R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dit topic gaat over genderdysforie, dit is een discrepantie tussen uw fysieke geslacht en uw belevingsgeslacht (= gender). De bekendste vorm hiervan is transseksualiteit, waarbij mensen zich niet thuis voelen in het lichaam dat ze bij hun geboorte kregen en daar vaak (niet altijd) iets aan laten doen door middel van hormonen en operaties. Voor meer informatie kunt u terecht op Wikipedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Genderdysforie
-------------------------------------
[ Bericht 24% gewijzigd door Xenzo op 02-11-2011 22:56:21 (Er stond een spelfout in mijn bericht) ]
-------------------------------------
quote:Op woensdag 2 november 2011 22:23 schreef Joanne35 het volgende:
Ik heb heel in het begin een paar keer gehad dat ik last had van behoorlijk pijnlijke buikkrampen, maar dat is slechts een keer of 2 voorgekomen. Sinds die tijd heb ik er eigenlijk geen last meer van gehad.
Heb wel last van een verminderde hoeveelheid hemoglobine, ik zit echt tegen de vrouwelijke ondergrens aan (en ver beneden de mannelijke), ze dachten bij de VU zelfs al bijna dat ik aan bloedarmoede leed.
quote:
Ik heb het vast wel eens eerder gezegd, maar ik zeg het graag nog een keer: ik heb diep respect voor jullie allemaal, want als ik lees wat jullie moeten ondergaan om gelukkig te worden dan is dat niet niks.
[ Bericht 24% gewijzigd door Xenzo op 02-11-2011 22:56:21 (Er stond een spelfout in mijn bericht) ]
Wat ik overigens (helaas) wel heb: Sinds de hormonen is m'n diabetes (heb ik ook al 20 jaar - type 1 voordat iemand denk "ow, die heeft teveel gesnoept"quote:
Ik heb echt best wel veel last van mn buik sinds ik aan die Androcur zit. Daarvoor ook al wel wat zwakker, maar het is dus de laatste tijd echt erg.
Hadden jullie ook last van wat nare bijwerkingen en is dat een beetje weggegaan na verloop van tijd?
) veel lastiger netjes te houden. Hoe erg het gemiddeld is weet ik nog niet (volgende week controle afspraak), maar ik heb zelf het idee dat het aantal pieken in m'n bloedsuiker behoorlijk zijn gestegen 
Well, desire contradicts fear. These days most people have replaced almost all their emotions with fear.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
Geslachtsoperatie in 1979 en de consequenties ervan.
Ik ben Carla Wyp Snijder geopereerd in 1979 door de chirurg Philip Lamaker in dienst van het Vu eind jaren zeventig. Uiteraard is hier een heel proces aan vooraf gegaan. Als een operatie niet goed is uitgevoerd heeft dat consequenties voor de rest van je leven. Een goede operatie is een stabiele basis voor je verdere leven. Natuurlijk kunnen er complicaties optreden maar die kunnen altijd gecorrigeerd worden. Bij mij was dat niet het geval. Deze chirurg had,simpel gezegd er geen kaas van gegeten. Ik was voor de rest van mijn leven verminkt. Ik hoop dat er ook anderen zijn,uit deze tijd die door de dezelfde chirurg zijn geopereerd en of zij ook dezelfde consequenties hebben ondervonden.
Voor iedereen is het begin hetzelfde. Alleen in de jaren zeventig en ook zestig waren er geen hulpgroepen of praatgroepen. De NVSH in 1977 was voor mij de enige plek om naar toe te gaan. Een plek waar in principe alleen travestieten kwamen. Soortgenootjes zoals ik waren er niet. En ik hoop dat er ook leeftijdgenootjes uit die tijd zijn en ook omstreeks die tijd zijn geopereerd. Voor mijn gevoel was er niemand van mijn leeftijd met dezelfde achtergrond.
Op mijn vierde wist ik dat ik een meisje was, maar het echte probleem kwam op mijn twaalfde jaar. Logisch eigenlijk want je komt in de puberteit. Dan wordt steeds duidelijker hoe meisjes zich gedragen en kleden en hoe jongens zich gedragen en kleden. Dus als ik elke keer betrapt werd met meidenkleren werd ik door mijn vader in elkaar geslagen . Terwijl mijn moeder het accepteerde en op mijn vijftiende meeging naar een C&A om met mij een nachtjapon te kopen. Ik heb hem ook aangepast en zij heeft hem ook voor mij betaald. Totdat mijn vader de nachtjapon vond en had weggegooid. We kregen er uiteraard ruzie over en ook later als er iets van meidenartikelen in mijn kamer werd gevonden werd dat door hem weggegooid . Met als gevolg dat ik het buiten in het veld verstopte.
