Zwanger... en dan gaat het mis #9

Groot gelijk Amoriel, neem de rust die je nodig hebt, het is gewoon zoveel wat je voor kiezen krijgt
En dat ongelofelijk lompe gedrag in het ziekenhuis helpt daar natuurlijk niet aan mee

_{Als het een troost is; ik stond ook niet in het update-topic}

Iemand uit dezelfde streepjesregen post af en toe mee in de SC waar ik veel kom. Bij haar gaat (gelukkig!) alles goed, maar dat moet ze ook elke vijf minuten melden. Inclusief foto's, misselijkheidjes en weet ik veel. Natuurlijk snap ik dat ze heel blij is, maar damn, het hakt er toch wel in
Ik post maar gewoon een tijdje niet mee, al voel ik me echt wel een mega-jaloers kreng als ik verdrietig wordt als ik haar posts tegenkom
Ze is op zo'n beetje dezelfde dag uitgerekend als ik zou zijn, dus ik ben benieuwd hoe het zal voelen rond de uitgerekende datum

Amoriel en Tuktuk het is ook gewoon heel erg rot!

Amoriel, ik zei het al eerder maar ik zou dit echt bespreken. Het is belangrijk dat jij je gevoel kwijt kan, ook al bereik je er misschien niets mee.
En je wordt niet vergeten, natuurlijk niet!

Tuktuk, het is ook moeilijk om tegelijk met iemand zwanger te zijn en dan gaat het mis bij jou en goed bij die ander. Je gunt haar het geluk wel maar het doet toch heel erg pijn! Ik heb dat dus met de vrouw van mijn neef. We kwamen er bijna tegelijkertijd achter en zij is 18 september uitgerekend en ik was dat dus 19 september. Gelukkig gaat hun zwangerschap prima maar de updates over de echo's, hartje dat ze luisteren en wat ze kopen.. Ja, dat doet pijn. Daar kan ik echt heel verdrietig over zijn.
Ik had dat eerst ook bij mensen die later zwanger werden dan ik en ineens 10 weken zwanger waren. Dat is mij nooit gelukt. En nu zijn er al bijna nieuwe 2013 zwangere! Heel leuk voor ze maar ja. Mijn kindje had dan al ruim 3 maanden moeten zijn

Amoriel

Owww meiden dikke knuffel van mij.

Amoriel, misschien stelt de ingreep technisch niet zoveel voor, maar ik ben 2 weken thuis geweest en dat heeft me zo'n goed gedaan. Snap wel dat jij graag afleiding wilt maar je moet ook even goed tot rust komen. Breng de kleine ergens heen en ga lekker op de bank met chocola, of zoiets.
Zou er toch even goed over nadenken. Je moet dit nu wel een plekje geven en niet pas over een half jaar instorten. Het zal altijd pijn blijven doen, na 2 weken is het niet 'over', maar ga nou niet maar doorrazen. (voor zover het advies van een vreemde )

Over dat update topic; ik wist niet eens dat het bestond, ga ook niet kijken of ik erin sta. Want van dat soort dingen kan ik ook verdrietig worden hoor, ook al is het niet expres.

En mensen die in je omgeving zwanger zijn, of zelfs op hetzelfde moment uitgerekend ja vreselijk moeilijk. Mensen snappen dat ook niet zo goed geloof ik. Het is niet dat je het hun niet gunt, maar jij wilde het ook zo graag!

En ja Amoriel, er zijn ergere dingen dan dit. Er zijn altijd ergere dingen. Maar dit is ook erg, voor jou, nu. En daar mag je best om huilen of gewoon heel boos zijn!

Ik heb vandaag bijna niks meer gevloeid, hoop dat dat zo blijft
Had tot nu toe van die sensitestjes gedaan, die werden lichter, maar vandaag een kv test, en die is opeens weer superpaars . Moet maar geen merken door elkaar gaan halen geloof ik, baal er flink van! Ik wil dit afsluiten!!

Lang verhaal, maar mag hier vast wel

Dikke knuffel voor iedereen hier, wat een verdriet

Hier al 2 dagen geen bloed en bruinverlies meer Testen nog wel knalpositief...

Hoe is het met jullie meiden?

Wat fijn dat het bloedverlies over is Fieder!
Zijn alle testen die je doet nog knalpositief? Laatst deed je er 1 die toch lichter aan het worden was? Ik las laatst ergens dat iemand 6 weken na de miskraam nog positieve testen had.. Ik hoop dat dat jou bespaard gaat blijven!

