(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 21

Voor mijn gevoel zit ik er al langer in dan jullie . Nadeel van het meelezen, dan denk ik dat jullie op miraculeuze wijze ook kunnen lezen wat ik allemaal denk .

Met F gaat het op en af, we hebben heftige tijden gehad en dat zijn het eigenlijk nog. Het is een heerlijk kind, maar met hele heftige agressieve buien en een bijna niet te realiseren behoefte aan structuur en duidelijkheid. Diagnose is Asperger met een motorische handicap daarbij.
Dit jaar een fantastische leerkracht getroffen, dat scheelt enorm moet ik zeggen, maar ik ben nu wel bezig om eea in gang te zetten qua hulp. Het is voor Jongste bijna niet meer te doen en F wordt steeds groter en sterker dus dat word voor mij ook steeds lastiger.

Leah! Ik had je liever op een andere plek terug willen zien. Een fantastische leerkracht helpt enorm, maar voor Job was het dit jaar niet voldoende.

Ik heb het allemaal gelezen Livelink, Job en F liggen wat dat betreft heel dicht bij elkaar. Ik weet ook niet of F het redt hoor, op het reguliere onderwijs. Ik bekijk het maar van dag tot dag.... en van jaar tot jaar en van leerkracht tot leerkracht.

Twijfel

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

Uit Storm in mijn hoofd van Arwin Wels

Uit datzelfde blog wat ik al noemde....

quote:

Op dinsdag 17 mei 2011 00:09 schreef LeahReturns het volgende:
Twijfel

Soms gaat het heel moeizaam
Loopt er weer van alles mis
En is het duidelijk merkbaar
Dat hij toch echt heel anders is

Soms gedraagt hij zich voorbeeldig
Is hij aardig en sociaal
Dan slaat direct de twijfel toe
Overdrijven we het allemaal?

Is het niet gewoon een fase?
Of de leeftijd of zoiets?
Zijn we wel verstandig bezig?
Of mankeert hij misschien niets?

Ik weet wel dat hij anders is
Maar mijn hart wil er niet aan
Hoe zeker ik het soms ook weet
De twijfel blijft bestaan

Uit Storm in mijn hoofd van Arwin Wels

Uit datzelfde blog wat ik al noemde....

Dit gedicht slaat de spijker op zijn kop! En zelfs nu we de bevestiging hebben gekregen, twijfel ik soms nog tegen beter weten in. En het moeilijke is ook nog dat J. en ik op verschillende momenten twijfelen.

Zooooo dat is herkenbaar

quote:

Op dinsdag 17 mei 2011 07:50 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Zooooo dat is herkenbaar

Dit.

Heel herkenbaar idd.

Kindjes uit de klas merken soms ook wel dat Kim anders is. Ik hoor wel eens dat Kim soms een beetje gek en raar doet. En dat ze veel dingen (nog) niet kan wat de hele klas wel kan. Maar gelukkig is ze ook wel lief, leuk en grappig.

Morgen hebben we gezinsdag bij Boddaert. Tyler en ik gaan dan mee. We gaan daar dan ook lunchen en spelletjes doen. Ik ben benieuwd!
De rupsenclub (sova) gaat steeds beter. Ze zijn erg met emoties bezig en ze lijkt het wat beter te begrijpen.

Geweldige site Leah, ik blijf er lezen....

Ik heb ook gelijk dit boekje besteld, vond ik daar een link naar:

http://www.bol.com/nl/p/n(...)8f9896ac3eb480001061

Lois, ik houd me aanbevolen voor een 'review' van het boek. Ik kan hem nu niet kopen, want ik heb net vandaag een ander boek gekocht, namelijk deze
Die tekening op de omslag, dat is de lange gang naar de afdeling psychiatrie. Zo ontzettend treffend, dat beeld.

Heel herkenbaar die gang ja

Leah, jij ook al hier. Misschien wist ik het ook wel een beetje, ik weet het niet meer om eerlijk te zijn.

En inderdaad, dat boekje van Lois klinkt ook interessant.

[ Bericht 12% gewijzigd door Troel op 17-05-2011 20:36:57 ]

Dat beloof ik Livelink! Dat boekje van jou geeft me een brok in mijn keel...

dat gedicht, hoe treffend en wat een timing...
ik heb dit weekend eindelijk de beslissing genomen en luca verteld dat hij autistisch is.
ik heb er heel lang mee gewacht tot ik vond dat hij er naar mijn mening emotioneel mee om kon gaan.
"wat betekent dat, autisme?" vroeg hij.
ik legde het hem uit, vertelde wat en hoe autisten zich kunnen voelen en hij herkende het!
ik heb hem ook verteld dat hij misschien anders is, maar beslist niet minder.
dat ik hem een geweldig kind vind, juist omdat hij zo anders is, met zulke mooie kanten.

vandaag had ik een gesprek op school met de juf en daar bleek dat hij er daar al met haar over gesproken heeft. hij schijnt het prachtig verwoord te hebben, de juffrouw was diep onder de indruk van de manier waarop hij erover vertelde.

ik was al emotioneel sinds het gesprek van het weekend, maar vanochtend toen ik het gedicht las, knapte er iets en zat ik eindelijk te janken.
wat is dat precies zoals ik me voel, hoe treffend

Oh wow lady, ik ben er eigenlik altijd van uit gegaan dat hij het zelf wel wist. Wist zijn omgeving, als in leerkrachten enzo, het wel?
Fijn dat hij het goed oppakte iig!

nee, tot op zondagavond, wist hij het niet.
hij had ondertussen wel door dat hij anders was.
hij loopt emotioneel en sociaal een stuk achter bij de rest bijvoorbeeld.
hij snapt situaties niet en kan niet inschatten of iets een grapje is.
ik zat er al een hele tijd tegen aan te hikken hoe ik het moest brengen.
ik heb het eigenlijk heel direkt gebracht, er niet omheen gedraaid.
gewoon : ik moet je wat vertellen, jij hebt autisme, om vervolgens op zijn reaktie in te gaan.
dat werkt gewoon het beste bij hem. direkt en er niet omheen praten.

Wat fijn dat hij het zo goed oppakte!
En wat belangrijk (!!) dat hij zichzelf herkende.

is iemand bekend met het boek: de autisme survivalgids?

ik wil het voor hem kopen maar ik zou graag willen weten of er echt iets zinvols instaat

Och lady-wrb, wat een stap weer. Knap. En fijn, denk ik. En wat goed dat Luca het zo goed kan verwoorden.
Weet jouw zoon van zijn autisme TF?

Hoi Leah!
En Davinia hier? Voor Eli? _{Niet dat ik hier echt nog iets te zoeken heb, maar ik ben blijven hangen uit mijn twijfelperiode...}

Mijn zoon weet het wel, we hebben het hem vrijwel meteen verteld. Hij was eerst heel emotioneel toen we het vertelden maar toen we er meer uitleg over gaven werd hij rustiger. Hij herkende zich ook wel in de beschrijving.
Afgelopen maand heeft hij in de klas zijn spreekbeurt over autisme en asperger gehouden, de klas heeft ademloos zitten luisteren. Heel erg fijn hoe het werd opgepakt door ze!
Verder weetdeomgeving het eignlijk nog steeds niet..ik zie de noodzaak nog niet zo om het te vertellen

Dat vind ik ook wel heel knap, om er een spreekbeurt over te houden.
Lady, ik vind het zo ontroerend om te lezen dat Luca het er zelf met zijn juf over heeft gehad. Dat was vorig jaar met die meester vast niet mogelijk geweest

Davinia, ik schrik er een beetje van dat jij hier ook post en herkenning vindt in het gedicht.

in luca's omgeving heb ik het een paar jaar geleden aan een paar moeders van luca's vriendjes verteld. het was een schot in de roos, ze hadden al opgemerkt dat hij heel anders dan de rest was en ook bij dingen die hij wel eens zei, hadden ze ook wel twijfels gehad.
er was niets anders dan begrip en de opmerking dat ze blij waren dat ze het wisten, zodat ze luca's gedrag nu konden plaatsen.

de klas gaan we denk ik ook nog inlichten dit jaar, denk ik.
er gaan een heleboel naar dezelfde school als luca. wie weet kan het positief uitpakken.

Och, da's waar ook TF, dat van die spreekbeurt wist ik ja. Sorry!

quote:

Op dinsdag 17 mei 2011 22:07 schreef livelink het volgende:
Dat vind ik ook wel heel knap, om er een spreekbeurt over te houden.
Lady, ik vind het zo ontroerend om te lezen dat Luca het er zelf met zijn juf over heeft gehad. Dat was vorig jaar met die meester vast niet mogelijk geweest

nee, dat denk ik ook niet.

inderdaad, davinia. ik kijk er ook van op!

lady-wrb, wat goed dat je 't met 'm besproken hebt! en blijkbaar was hij er wel aan toe ook, gezien de herkenning en het feit dat hij er meteen met z'n juf over gepraat heeft. het boekje ken ik niet maar ziet er aardig uit! ik heb wel eens over de methode/ het boek 'ik ben speciaal' gehoord dat 't ook goed zou zijn. maar ik weet zo even niet voor welke leeftijd dat nou precies bedoeld / geschikt is.

die spreekbeurt van je oudste gebakje vind ik nog steeds geweldig stoer, TF!

ik vertel er ook best vaak wat over aan andere moeders, maar ontmoet daarin niet alleen maar begrip en herkenning. vaak vindt men 't volgens mij wat vergezocht, en herkent men 't niet zo direct in cato. ze ziet er in eerste instantie ook niet bepaald zo typisch autistisch uit. aan de ene kant vind ik dat fijn, aan de andere kant is dat ook wel lastig omdat ze daardoor snel overvraagd wordt en mensen 't dus soms gewoon niet geloven ('makkelijk smoesje voor een opvoedprobleem' hoor ik ze soms denken. ). vandaag hadden ze groot 'kleuterfeest' op school. de oudere groepen waren op schoolreisje, en bij de kleuters was er van alles georganiseerd rond het thema 'ridders en jonkvrouwen'. _{ik zit nog steeds in jonkvrouwenoutfit by the way, want ik was hulpmoeder} heel leuk, maar voor cato een behoorlijke beproeving. ze heeft tot ongeveer halverwege prima meegedaan, en ineens was de koek op en wilde ze niks meer, was helemaal uitgeput en kon echt niet meer meedoen. juf vond 't gelukkig prima dat ze in 't filmlokaal bleef, zodat ik met de rest van 't groepje het programma kon vervolgen. fijn zo'n meedenkende juf! maar van sommige ouders weet ik dat ze dan echt denken dat ik te makkelijk toegeef aan haar grillen. niet dat ik me er heel veel van aantrek, maar 't voelt soms toch lastig.