Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #9

quote:

Op woensdag 3 oktober 2012 15:54 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Welkom

Ik ga vanavond je filmpje even kijken.

Veel plezier. Je moet er wel de tijd voor nemen: hij duurt 90 minuten, maar dat is het zeker waard.

Ik heb vanmorgen geprobeerd om eens op te schrijven hoe het volgens mij allemaal werkt, gebaseerd op mijn eigen ervaringen en op inzichten die ik heb gekregen na het lezen van veel boeken over het onderwerp:

***

Velen van ons leven voornamelijk in onze gedachten, zijn “gevangen” in onze gedachten. Als je van jezelf weet dat je veel dagdroomt (zei de juf vroeger ook altijd tegen je dat je niet zo moest zitten dromen?) en veel piekert, dan ben je veel vatbaarder voor depressie, angststoornissen en andere nare dingen.

We staan continu bloot aan een onophoudelijke stortvloed van gedachten. En je geest springt moeiteloos van de ene naar de andere gedachte. Vaak zijn dat gedachten over de toekomst: “wat als dit gebeurt, wat zou dat vreselijk zijn.. en wat als dit, wat als dat….” En zo gaat het maar door.

Het probleem met dit soort negatieve gedachtenstromen is dat het een directe invloed heeft op onze emoties. Als je bijvoorbeeld veel nadenkt over hoe erg het wel niet zou zijn om een vreselijke ziekte op te lopen, of om iemand te verliezen waarvan je zielsveel houdt, dan veroorzaakt dat direct angstgevoelens of droefheid. Je lichaam verstijft van angst, je hart gaat sneller kloppen, je wilt misschien vluchten. En dat alles terwijl je gewoon maar wat in je bed ligt te piekeren, op een veilige plek. Terwijl er op dat moment niets is waar je bang voor hoeft te zijn. Toch geven je hersenen je lichaam dezelfde waarschuwingssignalen die ze zouden geven als er een beer vlak voor je zou staan, klaar om je te verscheuren….

Wat velen niet weten (en het is ook niet echt gemakkelijk om tot dat inzicht te komen) is dat wij veel meer zijn dan die gedachtenwaterval. Het is mogelijk om het volledig stil te laten zijn in je hoofd. Het is mogelijk om de werkelijkheid te zien zoals hij echt is.

Als je wel eens op vakantie in de bergen geweest, dan heb je vast wel eens meegemaakt dat een uitzicht zo indrukwekkend was, dat je, al was het maar voor een korte tijd, je heel gelukkig voelde, je één met dat indrukwekkende landschap voelde. Of dat je (ook op vakantie) ’s nachts op je rug op de grond lag om naar de sterren te kijken en datzelfde overweldigende gevoel over je heen kwam. Weet je waarom je je dan zo voelt? Omdat alle prikkels/informatie die je zintuigen opvangen (wat je ziet, voelt, ruikt, hoort) direct bij je binnenkomen, zonder dat je er over nadenkt, zonder dat je geest er een interpretatie aan geeft, er een verhaaltje bij bedenkt. Dat directe, interpretatieloze waarnemen van de dingen om ons heen, (en ook van onze gedachten en emoties!) is cruciaal voor onze geestelijke gezondheid.

Vanaf onze geboorte beginnen we met het construeren van onze eigen werkelijkheid in onze geest. We vormen een beeld van onszelf, meten onszelf een identiteit aan. We leren onszelf aan wat goed is en wat slecht. Waar we een hekel aan hebben, wat we aangenaam vinden. We conditioneren ons eigen gedrag. Op de ene situatie reageren we afwijzend, op de andere positief. Niet omdat situaties op zich negatief of positief kunnen zijn, we zijn gewoon gewend om er een positieve of negatieve interpretatie aan te geven, we kunnen vaak niet neutraal reageren (of er voor kiezen om helemaal niet te reageren). Een bekend voorbeeld van hoe je gedachten een neutrale gebeurtenis in iets negatiefs kunnen veranderen is het volgende: Je ziet een vriend aan de overkant van de straat lopen. Je probeert oogcontact te zoeken, je steekt je hand op om hem te begroeten, maar de ander regeert niet en loopt stug door. In gedachten gaan we dan een betekenis geven aan die situatie: “Hè wat raar, hij negeert me. Waarom? Misschien komt het omdat ik vorige week geen tijd had om hem te helpen, hij zal nu wel kwaad op me zijn, niet meer met me om willen gaan. Nou als de zaken er zó voor staan, dan hoeft die vriendschap van mij ook niet meer, eigenlijk heb ik hem altijd een beetje raar gevonden, etc. etc.”. Op zo’n manier kan je negatieve gevoelens ontwikkelen die helemaal niets met de werkelijkheid te maken hebben. Die vriend had jou helemaal niet gezien. Hij was waarschijnlijk zelf in gedachten verzonken, of was z’n bril die dag vergeten.

