Potdorie..dat klinkt weer heftig. Jammer dat niet iedereen jouw vertrouwen in Job deelt want zoals ik het lees leert hij zich wel beter redden en ken je hem goed. Ik zou niet al teveel zenuwachtig worden van de chauffeur, die beslist echt niet in zijn eentje wie er mee mag en zal hopelijk ook wel zien dat het een tijdelijk iets is bij hem. Als hij (en jullie) hier meer gewicht aan gaan toekennen dan eigenlijk nodig is (volgende week kan het weer anders zijn) dan wordt Job pas gedwongen tot een gespannen houding naar het vervoer toe. Probeer dat die man uit te leggen en gebruik de tijd in je voordeel.
Mijn vader rijdt ook een busje naar speciaal onderwijs, en dan hebben we het soms echt over kinderen die de ruiten eruit trappen. Hij kan aangeven dat er iets speelt met een kind, maar pas als er sprake is van bedreigingen etc. voor hemzelf of andere kinderen die hij vervoert kan zo'n beslissing genomen worden en dan nog krijg je eerst echt een gesprek (of tien). Het is echt niet zo dat zo'n man "zomaar" kan roepen dat ie niet meer mee mag. Hier is dat in ieder geval niet zo.
Ondertussen kun je misschien iets gaan uitdenken met Job qua beloning voor elke rit die goed gaat (dus: zelf instappen, niet schreeuwen of weigeren)? Misschien is dit voor Job juist extra spanning naar die ritjes, maar het is maar een idee.
Sterkte!
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team