ADD&ADHD #42 Als je niks vertelt, weten ze ook niks!

quote:

Op donderdag 14 april 2011 15:29 schreef YskaFredriksson het volgende:
Trouwens iets totaal anders. Hebben jullie aan iedereen verteld dat jullie ADHD/ADD hebben? Of aan wie wel? Waarom? En wat heb je precies verteld?

M'n directe familie/omgeving weet het. Ik vind het niet nodig om het iedereen te vertellen, maar ik ga er ook geen geheim van maken. Negatieve reacties heb ik niet gehad. De mensen die ik het vertelde waren nogal verbaasd omdat ik niet echt het stereotype drukke ADHD'er ben, dus ik heb ook uitgelegd dat het zich bij iedereen anders uit en veel vragen beantwoord.

Het is zeker voor de mensen met wie ik omga wel fijn om te weten, die snappen mij nu wat beter heb ik het idee. Daarbij ben ik er een tijdje zelf best wel mee bezig geweest en dan is het wel fijn om iets wat belangrijk voor je is te kunnen bespreken met anderen .

ik kan in de auto eigenlijk altijd prima focussen op de weg.... hoewel ik soms 'zomaar' op plaats van bestemming ben.... verder heb ik wel het gevoel altijd redelijk bewust te zijn van wat om me heen gebeurt. Niet altijd er 'bewust bij' maar eigenlijk alles valt me op tenzij ik echt in trance iets zit te kijken.

[ Bericht 0% gewijzigd door m0672 op 14-04-2011 17:12:39 ]

quote:

Op woensdag 13 april 2011 21:29 schreef Maartel het volgende:

[..]

Hihi @ konijntje.. die heb ik gister nog in een collage over mezelf gebruikt..
Hier nog zo'n Duracel mannetje.

Ik heb het opgezocht wist helemaal niet dat het konijntje van Duracel was

quote:

Op woensdag 13 april 2011 22:46 schreef DuracellPower het volgende:

[..]

Ik plan bijna geen activiteiten... ik doe ze meestal als ik de drang heb, of een ingeving . Ik stort ook weer in daarna... en knap daarna weer op

Zo gaat dat inderdaad heel vaak.
Vaak krijg ik dan wel van vrienden te horen je doet niks eigenlijk met je vrije tijd.
Ik doe veel en vecht tegen de moeheid en het uitstelgedrag.
Doe ik dat niet dan heb ik een veel beter idee en voer dat dus uit met het gevolg dat ik een afspraak vergeet

Zoals ik al verwachte belde het VUMC me vandaag op.
Ze wisten niet hoe je mn naam schrijft dat wilde ze even weten of ik in de ochtend terug wilde bellen.
Ja dat wil ik wel mits dat ik het bericht gehoord had mijn batterij van de telefoon was leeg en ik had dus nog net de psychiater kunnen bellen.

De psychiater is wel erg goed van vertrouwen heeft hij tenminste dat zegt ie voor 7 dagen slaapmedicatie voorgeschreven.
Hoeveel jawel 30 stuks.
Krijg ik een preek bij de apotheek dat het niet vergoed wordt ( wel waar want ik heb er een aantekening op ) maar iig gaat dat van mijn eigen risico af daardoor.

Heb ik vandaag gewerkt mijn concentratie leek meer op een hyperfocus alleen hield ik dat 3.5 uur vol en toen was ik nog niet klaar.
Toen ik tegen de voorlieden zei dat het allemaal wel heel erg lang duurde kreeg ik gelukkig ander werk waar ik me niet voor hoefde te concentreren.
Morgen krijgen we dat concentratiewerk weer

Twijfel of ik het al eerder gevraagd heb, maar heeft iemand hier iets aan mindfullness, yoga of ontspanningsoefeningen?

Gezien mijn constante spanning/onrust leek het wel goed voor me, maar ik word op één-of-andere manier alleen maar heeeel ongeduldig van die slome instructies, en het 'er gebeurt niks, ik verveel me'-gevoel.. Werken dergelijke dingen überhaupt bij/tegen ADHD?

Vandaag diagnose dag

Zal mij benieuwen.

quote:

Op woensdag 13 april 2011 21:34 schreef Maartel het volgende:

maar zelfs dan heb ik nog niet de rust om te niksen, lezen, tv kijken, bank hangen.. (en dan is t gevolg vaak dat ik in paniek raak)

Bekend. Moeilijk om dan niet naar de coffeeshop te huppelen voor een dosis vermogen-iets-voor-jezelf-te-doen.

quote:

Op donderdag 14 april 2011 20:19 schreef Maartel het volgende:
Twijfel of ik het al eerder gevraagd heb, maar heeft iemand hier iets aan mindfullness, yoga of ontspanningsoefeningen?