Zo werkt het ook vaak met negatieve gedachten over ons eigen leven. We cultiveren ons negatieve verhaal. We identificeren onszelf met onze depressieve “ik” en creëren zo onze eigen werkelijkheid.”. Een werkelijkheid die helemaal niets te maken heeft met de realiteit. Maar het heeft wel vreselijke gevolgen voor ons mentale welzijn.

Als we onszelf trainen in het direct waarnemen van alles wat er om ons heen en in ons gebeurt, zonder inmenging van onze gedachten, zodat we open kunnen staan voor al onze waarnemingen “in real-time”, net als toen we zo onder de indruk waren van dat prachtige vergezicht in de bergen, dan is de kans groot dat we uiteindelijk onze depressie en angstgevoelens achter ons kunnen laten en gelukkig kunnen zijn.

Door middel van Mindfulness meditatie kun je dat direct waarnemen van wat er gebeurt op dit moment (ook wel “leven in het Nu” genoemd) trainen. Na een paar maanden oefenen ga je begrijpen wat ze toch bedoelen met dat “ontwaken”. Je gaat langzamerhand inzien dat jij niet je gedachten bent maar dat jij “de waarnemer”, het bewustzijn bent. Ook al heb je je leven lang in je gedachten gevangen gezeten, op een zeker moment kun je er gewoon voor kiezen om alles vanuit een andere dimensie te gaan bekijken, als het ware “uit je gedachten te stappen”. Je observeert wat je ziet, voelt, ruikt, proeft, hoort, maar ook wat je denkt! Je gaat steeds beter in staat zijn om je gedachten van een zekere afstand te bekijken. Je “ziet” wat je denkt en hoe je je gedraagt. Je gaat steeds minder worden meegesleept door je gedachtenstroom. Van sommige gedachten ga je zeggen:” Oh, dat is niet zo nuttig, die gedachte moet ik maar niet al te serieus nemen.” En je laat die gedachte gewoon voorbij drijven en besteedt er geen aandacht meer aan. Van andere gedachten ga je zeggen, “Ja dat is een goed idee, daar ga ik iets mee doen”. En meer en meer ga je je hersenen gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn: als een ontzettend nuttig instrument dat, mits goed gebruikt, je heel veel goeds in je leven kan brengen. Niet als een op-hol-geslagen gedachtenmachine die immens veel schade kan veroorzaken.

Mooi uitgelegd hoos.

Om nog even een fabeltje (vanuit mijn visie, voor zo ver het mijn visie is natuurlijk) uit de wereld te helpen. Het gaat er dus niet om om je gedachten te sturen, of helemaal plat te leggen. Het gaat gewoon om het inzien dat het gedachten zijn en niet meer dan dat. Deze komen op en gaan weer weg, met niemand die deze kan sturen, omdat deze persoon die dit zou kunnen sturen zelf ook een gedachte is.
Je bent de waarnemer, maar een val waar ik heel lang ben ingetrapt is om deze ook weer een soort entiteit toe te kunnen. De getuige, dus een nieuwe vorm van ik. Eigenlijk ben je gewoon niets, alles gebeurt gewoon. Gevoelens, gedachten en beelden GEBEUREN SPONTAAN, zonder dat er iets of iemand is die hier invloed op heeft of kan zien.

Misschien gaat bovenstaande een beetje te ver voor het topic, maar mensen die het aantrekt zouden deze ik eens aan een goed onderzoek moeten onderwerpen. Om twee statements te maken, die veel mensen angstig maken:
Jij bestaat niet
Jij bent net zo echt als Pino

Zelf heb ik met meditatie nooit echt wat gehad. Het gaat wat mij betreft gewoon om het onderzoeken van deze ik. Laat situaties die je verdrietig of boos maken juist de aanleiding zijn om hier eens over na te gaan denken. Deze situaties laten namelijk goed zien dat er geen controle over het leven uit te oefenen is.

