Het grote "rammelaars"-topic deel 32

Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug . Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug.

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2011 10:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug . Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug.

Dat kan het ook zijn idd, hormonen..maar wel heel heel heeeeeeeeeel sterk

Ja, ik had dat ook. Dat je gewoon lichamelijk een soort craving voelt naar meer.

Ik heb dinsdag heel lang met een zes maanden oud prulleke op schoot gezeten en ik kon zonder lichamelijke cravings op dat vlak de knul weer afstaan en met mijn eigen duo naar huis rijden.

Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd

Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd (en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet )

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2011 10:21 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Misschien gaat het nog over Kleurdoos. Ik heb bij beide kindjes de eerste maanden na de geboorte zo ongelooflijk hard gerammeld. Achteraf denk ik dat dat gewoon de rose-wolk-hormonen waren. Bij S verdween dat met een maand of 6 een beetje en kwam het met 10 maanden weer in alle hevigheid terug . Bij R verdween dat ook langzaamaan en is het tot op de dag van vandaag nog niet heel wezenlijk terug.

Ow, is dat normaal? Ik heb dat ook dus, en ik denk dat het ook wel weer zal overgaan.

quote:

Op zondag 13 november 2011 11:47 schreef leonieke het volgende:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd

Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd (en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet )

Ik rammel bij vlagen. Of eigenlijk is het meer een zacht rinkeltje. Ik twijfel heel erg. Zou graag een broertje of zusje voor Truus hebben. Maar kan ik twee kinderen wel aan? En we hebben het nu net zo fijn met z'n drietjes. En als we ervoor gaan, hoever gaan we medisch gezien dan? Heb ik wel zin in al die heisa aan m'n lijf? En wil ik eigenlijk nog wel écht nog een kind? Zucht...

Nou ja, voorlopig is het toch nog niet aan de orde. Eerst een groter huis en dat gaat nog wel even duren. (En eigenlijk wil ik hier helemaal niet weg. Ik ben gelukkig in dit huis zo.) Pffffffff......

quote:

Op zondag 13 november 2011 11:47 schreef leonieke het volgende:
Heb ik onlangs al eens gezegd dat ik aan het rammelen ben?
Thuis alleszins al te vaak de laatste tijd

Ik heb dus maar met mezelf afgesproken dat ik er tot het einde van het jaar niet meer zal over spreken. Dat wordt natuurlijk een gigantische fail maar dan heb ik het toch geprobeerd (en die nieuwe job van P. helpt natuurlijk helemaal niet )

Die afspraak hadden vriendlief en ik samen gemaakt, want hij werd gek van mij met mijn gerammel, 1!!! dag later, legt HIJ zijn hand op mijn buik, en zegt, Hoe is het met onze liefdesbaby??

CP ook al zo'n twijfels Hoe denkt je partner erover? En jammer dat jullie eerst nog moeten verhuizen. Dit is hier gelukkig niet aan de orde.

gewoonmezelf87, P. kan zich jammer genoeg beter aan afspraken houden dan je vriend Nee, de afspraak heb ik met mezelf gemaakt, niet met hem (dat zou ik toch gewoon terug in mijn gezicht krijgen ), maar laat ik het maar bekennen. Ik heb me er al niet kunnen aan houden Maar het was eigenlijk Thomas zijn fout. Hij zat de hele tijd baby te roepen, dus heb ik maar even laten vallen dat hij ook graag een baby zou hebben. Reactie van P. (met een grijns erbij): ja, daar kan hij nog 27 jaar mee wachten

Mijn mannelijk collega rammelt trouwens met me mee
Hij gaat vanaf volgende maand met mij mee naar de vergaderingen van een werkgroep waar hij eigenlijk niet op aanwezig moet zijn. Toen ik vroeg waarom hij dat persé wou doen (vergaderingen zijn nou niet zó leuk ) zei hij dat hij zich al wat wou voorbereiden voor als ik in zwangerschapsverlof zou gaan

kijk daar heb je wat aan

quote:

Op dinsdag 18 oktober 2011 21:56 schreef Estrys het volgende:
Ja maar Claudia, ik heb er 'maar' eentje he. Die slaapt door. Maar wat jij schetst is voor ons een reden om te wachten met een tweede. Nu gaat het redelijk soepel allemaal, hebben nu net een redelijk ritme.

ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren. Al gaf ik geen borstvoeding meer. Maar goed, ik ging ook niet uitgebreid tafel dekken. Een boterham smeren en aan tafel zitten met z'n allen. Speelgoed was de avond tevoren opgeruimd en er was geen tijd om het overhoop te halen. Het is ook maar net hoe je met je ochtend omgaat denk ik dan.

Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*

En hoewel hij regelmatig zegt dat ik het maar uit mijn hoofd moet zetten blijf ik stiekem toch hopen...

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 07:27 schreef nytar het volgende:
kijk daar heb je wat aan

Misschien kan hij P. overtuigen

quote:

Op zondag 20 november 2011 12:46 schreef Brighteyes het volgende:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*

En hoewel hij regelmatig zegt dat ik het maar uit mijn hoofd moet zetten blijf ik stiekem toch hopen...

Dat laatste herken ik heel goed. Zo zit P. ook al de hele tijd te zeggen dat we toch eens al die spullen (park, kleren waar Thomas is uitgegroeid, alle babyspullen die we nu niet meer gebruiken, ...) moeten terug geven aan mijn zus. Van haar mogen we ze nog lang houden (ze staan daar in de weg ), maar P. wil ze naar mijn gevoel té graag weg

Nou ik wil toch gaan proberen hier actief mee te schrijven!
Die eierstokken hier rammelen flink. En al een tijdje. En vooral als je hoort dat iedereen om je heen zwanger aan het raken is. Dan wordt het er zeker niet minder van
Wij hebben beiden een kinderwens, dus dat is niet direct het probleem gelukkig. Maar we willen eerst trouwen voordat we aan kinderen willen beginnen.

Dus voorlopig ga ik proberen hier wat meer mee te schrijven en iedereen een beetje te leren kennen

Ik mag jullie hier bijna gaan verlaten! Donderdag gaat mn spiraal eruit en gaan we aan de slag. We hebben er zooo veel zin in. Mn schoonzusje is bijna uitgerekend en als ik dat zie kan ik bijna niet wachten!

Leuk Nytar! Ik hoop dat je snel nog een topicje verder mag.

Ik heb gisteren mijn 50-56 babykleertjes uit zitten zoeken. *slik*
Heb een mooie doos met wat ik echt-echt wil bewaren, voor ooit (een derde of om te mijmeren als ik 80 ben ) en de rest gaat naar iemand anders.

Na lang lurken toch eindelijk maar eens een kloon aangemaakt (nee, ik ben geen OUD bekende). Hopelijk mag ik hier ook zo nu en dan komen posten! Mijn eierstokken rammelen al jaren en het wordt steeds erger (vast herkenbaar). Het probleem was eerst altijd mijn jonge leeftijd, en geen (vaste) relatie. Nu is mijn leeftijd geen probleem meer, heb ik een vaste relatie en in 2012 gaan we samenwonen. Echter is bij mij de diagnose endometriose gesteld. Hierdoor ben ik wel bang geworden dat het zwanger raken wel eens erg moeilijk kan worden, of dat het zelfs helemaal niet lukt! Hopelijk ben ik er tijdig achter gekomen en op de juiste endometriosebehandeling gezet. Met een beetje mazzel mag ik eind 2012 of in 2013 doorstromen naar ‘wachten op het tweede streepje’ of helaas door naar ‘als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat’.

Hi Rammeltje. Ook aan de rammel dus! heel herkenbaar. Ik rammel ook al jaren maar gelukkig redelijk gedoseerd. Ik heb wat erg drukke kinderen in de nabije omgeving die (naar mijn mening) niet altijd even vriendelijk zijn. En dan zijn ze nog jong. Als ik daar geweest ben dan ben ik meestal wel weer even afgekoeld. Maar iedereen om mij heen begint zwanger te worden. En ik word er ook niet jonger op helaas.
We willen iig eerst trouwen (nog geen datum bekend) maar mogelijk al in 2012. Ik ben om lichamelijke redenen al gestopt met de pil en heb een perfecte natuurlijke cyclus. Dus dat is al mooi meegenomen. Momenteel zit ik wel een een enorm heftige tonic tegen de acne behandeling. Dus nu zwanger worden zit er sowieso niet in. Want die behandeling tegen de acne is niet goed voor het ongeboren kindje.

Hopelijk zorgt de endometriose niet voor te veel problemen bij jou om zwanger te worden! Moet je dan eerst op doktersgoedkeuring wachten voordat je er aan mag beginnen?

Ik kom ook meedoen met rammelen. Ik ontdek dit topic net pas (misleidende naam!), dus fijn terugleesvooruitzicht! Stabiele relatie, wonen al jaren samen, alleen nog niet echt een stabiele toekomst in het vooruitzicht. Zodra dat voor elkaar is gaan we er hopelijk ook gauw voor, maar bij vlagen kan ik echt niet wachten. Aan de andere kant, het is ook wel een verantwoordelijkheid die ik door het gerammel misschien niet zo goed besef.

[ Bericht 2% gewijzigd door Fyina op 21-11-2011 16:31:10 ]

quote:

Op vrijdag 18 november 2011 07:52 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

ik heb in 5 jaar 3 kinderen gekregen, waarvan ik de eerste 3 jaar heb gewerkt. En ik herken me niet in dit verhaal. Ik heb de meeste (douche)stress ervaren bij de eerste. Mijn hemel, die eerste weken was een planmatige nachtmerrie. Kwam deels doordat mijn oudste niet aan slapen deed. Maar met de tweede erbij ( niet zo dicht op elkaar als bij Claudia, maar op 6 weken na 2 jaar) ging het heel anders. Gewoon mee in de vaart der volkeren.

Buurvrouw, heb jij "tekst" over de keuze voor / de komst van een derde kind?
_{Mijn zus heeft 3 jongens en vindt het echt druk... nou ben ik ns benieuwd naar de ervaring/mening van een andere triple-boys-moeder}

[ Bericht 5% gewijzigd door -Caroline- op 21-11-2011 21:45:45 ]

Nou kom ik weer even voorbij gerammeld. Vraag ik met mijn stomme kop aan onze peuter:
zou jij later een broertje of een zusje willen? Een broertje zegt ie (tot voor kort zei hij nog een zusje want dat heeft zijn beste vriend ook) En wat ga je daar dan met een broertje doen. Pelen mama
ik wil het ikwil het ik wil het.
Laatst (toevallig was het die tijd van de maand) vroeg ik aan mijn man, wanneer gaan we voor de tweede. Ja, maar jij bent ongesteld zegt ie eikel

quote:

Op maandag 21 november 2011 19:24 schreef Cooki het volgende:

[..]

Buurvrouw, heb jij "tekst" over de keuze voor / de komst van een derde kind?
_{Mijn zus heeft 3 jongens en vindt het echt druk... nou ben ik ns benieuwd naar de ervaring/mening van een andere triple-boys-moeder}

Druk! Ja! Maar of dat nou jongens is? Ik heb geen vergelijk natuurlijk. Drie kinderen is wellicht gewoon sowieso druk? Al zijn jongens, zeker tot een jaar of 7, een stuk fysieker aanwezig. wat mij voornamelijk opvalt is dat je met drie kinderen in de 'zespersoons categorie'valt. Voorverpakte dingen gaan voor 4 of 6. Vakantiehuisjes, een auto met drie goede en veilige zitplaatsen...

Voor mij was het goed, een derde. Twee kon ik precies managen, voor allebei een hand, voor allebei een oog. Met een derde was er meer kans om ook eens van de radar te raken als kind. Heel gezond denk ik. Maar dat heeft meer met mijn controlfreak karakter te maken dan met wat anders denk ik.

Ik vind het zeer zeker druk. Drie kinderen.
Nu werk ik ook nog veel buitenshuis erbij maar ik heb zelden of nooit tijd voor mezelf. Nu vind ik dat persoonlijk weer niet zo erg maar je moet er wel tegen kunnen.

Ik zit er trouwens best af en toe doorheen hoor, het is niet alleen maar zaligmakend.

Ik vind kinderen naarmate ze ouder worden meer tijd kosten vreemd genoeg. Hoewel...meer energie is het eigenlijk...
Er wordt steeds een groter beroep gedaan op je opvoedskills en managerskwaliteiten maar dat heeft ook wel wat met onze oudste zoon te maken.
In mijn ogen zijn babies en dreumessen in ieder geval peanuts maar dat is persoonlijk natuurlijk en ligt ook weer aan de kinderen zelf en wat er zich voordoet.
Wij hebben nooit slaapproblemen gehad bijvoorbeeld.

en dan ben ik _{godszijdank want anders zou ik niet kunnen doen wat ik nu doe} niet eens een controlfreak

quote:

Op zondag 20 november 2011 12:46 schreef Brighteyes het volgende:
Hier stampte manlief me even op mijn hart net.
We gaan zo even met de trein weg, en gezien de heibel gisteren over wie er met in de buggy mocht stelde ik voor de kinderwagen ook maar mee te nemen.
Waarop F zei: die moet binnenkort ook maar eens op marktplaats. *slik*

knuppel en hoenderhok enzo

wij hadden ook alles verkocht na meneertje twee

[ Bericht 3% gewijzigd door lily op 22-11-2011 13:12:38 ]

met andere woorden

ik rammel niet , en ik ga ook nooit meer rammelen.

_{maar was benieuwd waarom buurvrouw de laatste post had}