Op het moment dat ik aan mijn vader vroeg dat ik borsten wilde sloegen de stoppen door. Op dat moment belandde ik bij de psychiater. Voor die tijd niet een normale procedure. Door de huisarts kwam ik met mijn ouders bij deze psychiater terecht. Aan deze man moest ik uitleggen hoe ik mij werkelijk voelde. Met een BH in mijn handen zei ik tegen deze man dat ik borsten wilde. Mijn ouders stonden nog op de gang te wachten. Toen ik dit had gezegd werden zij binnen geroepen. Tegen mijn ouders werd toen gezegd, uw zoon is Homo en Travestiet en daarmee was de diagnose door deze psychiater vastgesteld. En dat in 1970.
Tussen 1970 en 1977 was het een periode van vallen en opstaan, de normale dingen als niet geaccepteerd worden door de maatschappij, problemen op de werkvloer, problemen met buren in je ouderlijke omgeving. Tot dat ik huilend binnen kwam bij de NVSH in 1977. Na een kort gesprek met een medewerker van de NVSH, die mij weer doorstuurde naar de GGD en weer een gesprek had met een psychiater van de GGD en weer moest uitleggen wat je voelde en wat je werkelijk bent , belandde ik uiteindelijk bij Jos Megens, voor die tijd een onbekend iemand die net een paar jaar daarvoor het Genderteam had opgericht.
De verhalen uit die tijd waren bekend dat er prima geopereerd werd in Engeland en ook in Marokko, Casablanca maar het Genderteam heeft hier niet naar gekeken, geen degelijk onderzoek gedaan hoe er geopereerd moet worden, anders waren de grove fouten, of liever gezegd de verminkingen er niet geweest. De chirurg die ze hebben aangetrokken hebben ze gewoon laten opereren, zonder erbij na te denken wat de gevolgen zijn. Hij heeft niet nagedacht hoe een vagina eruit moet zien, een even-beeld te maken van een werkelijke vagina ,schaamlippen, een clitoris, de juiste vaginadiepte met de bedoeling sexueel opgewonden te raken, eventueel tot een orgsame te komen. Mijn vagina ziet er niet uit, het lijkt helemaal nergens op, heeft geen clitoris, geen schaamlippen. De vaginadiepte was er wel, alleen bij het revalideren moest ik de vagina op een juiste diepte houden middels het dragen van een klos. De klos zat in de vaginaholte, en om de klos er in te houden moest ik bepaalde onderbroeken dragen zodat de klos er niet uit gleed. Hiermee viel niet te lopen, het schuurde tegen de plasbuis wat heel veel pijn deed. Het dragen duurde vier tot zes weken. Op de een of andere manier is de huid, voor het creeren van de vagina aan de andere kant, dus niet de vaginaholte, niet goed gehecht, waardoor de vagina na acht maanden er uit kwam. Niet door sex te hebben gehad met een man, maar waarschijnlijk door het dragen van de klos is in deze periode de vaginaholte los gaan zitten. Na twee jaar hing de vagina er zover uit dat een correctie noodzakelijk was. Door de zelfde chirurg is deze correctie uitgevoerd, het zat weer redelijk maar een vagina was het bij lange na niet. Door de negatieve reacties van mannen op mijn vagina, ik val op mannen, trok ik mij steeds meer terug en sloot ik mij steeds meer op in mijn eigen wereldje. Vanaf begin 1982 hield ik het voor gezien,en het werk wat ik deed, daar was ik mee gestopt. Deel 2
Van 1982 tot 2003 heb ik in principe de normale afspraken gehad bij Jos, hormoonbehandeling en botscan, alleen naar buiten toe durfde ik mij niet meer te presenteren als meisje, ging androgyn gekleed, ging heel weinig naar buiten. Ondertussen kreeg ik last van mijn borsten, al vanaf 1993. Ik heb nog tien jaar met pijn rondgelopen, durfde hier niets van te zeggen bij het Vu. Pas in 2004 is alles schoongemaakt en vervangen. In 2003, omdat de vagina half jaren negentig voor de tweede keer eruit kwam, moest er een correctie plaats vinden, maar zag hier ontzettend tegen op om de vagina te laten zien. De reacties van de chirurgen waren heel heftig. De eerste chirurg, genaamd Mulder, had gezegd:”Mijn god, wie heeft dit gedaan?’’ Waar en door wie? Hij dacht dat ik in het buitenland was geopereerd maar dat was niet zo, kende de chirurg Lamaker niet,en dit was nergens te vinden in papieren. Dit was dus de reden waarom ik het niet durfde te laten zien. De huid is ingenomen, er ontstond een infectie,een paar dagen erna is hechtmateriaal weggehaald omdat het niet oploste, alsnog opengehaald en weer gecorrigeerd om het te verfraaien. In 2004 bij de vervanging van de borstprotheses is de vagina nog een keer onder de loep genomen, de stam is verwijderd en de zwellichaampjes zijn weggehaald. Dit is gedaan door de volgende chirurg, genaamd Kanhai.
In principe ziet het er nog steeds niet uit als een vagina en schaam mij er nog steeds voor. In 2006 is er een laatste verfraaing gedaan, geprobeerd een clitoris te creeren, dit was alleen esthetisch, had verder geen functie, en er is bindweefsel weggehaald. Ook is geprobeerd om schaamlippen te creeren,maar ook dit was niet gelukt. In principe zijn er bij de eerste operatie hele belangrijke dingen weggehaald, die haal je niet meer terug.
