W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Wetenschappers hebben verbanden gevonden tussen de grootte van het zwarte gat in het centrum van een melkwegstelsel en de omvang van de “bobbel” in het centrum van een melkwegstelsel. Ook vonden ze verbanden tussen de grootte van de spiraalschijf en de hoeveelheid donkere materie. Wat echter ontbreekt, blijkt uit de nieuwste analyses, is een verband tussen de grootte van het zwarte gat in het centrum en de hoeveelheid donkere materie.
Dat is vreemd. Immers: als er vijf keer zoveel donkere materie is als zichtbare materie (wat de meeste kosmologen geloven), zou je verwachten dat er veel meer donkere materie dan zichtbare materie door zwarte gaten opgeslokt zou worden, m.a.w. dat er een sterk verband bestaat tussen de hoeveelheid donkere materie en de grootte van de zwarte gaten.
In een nieuwe analyse hebben de Duitse astronomen John Kormendy en Ralf Bender aan het Duitse Max Planck Instituut voor buitenaardse fysica het antwoord gevonden. Ze bestudeerden zes naburige melkwegstelsels die wel een zwart gat bevatten maar geen bobbel, zoals de hier getoonde NGC 2988. Ze deden dit om te kunnen vaststellen of bij het ontbreken van de gebruikelijke correlatie met een bobbel (zoals bij deze zes ontbrak), zwarte gaten wellicht worden verklaard door de hoeveelheid donkere materie. Voorlopige conclusie: een dergelijke correlatie is afwezig. Hoeveel donkere materie ook aanwezig is, het heeft geen invloed op de grootte van zwarte gaten. Er bestaat slechts een correlatie met het melkwegstelsel zelf: hoe groter het melkwegstelsel, hoe groter het zwart gat.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 31-03-2012 12:49:56 ]
Dat is vreemd. Immers: als er vijf keer zoveel donkere materie is als zichtbare materie (wat de meeste kosmologen geloven), zou je verwachten dat er veel meer donkere materie dan zichtbare materie door zwarte gaten opgeslokt zou worden, m.a.w. dat er een sterk verband bestaat tussen de hoeveelheid donkere materie en de grootte van de zwarte gaten.
In een nieuwe analyse hebben de Duitse astronomen John Kormendy en Ralf Bender aan het Duitse Max Planck Instituut voor buitenaardse fysica het antwoord gevonden. Ze bestudeerden zes naburige melkwegstelsels die wel een zwart gat bevatten maar geen bobbel, zoals de hier getoonde NGC 2988. Ze deden dit om te kunnen vaststellen of bij het ontbreken van de gebruikelijke correlatie met een bobbel (zoals bij deze zes ontbrak), zwarte gaten wellicht worden verklaard door de hoeveelheid donkere materie. Voorlopige conclusie: een dergelijke correlatie is afwezig. Hoeveel donkere materie ook aanwezig is, het heeft geen invloed op de grootte van zwarte gaten. Er bestaat slechts een correlatie met het melkwegstelsel zelf: hoe groter het melkwegstelsel, hoe groter het zwart gat.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 31-03-2012 12:49:56 ]
Misschien omdat donkere materie geen interactie heeft met zichtbare materie? Dat ze overlappen als het ware, de druk van de donkere materie heeft geen invloed op de zichtbare materie waardoor het gat niet groter is dan normaal, maar wel een hogere zwaartekracht heeft.. Naja het is maar een gedachtespinsel 
Op zich kan dat. Plus dat donkere materie neem ik aan geen synchrotronstraling uitzendt waardoor omloopbanen stabiel blijven en de materie niet naar binnen spiraleert. Wat ik verder. Heel. Verdacht vindt is de aanwezigheid van de ster S2 vlakbij ons eigen zwarte gat Sagittarius A*. Zware sterren van die grootte houden het niet langer dan een paar miljoen jaar uit en zo vlak bij een zwart gat met die enorme getijdekrachten zijn de omstandigheden voor stervorming bepaald niet ideaal. Wat doet die ster daar?
Hi TS,
In tegenstelling populaire opvatting, zijn zwart gaten niet zomaar cosmologische stofzuigers die gewoon alles opslokken zonder meer. Ook zij hebben beperkingen, en enkel omdat licht er niet ontsnappen kan, betekent niet dat ze oppermachtig zijn.
Ze kunnen wel vervormd worden door sterren die vele malen groter zijn.
Ook is het mijn theorie dat zwart gaten wel energie weer loslaten, ze zetten dus licht om in een andersoortige energie wat volgens mij hitte-energie is.
In tegenstelling populaire opvatting, zijn zwart gaten niet zomaar cosmologische stofzuigers die gewoon alles opslokken zonder meer. Ook zij hebben beperkingen, en enkel omdat licht er niet ontsnappen kan, betekent niet dat ze oppermachtig zijn.
Ze kunnen wel vervormd worden door sterren die vele malen groter zijn.
Ook is het mijn theorie dat zwart gaten wel energie weer loslaten, ze zetten dus licht om in een andersoortige energie wat volgens mij hitte-energie is.
Bij veel sterrenstelsels zijn z.g. jets waar te nemen.
Dit zijn krachtige stromen van materie die langs de draaiingsas worden uitgestoten, deze bestaan voornamelijk uit waterstofgas.
Hieruit kunnen weer nieuwe sterren ontstaan, zodoende dragen ze bij aan de "bobbel" van het sterrenstelsel.
Zou dit de verklaring zijn dat sommige sterrenstelsels wel en andere geen "bobbel" hebben?
Dit zijn krachtige stromen van materie die langs de draaiingsas worden uitgestoten, deze bestaan voornamelijk uit waterstofgas.
Hieruit kunnen weer nieuwe sterren ontstaan, zodoende dragen ze bij aan de "bobbel" van het sterrenstelsel.
Zou dit de verklaring zijn dat sommige sterrenstelsels wel en andere geen "bobbel" hebben?
Donkere materie wordt nu juist vanwege de zwaartekrachteffecten op gewone materie gehypothetiseerd.quote:Op donderdag 27 januari 2011 15:11 schreef bert_van_dirkjan het volgende:
Misschien omdat donkere materie geen interactie heeft met zichtbare materie? Dat ze overlappen als het ware, de druk van de donkere materie heeft geen invloed op de zichtbare materie waardoor het gat niet groter is dan normaal, maar wel een hogere zwaartekracht heeft.. Naja het is maar een gedachtespinsel
En er is ook juist geen overlapping, donkere materie is anders over het universum verdeeld dan gewone materie. Er lijkt wel enige correlatie te zijn maar er is geen sprake van een totale overlapping.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Die ster is uiteraard niet vlak naast het zwarte gat ontstaan en door de snelheid van de ster (5000 km/s, snelst bekende object in een baan om een ander object) kan deze zo dicht bij het zwarte gat blijven zonder er in getrokken te worden:quote:
Op zich kan dat. Plus dat donkere materie neem ik aan geen synchrotronstraling uitzendt waardoor omloopbanen stabiel blijven en de materie niet naar binnen spiraleert. Wat ik verder. Heel. Verdacht vindt is de aanwezigheid van de ster S2 vlakbij ons eigen zwarte gat Sagittarius A*. Zware sterren van die grootte houden het niet langer dan een paar miljoen jaar uit en zo vlak bij een zwart gat met die enorme getijdekrachten zijn de omstandigheden voor stervorming bepaald niet ideaal. Wat doet die ster daar?
quote:Although the central black hole should be too massive to allow any new stars to form within three or four light-years because its gravity would tear apart any large clouds of gas and dust that would otherwise condense into stars, a cluster of stars less than 10 million years old has been observed to be located less than half a light-year from the central black hole. The cluster probably formed at a safe distance of at least five light-years away from the black hole, around a middle-weight black hole with around 1,000 to 10,000 Solar-masses. As the cluster's black hole has been gravitationally dragged towards its supermassive neighbor, however, it has dragged its stars along with it.
Bron:quote:In 2004, a team of astronomers (Jean-Pierre Maillard, Thibaut Paumard, Susan R. Stolovy, and François Rigaut) announced the possible discovery of a middleweight black hole with around 1,300 Solar-masses orbit about three light-years from the central black hole, called GCIRS 13E, with strong x-ray emission (press release); nature.com; and Maillard et al, 2004). A compact cluster of seven massive stars (spectral type O and Wolf-Rayet, as well as a luminous blue object), each with five to 10 Solar-masses but reduced from more than 40 Solar-masses during their prime, orbit GCIRS 13E. Just 0.065 light-years (0.02 parsecs) across, GCIRS 13E is racing around the galactic center at 626,300 miles per hour (280 kilometers per second). Indeed, the gravity of the nearby, supermassive central black hole should have precluded the contraction of gas clouds into GCIRS 13E's stars. The astronomers believe, however, that the stars did form too far from their present location because the seven massive stars must be less than 10 million years old, or they would have exploded already since such massive stars do not live that long. Hence, the seven stars and GCIRS 13E must have migrated inward toward the central black hole within the past 10 million years, probably from about 60 light-years further out its current orbit. The seven stars are the remains of what likely was once a much larger and massive cluster of many stars, possibly a globular cluster where a middleweight black hole could develop through runaway star collisions, as indicated by other research.
http://www.solstation.com/x-objects/s2.htm
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Die theorie van jou heet Hawkingstraling:quote:
Hi TS,
In tegenstelling populaire opvatting, zijn zwart gaten niet zomaar cosmologische stofzuigers die gewoon alles opslokken zonder meer. Ook zij hebben beperkingen, en enkel omdat licht er niet ontsnappen kan, betekent niet dat ze oppermachtig zijn.
Ze kunnen wel vervormd worden door sterren die vele malen groter zijn.
Ook is het mijn theorie dat zwart gaten wel energie weer loslaten, ze zetten dus licht om in een andersoortige energie wat volgens mij hitte-energie is.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hawkingstraling
Ik denk dat zwarte gaten zelf maar minimaal vervormen gezien de enorme kracht die er op de waarnemingshorizon van binnenuit uitgeoefend wordt.
De accretieschijf om het zwarte gat heen kan uiteraard wel flink vervormd worden door andere zwaartekrachtbronnen.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Ik denk dat zwarte gaten een enorm hoog toerental moeten hebben omdat ook alle rotatieenergie van invallende materie geabsorbeerd wordt.
Zou deze rotatie ook niet het zwarte gat kunnen vervormen?
Het is alleen de vraag of je nog van rotatie van een zwart gat kunt spreken.
Zou deze rotatie ook niet het zwarte gat kunnen vervormen?
Het is alleen de vraag of je nog van rotatie van een zwart gat kunt spreken.
27-01-2011
Jacht op donkere materie nadert ontknoping
Natuurkundigen zitten de donkere materie - de onzichtbare substantie die een kwart van de massa/energie-inhoud van het heelal voor zijn rekening neemt - op de hielen. Die conclusie trekken zij na het eerste succesvolle onderzoeksjaar met de CMS-deeltjesdetector van de Large Hadron Collider (LHC) in Genève.
De onderzoekers hebben het afgelopen jaar protonen met bijna de snelheid van het licht tegen elkaar laten knallen. Dat resulteert in energieën en dichtheden die vergelijkbaar zijn met die in het heelal kort na de oerknal, 13,7 miljard jaar geleden. De verwachting is dat bij zulke botsingen dezelfde soorten deeltjes zullen ontstaan die in de prille begintijd van het heelal bestonden.
De natuurkundigen zeggen dat ze goed op weg zijn om een van de belangrijkste theorieën te bevestigen of ontkrachten die veel van de openstaande vragen in de deeltjesfysica zou kunnen beantwoorden: de supersymmetrie. Deze theorie moet onder meer duidelijkheid geven over de samenstelling van de donkere materie.
De verwachting is dat binnen enkele jaren uitsluitsel kan worden gegeven. Als de theorie van de supersymmetrie klopt, zouden er heel af en toe bijzondere botsingen tussen protonen moeten plaatsvinden waarbij nog niet eerder waargenomen deeltjes ontstaan. Deze zogeheten 'sparticles' zijn een belangrijke kandidaat voor de verklaring van de donkere materie.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Het Astronomie Topic #5
Jacht op donkere materie nadert ontknoping
Natuurkundigen zitten de donkere materie - de onzichtbare substantie die een kwart van de massa/energie-inhoud van het heelal voor zijn rekening neemt - op de hielen. Die conclusie trekken zij na het eerste succesvolle onderzoeksjaar met de CMS-deeltjesdetector van de Large Hadron Collider (LHC) in Genève.
De onderzoekers hebben het afgelopen jaar protonen met bijna de snelheid van het licht tegen elkaar laten knallen. Dat resulteert in energieën en dichtheden die vergelijkbaar zijn met die in het heelal kort na de oerknal, 13,7 miljard jaar geleden. De verwachting is dat bij zulke botsingen dezelfde soorten deeltjes zullen ontstaan die in de prille begintijd van het heelal bestonden.
De natuurkundigen zeggen dat ze goed op weg zijn om een van de belangrijkste theorieën te bevestigen of ontkrachten die veel van de openstaande vragen in de deeltjesfysica zou kunnen beantwoorden: de supersymmetrie. Deze theorie moet onder meer duidelijkheid geven over de samenstelling van de donkere materie.
