Japan, maar dan niet in Tokyo, deel III

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 10:57 schreef Dzenan het volgende:

[..]

Wat is de reden eigenlijk waarom je hier bent? Werk of heb je een relatie met een Japanner, misschien iets anders?

Ik heb er drie topics over volgeschreven (dit is deel III). Hier is deel 1: Japan, maar dan niet in Tokyo

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 11:04 schreef Dzenan het volgende:

[..]

Hmm, ik zal eens even kijken. Wonen er veel Nederlanders in je buurt?

Een half jaar geleden was er een Nederlandse student op stage, maar normaal gezien zijn de Nederlanders dun gezaaid.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 11:11 schreef Dzenan het volgende:

[..]

Best interessant! En hoe staat je begrip voor de Japanse taal er nu voor?

Ik kan er zelf weinig van, maar ik word week na week beter, vind ik.

Begrijpen gaat steeds beter, maar verstaanbaar maken niet. Veel verder dan wakarimashta, ah... wakarimashta... daijobu desu kom ik vaak niet. Als ik het nog eens over zou mogen doen, dan zou ik een goede cursus Japans volgen, met een echte leraar. Het is er in al die jaren niet van gekomen - te lui.

quote:

Op vrijdag 4 mei 2012 11:13 schreef _Loki het volgende:
Ik vind die japanse mails veel leuker, stiekem. Zit nog enigzns respect in.

Ben ik wel met je eens. Ik zit iedere keer met een big smile te lezen.

Nee, alles gaat in het Japans. Daarin ben ik trouwens heel Japans: alles wat ik nodig heb, ken ik maar ook geen woord meer. Als ik bijvoorbeeld de taxi naar huis neem, dan weten taxichauffeurs niet precies de weg. Gaan ze grofweg de goede kant op, maar als ze vragen waar ze af moeten slaan, zeg ik netjes massuge itte kudasai (rechtdoor aub) en dat doen ze dan. Als ze links- of rechtsaf moeten slaan, dan weet ik ook wat dat is. Het gaat allemaal niet zo vloeiend, maar ik red me overal.

Hetzelfde geldt bij restaurants. Ik weet wanneer ze vragen of je in roken of niet roken wilt zitten, en of het voor hier of mee te nemen is (bij de Mac bijvoorbeeld). Iets bestellen: ik wijs het aan op het menu (staan vaak plaatjes bij) en zeg 'kore kudasai' (die aub). Soms zijn er lastige keuzes. Zo was er een restaurant waar ze dikke of dunne udon hadden. Vroegen ze welke versie ik wilde hebben. Maar nu weet ik ook wanneer ze dat vragen, en dan zeg ik ooki (groot). Is niet de juiste manier om het te zeggen, maar ze snappen het wel.

Als ik het zo teruglees dan schaam ik me rot dat ik hier nu 3 jaar woon en me nog steeds zo moet behelpen.

Neem een cursus als het kan!

quote:

Op zondag 6 mei 2012 03:24 schreef Dzenan het volgende:
Lyrebird, heb jij je wel eens verdiept in het Shinto geloof? Ik was zaterdag nog met m'n vriendin naar zo'n shrine geweest. Mooie ervaring was dat. Mijn eerste keer was nogal gênant, vooral vanwege het feit dat ik veel dingen blijkbaar 'verkeerd' had gedaan.

Nee, niet in verdiept. Als ik naar zo'n tempel ga, dan heb ik eigenlijk meer oog voor het vrouwlijk schoon dat er meestal rondloopt dan voor de tempel zelf. In Japan lopen ze er in zo'n tempel niet bij als nonnetjes, maar vaak met hele lange kousen, hele korte rokjes en hoge hakken.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 08:34 schreef speknek het volgende:

[..]

Daijobu desu . The get out of jail free kaart! Nouja soms krijg je iets heel smerigs voorgeschoteld, dat dan weer wel.

Of een hele foute coupe.

Ontslag

De meeste Japanners zijn buitengewoon vriendelijk en mijden confrontatie. Soms vraag ik me af of dat de enige reden is waarom ik hier nog steeds werk: niemand durft mij te ontslaan. Ondertussen werk ik al meer dan drie jaar hier, en in al die jaren heeft niemand me gevraagd wat ik doe of wat ik van plan ben om te gaan doen.

Hoe anders is het leven van studenten en postdocs in mijn lab. Ik had een Indiaase postdoc die was gepromoveerd bij een van de betere Japanse universiteiten. Weliswaar had hij maar een (!) wetenschappelijk artikel geschreven, maar hij sprak vloeiend Engels. Helaas erg theoretisch geschoold, dus had ik hem een heel theoretisch project toevertrouwd. Hij bakte er heeeelemaal niks van. Het artikel dat ik 'm gevraagd had te schrijven barstte van de spelfouten, die hij na veel aandringen niet kon verbeteren. Hij kon niet beter. Tekeningen in paint die er niet uit zagen... Daarnaast had hij het ene excuus na het andere om iets niet te snappen of niet te doen. Zo'n kenniknie en wittiknie houding, daar hebben wij in Eindhoven een bloedhekel aan, dus na een week had ik 'm al willen ontslaan. Goed fatsoen en een contract stonden in de weg, dus bleef ik maar pushen om de kwaliteit van het artikel te verbeteren. Uiteindelijk werd hij daar zo moe van, dat hij bij een collega aanklopte om daar verder te gaan postdokken. Zo lang ik er financieel niet voor op hoef te draaien, vind ik het prima.

Wat blijft er over: 2 prima PhD studenten, 2 zeer middelmatige MS studenten en 2 hele groene 4e jaars BS studenten. De 2 MS studenten staan model voor al onze studenten: op zich is het talent wel aanwezig, maar ze zijn aardslui. Als instituut vragen wij veel te weinig van onze studenten. Het was heel typerend dat ik voor een belangrijke conferentie voor drie man aan het werken was (16 uur per dag, twee weken lang + weekends), terwijl de twee studenten op vakantie waren. Nou snap ik best dat iedereen vakantie verdient, maar kan de planning iets beter worden afgestemd? En als ik op vakantie ben, dan zitten ze lekker thuis.

Als Nederlander / halve Amerikaan ben ik veel vrijheid gewend, waarbij ik zelf de lat zo hoog mogelijk leg, en niet zo blij ben met iedereen die de lat nog hoger (of lager) probeert te leggen. Blijkbaar geldt dat niet voor iedereen.

Het gevolg is nu dat ze iedere dag om 5 uur mogen komen uitleggen wat ze vandaag gedaan hebben, en wat ze morgen gaan doen.

Ik lijk wel een kleuterleidster.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-05-2012 09:42:49 ]

quote:

Op maandag 21 mei 2012 08:39 schreef speknek het volgende:
Ohja ik heb echt twee maanden niet naar de kapper durven gaan. Overigens ongegrond want de kappers in Japan zijn prettiger dan hier (massage van een chick erbij, score). Alleen wel wat ongemakkelijk. Sukoshi dake kitte o kudasai (of zoiets, alweer bijna vijf jaar geleden, pff), en dan krijg je tien vragende volzinnen terug. Uh... Daijobu des? En dan maar schietgebedjes doen.

Japanse kappers zijn super. Goed en snel. En schreeuwen he, soms vlak bij je oor, als er een klant binnenkomt of weggaat. Het blijven avonturen.

quote:

Op maandag 21 mei 2012 13:34 schreef speknek het volgende:
Heb je eigenlijk ook een idee waarom ze zo lui zijn? Zelf twijfel ik of het is omdat je scholieren/studententijd daar nog meer dan hier een soort Rumspringa is, waar je het er nog maar flink van moet nemen voordat je een mindless drone sarariman wordt, of dat het breder gewoon de Japanse cultuur is waar lang aanwezig zijn belangrijker is dan ook daadwerkelijk wat uitvoeren. Maar het is misschien makkelijk roepen van de zijlijn. Karoshi zal toch ook wel ergens vandaan komen.

Ik heb het er met collega's over gehad.

Er is al jaren een cultuuromslag gaande. De 40ers tot 70-jarigen hebben dit land groot gemaakt, maar hebben daar wel offers voor gegeven. Lange dagen, hard werken, veel gebroken gezinnen. De jongere generatie wil geen problemen, is blij met een klein inkomen en een flutbaan. Er is geen ambitie meer.

Ergens is het ook niet zo gek. De oudere generatie hebben de touwtjes nog stevig in handen. Als je bij ons binnenloopt, dan lijkt het wel een bejaardentehuis. Er lopen veel ouwe knarren rond die niet van ophouden weten. Daarnaast worden jongeren niet vet betaald.

Japanners zijn ook net schapen. Wij hebben enorm veel moeite om PhD studenten te werven. In andere labs is dat ook een probleem, maar bij ons is er nog nooit (!) een Japanse PhD student begonnen, terwijl we toch zo'n 30 MS studenten hebben. Dat heeft deels met het gebrek aan ambitie te maken, maar ook met het passen of niet passen binnen een cultuur. Risicomijdend gedrag.

Al meer bekend over je plannen in Juli voor Japan, star_gazer? Drink je (Japanse) whiskey?