McDonald's #33

Nu bij McDonald's: McFlurry Kruidnoten!

quote:

JUBILERENDE HAMBURGERGIGANT begon in 1971 in Nederland met kip, appelmoes en erwtensoep…
McDonald’s 40 jaar VET LEKKER!



JE HOUDT ERVAN OF JE HAAT HET, maar één ding is zeker: hamburgergigant McDonald’s roept emoties op. Aanstaande dinsdag viert de fastfoodreus het veertigjarig bestaan in Nederland. Ooit binnengehaald door niemand minder dan Albert Heijn was het de eerste jaren kwakkelen met Kip Superbout en handgeschilde aardappels. Pas een paar jaar later kwam het grote succes en nu zijn er 226 restaurants die jaarlijks 130 miljoen keer worden bezocht. Wat blijft, is het bijna aandoenlijke vechten tegen het imago van vet en ongezond. Het personeel, dat naar eigen zeggen ketchup in het bloed heeft, wordt er wel eens moe van: „Zet een dikke man in een McDonald’s en hij heet ongezond. Zet een dikke man in een sterrenrestaurant en hij is een Bourgondiër...”

Praat nooit over ’klanten’ in een McDonald’s-restaurant. McDonald’s heeft ’gasten’. En in de keuken staat op grote kaarten precies aangegeven wat ’de gast’ van zijn broodje verwacht: heet, volledig getoast of gestoomd, goudbruin, netjes ’gedressed’ en met de juiste ingrediënten.

Al die handelingen moeten met zorg worden verricht door het personeel, oftewel: de Broodpersoon, de Grillpersoon en de Dresspersoon. Die elke vraag volgens de bedrijfsregels dienen te besluiten met een ’alsjeblieft’. ’Mag ik drie kronen alsjeblieft’. En kronen, dat is weer vaktaal voor de bovenkanten van de Big Macs, na veertig jaar nog steeds de onbetwiste, ongewijzigde klassieker op het McDonald’smenu.

We staan in de keuken van de McDonald’s aan de Muntebergweg in Amsterdam, een van de vlaggenschepen van de keten. Voorzien van gratis WiFi, strak en modern heringericht, twee Easy Order Kiosks (zelf bestellen) voor de counter. Trainingconsultant Silvan Wijnja verklaart alle vaktaal en trekt een la met ’Patties’ open. Patties zijn de diepgevroren hamburgerschijven die via de Grillzone hun weg moeten vinden naar de ’Heated Landing Zone’ om op die manier terecht te komen bij de klant. Pardon! Gast. Personeelsleden, oftewel crewleden, passeren elkaar met veel ’alsjebliefts’ en ’dankjewels’, armen en handen vol met dozen frietjes, zakken buns en trays met milkshakes. En dan is het nog niet eens ’rush’, oftewel spitsuur in het restaurant.

Gele ‘M’

Slechts weinig Nederlanders zullen nooit hun tanden in een met sesamzaad bespikkeld broodje van McDonald’s hebben gezet: ruim 112 miljoen ’buns’ worden er per jaar verwerkt. Gezinnen met kinderen, pubers, studenten, maar ook zakenlui met laptops en bejaarden vinden hun weg richting de counter. Teenslippers, pumps en brogues, gebroederlijk staan ze in de rij om een dienblad volgeladen te krijgen met de bekende vierkante bakjes. De gele ’M’ is een overbekend baken langs de Nederlandse snelwegen. Terwijl het er veertig jaar geleden, in die begintijd, helemaal niet zo rooskleurig uitzag.

In 1971 werd het eerste filiaal geopend in Zaandam. Albert Heijn, visionaire ondernemer, had de keten in Amerika bezocht en zag het concept helemaal zitten. Om er een oogje op te kunnen houden, je wist maar nooit met die Amerikaanse uitvindingen, werd een vestiging vlak bij het hoofdkantoor in Zaandam geopend. Overigens niet alleen de eerste in Nederland, maar sowieso in heel Europa! Hamburgers op het menu, natuurlijk, maar ook oer-Hollandse producten als Kip Superbout, appelmoes en zelfs erwtensoep. De aardappels voor de frietjes werden nog met de hand geschild. Een tweede vestiging kwam net als in de States op een industrieterrein.

De schaarse bezoekers bleken echter vooral koffie te bestellen en zich te verbazen over het feit dat ze met hun handen moesten eten. Rare jongens, die Amerikanen... En dan die onbeschaamd grote burgers die je bijna niet in je mond kon krijgen. Heijn verkocht in 1973 enigszins teleurgesteld zijn aandelen aan de door hem aangestelde manager Jan Sybesma. Sybesma koos er resoluut voor een heel andere weg in te slaan: hij breidde snel uit in de centra van de grote steden en dat was wél een succes.

Sindsdien ging het snel. McDonald’s introduceerde zaken die een begrip werden in Nederland: Chicken McNuggets, het bekende Happy Meal met de felbegeerde speeltjes, tegenwoordig bestaan er zelfs ruilbeurzen voor. De groenteburger en de McFlurry en, typisch Nederlands, de McKroket. Het ’Warme Appelgebak’, ook wel bekend en gevreesd als ’Gloeiendheet Appelgebak’ (overigens uit het assortiment). Clown Ronald McDonald, overigens nog steeds actief in de restaurants en de huizen van het Ronald McDonald Kinderfonds. De opening van de eerste McDrive in Huis ter Duin genereerde in ’87 een heuse file van eet- en kijklustigen, terwijl in ’95 nog een relletje ontstond over bejaarden die, vanwege ongewenst hanggedrag, de Mac in Almere werden uitgezet.

Alle producten van McDonald’s dienen overal ter wereld hetzelfde te smaken. Of je nu in Peking of Sydney of Winterswijk naar binnen stapt, een Big Mac is een Big Mac: met precies dezelfde hoeveelheid sla en dezelfde smaak saus. Dat is de zogeheten McDonald’sbelevenis. Wel zijn er regionale verschillen. Koosjer in Israel, zonder rundvlees in India. In Peking hoef je niet op zoek te gaan naar die felgele frietsaus, want die is exclusief voor Nederland en België. In Duitsland daarentegen verkopen ze weer alcohol in de vestigingen. En deze verslaggeefster at in het Amerikaanse Maine ooit een McLobster, een broodje kreeft, warm aan te bevelen voor de Nederlandse markt overigens.

Belangrijk onderdeel van het succes zijn de reclames, weet SjoerdJan Feenstra. „Wie kent niet de kreet ’Ze zei meneer tegen me!’? Of: ’Míjn vader werkt bij McDonald’s!’ Zeer van toepassing op Sjoerd-Jan, die laatste reclame, want de Zwollenaar komt uit een echte hamburgerfamilie. Hij volgde enige jaren geleden vader Ron Feenstra op als franchisenemer van maar liefst vier restaurants en voegde daar zelf een gloednieuwe in Kampen aan toe. „Mijn vader begon pas op zijn 49e bij Mc Donald’s en dat kwam eigenlijk door mij”, glimlacht Feenstra. „Ik wilde als kind alleen mee naar het centrum om nieuwe kleding te kopen als we daarna bij McDonald’s gingen eten. Dat fascineerde hem. Hij raakte geïnteresseerd in de formule en het product en opende toen ik vijftien was een vestiging. Wat mij er trof, als jongere al, was de gezelligheid en de samenwerking in het bedrijf.”

Sjoerd-Jan heeft, zoals hij het zelf uitdrukt, ’ketchup in de aderen’. „Ik vind de burgers zelf ook heel lekker, ik eet er om de dag wel één. McDonald’s is en blijft een fascinerend bedrijf, dat merk ik als ik op feestjes vertel waar ik werk. De hele avond gaat het dan over niets anders meer. Iedereen wil weten of er nou echt van die strenge regels zijn voor de bereiding, waar de ingrediënten vandaan komen en of er een Hamburger University bestaat. Ze zijn vaak erg verbaasd als ze horen dat er bij mijn vijf vestigingen in totaal 500 man werken. Wat wil je, we zijn bijna continu open en zelfs ’s nachts is er nog een schoonmaakploeg aan het werk.”

Salades

Natuurlijk is ook de kritiek niet van de lucht. Ongezond en vet fastfood zou er worden verkocht, Feenstra haalt er zo langzamerhand zijn schouders over op. „Ik kan natuurlijk wel weer uitgebreid gaan vertellen over ons superschone frituurvet, de verantwoorde producten en de salades. De programma’s om het bewegen te bevorderen. Maar ik denk ook wel eens: jongens, als jullie elke dag een pizza bij Albert Heijn kopen, geven jullie dan ook de supermarkt de schuld van jullie overgewicht? Plaats een foto van een dikke man hier en hij is ongezond, plaats een foto van een dikke man in een sterrenrestaurant en hij is een gezellige Bourgondier. ”

De hamburgerketen heeft door de jaren heen heel wat kritiek moeten weerleggen. Vooral het verkopen van dikmakend voedsel werd het bedrijf te pas en te onpas aangewreven. Salades, fruit en zelfs worteltjes bij het Happy Meal moesten het ongezonde imago oppoetsen. Maar dat was niet de enige reden, zegt Jo Sempels, algemeen directeur van McDonald’s Nederland: „Wij doen heel veel aan marktonderzoek. En als de gast aangeeft dat hij ook bij ons graag een salade of een licht en klein hapje wil kunnen eten, dan zorgen wij dat dat in het aanbod komt. Gezond eten en verantwoorde producten zijn nu eenmaal een tendens in de markt en daar spelen wij graag op in. Maar wij zullen nooit onze core business verloochenen. De Big Mac is en blijft het vlaggenschip van McDonald’s. En wie geen worteltjes wil bij het Happy Meal, kan gewoon een Danoontje krijgen!” Toch lijkt de keten een beetje stil te staan. Al enige jaren ligt het aantal vestigingen rond de 220. Is Nederland verzadigd van McDonald’s? „Er zijn in Nederland nog genoeg witte vlekken te vinden waar een vestiging kan worden geopend of gebieden waar het zo druk is dat behoefte aan een extra restaurant bestaat. Probleem is het vinden van goede locaties en het rond krijgen van bouwvergunningen. Bovendien hebben we ons de laatste jaren erg gericht op het verbeteren van de bestaande zaken. De interieurs zoals die er vijftien jaar geleden uitzagen, kúnnen nu eenvoudigweg niet meer. Klanten willen, ook in een hamburgerrestaurant, meer luxe en voorzieningen zoals WiFi. Maar de komende jaren willen we doorgroeien naar 270 à 280 vestigingen. Nederland heeft nog lang de buik niet vol van McDonald’s. ”

quote:

Op woensdag 9 november 2011 16:08 schreef FutureFairytale het volgende:
wil iemand de OP updaten?

quote:

Op donderdag 10 november 2011 06:45 schreef sararaats het volgende:
Ik heb het liefst McFlurry Speculoos

Ze doen veels te veel zout op de frieten