quote:Op woensdag 23 februari 2011 13:42 schreef Queen_Minny het volgende:
[ afbeelding ]
Prestly
Mn lieve kleine pinnekopje. Ze had een hekel aan op schoot zitten, en aaien hoefde ook niet zo. Maar je lag gewoon in een scheur als je dr zag slijmen als ze wat lekkers wilde. Dan was ze de liefheid zelve.
Vorige maand op een donderdag zag ik dat 2 van de 3 cavia's niet meer wilde eten. Dus met deze 2 naar de dokter. Ze had last van dr darmpjes en moest een nachtje blijven. Die avond kreeg ze een inwendige bloeding en is ze bij de dierenarts overleden. Prestly is 1.5 jaar geworden.
[ afbeelding ]
Elvis.
Een dag later wilde ook deze dame niet meer eten. Ze was de hokgenote van Prestly. Dus ook met Elvisje naar de DA. Er was niks te vinden waar ze last van kon hebben. Dus kreeg ik dwangvoeding mee. De dwangvoeding vond ze heerlijk en ze likte het bakje gewoon schoon. Deze lieve meid likte altijd je hand af, en als ze op je schouder zat je wang ook. Ze was dol op knuffelen en aaien. Zelfs toen ze niet wilde eten drukte ze haar snoet tegen me aan voor een aai, of likte mn hand af als ze wat lekkers wilde. Het leek heel goed met haar te gaan, maar toch vond ik haar zondags dood in haar kooi. Volgens mij overleden omdat ze haar vriendin miste. Ook Elvis is 1.5 jaar geworden.
[ afbeelding ]
En dan was er nog mijn grote speciale vriend. Simply Red.
Simply Red kwam uit een gesloten dierenwinkel. De eigenaar had hem daar gewoon achter gelaten om te verhongeren. Gelukkig kwam er een nieuwe eigenaresse die medelijden had en voor hem een nieuw baasje zocht. Ze kwam mn moeder tegen en gaf hem aan mijn moeder mee. Mijn moeder heeft hem ook zijn naam gegeven. Dit zielige beestje knapte op en werd een echt maatje. Als je verdrietig was haalde hij rare dingen uit om je op te vrolijken, en als je vrolijk was was hij vrolijker. Altijd tijd en zin voor een knuffel en een aai. Toen ik het huis uit ging is hij met me mee verhuist, altijd was hij er voor me.
Simply werd oud. En ook hij stopte met eten, eigenlijk tegelijk met Prestly. Dus hij ook mee naar de DA. Hij had een rotte kies die verwijdert moest worden onder narcose. Maar ja hij was al oud, er zaten risico's aan vast. Maar moet ik hem laten inslapen als het verholpen kan worden? Hem laten verhongeren kon ik ook niet. Dus toch de gok genomen. Deze ouwe taaie kon ik de volgende avond weer ophalen.
[ afbeelding ]
Wankel op zn pootjes, alsnog naar je toe komen waggelen bij de DA alsof ie blij was weer naar huis te mogen. Ook hem moest ik dwangvoeren. En elke dag ging het beter, hij begon weer zelf te eten en was weer alert. Op maandag avond hoorde ik een vreemd gepiep uit zijn kooi komen. Hij had heel veel moeite met ademhalen. Hij had een acute longontsteking opgelopen. Nadat ik het gepiep had opgemerkt is hij binnen 10 minuten ingeslapen.Dit beestje is 8 jaar geworden. Heel oud voor een cavia. Hij kwam als eerste binnen, en ging als laatste weer weg.
Een weekend vol tranen, vooral Simply ging me aan mn hart. Dag lieverds.
Sterkte.quote:Op woensdag 23 februari 2011 14:14 schreef erodome het volgende:
In januarie Wunna moeten laten inslapen, ze is een ruime 12 1/2 jaar geworden...
Nu de nieuwe telg er is is het niet zo naar pijnlijk meer en kan ik er wel over schrijven.
Met oud en nieuw ging het fout, haar achterhand was ineens erg zwak en ze gaf pijnsignalen.
Op dat moment wisten we nog niet hoe ernstig het was, maar na een bezoekje bij de dierenarts bleek ze een hernia te hebben.
Ze moest dus rust en rimadyl, maar ze reageerde niet goed op de rimadyl, kreeg er maag/darm klachten van, alhoewel haar pijn goed onder controle was ermee.
Inmiddels was haar achterhand zo zwak dat ze geholpen moest worden met opstaan en lopen, zitten om haar behoefte te doen kon ze ook nie zonder hulp, maar wilde ze niet met hulp eigenlijk.
Na toch nog een echo om de buik door te zoeken op eventuele oorzaken voor de maag darm klachten zijn we over gegaan op een andere pijnstiller, alles in haar buik was meer dan ok, hart nieren en lever waren als van een jongere hond.
Helaas sloegen de andere pijnstillers niet aan, ze trilde van de pijn, zelfs met een hoge dosis waarvan ze suffer begon te worden.
Ook ging haar achterhand achteruit tot ze die helemaal niet meer gebruikte, alleen maar meesleepde.
Dit alles in een ruime week tijd.
Met de pijn en het achteruit gaan van de achterhand konden we niet anders dan de keuze voor inslapen maken, twaalf en een half jaar is ze mijn trouwe golden meisje geweest en we missen haar nog elke dag.
Voor mijn zoontje was het erg zwaar, Wunna was er al zijn hele leven en er valt gewoon een enorm gat als zo'n belangerijke spil in het gezin wegvalt.
Vanaf mijn 15de jaar is er altijd een golden in huis geweest, met de dood van Wunna eindigde dus een tijdperk, geen golden meer in huis...
Snap ik, ik zou hem ook niet zo laten lijden. Het welzijn van het beestje gaat voor onze eigen gevoelens.quote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:10 schreef Rewimo het volgende:
Nee, hij was nog niet zo oud. Vorig jaar had hij een blaasontsteking, toen is hij onder narcose geweest. Daarna merkten we dat hij steeds slechter ging lopen. En dat werd de laatste tijd erger. Hij haalde ook de bak niet altijd meer, en als hij hem haalde kon hij er haast niet in komen. We hadden met liefde nog 3 jaar lang gedweild maar het was voor hemzelf niet leuk meer. Je kon zien dat hij pijn had.
En als je van hem houdt, moet je hem laten gaan
Ja dat is het liefste wat je dan nog voor hem kan doenquote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:10 schreef Rewimo het volgende:
Nee, hij was nog niet zo oud. Vorig jaar had hij een blaasontsteking, toen is hij onder narcose geweest. Daarna merkten we dat hij steeds slechter ging lopen. En dat werd de laatste tijd erger. Hij haalde ook de bak niet altijd meer, en als hij hem haalde kon hij er haast niet in komen. We hadden met liefde nog 3 jaar lang gedweild maar het was voor hemzelf niet leuk meer. Je kon zien dat hij pijn had.
En als je van hem houdt, moet je hem laten gaan
WRH ik wens jou ook veel sterkte toequote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:20 schreef WRH het volgende:
ben van mening dat het rustig en pijnloos laten inslapen het laatste is dat we voor onze beestjes kunnen doen. heb letterlijk bij het inslapen gister tegen Balou gezegd dat dit mijn laatste cadeautje was voor hem, ook al was het voor mijzelf het moeilijkste cadeautje dat ik kon uitkiezen.
Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.
Ik vind het zo knap dat je de keuze hebt kunnen maken. Echt! Als een beestje fysiek aftakelt dan is het meestal iets makkelijker. Maar om geestelijke aftakeling te zien, naar de toekomst en de komende veranderingen te kijken en dan de juiste beslissing kunnen nemen... echt knap. Ik weet niet of ik het zou kunnen of dat ik zou blijven proberen om de situatie zo te maken dat hij zich er prettig bij voelde.quote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:20 schreef WRH het volgende:
ben van mening dat het rustig en pijnloos laten inslapen het laatste is dat we voor onze beestjes kunnen doen. heb letterlijk bij het inslapen gister tegen Balou gezegd dat dit mijn laatste cadeautje was voor hem, ook al was het voor mijzelf het moeilijkste cadeautje dat ik kon uitkiezen.
Balou was al doof en hoorde het niet, maar misschien begreep hij het wel.
dat dus.quote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:30 schreef Rewimo het volgende:
Je groeit ernaar toe, Cat. Op een gegeven moment voel je dat het niet meer gaat. Hoe moeilijk het ook is, dan doe je het.
