W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ik weet niet of deze al voorbij is gekomen maar het is ook heel interessant om Andre Kuipers te volgen via Twitter (@astro_andre). Hij tweet (bijna) dagelijks foto's vanuit de ruimte.
10, 1 / 25, 0 / 50, 0 / 75, 0 / 100, 0 / 125, 0 / 150, 0 / 200, 0 / 250, 0 / 300, 0 / 350, 0 / 400, 0
Kun je specifieker zijn?quote:Op dinsdag 13 maart 2012 20:33 schreef KoningStoma het volgende:
Het deel waarbij er dingen compleet uit de lucht gegrepen worden.
quote:Op woensdag 14 maart 2012 01:59 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Foto van Andre Kuipers van 10 maart. Geweldig!
[ link | afbeelding ]
Over het zuiderlicht tussen Antarctica en Australie. by André Kuipers, on Flickr
wow!
Calm down, please!
Mooi hoor...
Venus en Jupiter in het westen aan de hemel als 2 lichten die de liefde bedrijven. Kijk je naar het oosten dan zie je de jaloerse Mars, zijn gezicht staat op oorlog.
Hemels aanzicht.
Venus en Jupiter in het westen aan de hemel als 2 lichten die de liefde bedrijven. Kijk je naar het oosten dan zie je de jaloerse Mars, zijn gezicht staat op oorlog.
Hemels aanzicht.
I feel kinda Locrian today
Zit ie al in de ruimte?!quote:
Ik weet niet of deze al voorbij is gekomen maar het is ook heel interessant om Andre Kuipers te volgen via Twitter (@astro_andre). Hij tweet (bijna) dagelijks foto's vanuit de ruimte.
Ik leef onder een steen...
14-03-2012
NASA brengt nieuwe hemelatlas uit
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft een nieuwe hemelatlas en -catalogus gepresenteerd die gebaseerd is op gegevens die in 2010 met de infraroodsatelliet WISE zijn verzameld. De catalogus omvat meer dan een half miljard sterren, sterrenstelsels en andere objecten.
In het jaar dat WISE de complete hemel in kaart bracht, zijn ruim 2,7 miljoen opnamen gemaakt op vier verschillende infraroodgolflengten. Dat leverde in totaal meer dan 15.000 gigabyte aan gegevens op. De eerste helft van deze gegevens werd in april 2011 gepresenteerd.
Veel van de sterren en sterrenstelsels die door WISE zijn vastgelegd, waren nog nooit eerder waargenomen. En dat heeft onder meer geleid tot de ontdekking van een extreem koele klasse van bruine dwergsterren, die zo ongeveer de temperatuur van het menselijk lichaam hebben. Dergelijke objecten zenden geen zichtbaar licht uit en zijn alleen op infraroodgolflengten waarneembaar.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
http://wise.ssl.berkeley.edu/gallery_images.html
(allesoversterrenkunde)
NASA brengt nieuwe hemelatlas uit
Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA heeft een nieuwe hemelatlas en -catalogus gepresenteerd die gebaseerd is op gegevens die in 2010 met de infraroodsatelliet WISE zijn verzameld. De catalogus omvat meer dan een half miljard sterren, sterrenstelsels en andere objecten.
In het jaar dat WISE de complete hemel in kaart bracht, zijn ruim 2,7 miljoen opnamen gemaakt op vier verschillende infraroodgolflengten. Dat leverde in totaal meer dan 15.000 gigabyte aan gegevens op. De eerste helft van deze gegevens werd in april 2011 gepresenteerd.
Veel van de sterren en sterrenstelsels die door WISE zijn vastgelegd, waren nog nooit eerder waargenomen. En dat heeft onder meer geleid tot de ontdekking van een extreem koele klasse van bruine dwergsterren, die zo ongeveer de temperatuur van het menselijk lichaam hebben. Dergelijke objecten zenden geen zichtbaar licht uit en zijn alleen op infraroodgolflengten waarneembaar.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
http://wise.ssl.berkeley.edu/gallery_images.html
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-03-2012
Laatste zonneminimum was echt ongewoon
Het recente minimum in de activiteit van de zon was ongebruikelijk diep en langdurig. Maar dat was niet de enige bijzonderheid van deze rustige periode. Analyse van variaties in het aardmagnetische veld laat zien dat er meer aan de hand was.
Wetenschappers meten sinds anderhalve eeuw de veranderingen die in het magnetische veld van onze planeet optreden. Die geomagnetische activiteit vertoont allerlei cyclische veranderingen, bijvoorbeeld eentje met een periode van 27 dagen die verband houdt met de rotatie van de zon.
Tijdens het recente zonneminimum, dat ruwweg duurde van 2006 tot 2010, werden ook variaties gemeten met perioden van bijna 7 en 9 dagen - niet alleen in het aardmagnetische veld, maar ook in het interplanetaire magneetveld en de zonnewind.
Een analyse van historische geomagnetische gegevens uit de periode 1868-2011 laat zien dat die snellere veranderingen in de 140 jaar vóór het recente zonneminimum niet voorkwamen. Volgens de wetenschappers die de analyse hebben gedaan, zou dat erop kunnen wijzen dat er een tijdelijke verstoring is opgetreden in de 'zonnedynamo' - het turbulente plasma in het inwendige van de zon dat het magnetische veld genereert.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Laatste zonneminimum was echt ongewoon
Het recente minimum in de activiteit van de zon was ongebruikelijk diep en langdurig. Maar dat was niet de enige bijzonderheid van deze rustige periode. Analyse van variaties in het aardmagnetische veld laat zien dat er meer aan de hand was.
Wetenschappers meten sinds anderhalve eeuw de veranderingen die in het magnetische veld van onze planeet optreden. Die geomagnetische activiteit vertoont allerlei cyclische veranderingen, bijvoorbeeld eentje met een periode van 27 dagen die verband houdt met de rotatie van de zon.
Tijdens het recente zonneminimum, dat ruwweg duurde van 2006 tot 2010, werden ook variaties gemeten met perioden van bijna 7 en 9 dagen - niet alleen in het aardmagnetische veld, maar ook in het interplanetaire magneetveld en de zonnewind.
Een analyse van historische geomagnetische gegevens uit de periode 1868-2011 laat zien dat die snellere veranderingen in de 140 jaar vóór het recente zonneminimum niet voorkwamen. Volgens de wetenschappers die de analyse hebben gedaan, zou dat erop kunnen wijzen dat er een tijdelijke verstoring is opgetreden in de 'zonnedynamo' - het turbulente plasma in het inwendige van de zon dat het magnetische veld genereert.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-03-2012
Jupitermaan Io geologisch in kaart gebracht
De United States Geological Survey heeft in samenwerking met planeetdeskundigen van het Planetary Science Institute in Tucson, Arizona, de eerste geologische kaart geproduceerd van de vulkanisch actieve Jupitermaan Io. In 1979 ontdekte de ruimtesonde Voyager 1 dat er op Io actieve zwavelvulkanen voorkomen, die aangedreven worden door de inwendige hitte van de Jupitermaan, opgewekt door de getijdenkrachten van de moederplaneet. In de jaren negentig werd Io opnieuw uitgebreid bestudeerd door de ruimtesonde Galileo.
Alle waarnemingen aan vulkanen, zwavelafzettingen, lavastromen enzovoort zijn nu na een uitvoerige geologische analyse op een kleurrijke manier in kaart gebracht, waarbij de geologen wel met een probleem werden geconfronteerd: door de enorme vulkanische activiteit van Io is het oppervlak aan voortdurende veranderingen onderhevig. Een ander belangrijk verschil met de meeste andere hemellichamen in het zonnestelsel is dat er op Io geen inslagkraters voorkomen - nieuwe kraters worden binnen de kortste keren 'uitgesit' door de grote activiteit van het oppervlak. De nieuwe kaart is in hoge resolutie te downloaden op de website van de USGS.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Jupitermaan Io geologisch in kaart gebracht
De United States Geological Survey heeft in samenwerking met planeetdeskundigen van het Planetary Science Institute in Tucson, Arizona, de eerste geologische kaart geproduceerd van de vulkanisch actieve Jupitermaan Io. In 1979 ontdekte de ruimtesonde Voyager 1 dat er op Io actieve zwavelvulkanen voorkomen, die aangedreven worden door de inwendige hitte van de Jupitermaan, opgewekt door de getijdenkrachten van de moederplaneet. In de jaren negentig werd Io opnieuw uitgebreid bestudeerd door de ruimtesonde Galileo.
Alle waarnemingen aan vulkanen, zwavelafzettingen, lavastromen enzovoort zijn nu na een uitvoerige geologische analyse op een kleurrijke manier in kaart gebracht, waarbij de geologen wel met een probleem werden geconfronteerd: door de enorme vulkanische activiteit van Io is het oppervlak aan voortdurende veranderingen onderhevig. Een ander belangrijk verschil met de meeste andere hemellichamen in het zonnestelsel is dat er op Io geen inslagkraters voorkomen - nieuwe kraters worden binnen de kortste keren 'uitgesit' door de grote activiteit van het oppervlak. De nieuwe kaart is in hoge resolutie te downloaden op de website van de USGS.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-03-2012
Messier 9 schittert in nieuwe foto
Hubble levert het meest gedetailleerde kiekje dat ooit van Messier 9 is gemaakt, af. En het schittert.
Messier 9 staat op een afstand van zo’n 25.000 lichtjaar van aarde en is met het blote oog niet te zien. Maar Hubble kan Messier 9 natuurlijk wel prima waarnemen en maakte er één van de beste foto’s ooit van.
Groter
Op de foto zijn zeker 250.000 sterren te zien. Als u het kiekje ziet, is het moeilijk te geloven dat Charles Messier – de ontdekker van Messier 9 – de bolvormige sterrenhoop ooit als een soort zwak schijnsel aan de hemel zag en deze onterecht aanzag voor een nevel.
Dankzij Hubble hebben we nu een beter beeld dan ooit van de sterrenhoop. Niet alleen zijn de sterren prima zichtbaar, ook de verschillen tussen de sterren zijn goed te zien. En wel aan de kleuren: de blauwere sterren zijn aanzienlijk warmer dan de rode.
Messier 9. Foto: ESA/NASA.
(Scientias)
Messier 9 schittert in nieuwe foto
Hubble levert het meest gedetailleerde kiekje dat ooit van Messier 9 is gemaakt, af. En het schittert.
Messier 9 staat op een afstand van zo’n 25.000 lichtjaar van aarde en is met het blote oog niet te zien. Maar Hubble kan Messier 9 natuurlijk wel prima waarnemen en maakte er één van de beste foto’s ooit van.
Groter
Op de foto zijn zeker 250.000 sterren te zien. Als u het kiekje ziet, is het moeilijk te geloven dat Charles Messier – de ontdekker van Messier 9 – de bolvormige sterrenhoop ooit als een soort zwak schijnsel aan de hemel zag en deze onterecht aanzag voor een nevel.
Dankzij Hubble hebben we nu een beter beeld dan ooit van de sterrenhoop. Niet alleen zijn de sterren prima zichtbaar, ook de verschillen tussen de sterren zijn goed te zien. En wel aan de kleuren: de blauwere sterren zijn aanzienlijk warmer dan de rode.
Messier 9. Foto: ESA/NASA.
(Scientias)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2012
Rechthoekig sterrenstelsel ontdekt
Met de Japanse 8,2-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea is bij toeval een merkwaardig rechthoekig sterrenstelsel ontdekt, dat wel wat weg heeft van een geslepen smaragd. Het gaat om het kleine dwergstelsel LEDA 074886, dat zich in de directe omgeving bevindt van het grotere stelsel NGC 1407, op 70 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Eridanus.
Op de bewerkte foto van het dwergsterrenstelsel is te zien dat zich in de kern een schijfvormige verdeling van voornamelijk jonge sterren bevindt. De onderzoekers denken dat de ongebruikelijke rechthoekige vorm in feite een zijaanzicht is van een min of meer cilindrische verdeling van oudere sterren - alsof je van opzij tegen een blikje tomatenpuree aankijkt.
Die verdeling van oudere sterren is mogelijk het gevolg van de botsing van twee kleinere spiraalstelsels. Bij die botsing zouden de sterren alle kanten op geslingerd zijn, terwijl het gas van de twee stelsels zich ophoopte in het centrum, waar vervolgens nieuwe sterren ontstonden in een mooie, afgeplatte schijf.
De ontdekking van het stelsel wordt op 1 mei gepubliceerd in The Astrophysical Journal .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Rechthoekig sterrenstelsel ontdekt
Met de Japanse 8,2-meter Subaru-telescoop op Mauna Kea is bij toeval een merkwaardig rechthoekig sterrenstelsel ontdekt, dat wel wat weg heeft van een geslepen smaragd. Het gaat om het kleine dwergstelsel LEDA 074886, dat zich in de directe omgeving bevindt van het grotere stelsel NGC 1407, op 70 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Eridanus.
Op de bewerkte foto van het dwergsterrenstelsel is te zien dat zich in de kern een schijfvormige verdeling van voornamelijk jonge sterren bevindt. De onderzoekers denken dat de ongebruikelijke rechthoekige vorm in feite een zijaanzicht is van een min of meer cilindrische verdeling van oudere sterren - alsof je van opzij tegen een blikje tomatenpuree aankijkt.
Die verdeling van oudere sterren is mogelijk het gevolg van de botsing van twee kleinere spiraalstelsels. Bij die botsing zouden de sterren alle kanten op geslingerd zijn, terwijl het gas van de twee stelsels zich ophoopte in het centrum, waar vervolgens nieuwe sterren ontstonden in een mooie, afgeplatte schijf.
De ontdekking van het stelsel wordt op 1 mei gepubliceerd in The Astrophysical Journal .
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-03-2012
Ontsnapte planeten bereiken recordsnelheden
Zeven jaar geleden ontdekten astronomen voor het eerst een ster die met een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur ons Melkwegstelsel verlaat. Deze ontdekking riep de vraag op of iets dergelijks ook met planeten zou kunnen gebeuren. Nieuw onderzoek laat zien dat deze vraag bevestigend kan worden beantwoord. Zulke planeten kunnen zelfs nóg grotere snelheden bereiken - tot wel 50 miljoen kilometer per uur oftewel bijna drie procent van de lichtsnelheid.
Deze hypersnelle planeten zouden op dezelfde manier ontstaan als de hypersnelle sterren. Als een dubbelster zich dicht in de buurt van een superzwaar zwart gat in het centrum van de Melkweg waagt, worden de beide sterren door de zwaartekracht uit elkaar getrokken. Het resultaat is dat de ene ster door het zwarte gat wordt ingevangen, terwijl de andere wordt weggeslingerd.
Bij het nieuwe onderzoek hebben de wetenschappers gekeken naar wat er gebeurt als er dicht om beide sterren één of twee planeten cirkelen. Computersimulaties laten zien dat de ontsnappende ster zijn planeten dan gewoon bij zich kan houden. Maar de planeten van de ingevangen ster worden met enorme kracht de interstellaire ruimte in geslingerd.
In de meeste gevallen bereikt zo'n ontsnapte planeet een snelheid van 10 tot 15 miljoen kilometer per uur. Onder ideale omstandigheden zou de planeet echter een aanzienlijk hogere snelheid kunnen meekrijgen. Met de huidige instrumenten kunnen zulke hypersnelle planeten overigens niet worden waargenomen. Daarvoor zijn ze te zeldzaam, te donker en te ver weg.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ontsnapte planeten bereiken recordsnelheden
Zeven jaar geleden ontdekten astronomen voor het eerst een ster die met een snelheid van enkele miljoenen kilometers per uur ons Melkwegstelsel verlaat. Deze ontdekking riep de vraag op of iets dergelijks ook met planeten zou kunnen gebeuren. Nieuw onderzoek laat zien dat deze vraag bevestigend kan worden beantwoord. Zulke planeten kunnen zelfs nóg grotere snelheden bereiken - tot wel 50 miljoen kilometer per uur oftewel bijna drie procent van de lichtsnelheid.
Deze hypersnelle planeten zouden op dezelfde manier ontstaan als de hypersnelle sterren. Als een dubbelster zich dicht in de buurt van een superzwaar zwart gat in het centrum van de Melkweg waagt, worden de beide sterren door de zwaartekracht uit elkaar getrokken. Het resultaat is dat de ene ster door het zwarte gat wordt ingevangen, terwijl de andere wordt weggeslingerd.
Bij het nieuwe onderzoek hebben de wetenschappers gekeken naar wat er gebeurt als er dicht om beide sterren één of twee planeten cirkelen. Computersimulaties laten zien dat de ontsnappende ster zijn planeten dan gewoon bij zich kan houden. Maar de planeten van de ingevangen ster worden met enorme kracht de interstellaire ruimte in geslingerd.
In de meeste gevallen bereikt zo'n ontsnapte planeet een snelheid van 10 tot 15 miljoen kilometer per uur. Onder ideale omstandigheden zou de planeet echter een aanzienlijk hogere snelheid kunnen meekrijgen. Met de huidige instrumenten kunnen zulke hypersnelle planeten overigens niet worden waargenomen. Daarvoor zijn ze te zeldzaam, te donker en te ver weg.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Niks bijzonders zou je denken, gewoon wat sterren.
Nee dit zijn STERRENSTELSELS.
20.000 maar liefs! Edit: correctie: 200.000!
"And this picture is still just a tiny piece of it: it’s 1.2 x 1.5 degrees in size, which means it’s only 0.004% of the sky!"
http://blogs.discovermaga(...)thats-full-galaxies/
Ik kan er zelf met m'n hoofd gewoon niet bij. Ik vraag me af of je uberhaupt ooit een ander sterrenstelsel kan bereiken of dat dat vrijwel onmogelijk is. En je waarschijnlijk altijd vast zit in je eigen sterrenstelsel. De afstand tussen sterren in onze eigen melkweg is al onvoorstelbaar, maar de afstanden tussen sterrenstelsels zelf?
Laten we eerst maar eens onze dichtstbijzijnde ster bezoeken
[ Bericht 2% gewijzigd door Eyjafjallajoekull op 24-03-2012 17:10:16 ]
Opgeblazen gevoel of winderigheid? Zo opgelost met Rennie!
Misschien niet de juiste plek voor deze vraag maar kan iemand mij wat docu's voor de eenvoudige mens aanbevelen? Ik krijg er namelijk maar geen genoeg van...
Al gezien:
-Cosmos
-Elegant Universe
-Fabric of the Cosmos
-Into the Universe
-Space
-Through the Wormhole
-History Channel's The Universe (s1t/m4)
-Stephen Hawking's Universe
-Wonders of the Solar System
-Wonders of the Universe
Al gezien:
-Cosmos
-Elegant Universe
-Fabric of the Cosmos
-Into the Universe
-Space
-Through the Wormhole
-History Channel's The Universe (s1t/m4)
-Stephen Hawking's Universe
-Wonders of the Solar System
-Wonders of the Universe
quote:ESO: Miljarden 'leefbare' superaardes in Melkweg
Een nieuw resultaat van ESO's 'planetenzoeker' HARPS laat zien dat er in de leefbare zones rond zwakke rode sterren in de Melkweg tientallen miljarden rotsachtige planeten te vinden zijn die niet veel groter zijn dan de aarde. Op deze superaardes is wellicht vloeibaar water. Honderd ervan bevinden zich op minder dan dertig lichtjaar van de zon.
'Onze nieuwe waarnemingen met HARPS geven aan dat bij ongeveer 40 procent van alle rode dwergsterren een superaarde in de leefbare zone cirkelt', zegt Xavier Bonfils. De leefbare zone is de gordel waarbinnen vloeibaar water op een planeetoppervlak kan voorkomen.
Bonfils leidt een internationaal onderzoeksteam dat zes jaar waarnemingen deed met de HARPS-spectrograaf, een 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht 'La Silla' in Chili.
'Nu we weten dat er bij nabije rode dwergen veel superaardes te vinden zijn, moeten we er meer van kunnen opsporen. Naar verwachting zullen sommige van deze planeten tijdens elke omloop eventjes voor hun moederster langs bewegen - dat biedt de spannende mogelijkheid om de atmosfeer van de planeet te onderzoeken en naar tekenen van leven te zoeken', zegt mede-teamlid Xavier Delfosse enthousiast.
Gliese 667 Cc
Tot nu toe werden negen superaardes, planeten die één tot tien keer zo zwaar zijn als de aarde, opgespoord, waarvan zich twee binnen de leefbare zones van de sterren Gliese 581 en Gliese 667 C bevinden.
Een van de planeten die bij de HARPS-survey van rode dwergen is opgespoord, is Gliese 667 Cc. Hoewel de planeet meer dan vier keer zo zwaar is als de aarde, vertoont hij van alle tot nu toe ontdekte exoplaneten de sterkste overeenkomst. De omstandigheden op zijn oppervlak maken de aanwezigheid van vloeibaar water zeker mogelijk. Na Gliese 581d - aangekondigd in 2007 en bevestigd in 2009 - is dit de tweede superaarde die bij deze HARPS-survey in de leefbare zone van een rode dwerg is ontdekt.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
29-03-2012
Nieuwe Melkwegfoto toont meer dan een miljard sterren
Een internationaal team van astronomen heeft een reusachtige fotocollage van de Melkweg samengesteld, waarop meer dan een miljard sterren te zien zijn. Het kleurenpanorama wordt donderdag 29 maart gepresenteerd tijdens een gezamenlijke bijeenkomst van Britse en Duitse astronomen in Manchester.
Aan de totstandkoming van de foto is tien jaar gewerkt door wetenschappers uit Europa en Chili. Daarbij zijn gegevens gebruikt van de UK Infrared Telescope op Hawaï en ESO's VISTA-surveytelescoop in Chili. Er is voor deze telescopen gekozen omdat zij opnamen in het nabij-infrarood kunnen maken - een golflengtegebied waarin de stofwolken tussen de sterren tamelijk transparant zijn.
Helemaal compleet is de foto nog niet: hier en daar zitten er nog wat 'gaten' in. Maar desondanks geeft hij een goede indruk van het centrale vlak van ons Melkwegstelsel, waarvan de vorm wel wordt vergeleken met twee ruggelings op elkaar gelegde gebakken eieren met een (donkere) vulling daartussen.
Wie dat wil kan het volledige panorama van 39.300 bij 3750 pixels downloaden (let op: het bestand is 304 MB groot), maar ook online inzoomen op verschillende delen van de foto.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe Melkwegfoto toont meer dan een miljard sterren
Een internationaal team van astronomen heeft een reusachtige fotocollage van de Melkweg samengesteld, waarop meer dan een miljard sterren te zien zijn. Het kleurenpanorama wordt donderdag 29 maart gepresenteerd tijdens een gezamenlijke bijeenkomst van Britse en Duitse astronomen in Manchester.
Aan de totstandkoming van de foto is tien jaar gewerkt door wetenschappers uit Europa en Chili. Daarbij zijn gegevens gebruikt van de UK Infrared Telescope op Hawaï en ESO's VISTA-surveytelescoop in Chili. Er is voor deze telescopen gekozen omdat zij opnamen in het nabij-infrarood kunnen maken - een golflengtegebied waarin de stofwolken tussen de sterren tamelijk transparant zijn.
Helemaal compleet is de foto nog niet: hier en daar zitten er nog wat 'gaten' in. Maar desondanks geeft hij een goede indruk van het centrale vlak van ons Melkwegstelsel, waarvan de vorm wel wordt vergeleken met twee ruggelings op elkaar gelegde gebakken eieren met een (donkere) vulling daartussen.
Wie dat wil kan het volledige panorama van 39.300 bij 3750 pixels downloaden (let op: het bestand is 304 MB groot), maar ook online inzoomen op verschillende delen van de foto.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Alleen al in de Melkweg. Laat staan in alle andere ontelbare sterrenstelsels. onvoorstelbaar.quote:
Op
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
quote:New 'life in space' hope after billions of 'habitable planets' found in Milky Way
Researchers discovered that at least 100 of the ''super-Earths'' may be on our galactic doorstep, at distances of less than 30 light years, or about 180 trillion miles, from the sun.
Astronomers say the findings were made after conducting a survey of red dwarf stars, which account for about four in five stars in the Milky Way.
They calculate that around 40 per cent of red dwarfs have a rocky planet not much bigger than Earth orbiting the ''habitable zone'', in which liquid surface water can exist.
Scientists say that where there is water, there also could be life although they add that being in the habitable zone is no guarantee that life has evolved on a planet.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
30-03-2012
Mooie foto van sproeiers op ijzig maantje
Cassini heeft een prachtige foto gemaakt van het sproeiende maantje van Saturnus: het ijzige Enceladus.
Sproeiers op Enceladus. Foto: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Op de foto zien we de zuidpool van Enceladus. Waterijs en waterdamp verlaat hier de poolregio. Een deel ervan komt rondom Saturnus terecht en beregent de planeet. Dat is heel bijzonder: voor zover bekend is Enceladus het enige hemellichaam dat een ander hemellichaam beregent.
Nadat Cassini de foto gemaakt had, naderde deze Enceladus nog verder. Het doel? De samenstelling van hetgeen Enceladus sproeit vaststellen. Hiervoor naderde Cassini het maantje tot de afstand tussen de twee slechts 74 kilometer bedroeg.
Nadat ook die metingen achter de rug waren, maakte Cassini ook nog een foto van het kleine maantje Janus en de maan Dione. De foto’s werden gemaakt terwijl tussen Cassini en Janus een afstand van zo’n 44.000 kilometer zat. En ook Dione werd vanaf ongeveer zo’n afstand vereeuwigd.
Links een close-up van Dione. Rechts Janus. Foto: NASA / JPL / Space Science Institute.
(scientias.nl)
Mooie foto van sproeiers op ijzig maantje
Cassini heeft een prachtige foto gemaakt van het sproeiende maantje van Saturnus: het ijzige Enceladus.
Sproeiers op Enceladus. Foto: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Op de foto zien we de zuidpool van Enceladus. Waterijs en waterdamp verlaat hier de poolregio. Een deel ervan komt rondom Saturnus terecht en beregent de planeet. Dat is heel bijzonder: voor zover bekend is Enceladus het enige hemellichaam dat een ander hemellichaam beregent.
Nadat Cassini de foto gemaakt had, naderde deze Enceladus nog verder. Het doel? De samenstelling van hetgeen Enceladus sproeit vaststellen. Hiervoor naderde Cassini het maantje tot de afstand tussen de twee slechts 74 kilometer bedroeg.
Nadat ook die metingen achter de rug waren, maakte Cassini ook nog een foto van het kleine maantje Janus en de maan Dione. De foto’s werden gemaakt terwijl tussen Cassini en Janus een afstand van zo’n 44.000 kilometer zat. En ook Dione werd vanaf ongeveer zo’n afstand vereeuwigd.
Links een close-up van Dione. Rechts Janus. Foto: NASA / JPL / Space Science Institute.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Inderdaad mooie foto's.
* Heatseeker blijft dit topic op de voet volgen
Keep it going ExperimentalFrentalMental.
* Heatseeker blijft dit topic op de voet volgen
Keep it going ExperimentalFrentalMental.
Beter 1 vogel in de hand, dan geen hand.
In oktober 2015 zal Cassini nog lager gaan dan nu...quote:
30-03-2012
Mooie foto van sproeiers op ijzig maantje
[ afbeelding ]
Cassini heeft een prachtige foto gemaakt van het sproeiende maantje van Saturnus: het ijzige Enceladus.
[ afbeelding ]
Sproeiers op Enceladus. Foto: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute.
Op de foto zien we de zuidpool van Enceladus. Waterijs en waterdamp verlaat hier de poolregio. Een deel ervan komt rondom Saturnus terecht en beregent de planeet. Dat is heel bijzonder: voor zover bekend is Enceladus het enige hemellichaam dat een ander hemellichaam beregent.
Nadat Cassini de foto gemaakt had, naderde deze Enceladus nog verder. Het doel? De samenstelling van hetgeen Enceladus sproeit vaststellen. Hiervoor naderde Cassini het maantje tot de afstand tussen de twee slechts 74 kilometer bedroeg.
Nadat ook die metingen achter de rug waren, maakte Cassini ook nog een foto van het kleine maantje Janus en de maan Dione. De foto’s werden gemaakt terwijl tussen Cassini en Janus een afstand van zo’n 44.000 kilometer zat. En ook Dione werd vanaf ongeveer zo’n afstand vereeuwigd.
[ afbeelding ]
Links een close-up van Dione. Rechts Janus. Foto: NASA / JPL / Space Science Institute.
(scientias.nl)
Hij zal dan tot op een hoogte van 25 KM dalen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
30-03-2012
Sterrenstelsels vertonen grootschalige gaskringloop
Met de Keck-telescoop op Hawaii is ontdekt dat sterrenstelsels niet alleen grote hoeveelheden gas de ruimte in blazen, maar dat een aanzienlijk deel van dat gas later ook weer terugvalt, het stelsel in. Die grootschalige gaskringloop vormt een verklaring voor een nijpend probleem in de sterrenkunde.
In sterrenstelsels zoals ons eigen Melkwegstelsel wordt naar schatting per jaar één zonsmassa aan interstellair gas omgezet in sterren. Maar de hoeveelheid interstellair gas in het Melkwegstelsel is onvoldoende om dat tempo miljarden jaren lang vol te houden. Voor andere sterrenstelsels geldt iets soortgelijks.
Dat raadsel wordt door de nieuwe waarnemingen (aan tientallen stelsels op 5 tot 8 miljard lichtjaar afstand van de aarde) opgelost. Het komt erop neer dat niet al het 'bouwmateriaal' voor nieuwe sterren zich in het betreffende sterrenstelsel bevindt; op elk moment bevindt misschien wel de helft van het gas zich tijdelijk op redelijk grote afstanden buiten het stelsel.
Gas wordt een stelsel uitgeblazen door onder andere supernova-explosies en krachtige sterrenwinden. De nieuwe waarnemingen laten zien dat het weggeblazen gas in veel gevallen niet de zogeheten ontsnappingssnelheid bereikt, en dat het na verloop van tijd dus weer terugvalt.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Sterrenstelsels vertonen grootschalige gaskringloop
Met de Keck-telescoop op Hawaii is ontdekt dat sterrenstelsels niet alleen grote hoeveelheden gas de ruimte in blazen, maar dat een aanzienlijk deel van dat gas later ook weer terugvalt, het stelsel in. Die grootschalige gaskringloop vormt een verklaring voor een nijpend probleem in de sterrenkunde.
In sterrenstelsels zoals ons eigen Melkwegstelsel wordt naar schatting per jaar één zonsmassa aan interstellair gas omgezet in sterren. Maar de hoeveelheid interstellair gas in het Melkwegstelsel is onvoldoende om dat tempo miljarden jaren lang vol te houden. Voor andere sterrenstelsels geldt iets soortgelijks.
