Ik kreeg er één toen ik een jaar of veertien was omdat ik mijn examen had gehaald. Met een mooie kooi. Ik wilde een kale, maar er was nog maar één. Gelukkig maar, want dat was mijn Sid
. Het was een krullenrat, serieus, ik weet nog precies hoe dat vachtje voelde ( zijn ras was iets met 'Rex'). Ik nam 'em overal mee naartoe, in m'n trui. Dat zou ik nu niet meer zo snel doen, trouwens, maar toen vond ik dat heel fijn en hij ook. Dan lag-ie lekker te slapen in mijn mouw en zo. Hij wastte zich overmatig als iemand anders aan 'em zat, heel grappig. En hij gaf likjes, dat waren een soort kusjes
. Hij is uiteindelijk uit ouderdom overleden, hij was toen dik vier en dat is oud voor een rat. Het was goed zo. Ik heb hier nog een foto van 'em hangen.