quote:ik had alleen angst, nooit over genoeg liefde maar dan reed ik (zwanger hè, dus zo labiel als een wipkip) langs het water, en dan overviel me de paniek. Straks moet ik kiezen welk kind ik eerst red als ik in het water rijd
ben nog nooit het water in gereden natuurlijk, het slaat helemaal nergens op, maar het gevoel dat ik dan moest kiezen, dat vond ik verschrikkelijk.
En als je lief dan bewusteloos raakt door de klap?quote:Op vrijdag 17 februari 2012 09:18 schreef MeNicole2 het volgende:
Oh jah dat heb ik ook vaak als we langs water rijden. Gelukkig zitten we altijd met zijn vieren in de auto. Dus mijn lief kan er 1 pakken en ik 1. Oudste is er eigenlijk nooit bij dus dat scheeld!!
Ja dat kan ook! Zelfde dat ik in het begin heel bang was dat er 's nachts brand zou komen.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 09:36 schreef Hydrogeny het volgende:
[..]
En als je lief dan bewusteloos raakt door de klap?
Hier hetzelfde, ik houd echt evenveel van ze, maar wat ik voor mezelf wel een taboe vond, is dat ik soms een van mijn kindjes niet leuk vind. Dan schaam ik me best, maar dat is toch van de zotte. Soms zijn je kindjes gewoon niet leuk. Als ze de hele dag dreinen, huilen, stout doen, schreeuwen. Ja... Dan vind ik ze niet zo heul lief.quote:Op vrijdag 17 februari 2012 11:44 schreef mignonne het volgende:
oi die angsten ja
haha Silmarwen dat had ik ook, oudste was echt een ontzettende voorbeeldige baby en ik dacht echt van oef, wat nou als de volgende een huilbaby wordt? "dat trek ik niet en dan hou ik vast niet net zoveel van dat kind"
Ik kreeg waar ik niet op hoopte een huilbaby, maar vanaf de eerste seconde tot aan nu hou ik echt net zoveel van mn jongste als van mn oudste. Er wordt wel eens gezegd dat dat het laatste taboe is, om toe te geven dat je niet net zoveel van al je kinderen houdt, maar in mijn geval kan ik me daar écht niet in vinden.
herkenbaarquote:Op donderdag 5 juli 2012 11:34 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ja, vind ik ook hoor Simmu. Ik grijp ook niet altijd in omdat ik denk dat dat persé nodig is, maar gewoon vanuit mijn eigen frustratie om alle herrie en gedoe enzo .
hier ook idd!quote:Op donderdag 5 juli 2012 12:04 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Enn ik merk dat als ze elkaar in de weg zitten (of mij), wisseling van ruimte ook wel goed werkt. Dan gaan we naar de zolder, of naar buiten, of... vul maar in.
BJ, ken je dit boekje:quote:Op donderdag 5 juli 2012 11:31 schreef Beessie-Jen het volgende:
hier hoor ik alleen; NEEEEEEEEEEJ; DIE IS VAN MIJ LIEN! *graait uit handen* en dan als reactie *GIL*. En dan gooit Evie iets naar Liene wat ze niet leuk vindt...
Die angst herken ik wel, dat had ik ook (ook nog tijdens mijn tweede zwangerschap). Maar weet je, dat kan gewoon. Ik weet ook niet hoe, maar zodra je dat frummeltje in je armen hebt, word je net zo verliefd als bij je eerste, en hou je er net zo veel van. En mijn moeder verzekert me dat dat bij een derde weer net zo werkt (ik ben de derde thuis )quote:Op vrijdag 6 juli 2012 12:58 schreef Soempie het volgende:
[..]
BJ, ken je dit boekje:
[ afbeelding ]
Misschien een leuk idee om eens te lezen met Evie (en Liene).
Leuk topic. Gister had ik het er met m'n man over: een tweede kindje, hoe hij daar nu over denkt. We hebben altijd gezegd dat we het liefst twee kindjes zouden krijgen, maar nu vind ik het toch lastig. Het gaat nu zo goed, we zijn zo gelukkig. Wat als het bij een tweede ineens helemaal mis gaat (op wat voor manier dan ook)? En ik kan me niet voorstellen dat ik net zoveel kan houden van een tweede kindje. Daar ben ik wel bang voor. Maar als ik dan hier de verhalen lees, dan is de ervaring steeds weer dat dat wel goed zit. En heel langzaam begint er toch weer wat te kriebelen..
