abonnement Unibet Coolblue
pi_91931316
Welkom in Evolutie in het Nieuws #2



Delen uit de voormalige reeks
Evolutie. Deel XIV
Evolutie. Deel XV
Centraal] Evolutie in het Nieuws

Wat hoort er in dit topic thuis?
Interessante artikelen uit de media of publicaties met betrekking tot de evolutie.

Evolutie

Wie Darwin denkt, denkt evolutie. Maar wat is evolutie eigenlijk precies? Hoe kwam Darwin aan zijn ideeën? Hoe ziet de evolutie van het leven op aarde er precies uit en hoe zijn we zelf ontstaan? Hoeveel invloed heeft Darwin nog in de moderne wetenschap? Op al deze vragen krijg je antwoord in dit evolutiedossier.

Op 12 februari 2009 was het 200 jaar geleden dat Charles Darwin, ontdekker van de evolutietheorie, werd geboren. Bovendien publiceerde hij zijn invloedrijke werk ‘On the origin of species’ precies 150 jaar geleden. Tijd dus voor een dossier over evolutie. Hierin lees je alles over de man achter de theorie, de evolutie van oersoep tot moderne mens en de invloed van Darwin in de rest van de wetenschap.



Wetenschappers hadden niet altijd zoveel bewondering voor Darwin's evolutietheorie als nu. Toen hij zijn theorie net presenteerde, vonden veel onderzoekers en theologen de gedachte dat mensen zouden afstaan van apen maar aanstootgevend. Nu kunnen we ons dat niet meer goed voorstellen, maar toen was het idee van een Darwinjaar waarschijnlijk net zo raar als het idee dat iemand de evolutie ontkent nu is.

De jonge Darwin
Charles Robert Darwin werd in 1809 geboren in Shrewsbury, vlakbij Birmingham in West-Engeland. Al vanaf het begin las de jonge Darwin boeken over de natuur en hield hij zich bezig met het verzamelen van schelpen, insecten en mineralen. Zijn vader (zelf arts) zag geen toekomst voor zijn zoon als natuurwetenschapper en stuurde Charles daarom op zijn zestiende naar de universiteit van Edinburgh om medicijnen te studeren.


Darwin als jochie van 7 jaar. Zoals je ziet op dit schilderij was hij een grote liefhebber van de natuur.

Na twee jaar verliet Darwin de opleiding. Het belangrijkst dat hij geleerd had, was het opzetten en conserveren van vogels en andere dieren. Volgens zijn vader moest Charles dan maar dominee worden. Daartoe verbleef hij drie jaar op het Christ College van de universiteit van Cambridge, waar alle wetenschappers de natuurlijke theologie (zie kader) aanhingen.


Darwin’s inspiratiebronnen

In de tijd van Darwin geloofden mensen in de westerse wereld dat de aarde enkele duizenden jaren oud is. De planeet wordt bewoond door vormen van leven die onveranderlijk zijn. Dit idee is afkomstig van de filosofen Plato en Aristoteles (427 tot 322 jaar voor Christus), maar werd nog versterkt door het opkomen van de natuurlijke theologie rond 1700. Deze leer gaat er vanuit dat alle levensvormen in één week zijn gemaakt door een Schepper die eerst het heelal creëerde.

Een aantal wetenschappers zag halverwege de zestiende eeuw al barstjes in de natuurlijke theologie theorie. Zo realiseerde de Fransman Georges Cuvier zich dat de geschiedenis van het leven op aarde vastligt in afdrukken in de rotsen (fossielen). Ook ontdekte hij dat hoe dieper de fossielen in de rotsen lagen, hoe ouder ze zijn en hoe minder ze lijken op moderne soorten. Zelfs het uitsterven van soorten behoorde volgens Cuvier tot de mogelijkheden.

Twee Schotse geologen, James Hutton (1726-1797) en Charles Lyell (1797-1875), vormen de belangrijkste inspiratiebron van Darwin. Zij deden de ontdekking dat de aarde verandert door continue, langzame acties en niet door plotselinge gebeurtenissen. Dit betekent niet alleen dat de aarde veel ouder moet zijn dan duizenden jaren, de wetenschappers zagen ook in dat langzame processen op de lange termijn grote verschillen kunnen bewerkstelligen. Natuurlijke theologie zien we tegenwoordig nog terug in stromingen als het creationisme en intelligent design.
(Op de foto: Georges Cuvier)

Meer over creationisme en intelligent design:
Creationisme en evolutie (Kennislinkartikel ism NIBI)
Intelligent Design: oude wijn, nieuwe zakken (Kennislinkartikel)
Scheppingstheorie verdonkeremaant 4,5 miljard jaar (Kennislinkartikel)
Discussie over Intelligent Design en Evolutietheorie (Kennislinkartikel)
Minister ontvangt boek over ID (Kennislinkartikel)
Webquest: Het lagerhuisdebat van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie of Intelligent Design (Kennislinkartikel van Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde)

Op reis met de Beagle
Darwin’s professor in de botanie (John Henslow) introduceerde hem na het behalen van zijn graad bij de kapitein (Robert Fitzroy) van het schip de Beagle. Fitzroy was van plan een reis rond de wereld te maken om de waarheid van natuurlijke theologie te bewijzen. In december 1831 vertrok de Beagle richting Zuid-Amerika. Darwin concentreerde zich tijdens de reis voornamelijk op het verzamelen van planten en dieren. Na bijna vijf jaar varen bestond zijn collectie uit duizenden exemplaren. Hij merkte op dat Zuid-Amerikaanse soorten hele andere eigenschappen hebben dan Europese soorten.


Darwin's reis met de Beagle.

Meer over Darwin:
Charles Darwin schrijft Hugo de Vries (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Alles over Darwin (Engels)
Complete werken van Darwin online (Engels)

De evolutietheorie
Eenmaal weer thuis deed Darwin de ontdekkingen die hem op het spoor van de evolutietheorie zette. Aan zijn collectie van de Galápagos eilanden (vulkanische eilanden 900 km van de westkust van Zuid-Amerika) zag hij dat de meeste soorten die hij daar verzameld had nergens anders ter wereld voorkomen. Toch lijken zij wel een beetje op soorten van het Zuid-Amerikaanse vasteland. Zou het mogelijk zijn dat planten en dieren van de ene plek naar de andere plek verhuizen en zich aanpassen aan hun nieuwe omgeving? Darwin dacht van wel, maar was terughoudend met het introduceren van zijn theorie in de samenleving.



Een van de diersoorten die Darwin op het idee van evolutie brachten, waren de vinken op de Galápagos eilanden. Op het ene eiland zag hij een vink met een scherpe, spitse snavel. Op het andere eiland trof Darwin nagenoeg dezelfde vink aan, maar dan met een stompe snavel. Klaarblijkelijk was er ooit één soort vink, die zich door de verschillende omstandigheden op de beide eilanden net iets anders had ontwikkeld - oftewel: net iets anders was geëvolueerd.

Pas in 1959 publiceerde Darwin zijn ‘On the origin of species’. In dit werk maakte de natuurwetenschapper twee belangrijke punten. Elke soort die op dit moment op aarde leeft, is ontstaan uit een voorouder (met andere woorden: soorten zijn geleidelijk ontstaan). Een groep planten of dieren kan veranderen doordat sommige individuen gunstige eigenschappen hebben en daardoor meer nakomelingen krijgen dan anderen (voortbestaan van de best passende of ook wel survival of the fittest). Dit mechanisme staat bekend als natuurlijke selectie en zorgt er uiteindelijk voor dat soorten aangepast raken aan hun omgeving. De combinatie van deze twee punten vormt de basis van de evolutietheorie.



Geen twee wezens zijn hetzelfde. Dat komt ten eerste natuurlijk doordat we een combinatie zijn van de genen van onze vader en onze moeder. Maar er kan ook nog iets anders gebeuren: per ongeluk verandert een stukje van onze genetische code. Zo'n toevallige verandering noemen we een mutatie. Meestal is die mutatie niet handig of zelfs schadelijk. Dan is de kans niet groot dat hij wordt doorgegeven aan de volgende generatie. Maar als die mutatie er toevallig voor zorgt dat je beter aan je omgeving aangepast bent, dan heb je juist meer kans dat je veel nakomelingen krijgt die ook die mutatie hebben. Gefeliciteerd! Je kinderen zijn zojuist een beetje geëvolueerd.

Meer over evolutie:
Survival of the fittest? (Kennislinkartikel ism NIBI)
Complexe evolutie (Kennislinkartikel)
Wandelen door de evolutie (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Natuurlijke selectie onder de loep (Kennislinkartikel ism NIBI)
De buitenaardse blik op evolutie herzien (Kennislinkartikel ism NIBI)
Breaking the law (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie op het hoogste niveau: het ontstaan van nieuwe soorten (Kennislinkartikel ism NIBI)
De evolutie van genen (Kennislinkartikel ism NIBI)

Van oersoep tot moderne mens
Darwin stelde dat elke soort is ontstaan uit een voorouder. Dit betekent dat we de stamboom van het leven op aarde moeten kunnen reconstrueren van oersoep tot moderne mens. De aarde ontstond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, maar was toen nog onbewoonbaar. Onze planeet werd gebombardeerd door rotsen, afkomstig van de vorming van de rest van het zonnestelsel. De extreme hitte die hierbij vrijkwam, zorgde ervoor dat zeeën en oceanen niet ontstonden.



Darwin had ongelijk

Darwin dacht dat er één enkele voorouder was. Vanuit deze voorouder – de stam van de ‘tree of life’ - waren alle levende soorten – de takken - ontstaan. Zodra een soort zich splitste in twee nieuwe soorten, kwamen die nooit meer bij elkaar. Op de afbeeldingen zie je een pagina uit zijn notitieboek waarin hij dat idee voor zichzelf op papier zette.

Ondertussen weten we dat dit niet helemaal klopt. Zo wisselen microbes van verschillende soorten links en rechts toch stukjes genetisch materiaal uit. En dat geldt niet alleen voor microben. Ook zoogdieren van twee soorten kunnen DNA uitwisselen. Dat doen ze op de ‘ouderwetse’ manier: door samen kinderen te maken. Zo zijn er aanwijzingen dat de homo erectus en de neanderthalers samen succesvol hybride nakomelingen kregen.

Bron: Why Darwin was wrong about the tree of life (New Scientist, 21-1-2009)

Ongeveer 3,9 miljard jaar geleden was de stenenregen ten einde en koelde de aarde langzaam af naar een temperatuur waarbij vloeibaar water voorkwam. Vlak daarna ontwikkelden zich waarschijnlijk ook de eerste tekenen van leven. Het gaat voornamelijk om eencelligen zonder celkern (prokaryoten) die leven van koolstofdioxide en zuurstof uitstoten in de atmosfeer: cyanobacteriën. 2,7 miljard jaar geleden hadden deze cyanobacteriën zoveel zuurstof geproduceerd dat veel meer levensvormen een kans kregen.

Meer over ontstaan van het leven
De oorsprong van het leven (Kennislinkartikel ism NIBI)
Ontstaan van RNA en DNA (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het ontstaan van leven in een sodaoceaan (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Zuurstofrijke supercontinenten (Kennislinkartikel)
Het eerste dier op aarde (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Proef voor fabriceren van kunstmatig 'eerste leven' mislukt (Kennislinkartikel van Geonieuws)

Al snel ontstonden eencelligen met een celkern (eukaryoten). 1,2 miljard jaar geleden voegden ook de meercelligen zich bij het leven op aarde. Dit gaf aanleiding voor het in gang zetten van de Cambrium explosie (543-510 miljoen jaar geleden) waarin de basis werd gelegd voor het ontstaan van de meeste moderne diergroepen. In de perioden daarna koloniseerden de eerste planten, schimmels en dieren het land. Op de komst van de zoogdieren moeten we wachten tot ongeveer 60 miljoen jaar geleden. Wijzelf zijn pas ontstaan ten tijde van de ijstijden (tussen 1,8 en 0,01 miljoen jaar geleden).



Meer over evolutie van het leven:
De evolutie van het plantenrijk (Kennislinkartikel ism NIBI)
Stamboom van het leven verliest tak (Kennislinkartikel)
Nieuwe overgangsvorm van vis naar landdier (Kennislinkartikel)
Evolutie van vin naar voet (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Een nieuwe ijstijd? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
Mitochondriën vertellen over de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Het aanpassingsvermogen van zeehonden (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)

Over mensen en apen
Darwin meende dat ook de mens een product is van evolutie. Wij zouden zijn ontstaan uit een aapachtige voorouder. Het belangrijkste kenmerk van de groep apen, mensapen en mensen is de opponeerbare duim. Daarmee hebben soorten uit deze groep als enige de mogelijkheid om met hun duim de topjes van iedere vinger aan te raken. Deze eigenschap is waarschijnlijk ontstaan als aanpassing aan het leven in bomen, maar wordt door de moderne mens benut voor precisie bij het werken met voorwerpen. Mensapen zijn 25 tot 30 miljoen jaar geleden afgesplitst van de oude wereld (Afrika en Azië) apen. Uit DNA-onderzoek blijkt dat mensen het dichtst bij chimpansees en bonobo’s staan (met beide mensapen delen we 98 procent van ons DNA). De laatste gemeenschappelijke voorouder van mensaap en mens leefde waarschijnlijk vijf tot zeven miljoen jaar geleden.


De stamboom van de mensapen. Van de gemeenschappelijke voorouder splitste zich als eerste een aapsoort af, die zich sindsdien heeft ontwikkeld tot orang oetan. De volgende tak is voor de hedendaagse gorilla's. De moderne mens is het meest verwant met de chimpansee en de bonobo. Het is overigens erg waarschijnlijk dat er ooit nog meer mensaapachtige soorten zijn geweest, die ondertussen zijn uitgestorven.

Meer over mensen en apen:
98% aap (Kennislinkartikel)
Notenkrakende gorilla veroorzaakt discussie rond evolutie (Kennislinkartikel)
De mens als foetale aap (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Gezichtsherkenning aap en mens hetzelfde (Kennislinkartikel)
Stenen werktuigen waarschijnlijk niet door de mens uitgevonden (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Betty bezit een menselijke gave (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutie en het ontstaan van de schroevendraaier (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Moleculaire biologie en paleontologie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Op zoek naar het verschil (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Chimpansees gebruiken al lang gereedschap (Kennislinkartikel ism NIBI)

Evolutie van de moderne mens
De oudste mensachtigen behoorden tot de groep van de Australopithecus soorten. Deze groep ontstond vier miljoen jaar geleden en ontwikkelde het lopen op twee voeten. Er waren robuuste Australopithecus met sterke kaken en grote tanden, aangepast aan het eten van hard voedsel. Daarnaast leefden ook dunne, slanke soorten waarvan het gebit voornamelijk zacht voedsel verwerkte. Uit deze laatste groep zijn vermoedelijk de mensachtige soorten van de groep Homo ontstaan. Dit gebeurde ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden.


Lucy in the sky with diamonds

Op de afbeelding zie je de reconstructie van een vrouwelijke Australopithecus afarensis. Het meest bekende lid van deze voorouder is waarschijnlijk Lucy. Ze is genoemd naar het Beatlenummer 'Lucy in the sky with diamonds', dat op de avond dat ze werd ontdekt opstond in het kamp van de vinders van haar skelet.

Overigens zijn er wetenschappers, zoals de Amerikaanse archeoloog Lori D. Hager - die betwijfelen of Lucy wel echt een vrouw is. De voornaamste reden om dit aan te nemen is dat ze, hoewel volwassen, toch behoorlijk klein is. Dat past in de theorie dat bij de a. afarensis mannen veel groter en sterker waren dan vrouwen. Helaas zijn er maar een paar exemplaren van a. afarensis gevonden, dus er iets niet veel vergelijkingsmateriaal. Dat maakt de conclusie dat Lucy een vrouw was omdat ze klein was extra dubieus, aldus Hager. Je gebruikt dan namelijk je theorie om dezelfde theorie te bevestigen.

Bij de latere voorouders van de mens - die tot het geslacht homo behoren is het gemakkelijker om te zien of een skelet aan een vrouw toebehoort. Omdat deze vroege mensen al hele grote schedels hebben zijn de heupen van de vrouw breder dan die van de man, zodat ze een baby met een groot hoofd kon baren.


Zo heeft de stamboom van de moderne mens en haar voorouders er waarschijnlijk uitgezien. Het is voor wetenschappers lastig om dit precies te weten, omdat er maar zo weinig skeletten van onze voorouders gevonden zijn. Bovendien zouden er nog best meer mensensoorten geweest kunnen zijn, waarvan de resten (nog) niet zijn gevonden.

Ergens tussen 1,8 en 500.000 jaar geleden was Homo erectus de eerste soort die Afrika verliet en Azië (en waarschijnlijk later ook Europa) koloniseerde. In Europa vormde erectus de voorouder van de Neanderthaler die 200.000 tot 40.000 jaar geleden ontstond. Ook vanuit Afrika ging de evolutie van de mens intussen door. De moderne mens (Homo sapiens) verspreidde zich over de hele wereld door een tweede massale migratie vanuit Afrika, 100.000 jaar geleden. Deze groep verdreef regionale populaties (zoals de Neanderthalers in Europa), zodat uiteindelijk alle mensen van dezelfde voorouder afstammen. Dit scenario staat bekend als de ´Out of Africa´ theorie en wordt onderschreven door het meeste moderne DNA/onderzoek.


De verspreiding van homo sapiens over de planeet. In het rood de homo sapiens, in het geel de neanderthalers en in het groen de vroege homoniden, zoals homo erectus en homo ergaster.

Meer over evolutie van de moderne mens:
Ook Neanderthaler had grote hersenen (Kennislinkartikel)
Rechtshandigheid en taal in de evolutie (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Egyptische grotbewoners (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Schudden aan de menselijke stamboom (Kennislinkartikel ism Marco van Kerkhoven)
Uit eten in de steentijd (Kennsilinkartikel)
Datering van oude fossielen (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Nieuwe prehistorische ‘hobbit’ uit Micronesië (Kennislinkartikel van Geonieuws)
Nieuwe schedel van de Javamens gevonden (Kennislinkartikel van Natuurwetenschap en Techniek)
De prijs van de menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Voorouder mens at al gekookt voedsel (Kennislinkartikel)
Micro-RNA’s maken de mens (Kennislinkartikel van Bionieuws)
Evolutie mens versnelt (Kennislinkartikel)
Oermens wel of géén Afrikaan? (Kennislinkartikel van Universiteit Leiden)
‘Genoom van Nederland’ gekraakt (Kennislinkartikel)

Wetenschap na Darwin
Tegenwoordig weten we dat DNA en genen belangrijk zijn bij het bepalen van evolutie. Darwin besefte wel dat er voor natuurlijke selectie een soort erfelijkheid nodig was, maar had op dat moment nog geen idee hoe dit eruit kon zien. In 1865 publiceerde Gregor Mendel zijn beroemde erfelijkheidswerk. Begin twintigste eeuw werd ingezien dat de natuurlijke selectie van Darwin een genetische basis moest hebben. Alleen de best passende genen worden doorgegeven aan de volgende generatie. Vanaf dat moment kwamen ook termen als ‘kin selection’ (oma investeert in de verzorging van kleinkinderen, omdat een kwart van haar genen daardoor in de populatie blijft) en ‘ the selfish gene’ (evolutie werkt niet ten gunste van het voortbestaan van de soort, maar is slechts gericht op het doorgeven van gunstige genen).


Gelukkig zijn we na Darwin niet opgehouden met nadenken over de evolutie. In deze documentaire legt evolutiebioloog Richard Dawkins - bekend van zijn 'zelfzuchtige genen'-theorie en ook wel Darwin's pitbull genoemd - onder meer uit wat we na Darwin nog allemaal te weten zijn gekomen over de evolutie van de moderne mens.

Ook andere wetenschappelijke vakgebieden maken dankbaar gebruik van Darwin’s werk. Zo is er de sociobiologie dat probeert menselijk gedrag te verklaren aan de hand van evolutie. De astrobiologie kijkt naar de mogelijkheden voor het ontstaan en ontwikkelen van leven op andere planeten. En dan is er nog de evolutionaire geneeskunde. Deze discipline zoekt verklaringen voor het voorkomen van bepaalde moderne ziekten en bestudeert ook de evolutie van allerlei ziekteverwekkende micro-organismen. Kortom 150 jaar na het verschijnen van zijn werk vormt Darwin nog steeds een inspiratiebron voor de moderne wetenschap.

Evolutie en sociobiologie:
Misdaad en menselijke evolutie (Kennislinkartikel van Cicero)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (I) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (II) (Kennislinkartikel ism NIBI)
Evolutionaire verklaringen voor menselijk gedrag (III) (Kennislinkartikel ism NIBI)

Evolutie en astrobiologie:
Veerpontjes voor leven tussen Mars en aarde (Kennislinkartikel van UvA)
Korstmos overleeft ruimtereis (Kennislinkartikel van ESA)
Leven uit de ruimte (Kennislinkartikel van Natuur en Techniek)
Koolstofdioxide ontdekt op verre planeet (Kennislinkartikel)
Teken van leven (Kennislinkartikel)

Evolutie en geneeskunde:
Op consult bij dokter Darwin (Kennislinkartikel)
Waarom we nog steeds een blinde darm hebben (Kennislinkartikel van Bionieuws)

Evolutie en psychologie:
Waarom mannen en vrouwen even goed kunnen inparkeren... (Kennislinkartikel)
De evolutie van god
De prijs van menselijke evolutie (Kennislinkartikel)
Jongetjesaap speelt liever met autootjes (Kennislinkartikel)
Uit eten in de steentijd (Kennislinkartikel)

Meer weten over het Darwinjaar en evolutie?
Algemene website over het Darwinjaar 2009
Boeken over de evolutie

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91953552
quote:
1s.gif Op donderdag 27 januari 2011 10:06 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
bla
Hoi ExperimentalFrentalMental

Hoeveel biertjes passen er in een krat?

Als je het antwoord weet krijg je een koekje van me

[ Bericht 56% gewijzigd door Thomass op 27-01-2011 21:41:14 ]
pi_91953951
Volg topic
  donderdag 27 januari 2011 @ 20:51:02 #4
16918 flipsen
Argentinie-specialist!
pi_91958272
quote:
1s.gif Op donderdag 27 januari 2011 19:18 schreef Thomass het volgende:
Hoi ExperimentalFrentalMental

Hoeveel biertjes passen er in een krat?

Als je het antwoord weet krijg je een koekje van me
Je had hem moeten quoten anders antwoordt hij niet :P
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
pi_91969965
quote:
1s.gif Op donderdag 27 januari 2011 20:51 schreef flipsen het volgende:

[..]

Je had hem moeten quoten anders antwoordt hij niet :P
Haha.
pi_91973901
quote:
1s.gif Op donderdag 27 januari 2011 19:18 schreef Thomass het volgende:

[..]

Hoi ExperimentalFrentalMental

Hoeveel biertjes passen er in een krat?

Als je het antwoord weet krijg je een koekje van me
Is dit een trick question? :)
Ik zou zeggen, dat hangt af van de grootte van de krat, en of de flesjes die je gebruikt in die krat (vakjes) passen ofzo ;)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91975629
quote:
1s.gif Op vrijdag 28 januari 2011 01:06 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Is dit een trick question? :)
Ik zou zeggen, dat hangt af van de grootte van de krat, en of de flesjes die je gebruikt in die krat (vakjes) passen ofzo ;)
Als een spin vijf ogen heeft. Hoeveel ogen hebben 3 spinnen dan? Het zijn identieke spinnen.
pi_91977600
Kom op jongens, 1 keer is leuk, maar niet bezig blijven. Daar is dit topic niet voor bedoeld
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_91977610
27-01-2011

Homo sapiens al minstens 100.000 jaar uit Afrika


Hans-Peter Uerpmann van de Universiteit van Tübingen toont de werktuigen die in de Verenigde Arabische Emiraten werden gevonden.. © epa


© epa

De moderne mens, alias Homo sapiens, heeft blijkbaar al minstens 100.000 jaar geleden Afrika verlaten. Dat blijkt uit het jongste nummer van het vakblad Science. Die uitzwerming begon bijgevolg vroeger dan tot nu toe aangenomen.

Al lang woedt een debat over het tijdstip waarop de moderne mens van het Afrikaanse continent is beginnen emigreren en uitzwermen. Maar allerhande sporen wijzen erop dat dit zowat 60.000 tot 70.000 jaar geleden is gebeurd.

Werktuigen
Onderzoek op in de Verenigde Arabische Emiraten gevonden werktuigen leverde een ander beeld op, aldus onderzoekers onder leiding van Hans-Peter Uerpmann van de Universiteit van Tübingen. De werktuigen zouden teruggaan naar 100.000 of zelfs 125.000 jaar geleden.

Droge Rode Zee
Meer nog, de moderne mens zou ook zijn gewandeld door wat nu de Rode Zee heet. In die tijd zou er droog land zijn geweest tussen Afrika en het Arabische schiereiland. (afp/dpa/eb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92112252
25-01-2011

Vorm van zeepaard verklaard

Waarom heeft een zeepaardje zo’n opvallende en karakteristieke S-vorm? Omdat hij met die lichaamsbouw het makkelijkst kleine garnaaltjes en vissenlarven kan vangen. Dat schrijven Antwerpse biologen deze week in vakblad ‘Nature Communications’.

Ze zijn een opvallende verschijning onder water: zeepaardjes. En die naam hebben ze niet voor niks. De kop en de nek van een zeepaardje zijn namelijk goed te vergelijken met het hoofd en de nek van een paard dat op het land rondloopt. Beide dieren hebben een kromming in de romp en een relatief lange snuit. Bovendien is de kop van het zeepaardje, net als het hoofd van een paard, richting de buik gebogen.

Vasthouden
Zeepaardjes zijn afstammelingen van pijpvissen, vissen die over het algemeen een langgerekt lichaam hebben. Hoe het zeepaardje aan zijn karakteristieke vorm komt, bleef voor biologen dan ook lange tijd een raadsel.

Bioloog Sam van Wassenbergh en zijn collega’s van de Universiteit Antwerpen vonden een verklaring voor de lichaamsbouw van het zeepaardje: het helpt ze bij de jacht op kleine garnaaltjes en vissenlarven. Zeepaardjes en pijpvissen zijn beide vleeseters, maar ze hebben een verschillende manier van jagen. Kijk maar eens naar de filmpjes hieronder.

Dwergzeepaardje op jacht naar kleine garnaaltjes. Het zeepaardje houdt zich met zijn staart vast en wacht op een strategische plek totdat de prooi zo dichtbij is dat hij hem kan pakken.

Pijpvis op jacht naar kleine garnaaltjes. De pijpvis heeft geen afwachtende houding, maar zwemt actief achter zijn prooi aan.

Een rondzwemmende pijpvis kan achter elk potentieel tussendoortje aangaan. Een zeepaardje is beperkt in zijn voedselkeuze. Omdat hij zichzelf bijna voortdurend vasthoudt, kan hij alleen garnaaltjes en vissenlarven pakken die toevallig langs zijn snuit komen drijven. De lichaamsbouw van het zeepaardje compenseert die beperking enigzins, zo ontdekten de Belgische biologen.

Natuurlijke selectie
Door de S-vorm kan een zeepaardje, in vergelijking met een pijpvis, zijn snuit minder snel richting de prooi verplaatsen (een verschil van 36 procent). Maar een zeepaardje kan met zijn kop wel een stuk verder naar voren reiken dan een pijpvis (een verschil van 28 procent). Zo kan hij, ondanks zijn afwachtende houding, toch nog aardig wat prooidiertjes naar binnen zuigen.


Deze plaatjes van een jagend zeepaardje zijn afkomstig van videomateriaal. Binnen 0.0050 seconden kan het zeepaardje zijn kop zover naar voren strekken dat hij het garnaaltje kan pakken. Afbeelding: © Wassenbergh e.a.

.In de evolutie van pijpvisachtige naar zeepaardje is de S-vormige lichaamsbouw waarschijnlijk een belangrijk voordeel geweest. Zeepaardjes zonder die vorm konden vanuit hun vaste positie niet zoveel prooidieren bereiken als hun soortgenoten met een gekromd lichaam. Door natuurlijke selectie bleven er uiteindelijk alleen nog maar zeepaardjes over met de opvallende, karakteristieke S-vorm.

Bron
Sam van Wassenbergh e.a. An adaptive explanation for the horse-like shape of seahorses Nature Communications 2:162 (1-5), 25 januari 2011

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92161380
31-01-2011

'Tanden van buidelkikker teruggeëvolueerd'

AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat de ondertanden van een specifieke soort buidelkikker in de loop van de evolutie zijn verdwenen en daarna weer terugkeerden.

Buidelkikkers van de soort Gastrotheca guentheri zijn de enige kikkers met tanden op hun boven- en onderkaak. De ondertanden van het dier zijn waarschijnlijk teruggekeerd in de evolutie na een afwezigheid van ruim 200 miljoen jaar.



Dat schrijven wetenschappers van de Stony Brook University in het wetenschappelijk tijdschrift Evolution.

Dollo

Het feit dat de tanden na een lange afwezigheid weer zijn geëvolueerd, is in tegenspraak met de zogenaamde Wet van Dollo. Volgens deze theorie zullen eigenschappen die verloren gaan bij de voorouders van een organisme later in de evolutie niet meer terugkeren.

De wetenschappers kwamen tot de nieuwe bevindingen door het DNA van de buidelkikkers te analyseren en te onderwerpen aan een statistische analyse.

“Ik heb gegevens van fossielen en DNA-sequenties gecombineerd met nieuwe statistische methodes en op die manier aangetoond dat de kikkers de tanden op hun onderkaak meer dan 230 miljoen jaar geleden verloren, maar dat ze opnieuw zijn verschenen in de afgelopen 20 miljoen jaar”, verklaart hoofdonderzoeker John Wiens op BBC News.

Mechanismen

“Het verlies van de ondertanden bij de voorouders van moderne kikkers en de verschijning van die tanden bij Gastrotheca guentheri vormt een sterk bewijs voor het controversiële idee dat anatomische eigenschappen die verloren gaan in de evolutie later opnieuw kunnen evolueren”, aldus Wiens.

Volgens de wetenschapper toont zijn onderzoek aan dat er gaten zitten in de Wet van Dollo. Bij het opnieuw ontwikkelen van ondertanden maakte de door hem bestudeerde buidelkikker waarschijnlijk gebruik van evolutionaire mechanismen die al aanwezig waren in zijn lichaam.

Andes

“Deze buidelkikker heeft weer tanden gekregen op zijn onderkaak, zonder dat de mechanismen voor het ontwikkelen van tanden weer opnieuw tot stand hoefden te komen”, aldus Wiens.

De buidelkikker Gastrotheca guentheri komt voor op de bosrijke hellingen van de Andes in Colombia en Ecuador. De soort wordt met uitsterven bedreigd.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92578855
09-02-2011

'Slang verloor poten door afnemende groei'

AMSTERDAM – Een 95 miljoen jaar oud fossiel biedt wetenschappers nieuwe inzichten in de vraag hoe slangen in de loop van de evolutie zijn ontstaan.

Het fossiel uit Libanon van de prehistorische slang Eupodophis descouensi bevat twee achterpoten met enkelbotten, maar geen teen- of voetbeenderen.

Volgens onderzoekers van het Museum National d'Histoire Naturelle in Parijs suggereren de resten van het dier dat de voorouders van slangen poten hadden. Dat meldt BBC News.



Overbodig

De poten van de dieren verdwenen waarschijnlijk in de loop van de evolutie, omdat de ledematen steeds langzamer groeiden en gedurende een steeds kortere periode. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Vertebrate Paleontology.

Waarschijnlijk werden de poten van de voorouders van slangen steeds korter omdat de dieren de ledematen niet meer nodig hadden.

Bewegingen

“Als een lichaamsdeel niet langer meer nuttig is, kan het langzaam verdwijnen, zonder dat het invloed heeft op de overlevingskans van een dier”, verklaart onderzoekster Alexandra Houssaye op Discovery News. “Deze regressie was waarschijnlijk zelfs positief, omdat de poten de bewegingen van een over de grond glijdende slang verstoorden.”

De wetenschappers kwamen tot hun theorie door de versteende resten van de oerslang in kaart te brengen met sterke röntgenstraling en vervolgens een 3D-model van het dier te creëren. Met behulp van het model konden ze nauwkeurig bepalen in welke mate de poten van de slang waren ontwikkeld.

Zeereptielen

Wetenschappers gaan er vanuit dat slangen ongeveer 160 miljoen jaar geleden ontstonden. De grote vraag is welke voorouders de dieren hadden. Tot nu toe zijn er twee verschillende theorieën.

Sommige onderzoekers nemen aan dat slangen zijn geëvolueerd uit zeereptielen. Andere wetenschappers geloven dat de dieren zijn voorgekomen uit hagedissen die op het land leefden en in de loop van de evolutie hun poten verloren.

Het bestudeerde fossiel uit Libanon zou die laatste theorie kunnen ondersteunen.


© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92670289
11-02-2011

'Oermens Lucy liep rechtop'

AMSTERDAM – De voorouders van de mens liepen ruim miljoen jaar geleden al voornamelijk rechtop. Dat blijkt uit nieuw onderzoek op een fossiel dat is gevonden in Ethiopië.

Het gaat om een 3,2 miljoen jaar oude middenvoetsbeentje dat toebehoorde aan een mensachtige van de soort Australopithecus afarensis en is gevonden in de Ethiopische plaats Hadar.



De vorm van het bot wijst er op dat de voorouders van de mens voetholtes hadden, zo melden Amerikaanse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Science.

Voetholtes zijn onmisbaar bij de manier van lopen die moderne mensen hanteren. De buiging in de botten dient om de schok op te vangen bij het neerkomen van de voet.

Rechtop

De vondst van het fossiel suggereert daarom dat Australopithecus afarensis zich ook al voornamelijk rechtop voortbewoog. “Het bot dat is opgegraven in Hadar heeft alle kenmerken van de vorm en de functie van een moderne menselijke voet”, verklaart hoofdonderzoeker William Kimbel van het Institute for Human Origins in Arizona op BBC News.

“Het gaat om het vierde middenvoetsbeentje dat aan de buitenkant van het middelste gedeelte van je voet zit”, aldus Kimbel. Dit bot ondersteunt de goed ontwikkelde voetholtes die we zien bij moderne mensen.”

Lucy

Wetenschappers vermoeden al langer dat Australopithecus afarensis af en toe rechtop liep. Die theorie wordt ondersteund door verschillende kenmerken van het beroemde fossiel van ‘Lucy’, een volwassen vrouw van de soort die ook ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden leefde.

Haar overblijfselen zijn eveneens in Ethopië gevonden. Het fossiel van Lucy bevat echter geen voetbotten. Wetenschappers konden daardoor niet bepalen of ze vaak rechtop liep, of slechts af en toe.

Heupen

De ontdekking dat Lucy waarschijnlijk een voetholte had, zegt volgens hoofdonderzoeker Kimbel veel over de manier waarop ze zich voortbewoog.

“We kunnen nu zeggen dat de voeten er net als andere anatomische kenmerken op wijzen dat deze voorouder van de mens zich al op een fundamenteel menselijke manier voortbewoog”, aldus de wetenschapper.

“Haar heupen hielden haar lichaam bij elke stap in evenwicht. Bij een tweevoetige betekent dat uiteraard dat ze op één been stond bij elke stap die ze nam.”

Waggelen

Toch is het volgens andere wetenschappers nog maar de vraag of de loopstijl van Lucy echt zo soepel was.

“We weten nu dat Lucy op twee voeten liep, maar er bestaat nog onenigheid over de vraag hoe veel haar manier van lopen op die van ons leek”, verklaart historicus Chris Stringer op BBC News.

“Was het een ontwikkelde manier van lopen, of een meer waggelende manier? Dat moet nog blijken", aldus Stringer

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_92670312
03-02-2011

Trek oude mens tot ver in Azië véél eerder

Onze mensensoort ontstond zon 200.000 jaar geleden in oostelijk Afrika. Van daaruit trokken we pas vanaf 60.000 jaar geleden diep Azië in en door naar Europa; of toch niet? Opgravingen in de Verenigde Arabische Emiraten laten zien dat we al rond 125.000 jaar geleden ver in Azië waren doorgedrongen. Alleen is niet iedereen het eens met de bewijzen


Schedel moderne mens (Homo sapiens). Afbeelding: © Adiël Klompmaker

Fossielen en artefacten van de moderne mens (Homo sapiens) zijn zeldzaam. Maar als ze opduiken, halen ze vaak het nieuws. Zeker als het gaat om resten van tienduizenden jaren oud, want wie wil er nu niet weten hoe we vroeger in het leven stonden. Wat aten we? Hoe zagen we eruit? En waar leefden we?

Op die laatste vraag geven Simon Armitage en collegas een antwoord in Science. Zij stellen dat de moderne mens veel eerder vanuit Afrika Azië introk dan gedacht; en wel via het Arabische Schiereiland.

De verre trek
Net zoals vele andere, vroegere mensensoorten ontstond ook de moderne mens in Afrika. Dat gebeurde zon 200.000 jaar geleden in oostelijk Afrika. Tot nu toe werd gedacht dat de mens 140.000 jaar in en rond Afrika bleef, en pas zon 60.000 jaar geleden tot Azië en Europa doordrong. Althans, dat is de gangbare theorie.


De verspreiding van Homo sapiens over de planeet. In het rood de Homo sapiens, in het geel de Neanderthalers en in het groen de vroege homoniden, zoals Homo erectus en Homo ergaster.

Een Duits team van archeologen van de Universiteit van Tübingen is al sinds 2003 aan het graven in Jebel Faya, 55 km van de Perzische Golf in de Verenigde Arabische Emiraten. Deze berg, bestaande uit kalksteen, heeft een schuilplaats in de vorm van een grot. Een prima woonplaats moet ook de oude mens gedacht hebben: de archeologen vonden namelijk artefacten uit de IJzertijd, Bronstijd en het Neolithicum; de nieuwe steentijd, die zon 11.000 jaar geleden begon.

Al dieper gravend bleek er nog ouder materiaal te vinden te zijn zoals bijlen, mesjes en schrapers. Met behulp van een methode die meet hoe lang de artefacten al begraven zijn, kwamen de onderzoekers uit op 125.000 jaar; artefacten uit de oude steentijd het Paleolithicum dus.

In die tijd was het klimaat heel wat beter te verteren dan nu. Tegenwoordig leven er weinig mensen zo ver van de kust in het woestijnlandschap, maar 125.000 jaar geleden was dat wel anders. Toen was het beduidend natter: er groeide dan ook gras en af en toe een boom in de savanne.


Een overzichtsfoto van de vindplaats Jebel Faya met daarin de sleuven waarin gegraven is. Afbeelding: © AP/Science

.De onderzoekers stellen dat Homo sapiens vanuit Afrika overstaken naar Arabië bij het zuidelijkste puntje van de Rode Zee, toen de zeespiegel relatief laag was. Eénmaal in het nieuwe gebied was er minder competitie om voedsel. Datzelfde geldt ook voor Israel: daar leefde de moderne mens al zon 100.000-130.000 jaar geleden (alhoewel het om een andere groep gaat); de bewijzen daarvoor zijn menselijke schedels. Maar in Jebel Faya zijn alleen artefacten gevonden, geen schedels; en daaruit ontspint zich een verhit debat.

Wie maakte de artefacten?
De onderzoekers stellen namelijk onomwonden vast dat het gaat om artefacten die gemaakt zijn door de moderne mens en niet door Neanderthalers, die toen ook op aarde rondliepen. Ook een derde mogelijkheid individuen van de mensensoort Homo erectus, die mogelijk nog niet helemaal uitgestorven waren wijzen de onderzoekers van de hand.

Anthony Marks (Southern Methodist Universiteit, Texas), één van de onderzoekers, claimt in een Science News artikel dat Neanderthalers niet deze combinatie van bijlen, mesjes en schrapers gebruikten. Bovendien leefden ze ook niet zo ver zuidelijk. Hij krijgt bijval van Michael Petraglia (Universiteit van Oxford, GB) die zelf niet bij het onderzoek betrokken was. Hij stelde in 2007, ook in Science, dat de moderne mens al voor de grote uitbarsting van de supervulkaan Toba (74.000 jaar geleden) in India leefde. Vóór de veronderstelde 60.000 jaar geleden dus.

Paul Mellars (Universiteit van Cambridge, GB) is het er faliekant mee oneens. Volgens hem zijn de artefacten niet typisch Afrikaans en bovendien worden Neanderthalers en Homo erectus helemaal niet uitgesloten door de onderzoekers. Alles hangt af dus af van de stijl van de artefacten om te bepalen wie ze gemaakt heeft; alleen botten kunnen absoluut uitsluitsel geven.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_93295970
24-02-2011

Overblijfselen van 'wandelende cactus' ontdekt

AMSTERDAM – Wetenschappers hebben in het zuidwesten van China de overblijfselen van een opmerkelijk dier ontdekt dat zich vermoedelijk als eerste organisme wapende met een uitwendig skelet.


© Janni Liu

Het fossiel van het organisme met de naam Diania cactiformis bestaat uit een centrale ruggengraat van een soort zachte worm, waaraan tien paar stekelige ledematen zitten. Het dier heeft de bijnaam 'wandelende cactus' gekregen.

Het organisme leefde ongeveer 520 miljoen jaar geleden en was waarschijnlijk één van de eerste geleedpotigen, een groep van dieren die zich met een uitwendig skelet beschermen tegen roofdieren.

Zachte wormen

Dat schrijft hoofdonderzoekster Jianni Liu is het fossiel van de Vrije Universiteit van Berlijn in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.

Geleedpotigen zijn waarschijnlijk voorgekomen uit de lobopoden, een groep van zachte wormen met poten waar weinig over bekend is. Het nieuw ontdekte fossiel bewijst mogelijk definitief dat er een evolutionair verband is tussen geleedpotigen en lobopoden.

Stekels

“We hadden tot nu toe nog geen fossiel waarvan je kon zeggen: dit was de eerste lobodop met een simpel uitwendig skelet”, verklaart Liu in het Britse tijdschrift New Scientist.

Het fossiel biedt ook inzicht in de manier waarop geleedpotigen ontstonden. Uit het zachte lichaam van de worm blijkt dat de dieren waarschijnlijk eerst stekels ontwikkelden op hun poten en pas later in de evolutie ook de rest van hun lichaam wapenden met een uitwendig skelet.

Roofdieren

Het aantal geleedpotigen explodeerde ongeveer 540 miljoen jaar geleden in het geologisch tijdvak Cambrium. In die tijd leefden er veel roofdieren op aarde. Kleinere organismen ontwikkelden onder invloed daarvan waarschijnlijk uitwendige skeletten.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 25 februari 2011 @ 15:00:12 #16
335476 oppiedoppie
My mind is my small universe..
pi_93308294
We stammen dus niet af van apen maar de mens en de apen stammen af van een gemeenschappelijke voorouder.

En door verschillende leefomgevingen hebben populaties zich in de tijd aangepast (incl. mutaties) aan de omstandigheden.

Vind het alleen vreemd waarom de mens de enige 'aap' is die een bewustzijn heeft ontwikkeld zoals we die nu hebben. (onstond die misschien ongeveer bij ''Adam en Eva''? zodat die toch zogezien de eerste mensen waren?)
To BG or not to BG!
  vrijdag 25 februari 2011 @ 18:09:10 #17
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_93315987
quote:
1s.gif Op vrijdag 25 februari 2011 15:00 schreef oppiedoppie het volgende:

Vind het alleen vreemd waarom de mens de enige 'aap' is die een bewustzijn heeft ontwikkeld zoals we die nu hebben. (onstond die misschien ongeveer bij ''Adam en Eva''? zodat die toch zogezien de eerste mensen waren?)
Ik geloof dat er aanwijzingen zijn dat "voorouders van" de moderne mens naast de Neanderthalers leefden/bestonden. Ik denk dat de Neanderthalers ook een eind kwamen, maar ze hebben het niet gered. Misschien door concurrentie (natuurlijke selectie, of ze werden vermoord door een andere variant), ik hoorde ook iets dat sommige varianten zich hadden vermengd.

Vergeet niet een hot-issue van vandaag: Ecological footprint. Bewuste wezens hebben veel ruimte en bronnen nodig. Dat maakt het lastig om meerder bewuste wezens naast elkaar te hebben.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_93329445
'Hitte stuurde menselijke evolutie'
Uitgegeven: 9 juni 2010 12:52
Laatst gewijzigd: 9 juni 2010 12:52
AMSTERDAM De gemiddelde temperatuur bij het Turkanameer in Kenia was in de prehistorie zo hoog dat hitte waarschijnlijk een grote invloed had op de evolutie van de voorouders van de mens die in het gebied leefden. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers ontdekt.

De temperatuur rond het Turkanameer lag in de afgelopen 4 miljoen jaar steeds tussen de 30 en 35 graden Celsius. Dat hebben analyses van isotopen in mineralen uit de grond uitgewezen, zo schrijven wetenschappers van de John Hopkins Universiteit in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Volgens de onderzoekers ondersteunen hun bevindingen de theorie dat hitte een grote invloed heeft gehad op de evolutie van de voorouders van de mens die in het gebied leefden.

Afkoeling
Er wordt al langer aangenomen dat de eerste mensen hun vacht verloren en rechtop ging lopen vanwege de hitte. Rechtop lopen zou voor afkoeling hebben gezorgd, omdat het bij zonnig weer vlak boven het aardoppervlak warmer is dan een meter boven de grond.
De boodschap van ons onderzoek is dat deze regio , die kan worden beschouwd als een belangrijke vindplaats van fossielen van menselijke evolutie, al heel lang een erg warme plek is, verklaart hoofdonderzoeker Benjamin Passey op nieuwssite Physorg.com. Het bleef hier zelfs warm toen de ijstijden drie miljoen jaar geleden begonnen.
Geloofwaardig
We hadden al bewijs dat de leefgebieden van primitieve mensen in Afrika steeds meer op open vlaktes werden, verklaart Passey. Dat was ook al een onderdeel van de theorie die de ontwikkeling van het lopen op twee benen en andere menselijke evolutie kon verklaren. Nu hebben we ook het bewijs dat het warm was, waardoor de hypothese over evolutie door hitte geloofwaardiger wordt.
© NU.nl/Dennis Rijnvis

Hier trouwens nog een mooie afbeelding van Darwin door Juan Osborne:
pi_93478164
'Overgewicht en diabetes schuld van evolutie'

BAARN - Obesitas en diabetes type 2 zijn een gevolg van onze evolutionaire ontwikkeling, vermoeden Amerikaanse onderzoekers. De werking van het gen CMAH is verloren gegaan, waardoor een verhoogd risico op deze aandoeningen ontstond.

'Overgewicht en diabetes schuld van evolutie'
BAARN - Obesitas en diabetes type 2 zijn een gevolg van onze evolutionaire ontwikkeling, vermoeden Amerikaanse onderzoekers. De werking van het gen CMAH is verloren gegaan, waardoor een verhoogd risico op deze aandoeningen ontstond.
Het is de eerste keer dat er onderzoek wordt gedaan naar CMAH in relatie tot overgewicht en diabetes. De wetenschappers spreken van een 'verkeerde afslag in onze evolutie' waardoor CMAH niet meer functioneert en mensen bevattelijker worden voor extreem overgewicht en diabetes type 2. Andere zoogdieren hebben hier geen last van. Omdat het CMAH niet goed functioneert, maakt de alvleesklier bij mensen met overgewicht minder insuline aan.

De wetenschappers onderzochten de werking van CMAH bij twee groepen muizen. De ene groep had dezelfde gemuteerde variant van CMAH als mensen; de tweede groep had een normaal CMAH gen. Door een zeer vet dieet kregen beide groepen muizen te maken met insulineresistentie door overgewicht; echter: bij de groep met het gemuteerde gen nam de insuline-aanmaak af en schommelde de bloedsuikerspiegel enorm.
Diabetes type 2 is wereldwijd een groeiend probleem. De onderzoekers hopen dankzij deze doorbraak een nieuwe behandeling voor de ziekte te kunnen ontwikkelen.

Het is de eerste keer dat er onderzoek wordt gedaan naar CMAH in relatie tot overgewicht en diabetes. De wetenschappers spreken van een 'verkeerde afslag in onze evolutie' waardoor CMAH niet meer functioneert en mensen bevattelijker worden voor extreem overgewicht en diabetes type 2. Andere zoogdieren hebben hier geen last van. Omdat het CMAH niet goed functioneert, maakt de alvleesklier bij mensen met overgewicht minder insuline aan.

De wetenschappers onderzochten de werking van CMAH bij twee groepen muizen. De ene groep had dezelfde gemuteerde variant van CMAH als mensen; de tweede groep had een normaal CMAH gen. Door een zeer vet dieet kregen beide groepen muizen te maken met insulineresistentie door overgewicht; echter: bij de groep met het gemuteerde gen nam de insuline-aanmaak af en schommelde de bloedsuikerspiegel enorm.
Diabetes type 2 is wereldwijd een groeiend probleem. De onderzoekers hopen dankzij deze doorbraak een nieuwe behandeling voor de ziekte te kunnen ontwikkelen.

(gezondheidsnet.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 1 maart 2011 @ 08:42:29 #20
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_93478280
quote:
1s.gif Op dinsdag 1 maart 2011 08:32 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
'Overgewicht en diabetes schuld van evolutie'

Wow!

Is er iets bekend over wanneer die afslag genomen is? Lijkt me een "recente" ontwikkeling. Hoewel het natuurlijk een tijd kan duren voordat bepaalde gevolgen merkbaar worden. Als je achter Mammoeten aan rent krijg je niet snel de kans om dik te worden.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_93580392
quote:
1s.gif Op vrijdag 25 februari 2011 22:54 schreef Gray het volgende:
'Hitte stuurde menselijke evolutie'
Uitgegeven: 9 juni 2010 12:52
Laatst gewijzigd: 9 juni 2010 12:52
AMSTERDAM De gemiddelde temperatuur bij het Turkanameer in Kenia was in de prehistorie zo hoog dat hitte waarschijnlijk een grote invloed had op de evolutie van de voorouders van de mens die in het gebied leefden. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers ontdekt.

De temperatuur rond het Turkanameer lag in de afgelopen 4 miljoen jaar steeds tussen de 30 en 35 graden Celsius. Dat hebben analyses van isotopen in mineralen uit de grond uitgewezen, zo schrijven wetenschappers van de John Hopkins Universiteit in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Volgens de onderzoekers ondersteunen hun bevindingen de theorie dat hitte een grote invloed heeft gehad op de evolutie van de voorouders van de mens die in het gebied leefden.

Afkoeling
Er wordt al langer aangenomen dat de eerste mensen hun vacht verloren en rechtop ging lopen vanwege de hitte. Rechtop lopen zou voor afkoeling hebben gezorgd, omdat het bij zonnig weer vlak boven het aardoppervlak warmer is dan een meter boven de grond.
De boodschap van ons onderzoek is dat deze regio , die kan worden beschouwd als een belangrijke vindplaats van fossielen van menselijke evolutie, al heel lang een erg warme plek is, verklaart hoofdonderzoeker Benjamin Passey op nieuwssite Physorg.com. Het bleef hier zelfs warm toen de ijstijden drie miljoen jaar geleden begonnen.
Geloofwaardig
We hadden al bewijs dat de leefgebieden van primitieve mensen in Afrika steeds meer op open vlaktes werden, verklaart Passey. Dat was ook al een onderdeel van de theorie die de ontwikkeling van het lopen op twee benen en andere menselijke evolutie kon verklaren. Nu hebben we ook het bewijs dat het warm was, waardoor de hypothese over evolutie door hitte geloofwaardiger wordt.
© NU.nl/Dennis Rijnvis

Hier trouwens nog een mooie afbeelding van Darwin door Juan Osborne:
[ afbeelding ]
Mooie foto ^O^
Artikel is oud, en tevens terug te vinden in het vorige topic :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_93580422
quote:
1s.gif Op dinsdag 1 maart 2011 08:42 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Wow!

Is er iets bekend over wanneer die afslag genomen is? Lijkt me een "recente" ontwikkeling. Hoewel het natuurlijk een tijd kan duren voordat bepaalde gevolgen merkbaar worden.
Zoals het artikel aangeeft
Het is de eerste keer dat er onderzoek wordt gedaan naar CMAH in relatie tot overgewicht en diabetes

quote:
Als je achter Mammoeten aan rent krijg je niet snel de kans om dik te worden.
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_93580431
02-03-2011

Nu zeker: 'Lucy' wandelde helemaal rechtop



Een recente ontdekking werpt nieuw licht op een van onze voorouders, de Australopithecus afarensis. Die soort heeft zowel het genus Australopithecus als het genus Homo - waaruit wij uiteindelijk geëvolueerd zijn - voortgebracht.


© afp

Het oudste fossiel dat werd gevonden van de Australopithecus afarensis is Lucy, waarvan al werd vermoed dat ze rechtop liep. Andere fossielen, waaronder dat van een 3,2 miljoen jaar oud stuk voet dat gevonden werd in het Ethiopische Hadar, maakt duidelijk hoé recht precies.

Geen duim
Uit de vondst blijkt duidelijk dat de soort een stijve voet had zonder 'opponeerbare duim'. De soort kon dus niet beter in een boom klimmen dan wij, hoewel ze wel sterker waren. "Australopithecus afarensis leefde dus helemaal op de grond, lang voor de echt menselijke Homo-tak twee miljoen jaar geleden opdook", zegt antropologe Carol Ward van de universiteit van Missouri.

"Dat het veel belangrijker was om een - bijzonder handige - grijpende teen op te geven ten voordele van een moderne voet, vertelt ons hoe belangrijk zich efficiënt te kunnen voortbewegen over de grond was voor het overleven en de reproductie," zegt Ward aan National Geographic.

Nieuwe gebieden
Dankzij het efficiënt wandelen op twee benen kon de Australopithecus afarensis de bossen helemaal verlaten indien nodig, misschien om eten te zoeken of andere gebieden te koloniseren, zegt Ward.

Ook antropoloog C. Owen Lovejoy van Kent State University in Ohio benadrukt hoe belangrijk de verandering was in de evolutie van de mensachtigen. "Je krijgt een dier dat zich begint te verplaatsen naar nieuwe omgevingen zoals meren, de savanne en grasland. De enige manier waarop dieren dat konden doen was met een gesofistikeerde sociale cultuur. Een relatief trage tweepotige in de savanne is een dode tweepotige - tenzij hij veel vrienden rondom zich heeft." (sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_93893357
09-03-2011

'Moderne mens ontstaan in zuidelijk Afrika'

AMSTERDAM - De moderne mens is waarschijnlijk ontstaan in het zuiden van Afrika. Dat blijkt uit een genetische studie van Amerikaanse wetenschappers.


© ThinkStock

De genetische diversiteit onder jager-verzamelaars in zuidelijk Afrika was in de prehistorie waarschijnlijk bijzonder groot. Daaruit blijkt dat mensen in het gebied bovengemiddeld lang leefden.

De ontdekking suggereert dat de moderne mens waarschijnlijk is ontstaan in het zuiden van Afrika en niet het noorden van het Afrikaanse continent, zoals tot nu toe werd aangenomen

Obscuur

Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Stanford in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.

“Afrika wordt gezien als het continent waar alle moderne volken zijn ontstaan”, verklaart hoofdonderzoeker Brenna Henn op BBC News. “Maar de details van de menselijke prehistorie en evolutie in Afrika zijn nog erg obscuur door de complexe historie van de verschillende populaties die er leefden.”

Afname

De wetenschappers kwamen tot hun nieuwe bevindingen door de genetische diversiteit van 27 moderne Afrikaanse stammen te onderzoeken. “We zagen een afname van diversiteit die groter wordt naarmate je stammen onderzoekt die meer in het noorden leven”, aldus Henn.

Dit komt volgens de wetenschappers overeen met de theorie dat de moderne mens zich vanuit het zuiden naar het noorden van het continent verspreidde.

Verhuizing

Als een klein aantal individuen van het oorspronkelijke volk verhuist en een nieuwe populatie sticht, leidt dat namelijk altijd tot een afname van genetische diversiteit.

“De populaties in het zuiden van Afrika hebben nog altijd de hoogste diversiteit”, aldus Henn.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_93944898
10-03-2011

‘Menselijke penis was ooit stekelig’

AMSTERDAM – De menselijke penis was ooit uitgerust met een soort kleine stekels. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers ontdekt tijdens een genetisch onderzoek.


© Thinkstock

De eerste mensachtigen beschikten waarschijnlijk over genen die zorgden voor de productie van kleine stekels op de penis van de man.

Dat blijkt uit een vergelijking tussen het DNA van mensen, chimpansees en makaken, zo meldt BBC News.

Functie

Over de evolutionaire functie van de uitsteeksels wordt druk gespeculeerd. Mogelijk beleefden prehistorische mensen extra genot door de ‘weerhaakjes’ aan het mannelijk geslachtsorgaan. Volgens een andere theorie konden mannen met hun stekels de ovulatie opwekken bij vrouwen.

Bij veel apen en andere diersoorten komen stekelige penissen nog steeds voor. Sommige dieren gebruiken de stekels om stoffen te verwijderen die hun seksuele concurrenten achterlaten in het geslachtsorgaan van vrouwtjes, om te voorkomen dat anderen haar bevruchten.

DNA

De wetenschappers van de Universiteit van Stanford en de Staatsuniversiteit van Pennsylvania kwamen tot hun bevindingen door 510 stukjes DNA te analyseren die nog wel in chimpansees en makaken voorkomen, maar niet meer bij mensen. De onderzoekers hebben de resultaten van de studie gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.

Waarschijnlijk zijn de stekels op het mannelijk geslachtsorgaan van mensen verdwenen, omdat de manier waarop mensen paren in de loop van de evolutie sterk veranderde.

“Mensen zijn geëvolueerd naar een systeem waarbij ze meer langetermijnrelaties aangaan en dat leidde ook tot anatomische veranderingen”, verklaart hoofdonderzoeker David Kingsley op Discovery News.

Geslachtsgemeenschap

“De stekels bevinden zich waarschijnlijk niet meer op de menselijke penis, omdat de geslachtsgemeenschap langer duurt en vrouwen niet meer alleen paringsbereid zijn tijdens de ovulatie”, aldus Kingsley.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_94180349
15-03-2011

Evolutie nam man zijn penisbotje af en gaf er verstand voor terug



Vorige week berichtten we u over de evolutie van de penis. Amerikaanse wetenschappers toonden middels dna aan dat de heren in de oertijd uitgerust waren met stekels op hun penis.

Diezelfde onderzoekers legden bloot dat mensenmannen, net als katers, muizenmannetjes en chimpanseemannen ooit een penisbotje hadden. Dit is in de loop der tijden verdwenen, maar er schijnt wel iets voor in de plaats te zijn gekomen, namelijk…………….. verstand!

Ook daarvan wordt bericht gedaan in het wetenschappelijk tijdschrift ‘Nature’.

De genetici ontdekten dat het stukje dna ontbreekt bij mensen, maar nog wel aanwezig is bij chimpansees, makaken en andere primaten. Een dna-deel dat bij mensen niet meer aanwezig is, speelt mogelijk een rol bij de expansie van bepaalde stukken van de menselijke hersenen.

Aangezien mensen op anatomische, fysiologische en gedragsopzichten zeer sterk verschillen van andere zoogdieren is de genetische basis van de menselijke kenmerken veelal onbekend. Door het complete genoom van de mens te vergelijken met dat van primaten en andere zoogdieren komen wetenschappers steeds meer evolutionaire verschillen op het spoor.

De functie van het penisbot wordt betwist en verschilt mogelijk per soort. De auteurs denken dat het verdwijnen ervan bij de mens te maken heeft met veranderend paargedrag. Het ontbreken ervan zou resulteren in minder gevoeligheid, langere copulatie en sterkere paarvorming.

(seks.blog)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_94253347
quote:
Gekke mieren paren risicoloos met broers en zussen
dinsdag 15 maart 2011 om 06u09
De superlangsprietmier houdt er een uiterst speciale voortplantingsstrategie op na.

De superlangsprietmier is een uiterst succesvol diertje dat de wereld aan het veroveren is. Dat gaat zo snel dat wetenschappers zelfs niet meer kunnen achterhalen waar de oorsprong van het beestje ligt. Het dier wordt in de wetenschappelijke volksmond ‘gekke mier’ genoemd, omdat het ogenschijnlijk geen logica in zijn verplaatsingen heeft, maar in alle richtingen rondschiet.

In het vakblad Proceedings of the Royal Society B beschrijven entomoloog Morgan Pearcy van de Université Libre Bruxelles en zijn collega’s een mogelijke verklaring voor het succes van het diertje: het zou er een uiterst speciale voortplantingsstrategie op nahouden. Het slaagt er namelijk in met broertjes of zusjes te paren zonder dat daar inteelt aan te pas komt. Paren dus met een verwant alsof het een niet-verwant is. Dat vermijdt het oeverloze zoeken naar een potentieel geschikte partner.

Klonen

Dat dit niet tot problemen leidt, zou een gevolg zijn van het feit dat dochters een kloon zijn van hun moeder, en zonen een kloon van hun vader (wiens sperma in de moeder aanwezig is). Dat laatste vereist wel dat een eitje de moederlijke genen liquideert voor het bevrucht wordt.

Het is slechts de tweede keer dat een dergelijk voortplantingssysteem wordt ontdekt – de eerste keer was trouwens ook bij mieren: kleine vuurmieren.

Dirk Draulans
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1194968475946.htm
pi_95278569
quote:
Lome eetmachine blijkt gewiekste strateeg
Van onze verslaggever Rob Ramaker − 05/04/11, 19:48

Niet alleen voor pokeraars moet de beloning opwegen tegen de risico's. Dat gaat ook op voor rupsen die exact lijken op de twijgjes die ze begrazen. Of zo'n rups de dekking van een bos twijgjes verlaat, hangt af van factoren als de voedselrijkdom, dag- en nachtritme en recente ervaringen, zo hebben Britse biologen ontdekt.

De vondst betekent niet dat de biologen de rupsen opeens zien als gewiekste schakers in plaats van lome eetmachines. Er zijn geen aanwijzingen dat het gedrag bewust is, zo stellen de Britten in een studie die op de website van het tijdschrift PNAS is verschenen.

Prooidieren vechten een eeuwige evolutionaire wapenwedloop uit met hun belagers. Het herculesje, een algemene nachtvlinder, doet dit door zich in zijn rupsstadium het uiterlijk heeft van de twijgjes die hij begraast.

Laboratorium
In hun laboratorium bekeken de Engelse onderzoekers de relatie tussen een 'vermomde' prooi en zijn belager. In het experiment werden rupsen geplaatst op takken die eetbare blaadjes, 'rupsachtige' twijgjes of beiden kon bevatten. De jager was een doodgewone kip. Wanneer voedsel gelijkmatig was verdeeld, bleken de rupsen te grazen op de meest twijgrijke tak; de veiligste en dus gunstigste plaats.

Daarna werd het de rupsen een stapje moeilijker gemaakt. Ze moesten kiezen tussen takken met veel dekking maar weinig voedsel en vice versa. Hier bleken de rupsen voornamelijk te kiezen voor de veilige tak. Toch werd dit beïnvloed door allerlei omstandigheden. Uitgehongerde exemplaren trotseerden extra risico's voor voedsel, terwijl net door de onderzoekers 'aangevallen' rupsen nog meer richting veiligheid kropen.

Overdag op safe
Ook het dag- en nachtritme zorgde voor grote verschillen. Overdag werd er op safe gespeeld, terwijl 's nachts er duidelijk werd gekozen voor voedsel. Zoals gezegd betekent dit niet dat de rups bewust gedrag vertoont, dit kan ook het gevolg zijn van simpele genetische instructies. Toch tonen deze resultaten het gulzige rupsje nooitgenoeg geen terechte bijnaam is; daar is het beestje net iets te gewiekst voor.
http://www.volkskrant.nl/(...)ekste-strateeg.dhtml
pi_95529179
14-04-2011

'Evolutionair mislukte' dinosaurus ontdekt

AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben de resten van een dinosaurus ontdekt, die waarschijnlijk een doodlopende tak in de evolutie vertegenwoordigt.


© Jeffrey W. Martz

De zogenaamde Daemonosaurus chauliodus was een voorouder van de Tyrannosaurus rex en leefde ongeveer 205 miljoen jaar geleden. Het dier had een opvallend korte snuit en naar buiten stekende tanden.

Zijn uiterlijk verschilt zo sterk van zijn soortgenoten die later leefden, dat wetenschappers het dier beschouwen als een vertegenwoordiger van een doodlopende tak in de evolutie van de dinosauriërs. Dat meldt nieuwssite Livescience.com.

Schedel

“Het lijkt er op dat de Daemonosaurus een geslacht vertegenwoordigt dat niet doorliep tot in het late Mesozoïcum”, verklaart onderzoeker Hans-Dieter Sues van het National Museum of Natural History in New York. Het is niet duidelijk waarom de nieuw ontdekte dinosauriër alweer zo snel uitstierf.

De resten van de bijzondere dinosaurus zijn gevonden in New Mexico. Bij de opgraving werden een bijna complete schedel, enkele rugwervels en ribben blootgelegd. De resultaten van het onderzoek op de botresten zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.

Hond

De overblijfselen van de dinosaurus suggereren dat het dier niet erg groot was. “Ik schat zijn totale lengte op drie meter, aangezien deze dieren vaak een lange staart hadden”, aldus Sues. “Verder was de Daemonosaurus qua hoogte waarschijnlijk vergelijkbaar met een hond.”

Hoewel de dinosaurus evolutionair gezien niet erg succesvol was, had het dier gezien zijn bouw vermoedelijk geen moeite om zijn prooien de baas te kunnen.

“Zijn grote voortanden kwamen erg goed van pas bij het grijpen en doden van andere dieren”, aldus Sues.

Succes

De vondst toont volgens de wetenschappers aan dat er in de loop van de evolutie dinosauriërs ontstonden met schedels en lichamen in allerlei soorten en maten. Maar lang niet al die verschillende dieren bleken op de lange termijn succesvol.

Sommige van de soorten bestonden waarschijnlijk maar een korte periode. Daardoor zijn er vermoedelijk ook maar weinig fossielen van deze dieren te vinden.

"Deze vondst toont aan dat zelfs gebieden die paleontologisch gezien erg goed bestudeerd zijn, nog resten kunnen bevatten van onbekende soorten dinosauriërs", aldus Sues.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_95532561
quote:
De functie van het penisbot wordt betwist en verschilt mogelijk per soort. De auteurs denken dat het verdwijnen ervan bij de mens te maken heeft met veranderend paargedrag. Het ontbreken ervan zou resulteren in minder gevoeligheid, langere copulatie en sterkere paarvorming.

(seks.blog)
andersom lijkt me voor de hand liggender: wanneer je een soort hebt die sterk sociaal is (geworden) dan zijn die stekels ( :D ) functioneel overbodig en dus heb je kans dat ze op termijn verdwijnen.
pi_95573372
quote:
1s.gif Op vrijdag 15 april 2011 10:35 schreef ampburner het volgende:

[..]

andersom lijkt me voor de hand liggender: wanneer je een soort hebt die sterk sociaal is (geworden) dan zijn die stekels ( :D ) functioneel overbodig en dus heb je kans dat ze op termijn verdwijnen.
Dat valt makkelijk te controleren. In asociale families zouden die stekels nog aanwezig moeten zijn ;)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_95573381
14-04-2011

Eukaryoten eerder aan land dan gedacht

Amerikaanse aardwetenschappers hebben in Schotland microfossielen gevonden van ruim een miljard jaar oud. Het gaat om eukaryote cellen, afgezet in niet-marine gesteenten. De vondst wijst erop dat eukaryoten eerder aan land kwamen dan tot nu toe werd gedacht.

In het noordwesten van Schotland bevindt zich een twaalf kilometer dikke laag gesteente. Het is een afzetting van ruim een miljard jaar oud, ontstaan door de stroming van zoetwater uit rivieren, meren en beekjes. Aardwetenschapper Paul Strother en zijn collegas gingen in die afzetting op zoek naar fossielen. Zij namen monsters op zeventien verschillende locaties in de dikke laag, en vonden daarin een behoorlijk aantal microfossielen. Zoals de naam al zegt, zijn zulke fossielen heel klein: het grootste intacte exemplaar dat Strother aantrof, was nog niet eens een millimeter breed.


De microfossielen hebben een eukaryote celbouw met een kernachtige structuur (donkere vlek midden boven), en een celmembraan (donkerder randje rond de cel). Afbeelding: © Paul Strother e.a., Nature

.De monsters werden gedomineerd door fossielen van het geslacht Leiosphaeridia, een soort micro-algen. Moderne algen zijn eukaryoten, die zich van prokaryoten (bacteriën en archaea) onderscheiden door een complexere celbouw. Bij een eukaryote cel ligt het genetisch materiaal veilig opgeborgen in een celkern, zijn er een celmembraan en verschillende organellen aanwezig, en kan de buitenkant van de cel bezet zijn met allerlei functionele structuren. Bij een prokaryote cel zweeft het genetisch materiaal los rond en is aan de buitenkant hoogstens een flagel zichtbaar, dat zorgt voor de voortbeweging van de cel.

Armachtige uitsteeksels
Hoe zit het met de gevonden micro-algen van ruim een miljard jaar oud? Zijn het simpele prokaryoten of lijken zij toch meer op moderne algen? Om daar achter te komen, bekeek Strother de microfossielen in meer detail. En hij vond een aantal aanwijzingen dat de micro-algen wel degelijk eukaryoten zijn. Zo ontdekte hij verschillende exemplaren met een soort kernachtige structuur en een duidelijke celmembraan. Verder vond Strother één fossiel met armachtige uitsteeksels en een paar losse stekels, die mogelijk als structuur aan de buitenkant van een micro-alg hebben gezeten.


Een losse stekel, gevonden bij de microfossielen. Afbeelding: © Paul Strother e.a., Nature

Zijn conclusie: de bouw van deze micro-algen is te complex om prokaryoot te kunnen zijn. Dat betekent dat eukaryoten van ruim een miljard jaar oud zijn aangetroffen in een gesteente dat niet van marine oorsprong is. En dat is bijzonder, omdat alle zeer oude eukaryoten tot nu toe gevonden werden in marine afzettingen. Wetenschappers gingen er daarom vanuit dat eukaryoten pas laat in het Proterozoïcum (van 2,5 miljard jaar tot 542 miljoen jaar geleden) aan land kwamen. Het lijkt nu waarschijnlijker dat eukaryoten zich al aan het begin van dat tijdperk richting land begaven.

Bron
Paul Strother e.a. Earths earliest non-marine eukaryotes Nature, 14 april 2011 (online)

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_95575512
quote:
Dat valt makkelijk te controleren. In asociale families zouden die stekels nog aanwezig moeten zijn ;)
lol!

ik kan het niet bewijzen maar gevoelsmatig zeg ik tsja, dat zou best eens waar kunnen zijn!
  zaterdag 16 april 2011 @ 13:53:04 #34
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_95579742
Top Topic!
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_95701949
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_95701964
18-04-2011

'Koekoek door evolutie vermomd als havik'

AMSTERDAM Koekoeken jagen andere vogels waarschijnlijk schrik aan, omdat ze in de loop van de evolutie op haviken zijn gaan lijken. Dat betogen Britse wetenschappers in een nieuwe studie.


© Thinkstock

Koekoeken hebben een streepjespatroon op de veren van hun onderbuik dat veel overeenkomsten vertoont met dat van haviken.

Hoe meer een koekoek op een havik lijkt, hoe gemakkelijker het dier zijn eieren in de nesten van andere vogels kan leggen zonder te worden aangevallen. Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Cambridge in het wetenschappelijk tijdschrift Behavioural Ecology.

Broedparasiet

De gelijkenis tussen koekoeken en haviken is overduidelijk. Maar het is voor het eerst dat wetenschappers hebben aangetoond dat het streepjespatroon op de onderbuik van koekoeken een evolutionair voordeel met zich meebrengt.

Koekoes zijn zogenaamde broedparasieten. Ze leggen hun eieren stiekem in de nesten van andere vogels, zoals pimpelmezen en bosrietzangers. Deze dieren broeden de koekoek-jongen uit zonder dat ze het zelf in de gaten hebben. Dat bespaart de koekoeken veel tijd en moeite.

Aanval

Om deze truc te kunnen uithalen, moeten de koekoeken echter eerst het nest van andere vogels benaderen zonder te worden aangevallen. Daarbij komt hun gelijkenis met haviken van pas, zo vermoeden de wetenschappers.

Het blijkt dat vogels als koolmezen, bosrietzangers en pimpelmezen vaak net zo bang zijn voor koekoeken als voor haviken, verklaart hoofdonderzoeker Justin Welbergen op BBC News.

De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door modellen van koekoeken en haviken te plaatsen in de buurt bij nesten van bosrietzangers. Deze vogels vertoonden veel angst voor de nepdieren. Maar als de wetenschappers het streepjespatroon op de buik van de koekoekmodellen bedekten, waren de bosrietzangers minder bang.

Streepjespatroon

De bosrietzangers aarzelden meer om de nepvogels te benaderen als het streepjespatroon zichtbaar was, aldus Welbergen. Maar als we het streepjespatroon van een koekoek verwijderden en zijn uiterlijk dus minder havikachtig maakten, werd het nepdier vaker aangevallen.

De resultaten van het onderzoek tonen volgens Welbergen duidelijk aan dat het havikachtige uiterlijk van koekoeken in de loop van de evolutie is ontstaan om de dieren gemakkelijker toegang te geven tot de nesten van andere vogels.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_95749634
20-04-2011

'Oudste gebit met tandbederf ontdekt'

AMSTERDAM – Canadese wetenschappers hebben het oudste fossiel gevonden van een dier met een gebit dat tekenen van tandbederf vertoont



Het gaat om een 275 miljoen jaar oud reptiel dat als één van de eerste dieren een permanent gebit had met tanden die niet aangroeiden als ze eruit vielen. De zogenaamde Labidosaurus hamatus miste daardoor enkele tanden en had een kaakbeen dat gedeeltelijk was weggerot door infecties.

Volgens de onderzoekers van de Universiteit van Toronto kan het fossiel worden beschouwd als het oudste bewijs van tandbederf, zo meldt Discovery News.

Planteter

De resten van het reptiel zijn gevonden in Coffee Creek in Texas. Uit het onderzoek blijkt dat de Labidosaurus hamatus zijn permanente gebit ontwikkelde, toen het dier op het land ging leven in plaats van in het water, zoals zijn voorouders.

Bij het eten van vezelige planten kwamen de sterke maar onvervangbare tanden beter van pas dan een primitiever gebit waarbij de tanden losser zaten, maar weer konden aangroeien na uitval.

Nadeel

Het permanente gebit bracht echter ook nadelen met zich mee. De diepgewortelde tanden waren vatbaarder voor infecties en tandbederf, net als het gebit van mensen.

De volledige resultaten van het onderzoek naar de tanden van het reptiel zijn te lezen in het wetenschappelijk tijdschrift Naturwissenschaften.

Kauwen

“Deze bevinding stelt ons in staat om te speculeren dat ons menselijke systeem waarbij we gedurende ons leven slechts twee sets van tanden hebben – melktanden en definitieve tanden – naast voordelen ook nadelen heeft”, schrijven de onderzoekers.

“Met onze tanden kunnen we beter kauwen en meer soorten voedsel verwerken, maar ons gebit is ook vatbaarder voor infecties”, aldus de wetenschappers.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_96124818
28-04-2011

Slakken zijn meesters der evolutie



Slakken kunnen zich verbazingwekkend snel genetisch aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Dat heeft een internationale onderzoeksgroep met behulp van duizenden vrijwillige slakkenzoekers uit vijftien Europese landen ontdekt.

De onderzoeksgroep analyseerde ongeveer een half miljoen slakkenhuisjes naargelang de vorm en de kleur. Uit deze gegevens bleek dat de huisslak (Cepaeas nemoralis) over een periode van 50 jaar genetisch veranderde. "Dit is een zeer korte periode in de evolutie", zei de coördinator van het wetenschappelijke project Christian Anton vandaag.

De exacte reden voor de genetische aanpassing is nog niet bekend. Het is ook niet duidelijk of het klimaat een rol speelt, aldus de wetenschapper. Zo houden "geelhuizige" slakken, die door de kleur weinig zonlicht opnemen, zich voornamelijk op in noordelijke kustgebieden terwijl de anderskleurige slakken de schaduw opzoeken in beboste regio's.

De onderzoekers ontdekten ook een rechtlijnige stijging van het aantal slakken over heel Europa. Een verklaring hiervoor hadden de wetenschappers nog niet.

De vrijwilligers telden op 3.000 standplaatsen slakken en maakten zo het grootste datawervingsproject ooit mede mogelijk. Het slakkenonderzoek loop nog verder. (belga/adha)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_96201021
een ander voorbeeld van aanpassing zijn de amerikaanse negers die niet meer zo zwart zijn als hun afrikaanse voorouders, omdat ze verder van de evenaar wonen en minder blootstelling hebben aan de zon is hun huid iets lichter geworden, een aanpassing dus aan het klimaat, genetisch zal het bij de één wel sneller gaan dan bij de ander, zo kunnen mensenrassen in de toekomst veranderingen ondergaan ook puur door veranderde levenswijzen
pi_96202277
quote:
0s.gif Op zondag 1 mei 2011 11:48 schreef pinine het volgende:
een ander voorbeeld van aanpassing zijn de amerikaanse negers die niet meer zo zwart zijn als hun afrikaanse voorouders, omdat ze verder van de evenaar wonen en minder blootstelling hebben aan de zon is hun huid iets lichter geworden, een aanpassing dus aan het klimaat, genetisch zal het bij de één wel sneller gaan dan bij de ander, zo kunnen mensenrassen in de toekomst veranderingen ondergaan ook puur door veranderde levenswijzen
Is dit ook wetenschappelijk onderzocht of is dit meer een observatie?
Graag een linkje als het eerste het geval is, lijkt me wel interessant!
pi_96205935
quote:
0s.gif Op zondag 1 mei 2011 12:35 schreef Asgard het volgende:

[..]

Is dit ook wetenschappelijk onderzocht of is dit meer een observatie?
Graag een linkje als het eerste het geval is, lijkt me wel interessant!
moet ik inderdaad toegeven dat dit vroeger door een leraar op school is verteld, misschien komt dit http://en.wikipedia.org/wiki/Human_skin_color er nog het dichtst bij, overigens las ik ook dat
amerikaanse negers 25% kaukasisch bloed hebben wat de stelling dus wel weer iets ontkracht,
verder is bekend dat donkere mensen die een stuk noordelijker gaan wonen een gebrek aan vita-
mine D kunnen krijgen http://www.vitamine-info.(...)on-discrimineert-71/ de huid zou zich moeten aanpassen om de overlevingskans te vergroten
pi_96237556
30-04-2011

"Varkens zijn geëvolueerd tot het in modder wroeten"



Nederlands wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat varkens door de modder rollen om zich goed te voelen, zo heeft de BBC bericht.

Marc Bracke van de Wageningen Universiteit vergeleek het gedrag van de zwijnen met dat van verwante "wroeters" zoals het nijlpaard en met andere gehoefde dieren zoals herten. Deze laatste rollen niet door de modder, maar wel over de grond om zo hun geur achter te laten.

Varkens hebben geen zweetklieren en moeten dus andere dingen doen om af te koelen, zo wist men al. Uit de vergelijking beredeneerde Bracke dat het moddergewroet van zwijnen wel een rol kan spelen in het vinden van een partner en hun voortplanting.

Fundamenteler suggereert de onderzoeker dat hele verre voorouders van het varken zich middels evolutie het door de modder rollen eigen hebben gemaakt. "We komen allemaal voort uit vissen", stelt Bracke. Het kan dus zijn dat dieren die nu - net als vissen - door water en modder bewegen dit aan de vissen overgehouden hebben.

Veel dieren zouden dit gedrag opzij geschoven hebben, omdat het gevaarlijk is. In de modder kunnen zich namelijk roofdieren ophouden. Maar varkens zijn relatief groot, hebben grote hoektanden en zijn dus beter in staat om zich bij een aanval te verweren.

Oorzaak en verband veranderen door het onderzoek. Varkens ontwikkelden geen zweetklieren, omdat ze toch al graag door de modder wroetten. Mogelijk zijn varkens gewoon geprogrammeerd om te wroeten en vormt dit zelf al een beloning en een belangrijk ingrediënt van een goed varkensleven. (belga/adha)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_96237879
01-05-2011

Vol in de aanval tegen ome Charles

Darwin is de baas bij biologie, maar streng-christelijke scholen blijven zagen aan zijn stoelpoten. Of dat nu mag van Den Haag of niet.

De strijd tegen Darwin gaat voort. Opgetogen berichtte de streng-christelijke Stichting Oude Wereld onlangs dat het ‘fouten’ in biologieboeken mag corrigeren van het ministerie van Onderwijs. Waarbij dé fout natuurlijk de gehate evolutieleer is.

Woordvoerder Charlotte Geurink van minister Van Bijsterveldt bevestigt dat scholen de vrijheid hebben om de lesstof te behandelen ‘op een wijze die overeenkomt met hun identiteit’. Het liefst had voorzitter Jan-Rein de Wit van de Urker stichting – die zich hard maakt voor ‘fair science’en die vindt dat de evolutieleer voor ‘miljarden euro’s schade’ zorgt – ook nog gezien dat Darwins theorie niet meer als enige verklarende theorie geldt in de examenstof, maar daarin ving hij bot.



Eind dit jaar wordt namelijk het nieuwe examenprogramma voor biologie vastgesteld. Volgens Geurink staat daarin alléén de evolutietheorie, omdat dit de in de wetenschap dominante opvatting is. Maar scholen mogen wel degelijk ook ‘andere opvattingen’ behandelen, met lesmiddelen naar keuze.

Vrijheid van onderwijs
Vrijheid van onderwijs immers. Een snel onderzoek wijst uit dat die vrijheid nog steeds ruim genomen wordt. Zoals op het Ichthus College in Veenendaal, een middelbare school op reformatorische grondslag met 2.100 leerlingen.

‘Wat in de examenstof staat, behandelen we natuurlijk’, vertelt directielid Leo Schuurman. ‘Maar we benadrukken dat de evolutieleer ook maar een theorie is, zoals alle reformatorische scholen dat doen.’

En die ‘foutjes’ dan, waar de Oude Wereld tegen tekeergaat? Schuurman: ‘Het is niet zo dat we passages over de evolutieleer uit lesboeken scheuren of zwartmaken. Wel laat ik onze leerlingen soms iets overslaan. Bijvoorbeeld een tabel die miljoenen jaren teruggaat, dat hoeft een tweede klas van mij niet te leren.’

Want voor wie vasthoudt aan de Bijbel als het letterlijke Woord van God is de aarde slechts zo’n zesduizend jaar oud, een fractie van de vier miljard waar de moderne wetenschap op uitkomt.

Voor de eigen kijk op het ontstaan van de aarde wordt elders ruimte gemaakt, aldus Schuurman. ‘We hebben eigen lesmateriaal voor biologie ontwikkeld, waarin het scheppingsverhaal uitgebreid aan bod komt.’

Andere reformatorische scholen kiezen hun eigen oplossing. Zo laat het Calvijn College in Goes leerlingen uit vwo 6 een ‘Praktische Opdracht’ maken. Leerlingen moeten ‘bepaalde facetten van het evolutiemodel verder uitdiepen en proberen daar het scheppingsmodel tegenover te zetten’, aldus een docent.

Die vwo’ers geven daar een oordeel over, én de opdracht maakt deel uit van de toetsstof. Oftewel: telt mee voor het eindcijfer voor biologie.

Intussen staat die onderwijsvrijheid regelmatig ter discussie. Toen oud-minister Maria van der Hoeven een pleidooi hield voor de theorie van Intelligent Design, een alternatief voor Darwins leer, werd ze weggehoond. D66 probeerde al eens (vergeefs) om de scheppingsleer te verbannen uit de biologieles.

Schuurman is bepaald niet onder de indruk van al die Haagse discussies. ‘Of het nu mag of niet, wij doen dit gewoon, omdat we het belangrijk vinden dat onze leerlingen dit zo leren. We leggen overal de bijbelse beginselen naast.’

En niet alleen bij biologie. ‘Toevallig viel ik vandaag in bij aardrijkskunde. Ging het over de grote brokken steen die afkomstig zouden zijn uit de IJstijd. Maar dan vertel ik er wél bij dat het natuurlijk net zo goed resten van de Zondvloed kunnen zijn…’

(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 2 mei 2011 @ 17:39:42 #44
333790 Robus
Big Bud
pi_96257539
Ziek dat dit tegenwoordig mogelijk is...
  maandag 2 mei 2011 @ 17:46:16 #45
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_96257835
Waarom bijten die refo's zich toch zo vast in evolutie? Hebben ze problemen met kernfysica? Astrofysica? Wiskunde? Kwantummechanica? Nooit over gehoord, maar biologie en evolutie, daar moeten ze een volslagen idiote mening over hebben
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_96263889
quote:
0s.gif Op maandag 2 mei 2011 17:46 schreef Pietverdriet het volgende:
Waarom bijten die refo's zich toch zo vast in evolutie? Hebben ze problemen met kernfysica? Astrofysica? Wiskunde? Kwantummechanica? Nooit over gehoord, maar biologie en evolutie, daar moeten ze een volslagen idiote mening over hebben
Omdat het niet overeenkomt met hun iets te letterlijke interpretatie van hun bullshit.
  maandag 2 mei 2011 @ 20:03:22 #47
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_96264784
quote:
0s.gif Op maandag 2 mei 2011 19:46 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

Omdat het niet overeenkomt met hun iets te letterlijke interpretatie van hun bullshit.
Dat doet Astrofysica ook niet.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_96265024
Daar hoor je ze ook over. Ook over geologie.
pi_96265693
Ik las het vandaag ook in De Pers, dacht dat dit soort dingen alleen in Amerika gebeurden... (beetje naïef, ik weet het :P) Vooral het stuk "evolutie is ook maar een theorie", dat zo iemand zich zelf nog serieus durft te nemen :{.
The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.
  maandag 2 mei 2011 @ 20:26:06 #50
117598 Gebraden_Wombat
lekker bij rijst
pi_96266188
Dat we ons hier nog druk over moeten maken anno 2011 is eigenlijk om te huilen. :'( Kunnen die scholen niet gewoon tijdens de godsdienstles hun "theorieën" spuien en de biologieles met rust laten? Stel je voor dat je op zo'n school les gekregen hebt en iets in de biologie wilt doen later...
Op dinsdag 23 augustus 2011 23:18 schreef problematiQue het volgende:
Mensen die zomaar claimen dat A beter is dan B moet je gewoon negeren. Internetruis.
pi_96266687
Blij dat er geen reformatorische universiteiten bestaan. Die mogen er ook nooit komen. Een beetje een opdracht over de scheppingsleer moeten maken wat meetelt voor je eindexamencijfer. Hoe gek wil je het hebben.
  maandag 2 mei 2011 @ 20:40:40 #52
117598 Gebraden_Wombat
lekker bij rijst
pi_96267062
Voor je biologie-eindexamencijfer? 8)7
Op dinsdag 23 augustus 2011 23:18 schreef problematiQue het volgende:
Mensen die zomaar claimen dat A beter is dan B moet je gewoon negeren. Internetruis.
pi_96283842
02-05-2011

Nieuwe voorouder Homo?

Australopithecus sediba is een nieuwe oermensensoort uit Zuid-Afrika die een jaar geleden werd gepresenteerd. Toen bleek al dat het een bijzondere soort was. Hernieuwd onderzoek laat zien dat deze soort veel weg heeft van ons eigen geslacht, Homo.

Een jaar geleden presenteerden onderzoekers een nieuw soort oermens: Australopithecus sediba. Destijds werden twee gedeeltelijke skeletten met een ouderdom van bijna twee miljoen jaar gevonden in Zuid-Afrika. Nu zijn er nog twee skeletten gevonden. Volgens onderzoek is Australopithecus sediba mogelijk de voorouder van ons geslacht (Homo).


De schedel van Australopithecus sediba. Afbeelding: © Brett Eloff/Lee Berger

Australopithecus sediba
In 2008 vonden wetenschappers onder leiding van Lee Berger (University of the Witwatersrand, Zuid-Afrika) de resten van de nieuwe mensensoort in Malapa, een grot in Zuid-Afrika.

“We hebben werkelijk iets heel vreemds en onverwachts gevonden,” vertelde hij aan Science. Grotten zijn een vaak gebruikte schuilplaats voor de oermens, maar in dit geval denken de onderzoekers dat de oermensen via een schacht in de grot vielen en zo stierven.

Een stroom van water nam de skeletten later mee dieper het gangenstelsel in. Een kleine twee miljoen jaar later kwamen de resten weer ‘boven water’, tezamen met de fossiele resten van van onder meer de katten-, honden-, en holhoornachtigen.

Waar de publikatie uit 2010 nog een ouderdom van 1,95-1,78 miljoen jaar aanhield voor de skeletten, is dat nu bijgesteld naar 1,977 miljoen jaar geleden volgens Darryl de Ruiter (Texas A&M University) tijdens een presentatie op een antropologenconferentie in het Amerikaanse Minneapolis (Minnesota). Ook zijn er nu twee extra skeletten bijgekomen. De eerste twee waren van een jonge man een oudere vrouw, maar nu duiken ook een andere volwassene en een 18 maanden oud kind op. Complete skeletten zijn het niet; de totaliteit aan botten bestaat uit sleutelbeenderen, schouderbladen, ribben, twee bekkens, een hand, een voet en een schedel.

Kenmerken
Een nieuwe oermensensoort wordt zo eens in de zoveel jaar gevonden, dus dat is op zichzelf niet zo bijzonder. Wat wél bijzonder is, is dat het hier gaat om een soort die heel veel weg heeft van ons eigen geslacht, Homo, ook al waren individuen van ons geslacht al 2-3 miljoen jaar geleden op aarde te vinden.


Antropoloog Kristian Carlson (links) en paleoantropoloog Job Kibii (rechts) bij de Malapa grot in Zuid-Afrika waar de nieuwe mensensoort werd aangetroffen. Afbeelding: © Lee Berger

Wat is namelijk het geval? Het skelet van Australopithecus sediba heeft aan de ene kant kenmerken van een echte Homo, maar aan de andere kant kloppen veel kenmerken ook weer niet.

Dat laatste is de basis om de soort te plaatsen in het geslacht Australopithecus, waarvan wordt gedacht dat het de voorloper is van Homo. De redenen voor plaatsing van sediba in het geslacht Australopithecus zijn vooral de cranium (schedel) met bijvoorbeeld de kleine herseninhoud van Australopithecus sediba ten opzichte van de verschillende soorten Homo.

Er zijn echter ook tal van kenmerken die juist meer overeenstemmen met Homo. Lee Berger vertelde in zijn presentatie op dezelfde conferentie bijvoorbeeld dat naast het bekken ook de kleine tanden, kortere handen en een lange duim lijken op die van Homo. Ondanks de relatief kleine herseninhoud denkt Kristian Carlson (Indiana University in Bloomington, VS) dat het voorste gedeelte van het brein toch veel weg heeft van een Homo. Het darmbeen daarentegen heeft zowel kenmerken van een Homo en een Australopithecus, zo bleek uit een ander praatje.

Voor de vondst van Australopithecus sediba was Australopithecus afarensis, die tot ~2,9 miljoen jaar geleden in Afrika rondliep, de beste kandidaat als voorouder van het Homo-geslacht. Met de vondsten van Australopithecus sediba is dat nu heel anders geworden…

Bronnen:
•A New Ancestor for Homo? Science 322 (2011) 534.
•Berger et al. Australopithecus sediba: A New Species of Homo-Like Australopith from South Africa. Science 328 (2010) 195-204. PDF
•Dirks et al. Geological Setting and Age of Australopithecus sediba from Southern Africa. Science 328 (2010) 205-208. PDF
•Samenvattingen over Australopithecus sediba van de conferentie van de Paleoanthropology Society en de American Society of Physical Anthropologists. PDF

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_96375949
04-05-2011

De grasetende aapmens

Stukjes tand verraden dieet

De Oost-Afrikaanse aapmens Paranthropus boisei werd decennia lang de ‘notenkraker’ genoemd vanwege zijn grote, platte kiezen en enorme kaken. Nu is er bewijs dat hij deze kaken voor iets heel anders nodig had. Hij had voornamelijk gras op het menu staan.

Wat aten mensapen bijna twee miljoen jaar geleden? Meer dan wat schedels en botten zijn er niet van ze over dus veel is er niet om te onderzoeken. Maar het was genoeg voor Thure Cerling en collega’s van de University of Utah. ‘De aapmens Paranthropus boisei at zeker geen noten, maar hield erg van tropische grassen’ schrijven ze in het persbericht over hun onderzoek, dat vandaag in Proceedings of the National Academy of Sciences verschijnt. En dat is raar, want de bijnaam van deze mensachtige was tot nu toe de ‘notenkraker’.

Dit lid van de mensapenfamilie Paranthropus, leefde vanaf zo’n 2,3 miljoen jaar geleden in Afrika en stierf 1,2 miljoen jaar geleden weer uit. Deze mensachtige was geen voorouder van de moderne mens, Homo sapiens. Beiden stammen af van australopithecus, een geslacht dat 2,5 miljoen jaar geleden opsplitste in de Homo en Paranthropus families.

Waarom de Paranthropus familie uitstierf is niet duidelijk. De meest bekende verklaring is dat de soort te eenzijdig at. Maar een paar jaar terug toonden wetenschappers aan dat P. robustus, een Zuid-Afrikaanse neef van de ‘notenkraker’, planten, zaden, vruchten, noten en ook vlees had opgenomen in zijn menu. Een tamelijk gevarieerd dieet dus.

Cerling en zijn collega’s vroegen zich af of Paranthropus boisei net zo’n gevarieerd dieet had als zijn neef. En daarvoor deden ze onderzoek aan zijn tanden. Het eten van planten laat namelijk zo zijn sporen achter in het gebit. Je tandglazuur wordt opgebouwd uit de stoffen van het voedsel dat je binnenkrijgt. Je bent dus wat je eet.

Van het National Museum in Kenia mochten ze 24 tanden van 22 P. boisei aapmensen gebruiken voor hun onderzoek. Door daar een heel klein beetje glazuur vanaf te boren konden ze de verhouding tussen twee koolstofvormen in het glazuur bepalen. En die verhouding zegt veel over wat de aapmens gegeten heeft.

Grassen eten

Er zijn in de plantenwereld twee verschillende manieren om koolstofdioxide uit de lucht te halen. Koolstofatomen komen in drie vormen, of isotopen, voor. Het enige dat verschilt is het aantal neutronen in de kern. De meerderheid van de koolstofatomen heeft er 6 (naast de neutronen zitten er nog 6 protonen in een koolstofatoom, in totaal dus 12 kerndeeltjes, men noemt dit dus koolstof-12), de iets zwaardere variant heeft er 7 (7+6 is koolstof-13) en een heel klein deel heeft 8 neutronen (8+6 is koolstof-14). Niet alle planten kunnen die zware koolstof-13 even makkelijk opnemen. Bij de methode die veel grassen gebruiken, wordt er veel meer koolstof-13 ingebouwd dan bij de meeste andere planten. Een grazer zoals de koe, zal dus meer koolstof-13 in zijn glazuur hebben dan een giraf, die voornamelijk boomblaadjes eet.

De 22 onderzochte individuen bleken grote grasfans. Hun dieet bestond gemiddeld voor 77% uit grassoorten, meer dan ooit bij een mensachtige is gezien. De enige primaat die zoveel gras op het menu had staan is de uitgestorven grote grazende baviaan, Theropithecus oswaldi. Eten de bavianen die wij kennen dan zo anders? ‘Nee, de nog levende T. gelada heeft ook veel gras op het menu’, zegt Matt Sponheimer, een van de onderzoekers.'Maar dit zijn andere grassoorten dan T. oswaldi at', voegt Cerling eraan toe. 'De grassoorten die T. gelada eet zijn veel voedzamer en hij heeft er dus ook minder van nodig'.

Het onderzoeksteam vergeleek de tanden van Paranthropus boisei ook met de tanden van andere grazers die rond die tijd leefden, zoals voorouders van zebra’s en nijlpaarden. Deze bleken ook voornamelijk grassen te eten. Nijlpaard, zebra en deze mensachtige streden dus samen om het aanwezige eten.

Kan het hoge percentage koolstof-13 dan niet veroorzaakt worden door het eten van grazende dieren? Sponheimer: ‘Het eten van grazers kan inderdaad bijdragen aan het koolstof-13 percentage in het tandglazuur. Alleen daar had hij de bouw helemaal niet voor, dus veel vlees zal hij niet gegeten hebben’.

En hoe komt het dan dat de twee neven P. robustus en P. boisei zo’n verschillend dieet hebben? Wellicht ligt dat aan de plek waar ze leefden. P. robustus populaties zaten in Zuid-Afrika en P. boisei populaties kwamen in Oost-Afrika terecht. P. robustus bleef bij zijn oude eetgewoontes, maar P. boisei ging zich richten op de grassoorten die volop aanwezig waren in de drassige gebieden waar hij leefde.

De kans dat het uitsterven van de Paranthropus familie iets met hun dieet te maken heeft, lijkt hierdoor weer groter. Maar misschien moet de verklaring wel heel ergens anders gezocht worden. Sponheimer in het persbericht: ‘Bijvoorbeeld in de concurrentie met de Homo familie, die steeds beter werd in het gebruiken van stenen en botten.’

Anne van Kessel

Thure Cerling e.a., Diet of Paranthropus boisei in the early Pleistocene of East Africa, PNAS, 3 mei 2011.

(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_96874756
13-05-2011

Hagedissoort zonder poten en ogen ontdekt

AMSTERDAM – Wetenschappers in Cambodja zijn gestuit op een nog onbekende hagedissoort zonder poten en ogen.

Het gaat om een ondergronds levende hagedis die waarschijnlijk in de loop van de evolutie zijn poten verloor om gemakkelijker door de aarde te kunnen glijden.



Het uiterlijk van het dier heeft veel weg van een slang, maar zijn tong is niet gespleten zoals bij slangen. Ook heeft het reptiel twee longen, terwijl slangen meestal maar één long hebben. Dit alles wijst er op dat het dier weldegelijk als een hagedis moet worden beschouwd, zo meldt BBC News.

Hazelworm

“Er zijn wel meer hagedissen zonder poten, zoals bijvoorbeeld de hazelworm”, verklaart onderzoeker Jenny Daltry van de organisatie Fauna & Flora International (FFI).

De bijzondere hagedis is ontdekt in het Cardamom-gebergte in Cambodja door de plaatselijke bioloog Neang Thy die ook is aangesloten bij het FFI. Samen met zijn collega’s deed hij er bijna een jaar over om vast te stellen dat het ging om een nog onbekende soort.

Uniek

“Ze moesten alle wetenschappelijk beschrijvingen van hagedissen controleren”, aldus Daltry.

Het is voor het eerst dat een inwoner van Cambodja een nieuwe diersoort heeft ontdekt en vervolgens ook al het wetenschappelijk bewijs zelf heeft verzameld. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Zootaxa.

Ogen

De hagedis is vernoemd naar de berg waarop hij is gevonden. Het reptiel heeft de Latijnse naam Dibamus dalaiensis gekregen. Die benaming kan worden vertaald als 'blinde Dalai Mountain hagedis'

De meest bijzondere eigenschap van de hagedis is zijn blindheid. “De meeste hagedissen zijn in staat om te knipperen met hun ogen, maar deze soort leeft voornamelijk onder de grond en heeft niet eens ogen”, aldus Daltry.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_97064743
20-05-2011

Groot brein ontstond in piepklein dier

190 miljoen jaar oude zoogdierschedels onthullen breinevolutie

Hoe zoogdieren aan zo’n groot en ingewikkeld brein komen was lang onduidelijk, maar Amerikaanse onderzoekers denken het raadsel nu te hebben opgelost. Vandaag schrijven ze in Science hoe ze onderzoek deden aan fossielen schedels van twee primitieve zoogdieren uit China.

Morganucodon en Hadrocodium, je had vast nog nooit van van ze gehoord. En dat terwijl het misschien verre voorouders van je zijn. Deze twee zoogdiersoorten leefden 190 miljoen jaar geleden naast de dinosauriërs. Waarschijnlijk hebben die ze niet veel gezien, want ze waren nogal klein. Morganucodon zag er met zijn spitse snuit en lengte van zo’n 10 centimeter een beetje uit als een muis en hij leefde overdag waarschijnlijk onder de grond. Hadrocodium was zo groot als een paperclip en woog waarschijnlijk nog geen twee gram. Met zijn vlijmscherpe tandjes joeg hij op insecten.

De twee zoogdierschedels helpen ons weer een stukje verder om de evolutie van het zoogdierbrein te achterhalen. Het brein zelf fossiliseert bijna nooit, dus wordt er gekeken naar de binnenkant van de schedel, de afdruk van het brein zeg maar. Dat kan met een CT-scan. De wetenschappers krijgen zo gedetailleerde beelden van de binnenkant van de schedel, die zelf intact blijft. Helaas worden er zelden zulke oude schedels van zoogdieren gevonden en bleef de evolutie van het zoogdierbrein hierdoor lang onduidelijk.

De CT-scans van Morganucodon toonden aan dat zijn neusholte opvallend groot was. Daarnaast was zijn brein naar verhouding bijna anderhalf keer groter dan het brein van zijn voorlopers, de cynodonten (zoogdierachtige reptielen). Vooral het gebied dat voor reuk zorgt en de kleine hersenen waren veel groter. Hierdoor ontwikkelde het diertje een beter reukvermogen en een verbeterde motoriek. Ook de schedel van de iets jongere Hadrocodium werd onder de loep genomen. CT beelden laten zien dat zijn brein naar verhouding nog eens anderhalf keer zo groot was als dat van Morganucodon. Ook hier waren de reukgebieden het sterkst vertegenwoordigd.

Het onderzoeksteam keek daarnaast of de ontwikkeling van lichaamshaar van invloed was op de hersengrootte. Hadrocodium had namelijk een vacht. Of Morganucodon er ook een had is niet zeker, maar de kans is groot, want eerder werden er fossiele stukken huid gevonden van een familielid, waarop duidelijk een vacht te zien is. De vacht werkte bij de prehistorische zoogdiertjes waarschijnlijk als een soort voelsprieten, door de vele receptoren die erin zaten. Zo konden ze bijvoorbeeld spleten in de grond vermijden. De onderzoekers denken dat de gevoeligheid van de vacht de verdere evolutionaire ontwikkeling van de neocortex versnelde, dat is de buitenste laag van de hersenschors die bij zoogdieren voor onder andere de waarneming van de omgeving zorgt.

De eerste zoogdieren moesten het dus vooral van hun reuk hebben, het gehoor en zicht verbeterden zich pas veel later in de evolutie. Bij sommige zoogdieren maakte het reuksysteem plaats voor andere manieren om de omgeving waar te nemen, zoals het sonarsysteem van walvissen en vleermuizen. Hoe die ontstonden willen de onderzoekers ook wel weten. Gelukkig zijn die schedels iets makkelijker te vinden.

Anne van Kessel

Tomothy B. Rowe, Thomas E. Macrini, Zhe-Xi Luo, Fossil evidence on Origin of the Mammalian Brain, Science, 20 mei 2011

R. Glenn Northcutt, Evolving large and Complex Brains, Science, 20 mei 2011.

(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_97064974
19-05-2011

Vecht-evolutie

'Mens is rechtop gaan lopen om te knokken'

De mens is rechtop gaan lopen om beter te kunnen vechten. Dat denkt David Carrier van de universiteit van Texas tenminste. Maar er zijn al zoveel verschillende ideeen over het rechtoplopen geweest. Heeft hij het eindelijk bij het juiste eind?

Op handen en voeten vecht je minder goed dan als je op je benen staat. Dat is logisch: je hoeft immers niet meer te steunen op je ene arm om met je andere arm uit te halen. Bovendien kan je je hele lichaam in de strijd gooien, in plaats van alleen maar je schouders. Maar is goed kunnen vechten de oorspronkelijke reden dat onze voorouders rechtop gingen lopen? Wel volgens David Carrier, die deze weet in PLoS ONE vertelt over zijn onderzoek naar vechten en evolutie.

Seksueel voordeel
Er zijn volgens Carrier twee redenen om aan te nemen dat vechten de reden is om rechtop te gaan lopen: ten eerste de intense seksuele selectie bij aapachtigen in de natuur. Bij deze selectie komt veel agressie kijken. Bonobo-apen gaan helemaal los als ze strijden om een vrouwtje: ze krabben, slaan, schoppen en bijten elkaar, alles om de gunst van het beoogde wijfje te komen. Ten tweede is er bij bijna alle aapachtigen hetzelfde gedrag te zien bij agressie: ze gaan over op twee poten in plaats van vier. Of ze nou op hun borst gaan kloppen of daadwerkelijk aanvallen, veel van het agressieve gedrag heeft te maken met op twee poten staan. En als mensen constant in een seksuele strijd zijn, is het begrijpelijk dat ze uiteindelijk permanent op twee benen overgingen.

Vechten voor onderzoek
Om de theorie kracht bij te zetten, heeft Carrier een onderzoek gedaan: hij liet proefpersonen eerst slaan vanuit een vier-benen-positie, op handen en voeten. Ze sloegen tegen een boksbal aan die de kracht van de slag mat. Daarna mochten de proefpersonen nog een keer slaan, maar nu terwijl ze stonden. Het bleek dat er gemiddeld 54 procent harder werd geslagen bij rechtopstand, en de energie van een vuistslag naar beneden was tweehonderd procent hoger dan die van een vuistslag omhoog. En als je op twee benen staat, kan je makkelijker naar beneden slaan en je prooi alsnog raken. Hoe hoger je bent, hoe harder je omlaag kunt slaan.

Maar ligt vechten nou echt ten grondslag aan onze evolutie tot tweebenigen? Is de mens echt uit zo'n agressieve motivatie voortgekomen? John de Vos, antropopaleontoloog bij NCB Naturalis, denkt van niet. 'Er zijn in de loop van de tijd al zo veel theorieën over het rechtopgaan van de mensen geweest. Ze wilden over het gras kijken, ze gingen omhoog om werktuigen te kunnen maken, enzovoort. Maar al die ideeen gaan nogal antropocentrisch: ze gaan allemaal uit van de mens, in plaats van het dier. En dat doet deze theorie ook'.

Gebogen benen
De Vos heeft een alternatieve theorie die meer van de biologie uitgaat. 'Je ziet bij alle dieren die van het bos naar de steppe vertrekken iets gebeuren: ze strekken hun benen als ze in de open lucht komen. Kijk maar naar het oerpaard, dat heeft gebogen beentjes. Terwijl ons moderne paard met gestrekte benen staat. Bij de miereneter zie je net zoiets. Volgens mij moet je de rechtopgang van mensen ook meer biologisch bekijken. Zij kwamen uit het bos, en ze begonnen hun benen te strekken. Maar omdat zij op hun knokkels liepen (op dezelfde manier als gorilla's nu nog doen), konden ze hun voorpoten niet strekken. En als je dan alleen je achterpoten strekt, ga je vanzelf rechtop lopen.'

De Vos vindt dus dat het model van Carrier te veel op de mens zelf gericht is. 'Ik heb niks met het model, ik geloof niet dat vechten echt de reden kan zijn dat mensen rechtop zijn gaan lopen. Daarvoor is het een te klein deel van de evolutie.' Maar Carrier ziet juist bij alle dieren dat gevechten op twee poten worden uitgevochten. Bij katten, leeuwen, beren, apen en zelfs paarden. Voor hem is dat een aanwijzing dat vechten diep in de natuur van alle levende wezens zit. Maar of het DE reden is dat mensen rechtop gingen lopen? Waarschijnlijk zullen we er nooit achter komen; het blijft gokken waarom wij, heel lang terug, de beslissing maakten rechtop te gaan lopen.

Marc Seijlhouwer

David Carrier - 'The advantage of Standing Up to Fight and the Evolution of Habitual Bipedalism in Hominins', PLoS ONE, 18 mei 2011

(Noorderlicht)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zondag 29 mei 2011 @ 12:00:12 #58
61891 zakjapannertje
rijksmonument
pi_97451309
quote:
Trage levensstijl heeft invloed op lengte van de nek
vrijdag 20 mei 2011 om 05u14

Luiaarden en zeekoeien hebben een ander type nek dan de meeste zoogdieren.

Het is een klassieker uit de evolutiebiologie: giraffen hebben wel een véél langere nek dan andere dieren, maar ze hebben maar evenveel nekwervels als het doorsnee zoogdier, namelijk zeven. Wij hebben dus evenveel nekwervels als de giraf of, om maar iets te zeggen, de mol die ogenschijnlijk geen nek heeft. Bij de giraf is elke individuele wervel natuurlijk wel een stuk langer dan bij ons.

Een afwijkend aantal nekwervels bij zoogdieren is dikwijls geassocieerd met fysieke en andere problemen, wat vreemd is, want bij vogels en reptielen, bijvoorbeeld, kan het aantal nekwervels binnen een soort zelfs van individu tot individu verschillen.

Toch zijn er, zoals altijd en overal, uitzonderingen op de regel. Het vakblad EvoDevo meldt dat onderzoek aangetoond heeft dat bij luiaarden het aantal nekwervels kan variëren tussen vijf en negen. Eenzelfde verschijnsel werd vastgesteld in de zeekoefamilie.

Nader onderzoek heeft uitgewezen dat er heel wat skeletveranderingen met deze aanpassing gepaard kunnen gaan, en dat die voor een groot deel toegeschreven kunnen worden aan wijzigingen in genen die fundamenteel zijn in het sturen van de embryonale ontwikkeling. De veranderingen in het aantal nekwervels konden ook aan een uiteenlopend aantal herschikkingen van beenderstructuren gekoppeld worden – er was dus niet één vastliggend patroon.

Onderzoekers gaan ervan uit dat in beide onderzochte families de trage levensstijl mee verantwoordelijk is geweest voor het openen van de mogelijkheid om wat te spelen met het aantal nekwervels. Want veranderingen in neklengte zouden in hun geval weinig fysieke ongemakken veroorzaken. (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195015355667.htm
pi_97925940
08-06-2011

'Rechtop lopende mensaap evolueerde mogelijk in Georgië'

De eerste rechtop lopende mensachtigen kwamen mogelijk niet uit Afrika maar uit Azië. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers
.
Onderzoekers van de Universiteit van Noord-Texas hebben 1,85 tot 1,77 miljoen jaar oude skeletten van de soort Homo erectus gevonden in de Georgische plaats Dmanisi.



Deze mensensoort wordt beschouwd als de eerste rechtop lopende voorouder van de moderne mens.

De resten uit Georgië zijn even oud of zelfs iets ouder dan de skeletten van de Homo erectus die in Afrika zijn gevonden. De ontdekking suggereert dan ook dat de soort mogelijk niet in Afrika is geëvolueerd, maar in Azië, zo meldt Wired News.

Stenen voorwerpen

Volgens hoofdonderzoeker Reid Ferring was de populatie in Dmanski niet van tijdelijke aarde, maar erg stabiel. Dat zou blijken uit stenen voorwerpen die in de buurt van de skeletten zijn gevonden.

Ferring vermoedt dat de Homo Erectus uiteindelijk vanuit Azië naar Afrika is getrokken. “Dmanisi was waarschijnlijk zeker 80.000 jaar lang bewoond door deze mensensoort”, verklaart de wetenschapper op ScienceNews.org. “Het ging om een behoorlijke populatie die ook erg mobiel was.”

Zijtak

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.

De conclusies worden echter niet door iedereen gedeeld. Sommige wetenschappers zijn van mening dat de populatie in Dmanisi een zijtak vormde van de Afrikaanse Homo erectus, die zich snel na de evolutie van de soort afsplitste.

De beenderen zouden in dat geval alleen bewijzen dat de rechtop lopende mens al heel vroeg erg mobiel was en vanuit Afrika naar Azië trok.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_97970220
09-06-2011

'Van kip een dino maken'



Amerikaanse wetenschapper Jack Horner probeert een dinosaurusje terug te fokken door rudimentaire genen te activeren bij moderne kippen.

Zo is het volgens hem mogelijk tanden, staarten en zelfs handjes te laten groeien bij een kip-o-saurus.

Horner heeft vele fossiele dinosaurussen gevonden waarin ook vlees en bloedvaten versteend bewaard zijn gebleven, maar nooit vond hij daarin compleet DNA.

In 1993 vond zijn team een prachtig geconserveerd skelet van een T-rex waarin ze resten van bloedcellen aantroffen. Het enige wat ze daarin konden aantonen, zijn resten van hemoglobine, de stof die ook in menselijk bloed zuurstof verspreid door het lichaam.

Aan de botstructuren konden ze ook bepaalde overeenkomsten met moderne kippen aanwijzen.

"Een kip is al een dinosaurus," zegt Horner. "We schalen ze in bij dezelfde categorie als uitgestorven dino's. Sommige kippen worden nu al geboren met een genetische afwijking die tandengroei veroorzaakt. Dat komt doordat de genen van de voorouders nog steeds aanwezig zijn, alleen niet actief."

Op dezelfde manier zou het gen gestopt kunnen worden dat in het kippenembryo de oude dinosauruspoten laat samengroeien tot een vleugel. Waarom wil Horner dit allemaal?

"Vooral om kinderen te onderwijzen over de werking van de evolutie."

(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 10 juni 2011 @ 09:02:55 #61
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_97970266
De dino heeft zijn evolutionaire kans gehad, geen reden die terug te fokken.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_97982745
Het lijkt me een goed idee om hiermee te experimenteren ergens op een afgelegen eiland en er een soort van pretpark van maken.
pi_98146702
quote:
0s.gif Op vrijdag 10 juni 2011 15:04 schreef Robus het volgende:
Het lijkt me een goed idee om hiermee te experimenteren ergens op een afgelegen eiland en er een soort van pretpark van maken.
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98146709
13-06-2011

'Mens evolueert langzamer dan gedacht'

Amerikaanse wetenschappers hebben berekend dat de menselijke evolutie waarschijnlijk langzamer gaat dan tot nu toe werd aangenomen.

Als twee mensen een kind verwekken, bevat het DNA van deze baby gemiddeld zestig nieuwe genmutaties.

Daarmee muteren menselijke genen veel minder snel dan tot nu toe werd aangenomen. Wetenschappers gingen er vanuit dat mensen bij hun geboorte ongeveer 100 tot 200 mutaties zouden vertonen in hun DNA.



“In principe kun je zeggen dat de evolutie van de mens zich voltrekt op een derde van de snelheid die we in gedachten hadden”, verklaart onderzoeker Philip Awadalla tegen persbureau AFP.

Families

De studie werd verricht door wetenschappers van de Universiteit van Montreal en de Universiteit van Boston. De onderzoekers kwamen tot hun conclusies door de genen te analyseren van twee families die bestonden uit twee ouders en een kind.

In het DNA van de kinderen zochten ze naar genmutaties die niet voorkwamen bij hun ouders. Mutaties die vermoedelijk tijdens het leven van de kinderen waren opgetreden werden niet meegerekend.

Verrassing

De genetische mutaties werden bij de kinderen net zo vaak gevonden in het erfelijk materiaal dat afkomstig was van hun moeder als in de genen die ze hadden geërfd van hun vader, zo meldt nieuwssite Medical Xpress.

Ook die vondst is verrassend. Tot nu toe namen wetenschappers aan dat vooral de erfelijke inbreng van de vader tot mutaties zou leiden, omdat erfelijk materiaal bij de productie van sperma vaker wordt gekopieerd dan bij de productie van eicellen.

Kritiek

Veel wetenschappers hebben kritiek op de studie, omdat er slechts genmutaties van twee families in kaart zijn gebracht. Toch zijn de resultaten gepubliceerd in het toonaangevende wetenschappelijk tijdschrift Nature Genetics.

Als de conclusies uit het onderzoek op grote schaal worden bevestigd, hebben ze namelijk grote consequenties voor bestaande theorieën over evolutie. Mutaties zorgen voor genetische variatie en spelen daarom een belangrijke rol bij de evolutie van levende wezens.

Mensachtigen

Op basis van het gemiddeld aantal genmutaties per generatie wordt bijvoorbeeld berekend hoe lang de aapachtige mensachtigen er over hebben gedaan om te evolueren tot de Homo sapiens. Als de nieuwe onderzoeksresultaten kloppen, zijn de huidige berekeningen waarschijnlijk niet correct.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98282751
16-06-2011

'Menselijk lichaam gekrompen door landbouw'

De uitvinding van landbouw heeft er mogelijk voor gezorgd dat de gemiddelde lichaamsgrootte van mensen is afgenomen. Dat beweren Britse wetenschappers.


Foto: Getty Images

Het gemiddelde lichaamsgewicht van mensen op basis van hun botten en schedel is in de afgelopen 10.000 jaar afgenomen van 80 tot 85 kilo naar 70 tot 75 kilo.

Ook het gemiddelde hersenvolume is gekrompen van ongeveer 1500 kubieke centimeter naar 1350 kubieke centimeter.

Volgens onderzoekster Marta Lahr van de Universiteit van Cambridge kan de afname van lichaamsgewicht worden gekoppeld aan het verdwijnen van de jager-verzamelaar leefstijl en het ontstaan van landbouw. Dat meldt nieuwssite Physorg.com.

Fossielen

De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door de structuur en het gewicht te bestuderen van menselijke fossielen uit de afgelopen 200.000 jaar. De afname van het gemiddeld gewicht van skeletten bleek ongeveer gelijk te lopen met de opkomst van landbouw, ongeveer 9000 jaar geleden.

Volgens Lahr is afname van lichaamsgrootte een logisch gevolg van landbouw. Het verbouwen van gewassen leidde tot een overvloed aan bepaalde soorten voedsel, maar bracht volgens de onderzoekster ook tekorten aan vitaminen en mineralen met zich mee.

Zo gingen mensen in China bijvoorbeeld veel rijst eten, een voedselsoort die maar weinig vitamine B bevat. Deze voedingsstof is essentieel voor groei.

Efficiënter

De opkomst van landbouw kan het krimpen van het menselijk brein echter niet verklaren. Volgens Lahr heeft de evolutie van het menselijk lichaam er simpelweg voor gezorgd dat onze hersenen efficiënter zijn gaan werken en minder energie verbruiken. Daardoor is het formaat waarschijnlijk iets afgenomen.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98400954
17-06-2011

'Kruising met Neanderthalers hielp menselijke evolutie'

De seksuele contacten tussen mensen en Neanderthalers waren waarschijnlijk zeer gunstig voor de menselijke evolutie. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers vastgesteld.


Foto: ANP

De eerste moderne mensen die buiten Afrika leefden, pikten door hun seksuele contacten met Neanderthalers waarschijnlijk antigenen op, die hun nageslacht beschermden tegen ziektes op andere continenten.

De kruising zorgde er daardoor in zekere zin voor dat mensen zich gemakkelijker over de planeet konden verspreiden. Dat meldt het Britse tijdschrift New Scientist op basis van een onderzoek aan de Universiteit van Stanford.

Immuunsysteem

Met name een aantal allellen binnen de zogenaamde Humaan Leukocyten Antigenen (HLA) – een groep van 200 genen die essentieel is voor het menselijke immuunsysteem - zijn waarschijnlijk afkomstig van Neanderthalers.

Hoofdonderzoeker Peter Parham kwam tot zijn bevindingen door de HLA-genen van mensen uit verschillende werelddelen te vergelijken met genen van Neanderthalers.

Hij vond bij dat onderzoek bewijs voor de theorie dat de eerste moderne mensen veel genen hebben opgepikt van Neanderthalers. Zijn bevindingen heeft hij gepresenteerd op een bijeenkomst van de Royal Society in Londen.

Essentieel

Volgens Parham waren de Neanderthaler-genen essentieel voor de succesvolle verspreiding van moderne mensen over de wereld, omdat veel van hun oorspronkelijke genen alleen beschermden tegen ziektes die in Afrika voorkwamen.

Neanderthalers leefden al vele jaren succesvol buiten Afrika toen ze in aanraking kwamen met moderne mensen.

Genoom

Het belang van Neanderthaler-genen bij bescherming tegen ziektes komt ook tot uiting in het genoom van moderne mensen.

Over het geheel genomen is slechts zes procent het menselijk genoom afkomstig van Neanderthalers. Binnen de HLA-genen is het aandeel van Neanderthaler-genen echter veel groter.

Dit wijst er op dat de eerste mensen die buiten Afrika leefden deze genen nodig hadden om te overleven.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98431914
quote:
Sexy én efficiënt
zondag 19 juni 2011 om 12u08
De mooist gekleurde sijsjes zijn ook de meest efficiënte in het vinden van voedsel.

Sommige individuen hebben het allemaal – tot spijt en nijd van minder gelukkigen. Dat geldt overigens niet alleen voor mensen, maar ook in de vogelwereld.

Het vakblad Biology Letters heeft het voedingsgedrag van mannelijke sijsjes – diertjes die vooral in koudere winters ook bij ons voorkomen – geanalyseerd in functie van de kwaliteiten van hun vederkleed.

Het was al bekend dat vrouwelijke sijsjes vooral vallen voor mannetjes met een opvallend lange gele streep in hun vleugels. Wat erop wees dat die streep een signaal zou kunnen zijn voor de kwaliteit van een mannetje, anders zouden vrouwtjes niet de moeite doen er een evaluatiecomponent van te maken.

Voedingsexperiment
De mogelijkheid werd onderzocht in een experiment waarin mannelijke sijsjes een moeilijke voedingsopdracht moesten vervullen, namelijk het plukken van zaadjes uit denneappels die afgeschermd werden met tandenstokers. De resultaten van het experiment waren ondubbelzinnig: sijsjes met een langere vleugelstreep leerden sneller hoe ze dat probleem moesten oplossen dan andere. Met andere woorden, ze kunnen worden beschouwd als betere vaders voor het kroost van een vrouwtje.

Noch de lengte van de streep, noch het succes in voedingsgedrag had te maken met factoren als leeftijd of ervaring. Sexier mannetjes zijn gewoon beter dan andere. Jammer genoeg is dat in de mensenwereld niet altijd even ondubbelzinnig. (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195039095274.htm
pi_98498209
21-06-2011

Verwoede strijd rond ‘Homo’ habilis Homo habilis?

Dat is de ‘handige mens’: één van de oudst bekende vertegenwoordigers van het geslacht Homo, waar ook wij toe behoren. Maar is de habilis eigenlijk wel een echte Homo? Of toch niet?


Een reconstructie van Homo habilis. Afbeelding: © Creative Commons

De ‘handige mens’, ook wel bekend als Homo habilis staat bij veel wetenschappers te boek als de eerste soort uit ons eigen Homo-geslacht. De mens behoort namelijk tot de soort Homo sapiens.

De handige mens was een cruciale voorouder van ons, maar nieuw onderzoek lijkt wederom uit te wijzen dat habilis helemaal geen echte mensensoort was. Althans, volgens een deel van onderzoekers. Wat is er aan de hand met dit oermens?

Toen Homo habilis in 1959 ontdekt werd in Tanzania door Mary en Louis Leakey, werden de resten van de schedel, tanden, handen en voeten zonder meer toegeschreven aan een nieuwe soort van het Homo-geslacht. De ‘handige mens’ werd de soort genoemd, naar de stenen werktuigen die bij de overblijfselen gevonden werden. Later werden nog meer individuen gevonden. De soort bleek geleefd te hebben van 2,6-1,6 miljoen jaar geleden.


Een afgietsel van een gedeelte van de schedel van Homo habilis. Dit individu werd in 1968 gevonden in Tanzania. Afbeelding: © Adiël Klompmaker

Geen twijfel
Destijds was er weinig twijfel over dat het om een echte Homo ging. De herseninhoud was immers 650 cm3, behoorlijk dichtbij de 700-800 cm3 wat toen karakteristiek was voor soorten van het geslacht Homo.

Later bleek dat het zelfs binnen de grenzen van Homo viel, toen sommige individuen van Homo erectus een herseninhoud van 600-700 cm3 lieten zien. Geen problemen dus, zeker omdat de voorloper van het geslacht Homo, Australopithecus, slechts een herseninhoud van zo’n 400-500 cm3 had.

Ook de handen en voeten hadden kenmerken van een individu dat rechtop liep, ook een eigenschap van Homo. Verdere overeenkomstige kenmerken in het gebit en de schedel zorgden er ten slotte voor dat op plaatsing van de soort in het Homo-geslacht niets aan te merken was. Tot in de laatste tien jaar…

Toch twijfel
Wetenschappers keken eens goed naar de tanden van Homo habilis, en wat bleek? Ze groeien zeer snel, net zoals bij mensapen zoals bijvoorbeeld Australopithecus. Bovendien wezen sommige studies uit dat de armen veel gebruikt werden om in bomen te klimmen. Dat is wat anders dan rechtop lopen op de bodem zoals Homo’s deden.

Afgelopen week kwam er nog een argument bij waarom habilis geen Homo zou zijn. Microscopische groefjes in de tanden laten zien dat de handige mens een ongevarieerd dieet had bestaande uit slechts bladeren en fruit. Net zoals een andere mensaap (Paranthropus boisei), en duidelijk anders dan Homo erectus, die juist een gevarieerd dieet had met onder meer noten, zaden en vlees.


Kiezen van Homo habilis, gevonden in Zuid-Afrika. Afbeelding: © Didier Descouens

.Tijd om Homo habilis in het geslacht Australopithecus te plaatsen? Dat ligt eraan welke kenmerken de wetenschappelijke gemeenschap belangrijker vindt. Dieet, herseninhoud, of toch het rechtop lopen. Hiervoor moeten keuzes gemaakt worden, die per wetenschapper vaak verschillen. Vandaar dat er vaak sprake is van een zekere ‘strijd’ binnen de wetenschap. Nieuwe bewijzen kunnen de keuze doen omslaan naar Australopithecus, of toch weer naar Homo.

Bron
•Gibbons, A. Who Was Homo habilis—And Was It Really Homo? Science 332 (2011) 1370-1371.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98708974
25-06-2011

Snelle evolutie kan soorten helpen overleven

Bakkersgist heeft 50 tot 100 generaties nodig om zich aan te passen aan een dodelijke milieuverandering. Een dergelijke 'snelle evolutie' zou ook bij grotere organismen mogelijk zijn.


Foto: Thinkstock

Dat concluderen Canadese biologen op basis van onderzoek.

In een laboratoriumexperiment hebben zij geprobeerd de hoogste evolutiesnelheid te vinden van bakkersgist, een organisme waarvan het DNA goed bekend is en dat zich bovendien in slechts uren kan voortplanten.

Bij maar liefst 2000 verschillende gistpopulaties bootsten de onderzoekers milieuverontreiniging na door geleidelijk de concentratie zout op te voeren naar een voor gistcellen dodelijke waarde.

Ideale omstandigheden

Wanneer de verdere omstandigheden ideaal waren, kon natuurlijke selectie het organisme verrassend snel te hulp schieten, zo schrijven ze in hun publicatie in Science.

Het was daarbij van belang dat de concentratie zout zo geleidelijk mogelijk werd toegevoegd. Daarnaast was enig contact met andere populaties goed voor de overlevingskansen, maar veel uitwisseling juist slecht.

Onder ideale omstandigheden kon een gistpopulatie mee-evolueren met de toename van zout tot deze na 50 tot 100 generaties een concentratie had bereikt die voorafgaand aan het experiment nog dodelijk zou zijn geweest.

Bedreigde diersoorten

De onderzoekers denken dat ook grotere organismen zich in theorie binnen een vergelijkbaar aantal generaties zouden moeten kunnen aanpassen. “Of het nu om een gistcel of om een zoogdier gaat, de algemene processen zijn hetzelfde”, zo stelt bioloog Andrew Gonzalez.

“We kunnen het experiment niet met een panda of een eland uitvoeren, omdat de benodigde tijd om hun evolutie te bestuderen meerdere eeuwen in beslag zou nemen.”

Massa-extinctie

Ecologen waarschuwen dat de biodiversiteit op aarde sterk onder druk staat en dat zowel in de oceanen als op land nog in deze eeuw een massale uitstervingsgolf dreigt, veroorzaakt door een samenspel van ontbossing, overbevissing, klimaatverandering, vervuiling en oceaanverzuring.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98947493
quote:
Er wordt aan bijen gesleuteld om ze gezonder te maken
zaterdag 02 juli 2011 om 10u16

De mens wilde een handelbare bij, die een maximum aan honing produceert met een minimum aan inspanning, van zowel mens als bij. En dat wreekt zich nu.

De honingbij is waarschijnlijk het belangrijkste insect voor de wereldeconomie, want ze verzorgt de voortplanting van de gewassen in een groot deel van de fruit- en tuinbouwsector. Maar ook de honingbij is onder druk van de mens gekomen, niet in het minst omdat ze in de loop der tijden zo uitgeselecteerd is geraakt dat ze veel van haar genetische diversiteit verloren is. De mens wilde een handelbare bij, die een maximum aan honing produceert met een minimum aan inspanning, van zowel mens als bij. Dat mocht ten koste gaan van wat veelzijdigheid.

Genetische verarming is zelden een recept voor groot succes, zodat de bijenbevolking in grote delen van de wereld zware klappen krijgt, zowel als gevolg van verarming van haar leefmilieu, als omdat ze onderhevig is aan aanvallen van vele parasieten. De varroamijt is een diertje dat een zware tol aan bijen eist, onder meer door de schadelijke virussen die ze verspreidt.

Vier jaar geleden brachten wetenschappers het genoom van de bij in kaart. Nu zijn ze, volgens het wetenschappelijke topvakblad Nature, naarstig op zoek naar de genen in het bijengenoom die de diertjes weerstand tegen de vele parasieten bieden. Want het is duidelijk dat niet alle bijenvolkjes even kwetsbaar zijn. De ultieme bedoeling van de onderzoekers zou het genetisch opkrikken van de bijenweerstand zijn.

Een paradoxale situatie: wat de bijen mogelijk aan weerstand verloren zijn door eeuwenlange kunstmatige selectie door de mens, zou er binnen afzienbare tijd met genetische manipulatie weer bijgestoken worden. Zo blijven we natuurlijk bezig. Maar als het de overleving van de honingbij in de hand kan werken. (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195051747529.htm
pi_99101470
05-07-2011

Zeven jaar en al borsten

De link tussen armoede en vervroegde puberteit bij meisjes

Uit onderzoek blijkt dat de leeftijd waarop meisjes in de puberteit komen de afgelopen decennia steeds is gedaald. Arts en hoogleraar Frank Biro en zijn collega’s ontdekten dat van alle meisjes in New York, Cincinnati en San Francisco bijna 15 procent met zeven jaar oud al borsten heeft. En dat is ten opzichte van 1997 een flinke stijging. Een factor waarvan wetenschappers denken dat deze een grote rol speelt, is armoede.

Mijn eerste menstruatie vierde ik op de fiets. Ik was elf jaar en samen met mijn klasgenoten voor een schoolreis op weg van Bellingwolde naar Gasselte, een tocht van meer dan veertig kilometer door stromende regen en tegenwind. Van elke dertig trappen had ik er tien buikkramp, en aangezien de vleugeltjes nog niet waren uitgevonden, schoof mijn maandverband voortdurend heen en weer in mijn onderbroek, zodat ik elke tien minuten op mijn trappers moest gaan staan om de zaak recht te leggen (er is geen manier om dit discreet te doen).

Halverwege stopten we bij een stel bosjes voor een plaspauze, waarop ik me genoodzaakt zag om ten overstaan van mijn hele klas een maandverbandje in mintgroen plastic in mijn mouw te moffelen, en me richting een struik te begeven om de boel te wisselen. Jazeker, mijn moeder had de dag daarvoor taart gekocht en me trots vertelt dat ik nu geen meisje meer was maar een vrouw, maar van mij had dat vrouw-zijn best nog een paar jaar op zich mogen laten wachten.


Bijna 15 procent van de meisjes uit New York, Cincinnati en San Francisco heeft als ze zeven jaar oud is al borsten.

Maar genoeg gezeurd. Het kan namelijk best zijn dat ik – was ik twintig jaar later geboren – nog eerder mijn vrouwelijkheid had moeten ‘omhelzen’. Want uit onderzoek blijkt dat de leeftijd waarop meisjes in de puberteit komen de afgelopen decennia steeds is gedaald.

Deze zomer lieten Frank Biro (arts en hoogleraar aan de University of Cincinnati) en zijn collega’s weten dat van alle meisjes in New York, Cincinnati en San Francisco bijna 15 procent als ze zeven jaar oud is al borsten heeft. En dat is ten opzichte van 1997 een flinke stijging, aldus de wetenschappers.

Ik schrok daar wel even van. Een meisje van zeven was twee jaar daarvoor tenslotte nog een kleuter. Bij ‘zeven jaar oud’ stel ik me dus boomhutten en kapotte knieën van het rolschaatsen voor, geen beha’s. Toch zijn de resultaten van Biro & co wetenschappelijk gezien geen verrassing. De leeftijd waarop meiden voor het eerst borsten krijgen en menstrueren daalt in de hele westerse wereld namelijk al een hele tijd. Neem bijvoorbeeld de Nederlandse meisjes: werden ze begin jaren ’60 gemiddeld gezien ongesteld als ze bijna veertien waren, ondertussen begint het feest rond de dertien. De grote vraag is natuurlijk: wat is de oorzaak van die daling?

Armoede heeft biologische gevolgen
Een factor waarvan wetenschappers denken dat hij een grote rol speelt, is armoede. Of beter gezegd, de relatieve armoede waarin westerse mensen in slechte wijken – waar het hen ontbreekt aan meer dan een minimuminkomen, een goede opleiding, status of glansrijke carrièrevooruitzichten – in verkeren.

Het aantal mensen dat in armoede leeft, neemt elk jaar toe; zowel in de VS als in Europa. Voor een deel komt dat door de economische crisis, maar de trend bestaat al veel langer dan dat. In de VS groeit het verschil tussen de hoogste en laagste inkomens al sinds het einde van de jaren zestig. En hoogleraar Jan Latten voorspelde vijf jaar geleden al dat de kloof tussen arm en rijk in Nederland in de toekomst alleen maar zou blijven groeien.

Het zijn de jongemeiden die aan de ‘verkeerde’ kant van de kloof opgroeien, bij wie een combinatie van omgevingskenmerken en biologische mechanismen de leeftijd waarop hun lijf hen klaar vindt voor borsten en menstruatie het meest vervroegd. Dat blijkt ook uit het onderzoek van Biro en collega’s. De meisjes uit New York kwamen uit de arme buurt Harlem. Van hen hadden in totaal 15,2 procent op hun zevende al borsten. In San Francisco, waar de meisjes uit de welgestelde Bay Area kwamen, lag dat percentage lager, op 11,3 procent.


Obese meisjes krijgen jonger borsten. In arme gezinnen komt meer obesitas voor.
Obesitas en vervuiling als link

Een van de kenmerken die armoede en vroege puberteit aan elkaar linken, is obesitas. “Een hoger BMI drijft de leeftijd naar beneden”, aldus Biro. Hele dikke meisjes hebben meer vetcellen in hun lijf die hormonen uitscheidden, en die hormonen kunnen de puberteit vroegtijdig ‘aanzetten’.

Natuurlijk treffen wetenschappers de link tussen gewicht en de eerste menstruatie of borstvorming ook onafhankelijk van inkomen of sociaal-economische status aan. Dat betekent dat ook welgestelde meisjes met een flink gewicht soms ‘meedoen’ in de trend om steeds vroeger te puberen. Maar het is ook een feit dat obesitas onder arme kinderen veel meer voorkomt dan onder rijke kinderen van hoogopgeleide ouders, en dus komt de trend daar veel duidelijker naar voren.

Een tweede factor is vervuiling. Ook hier kunnen welvarende jongemeiden natuurlijk mee in aanraking komen, maar – aldus Biro: “In de binnensteden (waar in de VS de armere mensen wonen) vinden we normaal gesproken meer vervuiling.” Dat is op zichzelf natuurlijk al vervelend genoeg, maar echt verontrustend wordt het als we ons beseffen dat een deel van die vervuiling bestaat uit ftalaten. Dit zijn chemicaliën die gebruikt worden als weekmakers zodat je plastic lekker flexibel blijft, maar die ook erg verwant zijn aan het vrouwelijke geslachtshormoon oestrogeen. Daarom verdenken sommige wetenschappers de weekmakers ervan dat ze met het hormoonsysteem van ongeboren baby’s of – volgens Biro – van jonge meisjes rommelen.

Leef snel, sterf jong
En dan is er nog de invloed van armoede zelf op ons ‘biologische programma’. Daniel Nettle, onderzoeker aan Newcastle University, legde de gegevens van achtduizend Britse families naast elkaar en ontdekte dat de meiden die opgroeiden in achterstandswijken, eerder kinderen kregen dan hun rijkere leeftijdsgenoten (die link bestaat trouwens in Nederland ook: hoe lager de sociaal-economische status, hoe groter de kans op een tienerzwangerschap).

Nettle linkt dat verschil aan het verschil in gezonde levensjaren: de meest achtergestelde Britten hebben bij hun geboorte maar vijftig fitte jaren voor de boeg. Geen wonder, zegt Nettle, dat de vrouwen vroeg kinderen krijgen. Dat zie je bij dieren ook: als de omstandigheden zwaar zijn en de levensverwachting kort, reageren ze daarop door eerder in hun leven hun eerste nest jongen te werpen. Het is een evolutionair mechanisme, om te zorgen dat je je genen doorgeeft voordat het te laat is.


Meiden die opgroeien in achterstandswijken, krijgen eerder kinderen dan hun rijkere leeftijdsgenoten.

“Een interessante theorie”, vindt Biro. En ook andere wetenschappers vallen Nettle bij. Professor Jay Belsky, van de University of London, vertelt me dat hij al een tijd denkt dat vroege levenservaringen van invloed zijn op het moment dat je puberteit begint. “Ik ben zeker van mening dat de vroegere aanvang van de puberteit in meisjes in economisch achtergestelde gebieden een biologische manier is om de meisjes in staat te stellen vroeg moeder te worden”, zegt hij.

Andere levenservaringen waar arme meiden meer mee te maken krijgen dan rijke versterken dit ‘vroege puberteitseffect’. Een afwezige vader bijvoorbeeld, of – zoals Belsky zelf onderzocht – een ruwe en liefdeloze behandeling door de moeder. Zulke ervaringen zorgen ervoor dat een kind zich niet veilig hecht, waardoor het anders op stress reageert. Voor hun lichaam is dit een teken – net zoals de korte levensverwachting een teken is – om ‘voort te maken’.

Daarnaast is er een verband tussen de leeftijd waarop de moeder voor het eerst menstrueerde, en de leeftijd waarop haar dochter voor het eerst ongesteld wordt. Vroeg in de puberteit komen zit voor een deel in de familie. Armoede trouwens ook: een van de beste voorspellers van iemands inkomen en opleidingsniveau zijn het salaris en de opleiding van zijn of haar ouders. Volgens Belsky gaat het hier niet om nature versus nurture, maar is het eerder zo dat die twee elkaar kunnen versterken. “Niet iedereen is even gevoelig voor omgevingsfactoren zoals de invloed van opvoeding. Armoede kan om genetische redenen op de een meer invloed hebben dan op de ander.”

Meer risico op borstkanker
Hoewel armoede en vroeg in de puberteit komen dus sterk met elkaar te maken hebben, zijn niet alle meisjes even vatbaar voor de invloed van hun slechtere omstandigheden. En dat is maar goed ook, want op jonge leeftijd al menstrueren en borsten krijgen is niet alleen maar ongemakkelijk, het brengt ook risico’s met zich mee.

Hoe eerder een meisje in de puberteit komt, hoe eerder haar lijf begint met het aanmaken van oestrogeen. In haar leven wordt ze daardoor langer blootgesteld aan meer van dit hormoon, wat de kans dat ze borstkanker krijgt verhoogt. Suzanna Conzen van de University of Chicago ontdekte dat arme vrouwen ook nog eens een veel grotere kans hebben om aan borstkanker dood te gaan, dan rijke vrouwen.


In Chicago hebben arme, zwarte vrouwen maar liefst 68 procent meer kans om aan eenzelfde borsttumor te overlijden dan blanke. Afbeelding: © lenifuzhead

In Chicago, waar het verschil tussen arm en rijk voor een groot deel gelijk loopt met het verschil tussen zwart en blank, hebben de zwarte vrouwen maar liefst 68 procent meer kans om aan eenzelfde borsttumor te overlijden dan blanke. Dat komt voor een deel doordat de gezondheidszorg voor arme vrouwen slechter geregeld is, maar dat is niet de enige reden. Het is ook het leven in armoede zelf dat de dood dichterbij brengt.

In de armste wijken in Chicago zijn de vrouwen sociaal veel geïsoleerder dan hun welgestelde leeftijdsgenoten. Iedereen zorgt vooral voor zichzelf. Er is meer geweld dan in de betere wijken, waardoor de vrouwen zich voortdurend onveilig en gestresst voelen. Dat schopt hun hormoonsysteem in de war, wat geen borstkanker veroorzaakt, maar wel de overlevingskans als je het krijgt, drastisch verlaagt.

Een neerwaartse armoedespiraal
Als ik me verplaats in deze arme vrouwen, voelt het als een diep cynische vicieuze cirkel. Armoede hangt samen met meer obesitas, vervuiling en een korte levensverwachting. Al die factoren vervroegen de puberteit. Wie als tiener al moeder wordt, ziet haar kansen om aan de armoede te onstappen kleiner en kleiner worden. En daar bovenop loop je als arme vrouw niet alleen meer risico om borstkanker te krijgen, maar vervolgens ook om er aan dood te gaan. Wat weer zorgt voor een kortere levensverwachting, wat de evolutiebiologische noodzaak tot vroeg menstrueren weer nog groter maakt… Ik wil mijn handen in de lucht gooien en roepen: Houdt het dan nooit op?

Jawel, stelt Frank Biro me gerust. Zelfs als we geen spaak in het wiel van de armoedecyclus weten te steken, is er voor het beginnen van de puberteit – aldus Biro “een leeftijd die geldt als biologisch minimum.” Sterker nog, hij heeft een redelijk idee waar dat ligt. Uit zijn onderzoek bleek namelijk dat het aantal zwarte meisjes dat op hun zevende al borsten had, het afgelopen decennium niet was gestegen, terwijl het aantal Amerikanen dat in armoede leeft de afgelopen tien jaar alleen maar is toegenomen.

“Afro-Amerikaanse meisjes zijn dat minimum mogelijk aan het benaderen”, zegt Biro. Ik hoef dus niet bang te zijn dat over vijftig jaar mijn kleindochters als kleuters al borsten hebben, op hun zevende tussen het rolschaatsen door hun maandverbandje hoeven te wisselen en op hun achtste kinderen krijgen. Dat scheelt. Een beetje…

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99401584
12-07-2011

'Seks ontstaan als reactie op parasieten'

Evolutionair biologen hebben moeite het ontstaan van ‘de man’ te verklaren. Zelfbevruchting is voor organismen immers een stuk efficiënter, want dan kan elk individu zich direct voortplanten.


Foto: Thinkstock

Onder grotere organismen, zoals de mens, heeft seksuele voortplanting, door het delen van genetisch materiaal met een partner, allerlei voordelen.

Zo kunnen ongewenste mutaties in het DNA weer naar de achtergrond verdwijnen. Maar dit verklaart niet hoe zulke voortplanting is ontstaan. Voor primitieve levensvormen is de richting van evolutie namelijk niet direct van belang.


Groot offer

Sterker nog: seksuele voortplanting leidt al snel tot het ontstaan van twee verschillende geslachten. En daarmee kan binnen een soort slechts het vrouwelijk deel van de individuen daadwerkelijk nageslacht baren. Voor primitieve levensvormen lijkt deze investering een opmerkelijk groot offer, dat het overleven juist in de weg kan zitten.

Een belangrijke reden waarom de meeste organismen zich toch door middel van seks voortplanten, ligt in besmetting met parasitaire levensvormen, zegt nu een groep Amerikaanse biologen in de nieuwste editie van Science.


Race om genenprofiel

Parasieten en hun gastheer zijn namelijk in een continue race verwikkeld om zich aan te passen aan elkaars genetische eigenschappen, zogeheten co-evolutie. De parasiet wil meer grip op de gastheer, terwijl de gastheer juist probeert te ontsnappen.

En dan is het handig om elke volgende generatie 50 procent verse genen cadeau te doen, zo stellen de onderzoekers. Parasieten lopen dan steeds een stap achter de feiten aan en hebben moeite de soort opnieuw te infecteren.


Laboratoriumexperiment

Om hun theorie te bewijzen hebben de Amerikanen een experiment opgezet. Een microscopische rondworm werd genetisch gewijzigd tot een soort die zich seksueel voortplantte en een soort die zich door zelfbevruchting voortplantte, en een soort die zich op beide manieren kon voortplanten.

Deze wormen werden in verschillende experimenten besmet met een bacterie die kon mee-evolueren of met een bacterie die daarin door de onderzoekers werd gehinderd.

Bij de parasiet die niet kon mee-evolueren had de zelfbevruchtende rondworm evolutionair voordeel, simpelweg omdat de voortplanting dan sneller verliep. Maar als de bacterie na de infectie kon evolueren leidde dit tot uitsterven van de zelfbevruchters. Alleen seksueel voortplantende rondwormen wisten de parasiet te overleven.

© NU.nl/Bitsofscience.or

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99444709
13-07-2011

Oermensen waren al rechtshandig

Al ruim 500.000 jaar geleden waren mensen overwegend rechtshandig.


Foto: Thinkstock

Dat concluderen onderzoekers uit krabsporen aan fossiele snij- en hoektanden in Spanje. Negen van de tien oermensen waren rechtshandig.

Die verhouding rechts- en linkshandigen geldt ook nu nog.

Onderzoeker David Frayer van de Universiteit van Kansas leidt hieruit af dat mensen destijds al gespecialiseerde hersenhelften hadden.

Mensapen hebben geen voorkeur voor links of rechts, aldus vakblad Laterality: Asymmetries of Body, Brain and Cognition woensdag.

© ANP

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zondag 17 juli 2011 @ 13:23:04 #74
350790 FlyingSpaghettiMonster
pasta themed deity of choice
pi_99575778
Terugvindpasta
Reach out and touch my noodly appendage!
pi_99932944
quote:
Huishoudapparaten zijn geschikt leefgebied voor schadelijke schimmels
dinsdag 19 juli 2011 om 14u56

© EPA
Het lijkt verbazingwekkend, maar er zijn sterk temperatuursbestendige schimmels die een geweldig biotoop gevonden hebben in huishoudapparaten zoals was- en afwasmachines, en koffiezetapparaten.

Dat meldt het vakblad Fungal Biology na uitgebreid onderzoek van huizen in 101 steden uit de hele wereld. Twee derde van de onderzochte afwasapparaten had een bloeiende schimmelkolonie op de rubber band die de deur hermetisch moet afsluiten. In de helft van de apparaten huisde zelfs een schimmel die zich had aangepast aan een leven in extreme omstandigheden, met hoge concentraties van zout en agressieve detergenten. In de natuur werden tot dusver nergens schimmels gevonden die zulke extreme leefomstandigheden aankonden.

Dus zelfs de apparaten die ons huishouden moeten vergemakkelijken en in hygiënisch veel properder omstandigheden dan vroeger moeten laten verlopen, kunnen ten prooi vallen aan wezentjes die zich volgens de aloude Darwiniaanse principes nestelen in een milieu waarin ze zelf weinig te vrezen hebben.

Van sommige van de schimmels wordt vermoed dat ze schadelijk kunnen zijn voor de gezondheid – en in een extreem geval zelfs dodelijk. Iedereen weze dus gewaarschuwd: zelfs huishoudapparaten zijn een bron van onveiligheid! (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195066388405.htm
pi_99951668
25-07-2011

‘Grootouders waren belangrijk voor menselijke evolutie’

De evolutie van de mens kreeg een belangrijke impuls op het moment dat moderne mensen zo oud werden dat ze voor hun kleinkinderen konden zorgen.


Foto: Thinkstock

Dat beweren Amerikaanse wetenschappers.

Ongeveer 30.000 jaar geleden groeide het aantal Homo sapiens dat de leeftijd van 30 jaar bereikte drastisch.

De voedselproductie en het gebruik van complexe voorwerpen nam in deze periode snel toe, waarschijnlijk als gevolg van de kennis die de ouderen overdroegen op hun kinderen en kleinkinderen.

Dat meldt de Britse krant The Guardian op basis van een studie die is verricht aan Central Michigan University.


Levensverwachting

“De hogere levensverwachting had een duidelijk effect op bevolkingsaantallen, sociale interacties van moderne mensen en biedt mogelijk zelfs de verklaring voor het feit dat Homo sapiens veel succesvoller waren dan Neanderthalers”, verklaart hoofdonderzoekster Rachel Caspari.

De onderzoekster kwam tot haar bevindingen door fossielen te bestuderen uit verschillende periodes van de evolutie van de mens. Op basis van de tanden die bij de skeletten waren gevonden, kon ze een vrij nauwkeurige schatting maken van de leeftijd van elk individu.


Zeldzaam

Oermensen die langer dan dertig jaar leefden, bleken extreem zeldzaam tot ongeveer 30.000 jaar geleden. Op dat moment nam de gemiddelde leeftijd van de uit Afrika afkomstige Homo sapiens snel toe in vergelijking met de Neanderthalers die in Europa leefden.

“Voor elke tien jonge Neanderthalers die stierven tussen de leeftijd van tien en dertig jaar, waren er slechts vier volwassenen die ouder werden dan dertig jaar”, aldus Caspari. “Maar voor elke tien jonge Homo sapiens die stierven, waren er twintig volwassenen die wel de leeftijd van dertig jaar bereikten.”


Overlevingskansen

Volgens de wetenschappers had deze trend grote invloed op de overlevingskansen van de Homo sapiens. Zo gaven ouderen waarschijnlijk kennis door over giftig voedsel, plekken waar water was te vinden en het maken van gereedschap.

“Ook als er ruzie ontstond over de toegang tot water en voedsel konden ouderen zich mogelijk relaties herinneren met andere stammen, zodat het gemakkelijker werd om te onderhandelen en voorzieningen met elkaar te delen”, verklaart de Britse professor Chris Stringer. “In die zin waren oudere mensen zeer belangrijk voor de overlevingskansen van de menselijke soort.”

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99967097
quote:
Mitochondria Share an Ancestor With SAR11, a Globally Significant Marine Microbe

ScienceDaily (July 25, 2011) — Billions of years ago, an astounding evolutionary event occurred: certain bacteria became obliged to live inside other cells, thus starting a chain of events that resulted in what is now the mitochondria, an organelle found in all eukaryotic cells. A recent study by researchers at the University of Hawaii -- Manoa (UHM) and the Oregon State University (OSU) provides strong evidence that mitochondria share a common evolutionary ancestor with a lineage of marine bacteria known as SAR11, arguably the most abundant group of microorganisms on Earth.

"This is a very exciting discovery," says Michael Rappe, Associate Researcher at the Hawaii Institute of Marine Biology in the School of Ocean and Earth Science and Technology (SOEST) at UHM. "The results that we present make sense in a lot of ways: the physiology of SAR11 makes them more apt to be dependent on other organisms, and based on the contemporary abundance of SAR11 in the global ocean, the ancestral lineage may have also been abundant in the ancient ocean, increasing encounters between this bacterial lineage with the host of the original symbiosis event."

In order to understand the evolutionary history of the SAR11 clade of marine bacteria, colleagues at Oregon State University compared the genomics of mitochondria from diverse supergroups of eukaryotes (including Excavata, Chromalveolata, and Archaeplastida) with the genomics of SAR11 strains isolated by Rappe's laboratory using several interconnected computer programs. This approach provided highly sophisticated and thorough phylogenetic analysis of these genomes. In addition to discovering the evolutionary connection between mitochondria and SAR11, the phylogenomics-based assessment of the diversity of this group (i.e. an assessment based on the entire genome, rather than single genes) provided substantial support for proposing a new family of bacteria, Pelagibacteraceae, fam. nov. "The implication is that the lineage of highly abundant marine bacteria known as SAR11 contains a significant amount of genetic diversity, which potentially indicates significant diversity in metabolism," notes Rappe.

Rappe and colleagues at SOEST and OSU continue to grow new strains of SAR11 and probe their genomes to further understand their metabolic potential and how they have become so successful in the global ocean.
bron
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_99992901
26-07-2011

Krimpend brein van mens is uniek

De mens is waarschijnlijk de enige primaat waarbij op latere leeftijd de hersenen krimpen. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers vastgesteld.


Foto: ANP

Mensen verliezen aan het einde van hun leven ongeveer vijftien procent van het originele gewicht van hun hersenen. Het brein van chimpansees vertoont echter geen krimp op latere leeftijd.

Dat meldt BBC News naar aanleiding van een onderzoek van antropoloog Chet Sherwood van de George Washington Universiteit in Washington.


Ouderdomsproces

Uit de studie blijkt dat de vijf tot acht miljoen jaar aan evolutionaire geschiedenis die mensen en apen van elkaar scheiden, hebben geleid tot een totaal ander ouderdomsproces.

Mensen leven van nature langer dan apen. Vermoedelijk is die lange levensduur in de loop van de evolutie ontstaan omdat ouders en grootouders op die manier meer tijd hadden om hun kinderen op te voeden. De ontwikkeling van het menselijk brein duurt namelijk relatief lang.


Hersenscans

De lange levensduur van mensen heeft er waarschijnlijk toe geleid dat ons brein op latere leeftijd zeer kwetsbaar wordt en krimp begint te vertonen.

De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door hersenscans te bestuderen van tachtig chimpansees en tachtig mensen die tussen de 22 en de 80 jaar oud waren.

Uit een analyse van de scans bleek duidelijk dat het brein van chimpansees in tegenstelling tot het menselijk brein niet krimpt naarmate de dieren ouder worden. De resultaten zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.


Groter brein

“Deze studie bewijst dat de veroudering van het brein bij mensen heel anders verloopt dan bij andere dieren”, verklaart onderzoeker Tom Preuss.

Het menselijk brein is overigens gemiddeld drie keer zo groot als het brein van een chimpansee.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100035739
27-07-2011

Bewezen: mensen uit het Noorden hebben grotere hersenen


Hersenen van mensen uit het Noorden zijn groter dan die van mensen uit het Zuiden.

Hoe noordelijker mensen wonen, hoe groter hun hersenen zijn. Dat ontdekten wetenschappers van de universiteit van Oxford. Maar dit wil niet zeggen dat die mensen slimmer zijn dan mensen uit het Zuiden.

Dat verschil in grootte is vrij eenvoudig uit te leggen. De mensen die noordelijker wonen, leven met minder licht. Hun hersenen hebben zich daaraan aangepast zodat ze daarmee om kunnen.

Niet slimmer
"Hoe verder je leeft van de evenaar, hoe minder licht er beschikbaar is. Hierdoor moeten de ogen van de mensen zich ontwikkelen en groter worden", legt antropologe Eiluned Pearce van de universiteit van Oxford uit. "De hersenen moeten ook groter worden om met de extra visuele input om te kunnen. Maar die grotere hersenen willen niet zeggen dat mensen slimmer zijn."

Scandinaviërs hebben grootste hersenen
Ze onderzocht samen met haar team de oogholtes en de hersencapaciteit van 55 schedels die van over de hele wereld komen. De studie toonde aan dat mensen die ver van Afrika woonden, zich sneller aanpasten aan een lager lichtniveau. Scandinaviërs hebben duidelijk de grootste hersenen. Een Brit heeft een hersengrootte van 26 milliliter, terwijl de hersenen van iemand uit de buurt van de evenaar slechts 22 milliliter groot waren. (jue)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100035861
quote:
0s.gif Op donderdag 28 juli 2011 08:42 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
27-07-2011

Bewezen: mensen uit het Noorden hebben grotere hersenen

[ afbeelding ]
Hersenen van mensen uit het Noorden zijn groter dan die van mensen uit het Zuiden.

Hoe noordelijker mensen wonen, hoe groter hun hersenen zijn. Dat ontdekten wetenschappers van de universiteit van Oxford. Maar dit wil niet zeggen dat die mensen slimmer zijn dan mensen uit het Zuiden.

Dat verschil in grootte is vrij eenvoudig uit te leggen. De mensen die noordelijker wonen, leven met minder licht. Hun hersenen hebben zich daaraan aangepast zodat ze daarmee om kunnen.

Niet slimmer
"Hoe verder je leeft van de evenaar, hoe minder licht er beschikbaar is. Hierdoor moeten de ogen van de mensen zich ontwikkelen en groter worden", legt antropologe Eiluned Pearce van de universiteit van Oxford uit. "De hersenen moeten ook groter worden om met de extra visuele input om te kunnen. Maar die grotere hersenen willen niet zeggen dat mensen slimmer zijn."

Scandinaviërs hebben grootste hersenen
Ze onderzocht samen met haar team de oogholtes en de hersencapaciteit van 55 schedels die van over de hele wereld komen. De studie toonde aan dat mensen die ver van Afrika woonden, zich sneller aanpasten aan een lager lichtniveau. Scandinaviërs hebben duidelijk de grootste hersenen. Een Brit heeft een hersengrootte van 26 milliliter, terwijl de hersenen van iemand uit de buurt van de evenaar slechts 22 milliliter groot waren. (jue)

(HLN)
Wat maakt de grootte nou uit? Het gaat erom wat je ermee doet... vrouwen zeggen dat ook zo vaak, dus dan moet het wel waar zijn.
  donderdag 28 juli 2011 @ 11:59:26 #81
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_100041205
volume zegt niet alles over intelligentie. Echter is dit wel een erg gemakkelijke conclusie die ze trekken waarschijnlijk om racistische uitspraken af te schermen. het totale lichaamsgewicht lijkt me groter in noordelijke landen(en dan bedoel ik niet door vette troep) waardoor de hersenen meestal ook iets groter zijn. Dan moet je dus ook kijken naar de Bodymass brain ratio kijken.
En wat ook een belangrijke factor kan zijn is de betere voeding die hersengroei toelaat.

Alleen het licht lijkt me echt kortzichtig, je zou net zo gemakkelijk een hypothese kunnen stellen dat mensen in het noorden veel meer moeten plannen door de grote seizoensverschillen. Maar dan komt er al snel een politieke lading in de discussie.
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_100051873
quote:
0s.gif Op donderdag 28 juli 2011 11:59 schreef Bramdecaviaeter het volgende:
volume zegt niet alles over intelligentie. Echter is dit wel een erg gemakkelijke conclusie die ze trekken waarschijnlijk om racistische uitspraken af te schermen. het totale lichaamsgewicht lijkt me groter in noordelijke landen(en dan bedoel ik niet door vette troep) waardoor de hersenen meestal ook iets groter zijn. Dan moet je dus ook kijken naar de Bodymass brain ratio kijken.
En wat ook een belangrijke factor kan zijn is de betere voeding die hersengroei toelaat.

Alleen het licht lijkt me echt kortzichtig, je zou net zo gemakkelijk een hypothese kunnen stellen dat mensen in het noorden veel meer moeten plannen door de grote seizoensverschillen. Maar dan komt er al snel een politieke lading in de discussie.
Waarom haal je nou racisme aan? En het licht lijkt je kortzichtig? Je bedoelt je eigen licht zeker, zaklampje.
  donderdag 28 juli 2011 @ 16:37:51 #83
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_100052351
Nouja ik kan me voorstellen dat mensen racistische ideeen kunnen halen uit het feit dat hersenmassa in mensen die noordelijker wonen groter is.

Licht is zeker niet het enige factor die verschilt in noordelijke regionen, en daarom lijkt het me kortzichtig om het verschil enkel toe te schijven aan de lichtperceptie zonder gekeken te hebben naar daadwerkelijke volumes van occipitale lobes of andere delen van hersenen die met zicht te maken hebben.

Hersenvolume is wel gerelateerd aan intelligentie maar de mate van opvouwing van de cortex veel meer.

Ik geloof best dat er verschillen zijn tussen de door de mens veronderstelde rassen, maar de variatie binnen "rassen" is erg groot en voor intelligentie is opvoeding en cultuur een veel belangrijkere invloed om rascisme een kans te geven.
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_100183963
29-07-2011

Onze voorouders uit Afrika liepen Neanderthalers in Europa onder de voet



Pikten hun dorpen en voedsel in na suprematie van 300.000 jaar300.000 jaar hadden de Neanderthalers, ingeweken vanuit Afrika, de wereld geregeerd vanuit Europa. Tot ze plots werden uitgeroeid. Tot vandaag was die uitroeiing een groot raadsel, maar wetenschappers van de universiteit van Cambridge hebben het raadsel ontsluierd: onze voorouders uit Afrika trokken massaal naar Europa en liepen de Neanderthalers onder de voet. Zo pikte de moderne mens (de 'homo sapiens') de dorpen en het voedsel van de Neanderthalers in. Zo'n 40.000 jaar geleden is de laatste Neanderthaler door die evolutie omgekomen.

Generaties lang dachten experten dat homo sapiens dankzij zijn hogere intelligentie (bv. op het gebied van jachttechnieken) de bovenhand had gehaald op de primitieve Neanderthalers. Nu blijkt echter dat 'we' de oermensen gewoon hebben weggevaagd.

Koude winters
Na 300.000 jaren suprematie van de Neanderthalers in Europa trok de moderne mens, die zich ontwikkelde in het oosten van Afrika, Europa en Azië. Ze deden dat zo massaal (tien keer de populatie van de Neanderthalers) dat de primitieve mens kansloos was. Ze werden onder de voet gelopen in hun dorpen. Vooral in de barre winters met diepe vriestemperaturen moesten ze het afleggen tegen de massa moderne mensen en stierven van de kou, honger en ontbering.

Handel
Meer en meer haalde de moderne mens de bovenhand en dankzij meer complexe communicatiemethodes, werkten de 'indringers' beter samen om voedsel te verhandelen in tijden van schaarste. "Geconfronteerd met deze vorm van competitie, trokken de Neanderthalers zich terug in marginalere gebieden van Europa, waar het veel moeilijker leven was", zegt Sir Paul Mellars, Professor Emeritus van Prehistorie en Menselijke Evolutie aan het Department Archeologie van de Universiteit van Cambridge.

Périgord
Mellars's team van experts onderzocht overblijfselen van de Neanderthalers in de Périgord, in het zuidwesten van Frankrijk. Uit overblijfselen van dierlijke voeding en stenen voorwerpen konden de onderzoekers afleiden dat de homo sapiens uit Afrika in getal tien keer sterker was dan de primitieve bewoners.

Vermenging
Oorspronkelijk kwamen zowel de Neanderthalers als de moderne mensen uit Afrika, de bakermat van de beschaving. Zo'n 400.000 jaar geleden verlieten de Neanderthalers Afrika en trokken naar Europa en Azië. Onze voorouders bleven toen nog in Afrika en ontwikkelden zich tot moderne mensen, de homo sapiens. Pas 100.000 jaar geleden verlieten ook onze voorouders het Afrikaanse continent in een gigantische migratiegolf. Zo'n 20.000 jaar leefden de twee mensenrassen min of meer samen, tot de Neanderthalers volledig van de aardbodem verdwenen. Vorig jaar wees onderzoek al uit dat er maar een klein percentage van vermenging tussen de moderne mens en de Neanderthaler was. Moderne Aziaten en Europeanen hebben slechts tussen 1 en 4 procent Neanderthaler-DNA. (kh)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 5 augustus 2011 @ 15:55:57 #85
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_100356765
Meer iets van biologie in het nieuws, maar toch interessant.

quote:
Nederlandse doet onderzoek naar logica vogelzwerm

AMSTERDAM - Jarenlang hebben wetenschappers zich gebogen over het mysterie van vogels die in harmonieus bewegende zwermen vliegen. Nieuw onderzoek van theoretisch biologe prof. dr. Charlotte Hemelrijk van de Rijksuniversiteit Groningen heeft daarin nieuwe inzichten gebracht.
Met het dit programma simuleerden de onderzoekers het rondvliegen van spreeuwenzwermen boven een slaapplaats. Telkens als de spreeuwen buiten het gebied rond die plek kwamen, moesten ze terugdraaien.

In een publicatie in het wetenschappelijk tijdschrift PloS ONE beschrijven Hemelrijk en wetenschappelijk programmeur Hanno Hildenbrandt met het computermodel StarDisplay een aantal oorzaken van de variatie van vormen van spreeuwenzwermen.

De gesimuleerde spreeuwen ondervonden in StarDisplay een opwaartse kracht, luchtweerstand, zwaartekracht en hellen bij bochten.

Zandlopers

Video-opnamen van spreeuwenzwermen die rondvliegen blijken overal ter wereld een variatie te vertonen. Zwermen die veranderen van trechters naar zandlopers, verdichtingen en verdunningen; volgens Hemelrijk komt het allemaal voor.

''Ik wilde nagaan of zelforganisatie van de vogels hier afdoende verklaring biedt'', aldus Hemelrijk.

Botsingen

Via StarDisplay concludeert zij dat de vogels tot elkaar zijn aangetrokken, ze bewegen dezelfde kant op en ze proberen botsingen te vermijden. Verder bevat het wiskundige functies die het vlieggedrag beschrijven met behulp van een vereenvoudigde vorm van aerodynamica.

Eerder keek Hemelrijk met een vergelijkbaar computermodel naar visscholen. Waarnemingen lieten zien dat die altijd langgerekt zijn. ''In onze modellen van visscholen bleek dat de langwerpige vorm vanzelf tot stand komt door zelforganisatie'', zegt Hemelrijk.

''Naast het gebruikelijke groeperen en coördineren zijn daar geen extra regels voor nodig. Een vis die achter een andere vis zwemt, remt iets af om een botsing te vermijden en de buurvissen schuiven dan naar binnen om de opengevallen ruimte op te vullen. Zo wordt de school langwerpig.''

Versnellen

Het draaien bij de vogels gaat op een andere manier dan bij de vissen. Volgens de modellen en empirisch onderzoek kan een school vissen de individuen die aan de buitenkant van de bocht zwemmen iets laten versnellen, terwijl de binnenste vissen worden vertraagd. Zo behouden vissen op hun oorspronkelijke positie in de groep en blijft de school langgerekt.

Uit observaties van rondcirkelende rotsduiven in 1992 bleek dat vogels in een zwerm individueel draaien. Dat betekent dat vogels na een draai van 90 graden in een andere positie zitten ten opzichte van elkaar. Vogels die eerst naast elkaar vlogen, bevonden zich dan achter elkaar. Bij de volgende draai vliegen vogels die eerst aan stuurboord zaten, ineens aan bakboord.

Snelheid

Hemelrijk: ''Met StarDisplay kunnen we zien dat deze manier van draaien vooral een gevolg is van het feit dat vogels hun snelheid weinig kunnen variëren. Als we in ons model meer variatie in snelheid inbouwen, worden de vormen langgerekter in de richting van de beweging. De uitkomst, die we eerder voor vissen kregen waarbij de vormen constant langwerpig blijven, zou dan ook opgaan voor vogels.''

Ze vervolgt: ''In de publicatie in PloS ONE kunnen we nu slechts enkele oorzaken van de variatie in vormen van spreeuwenzwermen behandelen. Naast de weinig variabele snelheid zijn die andere factoren het grote aantal individuen in de zwerm, het kleine aantal partners - slechts zeven - waarmee één vogel interactie heeft, het maken van bochten en het overhellen in een bocht.''

Ondanks een aantal beperkingen in het programma levert het model volgens de onderzoekster een flinke hoeveelheid hypotheses op die getest kunnen worden. ''Dat is zeer waardevol, want zonder een model dat zorgt voor goede onderbouwing is onderzoek naar dit soort verschijnselen in de natuur bijzonder lastig.''
Bron
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_100842157
16-08-2011

Primaten kregen 10 miljoen jaar eerder dan gedacht al nagels in plaats van klauwen


© ap

Al 55,8 miljoen jaar geleden, ruim tien miljoen jaar eerder dan tot voor kort werd aangenomen, groeiden nagels aan vingers en tenen van sommige primaten.

Met nagels, in plaats van klauwen, aan handen en voeten konden primaten zich beter vastgrijpen in de bomen waarin ze leefden. Dat melden Amerikaanse wetenschappers in het wetenschappelijke blad American Journal of Physical Antropology.

Teilhardina brandti
Amerikaanse antropologen bestudeerden de afgelopen zeven jaar 25 nieuwe fossiele resten van de Teilhardina brandti, een vijftien centimeter lange primaat die 55,8 miljoen jaar geleden leefde in het Wyoming Bighorn Bassin in Noordwest-Amerika. De Teilhardina brandti stamt uit het vroeg-eoceen, uit een periode van 200.000 jaar klimaatopwarming waarin zoogdieren kleiner werden.

Dat het gaat om de oudste en kleinste echte nagels die uit die periode gevonden werden bij primaten, bewijst dat nagels niet ontwikkelden met groter wordende lichamen, merkt professor Ken Rose van de John Hopkins University School of Medicine op.

Veranderingen
"Terwijl vroegere primaten klauwen hadden, kregen sommige moderne primaten nagels, frontale ogen en een grotere herseninhoud", zegt Jonathan Bloch van het Florida Museum of Natural History. Het gaat om de groep primaten die later evolueerde tot maki's, apen en mensen. "De huidige primaten hebben nog steeds dezelfde kenmerken en behalve de mensen leven ze allen in bomen." (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100970126
quote:
De mol heeft aan beide voorpoten een soort zesde vinger
vrijdag 19 augustus 2011 om 13u18

De mol heeft aan beide voorpoten een zesde vinger. © unitedwildlife.com
Het is evident dat de mol een aantal aanpassingen aan zijn gravende bestaan in grote duisternis ontwikkeld heeft, want anders zou hij er niet in geslaagd zijn een succesvolle ondergrondse levenswijze uit te bouwen.

Een van die aanpassingen is dat een mol aan beide voorpoten een zesde vinger heeft – bijna geen enkel gewerveld landdier heeft meer dan vijf vingers. Het gaat in feite om een pseudoduim die groeit uit een beentje dat deel uitmaakt van het polsgewricht, en dat uitzonderlijk lang verlengd wordt en zo iets wordt dat de hand van de mol meer graafkracht geeft. De duim is dus geen echte vinger, ook omdat hij pas ná de vijf andere vingers tot ontwikkeling komt.

Wetenschappers hebben in het vakblad Biology Letters het genetisch mechanisme achter de ontwikkeling van de pseudoduim toegelicht. Het is een gevolg van een verhoogde expressie van een gen in de polsregio dat in principe de ontwikkeling van vingers stuurt. In de aan de mol verwante spitsmuis is dat gen niet actief in de regio waaruit het polsgewricht ontstaat.

Ooit is er in de mollenprehistorie dus een kleine genetische wijziging opgedoken die tot de vorming van een zesde vinger aanleiding gaf, en die in het geval van de mol met zijn speciale levenswijze een groot voordeel bood. (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195085301621.htm
pi_101196556
24-08-2011

'Macro-evolutie' kost minimaal miljoen jaar

Het duurt ten minste een miljoen jaar voor de lichaamsgrootte van soorten significant groter of kleiner is geworden. Ecologie trapt zelf op de rem, stelt een Amerikaanse onderzoeker.

Hij heeft samen met een Noorse en een Zuid-Afrikaanse collega studies naar genetische mutaties op korte tijdschalen, van 10 tot 100 jaar, vergeleken met de resultaten van geologisch onderzoek, dat door middel van gedateerde fossielen kan terugzien over honderden miljoenen jaren evolutie.



Micro-evolutie

Biologen kunnen de eerste stadia van evolutie tegenwoordig in het laboratorium waarnemen. Daaruit wordt zelfs geconcludeerd dat essentiële aanpassingen al kunnen plaatsvinden op een tijdschaal van 50-100 generaties.

Het internationale onderzoeksteam denkt daar anders over. Bij zulke snelle evolutie zouden soorten waarschijnlijk maar heel kort bestaan, terwijl fossielenonderzoek aantoont dat veel levensvormen over honderdduizenden jaren nauwelijks veranderen.


Grootschalig

Ze maken daarom een onderscheid tussen micro- en macro-evolutie. Veel kleine veranderingen zijn volgens hen slechts fluctuaties rond grote evenwichtsbepalende milieufactoren. Slechts een klein deel van zulke mutaties overleeft om bij te dragen aan grootschalige patronen, de macro-evolutie.

Grote veranderingen, zoals een verdubbeling van de lichaamsomvang of het ontstaan van nieuwe soorten, vinden plaats binnen een interval van 1 tot 360 miljoen jaar, schrijven de onderzoekers in het wetenschapsblad PNAS.


Doorbroken evenwicht

Voor hoofdauteur Josef Uyeda van de Universiteit van Oregon is het niet de grote variëteit aan leven op onze planeet die hem verwondert, maar juist het ontbreken van nog veel grotere biodiversiteit.

Uyeda is aanhanger van de 'punctuated equilibrium'-theorie: hij spreekt van zogeheten stases, perioden van vele miljoenen jaren waarin alle evolutie binnen een smalle marge plaatsheeft en er geen grote soortenveranderingen optreden. Hierop volgt een ecologische verstoring en een stroomversnelling in de evolutie, die honderdduizenden jaren kan duren.


Survival of the oldest

Deze evolutietheorie bestrijdt de gedachte dat natuurlijke selectie zorgt voor de vorming van nieuwe soorten, zoals Darwin dacht. 'Survival of the fittest' zorgt er mogelijk juist voor dat bestaande soorten sterker worden, en nieuwe geen kans krijgen.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101196625
25-08-2011

Vroegste voorouder van zoogdieren ontdekt

Wetenschappers hebben in China een 160 miljoen jaar oud fossiel ontdekt van een voorouder van veel moderne zoogdieren.


Foto: Mark A. Klinger/Carnegie Museum

Het dier had waarschijnlijk veel weg van een spitsmuis en leefde voornamelijk in bomen. De resten van de muisachtige zijn aangetroffen in het noordoosten van China in de provincie Liaoning.

Het gaat om een deel van de schedel, delen van het skelet en enkele afdrukken van zacht weefsel, zoals haar. Dat meldt nieuwssite Physorg.com op basis van onderzoek van het Carnegie Museum of Natural History.


Voorouder

De gefossiliseerde diersoort heeft de naam Juramaia sinensis gekregen. Uit de studie blijkt dat de muisachtige een verre voorouder is van alle zogenaamde placentale zoogdieren, oftewel de zoogdieren die hun ongeboren jongen voeden doormiddel van een placenta. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.

“Omdat Juramaia sinensis 160 miljoen jaar geleden leefde, kon niemand het geboortecertificaat ondertekenen”, grapt hoofdonderzoeker Zhe-Xi Luo. “Maar dit dier kan heel goed onze 160 miljoen jaar oude overgrootmoeder zijn, of anders een oudtante die via een zijtak aan ons verwant is.”


Insecten

De prehistorische muisachtigen wogen waarschijnlijk minder dan een halve kilo en hadden scherpe tanden waarmee ze gemakkelijk insecten konden eten.

Verder waren hun voorpoten uitermate geschikt om in bomen te klimmen, zodat ze uit de buurt konden blijven van de dinosauriërs met wie ze de aarde 160 miljoen jaar geleden deelden.

“Ik stel me zo voor dat dit dier zich voornamelijk in bomen schuil hield en daar op insecten jaagde”, aldus Luo.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322534
27-08-2011

Seks met Neanderthalers versterkte immuunsysteem

Seksuele omgang tussen de vroege mens en zijn evolutionaire neven introduceerde genen die ons nu nog helpen ziektes te bestrijden.


Foto: ANP

Eerder onderzoek wees al uit dat prehistorische kruising tussen verschillende mensachtigen verantwoordelijk is voor 4 procent van de genen van de moderne mens. In Science is nu nieuw onderzoek gepresenteerd waarin een deel van deze genen zijn geïdentificeerd.

Het betreft de zogenaamde Humaan Leukocyten Antigenen (HLA). Een familie genen die een belangrijke rol speelt in de bescherming tegen indringers in ons lichaam, zoals virussen.


De HLA-genen van de Neanderthalers en Denisovans, een andere prehistorische mensachtige, kregen honderdduizenden jaren de tijd zich aan te passen aan ziektes in Europa en Azië.

Het verkrijgen van de genen door kruising vergrootte de overlevingskans van onze voorouders dan ook aanzienlijk.


Verspreiding

De hoeveelheid HLA die afkomstig is van onze prehistorische neven loopt sterk uiteen per continent.

Zo schatten de wetenschappers dat Europeanen de helft van een bepaald type HLA te danken hebben aan Neanderthalers en Denisovans. Onder Afrikanen komt het type bijna niet voor terwijl het bij Aziaten kan oplopen tot 95 procent.

Volgens de onderzoekers is dit verschil te verklaren doordat de prehistorische mens seksuele relaties aanging met zijn primitievere medemens, toen hij 65.000 jaar geleden Afrika verliet. Hoe verder de mens wegtrok, hoe meer kruising er kon optreden.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101533665
quote:
Jongens rijpen sneller
zaterdag 03 september 2011 om 11u04

Wat van meisjes al een tijd bekend is, namelijk dat ze steeds vroeger seksuele rijpheid bereiken, blijkt nu ook voor jongens het geval te zijn.

Demografen hebben in het vakblad Public Library of Science ONE uitgerekend dat er sinds het midden van de achttiende eeuw elke tien jaar ongeveer 2,5 maanden af is gegaan van de leeftijd waarop jongens seksueel rijp zijn geworden. Dat is niet minder dan twee jaar eraf per eeuw. De oorzaak zou in de verbeterde leefomstandigheden liggen: betere voeding en minder ziektes.

Bij meisjes was het relatief gemakkelijk om dit gegeven te analyseren aan de hand van de registratie van de eerste menstruatie, maar voor jongens moest er een omweg gebruikt worden. Die werd gevonden in een korte opstoot van mortaliteit van tienerjongens, waarschijnlijk gelinkt aan een plotse stijging van de hoeveelheid mannelijke geslachtshormonen in het bloed, waardoor jongens ineens risicogedrag gaan vertonen. De hormonenopstoot is gelinkt aan seksuele rijpheid (in de zin van: vruchtbaarheid).

De onderzoekers wijzen er wel op dat een vervroegde seksuele rijpheid niet hand in hand gaat met een snellere volwassenheid, wel integendeel. Ze besluiten dat de kloof tussen seksuele rijpheid en volwassenheid bij zowel jongens als meisjes steeds groter wordt. Zeker omdat tegenwoordig ook de trend bestaat om almaar later het ouderlijk huis te verlaten en aan een eigen gezin te beginnen. (DD)
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1195095463382.htm

[ Bericht 5% gewijzigd door zakjapannertje op 04-09-2011 20:38:22 ]
pi_101741576
09-09-2011

Mogelijk oudste voorvader van de mens gevonden


© reuters

Wetenschappers hebben mogelijk de oudste voorvader van de homo sapiens (de mens) gevonden. De Australopithecus sediba is qua lichaamsbouw half mens half aap en beschikt over een combinatie van primitieve en moderne lichaamsfuncties. De ontdekking werpt een heel nieuw licht op de evolutie van de mens.


© afp

De Australopithecus leefde bijna twee miljoen jaar geleden, veel vroeger dan tot nu toe werd aangenomen. De Zuid-Afrikaanse professor Lee Berger vond de resten in 2008 in een grot in Zuid-Afrika. Na diepgaand onderzoek door wetenschappers vanover de hele wereld, is men het erover eens dat het een van de meest belangwekkende vondsten in de menselijke geschiedenis is.

"We hebben de meest complete hand van één individu van eender welke oude voorvader van de moderne mens die ooit ontdekt werd", zegt Berger. "En ze lijkt erg veel op een menselijke hand, met kleinere vingers en een lange duim. We krijgen nu een beter inzicht in het moment waarop onze grip, wat ons als mens zo uniek maakt, dat ons in staat stelt om piano te spelen, te schilderen, te typen, gereedschap uit steen te maken of handen te schudden, evolueert. "

Nog volgens Berger had de soort een klein maar verrassend ontwikkeld brein en een modern bekken, terwijl de voeten en enkels kenmerken van zowel mens als aap vertoonden. "Die kenmerken, en zijn leeftijd, maken het de beste kandidaat om als onze oudste voorvader beschouwd te worden", aldus Berger. "Nog meer dan vorige ontdekkingen als de homo habilis."

Tot op de dag vandaag is er geen uitsluitsel over wie nu de directe voorloper is van de homo sapiens. Homo erectus wordt algemeen beschouwd als meest waarschijnlijke link tussen aap en mens, maar of die nu zelf afstamt van de homo habilis of de homo rudolfenis is niet duidelijk. Volgens wetenschappers is de australopithecus sediba nu een meer waarschijnlijke kandidaat. (hlnsydney/sps)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 12 september 2011 @ 12:14:01 #93
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_101852571
Blinde vissen hebben 'dubbel dagritme'

AMSTERDAM - Een blinde vissoort uit Somalië heeft een 'dubbel dagritme' vergeleken met andere diersoorten. Dat hebben Duitse wetenschapper vastgesteld.



De vissen van de soort Phreatichthys andruzzii leven al meer dan 2 miljoen jaar in grotten onder de Somalische woestijn, waarin geen zonlicht doordringt.

De dieren hebben een dagritme ontwikkeld van ongeveer 47 uur. Dat meldt BBC News op basis van onderzoek aan het Karlsruhe Institute of Technology.

Voeding

De wetenschappers weten niet precies waarom de biologische klok van de dieren juist op dit dagritme is ingesteld.

“Mogelijk heeft het iets te maken met de beschikbaarheid van voedsel in hun leefomgeving”, aldus hoofdonderzoeker Nick Foulkes.

Het dagritme van mensen en dieren bestrijkt normaal gesproken iets meer dan 24 uur en wordt afgesteld onder invloed van het daglicht. Een reis per vliegtuig naar een gebied met een andere tijdzone leidt daarom vaak tot een jetlag. De interne lichaamsklok moet zich na de reis namelijk instellen op de nieuwe lichturen.

Licht

De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door de blinde vissen op regelmatige tijden te voeren en vervolgens in kaart te brengen in hoeverre de dieren hun dagritme daarop aanpasten.

Uit het onderzoek bleek al snel dat de vissen een dagritme aanhouden dat ongeveer twee keer zo lang duurt als het ritme van andere dieren. Ook ontdekten de wetenschappers dat de biologische klok van de dieren totaal niet meer gevoelig is voor licht. De resultaten van het experiment zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PLoS Biology.

Verloren ritme

"Het kan zijn dat deze dieren bezig zijn om hun dagritme totaal te verliezen", verklaart hoofdonderzoeker Foulkes. "Als de vissen over twee miljoen jaar opnieuw worden onderzocht hebben ze misschien helemaal geen biologische klok meer."

nu.nl
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_101889877
12-09-2011

De stappen van de evolutie: het ontstaan en de migratie van de moderne mens [1/2]

In dit artikel wordt het evolutie- en migratieproces van aapachtige zoogdieren tot de moderne intelligente mens in vogelvlucht besproken. Dit gebeurt aan de hand van een aantal stappen: uitgaande van een gezamenlijke voorouder wordt respectievelijk het proces van uit de bomen komen en rechtop lopen behandeld, daarna de ontwikkeling tot carnivoor en de mogelijkheid tot duurloop, vervolgens de invloed van het klimaat en ten slotte een tweetal theorieën over de migratie van Homo sapiens. Vandaag deel 1 van 2, aanstaande vrijdag verschijnt deel 2.

Inleiding


Een impressie van Lucy

Toen in 1974 Lucy werd gevonden, een beeldschone dame die zo’n 3,2 miljoen jaar geleden moet hebben geleefd, was het team van het Institute for Human Origins blij verrast. Zij was namelijk tot dan toe veruit de oudste bekende mens die rechtop liep, terwijl haar kleine herseninhoud gelijk was met dat van de aap.[1] Deze vondst bewees dat het rechtop lopen vooraf is gegaan aan het groeien van de herseninhoud. Hoewel Lucy meer het uiterlijk had van een Chimpansee, waren de bouw van haar benen vrijwel identiek aan die van de moderne mens.[2]

Bovenstaande anekdote is slechts een klein stukje uit de zoektocht naar het ontstaan van de moderne mens. Het idee dat mensen en apen afstammen van een gemeenschappelijke voorouder werd in 1871 als eerst beschreven door Charles Darwin in zijn boek ‘The Descent of Man’. Hierin stelt hij dat het waarschijnlijk is dat de mens aapachtige voorouders heeft in Afrika.[3] Naar aanleiding van deze gedachte en de overtuigende voorbeelden die Darwin gaf, werd er gebroken met de religieuze opvatting over het ontstaan van de mens.[4] Zodoende raakte men steeds meer geïnteresseerd in deze ‘Oude Wereld’ van waaruit de moderne mens zich moest hebben ontwikkeld. Nadat bleek dat de verre voorouders uit Afrika kwamen, ontstond eveneens de vraag hoe deze zich mondiaal hebben kunnen verspreiden. De interactie tussen het evolutie- en migratieproces van de mens en de wereld kan in zekere zin worden gezien als een eerste vorm van globalisering. Deze meest basale vorm van globalisering leidt daarmee vandaag de dag tot de vraag: Hoe heeft de ontwikkeling en verplaatsing van de moderne mens over de wereld plaats gevonden?

Het beschrijven van het evolutieproces zal vaak niet zonder slag of stoot gaan. Omdat het bewijs voor bepaalde hypothesen in deze tak van wetenschap vaak gering is (fossielen zijn veelal schaars), is het moeilijk om van bepaalde processen met zekerheid de oorzaak te geven. Door nieuwe vondsten en ontwikkelingen van onderzoeksmethoden worden reeds aanvaarde theorieën continu op de proef gesteld, met als gevolg dat er nog veel onenigheid bestaat. Een eenduidig verhaal over hoe het hele evolutieproces moet hebben plaatsgevonden, bestaat hierdoor vooralsnog niet.

Een gezamenlijke voorouder

Sinds Darwins vernieuwende theorie betreffende de oorsprong van de mens aan populariteit won, is er veel onderzoek gedaan naar het proces van evolutie. Zijn theorie impliceerde dat alle mensen, hoe weinig sommigen ook op elkaar lijken, van eenzelfde soort voorouder afkomstig moet zijn. Het groeiende aantal fossiele ontdekkingen bevestigde deze theorie, en er bleek dat onze gezamenlijke voorouder in Afrika haar wortels moest hebben gehad.

Hoewel fossiele ontdekkingen relevante data opleverden, was het vaak moeilijk om precieze uitspraken te doen. Behalve dat hypotheses kunnen worden geverifieerd en gefalsifieerd aan de hand van bewijs uit fossielen, komt er tegenwoordig ook steeds meer bewijs vanuit onderzoek naar het menselijk genoom.[6] De opkomst van het onderzoek naar mutaties in het mitochondriaal DNA (mtDNA) levert veel aanvullende informatie.[7] Uit onderzoek naar diversiteit in mtDNA-genomen bleek dat de diversiteit in Afrika meer dan twee keer zo groot is als in de rest van de wereld.[8] Dit bevestigt het idee van de Afrikaanse wortels. Maar hoewel bleek dat in Afrika de diversiteit groter is dan elders, heeft later onderzoek uitgewezen dat de mtDNA-strengen van mensen over de hele wereld slechts 0,1% van elkaar verschillen.[9] Voor meer informatie over wat mtDNA mutatie allemaal kan betekenen voor evolutie onderzoek, zie S. Sigurðardóttir et al.[10]

Uit de bomen en rechtop lopen


Evolutie stripje van Cyanide and Happiness

Zo’n 6 miljoen jaar geleden leefden onze voorouders nog in bomen. Vanaf een zeker moment is deze verblijfplaats ingewisseld voor de vaste grond, waarna de houding en de manier van voortbewegen veranderde van quadrupedaal (op vier voeten) naar bipedaal (op twee voeten). Deze veranderingen worden gezien als de belangrijkste kenmerken van de eerste mensachtigen.[11],[12],[13] De Australopithecus afarensis, die zo’n 4 miljoen jaar geleden leefde, stond recht op, was bipedaal, maar klom ook nog in de bomen.[14],[15] Onderzoekers kunnen bipedie onder andere dankzij de vorm van de bekken en de plaats van het dijbeen bij fossielen, vaststellen.[16]

Er zijn verschillende theorieën over de reden waarom de eerste mensen uit de relatief veilige bomen zijn gekomen.[17] De meest bekende is de ‘Savanne-hypothese’. Deze hypothese verklaart het uit de bomen komen aan de hand van het klimaat: doordat het klimaat warmer werd, zouden er minder bomen zijn en werd het land meer bedekt met Savanne. Noodgedwongen zouden de mensen de bomen moeten hebben verlaten en stukken moeten lopen op zoek naar voedsel. Echter, op 19 juli 2001 vond Michel Brunet een schedel van een mensachtige die gedateerd werd van tussen de 6 en 7 miljoen jaar oud. Doordat de schedel enkele gelijkenissen had met latere schedels van bipediën, zou het geen rare conclusie zijn dat deze Sahelanthropus tchadensis ook al op twee benen liep.[18],[19] Maar ook later gevonden fossielen bewijzen dat de voorouders al miljoenen jaren voordat Afrika bedekt was met savanne, zich reeds bipedaal voortbewogen.[17]

Lange tijd werd gedacht dat doordat de oude mens steeds meer ging lopen, ook meer rechtop ging lopen. Er werd gedacht dat rechtop lopen minder energie zou kosten dan op 4 voeten lopen. Dit is door onderzoek echter verworpen.[20] Over de werkelijke toedracht waarom mensachtigen uiteindelijk rechtop zijn gaan lopen, tast men vooralsnog in het duister.

Ontwikkeling tot carnivoor en de mogelijkheid tot duurloop

Nadat de eerste mensachtigen de mogelijkheid tot lopen hadden ontwikkeld, zo blijkt uit fossiel onderzoek, ontwikkelde de genus Homo zo’n 2 miljoen jaar geleden de capaciteit om te rennen.[21] Evolutionair gezien heeft deze ontwikkeling op zich weinig nut, omdat de Homo ten opzichte van de meeste zoogdieren relatief langzaam was. Het is dan ook niet de mogelijkheid om te rennen, maar het vermogen om dit een langere tijd vol te houden, wat evolutionair voordeel heeft opgeleverd. Andere primaten, evenals de meeste zoogdieren, hadden deze duurloop capaciteit niet.[21]



Doordat het menselijk lichaam het haar kwijt raakte, was het beter in staat overvloedige hitte naar de omgeving te geleiden. Bij zoogdieren zorgt de vacht er niet alleen voor dat zij minder last hebben van de omgeving, maar ook dat het lichaam van het dier zijn hitte niet kwijt kan aan de omgeving.[22] Het kalende lichaam in combinatie met de steeds beter ontwikkelde zweetklieren, zorgde ervoor dat mensen in staat waren langere afstanden te rennen dan de meeste zoogdieren.[23]

Ook in onderzoek naar de ontwikkeling van het menselijk geraamte wordt gezocht naar de ontwikkeling van de mogelijkheid tot duurloop. Aangezien in het evolutieproces de verandering van de proporties in de voorvoet van de mens geen voordeel zou hebben geleverd bij lopen en zelfs een nadeel bij het rennen, lijkt dit erop te duiden dat de mogelijkheid tot duurloop zich heeft ontwikkeld als gevolg van deze verandering in de proporties.[24] Deze hypothese wordt echter slechts indirect door onderzoek ondersteund.[25]

Door de mogelijkheid tot duurloop ontstond er een nieuwe manier om aan voedsel te komen. Want hoewel zoogdieren vaak sneller waren, raakten zij eerder uitgeput dan de mensachtigen. Doordat deze laatsten op een constante manier energie verbruikten konden zij achtervolgen op snelheden die hun prooien tot inefficiënt energieverbruik dwongen, met snelle uitputting tot gevolg.[23]


Referenties:
1. Stephen Tomkins, The Origins of Humankind (Cambridge: Cambridge University Press, 1998).
2. Rebecca L. Cann, “In Search of Eve, A DNA Trail Leads to a Single African Woman, 200,000 Years Old,” The Sciences (september/oktober 1987), p. 30.
3. Charles Darwin, The Descrent of Man (Forgotten Books, 2007), p. 135.
4. Ongepubliceerd artikel van S. de Bruin: “Intelligent design – Religie of wetenschap?”.
5. Ongepubliceerd artikel van D. de Wit: “De laag des levens – De wisselwerking tussen mens en atmosfeer”.
6. Richard G. Klein en Blake Edgar, The dawn of human culture (John Wiley and Sons, 2002), p. 7.
7. Masami Hasegawa et al., “Dating of the human-ape splitting by a molecular clock of mitochondrial DNA,” Journal of Molecular Evolution 22 (Springer New York, oktober 1985), p. 171.
8. Max Ingman et al., “Mitochondrial genome variation and the origin of modern humans,” Nature 408 (7 december 2000), pp. 710-711.
9. Lars Jeuk et al., “Structural variation in the human genome,” Nature Reviews Genetics 7 (februari 2006), p. 85.
10. Sigrún Sigurðardóttir et al., “The Mutation Rate in the Human mtDNA Control Region,” The American Society of Human Genetics 66 (Elsevier Inc., mei 2000), pp. 1599-1609.
11. Katherine K. Whitcome et al., “Fetal load and the evolution of lumbar lordosis in bipedal hominins,” Nature 450 (13 december 2007), pp. 1075-1078.
12. K. Galik et al., “External and Internal Morphology of the BAR 1002’00 Orrorin tugenensis Femur,” Science 305 (3 september 2004), pp. 1450-1453.
13. Peter B. deMenocal, “African climate change and faunal evolution during the Pliocene–Pleistocene,” Earth and Planetary Science Letters 220 (30 maart 2004), pp. 3-24.
14. Jean-Pierre Changeux en Jean Chavaillon, Origins of the human brain (Oxford University Press, 1996).
15. Jack T. Stern Jr. en Randall L. Susman, “The locomotor anatomy of Australopithecus afarensis,” American Journal of Physical Anthropology 60 (datum onbekend), pp. 279-317.
16. Zie 14, p. 107.
17. Zie 13, p. 4.
18. Michel Brunet et al., “A new hominid from the Upper Miocene of Chad, Central Africa,” Nature 418 (11 juli 2002), pp. 145-151.
19. Bruce Bower, “Evolution’s Surprice, Fossil find uproots our early ancestors,” Science News 162 (13 juli 2002), p. 19.
20. Taylor C.R. en Rowntree V.J., “Running on two or on four legs: which consumes more energy?,” Science (12 januari 1973), p.
21. Dennis M. Bramble en Daniel E. Lieverman, “Endurance running and the evolution of Homo,” Nature 432 (18 september 2004), p. 345.
22. David R. Carrier et al., “The Energetic Paradox of Human Running and Hominid Evolution,” Current Anthropology 25 (augustus – oktober 1984), p. 486.
23. Zie 22, p. 487
24. Campbell Rolian et al., “Walking, running and the evolution of short toes in humans,” Journal of Experimental Biology 212 (13 februari 2009), p. 713.
25. Zie 24, p. 719.

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102008090
15-09-2011

De evolutie van de veer

Nieuwe dinoveren van verschillende pluimage

Door: Elmar Veerman

Hoe zijn veren ooit ontstaan? Canadese onderzoekers speurden met succes naar oerveren in barnsteen en hebben er nu een beter beeld van. Een prachtig beeld ook.

Wij zoogdieren gebruiken haren om onszelf warm te houden, en dat is eigenlijk best sneu. Zo simpel, een haarzakje waar vervolgens een enkele spriet uit groeit. Nee, dan de vogels, met hun veren. Uit hun zakjes komt een hele boom, soms met allerlei weerhaakjes die ‘m in model houden, soms met donzige zijtakken die extra veel lucht vasthouden. Voor ieder doel zijn weer andere veren. Vliegen bijvoorbeeld stelt heel specifieke eisen aan de vogelpluimen.

Prachtig natuurlijk, en heel complex. Hoe is dat ooit in de evolutie ontstaan? De afgelopen jaren is duidelijk geworden dat veren waarschijnlijk net zo begonnen als de haren van de zoogdieren: als isolatiemateriaal. Dinosaurussen zullen zich er warm mee hebben gehouden, en ze vast ook hebben gebruikt om zichzelf te versieren of te camoufleren. Vliegen was er voor hen niet bij.

Maar uit een dinosaurus is wel ooit de eerste vogel ontstaan – in een geleidelijk proces uiteraard. Dat betekent dat de veren ook langzaamaan geschikt moeten zijn geworden voor een leven in het luchtruim. Hoe dat ging, is vrijwel helemaal onbekend.

Ryan McKellar en collega’s, van de universiteit van Alberta in Edmonton, Canada, besloten dat ze daar iets aan wilden doen. Ze hebben ruim vierduizend stukken barnsteen bekeken, op zoek naar veren. Al die stukjes waren ooit hars van een boom en zijn gevonden op dezelfde plek, Grassy Lake. In elf stuks zat inderdaad een veertje of een of meer stukjes veer.

En wat prachtig: ze zijn heel verschillend, van holle haarachtige structuren tot ingewikkelde constructies met zijtakken vol pigmentbolletjes. Met deze veren, uit het eindtijdperk van de dinosauriërs, wordt weer een stuk meer bekend over de ontwikkeling en functie van deze vorm van lichaamsbedekking. Sommige exemplaren lijken op de borstveren die sommige vogels vandaag de dag gebruiken om water naar hun nest te vervoeren, of die duikende vogels hebben om hun weerstand in het water te verminderen. Andere lijken sterk op de slagpennen die vogels gebruiken om te vliegen. ‘Deze werden vermoedelijk gedragen door een dier dat in staat was tot vliegen’, schrijven de onderzoekers in Science. Vogels dus. Maar andere veren zijn juist zo anders, dat ze van dinosauriërs moeten zijn geweest.

Wat dit precies zegt over de evolutie van de veer? In ieder geval dat er ook in de dinotijd al behoorlijk gespecialiseerde veertypen bestonden. En nog veel meer, maar dat is voer voor specialisten. Voor leken levert het vooral prachtige plaatjes op. Zie de fotoserie in de rechterbalk.

Ryan C. McKellar, Brian D.E. Chatterton, Alexander P. Wolfe en Philip J. Currie: ‘A diverse assemblage of late cretaeceous dinosaur and bird feathers from Canadian amber’, Science, 16 september 2011

(wetenschap 24)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102008166
16-09-2011

De stappen van de evolutie: het ontstaan en de migratie van de moderne mens [2/2]

Visionair: Niek op 16 september 2011

In dit artikel wordt het evolutie- en migratieproces van aapachtige zoogdieren tot de moderne intelligente mens in vogelvlucht besproken. Dit gebeurt aan de hand van een aantal stappen: uitgaande van een gezamenlijke voorouder wordt respectievelijk het proces van uit de bomen komen en rechtop lopen behandeld, daarna de ontwikkeling tot carnivoor en de mogelijkheid tot duurloop, vervolgens de invloed van het klimaat en ten slotte een tweetal theorieën over de migratie van Homo sapiens. Vandaag deel 2 van 2.

De invloed van het klimaat



Hoewel we een paar stappen terug hebben gezien dat de relatie tussen het uit de bomen komen en het klimaat niet is aangetoond, is een relatie tussen het groeien van het brein en het klimaat wel waarschijnlijk.[26],[27] Ook is er een relatie tussen de beweging van de aarde door de ruimte en veranderingen in het klimaat.[5],[28] Dramatische schommelingen in het klimaat werden gedurende langere perioden steeds meer versterkt en hadden daarmee grote invloed op de ontwikkeling van het aanpassingsvermogen van mensen.[29]

In figuur 1 is een schema te zien waarin gegevens uit zeebodemonderzoek de fluctuaties van het klimaat (het opkomen en afnemen van ijstijden) weergeven. In de afgelopen miljoenen jaren fluctueerde het klimaat met een frequentie van soms wel 100.000 jaar. Het blijkt echter dat de fluctuaties, en daarmee de ijstijden, in een bepaalde periode steeds frequenter plaats vonden, tot soms wel eens per 1000 jaar.[30] In figuur 1 is ook duidelijk te zien dat het klimaat steeds onrustiger werd. In diezelfde periode is het hersenvolume van de mensachtigen ook duidelijk toegenomen.[31] Bij dusdanig snelle klimaatveranderingen hebben creatieve wezens met grote herseninhoud een evolutionair voordeel.[30] Ook uit metingen van zuurstofisotopen blijkt sterk dat menselijke evolutie samenvalt met de schommelingen van het klimaat.[32]


Figuur 1.[31

Gevonden fossiele stenenwerktuigen bevestigen dit verhaal ook. Het eerste stenenwerktuig dateert van zo’n 2,6 miljoen jaar geleden.[33] In het begin veranderde deze werktuigen weinig,[34] maar zo’n 1,7 miljoen jaar geleden ontstonden er meer geraffineerde vormen van deze werktuigen, kort nadat de klimaatwisselingen heviger werden.[33] Ook het oudst gevonden gereedschap gemaakt van schelp dateert van zo’n 1,6 miljoen jaar geleden.[35] De laatste 100.000 jaar heeft deze vorm van technologie zich zelfs sneller ontwikkeld dan de biologische evolutie.[34]

Ook het eerste vertrek vanuit Afrika door de Homo genus is waarschijnlijk sterk beïnvloed door het klimaat en – daarmee samenhangend – de ecologische condities.[36] Daarmee zijn we bij de laatste stap zijn aangekomen.

Theorieën over migratie van Homo sapiens

Ruim 1,7 miljoen jaar geleden waren mensachtigen van het Homo genus de eersten die zich buiten Afrika verspreidden.[37] Over deze eerste ‘uittocht’ van Afrika, die zowel naar Europa als naar Azië leidde,[38] is weinig bekend.[39]

Zo’n 100.000 jaar geleden hadden zich over de hele wereld verschillende soorten mensachtigen ontwikkeld: de Homo sapiens, Homo erectus en in Europa de Homo neanderthalensis. Zo’n 70.000 jaar later was er van al deze diversiteit nog maar één soort over, de Homo sapiens. Uit fossielenonderzoek blijkt dat Azië, Europa en Australië 30.000-40.000 jaar geleden volledig gekoloniseerd waren door deze moderne mens, en Amerika zo’n 12.000 jaar geleden.[40] Zie figuur 2. In de discussie over hoe het zo ver heeft kunnen komen dat de andere soorten zijn uitgestorven, voeren twee verschillende theorieën de boventoon: het multiregionale continuïteitsmodel (MC) en het recente Afrikaanse oorsprongmodel (RAO).[41]



1. Multiregional Continuity model (MC)

Nadat zo’n 1,7 miljoen jaar geleden de Homo erectus voor het eerst Afrika verliet, verlegde deze eerste wereldreizigers langzaam maar zeker via het Midden-Oosten hun leefwereld naar andere delen van de wereld, zoals Zuidoost Azië en Europa. Het MC model stelt dat deze mensen van de soort Homo erectus lokaal evolueerde in de moderne Homo sapiens, met alle rasdiversiteit die we vandaag de dag zien tot gevolg.[41],[42]

2. Recent African Origin model (RAO)

Het RAO-model stelt dat de moderne mens zich pas vrij recent heeft geëvolueerd in Afrika (zo’n 100.000 tot 200.000 jaar geleden) en pas vanaf toen over de wereld is gaan verspreiden. Bij deze verspreiding heeft het, volgens deze theorie, de andere soorten mensachtigen helpen uitsterven[41], zonder daarbij te kruisen.[42]

Behalve deze theorieën zijn er nog enkele varianten die uitgaan van andere assumpties.[42] Een van de problemen waar de theorieën een antwoord op moeten hebben, is het feit dat de Homo neanderthalensis en de Homo sapiens beide rond dezelfde periode in Europa moeten hebben geleefd, en elkaar daar waarschijnlijk zijn tegengekomen.[43] Omdat vanaf 30.000 jaar geleden er alleen nog maar de moderne mens over was, gaan er verschillende hypotheses over deze vroege ontmoeting. Deze variëren van assimilatie tot kruising.[43]

De meerderheid van het genetisch en fossiel bewijs lijkt het RAO-model als geloofwaardiger dan het MC-model te bestempelen.[41],[44] Onderzoek van Cann, Stoneking en Wilson met mtDNA van mensen over de hele wereld heeft de hele mensheid kunnen herleiden tot één gezamenlijke moeder, welke symbolisch ‘Eva’ wordt genoemd.[45] Zij moet zo’n 200.000 jaar geleden hebben geleefd. In dit onderzoek is geen bewijs voor kruising met andere mensachtigen, zoals de Homo neanderthalensis, gevonden.[45]

Conclusie

Door alle invloeden en processen die de mens heeft ondergaan van aapachtig zoogdier in de boom tot de moderne intelligente mens, heeft hij een aantal kenmerkende eigenschappen ontwikkeld die opmerkelijk succesvol bleken.[41] In grote lijnen komt het er op neer dat de mens is ontstaan en zich grotendeels heeft ontwikkeld in Afrika, zich toen mondiaal heeft verspreid en ruim 30.000 jaar geleden over een groot deel van de wereld heeft gevestigd.[44] Toch kunnen we dit nog steeds niet met zekerheid zeggen. “We still need better methods that make fewer assumptions,” aldus Cann.[45]


Figuur 2: kaart van de wereld met migratie pijlen.[46

Referenties:

26. Richard Potts, “Environmental Hypotheses of Huminin Evolution,” Yearbook of Physical Anthropology 41 (1998), p. 93.
27. Richard Potts, “Variability Selection in Hominid Evolution,” Evolutionary Anthropology (1998), p. 81.
28. John D. Kingston et al., “Astronomically forced climate change in the Kenyan Rift Valley 2.7–2.55 Ma: implications for the evolution of early hominin ecosystems,” Journal of Human Evolution 53 (November 2007), p. 488.
29. Zie 26, p. 131.
30. Peter J. Richerson et al., “Evolution on a Restless Planet: Were Environmental Variability and Environmental Change Major Drivers of Human Evolution?,” Handbook of Evolution 2 (2005), p. 225.
31. Zie 30, p. 226.
32. Zie 14, p. 83.
33. Zie 30, p. 228.
34. Zie 14, p. 110.
35. Kildo Choi and Dubel Driwantoro, “Shell tool use by early members of Homo erectus in Sangiran, central Java, Indonesia: cut mark evidence,” Journal of Archaeological Science 34 (januari 2007), p.
36. J. Agustí et al., “Climate forcing of first hominid dispersal in Western Europe,” Journal of human evolution 57 (december 2009), p. 820.
37. Zie 30, p. 229.
38. G. Philip Rightmire, “The Dispersal of Homo erectus from Africa and the Emergence of More Modern Humans,” Journal of Anthropological Research 47 (zomer 1991), p. 183.
39. Zie 38, p. 177.
40. Zie 2, p. 37.
41. Donald Johanson, “Origins of Modern Humans: Multiregional or Out of Africa?,” mei 2001, < http://www.actionbioscience.org/evolution/johanson.html>; (opgehaald 11 september 2011).
42. Zie 8, p.710.
43. John J. Shea, “The Middle Paleolithic of the East Mediterranean Levant,” Journal of World Prehistory 17 (December 2003), p. 314.
44. Christopher S. Henshilwood en Curtis W. Marean, “The Origin of Modern Human Behavior, Critique of the Models and Their Test Implications,” Current Anthropological 44 (December 2003), p. 627.
45. Trisha Gura, “Bones, molecules…or both?,” Nature 406 (20 juli 2000), p. 231.
46. Mitomap.org, “Human mtDNA Migrations,”, 2002, < http://www.mitomap.org/pu(...)rldMigrations.pdf>; (opgehaald 19 juni 2010).

(visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102025383
16-09-2011

Veren van vogel en dino naast elkaar gevonden

Geschreven door Caroline Hoek op 16 september 2011 om 12:45 uur



Voor het eerst is bewezen dat dino’s met primitieve veren en vogels met ontwikkelde veren naast elkaar leefden.

Wetenschappers hebben stukjes barnsteen geanalyseerd die ongeveer 79 miljoen jaar oud zijn. De stukjes zijn ontstaan toen een boom wat hars losliet. In die hars zijn veren gewaaid en deze bleven plakken. De hars is hard geworden en de veren zitten er anno 2011 nog steeds in.

Barnsteen
In totaal hebben de onderzoekers elf stukjes barnsteen uit exact hetzelfde gebied kunnen analyseren. En dat leverde een bijzondere vondst op. Ze troffen er namelijk veren van dinosaurussen en van vogels in aan.

Primitief
De veren van de dino’s zijn heel primitief en kleurrijk. Zo zijn ze er in verschillende tinten bruin. Waarschijnlijk ontwikkelden de dinosaurussen de veren om zichzelf warm te houden. De veren van de vogels lijken al sterk op de veren van de moderne vogel en een aantal veren waren ook zeker geschikt om mee te vliegen, zo stellen de onderzoekers in het blad Science.

Met de vondst is voor het eerst bewezen dat dinosaurussen met primitieve veren en vogels met goed ontwikkelde veren naast elkaar leefden. Onderzoekers vermoedden dat al langer, maar konden het tot op heden nooit bewijzen.

Bronmateriaal
"Advanced birds lived alongside 'hairy' dinosaurs" - Newscientist.com
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door Science / AAAS (via Sciencemag.org).

(scientias.nl)

[ Bericht 1% gewijzigd door Robus op 16-09-2011 18:35:09 ]
pi_102025421
16-09-2011

Neanderthaler at wel schelpdieren
Geschreven door Caroline Hoek op 16 september 2011 om 16:50 uur

Resten van schelpdieren in een grot in Spanje bewijzen dat Neanderthalers al van dit slimmakende goedje smulden.

Lang werd gedacht dat moderne mensen de eersten waren die zich aan schelpdieren waagden. Sterker nog: het feit dat onze voorouders de diertjes aten, zoud ervoor gezorgd hebben dat onze soort nog steeds bestaat. Het gaf ons brein een boost, waardoor we ons beter aan situaties konden aanpassen en in tegenstelling tot die andere mensachtigen aan het langste eind trokken.

Maar het lijkt erop dat die theorie niet opgaat. Wetenschappers hebben in een grot in Spanje namelijk naast stenen gereedschappen van Neanderthalers ook schelpen gevonden. Het gaat voornamelijk om mosselen, zo is in het blad PLoS ONE te lezen.

De schelpen zijn zo’n 150.000 jaar oud. De oudste restanten van schelpen die door moderne mensen werden gegeten, zijn 164.000 jaar oud. “Dit onderzoek laat zien dat Homo sapiens in het zuiden van Afrika in dezelfde tijd als de Homo neanderthalensis in het zuiden van het Iberisch Schiereiland dezelfde bronnen gebruikten,” concludeert onderzoeker Francisco Jimenez Espejo.

Bronmateriaal
"Earliest Known Use of Marine Resources by Neanderthals" - Plosone.org
"Neanderthals ate shellfish 150,000 years ago: study" - Physorg.com

(scientias.nl)

[ Bericht 3% gewijzigd door Robus op 16-09-2011 18:35:33 ]
pi_102072307
quote:
Oudste hout 407 miljoen jaar geleden ontstaan
donderdag 15 september 2011 om 09u12
Wetenschappers hebben de oudste fossiele resten van hout

De evolutie van planten is moeilijk te bestuderen. Er is nog minder af te leiden uit fossiele planten dan uit dieren. Algemeen wordt aangenomen dat in het Midden-Devoon (zo’n 397 tot 385 miljoen jaar geleden) de eerste houtstructuren ontstonden, dus de eerste stappen richting bomen gezet werden. Daarvoor zou alles gewoon ‘groente’ zijn geweest.

Geoloog Philippe Gerrienne van de Universiteit Luik publiceert met zijn collega’s in het topvakblad Science een analyse van wat als nóg oudere fossiele houtresten worden beschouwd. Lang bewaarde stukjes van bomen van respectievelijk ongeveer 407 en 397 miljoen jaar geleden, die werden gevonden in Frankrijk en Canada. De fossielen zijn niet meer dan 12 centimeter lang en 5 millimeter breed. Ze zouden deel uitgemaakt hebben van planten die maximaal 2 meter hoog konden worden.

Het hout van een boom wordt gezien als een ontwikkeling die essentieel was om groeiende planten van kracht te voorzien en die tegelijk een systeem voor een efficiënte waterhuishouding garandeerde. Wetenschappers gaan er nu van uit dat waarschijnlijk de verbeterde waterhuishouding de belangrijkste factor achter de ontwikkeling van hout was. Al de rest kwam er achteraf als extraatje bij. (DD)
http://www.knack.be/nieuw(...)e-1195103719060.htm#
pi_102072942
quote:
0s.gif Op maandag 2 mei 2011 20:07 schreef KoningStoma het volgende:
Daar hoor je ze ook over. Ook over geologie.
Ik heb inderdaad wel eens gelezen over reli's die de idee van halfwaardetijd in twijfel trokken.
Evolution is from the Devil
Did you know that Ted Bundy's first dog, a collie, was named Lassie, did you know that?
pi_102170317
17-09-2011

Groot genoom vertraagt evolutie

Ben je jaloers op de amoebe, het plantje Paris japonica en de pad, wegens hun veel grotere hoeveelheid DNA dan die van de mens? Niet doen. Evolutionair gezien is een groot genoom namelijk niet altijd een voordeel. Integendeel, zo blijkt…


Het onaanzienlijke, met uitsterven bedreigde bloeiende plantje Paris japonica heeft bijna het grootste genoom ter wereld.

Levende fossielen hebben enorm genoom
We kennen op aarde de nodige organismen waarvan de evolutie lijkt stil te staan, de zogeheten levende fossielen. Zo is er de coelacanth, een kwastvinnige diepzeevis waarvan werd gedacht dat deze groep tientallen miljoenen jaren geleden al uit was gestorven. Een ander klassiek voorbeeld is de brughagedis, die zo afwijkt van de andere reptielen dat het dier zijn eigen familie en orde heeft. Of neem de longvis, een met amfibieën (en dus ons) verwante vissoort die in de woestijn in leven kan blijven door lucht te ademen met zijn zwemblaas. Bij ons heet de zwemblaas overigens “long”. Het is een groepje genetici opgevallen dat deze levende fossielen een in verhouding heel groot genoom hebben. Zo heeft de Ethiopische gemarmerde longvis een genoom van 132,8 miljard genetische ‘letters’ of baseparen, meer dan veertig keer de omvang van dat van de mens: 3,2 miljard. De zeer giftige kogelvis heeft dan weer het kleinste genoom, 0,4 miljard baseparen. Reden voor genetisch onderzoekers om het verband tussen evolutiesnelheid en grootte van het genoom te onderzoeken.

Groot genoom betekent minder soorten en minder evolutie
Hoewel er in een groot genoom meer mutaties optreden, wat ook logisch is – er is domweg meer DNA waarin een mutatie kan voorkomen – zijn er toch minder soorten aanwezig in soortenfamilies waarin een groot genoom de regel is. Klaarblijkelijk hindert een groot genoom de soortvorming. De onderzoekers hebben ook uitgezocht waarom. De genetische variatie tussen de (weinige) soorten die zich in families met een groot genoom vormden, bleek veel kleiner dan die in soorten met een klein genoom. Ze denken daarom dat zich langzaam soorten afsplitsen omdat er nauwelijks genetische verandering optreedt in een groot genoom. Klaarblijkelijk worden de mutaties meer gerepareerd dan in soorten met een klein genoom.

Bron
Bianca Sclavi en John Herrick, Slow evolution of vertebrates with large genomes, arxiv.org (2011)

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102427721
26-09-2011

Aboriginals waren eerste ‘out-of-Africa-golf’

Hedendaagse Australische Aboriginals stammen rechtstreeks af van een vroege migratiegolf van Afrika naar Azië, die al ongeveer 70.000 jaar geleden plaatsvond; dat is minstens 24.000 jaar vóór de bevolkingstrek van ‘Afrikanen’ waarvan de hedendaagse Europeanen en Aziaten afstammen! Dit blijkt uit genoomonderzoek door een internationale groep wetenschappers, waarvan de resultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Science.

Begin twintigste eeuw schonk een Aboriginal-man uit de Goldfields-regio in West-Australië een haarlok aan een Britse antropoloog. Nu, een eeuw later, hebben onderzoekers het DNA uit deze haren geïsoleerd om het genoom van de eerste Australiërs te ontrafelen en zo meer licht te werpen op de vroege verspreiding van de moderne mens over onze planeet.


Australische aboriginal speelt op een didgeridoo, een traditioneel muziekinstrument. Afbeelding: © wikimedia commons

Het genoom, dat geen invloeden van moderne Europese Australiërs bleek te bevatten, laat zien dat de voorouders van de Aboriginal-man tussen 75.000 en 64.000 jaar geleden afgesplitst moeten zijn van andere menselijke volkeren.

Daarmee stammen de Australische Aboriginals rechtstreeks af van de eerste moderne ontdekkingsreizigers, die via Azië uiteindelijk zo’n 50.000 jaar geleden in Australië aankwamen. Het onderzoek toont aan dat de Australische Aboriginals – als enige bevolkingsgroep buiten Afrika – de langste relatie hebben met het land waarop ze vandaag de dag leven.

Twee out-of-Africa-golven
De geschiedenis van de Australische Aboriginals speelt ook een hoofdrol bij het reconstrueren van de verspreiding van de eerste mensen vanuit Afrika. Er was al archeologisch bewijs dat de moderne mens ongeveer 50.000 jaar in Australië aanwezig is, maar deze studie werpt een nieuw licht op hoe hij daar terechtkwam. Tot nu toe ging men er veelal vanuit dat alle moderne mensen afstammen van één enkele migratiegolf richting Europa, Azië en Australië. Dit nieuwe onderzoek suggereert echter dat de voorouders van de Australische Aboriginals al eerder van deze Afrikaanse emigranten zijn afgesplitst, en dat ze zich op weg naar Australië nauwelijks vermengd hebben met de vroege Aziaten.

Verbazingwekkende reis
Professor Eske Willerslev van de Universiteit van Kopenhagen en onderzoeksleider van deze studie, legt uit: “Australische Aboriginals stammen af van de eerste menselijke ontdekkingsreizigers. Terwijl de voorouders van de Europeanen en Aziaten nog ergens in Afrika of het Midden-Oosten zaten, verspreidden de voorouders van de Australische Aboriginals zich vlot. Als eerste moderne mensen doorkruisten ze onbekend terrein in Azië en staken uiteindelijk de zee over naar Australië. Het was een verbazingwekkende reis die uitzonderlijke overlevingstechnieken en moed geëist moet hebben.”


Een genetische landkaart, gebaseerd op mitochondriaal DNA. De witte rondjes met letters geven de haplogroepen weer. De gekleurde cirkels verraden de ouderdom van die groepen. Afbeelding: © Wikimedia Commons

Himalaya
Prof. Peter de Knijff (LUMC) was medeverantwoordelijk voor de interpretatie van de resultaten van zowel het onderzoek aan het mitochondriaal DNA als aan het Y-chromosoom voor de gehele studie. “Daarnaast hebben we kostbaar materiaal aangedragen van de Kusunda, een volk dat leeft in de Himalaya”, vertelt De Knijff. “Vanwege hun unieke taal en hun jager-verzamelaarscultuur zouden zij mogelijk afstammen van die eerste Out-of-Africa-golf. Maar uit onze DNA-analyses blijkt dat ze genetisch niet te onderscheiden zijn van hun Nepalese buren.”

Het onderzoek heeft grote consequenties voor ons begrip van de verspreiding van onze menselijke voorouders over de aarde. Tot nu toe zijn oude menselijke genomen alleen verkregen vanuit haar dat in bevroren toestand bewaard is gebleven. De onderzoekers hebben nu aangetoond dat haar dat onder veel minder ideale omstandigheden bewaard is gebleven, ook gebruikt kan worden voor genoomonderzoek. Zonder risico van vervuiling met modern menselijk materiaal.

Met behulp van museumcollecties kunnen onderzoekers nu de genetische geschiedenis van vele inheemse volkeren wereldwijd gaan bestuderen, zelfs wanneer die volkeren zich recentelijk verplaatst of genetisch vermengd hebben.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102503268
28-09-2011

Toevallige mutatie in immuunsysteem beschermt tegen dodelijke schimmel



Eindelijk is duidelijk waarom sommige kikkers bestand zijn tegen de schimmelinfectie chytridiomycose, die wereldwijd amfibiepopulaties decimeert. Door bij het fokken te selecteren op deze mutatie kunnen sommige soorten wellicht nog worden gered, suggereren Anna Savage en Kelly Zamudio (Cornell University) in PNAS.

De mutatie blijkt te zitten in genen die te maken hebben met het ‘major histocompatibility complex’ (MHC), het onderdeel van het immuunsysteem dat ziekteverwekkers als zodanig identificeert en er een immuunrespons op afstuurt.

Normaal gesproken weten amfibieën-MHC‘szich kennelijk geen raad met de schimmel Batratochytrium dendrobatidis (kortweg Bd) die chytridiomycose verorzaakt. Gevolg is dat sommige kikker- en paddensoorten al helemaal zijn uitgestorven en nog veel meer soorten met uitsterven worden bedreigd naarmate de schimmel zich verder over de wereld uitbreidt.

Maar het gekke is dat er ook soorten zijn die er weinig of geen last van hebben. En een vergelijkend onderzoek met luipaardkikkers (Lithobates yavapaiensis) heeft nu duidelijk gemaakt waarom. Op 5 verschillende locaties in de staat Arizona werden deze kikkers gevangen en in het lab met de schimmel besmet. Ze gingen bijna allemaal dood, maar op 2 van de 5 locaties bleken ook kikkers voor te komen die binnen 2 weken geheel herstelden. Genetisch onderzoek leerde dat het aan hun MHC lag.

De onderzoekers vermoeden dat het een kwestie van evolutie is: de mutatie is ooit toevallig ontstaan en zorgde dat de betrokken kikker overleefde, net als zijn/haar nageslacht. Dankzij natuurlijke selectie beschikt inmiddels een redelijk percentage van de kikkerpopulatie over deze mutatie, wat op termijn waarschijnlijk de redding van de soort L. yavapaiensis betekent.

Vervolgonderzoek moet leren of andere resistente kikkersoorten hun voortbestaan aan dezelfde mutatie hebben te danken. Die zouden dus geluk hebben gehad dat ze muteerden voordat ze uitstierven. Salamanders hebben er over het algemeen ook minder last van, dus wellicht komt de mutatie daar eveneens voor.

De volgende stap is dan om te kijken naar het DNA van kikkers en padden, die nu al in gevangenschap worden gekweekt wegens totale verschimmeling van hun natuurlijke omgeving. Als daar exemplaren tussen zitten die de mutatie óók hebben, dan zou je daarmee verder kunnen kweken teneinde populaties te creëren die weer in het wild kunnen overleven.

bron: BBC News

(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102503419
28-09-2011

‘Menselijke evolutie in stroomversnelling door wisselvallig klimaat’

Vanaf het aanbreken van het Pleistoceen werd de aarde geteisterd door een reeks van zware ijstijden en korte interglacialen. Opmerkelijk genoeg komen deze redelijk nauwkeurig overeen met groeispurts in de intellectuele vermogens van de mens. Is er een verband?


Parantropus boisei leefde in de Ethiopische savanne van gras, dat deze mensachtige in grote hoeveelheden at. Waarschijnlijk deden klimaatsveranderingen deze specialist de das om.

Matt Grove van de School of Archaeology, Classics and Egyptology reconstreerde hoe de voorouders van de mens reageerden op de klimaatfluctuaties van de afgelopen vijf miljoen jaar. Hierbij maakte hij gebruik van genetische modelleringstechnieken. Toen de resultaten hiervan werden vergeleken met de tijdlijn van de evolutie van de mens, ontdekte Dr Grove dat belangrijke gebeurtenissen in de menselijke evolutie overeenkwamen met periodes waarin de temperaturen wild op en neer gingen.

Grove stelt, dat de studie bevestigt dat een belangrijke soortvormingsperiode bij mensen, waarin er tijdelijk meer soorten naast elkaar bestaan (adaptieve radiatie) samenviel met een lange periode van klimatologische variatie. Vanaf 2,7 miljoen jaar geleden begon het klimaat op aarde wild te schommelen: de bekende ijstijden. Zeer interessant is dat vlak na die tijd een groot aantal mensachtige soorten ontstond, waarvan de meeste 1,5 miljoen jaar geleden alweer verdwenen waren. De oudste stenen werktuigen dateren van 2,6 miljoen jaar geleden en hielpen waarschijnlijk verschillende soorten mensachtigen de periode van heftige klimaatschommelingen te overleven.


Onze directe voorouder Homo erectus was veel slimmer en veelzijdiger. Zijn leefgebied strekte zich niet voor niets uit vanaf Indonesië tot Afrika.

“1,5 miljoen jaar geleden was er nog maar één menselijke voorouder over – Homo erectus. De sleutel voor het overleven van Homo erectus is zijn flexibiliteit. De soort kon zich in zeer uiteenlopende omgevingen handhaven en was geografisch gezien de meest verspreide soort van alle. Andere soorten die zich hadden aangepast aan een bepaalde specifieke omgeving, verdwenen toen door klimaatsveranderingen hun leefgebied verdween. Homo erectus hield het overal uit, kon allerlei klimatologische en natuurrampen overleven en had dus de beste papieren om te overleven.”

In het onderzoek van Grove is voor het eerst zogeheten ‘variability selection’ gemodelleerd, een evolutionair proces dat voor is gesteld door paleantropoloog Rick Potts vlak voor de eeuwwisseling. Variability selection veronderstelt dat bij snelle klimaatsveranderingen, evolutie reageert op alle woongebieden van een soort gezamenlijk in plaats van alleen een individueel woongebied. Het onderzoek van Grove suggereert dat het ontstaan van de eerste mensachtige die complexere gereedschappen gebruikte, Homo erectus, het product kan zijn van precies dat proces. Als er een levendig genetisch verkeer was tussen de populaties van Homo erectus in Eurazië en Afrika, zullen vooral die genen die in een grote hoeveelheid verschillende omgevingen het individu bevoordelen, immers de meeste overlevingskans bieden. Dit geldt onder meer voor genen die intelligentie vergroten. Intelligentie vergroot het vermogen van een individu om zich aan te passen en een nieuwe omgeving “door te krijgen”. Zou de toenemende variatie in het klimaat onze eigen soort, Homo sapiens, nu ook dwingen nog slimmer te worden?

Bronnen:
1. Matt Grove. Change and variability in Plio-Pleistocene climates: modelling the hominin response. Journal of Archaeological Science, 2011
2. Matt Grove. Speciation, diversity, and Mode 1 technologies: The impact of variability selection. Journal of Human Evolution, 2011

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102515181
Wat voor dier krijg je als je een HOmmel met een MOl kruist? Een HOMO HAHAGAHAGAHA!!!!!!!!!!
pi_102576662
30-09-2011

'Evolutie is een keiharde wetenschap, en van 'geloven' is absoluut geen sprake'


De gouverneur van Texas Rick Perry is in de race om namens de Republikeinen mee te doen aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2012. © reuters

Evolutie is geen opinie; onbetwistbare wetenschappelijke kennis is niet een onderwerp waarover de meningen verdeeld zouden moeten zijn. Dat stelt Barbara Vreede van SciencePalooza.

'Om als Republikeinen de verkiezingen te winnen, mogen we wetenschap niet achter ons laten.' De woorden van Jon Huntsman, kandidaat in de race voor de Republikeinse nominatie voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen, krijgen slechts een mager applaus. Senator Rick Perry reageert schamper: Galileo had ook een meerderheid tegen; waarom zouden we zomaar iets moeten aannemen, 'just because you have a group of scientists who stand up and say, 'Here is a fact'?' De reactie uit de zaal is nu aanzienlijk enthousiaster.

Met Huntsmans waarschuwingen tegen de antiwetenschappelijke houding van zijn partij is zijn kandidatuur vermoedelijk geen lang leven beschoren. Evolutie en klimaatwetenschap wordt in één adem genoemd met liberalisme en socialisme - vieze woorden volgens de Grand Old Party. Het zijn overtuigingen, en scepsis is niet alleen geoorloofd: het is vereist.

Volgens senator Rick Santorum bijvoorbeeld is klimaatverandering een 'beautifully concocted scheme' van links, dat van natuurlijke temperatuurscycli op aarde gebruik maakt om nog meer overheidsbemoeienis te creëren. Ook op andere vlakken heeft de wetenschap het zwaar te verduren. Afgevaardigde Michele Bachmann leek het belang van wetenschappelijke zuiverheid niet in te zien toen ze wilde beweringen over een link tussen het HPV vaccin en een verstandelijke handicap het publiek in slingerde.

Ook twijfel aan de evolutietheorie prijkt glimmend op menig CV van kandidaten voor de Republikeinse nominatie. Evolutie is een 'issue', en de conservatieven hebben nagenoeg allemaal een mening. Het is niet alleen Miss USA die er problemen mee heeft; de acceptatie van de evolutietheorie vormt een barometer voor een breder issue: vertrouwen in de wetenschap.

Ergernis
Er zijn weinig vragen die bij mij zoveel ergernis oproepen als 'Gelooft u in evolutie?'. Evolutie is een keiharde wetenschap, en van 'geloven' is absoluut geen sprake. Gelooft u in kwantumfysica? En in biochemie? Wat zijn uw gevoelens over algebra? Evolutie is geen opinie; onbetwistbare wetenschappelijke kennis is niet een onderwerp waarover de meningen verdeeld zouden moeten zijn.

Natuurlijk is er een religieuze component: een letterlijke interpretatie van de bijbel strookt niet met wetenschappelijke gegevens over de leeftijd van de planeet, en de verwantschap tussen soorten. Maar dat wetenschap en religie prima naast elkaar kunnen bestaan bewijst onder andere de Rooms-Katholieke kerk, die de evolutietheorie inmiddels heeft erkend.

Volledige waanbeelden
Nee, het gaat niet om het bestaan van een god - daar doet evolutiebiologie immers geen uitspraken over. Ter discussie staan juist de evolutionaire mechanismen zelf. Daarbij lijkt er geen eenduidig anti-evolutie standpunt te zijn: het niet-'geloven' speelt zich af op vlakken die variëren van 100 procent letterlijke bijbelinterpretatie tot de acceptatie van een beperkte selectie aan (pseudo)wetenschappelijke resultaten. Antibioticaresistentie kan wel, maar fossielen zijn onzin. Vaak gaat het bij de anti-evolutionisten echter niet om weerlegbare standpunten, maar om volledige waanbeelden waarbinnen iedere interne consistentie ontbreekt.

Evolutie volledig begrijpen is ook niet makkelijk. Sommige aspecten van de theorie zijn logisch, terwijl andere net wat meer gedachtesprongen behoeven. Wetenschapsfilosoof Bas Haring schreef twee jaar geleden een artikel waarin hij enkele belangrijke misverstanden over de evolutietheorie aankaart en uitlegt. Eén van de punten die Haring aanhaalt is wat mij betreft de kern van de zaak: variatie, erfelijkheid, en verschil in reproductief succes vormen gedrieën de logische basis voor het evolutieproces. Dit is keiharde logica en, zoals Haring ook zegt, daar is geen speld tussen te krijgen. Noem het de wet van evolutie. Een wet die oncontroversieel ten grondslag ligt aan een enorme stapel wetenschap, die getoetst is en bewezen, en waar geen wetenschapper nog aan twijfelt.

Neus ophalen
Niet zomaar klakkeloos aannemen wat iemand zegt, ongeacht zijn expertise, is één ding. Radicaal de neus ophalen voor iets wat in een volledige beroepsgroep een algemeen geaccepteerd feit is, is heel wat anders. We komen er als mensheid niet zonder vertrouwen in elkaar. Vertrouwen in de piloot die een vliegtuig bestuurt; vertrouwen in de dokter die medicatie voorschrijft; vertrouwen in de bakker, in de bediening van je favoriete restaurant.

Wetenschap bestaat bij de gratie van kritiek, van vragen stellen, van toetsen en niet zomaar iets aannemen. Maar dat wil niet zeggen dat daarbuiten geen vertrouwen mag zijn in de wetenschapper, die in de jaren dat hij zich verdiepte in zijn onderzoeksonderwerp, echt wel heeft geleerd waar hij het over heeft.

Het zou de politici niet misstaan om een beetje nederigheid te tonen waar het de expertise van anderen betreft. Erkennen dat de balans mist, als in een discussie over een wetenschappelijk onderwerp de 'argumenten voor' afkomstig zijn uit de hoek van wetenschappers, puttend uit anderhalve eeuw aan onderzoek aan het fenomeen in kwestie, en 'argumenten tegen' van mensen komen die zich er slechts als opiniërende hobbyist mee bezighouden. Erken dat de wetenschap achter laten, het laatste is wat je als politieke beweging moet willen doen.

Barbara Vreede

(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102798700
05-10-2011

Ingewikkelde voorouder

Basis van leven complexer dan gedacht
Lemke Kraan

Hoe zag onze grote voorouder eruit, het wezen dat aan het begin stond van al het leven op aarde? Er werd altijd gedacht dat het een erg simpel organisme moet zijn geweest, niet meer dan een aantal succesvol bij elkaar geraapte moleculen. Maar volgens een studie van de Universiteit van Illinois die deze week in Biology Direct gepubliceerd wordt, zat de gemeenschappelijke voorouder toch een stuk ingewikkelder in elkaar.


De gemeenschappelijke voorouder staat aan de basis van het leven op aarde. Omdat alles zich vanuit dit organisme heeft ontwikkeld, van bacteriën tot olifanten, wordt gedacht dat dit organisme niet zo heel ingewikkeld moet zijn geweest. Men ging ervan uit dat alle ingewikkelde eigenschappen die bacteriën, schimmels, planten en dieren hebben er later bij zijn gekomen.

Biologen van de Universiteit van Illinois waren al langer bezig met een celstructuur die polyfosfaat, een energiebron voor de cel, opslaat. Lang werd gedacht dat bacteriën deze structuur niet hadden. Maar volgens de recente studie uit Illinois hebben alle organismen deze energieopslag. De biologen vermoeden dat de opslagstructuur daarom het eerste universele organel, een celstructuur, is.

Deze bewering schudt de gehele biologische ordening door elkaar, omdat men er altijd van uitging dat bacteriën geen organellen hebben. Deze opschudding komt niet helemaal onverwacht, omdat dezelfde biologen in 2003 al hadden aangetoond dat de opslag van polyfosfaat van een bepaalde groep bacteriën heel erg lijkt op een organel dat eencellige wezens met een celkern vaak hebben. De wetenschappers dachten dat de structuur die in beide rijken kennelijk aanwezig is al bestond voordat de organismen in de evolutionaire stamboom verder van elkaar verwijderd raakten.

In de recente studie is er gekeken naar het voorkomen van dit organel in alle biologische rijken. Er is een stamboom gemaakt van een enzym dat in deze celstructuur voorkomt. Het enzym dook in allerlei organismen op en ook leek de stamboom van dit enzym sprekend op de stamboom van het leven. Volgens de wetenschappers duidt dit erop dat het enzym al bestond voordat de drie biologische rijken elk hun eigen weg gingen. Ze denken zelfs dat de gemeenschappelijke voorouder het enzym en dus het organel al had.

Maar het ligt misschien nog wel ingewikkelder. Het hoeft helemaal niet zo te zijn dat organismen, hoe verder ze zich evolutionair ontwikkelen, steeds complexer worden. Sommige bacteriën zijn er bijvoorbeeld juist bij gebaat om lekker simpel te zijn. Het feit dat een bacterie bepaalde organellen niet heeft wil dus niet zeggen dat deze organellen in hun voorouderen van deze soort nooit hebben bestaan.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_102987894
12-10-2011

Fossielen van 49 miljoen jaar oude walvis ontdekt op Antarctica


© afp

Op Antarctica zijn fossielen gevonden van een primitieve walvis die 49 miljoen jaar oud is. Hij behoort tot de familie van de archaeoceti, de oerwalvissen. Dat meldden Argentijnse wetenschappers tijdens een persconferentie.


© afp

"Het gaat om de eerste walvis aangepast aan de zee die we op Antarctica hebben aangetroffen", aldus Marcelo Reguero.

Volgens de wetenschapper behoren de fossielen tot de familie van de basilosauridae, een soort binnen de archaeoceti.

"Het betreft een belangrijke ontdekking in de evolutie van die groep walvissen", luidde het. (belga/sg)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103268398
14-10-2011

100.000 jaar oude werkplaats ontdekt in Zuid-Afrika

Onderzoekers hebben in Zuid-Afrika een 100.000 jaar oude werkplaats ontdekt. Ze troffen daar twee schelpen aan met een dikke parelmoerlaag.

In deze ‘zeeoren’ bevond zich een mix van oker, een kleurstof die mensen mogelijk hebben gebruikt voor decoratie, schilderen of huidbescherming.

De archeologen troffen de werkplaats aan in de Grot van Blombos, 300 km ten oosten van Kaapstad.

Volgens de onderzoekers werpen de gevonden voorwerpen nieuw licht op de werk- en leefwijze van de mens in het midden van het stenen tijdperk. De publicatie verschijnt 14 oktober in Science.



Gereedschap

In de twee gereedschapssets bevonden zich oker, bot, kool, slijpstenen en hamerstenen. De grotbewoners maalden de okerstukjes fijn, combineerden deze met verwarmde stukjes dierlijk bot, houtskool, fijne stukjes steen en een vloeistof, waarna ze het papje in de schelpen bewaarden.

Waarschijnlijk gebruikten ze een bot om het mengsel te roeren. Het afslijpen en afschrapen van oker om een pigmentpoeder te maken werd veel gedaan in Afrika.

Evolutie

De ontdekking is belangrijk omdat het een punt in de evolutie van de complexe en probleemoplossende mens aangeeft, stellen de wetenschappers.

Het laat ook zien dat de mens 100.000 jaar geleden elementaire kennis had van scheikunde. Het laat zien dat de mens begon met weloverwogen planning, productie en het bewaren van ‘verf’ in opslagmateriaal, in dit geval een zeeoor.

© NU/Krijn Soeteman

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103313819
13-10-2011

Worm blijkt gedegenereerde verre verwant mens

Twee groepen simpele zeewormen zijn verwant aan complexe soorten zoals gewervelden (zoals de mens) en zeesterren, aldus nieuw onderzoek. Hiervoor werd gedacht dat deze wormen een evolutionaire link vormden tussen simpele dieren als kwallen en de rest van het dierenrijk.


Deze eenvoudige worm stamt af van een veel complexere voorouder.

Erg ingewikkeld zitten Xenoturbella en Acoelomorpha niet in elkaar. Zo ontbreekt een zenuwstelsel of ingewand. Als gevolg daarvan vormden ze een bronv oor veel discussie onder zoölogen. Acoelomorfen werden in de negentiger jaren geclassificeerd als een missing link tussen simpele dieren zoals sponzen en kwallen en de rest van het dierenrijk, zoals de mens, de octopus en insekten. Dit blijkt een misvatting te zijn. Beide groepen stammen af van dezelfde voorouder waarvan ook ingewikkelder dieren afstammden. Dit betekent dat de wormen als het ware zijn gedegenereerd.

Xenoturbella-wormen werden verzameld van de bodem van een Zweedse fjord waar het dier leeft van schelpdieren. De acoelomorfen zijn veelzijdiger – er is zelfs een soort, Meara stichopi, die in de keel van een zeekomkommer leeft. Genetici vergeleken honderden genen van zowel Xenoturbella als Acoelomorpha met soortgelijke genen in een groot aantal diersoorten om zo hun evolutionaire verwantschap te bestuderen. Het resultaat: er blijkt een compleet nieuw, tot nu toe onbekend, fylum te bestaan. Een fylum is een zeer grote groep: zo vormen alle gewervelden, van vis tot olifant, één fylum. Dit fylum staat op dezelfde hoogte als de andere fyla deuterostoma (dieren met twee lichaamsopeningen): gewervelden, stekelhuidigen (o.a. de zeester) en hemichordaten (zoals de eikelworm, een type worm dat zich in de zeebodem ingraaft) en vormt hiermee het vierde fylum: de xenacoelomorfen. De andere drie fyla bestaan uit behoorlijk complexe soorten. Deze wormen zijn dus als het ware gedegenereerd. Evolutie gaat dus niet altijd vooruit. Misschien een goede les voor de mens.

Deze nietige wormen stelden al ruim een decennium biologen voor een pittige uitdaging, dus er is onder hun collega’s blijdschap dat deze puzzel nu is opgelost. Wel zijn evolutionair biologen er niet blij mee dat ze nu hun gevierde missing link tussen de holtedieren en de tweemondigen kwijt zijn. Ze kunnen dus weer doorgaan met zoeken.

Degeneratie komt wel vaker voor. Zo stamt Wolffia arrhiza, het kleinste bloeiende plantje dat alleen bestaat uit een drijvend bolletje, af van een veel complexere plant met wortels, takken en bladeren. Ook bij parasieten komt degeneratie veel voor, variërend van Mycoplasma, een bacteriële parasiet die het kleinst bekende genoom van alle bacteriën heeft, tot diverse ingewandswormen die vaak veel eenvoudiger zijn dan vrijlevende soorten.

Bronnen
Simple Marine Worms Distantly Related to Humans, Science Daily (2011)
Hervé Philippe, Henner Brinkmann, Richard R. Copley, Leonid L. Moroz, Hiroaki Nakano, Albert J. Poustka, Andreas Wallberg, Kevin J. Peterson, Maximilian J. Telford. Acoelomorph flatworms are deuterostomes related to Xenoturbella. Nature, 2011

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103313911
15-10-2011

Voorouder mens had zesde zintuig

De gemeenschappelijke voorouder van de meeste vissen – waaronder zoogdieren als de mens – beschikte over het vermogen elektrische velden waar te nemen. Zou het mogelijk zijn dat de mens nog steeds over dit rudimentaire vermogen beschikt en zou dit zintuig door genetische manipulatie weer tot leven te wekken zijn?

De vis in ons
We zijn allen vissen. Wij mensen hebben meer gemeen met bijvoorbeeld de kwastvinnige coelacanth en longvis dan deze dieren gemeen hebben met de lamprei, haai of een straalvinnige, zoals de kabeljauw. De recente ontdekking dat de gemeenschappelijke voorouder van de meeste vissen, waaronder hen die zich hebben ontwikkeld tot landdier, over een “zesde zintuig” beschikte, hebben dus ook gevolgen voor ons zelfbeeld

Voorouder kon elektrische velden waarnemen
Naar nu blijkt, was de eerste voorouder van verreweg de meeste gewervelde diersoorten (uitgezonderd kaakloze vissen als lampreien en dergelijke) een dier dat beschikte over het vermogen elektrische velden in zeewater waar te nemen door een lijn van zogeheten elektroreceptoren langs de huid van de zijkanten van het lichaam.


De axolotl jaagt mede op elektrische signalen. Helaas valt zijn woongebied samen met Mexico Stad, een van de allergrootste steden ter wereld.

Axolotl kan ook velden waarnemen
Dit systeem is nog aanwezig in veel beenvissen. Ook de axolotl, een bedreigde salamandersoort die de pech heeft dat zijn leefgebied samenviel met het compleet volgebouwde meer dat nu Mexico-Stad is, beschikt over exact dit systeem. Uit embryologisch en genetisch onderzoek is nu bekend dat beide systemen zowel in lepelsteuren (straalvinnige vissen) als in de axolotl (immers een afstammeling van kwastvinnige vissen) op dezelfde wijze functioneren. Ook de genen die hierbij betrokken zijn zijn homoloog (hebben dezelfde oorsprong). Dit wijst op een gemeenschappelijke evolutionaire oorsprong.

In reptielen en de diergroepen die daar uit voorgekomen zijn: de zoogdieren en de vogels, is dit systeem verdwenen, omdat het op het droge zinloos is. Voor de axolotl, die op kleine waterdieren jaagt in modderig water, is dit zintuig juist zeer nuttig.


De lepelsteur Polyodon spathula jaagt nog steeds met waarneming van elektrische signalen.

Voorouder was diepzeehaaiachtige vis
De voorouder van zowel de meeste vissen als gewervelde landdieren (inclusief uiteraard amfibieën, zeereptielen en -zoogdieren) moet, concluderen de onderzoekers, daarom veel weg hebben gehad van een haai: een roofvis die in de diepzee leefde (waar nauwelijks licht is) en door middel van elektrische signalen op prooien joeg. De diepzee is een plaats die weinig last heeft van natuurrampen; diepzeeschepsels zouden de meeste rampen overleven. Zou onze voorouder hier een vernietigende uitsterfgolf hebben overleefd? Op zich een zeer aannemelijk verhaal.

Opmerkelijk genoeg is er een primitief zoogdier, het eierleggende vogelbekdier, dat ook over elektrische waarneming beschikt. Wel werkt dit systeem via de neus en niet via sensoren aan de zijkant van zijn harige lichaam.

Wel kunnen we ons afvragen welke functie dit systeem nu vervult. We weten immers dat de natuur een kei is in dingen hergebruiken. Zouden bepaalde voorgevoelens van bijvoorbeeld aardbevingen bij dieren als olifanten te maken kunnen hebben met het waarnemen van elektrische velden? Dit kan uiteraard ook op een heel andere manier gebeuren.
Zou dit systeem weer in mensen, bijvoorbeeld een toekomstige aquatische mensensoort, kunnen worden gereactiveerd? Stof voor veel toekomstig onderzoek.

Bronnen
Most Vertebrates — Including Humans — Descended from Ancestor With Sixth Sense, ScienceDaily (2011)
Melinda S. Modrell, William E. Bemis, R. Glenn Northcutt, Marcus C. Davis, Clare V.H. Baker, Electrosensory ampullary organs are derived from lateral line

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103314178
18-10-2011

Voorkeur voor lange leiders evolutionair bepaald

Onze voorkeur voor lange politieke leiders is evolutionair bepaald. Dat denken psychologen van de Texas Tech University.


Foto: Thinkstock

In de oudheid hadden leiders voordeel van een groot postuur omdat ze dan beter konden vechten. Zo bevorderden ze de overlevingskansen van hun stam. Dat deze holbewonerpolitiek vandaag de dag ook opgaat, staat vandaag in Social Science Quarterly.

Aanleiding voor het onderzoek is dat 58 procent van de Amerikaanse presidentsverkiezingen tussen 1789 en 2008 gewonnen werd door de langste persoon. Ook bleken alle presidentskandidaten langer dan de gemiddelde Amerikaanse man.

.
Tekenen

De psychologen vroegen 467 studenten om zowel hun ideale president als een typische inwoner van Amerika te tekenen. Daaruit bleek dat 64 procent hun leider groter hadden neergezet. Dit geldt zowel voor studenten uit Amerika als Afrika, Asia, Latijns-Amerika en Europa. Hieruit blijkt dat alle culturen de voorkeur geven aan fysiek grote leiders.

In het tweede deel van de studie vulden de studenten een enquête in. Daarin werd hen gevraagd of ze zichzelf geschikt achtten voor een leidinggevende positie. De langste mannen zagen zichzelf inderdaad als betere bazen, maar voor vrouwen ging dit niet op.

Slangen

"Sommige eigenschappen en instincten die evolutionair zijn bepaald, lijken irrationeel", zegt Gregg Murray, een van de onderzoekers.

"Zo is onze universele angst voor slangen waarschijnlijk geëvolueerd uit de tijd dat slangen nog een bedreiging vormden. Wij geloven dat een soortgelijk instinct ook in de politiek bestaat."

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103361191
20-10-2011

'Menselijke evolutie oorzaak rugklachten'

Scheurtjes en breuken in de ruggenwervels zijn niet te wijten aan osteoporose, maar aan de menselijke evolutie.


Foto: Inertia Stock

Dat zeggen biologen van de Case Western Reserve University naar aanleiding van vergelijkend onderzoek tussen mensen en primaten.

De onderzoekers vergeleken wervels van mensen met die van verschillende apen, zoals gorilla’s, chimpansees en gibbons, en ontdekten dat de evolutie van het rechtop lopen waarschijnlijk de uiteindelijke oorzaak is van onze rugklachten. De resultaten staan 19 oktober in PLoS ONE.

De wervelkolom van mensen is aangepast aan het absorberen van schokken die het lopen op twee voeten met zich meebrengt. Dat werkt prima, maar tijdens het ouder worden verliest de mens wat bot, en dat vergroot de kans op schade aanzienlijk.

Botverlies

Bij apen komt osteoporose ook voor, maar er is bij hen veel meer botverlies nodig om de kans op breuken te laten toenemen, en ze hebben er dan ook veel minder last van.

De wetenschappers onderzochten de wervels met CT scans, en lieten er biomechanische modellen op los om de belasting te berekenen. De reden voor de menselijke kwetsbaarheid blijkt in de bouw van de wervels te zitten.

Grote wervels

Waar primaten kleinere wervels hebben met een dikke, sterke buitenkant en een relatief kleine zachte binnenkant, daar hebben mensen grote wervels met een dunne buitenkant en een meer poreuze binnenkant.

Meghan Cotter, eerste auteur van het artikel, legt uit waarom we van die grote wervels hebben.

"Evolutie biedt grote mogelijkheden, maar soms is er een afweging. Grote wervels zijn beter in het verdelen van de krachten die we voelen bij het lopen. Apen hebben dat niet nodig, en kunnen dus kleinere wervels houden." Het voordeel van rechtop lopen komt dus met een prijs: grotere kans op rugklachten.

© NU.nl/Stephan van Duin

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103486946
21-10-2011

Zoogdieren tarten huidige invulling evolutietheorie

In plaats van enorm snelle diversificatie bij de opkomst van de zoogdieren, lijkt de evolutiesnelheid juist helemaal los te staan van de hoeveelheid diversiteit. Dat zeggen onderzoekers van de University of Reading.


Foto: NU.nl/Flip Slik

De evolutiebiologen onderzochten zoogdieren, en vonden dat de snelheid van de soortvorming los staat van de ontwikkeling van bepaalde eigenschappen.

Nature publiceerde de resultaten op 19 oktober.

.Na de dinosaurussen kwamen de zoogdieren op als dominante grote levensvorm en de heersende gedachte was dat de diversiteit in soorten vooral in het begin op kwam, waarna er een lange periode van ‘finetuning’ volgde, die het dier pas echt goed in zijn omgeving zou doen passen.

Leeg veld

De verklaring was dat er een ‘leeg veld’ aan ecologische niches (rollen) klaar lag om snel veroverd te worden.

Maar nu blijkt dat de evolutiesnelheid van de twee meest soortenrijke zoogdiergroepen, de knaagdieren en de vleermuizen, helemaal niet zo hoog was, en dat van sommige soortenarme groepen – de olifantachtigen – die snelheid juist wel hoog was. Er was dus blijkbaar niet zo’n haast vanuit de dieren om alle mogelijke niches te bezetten.

Morfologische diversiteit

Mark Pagel, auteur van het artikel, concludeert dat ''het lang zo was dat we dachten dat er een snelle evolutie was aan het begin van de zoogdierdominantie, en dat die langzaam afremde tot het heden. Maar we hebben gevonden dat het proces dat de morfologische diversiteit mogelijk maakte in deze groep dieren veel vrijer was dan gedacht. Niches vullen niet zomaar op, en diversiteit ontstaat wanneer, waar en hoe snel dat dan ook maar voordelig is.''

