Ik vind dit toch wel de beste Foo Fighters cd sinds The Colour and The Shape.
There Is Nothing Left to Lose vond ik een nogal saaie Middle of the Road rockplaat met enkele uitschieters. In ieder geval te veel zeurnummers en een wat slap gitaargeluid.
One By One vond ik al weer een stuk beter, en die scoort dan ook een dikke voldoende. Daarna kwam In Your Honor en dat was een nogal overbodig dubbel-album. Een gewoon album was verstandiger geweest. Maar toch leuk dat ze wat nieuws probeerden.
Met dit album vind ik alles weer op z'n plaats vallen. Een lekker gitaargeluid, goede songs, rauwe sound en veel toffe riffs.
Ik ben om.