De gezichtskenmerken zaten bij mij vanaf het begin niet goed. In de jaren zeventig wilde ik er wel wat aan doen maar de mogelijkheden waren zeer beperkt. In 2003 stuurde Jos Megens mij naar Petra Klene van Humanitas voor het schrijven van een brief voor vergoedingen bij de ziektenkostenverzekeraar Agis voor het verfraaien van het gezicht. Agis heeft het afgewezen op grond van cosmetische redenen m.a.w. de kosten voor gezichtschirurgie zelf bekostigen. Ook al ga je in hoger beroep, je moet zeker weten dat je dat kunt betalen al wordt het deels vergoedt. De kans is heel erg klein dat na een gewonnen rechtszaak je het vergoed krijgt. Na alle mislukkingen werd het tijd op advies van Jos om met een psycholoog te praten eventueel voor steun tijdens een rechtszaak.
Bepaalde zaken liepen nog dus steun was hard nodig. Echter, dit pakte heel anders uit. In plaats van steun werd ik letterlijk de grond in getrapt. Zoals ik al zei, liep er nog een zaak bij Mevrouw Huybers. De bedoeling was dat de psycholoog een goede brief zou opstellen zodat duidelijk zou worden wat er gedaan moest worden voor gezichtsoperatie, met de bedoeling om sterker te staan bij een rechtszaak. De psycholoog genaamd Anouk van Rijn deed echter het tegenovergestelde. Zij schreef een brief aan mevrouw Huybers met de mededeling of het wel de oplossing biedt om plastische chirurgie te ondergaan voor het verfraaien van het gezicht. Zij beweert dat ik spijt heb van de operaties die ik heb ondergaan. Zij beweert dat ik daar voortdurend mee bezig ben en daardoor ongelukkig ben, maar is zij niet degene die de boel omdraait? Natuurlijk ben ik ongelukkig omdat operaties niet goed zijn uitgevoerd, natuurlijk ben ik hier voortdurend mee bezig. Door het omdraaien van het verhaal, mijn verhaal door Anouk van Rijn, betekent dat er geen noodzaak is voor wat voor een correctie dan ook in het gezicht, dat ik in psychotherapie moet gaan om te werken aan een rouw- proces en dat ik mijzelf moet accepteren zoals ik ben. Dit werd geschreven gedateerd op 20 september 2004 gericht aan mevrouw Huybers van het advocatenkantoor. Voordat afgewezen kon worden bij de rechter werd het al afgewezen door de psycholoog zelf. Deze brief is zelfs ondertekend door mevrouw Cohen. Heeft zij de inhoud van deze brief überhaupt wel gelezen? We weten allemaal wel dat dit soort zaken door de vergadering gaan, dus ook Jos heeft deze brief gelezen?
Na deze brief knapte er iets in mij en hoefde het allemaal niet meer. Ik voelde mij in de steek gelaten door het Genderteam, ik wilde geen hulp meer van hen . Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat een psycholoog als deze werkzaam kan zijn binnen het Genderteam en dat ze haar nog geloven ook? In plaats van mensen te helpen de grond in te boren. Weer maken ze fouten zoals in het verleden, geen onderzoek doen naar goede chirurgen, goede chirurgen laten lopen, het in en uit laten lopen van schijnpsychologen, blijkbaar hebben ze het niet in de hand. Ik weet dat ze afhankelijk zijn van de budgetten van deze regering, dus hoe erg kan het nog worden?
Toch ga ik door en kijk naar de mogelijkheden, maar niet binnen het Genderteam. Voor de jongeren hoop ik het beste en hoop dat ze de juiste keuzes maken.
Carla Wyp Snijder.
Ik ben Carla Wyp Snijder geopereerd in 1979 door de chirurg Philip Lamaker in dienst van het Vu eind jaren zeventig. Uiteraard is hier een heel proces aan vooraf gegaan. Als een operatie niet goed is uitgevoerd heeft dat consequenties voor de rest van je leven. Een goede operatie is een stabiele basis voor je verdere leven. Natuurlijk kunnen er complicaties optreden maar die kunnen altijd gecorrigeerd worden. Bij mij was dat niet het geval. Deze chirurg had,simpel gezegd er geen kaas van gegeten. Ik was voor de rest van mijn leven verminkt. Ik hoop dat er ook anderen zijn,uit deze tijd die door de dezelfde chirurg zijn geopereerd en of zij ook dezelfde consequenties hebben ondervonden.
Voor iedereen is het begin hetzelfde. Alleen in de jaren zeventig en ook zestig waren er geen hulpgroepen of praatgroepen. De NVSH in 1977 was voor mij de enige plek om naar toe te gaan. Een plek waar in principe alleen travestieten kwamen. Soortgenootjes zoals ik waren er niet. En ik hoop dat er ook leeftijdgenootjes uit die tijd zijn en ook omstreeks die tijd zijn geopereerd. Voor mijn gevoel was er niemand van mijn leeftijd met dezelfde achtergrond.