Denk niet dat het te ver gaat voor dit topic, het is wel denk het moeilijkste punt om te realiseren, laat staan ervaren. Ego vormt zich uit ervaring, vooral negatieve en het denken invluchten geeft het gevoel te kunnen vluchten voor wat er in het verleden gebeurd is ''dit en dat overkwam mij dus als ik nu zus of zo wordt en doe dan voorkom ik dat dat weer gebeurt'' etc. Het is overleven, en daar zit angst achter. Die komt naar voren wanneer je met het onbekende breekt.

Denk dat het idee van dat je eigenlijk geen controle hebt makkelijker te bevatten is dan het idee dat dat ook niet nodig is, vooral wanneer dat op bepaalde momenten wel nodig is geweest, te denken aan (jeugd)trauma's en verdringing etc, dan wordt iemand de wereld van het denken in geforceerd om gevoelsmatig aan het moment te kunnen ontsnappen om te overleven. Je kan het denken/ego zien als een schil, als een cocon om je wezen heen, bedoelt om je te beschermen maar wat in de loop van tijd uit de hand gegroeid is en men zoiets is gaan hebben van ''ik denk me overal wel uit, dan hoef ik bepaalde dingen niet meer te ervaren''. Dan leef je in je hoofd, als je het al leven kan noemen.

Je bent denk ik een niets omdat wat je bent, een wat dus niet een wie, niet in woorden/gedachten te vangen is. Het denken kan het niet omvatten, hoe hard dat het ook wil/probeert. Ingewikkeld gedoe allemaal, maar wel goed om in te zien natuurlijk

Mooie stukken tekst hierboven. Erg duidelijk. Wat mij erg heeft geholpen is het besef hoeveel invloed de geest op je lichaam heeft en dat deze makkelijk het lichaam kan beinvloeden zelfs terwijl je weet dat het niet waar is. Voorbeeld, je visualiseert het eten van bijvoorbeeld een citroen of iets anders zuurs en je merkt dat je lichaam speeksel produceert. Je weet dat het louter is ingebeeld en toch reageert je lichaam erop.

Ik had ook altijd de neiging om ziek te worden op momenten dat het niet uitkwam, zoals belangrijke besprekingen en vakanties. Dit was ook puur ingebeeld en vanuit de angst dat ik op dat moment echt niet ziek mocht worden. Bizarre is dat je lichaam daadwerkelijk symptomen gaat vertonen. Heb mij er gelukkig nooit door tegen laten houden omdat ik mij hiervan wel bewust was en dan ging het vanzelf weer weg, maar toch bijzonder opmerkelijk hoeveel macht het heeft.

Het blijft moeilijk om je niet door je gedachten mee te laten voeren. Hoe doen jullie dat. Het lukt mij meestal door dit te realiseren en mij actief te focussen in wat er om mij heen gebeurt en te zien is. Bij grote en belangrijke dingen lukt mij dit nog niet helaas.

Eckart Tolle zei een keer ''the body believes what you believe'' dus denk dat het handig kan zijn je bewust te zijn van de gedachten en dat bepaalde gevoelens er zijn omdat bepaalde gedachten er zijn maar dat dat niks te maken hoeft te hebben met het Hier en Nu. Goed voorbeeld is angst, je weet dat dat alleen in je hoofd zit maar dat neemt niet weg dat bij hevige angst je hart tekeer gaat, adrenaline door je lichaam stroomt en je zweet etc. Toch heeft het te maken met de interpretatie van je denken over een situatie, niet wat er echt gebeurt.

Dat besef kan het waarnemen en loslaten met oefening makkelijker maken is mijn ervaring, het blijft minder lang hangen om het zo maar te zeggen. Het denken is een geconditioneerde structuur, bevestig je die structuren niet langer door ze enkel waar te nemen maar niet naar te handelen dan breekt die structuur af. Het heeft tijd nodig gehad om zich zo te vormen, dat omdraaien duurt dat dus ook. Je zou dan kunnen stellen dat de overtuiging dat dat tijd nodig heeft ook niet meer is dan een gedachte, ook daar zou wat in zitten, ik zelf kan daar alleen niet zoveel mee. Misschien is dat later anders maar ervaar het toch vooral als een proces. Mocht later blijken dat het slechts een proces was omdat ik dat zelf waarmaakte, prima

Het laat ook de kracht van gedachten zien en dat we die echt hebben als stuk gereedschap om mee te kunnen creëren, en hoe dat wanneer je in beslag gelegd wordt door gedachten dat die jou creëren. Omgekeerd van hoe het zou 'moeten' zijn dus eigenlijk

Het besef scheelt al veel, maar zelfs als mensen dit al beseffen is het ontzettend moeilijk om hiervan los te komen. Vandaar ook de bekende uitspraak:"Ik word gek van mijzelf". Het besef dat je je laat leiden door je gedachten is er, maar het losbreken lukt niet. Ik ben ook niet een duidelijke methode tegen gekomen om dit te doen. De staat wordt omschreven, maar niet de manier om tot die staat te komen en je gedachten kunt laten passeren.

Ze waarnemen en benoemen "ow heb ik deze gedachte" en je dan weer op het Nu richten, herhaal

Moeilijk inderdaad. Ik heb zelf ook steeds vaker het besef dat ik niet aanwezig ben, en hoewel dat een belangrijke stap is, lukt het me nog niet om mijn gedachten echt los te laten, behalve als het echt moet.

Ik vergelijk het vaak met het geven van een presentatie voor een grote groep mensen: van tevoren ben je nerveus, schiet er van alles door je hoofd, begint je hart sneller te kloppen, et cetera. Maar als je dan naar voren loopt, plaatsneemt achter het katheder en begint te praten, valt alles van je af. Je kunt niet in je gedachten blijven hangen, nee, je geeft je over aan het moment en moet het gewoon doen. Je weet dat je er niet aan kunt ontvluchten. Er is even geen verleden en toekomst meer; het enige wat telt is het zo goed mogelijk geven van die presentatie, het Nu. Dat is hoe ik het ervaar.

Het probleem is dat die trigger er normaal gesproken niet is. Er zijn geen honderden mensen die je met priemende ogen aanstaren en iets van je verwachten. Er is niemand die je wakker schudt als het er niet toe doet en je diep verzonken bent in je gedachten. De enige die dat kan doen ben jijzelf. Ik hoop dat dat op een dag een automatisme voor mij (en met mij vele anderen) wordt, ook al weet ik dat het enige tijd en moeite kost.

quote:

Op maandag 8 oktober 2012 14:11 schreef Canillas het volgende:
Ze waarnemen en benoemen "ow heb ik deze gedachte" en je dan weer op het Nu richten, herhaal

Ik zie het als het luisteren naar de stilte tussen de noten van de muziek.

Zo geef je (ik) namelijk aandacht aan zowel denken als zijn, twee concepten die deel uitmaken van ons bestaan. In mijn ogen is zijn te omschrijven als denken met het dierlijke deel van het brein, en denken met het menselijke deel.

Bovendien maakt dit perspectief dat er kalmte in je leeft, zelfs al stroomt je brein vol gedachten.

Soms merk ik ook een bepaalde weerstand om mij te verbinden met de wereld om mij heen, een onbewuste mentale barriere. Dingen die ik moet doen waarvoor ik genoeg op ben voorbereid maar het toch niet doe. Misschien angst voor de uitkomst, geen idee. Het idee dat je ergens langer over moet "nadenken", maar niet constructief (gewoon een excuus om het niet te doen). Voelt een beetje als het vasthouden van een tak in een sterk stromende rivier. Als je het loslaat, je mee laat voeren en ondertussen sturen om de dingen die op je afkomen dan valt er een last van je af.

Het onnodig weerstand bieden aan allerlei factoren om je heen kost ontzettend veel energie. Moet proberen meer een te worden met de wereld om ons heen en niet zien als een speciaal individu die daar boven staat met een bepaalde controlerende functie.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 09:12 schreef Gray het volgende:
Ik zie het als het luisteren naar de stilte tussen de noten van de muziek.

Zo geef je (ik) namelijk aandacht aan zowel denken als zijn, twee concepten die deel uitmaken van ons bestaan. In mijn ogen is zijn te omschrijven als denken met het dierlijke deel van het brein, en denken met het menselijke deel.

Bovendien maakt dit perspectief dat er kalmte in je leeft, zelfs al stroomt je brein vol gedachten.

Mooi gezegd

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 09:42 schreef ssebass het volgende:
Soms merk ik ook een bepaalde weerstand om mij te verbinden met de wereld om mij heen, een onbewuste mentale barriere. Dingen die ik moet doen waarvoor ik genoeg op ben voorbereid maar het toch niet doe. Misschien angst voor de uitkomst, geen idee. Het idee dat je ergens langer over moet "nadenken", maar niet constructief (gewoon een excuus om het niet te doen). Voelt een beetje als het vasthouden van een tak in een sterk stromende rivier. Als je het loslaat, je mee laat voeren en ondertussen sturen om de dingen die op je afkomen dan valt er een last van je af.

Het onnodig weerstand bieden aan allerlei factoren om je heen kost ontzettend veel energie. Moet proberen meer een te worden met de wereld om ons heen en niet zien als een speciaal individu die daar boven staat met een bepaalde controlerende functie.

Ja, is er eigenlijk niks vermoeiender dan met je denken grip ergens op willen krijgen, op de 1e plaats omdat het niet kan en ten 2e omdat het niet nodig is

In je hoofd zitten is eigenlijk letterlijk jezelf afsluiten voor de wereld, misschien heb je momenten meegemaakt waarop het 'fijn'/nodig was om jezelf af te sluiten voor de wereld en jezelf niet helemaal te beleven en ligt die barrière er daarom. Is het wel waard om uit te zoeken zulke dingen, als je het begrijpt kan je er vaak beter mee omgaan.

Vaak is een manier van het denken om je gevoel anders te willen krijgen, je kan je dan afvragen voor welk gevoel je (dan nog onbewust) wil vluchten, waar dat vandaan komt en of je dat er nu kan laten zijn terwijl je je aandacht bij het Nu houdt

Een goede techniek voor het analyseren van gevoelens is opsporen waar ze zich uiten in het lichaam. Met name bij gemengde gevoelens die voor problemen zorgen kan een simpele blik op de processen in je lichaam voor verduidelijking zorgen.

Nadat je hebt gevonden waar het gevoel vandaan komt kan je het nader onderzoeken en via je lichaam peilen. Je zal ontdekken dat het gevoel uiteindelijk op ratio leunt, maar eigenlijk onnodig is. Hierop zal het langzaam wegebben en kan je jezelf weer vullen met Leegte.

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 19:27 schreef Gray het volgende:

[..]

Ga voor whateverthefrak-reden-wantwaaromniet gewoon eens 20 minuten lang zitten: dim het licht, kies een positie naar keuze, sluit je ogen halverwege en zit. Richt je op je ademhaling. Doe het eenmaal en laat het minstens een halve dag sudderen. Observeer je gedachten tijdens de zit en erna: "Nu stroomt deze gedacht, de gedachte ebt weg. Hier komt de volgende gedachte etc." In de loop van de dag (kies de eerste keer in de ochtend (het is maar 20 minuten!) kan je reflecteren op je huidige state of mind. Zie wat gebeurt. Laat het gebeuren. Raak je afgeleid? Prima! Laat het gebeuren. Zit.

En vertel hier over je ervaring!

20 min !! Niets doen

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 11:31 schreef Paul het volgende:

[..]

20 min !! Niets doen

Niets doen kan niet, zeggen ze in zen.

In zen, there is no zen. There is no zen, only zen teachers.

Maar 20 minuten zitten, ademhalen en verder zo weinig mogelijk is moeilijk zat!

Ja laten we niet uit het oog verliezen dat dagelijks mediteren het gemakkelijker maakt om jezelf en je gedachten, ook in het dagelijkse leven, wanneer je niet formeel aan het mediteren bent, te observeren en je je veel minder snel verliest in gedachtenstromen. Regelmatig mediteren is niet alleen een training in aandacht voor het huidige moment, het verandert ook daadwerkelijk de "bedrading" van je hersenen. Ik voel het verschil.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 21:06 schreef hoos het volgende:
Ja laten we niet uit het oog verliezen dat dagelijks mediteren het gemakkelijker maakt om jezelf en je gedachten, ook in het dagelijkse leven, wanneer je niet formeel aan het mediteren bent, te observeren en je je veel minder snel verliest in gedachtenstromen. Regelmatig mediteren is niet alleen een training in aandacht voor het huidige moment, het verandert ook daadwerkelijk de "bedrading" van je hersenen. Ik voel het verschil.

Oh, ja.

