Ik zal mij alleen aan de feiten houden zodat iedereen die interesse heeft in dit onderwerp
zijn eigen mening kan geven, die van mij doet er niet toe, het enige dat ik hoop dat als er
mensen zijn die echt interesse hebben de documantaire Laatste dans in Shakopee zal
bekijken dat geeft pas echt een goed beeld van het goed en het kwaad dat de gokpaleizen
de Indianen heeft gebracht. Tja sorry de documentaire duurt wel 57 minuten, maar is zeker
de moeite waard.
Laatste dans in Shakopee
http://www.hollanddoc.nl/(...)182712¤tPage=2
Een ontluisterend portret van de bewoners van een Indianenreservaat die leven van een daar
aanwezig gokpaleis.
Economisch gezien is het casino een zegen, ieder stamlid verdient per jaar een klein
half miljoen dollar. Maar het leidt ook tot verloedering van de Indiaanse culturele waarden.
Als je daarna nog puf hebt kan je altijd nog het volgende lezen.
Let wel ! Het mag... het hoeft niet ! Dus klagen heeft geen zin.
Het moderne leven
http://www.biemolt.nl/indianen/moderne-leven.html
In de loop van de twintigste eeuw zijn er diverse organisaties opgericht met het doel de
belangen van Indianen te verdedigen.
De Amerikaans Indiaanse Beweging
Het bekendst is de 'American Indian Movement' (Amerikaans Indiaanse Beweging),
kortweg AIM, geworden.
Met spectaculaire acties trok de AIM aandacht voor de problemen van Indianen in de
Verenigde Staten van Noord-Amerika. De meest gebruikte tactiek is de bezetting van
gebouwen. Een opvallend kenmerk van de AIM is dat de meeste leden uit de steden komen.
In 1973 bezet de AIM het plaatsje Wounded Knee.
De activisten vinden dit een geschikte plek vanwege de slachting die hier in 1890 heeft plaatsgevonden.
Na zeventig dagen geven de bezetters op.
Het resultaat van de bezetting is wereldwijde aandacht voor de situatie van Indianen in Noord-Amerika.
Nederlandse Actiegroep Noord-Amerikaanse Indianen
Over de hele wereld werden actiegroepen opgericht naar aanleiding van om de Indianen te steunen.
Bijvoorbeeld in Nederland de 'Nederlandse Actiegroep Noord-Amerikaanse Indianen',
de NANAI. Verder heeft de actie weinig opgeleverd.
De toekomst
De indianen leden erg onder de veranderingen die de Europeanen teweeg hadden gebracht.
Veel mensen stierven en enkele stammen werden compleet uitgeroeid.
De Indiaase bevolking neemt nu echter weer wat toe.
De regeringen houden er nu pas rekening mee dat de indianen ook volwaardig burgers zijn.
Meer dan de helft van de indianen leeft nu buiten de reservaten.
(Ze wonen vaak in houten huizen in een doorsnee dorpje.)
Tegenwoordig proberen de Indianen de oude en de nieuwe levenswijzen met elkaar te
verzoenen en ze houden hun oude godsdienstige plechtigheden, gewoonten en talen in ere.
De laatste jaren hebben de besturen van sommige reservaten gokpaleizen opgezet om
daarmee geld te verdienen voor de reservaten.
Voor de meeste Indianen zowel in Noord- als Latijns-Amerika blijft het leven echter zwaar
en armoedig.
http://www.dekiva.nl/html/mohawk.html
Dat de meeste Indiaanse reservaten erg arm zijn, zal voor de Kiva-lezer(es) geen nieuws zijn.
Akwesasne vormt geen uitzondering op deze algemene regel.
Akwesasne is ongeveer 50 vierkante kilometer groot en telde in de jaren 1980 zo’n 8500 Mohawks.
Met een gemiddeld jaarinkomen van 13.000 dollar hadden deze mensen geen vetpot.
Traditionele manieren om aan extra eten of inkomen te komen werden steeds moeilijker:
de industrie stroomopwaarts vervuilde de St. Lawrencerivier zo sterk dat de vis uit de rivier
en het grondwater onder de akkers zwaar vergiftigd waren.
Het was levensgevaarlijk om eigen gevangen vis of zelfgeteelde groente te eten.
In 1981 leek het echter of er nieuwe kansen kwamen:
het werd onder de Amerikaanse wet mogelijk voor Indianen om casino’s te openen
(pas in 1988 kwamen er duidelijke regels met de Indian Gaming Regulation Act).
Het reservaatsbestuur rook de mogelijkheid om de Mohawks economische zelfstandigheid
te bieden en zette in 1985 het Mohawk Bingo Palace op.
De deelstaat New York gedoogde dit casino, hoewel dit was opgezet zonder contact
met het deelstaatbestuur.
In de jaren 1950 is de bevoegdheid voor regelgeving voor Indiaanse reservaten in de
staat New York van de federale overheid naar de deelstaatregering overgeheveld, vandaar
dat de deelstaatregering hier officieel iets in te zeggen had.