Op mijn vierde wist ik dat ik een meisje was, maar het echte probleem kwam op mijn twaalfde jaar. Logisch eigenlijk want je komt in de puberteit. Dan wordt steeds duidelijker hoe meisjes zich gedragen en kleden en hoe jongens zich gedragen en kleden. Dus als ik elke keer betrapt werd met meidenkleren werd ik door mijn vader in elkaar geslagen . Terwijl mijn moeder het accepteerde en op mijn vijftiende meeging naar een C&A om met mij een nachtjapon te kopen. Ik heb hem ook aangepast en zij heeft hem ook voor mij betaald. Totdat mijn vader de nachtjapon vond en had weggegooid. We kregen er uiteraard ruzie over en ook later als er iets van meidenartikelen in mijn kamer werd gevonden werd dat door hem weggegooid . Met als gevolg dat ik het buiten in het veld verstopte.
Op het moment dat ik aan mijn vader vroeg dat ik borsten wilde sloegen de stoppen door. Op dat moment belandde ik bij de psychiater. Voor die tijd niet een normale procedure. Door de huisarts kwam ik met mijn ouders bij deze psychiater terecht. Aan deze man moest ik uitleggen hoe ik mij werkelijk voelde. Met een BH in mijn handen zei ik tegen deze man dat ik borsten wilde. Mijn ouders stonden nog op de gang te wachten. Toen ik dit had gezegd werden zij binnen geroepen. Tegen mijn ouders werd toen gezegd, uw zoon is Homo en Travestiet en daarmee was de diagnose door deze psychiater vastgesteld. En dat in 1970.
Tussen 1970 en 1977 was het een periode van vallen en opstaan, de normale dingen als niet geaccepteerd worden door de maatschappij, problemen op de werkvloer, problemen met buren in je ouderlijke omgeving. Tot dat ik huilend binnen kwam bij de NVSH in 1977. Na een kort gesprek met een medewerker van de NVSH, die mij weer doorstuurde naar de GGD en weer een gesprek had met een psychiater van de GGD en weer moest uitleggen wat je voelde en wat je werkelijk bent , belandde ik uiteindelijk bij Jos Megens, voor die tijd een onbekend iemand die net een paar jaar daarvoor het Genderteam had opgericht.
De verhalen uit die tijd waren bekend dat er prima geopereerd werd in Engeland en ook in Marokko, Casablanca maar het Genderteam heeft hier niet naar gekeken, geen degelijk onderzoek gedaan hoe er geopereerd moet worden, anders waren de grove fouten, of liever gezegd de verminkingen er niet geweest. De chirurg die ze hebben aangetrokken hebben ze gewoon laten opereren, zonder erbij na te denken wat de gevolgen zijn. Hij heeft niet nagedacht hoe een vagina eruit moet zien, een even-beeld te maken van een werkelijke vagina ,schaamlippen, een clitoris, de juiste vaginadiepte met de bedoeling sexueel opgewonden te raken, eventueel tot een orgsame te komen. Mijn vagina ziet er niet uit, het lijkt helemaal nergens op, heeft geen clitoris, geen schaamlippen. De vaginadiepte was er wel, alleen bij het revalideren moest ik de vagina op een juiste diepte houden middels het dragen van een klos. De klos zat in de vaginaholte, en om de klos er in te houden moest ik bepaalde onderbroeken dragen zodat de klos er niet uit gleed. Hiermee viel niet te lopen, het schuurde tegen de plasbuis wat heel veel pijn deed. Het dragen duurde vier tot zes weken. Op de een of andere manier is de huid, voor het creeren van de vagina aan de andere kant, dus niet de vaginaholte, niet goed gehecht, waardoor de vagina na acht maanden er uit kwam. Niet door sex te hebben gehad met een man, maar waarschijnlijk door het dragen van de klos is in deze periode de vaginaholte los gaan zitten. Na twee jaar hing de vagina er zover uit dat een correctie noodzakelijk was. Door de zelfde chirurg is deze correctie uitgevoerd, het zat weer redelijk maar een vagina was het bij lange na niet. Door de negatieve reacties van mannen op mijn vagina, ik val op mannen, trok ik mij steeds meer terug en sloot ik mij steeds meer op in mijn eigen wereldje. Vanaf begin 1982 hield ik het voor gezien,en het werk wat ik deed, daar was ik mee gestopt. Deel 2
Van 1982 tot 2003 heb ik in principe de normale afspraken gehad bij Jos, hormoonbehandeling en botscan, alleen naar buiten toe durfde ik mij niet meer te presenteren als meisje, ging androgyn gekleed, ging heel weinig naar buiten. Ondertussen kreeg ik last van mijn borsten, al vanaf 1993. Ik heb nog tien jaar met pijn rondgelopen, durfde hier niets van te zeggen bij het Vu. Pas in 2004 is alles schoongemaakt en vervangen. In 2003, omdat de vagina half jaren negentig voor de tweede keer eruit kwam, moest er een correctie plaats vinden, maar zag hier ontzettend tegen op om de vagina te laten zien. De reacties van de chirurgen waren heel heftig. De eerste chirurg, genaamd Mulder, had gezegd:”Mijn god, wie heeft dit gedaan?’’ Waar en door wie? Hij dacht dat ik in het buitenland was geopereerd maar dat was niet zo, kende de chirurg Lamaker niet,en dit was nergens te vinden in papieren. Dit was dus de reden waarom ik het niet durfde te laten zien. De huid is ingenomen, er ontstond een infectie,een paar dagen erna is hechtmateriaal weggehaald omdat het niet oploste, alsnog opengehaald en weer gecorrigeerd om het te verfraaien. In 2004 bij de vervanging van de borstprotheses is de vagina nog een keer onder de loep genomen, de stam is verwijderd en de zwellichaampjes zijn weggehaald. Dit is gedaan door de volgende chirurg, genaamd Kanhai.