Mediteren hoeft niet per se zittend (zazen), maar kan altijd. Lopende meditatie is een gebruikte techniek, maar in principe elke herhalende daad (of niet herhalend) is te gebruiken, want dat is ook zen.

quote:

Op dinsdag 9 oktober 2012 11:31 schreef Paul het volgende:

[..]

20 min !! Niets doen

Dan merk je pas hoeveel er gebeurt terwijl je 'niks' doet.

Nog wat leuke vragen die ik een keer in groepsverband heb gedaan tijdens de retraite. Je zit tegenover elkaar (tweetallen) en je stelt elkaar zenvragen, eindeloos. Persoon A is alleen de verstuurder van de berichten, dezelfde vraag keer op keer. De ontvanger mag antwoorden geven. Dit dan 5 minuten per vraag (en dan partner/rol wisselen evt.)
Vragen zoals

- Waar komen je gedachten vandaan?
- Waarin verdwijnen je gedachten?
- Wie ben jij zonder je gedachten?

en nog meer die ik vergeten ben

Bij die eerste vraag bijvoorbeeld

- Waar komen je gedachten vandaan?
uit mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
ik denk uit mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
die komen gewoon
- Waar komen je gedachten vandaan?
gewoon in mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
die komen gewoon, ik weet het niet
- Waar komen je gedachten vandaan?
uit het niks, ofzo
- Waar komen je gedachten vandaan?

etc.

Alle vragen hebben hetzelfde antwoord
Was wel verfrissend en vermoeiend (je ego compleet uit laten werken tot het niet meer kan )

Ook UG Krishnamurti zegt dit:

Even tussendoor:

Ik heb een persoonlijke techniek om me te ontdoen van gedachten uit/over mijn verleden en me te focussen op het nu en de nabije toekomst: "Kappen met die onzin!".
Ik heb sterk de neiging om me compleet op te laten gaan in mijn negatieve gedachten als ik alleen ben. Ik herleef gebeurtenissen van vroeger in mijn hoofd enzo.
Ik had daar heel erg last van. Nu ik een sociale uitlaatklep heb kan ik weer normaler functioneren. Ik heb de zaak nu wat meer onder controle.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 20:06 schreef Comp_Lex het volgende:
Even tussendoor:

Ik heb een persoonlijke techniek om me te ontdoen van gedachten uit/over mijn verleden en me te focussen op het nu en de nabije toekomst: "Kappen met die onzin!".

Als een deksel op een pan met kokend water.

quote:

Ik heb sterk de neiging om me compleet op te laten gaan in mijn negatieve gedachten als ik alleen ben. Ik herleef gebeurtenissen van vroeger in mijn hoofd enzo.
Ik had daar heel erg last van. Nu ik een sociale uitlaatklep heb kan ik weer normaler functioneren. Ik heb de zaak nu wat meer onder controle.

Volgens mij lijdt iedereen daar in mindere mate onder. Dat, of het omgekeerde, namelijk wensen voor de toekomst. Het is fijn omdat te kunnen ventileren bij anderen, al ontdoe je daarmee jezelf niet van de bron van het ongeluk.

Niet dat je per se van je ongeluk af moet zijn om gelukkig te worden hoor! Thich Nhat Hanh zei daarover:

quote:

Don't wait for suffering to end to be happy.

Geen van beiden is constant, geen van beiden sluit de ander uit. Als je nu gelukkig wil zijn, wees dan nu gelukkig.

Ik ben het boek van "kracht van het Nu" aan het lezen maar kom erg moeilijk door de stof heen en begrijp vaak niet wat hij bedoelt.

Ik ben met mijn hoofd vaak in gedachtes en geniet niet van wat ik op dat moment aan het doen ben. Voorbeelden:

Wanneer ik aan het trainen ben en buiten op de racefiets zit, geniet ik helemaal niet van dat moment en de omgeving om mij heen, maar denk ik alweer na over wat ik na het trainen moet doen en hoe ik dat ga doen etc

Of wanneer ik een film kijk met mijn vriendin ben ik met mijn hoofd aan het nadenken wat ik morgen nog moet doen voor school.

Dit vind ik erg vervelend en geeft mij altijd een onrustig gevoel. Ik heb het idee dat het boek meer gaat om mensen die nadenken over gemaakte fouten in het verleden enzo, dus ik voel mij niet helemaal aangesproken.

Hopelijk hebben jullie advies