Wat reacties van Golf.nl
quote:
Als eerste van de Nederlanders was Wil Besseling zeker van zijn kaart voor de Europese Tour. Met -8 had hij zelfs marge.
Zo verlies je je kaart op de Challenge Tour en zou sta je opeens met een kaart voor de Europese Tour in je handen. Het kan raar lopen in een seizoen en dat besefte Wil Besseling zich ook nadat hij zich met een score van -8 als eerste Nederlander veilig speelde.
‘De afgelopen twee jaren waren echt een struggle. In plaats dat ik vooruit ging, werd het eigenlijk alleen maar minder. Ik ging achteruit in plaats van vooruit. Toch begon ik steeds beter te spelen en dat had er vooral mee te maken dat ik steeds meer in mezelf ging geloven.’
Besseling speelde zijn laatste ronde sterk. Zijn eerste bogey maakte hij op de par-5 twaalfde (zijn derde hole) na een uitstekende approach vanaf een meter of 80. Twee holes later had hij pech met een putt die de hole uit lipte, de eerste birdie. Met weer een birdie op de volgende par-5 knokte Besseling zicht echter weer onder par.
‘Het terugknokken op de tweede negen holes gisteren, heeft me ook vandaag geholpen. Ik wist dat mijn spel goed dus ik bleef de ballen goed slaan, ook als het even iet minder ging. Uiteindelijk heb ik mezelf veel kansen gegeven en nergens echt een slag weggegooid.’
Na een bogey op achttien kwam Besseling in level par door de turn, maar met knappe birdies op hole twee en drie herstelde hij zich al snel en was hij opeens twee onder par. Na een bogey op de par-3 vijfde werd het nog even spannend maar toen Besseling ook op de laatste par-5 van de dag birdie wist te maken was hij zeker.
‘Wat is dit geweldig zeg. Dit is zo’n stress toernooi, ik ben echt blij dat ik het de hele ronde goed bij elkaar heb kunnen houden.’
Besseling was in zijn ronde opvallende rustig, ook als er eens een keer iets mis ging.
‘Ik heb de laatste twee jaar zo veel geleerd. Ik heb veel gewerkt met mijn fysieke coach Eric Brommert en mijn swingcoach John Bleys. Vooral van het werk met Eric heb ik veel opgestoken. Hij heeft mij geleerd hoe ik moet trainen en heeft daar ook structuur in aangebracht. Dat hij deze week ook nog eens bereid was om mijn tas te dragen was helemaal super.’
‘Nu moet ik door op deze weg. De top-30 hier is altijd het doel geweest en dat ik dat nu gehaald heb is fantastisch.’
quote:
Tussen alle jonge jongens die hun kaart haalden liep een routinier met rode ogen rond. Maarten Lafeber behield knap zijn kaart.
De eerste minuten nadat duidelijk was geworden dat de score die hij had binnengebracht voldoende was voor lijfsbehoud, was de Eindhovenaar niet aanspreekbaar. Zeker twintig minuten lang zweefde de eenmalig tourwinnaar tussen hoop en vrees nadat hij met een bogey was geëindigd en een zekere kaart (-8) inruilde voor het bange wachten. En dat na een dag waarbij de emoties toch al dwingend aanwezig waren.
‘Dit is met afstand het ergste dat ik ooit heb meegemaakt’, zei Lafeber toen het nieuws goed en wel tot hem was doorgedrongen. ‘Het is onbeschrijfelijk wat er allemaal door je heen gaat op zo’n dag als dit. Kim, de kinderen, mijn verleden, de toekomst. Hoe kan het dat ik hier ben? Wat moet er anders? Hoe ziet mijn toekomst er uit? Je zou alleen met golf bezig moeten zijn, maar het is zo’n rollercoaster van emoties. Dat is onbeschrijflijk.’
Anders dan de eerste dagen ging het vandaag moeizaam op de baan. Het goede spel van de eerste vijf rondes kon niet tot het eind worden doorgetrokken merkte Lafeber.
‘Ik speelde de eerste vier dagen zo goed, maar ik heb mezelf niet de marge gegeven waarmee ik vandaag rustiger de baan in kon. Vandaag was het, mede door de druk, anders. Ik begon niet zo lekker, bleef er redelijk in en maakte toen op de par-3 elfde een birdie waardoor ik was rust creerde. Daarna maak ik alleen een stomme bogey op twaalf en vanaf toen werd het echt moeilijk. Ik stond op twaalf boven een putt van een halve meter en ik wist gewoon echt niet meer wat ik moest doen om die bal in de hole te krijgen. De spanning was zó groot.’
‘Een paar holes later maak je een geweldige eagle op vijftien en moet je het eigenlijk gewoon binnen brengen, maar in plaats daarvan gaat het nog bijna mis. Echt, dat ik niet twee keer een normaal ijzer zeven van de tee kon slaan… niet te geloven. Ik ben mijn caddie ook echt veel dank verschuldigd. Hij wist me steeds naar het nu te praten, was een enorme hulp. Echt geweldig.’
Uiteindelijk bleef de -7 zonder gevolgen voor Lafeber en speelt hij ook volgend seizoen op de Europese Tour.
‘Je houdt er rekening mee dat je op de Challenge Tour moet spelen, maar in alle eerlijkheid, dat zag ik echt niet voor me. Voor mijn gevoel hoor ik hier helemaal niet te staan maar de realiteit is anders. Dat ik nu de kans krijg ook volgend jaar op Tour te spelen geeft me de kans naar de toekomst te kijken. Ik ben me er heel erg van bewust dat er dingen anders moeten want het was dit jaar gewoon niet goed. Ik ga elke kans pakken die ik krijg en mijn hele team gaat er voor zorgen dat we met een andere structuur de goede kant op gaan. Want één ding weet ik heel zeker. Dit wil ik nóóit meer meemaken!’
quote:
Begin 2011 dacht Reinier Saxton dat zijn toekomst in Amerika lag. Aan het eind van het seizoen plaatste hij zich voor de Europese Tour.
‘Bizar toch dit?’, zei Reinier Saxton nog lang nadat hij met -8 van de baan was gestapt. ‘Een jaar geleden had ik eigenlijk helemaal niets en nu heb ik een kaart voor de Europese Tour op zak. Dat had je aan het begin van het jaar toch ook niet kunnen denken?’
‘De ideale lijn die ik voor ogen had was EPD, Challenge Tour, Europese Tour. Zelfs als je aan Qualifying School begint denk je er eigenlijk niet eens aan dat je je kaart gaat halen. Daar is die weg gewoon te lang voor. Dat je dan nu gewoon de Europese Tour gaat spelen is echt niet te beschrijven. Eerlijk gezegd dringt het ook nog niet echt tot me door.’
Saxton dankte zijn kwalificatie vooral aan de derde en vijfde ronde, want ook op de laatste dag liep het wat stroef.
‘De vermoeidheid sloeg toch weer toe op een gegeven moment. Zes rondes is ook gewoon lang. Het goede gevoel van gisteren was er de eerste negen holes nog wel, maar daarna werd het werken. De putter werkte niet. Ik maakte het mezelf een beetje moeilijk en daardoor werd het aan het eind toch nog spannend. Ik zag wel dat er op een gegeven moment -7 op de borden stond, maar je weet nooit of dat net 7 is of ruim. Ik eindig gewoon slecht, maar je hoort me nu echt niet klagen hoor…’
Het nieuwe jaar ziet er door de kaart voor het hoogste niveau ineens heel anders uit, realiseerde de Santpoorter zich meteen.
‘In plaats van dat je nog even hebt voor de volgende wedstrijd, kan je over twee weken in Zuid-Afrika alweer aan de slag. Dat is snel en je vraagt je bijna af of je dan wel moet spelen als je het gevoel hebt dat je misschien ook even je hoofd leeg moet maken. Maar als je het me nu vraagt ga ik echt wel die kant op hoor. De kaart die we hebben is prachtig maar natuurlijk ook niet echt goed. Van de dertig die hier vorig jaar hun kaart hebben gehaald zijn er maar vijf geweest die hun kaart hebben verlengd. Het zal een moeilijk jaar worden, maar wel een jaar waar ik echt zin in heb… De Europese Tour… Bizar.’
[quote]Hij leek op rozen te zitten, maar een slordig slot en een raar incident tijdens de ronde zorgde ervoor dat Tim Sluiter moest afwachten.
We waren eigenlijk net op weg naar de spa toen we gebeld werden dat de champagne klaar stond voor het clubhuis, lacht Tim Sluiter met het glas nog in zijn handen. We waren al een hele tijd binnen en wisten dat het op het randje zou worden. Dan kan je hier zenuwachtig rond blijven hangen, maar dat zag ik eigenlijk niet zo zitten. Het was al spannend genoeg. Al geef ik eerlijk toe dat ik heel erg baalde dat ik niet met -8 van de baan stapte. Voor mezelf, maar zeker ook voor
winnaar wielerprono 2007 :)
Last.FM