Het grote "rammelaars"-topic deel 32

Meer tijd en meer energie. Vind ik ook Lily. zwemles, sport, wedstrijden, het gaat echt ten koste van je 'eigen' tijd. Hele zaterdagen gaan op aan die dingen. Zo moet ik nu bijvoorbeeld 4 dagen in de week het eten om 5 uur al klaar hebben omdat er getraind moet worden of gedrumd of toneel gespeeld. Nou en? Denk je dan maar het bepaalt de hele dag.

Ik vind babies en dreumi inmiddels ook peanuts. Maar goed wil niemands bubble bursten verder.

Maar als ik jullie verhalen zo lees weet ik niet of een derde wel verstandig is.
Ik vind het nu al af en toe echt heel erg moeilijk.

da's toch niet ? Ik weet het niet zo goed meer. Heb mijn derde in ieder geval gekregen toen de oudste al naar school ging, ik was in verwachting toen hij voor het eerst ging. ik vind dat de "last" verschuift. de nadruk van hands on zorg gaat veel meer naar begeleiden. Ze zijn meer weg, het is nu meer een coordinatiefunctie geworden. en dat vind ik vermoeiender, en meer.

Wat ik in de baby dreumestijd lastig vond was de continue claim. nu hoef ik eigenlijk niet meer te 'vermaken' daarvoor in de plaats komen dan andere dingen, als begeleiden bij huiswerk, weerbaar maken voor de grote wereld, ze loslaten zonder dat ze in zeven sloten tegelijk lopen. Ook druk, maar anders. niet te vergelijken eigenlijk, maar maakt het hele kleine wel superoverzichtelijk. Toen kon ik gewoon bepalen, dat is er al láng niet meer bij

Dat onder de radar kunnen verdwijnen is wel een van de dingen waarom ik het voor Senna jammer vind dat ze geen broertje of zusje krijgt. Een kind heb je zonder al te veel moeite bijna altijd op je radar, arm ding.

Mijn zusje heeft ook 3 jongens, en ja het is druk, maar ik geloof niet dat ze het anders zou willen. Ja, nog een vierde misschien Ik denk dat het heel erg aan jezelf ligt ook: ik zou geen moeder zijn voor 3-4 kinderen, denk ik. Ik zou twee wel de max vinden, maar dat is door wie ik ben.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 13:10 schreef debuurvrouw het volgende:

Ik vind babies en dreumi inmiddels ook peanuts. Maar goed wil niemands bubble bursten verder.

ja nu durf ik niet meer

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 13:52 schreef Estrys het volgende:

[..]


ja nu durf ik niet meer

ik zeg inmiddels, hè. Toen ze klein waren zag ik dat héél anders. En ik dacht ook altijd dat ik 4 kinderen wilde, en ook wel vier jongens. inmiddels weet ik dat dit voor mij de grens is echt. Nu ben ik soms nog een soort van de baas, bij 4 was er complete anarchie uitgebroken denk ik.

Maar goed, ik wil niemand bang of ongerust maken eigenlijk. ik ben zó blij met onze jongens! ik zou niet anders willen. Het is goed, fijn mooi en geweldig. maar ook een puist werk. maar als ik dan zoals laatst door een museum loop, met die drie om me heen, dan klap ik bijna uitelkaar van geluk.

Ach iedereen kan zeggen wat ze willen, ik rammel gewoon lekker door

Dames, dank!

Buurvrouw, dat van die radar das herkenbaar, dat is hier met 2 al het geval: door t leeftijdsverschil gaan ze verschillende routes en dan heef oudste af en toe t rijk alleen of is ie t dorp in zonder dat ik exact weet met wie/wat/waarvoor

Lily, nu herinner ik me weer dat jij dat zei van baby/peuters peanuts en groteren meer energie ivm gesprekken/begeleiding etc...

en idd vooral het niet meer "alles" kunnen bepalen _{(hoewel binnenshuis ook allerlei krachten spelen / mini's hebben ook skills),} de invloed van de buitenwereld is vanaf de basisschool-leeftijd steeds dominanter in mijn beleving... en vraagt andere opvoedings-skills _{(waar vind ik die *zoekt in hoge hoed* ghegeh})

Miss: over 1 kind, Thomas heeft nooit last gehad van enig kind zijn, ik werd wel af en toe knetter van de toeschrijvingen/aannames omdat ie geen broertje/zusje had: bepaald gedrag werd gekoppeld aan het kinderaantal, en met inmiddels Lucas erbij blijkt dat bewezen onzin te zijn
O en de radar bij 1 kind: soms moest ik m bewust uitzetten van mezelf (maar pas toen ie al groter was, daarvoor vind ik t niet nodig ivm mijn controle-behoefte )
en bovendien als ze straks op school zit dan gebeurt daar ook van alles wat je niet weet/ziet/merkt, en das toch ook goed?

Maar persoonlijk vind ik t bizar dat ik eerst 1 kind mijn max vond (ik was gevloerd door dat ene prinsje), toen een craving voor de tweede en nu die er door een wonder gelukkig is... rammel ik zoals ik nog nooit gerammeld heb...
vooral icm verstand klopt er iets niet

BE: knuppel/hoenderhok-spuit elf: wij hadden alles verkocht/weggegeven na nr 1 en ik ben nu nog steeds alles aan t weggeven ivm "nr 2 is er toch uitgegroeid" ..... maarrrrr.... het trainingsfietsje van thomas heb ik altijd bewaard, als een soort gelukskoekje ....

Estrys, lekker rammelen joh!

quote:

Op zondag 20 november 2011 22:53 schreef smurfinnetje78 het volgende:
Nou ik wil toch gaan proberen hier actief mee te schrijven!
Die eierstokken hier rammelen flink. En al een tijdje. En vooral als je hoort dat iedereen om je heen zwanger aan het raken is. Dan wordt het er zeker niet minder van
Wij hebben beiden een kinderwens, dus dat is niet direct het probleem gelukkig. Maar we willen eerst trouwen voordat we aan kinderen willen beginnen.

Dus voorlopig ga ik proberen hier wat meer mee te schrijven en iedereen een beetje te leren kennen

Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer over

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 16:22 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:

[..]

Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer over

Jammer dat je vriend nog niet zo ver is. Maar dat komt vanzelf wel. Lekker genieten van de kindjes om je heen En je vriend kom vanzelf wel over de brug en anders kun je het over een tijdje nog eens aanhalen hoe lief die andere kindjes wel niet zijn in je omgeving ;-)

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 16:22 schreef Thinkk-Pinkk het volgende:

[..]

Heb een beetje hetzelfde, heel veel mensen om mij heen proberen zwanger te worden, zijn zwanger of net bevallen. Mijn vriend geniet nog teveel van zijn vrijheid... dus we praten er maar niet meer over

Herkenbaar, mijn vriend wil het er ook eigenlijk niet eens over hebben. Snap ik ook wel, maar het er niet over praten maakt het soms bijna erger

misschien gooi ik nou een knuppel in het hoenderhok, maar het feit dat je niet met je partner over iets kan praten dat zou ik écht een groot probleem vinden.

Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet

Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo

Een tijdje geleden mn eerste intro post gedaan hier, en daarna eigenlijk niet meer zo veel gerammeld Maar nu is mn baas zwanger, en dan begint het weer hoor!

Mn baas runt een gezinshuis, dus daar wonen nu al 4 kinderen en dit wordt nummer 5. Heerlijk om er weer een echte kleine bij te hebben (andere kinderen zijn 13, 11, 9 en net 3). En hoewel mijn oppaswerk in dat gezinshuis natuurlijk helemaal niet te vergelijken is met het dagelijks opvoeden van meerdere kinderen vind ik wel dat je in een bepaald ritme komt. Je raakt eraan gewend dat je ogen in je achterhoofd moet hebben om alles en iedereen in de gaten te houden. De kinderen wonen niet voor niets niet meer thuis dus dat maakt het allemaal wat extra uitdagend natuurlijk. En de kleinere dingen duren ook allemaal wat langer. Je wilt niet weten hoe lang het duurt om de was te sorteren!

Maar goed, ik rammer lekker met haar zwangerschap mee

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 19:40 schreef _aurum_ het volgende:
misschien gooi ik nou een knuppel in het hoenderhok, maar het feit dat je niet met je partner over iets kan praten dat zou ik écht een groot probleem vinden.

Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet

Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo

Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg is Mijn man weet van mijn gerammel (en hoe ) maar ik kan me wel voorstellen dat hij het af en toe fijn vindt dat ik hier eens kom rammelen zodat ik niet nog eens bij hem over hetzelfde onderwerp begin.
Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe (moeilijk ) Gewoon om hem ook wat rust te geven en hem te laten wennen aan het idee.

Althans, hier is het toch het geval

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 15:11 schreef Cooki het volgende:
Miss: over 1 kind, Thomas heeft nooit last gehad van enig kind zijn, ik werd wel af en toe knetter van de toeschrijvingen/aannames omdat ie geen broertje/zusje had: bepaald gedrag werd gekoppeld aan het kinderaantal, en met inmiddels Lucas erbij blijkt dat bewezen onzin te zijn
O en de radar bij 1 kind: soms moest ik m bewust uitzetten van mezelf (maar pas toen ie al groter was, daarvoor vind ik t niet nodig ivm mijn controle-behoefte )
en bovendien als ze straks op school zit dan gebeurt daar ook van alles wat je niet weet/ziet/merkt, en das toch ook goed?

Aah, precies dat hadden schaap en ik ook al besproken: dat we haar soms de kans moeten geven om onder de radar te verdwijnen. En inderdaad, als ze naar school gaat, gebeurt dat automatisch

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 13:44 schreef debuurvrouw het volgende:

Wat ik in de baby dreumestijd lastig vond was de continue claim. nu hoef ik eigenlijk niet meer te 'vermaken' daarvoor in de plaats komen dan andere dingen, als begeleiden bij huiswerk, weerbaar maken voor de grote wereld, ze loslaten zonder dat ze in zeven sloten tegelijk lopen. Ook druk, maar anders. niet te vergelijken eigenlijk, maar maakt het hele kleine wel superoverzichtelijk. Toen kon ik gewoon bepalen, dat is er al láng niet meer bij

Interessant om te lezen! Ik vind het verschil tussen omgaan met een 1- en 2-jarige al een wereld van verschil.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 20:23 schreef leonieke het volgende:

[..]

Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg is Mijn man weet van mijn gerammel (en hoe ) maar ik kan me wel voorstellen dat hij het af en toe fijn vindt dat ik hier eens kom rammelen zodat ik niet nog eens bij hem over hetzelfde onderwerp begin.
Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe (moeilijk ) Gewoon om hem ook wat rust te geven en hem te laten wennen aan het idee.

Althans, hier is het toch het geval

Ik denk dat het idd grotendeels is zoals jij het beschrijft Leonieke. Althans zo ging het bij mij in het begin ook. Liever hier of bij vriendinnen rammelen dan hem gek maken met mijn gezever over babies.
Gelukkig kan ik er wel goed over praten met hem en heeft hij ook een kinderwens. En als het aan hem lag zouden we misschien nu wel zwanger kunnen zijn, maar ik wil eerst trouwen

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 17:57 schreef smurfinnetje78 het volgende:

[..]

Jammer dat je vriend nog niet zo ver is. Maar dat komt vanzelf wel. Lekker genieten van de kindjes om je heen En je vriend kom vanzelf wel over de brug en anders kun je het over een tijdje nog eens aanhalen hoe lief die andere kindjes wel niet zijn in je omgeving ;-)

Ja zoiets ben ik ook wel van plan.. heb nog maar om een nieuwe puppy gevraagd. maar ook 1 hond vond hij wel genoeg

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 19:04 schreef Fyina het volgende:

[..]

Herkenbaar, mijn vriend wil het er ook eigenlijk niet eens over hebben. Snap ik ook wel, maar het er niet over praten maakt het soms bijna erger

Ja het kan soms inderdaad behoorlijk frustrerend zijn. maar ik denk dat het wat betreft mijn vriend en ik beter is als we het even laten rusten. Ik kan natuurlijk niet voor jouw situatie praten

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 19:40 schreef _aurum_ het volgende:
misschien gooi ik nou een knuppel in het hoenderhok, maar het feit dat je niet met je partner over iets kan praten dat zou ik écht een groot probleem vinden.

Ik krijg de indruk dat er dan meer dingen zullen zijn die niet bespreekbaar zijn en dat werkt toch niet

Zo van als ik er niet over praat dan verdwijnt het vanzelf wel ofzo

Wat dat betreft ben ik het weer eens met onderstaande Ik kan heel goed met mijn vriend praten alleen soms is het gewoon genoeg zoals ik eerder bovenaan al zei

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 20:23 schreef leonieke het volgende:

[..]

Ik spreek even vanuit mijn leefwereld, maar ik vermoed dat iedereen wel met zijn partner kan praten over zijn/haar kinderwens, maar dat je soms merkt dat het even genoeg is Mijn man weet van mijn gerammel (en hoe ) maar ik kan me wel voorstellen dat hij het af en toe fijn vindt dat ik hier eens kom rammelen zodat ik niet nog eens bij hem over hetzelfde onderwerp begin.
Hier is het alvast niet dat ik er niet met hem kan over praten, maar dat het misschien soms beter is dat ik het even niet doe (moeilijk ) Gewoon om hem ook wat rust te geven en hem te laten wennen aan het idee.

Althans, hier is het toch het geval

Ja idem, met het 'er niet over willen hebben' bedoelde ik ook meer 'het er niet steeds/continu over willen hebben'. Ik snap het ook wel, als je die wens niet hebt ís het ook gewoon niet leuk om er continu over te praten. Dan leg je er alleen maar meer dwang op en is het later misschien ook geen leuk onderwerp meer. Dat wil ik helemaal niet, en ik vind het zelf ook beter om nog een aantal jaar te wachten. Maar toch, is het soms leuk om over te praten, dan maar met iemand anders

quote:

Op woensdag 23 november 2011 20:31 schreef Fyina het volgende:
Ja idem, met het 'er niet over willen hebben' bedoelde ik ook meer 'het er niet steeds/continu over willen hebben'. Ik snap het ook wel, als je die wens niet hebt ís het ook gewoon niet leuk om er continu over te praten. Dan leg je er alleen maar meer dwang op en is het later misschien ook geen leuk onderwerp meer. Dat wil ik helemaal niet, en ik vind het zelf ook beter om nog een aantal jaar te wachten. Maar toch, is het soms leuk om over te praten, dan maar met iemand anders

Inderdaad. Maar misschien ook niet teveel want ik denk dat het vooral voor mezelf er voorlopig afstand van te houden omdat ik dan misschien mezelf er te gek mee maak..
En agh anders gooi ik het er hier af en toe wel uit Stond las te zwijmelen bij een mega schattig pakje Oh help echt mega erg.

Weet je wat Thomas trouwens wil van Sinterklaas? Een baby

quote:

Op donderdag 24 november 2011 13:10 schreef leonieke het volgende:
Weet je wat Thomas trouwens wil van Sinterklaas? Een baby

Tja dan kan je man er echt niet meer omheen natuurlijk ;-)

goed kado idee van thomas! Dan kan je man er niet meer omheen

Ik had vandaag geen geluk. Dit zou mijn laatste rammeldag zijn. Afspraak bij gyn. Krijgt ze mn spiraal er niet uit!? Nu moet ik wachten tot een ander ziekenhuis me belt voor een afspraak! Grr ben niet blij!

Oi! Da's niet tof!
Auw ook! Of niet?

Ow dat is balen Nytar! Hopelijk kun je snel ergens anders terecht!