TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
Okay, dus 20 dagen geleden zat ze er in elk geval nog.quote:Op zondag 23 oktober 2011 21:32 schreef One_of_the_few het volgende:
dit http://annevanderkolk.waarbenjij.nu/ is haar blogje.
klopt heb het gezien (niet in ecuador) Als je de lijn oversteekt draait het water de tegenovergesteld richting.
Ben benieuwd naar de update, verwacht dat zij weer in NL is.
Ben benieuwd naar de update, verwacht dat zij weer in NL is.
Bij ER?! Niet leukquote:
[..]!
Amai heb je trouwens den Nicolas nog zien gaan?
(sorry bemoei meer ook ff mee
)
Ik heb er geen 1 gezienquote:Op zondag 23 oktober 2011 21:32 schreef amaranta het volgende:
[..]
Ik ben na 1 aflevering al afgehaakt
, maar zag hem bij Boulevard zitten, het was een complot. 
Wat zal den zuurpruim het lekker rustig gehad hebben thuis toen hij weg was
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Ja, het verhaal kwam wel lullig over! En hij kwam ook sportiever over dan ik verwachtte.quote:Op zondag 23 oktober 2011 21:33 schreef Starlie het volgende:
[..]
Bij ER?! Niet leuk
er ook ff mee
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Hmmmm verdacht.quote:
[..]
Ik heb er geen 1 gezien
Wat zal den zuurpruim het lekker rustig gehad hebben thuis toen hij weg was
Hij klom zo in een boom. Da gleuf je toch nie?quote:
[..]
Ja, het verhaal kwam wel lullig over! En hij kwam ook sportiever over dan ik verwachtte.
UPDATE van de site
Anne & Daniel | Ecuador
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…
Anne & Daniel | Ecuador
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…
Eigenlijk niet neequote:
[..]
Hij klom zo in een boom. Da gleuf je toch nie?
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Oh van dat water is wel apart.
Heddegijdagezeedgehadjamindedawerkelukwoarhoedoedegijdahoedoedegijdahoeheddegijdagedoan.
Don't you ever get stuck in the sky when you're high?
Don't you ever get stuck in the sky when you're high?
En is rechtsdraaiende kwark daar dan linksdraaiende kwarkquote:
klopt heb het gezien (niet in ecuador) Als je de lijn oversteekt draait het water de tegenovergesteld richting.
Ben benieuwd naar de update, verwacht dat zij weer in NL is.
Wow, ze is zelfs in het verslag precies zoals op tv
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Hij was wat op zichzelf maar hij deed echt ALLES!! heel de dag door eten zoeken hutjes maken enz. Heb hem geen moment horen klagen, de rest lag op hun luie gat te klagen! Keek ook eigenlijk alleen voor hem, toch nog een klein beetje de pfaffs op die manierquote:
[..]
Ja, het verhaal kwam wel lullig over! En hij kwam ook sportiever over dan ik verwachtte.
Anne & Daniel | Ecuador
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…[/quote]
[quote]
DAt gaat nooit veranderen met die meid dus. Alles is negatief, zeiken en zeuren. Dat is gewoon haar grondhouding. Arme Daniel. Zit hij met zo'n tuthola opgescheept. Die zal de rest van zijn leven op zijn nek blijven zitten over wat er allemaal niet goed is. En hij moet letterlijk alles uit de kast halen om een keer een flauw glimlachje te krijgen.
Inmiddels woon ik alweer een tijdje in Ecuador en er is sindsdien veel gebeurd. Het huis is zo goed als klaar. Dit geeft gelukkig een stukje rust. We moeten nog wel het warmwatersysteem veranderen maar dit kost veel geld, iets wat we op dit moment niet hebben. Ook zijn er andere kleine dingen, maar die hebben geen prioriteit.
Tussen Daniel en mij gaat het helaas heel wisselend. Daniel werkt op dit moment erg veel samen met zijn vader aan zijn afstudeerproject waardoor ik erg veel tijd alleen doorbreng. In Nederland had ik geen problemen met alleen zijn maar hier is dat anders. Het is lastig om thuis te komen, alleen te eten en je ervaringen van die dag niet te kunnen delen met iemand. Het gemis naar Nederland wordt op deze manier steeds groter. De dagen dat we samen hebben gegeten in al die weken zijn bijna op een hand te tellen. Daar komt bij dat veel dingen, zoals het huishouden, op mijn schouders neer komen. Ook hierin merk je de verschillen, Daniel geeft aan dit nog allemaal te moeten leren terwijl voor mij bepaalde dingen vanzelfsprekend zijn.
In veel dingen is onbegrip naar elkaar, zowel door onze opvoeding als culturele achtergrond. We proberen er nog steeds voor te gaan, maar dit is soms heel lastig. We hebben afspraken gemaakt en dit op papier gezet, dit maakt het makkelijker voor ons om hier op terug te vallen als het niet goed gaat. We merken allebei dat we op dit moment een erg kort lontje hebben. Ik denk dat dit te maken heeft met de stress van de afgelopen periode.
