SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Kortom, te simpel als je sterk kwantitatief aangelegd bent?quote:Op maandag 12 maart 2012 00:52 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Lijkt me erg tof maar ben eigenlijk een andere kant in gerold. Wie weet voor de toekomst. Ik vind de wat meer ingewikkelde structured products eigenlijk toch leuker.
Had je trouwens dit studieprogramma gezien:
http://www.utwente.nl/am/programme/fe/
helaas gaan ze het opdoeken maar toch mooi dat we zoiets hadden in Nederland, het was volgens mij uniek in Nederland
Wat vind je trouwens van actuariaat ?
Nou dan zou ik linea recta na mijn laatste tentamens op het vliegtuig moeten stappen om vervolgens half september (als het eerste blok al een halve maand bezig is) terug te komen.quote:
[..]
Hoezo past dat niet in een normaal studieschema? Beetje doorbikkelen toch?
Ja dat is het ook zie ik nu, alleen bij JPM heeft de IB afdeling blijkbaar de traditie om er 3 maanden van te maken, het kan dan wel weer 3 keer per jaar. Nog even mijn cijfers een schopje geven en dan eind dit jaar kijken of ik een internship kan score in Londen.
Daarom zeggen league tables weinig. Grote deals zijn internationaal en dus scoort een "lokale" bank altijd minder goed, zodoende staat ABN nooit bovenaan. Echter, bij veel van dit soort deals wil men wel een lokale bank een rol geven, om zo toch toegang te hebben tot lokale netwerken, etc...quote:
Laatste comment van Bajskorv slaat overigens wel de spijker op zijn kop; voor een fairness opinion of iets dergelijks krijg je geloof ik exact dezelfde credits in die lijstjes als voor de leading advisor. Daarnaast had in bovenstaand lijstje ABN AMRO ook een paar meer deals nodig om tot dezelfde waarde te komen als Lehman, Citi etc. oftewel werkten ze gemiddeld aan iets kleinere deals.
In league tables krijgt elke rol evenveel credit. Dus je ziet niet terug wie de "lead" had, en daarom zegt het niet altijd evenveel over de echte positie van de verschillende banken.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Is dat zo'n issue met je studie? Verschilt natuurlijk voor iedereen.quote:
[..]
Nou dan zou ik linea recta na mijn laatste tentamens op het vliegtuig moeten stappen om vervolgens half september (als het eerste blok al een halve maand bezig is) terug te komen.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Ja want dat zou betekenen dat ik in een jaar alleen 2 weken kerstvakantie heb, nogal extreem.quote:
[..]
Is dat zo'n issue met je studie? Verschilt natuurlijk voor iedereen.
Ligt een beetje aan je studie. Volgens mij had ik vroeger wel vaker een weekje hier en daar vrij, of nam ik gewoon wat vrij. Ach, en een keertje maar 2 weken vakantie is ook geen ramp. Zo'n 12 weken Londen is druk, maar ook een ervaring.quote:
[..]
Ja want dat zou betekenen dat ik in een jaar alleen 2 weken kerstvakantie heb, nogal extreem.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Wij hebben alleen kerst en zomer. Als ik vrij wil nemen is dat vrij lastig door de vele practica (Econometrie) en honours traject (100% verplichte aanwezigheid). Maar goed, ik ga sowieso solliciteren voor de SA2013 programma's. Moet alleen nog wat boeken lezen en research doen zodat ik weet naar welke positie(s).quote:
[..]
Ligt een beetje aan je studie. Volgens mij had ik vroeger wel vaker een weekje hier en daar vrij, of nam ik gewoon wat vrij. Ach, en een keertje maar 2 weken vakantie is ook geen ramp. Zo'n 12 weken Londen is druk, maar ook een ervaring.
In mijn ervaring is er met docenten ook altijd wel een mouw aan te passen, die zijn er tenslotte ook niet op uit om je dit soort ervaring te ontzeggen. En als je eenmaal een stageplek hebt, valt er met een bank ook wel te onderhandelen over de duur, etc...quote:
[..]
Wij hebben alleen kerst en zomer. Als ik vrij wil nemen is dat vrij lastig door de vele practica (Econometrie) en honours traject (100% verplichte aanwezigheid). Maar goed, ik ga sowieso solliciteren voor de SA2013 programma's. Moet alleen nog wat boeken lezen en research doen zodat ik weet naar welke positie(s).