Hier gaat het verder wel goed. Lichamelijk is het allemaal voorbij volgens bij, ik ben nog steeds zo moe. Geestelijk gaat het op en neer maar over het algemeen ook wel goed. Ik ben wel erg veel bezig met mijn cyclus en hoop dan ook dat ik niet nog maanden hoef te wachten op mijn menstruatie..

Ik moet maar niks meer zeggen, vanmiddag weer wat bruinverlies bleh.

Ik had eerst sensitesten gedaan, die waren vrij licht. Kruidvat testen zijn nog superpositief...

Moet echt een paar weken geduld hebben, maar is moeilijk!

Fijn dat het de goede kant op gaat met je Sparkling!

Meiden, ik hoop dat jullie lichamen snel weer helemaal hersteld zijn. Heb het op de achtergrond gevolgd, maar wist niet zo goed wat te schrijven...

Hierbij dus een dikke knuf voor jullie! Hopelijk durven/willen jullie snel weer bij ons aanschuiven in het tweede streepjestopic.

Dankjewel Frummeltje!

Balen dat je toch weer bent gaan vloeien Fieder! Maar dat het even is gestopt zal toch wel betekenen dat het einde er echt aan zit te komen?
Die kruidvattesten zijn volgens mij ook gewoon heel erg gevoelig. Je schijnt ze voor je NOD al te kunnen gebruiken dus dan is het HCG ook nog heel laag. Het is gewoon irritant, je wil het afsluiten en niet positief blijven testen

Mijn schoonouders waren vandaag hier, voor het eerst sinds de miskraam. Zij hebben nadat mijn man geboren is ook een miskraam gehad en ze zijn heel begripvol en lief! Je kan aan de reactie van mensen zo goed merken of ze het zelf hebben meegemaakt of niet. Iedereen zegt dingen met goede bedoelingen maar mensen die het hebben meegemaakt zeggen hele andere dingen, logisch!
Hoe dan ook, mijn schoonmoeder zei dat ze het heel moeilijk vond want het was haar eerste kleinkind maar dat ze heel blij was geweest dat ik degene was die dat kindje mocht dragen. Dat vond ik zo lief!

Meiden even een dikke knuffel voor jullie allemaal!

Hallo allemaal,

Heel even heb ik weer mogen genieten van het zwanger zijn.
Mijn tweede zwangerschap want ik heb een dochter van 10.
Bij de eerste echo, bleek ik twee kindjes te dragen waarvan er 1 helaas al niet meer 'leefde' dit vruchtje was 6 weken oud, afgelopen maandag begon ik te vloeien en afgelopen dinsdag beide vruchtjes verloren via de 'natuurlijke weg'.
woensdag nog een echo gehad en alles zou mijn lichaam uit zijn.
De informatie die je in het ziekenhuis krijgt vind ik ronduit bar slecht.
Ik heb nota bene in dit topic moeten lezen dat je niet mag zwemmen of in bad mag.
dat terzijde...
Kan iemand mij antwoord geven op de vraag hoelang je ongeveer blijft vloeien? Ik lees daar verschillende dingen over op internet?
Verder wil ik de dames die hetzelfde hebben meegemaakt hierboven ook heel veel sterkte wensen.

Wat rot, Jesje...

Even ego: fijn dat jij ook niet tevreden bent over je ziekenhuis en de informatie die je krijgt. Ben ik gelukkig niet de enige. Ik twijfel nog steeds of ik er iets mee wil doen, klacht indienen ofzo, of dat ik het maar gewoon op z'n beloop laat. Heb ook geen zin om die rotdag weer telkens op te rakelen.

Volgens mij is er trouwens helaas geen antwoord te geven op je vraag over hoe lang je blijft vloeien, dat schijnt per vrouw en per geval te verschillen. Kan tussen de 2 en 6 weken duren heb ik gehoord.
En dan zou ook dat niet mogen zwemmen, badderen, tampons gebruiken en sexen evenlang niet mogen..
Ik heb al met al zo'n 5 weken gevloeid voor de curettage vorige week, en nu dus nog steeds erna... ik heb het wel een beetje gehad met dat gehannes met maandverband, maar ben bang dat het nog wel even aan zal houden.

Jammer dat het bij jou toch nog niet gestopt is Fieder.

Lieve schoonouders heb je, Sparks. Ik heb van mijn schoonmoeder nog niets gehoord sinds we haar verteld hebben dat we een miskraam hadden en aan het wachten waren op de curettage. Gelukkig heb ik wel hele lieve ouders, vrienden en collega's. Dat middagje vrij afgelopen vrijdag heeft me ook goed gedaan.
Denk trouwens dat het best heel 'normaal' is dat je nu wat meer met je cyclus bezig bent. 'Onbezorgde' zwangerschappen zitten er voor ons niet meer in...

Wat vreselijk rot Jesje
Ik schrik er best een beetje van hoe slecht informatie gegeven wordt in het ziekenhuis. Jij en Amoriel zijn beide in korte tijd heel ontevreden. Het lijkt niet tot artsen door te dringen dat het voor jullie niet de dagelijkse gang van zaken is. (gelukkig maar!)

Amoriel, rot dat je schoonmoeder nog niets heeft laten horen. Dat sterkt je gevoel zeker ook dat mensen het onbelangrijk vinden? Gelukkig heb je lieve mensen om je heen!
Of je een klacht wil indienen moet je maar even rustig de tijd voor nemen. Bedenk goed of je er iets aan denkt te hebben. Als je denkt dat je er anders lange tijd veel moeite mee blijft hebben zou ik wel iets ondernemen, maar dat is mijn mening. Je moet het doen zoals jij het wil!

Het is inderdaad niet te voorspellen hoe lang een bloeding duurt. Ik heb ongeveer 2 weken voor de miskraam bloedingen gehad en nog ongeveer 2 weken daarna. Ik hoop dat het snel voorbij is Jesje!

dames, even algemeen: als je niet tevreden bent over de behandeling in het ziekenhuis, laat het dan weten aan het ziekenhuis. Dat hoeft niet meteen een officiële klacht oid te zijn, maar de meeste ziekenhuizen hebben een afdelingen klachtenbemiddeling en daar kan je ook gewoon een mail naar sturen. Als jij het niet aangeeft, kunnen zij er ook niet van leren en zullen diegenen die na je komen dezelfde behandeling krijgen als jij.

Ohh Jesje wat verdrietig zeg. Dat je ze allebei toch moest verliezen.
En wat stom dat je via internet moet lezen wat wel en niet mag. Je hoort het helaas meer. Idd goed nadenken wat je ermee wil doen. Zal het jou opluchten als je het kwijt bent?
Wat Mefke zegt, voor jullie is het te laat nu, het zal niks meer aan de situatie veranderen helaas, maar een ander wordt mss door jullie klacht beter behandeld!

Ik heb toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis een folder meegekregen waar je je ervaring in kunt vullen. Is eigenlijk voor klachten maar ik heb n compliment gemaakt. Weet niet of dat de bedoeling is maar wilde het gewoon kwijt.

Amoriel, rot dat je schoonouders niet even wat hebben laten horen Ze zullen het wel moeilijk vinden? Maar desnoods een kaartje dat ze aan je denken ofzo...

Vandaag nog wat heeeel licht bruinverlies. Voor t eerst weer gewerkt maar had wel gemene steekjes in mn onderbuik? Wordt toch wel teruggefloten heb ik het idee. Rustig aan maar...

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties.

@Amoriel wij mogen nu even ego zijn

Ik weet nog niet of ik er iets mee gaan doen, wellicht toch eens een mailtje richting de afdeling gynecologie in het ziekenhuis.

Vandaag ook weer voor het eerst wezen werken ook mijn lichaam fluit me terug merk ik.
Morgen dagje vrij en dan gaan we het donderdag maar weer proberen

Doe maar lekker rustig aan hoor Jesje!

Ik heb trouwens nog een vraag. Vandaag kwamen een aantal collega's ook met hun miskraam verhalen. (Zo hoor je nog eens wat, jeetje...) Maar het waren allemaal miskramen tussen 1e en 2e kindje in, niemand 1e zwangerschap. Bij mij dus wel mn 1e zwangerschap.

Zij hadden dus al een gezond kindje gekregen. En ik niet... en nou ben ik extra aan het twijfelen of ik het wel 'kan'.

Dus eigenlijk: is een miskraam bij een 1e zwangerschap een slecht teken?

nee fieder, da's geen slecht teken

mijn eerste zwangerschap werd een miskraam. daarna zwanger van selene (nu 3) en ravi en kiro (ravi nu 2 en kiro overleden) een tweeling

een miskraam is meestal gewoon domme pech. iets anders kan ik er niet van maken. het is geen voorteken, niets wat je verkeerd gedaan hebt en al helemaal geen gevolg van. het is gewoon domme pech.

Dag dames,
Hier nog een mama die nog geen mama heeft mogen zijn.
Voor mij is het al langer geleden, ik kreeg mijn miskraam in sept 2010, mijn kindje had in april 2011 geboren moeten worden. (Vandaar dat ik nu weer wat gevoelig ben) De pijn slijt, maar vergeten doe ik het niet. Ik had nooit gedacht dat ik zwanger kon raken, ik heb namelijk 21 jaar geleden (toen ik 12 jaar was) een schop in mijn buik gehad en mijn baarmoeder was beschadigd. Na onderzoek toen der tijd, hoopte ze voor mij dat een groot deel zou genezen en als ik het eraan toe had, moest ik maar weer laten onderzoeken. Dit heb ik nooit gedaan, angst.. Ondertussen wel al 8 jaar lang zonder voorbehoedsmiddelen door het leven gegaan. En nooit zwanger geweest, dus in mijn hart en in mijn hoofd was ik ervan overtuigd dat ik niet zwanger kon raken.

Op 17-09-2010 heftige pijnen, dit was een ongesteldheid die ik niet kende, ik jankte van de pijn! En ja, ik jankte in de periode wel vaker, maar wist ik veel dat ik zwanger was, want dat kon toch niet!!
Tot ik dus het vrucht zag, toen wist ik zeker dat er wat mis was. Ik heb gelijk de dokter gebeld, ik kon ook gelijk langskomen. Dus bepakt en bezakt met vrucht naar de dokter gegaan. En hier werd mij dus verteld dat op het oog, ik 8 tot 10 wkn zwanger was.
Mijn wereldje stortte in, ik kon toch niet zwanger worden! Dus toch wel!! En ik ben het ook weer kwijt!! Dit was zwaar.. Ik sloot me af voor alles en iedereen. Ik heb echt een behoorlijke tijd nodig gehad om dit te verwerken.

Twee keer per jaar sta ik erbij stil.. 17 sept en in april.. (voornamelijk de eerste 2 wkn van april).

Als herinnering of iets tastbaars heb ik een knuffel besteld. Daar heb ik 17-09-2010 op laten zetten in het oor. En heb ik het echt moeilijk, dan zit ik de hele dag met mijn knijn op schoot.

Na de miskraam heb ik 3 dgn gevloeid. En de maand daarna had ik een ongesteldheid van 2.5wkn. Daar heb ik toen medicatie voor gehad, want dit was te lang.

Ondanks dat mijn ma ook 2 miskramen heeft gehad, praten we er niet over.. En dat geeft mij soms zo'n eenzaam gevoel.
Ik heb een jaar lang moeite gehad met baby's om me heen en iedereen die zwanger was.. dacht ik bij: "jij wel.." Ik heb een half jaar lang helemaal moeite met kinderen om me heen gehad. (Erg lastig als je ook nog met kinderen werkt)

Dus ik kan me indenken dat het soms heel veel pijn doet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mijn gedachtes zijn bij jullie allemaal. Het is voor mij weer even "Knijn" tijd.

Dank je Simmu, dat had ik even nodig. Wat vreselijk van je miskraam en dat je Kiro moest verliezen.

Ohh Dolfina Knijn tijd! Sterkte! En wat jammer dat je niet met je ma kan praten. Kan je verder wel ergens terecht met je verdriet? Behalve hier natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:17 schreef Fieder het volgende:
Dank je Simmu, dat had ik even nodig. Wat vreselijk van je miskraam en dat je Kiro moest verliezen.

Ohh Dolfina Knijn tijd! Sterkte! En wat jammer dat je niet met je ma kan praten. Kan je verder wel ergens terecht met je verdriet? Behalve hier natuurlijk.

Zijn een paar mensen waarmee ik het erover kan hebben, maar toch, is het niet altijd alles..
Maar goed, morgen weer schouders onder en doorgaan..

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:26 schreef dolfina-chica het volgende:

[..]

Zijn een paar mensen waarmee ik het erover kan hebben, maar toch, is het niet altijd alles..
Maar goed, morgen weer schouders onder en doorgaan..

ik herken het wel hoor. mijn mam heeft ook miskramen gehad het is lastig praten omdat het voor haar zo'n pijnlijk onderwerp is. staat tegenover dat ze wel echt superbegripvol was en is naar mij toe

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:31 schreef simmu het volgende:

[..]

ik herken het wel hoor. mijn mam heeft ook miskramen gehad het is lastig praten omdat het voor haar zo'n pijnlijk onderwerp is. staat tegenover dat ze wel echt superbegripvol was en is naar mij toe

Ik snap heel goed dat het lastig is en pijnlijk is voor mijn ma.. Zeker omdat ze ook vrij ver in haar zwangerschap zat. 2 miskramen voor mijn geboorte (1 jongen 4jaar voor mij en een meisje 2jaar voor mij) Daarnaast is mijn broertje ook nog 1 van een 3ling. Dus ze heeft haar portie wel gehad.
Maar begripvol.. nee... het gaat gelijk over iets heeel anders.. Dus daar heb ik het met haar al niet eens meer over.