Miles Kane #2

quote:

Op maandag 13 juni 2011 22:19 schreef Aisumasen het volgende:
[..]

Dit weekend 2 keer als voorprogramma van Arctic Monkeys gezien in Sheffield. 9de keer. Ik blijf het maar zeggen: hij heeft zichzelf wederom weten te overtreffen. Wat. Een. Podiumpresentatie. Geen zorgen, komt ergens nog wel een uitgebreider verslag van beide avonden.

Die laatste zin blijft staan. Maar tot die tijd somt dit de optredens op:

quote:

Op maandag 13 juni 2011 22:33 schreef Aisumasen het volgende:
Zoiets uit m'n hoofd, volgorde kan incorrect zijn:

Better Left Invisible
Kingcrawler
My Fantasy
Rearrange
Quicksand
Counting Down The Days
Telepathy
Colour Of The Trap
Come Closer
Hey Bulldog
Inhaler

't is correct. Voor de statistieken .

Ah, da's waar ook! Jammer dat je er niet bij bent. Begin het nu pas beetje te beseffen hoe vet het is dat hij in Bitterzoet staat. Maar je hebt donderdag om naar uit te kijken.

Eens, hopelijk blijft het hippe Amsterdamse publiek weg, en wordt het net zo'n dampend feest als in Sheffield. Wat me er aan doet denken dat ik daar nog wat woorden over ga opschrijven.

Kijk, jij snapt de grap ondertussen .

Ach, heb jullie de setlist gegeven toch ?

12de keer dat ik hem in het wild zie morgen .

4 keer Rascals, 2 keer TLSP, 2 'off duty' bezichtigingen in Londen vorig jaar, en de 4de keer solo. Begin er veel zin in te krijgen, terugkijkend naar de beelden van Sheffield.

quote:

Op maandag 20 juni 2011 17:14 schreef AMDB het volgende:
Naja, ik ben morgen dus te herkennen aan halflang blond haar, in het gezelschap van een blond meisje en een jongen die hevig notities in z'n aantekeningenblok aan het maken is

ROFL.

Fragment uit De Avonturen Uit Sheffield:

[..] Gelukkig werd er al gauw ruimte gemaakt door de bekende crew inclusief Big Nige (wat misschien geen verrassing is gezien de connecties) in afwachting van het moment waar ik al tijden naar uitkeek: de show van Miles Kane. Het was nog steeds niet donker, maar je merkte aan alles dat toen de lichten in de tent uitgingen en Kane's (niet te verwarren met...) uitvoering van "Our Man Flint" over de PA schalde dat het tijd was voor het echte werk. Wat een opkomst, en wat een receptie van het publiek. Miles deed z'n pose, armen in de lucht, oorverdovend gejoel, afkeurend kijkend naar de bekers vloeistof die iets te ver richting podium doorschoten. "Good evening Sheffffield!! Here we FUCKING GOOO!" Lennon-ode "Better Left Invisible" zet de toon als geen enkele andere song. Zo stoer, zo veel bravoure, zo zelfverzekerd. Het kon niet meer stuk. Of toch wel, toen al in het intro crew op het podium verscheen, en langzaam de bas van stotterend naar stervend ging, en Miles er nog voor het tweede couplet een einde aan maakte. Vernietigend voor welke artiest dan ook, zeker in het intro. Hele momentum weg. Maar Miles bleef rechtop, gitaar feedback, en roepend: "Ok, we're gonna sort the bass out... And then we're gonna blow the FOOKIN' ROOF OFF!". Miles hield het publiek bezig, wat in afwachting klappend in de maat de spanningsboog in stand wist te houden. En opnieuw: "Ok, here we fucking go, Sheffield!!", waarna de opening alsnog werd afgemaakt. Hij kreeg de energie dubbel terug.

Die gebruikelijke energie die we van hem gewend zijn, wat zelfs "Kingcrawler" vroeg in de set wist goed te maken. Maar de technische problemen waren nog niet voorbij. Het werd de ultieme beproeving, want tijdens "My Fantasy" was het gelijk weer mis. Miles keek benauwd terwijl hij het intro speelde, want zijn gitaar leek verwisseld met die van Jamie (sorry, laatste keer). Bij de korte break tijdens zijn zang in het couplet probeerde hij de schade te beperken en te stemmen, maar tevergeefs. Hij deed z'n instrument af, kreeg 3 woorden ruimte om te klagen bij z'n roadie, en wikkelde daarna de microfoon los van z'n standaard, en croonde zijn weg door de rest van het nummer. "Solo!" (.....) Nu had hij de ruimte om elke "youuuuu" te wijzen naar de dames, wat hij als een buitenkansje aangreep. Wat een baas. Niets meer dan lof over de manier waarop hij omging met deze onaangename verrassing. Het haalde de vaart uit de set, maar het kreeg wel een bijzonder randje op deze manier.

"Rearrange" sloeg in als een bom, de hele tent zong de riff in het intro mee, waar Miles gretig gebruik van maakte door in de pre-chorus weg te lopen van de microfoon, en heel Don Valley Bowl "let it out, let it out" te laten zingen, alleen terugkomend op z'n plek voor elke inleidende "ahhhww". "Quicksand" erachteraan, en hij bewees des te meer waarom hij een van de meest interessante recente acts van de afgelopen tijd is. Nu kon echt niets meer mis gaan. Of toch wel? "Counting Down The Days" kwam, waardoor hij onmiddellijk gestraft werd, en weer een nummer zonder gitaar moest doorbrengen. Het wou maar niet ophouden met het ongeluk. Ergens later kwam zelfs die oude sonic blue Fender Telecaster weer uit de kast, die ik hem echt niet meer heb zien bespelen sinds de zomer van 2008, als ik het goed heb.

De interactie en de daadkracht was inmiddels overgeslagen op het publiek, wat ondertussen in een voetbal-stadion was veranderd. "Yorkshire, Yorkshire, Yorkshire!". Niet dat Miles kon antwoorden of meedoen met dat laatste, maar toch... Mooi rustpuntje in de set bij "Telepathy", waarop hij het semi-akoestische "Colour Of The Trap" opdroeg aan zijn "best mate", Alex Turner. Ik fronste mijn wenkbrauw. Toch, wat een versie, het getuigt van een heleboel overtuigingskracht als je een aangeschoten festival-tent vol met 'Friday lads' geconcentreerd weet te krijgen bij zo'n intiem nummer. Indrukwekkend. Rock and roll-intro, en daarna de eerste tonen van "Come Closer", niemand stond meer op zijn plek. Dit werd weer een meezinger voor het publiek. Hij komt wel echt tot zijn recht op de festivals. "Ahhh, woooh, ahhh, woooh", geen wonder dat het publiek uit volle borst meezong. Gitaar in de lucht, Lennon-schreeuwtjes, dít is een anthem. Hij eindigde in een laatste adrenaline-stoot, want door in "Hey Bulldog", de fenomenale uitvoering van de Beatles-klassieker, en "Inhaler" als afsluiter. Denk dat de tent daarna op een andere plek stond, en het hoofdprogramma moest nog beginnen.