M'n man zei gister: maar ik gun het ons allemaal zo, ook het ongeboren kindje.
Allereerst hier eens een poosje meelezen.
Dat was hier niet helemaal zo. Dat wil zeggen, de overweldigende liefde was er wel, de roze wolk was er, de absolute overgave (misschien wel meer dan de eerste keer). Maar als ik mijn kinderen uit een te water gaande auto had moeten redden, dan had ik eerst voor Ivan gekozen. Ik schaamde me ook niet voor dat gevoel. We kenden Ivan al zo goed en we hadden al zoveel interactie met hem.quote:Op vrijdag 6 juli 2012 13:23 schreef Bleie het volgende:
Ik weet ook niet hoe, maar zodra je dat frummeltje in je armen hebt, word je net zo verliefd als bij je eerste, en hou je er net zo veel van. En mijn moeder verzekert me dat dat bij een derde weer net zo werkt (ik ben de derde thuis )
Ik kan niet ontkennen dat ons leven drukker is geworden, Soempie, maar jemig, wat geniet ik van die twee. Vanochtend waren ze allebei heel vroeg wakker. Ivan komt altijd uit zichzelf naar ons toe, ik had Lena zelf gepakt. Zaten ze om 6 uur 's ochtends dus al giechelend in ons bed.quote:Op vrijdag 6 juli 2012 13:47 schreef Soempie het volgende:
Dat soort berichten zijn goed om te lezen, Bleie en Claudia.
En gelukkig hebben we twee armen (en een nek, bij een derde).
Mijn lief heeft dat ook niet. Vrouwending?quote:Op vrijdag 6 juli 2012 14:54 schreef De_kluizenaar het volgende:
De angsten die ik hier lees herken ik eigenlijk (als vader van 3) helemaal niet.
Niet van "oh jee als er 1 in het water valt blijft de ander achter, stel dat ze de buggy meenemen.." lijkt mij verschrikkelijk
nja, dat hangt denk ik toch ook wel van de omstandigheden af. de 2de en 3de was hier voor ons dusdanig traumatisch dat daar dan weer geen verschil is voor me. selene is mijn eerste, maar ravi de laatstequote:Op vrijdag 6 juli 2012 14:54 schreef De_kluizenaar het volgende:
De angsten die ik hier lees herken ik eigenlijk (als vader van 3) helemaal niet.
Niet van "oh jee als er 1 in het water valt blijft de ander achter, stel dat ze de buggy meenemen.." lijkt mij verschrikkelijk
Wel dat delen "die is van MIJ!!!" opmerkingen. En ALTIJD net als je je omdraait of even 2 seconden in de keuken staat dan gebeurt er iets en niemand die het gedaan heeft of de ander heeft dan iets gedaan en elkaar de schuld blijven geven.
"Ja er is getekend op de tafel.. maar ik deed het niet hoor pap. "
De geboorte van de tweede, en ook de derde zijn niet zo spannend als de eerste, dan is alles nieuw.
En misschien mag ik het niet zeggen, maar de eerstgeborene is mijn oogappeltje. Betekend niet dat ik niet van de andere 2 hou, zeker niet, ook daar geef ik mijn leven voor, maar de eerste is net iets speciaal. Geeft toch ook niks, als je het maar niet laat blijken.
Voor diegene die twijfelt over een tweede en twijfelt qua financieen, ruimte, houden van, ... gewoon doen, hartstikke leuk een broertje of zusje
Precies handen genoeg hierquote:Op zondag 26 oktober 2014 21:48 schreef bitterend het volgende:
Ik lees vaak dat moeders inderdaad zijn bang om handen te kort te komen, of logistieke issues maar zijn er dames die ook twijfelen aan een gezinsuitbreiding omdat ze bang zijn voor de reactie van hun oudste kindje?
