 16:05 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
ik vind het erg tegenvallen. maar nu woon ik ook vrij onherbergzaam natuurlijk. Mijn middelste heeft zo'n ontzettend leuke drumleraar dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om dat af te breken. Ze passen bij elkaar.
(zo vind de leraar dat mijn kind op Calvin lijkt, van Calvin and Hobbes. En ik moet hem gelijk geven daarin. Maar dat hij het ziet, en snapt en er op anticipeert is zo ontzettend waardevol...[/wekemoederhart] )
Natuurlijk, dat snap ik. Maar om mij heen is het vaak juist wél een bewuste keuze. En hoewel ik het vanuit praktisch oogpunt zeker snap, heb ik het zelf nooit zo gewild. Niet omdat er in mijn ogen iets mis mee is hoor, het is gewoon een gevoe of een beeld dat ik voor ogen had.quote:
+1quote:Op vrijdag 5 december 2014 21:55 schreef Cantare het volgende:
[..]
Natuurlijk, dat snap ik. Maar om mij heen is het vaak juist wél een bewuste keuze. En hoewel ik het vanuit praktisch oogpunt zeker snap, heb ik het zelf nooit zo gewild. Niet omdat er in mijn ogen iets mis mee is hoor, het is gewoon een gevoe of een beeld dat ik voor ogen had.
Super dat jullie een 3e krijgen, trouwens!
Ja ze lijkt ineens veel ouder! En nu ze naar psz gaat, lijkt het nog sneller te gaan. Dingen als " leuk idee mama" komen ineens uit mijn kind dr mondquote:Op donderdag 17 november 2016 19:52 schreef Burdie het volgende:
Wat lijkt zo'n peuter dan ineens groot hè... Kuiken praat ook ineens anders, benoemt dingen anders, heeft hele verhalen...
Hij vindt zijn broertje trouwens wel het tofste wat er bestaat en straalt helemaal als hij naar Guppy kijkt .
Zo fijn dit te lezen... .quote:Op vrijdag 18 november 2016 15:39 schreef Spees_Eend het volgende:
Succes en sterkte! Dat gevoel dat je bijna verdrinkt en alles aan je voorbij gaat, verdwijnt
Wow, ik kwam dus voor tips enzo. En echt de derde reactie die ik lees is dus een antwoord op mijn vraagquote:Op vrijdag 18 november 2016 18:02 schreef Mineola het volgende:
*Knip*
Wat hier goed hielp was trouwens regelmatig tegen kraaiende baby in de box of zo zeggen 'nee baby, even wachten, ik ben nu met oudste bezig!' Die tip las ik hier ooit en je zag oudste daarvan groeien, dat hij óók nog steeds belangrijk was
Intrigerend. Nog nooit van gehoord dat syndroom. Eens wat over lezen.quote:Op zondag 25 juni 2017 09:21 schreef Kyara het volgende:
Verder hebben wij hier nogal te maken met het "tweeling escallatie syndroom" (ja, daar is een naam voor). Wij zijn dus wel op zoek naar een grotere woning zodat we de tweeling uit elkaar kunnen halen en een eigen kamer kunnen geven.
Dit! Ik loop er ook vaak tegenaan dat er wel faciliteiten zijn gezinnetjes bestaande uit 4 personen. Maar sommige dingen lijken soms godsonmogelijk voor ons vijven. Dan word je vanzelf wel creatief.quote:Op vrijdag 23 juni 2017 18:52 schreef Kyara het volgende:
We zijn nu in centerparcs maar ook daar is dus veel gericht op 2+2. Waterfiets huren of een bootje is nu niet mogelijk. Fietsen huren... ligt eraan of ik mijn jongste kleuter nog in het voorstoeltje gepropt krijg.