In principe ziet het er nog steeds niet uit als een vagina en schaam mij er nog steeds voor. In 2006 is er een laatste verfraaing gedaan, geprobeerd een clitoris te creeren, dit was alleen esthetisch, had verder geen functie, en er is bindweefsel weggehaald. Ook is geprobeerd om schaamlippen te creeren,maar ook dit was niet gelukt. In principe zijn er bij de eerste operatie hele belangrijke dingen weggehaald, die haal je niet meer terug.
De gezichtskenmerken zaten bij mij vanaf het begin niet goed. In de jaren zeventig wilde ik er wel wat aan doen maar de mogelijkheden waren zeer beperkt. In 2003 stuurde Jos Megens mij naar Petra Klene van Humanitas voor het schrijven van een brief voor vergoedingen bij de ziektenkostenverzekeraar Agis voor het verfraaien van het gezicht. Agis heeft het afgewezen op grond van cosmetische redenen m.a.w. de kosten voor gezichtschirurgie zelf bekostigen. Ook al ga je in hoger beroep, je moet zeker weten dat je dat kunt betalen al wordt het deels vergoedt. De kans is heel erg klein dat na een gewonnen rechtszaak je het vergoed krijgt. Na alle mislukkingen werd het tijd op advies van Jos om met een psycholoog te praten eventueel voor steun tijdens een rechtszaak.
Bepaalde zaken liepen nog dus steun was hard nodig. Echter, dit pakte heel anders uit. In plaats van steun werd ik letterlijk de grond in getrapt. Zoals ik al zei, liep er nog een zaak bij Mevrouw Huybers. De bedoeling was dat de psycholoog een goede brief zou opstellen zodat duidelijk zou worden wat er gedaan moest worden voor gezichtsoperatie, met de bedoeling om sterker te staan bij een rechtszaak. De psycholoog genaamd Anouk van Rijn deed echter het tegenovergestelde. Zij schreef een brief aan mevrouw Huybers met de mededeling of het wel de oplossing biedt om plastische chirurgie te ondergaan voor het verfraaien van het gezicht. Zij beweert dat ik spijt heb van de operaties die ik heb ondergaan. Zij beweert dat ik daar voortdurend mee bezig ben en daardoor ongelukkig ben, maar is zij niet degene die de boel omdraait? Natuurlijk ben ik ongelukkig omdat operaties niet goed zijn uitgevoerd, natuurlijk ben ik hier voortdurend mee bezig. Door het omdraaien van het verhaal, mijn verhaal door Anouk van Rijn, betekent dat er geen noodzaak is voor wat voor een correctie dan ook in het gezicht, dat ik in psychotherapie moet gaan om te werken aan een rouw- proces en dat ik mijzelf moet accepteren zoals ik ben. Dit werd geschreven gedateerd op 20 september 2004 gericht aan mevrouw Huybers van het advocatenkantoor. Voordat afgewezen kon worden bij de rechter werd het al afgewezen door de psycholoog zelf. Deze brief is zelfs ondertekend door mevrouw Cohen. Heeft zij de inhoud van deze brief überhaupt wel gelezen? We weten allemaal wel dat dit soort zaken door de vergadering gaan, dus ook Jos heeft deze brief gelezen?
Na deze brief knapte er iets in mij en hoefde het allemaal niet meer. Ik voelde mij in de steek gelaten door het Genderteam, ik wilde geen hulp meer van hen . Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat een psycholoog als deze werkzaam kan zijn binnen het Genderteam en dat ze haar nog geloven ook? In plaats van mensen te helpen de grond in te boren. Weer maken ze fouten zoals in het verleden, geen onderzoek doen naar goede chirurgen, goede chirurgen laten lopen, het in en uit laten lopen van schijnpsychologen, blijkbaar hebben ze het niet in de hand. Ik weet dat ze afhankelijk zijn van de budgetten van deze regering, dus hoe erg kan het nog worden?
Toch ga ik door en kijk naar de mogelijkheden, maar niet binnen het Genderteam. Voor de jongeren hoop ik het beste en hoop dat ze de juiste keuzes maken.