Mooi gezegd. En ik heb de keuze ook al een paar keer moeten maken voor mijn katten dus ik weet dat ik het kan. Maar dan was het altijd door een lichamelijke ziekte, waarvan je weet dat je - door niet te kiezen- de kat hooguit een paar weken extra leven lijden zou geven.quote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:39 schreef WRH het volgende:
[..]
dat dus.
vond zelf de geestelijke aftakeling inderdaad aanzienlijk zwaarder dan eerder bij Coco en Anton waarbij het lichamelijk was.
In ons geval was Balou nog geregeld super levendig, kon bedelen om snoepjes, was echt nog 'wakker' zeg maar dus het twijfelen deden we elke minuut, ongeveer 3 maanden lang al.
die twijfel duurde letterlijk tot het moment dat de dierenarts daadwerkelijk aanbelde voor de gemaakte afspraak.
lief zei op dat moment echt meteen hardop; jezus, gaan we het echt doen nu?!
dan schrik je je kapot, 2 minuten daarvoor lag hij nog gezellig bij ons, was nog in huis aan de wandel geweest, lekker opgewekt, echt heel moeilijk, doe het niet graag over.
maar tegelijkertijd weet je als personeel van je kat op dat moment ook dat dit het enige juiste is en dat je je eigen gevoel aan de kant moet schuiven, juist voor die kat.
te vroeg is vreselijk voor de baasjes, je zult nooit weten hoeveel te vroeg, te laat echter is vreselijk voor het huisdier, dus je neemt het, je dealt ermee, dit is de verantwoordelijkheid die er bij hoort, de beslissing waar je als huisdiereigenaar mee moet leven.
maar dan doet het nog wel ongelooflijk veel pijn.
Klopt, Katinka, Guus is vorig jaar april overreden, toen ik in het ziekenhuis lagquote:Op zaterdag 26 februari 2011 20:17 schreef Katinkat het volgende:
Rewimo, Qltel en Christan, veel sterkte; gaat trouwens in een rap tempo bij jullie. Overlijden van Guus is toch ook niet zo heel lang geleden?
Dag Jamiequote:Op vrijdag 25 februari 2011 17:03 schreef Rewimo het volgende:
Onze Jamie is er ook niet meer. We hebben hem vanmiddag in laten slapen, omdat hij zoveel pijn had. Hij had artrose en kon niet goed meer lopen. Hij was ruim 12 jaar. Christan is met hem opgegroeid, ze waren echt vriendjes. Hier waren ze nog even groot:
[ afbeelding ]
Jamie tussen de knuffels
[ afbeelding ]
Doosjes waren altijd leuk. Ook al waren ze wat aan de kleine kant
[ afbeelding ]
En in een sportieve bui: op Christans sporttas
[ afbeelding ]
Dag Jamie, ga de regenboogbrug maar over
Zeker herkenbaar. Heel af en toe mis ik mn katten nog steeds.quote:Op zondag 27 februari 2011 20:56 schreef Lottekoekkie het volgende:
Wat een verdriet hier allemaal.
Afscheid nemen van je maatje, of het nou een muisje, cavia, poesje, kater of hond is, het verdriet zit zó in je keel en in je hart.
Pepper is al dik 5 jaar terug overleden en ondanks dat Lotje er voor "terug" is gekomen blijft het hikken, Pepper ligt in de tuin en elk jaar op haar "geboortedatum" en haar sterfdatum leg ik een bloemetje op haar grafje, sámen met Lot. Het verdriet slijt wel, een beetje maar dat duurt erg lang hoor. Wens jullie allemaal heel veel sterkte..............
Maar de herinneringen blijven, de liefde zéker ook maar het gemis is zó intens
Eén van de vele overpeinzingen die ik schreef na Pepper.
Werllicht beetje troost en herkenbaar voor jullie.
We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?quote:Op dinsdag 1 maart 2011 14:33 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik schrok heel erg, wist niet dat hij ziek was
quote:Op dinsdag 1 maart 2011 18:53 schreef Rewimo het volgende:
[..]
We hebben elkaar ook alweer een tijd niet "gesproken" natuurlijk. Met jouw monsters alles goed?
Elke keer als ik de keuken in kom, verwacht ik een "mauw" uit de mand waar Jamie de laatste tijd zo graag lag
Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggenquote:Op zondag 6 maart 2011 21:31 schreef lady-wrb het volgende:
jeetje rewimo, ik wist het niet van guus en ik lees het net pas.
wat een verdriet kan je hebben om een geliefd huisdier.
veel sterkte bij het verwerken van het verdriet en gemis.
hoe is christan eronder?
joh, ik lees het nu pas. Wat sneu. Sterkte voor jullie drieen.quote:Op zondag 6 maart 2011 22:00 schreef Rewimo het volgende:
[..]
Hij mist Jamie, hij is met hem opgegroeid dus hij was er altijd al, voor hem. We missen hem alledrie, het is nog steeds wennen om hem niet meer lekker in zijn mand te zien liggen
Ja (ik moest het opzoeken wist wel dat het begin maart was)quote:Op dinsdag 8 maart 2011 16:36 schreef Cat22 het volgende:
Is het alweer een jaar geleden dat de Zigster overleed? Dat was ook echt zo'n kat met karakter.
Zeker, hij heeft een geweldig leven gehad.quote:Op donderdag 17 maart 2011 11:51 schreef Disana het volgende:
Lipjes. Het klinkt als een mooi leven en een waardige dood.
Ik weet het, dat vind ik echt 1 van de beste foto's die ik van hem heb.quote:Op donderdag 17 maart 2011 13:14 schreef oh-oh het volgende:
Ik moest lachen om die laatste foto
Rust zacht Sammie, en veel sterkte Lipjes
quote:Op zaterdag 26 maart 2011 19:00 schreef lady-wrb het volgende:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Aww wat sneu. Sterkte, .quote:Op zaterdag 26 maart 2011 19:00 schreef lady-wrb het volgende:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Ach wat jammer van Sientje, sterktequote:Op zaterdag 26 maart 2011 19:00 schreef lady-wrb het volgende:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Ach nee toch? Hoe kan dat nou joh? Erin gevallen en ze kon er niet meer uit klimmen? Wat naar Sterkte!quote:Op zaterdag 26 maart 2011 19:00 schreef lady-wrb het volgende:
van de week zat ik nog op dr te mopperen omdat ze mijn hele bloembed overhoop gooide.
vanochtend trof ik 'r dood aan in mijn tuinvijvertje. verdronken
sien, mijn mooie rooie
Heel goed dat je er op tijd bij was. Maar wat zul je hem missen na zoveel jaren. Sterkte.quote:Op maandag 28 maart 2011 11:51 schreef ClintOosthout het volgende:
Gisteravond om 22:30 met spoed naar de dierenarts omdat mijn trouwe Fox heel benauwd was.
Foto gemaakt en hij had heel veel vocht in z'n longen. Spuit gekregen om het vocht via z'n nieren af te voeren, maar het heeft helaas niet geholpen.
Om 01:00 uur heb ik hem in laten slapen omdat hij bezig was te verdinken in z'n eigen vocht.
Ik heb gelukkig 16 jaar plezier van de prutser (zo noemden we Djen altijd) gehad.
[ afbeelding ]
Tot hier dacht ik dat het om een rode kat ging Maar ik kan me voorstellen dat het bij een kip ook schrikken is en dat je een kip kunt missen.quote:Op zaterdag 26 maart 2011 19:54 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb van de week nog een filmpje gemaakt van toen ze al bloembollengooiend als een sloopkogel door mijn bloemperk ging.
zal eens kijken of ik het hier kan plaatsen.
en ik vrees dat ik morgen 4 boze kippen heb die tegen het hek geplakt staan.
om herhaling te voorkomen heb ik hun hek dichtgedaan zodat ze de tuin even niet meer inkunnen zolang ik geen hekje om dat vijvertje heb.
een verdronken kip is al teveel.
Dat is heel snel gegaan dan Maar 16 jaar mag je echt trots op zijn. Sterktequote:Op maandag 28 maart 2011 11:51 schreef ClintOosthout het volgende:
Gisteravond om 22:30 met spoed naar de dierenarts omdat mijn trouwe Fox heel benauwd was.
Foto gemaakt en hij had heel veel vocht in z'n longen. Spuit gekregen om het vocht via z'n nieren af te voeren, maar het heeft helaas niet geholpen.
Om 01:00 uur heb ik hem in laten slapen omdat hij bezig was te verdinken in z'n eigen vocht.