Ik vind het heel knap hoe je dat gedaan hebt om L zoveel 1:1 te geven. Super hoorquote:Op zondag 25 juni 2017 21:01 schreef _NIKKI_ het volgende:
Wij gingen van 1 naar 3 en dat was voor onze oudste van toen bijna 4 wel behoorlijk omschakelen. Ik kan toch wel zeggen dat ze er 2 jaar lang een ander kind door is geweest. Wat heb ik de echte L in die 2 jaar gemist. En L miste simpelweg de aandacht die ze daarvoor 4 jaar voor zichzelf had gehad. Ondanks dat we vrijwel wekelijks een dag apart met L op stap gingen kregen we de negatieve spiraal van niet luisteren, brutaal zijn en broertjes pesten/pijn doen niet doorbroken. Het gaat eigenlijk sinds een jaar pas weer goed omdat L nu snapt dat ze soms even moet wachten en ook omdat haar broertjes nu wat meer kunnen. Ook hebben we nu grappige onderonsjes met L over de peuters, waarbij ik 'nee' tegen L zeg, maar knipoog en stiekem 'ja' bedoel. Dan weet L dat ze even moet wachten tot de peuters slapen en dan mag ze alsnog een ijsje of even samen lezen etc. Het ging dus bij ons zeker niet zonder slag of stoot, ondanks dat de 2 mini's heel makkelijk waren.
Inmiddels zitten we in een fase waar ons drietal heerlijk samen kan spelen en er veel mooie gezellige momenten zijn. L mag tegenwoordig elke dag iets later naar bed dan haar broers en zo hebben we elke dag even wat tijd en aandacht voor haar alleen.
De praktische nadelen die hier genoemd worden herken ik overigens ook. In pretparken moet er altijd één alleen en nu is dat vaak L omdat zij qua lengte al zelf mag en de jongens nog niet.
Heel veel uitjes zijn gericht op 4 personen en dat is af en toe best even schipperen, maar er is over het algemeen altijd wel een oplossing te vinden.
ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.quote:Op zondag 17 december 2017 09:16 schreef Roomsnoes het volgende:
Ok. Het idee van een derde laat me niet los.
Maar hoe leg je in godsgodesnaam 3 kinderen tegelijk in bed? Als je partner een avond weg is? Of 3 afleveren op school/kdv en zelf ook nog voor 10-en op je werk verschijnen?
Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten jaquote:Op zondag 17 december 2017 09:48 schreef Jore het volgende:
De oudste wordt inderdaad ouder en zelfredzamer. Ik breng de tweede (net 7) en de derde (3,5) tegelijk naar bed (voorlezen op kamer derde, haar in bed leggen, daarna samen lezen met de tweede op haar kamer, af en toe terug naar derde in geval van monsterangst). Eerste (bijna 9) is dan alleen beneden, vierde (1,5) loopt meestal een beetje rond te keutelen in mijn buurt. Daarna gaat de vierde weer mee naar beneden, zorg ik dat de eerste zijn pyjama aantrekt en zijn tanden poetst. De vierde krijgt dan ook zijn pyjama aan en drinkt nog even wat. Als de tweede en derde slapen breng ik 1 en 4 naar bed. Einde.
O ja en datquote:Op zondag 17 december 2017 09:19 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
ik denk dat tegen die tijd de oudste ook wat makkelijker in bed te krijgen is. En dat je concessies gaat doen in de lengte van het ritueel.
Hoe meer kinderen, hoe meer je denk ik los moet laten dat alles heel perfect moet gaan
Hij is niet geboren als 9-jarigequote:Op zondag 17 december 2017 10:39 schreef Roomsnoes het volgende:
[..]
Ja als ze 9 zijn dan kun je wat van ze verwachten ja
Mijnes zijn nu 3 en 1 en stel nou dat ik er over een jaar nog een zou krijgen, dan zijn ze allemaal nog steeds heel klein
Het loopt nu allemaal redelijk gesmeerd maar om 8 u op mijn werk verschijnen is nog steeds een hele uitdaging. En dan heb ik nog het geluk dat ik op het kdv van mn kinderen werk, en de logistiek dus vrij eenvoudig is
Ooh, dat vind ik ook altijd zo idyllisch, die ene keer dat het niet op ruzie uitdraait met gemep, geschop en gekrijsquote:Op donderdag 21 december 2017 22:16 schreef Twinkle20 het volgende:
En op je vrije dag lekker keutelen in het grote bed van papa en mama samen met 3 kleine badjakkers is gewoon
de makkelijkste eerst. In mijn geval de peuter. Tandjes poetsen, boekje voorlezen. Baby speelt dan op de grond. Daarna kan ik rustig met hem in de slaapkamer cocoonenquote:Op woensdag 10 januari 2018 19:25 schreef Burdie het volgende:
Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet .
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.
wat maakt die fles uit? Of moet jij de fles geven? Mauw krijgt ook altijd een fles warme melk mee naar bed maar die kan ze prima alleen opdrinkenquote:Op woensdag 10 januari 2018 19:36 schreef Burdie het volgende:
Nouja, Kuiken wil dus ook nog een fles melk voor het slapen... Heb met hem afgesproken dat mijn man een mooie beker voor hem meeneemt uit Amerika (dat is in zijn ogen dus heel bijzonder!) en dat hij na die week uit die beker gaat drinken ipv de fles. Maar dat is dus nog niet nu . Misschien geef ik ze beiden een fles in handen terwijl ik voorlees. Ofzo.
Meer voorbeelden zijn welkom!
Ja die moet ik dus geven, idd. Maar omdat komende week sowieso anders wordt dan anders, kan ik denk ik best een aantal subtiele wijzigingen aanbrengen in de gang der dingen (sprak zij hoopvol ).quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:38 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
wat maakt die fles uit? Of moet jij de fles geven? Mauw krijgt ook altijd een fles warme melk mee naar bed maar die kan ze prima alleen opdrinken
Net als SQ hier de makkelijkste eerst. We gaan samen naar boven, ik doe dreumes de pyama aan terwijl kleuter wat speelt, dan beide tandjes poetsen en kleuter plassen. Dan duikt dreumes gelijk in het boek van de gruffalo terwijl ik kleuter in haar pyama help. We lezen samen op het bed van de kleuter nog wat verhaaltjes en dan neem ik dreumes mee naar beneden waar hij nog een fles van me krijgt en ik hem daarna in slaap 'voed' (lees: ik fungeer als speen).quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:25 schreef Burdie het volgende:
Vraagje voor moeders met twee; hoe ziet jullie op bed leg ritueel er uit als je het alleen moet doen?
Mijn man is straks een weekje weg, normaal doet hij de een naar bed en ik de ander, dus dat kan nu even niet .
Guppy kan overigens niet zelf in slaap vallen, dat maakt het lastig.
Kleuter is 10 min, baby wisselt van 10 min tot een half uur.quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:53 schreef Stormqueen het volgende:
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen? dan hou je toch geen avond meer over?
Voor 20u ben ik weer beneden. Soms een uitzondering dat het iets langer duurt. 10-20 minuten kost het me op deze manier en als ik het niet doe ben ik idd een hele avond kwijtquote:Op woensdag 10 januari 2018 19:53 schreef Stormqueen het volgende:
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen? dan hou je toch geen avond meer over?
ja hier ook zoiets en vandaag begon ik ook om 18:20 al met baby jaquote:Op woensdag 10 januari 2018 21:02 schreef Roomsnoes het volgende:
Ze gaan hier rond 19u naar bed en ben doorgaans 19.30 weer beneden. Nu S net in het kdv is begonnen gaat ie vaak om 18.30 al. En peuter gaat er dan vlot achteraan want die is ook erg moe de laatst tijd. Laatst zat ik serieus 18.45 beneden met twee slapende kinderen
quote:Op woensdag 10 januari 2018 21:03 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
ja hier ook zoiets en vandaag begon ik ook om 18:20 al met baby ja
Momenteel kunnen ze beide niet alleen in slaap vallen en hebben ze beide geen geduld, dus op avonden dat ik alleen met ze ben leg ik peuter in bed, ga ik met baby naar bed, geef haar de fles, ren naar peuter om haar uit te leggen dat ik echt niet kan blijven nu, maar dat ze altijd mag roepen, loop ik terug naar baby, aai ik haar ruggetje, loop ik misschien nog vier keer terug naar peuter (terwijl baby huilt omdat ik weg ben) en valt peuter godzijdank meestal binnen het uur wel in slaap. Baby sliep gisteren om half 11, maar toen was man alweer thuis, want ik zag er inmiddels uit als de ontplofte huisvrouw.quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:53 schreef Stormqueen het volgende:
Blijven jullie allemaal bij je kinderen tot ze slapen? dan hou je toch geen avond meer over?
