Mijn ouders hebben er bewust voor gekozen om de familie op de hoogte te stellen, tenzij ik het graag zelf wilde doen. Nou van mij mogen ze, ik zat al met knikkende knietjes, klamme handjes en het hart in de keel toen ik het alleen al mijn moeder vertelde. Echter kort nadat ik het mijn ouders had verteld, nu ongeveer een jaar geleden, belandden twee familieleden in het ziekenhuis. Om daar niet meer levend uit te komen. Dat heeft nogal wat emotionele stress opgeleverd in de familie, dus het coming-out gebeuren wat op de lange baan geschoven.
Mijn moeder heeft het dus haar broers verteld. Mijn vader aan een oudtante+dochters (waar we veel mee optrekken). Die weten het nu en zijn allemaal positief en respecterend. Mijn moeder twijfelde of mijn grootmoeder het goed op zou pakken, maar volgens mijn ooms moet dat best goedkomen, dat mens is moderner dan we denken.
Het grootste probleem zie ik aan vaders kant. Mijn tante daar zal er niet zo'n moeite mee hebben denk ik zo. Maar die is erg stads en modern. Mijn oom daarentegen is nogal ouderwetsch in dingen. Het valt te bezien hoe hij reageert, maar ik ga me er niet heel druk om maken als 'ie afwijzend is. Mischien is hij er ook prima onder, dat weet je nooit natuurlijk.
Vermoedelijk zullen nog wel wat aha-erlebnissen en "Zie je nu wel!" uitspraken zijn. Een tante heeft ooit al eens tegen mijn moerder gezegd dat ik nog zo'n schattig ventje was, toen ik naar de middelbare school ging. En ik registreer ook nog menig
gaydar, van de week nog een man op mijn werk die met me flirtte.