Gezien mijn constante spanning/onrust leek het wel goed voor me, maar ik word op één-of-andere manier alleen maar heeeel ongeduldig van die slome instructies, en het 'er gebeurt niks, ik verveel me'-gevoel.. Werken dergelijke dingen überhaupt bij/tegen ADHD?

Mn pa geeft yoga les en nog wil ik er niet aan beginnen... Maaaaaaar. Ik weet 100% zeker dat ik die ADD van mn pa hebt en ik weet zeker dat het bij hem wel helpt, dat kan gewoon niet anders. Hij zegt notabene dat sinds dat hij yogaleraar is geworden ontspannen is geworden en dat zei hij al voordat ADD bij mij bekend was.

Verder op de vraag van Yska....
Ik vertel iedereen wel dat ik ADD heb (ook al weet ik dat pas sinds oktober of zoiets). Volgens mij niemand die dat ooit vreemd heeft gevonden. Mocht dat wel zo zijn kan het me ook niet echt schelen.

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 07:06 schreef Transport_Ink het volgende:
Vandaag diagnose dag

Zal mij benieuwen.

succes!

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 07:06 schreef Transport_Ink het volgende:
Vandaag diagnose dag

Zal mij benieuwen.

Oh had ik nie gelezen! Succes inderdaad dan!

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 07:09 schreef Transport_Ink het volgende:

[..]

Bekend. Moeilijk om dan niet naar de coffeeshop te huppelen voor een dosis vermogen-iets-voor-jezelf-te-doen.

Ook veel moeite mee, wat ik ook lastig vind dat een hoop mensen wat te zeggen hebben over mij jointje/biertje, is allemaal vreselijk, maar dat ze mij aan de pillen willen hebben is dan weer heel normaal en gezond

quote:

Op donderdag 14 april 2011 15:29 schreef YskaFredriksson het volgende:
Trouwens iets totaal anders. Hebben jullie aan iedereen verteld dat jullie ADHD/ADD hebben? Of aan wie wel? Waarom? En wat heb je precies verteld?

Ik ben nogal opgevoed met het idee niet over praten (over elk onderwerp dus, niet overal een mening over hebben etc) en ik gooi dan vaak mn kont in de krib en vertel het dan juist wel makkelijker aan iedereen bij sommige dingen. Maar bij dit weet ik het niet.

Er zijn zoveel vooroordelen over ADHD volgens mij dat je het misschien soms beter eerst niet kan vertellen en dan later bijvoorbeeld wel ofzo. Maar weet het gewoon niet. Ben nu ook bezig met solliciteren en vraag me dit soort dingen gewoon af.

Ik ben ook zo opgevoed. Helaas zien mijn ouders nog steeds niet dat dat ook emotionele verwaarlozing teweeg bracht.

Gewoon vertellen, maar niet over bezig blijven is mijn ervaring.

quote:

Op donderdag 14 april 2011 20:19 schreef Maartel het volgende:
Twijfel of ik het al eerder gevraagd heb, maar heeft iemand hier iets aan mindfullness, yoga of ontspanningsoefeningen?

Gezien mijn constante spanning/onrust leek het wel goed voor me, maar ik word op één-of-andere manier alleen maar heeeel ongeduldig van die slome instructies, en het 'er gebeurt niks, ik verveel me'-gevoel.. Werken dergelijke dingen überhaupt bij/tegen ADHD?

Ik start vanavond met mn eerste mindfulness training, m'n (niet zweverige) psych zweert erbij. Soort van CGT, maar net anders.

Hoi, daar ben ik weer
Het lijkt wel of ik steeds drukker word! Echt heel raar, kan dat komen omdat mijn depressie wat minder word? Zo druk als ik de laatste dagen/weken ben, ben ik m'n hele leven niet geweest. M'n psycholoog zei wel dat ik vroeger add had en nu adhd, maar dan nog. Ik stuiter het grootste deel van de dag. Tis wel leuk moet ik zeggen

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 11:14 schreef oddeyed het volgende:
Hoi, daar ben ik weer
Het lijkt wel of ik steeds drukker word! Echt heel raar, kan dat komen omdat mijn depressie wat minder word? Zo druk als ik de laatste dagen/weken ben, ben ik m'n hele leven niet geweest. M'n psycholoog zei wel dat ik vroeger add had en nu adhd, maar dan nog. Ik stuiter het grootste deel van de dag. Tis wel leuk moet ik zeggen

Hoe minder je depressie is hoe meer ruimte er is voor je adhd om zich te manifesteren. Had ik ook

quote:

Op vrijdag 15 april 2011 11:14 schreef oddeyed het volgende:
Hoi, daar ben ik weer
Het lijkt wel of ik steeds drukker word! Echt heel raar, kan dat komen omdat mijn depressie wat minder word? Zo druk als ik de laatste dagen/weken ben, ben ik m'n hele leven niet geweest. M'n psycholoog zei wel dat ik vroeger add had en nu adhd, maar dan nog. Ik stuiter het grootste deel van de dag. Tis wel leuk moet ik zeggen

Heb ik ook sinds ik AD slik! veel meer energie om nog daadwerkelijk wat te doen, ik denk dat het komt omdat de AD ook anti-angst werkt, en ik dus minder stress (en lichamelijke verkramping) ervaar.

Zelfde hier!
Ik zit nu 5 weken aan bupropion, meer structuur, meer activiteiten en ik word alleen maar onrustiger Ik weet niet of de focus meer op onrust ligt omdat ik niet angstig ben, of dat ik meer energie overhoudt.. overigens wordt ik vervolgens van die onrust alsnog benauwd, dus dat schiet ook niks op.
Heb nu bijna het gevoel van 'laat me dan maar gewoon af-en-toe angstig zijn, ook niet fijn maar dan is t iig zonder pillen'.

Nou ik moet er gewoon aan wennen denk ik, ik heb hetzelfde, ik heb energie te veel maar mn hoofd is moe. ipv omgekeerd. En ik heb dat jaren niet gehad, dus eng vind ik het zeker. maar ook fijn, want dan krjig ik eens dingen gedaan zoals schoonmaken e.d.

Ik moet er nog steeds aan wennen, en ben elke dag nog bang dat ik weer zo doodop raak, dus ik pluk er de vruchten van, als ik energie heb, ga ik die gebruiken ook.

Tja, de energie kan wel oke zijn (al ben ik desondanks vaak niet vooruit te branden, kan me makkelijk een hele dag opgefokt voelen en toch tot niks komen), maar niet als er geen eind aankomt.. gistermiddag gesport, daarna nog maar even een vriendin opgezocht, 15 kilometer gefietst, en vervolgens 's avonds nog niet de rust om even een paar minuten op de bank te zitten voor het slapen.

Das niet goed, bij mij komt er echt wel een einde aan zeg maar.. Toch even overleggen?

Nou, geen diagnose. Ik mag wel een behandeltraject in. Van wat ik begrepen heb hangt het oordeel een beetje af van het al dan niet aanslaan van medicatie. Mjah... Ik vind het wat magertjes.

Ergens zit dit verhaal me niet zo lekker, al vind ik het wel fijn dat ze zich er niet makkelijk afmaken door maar gewoon een diagnose te geven.

Maar goed... Wel werk vanaf maandag, dus geen compleet verloren dag

vind het nadeel van te veel vertellen dat sommigen nog steeds denken dat het een 'mode verschijnsel' is en dat je er bij bepaalde situaties 'achter gaat schuilen' maar ook dat ze in sommige situaties de schuld mooi kunnen gaan afschuiven.. Overigens ben ik zelf wel erg open, niet altijd even handig maar goed...

Ik vertel het niet iedereen.. Twee van mijn directe collega's weten het (bedenk me nu dat die twee net ontslag hebben genomen, nu dus niemand meer) en de afdelingsmanager weet het. Die gaf ook al aan dat hij er niets mee doet en het nergens (bijvoorbeeld bij P&O) meldt, maar hij vond het wel goed dat ik wat uitleg kwam geven. Tja, als je zowat om de week of twee weken een doktersafspraak hebt krijg je de vraag toch wel uiteindelijk, dus ik dacht dan maar vertellen. Hij was er in ieder geval ook niet negatief over, hij vond het eerder positief dat ik er iets mee deed

Verder weten m'n ouders het, want die hebben natuurlijk ook meegewerkt aan de diagnose en zij stonden er echt niet raar van te kijken Blijkbaar hadden ze toen ik op de basisschool al eens iemand laten komen omdat ze wat vragen over mij hadden, maar dat werd toen afgedaan met 'speels' geloof ik.

En vrienden ligt er een beetje aan.. Eén heb ik het verteld in nogal bezopen toestand toen ik zelf net het vermoeden had, en hij heeft me toen net zolang zitten pushen tot ik een afspraak heb gemaakt bij de huisarts. Anders was het er nooit van gekomen denk ik En nog een paar anderen heb ik het verteld omdat ik het op dat moment gewoon kwijt wilde

Voor als je batterij bijna leeg is en de energie ver te zoeken, houd het dan nooit op