.quote:Op woensdag 10 januari 2018 21:39 schreef watmoetikkiezen het volgende:
(Ze wint altijd, want peuter doet niet mee).
Kleine tip, mocht je het nog niet overwogen hebben, je zou voor 's nachts ook luierbroekjes kunnen gebruiken. Dat is wel iets duurder dan luiers, maar dat kan de peuter wel zelf aantrekken.quote:Op woensdag 10 januari 2018 21:54 schreef Fazzoletti het volgende:
Leuk om te lezen hoe iedereen het doet
Ik had vanavond ook weer een avond alleen. Ik was vrij dus kon gelukkig al vroeg koken, op tijd eten scheelt echt enorm in de avondstress merk ik.
Dus vandaag. 1830 klaar met eten. Op naar boven en onder de douche/badje met z'n 3. Baby en peuter zitten samen in het bad of ik hou baby op m'n arm. Wipstoeltje staat in de badkamer dus daar kan ik baby kwijt als ik me moet afdrogen. Haar alarm gaat af rond 1900, dan moet er heel snel melk in. Dus om 1900 baby aan borst, peuter droogt zichzelf af. Baby van de borst af (=krijsen) om peuter aan te kleden (luier kan hij niet zelf). Dan verhaaltje lezen. Baby vind boek opeens toch interessanter dan de borst ( ). Na het lezen gaat peuter even zelf spelen op z'n kamer terwijl ik baby andere borst geef. Het is intussen 1930. Dan op naar peuter, nog een boekje gelezen en even kletsen. 2000 beneden.
Om dan vervolgens nog de tafel af te ruimen, keuken schoon te maken dat vind ik nog het meest waardeloos van alleen zijn, dat je ook alle gemaakte troep alleen op moet ruimen
Ik kan me dit tafereel echt helemaal indenken Zusje en ik sliepen altijd op 1 kamer en dat geklier onderling was stiekem ook wel heerlijkquote:Op woensdag 10 januari 2018 21:39 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Hier gaan we rond 19.00 naar boven. Kleuter gaat plassen en doet een wedstrijd wie als eerst de pyama aan heeft. (Ze wint altijd, want peuter doet niet mee). Ik probeer peuter te overtuigen dat hij geen poes is en onder kleuters bed vandaan moet komen. Dan laat ik hem plassen en probeer hem om te kleden terwijl hij op en neer springt. Dan poets ik de tanden van kleuter en daarna die van een op en neer springende peuter. Daarna verhaaltje op peuters bed. Dan leggen we kleuter in bed en zing ik een liedje voor haar (ik probeer de discussie af te kappen over dat peuter niet mee mag zingen, wat hij wel wil maar kleuter absoluut niet). Dan peuter nog even aan de borst en in bed. Dan wil hij kiezen welk liedje ik zing: altijd schaapje, schaapje en bae, bae vita lamm. Dan zucht hij tevreden "dat ben ik" bij lille bror aan t eind van t liedje krijg ik een high five en ga ik naar beneden. Meestal slapen ze dan vrij vlot. Soms hoor ik gesmiespel en gesluip en slaapt peuter stiekem bij kleuter in bed. Ook prima..
Zingen jullie Zweedse schaapjeschapje?quote:Op woensdag 10 januari 2018 21:39 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Hier gaan we rond 19.00 naar boven. Kleuter gaat plassen en doet een wedstrijd wie als eerst de pyama aan heeft. (Ze wint altijd, want peuter doet niet mee). Ik probeer peuter te overtuigen dat hij geen poes is en onder kleuters bed vandaan moet komen. Dan laat ik hem plassen en probeer hem om te kleden terwijl hij op en neer springt. Dan poets ik de tanden van kleuter en daarna die van een op en neer springende peuter. Daarna verhaaltje op peuters bed. Dan leggen we kleuter in bed en zing ik een liedje voor haar (ik probeer de discussie af te kappen over dat peuter niet mee mag zingen, wat hij wel wil maar kleuter absoluut niet). Dan peuter nog even aan de borst en in bed. Dan wil hij kiezen welk liedje ik zing: altijd schaapje, schaapje en bae, bae vita lamm. Dan zucht hij tevreden "dat ben ik" bij lille bror aan t eind van t liedje krijg ik een high five en ga ik naar beneden. Meestal slapen ze dan vrij vlot. Soms hoor ik gesmiespel en gesluip en slaapt peuter stiekem bij kleuter in bed. Ook prima..
Ik twijfelde of het Zweeds of Fries isquote:Op donderdag 11 januari 2018 05:39 schreef Roomsnoes het volgende:
[..]
Zingen jullie Zweedse schaapjeschapje?
Wat leuk!quote:Op donderdag 11 januari 2018 07:46 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Zweedse idd, van. Oma die n tijdje in zweden gewoond heeft..
Twix drinkt ook nog iedere avond een papfles in zijn bed. Maar wel met een van ons ernaast op een krukje om de fles weer mee te nemen als meneertje klaar is.quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:38 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
wat maakt die fles uit? Of moet jij de fles geven? Mauw krijgt ook altijd een fles warme melk mee naar bed maar die kan ze prima alleen opdrinken
Maud drinkt de fles leeg en flikkert m daarna overboord. Ze is ruim 3 he, dat kunnen ze dan welquote:Op vrijdag 12 januari 2018 21:43 schreef Malteser het volgende:
[..]
Twix drinkt ook nog iedere avond een papfles in zijn bed. Maar wel met een van ons ernaast op een krukje om de fles weer mee te nemen als meneertje klaar is.
Drinkt Mauw de fles tot de laatste druppel leeg? Want ik voorzie een vies bed als ik het Twix zelf zou laten doen en er niet bij zou blijven.
Of hoe pak je dat aan?
Soms is de oplossing zo simpel. We kunnen er best naar toe werken dat hij dezelfde handeling uitvoert als Mauw. Of wellicht de fles op zijn nachtkastje deponeert. En laat dat dan eerst een paar keer mis gaan, so be it. Maar ik zag een structureel ranzig papbed voor me iedere dag.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 21:45 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
Maud drinkt de fles leeg en flikkert m daarna overboord. Ze is ruim 3 he, dat kunnen ze dan wel
Ooit gaat dat hier ook gebeuren maar met een zoon die buiten alle curves zakt en die zijn papfles "super lekker" vindt, laat ik het voorlopig zo. Die 200cc geitenmelk met volkorenpap kan hij goed gebruiken. We poetsen dus eerst tanden en hij krijgt daarna nog wel een fles. Niet goed voor de tanden, klopt.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 23:06 schreef Vlindur het volgende:
Hier wordt er na het tandenpoetsen niet meer gegeten of gedronken tenzij water.
De fles ging altijd eerst, daarna de tanden en dan hop in bed.
De jongste heeft dat helemaal nooit gehad trouwens. Bedenk ik mij nu ineens
Hebben wij ook zo. Onze peuter roept altijd ‘nee niet bed toe!’ Maar zodra hij zijn bed raakt is het goed dan legt hij zijn hoofd neer en is stil.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 18:28 schreef Spees_Eend het volgende:
Wij zijn hier geloof ik een beetje de vreemde eend in de bijt , wij gaan ergens tussen 18:30 en 19:00 naar boven en zijn binnen 10 minuten weer beneden, en het is dan 9 van de 10 keer ook gewoon de rest van de avond stil.
niet doen hoor. mijn kind heeft ook geen rotte tanden door dat ene flesje melk na het poetsen. Dat is dan echt vooral een DNA-kwestiequote:Op zaterdag 13 januari 2018 10:29 schreef Malteser het volgende:
Hij krijgt geen ranja hè, of appelsap. Geitenmelk met volkorenpap. En ja, dat is ook niet goed voor zijn tanden. Ik weet het. En toch krijgt hij het. Onverantwoord.
En dan zal ik wel te lange tenen hebben. Sorry daarvoor.
Sorry dat je je nu aangevallen voelt. Geloof me, ik ben absoluut niet de beste moeder. Ik geef alleen geen drinken meer na het poetsen. En daar zijn mijn kinderen echt niet altijd blij mee.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 10:29 schreef Malteser het volgende:
Hij krijgt geen ranja hè, of appelsap. Geitenmelk met volkorenpap. En ja, dat is ook niet goed voor zijn tanden. Ik weet het. En toch krijgt hij het. Onverantwoord.