De verwachting is dat binnen enkele jaren uitsluitsel kan worden gegeven. Als de theorie van de supersymmetrie klopt, zouden er heel af en toe bijzondere botsingen tussen protonen moeten plaatsvinden waarbij nog niet eerder waargenomen deeltjes ontstaan. Deze zogeheten 'sparticles' zijn een belangrijke kandidaat voor de verklaring van de donkere materie.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Het Astronomie Topic #5
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
iets wat we niet direct kunnen waarnemen houdt de boel bij elkaar. ik geloof dat meer dan 80/90 procent van het heelal uit deze ''materie'' zou moeten bestaan. wat het precies is weten we niet, maar wel ''dat'' het er is! het antwoord lijkt me dus: JA!
Nee dat is incorrect.quote:
iets wat we niet direct kunnen waarnemen houdt de boel bij elkaar. ik geloof dat meer dan 80/90 procent van het heelal uit deze ''materie'' zou moeten bestaan. wat het precies is weten we niet, maar wel ''dat'' het er is! het antwoord lijkt me dus: JA!
Iets van 74% is donkere energie al noemen sommigen het liever de cosmologische constante. Deze houdt de boel niet bij elkaar maar duwt juist alle uit elkaar.
Vervolgens is er iets van 22% donkere materie. Dit weten we doordat er op sommige plekken meer zwaartekracht is dan verklaarbaar door de aanwezige zichtbare materie. Donkere materie is in tegenstelling tot donkere energie ongelijkmatig verdeeld over het universum en heeft een flinke overlap met gewone materie. We weten echter niet wat voor soort deeltjes donkere materie nu eigenlijk zijn aangenomen dat zwaartekracht door materie veroorzaakt wordt.
Voordeel is dat we donkere materie hier op aarde kunnen proberen aan te tonen bijvoorbeeld in de LHC.
Wat er in heilige boeken geschreven staat is niet belangrijk, aan de vruchten herkent men de boom.
Ik kwam laatst iets tegen over donkere materie. Een paar wetenschappers hadden een of andere veel zwaardere verwant van het neutrino voorgesteld als een significant onderdeel van donkere materie. Neutrino's worden nu volgens mij al gerekend als een deel van donkere materie.
[ Bericht 0% gewijzigd door KoningStoma op 09-02-2011 02:05:30 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door KoningStoma op 09-02-2011 02:05:30 ]
17-10-2011
Donkere materie wordt steeds mysterieuzer
De donkere materie in dwergsterrenstelsels is anders verdeeld dan voorspeld.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat blijkt uit metingen aan de posities en bewegingen van duizenden afzonderlijke sterren in de Fornax- en Sculptor-dwergstelsels - twee kleine begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel.
De nieuwe resultaten doen vermoeden dat er iets fundamenteel mis is met onze ideeën over donkere materie. Volgens de huidige theorieën bestaat het heelal grotendeels uit donkere energie en donkere materie.
.De donkere materie zou bestaan uit nog niet ontdekte elementaire deeltjes die wel zwaartekracht op hun omgeving uitoefenen, maar op geen enkele andere manier in wisselwerking treden met 'gewone' materie.
Nieuwe metingen
Dwergsterrenstelsels, die hooguit enkele tientallen miljoenen sterren bevatten, bestaan voor bijna 99 procent uit donkere materie. Computersimulaties voorspellen dat die donkere materie zich vooral in de kernen van de dwergstelsels moet ophopen. Uit de nieuwe metingen blijkt echter dat de donkere materie veel gelijkmatiger door de sterrenstelsels is verdeeld.
Volgens de onderzoekers zijn de nieuwe metingen alleen te verklaren wanneer er toch een sterkere wisselwerking bestaat tussen gewone en donkere materie, of wanneer de donkere materie niet uit langzaam bewegende, relatief zware deeltjes bestaat, maar uit veel snellere, lichtere deeltjes.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(nu.nl)
Donkere materie wordt steeds mysterieuzer
De donkere materie in dwergsterrenstelsels is anders verdeeld dan voorspeld.
Foto: NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Dat blijkt uit metingen aan de posities en bewegingen van duizenden afzonderlijke sterren in de Fornax- en Sculptor-dwergstelsels - twee kleine begeleiders van ons eigen Melkwegstelsel.
De nieuwe resultaten doen vermoeden dat er iets fundamenteel mis is met onze ideeën over donkere materie. Volgens de huidige theorieën bestaat het heelal grotendeels uit donkere energie en donkere materie.
.De donkere materie zou bestaan uit nog niet ontdekte elementaire deeltjes die wel zwaartekracht op hun omgeving uitoefenen, maar op geen enkele andere manier in wisselwerking treden met 'gewone' materie.
Nieuwe metingen
Dwergsterrenstelsels, die hooguit enkele tientallen miljoenen sterren bevatten, bestaan voor bijna 99 procent uit donkere materie. Computersimulaties voorspellen dat die donkere materie zich vooral in de kernen van de dwergstelsels moet ophopen. Uit de nieuwe metingen blijkt echter dat de donkere materie veel gelijkmatiger door de sterrenstelsels is verdeeld.
Volgens de onderzoekers zijn de nieuwe metingen alleen te verklaren wanneer er toch een sterkere wisselwerking bestaat tussen gewone en donkere materie, of wanneer de donkere materie niet uit langzaam bewegende, relatief zware deeltjes bestaat, maar uit veel snellere, lichtere deeltjes.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-11-2011
Donkeremateriedeeltjes moeten zwaar zijn
De donkere materie, die bijna een kwart van het totaal aan massa en energie in het heelal voor haar rekening neemt, bestaat uit deeltjes die zeker veertig keer zo zwaar zijn als het proton. Dat concluderen natuurkundigen van Brown University uit waarnemingen van de gammastraling die van dwergsterrenstelsels afkomstig is.
De nieuwe minimale massa voor de donkeremateriedeeltjes roept twijfels op over recente claims dat bij ondergrondse experimenten donkere materie is opgespoord. Bij die experimenten zouden deeltjes zijn gedetecteerd die zeven tot twaalf keer zo zwaar zijn als een proton, wat duidelijk minder is dan de ondergrens ligt die de Brown-onderzoekers hebben vastgesteld.
De natuurkundigen zijn uitgegaan van het feit dat als zo'n donkeremateriedeeltje - ook wel WIMP genoemd - in botsing komt met zijn antideeltje, zij elkaar annihileren en er (uiteindelijk) gammastraling vrijkomt. Uit een statistische analyse van de hoeveelheid gammastraling die de onderzochte dwergstelsels de afgelopen drie jaar hebben uitgezonden, kon worden afgeleid hoeveel WIMP-annihilaties er gemiddeld plaatsvinden en hoe zwaar deze deeltjes minimaal moeten zijn.
De afgelopen jaren is steeds duidelijker geworden dat alles wat zichtbaar is in het heelal - planeten, sterren, sterrenstelsels enzovoorts - slechts vier procent van het totaal aan massa en energie uitmaakt. Ongeveer 23 procent komt voor rekening van donkere materie, de rest is donkere energie - de kracht die het heelal versneld doet uitdijen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Donkeremateriedeeltjes moeten zwaar zijn
De donkere materie, die bijna een kwart van het totaal aan massa en energie in het heelal voor haar rekening neemt, bestaat uit deeltjes die zeker veertig keer zo zwaar zijn als het proton. Dat concluderen natuurkundigen van Brown University uit waarnemingen van de gammastraling die van dwergsterrenstelsels afkomstig is.
De nieuwe minimale massa voor de donkeremateriedeeltjes roept twijfels op over recente claims dat bij ondergrondse experimenten donkere materie is opgespoord. Bij die experimenten zouden deeltjes zijn gedetecteerd die zeven tot twaalf keer zo zwaar zijn als een proton, wat duidelijk minder is dan de ondergrens ligt die de Brown-onderzoekers hebben vastgesteld.
De natuurkundigen zijn uitgegaan van het feit dat als zo'n donkeremateriedeeltje - ook wel WIMP genoemd - in botsing komt met zijn antideeltje, zij elkaar annihileren en er (uiteindelijk) gammastraling vrijkomt. Uit een statistische analyse van de hoeveelheid gammastraling die de onderzochte dwergstelsels de afgelopen drie jaar hebben uitgezonden, kon worden afgeleid hoeveel WIMP-annihilaties er gemiddeld plaatsvinden en hoe zwaar deze deeltjes minimaal moeten zijn.
De afgelopen jaren is steeds duidelijker geworden dat alles wat zichtbaar is in het heelal - planeten, sterren, sterrenstelsels enzovoorts - slechts vier procent van het totaal aan massa en energie uitmaakt. Ongeveer 23 procent komt voor rekening van donkere materie, de rest is donkere energie - de kracht die het heelal versneld doet uitdijen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-11-2011
Nieuwe metingen Fermi-ruimtetelescoop wijzen niet op donkere materie
Nieuwe waarnemingen van de Amerikaanse Fermi Gamma-ray Space Telescope, uitgevoerd door wetenschappers van het Kavli Institute for Particle Astrophysics and Cosmology aan de Stanford-universiteit, wijzen niet op het bestaan van donkere materie.
Eerder had het Russische PAMELA-experiment in een baan om de aarde een overschot aan positronen gevonden - de positief geladen antideeltjes van elektronen. Dat antimaterie-overschot zou verklaard kunnen worden door het verval van donkere-materiedeeltjes. Algemeen werd dan ook aangenomen dat een bevestiging van de PAMELA-resultaten een ondersteunend bewijs zou vormen voor het bestaan van die donkere materie.
Met Fermi is het overschot aan positronen weliswaar bevestigd, maar de voorspelde plotselinge afname van het overschot beneden een bepaalde drempelenergie is niet waargenomen. De onderzoekers concluderen dat ook dat hun nieuwe metingen niet in overeenstemming zijn met de theorie dat het overschot aan positronen te danken is aan het verval van donkere materie.
Voor de Fermi-metingen werd hert magnetisch veld van de aarde gebruikt om een onderscheid te kunnen maken in gammastraling die geproduceerd wordt door negatief geladen elektronen en gammastraling die terug te voeren is op positief geladen positronen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe metingen Fermi-ruimtetelescoop wijzen niet op donkere materie
Nieuwe waarnemingen van de Amerikaanse Fermi Gamma-ray Space Telescope, uitgevoerd door wetenschappers van het Kavli Institute for Particle Astrophysics and Cosmology aan de Stanford-universiteit, wijzen niet op het bestaan van donkere materie.
Eerder had het Russische PAMELA-experiment in een baan om de aarde een overschot aan positronen gevonden - de positief geladen antideeltjes van elektronen. Dat antimaterie-overschot zou verklaard kunnen worden door het verval van donkere-materiedeeltjes. Algemeen werd dan ook aangenomen dat een bevestiging van de PAMELA-resultaten een ondersteunend bewijs zou vormen voor het bestaan van die donkere materie.
Met Fermi is het overschot aan positronen weliswaar bevestigd, maar de voorspelde plotselinge afname van het overschot beneden een bepaalde drempelenergie is niet waargenomen. De onderzoekers concluderen dat ook dat hun nieuwe metingen niet in overeenstemming zijn met de theorie dat het overschot aan positronen te danken is aan het verval van donkere materie.
Voor de Fermi-metingen werd hert magnetisch veld van de aarde gebruikt om een onderscheid te kunnen maken in gammastraling die geproduceerd wordt door negatief geladen elektronen en gammastraling die terug te voeren is op positief geladen positronen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Las net ook in het 'sneller dan het licht?' topic dat donkere materie weer wordt aangehaald om te ontkrachten dat neutrino's sneller dan het licht kunnen gaan.
Voor zover ik begrijp en gelezen heb, is er geen direct bewijs geweest voor het bestaan van donkere energie en materie, slechts indirect bewijs omdat de rekensommetjes van de huidige theorieën niet uitkomen met de werkelijkheid. Maw dat donkere energie/materie verzonnen is om die theorieën kloppender te maken. Maar is het niet gewoon aannemelijker dat het helemaal niet bestaat, en dat er gewoon nog wat gesleuteld moet worden aan de theorieën omdat ze gewoonweg nog niet compleet zijn? Dat lijkt mij een veel logischer verklaring voor de 'onverklaarbare' waarneming door zomaar donkere energie en materie als magische oplossing voor alles te maken.
Het begint een beetje op een religie te lijken... Weten we nog niet hoe iets kan, of hebben we onverklaarbare waarnemingen? Donkere energie, donkere materie!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-11-2011 18:21:05 ]
Voor zover ik begrijp en gelezen heb, is er geen direct bewijs geweest voor het bestaan van donkere energie en materie, slechts indirect bewijs omdat de rekensommetjes van de huidige theorieën niet uitkomen met de werkelijkheid. Maw dat donkere energie/materie verzonnen is om die theorieën kloppender te maken. Maar is het niet gewoon aannemelijker dat het helemaal niet bestaat, en dat er gewoon nog wat gesleuteld moet worden aan de theorieën omdat ze gewoonweg nog niet compleet zijn? Dat lijkt mij een veel logischer verklaring voor de 'onverklaarbare' waarneming door zomaar donkere energie en materie als magische oplossing voor alles te maken.
Het begint een beetje op een religie te lijken... Weten we nog niet hoe iets kan, of hebben we onverklaarbare waarnemingen? Donkere energie, donkere materie!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-11-2011 18:21:05 ]
Ze doen het niet alleen om theoriëen kloppender te maken. Sterker nog, ze willen deze bewijzen of omver werpen maar er bestaat vooralsnog geen andere theorie voor dit verschijnsel. De roodverschuiving die wordt waargenomen betekend dat iets van ons verwijderd. Maar wat? Tot op heden hebben we hier donkere energie als term genomen. Wetenschappers hebben hier voor "donker" gekozen, ten eerste omdat het niet zichtbaar is, en ten tweede omdat ze eigenlijk gewoon niet weten wat het is. Hetzelfde geldt voor donkere materie. Om een gelijke stabiele balans in energie te hebben moet je evenveel negatieve als positieve energie hebben. Donkere energie zien ze als de negatieve energie, en materie waar wij onder andere uit bestaan (materie = energie?) als positieve energie. Wat betreft donkere materie is voor mij ook een raadsel want dit is way out of balance.quote:Op woensdag 30 november 2011 18:20 schreef MAHL het volgende:
Las net ook in het 'sneller dan het licht?' topic dat donkere materie weer wordt aangehaald om te ontkrachten dat neutrino's sneller dan het licht kunnen gaan.
Voor zover ik begrijp en gelezen heb, is er geen direct bewijs geweest voor het bestaan van donkere energie en materie, slechts indirect bewijs omdat de rekensommetjes van de huidige theorieën niet uitkomen met de werkelijkheid. Maw dat donkere energie/materie verzonnen is om die theorieën kloppender te maken. Maar is het niet gewoon aannemelijker dat het helemaal niet bestaat, en dat er gewoon nog wat gesleuteld moet worden aan de theorieën omdat ze gewoonweg nog niet compleet zijn? Dat lijkt mij een veel logischer verklaring voor de 'onverklaarbare' waarneming door zomaar donkere energie en materie als magische oplossing voor alles te maken.
Het begint een beetje op een religie te lijken... Weten we nog niet hoe iets kan, of hebben we onverklaarbare waarnemingen? Donkere energie, donkere materie!
ooit gehoord van tired light? iets hoeft niet perse van ons af te bewegen, tijd/afstand afleggen kan ook energie kosten.
Hi, I'm a signature virus, put me in your signature to help me spread :)
09-01-2012
Rimpelingen kunnen verdeling donkere materie verraden
De Amerikaanse astronome Sukanya Chakrabarti heeft een nieuwe methode ontwikkeld om de donkere materie in sterrenstelsels in kaart te brengen. Zij presenteert haar resultaten bij de winterbijeenkomst van de American Astronomical Society, die deze week in Austin (Texas, VS) wordt gehouden.
De meeste materie in het heelal zendt geen waarneembare vormen van straling uit. Dat sterrenstelsels voor het overgrote deel uit deze materie bestaan, blijkt uit de zwaartekrachtsinvloed die zij uitoefent. Zo kan uit het gedrag van sterren in de buitenste regionen van spiraalstelsels worden afgeleid dat deze stelsels zijn omgeven door kolossale halo's van donkere materie.
Hoe die donkere materie precies verdeeld is, is echter nog onduidelijk. Chakrabarti heeft ontdekt dat deze verdeling kan worden afgeleid uit de 'rimpelingen' in het gas in het buitenste deel van de schijf van een spiraalstelsel, die ontstaan door de getijdenwerking van een naburig kleiner stelsel. Die rimpelingen hebben weliswaar betrekking op normale materie, maar indirect verraden ze ook de verdeling van de donkere materie in het stelsel.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Rimpelingen kunnen verdeling donkere materie verraden
De Amerikaanse astronome Sukanya Chakrabarti heeft een nieuwe methode ontwikkeld om de donkere materie in sterrenstelsels in kaart te brengen. Zij presenteert haar resultaten bij de winterbijeenkomst van de American Astronomical Society, die deze week in Austin (Texas, VS) wordt gehouden.
De meeste materie in het heelal zendt geen waarneembare vormen van straling uit. Dat sterrenstelsels voor het overgrote deel uit deze materie bestaan, blijkt uit de zwaartekrachtsinvloed die zij uitoefent. Zo kan uit het gedrag van sterren in de buitenste regionen van spiraalstelsels worden afgeleid dat deze stelsels zijn omgeven door kolossale halo's van donkere materie.
Hoe die donkere materie precies verdeeld is, is echter nog onduidelijk. Chakrabarti heeft ontdekt dat deze verdeling kan worden afgeleid uit de 'rimpelingen' in het gas in het buitenste deel van de schijf van een spiraalstelsel, die ontstaan door de getijdenwerking van een naburig kleiner stelsel. Die rimpelingen hebben weliswaar betrekking op normale materie, maar indirect verraden ze ook de verdeling van de donkere materie in het stelsel.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-01-2012
Donkere materie in kaart gebracht
Een internationaal team van astronomen, onder wie Koen Kuijken van de Universiteit Leiden, is er voor het eerst in geslaagd om de grootschalige verdeling van donkere materie in het heelal in kaart te brengen. De nieuwe bevindingen, die vandaag tijdens de winterbijeenkomst van de American Astronomical Society zijn gepresenteerd, tonen een heelal bestaande uit een complex netwerk van donkere materie en sterrenstelsels, verspreid over afstanden van meer dan een miljard lichtjaar.
Dat resultaat is verkregen door opnamen van ongeveer tien miljoen sterrenstelsels in vier verschillende hemelgebieden te analyseren. De astronomen onderzoeken de kleine vervormingen die ontstaan doordat het licht van deze stelsels wordt afgebogen als het onderweg naar de aarde grote concentraties van donkere materie passeert.
Hun project, dat de Canada-France-Hawaii Telescope Lensing Survey (CFHTLenS) heet, maakt gebruik van gegevens van de Canada-France-Hawaii Telescope Legacy Survey. De gebruikte opnamen zijn gemaakt met MegaCam, een 340-megapixel camera met een beeld van één bij één graad die gekoppeld is aan de CFHT-telescoop op Hawaï. De stelsels die bij de survey zijn vastgelegd, bevinden zich doorgaans op afstanden van ongeveer zes miljard lichtjaar. Het licht van deze stelsels is dus uitgezonden toen het heelal ruwweg half zo oud was als nu.
Het gevonden resultaat stemt goed overeen met de voorspellingen van de materieverdeling in het heelal op basis van computersimulaties. Door het onzichtbare karakter van de donkere materie was het echter niet eenvoudig om deze te verifiëren.
Overigens zijn ook gedetailleerde kaarten van de verdeling van donkere materie verkregen op basis van metingen van de Sloan Digital Sky Survey.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Donkere materie in kaart gebracht
Een internationaal team van astronomen, onder wie Koen Kuijken van de Universiteit Leiden, is er voor het eerst in geslaagd om de grootschalige verdeling van donkere materie in het heelal in kaart te brengen. De nieuwe bevindingen, die vandaag tijdens de winterbijeenkomst van de American Astronomical Society zijn gepresenteerd, tonen een heelal bestaande uit een complex netwerk van donkere materie en sterrenstelsels, verspreid over afstanden van meer dan een miljard lichtjaar.
Dat resultaat is verkregen door opnamen van ongeveer tien miljoen sterrenstelsels in vier verschillende hemelgebieden te analyseren. De astronomen onderzoeken de kleine vervormingen die ontstaan doordat het licht van deze stelsels wordt afgebogen als het onderweg naar de aarde grote concentraties van donkere materie passeert.
Hun project, dat de Canada-France-Hawaii Telescope Lensing Survey (CFHTLenS) heet, maakt gebruik van gegevens van de Canada-France-Hawaii Telescope Legacy Survey. De gebruikte opnamen zijn gemaakt met MegaCam, een 340-megapixel camera met een beeld van één bij één graad die gekoppeld is aan de CFHT-telescoop op Hawaï. De stelsels die bij de survey zijn vastgelegd, bevinden zich doorgaans op afstanden van ongeveer zes miljard lichtjaar. Het licht van deze stelsels is dus uitgezonden toen het heelal ruwweg half zo oud was als nu.
Het gevonden resultaat stemt goed overeen met de voorspellingen van de materieverdeling in het heelal op basis van computersimulaties. Door het onzichtbare karakter van de donkere materie was het echter niet eenvoudig om deze te verifiëren.
Overigens zijn ook gedetailleerde kaarten van de verdeling van donkere materie verkregen op basis van metingen van de Sloan Digital Sky Survey.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Op dinsdag 10 januari 2012 09:26 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:09-01-2012
Mysterieuze donkere materie in het heelal in kaart gebracht
Een internationaal team van astronomen is erin geslaagd de meest uitgebreide kaart ooit te maken van de mysterieuze donkere materie die 25 procent van de massa van de kosmos zou uitmaken. Dat is vandaag bekendgemaakt, op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Astronomical Society in de Texaanse stad Austin. Er was reeds lang naar deze studie uitgekeken.
Optisch onzichtbaar
Volgens Catherine Heymans van de Universiteit van Edinburgh en Ludovic Van Waerbeke van de Universiteit van British Columbia in Canada is de kaart het resultaat van computersimulaties. De verificatie was echter moelijk omdat de donkere materie per definitie optisch onzichtbaar is. Ze is enkel waar te nemen door de gravitationele kracht die zij op andere materie uitoefent.
tien miljoen sterrenstelsels
De astronomen zijn vertrokken van de analyse van tien miljoen sterrenstelsels in vier verschillende gebieden van de kosmos. Het merendeel bevindt zich op zes miljard lichtjaar, dus ongeveer de helft van de leeftijd van het universum (die 13,7 miljard jaar zou zijn). Om de donkere materie te omschrijven, bestudeerden de wetenschappers de verstoring van het licht door de massa's donkere materie terwijl dit licht zijn lange reis maakt naar de Aarde. (afp/adha)
(HLN)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
09-03-2012
Onzichtbare waarheid
Op zoek naar de donkere kant van het heelal
Door: Florentine Sterk
Hoe doe je onderzoek naar iets waarvan je niet precies weet wat het is? Dat is de vraag waar wetenschappers, op zoek naar de waarheid achter het mysterieuze fenomeen van donkere materie en donkere energie, zich dagelijks in storten. Wat gebeurt er met je resultaten als de wetenschappelijke fundamenten waar je onderzoek op gebaseerd is anders blijken te zijn dan gedacht?
Henk Hoekstra
Henk Hoekstra, sterrenkundige aan de Sterrenwacht van de Universiteit Leiden, is onderdeel van het internationale team van sterrenkundigen dat onder de naam The Canada-France-Hawaï Telescope Lensing Survey onderzoek doet naar donkere materie en donkere energie. Het team bracht de verdeling van zichtbare en donkere materie in een deel van het heelal in kaart. Zo hopen ze te berekenen hoe de structuur van het heelal is ontstaan, en welke rol donkere energie speelt bij de uitdijing van het heelal. Hoe gaat dat eigenlijk, onderzoek doen naar iets dat je niet kan zien en waarvan je ook niet precies weet wat het is?
Onderzoek naar de donkere hoeken van het heelalHet team van Hoekstra liet de Canada-France-Hawaï Telescope op Mauna Kea, Hawaï met een camera van 340 Megapixels, maar liefst vijf jaar lang opnamen maken van de hemel. Op deze beelden werd naar een specifiek verschijnsel gekeken, namelijk gravitational lensing. Wat is gravitational lensing precies?
Hoekstra: ‘Het licht dat door sterrenstelsels wordt uitgezonden komt op haar weg naar de aarde vaak langs andere hemelobjecten, bijvoorbeeld clusters van melkwegstelsels. Zo’n cluster heeft een grote massa en daarom ook een grote zwaartekracht. Die zwaartekracht trekt als het ware aan het licht waardoor de baan van het licht iets afgebogen wordt. Die afbuiging wordt gravitational lensing genoemd, omdat de zwaartekracht de lichtstralen breekt zoals een lens dat ook doet.’
‘Sterrenstelsels, die normaal gesproken ongeveer rond zijn, zijn op opnamen dan in de breedte samengedrukt of juist uitgerekt. Aan de hand van deze afwijkingen kunnen we bepalen hoe groot de zwaartekracht op een bepaalde plek is, en daarmee kunnen we berekenen hoeveel massa die zwaartekracht veroorzaakt. Zo komen we tot een massaverdeling in het heelal. Maar op veel plekken blijkt veel meer massa te zijn dan we terug zien aan zichtbare materie, er zou gemiddeld maar liefst zes keer zo veel massa moeten zijn. Het meeste licht wordt dus afgebogen door het zwaartekrachtsveld van donkere materie. Zo kunnen we precies aanwijzen waar de donkere materie zich moet bevinden.’
© CFHTLenS Collaboration
Gedeelte van de kaart van verdeling van donkere materie.
Hoekstra vervolgt: ‘Als je die gegevens eenmaal hebt, dan kan je ook op zoek gaan naar donkere energie. We weten hoeveel zichtbare en donkere energie er is, en waar die zich bevindt. Dan is het mogelijk om berekeningen uit te voeren naar de structuren in het heelal en de manier waarop ze zijn ontstaan. We weten dat de uitdijing van het heelal in principe steeds trager zou moeten verlopen als gevolg van de zwaartekracht, maar we zien juist dat die steeds sneller gaat. Er moet dus nog een andere kracht in het spel zijn. We denken dat dit donkere energie is, en proberen nu aan te tonen welke rol donkere energie precies speelt bij de uitdijing van het heelal.
Het kosmische wrakHet team van Hoekstra zocht niet alleen naar donkere materie en donkere energie, maar richtte haar blik ook op clusters van melkwegstelsels. ‘We zagen een afwijkende waarde in onze resultaten. We dachten oorspronkelijk dat er sprake was van ruis, maar besloten toch de Hubble ruimtetelescoop erop te zetten. Tot onze grote verassing bleken we een hele speciale opeenhoping van botsende sterrenstelsels te hebben gevonden.’
Het cluster Abell 520, al snel omgedoopt tot ‘een kosmisch wrak’, is een uitzonderlijke vondst binnen de sterrenkunde. Maar liefst vier clusters van melkwegstelsels botsen daar vanuit verschillende richtingen op elkaar. Wat dit cluster zo’n speciaal geval maakt, is dat er bijna geen sterren te zien zijn; het hele cluster bevat amper zichtbare materie. Waar donkere materie normaal gesproken altijd samen met veel zichtbare materie voorkomt, komt het nu bijna op zichzelf voor. De donkere materie heeft zich dan ook nog eens op een manier door het cluster verspreid die nog nooit eerder gezien is, namelijk een beetje aan de rand en gescheiden van de rest van het stelsel.
Abell 520. Rood is gas, blauw is alle overige materie (voornamelijk donkere materie, gemeten met gravitational lensing).
Wat kan een mogelijke verklaring zijn voor deze uitzonderlijke vorm van het cluster en de verhouding tussen zichtbare en donkere materie? Hoekstra: ‘Van donkere materie is sowieso nog maar weinig bekend. Dat maakt een verklaring voor het resultaat van deze botsing al snel speculatief. Misschien dat donkere materie zich niet altijd hetzelfde gedraagt. Zo zou donkere materie bij een botsing op lage snelheid misschien wel kunnen botsen op andere deeltjes, terwijl dat het bij hoge snelheden niet doet. Maar we moeten erg voorzichtig zijn met interpreteren. Gaat het bij Abell 520 om de regel, of om de uitzondering op de regel? Dat we verder helemaal geen objecten zoals deze hebben gevonden, hoeft niet per se te betekenen dat ze er niet zijn. Wat je wel kan stellen is dat dit niet is zoals je verwacht dat het heelal zich gedraagt.’
Veranderende fundamentenDat waarnemingen en voorspellingen tegenstrijdigheden laten zien, lijkt binnen het universum van de donkere materie eerder regel dan uitzondering. Halverwege de 20e eeuw werd het Standaardmodel ingevoerd, een complete theorie van de manier waarop interacties tussen deeltjes moet verlopen, dat tot op de dag van vandaag gebruikt wordt. Maar het Standaardmodel kraakt aan alle kanten, zo kunnen de zwaartekracht en donkere energie niet volledig verklaard worden. Binnen de wetenschappelijke wereld komen daarom uit verschillende hoeken voorstellen voor radicale andere basisideeën. En dat kan in de praktijk betekenen dat hetgene waar je onderzoek naar doet, heel anders in elkaar blijkt te zitten dan gedacht. Wat gebeurt er met je resultaten als die wetenschappelijke basisideeën, die je voor kloppend aanneemt en waar je je onderzoek op baseert, anders blijken te zijn dan je dacht?
Hoekstra: ‘Je kan onze situatie vergelijken met die van de Grieken. Zij dachten dat de aarde het centrum van het heelal was, en dat alle planeten om de aarde cirkelden. Maar dit klopt niet met hun waarnemingen, soms bewogen planeten zelfs in een totaal tegengestelde richting! Om dit te verklaren besloten ze ‘epicycles’ toe te voegen aan hun model. Planeten beschreven dan cirkelbewegingen binnen hun cirkelbeweging om de aarde. Net zoals de Grieken zijn wij nu steeds meer parameters aan ons model toe aan het voegen. Je kan je dus afvragen of er iets fundamenteel mis is met wat wij nu aan het doen zijn.’
Zo is het ook met het Standaardmodel. Wetenschappers kunnen wel verklaren op welke manier deeltjes interactie vertonen, maar niet waarom ze dat op die manier doen. Hoekstra: “Het kan best zijn dat ons model radicaal anders vormgegeven moet worden, maar vaak roepen nieuwe theorieën die simpel lijken in de praktijk ook weer nieuwe problemen op. Het is wachten op een model dat alles kloppend kan verklaren op een dieper niveau. Maar aan de andere kant: de sterrenkunde heeft aangetoond dat donkere materie en donkere energie bestaan aan de hand van waarnemingen. Die waarnemingen staan op zichzelf, en zullen niet achterhaald zijn als een andere basistheorie aangenomen wordt.”
De ToekomstHet team achter The Canada-France-Hawaï Telescope Lensing Survey laat zich dan ook niet afschrikken door mogelijk veranderende ideeën over het heelal, en vervolgt zijn onderzoek. De European Space Agency (ESA) heeft goedkeuring gegeven voor een nieuw project van het team. Binnenkort start de bouw van Euclid, een ruimtetelescoop waarmee nog scherpere opnamen gemaakt kunnen worden.
‘Met Euclid kunnen we een gebied bekijken dat 100 keer groter is dan het huidige onderzoek. We kijken naar de vorm en verdeling van twee miljard sterrenstelsels op 6 miljard lichtjaar weg, zodat we de groei van de structuur van de verdeling van sterrenstelsels kunnen achterhalen. Zo kunnen we meer te weten komen over de uitdijing van het heelal en hopelijk dichter in de buurt komen van een verklaring wat donkere nou precies is.’ Het duurt zeker nog tot 2019 voor Euclid operationeel kan zijn.
(wetenschap24.nl)
Onzichtbare waarheid
Op zoek naar de donkere kant van het heelal
Door: Florentine Sterk
Hoe doe je onderzoek naar iets waarvan je niet precies weet wat het is? Dat is de vraag waar wetenschappers, op zoek naar de waarheid achter het mysterieuze fenomeen van donkere materie en donkere energie, zich dagelijks in storten. Wat gebeurt er met je resultaten als de wetenschappelijke fundamenten waar je onderzoek op gebaseerd is anders blijken te zijn dan gedacht?
Henk Hoekstra
Henk Hoekstra, sterrenkundige aan de Sterrenwacht van de Universiteit Leiden, is onderdeel van het internationale team van sterrenkundigen dat onder de naam The Canada-France-Hawaï Telescope Lensing Survey onderzoek doet naar donkere materie en donkere energie. Het team bracht de verdeling van zichtbare en donkere materie in een deel van het heelal in kaart. Zo hopen ze te berekenen hoe de structuur van het heelal is ontstaan, en welke rol donkere energie speelt bij de uitdijing van het heelal. Hoe gaat dat eigenlijk, onderzoek doen naar iets dat je niet kan zien en waarvan je ook niet precies weet wat het is?
Onderzoek naar de donkere hoeken van het heelalHet team van Hoekstra liet de Canada-France-Hawaï Telescope op Mauna Kea, Hawaï met een camera van 340 Megapixels, maar liefst vijf jaar lang opnamen maken van de hemel. Op deze beelden werd naar een specifiek verschijnsel gekeken, namelijk gravitational lensing. Wat is gravitational lensing precies?
Hoekstra: ‘Het licht dat door sterrenstelsels wordt uitgezonden komt op haar weg naar de aarde vaak langs andere hemelobjecten, bijvoorbeeld clusters van melkwegstelsels. Zo’n cluster heeft een grote massa en daarom ook een grote zwaartekracht. Die zwaartekracht trekt als het ware aan het licht waardoor de baan van het licht iets afgebogen wordt. Die afbuiging wordt gravitational lensing genoemd, omdat de zwaartekracht de lichtstralen breekt zoals een lens dat ook doet.’
‘Sterrenstelsels, die normaal gesproken ongeveer rond zijn, zijn op opnamen dan in de breedte samengedrukt of juist uitgerekt. Aan de hand van deze afwijkingen kunnen we bepalen hoe groot de zwaartekracht op een bepaalde plek is, en daarmee kunnen we berekenen hoeveel massa die zwaartekracht veroorzaakt. Zo komen we tot een massaverdeling in het heelal. Maar op veel plekken blijkt veel meer massa te zijn dan we terug zien aan zichtbare materie, er zou gemiddeld maar liefst zes keer zo veel massa moeten zijn. Het meeste licht wordt dus afgebogen door het zwaartekrachtsveld van donkere materie. Zo kunnen we precies aanwijzen waar de donkere materie zich moet bevinden.’
© CFHTLenS Collaboration
Gedeelte van de kaart van verdeling van donkere materie.
Hoekstra vervolgt: ‘Als je die gegevens eenmaal hebt, dan kan je ook op zoek gaan naar donkere energie. We weten hoeveel zichtbare en donkere energie er is, en waar die zich bevindt. Dan is het mogelijk om berekeningen uit te voeren naar de structuren in het heelal en de manier waarop ze zijn ontstaan. We weten dat de uitdijing van het heelal in principe steeds trager zou moeten verlopen als gevolg van de zwaartekracht, maar we zien juist dat die steeds sneller gaat. Er moet dus nog een andere kracht in het spel zijn. We denken dat dit donkere energie is, en proberen nu aan te tonen welke rol donkere energie precies speelt bij de uitdijing van het heelal.
Het kosmische wrakHet team van Hoekstra zocht niet alleen naar donkere materie en donkere energie, maar richtte haar blik ook op clusters van melkwegstelsels. ‘We zagen een afwijkende waarde in onze resultaten. We dachten oorspronkelijk dat er sprake was van ruis, maar besloten toch de Hubble ruimtetelescoop erop te zetten. Tot onze grote verassing bleken we een hele speciale opeenhoping van botsende sterrenstelsels te hebben gevonden.’
Het cluster Abell 520, al snel omgedoopt tot ‘een kosmisch wrak’, is een uitzonderlijke vondst binnen de sterrenkunde. Maar liefst vier clusters van melkwegstelsels botsen daar vanuit verschillende richtingen op elkaar. Wat dit cluster zo’n speciaal geval maakt, is dat er bijna geen sterren te zien zijn; het hele cluster bevat amper zichtbare materie. Waar donkere materie normaal gesproken altijd samen met veel zichtbare materie voorkomt, komt het nu bijna op zichzelf voor. De donkere materie heeft zich dan ook nog eens op een manier door het cluster verspreid die nog nooit eerder gezien is, namelijk een beetje aan de rand en gescheiden van de rest van het stelsel.
Abell 520. Rood is gas, blauw is alle overige materie (voornamelijk donkere materie, gemeten met gravitational lensing).
Wat kan een mogelijke verklaring zijn voor deze uitzonderlijke vorm van het cluster en de verhouding tussen zichtbare en donkere materie? Hoekstra: ‘Van donkere materie is sowieso nog maar weinig bekend. Dat maakt een verklaring voor het resultaat van deze botsing al snel speculatief. Misschien dat donkere materie zich niet altijd hetzelfde gedraagt. Zo zou donkere materie bij een botsing op lage snelheid misschien wel kunnen botsen op andere deeltjes, terwijl dat het bij hoge snelheden niet doet. Maar we moeten erg voorzichtig zijn met interpreteren. Gaat het bij Abell 520 om de regel, of om de uitzondering op de regel? Dat we verder helemaal geen objecten zoals deze hebben gevonden, hoeft niet per se te betekenen dat ze er niet zijn. Wat je wel kan stellen is dat dit niet is zoals je verwacht dat het heelal zich gedraagt.’
Veranderende fundamentenDat waarnemingen en voorspellingen tegenstrijdigheden laten zien, lijkt binnen het universum van de donkere materie eerder regel dan uitzondering. Halverwege de 20e eeuw werd het Standaardmodel ingevoerd, een complete theorie van de manier waarop interacties tussen deeltjes moet verlopen, dat tot op de dag van vandaag gebruikt wordt. Maar het Standaardmodel kraakt aan alle kanten, zo kunnen de zwaartekracht en donkere energie niet volledig verklaard worden. Binnen de wetenschappelijke wereld komen daarom uit verschillende hoeken voorstellen voor radicale andere basisideeën. En dat kan in de praktijk betekenen dat hetgene waar je onderzoek naar doet, heel anders in elkaar blijkt te zitten dan gedacht. Wat gebeurt er met je resultaten als die wetenschappelijke basisideeën, die je voor kloppend aanneemt en waar je je onderzoek op baseert, anders blijken te zijn dan je dacht?
Hoekstra: ‘Je kan onze situatie vergelijken met die van de Grieken. Zij dachten dat de aarde het centrum van het heelal was, en dat alle planeten om de aarde cirkelden. Maar dit klopt niet met hun waarnemingen, soms bewogen planeten zelfs in een totaal tegengestelde richting! Om dit te verklaren besloten ze ‘epicycles’ toe te voegen aan hun model. Planeten beschreven dan cirkelbewegingen binnen hun cirkelbeweging om de aarde. Net zoals de Grieken zijn wij nu steeds meer parameters aan ons model toe aan het voegen. Je kan je dus afvragen of er iets fundamenteel mis is met wat wij nu aan het doen zijn.’
Zo is het ook met het Standaardmodel. Wetenschappers kunnen wel verklaren op welke manier deeltjes interactie vertonen, maar niet waarom ze dat op die manier doen. Hoekstra: “Het kan best zijn dat ons model radicaal anders vormgegeven moet worden, maar vaak roepen nieuwe theorieën die simpel lijken in de praktijk ook weer nieuwe problemen op. Het is wachten op een model dat alles kloppend kan verklaren op een dieper niveau. Maar aan de andere kant: de sterrenkunde heeft aangetoond dat donkere materie en donkere energie bestaan aan de hand van waarnemingen. Die waarnemingen staan op zichzelf, en zullen niet achterhaald zijn als een andere basistheorie aangenomen wordt.”
De ToekomstHet team achter The Canada-France-Hawaï Telescope Lensing Survey laat zich dan ook niet afschrikken door mogelijk veranderende ideeën over het heelal, en vervolgt zijn onderzoek. De European Space Agency (ESA) heeft goedkeuring gegeven voor een nieuw project van het team. Binnenkort start de bouw van Euclid, een ruimtetelescoop waarmee nog scherpere opnamen gemaakt kunnen worden.
‘Met Euclid kunnen we een gebied bekijken dat 100 keer groter is dan het huidige onderzoek. We kijken naar de vorm en verdeling van twee miljard sterrenstelsels op 6 miljard lichtjaar weg, zodat we de groei van de structuur van de verdeling van sterrenstelsels kunnen achterhalen. Zo kunnen we meer te weten komen over de uitdijing van het heelal en hopelijk dichter in de buurt komen van een verklaring wat donkere nou precies is.’ Het duurt zeker nog tot 2019 voor Euclid operationeel kan zijn.
(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Is het niet voor de hand liggender om te denken dat de zwaartekracht relatief groter wordt naarmate er zeer veel materie opeengehoopt is? Of zeg ik nu iets heel doms 
14-03-2012
Donkere materie in cluster in kaart gebracht
Twee teams van astronomen hebben, met behulp van gegevens van diverse telescopen in de ruimte en op aarde, de ruimtelijke verdeling van de donkere materie in de cluster Abell 383 onderzocht. Deze grote verzameling van sterrenstelsels bevindt zich op een afstand van ongeveer 2,3 miljard lichtjaar.
Donkere materie is onzichtbaar spul dat geen licht uitzendt of absorbeert, maar wel een aantrekkende kracht uitoefent. Er zijn verschillende aanwijzingen dat er in het heelal ongeveer zes keer zoveel donkere materie als 'normale' materie aanwezig is.
Astronomen proberen meer inzicht te krijgen in de aard van de donkere materie door clusters als Abell 383 te bestuderen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van het feit dat dergelijk grote massaconcentraties het licht van verder weg gelegen objecten afbuigen (het 'zwaartekrachtlenseffect').
Opmerkelijk genoeg komen de beide onderzoeksteams, die niet precies dezelfde meetresultaten en wiskundige modellen hebben gebruikt, niet tot hetzelfde resultaat. Het team onder leiding van astronomen van twee Californische instituten komt tot de conclusie dat het centrum van Abell 383 relatief weinig donkere materie bevat, wat in strijd zou zijn met het meest gebruikte theoretische model.
Een team onder leiding van astronomen uit Israël, Frankrijk en Denemarken vindt juist wel de verwachte massaconcentratie in het centrum van de cluster. Ook heeft dit team vastgesteld dat de donkere materie die zich in Abell 383 verschuilt niet volmaakt bolvormig is verdeeld, maar de vorm van een rugbybal heeft aangenomen. Vanaf de aarde kijken we bijna recht tegen de smalle kant van deze kolossale 'bal' aan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Donkere materie in cluster in kaart gebracht
Twee teams van astronomen hebben, met behulp van gegevens van diverse telescopen in de ruimte en op aarde, de ruimtelijke verdeling van de donkere materie in de cluster Abell 383 onderzocht. Deze grote verzameling van sterrenstelsels bevindt zich op een afstand van ongeveer 2,3 miljard lichtjaar.
Donkere materie is onzichtbaar spul dat geen licht uitzendt of absorbeert, maar wel een aantrekkende kracht uitoefent. Er zijn verschillende aanwijzingen dat er in het heelal ongeveer zes keer zoveel donkere materie als 'normale' materie aanwezig is.
Astronomen proberen meer inzicht te krijgen in de aard van de donkere materie door clusters als Abell 383 te bestuderen. Daarbij wordt gebruik gemaakt van het feit dat dergelijk grote massaconcentraties het licht van verder weg gelegen objecten afbuigen (het 'zwaartekrachtlenseffect').
Opmerkelijk genoeg komen de beide onderzoeksteams, die niet precies dezelfde meetresultaten en wiskundige modellen hebben gebruikt, niet tot hetzelfde resultaat. Het team onder leiding van astronomen van twee Californische instituten komt tot de conclusie dat het centrum van Abell 383 relatief weinig donkere materie bevat, wat in strijd zou zijn met het meest gebruikte theoretische model.
Een team onder leiding van astronomen uit Israël, Frankrijk en Denemarken vindt juist wel de verwachte massaconcentratie in het centrum van de cluster. Ook heeft dit team vastgesteld dat de donkere materie die zich in Abell 383 verschuilt niet volmaakt bolvormig is verdeeld, maar de vorm van een rugbybal heeft aangenomen. Vanaf de aarde kijken we bijna recht tegen de smalle kant van deze kolossale 'bal' aan.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2012
Precisiewaarnemingen van donkere energie
Met een telescoop in New Mexico zijn precisiemetingen verricht aan de mysterieuze donkere energie van de lege ruimte, die verantwoordelijk gehouden wordt voor de versnellende uitdijing van het heelal. De ontdekking van die versnellende uitdijing, in 1998, leverde in 2011 de Nobelprijs Natuurkunde op.
In de afgelopen zes jaar is van ruim een miljoen sterrenstelsels in het heelal, tot op afstanden van zo'n zes miljard lichtjaar, de positie en de afstand gemeten met de 3,5-meter telescoop van de Sloan Digital Sky Survey. Op die manier kon de driedimensionale verdeling van de sterrenstelsels worden vastgelegd. Die ruimtelijke verdeling bevat een soort 'vingerafdruk' van de omstandigheden die kort na de geboorte van het heelal heersten, zoals de relatieve hoeveelheden zichtbare materie, donkere materie en donkere energie.
Vandaag worden op de Brits/Duitse National Astronomy Meeting in Manchester de resultaten gepresenteerd van de eerste anderhalf jaar van dit BOSS-programma, met informatie over een kwart miljoen sterrenstelsels. Details zijn te vinden in zes vakpublicaties die vandaag gepubliceerd worden op internet.
De precisiemetingen laten zien dat er kort na de oerknal een soort 'dichtheidsgolven' in het heelal zijn geweest, met als resultaat dat de huidige verdeling van sterrenstelsels en clusters niet volstrekt willekeurig is, maar een voorkeur vertoont voor een afstandsschaal van ca. 500 miljoen lichtjaar.
De resultaten van het BOSS-programma zijn goed in overeenstemming met eerdere waarnemingen, maar ze reiken tot veel grotere afstanden in het heelal. Op die afstanden kijken sterrenkundigen terug tot het moment waarop de invloed van de donkere energie op de uitdijing van het heelal groter begon te worden dan de invloed van de zwaartekracht - anders gezegd: de periode waarin de uitdijing van het heelal begon te versnellen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Precisiewaarnemingen van donkere energie
Met een telescoop in New Mexico zijn precisiemetingen verricht aan de mysterieuze donkere energie van de lege ruimte, die verantwoordelijk gehouden wordt voor de versnellende uitdijing van het heelal. De ontdekking van die versnellende uitdijing, in 1998, leverde in 2011 de Nobelprijs Natuurkunde op.
In de afgelopen zes jaar is van ruim een miljoen sterrenstelsels in het heelal, tot op afstanden van zo'n zes miljard lichtjaar, de positie en de afstand gemeten met de 3,5-meter telescoop van de Sloan Digital Sky Survey. Op die manier kon de driedimensionale verdeling van de sterrenstelsels worden vastgelegd. Die ruimtelijke verdeling bevat een soort 'vingerafdruk' van de omstandigheden die kort na de geboorte van het heelal heersten, zoals de relatieve hoeveelheden zichtbare materie, donkere materie en donkere energie.
Vandaag worden op de Brits/Duitse National Astronomy Meeting in Manchester de resultaten gepresenteerd van de eerste anderhalf jaar van dit BOSS-programma, met informatie over een kwart miljoen sterrenstelsels. Details zijn te vinden in zes vakpublicaties die vandaag gepubliceerd worden op internet.
De precisiemetingen laten zien dat er kort na de oerknal een soort 'dichtheidsgolven' in het heelal zijn geweest, met als resultaat dat de huidige verdeling van sterrenstelsels en clusters niet volstrekt willekeurig is, maar een voorkeur vertoont voor een afstandsschaal van ca. 500 miljoen lichtjaar.
De resultaten van het BOSS-programma zijn goed in overeenstemming met eerdere waarnemingen, maar ze reiken tot veel grotere afstanden in het heelal. Op die afstanden kijken sterrenkundigen terug tot het moment waarop de invloed van de donkere energie op de uitdijing van het heelal groter begon te worden dan de invloed van de zwaartekracht - anders gezegd: de periode waarin de uitdijing van het heelal begon te versnellen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-04-2012
Fermi-ruimtetelescoop vindt geen spoor van donkere materie
Het raadsel van de donkere materie in het heelal lijkt steeds groter te worden. De aanwezigheid van grote hoeveelheden donkere materie wordt afgeleid uit de waargenomen zwaartekrachteffecten, maar niemand weet waar de mysterieuze donkere materie uit bestaat. Een populaire kandidaat is een tot dusver onbekend elementair deeltje, dat tot de WIMP-categorie zou behoren ( weakly interacting massive particle ). Nieuwe resultaten van de Amerikaanse Fermi-ruimtetelescoop laten echter geen spoor van zulke deeltjes zien.
Fermi heeft de gammastraling bestudeerd van tien kleine dwergsterrenstelsels in de omgeving van ons eigen Melkwegstelsel. Dwergstelsels bevatten veel donkere materie. Als die uit WIMPs bestaat, moeten de donkeremateriedeeltjes elkaar regelmatig annihileren, waarbij energierijke gammastraling wordt geproduceerd. Die is echter niet gevonden. Op basis van de Fermi-resultaten kunnen veel potentiële WIMP-kandidaten dan ook worden uitgesloten.
De resultaten van het onderzoek zijn eind vorig jaar al gepubliceerd in Physical Review Letters , en worden vandaag gepresenteerd op het congres van de American Physical Society in Atlanta.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Fermi-ruimtetelescoop vindt geen spoor van donkere materie
Het raadsel van de donkere materie in het heelal lijkt steeds groter te worden. De aanwezigheid van grote hoeveelheden donkere materie wordt afgeleid uit de waargenomen zwaartekrachteffecten, maar niemand weet waar de mysterieuze donkere materie uit bestaat. Een populaire kandidaat is een tot dusver onbekend elementair deeltje, dat tot de WIMP-categorie zou behoren ( weakly interacting massive particle ). Nieuwe resultaten van de Amerikaanse Fermi-ruimtetelescoop laten echter geen spoor van zulke deeltjes zien.
Fermi heeft de gammastraling bestudeerd van tien kleine dwergsterrenstelsels in de omgeving van ons eigen Melkwegstelsel. Dwergstelsels bevatten veel donkere materie. Als die uit WIMPs bestaat, moeten de donkeremateriedeeltjes elkaar regelmatig annihileren, waarbij energierijke gammastraling wordt geproduceerd. Die is echter niet gevonden. Op basis van de Fermi-resultaten kunnen veel potentiële WIMP-kandidaten dan ook worden uitgesloten.
De resultaten van het onderzoek zijn eind vorig jaar al gepubliceerd in Physical Review Letters , en worden vandaag gepresenteerd op het congres van de American Physical Society in Atlanta.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-04-2012
Wetenschap met handen in haar over donkere materie
epa.
Het mysterie van de beruchte donkere materie in het heelal blijft ondoorgrondelijk. Een team van astronomen analyseerde de afstand tussen meer dan 400 sterren in de Melkweg, maar in de buurt van de zon vonden zij geen enkele aanwijzing voor het bestaan van 'dark matter'.
Donkere materie wordt geacht kosmische materie te zijn die niet met optische middelen zichtbaar is en dus niet te detecteren valt via de elektromagnetische straling die ons op de aarde bereikt.
Berekening
De vorsersgroep rond Christian Moni Bidin van de Universiteit van Chili berekende de totale massa van die sterren, die tot 13.000 lichtjaar van onze zon verwijderd zijn. "De door ons gevonden gezamenlijke massa komt precies overeen met de massa van alle zichtbare materie -sterren, stof en gas- in de omgeving van de zon", zo citeert de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) Bidin in een communiqué. "Dat laat geen ruimte voor extra materie - de donkere materie - en dat verraste ons. Zij had zich bij onze waarnemingen duidelijk moeten tonen, maar zij is er gewoon niet".
Invloed
Donkere materie laat zijn bestaan enkel vermoeden door zijn invloed op andere nabije (en wel zichtbare) materie. Met het begrip donkere materie hopen vorsers het bestaan van een resem kosmische fenomenen te verklaren, bijvoorbeeld het feit dat de Melkweg veel sneller roteert als door normale materie te verklaren valt.
(HLN)
Wetenschap met handen in haar over donkere materie
epa.
Het mysterie van de beruchte donkere materie in het heelal blijft ondoorgrondelijk. Een team van astronomen analyseerde de afstand tussen meer dan 400 sterren in de Melkweg, maar in de buurt van de zon vonden zij geen enkele aanwijzing voor het bestaan van 'dark matter'.
Donkere materie wordt geacht kosmische materie te zijn die niet met optische middelen zichtbaar is en dus niet te detecteren valt via de elektromagnetische straling die ons op de aarde bereikt.
Berekening
De vorsersgroep rond Christian Moni Bidin van de Universiteit van Chili berekende de totale massa van die sterren, die tot 13.000 lichtjaar van onze zon verwijderd zijn. "De door ons gevonden gezamenlijke massa komt precies overeen met de massa van alle zichtbare materie -sterren, stof en gas- in de omgeving van de zon", zo citeert de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) Bidin in een communiqué. "Dat laat geen ruimte voor extra materie - de donkere materie - en dat verraste ons. Zij had zich bij onze waarnemingen duidelijk moeten tonen, maar zij is er gewoon niet".
Invloed
Donkere materie laat zijn bestaan enkel vermoeden door zijn invloed op andere nabije (en wel zichtbare) materie. Met het begrip donkere materie hopen vorsers het bestaan van een resem kosmische fenomenen te verklaren, bijvoorbeeld het feit dat de Melkweg veel sneller roteert als door normale materie te verklaren valt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik vind het hele "donkere materie/energie" verhaal nogal raar, het klinkt gewoon als een niet gigantisch goed bewezen theorie die inspeelt omdat anders de huidige theorieën mbt zwaartekracht niet kloppen.
When I get sad, I stop being sad and just be awesome instead.
25-04-2012
Begeleiders Melkweg ondermijnen bestaan donkere materie
Astronomen van de universiteit van Bonn (Duitsland) hebben een omvangrijke structuur van satellietstelsels en sterrenhopen rond onze Melkweg ontdekt, die zich over een miljoen lichtjaar uitstrekt. De ontdekking lijkt in strijd te zijn met het bestaan van donkere materie, de onwaarneembare substantie die volgens de geldende inzichten meer dan tachtig procent van alle massa in het heelal voor zijn rekening neemt.
Ons Melkwegstelsel bestaat uit een platte schijf van enkele honderden miljarden sterren en grote hoeveelheden gas en stof. Om deze schijf, die een middellijn van ongeveer 100.000 lichtjaar heeft, cirkelen een aantal kleinere stelsels en zogeheten bolvormige sterrenhopen.
De conventionele modellen voor ontstaan en evolutie van het heelal gaan ervan uit dat het heelal aanzienlijke hoeveelheden donkere materie bevat. Volgens deze modellen zou ons Melkwegstelsel echter veel meer kleine begeleiders moeten hebben dan er daadwerkelijk worden waargenomen.
De astronomen uit Bonn hebben aan de hand van opnamen van de Sloan Deep Sky Survey een zo compleet mogelijke inventarisatie gemaakt van de entourage van de Melkweg. Die inventarisatie heeft een compleet nieuw beeld van onze kosmische achtertuin opgeleverd. De verschillende begeleiders, sterrenstelsels zowel als sterrenhopen, zijn verdeeld over een vlak dat loodrecht op de schijf van het Melkwegstelsel staat. Ze lijken onderdeel uit te maken van één kolossale structuur.
Volgens de astronomen zouden alle begeleiders van de Melkweg zijn ontstaan na de botsing met een ander groot sterrenstelsel, die 11 miljard jaar geleden heeft plaatsgevonden. En dat zou betekenen dat het Melkwegstelsel zijn begeleiders niet stuk voor stuk heeft ingevangen, zoals de conventionele, op het bestaan van donkere materie gebaseerde theorieën voorspellen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Begeleiders Melkweg ondermijnen bestaan donkere materie
Astronomen van de universiteit van Bonn (Duitsland) hebben een omvangrijke structuur van satellietstelsels en sterrenhopen rond onze Melkweg ontdekt, die zich over een miljoen lichtjaar uitstrekt. De ontdekking lijkt in strijd te zijn met het bestaan van donkere materie, de onwaarneembare substantie die volgens de geldende inzichten meer dan tachtig procent van alle massa in het heelal voor zijn rekening neemt.
Ons Melkwegstelsel bestaat uit een platte schijf van enkele honderden miljarden sterren en grote hoeveelheden gas en stof. Om deze schijf, die een middellijn van ongeveer 100.000 lichtjaar heeft, cirkelen een aantal kleinere stelsels en zogeheten bolvormige sterrenhopen.
De conventionele modellen voor ontstaan en evolutie van het heelal gaan ervan uit dat het heelal aanzienlijke hoeveelheden donkere materie bevat. Volgens deze modellen zou ons Melkwegstelsel echter veel meer kleine begeleiders moeten hebben dan er daadwerkelijk worden waargenomen.
De astronomen uit Bonn hebben aan de hand van opnamen van de Sloan Deep Sky Survey een zo compleet mogelijke inventarisatie gemaakt van de entourage van de Melkweg. Die inventarisatie heeft een compleet nieuw beeld van onze kosmische achtertuin opgeleverd. De verschillende begeleiders, sterrenstelsels zowel als sterrenhopen, zijn verdeeld over een vlak dat loodrecht op de schijf van het Melkwegstelsel staat. Ze lijken onderdeel uit te maken van één kolossale structuur.
Volgens de astronomen zouden alle begeleiders van de Melkweg zijn ontstaan na de botsing met een ander groot sterrenstelsel, die 11 miljard jaar geleden heeft plaatsgevonden. En dat zou betekenen dat het Melkwegstelsel zijn begeleiders niet stuk voor stuk heeft ingevangen, zoals de conventionele, op het bestaan van donkere materie gebaseerde theorieën voorspellen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2012
Niet minder maar méér donkere materie in omgeving zon
Een maand geleden maakten astronomen van de universiteit van Chili en de Europese Zuidelijke Sterrenwacht bekend dat zich in de buurt van de zon geen noemenswaardige hoeveelheden donkere materie bevinden. Een nieuwe analyse door wetenschappers van het Institute for Advanced Study in Princeton trekt deze conclusie echter in twijfel. Er zou zelf méér donkere materie in de zonsomgeving aanwezig zijn dan aanvankelijk werd gedacht.
De astronomen baseerden zich op nauwkeurige metingen van de bewegingen van vierhonderd sterren op afstanden van 5000 tot 13.000 lichtjaar van de schijf van ons Melkwegstelsel. Dat bracht hen tot de conclusie dat zich in de omgeving van de zon niet veel meer aantrekkende materie kan bevinden dan we in de vorm van sterren en gaswolken waarnemen.
Volgens de Amerikaanse wetenschappers zijn hun collega's er echter ten onrechte van uitgegaan dat de snelheid waarmee sterren om het centrum van ons Melkwegstelsel draaien onafhankelijk is van hun afstand boven of onder het centrale vlak van de Melkweg. Bovendien zou het onderzochte gebied te klein zijn voor een uitputtende analyse van de sterbewegingen.
Na weglating van deze 'onjuiste' elementen komen de Princeton-onderzoekers op basis van dezelfde meetresultaten tot de conclusie dat de sterbewegingen in de omgeving van de zon wel degelijk op de aanwezigheid van aanzienlijke hoeveelheden donkere materie wijzen. Sterker nog: in het centrale vlak van de Melkweg zou de dichtheid van de donkere materie ongeveer twintig procent hoger zijn dan tot nu toe werd gedacht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Niet minder maar méér donkere materie in omgeving zon
Een maand geleden maakten astronomen van de universiteit van Chili en de Europese Zuidelijke Sterrenwacht bekend dat zich in de buurt van de zon geen noemenswaardige hoeveelheden donkere materie bevinden. Een nieuwe analyse door wetenschappers van het Institute for Advanced Study in Princeton trekt deze conclusie echter in twijfel. Er zou zelf méér donkere materie in de zonsomgeving aanwezig zijn dan aanvankelijk werd gedacht.
De astronomen baseerden zich op nauwkeurige metingen van de bewegingen van vierhonderd sterren op afstanden van 5000 tot 13.000 lichtjaar van de schijf van ons Melkwegstelsel. Dat bracht hen tot de conclusie dat zich in de omgeving van de zon niet veel meer aantrekkende materie kan bevinden dan we in de vorm van sterren en gaswolken waarnemen.
Volgens de Amerikaanse wetenschappers zijn hun collega's er echter ten onrechte van uitgegaan dat de snelheid waarmee sterren om het centrum van ons Melkwegstelsel draaien onafhankelijk is van hun afstand boven of onder het centrale vlak van de Melkweg. Bovendien zou het onderzochte gebied te klein zijn voor een uitputtende analyse van de sterbewegingen.
Na weglating van deze 'onjuiste' elementen komen de Princeton-onderzoekers op basis van dezelfde meetresultaten tot de conclusie dat de sterbewegingen in de omgeving van de zon wel degelijk op de aanwezigheid van aanzienlijke hoeveelheden donkere materie wijzen. Sterker nog: in het centrale vlak van de Melkweg zou de dichtheid van de donkere materie ongeveer twintig procent hoger zijn dan tot nu toe werd gedacht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat moet ik me eigenlijk voorstellen bij onzichtbare (donkere) materie in de praktijk? Dus als je je in de nabije omgeving bevindt?
De aanwezigheid van donkere materie is afgeleid uit de bewegingen van sterren in ons melkwegstelsel en van melkwegstelsels in clusters.quote:
Wat moet ik me eigenlijk voorstellen bij onzichtbare (donkere) materie in de praktijk? Dus als je je in de nabije omgeving bevindt?
Ik denk dat we nog te weinig weten over de aard van donkere materie om vast te stellen welk effect het heeft op iemand in de nabije omgeving
Het schijnt dat de aarde ongeveer zeven centimeter bji de zon vandaag wordt geduwd. Er zijn bijvoorbeeld Italiaanse fysici die dit effect toeschrijven aan donkere materie
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2012
UPDATE: ‘Donkere materie bestaat toch wel’
De nauwkeurigste zoektocht ooit naar donkere materie in de omgeving van de zon, wijst uit dat er geen enkel zwaartekrachtseffect van donkere materie is. Dit terwijl donkere-materiemodellen deze wel voorspellen. Astronomen en natuurkundigen ziten nu met de handen in het haar. Alleen afwijkingen in de zwaartekrachtstheorie – of een totaal nieuwe natuurkunde – lijken nog soelaas te bieden.
De Melkweg wordt omringd door een onzichtbare halo van donkere materie. Deze moet het vreemde rotatiegedrag van de Melkweg verklaren. bron: ESO
Bizarre snelle draaiing
Met sterrenstelsels zoals de Melkweg is wat merkwaardigs aan de hand. Het buitenste deel lijkt in verhouding veel sneller te draaien dan het binnenste deel. Dit is niet wat je zou verwachten. Immers, de zwaartekracht in het binnenste deel van het sterrenstelsel is veel sterker dan in de buitenste delen. Je zou dus verwachten dat het binnenste deel veel sneler zou draaien dan het buitenste deel. Dat blijkt niet het geval. De reden is, vermoeden astronomen, een grote onzichtbare halo van ‘donkere materie’: materie die niet reageert op zichtbare materie, maar wel zwaartekracht uitoefent. Het binnenste deel van het Melkwegstelsel merkt niets van de donkere materie in het buitenste deel, omdat de zwaartekracht daarvan zichzelf opheft. Sterren en andere objecten aan de rand van het sterrenstelsel merken die invloed uiteraard wel, waardoor ze veel sneller rond het centrum van de Melkweg draaien dan verwacht kan worden als er geen donkere materie zou zijn.
Door nauwkeurige metingen te doen aan sterren en hun bewegingen, kunnen astronomen een globale indruk krijgen van de zwaartekrachtsvelden waardoor deze sterren worden beïnvloed en dus de donkere-materieverdeing in bijvoorbeeld onze eigen Melkweg. Deze heeft veel weg van een bolvormige halo, die in het centrum veel dichter is dan aan de randen.
Op zoek naar de zwaartekracht van donkere materie
Volgens het gebruikelijke donkere-materiemodel bevindt zich ongeveer vier keer zoveel donkere materie als zichtbare materie in het heelal (en ongeveer ook in die verhouding in de Melkweg). Dit betekent ook, dat er de nodige donkere materie moet zijn in het gebied rond de zon. De invloed daarvan moet merkbaar zijn op de bewegingen van sterren. Precies dat is nu onderzocht. Een team astronomen gebruikte de (vrij kleine) MPG/ESO 2.2-meter telescoop op ESO’s La Silla Observatory, in combinatie met andere telescopen. Hierbij maten ze zeer precies de bewegingen van meer dan 400 sterren tot op 13 000 lichtjaar afstand van de zon. Met behulp van deze nieuwe data berekenden ze de massa van het materiaal in de nabijheid van de zon, een volume dat vier keer zo groot is als in eerdere onderzoeken. Volgens de donkere-materietheorie zweeft er in een volume zo groot als de aarde rond een kilogram donkere materie. Niet veel, maar gezien de enorme omvang van het bestudeerde volume, is het totaaleffect toch enorm.
Spoorloos
Naar bleek, was de hoeveelheid massa, afgeleid van de gemeten zwaartekracht, precies gelijk aan wat verwacht kon worden aan de hand van de massa van bekende sterren, stofwolken en gaswolken in dit gebied. Er bleek geen spoor van donkere materie aanwezig, aldus teamleider Christian Moni Bidin (Departamento de Astronomía, Universidad de Concepción, Chili). Volgens de berekeningen moest de donkere materie opduiken en sterbewegingen verstoren. Dit bleek niet te gebeuren: de sterren gedroegen zich precies zoals verwacht kon worden aan de hand van de bekende zwaartekrachtsbronnen. Dit is heel vervelend voor astronomen, want donkere materie vervult nu al een glansrol in allerlei theorieën die het ontstaan van sterrenstelsels beschrijven. Die kunnen dus waarschijnlijk de prullenbak in. Ook onze hoop om donkere materie door middel van zeer gevoelige ondergrondse deeltjesdetectoren te ontdekken, is waarschijnlijk tevergeefs.
Andere verklaring
Als donkere materie de waargenomen effecten niet verklaart, moet er wat anders aan de hand zijn. Een klein aantal natuurkundigen gelooft dat de zwaartekracht zich op zeer grote afstanden anders gaat gedragen: MOND (MOdified Newtonian Dynamics). Interessant is dat dit een (miniem) effect op de baanbewegingen van de ruimtesondes Pioneer 10 en Pioneer 11 moet hebben. Hierover is dan ook een vinnig debat aan de gang: volgens de meeste natuurkundigen worden de afwijkingen veroorzaakt door warmtestraling, die de ruimtesondes een zetje geeft. Zoals Sir Arthur Conan Doyle zijn held Sherlock Holmes al liet zeggen: als het onmogelijke is uitgesloten, wordt het onwaarschijnlijke waarschijnlijk. We zullen dus dit soort verklaringen – of nog veel verder gaande verklaringen, zoals die van Erik Verlinde of Arto Annila – serieus moeten gaan onderzoeken.
UPDATE: Fout in berekeningen
Zoals vaker in de wetenschap is ook dit resultaat niet zo solide als het oorspronkelijk leek. Toen een andere groep onderzoekers de berekening naliep bleek er wel degelijk donkere materie aanwezig. Wordt vervolgd.
Bron
Moni Bidin C., Carraro, G., Méndez, R.A., & Smith, R., Kinematical and chemical vertical structure of the Galactic thick disk II. A lack of dark matter in the solar neighborhood, arXiv:1204.3924 (2012)
(Visionair.nl)
UPDATE: ‘Donkere materie bestaat toch wel’
De nauwkeurigste zoektocht ooit naar donkere materie in de omgeving van de zon, wijst uit dat er geen enkel zwaartekrachtseffect van donkere materie is. Dit terwijl donkere-materiemodellen deze wel voorspellen. Astronomen en natuurkundigen ziten nu met de handen in het haar. Alleen afwijkingen in de zwaartekrachtstheorie – of een totaal nieuwe natuurkunde – lijken nog soelaas te bieden.
De Melkweg wordt omringd door een onzichtbare halo van donkere materie. Deze moet het vreemde rotatiegedrag van de Melkweg verklaren. bron: ESO
Bizarre snelle draaiing
Met sterrenstelsels zoals de Melkweg is wat merkwaardigs aan de hand. Het buitenste deel lijkt in verhouding veel sneller te draaien dan het binnenste deel. Dit is niet wat je zou verwachten. Immers, de zwaartekracht in het binnenste deel van het sterrenstelsel is veel sterker dan in de buitenste delen. Je zou dus verwachten dat het binnenste deel veel sneler zou draaien dan het buitenste deel. Dat blijkt niet het geval. De reden is, vermoeden astronomen, een grote onzichtbare halo van ‘donkere materie’: materie die niet reageert op zichtbare materie, maar wel zwaartekracht uitoefent. Het binnenste deel van het Melkwegstelsel merkt niets van de donkere materie in het buitenste deel, omdat de zwaartekracht daarvan zichzelf opheft. Sterren en andere objecten aan de rand van het sterrenstelsel merken die invloed uiteraard wel, waardoor ze veel sneller rond het centrum van de Melkweg draaien dan verwacht kan worden als er geen donkere materie zou zijn.
Door nauwkeurige metingen te doen aan sterren en hun bewegingen, kunnen astronomen een globale indruk krijgen van de zwaartekrachtsvelden waardoor deze sterren worden beïnvloed en dus de donkere-materieverdeing in bijvoorbeeld onze eigen Melkweg. Deze heeft veel weg van een bolvormige halo, die in het centrum veel dichter is dan aan de randen.
Op zoek naar de zwaartekracht van donkere materie
Volgens het gebruikelijke donkere-materiemodel bevindt zich ongeveer vier keer zoveel donkere materie als zichtbare materie in het heelal (en ongeveer ook in die verhouding in de Melkweg). Dit betekent ook, dat er de nodige donkere materie moet zijn in het gebied rond de zon. De invloed daarvan moet merkbaar zijn op de bewegingen van sterren. Precies dat is nu onderzocht. Een team astronomen gebruikte de (vrij kleine) MPG/ESO 2.2-meter telescoop op ESO’s La Silla Observatory, in combinatie met andere telescopen. Hierbij maten ze zeer precies de bewegingen van meer dan 400 sterren tot op 13 000 lichtjaar afstand van de zon. Met behulp van deze nieuwe data berekenden ze de massa van het materiaal in de nabijheid van de zon, een volume dat vier keer zo groot is als in eerdere onderzoeken. Volgens de donkere-materietheorie zweeft er in een volume zo groot als de aarde rond een kilogram donkere materie. Niet veel, maar gezien de enorme omvang van het bestudeerde volume, is het totaaleffect toch enorm.
Spoorloos
Naar bleek, was de hoeveelheid massa, afgeleid van de gemeten zwaartekracht, precies gelijk aan wat verwacht kon worden aan de hand van de massa van bekende sterren, stofwolken en gaswolken in dit gebied. Er bleek geen spoor van donkere materie aanwezig, aldus teamleider Christian Moni Bidin (Departamento de Astronomía, Universidad de Concepción, Chili). Volgens de berekeningen moest de donkere materie opduiken en sterbewegingen verstoren. Dit bleek niet te gebeuren: de sterren gedroegen zich precies zoals verwacht kon worden aan de hand van de bekende zwaartekrachtsbronnen. Dit is heel vervelend voor astronomen, want donkere materie vervult nu al een glansrol in allerlei theorieën die het ontstaan van sterrenstelsels beschrijven. Die kunnen dus waarschijnlijk de prullenbak in. Ook onze hoop om donkere materie door middel van zeer gevoelige ondergrondse deeltjesdetectoren te ontdekken, is waarschijnlijk tevergeefs.
Andere verklaring
Als donkere materie de waargenomen effecten niet verklaart, moet er wat anders aan de hand zijn. Een klein aantal natuurkundigen gelooft dat de zwaartekracht zich op zeer grote afstanden anders gaat gedragen: MOND (MOdified Newtonian Dynamics). Interessant is dat dit een (miniem) effect op de baanbewegingen van de ruimtesondes Pioneer 10 en Pioneer 11 moet hebben. Hierover is dan ook een vinnig debat aan de gang: volgens de meeste natuurkundigen worden de afwijkingen veroorzaakt door warmtestraling, die de ruimtesondes een zetje geeft. Zoals Sir Arthur Conan Doyle zijn held Sherlock Holmes al liet zeggen: als het onmogelijke is uitgesloten, wordt het onwaarschijnlijke waarschijnlijk. We zullen dus dit soort verklaringen – of nog veel verder gaande verklaringen, zoals die van Erik Verlinde of Arto Annila – serieus moeten gaan onderzoeken.
UPDATE: Fout in berekeningen
Zoals vaker in de wetenschap is ook dit resultaat niet zo solide als het oorspronkelijk leek. Toen een andere groep onderzoekers de berekening naliep bleek er wel degelijk donkere materie aanwezig. Wordt vervolgd.
Bron
Moni Bidin C., Carraro, G., Méndez, R.A., & Smith, R., Kinematical and chemical vertical structure of the Galactic thick disk II. A lack of dark matter in the solar neighborhood, arXiv:1204.3924 (2012)
(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-07-2012
Donkere materie blijft onvindbaar
Het Xenon100-instrument, een gevoelige ondergrondse detector in het Italiaanse San Grasso National Laboratory, heeft tot nu toe geen aanwijzingen gevonden voor het bestaan van donkere materie. Dat het heelal met mysterieuze donkere materie gevuld moet zijn, blijkt uit zwaartekrachts- en snelheidsmetingen van sterren en sterrenstelsels.
Volgens deeltjesfysici en kosmologen bestaat de donkere materie vermoedelijk uit zogeheten WIMPs: weakly interacting massive particles . Zulke zware deeltjes zouden echter héél af en toe toch een interactie met gewone materie te zien moeten geven.
De Xenon100-detector is ontworpen om zulke WIMP-interacties te registeren. Tot nu toe echter zonder succes, zo meldden de onderzoekers vorige week op een congres over donkere materie in Ascona, Zwitserland. Dat zou kunnen betekenen dat de WIMPs lichter zijn dan tot dusver werd aangenomen, of dat ze toch nog minder vaak in wisselwerking treden met gewone materie.
(allesoversterrenkunde)
Donkere materie blijft onvindbaar
Het Xenon100-instrument, een gevoelige ondergrondse detector in het Italiaanse San Grasso National Laboratory, heeft tot nu toe geen aanwijzingen gevonden voor het bestaan van donkere materie. Dat het heelal met mysterieuze donkere materie gevuld moet zijn, blijkt uit zwaartekrachts- en snelheidsmetingen van sterren en sterrenstelsels.
Volgens deeltjesfysici en kosmologen bestaat de donkere materie vermoedelijk uit zogeheten WIMPs: weakly interacting massive particles . Zulke zware deeltjes zouden echter héél af en toe toch een interactie met gewone materie te zien moeten geven.
De Xenon100-detector is ontworpen om zulke WIMP-interacties te registeren. Tot nu toe echter zonder succes, zo meldden de onderzoekers vorige week op een congres over donkere materie in Ascona, Zwitserland. Dat zou kunnen betekenen dat de WIMPs lichter zijn dan tot dusver werd aangenomen, of dat ze toch nog minder vaak in wisselwerking treden met gewone materie.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-08-2012
Melkweg omringd door donkere materie?
© epa.
De hoeveelheid donkere materie nabij de zon is aanzienlijker dan totnogtoe gedacht, zo stellen vorsers van de Universiteit van Zürich. Hun vaststelling is mogelijk het eerste bewijs dat ons sterrenstelsel geheel omgeven is door donkere materie.
Verscheidene astronomen hebben al de dichtheid van donkere materie berekend, maar hun resultaten lopen ver uiteen. De wetenschappers uit Zürich zijn de eersten die een dankzij simulaties systematisch verifieerbare methode hebben gebruikt , aldus de Universiteit van Zürich.
Donkere materie is niet zichtbare en dus ook niet detecteerbare materie. Haar bestaan is hypothetisch, en geeft wetenschappers de kans om te verklaren waarom de sterrenstelsels van de kosmos gegroepeerd blijven.
(HLN)
Melkweg omringd door donkere materie?
© epa.
De hoeveelheid donkere materie nabij de zon is aanzienlijker dan totnogtoe gedacht, zo stellen vorsers van de Universiteit van Zürich. Hun vaststelling is mogelijk het eerste bewijs dat ons sterrenstelsel geheel omgeven is door donkere materie.
Verscheidene astronomen hebben al de dichtheid van donkere materie berekend, maar hun resultaten lopen ver uiteen. De wetenschappers uit Zürich zijn de eersten die een dankzij simulaties systematisch verifieerbare methode hebben gebruikt , aldus de Universiteit van Zürich.
Donkere materie is niet zichtbare en dus ook niet detecteerbare materie. Haar bestaan is hypothetisch, en geeft wetenschappers de kans om te verklaren waarom de sterrenstelsels van de kosmos gegroepeerd blijven.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Donkere materie bestaat niet, de meeste argumenten voor dark matter berust op onwetendheid over de werking van het heelal.
"When people stop believing in God, they don't believe in nothing -- they believe in anything." - GK Chesterton
Idd... De huidge modellen/berekeningen tonen aan dat de massa van melkwegen groter is dan gedacht en eigenlijk kan, maar in plaats van uit te zoeken waar de modellen en berekeningen fout zitten wordt er donkere materie bijgegoocheld om het kloppend te makenquote:
Donkere materie bestaat niet, de meeste argumenten voor dark matter berust op onwetendheid over de werking van het heelal.
Zo werd de Aether bedacht omdat men niet begreep hoe lichtgolven zich door het niets konden voortbewegen.quote:
[..]
Idd... De huidge modellen/berekeningen tonen aan dat de massa van melkwegen groter is dan gedacht en eigenlijk kan, maar in plaats van uit te zoeken waar de modellen en berekeningen fout zitten wordt er donkere materie bijgegoocheld om het kloppend te maken
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Heeft donkere materie eigenlijk een verbintenis met donkere energie? Of gooien de natuurkundigen voor alles wat ze (nog) niet begrijpen maar het bijvoeglijk naamwoord "donkere"?
En nu baseren we al onze metingen op licht en sommige andere vormen van straling (omdat dat voor ons waarneembaar is), terwijl we waarschijnlijk iets fundamentelers missen.quote:
[..]
Zo werd de Aether bedacht omdat men niet begreep hoe lichtgolven zich door het niets konden voortbewegen.
(Net zoals we paarden wel kunnen dresseren, maar ze zullen nooit onze taal kunnen leren.)
Ik las in de Kijk van deze week dat donkere materie waar te nemen is dmv zwaartekrachtlenswerking. Dit werd bij de Kogelcluster waargenomen. Toen 2 groepen sterrenstelsels op elkaar botste en zo 1 groot cluster vormde, kon donkere materie worden gescheiden van gewone materie. Gewone materie blijft in het midden van een botsing hangen, terwijl de halo's van donkere materie door blijven bewegen. Resultaat is een groot samengevoegd cluster met 2 halo's aan de zijkanten.
Hoe het kan dat een halo donkere materie zich ook tussen 2 clusters kan bevinden, zoals bij de Train Wreck Cluster (
), weten ze nog niet...
Er is ook nog veel onbekend over de verdeling van koud waterstofgas door het heelal en dus dit kan ook nog een verklaring zijn.
Hoe het kan dat een halo donkere materie zich ook tussen 2 clusters kan bevinden, zoals bij de Train Wreck Cluster (
), weten ze nog niet...Er is ook nog veel onbekend over de verdeling van koud waterstofgas door het heelal en dus dit kan ook nog een verklaring zijn.
13-08-2012
Gammastraling Melkwegcentrum kan bewijs zijn van donkere materie
Het centrum van ons Melkwegstelsel zendt gammastraling uit die afkomstig kan zijn van deeltjes donkere materie die elkaar vernietigen. Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Californië in Irvine in het tijdschrift Physical Review D.
Deze inschatting is gebaseerd op gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld met NASA's gammasatelliet Fermi. Uit een analyse van die gegevens blijkt dat er meer gammastraling uit het melkwegcentrum afkomstig is dan vooraf werd verwacht. Gammastraling is een zeer energierijke vorm van elektromagnetische straling, die vrijkomt bij radioactief verval en andere hoogenergetische deeltjesprocessen.
De eigenschappen van de waargenomen gammastraling zijn in goede overeenstemming met de theoretische voorspellingen van het gedrag van donkere materie. Deze materie, die vermoedelijk ongeveer 85 procent van de totale massa van het heelal voor haar rekening neemt, zendt normaal gesproken geen waarneembare vorm van straling uit. Maar de hypothetische deeltjes waaruit de donkere materie bestaat, de zogeheten WIMPs, kunnen met elkaar in botsing komen.
Wanneer twee van die deeltjes op elkaar stuiten, annihileren ze elkaar. Bij dat proces komen allerlei andere deeltjes vrij, waaronder gammafotonen.
Hoewel de gammastraling uit het Melkwegcentrum van botsende WIMPs afkomstig kán zijn, kan daarover nog geen zekerheid worden verkregen. De waargenomen straling kan ook van andere bronnen afkomstig zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Gammastraling Melkwegcentrum kan bewijs zijn van donkere materie
Het centrum van ons Melkwegstelsel zendt gammastraling uit die afkomstig kan zijn van deeltjes donkere materie die elkaar vernietigen. Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Californië in Irvine in het tijdschrift Physical Review D.
Deze inschatting is gebaseerd op gegevens die de afgelopen vier jaar zijn verzameld met NASA's gammasatelliet Fermi. Uit een analyse van die gegevens blijkt dat er meer gammastraling uit het melkwegcentrum afkomstig is dan vooraf werd verwacht. Gammastraling is een zeer energierijke vorm van elektromagnetische straling, die vrijkomt bij radioactief verval en andere hoogenergetische deeltjesprocessen.
De eigenschappen van de waargenomen gammastraling zijn in goede overeenstemming met de theoretische voorspellingen van het gedrag van donkere materie. Deze materie, die vermoedelijk ongeveer 85 procent van de totale massa van het heelal voor haar rekening neemt, zendt normaal gesproken geen waarneembare vorm van straling uit. Maar de hypothetische deeltjes waaruit de donkere materie bestaat, de zogeheten WIMPs, kunnen met elkaar in botsing komen.
Wanneer twee van die deeltjes op elkaar stuiten, annihileren ze elkaar. Bij dat proces komen allerlei andere deeltjes vrij, waaronder gammafotonen.
Hoewel de gammastraling uit het Melkwegcentrum van botsende WIMPs afkomstig kán zijn, kan daarover nog geen zekerheid worden verkregen. De waargenomen straling kan ook van andere bronnen afkomstig zijn.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-09-2012
Radiostraling uit Melkwegkern afkomstig van donkere materie?
De Europese Planck-kunstmaan, die in 2009 is gelanceerd en onderzoek doet aan de kosmische achtergrondstraling, heeft radiostraling uit het centrum van ons eigen Melkwegstelsel ontdekt die mogelijk indirect afkomstig is van donkere materie. Dat beweren wetenschappers van het Deense Niels Bohr Instituut in een artikel dat gepbubliceerd is op de preprint -server arXiv.org, maar dat overigens nog niet geaccepteerd is voor publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift.
Het gaat om zogeheten synchrotronstraling, die ontstaan wanneer elektrisch geladen deeltjes door een magnetisch veld bewegen. Die deeltjes zijn negatief geladen elektronen en hun antideeltjes, de positief geladen protonen. Omdat antimaterie geen lange levensduur heeft (zodra antideeltjes in botsing komen met gewone deeltjes treedt wederzijdse annihilatie op), moet de voorraad elektronen en positronen voortdurend worden aangevuld. Dat gebeurt volgens de Deense onderzoekers als gevolg van onderlinge botsingen van donkere-materiedeeltjes.
Het bestaan van grote hoeveelheden donkere materie in het heelal wordt afgeleid uit zwaartekrachtmetingen. De donkere materie bestaat vermoedelijk uit zeer zware onbekende elementaire deeltjes, maar hun ware aard is nog steeds een raadsel. De Planck-metingen vormen mogelijk een belangrijke aanzet tot de oplossing van het mysterie.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Radiostraling uit Melkwegkern afkomstig van donkere materie?
De Europese Planck-kunstmaan, die in 2009 is gelanceerd en onderzoek doet aan de kosmische achtergrondstraling, heeft radiostraling uit het centrum van ons eigen Melkwegstelsel ontdekt die mogelijk indirect afkomstig is van donkere materie. Dat beweren wetenschappers van het Deense Niels Bohr Instituut in een artikel dat gepbubliceerd is op de preprint -server arXiv.org, maar dat overigens nog niet geaccepteerd is voor publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift.
Het gaat om zogeheten synchrotronstraling, die ontstaan wanneer elektrisch geladen deeltjes door een magnetisch veld bewegen. Die deeltjes zijn negatief geladen elektronen en hun antideeltjes, de positief geladen protonen. Omdat antimaterie geen lange levensduur heeft (zodra antideeltjes in botsing komen met gewone deeltjes treedt wederzijdse annihilatie op), moet de voorraad elektronen en positronen voortdurend worden aangevuld. Dat gebeurt volgens de Deense onderzoekers als gevolg van onderlinge botsingen van donkere-materiedeeltjes.
Het bestaan van grote hoeveelheden donkere materie in het heelal wordt afgeleid uit zwaartekrachtmetingen. De donkere materie bestaat vermoedelijk uit zeer zware onbekende elementaire deeltjes, maar hun ware aard is nog steeds een raadsel. De Planck-metingen vormen mogelijk een belangrijke aanzet tot de oplossing van het mysterie.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-02-2013
"Belangrijke aankondiging over donkere materie op komst"
© afp.
Er is groot nieuws op til inzake de zoektocht naar de donkere materie, zo heeft wetenschapssite space.com gemeld. Op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Vereniging voor de Bevordering van de Wetenschap zei Samuel Ting van het Massachusetts Institute of Technology dat er binnen zowat twee weken een eerste paper aan een wetenschappelijk magazine wordt voorgelegd. De Nobelprijswinnaar is hoofdonderzoeker van de Europese AMS, of de 'Alpha Magnetic Spectrometer' die in mei 2011 aan het Internationaal Ruimtestation ISS is bevestigd.
Ting zei niet wat het anderhalf miljard euro kostende experiment heeft gevonden. Maar de ontdekking was volgens hem belangrijk genoeg dat de wetenschappers de paper dertig keer hebben herschreven vooraleer ze er tevreden over waren. Anderzijds voegde hij eraan toe dat de vondst nog maar een "kleine stap" in het ontrafelen van het mysterie van de donkere materie is en mogelijk nog niet het sluitend antwoord.
Het zeven ton wegende instrument speurt de kosmos met een nooit geziene gevoeligheid af in het weinig geëxploreerde domein van de hoog energetische kosmische straling, op zoek naar sporen van antimaterie en de donkere materie. Het is in feite een deeltjesdetector met 38 camera's, die de inkomende geladen deeltjes traceert die doorlopend onze planeet bombarderen. In het instrument sturen magneten de inkomende deeltjes in kringlopen. Uit de kromming ervan kunnen de wetenschappers de elektrische lading en energie afleiden.
Naar schatting bestaat ongeveer 90 procent van de massa van het universum uit donkere materie, maar die is nog nooit rechtstreeks waargenomen
(HLN)
"Belangrijke aankondiging over donkere materie op komst"
© afp.
Er is groot nieuws op til inzake de zoektocht naar de donkere materie, zo heeft wetenschapssite space.com gemeld. Op de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Vereniging voor de Bevordering van de Wetenschap zei Samuel Ting van het Massachusetts Institute of Technology dat er binnen zowat twee weken een eerste paper aan een wetenschappelijk magazine wordt voorgelegd. De Nobelprijswinnaar is hoofdonderzoeker van de Europese AMS, of de 'Alpha Magnetic Spectrometer' die in mei 2011 aan het Internationaal Ruimtestation ISS is bevestigd.
Ting zei niet wat het anderhalf miljard euro kostende experiment heeft gevonden. Maar de ontdekking was volgens hem belangrijk genoeg dat de wetenschappers de paper dertig keer hebben herschreven vooraleer ze er tevreden over waren. Anderzijds voegde hij eraan toe dat de vondst nog maar een "kleine stap" in het ontrafelen van het mysterie van de donkere materie is en mogelijk nog niet het sluitend antwoord.
Het zeven ton wegende instrument speurt de kosmos met een nooit geziene gevoeligheid af in het weinig geëxploreerde domein van de hoog energetische kosmische straling, op zoek naar sporen van antimaterie en de donkere materie. Het is in feite een deeltjesdetector met 38 camera's, die de inkomende geladen deeltjes traceert die doorlopend onze planeet bombarderen. In het instrument sturen magneten de inkomende deeltjes in kringlopen. Uit de kromming ervan kunnen de wetenschappers de elektrische lading en energie afleiden.
Naar schatting bestaat ongeveer 90 procent van de massa van het universum uit donkere materie, maar die is nog nooit rechtstreeks waargenomen
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Was een tijdje terug een docu op de BBC waar een Duitse onderzoeker vertelde en liet zien hoe hij donkere materie indirect kon waarnemen. Kan me alleen niet meer herinneren hoe hij dat deed maar dat het erg slim was.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
|
|