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Vandaag op NYT.
Why I Am Leaving Goldman Sachs
By GREG SMITH
TODAY is my last day at Goldman Sachs. After almost 12 years at the firm — first as a summer intern while at Stanford, then in New York for 10 years, and now in London — I believe I have worked here long enough to understand the trajectory of its culture, its people and its identity. And I can honestly say that the environment now is as toxic and destructive as I have ever seen it.
To put the problem in the simplest terms, the interests of the client continue to be sidelined in the way the firm operates and thinks about making money. Goldman Sachs is one of the world’s largest and most important investment banks and it is too integral to global finance to continue to act this way. The firm has veered so far from the place I joined right out of college that I can no longer in good conscience say that I identify with what it stands for.
It might sound surprising to a skeptical public, but culture was always a vital part of Goldman Sachs’s success. It revolved around teamwork, integrity, a spirit of humility, and always doing right by our clients. The culture was the secret sauce that made this place great and allowed us to earn our clients’ trust for 143 years. It wasn’t just about making money; this alone will not sustain a firm for so long. It had something to do with pride and belief in the organization. I am sad to say that I look around today and see virtually no trace of the culture that made me love working for this firm for many years. I no longer have the pride, or the belief.
But this was not always the case. For more than a decade I recruited and mentored candidates through our grueling interview process. I was selected as one of 10 people (out of a firm of more than 30,000) to appear on our recruiting video, which is played on every college campus we visit around the world. In 2006 I managed the summer intern program in sales and trading in New York for the 80 college students who made the cut, out of the thousands who applied.
I knew it was time to leave when I realized I could no longer look students in the eye and tell them what a great place this was to work.
When the history books are written about Goldman Sachs, they may reflect that the current chief executive officer, Lloyd C. Blankfein, and the president, Gary D. Cohn, lost hold of the firm’s culture on their watch. I truly believe that this decline in the firm’s moral fiber represents the single most serious threat to its long-run survival.
Over the course of my career I have had the privilege of advising two of the largest hedge funds on the planet, five of the largest asset managers in the United States, and three of the most prominent sovereign wealth funds in the Middle East and Asia. My clients have a total asset base of more than a trillion dollars. I have always taken a lot of pride in advising my clients to do what I believe is right for them, even if it means less money for the firm. This view is becoming increasingly unpopular at Goldman Sachs. Another sign that it was time to leave.
How did we get here? The firm changed the way it thought about leadership. Leadership used to be about ideas, setting an example and doing the right thing. Today, if you make enough money for the firm (and are not currently an ax murderer) you will be promoted into a position of influence.
What are three quick ways to become a leader? a) Execute on the firm’s “axes,” which is Goldman-speak for persuading your clients to invest in the stocks or other products that we are trying to get rid of because they are not seen as having a lot of potential profit. b) “Hunt Elephants.” In English: get your clients — some of whom are sophisticated, and some of whom aren’t — to trade whatever will bring the biggest profit to Goldman. Call me old-fashioned, but I don’t like selling my clients a product that is wrong for them. c) Find yourself sitting in a seat where your job is to trade any illiquid, opaque product with a three-letter acronym.
Today, many of these leaders display a Goldman Sachs culture quotient of exactly zero percent. I attend derivatives sales meetings where not one single minute is spent asking questions about how we can help clients. It’s purely about how we can make the most possible money off of them. If you were an alien from Mars and sat in on one of these meetings, you would believe that a client’s success or progress was not part of the thought process at all.
It makes me ill how callously people talk about ripping their clients off. Over the last 12 months I have seen five different managing directors refer to their own clients as “muppets,” sometimes over internal e-mail. Even after the S.E.C., Fabulous Fab, Abacus, God’s work, Carl Levin, Vampire Squids? No humility? I mean, come on. Integrity? It is eroding. I don’t know of any illegal behavior, but will people push the envelope and pitch lucrative and complicated products to clients even if they are not the simplest investments or the ones most directly aligned with the client’s goals? Absolutely. Every day, in fact.
It astounds me how little senior management gets a basic truth: If clients don’t trust you they will eventually stop doing business with you. It doesn’t matter how smart you are.