Dat raadsel wordt door de nieuwe waarnemingen (aan tientallen stelsels op 5 tot 8 miljard lichtjaar afstand van de aarde) opgelost. Het komt erop neer dat niet al het 'bouwmateriaal' voor nieuwe sterren zich in het betreffende sterrenstelsel bevindt; op elk moment bevindt misschien wel de helft van het gas zich tijdelijk op redelijk grote afstanden buiten het stelsel.
Gas wordt een stelsel uitgeblazen door onder andere supernova-explosies en krachtige sterrenwinden. De nieuwe waarnemingen laten zien dat het weggeblazen gas in veel gevallen niet de zogeheten ontsnappingssnelheid bereikt, en dat het na verloop van tijd dus weer terugvalt.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-04-2012
ASTRON en IBM gaan samen op zoek naar de oorsprong van het heelal
ASTRON, het Nederlands instituut voor radioastronomie, en IBM hebben vandaag aangekondigd zeker vijf jaar te gaan samenwerken aan onderzoek naar extreem snelle, energiezuinige computersystemen op exaschaal. Deze computersystemen maken het mogelijk om de gigantische hoeveelheid aan informatie van radiotelescopen te lezen, opslaan en analyseren. De samenwerking, waarmee een bedrag van 32,9 miljoen euro is gemoeid, staat in het teken van de internationale Square Kilometre Array (SKA), de volgende generatie radiotelescoop, die in 2024 klaar moet zijn. De telescoop kan straling uit het heelal waarnemen die meer vertelt over zijn oorsprong. Volgens schattingen van onderzoekers is er voor het aansturen van de telescoop een verwerkingskracht nodig die gelijk staat aan die van een miljard computers.
In een nieuw op te richting 'Center for Exascale Technology' in Drenthe gaan wetenschappers en ingenieurs hoogstaand onderzoek uitvoeren naar energiezuiniger computergebruik met behulp van geavanceerde versnellers en 3D-gestapelde chips. Daarnaast doen ze onderzoek naar nieuwe optische verbindingstechnieken, high-performance opslagsystemen en 'nanophotonics' (het bestuderen van het gedrag van licht, op nanoschaal) om de overdracht van grote hoeveelheden gegevens te optimaliseren. De samenwerking vindt plaats met financiële steun van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en de Provincie Drenthe.
(allesoversterrenkunde)
ASTRON en IBM gaan samen op zoek naar de oorsprong van het heelal
ASTRON, het Nederlands instituut voor radioastronomie, en IBM hebben vandaag aangekondigd zeker vijf jaar te gaan samenwerken aan onderzoek naar extreem snelle, energiezuinige computersystemen op exaschaal. Deze computersystemen maken het mogelijk om de gigantische hoeveelheid aan informatie van radiotelescopen te lezen, opslaan en analyseren. De samenwerking, waarmee een bedrag van 32,9 miljoen euro is gemoeid, staat in het teken van de internationale Square Kilometre Array (SKA), de volgende generatie radiotelescoop, die in 2024 klaar moet zijn. De telescoop kan straling uit het heelal waarnemen die meer vertelt over zijn oorsprong. Volgens schattingen van onderzoekers is er voor het aansturen van de telescoop een verwerkingskracht nodig die gelijk staat aan die van een miljard computers.
In een nieuw op te richting 'Center for Exascale Technology' in Drenthe gaan wetenschappers en ingenieurs hoogstaand onderzoek uitvoeren naar energiezuiniger computergebruik met behulp van geavanceerde versnellers en 3D-gestapelde chips. Daarnaast doen ze onderzoek naar nieuwe optische verbindingstechnieken, high-performance opslagsystemen en 'nanophotonics' (het bestuderen van het gedrag van licht, op nanoschaal) om de overdracht van grote hoeveelheden gegevens te optimaliseren. De samenwerking vindt plaats met financiële steun van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en de Provincie Drenthe.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2012
NASA's 'planetenspeurder' krijgt minstens twee jaar respijt
De teams achter NASA's belangrijkste ruimteonderzoeksmissies kunnen opgelucht ademhalen: alle negen missies hebben de tweejaarlijkse 'Senior Review' doorstaan. Bij eerdere reviews werd de geldkraan voor de zwakste missies dichtgedraaid, maar ditmaal had de reviewcommissie lovende woorden voor het huidige arsenaal aan satellieten.
Vooral voor de leiding van de Kepler-missie, die naar planeten buiten ons zonnestelsel zoekt, zag het er een tijdje somber uit. Maar ook voor deze satelliet is er toekomst: zijn missie is verlengd tot en met 2016. Voorlopig althans, want in 2014 is de volgende Senior Review.
Slechts enkele van de doorgelichte ruimteonderzoeksmissies hebben bij deze review wat kleerscheuren opgelopen. Zo krijgt de missie van de gammasatelliet Fermi vanaf 2014 te maken met een bezuiniging van tien procent per jaar, en zal voor infaroodsatelliet Spitzer naar alle waarschijnlijkheid in 2015 het doek vallen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
NASA's 'planetenspeurder' krijgt minstens twee jaar respijt
De teams achter NASA's belangrijkste ruimteonderzoeksmissies kunnen opgelucht ademhalen: alle negen missies hebben de tweejaarlijkse 'Senior Review' doorstaan. Bij eerdere reviews werd de geldkraan voor de zwakste missies dichtgedraaid, maar ditmaal had de reviewcommissie lovende woorden voor het huidige arsenaal aan satellieten.
Vooral voor de leiding van de Kepler-missie, die naar planeten buiten ons zonnestelsel zoekt, zag het er een tijdje somber uit. Maar ook voor deze satelliet is er toekomst: zijn missie is verlengd tot en met 2016. Voorlopig althans, want in 2014 is de volgende Senior Review.
Slechts enkele van de doorgelichte ruimteonderzoeksmissies hebben bij deze review wat kleerscheuren opgelopen. Zo krijgt de missie van de gammasatelliet Fermi vanaf 2014 te maken met een bezuiniging van tien procent per jaar, en zal voor infaroodsatelliet Spitzer naar alle waarschijnlijkheid in 2015 het doek vallen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
10-04-2012
Wetenschappers zien ‘iets nieuws’ op de zon
NASA-wetenschappers hebben iets nieuws gevonden op de zon: coronale cellen. Deze coronale cellen bevinden zich in de atmosfeer van de zon en kunnen het beste vergeleken worden met kaarsjes op een verjaardagstaart.
Wetenschapper Neil Sheeley van het Naval Research Laboratory in Washington keek naar foto’s van de zon, gemaakt door het Solar Dynamics Observatorium. Hij trof een bijzondere reeks cellen aan in de atmosfeer van de zon, oftewel de corona. De cellen leken sterk op de cellen op het oppervlak van de zon. Ze hadden een heldere kern en donkere randen.
Sheeley besprak zijn vondst met collega’s en al snel werden verschillende belangrijke zonneobservatoria ingeschakeld om de vreemde cellen nader te bestuderen. Uit het onderzoek blijkt nu dat de cellen inderdaad ‘iets nieuws’ zijn. De cellen worden voortaan ‘coronale cellen’ genoemd.
Verjaardagskaarsjes?
De coronale cellen bevinden zich in coronale gaten. Dit zijn relatief koude gebieden in vergelijking met de corona. “We denken dat coronale cellen vlammen zijn die omhoog schieten, zoals kaarsen op een verjaardagstaart”, legt Sheeley uit in het persbericht op de website van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. “Van de zijkant zien ze eruit als vlammen, maar van bovenaf lijken het net cellen.” Dit is goed te zien op de foto rechts. De bovenste foto’s zijn gemaakt van boven. Hierdoor hebben de coronale cellen een celachtige structuur. Op de onderste foto’s lijken de coronale cellen juist op vlammen.
De coronale cellen gedragen zich raar. Soms verdwijnen ze voor altijd, alsof iemand het kaarsje uitblaast. Maar het komt ook voor dat de cellen plotseling weer verschijnen. De grote vraag is: wat steekt de kaars aan?
Meer onderzoek
Wetenschappers denken dat de coronale cellen zichtbaar zijn als magnetische velden gesloten zijn en niet zichtbaar zijn als de magnetische velden open zijn. Er is echter meer onderzoek nodig om meer te weten te komen over deze bijzondere structuren.
(scientias.nl)
Wetenschappers zien ‘iets nieuws’ op de zon
NASA-wetenschappers hebben iets nieuws gevonden op de zon: coronale cellen. Deze coronale cellen bevinden zich in de atmosfeer van de zon en kunnen het beste vergeleken worden met kaarsjes op een verjaardagstaart.
Wetenschapper Neil Sheeley van het Naval Research Laboratory in Washington keek naar foto’s van de zon, gemaakt door het Solar Dynamics Observatorium. Hij trof een bijzondere reeks cellen aan in de atmosfeer van de zon, oftewel de corona. De cellen leken sterk op de cellen op het oppervlak van de zon. Ze hadden een heldere kern en donkere randen.
Sheeley besprak zijn vondst met collega’s en al snel werden verschillende belangrijke zonneobservatoria ingeschakeld om de vreemde cellen nader te bestuderen. Uit het onderzoek blijkt nu dat de cellen inderdaad ‘iets nieuws’ zijn. De cellen worden voortaan ‘coronale cellen’ genoemd.
Verjaardagskaarsjes?
De coronale cellen bevinden zich in coronale gaten. Dit zijn relatief koude gebieden in vergelijking met de corona. “We denken dat coronale cellen vlammen zijn die omhoog schieten, zoals kaarsen op een verjaardagstaart”, legt Sheeley uit in het persbericht op de website van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. “Van de zijkant zien ze eruit als vlammen, maar van bovenaf lijken het net cellen.” Dit is goed te zien op de foto rechts. De bovenste foto’s zijn gemaakt van boven. Hierdoor hebben de coronale cellen een celachtige structuur. Op de onderste foto’s lijken de coronale cellen juist op vlammen.
De coronale cellen gedragen zich raar. Soms verdwijnen ze voor altijd, alsof iemand het kaarsje uitblaast. Maar het komt ook voor dat de cellen plotseling weer verschijnen. De grote vraag is: wat steekt de kaars aan?
Meer onderzoek
Wetenschappers denken dat de coronale cellen zichtbaar zijn als magnetische velden gesloten zijn en niet zichtbaar zijn als de magnetische velden open zijn. Er is echter meer onderzoek nodig om meer te weten te komen over deze bijzondere structuren.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
