Nou daar gaan we
In mei was ik een weekje met mijn man in Ohrid, Macedonië. Omdat dit slechts een half uur van de Albanese grens ligt konden we het natuurlijk niet laten om even een kijkje in Albanië te nemen. Het doel was Pogradec, wat pal aan de grens ligt. Eenmaal daar aangekomen bleek deze stad vooral te bestaan uit heel veel gaten in de weg en stof in de lucht. Niet een beste eerste kennismaking... Dan maar de berg op, waar een oud fort te vinden zou zijn. Vol goede moed beklimmen we met de huurauto de berg maar toen dit echt een smal weggetje met grote kiezelstenen werd met pal naast ons een diepe afgrond zijn we maar omgekeerd. Het uitzicht was er overigens wel prachtig
Dan maar door naar een iets grote stad 1,5 uur verder, Korçë. De entree van deze stad ziet er al stukken beter uit met veel groen langs de wegen en een boulevard-achtige weg. We vinden er zowaar een schattig pleintje waar we gaan lunchen.
Helaas is ook Korçë verder niet heel erg interessant, behalve dan nog de kerk die vroeger een moskee was.
De eerste indruk van Albanië is dus niet per se bijzonder, tenminste, de steden dan. De natuur zijn we meteen helemaal verliefd op
We hadden dan ook niet meteen de intentie om weer naar Albanië te gaan maar door het aanhoudende slechte weer besluiten we toch weer de grens over te steken en naar Tirana te gaan, dit keer voor een dag en een nacht.
Als we Google Maps mogen geloven zouden we er in 1,5 uur moeten zijn, over een spiksplinternieuwe snelweg. De snelweg blijkt echter nog in aanbouw dus we doen er 3,5 uur over. Uiteindelijk helemaal niet erg want hierdoor rij je door de bergen en de natuur is echt waanzinnig
Het land is nog zo puur, bijna onaangetast. Langs de weg zie je oude mannetjes met koeien lopen, houten wagentjes met ezels, kinderen die fruit verkopen. Bizar genoeg heb je overal dan wel weer Wifi en een Engelstalige kaart. Ze zijn klaar voor de toeristen!
Eenmaal aangekomen in Tirana valt het ons meteen op dat dit een behoorlijk moderne stad is. Best bizar voor een land dat zo lang van de buitenwereld afgesloten is geweest! We hebben een hotel op loopafstand van het bekende Skanderbegplein. Helaas wordt deze gerenoveerd dus we kunnen alleen door een hek het plein zien.
Dan maar door naar Blokku, de hippe wijk die jarenlang verboden terrein is geweest voor de inwoners van Tirana. Hier zat namelijk het communistische hoofdkwartier waar ze geen pottenkijkers wensten. Blokku stond vroeger niet eens aangegeven op de kaart, zo "geheim" was het.
De stad is behoorlijk kleurrijk, vol met streetart en andere leuke kunstzinnige dingen. Een van de meest bijzondere bouwwerken is de Pyramide van Tirana. Het stond op de nominatie om gesloopt te worden maar gelukkig is dit niet gebeurt. Het wordt nu vooral gebruikt als een klimobject door kinderen.
Blokku zelf is niet echt mooi maar wel sfeervol. Het zit vol leuke barretjes en restaurantjes. De hippe winkeltjes die er ook zouden moeten zijn komen we niet echt tegen
Inmiddels hebben we behoorlijk honger dus we kijken eens waar we in de buurt kunnen eten. We komen uit bij het nummer 1 restaurant volgens Tripadvisor, Otium. En dit is een absolute aanrader
Voor 70 euro met z'n tweeën hebben we een fantastisch driegangenmenu en een fles (goede) rode wijn. Het diner komt zonder twijfelen in onze alltime top 5 buitenlandse restaurants terecht. Wat hebben we heerlijk gegeten
Er is geen vast menu, de chef schrijft iedere dag op een papier het menu. Je kunt dan kiezen tussen 2 of 3 gerechten.
Voldaan gaan we terug naar ons hotel, lichtelijk aangeschoten van de fles wijn en vol van het goede eten
We zijn nog niet helemaal klaar met de stad dus de volgende dag hebben we nog 2 dingen op de planning staan: Een bezoek aan de moskee kan natuurlijk ook niet ontbreken, en de toegang blijkt ook nog eens gratis
Het is niet echt groot maar toch leuk om even binnen te kijken.
Het laatste op de planning is een bezoek aan Bunk'Art. Door heel de stad, en ook het platteland, zie je de herkenbare ronde dakjes van cement. Dit zijn bunkers. In Tirana zijn er 2 omgedoopt tot museum. Wij gaan naar Bunk'Art 2. De naam is wat misleidend want het is geen kunst maar een tentoonstelling van de geschiedenis van Albanië. Wel een absolute aanrader om wat meer over het land te begrijpen. Het land is tot begin jaren '90 helemaal afgesloten geweest van de wereld. Daarnaast hebben ze barre tijden gekend met communisme maar ook eigen totalitaire leiders. De tentoonstelling geeft een mooi beeld van de barre tijden vol marteling, spionage en andere onvrijheden. Erg interessant!
De hele tijd viel ons iets van goud op, dit bleek een kerk te zijn. Ook hier nemen we snel nog even een kijkje voordat we weer teruggaan.
We rijden weer dezelfde prachtige weg door de bergen terug naar Macedonië.
Ik kan Albanië zeker aanraden. De natuur is adembenemend mooi, de mensen erg vriendelijk en het is ontzettend goed betaalbaar. Ik denk dat we nog wel een keer teruggaan om ook het noorden te bezoeken
[ Bericht 1% gewijzigd door MaJo op 26-07-2017 23:11:57 ]