En dan zal ik wel te lange tenen hebben. Sorry daarvoor.
Lief dat je nog reageert. Mijn tenen zijn gewoon even veel te lang.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 19:22 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Sorry dat je je nu aangevallen voelt. Geloof me, ik ben absoluut niet de beste moeder. Ik geef alleen geen drinken meer na het poetsen. En daar zijn mijn kinderen echt niet altijd blij mee.
Ik poets bijvoorbeeld maar 1x per dag, ik heb er sochtends gewoon geen tijd voor
Als ik geluk heb halen ze zelf de borstel er door maar dat red ik meestal niet.
De middelste heeft 2 gaatjes.. In z'n melkgebit dus dat vullen ze niet zolang hij er geen last van heeft.
Nogmaals sorry
Oh Adrian, echt precies wat jij zegt! Bij elk gezin met drie (of vier ) kinderen, iemand in verwachting van de derde etc denk ik dat wil ik oooooooooook!quote:Op dinsdag 23 januari 2018 13:32 schreef Adrian4 het volgende:
Fijn om jullie overwegingen te lezen. Ik herken ook wel wat.
Aan de ene kant rammel ik al weer voor de derde. Ik heb altijd het plaatje met drie kinderen voor me gezien. En ook al vind ik zwanger zijn niet leuk, ik zie er niet echt tegenop.
Aan de andere kant voelt het beetje als "de goden verzoeken" of zo. Het gaat nu zo goed, we zijn enorm gelukkig met 4, wat halen we onszelf op de hals bij het derde kindje? Zal die net zo gezond zijn als de andere 2 en zal het allemaal net zo goed gaan?
En het ideale plaatje bij man is twee kindjes, dus dat maakt de overwegingen ook allemaal niet gemakkelijker. Hij zegt niet meteen "nee" hoor, als ik over de derde begint. Hij staat er alleen iets anders in qua overwegingen.
Het is inderdaad een ander soort verlangen.
Ik sprak laatst een moeder van drie, waarbij de jongste nog maar 4 maanden oud was. Na twee zonen kreeg ze een dochter en ze sprak zelf over "haar cadeautje". Toen dacht ik echt alleen nog maar "dat wil ik ook!!!".
Zo is het bij ons gegaan. Na twee kinderen hadden we min of meer rationeel besloten dat het zo goed moest zijn. Ons gezin was gevoelsmatig nog niet af, maar een derde zwangerschap zag ik op dat moment helemaal niet zitten ivm verhuizingen, werk, niet graag zwanger zijn en bevallen. En lang ertussen wilden we niet. En tadaaa... toch zwanger (iets met medicatie en ontregelde cyclus). Er zit 2 jaar tussen de oudste en de middelste en 21 maanden tussen de middelste en de jongste. Het waren wel tropenjaren (jongste is nu 3,5) maar wát een geluk dat het zo gelopen is. Qua welkom zijn was er ook echt geen verschil tussen de kinderen.quote:Op dinsdag 23 januari 2018 14:08 schreef Mineola het volgende:
Eigenlijk zou ik gewoon ongepland zwanger moeten worden, ipv het dood te analyseren en er niet uit te komen. Dat zou fantastisch zijn, cadeautje to the max
R was al depressief voordat James geboren was, en dik down voor zijn opnames, het heeft alles alleen nog wel erger gemaakt maar buiten dat is dat geen reden waarom 2 kinderen voor hem zo zwaar valt... Als hij dagen alleen is dat is er niet veel aan de hand en is hij "gewoon depri"quote:Op vrijdag 2 februari 2018 21:26 schreef Unihipili het volgende:
Komt wel bij dat jullie veel achter de rug hebben met de jongste gm. Dat is ook niet niks.
Kan je natuurlijk enigszins rekening mee houden (nooit helemaal want niet meegemaakt) maar er is ook een kans dat dat niet gebeurt.