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:59 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Precies handen genoeg hier
en eigenlijk nooit echt getwijfeld. Eerlijk gezegd ook niet eens over nagedacht Wij wilden graag twee kindjes en het leek ons geweldig voor Lars om een broertje of zusje te krijgen. Om mee te spelen, om mee te knuffelen, en om ruzietjes mee te maken. Enneh... je hebt een maand of negen om de oudste(n) er op voor te bereiden he
Ik vind momenteel de interactie tussen die twee van ons geweldig. Gevalletje 'kannie met en kannie zonder'. Als Femke continu bij Lars zit - want geweldige grote broer - dan ergert hij zich wild, maar als ze eens voor zichzelf bezig is, dan gaat ie bij haar zitten - want lief klein zusje.
Vanmiddag nog, toen ik Femke naar boven bracht voor een middagdutje, hoorde ik Lars ineens heel hard huilen. Ik schrok me wild, dacht dat ie minstens ergens vanaf gevallen was, en ik 112 moest gaan bellen... dus ik mik Femke in d'r bed en trek een sprintje naar beneden... staat meneer daar intens verdrietig midden in de kamer: "Ik -boehoe- ik wilde Fenke nog een knu-huffel geven -boehoe!!"
(btw, is het nog mogelijk om dit topic te reeksen met z'n 2 voorgangers?)
Verrek...quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:09 schreef Kyara het volgende:
is ie niet gereekst dan? Ik ga even kijken.volgens mij is ie gewoon gereekst hoor
Ik begrijp je wel, maar als je kiest voor maar één kindje, denk je dan ook na over de gevolgen? En in hoeverre zijn er niet altijd positieve en negatieve gevolgen tegen elkaar weg te strepen, of het nou om één kind gaat of om meer?quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:20 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb er wel over nagedacht. Maar het heeft me niet weerhouden. Wel heel bewust het nieuwe kindje in het wiegje bij kennismaken en de oudste bij je nemen en er helemaal voor ze zijn. Ze zijn ook niet verantwoordelijk voor elkaar. Dat zijn wij als ouders. En ze hoeven ook niet elkaars vriend te zijn als ze maar beschaafd met elkaar omgaan.
Ze zoeken elkaar trouwens wel op. En de twee groten verheugen zich dat kleine broer volgend jaar ook bij hen op de middelbare komt.
Ik benader ze dus erg sterk als individuen. En meer kinderen was gewoon mijn wens.
En ik denk ook dat ze er later meer voordelen dan nadelen van hebben.
Dit eigenlijk helemaal.quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:59 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Precies handen genoeg hier k gezegd ook niet eens over nagedacht Wij wilden graag twee kindjes en het leek ons geweldig voor Lars om een broertje of zusje te krijgen. Om mee te spelen, om mee te knuffelen, en om ruzietjes mee te maken. Enneh... je hebt een maand of negen om de oudste(n) er op voor te bereiden he
Ik vind momenteel de interactie tussen die twee van ons geweldig. Gevalletje 'kannie met en kannie zonder'. Als Femke continu bij Lars zit - want geweldige grote broer - dan ergert hij zich wild, maar als ze eens voor zichzelf bezig is, dan gaat ie bij haar zitten - want lief klein zusje.
Vanmiddag nog, toen ik Femke naar boven bracht voor een middagdutje, hoorde ik Lars ineens heel hard huilen. Ik schrok me wild, dacht dat ie minstens ergens vanaf gevallen was, en ik 112 moest gaan bellen... dus ik mik Femke in d'r bed en trek een sprintje naar beneden... staat meneer daar intens verdrietig midden in de kamer: "Ik -boehoe- ik wilde Fenke nog een knu-huffel geven -boehoe!!"
(btw, is het nog mogelijk om dit topic te reeksen met z'n 2 voorgangers?)
Dit ook idd.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:32 schreef Shandaly het volgende:
[..]
Ik probeer ook heel bewust niet altijd 'de oudste moet de wijste-zijn' toe te passen. Femke wordt ook gecorrigeerd, maar ik leg Lars ook uit dat ze nog maar klein is en simpelweg nog wat onhandig. Dat het pijn doet als zij hem 'aait', maar dat ze het wel lief bedoelde. Hmm... ik krijg het niet goed verwoord...
In ieder geval zie ik bij mijn broer vaak dat de oudste altijd op z'n kop krijgt als er ruzie is tussen hen twee, terwijl juist het kleine zusje een ontzettende haaibaai is. Vind het daar vaak zo sneu voor m'n neefje als ik er weer eens ben, dat ik mezelf goed heb voorgenomen altijd de situatie goed te proberen in te schatten.