These days, the most common question I get from junior analysts about derivatives is, “How much money did we make off the client?” It bothers me every time I hear it, because it is a clear reflection of what they are observing from their leaders about the way they should behave. Now project 10 years into the future: You don’t have to be a rocket scientist to figure out that the junior analyst sitting quietly in the corner of the room hearing about “muppets,” “ripping eyeballs out” and “getting paid” doesn’t exactly turn into a model citizen.
When I was a first-year analyst I didn’t know where the bathroom was, or how to tie my shoelaces. I was taught to be concerned with learning the ropes, finding out what a derivative was, understanding finance, getting to know our clients and what motivated them, learning how they defined success and what we could do to help them get there.
My proudest moments in life — getting a full scholarship to go from South Africa to Stanford University, being selected as a Rhodes Scholar national finalist, winning a bronze medal for table tennis at the Maccabiah Games in Israel, known as the Jewish Olympics — have all come through hard work, with no shortcuts. Goldman Sachs today has become too much about shortcuts and not enough about achievement. It just doesn’t feel right to me anymore.
I hope this can be a wake-up call to the board of directors. Make the client the focal point of your business again. Without clients you will not make money. In fact, you will not exist. Weed out the morally bankrupt people, no matter how much money they make for the firm. And get the culture right again, so people want to work here for the right reasons. People who care only about making money will not sustain this firm — or the trust of its clients — for very much longer
Why I Am Leaving Goldman Sachs
By GREG SMITH
TODAY is my last day at Goldman Sachs. After almost 12 years at the firm — first as a summer intern while at Stanford, then in New York for 10 years, and now in London — I believe I have worked here long enough to understand the trajectory of its culture, its people and its identity. And I can honestly say that the environment now is as toxic and destructive as I have ever seen it.
To put the problem in the simplest terms, the interests of the client continue to be sidelined in the way the firm operates and thinks about making money. Goldman Sachs is one of the world’s largest and most important investment banks and it is too integral to global finance to continue to act this way. The firm has veered so far from the place I joined right out of college that I can no longer in good conscience say that I identify with what it stands for.
It might sound surprising to a skeptical public, but culture was always a vital part of Goldman Sachs’s success. It revolved around teamwork, integrity, a spirit of humility, and always doing right by our clients. The culture was the secret sauce that made this place great and allowed us to earn our clients’ trust for 143 years. It wasn’t just about making money; this alone will not sustain a firm for so long. It had something to do with pride and belief in the organization. I am sad to say that I look around today and see virtually no trace of the culture that made me love working for this firm for many years. I no longer have the pride, or the belief.
But this was not always the case. For more than a decade I recruited and mentored candidates through our grueling interview process. I was selected as one of 10 people (out of a firm of more than 30,000) to appear on our recruiting video, which is played on every college campus we visit around the world. In 2006 I managed the summer intern program in sales and trading in New York for the 80 college students who made the cut, out of the thousands who applied.
I knew it was time to leave when I realized I could no longer look students in the eye and tell them what a great place this was to work.
When the history books are written about Goldman Sachs, they may reflect that the current chief executive officer, Lloyd C. Blankfein, and the president, Gary D. Cohn, lost hold of the firm’s culture on their watch. I truly believe that this decline in the firm’s moral fiber represents the single most serious threat to its long-run survival.
Over the course of my career I have had the privilege of advising two of the largest hedge funds on the planet, five of the largest asset managers in the United States, and three of the most prominent sovereign wealth funds in the Middle East and Asia. My clients have a total asset base of more than a trillion dollars. I have always taken a lot of pride in advising my clients to do what I believe is right for them, even if it means less money for the firm. This view is becoming increasingly unpopular at Goldman Sachs. Another sign that it was time to leave.
How did we get here? The firm changed the way it thought about leadership. Leadership used to be about ideas, setting an example and doing the right thing. Today, if you make enough money for the firm (and are not currently an ax murderer) you will be promoted into a position of influence.
What are three quick ways to become a leader? a) Execute on the firm’s “axes,” which is Goldman-speak for persuading your clients to invest in the stocks or other products that we are trying to get rid of because they are not seen as having a lot of potential profit. b) “Hunt Elephants.” In English: get your clients — some of whom are sophisticated, and some of whom aren’t — to trade whatever will bring the biggest profit to Goldman. Call me old-fashioned, but I don’t like selling my clients a product that is wrong for them. c) Find yourself sitting in a seat where your job is to trade any illiquid, opaque product with a three-letter acronym.
Today, many of these leaders display a Goldman Sachs culture quotient of exactly zero percent. I attend derivatives sales meetings where not one single minute is spent asking questions about how we can help clients. It’s purely about how we can make the most possible money off of them. If you were an alien from Mars and sat in on one of these meetings, you would believe that a client’s success or progress was not part of the thought process at all.
It makes me ill how callously people talk about ripping their clients off. Over the last 12 months I have seen five different managing directors refer to their own clients as “muppets,” sometimes over internal e-mail. Even after the S.E.C., Fabulous Fab, Abacus, God’s work, Carl Levin, Vampire Squids? No humility? I mean, come on. Integrity? It is eroding. I don’t know of any illegal behavior, but will people push the envelope and pitch lucrative and complicated products to clients even if they are not the simplest investments or the ones most directly aligned with the client’s goals? Absolutely. Every day, in fact.
It astounds me how little senior management gets a basic truth: If clients don’t trust you they will eventually stop doing business with you. It doesn’t matter how smart you are.
These days, the most common question I get from junior analysts about derivatives is, “How much money did we make off the client?” It bothers me every time I hear it, because it is a clear reflection of what they are observing from their leaders about the way they should behave. Now project 10 years into the future: You don’t have to be a rocket scientist to figure out that the junior analyst sitting quietly in the corner of the room hearing about “muppets,” “ripping eyeballs out” and “getting paid” doesn’t exactly turn into a model citizen.
When I was a first-year analyst I didn’t know where the bathroom was, or how to tie my shoelaces. I was taught to be concerned with learning the ropes, finding out what a derivative was, understanding finance, getting to know our clients and what motivated them, learning how they defined success and what we could do to help them get there.
My proudest moments in life — getting a full scholarship to go from South Africa to Stanford University, being selected as a Rhodes Scholar national finalist, winning a bronze medal for table tennis at the Maccabiah Games in Israel, known as the Jewish Olympics — have all come through hard work, with no shortcuts. Goldman Sachs today has become too much about shortcuts and not enough about achievement. It just doesn’t feel right to me anymore.
I hope this can be a wake-up call to the board of directors. Make the client the focal point of your business again. Without clients you will not make money. In fact, you will not exist. Weed out the morally bankrupt people, no matter how much money they make for the firm. And get the culture right again, so people want to work here for the right reasons. People who care only about making money will not sustain this firm — or the trust of its clients — for very much longer
Is dit nou juist niet het leven van een investment banker?quote:
[..]
Ja want dat zou betekenen dat ik in een jaar alleen 2 weken kerstvakantie heb, nogal extreem.
Verhalen van mensen die na 12 jaar opstappen, zou ik altijd niet echt serieus nemen. Dan zit er namelijk behoorlijk wat frustratie in, vermoed ik. Ik begrijp uberhaupt niet hoe je het 12 jaar vol houdt, maar da's een andere vraag.quote:
Vandaag op NYT.
Why I Am Leaving Goldman Sachs
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Een IB-er heeft normaliter gewoon zijn 5 weken vakantie per jaar.quote:
[..]
Is dit nou juist niet het leven van een investment banker?
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Gefrustreerd dat hij nog niet de zo begeerde promotie heeft gekregen omdat die niet genoeg geld in 't laatje brengt. 
Hoewel er denk ik wel een kern van waarheid in zit.
Hoewel er denk ik wel een kern van waarheid in zit.
Natuurlijk zit er een kern van waarheid in, maar die had ik wel iets eerder uit kunnen vinden dan na 12 jaar...quote:Op woensdag 14 maart 2012 12:44 schreef Sokz het volgende:
Gefrustreerd dat hij nog niet de zo begeerde promotie heeft gekregen omdat die niet genoeg geld in 't laatje brengt.
Hoewel er denk ik wel een kern van waarheid in zit.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
quote:
[..]
Verhalen van mensen die na 12 jaar opstappen, zou ik altijd niet echt serieus nemen. Dan zit er namelijk behoorlijk wat frustratie in, vermoed ik. Ik begrijp uberhaupt niet hoe je het 12 jaar vol houdt, maar da's een andere vraag.
quote:
Gefrustreerd dat hij nog niet de zo begeerde promotie heeft gekregen omdat die niet genoeg geld in 't laatje brengt.
Hoewel er denk ik wel een kern van waarheid in zit.
Hij heeft het zelf tot directeur geschopt, dus genoeg geld verdiend en nu opeens is het wereldje fout en giftigquote:
[..]
Natuurlijk zit er een kern van waarheid in, maar die had ik wel iets eerder uit kunnen vinden dan na 12 jaar...
. Dat er een hoop foute zaken gebeuren is niet nieuw noch uniek voor de finance industrie. Daar heb je zeker geen 12 jaar voor nodig om uit te vinden. Kijkend naar de structuur van zijn verhaal en de feiten die hij over zichzelf (relevantie voor het verhaal?) uit kan je concluderen dat de beste man nogal van publiciteit en aandacht houdt.
Misschien kan hij nu door zijn NYT artikel een soort projectje a la KONY starten net als de jongens van dat "goede doel". Nog meer geld te verdienen, nog meer non-creatie van waarde.
Over Kony gesproken http://www.borowitzreport(...)-from-goldman-sachs/quote:
[..]
[..]
[..]
Hij heeft het zelf tot directeur geschopt, dus genoeg geld verdiend en nu opeens is het wereldje fout en giftig
Kijkend naar de structuur van zijn verhaal en de feiten die hij over zichzelf (relevantie voor het verhaal?) uit kan je concluderen dat de beste man nogal van publiciteit en aandacht houdt.
Misschien kan hij nu door zijn NYT artikel een soort projectje a la KONY starten net als de jongens van dat "goede doel". Nog meer geld te verdienen, nog meer non-creatie van waarde.
Die is dan weer wat humoristischer, hoewel de link naar Kony juist het sarcastische er weer af haalt.
"The fact that most people are too stupid to know how dumb they really are, is the fabric holding our society together"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
"Money might not buy happiness, but I'll take my fucking chances"
Beste Fokkers,
De afgelopen tijd heb ik af en toe me goed ingelezen in de Investment Banking posts, en ben ik in ieder geval tot een conclusie gekomen: Mijn keuze voor WO Bedrijfskunde is een van de slechtste die ik had kunnen maken. Ik merk het op mijn opleiding ook wel dat het niet uitdagend is, en dat de gemiddelde student een motivatie van zesjes en lange studieduur geen probleem vindt.
Daarom heb ik besloten om volgend jaar naast Bedrijfskunde (veel theorie van dit vak vind ik wel erg interessant) WO Economics and Business Economics er naast te volgen. Hier kan ik dan na het eerste jaar een keuze maken in Economics, Business Economics en International Economics & Business.
Nou is mijn vraag, alhoewel de keuze vaststaat, maak ik met twee van deze Bachelor titels plus een master in Finance (en eventueel nog Economie er naast), meer kans op een carriere als (investment) bankier?
Mijn gemiddelde is nu een 7.6 na een slechte start van het eerste blok. Ik hoop Bedrijfskunde met een 8.0 gemiddeld af te ronden en ga hard werken om (Bedrijfs-) economie ook minstens met een 8.0 af te ronden.
Ik begrijp dat een vraag in deze trend vaker gesteld is, maar ik heb geen post of advies kunnen vinden mbt. twee bachelor titels.
Alvast bedankt voor jullie mening en advies.
De afgelopen tijd heb ik af en toe me goed ingelezen in de Investment Banking posts, en ben ik in ieder geval tot een conclusie gekomen: Mijn keuze voor WO Bedrijfskunde is een van de slechtste die ik had kunnen maken. Ik merk het op mijn opleiding ook wel dat het niet uitdagend is, en dat de gemiddelde student een motivatie van zesjes en lange studieduur geen probleem vindt.
Daarom heb ik besloten om volgend jaar naast Bedrijfskunde (veel theorie van dit vak vind ik wel erg interessant) WO Economics and Business Economics er naast te volgen. Hier kan ik dan na het eerste jaar een keuze maken in Economics, Business Economics en International Economics & Business.
Nou is mijn vraag, alhoewel de keuze vaststaat, maak ik met twee van deze Bachelor titels plus een master in Finance (en eventueel nog Economie er naast), meer kans op een carriere als (investment) bankier?
Mijn gemiddelde is nu een 7.6 na een slechte start van het eerste blok. Ik hoop Bedrijfskunde met een 8.0 gemiddeld af te ronden en ga hard werken om (Bedrijfs-) economie ook minstens met een 8.0 af te ronden.
Ik begrijp dat een vraag in deze trend vaker gesteld is, maar ik heb geen post of advies kunnen vinden mbt. twee bachelor titels.
Alvast bedankt voor jullie mening en advies.
econometrie is the way to go, al moet het met economie ook wel kunnen denk ik. Misschien dat iemand hier echt een duidelijk antwoord heeft, wat ik weet is dat je met econometrie beter zit omdat dat gewoon meer beta is.
Ik heb inderdaad gezien dat econometristen voornamelijk gezocht worden. Ik heb alleen Wiskunde A dus econometrie gaat het niet worden.
Met economie kan je het zeker redden als je genoeg ernaast doet. Bestuurs/commissie bij de studievereniging, een stage, zelf beleggen en in het buitenland studeren zijn belangrijke dingen die je kunt doen.quote:
econometrie is the way to go, al moet het met economie ook wel kunnen denk ik. Misschien dat iemand hier echt een duidelijk antwoord heeft, wat ik weet is dat je met econometrie beter zit omdat dat gewoon meer beta is.
Tweede bachelor zou ik niet doen..
@Rejected
Twee bachelors staan eigenlijk al vast. Bedrijfskunde is een eitje, maar veel theorie vind ik wel interessant en geeft me naast de specifieke (bedrijfs-) economische kennis, een bredere basiskennis. Mag ik je vragen waarom je dit afraad?
Om even op te sommen wat ik qua voorbereiding doe:
Bestuurservaring bij een studievereniging bereid ik me al op voor, dmv. commissiewerk. In het buitenland studeren staat al vast, zit bij de top van de Bedrijfskunde studenten van mijn jaar dus dat is geeft me grote kans op een mooie locatie. Stage hoop ik tussen bachelor / master of na master te doen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan merk ik in de voorgaande topics wel. Goede voorbereiding en enorm veel solliciteren maakt de kans wel groter begreep ik.
Daarnaast lees ik me veel in, dmv. informatie op internet, kranten, en binnenkort een aantal boeken die gericht over banking gaan.
Twee bachelors staan eigenlijk al vast. Bedrijfskunde is een eitje, maar veel theorie vind ik wel interessant en geeft me naast de specifieke (bedrijfs-) economische kennis, een bredere basiskennis. Mag ik je vragen waarom je dit afraad?
Om even op te sommen wat ik qua voorbereiding doe:
Bestuurservaring bij een studievereniging bereid ik me al op voor, dmv. commissiewerk. In het buitenland studeren staat al vast, zit bij de top van de Bedrijfskunde studenten van mijn jaar dus dat is geeft me grote kans op een mooie locatie. Stage hoop ik tussen bachelor / master of na master te doen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan merk ik in de voorgaande topics wel. Goede voorbereiding en enorm veel solliciteren maakt de kans wel groter begreep ik.
Daarnaast lees ik me veel in, dmv. informatie op internet, kranten, en binnenkort een aantal boeken die gericht over banking gaan.
Weet je zeker dat je met dat gemiddelde bij de beste studenten hoort? De topstudenten hier staan ongeveer een 9 gemiddeld. Anyway, wat ik gemerkt heb is dat ze letten op bepaalde signalen die aangeven dat je eigenschappen hebt die ze vereisen. Intelligent, gemotiveerd, ambitieus, zelfverzekerd, communicatief sterk. Bedenk je ook dat ze vrij veel van dezelfde CV's binnen te krijgen, en dat iets unieks het altijd wel goed doet.quote:
@Rejected
Twee bachelors staan eigenlijk al vast. Bedrijfskunde is een eitje, maar veel theorie vind ik wel interessant en geeft me naast de specifieke (bedrijfs-) economische kennis, een bredere basiskennis. Mag ik je vragen waarom je dit afraad?
Om even op te sommen wat ik qua voorbereiding doe:
Bestuurservaring bij een studievereniging bereid ik me al op voor, dmv. commissiewerk. In het buitenland studeren staat al vast, zit bij de top van de Bedrijfskunde studenten van mijn jaar dus dat is geeft me grote kans op een mooie locatie. Stage hoop ik tussen bachelor / master of na master te doen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan merk ik in de voorgaande topics wel. Goede voorbereiding en enorm veel solliciteren maakt de kans wel groter begreep ik.
Daarnaast lees ik me veel in, dmv. informatie op internet, kranten, en binnenkort een aantal boeken die gericht over banking gaan.
