In Memoriam #3

Ik heb Frits toen ie overleden is zelf naar het crematorium gebracht, dat was op maandag, en op woensdag konden we de urn alweer ophalen

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Dankje

Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.

Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...

Dat is fijn, dan komt ze toch nog in zekere zin thuis.
Ik vind het altijd zo een naar idee om je huisdier achter te laten bij de DA. Ze hoorde zo lang bij je dat ik het altijd fijn vind ze weer mee naar huis te nemen. Al is het dan in een urn.

Mn cavia's liggen in de tuin, op de plek waar ze vorig jaar nog tomaatjes van de tomatenplant afpikten _{om dan heel onschuldig te kijken met een felrood bekkie}. Dit jaar plant ik daar een nieuwe tomatenplant.
Dat hun opvolgertjes er maar veel tomaten mogen afpikken.

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Dankje

Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.

Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...

Ik heb al mijn katten zelf gebracht nadat ze overleden waren en het ophalen lag een beetje aan de drukte, soms was het de volgende dag soms 3-4 dagen. Ik vind persoonlijk het zelf wegbrengen erg prettig voor het verwerkingsproces maar dat zal voor een ieder anders zijn.

Wij begraven onze dieren in de tuin. Behalve het paard da's gewoon niet mogelijk en nog verboden ook.

Helaas hebben de de afgelopen drie weken drie graven gedolven.
Niet echt bevordelijk voor de omgang met je medemens zeg maar....

Wij hebben onze kat ook individueel laten cremeren. Zelf erheen gebracht de dag nadat hij was ingeslapen en de volgende dag konden we hem al ophalen. Ik heb via internet een urn besteld bij iemand uit Belgie die urnen zelf maakte en van hand beschilderde in de kleuren en tekening van de kat

En Flynn hebben we vorige week direct vanuit de dierenarts naar het crematorium gebracht zelf. Die zijn speciaal voor ons nog langer open gebleven. Daar cremeren ze maar twee keer per week, dus mam kon hem zaterdag ophalen.

Bij beide crematoriums konden we rustig in een kamertje afscheid nemen. Dat was wel mooi gedaan allemaal.

Maar goed, aangezien het bij jullie via de DA loopt, zal dat wel iets anders gaan allemaal.

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:

[..]

Dankje

Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.

Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...

Wij hadden bij de da het crematorium gebeld en we konden gewoon terecht tot een bepaalde tijd 's avonds. Dus we konden nog even met Frits naar huis en zo, was wel fijn.
Op het moment dat we in de auto stapten om naar het crematorium te rijden kwam net Alive van Pearl Jam op de radio, dat was echt een heel zwaar moment, en dat nr is voor mij ook nooit meer hetzelfde.
Toen we daar kwamen had ze een kamertje klaar met een tafel en kaarsen en vreselijke Italiaanse muziek, en daar werden mn vriendin en ik een beetje giechelig van
Paste zo niet bij mij en Frits
En die vrouw ging heel beschaafd naar buiten en liet ons alleen, liepen wij gelijk te keten daar ( hey, snel, ze is weg, valt dr hier nog iets te pikken of wat? ).
Toen ze weer terug kwam moesten we ff papierwerk invullen, ik die dode hond weer op de arm en mee naar het kantoortje, want ik wilde m nog niet laten liggen
Wat ik echt rot vond was toen we hem daar achter moesten laten.
Hij was nog zacht en niet stijf en zo, en zij wilde dat we m op die tafelmetkaarsjes legden en dan zou zij hem in de koeling doen. Dus ik heb m maar in zn dekentje gedaan en gezegd dat ze hem maar meteen in de koeling moest leggen.
Ow ja wat wel echt best stom was was dat ze gezegd had dat ie om 14.00 op woensdag gecremeerd zou worden. Dus ik zat op mn werk te janken met een kaarsje aan
Stond op het certificaat dat bij de urn zat dat ie al om 11 uur gecremeerd was
Dekentje kwam mee terug, dat hadden ze niet mee verbrand, dat mag niet schijnbaar.
Ik heb die deken en wat van zijn spullen in een schoenendoos gedaan en weggelegd.
En als urn gewoon het strooiblikkie van 6 euro want al die meuk die ze verkochten vond ik niet mooi en dit blikkie is heel simpel en eigenlijk mooi zat. Zijn mooiste blingbling halsband zit er omheen nu met zijn naamtag eraan.

Toen ik mijn twee katten kort na elkaar in heb moeten laten slapen, wilde ik ze ook individueel laten cremeren zodat ik ze nog terug kreeg. Ze werden diezelfde dag of de dag erna al opgehaald door het crematorium en van Luca kreeg ik de urn een week later terug. Op zich is dit best lang, maar dat kwam doordat ik geen mogelijkheid had om de urn zelf op te halen dus ik moest wachten tot ie gebracht kon worden. Gentoo moest ik in laten slapen bij de dienstdoendende dierenarts en die afstand was niet te fietsen in de winter. Gentoo is vanaf die dierenarts naar het crematorium gebracht en werd ook weer naar deze dierenarts gebracht in de urn. Ik had hem toen een dag of 5 later weer.

Onze hond is vrijdagmiddag heengebracht en kon zaterdagmiddag al weer opgehaald worden.
Zal afhankelijk zijn van het crematorium en de drukte.

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 23:19 schreef Ingetje79 het volgende:
Onze hond is vrijdagmiddag heengebracht en kon zaterdagmiddag al weer opgehaald worden.
Zal afhankelijk zijn van het crematorium en de drukte.

De meeste stoken maar op bepaalde dagen.
Ze waren net klaar toen wij kwamen anders was Frits dr nog ff achteraan gegaan, die hoefde maar heel ff in de oven met zn lichtgewicht

quote:

Op maandag 28 maart 2011 22:28 schreef Captain_Chaos het volgende:
Bob.

Gitzwarte kater van een kilo of 10. Vrees van bijna alle gestoffeerde viervoeters uit de wijk. IJzervreter met missende hoektand en hap uit oor. Altijd honger. Superlief, vooral voor kinderen, vreemden en een enkele in het hart gesloten collega-viervoeter. Overleefde ons beider grootste vriend. Had niet het eeuwige leven al komt 21 jaar wel in de richting. Vorig jaar zomer was het gedaan met de Bobcat.

Ach.. de mooie zwarte met hap uit het oor.

quote:

Op woensdag 30 maart 2011 22:36 schreef oh-oh het volgende:
Wij hadden bij de da het crematorium gebeld en we konden gewoon terecht tot een bepaalde tijd 's avonds. Dus we konden nog even met Frits naar huis en zo, was wel fijn.
Op het moment dat we in de auto stapten om naar het crematorium te rijden kwam net Alive van Pearl Jam op de radio, dat was echt een heel zwaar moment, en dat nr is voor mij ook nooit meer hetzelfde.
Toen we daar kwamen had ze een kamertje klaar met een tafel en kaarsen en vreselijke Italiaanse muziek, en daar werden mn vriendin en ik een beetje giechelig van
Paste zo niet bij mij en Frits
En die vrouw ging heel beschaafd naar buiten en liet ons alleen, liepen wij gelijk te keten daar ( hey, snel, ze is weg, valt dr hier nog iets te pikken of wat? ).
Toen ze weer terug kwam moesten we ff papierwerk invullen, ik die dode hond weer op de arm en mee naar het kantoortje, want ik wilde m nog niet laten liggen
Wat ik echt rot vond was toen we hem daar achter moesten laten.
Hij was nog zacht en niet stijf en zo, en zij wilde dat we m op die tafelmetkaarsjes legden en dan zou zij hem in de koeling doen. Dus ik heb m maar in zn dekentje gedaan en gezegd dat ze hem maar meteen in de koeling moest leggen.
Ow ja wat wel echt best stom was was dat ze gezegd had dat ie om 14.00 op woensdag gecremeerd zou worden. Dus ik zat op mn werk te janken met een kaarsje aan
Stond op het certificaat dat bij de urn zat dat ie al om 11 uur gecremeerd was
Dekentje kwam mee terug, dat hadden ze niet mee verbrand, dat mag niet schijnbaar.
Ik heb die deken en wat van zijn spullen in een schoenendoos gedaan en weggelegd.
En als urn gewoon het strooiblikkie van 6 euro want al die meuk die ze verkochten vond ik niet mooi en dit blikkie is heel simpel en eigenlijk mooi zat. Zijn mooiste blingbling halsband zit er omheen nu met zijn naamtag eraan.

Ik vind dit een lief verhaal. T laat zien hoe veel je om je hond gaf.

James kon ik gelijk brengen nadat hij was overleden.. ik heb gekozen voor een crematie samen met andere honden en daarna strooiden ze hem daar uit over een veldje. Vond ik het beste bij hem passen, hij was graag bij andere honden en hield van vrijheid. Ik hoef geen potje met as in mijn huis, daar heb ik niets mee. Zou het de volgende keer weer hetzelfde doen. 18 maart is hij overleden en 19 maart hebben ze hem gecremeerd. Je kon ook nog voor de crematie afscheid nemen, maar dat wilde ik niet. Heb die dag ervoor al afscheid genomen.
Achterlaten bij de dierenarts zou ik nooit doen, dan gaan ze naar zon destructiebedrijf

Ik heb Snowy laten begraven op de dezelfe begraafplaats als waar Ramses ook ligt. Alleen woonde ik niet meer in de buurt dus moesten we hem zelf bregen. Naar de destructor kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Die geur als ik er langs rij blijft heel lang hangen. Daar hoort een dier van ons niet thuis.

Mooi om te lezen hoe verschillende mensen toch grotendeels dezelfde gedachtes hebben over het einde van hun huisdier.

Zojuist is het ook voor Kinga gebeurd...
M'n ouders lieten haar maandag eerst achter bij de dierenarts, maar dat knaagde aan m'n geweten en woensdagochtend heb ik naar de dierenarts gebeld of het nog mogelijk om een andere bestemming voor Kinga te regelen. Godzijdank bleek ze nog in de koeling van de dierenarts te liggen en was zo'n wijziging dus nog mogelijk. Ik heb toen aangevraagd of ze individueel gecremeerd mocht worden en dat we haar as naderhand krijgen.

Gisteravond heb ik op de website van het crematorium de best passende (bij Kinga) urn gekozen en heb het op die manier doorgegeven. Ik heb ook aangegeven of het mogelijk was om een berichtje te krijgen hoelaat Kinga gecremeerd zou worden.
Om 13:45 kwam dit bericht... ze zou om tussen 14:07 en 14:37 gecremeerd worden.
Om 14:07 heb ik een uitvergrote foto en een kaarsje in haar mand gezet. Ook had ik 2 liedjes opgezet waarop ze altijd deed huilen (vraag me niet waarom, misschien vond ze het mooi ^^).
Ik heb dat half uur voor haar mandje gezeten met betraande ogen en een klein gebedje gedaan.

Ik hoop dat ik het hiermee een beetje beter kan afsluiten. Een mooier eerbetoon kon ik me even niet bedenken en ik hoop dat zij het ook mooi vond... vast wel.

De urn zal binnen een week bij de dierenarts zijn waar we haar lieten inslapen.

Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!

Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....

Ach, sterkte suuske

Sterkte.

quote:

Op vrijdag 1 april 2011 17:16 schreef suuske343 het volgende:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....

Awww.. heel veel sterkte

quote:

Op vrijdag 1 april 2011 17:16 schreef suuske343 het volgende:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....

Wat een goeie foto!

Heel veel sterkte

Vanmorgen met spoed met 1 van mijn katten naar de dierenarts gegaan, zwaar en zeg maar roggelend ademen en een groot abces bij zijn wang. Ook gewoon na 2 meter lopen gewoon moe en uitgeput gaan liggen.

Bij de dierenarts is het abces opengemaakt en hebben ze hem een middeltje gegeven om te kalmeren en het vocht uit zijn longen te krijgen.

Om 1 uur telefoon, Lenny is niet meer. Vocht in zijn longen is hem fataal geworden, 8 jaar. We gaan hem missen. Lenny in betere dagen: http://yfrog.com/h2fmqmvj

Sterkte. Ken het helaas maar al te goed om zo snel en plotseling en op zo'n relatief jonge leeftijd een dier te verliezen.

Lenny was mooi , mijn lievelingskleur rood (met wit).

Helaas moet ik dit topic omhoog schoppen

Onze stoere Henk, een asielzoeker van toen een jaar of drie die negen jaar geleden op moederdag in ons leven kwam, begon een paar weken geleden zomaar overal in huis te plassen.
Na een onderzoek bleek dat hij suikerziekte had die op zich prima onder controle te houden zou zijn en we moesten hem twee maal daags een insulineinjectie geven en wekelijks een test laten doen om de juiste dosis te bepalen.
Maar Henk (die met behoorlijke trauma's via een asiel in Spanje naar een asiel in Nederland kwam) had na een paar keer natuurlijk door dat een injectie niet echt een pretje was en begon erg schuw en angstig te worden, prikken werd dus een trauma voor hem maar zeker ook voor ons. Het arme beestje was al kilo's afgevallen en had totaal geen fut meer. Vanochtend hebben we in overleg met de dierenarts besloten om hem geen insulineinjectie meer te geven en er nog een mooie rustige dag van te maken. Vanmiddag om half vier is Henk, op schoot bij mijn man rustig ingeslapen....

Veel sterkte Milia. Henk was duidelijk een bijzonder beestje met een bijzondere geschiedenis.

Sterkte MIlia.

zeker alweer anderhalf jaar terug, fret Dirkkie, Kom thuis en tot me grote schrik hangt dirk aan 1 pootje vast aan zijn mandje, zijn nagel zat klem in een draadje. Hij was gelukkig niet dood maar ik vreesde er wel voor dat hij een aardig tijdje aan dat pootje had gehangen en dat hij lang gevochten heeft om los te komen. Toen ik hem los had gehaald had ik hem even laten slapen tot ik een uutje later word opgeschrikt door een oorverdovend gegil uit de kooi, dirkie gaat niet goed, onmiddelijk naar de dierenarts geracet met driekes waar het vermoeden uitging naar een hersenbeschadiging, dirk was schokte, reageerde slecht en was koud.
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.

Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.


Dirk samen met onze poes tuttie