Ik heb gelukkig 16 jaar plezier van de prutser (zo noemden we Djen altijd) gehad.
[ afbeelding ]
Klinkt heel hard maar als je van dieren houdt moet je soms zulke beslissingen maken. Hij was gisteren voor het eerst in z'n leven bang en dat was het moment dat ik besloten heb om hem in te laten slapen.quote:Op maandag 28 maart 2011 13:31 schreef lady-wrb het volgende:
jee dat is dan schrikken zeg
maar wat goed dat je zo kortdaad die belangrijke beslissing kon nemen.
He bah komen meteen de tranen hier Als het zo onverwachts is, is het extra moeilijk vind ik altijd. Heel veel sterkte. Prachtige hond overigens.quote:Op maandag 28 maart 2011 17:41 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo we hebben haar 10 jaar en ruim 5 maanden gehad en we hebben zoveel meegemaakt. Vakanties, de gewone wandelingen, de schildpadden in de tuin waar ze uren naar keek. Ze heeft me ook meerdere keren getroost toen ik liefdesverdriet had. Ze was echt m'n maatje en maakte helemaal deel uit van het gezin.
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
Jeetje .. heftig zo snel ineens. Sterkte! wat een prachtbeest zeg.quote:Op maandag 28 maart 2011 17:41 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo we hebben haar 10 jaar en ruim 5 maanden gehad en we hebben zoveel meegemaakt. Vakanties, de gewone wandelingen, de schildpadden in de tuin waar ze uren naar keek. Ze heeft me ook meerdere keren getroost toen ik liefdesverdriet had. Ze was echt m'n maatje en maakte helemaal deel uit van het gezin.
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
quote:Op maandag 28 maart 2011 18:11 schreef indaha het volgende:
Clint en Neo allebei veel sterkte, het is zwaar als je na zoveel jaren samen je maatje moet missen
quote:Op maandag 28 maart 2011 18:24 schreef Queen_Minny het volgende:
Iedereen heel veel sterkte met het verlies van jullie geliefde diertjes.
Mogen al onze dieren maar vrolijk samen spelen achter de regenboogbrug.
quote:Op maandag 28 maart 2011 18:43 schreef Chanty het volgende:
[..]
He bah komen meteen de tranen hier Als het zo onverwachts is, is het extra moeilijk vind ik altijd. Heel veel sterkte. Prachtige hond overigens.
quote:Op maandag 28 maart 2011 18:48 schreef tliciouz het volgende:
[..]
Jeetje .. heftig zo snel ineens. Sterkte! wat een prachtbeest zeg.
De rest natuurlijk ook sterkte!
Dankjulliewel.quote:Op maandag 28 maart 2011 19:01 schreef Rewimo het volgende:
Zo onverwacht afscheid nemen maakt het nog moeilijker dan het al is Een dier laten inslapen is het laatste wat je nog voor ze doen kan. Het is vreselijk naar maar je weet dat je niet anders kan...
Sterkte allemaal
Sterkte. Maar zit maar niet te veel in over het inslapen, de spiertrekjes zijn heel normaal en ze was daarvoor waarschijnlijk al fijn en rustig ingeslapen.quote:Op maandag 28 maart 2011 17:41 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik voel me hier zo begrepen...
Het schijnt dat er al langere tijd een kwaadaardige niertumor huishield in Kinga, onze Tervuerense herder. Ze heeft hier nooit wat van gevoeld op de een of andere manier. Ben vorige week nog regelmatig uren met d'r gaan wandelen en ze was helemaal in orde...
[ afbeelding ]
22 maart (vorige week dinsdag), op m'n verjaardag nog een lekkere lange wandeling met haar gemaakt.
Zaterdag voelde ze zich niet goed en bleef ze roerloos op dezelfde plek liggen. Omdat ik die avond m'n verjaardag zou houden is ze bij m'n pa gebleven en daar heeft ze heel veel overgegeven... de dag daarna kwam ze terug hierheen en wederom heel veel overgegeven en wou ze ook niet meer naar buiten enzo.
Vanochtend heeft mn ma de dierenarts gebeld voor een acute afspraak en toen we d'r riepen om mee te gaan bleef ze liggen en doorgaan met hijgen. ze keek ons niet eens aan... dat was echt heel erg om te zien.. we hebben haar toen opgetild en in de auto gelegd en naar de dierenarts gebracht.
Daar heeft hij haar onderzocht en later kregen we telefoon dat het die tumor was en die was opengesprongen.. de rotzooi die daaruit kwam heeft een buikvliesontsteking veroorzaakt en dat gaf d'r enorme pijn...
Ze konden opereren, maar dat zou veel pijn kosten en de kans op overleven was klein. Ook was er kans op verdere uitzaaiingen.
[ afbeelding ]
Haar blije en glunderende koppie als je d'r riep.
[ afbeelding ]
Ergens in het voorjaar van 2007. Toen ze nog niet zo grijs was
Blegh ik mis haar zo we hebben haar 10 jaar en ruim 5 maanden gehad en we hebben zoveel meegemaakt. Vakanties, de gewone wandelingen, de schildpadden in de tuin waar ze uren naar keek. Ze heeft me ook meerdere keren getroost toen ik liefdesverdriet had. Ze was echt m'n maatje en maakte helemaal deel uit van het gezin.
Ben de hele dag al aan het huilen... het is zo onwerkelijk.
Het is ook gewoon niet eerlijk... ze deed echt nooit een vlieg kwaad, nooit ruzie met andere honden en dan overkomt haar deze gruwelzooi.
Ik vond het ook heel eng om haar in te zien slapen. Ze had na enkele minuten nog spiertrekjes bij d'r poot en bij d'r mond. Dat heeft toch wel een beetje een shockerende indruk op me achtergelaten
Rust in vrede lieve Kinga. Zal je nooit vergeten...
17-10-2000 (schatting) - 28-03-2011
Dat vertelde de dierenarts inderdaad. Maar het is toch akelig om te weten dat ze dood is en je d'r pootje een beetje heen en weer ziet bewegen.quote:Op maandag 28 maart 2011 19:30 schreef boem-dikkie het volgende:
[..]
Sterkte. Maar zit maar niet te veel in over het inslapen, de spiertrekjes zijn heel normaal en ze was daarvoor waarschijnlijk al fijn en rustig ingeslapen.
Zo ging het ook bij onze hond, gelukkig hadden we een hele aardige dierenarts. Onze hond was eigenlijk al zo zwak dat hij bij het spuitje waar hij van in slaap moet vallen al ongeveer overleed. Nogmaals sterkte!quote:Op maandag 28 maart 2011 20:11 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Dat vertelde de dierenarts inderdaad. Maar het is toch akelig om te weten dat ze dood is en je d'r pootje een beetje heen en weer ziet bewegen.
Ik was haar net een laatste knuffel aan het geven toen dat begon... ik schrok behoorlijk en vond het echt heel vaag om te zien...
Ik ben 21 en thuiswonend. Het was dan ook niet direct mijn hond, maar ik trok er wel veel mee op.quote:Op maandag 28 maart 2011 22:43 schreef ClintOosthout het volgende:
Neo ik weet niet hoe oud je bent maar het went nooit. Enigste troost die je kan hebben is dat je het juiste doet voor je dier en hem alleen maar helpt. Je kunt ze niet laten lijden.
Ik heb nu een kat vier honden en een paard moeten laten inslapen en het is elke keer weer net zo vervelend.
Ik weet dat je er nu niet aan wilt denken, maar ga binnenkort serieus weer op zoek naar een nieuw vriendje. dat helpt echt.
Sterkte
Dankje, en zeker was Kinga een mooi beestjequote:Op maandag 28 maart 2011 22:52 schreef oh-oh het volgende:
Ah Neo, heel veel sterkte, wat een mooierd was Kinga
Woon je in de buurt van Maastricht?
Als het niet normaal is, dan hebben we samen een afwijking. Ik heb altijd maanden last van het verlies van een van de katten (we hebben er nogal wat, dus er gaat er af en toe eentje). Niet alleen het gemis, maar ook het schuldgevoel omdat ik me volledig verantwoordelijk voel voor mijn dieren. De twijfel of ik het wel goed heb gedaan. En de vurige wens hem of haar nog een keer te zien langslopen. Die dingen snijden me altijd weken, zo niet maanden door mijn ziel. Het trekt na verloop van tijd wel wat bij, maar ik vind het afschuwelijk pijnlijk.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:09 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Dat gevoel heb ik ook...quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:16 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Als het niet normaal is, dan hebben we samen een afwijking. Ik heb altijd maanden last van het verlies van een van de katten (we hebben er nogal wat, dus er gaat er af en toe eentje). Niet alleen het gemis, maar ook het schuldgevoel omdat ik me volledig verantwoordelijk voel voor mijn dieren. De twijfel of ik het wel goed heb gedaan. En de vurige wens hem of haar nog een keer te zien langslopen. Die dingen snijden me altijd weken, zo niet maanden door mijn ziel. Het trekt na verloop van tijd wel wat bij, maar ik vind het afschuwelijk pijnlijk.
Dus zeg het maar: is het normaal? Geen idee, maar in elk geval heb ik het ook. Pas als je een paar dagen erna nog niet (redelijk) normaal kunt functioneren, dan zou ik wat gaan twijfelen. Maar dat je nu nog verdrietig bent, vind ik erg gezond klinken.
Sterkte
Ik vind het niet raar.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:09 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Dat is echt wel normaal hoor. Mijn moeder is ook nog naar het bos gegaan twee keer en moest zelfs janken toen ze een oude drol zag liggen van Flynn. Vergis je niet hoezeer een dier deel uitmaakt van je gezinsleven. Mensen die bv reageren met: het is maar een hond, snappen er werkelijk niks van. Dit verlies heeft echt tijd nodig en de een heeft daar langer voor nodig dan de ander.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:09 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Daar kan je je nog jaren schuldig over voelen. Maar dat zou vrij onzinnig zijn. Je moet je schuldig voelen als je haar opzettelijk te kort hebt gedaan. En dat heb je (schat ik zomaar in) beslist niet gedaan. En het had ook al niet geholpen als jij zaterdag de hele avond en nacht was gaan sneuneuzen. Hoewel je het waarschijnlijk anders voelt.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:23 schreef Neo-Mullen het volgende:
Dat gevoel heb ik ook...
Plus het feit dat ze zaterdagmiddag gewoon een beetje misselijk leek. Daardoor is ze naar m'n vader gegaan omdat ik die avond m'n verjaardag zou vieren met vrienden. Die avond/nacht heeft zij heel veel overgegeven en pijn gehad, terwijl ik feest vierde...
Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was dat hele feest gecanceld en was ik die nacht bij d'r gebleven
Maar je kunt de tijd niet terugdraaien en je hebt op dat moment gehandeld naar beste weten. Achteraf (als je alle kennis hebt) is he taltijd makkelijk praten: 'had ik maar dit, of had ik maar dat'.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:23 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Dat gevoel heb ik ook...
Plus het feit dat ze zaterdagmiddag gewoon een beetje misselijk leek. Daardoor is ze naar m'n vader gegaan omdat ik die avond m'n verjaardag zou vieren met vrienden. Die avond/nacht heeft zij heel veel overgegeven en pijn gehad, terwijl ik feest vierde...
Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was dat hele feest gecanceld en was ik die nacht bij d'r gebleven
quote:Op dinsdag 29 maart 2011 17:21 schreef Neo-Mullen het volgende:
Dankjulliewel... jullie zijn echt begripvol en jullie opmerkingen stellen me een stuk meer gerust.
Ik ontdekte zojuist een blog op internet van m'n moeder waarin ze haar verdriet heeft opgeschreven en heeft verteld over het leven van Kinga bij ons.
Toen moest ik opnieuw huilen en op een gegeven moment hoorde ik Gini achter me miauwen, vervolgens liep ze naar me toe en gaf ze de hele tijd kopjes... alsof ze me wilde troosten want normaal komt ze nooit op m'n kamer voor aandacht. Ben toen op de grond gaan zitten en ze liep de hele tijd heen en weer, gaf me kopjes en spinde ondertussen.
Wat zijn huisdieren toch lief
Is heel normaal hoor.quote:Op dinsdag 29 maart 2011 16:09 schreef Neo-Mullen het volgende:
Ik weet niet of het normaal is om het zo zwaar te hebben met t verlies van een huisdier...
Heb zojuist nog een laatste symbolisch rondje gewandeld. Het rondje dat we altijd met haar wandelden door het park en het bosje. Had bijna de hele tijd tranen in m'n ogen en ik zag haar in m'n gedachten nog steeds rondrennen en rondsnuffelen bij struikjes enzo...
Ik kwam zelfs nog een stok tegen die ik vrijdag de hele tijd met haar heb gegooid, die heb ik nu meegenomen.
Er was alleen niemand aan wie ik een hondenkoekje kon geven na afloop..
En omdat wij de as van haar niet krijgen, ben ik plukjes haar aan 't verzamelen als aandenken...
Nogmaals, het klinkt misschien erg dramatisch, maar ik heb altijd heel veel emotionele moeite met dingen los- en achter me laten.
Dankjequote:Op dinsdag 29 maart 2011 19:53 schreef Queen_Minny het volgende:
[..]
Is heel normaal hoor.
In januari heb ik in 1 weekend alle 3 mn cavias verloren. De oudste was 8, hoogbejaard maar wel mn beste maatje.
De eerste kreeg een bloeding bij de DA en was niet meer te redden. 2 dagen later de 2e, ik vermoed dat ze uit eenzaamheid is gestorven. En weer een dag later mn oudste mannetje.
Mn oudste mannetje heeft wonderbaarlijk genoeg een operatie overleeft. Ik heb hem met de hand gevoerd, water gegeven, handdoeken opgewarmd voor hem. En toen kreeg hij er een longontsteking bovenop die hij niet meer aankon, hij was aan de beterende hand dus de klap was heel hard toen ik hem ook vond. En toch dacht ik toen ook, had ik maar... Wat als... Had ik het eerder moeten zien? enz enz enz.
Je kan het niet altijd voorspellen, dieren zijn meesters in kwaaltjes verbergen. Je kan alleen je best doen, en de juiste beslissing maken voor de diertjes. Meer vragen ze ook niet van je.
Je hebt voor je hond gedaan wat je kon gezien de situatie. Meer had ze ook niet van je gewilt.
Dat is fijn, dan komt ze toch nog in zekere zin thuis.quote:Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
Ik heb al mijn katten zelf gebracht nadat ze overleden waren en het ophalen lag een beetje aan de drukte, soms was het de volgende dag soms 3-4 dagen. Ik vind persoonlijk het zelf wegbrengen erg prettig voor het verwerkingsproces maar dat zal voor een ieder anders zijn.quote:Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
quote:Op woensdag 30 maart 2011 15:43 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Dankje
Ik voel me sinds vanochtend ook een stuk beter. Ik heb namelijk vanochtend de dierenarts gebeld waar we haar lieten inslapen en heb gevraagd of het alsnog mogelijk was om een aparte crematie voor Kinga te regelen en dan de urn thuisgestuurd te krijgen.
Gelukkig bleek Kinga nog niet te zijn opgehaald en was het nog altijd mogelijk om dit om te zetten naar mijn wens
Het crematorium zal later nog contact met m'n moeder opnemen.
Ik lees trouwens dat deze manier door meer mensen zo is uitgevoerd. Is er iemand die me wat meer kan vertellen? Hoe het gebeurt, hoelang het duurt voordat we de urn krijgen enz...
De meeste stoken maar op bepaalde dagen.quote:Op woensdag 30 maart 2011 23:19 schreef Ingetje79 het volgende:
Onze hond is vrijdagmiddag heengebracht en kon zaterdagmiddag al weer opgehaald worden.
Zal afhankelijk zijn van het crematorium en de drukte.
Ach.. de mooie zwarte met hap uit het oor.quote:Op maandag 28 maart 2011 22:28 schreef Captain_Chaos het volgende:
Bob.
Gitzwarte kater van een kilo of 10. Vrees van bijna alle gestoffeerde viervoeters uit de wijk. IJzervreter met missende hoektand en hap uit oor. Altijd honger. Superlief, vooral voor kinderen, vreemden en een enkele in het hart gesloten collega-viervoeter. Overleefde ons beider grootste vriend. Had niet het eeuwige leven al komt 21 jaar wel in de richting. Vorig jaar zomer was het gedaan met de Bobcat.
Ik vind dit een lief verhaal. T laat zien hoe veel je om je hond gaf.quote:Op woensdag 30 maart 2011 22:36 schreef oh-oh het volgende:
Wij hadden bij de da het crematorium gebeld en we konden gewoon terecht tot een bepaalde tijd 's avonds. Dus we konden nog even met Frits naar huis en zo, was wel fijn.
Op het moment dat we in de auto stapten om naar het crematorium te rijden kwam net Alive van Pearl Jam op de radio, dat was echt een heel zwaar moment, en dat nr is voor mij ook nooit meer hetzelfde.
Toen we daar kwamen had ze een kamertje klaar met een tafel en kaarsen en vreselijke Italiaanse muziek, en daar werden mn vriendin en ik een beetje giechelig van
Paste zo niet bij mij en Frits
En die vrouw ging heel beschaafd naar buiten en liet ons alleen, liepen wij gelijk te keten daar ( hey, snel, ze is weg, valt dr hier nog iets te pikken of wat? ).
Toen ze weer terug kwam moesten we ff papierwerk invullen, ik die dode hond weer op de arm en mee naar het kantoortje, want ik wilde m nog niet laten liggen
Wat ik echt rot vond was toen we hem daar achter moesten laten.
Hij was nog zacht en niet stijf en zo, en zij wilde dat we m op die tafelmetkaarsjes legden en dan zou zij hem in de koeling doen. Dus ik heb m maar in zn dekentje gedaan en gezegd dat ze hem maar meteen in de koeling moest leggen.
Ow ja wat wel echt best stom was was dat ze gezegd had dat ie om 14.00 op woensdag gecremeerd zou worden. Dus ik zat op mn werk te janken met een kaarsje aan
Stond op het certificaat dat bij de urn zat dat ie al om 11 uur gecremeerd was
Dekentje kwam mee terug, dat hadden ze niet mee verbrand, dat mag niet schijnbaar.
Ik heb die deken en wat van zijn spullen in een schoenendoos gedaan en weggelegd.
En als urn gewoon het strooiblikkie van 6 euro want al die meuk die ze verkochten vond ik niet mooi en dit blikkie is heel simpel en eigenlijk mooi zat. Zijn mooiste blingbling halsband zit er omheen nu met zijn naamtag eraan.
Awww.. heel veel sterktequote:Op vrijdag 1 april 2011 17:16 schreef suuske343 het volgende:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....
Wat een goeie foto!quote:Op vrijdag 1 april 2011 17:16 schreef suuske343 het volgende:
Zucht......Ik vrees dat we er vandaag ook (weer) aan zullen moeten geloven.
Onze 14 jaar oude border collie heeft "iets" gehad vandaag.
Ik denk een hartinfarct of iets in die richting. Hij doet helemaal niks meer, kijkt als je roept, maar staat niet op ofzo.
Mijn man is thuis bij hem, gaat hem vaak aaien en stelt hem gerust. Als ik thuis ben gaan we naar de dierenarts, ik denk dat het daar stopt. Hij is echt op, mijn knuffel!!
[ link | afbeelding ]
Je weet natuurlijk dat hij geen 100 kan worden, maar toch.....
Fretje....ze zijn niet snel ziek en laten het ook niet makkelijk zien maar als ze dan aangeven dat het fout zit is het meestal ook verschrikkelijk fout. Hoop dat je in de tijd die je met hem had veel van hem hebt genoten.quote:Op zaterdag 18 juni 2011 11:08 schreef blup het volgende:
zeker alweer anderhalf jaar terug, fret Dirkkie, Kom thuis en tot me grote schrik hangt dirk aan 1 pootje vast aan zijn mandje, zijn nagel zat klem in een draadje. Hij was gelukkig niet dood maar ik vreesde er wel voor dat hij een aardig tijdje aan dat pootje had gehangen en dat hij lang gevochten heeft om los te komen. Toen ik hem los had gehaald had ik hem even laten slapen tot ik een uutje later word opgeschrikt door een oorverdovend gegil uit de kooi, dirkie gaat niet goed, onmiddelijk naar de dierenarts geracet met driekes waar het vermoeden uitging naar een hersenbeschadiging, dirk was schokte, reageerde slecht en was koud.
Hij kreeg wat medicijnen en een kalmeringsmiddel zodat hij even lekker kon uitrusten. Ik met dirk mee naar huis, kruikje handwarm/lauw gemaakt, in een handoek gewikkeld en hem daar bovenop met een dekentje in de transport bench op zolder gezet (is daar donker en stil).. Uiteindelijk ga je iedere minuut naar boven om te checken of het goed gaat.. Tegen de avond werd ik opnieuw opgeschrikt door het gegil, onmiddellijk DA gebeld dat dirk weer niet goed gaat en dat ik eraan komt, hij kwam ook direct naar de praktijk. Eenmaal daar aangekomen stonden er 4 mensen me op te wachten. Opnieuw een lichte dosis kalmering. Je ziet het schokkerig ademen en vechten tegen whatever het is. Vrij hectisch allemaal..
Terwijl hij daar lag te vechten en er werd overlegd hoe of wat we gaan doen zie ik plots in me ooghoeken hem als een luchtbedje die lek raakt in elkaar 'zakken', hij lag al op z'n zij maar je zag plots alle spieren ontspannen. Met de stethoscoop werd geconstateerd dat dirk er niet meer was.
Dirk is niet overleden maar gesneuveld tijdens zijn gevecht.
[ afbeelding ]
Dirk samen met onze poes tuttie
Sterkte , FIP is een verschrikkelijke ziekte, ben er zelf twee aan verloren en dan denk je, alles mag ze overkomen als het niet anders kan behalve dat verschrikkelijke FIP.quote:Op woensdag 22 juni 2011 10:41 schreef Sassie het volgende:
Gisteren hebben we poes Twister (15 jr) in laten slapen. Ze leed aan FIP (na een aantal DA bezoeken en een echo + buikvocht aftappen bleek dat de diagnose) en was al zo ziek dat het het beste was om haar te laten gaan. In 2,5 week was ze afgetakeld van een oudere maar nog wel fitte poes naar een zielig hoopje ellende. Ze is beter af zo en we hebben haar nog een paar dagen lijden en ellende kunnen besparen.
We zullen haar aanwezigheid en eigenaardigheden missen, maar zijn dankbaar dat ze de afgelopen 15 jaar deel heeft uitgemaakt van ons leven.
Dit was Twister in betere tijden: Filmpjes van je huisdier O+ Deel 1
Oh bah wat erg Sterkte...quote:Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]
Mormel
Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden
[ afbeelding ]
Boefy
Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde
[ afbeelding ]
Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.
Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.
quote:Op zondag 1 augustus 2010 17:30 schreef Moira. het volgende:
En dit is 'naamloos'
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]"Naamloos" is dus destijds vernoemd naar de poes van Nokwanda (Purrrdy - ook echt met 3 rrr'en in het vaccinatieboekje).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En Purrrdy is vanochtend aangereden door een auto. Helaas heeft ze het niet overleefd
Maar ze heeft bijna een jaar bij ons gewoond en meer dan een jaar van haar zusje Burnsy kunnen genieten, die nu helaas alleen overblijft...
Rust zacht, lieve Purrr
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...quote:Op zondag 14 augustus 2011 17:44 schreef Ingetje79 het volgende:
Ah gadver, wat een akelig verhaal.
Ik word er echt naar van
Tranen springen in mijn ogen bij het lezen van je verhaal. Ik ben toch zo blij dat die van mij ook lekker binnen en in de tuin rondwandelen. Maar, mocht er ooit eentje ontsnappen en een auto tegenkomen, dan hoop ik dat er iemand als jij is die hem bijstaat.quote:Op zondag 14 augustus 2011 17:47 schreef Chanty het volgende:
[..]
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...
Hier ook alleen binnenkatten en na dit soort verhalen ben ik ook echt blij dat ze niet op straat lopen.quote:Op zondag 14 augustus 2011 17:47 schreef Chanty het volgende:
[..]
Dat werden wij ook, zo erg om te zien en je kunt gewoon niks doen op zo'n moment. Ben zo blij dat die van ons veilig binnen zijn. Mijn grootste angst is wat ik afgelopen nacht heb gezien. Dat je beestje niet meer thuis komt en je niet weet wat ermee is gebeurd Hou de komende weken in ieder geval amivedi en de buurt in de gaten mocht er een oproep van vermissing komen...
Wat een vreselijk verhaal. Maar fijn dat jullie er voor hem waren.quote:Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat
Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...
Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.
Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...
Aww bah . Arme kat.quote:Op zondag 14 augustus 2011 17:38 schreef Chanty het volgende:
Ter nagedachtenis aan een anonieme kat
Gisteravond. De bus stopte bij een volgende halte, toen mijn man ineens opsprong en naar voren rende de bus uit. Ik keek uit het raam en daar lag je midden op straat. Ook ik rende naar buiten en de buschauffeur belde de dierenambulance. We stopten de auto's en leidden ze om je heen. Je lag daar, zwaar in shock, je staart van je lichaam gereten, kermend van de pijn. Aangereden, en de dader was gewoon doorgereden...
Niet wetend hoe ernstig je verwondingen waren, hoopten we dat de dierenambulance op tijd zou zijn. Met vier man stonden we naast je en aaiden je zachtjes over je kop. Maar al na een paar minuten stopte je ademhaling en werd het stil op straat. Uiteindelijk hebben we je in de berm gelegd, bloed stroomde uit je bekkie. Het duurde een half uur voor de dierenambulance arriveerde. Gelukkig heb je niet zo lang hoeven lijden.
Geen halsbandje, geen chip. Hopelijk is er iemand die je zoekt en je terugvindt, zodat je mee naar huis mag. In ieder geval hier een laatste woord voor een anonieme kat die ik nooit zal vergeten...
Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.quote:Op zondag 14 augustus 2011 18:19 schreef ChipsZak. het volgende:
[..]
Aww bah . Arme kat.
Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .
Tja, dat zal wel een rol spelen ja.quote:Op zondag 14 augustus 2011 18:21 schreef Cat22 het volgende:
[..]
Zolang er geen geld is voor voldoende ambu's en betaalde krachten zal het wel zo blijven denk ik.
Haaaai Ing, het werd tijd.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Maargoed, OT.
Ik vind het wel supertriest voor die kat moet er echt niet aan denken dat mijn eigen kat dat overkomt.I guess words are a motherfucker.
I kill a bitch with a potato peeler for the skrilla.
In dit geval heeft het beestje nog maar 5 minuten geleefd dus die had het nooit kunnen redden (we vermoeden dat hij flinke inwendige bloedingen had aangezien zijn borstkas er ook raar uitzag en er viel bloed uit zijn bekkie liep toen we hem optilden). Maar denk dat het inderdaad een financiele kwestie is. Weinig materieel en personeel...quote:Op zondag 14 augustus 2011 18:19 schreef ChipsZak. het volgende:
[..]
Aww bah . Arme kat.
Mijn kat loopt ook buiten, maar hoop dat dit nooit zal gebeuren .
Vind het trouwens wel altijd bizar hoelang de dierenambulance erover doet. Heb wel eens 45 minuten moeten wachten, .
Ohh ja dat weet ik nog.quote:Op zondag 10 juli 2011 13:27 schreef KarinJ. het volgende:
[ afbeelding ]
Mormel
Een mini-kat met tijgermoed.
Ze kwam uit het bos wandelen, keek door het raam, kwam binnen en ging niet meer weg.
Wat was ze een kreng toen ze net bij ons was, schreeuwen tegen onze jongens ( 3 katers) die waren verbijsterd, eten van ze stelen, en van ons als ze de kans kreeg en als ze alleen al dacht dat een van de jongens haar Boefy iets aan wilde doen dan sprong ze er bovenop, dat de jongens 8 a 10 keer zwaarder waren maakte voor haar niets uit.
Toen ze zag dat het veilig bij ons was ging ze Boefy ( waarvan we eerst dachten dat hij haar broertje was maar later bleek hij haar zoon te zijn....) uit het bos halen.
Afijn ik denk dat de meeste hun verhaal wel kennen.
Toen ze eenmaal haar wantrouwen had overwonnen was haar liefde voor ons onvoorwaardelijk.
Helaas heeft ze maar kort van haar geluk mogen genieten.
Overreden
[ afbeelding ]
Boefy
Wat was hij ziek dat hij bij ons kwam, en zooooo mager dat je door hem heen kon kijken.
Maar LIEF dat ie was.
Hij deed alles met 110 %. of het nu slapen, ons kroelen jagen of eten was.
Hij liep dansend door het leven,was altijd vrolijk, het zonnetje in huis.
Een maand nadat zijn moeder was overreden, overkwam hem hetzelfde
[ afbeelding ]
Nu liggen ze naast elkaar aan de rand van het bos waar ze uit vandaan kwamen.
Ik had ze zo graag een LANG en GELUKKIG leven gegund.
Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestjequote:Op zondag 11 september 2011 20:06 schreef pl4kkie het volgende:
De foto's zijn een beetje erg groot. Daar word aan gewerkt zodat dit topic niet helemaal vast loopt. Dank aan ElisaB .
Hartelijk dank. Alle foto's staan goedquote:Op zondag 11 september 2011 21:10 schreef ElisaB het volgende:
[..]
Done! Ik heb alle foto's vervangen door kleinere versies. Ik heb er erg mijn best op gedaan precies dezelfde foto's op de zelfde plek terug te zetten. Als ik het ergens mis heb gedaan, trek me dan alsjeblieft aan mijn vestje
Wat een mooie meid, Trovey.quote:Op zondag 9 oktober 2011 18:34 schreef trovey het volgende:
Na een ziekbed van FIP(vastgesteld door de dierenarts) is vandaag om half 6 vanmiddag poesje Trico hier in huis overleden. Ze is rustig op schoot ingeslapen nadat begin van de middag duidelijk werd dat haar lichaampje het ging opgeven. Gelukkig heb ik haar de laatste gang naar de dierenarts zo kunnen besparen omdat ze altijd doodsbang was voor het vervoer. Ondanks het feit dat het een kwestie van tijd was voordat dit ging gebeuren blijft het moeilijk als het dan eindelijk zover. Ik ben echter blij dat ze rustig en op mijn schoot haar laatste adem heeft uitgeblazen want op schoot zitten want haar lievelingsbezigheid. Ze ligt nu in de woonkamer zodat de andere katten nog afscheid van haar kunnen nemen en morgen breng ik haar dan zelf naar het dierencrematorium heen. We zullen haar allemaal missen met haar lieve kittenkopje en grote groene ogen, ze is 13 jaar oud geworden.
[ afbeelding ]
quote:Op zondag 9 oktober 2011 18:40 schreef CartWOman het volgende:
Trico was een beauty
En dat je weet dat haar tijd is gekomen maakt het niet minder verdrietig...
Veel sterkte voor jullie, trovey.
Bedankt , Trico was inderdaad een mooie poes, hele grote groene ogen en nog steeds een kittengezichtje want ze was nooit helemaal goed uitgegroeid nadat ze niesziekte kreeg toen ze net 1 maand oud was. We zullen haar missen en ik hoop dat haar volle broer Tickel er goed mee zal omgaan, ze zijn hun hele leven samen geweest en nu moet de held op sokken zonder zijn zusje verder, hopelijk gaat het goed.quote:Op zondag 9 oktober 2011 18:54 schreef indaha het volgende:
Veel sterkte Trovey en wat was Trico een mooie poes
Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.quote:Op zondag 9 oktober 2011 18:50 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Wat een mooie meid, Trovey.
Is ze lang merkbaar ziek geweest? En hebben je andere katten nu ook gevaar gelopen?
Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.quote:Op zondag 9 oktober 2011 19:04 schreef trovey het volgende:
[..]
[..]
Bedankt , Trico was inderdaad een mooie poes, hele grote groene ogen en nog steeds een kittengezichtje want ze was nooit helemaal goed uitgegroeid nadat ze niesziekte kreeg toen ze net 1 maand oud was. We zullen haar missen en ik hoop dat haar volle broer Tickel er goed mee zal omgaan, ze zijn hun hele leven samen geweest en nu moet de held op sokken zonder zijn zusje verder, hopelijk gaat het goed.
[..]
Ze is inderdaad al langere tijd ziek geweest, helaas is ze nu de tweede achter elkaar die hier aan FIP komt te overlijden, een paar maanden geleden is Bearke hier overleden maar die had duidelijke natte FIP, Trico had blijkbaar de droge vorm.
Er loopt nu nog 1 kater (Solvfaks)rond (halfbroer van Bearke) die ook al een hele lange tijd tekenen vertoont dat hij ook wel eens tegen FIP kan zittten vechten (slecht door de winterwacht heenkomen en steeds weer mager en dikker worden) maar het zal pas duidelijker worden als hij meer verschijnselen zal gaan vertonen die op FIP kunnen wijzen, de dierenarts weet er in ieder geval al wel vanaf dat ik het vermoeden heb dat er nog eentje niet 100% is. De rest is Hollands welvaren hier, OK wat ouderdomskwaaltjes maar verder geen tekenen van FIP. Het blijft een ongrijpbare en mysterieuze ziekte, zeker als je het bij binnenkatten krijgt en het blijft nu afwachten of er nog eentje de ziekte gaat ontwikkelen of dat ze uiteindelijk gewoon van ouderom hier zullen sterven.
Ze is inderdaad heel rustig gegaan, strekken van het kopje, een paar diep zuchten en ze was weg, gelukkig maar want ik heb het helaas ook wel eens anders mogen ervaren en dat zijn beelden die je helaas nooit meer kwijtraakt.quote:Op zondag 9 oktober 2011 19:16 schreef lady-wrb het volgende:
wat een prachtig poesje was trico
wat hoor je dat veel, de laatste tijd, FIP
veel sterkte trovey, met het verlies van je geliefde dier.
wat heerlijk dat ze op schoot is ingeslapen. wat een fijne plek voor haar om je los te laten
quote:Op zondag 9 oktober 2011 19:16 schreef nokwanda het volgende:
[..]
Ik las laatst dat 80 to 90% van de katten het coronavirus heeft, maar dat er slechts een klein percentage ziek van wordt. Hier hadden we toen het vermoeden dat Spice het had, maar geen van de andere katten vertoonde of vertoont tekenen van zoekte.
Ik hoop voor je dat de rest het niet heeft en dat je er nog jaaaaaren van kan genieten.
En sterkte met het verlies van Trico
Bedankt voor jullie medeleven.quote:Op dinsdag 11 oktober 2011 13:12 schreef Pagan het volgende:
Sterkte met het verlies van Trico. Wat is FIP toch een rotziekte.
Pagan en Strega
Jezus wat verschrikkelijk dat lieve Karel aan zo'n eind moet komen.quote:Op dinsdag 1 november 2011 09:05 schreef oh-oh het volgende:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
Karel .....quote:Op dinsdag 1 november 2011 09:05 schreef oh-oh het volgende:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
ik heb idd achteraf het hele verhaal van boefy en mormel gelezen. dat was ook al zo'n mooi verhaal met een verdrietig einde.quote:Op dinsdag 1 november 2011 12:19 schreef KarinJ. het volgende:
Ik wil iedereen die zijn/haar dier verwacht of onverwachts is kwijtgeraakt sterkte wensen in de strijd van het verwerken.
(Ik ben er nog steeds niet overheen. Het toppic wat ik over mijn illegaaltjes heb geschreven kan ik nog steeds niet herlezen.Toch zie ik het toppic als een ode aan mijn super moedige Mormel en haar super lieve zoontje Boefy. Wat me wél goed doet is dat, ondanks dat het toppic al een tijd gesloten is, er nog steeds mensen zijn die het lezen. Ze hebben niet voor niets geleefd!)
Mooi, maar ook zo verdrietigquote:Op dinsdag 1 november 2011 22:29 schreef winterstorm666 het volgende:
Winterstorm`s Yuma 14-12-2007 14-08-2011
drie maanden geleden is mijn manneke van mij weg gegaan.
hij is vermoedelijk achter een konijn aangegaan en onder een auto gekomen.
de chauffeur is doorgereden en ik kwam er pas de volgende ochtend achter na de hele nacht gezocht te hebben.
mijn maatje mijn allesje. mijn leven vervlochten met het zijne. eigen nest met de hand gevoed en opgevoed. drie en een half jaar is ons gegund geweest. god wat mis ik hem!
Winterstorm`s Yuma. ik hoop dat je bij je mams en je broertjes bent over de regenboogbrug.
en geef een kusje aan kareltje als je hem ziet.
Al kijkend in jouw ogen,
Verdwaal ik in een wereld,
Een wereld vol geluk,
Waar angst en pijn niet meer bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Verdrink ik in liefde,
Liefde die oneindig is,
En altijd zal bestaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Gevangen in een vriendschapsband,
Een band zo diep en eerlijk,
Die nooit meer zal vergaan,
Al kijkend in jouw ogen,
Geraakt door iets ontastbaars,
Iets dat diep van binnen zit,
Dat door niets kapot zal gaan,
En als die ogen zullen sluiten,
En ik er niet meer in kijken kan,
Dan sluit ik de mijne,
En verdwaal opnieuw in die wereld,
Samen met jou....
Sterkte!!quote:Op dinsdag 1 november 2011 09:05 schreef oh-oh het volgende:
[ afbeelding ]
Mijn Karel.
Carlos Negro Desierto del Perro.
11-4-2000 * 30-10-2011
Zondagmiddag zomaar zonder enige aanleiding doodgebeten door een bordeauxdog op het losloopgebied. Mijn supersociale lieve echte hond chihuahua. Voor mn ogen gegrepen en in mn armen gestorven. We missen hem zo
[ afbeelding ]
Lijkt me niet dat je poes blij maakt door hier langer mee te wachten.quote:Intussen ademt ze heel zwaar, eet weinig en komt minder gelukkig over in haar doen en laten: haar tijd is gekomen. Sterke Gini verliest het gevecht tegen de hoeveelheid vocht die zich ophoopt en haar organen kunnen het niet meer afvoeren...
Ik snap je vraag en ik hoop dat ik je kan uitleggen dat het geen plotslinge achteruitgang is wat haar toestand betreft. Ze komt wel nog voor haar aaitje en knuffeltje. Het is niet dat ze echt pijnlijdt. Vrijdag kunnen we gezamelijk afscheid nemen van haar, omdat iedereen er dan bij is.quote:Op woensdag 30 november 2011 19:45 schreef Oognip het volgende:
Sterkte Neo
Maar ik vraag me wel af waarom jullie nog 2 dagen wachten als ik dit lees:
[..]
Lijkt me niet dat je poes blij maakt door hier langer mee te wachten.
Ik begrijp het niet maar het is dan ook jouw dier en jouw keuze.quote:Op woensdag 30 november 2011 19:51 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Ik snap je vraag en ik hoop dat ik je kan uitleggen dat het geen plotslinge achteruitgang is wat haar toestand betreft. Ze komt wel nog voor haar aaitje en knuffeltje. Het is niet dat ze echt pijnlijdt. Vrijdag kunnen we gezamelijk afscheid nemen van haar, omdat iedereen er dan bij is.
De dierenarts bevestigde dat ze momenteel niet met tegenzin leeft (kon ie aan d'r gedrag opmaken), maar dat we dit niet langer dan een week in stand moeten houden.
Het zal vast heel vaag klinken, maar ik hoop dat je het begrijpt.
Zal nog een poging wagen. Wil namelijk niet overkomen als iemand die zijn huisdier onnodig laat lijden uit egoïsme: ze ademt moeilijk, maar komt wel voor haar knuffel en aaitje en heeft buiten het moeilijke ademen geen pijn. Ook eet ze nog wel, maar minder. We kiezen voor vrijdag, omdat iedereen dan erbij kan zijn en afscheid kan nemen. Het gaat al een tijdje bergaf met haar dus het gaat er vroeg of laat van komen.quote:Op woensdag 30 november 2011 20:07 schreef Oognip het volgende:
[..]
Ik begrijp het niet maar het is dan ook jouw dier en jouw keuze.
Jij en de dierenarts kunnen het beste bepalen of dat nog gaat, die twee dagenquote:Op woensdag 30 november 2011 20:13 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
Zal nog een poging wagen. Wil namelijk niet overkomen als iemand die zijn huisdier onnodig laat lijden uit egoïsme: ze ademt moeilijk, maar komt wel voor haar knuffel en aaitje en heeft buiten het moeilijke ademen geen pijn. Ook eet ze nog wel, maar minder. We kiezen voor vrijdag, omdat iedereen dan erbij kan zijn en afscheid kan nemen. Het gaat al een tijdje bergaf met haar dus het gaat er vroeg of laat van komen.
We kunnen de euthenasie uitstellen, maar uiteindelijk zal ze wel pijn gaan krijgen op haar borst en dat willen we niet afwachten.
sterktequote:Op vrijdag 2 december 2011 21:31 schreef Neo-Mullen het volgende:
Vandaag was de dag...
Vanaf het moment dat ik wakker werd was ik me heel goed bewust hoe de dag zou eindigen. Na 2 uurtjes school ben met de trein naar huis gegaan om nog enkele uren afscheid van onze Gini te kunnen nemen.
Toen ik thuiskwam lag ze in de armen van m'n broertje die haar aan t aaien was. Het was door de jaren heeft echt zijn kat geworden waar hij enorm aan gehecht is geraakt.
Toen ik haar op een gegeven moment aaide voelde ik hoe mager ze was. Ik schrok ervan en wist dit we de juiste keuze maakten..
Ik heb haar opgepakt en heb een uur met haar op de bank gezeten en geaaid. Van het klokkijken werd ik niet vrolijker, je telt steeds af hoelang je haar nog 'hebt'.
Op een gegeven moment was het 18:15 en toen hebben we haar opgepakt en heeft m'n broertje haar de hele tijd vasthouden. Eenmaal bij de dierenarts was het erg emotioneel. Gini was de grote liefde van mijn broertje en hij moest permanent afscheid nemen. Dat feit raakte me diep, bovenop het feit dat ik ook ontzettend veel van haar hield... Ze kreeg haar spuitje en na een minuut ging ze liggen alsof ze ging slapen. Enkele minuten laten ademde ze steeds langzamer en je voelde haar, terwijl je dr aaide, steeds meer ontspannen...
Ontspannen, geen moeilijke ademhaling meer, onderweg naar haar eeuwige rust.
Lieve Gini, we missen je
[ afbeelding ]
quote:
Dankjulliewelquote:Op vrijdag 2 december 2011 21:46 schreef lady-wrb het volgende:
heel veel sterkte met het verlies van je kat.
wat een mooie vachtkleuren had ze.
en dat aftellen op de dag zelf... ik herken van de dag dat we afscheid gingen nemen van de kat van mijn moeder, die die avond een spuitje ging krijgen.
het onwerkelijke gevoel, het aftellen.... vreselijk naar
nogmaals, heel veel sterkte, ook voor je broer
quote:Op vrijdag 2 december 2011 22:13 schreef Ingetje79 het volgende:
Sterkte....afscheid nemen van je huisdier is zwaar klote
quote:
quote:
Dankjullie intussen gaat het wel weer wat beter, maar op stille momenten denk je alleen maar aan het verlies van het beestjequote:Op zondag 4 december 2011 15:46 schreef WRH het volgende:
sterkte.
ik snap wel dat jullie kiezen voor een dag dat je er allemaal bij kunt zijn.
kon het niet thuis gebeuren? vind dat zelf altijd het prettigste.
vond vooral het hele gevoel zo naar, een poezel die dan opeens heel slap en zwaar in je armen ligt ipv levendig.
ik heb trouwens van al mijn poezels nog een plukje haar, het plukje vacht dat de dierenarts wegscheert voor de prikjes, heb je dat ook gehouden?
ongetwijfeld heel sentimenteel, maar het voelt achteraf heel fijn om, in de doosjes met de as, ook een plukje van het vachtje te hebben.
Ik knip altijd standaard wat haar af van een overleden dier, gaat dan in een zakje bij de urn met de as.quote:Op maandag 5 december 2011 00:09 schreef Neo-Mullen het volgende:
[..]
[..]
[..]
[..]
Dankjullie intussen gaat het wel weer wat beter, maar op stille momenten denk je alleen maar aan het verlies van het beestje
En m'n broertje heeft inderdaad een plukje haar van Gini gevonden en bewaard. Ook laten we Gini apart cremeren en krijgen we haar urntje, die komt naast die van Kinga (onze tervuerense herder die eind maart dit jaar van ons heenging(zie vorig topic uit deze reeks)) te staan.
Is er nog wat uit de aangifte gekomen oh-oh? Moet nog regelmatig denken aan het voorval als ik zo'n zelfde soort hond richting mijn chi's zie komen, blijft toch hangen zoiets.quote:Op dinsdag 6 december 2011 15:45 schreef oh-oh het volgende:
Neo-Mullen en Maril, veel sterkte
Ik ben blij dat het topic weer een pagina verder is, ik haat de vorige pagina, ik vond het vreselijk om langs die foto's van Karel te moeten scrollen telkens, die had hier verdikkeme helemaal niet moeten staan
Ik heb trouwens ook de as op de kast, en van Karel plukjes haar, daar moet ik nog iets mee doen, en we hebben twee grote vazen vol met stenen, die we rapen als we ergens wandelen en aan de pokkepestwawaatjes denken, Thessa doet het, veel van mn vrienden doen het, en ik raap zelf ook trouw
Fijn weer Hopelijk kunt je het verlies een plekje geven.quote:Op dinsdag 6 december 2011 18:44 schreef oh-oh het volgende:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Oh wat blijft dit toch kut.quote:Op dinsdag 6 december 2011 18:44 schreef oh-oh het volgende:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Maril, heel veel sterkte het blijft moeilijkquote:
Ik begrijp dat best als ik het verhaal van jou heb gelezen over je hondje. Sterkte ermee.quote:Op dinsdag 6 december 2011 15:45 schreef oh-oh het volgende:
Neo-Mullen en Maril, veel sterkte
Ik ben blij dat het topic weer een pagina verder is, ik haat de vorige pagina, ik vond het vreselijk om langs die foto's van Karel te moeten scrollen telkens, die had hier verdikkeme helemaal niet moeten staan
Ik heb trouwens ook de as op de kast, en van Karel plukjes haar, daar moet ik nog iets mee doen, en we hebben twee grote vazen vol met stenen, die we rapen als we ergens wandelen en aan de pokkepestwawaatjes denken, Thessa doet het, veel van mn vrienden doen het, en ik raap zelf ook trouw
wat een dooddoener (letterlijk zelfs )quote:Op dinsdag 6 december 2011 18:44 schreef oh-oh het volgende:
Nou die hond heeft een muilkorfgebod gekregen, als ie in NL is, maar ja, dat is niet te checken natuurlijk. Verder was de inhoud van de mail van die animal cops vrij stuitend, vond ik persoonlijk...
Het kwam erop neer dat ik gewoon pech had dat mijn hond klein was en die hond groot
Zo oneerlijk, beestjes mogen pas gaan als ze echt hoogbejaard zijnquote:
Ach DM, ik vind het toch zo triest. Dat lieve koppie, nog geen drie...quote:Op dinsdag 27 december 2011 19:59 schreef DanseMacabre het volgende:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
Ik lees het nu pas in het hondentopic, wat vreselijk zo jong , mooie Rinske... Ik keek altijd zo graag naar de foto's die je postte van haar. Ik was ook zo gek op die krullies en dat lieve koppie. Potver dat moet gewoon niet op zo'n jonge leeftijd. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.quote:Op dinsdag 27 december 2011 19:59 schreef DanseMacabre het volgende:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
Dat is toch vreselijk om dat mooie meissie op zo jonge leeftijd te moeten missen Heel veel sterkte hoorquote:Op dinsdag 27 december 2011 19:59 schreef DanseMacabre het volgende:
Rinske: 19-03-2009 - 26-12-2011
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Overleden op de leeftijd van twee jaar en negen maanden aan auto immune hemolytische anemie.
Keihard geknokt, maar niet gewonnen.
Dag lief meisje.
Veel sterkte!quote:Op zaterdag 31 december 2011 17:53 schreef Netsplitter het volgende:
Vaarwel lieve Koof.
Ik ga je zo missen...
Gelukkig ben je nu van de pijn af..
Hier wil ik me bij aansluiten en alle baasjes sterkte wensen die dit jaar een huisgenoot zijn kwijtgeraaktquote:Op zaterdag 31 december 2011 18:17 schreef trovey het volgende:
Sterkte iedereen en hopelijk is het jullie gegeven om in 2012 geen huisdier te verliezen...fijne jaarwisseling.
Ik ook, allemaal de beste wensen voor 2012 en ook voor alle beestjes.quote:Op zaterdag 31 december 2011 23:55 schreef indaha het volgende:
[..]
Hier wil ik me bij aansluiten en alle baasjes sterkte wensen die dit jaar een huisgenoot zijn kwijtgeraakt
Wat jammer dat dit topic weer in gebruik is .quote:Op vrijdag 6 januari 2012 18:02 schreef RadioSlut het volgende:
Helaas moet ik jullie teleurstellen: Eindbaas is dood.
[ afbeelding ]
Bijna 3 dagen geleden vermist geraakt, bleek te zijn doodgereden.
Sterkte!quote:Op vrijdag 6 januari 2012 18:02 schreef RadioSlut het volgende:
Helaas moet ik jullie teleurstellen: Eindbaas is dood.
[ afbeelding ]
Bijna 3 dagen geleden vermist geraakt, bleek te zijn doodgereden.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |