Gastgezin Redcat: Cat's 9e nestje -Toetjesfestijn!

quote:

Op woensdag 5 oktober 2011 15:06 schreef Mry het volgende:
Ik durf het echt bijna niet te zeggen

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Tuurlijk mag je dat zeggen! Graag zelfs! Ben daar zelf ook heel blij mee.

En andere ladies, ik vind het heel lief dat jullie mij Manolo zo graag gunnen. Maar jullie mogen ook gewoon een beetje blij zijn dat hij een huisje en speelkameraadje krijgt. Het is niet alsof ik als enige voor hem kan zorgen. En mijn eigen team is een stuk blijer met me als ik niet nog zo'n klein ding erbij neem. Echt, het is prima zo.

Ik ben trouwens foto's en een fillumke aan het uploaden.

Dat je een auwa oogje hebt en niet zelf wil eten wil niet zeggen dat je niet via de knie vna de blikopener op de hooooge stoel kunt springen.


Mona blijft liever op schoot liggen kroelen


Ohaaaai!

Daan heeft geen vieze kin maar een piepklein zwart vlekje.




Schoen meets toet


Grote man, kleine man

quote:

Op woensdag 5 oktober 2011 15:26 schreef Ingetje79 het volgende:
Schoen meets Toet

WitZwartjes zijn mooi

Moejje dadelijk het fillumke eens kijken.

Schoen meets 2 toetjes.
Danio was even zijn houdbaarheid aan het verlengen en kwam er later bij.

Enten is vermoeiend. Elke keer weer. En ook met de tweede enting is het zo. Manolo ligt al ruim een uur naast me te pitten.

Het Puma nestje is echt niet klein meer he, als je Manolo zo ziet!

Het Voerderen Der Toetjes is een waar ritueel aan het worden:
Ik kom binnen met een bakje lauw natvoer en de rest van het zakje. Bakje op de grond, ik in kleermakerszit ernaast: Mona valt aan, Pina kijkt eens belangstellend toe en komt dan bij mij op schoot kroelen.
Ik serveer Pina een brokje uit de hand, daar wordt eerst aan gesnuffeld en gesabbeld tot ze zich lijkt te herinneren dat ze het ook kan eten. En dan schuif ik er zo zeker 30 brokjes in!

Inmiddels heeft Mona haar eerste gang afgerond en klimt op mijn andere knie om van daaruit handmatig geserveerd te worden. Hapje links, hapje rechts. En met 2 man sterk gaan de toetjes zo snel dat ik ze moeilijk bij kan houden.

Intussen stuitert Daan de kamer rond en bedient zich van de restjes die op de grond vallen of van het natvoer wat er van de vorige keer nog stond. Hij is minder kieskeurig.

Puma! Ja, die is heel handig in het uitzoeken waar de kansen liggen.

En Pol.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2011 19:08 schreef PaarsBeestje het volgende:
Dat heeft maar heel even geduurd voordat ze wist waar ze eruit moest ja.. Ik merk wel aan d'r dat ze graag naar buiten wil. Ze zit af en toe letterlijk smachtend voor de buitendeur. Best zielig, maar daarom ga ik de buitenren volgende week ofzo al in elkaar schroeven zodat de Puma een frisse neus kan gaan halen.

Dat zal de Puma fijn vinden.

En weer een dag verder en de Toetjes Snappen Allen Het Concept Natvoer! Zelfs Pina duikt er nu head first in. Al is ze daar gauw klaar mee en dan is handmatig bijvoederen toch wel errug prettig.

Ze is 10 gram bijgekomen vandaag.

De toetjes poepen wel een beetje chocoladevla, maar dat lost zich vanzelf wel op verwacht ik. Stoelbeklimmingen en rondrennen op de gang is namelijk veel interessanter.

Ik ben wel een slechte baas: als ik thuiskom hoor ik een Schoen gillen in de kattekamer, 3 andere katten ook klagelijk mieuwen en een verdieping hoger schreeuwen 3 toetjes om aandacht.

De toetjes gaan me verlaten.

Vanmorgen wilde Mona niet eten en was in een dag 20 gram afgevallen. Wat de kotsjes op de grond verklaarde. En Pina komt ook niet echt lekker aan. Toen ik net thuis kwam hebben beide dames gelukkig weer best goed zelf gegeten, met voor Mona nog wat dwangvoer als toet.
Dit weekend ben ik vaak thuis en kan ik ze prima vaak en veel voeren, maar volgende week kan ik me echt geen vrij pakken en dan zitten de dames (en heer) een paar dagen 10 uur alleen. Ik zie het nog niet gebeuren dat ze voor maandag zelf lekker gaan eten dus helaas... toetjes gaan verhuizen. Daan gaat uiteraard mee, het zou zielig zijn hem hier alleen achter te laten. En hij is goed voorbeeld voor de dames. Gelukkig gaan ze niet ver weg en voor die vrijwilliger is het het eerste nestje, dus ik zal vast op de hoogte blijven.

Maar hier kan ik écht van balen, het voelt alsof ik gefaald heb (en ik weet dat het niet zo is, maar het voelt wel zo ). Als alles goed gaat vertrekt Manolo morgenmiddag en dan heeft mijn team het huis weer voor zichzelf.