We zijn op het Eiland! Aangekomen in de stromende regen, die zo hard op de stacaravan kletterde dat we elkaar niet meer konden verstaan. Maar vandaag was het prima toeven. De meidjes konden vandaag hun huurfietsen ophalen en hebben ontelbare toertochten gemaakt over de camping, met afwisselend badmintonrackets, waterflesjes of pakjes sultana onder de snelbinders. Verder speelden we Uno, aten we nasi á la Arty (tot onze verbazing een groot succes bij L., die normaal een ware piepkop is wat eten betreft) en liepen de meiden ettelijke blauwe plekken op door van hun fiets te vallen, samen Arty op de grond te werken, of met blote tenen in de krap bemeten caravan rond te dansen.
Maar daar kwamen geen tranen aan te pas. Die kwamen er bij L. (van wie iedereen denkt dat ze zo'n stoere bikkel is) wel nadat ze vandaag even naar huis belde. Het is dan altijd even grienen - we weten het inmiddels en zij weet dat we het niet stom vinden. Een paar dikke snikken, waarbij ze verklaart dat ze van haar moeder houdt en van haar buren en de bakker die altijd zo aardig is, en dat zij, samen met de meester van school, altijd in haar hart zijn.
Wij zeggen dan ook wel tegen haar: de vakantie in een ander land is leuk, maar tegelijkertijd ook best een beetje moeilijk. Het is allebei. En vaak moet je keihard lachen en soms moet je even huilen.
En dan zijn we het eens en kunnen we na een dikke knuffel en een kus weer verder.
K. heeft ook naar huis gebeld en dat gaat een stuk zakelijker. Die wil weten wat er gegeten is die avond, vertelt wat wij aten en meldt dat ze hoopt dat ze morgen een broodje gerookte zalm gaat eten bij restaurant de Koffiepot hier op het Eiland. Dat heeft ze dus serieus onthouden van vorig jaar: dat ene brood zalm, dáár! We wisten niet wat we hoorden. Welk kind van destijds acht prent de naam van een restaurant in haar geheugen? Wij wisten het zelf niet eens meer. "Le Koffiepottuh!"
Met haar gaan we van eetmoment naar eetmoment. Haar Afrikaanse afkomst klinkt heel duidelijk door in het ontzettend genieten van eten en eten bereiden, ook als sociaal aspect. Ze vertelt Arty en passant hoe hij de rijst moet wassen, vraagt of er kardemom en gember door gaan en zou graag even als dessert een crème brulléetje maken, ware het niet dat we geen oven in de caravan hebben ("Geen oven? We kunnen dus géén koekjes of taarten bakken de komende anderhalve week?? Of als aperitief tomaten roosteren met ansjovis en gruyère? Il y a un problème grave."
)
Morgen maar even een stukkie fietsen buiten de camping en op zoek naar het broodje zalm. De kok van het betreffende etablissement mag zijn borst wel nat maken als het niet meer op de kaart staat.
[ Bericht 0% gewijzigd door Duderinnetje op 30-07-2012 01:35:38 ]