Wat betreft werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin op de Nederlandse en Ecuadoriaanse school. Sommige dingen zijn wel erg wennen, op de Ecuadoriaanse school wordt erg zuinig gedaan. Zo krijgt elk klaslokaal een w.c. rol voor 3 maanden en als je koffie wilt drinken moet je voor de suiker betalen. Als je materialen nodig hebt, moet je dit schriftelijk aanvragen en ondertekenen ook al gaat het maar om 4 witte blaadjes. Dit beperkt mijn gevoel van vrijheid op school wel.
Inmiddels heb ik er ook een derde baan bij. Ik werk twee keer in de week op een taleninstituut. Ik geef daar Nederlandse les aan volwassenen. Dit is erg wennen, omdat het iets heel anders is om aan kinderen les te geven, die al Nederlands spreken dan aan volwassenen, die nog geen woord Nederlands spreken. Het is een leuke uitdaging. Ik moet wel alles goed plannen zodat de drie banen niet door elkaar gaan lopen. Iets wat soms lastig is, omdat ik voor beide scholen ook wel eens op zaterdag moet werken.
Een sociaal leven komt nog niet echt van de grond. Dit komt onder andere door al het werken, aan de andere kant heb ik er nu ook niet echt behoefte aan om daar energie in te steken. Er zijn laatst wel collega’s van de Ecuadoriaanse school bij mij thuis geweest, dit was gezellig en ook leuk om te horen hoe zijn hun leven hier ervaren en wat zij denken van Ecuadoriaanse mannen. Zo schijnen ze jaloers te zijn en erg aan hun moeder te hangen. Iets wat ik gedeeltelijk herken. Ik zit via de Nederlandse school wel bij een groepje mensen die aan theatersport doen. Het is heerlijk om 1x in de 3 weken even alles los te kunnen laten en even lekker gek te doen.
Mijn dozen staan nog steeds bij de douane. We proberen dit via via te regelen maar dit kost veel tijd.
Ik bekijk mijn leven hier nu van dag tot dag. Ik hoop heel erg dat het weer gaat werken tussen Daniel en mij en dat het weer wordt zoals het was. Misschien dat dit gewoon een fase is waarin we ons aan elkaar moeten aanpassen. Door het samenwonen zie je nu ook dingen die je eerst niet zag bij de ander. De komende tijd is voor ons belangrijk om te zien of het samen gaat werken of niet…[/quote]
[quote]
DAt gaat nooit veranderen met die meid dus. Alles is negatief, zeiken en zeuren. Dat is gewoon haar grondhouding. Arme Daniel. Zit hij met zo'n tuthola opgescheept. Die zal de rest van zijn leven op zijn nek blijven zitten over wat er allemaal niet goed is. En hij moet letterlijk alles uit de kast halen om een keer een flauw glimlachje te krijgen.
Niets van dit alles is een wezensvreemde ontmoeting tussen een jij en een ik, zodat we nooit of te nimmer zullen weten wie die jij is en wie die ik.
Nou, we hebben een hoop geklaagd over het meisje maar deze Daniel is volgens mij ook niet de perfecte partner hoor. Misschien dat hij het wat slimmer speelde, vooral op momenten dat de camera's er niet bij waren.
Oh was je ook een Pfaffertje?quote:
[..]
Hij was wat op zichzelf maar hij deed echt ALLES!! heel de dag door eten zoeken hutjes maken enz. Heb hem geen moment horen klagen, de rest lag op hun luie gat te klagen! Keek ook eigenlijk alleen voor hem, toch nog een klein beetje de pfaffs op die manier
Ja dat zei hij bij Boulevard en dat verbaasde me echt, tof wel dat hij zo'n harde werker was 
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
I think so tooquote:
Nou, we hebben een hoop geklaagd over het meisje maar deze Daniel is volgens mij ook niet de perfecte partner hoor. Misschien dat hij het wat slimmer speelde, vooral op momenten dat de camera's er niet bij waren.
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Een echte die-hard Pfaff ja!!!quote:
[..]
Oh was je ook een Pfaffertje?
Vanavond een speciale uitzending (tevens de laatste van het seizoen):
quote:In deze speciale follow-up aflevering is te zien hoe het gaat met Davitha en Darnell, Angelique en Dickson, Milene en Can en Susanne en Akim. Davitha vertrok naar de Verenigde Staten voor haar grote liefde Darnell, maar moest terug naar Nederland omdat haar visum was verlopen. Angelique ging naar een klein dorpje in Kenia om bij haar Masaï-krijger Dickson in te trekken. Door de heftige cultuurverschillen had hun relatie ups en downs. Zullen deze twee nog bij elkaar zijn? Ook Milene voegde zich bij haar liefde in Turkije. De horecaman Can had niet veel tijd voor haar, maar of dit nu veranderd is? Susanne en Akim waren eindelijk bij elkaar in Tanzania, maar zagen elkaar alleen in de weekenden. Zal de liefde de afstand overwinnen?