Wat bedoel je met dat je nu meer rust hebt dan met 1?quote:Op vrijdag 2 februari 2018 17:48 schreef Budabuddumbam het volgende:
Nou ja ik ben ook van dat komt wel goed en zo niet dan toch omdat je gewoon niet weet wat het gaat worden, het is allemaal koffiedik kijken en als dat een te grote gok is dan dus niet doen.
Ja het kost meer energie met twee, voor mij is het nu ik niet zo lekker zit allemaal mentaal erg zwaar.
Dan denk ik wel eens what did i dooooooo wat moet ik met 4!! maar tegelijkertijd heb ik nu veel meer rust dan ik met 1 had, als dingen niet gaan dan gaan ze niet ik kan mijn tijd maar 1 keer verdelen en ik kies zoveel mogelijk voor mijn gezin en de rest kan blijven liggen of jammer dan als je er niet mee kan leven.
Wat geld betreft ook dit is allemaal zo lastig beslissen.
Ik heb kasten vol met speelgoed en mijn kind speelt met de wafelijzer en de stofzuiger van ons.
Ik vind dat we als mensen enorm overconsumeren, ik denk dat er niets mis is met geen bergen speelgoed en geen dure reisjes en shirts van 2,90 van de c&a zijn super!
hetgeen wat ik onderschat had is ruimte, ruimte in huis is zooooooo veel belangrijker dan ik dacht.
ik dacht joh klein appartement kan wel, leuk balkonnetje is ook al wel speelruimte.
ik ben dus niet het type dat naar het strand gaat met tassen vol eten en een lading kinderen.
Ik begon steeds meer behoefte te krijgen aan een tuin, aan het scheiden van kinderen in eigen slaapkamers en ze allemaal in andere hoeken van het huis kunnen parkeren.
De ruimte om de was gewoon te laten staan en te negeren, opbergruimte.
Ik zou met je man praten over welke oplossingen hij ziet voor jouw beren op de weg.
hier schrok ik wel even van!quote:Op vrijdag 2 februari 2018 17:52 schreef AwayTL het volgende:
Heel eerlijk gezegd denk ik dat je het krijgen van kinderen op een goed moment kapot kan beredeneren, maar als er genoeg liefde is en enigszins perspectief op een normaal leven, dat de rest zn weg wel vindt.
Er zijn ook genoeg mensen die alles voor elkaar hadden en door omstandigheden alles weer kwijt zijn.
Als jij bereid bent altijd door te vechten dan heb je de helft al in de pocket. Wat wellicht wel handig is is in kaart te hebben wat jou te doen staat mocht hij weg vallen. Dat klinkt heel zakelijk, maar volgensmij is het grootste risico dat als hij weg zou vallen jouw depressie op een hoogtepunt komt en jij niet weet wat je concreet moet doen. Als je daar sterke hulplijnen voor hebt zou ik ook dat niet uitstippelen.
Dank jequote:Op vrijdag 2 februari 2018 20:33 schreef Spees_Eend het volgende:
Ik denk dat wij onmogelijk kunnen voorspellen of het voor jou te zwaar zou zijn. Dat is zo ontzettend persoonlijk, en ik weet niet hoe het is om depressief te zijn.
Ik vond het hebben van twee kinderen de eerste +/- 1,5 a 2 jaar veel zwaarder dan 1 kind. Niet dubbel zo zwaar/druk, maar nog meer dan dat. Inmiddels vind ik het veel rustiger en makkelijker als ze er allebei zijn dan wanneer alleen de jongste er is. Dus het antwoord op die vraag blijft, in mijn geval, ook niet gelijk.
Wat ook in mij opkomt, maar of dat een goede reden is om voor een tweede te gaan valt denk ik te betwisten, is dat het voor je kind in de toekomst best fijn kan zijn om een broertje of zusje te hebben om zorgen te delen of om afleiding te hebben wanneer haar moeder in een depressie zit.
Maar ik vind bovenstaand tegelijk heel lastig want alles is zo afhankelijk van hoe jou het psychisch vergaat en dat is voor ons totaal niet te voorspellen. Misschien is je dochter er meer bij gebaat om alleen te blijven omdat je het met de jaren als minder zwaar gaat ervaren en dat jou psychisch goed doet.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |