quote:

Op woensdag 22 juni 2011 17:18 schreef -CRASH- het volgende:
Wat voor een vloeistof heeft daar z'n sporen achter gelaten

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 18:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Hoe kom je bij vloeistof? Er wordt gesproken over poreus stof

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking

[ link | afbeelding ]

quote:

Op donderdag 23 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

quote:

Op zaterdag 25 juni 2011 23:45 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Ik zag nu pas dit artikel.....
Cassini Captures Ice Queen Helene (20 Juni)
Dus de ontdeking claimen helaas. Maar ik zat iig in de juiste richting.

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...

[ afbeelding ]

Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!

UrtheCast

(Grenswetenschap)

quote:

Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Poreus stof.... mmmmmm zal er wel bijzitten.
Maar mijn vermoeden gaat uit naar gesmolten ijs......
Die sporen is iig geen wind erosie. En ik zie o.a. zo geen grote rotsblokken liggen.

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking

Helene (moon of Saturn): Cassini Flyby, June 2011

quote:

Op zaterdag 2 juli 2011 11:55 schreef Googolplexian het volgende:

Breathtaking New Images of the Moon

quote:

As the United States winds down its shuttle programme in a symbolic twist in a long-running space rivalry, Russia will gain complete control of access to the International Space Station.

The Russian space agency plays down any triumphalism, but US astronauts will remain dependent on Russia for access to the ISS at least until 2015 and will have to pay for seats in its Soyuz space capsules.

"We cannot say that we have won the space race, but simply that we have reached the end of a certain stage," the deputy head of the Russian space agency, Vitaly Davydov, said in an interview.

On July 8, four US astronauts will board the Atlantis shuttle for its last flight, wrapping up a three-decade-long programme in which the United States took turns to ferry supplies and crews to the ISS with Russia's Proton and Soyuz rockets.

Henceforth, Washington will have to pay $51 million per seat in Russia's space capsules until a new crew vehicle can be built by private companies, which US space agency NASA has estimated could be between 2015 and 2020.

Davydov of the space agency Roskosmos rejected any talk of rivalry, however, emphasizing that the ISS was primarily a story of successful international cooperation.

"I cannot think today of another international space project that is so effective in its scale, its significance and its results as the ISS," he said.

While Russia gains a symbolic victory, it will be a costly one, with the obligation to build more space ships to go back and forth to the ISS eating up a budget that could be spent on other projects.

Unlike the reusable NASA shuttles, the Russian Soyuz space capsules are single-use, except for the section in which spacemen return to Earth.

The situation is "not very convenient because it lays a heavy burden on Roskosmos's production capacities," space industry expert Igor Marinin told AFP.

Roskosmos this year declared its budget as $3 billion, a fraction of NASA's massive $18.5 billion budget.

And it has faced embarrassing setbacks, including the failure of several satellite launches that led to the sacking of the long-serving space chief Anatoly Perminov in April.

The country's space industry has also drawn smirks with a clunky experiment simulating a trip to Mars, in which volunteers are spending more than a year confined at a Moscow research institute and "landed" in a specially designed sand pit.

To recoup its costs, Roskosmos hopes to build a stronger presence in the commercial space market, such as satellite launches, its newly appointed chief Vladimir Popovkin said at the Saint Petersburg Economic Forum last month.

"The goal is to take up a suitable position in the commercial market: about 10 to 12 percent" of a market worth $300 billion per year, Popovkin said.

"This is one of the few things in our country that is competitive on the international level."

While Russia holds 40 percent of the world's space launches and constructs 20 percent of its space craft, currently "its share in the space business is unfairly small, not more than three percent," Popovkin said

Russia also faces new rivals, notably China, which in 2003 became the third country in the world after the Soviet Union and the United States to send a man into space in its own ship.

In ambitious plans, China hopes to put a robot on the Moon in 2013 and to build its own space station due to enter service in 2015.

Davydov acknowledged that China had become a rival, albeit still far behind, but said Russia did not feel threatened.

"There is a place for everyone in space," he said.

"In a certain sense, (China) is our competitor... but that is absolutely normal and we have not been afraid of the market for a long time now."

Ironically, the new commercial realities of the Russian space programme, with reduced budgets and the need to cooperate on large-scale projects, make some Soviet space veterans yearn for the competitive edge of the Cold War.

"It's strange that during the Cold War, when we cosmonauts and constructors dreamt of cooperation, there were a lot of new launches, but then cooperation came and now we are mostly repeating ourselves," lamented retired cosmonaut Georgy Grechko, 80.

The US space shuttle programme's goal of making launches less expensive was not ultimately reached, he said, and its end sees a return to single-use "sausage-like" rockets little different to those used 50 years ago.

"Mankind has lost its stimulus to go into space using more complicated machines," he complained.

quote:

^{Artist's conception of how the quasar would appear close up. The very hot extremely luminous quasar at the center of the image is very bright at ultraviolet wavelengths, and light from the quasar ionizes the surrounding gas, producing the red color that is characteristic of ionized hydrogen. Faint compact galaxies that have just been born appear in the background. The galaxies' hot stars also ionize their surroundings, but only in the immediate vicinity as they are far less luminous than the quasar which can ionize over a much larger volume. Image Credit: Gemini Observatory/AURA by Lynette Cook.}

An international team of astronomers have announced the discovery of the most distant known supermassive black hole, seen as a luminous quasar [1] caused by gas falling into the black hole.

The discovery came to light using data from an ongoing infrared sky survey being conducted at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) and critical follow-up confirmation observations with the Gemini North telescope, both on Mauna Kea in Hawai'i. The results are presented in the June 30, 2011 issue of the Journal Nature [2].

The light from the quasar started its journey toward us when the universe was only 6% of its present age, a mere 770 million years after the Big Bang, at a redshift of about 7.1 [3]. "This gives astronomers a headache," says lead author Daniel Mortlock, from Imperial College London.

"It's difficult to understand how a black hole a billion times more massive than the Sun can have grown so early in the history of the universe. It's like rolling a snowball down the hill and suddenly you find that it's 20 feet across!"

However, as well as being a headache, the new quasar is a great opportunity, because it allows scientists to measure the conditions in the gas that the quasar's light passes through on its way to us. "What is particularly important about this source is how bright it is," says Mortlock. "It's hundreds of times brighter than anything else yet discovered at such a great distance. This means that we can use it to tell us for the first time what conditions were like in the early universe."

Cosmologists are extremely keen to measure the state of gas in the early universe, to understand the process of how stars and galaxies formed. Most of the gas in the universe is hydrogen, and most of it is ionized at the present time, meaning that the electrons have been stripped off the protons. As one looks further away and thus further back in time, one should eventually reach the time when the gas was neutral, with the electrons and protons combined as atoms, before most of the stars in the universe have formed, over 12 billion years ago.

The transition between these periods is the epoch of reionization, a milestone in cosmic history. The light from the new quasar displays the characteristic signature of neutral gas. This signature, showing the quasar is beyond the epoch of reionization, was predicted in 1998 but has never been observed before.

"Being able to analyze matter at this critical juncture in the history of the universe is something we've been long striving for but never quite achieved. Now it looks like we have crossed the barrier with this observation," said Prof. Steve Warren, leader of the quasar team. "It's like discovering a new continent which we can now explore."

The quasar, named ULAS J1120+0641, was discovered in the UKIRT Infrared Deep Sky Survey (UKIDSS) a new map of the sky at infrared wavelengths. Such very distant, highly redshifted objects are much more easily found in infrared light [4].

"It was for just this sort of discovery that we began this ambitious survey in 2005," said Prof. Gary Davis, Director of UKIRT. To find the quasar the team sifted through images of over 10 million sources. "We'd been searching for five years, and hadn't found anything, and were beginning to lose heart," said Warren. "It gave us a terrific jolt when we found it as we hadn't really expected to discover anything quite so far away."

To confirm that the object was really a distant quasar and measure its distance, in December 2010 the team made further observations with the 8-meter Gemini North telescope, UKIRT's neighbor on Mauna Kea, using the Gemini Near-Infrared Spectrograph (GNIRS). "The timing was perfect..." recalled Kathy Roth, an astronomer at Gemini Observatory, "...as we got the observation request just days after the spectrograph had been made available for science use at Gemini North. Once the measurements were made it became immediately obvious they had found what they were looking for."

The team then quickly collected an additional set of detailed observations, with telescopes at the European Southern Observatory (ESO), and in the Canary Islands [5]. Collectively, these observations from many facilities allowed a detailed study of the properties of the quasar itself, and of the surrounding gas.

The team plans further detailed observations of ULAS J1120+0641, but also hope to find more such distant but bright quasars. "There may be 100 such objects spread around the whole sky," says Mortlock, "but finding them amongst the billions of other objects in astronomical images is a serious challenge!"

[1] Quasars are the most luminous objects known. They are thought to be the result of gas in a swirling disk accreting onto a supermassive black hole sitting at the center of a distant galaxy - as the gas falls in it gets extremely hot and emits radiation. The black hole slowly grows as it "swallows" more gas. At 770 million years after the Big Bang, there is barely enough time for a black hole to grow to two billion solar masses even if it is swallowing gas at the maximum possible (theoretical) rate.

[2] Details of the discovery are published in a paper in Nature on June 30th, entitled 'A luminous quasar at a redshift of z=7.085' by D.J. Mortlock, S. J. Warren, B. P. Venemans, M. Patel, P. C. Hewett, R. G. McMahon, C. Simpson et al.

[3] The UKIRT Infrared Deep Sky Survey [UKIDSS] is a project to map a large area of sky in infrared light, to much fainter light levels than attempted before. The new quasar ULAS J1120+0641 comes from a component called the "Large Area Survey (LAS)." The prefix J and the numbers refer to the quasar's position on the sky. The survey uses a very large infrared camera called Wide Field Camera (WFCAM) which was built at the Astronomy Technology Center (ATC) at the Royal Observatory Edinburgh. The observations are made at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) on the summit area of Mauna Kea in Hawai'i. Both the ATC and UKIRT are establishments of the UK's Science and Technology Facilities Council (STFC).

[4] Light from distant parts of the universe is stretched out or "redshifted" by the expansion of the universe. This means that light which starts out at the quasar as ultraviolet and visible light arrives at Earth as infrared light. The light from ULAS J1120+0641 is stretched by a factor of 7.1. Because light travels at a finite speed, the light we see now from ULAS J1120+0641 started out about 12.9 billion years ago. The universe is currently thought to be about 13.7 billion years old, so we see ULAS J1120+0641 as it was 0.8 billion years after the universe began, or 770 million years.

[5] http://www.eso.org/public/news/eso1122/

quote:

Op dinsdag 5 juli 2011 12:10 schreef Googolplexian het volgende:


Nu ook in HD : De Zon (en die maffe uitbarsting van laatst)

Breathtaking New Images of the SUN

CME, June 7 2011

quote:

Op donderdag 30 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...

[ afbeelding ]

Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!

UrtheCast

(Grenswetenschap)

quote:

Op donderdag 7 juli 2011 21:24 schreef -Kadesh- het volgende:

[..]

Whooow!!! Hoe vet is dat!! Wanneer kunnen we meekijken?

quote:

Op zaterdag 9 juli 2011 02:41 schreef Googolplexian het volgende:

Cosmological simulation of universe evolution

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 08:55 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
12-07-2011

Neptunus viert 1e 'verjaardag' sinds ontdekking in 1846

[ afbeelding ]

De planeet Neptunus is jarig. Op dinsdag 12 juli is de planeet precies één keer rond de zon gedraaid sinds hij in 1846 ontdekt werd. Dat meldt de Volkssterrenwacht Mira.

"Op 12 juli 2011 bereikt de planeet Neptunus een positie aan de hemel die overeenkomt met de positie waar de planeet zich bevond toen die tijdens de nacht van 23 op 24 september 1846 door de Duitse astronoom Johann Galle samen met zijn assistent Heinrich d'Arrest van op de sterrenwacht van Berlijn werd ontdekt", stelt de Volkssterrenwacht in een bericht op zijn website.

Neptunus is de verste planeet van het zonnestelsel. Hij heeft 164,79 aardse jaren nodig om een volledige baan rond de zon te beschrijven. (belga/jv)

(HLN)

quote:

Op dinsdag 12 juli 2011 10:40 schreef Googolplexian het volgende:

[..]

Daar sta je dan even bij stil, he.

Gefeliciteerd Neptunus.

quote:

Op woensdag 13 juli 2011 08:51 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
11-07-2011

'Donker vuurwerk' op de zon

[ afbeelding ]

Bij een zonsuitbarsting op 7 juni jongstleden werden kolossale wolken van relatief koel plasma de ruimte in geblazen, die vervolgens onder invloed van het zwaartekrachtsveld van de zon terugvielen naar het oppervlak, en daar weer voor nieuwe, kleinere uitbarstingen zorgden. De relatief koele gaswolken, met afmetingen ter grootte van complete planeten, steken donker af tegen het heldere zonsoppervlak op filmpjes die gemaakt zijn door het Amerikaanse Solar Dynamics Observatory.

Bij de uitbarsting werd ook een geweldige hoeveelheid zonnegas het zonnestelsel in geblazen (ongeveer 4,5 miljard ton), in een van de grootste coronale massa-ejecties die ooit zijn waargenomen.

Hoewel de zonsuitbarsting niet extreem veel röntgenstraling produceerde (het ging om een klasse M-vlam, voor 'medium'), is een dergelijk 'donker vuurwerk' nooit eerder zo spectaculair vastgelegd, aldus zonnefysici van NASA's Goddard Space Flight Center.

© Govert Schilling

• Filmpje 1 (13 MB)
• Filmpje 2 (99 MB)

(allesoversterrenkunde)

quote:

_{Solar flares are classified as A, B, C, M or X according to the peak flux (in watts per square meter, W/m2) of 100 to 800 picometer X-rays near Earth, as measured on the GOES spacecraft.}

quote:

The Milky Way so close you can almost taste it: Breath-taking snaps of galaxy seen with the naked eye

A star-gazer has come a little bit closer to the final frontier - after spending 18 months photographing the night sky.

With just an ordinary digital camera, Alex Cherney turned thousands of snaps into an incredible time-lapse video of the cosmos.
Using long exposures to allow more light in, these breath-taking pictures from the southern tip of Australia demonstrate how he captured the dramatic way the sky changes at night.

quote:

NASA's Dawn spacecraft obtained this image of the giant asteroid Vesta with its framing camera on July 9, 2011. Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA


PASADENA, Calif. -- On July 15, NASA's Dawn spacecraft will begin a prolonged encounter with the asteroid Vesta, making the mission the first to enter orbit around a main-belt asteroid.

The main asteroid belt lies between the orbits of Mars and Jupiter. Dawn will study Vesta for one year, and observations will help scientists understand the earliest chapter of our solar system's history.

As the spacecraft approaches Vesta, surface details are coming into focus, as seen in a recent image taken from a distance of about 26,000 miles (41,000 kilometers). The image is available at: http://www.nasa.gov/missi(...)wn-image-070911.html .

Engineers expect the spacecraft to be captured into orbit at approximately 10 p.m. PDT Friday, July 15 (1 a.m. EDT Saturday, July 16). They expect to hear from the spacecraft and confirm that it performed as planned during a scheduled communications pass that starts at approximately 11:30 p.m. PDT on Saturday, July 16 (2:30 a.m. EDT Sunday, July 17). When Vesta captures Dawn into its orbit, engineers estimate there will be approximately 9,900 miles (16,000 kilometers) between them. At that point, the spacecraft and asteroid will be approximately 117 million miles (188 million kilometers) from Earth.

"It has taken nearly four years to get to this point," said Robert Mase, Dawn project manager at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif. "Our latest tests and check-outs show that Dawn is right on target and performing normally."

Engineers have been subtly shaping Dawn's trajectory for years to match Vesta's orbit around the sun. Unlike other missions, where dramatic propulsive burns put spacecraft into orbit around a planet, Dawn will ease up next to Vesta. Then the asteroid's gravity will capture the spacecraft into orbit. However, until Dawn nears Vesta and makes accurate measurements, the asteroid's mass and gravity will only be estimates. So the Dawn team will need a few days to refine the exact moment of orbit capture.

Launched in September 2007, Dawn will depart for its second destination, the dwarf planet Ceres, in July 2012. The spacecraft will be the first to orbit two solar system destinations beyond Earth.

Dawn's mission to Vesta and Ceres is managed by JPL for NASA's Science Mission Directorate in Washington. Dawn is a project of the directorate's Discovery Program, which is managed by NASA's Marshall Space Flight Center in Huntsville, Ala. UCLA is responsible for overall Dawn mission science. Orbital Sciences Corp. of Dulles, Va., designed and built the spacecraft. The German Aerospace Center, the Max Planck Institute for Solar System Research, the Italian Space Agency and the Italian National Astrophysical Institute are part of the mission team.

For a current image of Vesta and more information about the Dawn mission, visit: http://www.nasa.gov/dawn and http://dawn.jpl.nasa.gov .You also can follow the mission on Twitter at: http://www.twitter.com/nasa_dawn .

Priscilla Vega/Jia-Rui Cook 626-298-3290/818-354-0850
Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif.
priscilla.r.vega@jpl.nasa.gov / jccook@jpl.nasa.gov

Dwayne C. Brown 202-358-1726
NASA Headquarters, Washington
dwayne.c.brown@nasa.gov

quote:

Op zondag 17 juli 2011 13:14 schreef -CRASH- het volgende:
CLOSE ENCOUNTER WITH VESTA:
This weekend, NASA's Dawn spacecraft is entering orbit around Vesta for a year-long study of the giant asteroid. Dawn's cameras are expected to reveal a primitive world of desolate beauty from close range. As close as Dawn will be, however, you can be even closer; it's actually possible to hold a piece of Vesta in your hand. Authentic Vesta meteorites are now available in the Space Weather Store.

quote:

Milky Way’s Core Hides Big Twisted Ribbon

A space telescope peering into the Milky Way galaxy’s dusty core has spied a colossal twisted ribbon of supercooled material.

Astronomers previously studied gas-piercing infrared images of the Milky Way’s cloudy barred core, but they didn’t have photos with resolution high enough to discern the ribbon’s entire structure. Molinari and others found the ring by aiming the European Space Agency’s infrared Herschel Space Observatory toward galactic center.

quote:

Astronomen hebben met behulp van de Hubble-telescoop een vierde maan rondom de dwergplaneet Pluto ontdekt.

De maan is heel klein en heeft voorlopig de naam P4 gekregen. De astronomen stuitten op de maan toen ze op zoek waren naar ringen rondom Pluto.

Kleintje
P4 is de kleinste maan rondom Pluto met een diameter tussen de dertien en 34 kilometer. Dat is heel wat kleiner dan Pluto’s grootste maan, Charon. Deze heeft een diameter van meer dan 1000 kilometer. De nieuwe maan bevindt zich tussen de banen van Nix en Hydra, de twee manen die Hubble in 2005 ontdekte.
Helder
De astronomen zijn verbaasd over de ontdekking van de maan. “Ik vind het opmerkelijk dat de camera’s van Hubble ons in staat stelden om zo’n klein object vanaf een afstand van meer dan vijf miljard kilometer zo helder waar te nemen,” merkt onderzoeker Mark Showalter op.

“Dit is een fantastische ontdekking,” vindt onderzoeker Alan Stern. “Nu we weten dat zich in het systeem van Pluto nog een maan bevindt, kunnen we observaties van dichtbij gaan inplannen tijdens een fly-by.”

quote:

Astronomers using the Hubble Space Telescope discovered a fourth moon orbiting the icy dwarf planet Pluto. The tiny, new satellite – temporarily designated P4 -- was uncovered in a Hubble survey searching for rings around the dwarf planet.

The new moon is the smallest discovered around Pluto. It has an estimated diameter of 8 to 21 miles (13 to 34 km). By comparison, Charon, Pluto's largest moon, is 648 miles (1,043 km) across, and the other moons, Nix and Hydra, are in the range of 20 to 70 miles in diameter (32 to 113 km).

"I find it remarkable that Hubble's cameras enabled us to see such a tiny object so clearly from a distance of more than 3 billion miles (5 billion km)," said Mark Showalter of the SETI Institute in Mountain View, Calif., who led this observing program with Hubble.

The finding is a result of ongoing work to support NASA's New Horizons mission, scheduled to fly through the Pluto system in 2015. The mission is designed to provide new insights about worlds at the edge of our solar system. Hubble's mapping of Pluto's surface and discovery of its satellites have been invaluable to planning for New Horizons' close encounter.

"This is a fantastic discovery," said New Horizons’ principal investigator Alan Stern of the Southwest Research Institute in Boulder, Colo. "Now that we know there's another moon in the Pluto system, we can plan close-up observations of it during our flyby."

The new moon is located between the orbits of Nix and Hydra, which Hubble discovered in 2005. Charon was discovered in 1978 at the U.S. Naval Observatory and first resolved using Hubble in 1990 as a separate body from Pluto.

Lunar rocks returned to Earth from the Apollo missions led to the theory that our moon was the result of a similar collision between Earth and a Mars-sized body 4.4 billion years ago. Scientists believe material blasted off Pluto's moons by micrometeoroid impacts may form rings around the dwarf planet, but the Hubble photographs have not detected any so far.

"This surprising observation is a powerful reminder of Hubble's ability as a general purpose astronomical observatory to make astounding, unintended discoveries," said Jon Morse, astrophysics division director at NASA Headquarters in Washington.

P4 was first seen in a photo taken with Hubble's Wide Field Camera 3 on June 28. It was confirmed in subsequent Hubble pictures taken on July 3 and July 18. The moon was not seen in earlier Hubble images because the exposure times were shorter. There is a chance it appeared as a very faint smudge in 2006 images, but was overlooked because it was obscured.

Hubble is a project of international cooperation between NASA and the European Space Agency. NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md., manages the telescope. The Space Telescope Science Institute (STScI) in Baltimore conducts Hubble science operations. STScI is operated for NASA by the Association of Universities for Research in Astronomy Inc. in Washington.

quote:

Op dinsdag 19 juli 2011 08:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

18-07-2011

Eerste close-up van planetoïde Vesta gepresenteerd

[ afbeelding ]

NASA-ruimtesonde Dawn heeft de eerste gedetailleerde opname van de grote planetoïde Vesta naar de aarde gezonden. Dawn draait sinds afgelopen zaterdag Dawn op een afstand van ongeveer 15.000 kilometer om de planetoïde.

De eerste close-up toont de zuidkant van Vesta, waar ongeveer een miljard jaar geleden een kleinere planetoïde is ingeslagen. De krater die daarbij is ontstaan, is bijna zo breed als de planetoïde zelf. Het gebied wordt gekenmerkt door talrijke groeven en kleinere inslagkraters van latere datum.

Het echte onderzoek aan Vesta, dat bijna een jaar gaat duren, begint in augustus. De komende drie weken zal Dawn in een lagere omloopbaan worden gemanoeuvreerd, zodat het oppervlak van de planetoïde nog nauwkeuriger kan worden bestudeerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverserrenkunde)

A year in the life of the moon

quote:

Created by a team at the Goddard Space Flight Center's Scientific Visualisation Studio, it's the first time a computer simulation has reproduced the shadows on the moon in such high resolution. They were reconstructed using elevation measurements taken by the Lunar Orbiter Laser Altimeter (LOLA) from the Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), which has already captured more detailed data than all previous missions combined.

The video depicts a typical view from the northern hemisphere. The most dramatic monthly change is the moon's phase, caused by the shifting angle of the sun as the moon orbits the Earth. However the time-lapse also takes into account the slightly different face visible from the same point over time. Due to the tilt and shape of the moon's orbit, we see it from a slightly different angle over the course of a month. This generates a slight wobble when the views are compressed together.

Magnetic rope triggers solar storms

quote:

If a solar storm is directed towards Earth, it can wreak havoc on satellite communications and even disrupt electricity power grids. What causes this space weather has remained a mystery but now Jie Zhang and his team from George Mason University in Virginia have found that a phenomenon called a giant magnetic rope can trigger an eruption.

The discovery was made thanks to images of the sun captured by NASA's Solar Dynamic Observatory (SDO) spacecraft, which are snapped every 10 seconds. The pictures revealed a superhot channel forming through an active region before a storm. The team thinks this is a magnetic rope: a network of magnetic field lines wrapped around a central axis. The winding creates a strong electric current that can power the rope to move outwards.

According to Zhang, understanding the process will help us better predict these storms. "We cannot prevent solar storms, just like we cannot prevent earthquakes or volcanoes," he says. "But the development of prediction capacity can help mitigate adverse effects. For instance, satellite operators can power down systems to prevent possible damage."

ScienceCasts: Summer Meteor Shower

quote:

Op maandag 1 augustus 2011 21:40 schreef -CRASH- het volgende:
[ afbeelding ]
...

quote:

Last week, this video of a mysterious bubble expanding in space was captured by a webcam outside the Canada-France-Hawaii Telescope (CFHT), an astronomical observatory in Hawaii. It generated a lot of discussion on astronomy forums, where people have been speculating on what it might be. A few commenters suggested it was linked to a recent missile launch and now we can confirm that it is indeed exhaust from the launch.

Mysterious halo of light

quote:

Op maandag 1 augustus 2011 21:40 schreef -CRASH- het volgende:
[ afbeelding ]

Full-Frame Image of Vesta
NASA's Dawn spacecraft obtained this image of the giant asteroid Vesta with its framing camera on July 24, 2011. It was taken from a distance of about 3,200 miles (5,200 kilometers). Dawn entered orbit around Vesta on July 15, and will spend a year orbiting the body. After that, the next stop on its itinerary will be an encounter with the dwarf planet Ceres.

The Dawn mission to Vesta and Ceres is managed by NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., for NASA's Science Mission Directorate, Washington, D.C. It is a project of the Discovery Program, managed by NASA's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala. UCLA is responsible for overall Dawn mission science. Orbital Sciences Corporation of Dulles, Va., designed and built the Dawn spacecraft.

The framing cameras have been developed and built under the leadership of the Max Planck Institute for Solar System Research, Katlenburg-Lindau, Germany, with significant contributions by the German Aerospace Center (DLR) Institute of Planetary Research, Berlin, and in coordination with the Institute of Computer and Communication Network Engineering, Braunschweig, Germany. The framing camera project is funded by NASA, the Max Planck Society and DLR. More information about Dawn is online at http://www.nasa.gov/dawn .

Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

quote:

Op woensdag 3 augustus 2011 16:58 schreef -CRASH- het volgende:
Ah... ik hoorde vanmoergen op het werk al iets boven de herrie uitkomen...
Herschel..... zuurstofatoom......???????

En dan de hele dag zitten te malen wat het nieuws was

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2011 14:34 schreef Googolplexian het volgende:

Vesta Rotation Movie — August 2011

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2011 22:51 schreef Googolplexian het volgende:

Water Flows Discovered on Mars

quote:

Op dinsdag 9 augustus 2011 09:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]


Misschien een goed idee om het filmpje ook hier te plaatsen?
MARS - De Missies! Deel 7

quote:

Op vrijdag 19 augustus 2011 06:38 schreef Googolplexian het volgende:

ScienceCasts: Space Station Meteor

quote:

Op vrijdag 26 augustus 2011 23:40 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb trouwens ook een vraag. Ik heb nog niet zo heel lang interesse in astronomie en weet vrijwel niks van telescopen.

Ik overwoog pas geleden een telescoop te kopen bij de Kijkshop, maar dat had ik maar niet gedaan, omdat ik twijfel aan de kwaliteit. Goede keus om het niet te doen, want ik las ergens achteraf dat ze een onscherp beeld geven en dat je dan alsnog haast niks kan zien. Ik had ook gelezen dat er voor hetzelfde budget telescopen zijn waar je wel wat aan hebt.

Weet iemand waar ik een redelijke telescoop kan vinden voor niet al teveel geld, dus hooguit een paar honderd euro? En wat zie je daardoor allemaal?

A flyby of Amalthea

quote:

An experimental computer generated animation showing a flyby of Jupiter's small satellite Amalthea. The individual frames were rendered using specialized software written by myself. While the small scale features on Amalthea's surface are fictional the large scale features and Amalthea's overall shape should be fairly accurate.

Mimas' big Herschel crater

quote:

An experimental animation showing a flight over the big Herschel crater on Saturn's satellite Mimas. The Mimas digital elevation model should be fairly realistic. It was created using stereo imagery and shape from shading using images obtained by NASA's Cassini spacecraft as source data. Only the smallest craters are fictional.

quote:

An Atmosphere for the Moon
^{N. M. Hoekzema}



A thin, semi-stable lunar atmosphere may form within a few centuries. This atmosphere, probably dominated by oxygen, may have a total mass in the order of 10¹¹ kg and a surface pressure of order of 10^-2 Pa: i.e., comparable to Earth’s atmosphere at an altitude of about 100 km.

It may be feasible to install a thick, moist lunar atmosphere. However, it is at least doubtful whether this can result in the Terra-formation of the Moon in the foreseeable future.


Introduction

The present extremely thin lunar atmosphere is completely dominated by the solar wind; it contains only about 10⁴--10⁵ kg of hydrogen, and helium, and a small percentage of heavier gases: mainly oxygen, carbon, and nitrogen. If compressed to a pressure of one Barr, this whole atmosphere would fit into a single large Zeppelin. Most of its particles are captured from the solar wind, but part of the oxygen is extracted from the lunar soil by impacts with: energetic photons, solar wind particles, cosmic rays, or (micro) meteorites. The average atmospheric particle is an ion, traveling around in semi-ballistic orbits, and resides in this atmosphere for only a few weeks, before binding with the soil, or being kicked into space by solar wind interactions.

I’ll mention two possible scenarios for the human future and discuss their impact on the lunar atmosphere. The last section deals with speculations about whether it is possible to Terra-form the Moon.


Humans Altering Atmospheres

Humans have significantly altered the Earth atmosphere; e.g., in the past century it has been 'enriched' with 10¹⁴--10¹⁵ kg of carbon dioxide, causing the popular concern about the greenhouse effect. In the recent past humans substantially altered the lunar atmosphere as well; exhaust gases from the Apollo landing and ascend vehicles temporarily thickened it by more then 10%. But these effects were very temporal and within a few months the extra lunar atmosphere had almost completely disappeared through interactions with the solar wind.

But what if the human involvement with the Moon were more substantial? If there were ever to be substantial industries on the Moon, what would their impact be on the local atmosphere? To formulate an answer we must consider the possible nature of such industries.

Creating them would consume at least hundreds of billions, and more probably a few trillion dollars. It is utterly naive to think that humans would ever make such a huge investment without the certainty of a solid yield that could not be obtained from Earth based industries. Right now I can only think of two slightly plausible scenarios that might initiate extensive lunar settlement in the foreseeable future, together with industries that are important in this respect.

1. Controlled nuclear fusion will finally be mastered and the supply of ³₂He for fusion reactors will depend on mining the Moon.

2. Humanity runs out of fossil fuels and it turns out to make economic sense to build large Earth orbiting solar power satellites, creating the need for large quantities of lunar ores to construct them.

Traveling to the Moon is very expensive, but humanity spends about ten trillion dollars per year to pay for its energy bills, people could easily afford to mine the Moon if it were important for generating a major part of the worlds energy supply.


Mining Lunar ³₂He

Future nuclear fusion plants will depend on either ³₁H (tritium) or ³₂He. There is no significant natural source for tritium and the cost of manufacturing it could be prohibitive. Its use in fusion generators would generate much radioactive junk making it a less than ideal fuel.

³₂He is a much cleaner fuel, but also not readily available. Though the isotope is stable, it is only present on Earth in extremely minute quantities. Almost all of the helium on Earth originates from alpha decay of natural radioactive isotopes and such decay does not produce ³₂He.

Through the ages about 10¹⁵ kg of solar wind particles got stuck in the upper few centimeters of the lunar surface. Most of the captured gases, including about 5% helium, escape when the soil is only slightly heated. Though the lunar resources of helium are smaller than that of Earth, they have a solar origin and therefore contain a much larger fraction of the required isotope; the surface of the Moon contains a few kilograms of ³₂He per square kilometer. If were required in large quantities today, it would be cheaper to collect it on the Moon than to manufacture it artificially.
About 100 tons ³₂He per year could cover the worlds demand for energy; harvesting it on the Moon would not only yield the required isotope, but could free the other one million times more abundant gases as well.

Mining Lunar Ores

Once the readily available resources of fossil fuels on Earth are exhausted the Sun may become the main source of energy for humanity. In the late seventies it was calculated that solar power becomes cheaper than fossil energy once the oil price rises above
$70 per barrel (recent years: near $20). At present, placing solar power satellites in Earth orbit would be more efficient than building large scale solar power plants on Earth. In space there are no clouds obscuring the sun, there is no night, the station can always be directed ideally, and there is little weathering that limits the expected lifespan of such installations. Moreover, space is not as crowded as Earth. On Earth it would not be easy to free an area that is several times as large as the surface of the Netherlands, for solar power plants.

When building large orbiting solar power satellites, it would be ludicrous to blast all constructing materials up from Earth by rocket. The Moon offers them all, and they can be shipped up from the lunar surface fairly easily with electro-magnetic guns. The building of large solar power satellites thus induces the development of substantial lunar industries of which a blast furnace would probably have the largest impact on the lunar atmosphere.

To set the magnitude of such industries: Hoogovens, the Dutch Steel-Works, produced about 6.10⁹ kg of steel in 1994. On the Moon a production facility this size would set free 10⁹--10¹⁰ kg of oxygen per year.


Thickening the Lunar Atmosphere

It is possible that within one century Lunar based industries will dump much gas into the lunar environment. The oxygen output from a substantial mining industry could exceed 10⁹--10¹⁰ kg per year. If a fusion industry becomes important, the output from a ³₂He mining industry could add up to 10¹⁰--10¹¹ kg of hydrogen and helium, and 10⁸--10⁹ kg of heavier elements (mostly oxygen, carbon, nitrogen, and neon). Helium and hydrogen will readily escape into space; the gravitational force of the Moon being much too feeble to hold on to such light atoms. The heavier elements will stick to the Moon much longer.

At present, particles reside only for very short periods of time in the extremely thin lunar atmosphere because they all interact with the solar wind within a few weeks. A less thin atmosphere could deflect the solar wind, its upper layers protecting the deeper layers from interactions; this would greatly enlarge the stability of the atmosphere. NASA scientist Richard Vondrak calculated that during a year only about 10⁸ kg of atmospheric mass can be carried away by solar wind interactions. There is no other atmospheric loss mechanism that is important on a time-scale of years for gases heavier than helium; dumping 10⁹ kg or more of heavy gases into the lunar environment will thus create a rapidly thickening atmosphere.

If the formation of a lunar atmosphere is unwanted, precautions must be taken. The undesirable furnaces could be placed in space, and heavy excess gases could be injected into the Moons crust, where they can react chemically and bind to the soil.

If on the other hand the formation of an even thicker atmosphere is desired, a few nuclear bombs could be used to evaporate lunar rocks, which would free most of the oxygen in them. One percent of the US nuclear stockpile could set free as much as 10¹¹ kg of oxygen.


A 10¹¹ kg Lunar Atmosphere

· Will mainly consist of O₂, but may contain important fractions of N₂, CO₂, and Ne if partly induced by ³₂He mining.

· Will be partly ionized, even near the surface.

· Will be stable for hundreds of years

· Will have surface pressure about 10^-2 Pa (=10^-7 Atm), comparable to Earths atmosphere at an altitude of 100 km.

· Will stop all micro meteorites, and most larger ones as well.

· Will deflect the solar wind, stop almost all cosmic ray particles and roentgen photons, and will thus strongly reduce the radiation level at the Moons surface (now in the order of 10 REM/year, limit for nuclear workers is 5 REM/year)

· Will stop deposition of ³₂He into the lunar surface. Deposition is a slow process and stopping it will only cause significant effects after thousands of years.

· Apart from some aurora, it will be completely invisible to the naked eye.


A Speculative Scenario: Relocating Ice-Dwarfs

James Oberg: “Go to the outer solar system, get a small ice-dwarf and dump it onto the Moon. This will create a thick and moist atmosphere, from which the Moon can be truly Terra-formed.”

Of course this idea is pretty far over the top for the moment, but is it impossible? If so, why?

Is it possible to move around ice-dwarfs with the techniques of the foreseeable future? To set the dimensions of this problem: could humanity ship Mount Everest to Latin America, or could it dump 10% of the Antarctic ice-cap onto the Sahara? Such would be difficult projects, but once properly motivated humans can achieve great enterprises. E.g., near the closing of the last century people discovered gold in a small mountain range somewhere in Southern Africa; within a few years the whole range was shoveled away and all that remained was a tremendously large hole. If a few thousand people can displace several cubic kilometers with not much more than shovels and their bare hands, one may expect that the organized power of Caterpillar, Boskalis, and Smit-Tak could move mildly larger objects like Mount Everest and major parts of the Antarctic ice-cap.

But could such undertakings be performed in space? Not right now: of course not. However, if several trillion dollars were already spent on creating large space-based industries, the answer would be different. Of course it would be costly, and it could well take a hundred years or so to transfer the ice-dwarf, but with heavy industries already in space the mission wouldn't really be difficult, not even with present day technology.

Chemistry of the Lunar Soil

Is it wise to impact an ice-dwarf onto the Moon? I doubt it.

A lunar oxygen atmosphere can exist for many centuries, but only if it is very thin and in the absence of water. What if this atmosphere were moist and oxygen rich?

The upper few kilometers of the lunar surface contain several times 10¹⁸ kg of iron(II) which in the presence of water would readily react with oxygen to form iron(III). Such an amount of iron(II) could easily absorb all of the oxygen in the Earth atmosphere.

A large fraction of the Moons crust consists of oxides of calcium, magnesium, and iron(II), which in the presence of water would react to form hydroxides that would (partly) dissolve in the forming seas to create a poisonously alkaline fluid, with pH 10--11. If enough oxygen were available to oxidize the dissolved iron(II)hydroxides, insoluble iron(III)hydroxides would precipitate on the sea floors and shores, creating vast quantities of slightly poisonous, orange mud. Such reactions would be violent and fast in the upper part of the crust, but their rate would decrease with increasing depth. The oxidizing, hydration, and other processes would continue for ages. In the meantime oxygen and other pressures would not be stable. Most of important all: the absorption of such enormous amounts of oxygen, water, by the upper part of the crust of the Moon would make the rocks expand by perhaps as much as ten percent or more. One can wonder if such expansion would be a tranquil process. It could create strong quakes for possibly many thousands of years.


Conclusions:

· Creation of a thin lunar atmosphere is perfectly feasible, even with present day technology, and in some scenarios even hard to avoid.

· Truly Terra-forming the Moon, if possible at all, could take thousands of years and might yield violent Moon quakes and a highly unstable, chemically aggressive environment during this long period.

quote:

Op maandag 29 augustus 2011 17:34 schreef Kirov het volgende:
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2011 09:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

correct

quote:

Atmosphere
Surface pressure 10^-7 Pa (day)
10^-10 Pa (night)
Composition Ar, He, Na, K, H,

quote:

Op maandag 29 augustus 2011 09:02 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Ik heb een Meade etx-70.
Kostte maar 100 euro (aanbieding) + statief. Degelijke telescoop (gemotoriseerd) met computer (1471 hemelobjecten voorgeprogrammeerd). De telescoop blijft, nadat het object gevonden is, deze met de juiste snelheid volgen. Zeker aan te raden.

http://www.meade-online.n(...)D386oCFQRO3godekX_7g

en anders moet je het hier eens vragen
Astronomie in de Achtertuin #1

quote:

Op maandag 29 augustus 2011 17:34 schreef Kirov het volgende:
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?

quote:

It may not be much use to hitchhikers through the galaxy, but it is extremely valuable to astronomers: the new radio atlas of the Milky Way. After almost ten years of work, researchers at the Max Planck Society and the Chinese Academy of Sciences have completed their investigation into the polarised radio emission in the galactic plane. The atlas is based on observations undertaken with the 25-metre radio telescope in the Chinese city of Urumqi and shows an area of 2,200 square degrees of the sky.



The radio survey covers the northern band of the Milky Way between ten and 230 degrees galactic longitude and between minus five and plus five degrees galactic latitude. The comprehensive survey shows the polarised radio emission of our galaxy at five gigahertz (corresponding to a wavelength of six centimetres) and thus at the highest frequency every recorded by terrestrial instruments.

The interstellar medium of the Milky Way comprises magnetic fields, electrons, atomic gas and other components which affect the polarisation plane of the radio emission.

The Partner Group of the Max Planck Institute for Radio Astronomy, which was set up at the National Astronomical Observatory (NAO) in Beijing, investigated the properties of regions of large-scale diffuse emission and mapped the structure of large objects which cannot be observed by larger radio telescopes. These include densely ionised clouds - the HII regions - and the remnants of exploded stars.

The aim of the project was to map the large-scale magnetic field of the Milky Way. The German and Chinese researchers found a handful of peculiar clumps with very strong, regular magnetic fields (Faraday screens) and two new supernova remnants each measuring around one degree.

These are the first sources of this type to be discovered with a Chinese radio telescope; astronomers are currently only aware of 270 such objects in the Milky Way. The researchers were also able to classify two incorrectly identified supernova remnants as thermal radio sources.

The new atlas needed more than 4,500 hours of observations to compile, and its angular resolution is similar to that of the 21-cm wavelength survey of the Milky Way obtained at the 100-metre radio telescope at Effelsberg. The comparative analysis of these two large-scale sky surveys at similar angular resolution leads to a better understanding of the processes occurring in the interstellar medium.

The establishment of the Partner Group in China dates back to a resolution of the Max Planck Society on November 9, 2000. The proposal involved collaboration in the exploration of magnetic fields in galaxies with special emphasis being placed on the investigation of the magnetic field of our Milky Way.

The most important contribution made by the Max Planck Institute for Radio Astronomy in Bonn relates to the construction of a receiver for radio emission at six-centimetre wavelength including polarisation, which is being used at the 25-metre Nanshan radio telescope in Urumqi.

The advantage of this radio telescope is its location at an altitude of 2,000 metres, where the better weather conditions are advantageous when observing radio emission at higher frequencies.

"Reciprocal visits to the institutes involved have formed a whole series of personal contacts," says Richard Wielebinski, emeritus Director at the Max Planck Institute for Radio Astronomy. "As far as the German researchers are concerned, we have established a good collaboration with our Chinese colleagues. Things which began with the Partner Group will be continued on a personal level."

"In the course of our work on this project, a total of five doctorates have been completed in our research group," says Jin-Lin Han, the Head of the Partner Group in Beijing. "Our collaboration has significantly boosted the development of radio astronomy in China. The way the objective of the Partner Group has been achieved is excellent."

quote:

Op maandag 15 augustus 2011 09:29 schreef Googolplexian het volgende:
Met nieuwe kennis en nieuwe beelden komen ook nieuwe filmpjes die e.e.a. uitleggen

Extreme Solar Flares

met als contrast een filmpje uit Sagan's tijd

Carl SaganThe Life Cycle of a Star

quote:

Op donderdag 1 september 2011 14:16 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik heb ooit zo'n DVD-box van Carl Sagan gekocht. Ik had toen er nooit van gehoord en dacht eigenlijk dat die box recenter materiaal bevat. Toen ik de DVD's voor het eerst bekeek, dacht ik dat ik een miskoop had begaan. Ik zag alleen maar beelden van slechtere kwaliteit en alleen maar die Carl die dingen aan het uitleggen was.

Pas geleden ben ik die box weer wezen kijken. Ik moet zeggen dat ik het toch wel een interessante serie vind. Knap gemaakt ook voor die tijd (1980).

quote:

Op donderdag 1 september 2011 23:36 schreef Maron het volgende:
Zou zoiets nou echt mogelijk zijn, of worden in de toekomst..
Die Chinezen timmeren trouwens ook flink aan de weg
Http://www.visionair.nl/wetenschap/zonnestelsel/krijgt-aarde-tweede-maan/

Hallo allemaal, ik ben Maron, ben niet echt hoogopgeleid, maar mijn echte interesses liggen toch eigenlijk wel bij de zaken waar ik vroeger niets over wilde leren..(en ik volg dit topic wel eens) ik ben gisteravond voor het eerst naar een sterrekijkavond geweest, en heb door de grootste telescoop van Nederland mogen lurken naar een sterrencluster.. geweldig..
Ik was eigenlijk altijd al wel geïnteresseerd in astronomie, maar het kwam er nooit van om me er in te verdiepen.. ben blij dat ik nu eindelijk eens de stap heb gezet om het eens in het 'echie' te gaan bekijken..(ik kan het btw iedereen aanraden)
Het cinedome met realistische bewegende sterrenhemel, 'onze' melkweg, en daarna uitzomend naar nog meer oneindigheid, een 'stukje' van enkele honderden/duizenden sterrenstelsels mogen aanschouwen..ik ben verkocht..dit is zeer verslavend, en ik wil MEER..
We klagen wel eens, maar in wat een geweldige tijd leven wij toch eigenlijk..al die techniek, internet, en kennis..
Ik ga voorlopig lekker met jullie meelurken, en hoop hier ook het éen en ander op te kunnen steken..
Keep up the good work

quote:

Op donderdag 1 september 2011 14:16 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik heb ooit zo'n DVD-box van Carl Sagan gekocht. Ik had toen er nooit van gehoord en dacht eigenlijk dat die box recenter materiaal bevat. Toen ik de DVD's voor het eerst bekeek, dacht ik dat ik een miskoop had begaan. Ik zag alleen maar beelden van slechtere kwaliteit en alleen maar die Carl die dingen aan het uitleggen was.

Pas geleden ben ik die box weer wezen kijken. Ik moet zeggen dat ik het toch wel een interessante serie vind. Knap gemaakt ook voor die tijd (1980).

James Randi Speaks: Carl Sagan

quote:

NASA on Saturday launched a $500 million pair of washing-machine-sized satellites on a mission to map the Moon's inner core for the first time.

The twin spacecraft took off from Cape Canaveral Air Force Station in Florida on a three-month journey to the Moon at 9:08 am (1308 GMT) aboard a Delta II rocket.

"Liftoff of the Delta II with GRAIL, on a journey to the center of the moon," NASA commentator George Diller said upon blast-off of the GRAIL mission, which stands for Gravity Recovery and Interior Laboratory

High upper level winds delayed the first launch attempt on Thursday, and also briefly set back Saturday's launch.

The duo will travel to the Moon for more than three months, arriving into a polar lunar orbit one after the other around New Year's Day.

With one spacecraft trailing the other, the plan is for the two to use gravity tools to map the terrain beneath, revealing the contents of the inner core of the Moon, about which little is known.

The mission should also shed light on the unexplored far side of the Moon, and perhaps tell scientists whether there was once a second Moon that fused with ours.

"GRAIL will be the first mission to determine the internal structure of the Moon," program scientist Bobby Fogel told reporters this week.

"We have used gravity science before to try to gain some insight as to what is going on inside the Moon, however these have been very primitive attempts.

"If those previous attempts could be likened to a magnifying glass, GRAIL by contrast would be a high-powered microscope."

Scientists believe that the Moon was formed when a planet-sized object crashed into the Earth, throwing off a load of material that eventually became what we now recognize as our planet's airless, desolate satellite.

How it heated up over time, creating a magma ocean that later crystallized, remains a mystery, despite 109 past missions to study the Moon since 1959, and the fact that 12 humans have walked on its surface.

A recent hypothesis that there may have been two Moons that slowly merged into each other can also be tested with this mission, said principal investigator Maria Zuber.

"If we want to reconstruct the evolution of the Moon over time, we certainly need to reconstruct the temperature structure of the Moon right now," she said.

Little is known for certain about what lies inside the Moon. The widely held belief that there is a small solid iron core surrounded by a liquid iron core is unproven, said Zuber.

"It is actually quite possible that deep inside the Moon the core could be titanium oxide, which is a material that would have fallen out or would have crystallized out of the magma ocean and sunk to the deep interior of the Moon," she said.

Once the GRAIL twins enter the orbit of the Moon, they will line up with each other and "essentially chase each other around in a polar orbit as the Moon rotates slowly underneath them," said Zuber.

They will hover about 34 miles (55 kilometers) above the lunar surface, with the distance between them ranging from 37 to 140 miles (60 to 225 kilometers), collecting measurements of the terrain beneath.

The duo will accomplish the mission's primary aim of understanding the Moon's inner character by performing a series of low-altitude gravity field measurements using what is known as a Ka-band ranging instrument.

The mission itself is relatively short in duration, just 90 days once the two spacecraft reach orbit.

About 40 days after their work is done, the pair will plunge into the lunar surface, NASA said. Scientific analysis of their data is expected to continue for a year.

The project is part of NASA's Discovery program, which has launched 10 spacecraft since 1992 to study the solar system.

Last month, NASA launched its billion-dollar solar-powered spacecraft Juno on a five-year journey to Jupiter aiming to discover what makes up the solar system's biggest planet.

After GRAIL, the US space agency plans to launch its Mars Science Laboratory in November on a nearly two-year journey to the red planet.

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 01:18 schreef kristyle het volgende:
Is er deze nacht een zeer heldere planeet te zien boven België/Nederland?
Of misschien het ISS?

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 21:59 schreef -CRASH- het volgende:
André Kuipers op 20 december de ruimte in

quote:

NASA’s Kepler Mission Discovers a World Orbiting Two Stars

NASA's Kepler mission has turned fiction into fact. A world with a double sunset that was first imagined in Star Wars over 30 years ago in a galaxy far, far away has become scientific reality. NASA's Kepler mission has made the first unambiguous detection of a circumbinary planet -- a planet orbiting, not one, but two stars -- 200 light-years from Earth.

The planet is cold and gaseous unlike Star Wars' Tatooine and is not thought to harbor life, but its discovery demonstrates the diversity of planets in our solar system.

Unequivocal evidence for the existence of a circumbinary planet has been limited, until now. Hints of their existence have been presented, but clear confirmation has been elusive. Kepler detected the planet through what is known as a planetary transit -- an event where the brightness of a star dims as a result of a planet crossing in front of it.

"This discovery provides confirmation of a new class of planetary systems that could harbor life. Given that most stars in our galaxy are part of a binary system, this means that the opportunities for life are much broader than if planets form only around single stars," said Kepler principal investigator William Borucki. "This milestone discovery confirms a theory that scientists have had for decades but could not be proven until now."

A research team, led by Laurance Doyle of the SETI Institute, used data from the Kepler space telescope, which measures dips in the brightness of more than 150,000 stars, to search for transiting planets. Kepler is the first NASA mission capable of finding Earth-size planets in or near the "habitable zone," the region in a planetary system where liquid water can exist on the surface of the orbiting planet. This finding provides significant insight into the world of planetary formation.

"Theorists have been debating for years about whether giant planets could form around close binary star systems- some said yes, others said no," said theoretical astrophysicist Alan Boss of the Carnegie Institution of Washington. "Kepler has now answered this question with a resounding 'YES'!"

This discovery confirms that Kepler-16b is an inhospitable, cold world about the size of Saturn, and thought to be made up of about half rock and half gas. The parent stars are both smaller than our sun; one is 69 percent and the other only 20 percent the mass of the sun. Kepler-16b orbits around both stars every 229 days, similar to Venus’ 225-day orbit, but lies outside the system's habitable zone, where liquid water could exist on the surface, because the stars are cooler than our sun.

"Working in film, we are often tasked with creating something never before seen," said visual effects supervisor John Knoll of Industrial Light & Magic. "However, more often than not, scientific discoveries prove to be more spectacular than anything we dare imagine. There is no doubt these discoveries influence and inspire storytellers. Their very existence serves as cause to dream bigger, to open our mind to new possibilities beyond what we think we 'know'."

For more information about the Kepler-16 discovery, visit:

http://kepler.nasa.gov/Mission/discoveries/kepler16b/

For more information about NASA’s Kepler Mission, visit:

http://www.nasa.gov/kepler

For more information about NASA’s Ames Research Center, visit:

http://www.nasa.gov/ames

quote:

Op donderdag 15 september 2011 20:24 schreef Gebraden_Wombat het volgende:
[ afbeelding ]

[..]

http://www.nasa.gov/mission_pages/kepler/news/kepler-16b.html

Net zoals op Tatooine
[ afbeelding ]

quote:

Op dinsdag 13 september 2011 12:56 schreef Googolplexian het volgende:

Live, HD Streaming Views of Earth Coming Soon

UrtheCast Animation

quote:

The Mission to Find the Missing Lunar Module




Where is the Apollo 10 Lunar lander module? It’s somewhere out there — orbiting the Sun — and there’s a new initiative to try and find it!

The Apollo 10 mission launched on May 18, 1968 and was a manned “dry run” for its successor Apollo 11, testing all of the procedures and components of a Moon landing without actually landing on the Moon itself.

After carrying out a successful lunar orbit and docking procedure, the Lunar Module (called “Snoopy”) was jettisoned and sent into an orbit around the Sun.

After 42 years, it’s believed to still be in a heliocentric orbit and a team of UK and international astronomers working with schools are going to try and find it.

The idea is the brainchild of British amateur astronomer Nick Howes who helped coordinate a very successful asteroid and comet project with schools and Faulkes Telescope during this past summer.

After consulting with people from NASA’s Jet Propulsion Laboratory and other orbital dynamics experts, the Howes has assembled a team of facilities and experts, including the Faulkes Telescope, Space Exploration Engineering Corp, astronomers from the Remanzacco Observatory in Italy and schools across the UK.

They know they have a massive undertaking ahead of them to find Snoopy.

“The key problem which we are taking on is a lack of solid orbital data since 1969,” Howes told Universe Today. “We’ve enlisted the help of the Space Exploration Engineering Corp who have calculated orbits for Apollo 10 and working closely with people who were on the Apollo mission team in the era will help us identify search coordinate regions.”

“We’re expecting a search arc anywhere up to 135 million kilometres in size which is a huge amount of space to look at, ” Howes continued. “We’re aware of the scale and magnitude of this challenge but to have the twin Faulkes scopes assist the hunt, along with schools, plus the fact that we’ll doubtless turn up many new finds such as comets and asteroids makes this a great science project too. We’re also encouraging anyone to have a go as we’ll be posting the coordinates on to the Faulkes Telescope website starting in a few days”

While the challenge ahead of Howes and the team is enormous, and the chances of the team finding Snoopy are very small, the team are enthusing thousands of people with their own “Apollo Mission” – the mission to find the missing Apollo Lunar module.

Bron: http://www.universetoday.(...)issing-lunar-module/

quote:

Zonnestelsel had misschien nog een vijfde reuzenplaneet

Laatste update: 24 september 2011 01:13 info
AMSTERDAM - Het zonnestelsel had ooit misschien vijf grote gasplaneten in plaats van vier.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl

Dat is de conclusie van David Nesvorny van het Southwest Research Institute in Boulder, Colorado, die met computersimulaties de evolutie van ons zonnestelsel heeft onderzocht.

Astronomen worstelen al geruime tijd met de structuur van ons planetenstelsel. Vooral de huidige posities van Uranus en Neptunus zorgen voor hoofdbrekens: op die grote afstand van de zon zou de dichtheid van de materieschijf waaruit de planeten zijn ontstaan te gering zijn geweest om zulke grote planeten te vormen.

Het lijkt daarom waarschijnlijk dat Uranus en Neptunus oorspronkelijk op kleinere afstanden om de zon hebben gecirkeld en pas later naar hun huidige banen zijn gemigreerd.

Afstanden

Dat levert echter een nieuw vraagstuk op: de onderlinge afstanden tussen de vier grote planeten zouden dan dermate klein zijn geweest, dat door onderlinge interacties zeker één van hen uit het zonnestelsel zou zijn verbannen.

De computersimulaties van Nesvorny geven als mogelijke oplossing dat er tussen Saturnus en Uranus nog een vijfde gasplaneet is geweest. Deze planeet zou ongeveer vier miljard jaar geleden na een ontmoeting met Jupiter de ruimte in zijn geslingerd en nu eenzaam tussen de sterren zwerven.

quote:

De computersimulaties van Nesvorny geven als mogelijke oplossing dat er tussen Saturnus en Uranus nog een vijfde gasplaneet is geweest. Deze planeet zou ongeveer vier miljard jaar geleden na een ontmoeting met Jupiter de ruimte in zijn geslingerd en nu eenzaam tussen de sterren zwerven.

quote:

Op zondag 2 oktober 2011 00:28 schreef kL0j00h het volgende:
NASA ondekt blauwe hopi ster

NASA ADMITS BLUE STAR (KACHINA) IS REAL 2011

http://www.omgevingaarde.nl/infusions/video/video.php?id=84

quote:

Op dinsdag 30 augustus 2011 15:58 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Zwaartekracht zegt niet alles. Titan heeft een nog lagere zwaartekracht dan de Maan en toch is de atmosfeer 1,5× zo dicht als op aarde.

De Maan staat echter weer dichterbij de Zon, wat zou kunnen betekenen dat de Zon de atmosfeer zou kunnen verdampen. De maan heeft ook geen magnetisch veld die de straling afbuigt. Daarbij staat de aarde zo dichtbij dat diens zwaartekracht de atmosfeer opslurpt, denk ik.

quote:

Op donderdag 1 september 2011 23:36 schreef Maron het volgende:
Zou zoiets nou echt mogelijk zijn, of worden in de toekomst..
Die Chinezen timmeren trouwens ook flink aan de weg
Http://www.visionair.nl/wetenschap/zonnestelsel/krijgt-aarde-tweede-maan/

Hallo allemaal, ik ben Maron, ben niet echt hoogopgeleid, maar mijn echte interesses liggen toch eigenlijk wel bij de zaken waar ik vroeger niets over wilde leren..(en ik volg dit topic wel eens) ik ben gisteravond voor het eerst naar een sterrekijkavond geweest, en heb door de grootste telescoop van Nederland mogen lurken naar een sterrencluster.. geweldig..
Ik was eigenlijk altijd al wel geïnteresseerd in astronomie, maar het kwam er nooit van om me er in te verdiepen.. ben blij dat ik nu eindelijk eens de stap heb gezet om het eens in het 'echie' te gaan bekijken..(ik kan het btw iedereen aanraden)
Het cinedome met realistische bewegende sterrenhemel, 'onze' melkweg, en daarna uitzomend naar nog meer oneindigheid, een 'stukje' van enkele honderden/duizenden sterrenstelsels mogen aanschouwen..ik ben verkocht..dit is zeer verslavend, en ik wil MEER..
We klagen wel eens, maar in wat een geweldige tijd leven wij toch eigenlijk..al die techniek, internet, en kennis..
Ik ga voorlopig lekker met jullie meelurken, en hoop hier ook het éen en ander op te kunnen steken..
Keep up the good work

quote:

Op zondag 2 oktober 2011 07:29 schreef Perrin het volgende:

[..]

Ufo/niburu-verhalen zijn voor TRU, niet voor W&T.

quote:

Op zondag 2 oktober 2011 21:32 schreef kL0j00h het volgende:

[..]

Ufo/niburu? Is gewoon een feit dat dit ding ontdekt is. Heeft niets met sprookjes te maken.

quote:

Op maandag 3 oktober 2011 19:42 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Dan laat een officiële website zien....
Want het verhaal is al heel oud (kijk maar eens naar de datums als je ernaar googled)
en hoort idd thuis in het TRU sfeertje

En een ontdekking van een blauwe ster (waar er tig duizenden van zijn) is niks bijzonders.

quote:

'Kometen brachten water naar aarde'


Kometen hebben mogelijk grote hoeveelheden water naar de aarde gebracht. Dat stelt een internationale groep sterrenkundigen in het gezaghebbende wetenschapsblad Nature van woensdag.

Ze baseren zich op gegevens van de in Groningen ontwikkelde HIFI-camera. Dit is een onderdeel van de Europese ruimtetelescoop Herschel.
De HIFI bestudeerde de komeet Hartley 2. Die kwam in november vorig jaar in de buurt van de aarde. Het ijs op de komeet bleek vrijwel dezelfde chemische samenstelling te hebben als het water in de oceanen op aarde.
Dat was niet eerder waargenomen. De gelijke 'vingerafdruk' kan erop wijzen dat het komeetijs en het aardse water dezelfde oorsprong hebben.

Kuipergordel
Die oorsprong kan de Kuipergordel zijn, waar Hartley 2 is ontstaan. De gordel is een grote verzameling komeetachtige brokstukken voorbij de planeet Neptunus, vernoemd naar de Nederlandse ontdekker Gerard Kuiper.
Wetenschappers vragen zich al tijden af waar het water op aarde vandaan komt. Dat was er namelijk nog niet in het begin van ons zonnestelsel.
Het gedeelte waar de aarde staat, was toen zo heet dat alle vluchtige stoffen verdampten. Pas ongeveer 3,9 miljard jaar geleden veranderde dat en kwam het eerste water naar de aarde.

Nieuw onderzoek
Dat gebeurde met asteroïden, namen wetenschappers tot op heden aan. Kometen zouden verantwoordelijk zijn voor hooguit 10 procent van het water op aarde.
Uit het nieuwe onderzoek komt echter naar voren dat het aandeel van kometen aanzienlijk groter is geweest, aldus onderzoekers van het Duitse Max Planck Instituut voor Zonnestelselonderzoek. De instelling leidde het HIFI-onderzoek.
Kometen bestaan voor ongeveer 90 procent uit bevroren water. Vermoedelijk is het water op talrijke kleine kometen op de aarde terechtgekomen.

quote:

Aan het licht dat een exoplaneet uitzendt kan je zien of de exoplaneet leven bevat of niet. Hoe? Check deze poster.

De mensen van New Scientist hebben een poster samengesteld met daarop de belangrijkste signalen waarmee is vast te stellen of een exoplaneet leven bevat. Het zwakke licht van een verre exoplaneet analyseren klinkt nu nog als science fiction, maar is in enkele gevallen al gelukt. Uit dit licht is af te leiden welke gassen in de atmosfeer voorkomen. Astronomen zijn al druk aan het speculeren over welke moleculen een teken van leven zijn en welke juist een teken dat er geen leven is.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2011 23:28 schreef eight het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

quote:

Navelstreng van donkere materie verbindt melkwegstelsels
Visionair 15 oktober 2011

Onderzoekers ontdekten bewijs voor een grote sliert materiaal die onze Melkweg verbindt met nabijgelegen groepen melkwegstelsels. Deze zijn weer verbonden met de rest van het heelal. De intergalactische snelweg?
De intergalactische waterstofsnelweg zou gebruikt kunnen worden door ramjets die van de ene melkweg naar de andere vliegen. Wel moeten deze ruimtevaartuigen beschermd worden tegen de dodelijke straling bij relativistische snelheden.

De intergalactische waterstofsnelweg zou gebruikt kunnen worden door ramjets die van de ene melkweg naar de andere vliegen. Wel moeten deze ruimtevaartuigen beschermd worden tegen de dodelijke straling bij relativistische snelheden.

De onderzoekers kwamen hier achter door de ‘wolk’ van bolvormige sterrenhopen die de Melkweg omringt te analyseren. Door exacte afstandsmetingen kwamen de onderzoekers er achter dat de sterrenhopen niet evenwichtig verspreid zijn, maar een plat vlak vormen.

Ook de dwergstelsels die als satellieten onze Melkweg omringen, denk aan de Grote en de Kleine Magelhaese Wolken, bevinden zich in hetzelfde vlak. In de opmerkelijk dichterlijke woorden van Keller: “Wat we hebben ontdekt is bewijs voor de kosmische draad die ons verbindt met de uitgestrektheid van het universum. De draad van sterrenclusters en kleine melkwegstelsels rond de melkweg is te zien als de navelstring die de Melkweg voedde tijdens haar jeugd.”

Zoals al bekend, zijn er twee soorten materie in het heelal: de huis- tuin- en keukenvariant waar wij uit bestaan en de raadselachtige donkere materie, die we alleen waar kunnen nemen door de immense zwaartekracht – er is naar schatting rond de vier keer zoveel donkere materie als zichtbare materie.

Een gevolg van de Big Bang en de overheersende invloed van donkere materie is dat “normale” materie als een soort schuim op de toppen van een golf, wordt meegesleurd door de donkere materie. Deze vormt enorme, onderling verbonden vlakken en slierten. De structuur heeft al met al veel weg van een spons.

Daar stopt de overeenkomst. Zwaartekracht sleurt namelijk het materiaal over deze verbindende filamenten naar de grootste opeenhopingen van materie. De bevindingen van Keller en zijn team laten zien dat de bolvormige sterrenhopen en satellietstelsel van de Melkweg dit kosmische filament volgen.

Bolvormige sterhopen zijn sterrenstelsels die uit honderdduizenden zeer oude sterren bestaan, zeer compact opgesloten in een bal. In het beeld dat de drie onderzoekers schetsen, zijn de meeste van deze sterrenhopen de kernen van kleine sterrenstelsels die door zwaartekracht langs de filamenten zijn getrokken. Zodra de melkwegstelsels te dicht in de buurt van de Melkweg komen, worden de meeste sterren opgeslokt en blijft alleen de kern over. Aan wordt genomen dat ons Melkwegstelsel zijn huidige grootte heeft bereikt door honderden van deze dwergstelsels op te slokken.

De ‘navelstreng’ werd afgeknepen doordat enkele miljarden jaren geleden het heelal veel sneller begon uit te zetten. Astronomisch gesproken is ons melkwegstelsel stervende. De stervorming vindt nu veel langzamer plaats dan enkele miljarden jaren geleden, omdat de gasvoorraden in ons Melkwegstelsel voor het grootste deel leeg zijn. Weliswaar is er nog het nodige gas in de intergalactische leegte, maar er is geen systeem waardoor dit gas wordt geconcentreerd en naar ons melkwegstelsel wordt geleid. Misschien iets voor onze verre nazaten om te ontwikkelen.

Uiteraard maakt dit het raadsel nog groter. Wat is donkere materie, en hoe staat deze in relatie met de rest van het heelal? En, aangezien de kosmische uitzetting zich vooral lijkt te concentreren in de intergalactische leegtes, wat is het proces dat hier verantwoordelijk voor is?

quote:

Op vrijdag 21 oktober 2011 10:02 schreef Googolplexian het volgende:

ScienceCasts: The Sleepy Hollows of Mercury

quote:

Op woensdag 9 november 2011 09:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

De uitdijing gaat steeds sneller!
Als de Big Bang een soort explosie was, waarbij de zwaartekracht (van materie, donkere materie en, oké: donkere energie) de hele boel weer langzaam naar elkaar toe trekt, dan zou je verwachten dat de sterrenstelsels die zich steeds verder van elkaar verwijderen, op den duur afgeremd worden. Vaart minderen. Maar sinds een jaar of vijftien weten we dat het heelal zich totaal anders gedraagt: de uitdijing van de kosmos vertraagt niet, ze versnelt juist. Dat kan niet.

quote:

Op donderdag 1 december 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
30-11-2011

Vroege aardatmosfeer gereconstrueerd

[ afbeelding ]

Amerikaanse wetenschappers hebben, aan de hand van de oudste mineralen op aarde, de atmosferische omstandigheden gereconstrueerd zoals die kort na het ontstaan van onze planeet bestonden. Hun bevindingen, die deze week in Nature zijn gepubliceerd, geven een compleet nieuw beeld van de vroege aardatmosfeer.

Volgens de wetenschappers bestond de aardatmosfeer 500 miljoen jaar na het ontstaan ervan niet grotendeels uit methaan, koolmonoxide, waterstofsulfide en ammoniak, zoals tot nu toe werd aangenomen, maar leek zij veel meer op de huidige atmosfeer. Ze werd gedomineerd door vertrouwde zuurstofverbindingen als waterdamp, kooldioxide en zwaveldioxide.

De bevindingen kunnen van groot belang zijn voor het onderzoek naar het ontstaan van leven op onze planeet. Het lijkt erop dat de wetenschappers die zich met dat onderzoek bezighouden zijn uitgegaan van een verkeerde atmosferische samenstelling.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

AronRa and Matt Dillahunty on the Texas Board of Education

quote:

Astronomers Find Biggest Black Holes Yet

One of these newly surveyed monsters, which weighs as much as 21 billion Suns, is in an egg-shaped swirl of stars known as NGC 4889, the brightest galaxy in a sprawling cloud of thousands of galaxies about 336 million light-years away in the Coma constellation.

The other black hole, a graveyard for the equivalent of 9.7 billion Suns, more or less, lurks in the center of NGC 3842, a galaxy that anchors another cluster known as Abell 1367, about 331 million light-years away in Leo.

“These are the most massive reliably measured black holes ever,” Nicholas J. McConnell, a graduate student at the University of California, Berkeley, said in an e-mail, referring to the new observations.

quote:

Op zondag 11 december 2011 23:05 schreef Basson het volgende:
Wat ik mis in dit copy-paste topic is discussie. Mensen lezen het en gaan verder met hun business. Het verwondert mij dat geen enkele ontdekking een discussie aanwakkert zoals bij al het andere in dit forum... Misschien is dit ook wel een niche-onderwerp...

quote:

Op zondag 11 december 2011 23:05 schreef Basson het volgende:
Wat ik mis in dit copy-paste topic is discussie. Mensen lezen het en gaan verder met hun business. Het verwondert mij dat geen enkele ontdekking een discussie aanwakkert zoals bij al het andere in dit forum... Misschien is dit ook wel een niche-onderwerp...

quote:

Op maandag 12 december 2011 11:13 schreef pinine het volgende:

[..]

het zijn allemaal interessante weetjes, vaak vergaande ontdekkingen op astro gebied waar je weinig aan toe kan voegen

quote:

Op donderdag 22 december 2011 10:59 schreef SpecialK het volgende:
Een Rus, een Amerikaan en een Nederlander zitten in een ruimtecapsule (maak af)

quote:

Op donderdag 22 december 2011 13:30 schreef Googolplexian het volgende:

The View from Space - Countries and Coastlines

quote:

Op donderdag 29 december 2011 02:23 schreef humorduck28 het volgende:
Misschien een newbee vraag, maar ik vroeg mij af, zijn er al 'gedetailleerde' foto's gemaakt van een of andere ster, naast onze zon? Ik bedoel dus in feite: zijn er al sterren 'duidelijk'gefotografeerd' die net zoals ons 'zon' gefotografeerd/gefilmd kan worden, en dan wel te begrijpen in ons zonnestelsel. Laat staan de sterren in andere zonnestelsels? Wie heeft hier een (misschien niet te geven) antwoord (zo niet, dan wel suggestie) op?

quote:

Op donderdag 29 december 2011 02:23 schreef humorduck28 het volgende:
Misschien een newbee vraag, maar ik vroeg mij af, zijn er al 'gedetailleerde' foto's gemaakt van een of andere ster, naast onze zon? Ik bedoel dus in feite: zijn er al sterren 'duidelijk'gefotografeerd' die net zoals ons 'zon' gefotografeerd/gefilmd kan worden, en dan wel te begrijpen in ons zonnestelsel. Laat staan de sterren in andere zonnestelsels? Wie heeft hier een (misschien niet te geven) antwoord (zo niet, dan wel suggestie) op?

quote:

Op donderdag 29 december 2011 02:23 schreef humorduck28 het volgende:
Misschien een newbee vraag, maar ik vroeg mij af, zijn er al 'gedetailleerde' foto's gemaakt van een of andere ster, naast onze zon? Ik bedoel dus in feite: zijn er al sterren 'duidelijk'gefotografeerd' die net zoals ons 'zon' gefotografeerd/gefilmd kan worden, en dan wel te begrijpen in ons zonnestelsel. Laat staan de sterren in andere zonnestelsels? Wie heeft hier een (misschien niet te geven) antwoord (zo niet, dan wel suggestie) op?

quote:

Op donderdag 29 december 2011 02:58 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Je bent niet zo bekend met sterrenkunde?

De volgende dichtsbijzijnde ster ligt 4.37 lichtjaar van de zon af
En er is geen telescoop die daarvan oppervlakte foto's kan maken

quote:

Op donderdag 29 december 2011 10:53 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Planetenstelsel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Zonnestelsel

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sterrenstelsel

Je haalt de drie bovenstaande dingen door elkaar.

quote:

Op donderdag 29 december 2011 10:53 schreef humorduck28 het volgende:

[..]

Oké, nee, niet echt bekend. Maar ik vroeg mij dat dus af. De sterren zijn zichtbaar voor ons, maar het is zo onvoorstelbaar hoever weg ze dan wel niet staan.

quote:

Op donderdag 16 februari 2012 13:23 schreef pinine het volgende:
deel 1 en 5 van de imax hubble film in uitstekende kwaliteit met soms 3-D achtige effecten
helaas zijn er al delen van de serie verwijderd vanwege auteursbescherming

IMAX Hubble 3D 720p - Part 1/5

IMAX Hubble 3D 720p - Part 5/5

quote:

Monster Star's Eruption Snapped By Scientists

^{1:13pm UK, Friday February 17, 2012}


Space scientists have caught a delayed glimpse of a cosmic blast that dazzled observers when it was seen from Earth more than 150 years ago.

Astronomers are trying to unravel the mystery of an event known as the Great Eruption, in which a super-massive star 7,500 light years away began spewing out unusually large amounts of light.

It caused the star, called Eta Carinae, to appear as the second-brightest star in the sky for several years in the mid-1800s.



Now, experts have been able to create new images of that violent blast, using a new technique that involves taking readings of delayed light that bounced off stellar dust and is only now reaching our solar system.

Armin Rest, of America's Space Telescope Science Institute, which carried out the study published in the Nature journal, said the images could help them get to the bottom of what caused the Great Eruption.

He said: "It's as if nature has left behind a surveillance tape of the event, which we are now just beginning to watch."

The pictures may also point to when Eta Carinae - more than 100 times the size of our Sun - will meet its certain death as a supernova, an enormous explosion that will light up the skies.

quote:

Eta Carinae's 21-Year Outburst: A Cosmic Instant Replay!

quote:

What we think happened, of course, is that just as we get tremors before a massive earthquake, Carinae had some sort of explosive "hiccup" that will lead up to an eventual supernova. It's estimated to have blown off about twenty Suns worth of material from its outer layers during this eruption, but the collapse of this star's core is inevitable. The supernova could come tomorrow or it could not come for another million years; we simply don't know as much about these ultra-massive stars as we'd like to.

If only we'd had the instruments we have today back in 1837, or even better, in 1843, when Carinae became a supernova impostor! But we didn't even have the ability to take photographs back then; all we have are eyewitness accounts from 170 years ago.

But sometimes, the Universe helps us out in ways we could never have predicted.

Light echoes ripple from ancient supernova

quote:

Nieuw type planeet ontdekt

Astrofysici hebben gisteren de ontdekking bevestigd van een nieuw type planeet die voornamelijk is samengesteld uit water en omgeven wordt door een dikke en vochtige atmosfeer. De astrofysici baseerden zich voor hun conclusie op het onderzoek naar de exoplaneet GJ 1214b, die zich buiten ons zonnestelsel bevindt en in 2009 ontdekt werd met de Hubble-telescoop.

Tot nu werd uitgegaan van drie type planeten: de terrestrische planeten met een rotsachtig oppervlak (zoals de Aarde, Mercurius, Venus en Mars), de gasreuzen (Jupiter en Saturnus) en de ijsreuzen (Uranus en Neptunus). 'GJ 1214b lijkt niet op een van de planeten die we kennen', zegt astronoom Zachory Berta, van het Harvard Smithsonian Centrum voor Astrofysica. 'Een groot deel van de massa bestaat uit water.'

GJ 1214b is ongeveer 2,7 keer zo groot en zeven keer zo zwaar als de Aarde. Daarmee behoort hij tot een klasse van exoplaneten die 'super-Aarde' worden genoemd. Zijn moederster staat op ongeveer 40 lichtjaar van ons in het sterrenbeeld Slangendrager. De afstand van GJ 1214b tot zijn ster bedraagt slechts twee miljoen kilometer, waardoor de temperatuur er wellicht 232 graden Celsius zal bedragen.

quote:

Op woensdag 22 februari 2012 20:50 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

1 grote snelkookpan!

Amazing footage of huge meteor passing over UK 3rd march 2012

quote:

Dr Whitehouse said the object was about the size of a fist and was probably the debris of a planet that never properly formed.

quote:

Op maandag 27 februari 2012 08:50 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
27-02-2012

Armageddon in praktijk: Russen werken aan raketten met kernkop tegen asteroïden

[ afbeelding ]
© afp

Het scenario zat al min of meer in de film Armageddon. Maar Russische deskundigen werken effectief aan plannen voor raketten met kernkoppen voor het afweren of uitschakelen van asteroïden die met de Aarde dreigen te botsen en zo een catastrofe zouden veroorzaken. Dat heeft directeur Vladimir Degtjar van het Makejev Staats Raketcentrum (MSRC) gezegd.

[ afbeelding ]
© reuters

Zo zou een klassieke Sojoez-2 raket of zijn nog grotere opvolger Rus-M kunnen dienen om een aankomende planetoïde tot een diameter van 700 meter af te leiden of te vernietigen.

Nucleaire explosies
Kleinere asteroïden kunnen met ontploffingen op het oppervlak worden verbrokkeld. Nabije nucleaire explosies kunnen het traject ombuigen van grotere exemplaren. Russische wetenschappers hebben de benodigde technologie reeds onderzocht en denken dat het project haalbaar is. Maar de regering moet met meer geld over de brug komen om een functioneel wapen tegen asteroïden te ontwikkelen, volgens Degtjar, geciteerd door het persbureau Interfax.

Verkenning
Technici van het MRSC hebben ook al plannen ontwikkeld voor een verkenningsraket die naar een potentieel bedreigende asteroïde kan vliegen om zijn massa en eigenschappen vast te stellen, alvorens raketten met een kernkop op het ding los te laten. (belga/kh)

[ afbeelding ]
© afp

[ afbeelding ]
© afp

(HLN)

quote:

Op zondag 4 maart 2012 23:21 schreef Frutsel het volgende:

Watch the skies Februari 2013
Scientists are predicting that the asteroid 2012 DA14 has a good chance of colliding with Earth in eleven months. Watch the skies in February 2013!

According to RT, NASA has confirmed that the 60 meter (or 197 feet) asteroid, which was spotted by Spanish stargazers in February this year, has a good chance of colliding with earth.

The scientists suggest confronting this asteroid with either big guns or, more strangely, with paint. The problem with either option is that there is no time to build a spaceship for the operation.
A spaceship could either shoot the asteroid down or simply crash into it - this would either break it into pieces or throw it off course.

NASA expert David Dunham suggested: “We could paint it.”

The paint would change the asteroid's ability to reflect sunlight, alter its spin and change its temperature. However, even taking the asteroid off course could be dangerous when it returns in 2056, according to Aleksandr Devaytkin the head of the observatory in Russia’s Pulkovo, as told to Izvestia in Russia recently.

The asteroid's closest approach to earth is scheduled for 15 February 2013, when they predict that the distance between it and earth will be under 27,000 km (16,700 miles).
With the asteroid zooming that low, it will be too late to do anything with it besides trying to predict its final destination and the consequences of impact.

However, NASA's David Dunham did say: “The asteroid may split into pieces entering the atmosphere. In this case, most parts of it will never reach the planet’s surface.”
But theories are that if the entire asteroid did crash into the planet, the impact will be as hard as in the Tunguska blast, which in 1908 knocked down trees over a total area of 2,150 sq km (830 sq miles) in Siberia.

So keep your head down and watch the skies

quote:

Op maandag 5 maart 2012 00:14 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Dan hebben ze misschien binnen niet al te lange tijd
een kans om het in praktijk te brengen

[..]

Close encounters #2: Asteroiden scheren langs de aarde

quote:

Op woensdag 7 maart 2012 23:18 schreef Basson het volgende:
Staat de LRV niet vreselijk ver van de maanlander geparkeerd? Wat is Alsep?

Ok, Google heeft Alsep verklaart... copy/paste topics...

Last Humans on the Moon

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 14:12 schreef KoningStoma het volgende:
Ga weg met die pseudowetenschap rommel

quote:

Op dinsdag 13 maart 2012 20:33 schreef KoningStoma het volgende:
Het deel waarbij er dingen compleet uit de lucht gegrepen worden.

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 01:59 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Foto van Andre Kuipers van 10 maart. Geweldig!

[ link | afbeelding ]
Over het zuiderlicht tussen Antarctica en Australie. by André Kuipers, on Flickr

quote:

Op woensdag 14 maart 2012 09:39 schreef Hashtag het volgende:
Ik weet niet of deze al voorbij is gekomen maar het is ook heel interessant om Andre Kuipers te volgen via Twitter (@astro_andre). Hij tweet (bijna) dagelijks foto's vanuit de ruimte.

quote:

ESO: Miljarden 'leefbare' superaardes in Melkweg

Een nieuw resultaat van ESO's 'planetenzoeker' HARPS laat zien dat er in de leefbare zones rond zwakke rode sterren in de Melkweg tientallen miljarden rotsachtige planeten te vinden zijn die niet veel groter zijn dan de aarde. Op deze superaardes is wellicht vloeibaar water. Honderd ervan bevinden zich op minder dan dertig lichtjaar van de zon.

'Onze nieuwe waarnemingen met HARPS geven aan dat bij ongeveer 40 procent van alle rode dwergsterren een superaarde in de leefbare zone cirkelt', zegt Xavier Bonfils. De leefbare zone is de gordel waarbinnen vloeibaar water op een planeetoppervlak kan voorkomen.

Bonfils leidt een internationaal onderzoeksteam dat zes jaar waarnemingen deed met de HARPS-spectrograaf, een 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht 'La Silla' in Chili.

'Nu we weten dat er bij nabije rode dwergen veel superaardes te vinden zijn, moeten we er meer van kunnen opsporen. Naar verwachting zullen sommige van deze planeten tijdens elke omloop eventjes voor hun moederster langs bewegen - dat biedt de spannende mogelijkheid om de atmosfeer van de planeet te onderzoeken en naar tekenen van leven te zoeken', zegt mede-teamlid Xavier Delfosse enthousiast.

Gliese 667 Cc
Tot nu toe werden negen superaardes, planeten die één tot tien keer zo zwaar zijn als de aarde, opgespoord, waarvan zich twee binnen de leefbare zones van de sterren Gliese 581 en Gliese 667 C bevinden.

Een van de planeten die bij de HARPS-survey van rode dwergen is opgespoord, is Gliese 667 Cc. Hoewel de planeet meer dan vier keer zo zwaar is als de aarde, vertoont hij van alle tot nu toe ontdekte exoplaneten de sterkste overeenkomst. De omstandigheden op zijn oppervlak maken de aanwezigheid van vloeibaar water zeker mogelijk. Na Gliese 581d - aangekondigd in 2007 en bevestigd in 2009 - is dit de tweede superaarde die bij deze HARPS-survey in de leefbare zone van een rode dwerg is ontdekt.

quote:

Op woensdag 28 maart 2012 23:16 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

quote:

New 'life in space' hope after billions of 'habitable planets' found in Milky Way

Researchers discovered that at least 100 of the ''super-Earths'' may be on our galactic doorstep, at distances of less than 30 light years, or about 180 trillion miles, from the sun.

Astronomers say the findings were made after conducting a survey of red dwarf stars, which account for about four in five stars in the Milky Way.

They calculate that around 40 per cent of red dwarfs have a rocky planet not much bigger than Earth orbiting the ''habitable zone'', in which liquid surface water can exist.

Scientists say that where there is water, there also could be life although they add that being in the habitable zone is no guarantee that life has evolved on a planet.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2012 08:42 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
30-03-2012

Mooie foto van sproeiers op ijzig maantje

[ afbeelding ]

Cassini heeft een prachtige foto gemaakt van het sproeiende maantje van Saturnus: het ijzige Enceladus.

[ afbeelding ]
Sproeiers op Enceladus. Foto: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.

Op de foto zien we de zuidpool van Enceladus. Waterijs en waterdamp verlaat hier de poolregio. Een deel ervan komt rondom Saturnus terecht en beregent de planeet. Dat is heel bijzonder: voor zover bekend is Enceladus het enige hemellichaam dat een ander hemellichaam beregent.

Nadat Cassini de foto gemaakt had, naderde deze Enceladus nog verder. Het doel? De samenstelling van hetgeen Enceladus sproeit vaststellen. Hiervoor naderde Cassini het maantje tot de afstand tussen de twee slechts 74 kilometer bedroeg.

Nadat ook die metingen achter de rug waren, maakte Cassini ook nog een foto van het kleine maantje Janus en de maan Dione. De foto’s werden gemaakt terwijl tussen Cassini en Janus een afstand van zo’n 44.000 kilometer zat. En ook Dione werd vanaf ongeveer zo’n afstand vereeuwigd.

[ afbeelding ]
Links een close-up van Dione. Rechts Janus. Foto: NASA / JPL / Space Science Institute.

(scientias.nl)