Genderdysforie - deel 27

quote:

Op zondag 1 januari 2012 01:32 schreef Nezhi het volgende:

[..]

voorkeur is onafhankelijk van geslacht dat je voel ijij kan homo of les zijn wel transgender sorry heb wat op -

Dat zie ik ja (:

Afgelopen kerst was er een om snel weer te vergeten, wat betreft acceptatie is er bij sommige familieleden nog een lange, lange weg te gaan. Het voordeel van volwassen zijn is dan wel weer dat je kunt kiezen met welke personen je omgaat.

Weer terug thuis belde Jos mij op. Er heeft een persoon afgezegd waardoor ze nu een gaatje in de planning hebben. Komende dinsdag begin ik met de diagnose -happydance-.

Gelukkig nieuwjaar allemaal!

quote:

Op zondag 1 januari 2012 01:29 schreef Muffle het volgende:
* Muffle is zeer gefascineerd door wat hij leest

Nu vraag ik mij af, hoe zit het met seksuele voorkeuren?

Nicht als een paard hier

En Nezhi, ik voel echt precies hetzelfde. Mijn dysphoria was ook niet zo van dat ik echt mijn lijf haatte (ik dacht vijftien jaar geleden ook dat ik niet transseksueel was, want ik had geen hekel aan mijn lichaam), ik heb weinig problemen met mijn originele onderdelen (in ieder geval niets dat met trans zijn te maken heeft), en ik ben over het algemeen redelijk laid back.

Het belangrijkste is hoe je je identificeert. Waar je je aan spiegelt. Waar kijk je naar als je denkt "zo wil ik zijn" enzo. Natuurlijk kan je therapeut bij het VU het je allemaal veel beter vertellen, maar ik zou me echt niet druk maken omdat jouw verhaal niet "standaard" is. Er is geen standaard manier om trans te zijn en ik geloof dat ze daar bij het VU ook achter zijn inmiddels

Hou je taai, geloof in jezelf. Durf te voelen en die gevoelens te onderzoeken, leer jezelf kennen.

quote:

Op Nezhi het volgende:

Ik ben wel hard aan het twijfelen. Ik heb geen constante gedachtes als "ik zit in het verkeerde lichaam" etc. Ik heb gewoon een beeld van mijzelf dat anders is dan wat ik nu heb, en dat wil ik verbeteren. Ik ben zo bang dat ze zullen zeggen "nee je bent niet transgender", omdat ik dysforie niet ervaar als anderen :S in mijn gedachtes en dromen etc. ben ik gewoon een man. Ik ben ontevreden met mijn borsten, maar so be it, dat ze er zitten, die kan ik toch wel weg laten halen. Geslachtsdelen zou ik liever anders hebben, maar na het zien van de resultaten van phallo etc. wil ik het liever niet omdat je alle gevoel kwijtraakt en het er niet goed uitziet

Ik word er erg rusteloos van. Vooral als ik zie dat andere ftms alle logica zowat kwijtraken door hun dysforie, dat ze van alles anders interpreteren wat je zegt, en dat ze op het punt staan om zelfmoord te plegen etc. Het enige wat ik heel soms herken is een paniekaanval in een winkel oid... maar dat is ook maar een keer gebeurd, en toen was ik ook omgeven met vrouwenkleding. En dat het teleurstellend is als mensen je 'haar' en 'zij' noemen.

Ik speelde altijd World of Warcraft als een mannelijk poppetje en als ik dat doe dan heb ik overigens totaal geen last van hierboven (ben ermee gestopt omdat het spel saai was en ik geen geld had). Sinds ik zeg maar, heb 'geaccepteerd' dat ik trans ben, zeggen veel mensen dat ik er beter+gelukkiger uit ben gaan zien en dat mijn kleding er beter uit ziet. Maar de laatste tijd vinden ze dat ik er doodtriest uitzie, vooral door het bovenstaande.

Ik ben ook bang dat ze denken dat ik het doe omdat iemand anders in mijn familie ook een geslachtsverandering is ondergaan. Ik ben wel al het contact met haar kwijtgeraakt (ze is m>v) sinds ze is veranderd, omdat ik totaal niet om kan gaan met vrouwen en vrouwelijk dingen, ook al is ze dezelfde persoon... vroeger waren we echt bijna altijd bij elkaar. Nouja, ik kan wel met vrouwen omgaan, maar ik weet niet, ik vind het gewoon niet fijn. Met vriendinnen vind ik het wel leuk.

Ik snap het gewoon niet, ik wilde graag een binder dus die heb ik gekocht. Ik vind het vervelend als ik hem niet draag, dus dan doe ik gewoon dikke kleding aan waardoor niemand het verschil kan zien. Ik wil ook graag een prosthese (zo een stp ding)... op zich zou ik al dolgelukkig zijn als ik testosterone krijg en een borstoperatie. Dat is alles :/

Sorry voor de bonk tekst die wat rommelig is geschreven.

Troost je, ik voelde me een aantal jaar geleden ook niet "standaard" in het hokje transgender/transsekueel passen. 3 óf 4 jaar geleden inmiddels had ik nooit gedacht om voor een operatie te gaan. En nu gaat het hopelijk ergens in Februari gebeuren.
Het was niet het meest "dringende" onderdeel van de transitie voor me, maar wel een van de meest zware. Ik vond andere dingen veel fijner, zodra ik in m'n gewenste geslacht ben gaan leven is m'n leven ontzettend verbeterd, ik ben eerlijk, goedlachs, heb inmiddels 1 relatie achter de rug, bezig met de 2e en ik heb een beetje voor ogen hoe mijn toekomst er uitziet (alleen gooide die crisis roet in het eten )
Allemaal veel beter dan pakweg 5 jaar geleden toen ik compleet ingestort was, depressief, maakte m'n school niet af, etc.
Dat je misschien wel een beetje onzeker bent is vrij normaal, niemand doet dit "zomaar even" daar gaat gewoon een proces aan vooraf. Dat je onzeker bent (=twijfels) is heel normaal, het geeft aan dat je er over nadenkt en je niet blind staart.
Paniekaanvallen, ook heel bekend, die heb ik ook wel een paar keer gehad (2 of 3 keer). En wat betreft FtM (of MtF) die de logica kwijtraken komt ook vaak genoeg voor, wat dat betreft maakt het niet uit welke kant je op gaat. Het is gewoon een zwaar, moeilijk en soms ook verwarrend proces. En sommigen komen daar, (eerlijk gezegd en no offence naar iemand specifiek) een beetje beschadigd uit. Maar dat ligt dan eerder aan dat wat is toegedaan in de jaren vóór de transitie.
Ik ben eigenlijk op een paar momenten na vrij nuchter gebleven.
Je nuchterheid bewaren is overigens een groot verschil ten opzichte van gevoelens wegdrukken, sommigen verwarren het een voor het ander. Maar het komt dan weer dubbel zo hard terug (ervaringdeskundige spreekt ).

En sja, je familie zal nog vrij lang excuses blijven zoeken. Ik loop al bijna meer dan 3 jaar rond als mezelf en nog zit mijn vader in de ontkenningsfase. M'n moeder was eerst doodnerveus en bang dat het fout zou aflopen, maar ze is nu ontzettend blij als ze ziet hoe goed mijn leven nu loopt. M'n vader gaf een tijdje terug toch schoorvoetend toe dat hij me wel als "zij" ging zien als ik de operatie achter de rug had en m'n paspoort heb aangepast.

Vooral je laatste zin is overigens ook herkenbaar bij me (alhoewel ik de andere kant op ben gegaan.) Ik vond het destijds prima om hormonen te krijgen en de daarbij behorende lichaamsvormen te krijgen ^^ Maar een operatie in de downstairs-area was een ver-van-mijn-bed-show. Het is ook de reden dat ik met een aantal mensen gelijktijdig gestart ben aan het traject, wel als een van de eerste in transitie ben gegaan (3e-laatste gesprek leefde ik al fulltime.) en als laatste pas aan de operatie begin.
All-in-all. je verhaal komt gewoon heel bekend voor. Ik wens je veel sterkte.

Sorry dat ik niet zo vaak aanwezig ben of gepost heb. Ik heb tegenwoordig een vrij druk leven, afgelopen Februari een huisje betrokken waar ik nooit meer van m'n leven weg moet. En in héle kleine delen ben ik die aan het opknappen. (Vrij nieuw huis, dus hoeft eigenlijk niet veel te gebeuren )

[ Bericht 0% gewijzigd door NoktetMort op 01-01-2012 18:23:38 (Spelfouten galore) ]

quote:

Op zondag 1 januari 2012 14:16 schreef Nezhi het volgende:
je voorkeur kan na hormonen ook veranderen.

Nah, dat is dus een mythe, je seksuele voorkeur verandert echt niet door het slikken van een paar pillen. Het is ze ook nooit gelukt om daarmee homoseksuelen te "genezen", en lesbiennes die in de menopauze terecht komen en vrouwelijke hormonen gaan slikken worden ook niet opeens hetero.

Als je seksuele voorkeur lijkt te veranderen zat dat waarschijnlijk al lang in je.

Maar biologisch gezien, ga je wel feromonen aanmaken van zeg maar je nieuwe geslacht. Dat gaat dan wel een rol spelen denk ik.

Ik weet niet of je automatisch vatbaarder wordt voor feromonen van het andere geslacht, want als dat zou zijn, zou het je seksuele voorkeur wel beinvloeden. Als het hetzelfde blijft, verandert er niet veel, anders dan dat je ineens aantrekkelijker wordt voor mensen die op je nieuwe geslacht vallen

Daar zijn toch hersenonderzoeken naar gedaan? Volgens mij reageren zowel vrouwen als homoseksuele mannen vergelijkbaar op de geur van mannelijk zweet, dus dat lijkt er op te wijzen dat je hormoonhuishouding daar geen invloed op heeft.

Ik heb zelf ooit ook zoiets meegemaakt, ik werd een keer behoorlijk opgewonden toen een man zich over me heen boog en zijn oksel wel erg dicht in de buurt van mijn neus kwam. Dat was dus nog voordat ik aan de hormonen ging

Ik heb niet het idee dat de hormonen mijn geaardheid veranderd hebben. Ik val op mannen, maar ook voor mijn transitie voelde ik al een aantrekkingskracht tot bepaalde mannen. Ik gaf er echter nooit aan toe omdat ik gewoon zeker wist dat ik niet homoseksueel was, dus drukte ik die gevoelens maar een beetje weg. Het enige verschil met vroeger is dat ik er nu wel open voor sta

Op het forum van genderjongeren komen veel jonge transgenders, ook is er "Gender Zone", een verborgen community op facebook die erg actief is. Hiervoor moet je wel door iemand worden uitgenodigd.

Hmmm ik weet het niet Joanne. Na mijn hormonen en zeker na mijn operatie is mijn interesse in mannen flink toegenomen. Ik heb het idee dat ik na de hormonen 'meer compatibel' met ze ben dan daarvoor. Neem niet weg dat ik sommige vrouwen nog steeds aantrekkelijk vind trouwens. Maar ja... misschien ben ik altijd wel een beetje bi geweest.

Ik zie veel herkenning in wat Nezhi zegt. Mijn lijf klopt niet, ik voel me er niet mee op mijn gemak. Maar ik heb ook weer niet de gedachte "Hier met dat mes!!".

Je geaardheid veranderen inder invloed van hormonen geloof ik ook niet zo in. Maar ik kan me goed voorstellen dat iets dat onder de oppervlakte sluimerd, dat je al dan niet onbewust omderdrukt, tot uitimg gaat komen.

quote:

Op maandag 2 januari 2012 06:21 schreef LoveZenLife het volgende:
Ik heb het idee dat ik na de hormonen 'meer compatibel' met ze ben dan daarvoor.

Ik denk dat je daar wel een belangrijk punt aan stipt. Mijn persoonlijke ervaring is dat mijn aantrekkingskracht tot mannen niet zozeer op hun uiterlijk is gebaseerd, maar meer op de manier waarop ze me behandelen. Als een man heel erg leuk tegen me doet en heel aardig is kan ik me opeens tot hem aangetrokken gaan voelen. Het is niet zo dat als ik een hele knappe man zie dat ik dan ook meteen spontaan verliefd op hem word, daar is meer voor nodig.

Voor die aantrekkingskracht is dus een wisselwerking tussen die man en mij nodig, en die wisselwerking kan natuurlijk pas echt goed functioneren als die man je ook als een vrouw ziet en je zo behandelt. Dat verklaart misschien dat gevoel dat je nu meer compatibel met ze bent, en dat kan ook verklaren waarom mensen pas na hun transitie die aantrekkingskracht echt gaan ervaren.

En het zal misschien ook de andere kant op werken. Vroeger was er misschien een bepaalde wisselwerking tussen jou en vrouwen die verdwijnt op het moment dat je in transitie gaat waardoor de aantrekkingskracht tot vrouwen ook minder wordt.

quote:

Op zondag 1 januari 2012 23:43 schreef Nezhi het volgende:
Weten jullie nog leuke, actieve trans communities op internet? Niet Susans, daar walg ik echt van

Ik vind TrueSelves wel een aardig forum. Het is een besloten forum waar vooral twintigers en dertigers zitten, en het wordt erg strak gemodereerd waardoor de onderlinge sfeer erg goed is. Flamewars en trollen zul je daar niet snel tegenkomen.

Ja, zo leg ik het ook meestal uit, van die compatibiliteit (alleen niet precies zo )

Nouja, ik vond mannen best wel leuk, maar ik wilde niet in een homoseksuele relatie met een man zijn. Ik wilde gewoon geen man in een relatie zijn punt

Maar het probleem was, dat ik er wel zo uitzag. Inclusief alle biologische geurstofjes etc. Hoe weet je dan wanneer een heteroseksuele man je leuk vind? Die valt op vrouwen, en die zal dus niet op die manier met je omgaan, als je lichamelijk niet zo bent. En dat zorgt er op zn beurt weer voor, dat ik nog niet weet hoe mannen met mij als vrouw omgaan, waardoor ik misschien iemand minder leuk vind omdat ik dat stukje niet ervaar. Hopelijk leg ik het zo goed uit

Maar het positieve dus, is dat ik nu al wat mensen ken in het echt, die mij niet anders dan als meisje kennen.

Met oudjaar was het echt leuk, ik was gewoon mezelf, en er waren wat vrienden van t broertje van de vriendin waar ik was. Die zeiden gewoon zij en haar en dit en dat, en hadden t eigenlijk niet door

Eentje daarvan had ik al wel ooit gezien, die kwam zich opnieuw voorstellen, dat was wel grappig dus ik zo van nou, volgens mij ken je me wel hoor! Maar hij kon het zich niet meer herinneren

Was later op de avond naar andere vrienden, en daar was dus ook een vriendin van een zusje van een vriend bij (lekker verwarrend zo he ) en die wist het dus wel, had het even tussen neus en lippen door van te voren meegekregen. Maar die behandelde dus me ook niet anders, zij, haar, dit en dat, en ze zei ook dat het echt niet zomaar opviel dus dat was wel fijn.

Gisteren een heleboel familie en vrienden nieuwjaar gewenst, en nu heb ik ze eindelijk ook allemaal kunnen zoenen zonder dat het een awkward handdruk was

Testosterone makes you gay

Op zich een mythe (want het gebeurt lang niet bij iedereen) maar net zoals jongeren in hun natuurlijke puberteit in de war raken over hun seksualiteit vanwege die vloed aan hormonen, kan dat ook gebeuren in je "kunstmatige" puberteit door de HRT. Dat wil niet zeggen dat die geaardheid permanent is (maar heel vaak ze je transtitieverhalen maar een paar jaar en dan verdwijnen ze weer van het net), maar het kan dus wel gebeuren dat je het gewoon even niet meer weet omdat je lichaam anders gaat reageren. Vooral bij de mannen gebeurt dat regelmatig omdat testosteron nu eenmaal zo ontzettend krachtig is.

Overigens ben ik nieuwjaarsnacht met iemand naar bed geweest (niet all the way) die ik na de eerste zoen pas verteld heb hoe het zat. Het was een prachtige ervaring, hij had het totaal niet verwacht (en hij had al eerder mijn borst gezien), en hij vond het jammer dat ik geen penis had, maar verder was het geen enkel probleem. Ontzettend bevestigend dus Er is hoop voor de toekomst!

quote:

Op maandag 2 januari 2012 06:21 schreef LoveZenLife het volgende:
Na mijn hormonen en zeker na mijn operatie is mijn interesse in mannen flink toegenomen. Ik heb het idee dat ik na de hormonen 'meer compatibel' met ze ben dan daarvoor. Neem niet weg dat ik sommige vrouwen nog steeds aantrekkelijk vind trouwens. Maar ja... misschien volgens mij ben ik altijd wel een beetje bi geweest.

Zo, zo klopt ie voor mij

quote:

Op maandag 2 januari 2012 14:48 schreef Maisnon het volgende:
Met oudjaar was het echt leuk, ik was gewoon mezelf, en er waren wat vrienden van t broertje van de vriendin waar ik was. Die zeiden gewoon zij en haar en dit en dat, en hadden t eigenlijk niet door

/jaloers! Dat gaat mij nog lang niet lukken volgens mij Hoewel het wel steeds dichterbij komt

quote:

Eentje daarvan had ik al wel ooit gezien, die kwam zich opnieuw voorstellen, dat was wel grappig dus ik zo van nou, volgens mij ken je me wel hoor! Maar hij kon het zich niet meer herinneren

Dat heb ik dan wel weer gehad, ouders van mijn beste vriend die vorig jaar maart (ruim voor m'n hormonen) schijnbaar de vraag hadden gesteld "wie is die meid?". Toch leuk als je ze al zo'n 15 jaar kent (later op die avond nog een flinke tijd mee staan praten, maar toen hadden ze het al door )

quote:

Gisteren een heleboel familie en vrienden nieuwjaar gewenst, en nu heb ik ze eindelijk ook allemaal kunnen zoenen zonder dat het een awkward handdruk was

Dat had ik met nieuwjaar ook om 12 uur, positief gevoel was dat!

^{[offtopic] Rapunzel}

En geen idee waarom, maar ik ben stiekem best gespannen voor volgende week dinsdag, ondanks dat er niets gaat gebeuren. Ik heb dan namelijk een kennismaking met een van de chirurgen in Gent, en kom dan op de laatste wachtlijst. Stelt eigenlijk dus niets voor, maar toch spannend

Ik heb kerst en oud & nieuw ook doorgebracht met vrienden, die overal van af weten. Was fijn zo. Lekker zonder problemen mezelf kunnen wezen.

Tweede kerstdag kom ik binnen bij een vriendin, zit er een collega van haar op de bank die ook even langs wipte voor koffie. "Kees, dit is [insert mijn meisjesnaam] zij zat vroeger op de school waar wij nu werken." Dat was voor het eerst dat ik zo werd geintroduceerd, wel raar om dat zo te horen.

Met nieuwjaar ook veel gezoend inderdaad. Wel een gekscherend "Heu, je prikt! " gehoord.Klopte inderdaad ook wel, als ik me 's morgens om half 8 scheer dan is er wel enigzins stoppels te voelen is tegen middernacht. Is een beetje een assepoester gevoel. Hoe doen jullie dat, flinke laag make-up en niet zoenen?

Meestal probeer ik me voor een feest oid nogmaals te scheren, maar om eerlijk te zijn, sommige dingen worden trickier, bv. normaal blijf ik na Oud & Nieuw overnachten, en dat heb ik dit jaar niet gedaan.

Deels omdat ik me niet 100% voelde, maar een behoorlijk deel is ook omdat ik 's ochtends zonder te scheren en zonder make-up mezelf nog duidelijk te mannelijk vind, wat ik niet zomaar bij anderen wil/durf te laten zien, zelfs al weten ze natuurlijk van mijn situatie en zouden zij het niet erg vinden.

Wow, wat een hoop nieuws, goed nieuws, hier te lezen !! Heerlijk die positiviteit en keep on rolling

Alleen het berichtje (nouja, best een lap tekst eigenlijk) van Nezhi valt dan wel op.

Soms lijkt het net een wedstrijdje zwemmen hier. We zitten allemaal in onze eigen baan, eigen wereld en sociale leven en ook al zeggen we van niet, het klinkt voor sommige als muziek in de oren als men leest dat een ander de overkant al heeft gehaald.
Positieve jaloezie dus, als iemand als eerste de kant heeft aangetikt. En dan ga je jezelf meten. Waar zwem jij dan ? Hoe ziet jouw baantje er uit en wanneer denk jij aan de overkant te geraken?

Het is een wedstrijd zonder materiële prijzen, maar eer en zelfvertrouwen worden te pas en te onpas uitgedeeld, als je op de helft bent, op een kwart, als je word toegejuicht (complimentje) of iemand uitnodigt (uit-de-kast-moment) Elke keer win je wel wat.

Zelf zie ik mij ook niet als een doorsnee transgender. Een van de weinige hier volgens mij die blijft uitdrogen na de wedstrijd (operatie ) en zeker geen "meisje-meisje".
Wel had ik die gruwelijke hekel aan mijn geslachtsdelen en het besef dat ik een kerel of vent was. Alleen dat maakte mij vroeger al goed misselijk. Maar kijk je naar mijn interesses, zoals Auto's, autosport, techniek, gadgets en de rest van het PTA-forum, dan is daar weinig vrouwelijks aan....zoals de maatschappij dat ziet.

En dat is door de jaren heen ook nooit veranderd ! Sterker nog, ik ben voor mijn gevoel steeds millimeter voor millimeter aan het wegzakken in een moeras dat autosport heet. En ik laat het lekker gebeuren

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 12:51 schreef Nezhi het volgende:
Iets anders: ik ben weer op zoek naar een andere naam, omdat mijn naam door superveel andere FtMs wordt gebruikt ._.

Misschien wel een aardige site om het niet te uniek te maken: "de Nederlandse Voornamen Databank".

Wat ook wel leuk is, is om bij de populaire namen te kijken van het jaar waarin je geboren bent. Dan klopt het zeg maar wat meer, als je snapt wat ik bedoel

Zo van, dat er bijna niemand is van 20+ die Sterre heet, terwijl dat over 10 jaar dus wel veel zal zijn