Hoogbegaafdheid, deel 4: Een nadeel of een voordeel?

ik heb een iq van 131, ik haal voldoendes zonder boeken open te doen maar omdat ik er niets mee doe heb ik er weinig aan. sowieso mensen die boos worden omdat jij niet wat hoeft te doen

achja wat maakt het uit. beschuit. fruit

Hoogbegaafden posten niet in dit soort topics.
Alleen als ze dronken zijn misschien.

*hik*

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 16:40 schreef Mini_rulez het volgende:

[..]

*lurker meldt*

Die tests in Nijmegen heb ik dus ook gehad. Hebben jullie daarna ook nog aan zo'n onderzoek meegedaan waar je iets van een week lang moest invullen wat je op een dag deed? Dat heb ik namelijk ooit gedaan en nooit meer gehoord waar het nou voor was of wat eruit kwam, ben ik wel benieuwd naar!

Jep, heb ik ook gedaan. Daarna niets meer gehoord.

@ kirsten: je hebt het steeds over basisschool onder je niveau, is er niet een mogelijkheid aangeboden om één of twee klassen over te slaan?

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 23:14 schreef UltraBrain het volgende:
Hoogbegaafden posten niet in dit soort topics.
Alleen als ze dronken zijn misschien.

Ze lopen er over het algemeen niet mee te koop nee.

quote:

Op vrijdag 11 november 2011 23:54 schreef Turalyon het volgende:
@ kirsten: je hebt het steeds over basisschool onder je niveau, is er niet een mogelijkheid aangeboden om één of twee klassen over te slaan?

Helaas nooit. Was ook niet een school die heel best bekend stond. Maar ik was ook al een vroege leerling, dus ik was nog een jaar jonger dan mijn klasgenoten. 't Scheelde denk ik dat ik/mijn moeder niet echt op goede voet stonden met leraren (kan me nog een keer een ruzie herinneren tussen mijn moeder en de adjunct-directeur (oud lerares van mij) in de gang over het pesten waar niets aan gedaan werd, en toen mocht in 4 dagen thuisblijven ). De leraren die ik had vonden mij maar lastig eigelijk en wisten niet goed wat ze met me aanmoesten,en met eentje had ik ronduit gewoon elke dag ruzie Werd bij de oudergesprekken ook gezegd dat ik het pesten zelf uitlokte met mijn gedrag (namelijk, het niet doen van wat me gezegd werd, wat het gevolg was van dat ik die opdrachten allang af had en ik niets extra's te doen kreeg of dat ook al af had) en dat viel natuurlijk niet in goede aarde bij mijn moeder.

Achja, wat het voordeel is van de meest verschrikkelijke jaren al achter de rug hebben is dat de rest ermee vergeleken een stuk positiever lijkt

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 00:37 schreef Northside het volgende:

[..]

Ze lopen er over het algemeen niet mee te koop nee.

Toch denk ik dat mensen op een forum, zeker met dit onderwerp, het toch sneller vertellen. Zelf loop ik ook niet met mijn autisme te koop, maar hier kun je toch even je ding kwijt.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 08:11 schreef kirsten. het volgende:

[..]

Helaas nooit. Was ook niet een school die heel best bekend stond. Maar ik was ook al een vroege leerling, dus ik was nog een jaar jonger dan mijn klasgenoten. 't Scheelde denk ik dat ik/mijn moeder niet echt op goede voet stonden met leraren (kan me nog een keer een ruzie herinneren tussen mijn moeder en de adjunct-directeur (oud lerares van mij) in de gang over het pesten waar niets aan gedaan werd, en toen mocht in 4 dagen thuisblijven ). De leraren die ik had vonden mij maar lastig eigelijk en wisten niet goed wat ze met me aanmoesten,en met eentje had ik ronduit gewoon elke dag ruzie Werd bij de oudergesprekken ook gezegd dat ik het pesten zelf uitlokte met mijn gedrag (namelijk, het niet doen van wat me gezegd werd, wat het gevolg was van dat ik die opdrachten allang af had en ik niets extra's te doen kreeg of dat ook al af had) en dat viel natuurlijk niet in goede aarde bij mijn moeder.

Achja, wat het voordeel is van de meest verschrikkelijke jaren al achter de rug hebben is dat de rest ermee vergeleken een stuk positiever lijkt

Ik heb ook ervaring met een slechte basisschool. Mijn vader is zelfs een keer boos weggelopen tijdens de ouderraad, omdat de school ontkende dat er gepest werd. Ook zelf had ik problemen met een aantal leraren en dat begreep ik niet, want naar mijn mening was ik een brave leerling. Ze wisten gewoon niet wat ze met me aan moesten. Hebben ze ook letterlijk gezegd tegen mijn ouders. Gelukkig waren er ook een paar leraren bij die mijn wel leuk vonden, omdat ik niet zo'n standaard leerling was.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:03 schreef Captain_Maximum het volgende:
ch denk ik dat mensen op een forum, zeker met dit onderwerp, het toch sneller vertellen. Zelf loop ik ook niet met mijn autisme te koop, maar hier kun je toch even je ding kwijt.

Het blijft toch altijd een beetje een opschepperig smaakje hebben om met iq's, eq's enzo te gaan gooien. Maar idd, beter op internet dan in het echte leven.

quote:

Ik heb ook ervaring met een slechte basisschool. Mijn vader is zelfs een keer boos weggelopen tijdens de ouderraad, omdat de school ontkende dat er gepest werd. Ook zelf had ik problemen met een aantal leraren en dat begreep ik niet, want naar mijn mening was ik een brave leerling. Ze wisten gewoon niet wat ze met me aan moesten. Hebben ze ook letterlijk gezegd tegen mijn ouders. Gelukkig waren er ook een paar leraren bij die mijn wel leuk vonden, omdat ik niet zo'n standaard leerling was.

Bij mij op de basisschool was de standaard oplossing extra werk. Als de rest van de klas 10 staartdelingen moest maken kreeg ik er 30. Waardeloze oplossing natuurlijk, want als ik er 10 zo kan doen zijn die 20 extra ook geen probleem. Zit helemaal geen extra uitdaging in, je leert er niks nieuws van. Dus vond ik al heel snel dat 10 sommen voor mij ook genoeg was, en de rest van het uur ging ik dan uit het raam staren. Vonden de leraren ook best, als ik maar rustig was. Dus zo ben ik de basisschool en een deel van de middelbare school doorgekomen; uit het raam starend, fantaserend over de vreemdste dingen. Het gevoel dat ik erbij heb is een beetje jammer, gemiste kans.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:03 schreef Captain_Maximum het volgende:

[..]
Toch denk ik dat mensen op een forum, zeker met dit onderwerp, het toch sneller vertellen. Zelf loop ik ook niet met mijn autisme te koop, maar hier kun je toch even je ding kwijt.

Ik vind het alleen maar leuk dat er ook lotgenoten op dit forum zitten. Dan heb je tenminste niet het idee dat je de enige bent.

Hier kan ik gewoon openlijk over m'n autisme vertellen. In het dagelijks leven zou ik dat veel minder snel doen.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:15 schreef Northside het volgende:
[..]

Bij mij op de basisschool was de standaard oplossing extra werk. Als de rest van de klas 10 staartdelingen moest maken kreeg ik er 30. Waardeloze oplossing natuurlijk, want als ik er 10 zo kan doen zijn die 20 extra ook geen probleem. Zit helemaal geen extra uitdaging in, je leert er niks nieuws van. Dus vond ik al heel snel dat 10 sommen voor mij ook genoeg was, en de rest van het uur ging ik dan uit het raam staren. Vonden de leraren ook best, als ik maar rustig was. Dus zo ben ik de basisschool en een deel van de middelbare school doorgekomen; uit het raam starend, fantaserend over de vreemdste dingen. Het gevoel dat ik erbij heb is een beetje jammer, gemiste kans.

Ik kan me weinig nog herinneren over mijn basisschoolperiode, behalve dan dat ik het een nare ervaring vond. Ik was liever in de klas dan buiten, ook al verveelde ik me daar.
Dat ik nooit m'n best heb moeten doen betekend wel dat ik nooit heb moeten leren plannen, iets wat me jaren later heeft opgebroken.
In groep 8 was ik al met sterren en met (Europese) geschiedenis bezig terwijl m'n klasgenootjes nog in de dinofase zaten.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:15 schreef Northside het volgende:

[..]

Het blijft toch altijd een beetje een opschepperig smaakje hebben om met iq's, eq's enzo te gaan gooien. Maar idd, beter op internet dan in het echte leven.

[..]

Bij mij op de basisschool was de standaard oplossing extra werk. Als de rest van de klas 10 staartdelingen moest maken kreeg ik er 30. Waardeloze oplossing natuurlijk, want als ik er 10 zo kan doen zijn die 20 extra ook geen probleem. Zit helemaal geen extra uitdaging in, je leert er niks nieuws van. Dus vond ik al heel snel dat 10 sommen voor mij ook genoeg was, en de rest van het uur ging ik dan uit het raam staren. Vonden de leraren ook best, als ik maar rustig was. Dus zo ben ik de basisschool en een deel van de middelbare school doorgekomen; uit het raam starend, fantaserend over de vreemdste dingen. Het gevoel dat ik erbij heb is een beetje jammer, gemiste kans.

We hadden op de basisschool wel een extra boekje met ander soort sommen voor wanneer je klaar was met de huidige opdrachten. Werkte ook best wel motiverend, omdat die sommen veel leuker waren. Geen standaard staartdelingen, maar meer het 'wiskunde' wat je ook in de brugklas krijgt.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind het alleen maar leuk dat er ook lotgenoten op dit forum zitten. Dan heb je tenminste niet het idee dat je de enige bent.

Hier kan ik gewoon openlijk over m'n autisme vertellen. In het dagelijks leven zou ik dat veel minder snel doen.

[..]

Ik kan me weinig nog herinneren over mijn basisschoolperiode, behalve dan dat ik het een nare ervaring vond. Ik was liever in de klas dan buiten, ook al verveelde ik me daar.
Dat ik nooit m'n best heb moeten doen betekend wel dat ik nooit heb moeten leren plannen, iets wat me jaren later heeft opgebroken.
In groep 8 was ik al met sterren en met (Europese) geschiedenis bezig terwijl m'n klasgenootjes nog in de dinofase zaten.

Buitenspelen vond ik echt verschrikkelijk en ik probeerde ook altijd om binnen te blijven. Niet alleen omdat ik het buitenspelen niks aan vond, maar ook de onrechtvaardigheid dat de kinders buiten in de kou moesten vermaken, terwijl de leraren binnen konden genieten van hun warme koffie. Op een gegeven moment hadden een paar leraren het in de gaten en mocht ik niet meer als laatste de klas uit.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:33 schreef RobertoCarlos het volgende:
Wat doe jij eigenlijk hier in dit topic? Dat was toch niet nodig?

Als je de eerste 3 delen terug leest zie je dat alles eigenlijk al gezegd is (over soorten begaafdheid, de psychologisch kant etc) en dat er niets nieuws meer toegevoegd wordt. Dus vanuit dat oogpunt was het niet nodig geweest. Maar als mensen het leuk vinden om te vertellen, by all means.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:58 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Maar waarom post JIJ hier dan hele persoonlijke bla-bla-verhalen? Kennelijk ben jij net als al die andere mensen waar jij zo op afgeeft.....

Grapjas.

Ik vind zijn bijdragen iets toevoegen aan deze topic en prettig om te lezen.
Jij niet?

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 13:15 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Ik dacht dat een hoogbegaafde het wel zou snappen Daarom gaat het namelijk niet

Maar wat jij doet is mierenneuken

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:58 schreef RobertoCarlos het volgende:
Maar waarom post JIJ hier dan hele persoonlijke bla-bla-verhalen? Kennelijk ben jij net als al die andere mensen waar jij zo op afgeeft.....

Om te beginnen geef ik nergens op af, jammer dat je dat zo ziet. Verder is het de richting die het topic opgaat. Als mensen het serieus over types hoogbegaafdheid en de werking van de hersens gaan hebben (zoals in voorgaande topics), dan hou ik me er buiten. Als het gewoon een beetje kletsen is, best, waarom niet?

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 12:15 schreef Northside het volgende:

[..]

Het blijft toch altijd een beetje een opschepperig smaakje hebben om met iq's, eq's enzo te gaan gooien. Maar idd, beter op internet dan in het echte leven.

[..]

Bij mij op de basisschool was de standaard oplossing extra werk. Als de rest van de klas 10 staartdelingen moest maken kreeg ik er 30. Waardeloze oplossing natuurlijk, want als ik er 10 zo kan doen zijn die 20 extra ook geen probleem. Zit helemaal geen extra uitdaging in, je leert er niks nieuws van. Dus vond ik al heel snel dat 10 sommen voor mij ook genoeg was, en de rest van het uur ging ik dan uit het raam staren. Vonden de leraren ook best, als ik maar rustig was. Dus zo ben ik de basisschool en een deel van de middelbare school doorgekomen; uit het raam starend, fantaserend over de vreemdste dingen. Het gevoel dat ik erbij heb is een beetje jammer, gemiste kans.

Als moeder van 2 hoogbegaafde kinderen wordt ik inderdaad voor arrogant versleten

De basisschool van mijn oudste zoon heeft zwaar gefaald. Oudste mocht groep 4 overslaan, 6 weken later groep 5. Het laatste accepteerde ik niet, geen haar op m'n hoofd die er aan dacht het kind op z'n 10e naar het voortgezet onderwijs te sturen. Op zijn 9e echter werd me toch verteld dat hij 'er klaar voor was' en 'wij weten het ook niet meer'. Op dat moment ben ik een andere school gaan zoeken, ook omdat hij wel rustig bleef in de klas maar jongste ging lopen etteren wanneer hij te lang zonder werkje zat.

Deze school accepteerde jongste zoon meteen, oudste niet omdat er voor hem niets meer te leren viel. Hij heeft nog zo'n 1.5 jaar aangemodderd, al kreeg hij wel wiskunde erbij.
Hij zit nu in de 3e klas Gymnasium+ (het plusje staat voor extra) en heeft soms nog moeite met focussen.

Jongste zoon dus naar een andere school gegaan, hij kreeg direct schaken erbij. Aan groepen overslaan doen ze op deze school niet, wat ik alleen maar toejuich. Inmiddels zit hij in groep 7 en heeft hij extra vakken zoals Spaans, mindmapping en filisofie. En dat gaat super

Kan een hoogbegaafd iemand iets simpels uitleggen?

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 19:17 schreef lipper het volgende:
Kan een hoogbegaafd iemand iets simpels uitleggen?

Ja.

Nja. Los van al het gelul kan ik iedere hoogbegaafde het advies geven om toch echt dingen te doen die je interesseren.

Ik heb het altijd moeilijk gevonden om te functioneren op een school oid, omdat ik zo graag gewoon en normaal wilde zijn. Ik heb altijd voldoende pvrienden etc gehad, maar ik vond het kut dat er zo weinig waren die mij echt konden volgen. Uiteindelijk op de middelbare school maar een beetje aan het vervelen geslagen en lui geworden. goed rpesteren werd toch niet gewaardeerd.

Dus op de universiteit ging het allemaal net niet, zonder studeren haalde ik dan steeds een 5,5.. ikw as zo teleurgesteld in het feit dat je juist op de uni zelden echt alleen op inzicht werd beoordeeld maar ops stampen...

Dus hbo-tje er doorheen gejast en in mijn werk toch dingen doen die ik leuk vind. Inmiddels ben ik manager en met mijn hbo-tje doe ik op een aantal vlakken zeker niet onder voor phd's en deze week was er nog een professor uit Kopenhagen die versteld stond dat ik mijzelf tot het niveau had gekregen waar ik nu was met wiskunde. Ik vertel nooit dat ik een hoog IQ heb (ik scoor >99% bij de mensa test, een officiele dus), maar laat mensen mij beoordelen op mijn acties en resultaten. Bovendien zijn er veel mensen op het niveau waar ik nu zit redelijk slim, dus val ik minder op.

kortom: niet roepen dat je hoogbegaafd bent, want dat schept alleen maar verwachtingen en geeft nare reacties en vooroordelen. gewoon briljante dingen doen, creatief zijn, resultaten halen en mensen vinden je toch wel goed. Je krijgt wel de kans, pak hem. Als je hem niet krijgt moet je hem zelf maken. Je bent toch slim? Doe er iets mee.

Overigens is dit forum voor mij zo ongeveer de enige plek waar ik hierover kan poraten.. mijn vrouw weet het natuurlijk wel, maar verder zeer weinig mensen.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 22:06 schreef Spanky78 het volgende:
Nja. Los van al het gelul kan ik iedere hoogbegaafde het advies geven om toch echt dingen te doen die je interesseren.

Ik heb het altijd moeilijk gevonden om te functioneren op een school oid, omdat ik zo graag gewoon en normaal wilde zijn. Ik heb altijd voldoende pvrienden etc gehad, maar ik vond het kut dat er zo weinig waren die mij echt konden volgen. Uiteindelijk op de middelbare school maar een beetje aan het vervelen geslagen en lui geworden. goed rpesteren werd toch niet gewaardeerd.

Dus op de universiteit ging het allemaal net niet, zonder studeren haalde ik dan steeds een 5,5.. ikw as zo teleurgesteld in het feit dat je juist op de uni zelden echt alleen op inzicht werd beoordeeld maar ops stampen...

Dus hbo-tje er doorheen gejast en in mijn werk toch dingen doen die ik leuk vind. Inmiddels ben ik manager en met mijn hbo-tje doe ik op een aantal vlakken zeker niet onder voor phd's en deze week was er nog een professor uit Kopenhagen die versteld stond dat ik mijzelf tot het niveau had gekregen waar ik nu was met wiskunde. Ik vertel nooit dat ik een hoog IQ heb (ik scoor >99% bij de mensa test, een officiele dus), maar laat mensen mij beoordelen op mijn acties en resultaten. Bovendien zijn er veel mensen op het niveau waar ik nu zit redelijk slim, dus val ik minder op.

kortom: niet roepen dat je hoogbegaafd bent, want dat schept alleen maar verwachtingen en geeft nare reacties en vooroordelen. gewoon briljante dingen doen, creatief zijn, resultaten halen en mensen vinden je toch wel goed. Je krijgt wel de kans, pak hem. Als je hem niet krijgt moet je hem zelf maken. Je bent toch slim? Doe er iets mee.

Overigens is dit forum voor mij zo ongeveer de enige plek waar ik hierover kan poraten.. mijn vrouw weet het natuurlijk wel, maar verder zeer weinig mensen.

Ik begrijp je wel, maar ik ben zelf te ijdel (ik scoorde ook >99% bij mensa). Ik zeg het natuurlijk niet overal, maar van binnen wil ik opgemerkt worden, wil ik dat anderen zeggen "oh woww..". Gebeurt wel af en toe, maar niet zo vaak als mijn ego zou willen Maar ik denk dat ik nog een paar jaartjes moet groeien totdat ik een echte baan heb en mezelf daarin kan bewijzen (tijdens een studie is dat wat moeilijker)...

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 22:39 schreef Gamesua het volgende:

[..]

Ik begrijp je wel, maar ik ben zelf te ijdel (ik scoorde ook >99% bij mensa). Ik zeg het natuurlijk niet overal, maar van binnen wil ik opgemerkt worden, wil ik dat anderen zeggen "oh woww..". Gebeurt wel af en toe, maar niet zo vaak als mijn ego zou willen Maar ik denk dat ik nog een paar jaartjes moet groeien totdat ik een echte baan heb en mezelf daarin kan bewijzen (tijdens een studie is dat wat moeilijker)...

Mijn advies aan jou: niet het labeltje maakt je slim, maar wat je doet. (in de ogen van anderen op zijn minst). Als je roept hoe hoog je IQ is, dan kun je alleen nog maar falen. Je hebt verwachtingen erg hoog gesteld. Dus doe normaal in gedrag, maar blink uit op de momenten dat het ertoe doet. Je hoeft niet mee met de grijze massa, maar enige nederigheid is niets mis mee. Iedere mens moet schijten weet je, ook de grootste, rijkste en stoerste doet dat op de plee.

quote:

Op zaterdag 12 november 2011 22:44 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Mijn advies aan jou: niet het labeltje maakt je slim, maar wat je doet. (in de ogen van anderen op zijn minst). Als je roept hoe hoog je IQ is, dan kun je alleen nog maar falen. Je hebt verwachtingen erg hoog gesteld. Dus doe normaal in gedrag, maar blink uit op de momenten dat het ertoe doet. Je hoeft niet mee met de grijze massa, maar enige nederigheid is niets mis mee. Iedere mens moet schijten weet je, ook de grootste, rijkste en stoerste doet dat op de plee.

Nee inderdaad, ik heb mezelf gelukkig wel geleerd om (heel) nederig te zijn in het openbaar. Maar diep van binnen clasht het
Maar die schrik bij sommige mensen als ze het niveauverschil merken is wel leuk om te zien. Zit je in een discussie over een bepaald onderwerp en leg je hun mening aan hun uit en je ziet ze gewoon flabbergasted kijken van met wie spreek ik en ze verwachten het ook niet.

Ik heb eigenlijk maar een echt hoogbegaafde vriend, al is het wel zo dat de omgeving waarin ik mezelf bevind altijd bovengemiddeld slim is. Met hem kan ik echt over alles praten en weet ik dat we elkaar snappen. Met anderen moet ik mezelf aanpassen en al snap ik wat ze bedoelen voordat ze klaar zijn, naar alles een voor een luisteren en doen alsof het nodig is. Het is niet altijd makkelijk allemaal