Om het casino voor gokkers uit de omgeving aantrekkelijk te maken, werd het prijzengeld
al snel zeer hoog.
Kerken en andere liefdadigheidsinstellingen mogen immers in de VS ook aan bingo doen,
maar niet aan het zogenaamde ‘high stakes bingo’ met prijzen boven de $1.000,-
Het Mohawk Bingo Palace blijkt al snel succesvol voor zowel de uitbater als de stam.
Het reservaatsbestuur krijgt flinke inkomsten van het gokpaleis: per maand $10.000,-
of 51% van de jaarwinst (net wat hoger uitvalt).
Al snel zagen ondernemende Mohawks als Tony Laughing en Eli Tarbell kansen om zelf
ook rijk te worden. In 1987 stonden er inmiddels 7 casino’s.
De 6 nieuwe casino’s hadden echter geen contract gesloten met het reservaatsbestuur en
waren dus in principe illegaal.
Dit bleek pijnlijk toen het reservaatsbestuur na verkiezingen van samenstelling veranderde.
Een kleine uitleg over het ingewikkelde bestuur van Akwesasne.
Omdat het reservaat zowel aan de Amerikaanse als de Canadese kant van de grens ligt,
zijn er ook meerdere besturen.
Ten eerste is er een Canadese Band Council (van 12 mensen )
Sinds 1986 is dit bestuur hernoemd in de Mohawk Council.
Daarnaast is er een Amerikaanse Tribal Council (van 3 mensen).
Dit zijn de ‘moderne’ stambesturen die via westerse verkiezingen worden verkozen.
Daarnaast fungeert op Akwesasne nog het traditionele bestuur, het Akwesasne National Council.
Dit zijn traditionele leiders van zowel de Canadese als de Amerikaanse kant.
Ze worden niet via verkiezingen gekozen, maar op de oude manier door de clanmoeders aangewezen
(de clanmoeders zijn de oudste vrouwen binnen de clans waaruit de Mohawkstam van oudsher bestaat).
Dit Akwesasne National Council heeft geen officiele macht en krijgt ook geen fondsen van
de Canadese of Amerikaanse overheid. Wel heeft dit Council veel invloed, omdat ze gezag
over het hele reservaat heeft en de steun heeft van de traditionele Mohawks.
In de jaren 1981-1987 raakten de Mohawks verdeeld over de positieve effecten van de casino’s.
De ‘progressieven’ wezen erop dat de casino’s de mogelijkheid brachten van economische voorspoed,
zowel voor de stam (dit benadrukte de Amerikaanse Tribal Council) als voor individuen.
(dit werd vooral door de eigenaren van de 6 illegale casino’s benadrukt).
De meer traditionele Mohawks vreesden de negatieve effecten van snel geld:
traditionele waarden zouden verdwijnen en de jeugd zou niet langer inzien hoe belangrijk het was
om te werken voor je geld.
Vooral leiders als Mike Swamp en Tom Porter van de Akwesasne National Council bracht
deze zorgen naar buiten.
Na verkiezingen bleken ook de moderne stambesturen verdeeld te zijn.
De (Canadese) Band Council kwam onder leiding van Mike Mitchell, een fervent tegenstander van de casino’s.
Omdat de casino’s echter aan de Amerikaanse kant van het reservaat lagen, had de Band
Council hier in principe niets over te zeggen. Ook de (Amerikaanse) Tribal Council raakte
verdeeld.
De Chiefs Lincoln White en David Jacobs waren voorstanders, maar Chief Harold Tarbell
was een tegenstander. Tarbell werkte daarbij nauw samen met Mike Mitchell en de traditionele
Akwesasne National Council.
In 1987 was de maat voor de traditionelen vol.
Omdat er geen gokovereenkomst met de staat New York was gesloten en 6 van de 7 casino's
bovendien ook geen overeenkomst met het stambestuur gesloten hadden, waren de gokactiviteiten eigenlijk illegaal.
Toen de traditionelen aan de FBI en de New York State Police vroegen om het gokken te beeindigen
en de gokmachines in beslag te nemen, stemden dezen in.
Bij een inval op 16 december werden meer dan 200 gokmachines in beslag genomen.
In september 1988 en juni 1989 werd deze operatie herhaald en eind juni 1989 hadden
de FBI en New York State Police ook plannen om enkele casino-eigenaren te arresteren
wegens illegale gokactiviteiten.
Toen kwam er echter een kink in de kabel.
De inmenging van blanke buitenstaanders riep verontwaardiging op bij een aantal jonge traditionele Mohawks.
Dat de Mohawk onderling ruzieden was normaal in hun ogen, maar de inmenging van de blanke politie vonden
zij een schending van de Mohawk-soevereiniteit.
Dat het traditionele bestuur om deze interventie gevraagd had, zorgde ervoor dat zij ook dit
traditionele bestuur verwierpen. Deze jonge Mohawks organiseerden zichzelf als de Mohawk Warrior Society.
De Warrior Society had van oudsher de taak om de Irokese dorpen tegen vijanden te beschermen,
desnoods met het leven van de Warriors zelf.
De nieuw opgerichte Warrior Society zag het als zijn taak om Akwesasne te beschermen
tegen de blanke politie-invallen.
Toen de FBI en de politie dus op 20 juli met 400 agenten opnieuw het reservaat op wilden, werden zij
geconfronteerd met deze Mohawk Warriors die gewapend in auto’s rondreden en dreigden op de politie te schieten.
De politie zette daarop wegversperringen op bij de (snel)wegen die het reservaat inleidden en de
Warrior Society zette prompt haar eigen wegversperringen op.
Even leek het tot schieten tekomen tussen de Mohawks en de politie, maar vooral door de inzet van Kakwirakeron
bleef het bij woordenwisselingen.
De Warriors werden door de politie als hulpjes van de casino-eigenaren gezien, maar dat
waren zij niet. In de loop van het conflict zouden de Warriors wel voorstanders worden van
het gokken, maar alleen omdat dat de (economische) onafhankelijkheid van Akwesasne
dichterbij bracht. Vanzelfsprekend waren de casino-eigenaren wel blij met deze onverwachte
hulp waardoor zij hun bedrijf konden voortzetten.
Na 11 dagen gaf de politie het op en droop af.
Voor de traditionelen was dit onverteerbaar: een bende gewapende jongeren had ervoor
gezorgd dat het wettelijke bestuur zijn taken niet kon uitvoeren!
De Warriors begonnen zich bovendien als de nieuwe reservaatspolitie te gedragen met
gewapende patrouilles en al (de officiele politie was aan Amerikaanse zijde in 1981 opgeheven
na partij te hebben gekozen in een eerder conflict tussen de traditionelen en progressieven).
Bovendien stemde het reservaatsbestuur in augustus 1989 alsnog officieel in met de 6 gokbedrijven.
Daarop begonnen de traditionelen zichzelf ook te organiseren en dezelfde tactieken toe te passen.
Na enkele vruchteloze protestmarsen en het in brand zetten van 1 van de casino’s, was het tijd
voor hardere maatregelen. Op 23 maart 1990 zette de traditionele factie eigen bewapende
wegversperringen op bij de toegangswegen naar het reservaat.
Het gevolg was dat de goktoeristen het reservaat niet meer opkonden.
De casino-eigenaren en de Warriors waren laaiend!
De daaropvolgende maand nam het geweld hand over hand toe.
''knipje'' anders wordt het wel heeeeeeeel erg lang
Harold Tarbell, de anti-gokstem in de (Amerikaanse) Tribal Council, werd bij verkiezingen begin juli 1990
vervangen door zijn pro-gok neef Norman Tarbell. De tegenstand tegen gokken leek overwonnen.
Ook gouverneur Cuomo veranderde van standpunt.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Mario_Cuomo
Voor een aantal van zijn ambitieuze plannen had hij veel geld nodig.
Hij besloot dat een deal met het reservaatsbestuur over de casino’s daarbij hielp.
Als deze een deel van de winst als belasting afdraagt, zal hij de casino’s legaliseren.
In 1993 werd de ‘Tribal-State Compact Between the St. Regis Mohawk Tribe and the State
of New York’-overeenkomst gesloten.
Deze overeenkomst legaliseerde enkele gokvormen en gaf de New York State Police
jurisdictie op Akwesasne. In 1999 opende een nieuw stamcasino.
Vele traditionele Mohawks zijn gedesillusioneerd en houden zich verre van de verkiezingen en reservaatspolitiek op Akwesasne. Een aantal koos voor de traditionele oplossing: stemmen met de voeten oftewel vertrekken.SPOILERhttp://www.nysl.nysed.gov/scandoclinks/ocm43938955.htm
Tribal-State compact between the St. Regis Mohawk Tribe and the State of New York.
Zij vestigden zich in september 1993 op Kanatsiohareke, een klein Mohawk reservaatje in het oude hartland van de Mohawk.
This is part 1 and 2 of a video for Introduction to Native American Studies course.
The film tells the story of the Kanatsiohareke Mohawk community, a cultural revitalization
center located in Fonda, New York.
In "We are Still Here" a portrait of a people who live in today and believe in tomorrow.
For more information about the community please visit www.mohawkcommunity.com.
Het gebiedje wordt bestuurd door een traditionele chief.
De Mohawks proberen daar rond te komen van onder andere akkerbouw, veeteelt
(koeien en paarden,waaronder een Appalousa-kudde) en de verkoop van Indiaans
handwerk.
Het knipje daar zetten waar het net spannend word.
Hier kan je ALLES lezen.quote:Op zondag 1 mei 2011 20:34 schreef grindfreakje het volgende:
Das’ gemeen.
Het knipje daar zetten waar het net spannend word.
http://www.dekiva.nl/html/mohawk.html