Ik denk dat je een kind, of het nou de eerste, tweede of tiende (;)) is, alleen moet krijgen omdat je dat als ouders wil. Wel of niet doen voor de volgende vind ik niet direct de juiste insteek. Ik denk dat er aan alle situaties voordelen en nadelen kleven voor een kind dat er al is.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
checkquote:Op zondag 26 oktober 2014 22:03 schreef bitterend het volgende:
[..]
Volgens mij niet alleen jij..ik lees heel vaak dat men graag een tweede wil en dat uit een grote verlangen komt voor nog een kindje maar ik was benieuwd of er mensen zijn die ook eerst nadenken over de gevolgen voor de eerste? (niet negatief bedoeld! ik leg het moeilijk uit)
Handen tekort ben ik nooit bang voor geweest..quote:Op zondag 26 oktober 2014 21:48 schreef bitterend het volgende:
Ik lees vaak dat moeders inderdaad zijn bang om handen te kort te komen, of logistieke issues maar zijn er dames die ook twijfelen aan een gezinsuitbreiding omdat ze bang zijn voor de reactie van hun oudste kindje?
+1quote:Op zondag 26 oktober 2014 23:10 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik denk dat je een kind, of het nou de eerste, tweede of tiende (;)) is, alleen moet krijgen omdat je dat als ouders wil. Wel of niet doen voor de volgende vind ik niet direct de juiste insteek. Ik denk dat er aan alle situaties voordelen en nadelen kleven voor een kind dat er al is.
Wel kan ik me voorstellen dat zaken als de gezondheid van een volgend kind en de mogelijke gevolgen voor de oudste meetellen in de beslissing.
Vooral het niet de verantwoordelijkheid geven vind ik heel belangrijk.quote:Op zondag 26 oktober 2014 22:20 schreef debuurvrouw het volgende:
Ik heb er wel over nagedacht. Maar het heeft me niet weerhouden. Wel heel bewust het nieuwe kindje in het wiegje bij kennismaken en de oudste bij je nemen en er helemaal voor ze zijn. Ze zijn ook niet verantwoordelijk voor elkaar. Dat zijn wij als ouders. En ze hoeven ook niet elkaars vriend te zijn als ze maar beschaafd met elkaar omgaan.
Ze zoeken elkaar trouwens wel op. En de twee groten verheugen zich dat kleine broer volgend jaar ook bij hen op de middelbare komt.
Ik benader ze dus erg sterk als individuen. En meer kinderen was gewoon mijn wens.
En ik denk ook dat ze er later meer voordelen dan nadelen van hebben.
klopt. Oudste is ook 'de baas' als wij er niet zijn. Maar hij hoeft niet thuis te blijven als wij weg moeten. Hij is niet ' de oppas'. dan moeten we een andere oplossing verzinnen. Toen ze kleiner waren dus ook. Ik hou niet van teksten als maar jij bent toch al groot? Of geef eens het goede voorbeeld...quote:Op donderdag 30 oktober 2014 21:44 schreef Grijs het volgende:
Hoe bedoelen jullie dat? Geen verantwoordelijkheid voor elkaar?
Daar ontkom je toch niet aan binnen een gezin? En hoe ouder ze worden, hoe meer verantwoordelijkheid ze krijgen, ook naar elkaar toe. Verantwoordelijkheid nemen hoort toch ook bij zelfstandig worden?
Op die manier. Ja, dan snap ik wat je bedoelt.quote:Op donderdag 30 oktober 2014 21:54 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
klopt. Oudste is ook 'de baas' als wij er niet zijn. Maar hij hoeft niet thuis te blijven als wij weg moeten. Hij is niet ' de oppas'. dan moeten we een andere oplossing verzinnen. Toen ze kleiner waren dus ook. Ik hou niet van teksten als maar jij bent toch al groot? Of geef eens het goede voorbeeld...
Ik verwacht wel dat ze beschaafd met elkaar omgaan. En ze helpen elkaar vanzelf. Dat is vast ook verantwoordelijkheid nemen. Maar ik bedoel meer 'ouderlijke taken'
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |