quote:
Spannendgas
Oké, dat het Spangalis een streng katholieke school vol taboe's in het kwadraat is, wisten we allang. Geen grammetje drugs zal er binnen treden en elk 'vies woord' wordt niet uitgesproken al is dat het laatste wat ze doen. Ten slotte staat het algemene peil van het libido er praktisch gezien op nul.
Dat de personages gekelderd zijn tot de ondergrond is nieuw, ook al kregen we hier vorig seizoen al een voorschot op doordat Katou, met haar stofdoek en haar gemekker over d'r lieftallige oma en Maya, met als enige liefde: muis Harrie, hun entree maakten.
Het begon met het GTST-idee, waarbij gedacht werd dat wanneer er een hunk in zou zitten, alle meiden als een blok voor de soap zouden vallen. En zo kwam Barry binnen gewandeld.
Als toevoeging werd de complete familie van Hamel erbij gepropt, hup, dat waren er weer 5 personages bij. Ietwat onhandige Frank van Hamel was conrector, tevens docent in zo ongeveer alle vakken en voor het gemak speelde hij ook de vader van de andere drie van Hamel donderstenen. Dat de tweeling Flip & Tobias er in vergelijking met hun vader en zus uitzagen als een rasta buitenlander, moest maar voor lief worden genomen. Niet veel later stortte ene Heleen zich ook in de familie, blijkbaar was zij een hel en werd zij, grappig genoeg, bekroond met de naam Hel1. Een van de weinige serieus bedoelde grappen in de serie die je mondhoeken deden krullen, voor de rest was je overgeleverd aan het uitlachen, wanneer de schrijvers met verhaallijnen aan kwamen die vanuit een mens praktisch gezien niet te verzinnen zijn of het acteerwerk van menig acteurs het nulpunt bereikte. Ook deze familie van Hamel kon het succes niet in z'n greep houden. Lana werkt ondertussen in de Plus - want Plus geeft haar meer, veel meer! - en heeft meteen het kapsel overgenomen van Taffie uit Zoop - overigens een serie waarop Spangas best eens een vervolg zou kunnen zijn - en Frank steelt de show in een eenmalige koekjesreclame. En de tweeling? Vermoedelijk is Tobias omgekomen bij een proefopname om meer seks in Spangas te krijgen, best logisch, als vrouwlief Avalanche bovenop ligt. En stopte Flip er dan ook maar mee, omdat hij dan niet meer kan carpoolen naar de set.
In die goede oude tijd hadden we o.a. ook Fay, met kleding in alle kleuren van de regenboog zodat je rondom haar zou gaan zoeken waar de de gouden pot staat - oja, lesbisch is ze ook geweest, al zullen ze dat seksueel getinte woord niet in die vorm gebruikt hebben -, Luxor, met z'n wipneusje wiens interesses niet verder reikten dan brave modelvliegtuigen en architectuur - om de jongere generatie te laten zien dat er meer is dan drugs en alcohol - en vele anderen die verantwoordelijk waren voor een mix van acteurs die op een of andere wijze toch boeide.
'Soms weet ik niet wat ik wil, wie ik ben, hoor ik er wel helemaal bij', galmt op werkdagen nog altijd om 7 uur door de huiskamers. Wat we vervolgens op de beeldbuis aantreffen is een verneukt replica van voorgaande seizoenen. Miss Madge, prima gespeeld met net dat tikkeltje over de top, laat de rol als conrector in z'n oorspronkelijke waarde. Aldert, het trouwe gezicht van het Spangalis met z'n appelwangetjes, is een toevoeging aan het docententeam waar je u tegen zegt. De jeugdige cast daarentegen beoogt meer een groep hangjongeren te zijn die per toeval van de straat is geplukt.
En om eerlijk te zijn, ken ik hun namen niet. Hun namen zijn echter ook niet van belang, daar het stuk voor stuk zulke stereotypen zijn, dat de naam van het stereotype feitelijk al garant staat als beschrijving. Zo hebben we de chinees, de hyperactieve heliumballon, de glutenvrije wentelteef, de uitpuilende oogbal en ten slotte de aan de autocue verslaafde fopneger.
Die chinees is in een ruk uit de serie Glee getrokken, want dat succes dat zij hebben, dat wil het Spangalis ook. Ronduit vervelend is de hyperactieve heliumballon, dat ze veel praat, is nog te tot daaraan toe, hoe ze praat, is oorverdovend. Deze - alweer - halve negerin lijkt in haar jonge jaren ooit een heliumballon ingeslikt te hebben welke haar nog steeds parten speelt en produceert met haar stem zulke hoge tonen die vergelijkbaar zijn met het geluid dat uit zo'n hondenfluitje komt.
En dan hebben we de glutenvrije wentelteef. Elke school heeft een zogenoemde nerd, en buitenbeentje, dus ook hierin kan het Spangalis niet achterblijven, moeten ze gedacht hebben. En over die gluten, tja, dat is puur educatief voor onze kijkbuiskindertjes. Ten slotte hebben we Charlie, qua acteerwerk puilt ze uit boven de rest, echter puilen haar ogen d'r ook uit alsof ze er elk moment uit kunnen floepen. Als kijker ben je verward of je naar een horrorfilm kijkt, naar Trauma NL met iemand die een oogontsteking heeft, of naar je trouwe soap Spangas. Door de blokjesbeugel die ze heeft, moet het nog enigszins lijken alsof deze actrice zelf nog de leeftijd heeft van een middelbare scholiere. Niet te vergeten is de zoveelste rasta neger die de soap onveilig maakt, zo hebben we ene Tinco. Of hij last heeft van het kortetermijngeheugen, of het Nederlands nog niet helemaal op de rit heeft, weten we niet. Een van de twee zal oorzaak zijn waarom deze jongen acteert door alles rechtstreeks af te lezen van de autocue. We noemen dit ook wel mensen die kader van de toneelschool niet hebben afgerond, niet bepaald een meerwaarde voor een serie die al bergafwaarts gaat.
Maar Spangas blijft Spangas. En verbergt z'n - relatieve - succes in een troef die in geen enkele andere soap dan wel serie verborgen zit. Waar het in de ene serie gebeurt dat iemand trouwt, de ander vreemd gaat, waarna ze scheiden, de een weer een nieuw kind krijgt, en dat blijkt dan allemaal weer zus en zo verder te gaan, legt Spangas zich op hele andere verhaallijnen toe.
Weken waren wij in de ban van dé muis, Harrie, of hij ooit nog weder zou keren. Langer geleden hadden we de bodywarmerclub, die het lugubere gedeelte van de serie vervulde. Nu hebben we het kofferspel, dat lijkt op een fusie met RTL 4's Miljoenenjacht. Daarvoor werd Lana nog eens een keer voor het eerst (!) ongesteld, goh wat heeft die actrice tot haar 20e een makkelijk leven geleid.
En als grote cliffhanger kreeg Lativa het woordje frikadel aangeleerd, en ja, dat is echt een heuse verhaallijn geweest, een intrige met meerdere personages betrokken. Het is allemaal wat, maar aan originaliteit heerst er in ieder geval geen gebrek.
'Soms weet ik niet wat ik wil' zal herkenbaar zijn voor elke kijker van de serie wanneer ze weer voor de tv neerploffen op dat tijdstip. Wil ik deze serie wel zien?
En voor je het weet heb je het afgekeken en heb je alle glutenvrije scènes doorbracht, en sta je op het punt de knop drie op je afstandsbediening eruit te slopen. Soms weet je niet wat je wilt, zo is Spangas.