Carla Wyp Snijder.
Carla, ten eerste: bedankt voor de historie, het maakt de (meestal onbegrijpelijke) losse opmerkingen in vorige topics vele malen duidelijker.
Ten tweede, wat vervelend dat het zou fout is gegaan allemaal in je traject, en erna. Zoiets gun je natuurlijk niemand. Het is al een verschrikkelijk lastig iets, en als er dan dit soort zaken allemaal fout gaan...
Over je huidige problemen, tja, daar kan ik natuurlijk niets over zeggen, ik heb zelf maar heel weinig ervaring met het Genderteam zelf (alleen een intake daar gehad), en het is uiteraard onmogelijk een gegrond oordeel te vellen aan de hand van alleen je posts op dit forum, maar ik zou aan de hand van deze post niet durven beweren dat mvr Van Rijn inderdaad fout zit.
Ik hoop dat je andere mogelijkheden vind en dat deze je zoveel mogelijk brengen wat je verwacht/wilt/hoopt! Sterkte
Ow, en iets meer enters had gemogen
Ten tweede, wat vervelend dat het zou fout is gegaan allemaal in je traject, en erna. Zoiets gun je natuurlijk niemand. Het is al een verschrikkelijk lastig iets, en als er dan dit soort zaken allemaal fout gaan...
Over je huidige problemen, tja, daar kan ik natuurlijk niets over zeggen, ik heb zelf maar heel weinig ervaring met het Genderteam zelf (alleen een intake daar gehad), en het is uiteraard onmogelijk een gegrond oordeel te vellen aan de hand van alleen je posts op dit forum, maar ik zou aan de hand van deze post niet durven beweren dat mvr Van Rijn inderdaad fout zit.
Ik hoop dat je andere mogelijkheden vind en dat deze je zoveel mogelijk brengen wat je verwacht/wilt/hoopt! Sterkte
Ow, en iets meer enters had gemogen
Well, desire contradicts fear. These days most people have replaced almost all their emotions with fear.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
Da's knap klote, zeg. Hopelijk komt het toch nog een beetje goed...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ik voel me na zo'n verhaal altijd een beetje lullig om over iets anders te beginnen, maar ik had vandaag een afspraak om nog een beetje extra weefsel uit mijn borst te laten verwijderen. Was een eitje, net een tandartsbezoek voor een kroon of zo, of een wortelkanaalbehandeling (onprettig maar geen ramp) dus het is wel ok. Nu zes maanden wachten voor ik weet hoe het eruit ziet 
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Woooot...
Nog twee verplichte dingen voor de diagnose: een significante ander meenemen en de coming out op mijn werk. Dan ga ik in januari mee in het overleg. Voortgang!
Nog twee verplichte dingen voor de diagnose: een significante ander meenemen en de coming out op mijn werk. Dan ga ik in januari mee in het overleg. Voortgang!
Nice! Maar succes, dat lijkt me niet makkelijk verder...
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Daar zit vooruitgang in Fixers! Veel succes met je "opdrachten", bij mijn intake is me al gezegd dat ze wilden dat ik voor iedereen uit was voor ik aan de diagnose begon. Dat is inmiddels gedaan al geeft het bij sommigen wat wrijving. Vrienden en collega's gaan er gelukkig heel goed mee om, daar had ik me echt voor niets druk om gemaakt. Ik hoop dat het bij jou hetzelfde zal gaan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Venus-Castina op 09-11-2011 20:26:12 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Venus-Castina op 09-11-2011 20:26:12 ]
Er is meer tusssen hemel en aarde, Horatio, dan je ooit gedroomd hebt.
Vraag me wel af wat de redenering is daarachter... als je VOOR je diagnose als trans uit de kast komt, heb je die diagnose toch niet meer nodig? Dan weet je het al. En als tijdens het diagnosetraject blijkt dat je niet trans bent, wat moet je dan zeggen tegen de mensen bij wie je uit de kast bent gekomen? Foutje, bedankt? 
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ja dat vind ik ook raar Wonderer.
Helaas is er niet veel anders om op een veilige en verantwoorde manier dit traject te doorlopen.
Helaas is er niet veel anders om op een veilige en verantwoorde manier dit traject te doorlopen.
Mijn familie (ooms, tantes) wisten het ook al voor de diagnostiek. Maar hen is het "gewoon" verteld dat er nog wel een diagnotische fase vooraf ging. En sommige vriend(in)en wisten het zelfs nog veel eerder. Op het werk heb ik het na een gesprek of 3 al gemeld, hoewel daar geen melding gemaakt is van mogelijke afkeuring vanuit de diagnotische fase, voornamelijk omdat ik aan de psycholoog al kon aflezen dat zij al kon zien dat dit door zou gaan. Maar het is voor iedereen ook een compleet andere ervaring, niemand heeft exact dezelfde familie/vrienden/collega's, dus hoe het van te voren melden uit pakt is natuurlijk ook heel verschillend.
Ik heb in Gent overigens geen significante ander mee hoeven nemen voordat er een definitief oordeel kwam vanuit de diagnostiek, dus dat is ook al anders.
Ik heb in Gent overigens geen significante ander mee hoeven nemen voordat er een definitief oordeel kwam vanuit de diagnostiek, dus dat is ook al anders.
Well, desire contradicts fear. These days most people have replaced almost all their emotions with fear.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
Rood licht, dat is een scenario waar ik nu geen plan voor heb. Waarschijnlijk ben ik even van mijn stuk, maar ga ik toch op zoek naar andere wegen.quote:
Vraag me wel af wat de redenering is daarachter... als je VOOR je diagnose als trans uit de kast komt, heb je die diagnose toch niet meer nodig? Dan weet je het al. En als tijdens het diagnosetraject blijkt dat je niet trans bent, wat moet je dan zeggen tegen de mensen bij wie je uit de kast bent gekomen? Foutje, bedankt?
Bij mijn intake gesprek had de psychologe de stelling dat ikzelf de diagnose al had gesteld, anders zat ik hier immers niet. Het is de taak van de psychologen om te waken dat deze gevoelens niet het gevolg zijn van een psychologische stoornis.
[ Bericht 1% gewijzigd door Venus-Castina op 09-11-2011 20:46:19 ]
Er is meer tusssen hemel en aarde, Horatio, dan je ooit gedroomd hebt.
Iemand afgelopen donderdag toevallig Pauw & Witteman gezien? Ik werd er dit weekend op geattendeerd: Pauw & Witteman praten met Michiel van Erp, over de documentaire I am a woman now, het gesprek zelf is al interessant genoeg, maar die documentaire zou ik ook graag willen zien.
Ik ben overigens wel heel blij dat ik dit traject niet 40 jaar geleden heb hoeven doen!
Ik ben overigens wel heel blij dat ik dit traject niet 40 jaar geleden heb hoeven doen!
Well, desire contradicts fear. These days most people have replaced almost all their emotions with fear.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
Heb het gezien ja. Die docu is op de IDFA al uitverkocht, maar ik heb begrepen dat deze volgend jaar ook in filmtheaters door het hele land heen te zien zal zijn. Ik ga hem zeker kijken.
"All mankind is divided into three classes: those that are immovable, those that are movable, and those that move." - Benjamin Franklin
32 jaar geleden wilde je dit ook in Nederland niet mee makenquote:
Iemand afgelopen donderdag toevallig Pauw & Witteman gezien? Ik werd er dit weekend op geattendeerd: Pauw & Witteman praten met Michiel van Erp, over de documentaire I am a woman now, het gesprek zelf is al interessant genoeg, maar die documentaire zou ik ook graag willen zien.
Ik ben overigens wel heel blij dat ik dit traject niet 40 jaar geleden heb hoeven doen!
Ik heb de hulpverleningspagina uitgebreid geupdate.
Hulpverlening
Daar staat ook nu een stukje over geaardheid en genderdysforie.
Ik had één site gevonden die me wel aanstond. Hebben jullie nog meer sites voor hulpverlening / algemene informatie etc.
Hulpverlening
Daar staat ook nu een stukje over geaardheid en genderdysforie.
Ik had één site gevonden die me wel aanstond. Hebben jullie nog meer sites voor hulpverlening / algemene informatie etc.
Je kunt de website van Transvisie erbij plaatsen. Wat ik heb ervaren is de transgender vereniging (voormalig T&T) vooral voor travestie en crossdressing.
http://www.transvisie.net/
Zijn jullie nog bij de herdenking in Amsterdam geweest? De ballon oplating maakte een diepe indruk op me, voor elke vermoorde transgender was er 1. Dit hebben we ballon voor ballon gedaan terwijl we de naam op het kaartje aan de ballon oplazen, nu weet ik nog precies wat er op mijn kaartje stond.
Je kon er niet omheen dat het leeuwendeel van de slachtoffers vrouwen zijn en gedood waren door mannen. Het deed me afvragen wat er nu precies met gender diversiteit is dat het voor andere mensen zo bedreigend maakt dat het voor hen moord rechtvaardigt.
Transgender zorg is niet altijd even goed geregeld hier en er is nog veel ruimte voor verbetering, maar een herdenking als afgelopen zaterdag deed me en veel anderen toch goed beseffen hoeveel geluk we hebben dat we dit traject in deze tijd en in dit land kunnen afleggen.
http://www.transvisie.net/
Zijn jullie nog bij de herdenking in Amsterdam geweest? De ballon oplating maakte een diepe indruk op me, voor elke vermoorde transgender was er 1. Dit hebben we ballon voor ballon gedaan terwijl we de naam op het kaartje aan de ballon oplazen, nu weet ik nog precies wat er op mijn kaartje stond.
Je kon er niet omheen dat het leeuwendeel van de slachtoffers vrouwen zijn en gedood waren door mannen. Het deed me afvragen wat er nu precies met gender diversiteit is dat het voor andere mensen zo bedreigend maakt dat het voor hen moord rechtvaardigt.
Transgender zorg is niet altijd even goed geregeld hier en er is nog veel ruimte voor verbetering, maar een herdenking als afgelopen zaterdag deed me en veel anderen toch goed beseffen hoeveel geluk we hebben dat we dit traject in deze tijd en in dit land kunnen afleggen.
Er is meer tusssen hemel en aarde, Horatio, dan je ooit gedroomd hebt.
Ditzeflde geld op veel plaatsen ook voor zaken als homosexualiteit, of zelfs nog algemener: geloof.quote:
Het deed me afvragen wat er nu precies met gender diversiteit is dat het voor andere mensen zo bedreigend maakt dat het voor hen moord rechtvaardigt.
Het is voor veel mensen helaas gewoon te moeilijk om te gaan met dingen die ze niet kennen.
Absoluut! Ik ben ook heel blij dat ik niet woon waar m'n broer nu zit, en dat is een beschaafd land (hij zit in Los Angeles)quote:Het deed me en veel anderen toch goed beseffen hoeveel geluk we hebben dat we dit traject in deze tijd en in dit land kunnen afleggen.
Well, desire contradicts fear. These days most people have replaced almost all their emotions with fear.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
When everyone has dreams but only a few realize them, then... it makes cowards of the rest of us.
Mannen zijn bang dat ze ineens homo zijn als ze een transvrouw (seksueel) aantrekkelijk vinden.quote:
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
Ga er maar vanuit dat het meer en deel "op het werk" is gebeurt,quote:
Je kon er niet omheen dat het leeuwendeel van de slachtoffers vrouwen zijn en gedood waren door mannen. Het deed me afvragen wat er nu precies met gender diversiteit is dat het voor andere mensen zo bedreigend maakt dat het voor hen moord rechtvaardigt.
de reden voor de meest recente Spaanse moord was de prijs voor de "geleverde diensten",....
Dat is dus een gedachtenkronkel die ik in zijn geheel niet kan volgen. Zelfs als zou het je homo "maken", wat is er dan zo erg aan? Toch gebeurt het inderdaad, mensen die een transvrouw doden omdat ze bang zijn homo te zijn omdat ze haar aantrekkelijk vonden. Dan denk ik weer: wat lost het vermoorden van die meid dan op? Je geschiedenis en je gevoelens wis je er niet mee uit. Mensen zijn echt rare en onbegrijpelijke wezens af en toe.quote:
Mannen zijn bang dat ze ineens homo zijn als ze een transvrouw (seksueel) aantrekkelijk vinden.
Dit stukje uit de docu "Middle Sexes" vind ik best interessant:
Er is meer tusssen hemel en aarde, Horatio, dan je ooit gedroomd hebt.
Had dat ook gezien ja. Nou kwam ik laatst dit: "My Transsexual Summer" tegen,...quote:
Iemand afgelopen donderdag toevallig Pauw & Witteman gezien? Ik werd er dit weekend op geattendeerd: Pauw & Witteman praten met Michiel van Erp, over de documentaire I am a woman now, het gesprek zelf is al interessant genoeg, maar die documentaire zou ik ook graag willen zien.
Goed het klinkt wel een beetje als een ranzige porno maar ik zou er niet raar van op kijken als het volgend jaar na een uurtje of 23 op SBS of RTL wordt uitgezonden. En als het goed is doet Channel 4 niet aan bouwpakketten en andere omgebouwde uitspraken, misschien een ideetje voor TNN of zo?
Inmiddels heb ik de 1e 2 afleveringen gezien (het wordt een 4-delige serie toch?) en vind dat ze het heel netjes hebben gemaakt. Het programma is gelukkig niet gericht op sensatie maar laat veel dingen zien waar je als doorsnee kijker misschien niet zo snel bij stil staat zoals de coming out, solliciteren en uitgaan. Het is een heel menselijk beeld wat ze laten zien.
Er is meer tusssen hemel en aarde, Horatio, dan je ooit gedroomd hebt.
Wat is daar zo erg aan? Ja, dat vinden wij, maar veel mensen niet. Die vinden dat het eind van de wereld, omdat het ze minder mannelijk maakt.quote:
[..]
Dat is dus een gedachtenkronkel die ik in zijn geheel niet kan volgen. Zelfs als zou het je homo "maken", wat is er dan zo erg aan? Toch gebeurt het inderdaad, mensen die een transvrouw doden omdat ze bang zijn homo te zijn omdat ze haar aantrekkelijk vonden. Dan denk ik weer: wat lost het vermoorden van die meid dan op? Je geschiedenis en je gevoelens wis je er niet mee uit. Mensen zijn echt rare en onbegrijpelijke wezens af en toe.
Dit stukje uit de docu "Middle Sexes" vind ik best interessant:
En dat vermoorden gebeurt dan in een vlaag van verstandsverbijstering/woede/paniek, meestal. Of als wraak.
De meeste moorden worden niet kil berekenend gepleegd, volgens mij
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