© NU.nl/Stephan van Duin

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103487087
23-10-2011

'Jagers al 14.000 jaar actief in Amerika'

Deense onderzoekers hebben tussen de resten van een mastodont, een Noord-Amerikaanse mammoetachtige, een door mensen gemaakte 14.000 jaar oude speerpunt gevonden.


Foto: AFP

De ontdekking bevestigt een recente theorie die de ‘ontdekking’ van het Amerikaanse continent rond hetzelfde jaartal plaatst, schrijven onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen in Science.

De sporen zijn duizend jaar ouder dan de ‘Clovis-cultuur’, waarvan archeologen tot enkele jaren geleden dachten dat het het eerste Amerikaanse volk was.

De mastodont was al in de jaren 70 opgegraven in Washington, de meest noordwestelijke staat van de VS. Met moderne koolstofdatering kon de ouderdom pas voldoende zeker worden vastgesteld.

Ook de aangetroffen speerpunt is gemaakt van mastodontenbot, ten teken dat de grote grazers blijkbaar vaker op het menu van de oorsponkelijke Amerikanen stonden.

Indianen

Hetzelfde Deense onderzoeksteam had drie jaar geleden melding gemaakt van de vondst van menselijke resten in een grot in de staat Oregon, tevens aan de Amerikaanse westkust, die eveneens 14.000 jaar oud zouden zijn.

Onderzoeksleider Eske Willerslev denkt dat het gaat om de voorouders van de Amerikaanse indianen, die via een landbrug in de Beringzee vanuit Azië zijn overgekomen.

© NU.nl/Bitsofscience.org

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103717626
quote:
Promiscuïteit bestrijdt inteelt
vrijdag 28 oktober 2011 om 09u04
Paren met meer mannetjes kan genetisch voordelig zijn voor vrouwtjes.


© Thinkstock
Polygamie is de regel in het dierenrijk. In vele soorten, de mens inbegrepen, kunnen zowel mannetjes als vrouwtjes meerdere sekspartners hebben, dikwijls zelfs op vrij korte tijd.

Er is altijd gepostuleerd dat polygamie nuttig is om de genetische diversiteit in het kroost te verhogen, waardoor de kans groeit dat er eentje overleeft tot de tijd van voortplanting gekomen is.

Recente studies hebben echter aanwijzingen blootgelegd dat er, vooral voor vrouwtjes, nadelen aan polygamie verbonden kunnen zijn. Een nieuwe studie in het topvakblad Science heeft echter onweerlegbare genetische voordelen voor promiscue gedrag van vrouwtjes aangetoond, alvast bij rijstmeelkevers – intensief bestudeerd, omdat ze als een pest voor de landbouw worden beschouwd.

In normale populaties bleek er geen verschil te zijn in het gemiddelde voortplantingssucces van vrouwtjes, of ze nu met één of met vijf mannetjes hadden gepaard. Maar in kleine populaties, met een hoog risico op inteelt, halveerde het voortplantingssucces van vrouwtjes die het met één partner moesten stellen.

Promiscue gedrag hield het voortplantingssucces hier op het normale niveau. Vrouwtjes beschikken blijkbaar over systemen waarmee ze het best geschikte sperma kunnen toelaten voor bevruchting, mogelijk gelinkt aan de chemie waarmee een eitje zaadcellen aantrekt.

In populaties met veel inteelt was er op amper vijftien generaties tijd een shift in de richting van (nog) meer promiscue gedrag, precies omdat het zo voordelig was. (DD)
http://www.knack.be/nieuw(...)le-1195125046982.htm
pi_103820204
31-10-2011

Oost-Aziaten delen genen met neef Neanderthaler

Mensachtigen en moderne mens kruisten vaker dan gedacht



De Grot van Denisova, in de zuid-Siberische Altai Mountains, waar het bijzondere vingerkootje is gevonden.

De voorouders van mensen uit Oost-Azië hebben het gedaan met een verre neef van de Neanderthaler. De takken van de menselijke stamboom lijken elkaar dus vaker te kruisen dan gedacht.

Zoom
De Grot van Denisova, in de zuid-Siberische Altai Mountains, waar het bijzondere vingerkootje is gevonden. (foto: Bence Viola)Onze voorouders deden het soms met Neanderthalers. En ze deden het soms ook met andere mensachtigen. Dit soort kruisingen vonden gedurende de evolutie vaker plaats en doken tijdens studies naar menselijke stambomen over de hele wereld op.

Zo zijn de voorouders van de huidige bewoners van Oceanië gekruist met Homo Denisova, een verre neef van de Neanderthaler. Deze mensachtige is vernoemd naar de Siberische grot waar resten van deze soort het eerst zijn ontdekt. Het genoom van de Denisovans is eind vorig jaar helemaal in kaart gebracht, waarbij gebruikt is gemaakt van een kies en een vingerkootje van de mensachtige.

Maar de Denisovans hebben zich niet beperkt tot paren met de vroege Oceaniërs, blijkt uit een publicatie in het tijdschrift PNAS. Wetenschappers van de universiteit van Uppsala vergeleken het DNA van ruim 1500 moderne mensen over de hele wereld met het genoom van Homo Denisova. Bij mensen uit het vaste land van Oost-Azië ontdekten ze relatief meer genetische sporen van de Denisovans, dan wanneer ze het Denisovan-DNA met mensen uit andere delen van de wereld vergeleken.

Dat betekent dat de voorouders van deze mensen het waarschijnlijk vaker met deze mensachtige gedaan hebben. De wetenschappers vermoeden dat de kruising tussen de twee menssoorten 20.000 jaar geleden plaatsvond.

(Wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_103906068
02-11-2011

Homo sapiens kwam vroeger naar Europa dan aangenomen

De moderne mens kwam duidelijk vroeger naar Europa dan algemeen wordt aangenomen. De uit Afrika ingeweken homo sapiens leefde al 5.000 jaar samen met de neanderthaler in Europa. Dat blijkt uit bevindingen van een internationaal wetenschappelijk team. De Oostenrijkse, Duitse en Britse paleontologen en archeologen herwaardeerden de vondsten uit een prehistorische grot in Zuid-Italië. De aan de homo neanderthalensis toegeschreven fossielen zijn al afkomstig van vertegenwoordigers van de homo sapiens.

Twee melktanden, die in 1964 in de Grotta del Cavallo in Apulië werden gevonden, waren destijds aan neanderthalers toegeschreven. Uit een tandanalyse bleek nu dat ze bij de anatomisch moderne mens behoren, aldus de wetenschappers in het vakblad Nature. De ouderdom van de vondstlaag werd met 43.000 tot 45.000 jaar geleden aangegeven en dat is duidelijk vroeger dan aangenomen.

De moderne mens kwam 45.000 jaar geleden al naar Europa. Vorsers waren ervan uitgegaan dat dat pas 40.000 jaar geleden geschiedde, toen de neanderthalers al waren uitgestorven. Het contact tussen beide levensvormen is echter intensiever geweest dan werd aangenomen, verklaarde Gerhard Weber van de Universiteit van Wenen. "Er was voldoende tijd om te ruilen."

Ook de toewijzing van cultuurtechnieken en vaardigheden moest gecorrigeerd worden, meent Weber. De aan de neanderthaler toegeschreven Uluzziaan-cultuur, die door complexe ornamenten en de vervaardiging van sieraden en benen werktuigen wordt gekarakteriseerd, is daadwerkelijk van de homo sapiens afkomstig. "En dat heeft gevolgen als men nadenkt waarom de neanderthalers zijn uitgestorven", verklaarde Weber. (belga/tma)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_104615004
20-11-2011

Huidweefsel voorouder mens ontdekt

Paleontologen hebben bij twee skeletten gereedschap en ook stukjes gemummificeerde huid ontdekt. Kunnen we hier DNA uit halen of zelfs onze verre voorouder Australopithecus sediba weer tot leven wekken?

Gemummificeerde huid op de botten
Paleontologen vonden twee skeletten, de overblijfselen van een vrouw met kind. Vermoedelijk is de vrouw omgekomen nadat ze in een waterbron viel. De skeletten zijn geïdentificeerd als van de mogelijke menselijke voorouder Australopithecus sediba. De Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg (Zuid Afrika) heeft afgietsels van de twee skeletten gemaakt voor het Natural History Museum in London. Nu worden er wel vaker voor-menselijke resten gevonden. Wat deze ontdekking zeer spectaculair maakt, is de vondst van gereedschap en -vooral- gemummificeerde huid op de botten. Er is ouder gereedschap bekend,maar dit is het oudste gereedschap dat bij een skelet is gevonden.


Mogelijk zag Australopithecus sediba er zo uit.

Wieg mensheid elders in Afrika?
De fossielen zijn gedateerd op 1,977 miljoen jaar en zijn gevonden in het Malapa grotcomplex in Zuid-Afrika. Deze vondst in Zuid-Afrika was zeer onverwacht en bracht paleontologen behoorlijk in verlegenheid. Tot nu toe zijn er alleen resten van deze mensachtigen gevonden in de nu kurkdroge Ethiopische Riftvallei en omstreken. Terwijl de eerste Homo erectus in Ethiopië leefde, leefde deze soort – die een soort missing link vormt tussen Australopithecus en ‘ons’ Homo-genus – op duizenden kilometers afstand. Klaarblijkelijk was het leefgebied van hominiden veel groter dan tot nu toe aangenomen. Ook het geloof dat Ethiopië de wieg van de mensheid vormt, heeft nu een stevige deuk opgelopen. Dit kan, zo blijkt nu, ook heel goed in een ander deel van Afrika zijn gebeurd. Fossielen vormen zich alleen in zeer bijzondere omstandigheden, waardoor ons beeld vaak erg vertekend is.

Pleistocenic Park met oermensen?
De botten worden omgeven door een soort gemummificeerde huid. Hieruit zijn mogelijk resten DNA te isoleren – verreweg de spectaculairste mogelijkheid. Lukt dat, dan zouden we een DNA-stamboom op kunnen stellen en wellicht (afhankelijk van de compleetheid van het DNA en een totaal gebrek aan ethiek bij sommige onderzoekers) zelfs in de verdere toekomst, met behulp van aanvullend menselijk DNA, kunnen proberen de ‘missing link’ weer tot leven te wekken.

Eiwitten terugvertalen in DNA
DNA is echter niet erg stabiel vergeleken met bijvoorbeeld bepaalde eiwitten, al zijn minuscule stukjes DNA in resten van Neanderthalers gevonden. Waarschijnlijker is dus dat de huid geen DNA, maar wel resten van keratine bevat, het voornaamste eiwit in onze huid. Omdat de aminozuurvolgorde van keratine, zoals alle eiwitten, letterlijk vertaald is uit DNA, kan je aan de hand van dit keratine het gen letter voor letter min of meer terugvertalen. In de loop van honderdduizenden jaren vinden er vele puntmutaties plaats waarbij het ene aminozuur verandert in een ander aminozuur. Als we dit vergelijken met ons eigen keratinegen, weten we daarom of dit onze voorouder was of toch een uitgestorven zijtak of – altijd goed voor smeuïge stukjes in de krant – er seks tussen verschillende soorten heeft plaatsgevonden.

Bronnen
Skeleton of ancient human may yield skin – New Scientist (2011)

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 21 november 2011 @ 10:36:05 #120
47122 ATuin-hek
theguyver's sidekick!
pi_104621068
Supergist maakt dennenbomen aantrekkelijk als biobrandstof

http://www.nu.nl/wetensch(...)ls-biobrandstof.html
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
  dinsdag 29 november 2011 @ 22:55:10 #121
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_104990417
quote:
0s.gif Op maandag 21 november 2011 00:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
20-11-2011

Huidweefsel voorouder mens ontdekt

Paleontologen hebben bij twee skeletten gereedschap en ook stukjes gemummificeerde huid ontdekt. Kunnen we hier DNA uit halen of zelfs onze verre voorouder Australopithecus sediba weer tot leven wekken?

Gemummificeerde huid op de botten
Paleontologen vonden twee skeletten, de overblijfselen van een vrouw met kind. Vermoedelijk is de vrouw omgekomen nadat ze in een waterbron viel. De skeletten zijn geïdentificeerd als van de mogelijke menselijke voorouder Australopithecus sediba. De Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg (Zuid Afrika) heeft afgietsels van de twee skeletten gemaakt voor het Natural History Museum in London. Nu worden er wel vaker voor-menselijke resten gevonden. Wat deze ontdekking zeer spectaculair maakt, is de vondst van gereedschap en -vooral- gemummificeerde huid op de botten. Er is ouder gereedschap bekend,maar dit is het oudste gereedschap dat bij een skelet is gevonden.

[ afbeelding ]
Mogelijk zag Australopithecus sediba er zo uit.

Wieg mensheid elders in Afrika?
De fossielen zijn gedateerd op 1,977 miljoen jaar en zijn gevonden in het Malapa grotcomplex in Zuid-Afrika. Deze vondst in Zuid-Afrika was zeer onverwacht en bracht paleontologen behoorlijk in verlegenheid. Tot nu toe zijn er alleen resten van deze mensachtigen gevonden in de nu kurkdroge Ethiopische Riftvallei en omstreken. Terwijl de eerste Homo erectus in Ethiopië leefde, leefde deze soort – die een soort missing link vormt tussen Australopithecus en ‘ons’ Homo-genus – op duizenden kilometers afstand. Klaarblijkelijk was het leefgebied van hominiden veel groter dan tot nu toe aangenomen. Ook het geloof dat Ethiopië de wieg van de mensheid vormt, heeft nu een stevige deuk opgelopen. Dit kan, zo blijkt nu, ook heel goed in een ander deel van Afrika zijn gebeurd. Fossielen vormen zich alleen in zeer bijzondere omstandigheden, waardoor ons beeld vaak erg vertekend is.

Pleistocenic Park met oermensen?
De botten worden omgeven door een soort gemummificeerde huid. Hieruit zijn mogelijk resten DNA te isoleren – verreweg de spectaculairste mogelijkheid. Lukt dat, dan zouden we een DNA-stamboom op kunnen stellen en wellicht (afhankelijk van de compleetheid van het DNA en een totaal gebrek aan ethiek bij sommige onderzoekers) zelfs in de verdere toekomst, met behulp van aanvullend menselijk DNA, kunnen proberen de ‘missing link’ weer tot leven te wekken.

Eiwitten terugvertalen in DNA
DNA is echter niet erg stabiel vergeleken met bijvoorbeeld bepaalde eiwitten, al zijn minuscule stukjes DNA in resten van Neanderthalers gevonden. Waarschijnlijker is dus dat de huid geen DNA, maar wel resten van keratine bevat, het voornaamste eiwit in onze huid. Omdat de aminozuurvolgorde van keratine, zoals alle eiwitten, letterlijk vertaald is uit DNA, kan je aan de hand van dit keratine het gen letter voor letter min of meer terugvertalen. In de loop van honderdduizenden jaren vinden er vele puntmutaties plaats waarbij het ene aminozuur verandert in een ander aminozuur. Als we dit vergelijken met ons eigen keratinegen, weten we daarom of dit onze voorouder was of toch een uitgestorven zijtak of – altijd goed voor smeuïge stukjes in de krant – er seks tussen verschillende soorten heeft plaatsgevonden.

Bronnen
Skeleton of ancient human may yield skin – New Scientist (2011)

(Visionair.nl)
De riftvallei wordt the cradle of man genoemd omdat daar zoveel fossielen zijn gevonden, en nu is het vreemd dat er ergens andere skeletten hebben gevonden...

Ik vind het vreemd dat de wetenschap hier nog steeds waarde aan hecht, de Riftvallei heeft uitermate goede condities gehad om botten te laten fossileren. Dat er nu veel menselijke resten worden gevonden heeft eerder te maken met het behoud van het skelet dan met daadwerkelijke verspreiding van mensen.

Zo is ook de vreemde theorie van de wateraap erin geslopen. Menselijke resten werden opvallend vaak bij rivieren gevonden. Ook dat heeft meer met fossileringsomstandigheden te maken dan habitatkeuze.
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_105181855
02-12-2011

Naar de ortho door de oermens

Heb je liever een dieet met zacht of hard voedsel? De oermens koos vanaf 10.000 jaar geleden voor het zachte voedsel met de ontwikkeling van de landbouw. Een niet voorzien gevolg was dat het gebit hierdoor veranderde…


Het verstellen van een beugel. Afbeelding: © Håkan Svensson

Een derde van de kinderen heeft een gaaf gebit, nog een derde deel heeft absoluut een beugel nodig en nog eens 33% zit er tussenin. In Nederland krijgt 45% van de kinderen dan ook een beugel. Waarom zoveel kinderen scheve en/of onjuist geplaatste tanden hebben is de grote vraag.

Die vraag is nu beantwoord door Noreen von Cramon-Traubadel (Universiteit van Kent, Engeland) in een artikel in het wetenschapsblad Proceedings of the National Academy of Sciences.

Vroege landbouw
Zo’n 10.000 jaar geleden ontstond de landbouw in het Midden-Oosten; in de millennia daarna verspreidde dit fenomeen zich onder meer naar Europa. In Nederland arriveerde de landbouw uiteindelijk zo’n 8000 jaar geleden. Het dieet van de oude Homo sapiens veranderde hierdoor: jagers en verzamelaars aten voornamelijk hard voedsel waaronder vlees, terwijl de landbouwers zachter, meer plantaardig voedsel aten. Dit vereiste minder kauwen voor de landbouwers.

Meetwerk
Wat het gevolg daarvan is, wilde Von Cramon-Traubadel graag weten. Ze onderzocht schedels van elf tegenwoordige populaties: zes daarvan hebben een dieet gebaseerd op landbouw- en veeteeltproducten en vijf populaties eten voornamelijk vlees, vis en wat men verzamelde. Deze populaties komen uit verschillende delen van de wereld: van Japan tot Groenland en van Australië tot Italië. Von Cramon-Traubadel mat onder meer de lengte en breedte van de kaakdelen alsook andere delen van de schedel.


Jagers in Tanzania op weg terug naar hun dorp. Afbeelding: © Andreas Lederer

Dieet
Het dieet had haar weerslag op de vorm van de kaak. De jagers en verzamelaars hebben een lange, smalle kaak, terwijl de landbouwers een relatief brede, korte kaak hebben. Voor de rest waren er geen verschillen tussen de schedels van de twee groepen met één uitzondering: het voorste gedeelte van het gehemelte bleek ook anders van vorm.

Volgens Von Cramon-Traubadel kunnen de verschillen tussen de twee groepen niet verklaard worden door verschillen in de locatie van de populaties, klimaat en de genetische geschiedenis. Hierdoor blijven er twee theorieën over hoe de kaak verandert kan zijn in de oudheid na de introductie van de landbouw: a) kinderen passen de groei van hun kaken aan aan het zachtere voedsel of b) de kaak is al anders bij de geboorte.


De volwassen tanden komen er door. Spannend voor kind en ouders: zit alles op zijn plaats na het wisselen? Afbeelding: © Rosario van Tulpe

Jonge proefpersonen vinden om de eerste optie te testen is uiteraard uit den boze. Een uitkomst biedt een eerder onderzoek aan klipdasachtigen. Van jonge dieren die zachter voedsel aten, bleek onder meer de kaak langzamer te groeien. Mogelijk is aanpassing in de kindertijd dus het antwoord.

Blijft er nog één vraag over: hoe zit het nu met die scheve tanden? Het kauwen duurt korter en is minder intensief bij zachter voedsel. Hierdoor groeit de kaak langzamer dan de kaak van jagers en verzamelaars. De tanden worden echter niet kleiner bij de landbouwers, waardoor ze dus in het nauw komen door de kortere kaak. Hierdoor gaan tanden scheef groeien en/of komen op een iets verkeerde plaats terecht. In dat laatste geval is de occlusie van het gebit niet meer optimaal.

De overgang van jager/verzamelaar naar landbouwer 10.000 jaar geleden had dus grote gevolgen voor het gebit. Geen wonder dus dat veel kinderen tegenwoordig naar de orthodontist gaan. De uitvinding van de landbouw kan dus onverwacht kostbaar zijn voor ouders.

Bronnen:
Balter, M., ‘Crooked Teeth? Blame Early Farmers’, ScienceNow (2011) online publikatie.
Von Cramon-Traubadel, N., ‘Global human mandibular variation reflects differences in agricultural and hunter-gatherer subsistence strategies’, PNAS (2011) online publikatie.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105230701
quote:
0s.gif Op donderdag 27 januari 2011 10:06 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
net zo raar als het idee dat iemand de evolutie ontkent nu is.

Haha dat vond ik toch echt een hilarisch geniaal stukje uit post 1 hahahaha :D

Evolutie is nog nooit bewezen en blijkt zelfs steeds meer ontkracht te worden.
Kijk slechts naar fossielenbestand.

Maar topicmaker toont met dat zinnetje in elk geval gevoel voor humor(of arrogantie?).
pi_105231180
quote:
0s.gif Op maandag 5 december 2011 22:19 schreef bianconeri het volgende:

[..]

Haha dat vond ik toch echt een hilarisch geniaal stukje uit post 1 hahahaha :D

Evolutie is nog nooit bewezen en blijkt zelfs steeds meer ontkracht te worden.
Kijk slechts naar fossielenbestand.

Maar topicmaker toont met dat zinnetje in elk geval gevoel voor humor(of arrogantie?).
Can't tell if trolling...
The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.
  maandag 5 december 2011 @ 22:55:22 #125
47122 ATuin-hek
theguyver's sidekick!
pi_105232886
quote:
0s.gif Op maandag 5 december 2011 22:19 schreef bianconeri het volgende:

[..]

Haha dat vond ik toch echt een hilarisch geniaal stukje uit post 1 hahahaha :D

Evolutie is nog nooit bewezen en blijkt zelfs steeds meer ontkracht te worden.
Kijk slechts naar fossielenbestand.

Maar topicmaker toont met dat zinnetje in elk geval gevoel voor humor(of arrogantie?).
Dan open je daar toch een topic over? Mag je daar je argumenten geven waarom evolutie niet bewezen is. Is alweer even geleden :P
Egregious professor of Cruel and Unusual Geography
Onikaan ni ov dovah
pi_105252053
quote:
0s.gif Op maandag 5 december 2011 22:55 schreef ATuin-hek het volgende:

[..]

Dan open je daar toch een topic over? Mag je daar je argumenten geven waarom evolutie niet bewezen is. Is alweer even geleden :P
Hoe kan ik in vredesnaam feiten aanbrengen waarom evolutie niet klopt?
Evolutie moet zelf met bewijzen komen waarom het wel waar is, niet andersom dat zou krom zijn.

Maar ik geef je wel intikkertje alvast:
Fossielenbestand. Duidelijk zichtbaar dat er geen geleidelijke komst van dieren is maar plotseling.

Er is nog nooit enig echt bewijs gevonden voor macro(de echte:) evolutie.
Allemaal aannames op basis van micro evolutie.
Dat is waar en dan moet macro ook waar zijn?
Haha hoezo zwak?

Zelfs de grootste evolutionist moet toegeven dat er geen echt bewijzen zijn voor evolutie en dat het puur gebaseerd is op micro evolutie, terwijl dat er weinig mee te maken heeft.
pi_105259781
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 december 2011 14:32 schreef bianconeri het volgende:

[..]

Hoe kan ik in vredesnaam feiten aanbrengen waarom evolutie niet klopt?
Evolutie moet zelf met bewijzen komen waarom het wel waar is, niet andersom dat zou krom zijn.

Maar ik geef je wel intikkertje alvast:
Fossielenbestand. Duidelijk zichtbaar dat er geen geleidelijke komst van dieren is maar plotseling.

Er is nog nooit enig echt bewijs gevonden voor macro(de echte:) evolutie.
Allemaal aannames op basis van micro evolutie.
Dat is waar en dan moet macro ook waar zijn?
Haha hoezo zwak?

Zelfs de grootste evolutionist moet toegeven dat er geen echt bewijzen zijn voor evolutie en dat het puur gebaseerd is op micro evolutie, terwijl dat er weinig mee te maken heeft.
http://www.newscientist.c(...)hift-in-the-lab.html

Ik weet niet of je de gevolgen van dat artikel kunt inschatten, maar voor de duidelijkheid dat is dus die 'macroevolutie' die je steeds ontkent in actie in het lab!

Verder zijn de bewijzen onnoemelijk.. oa. de fossiele vondsten van uitgestorven 'voorouders' in onze evolutionaire stamboom die enkel gevonden worden in zeer oude grondlagen. Er is ook geen ENKEL fossiel van een modernere diersoort gevonden in die oude lagen. Zo zal er nooit een fossiel van bijv. een konijn gevonden worden in dezelfde grondlaag als waar de dino's worden gevonden. Is dat wel zo ligt de hele theorie overhoop! Zoek maar eens op precambrian rabbit.

De genetische stamboom die opgesteld kan worden. Moleculaire biologie etc. Alle vondsten en studies ondersteunen de Evolutie theorie en niet het creationisme.

Ik vermoed dat die zaken je pet te boven gaan want als je ze zou snappen dan zag je de overvloed aan bewijzen voor evolutie. Je kraamt dus onzin uit als je zegt dat 'de grootste evolutionist moet toegeven dat er geen echt bewijzen zijn voor evolutie'.

[ Bericht 0% gewijzigd door falling_away op 06-12-2011 17:39:58 ]
Alpha kenny one
pi_105278789
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 december 2011 17:31 schreef falling_away het volgende:

[..]

http://www.newscientist.c(...)hift-in-the-lab.html

Ik weet niet of je de gevolgen van dat artikel kunt inschatten, maar voor de duidelijkheid dat is dus die 'macroevolutie' die je steeds ontkent in actie in het lab!

Verder zijn de bewijzen onnoemelijk.. oa. de fossiele vondsten van uitgestorven 'voorouders' in onze evolutionaire stamboom die enkel gevonden worden in zeer oude grondlagen. Er is ook geen ENKEL fossiel van een modernere diersoort gevonden in die oude lagen. Zo zal er nooit een fossiel van bijv. een konijn gevonden worden in dezelfde grondlaag als waar de dino's worden gevonden. Is dat wel zo ligt de hele theorie overhoop! Zoek maar eens op precambrian rabbit.

De genetische stamboom die opgesteld kan worden. Moleculaire biologie etc. Alle vondsten en studies ondersteunen de Evolutie theorie en niet het creationisme.

Ik vermoed dat die zaken je pet te boven gaan want als je ze zou snappen dan zag je de overvloed aan bewijzen voor evolutie. Je kraamt dus onzin uit als je zegt dat 'de grootste evolutionist moet toegeven dat er geen echt bewijzen zijn voor evolutie'.
ik heb er niks meer aan toe te voegen :) .
Ik ben wel benieuwd hoe bianconeri hierover denkt

ik heb ook deze voor bianconeri, een vrij korte


[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 07-12-2011 08:56:00 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105309606
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 december 2011 23:38 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

ik heb er niks meer aan toe te voegen :) .
Ik ben wel benieuwd hoe bianconeri hierover denkt

Waarschijnlijk handen voor zijn ogen en nooit meer in dit topic kijkend ;)
Alpha kenny one
pi_105367252
08-12-2011

'Evolutie zal mensen niet slimmer maken'

De kans is klein dat we nog veel slimmer worden, zeggen Duitse en Engelse onderzoekers. Een verdere toename in denkvermogen kan allerlei problemen opleveren.


Foto: Thinkstock

De wetenschappers onderzochten waarom mensen niet slimmer zijn en kwamen tot de conclusie dat dit evolutionair gezien ook grote nadelen met zich mee zou brengen.

Volgens de evolutieleer ondergaan organismen veranderingen die ze beter in staat stellen te overleven als soort. Maar sommige eigenschappen die op zichzelf voordelig zijn, brengen nadelen met zich mee die ervoor zorgen dat een organisme over het geheel genomen slechter is aangepast.

Zo zou het bijvoorbeeld in veel gevallen handig zijn als mensen 3 meter lang zouden zijn. Het hart van de meeste mensen zou dit echter niet aankunnen waardoor er onvoldoende bloed bij de hersenen zou komen.

Afwegingen

"Net zoals er evolutionaire afwegingen zijn voor fysieke eigenschappen, zo zijn ze er ook voor intelligentie", stelt Thomas Hills, een van de onderzoekers. Zo is het formaat van het brein van een baby beperkt door onder andere de grootte van het bekken van de moeder.

Grotere hersenen zouden kunnen leiden tot meer doodgeboren kinderen. Een aanpassing van het bekken zou op haar beurt weer een verandering teweegbrengen in onze manier van staan en bewegen.

Middelen als Ritalin, amfetaminen en koffie kunnen mensen helpen zich beter te concentreren. Maar mensen zonder concentratieproblemen presteren soms juist slechter als ze deze middelen gebruiken. Volgens Hills is dit een teken dat er een top zit aan het denkvermogen van mensen.

Superbrein

Zijn collega Ralph Hertwig voegt toe dat ook een onfeilbaar geheugen levens kan verstoren. Zo hebben mensen met een posttraumatische aandoening een gebeurtenis in hun leven op zo’n manier opgeslagen dat ze hem niet kunnen vergeten. Bij deze mensen komt deze herinnering bij het minste of geringste weer naar boven.

Ook bij de Asjkenazische joden is een soortgelijke ontwikkeling te zien. Zij hebben door op intelligentie gebaseerde selectieve voortplanting een IQ dat veel hoger ligt dan dat van de gemiddelde mens. Maar zij leiden ook bovengemiddeld veel aan ziektes als Tay-Sachs, een aantasting van het zenuwstelsel.

Kijkend naar al de negatieve bijwerkingen van een beter denkvermogen, zegt Hills dat het onwaarschijnlijk is dat er ooit een superbrein geboren zal worden. "Wel kunnen er middelen ontwikkeld worden die de gebruiker beter maakt in één specifieke taak."

© NU.nl/Bitsofscience.org

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105367294
...

[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-12-2011 09:16:51 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 10 december 2011 @ 13:50:15 #132
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_105413592
quote:
0s.gif Op vrijdag 9 december 2011 08:56 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
08-12-2011

'Evolutie zal mensen niet slimmer maken'

De kans is klein dat we nog veel slimmer worden, zeggen Duitse en Engelse onderzoekers. Een verdere toename in denkvermogen kan allerlei problemen opleveren.

[ afbeelding ]
Foto: Thinkstock

De wetenschappers onderzochten waarom mensen niet slimmer zijn en kwamen tot de conclusie dat dit evolutionair gezien ook grote nadelen met zich mee zou brengen.

Volgens de evolutieleer ondergaan organismen veranderingen die ze beter in staat stellen te overleven als soort. Maar sommige eigenschappen die op zichzelf voordelig zijn, brengen nadelen met zich mee die ervoor zorgen dat een organisme over het geheel genomen slechter is aangepast.

Zo zou het bijvoorbeeld in veel gevallen handig zijn als mensen 3 meter lang zouden zijn. Het hart van de meeste mensen zou dit echter niet aankunnen waardoor er onvoldoende bloed bij de hersenen zou komen.

Afwegingen

"Net zoals er evolutionaire afwegingen zijn voor fysieke eigenschappen, zo zijn ze er ook voor intelligentie", stelt Thomas Hills, een van de onderzoekers. Zo is het formaat van het brein van een baby beperkt door onder andere de grootte van het bekken van de moeder.

Grotere hersenen zouden kunnen leiden tot meer doodgeboren kinderen. Een aanpassing van het bekken zou op haar beurt weer een verandering teweegbrengen in onze manier van staan en bewegen.

Middelen als Ritalin, amfetaminen en koffie kunnen mensen helpen zich beter te concentreren. Maar mensen zonder concentratieproblemen presteren soms juist slechter als ze deze middelen gebruiken. Volgens Hills is dit een teken dat er een top zit aan het denkvermogen van mensen.

Superbrein

Zijn collega Ralph Hertwig voegt toe dat ook een onfeilbaar geheugen levens kan verstoren. Zo hebben mensen met een posttraumatische aandoening een gebeurtenis in hun leven op zo’n manier opgeslagen dat ze hem niet kunnen vergeten. Bij deze mensen komt deze herinnering bij het minste of geringste weer naar boven.

Ook bij de Asjkenazische joden is een soortgelijke ontwikkeling te zien. Zij hebben door op intelligentie gebaseerde selectieve voortplanting een IQ dat veel hoger ligt dan dat van de gemiddelde mens. Maar zij leiden ook bovengemiddeld veel aan ziektes als Tay-Sachs, een aantasting van het zenuwstelsel.

Kijkend naar al de negatieve bijwerkingen van een beter denkvermogen, zegt Hills dat het onwaarschijnlijk is dat er ooit een superbrein geboren zal worden. "Wel kunnen er middelen ontwikkeld worden die de gebruiker beter maakt in één specifieke taak."

© NU.nl/Bitsofscience.org

(nu.nl)
Erg platte uitspraken allemaal, natuurlijk zijn er factoren die de groei van intelligentie remmen, maar ook die factoren kunnen veranderen. Zo zorgen keizersnedes ervoor dat de bekkengrootte niet meer zo cruciaal is als vroeger. Daarnaast zouden babies eerder geboren kunnen worden en/of langer door kunnen groeien. In onze maatschappij zijn babies helemaal niet meer zo kwetsbaar en zouden gemakkelijk een jaartje langer een hulpeloze worm kunnen zijn.

Aangezien voedsel en ziektes veel minder grote invloed hebben gekregen op de natuurlijke selectie is er natuurlijk ook veel meer mogelijk.

Echt een hoop losse flodders die hier worden geopperd, ik geloof niet dat het originele artikel zo krom is in zn uitspraken, ik denk eerder dat ze gewoon naar evolutionaire restricties hebben gekeken.
Daarnaast is intelligentie ook een bijzonder moeilijk te interpreteren eigenschap en is meestal niet zo botweg te meten. IQ is ook een zeer oppervlakkige en enzijdige maat voor intelligentie.
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_105606911
14-12-2011

Orang-oetans werpen mogelijk nieuw licht op menselijke evolutie

Orang-oetans hebben tanden die erg lijken op die van de menselijke voorouders. Als we het diëet van de orang-oetans beter begrijpen, snappen we misschien ook waarom onze tanden zijn zoals ze zijn.


Foto: ANP

Evulotionair antropologen van het Amerikaanse Dartmouth College hebben vijf jaar lang Borneose orang-oetans bestudeerd en publiceerden hun bevindingen deze week in het online tijdschrift Biology Letters.

Een van de wetenschappers, Nathaniel Dominy, legt uit dat het onderzoek zich toespitst op het dieet van de apen: wat voor voedsel ze eten en hoe ze het verteren.

"We zijn geïnteresseerd in hoe orang-oetans omgaan met een omgeving waar voedsel schaars is. Dat licht misschien een tipje van de sluier op van wat onze menselijke voorouders doormaakten," legt Dominy uit.

Schaars

Voedsel op Borneo is vaak erg schaars, het leefmilieu is er hard en de bodem is er niet erg vruchtbaar. Slechts eens in de paar jaar dragen de bomen er vrucht en dan ook allemaal tegelijk.

In zulke goede jaren doen de apen zich tegoed aan heel veel fruit en vullen zo HUN vetreserves aan. Daarop volgen over het algemeen weer drie of vier jaar van schaarste waarin de dagelijkse dis bestaat uit harde zaden en de zetmeelrijke weefsels die ze uit de achterkant van boomschors pulken.

De orang-oetans op Borneo werden zo'n 400.000 jaar geleden afgescheiden van hun soortgenoten. Ze gaan geregeld door zware tijden en door die selectiedruk van het eten van hard voedsel hebben ze grotere kiezen en krachtiger kaken dan orang-oetans die niet op Borneo leven.

Slijtage

Recente studies naar slijtage van kiezen bij vroege mensachtigen (hominidae) wijst erop dat ze met regelmaat een dieet hadden van hard voedsel. Deze mensachtigen laten misschien aanpassingen zien die ze geholpen hebben om soms door het oog van de naald gekropen te zijn tijdens de evolutie.

De vergelijking met de bedreigde nog levende orang-oetans kan hier mogelijk meer duidelijkheid in verschaffen. Dominy legt uit dat het voor de evolutie niet zo belangrijk is wat onze voorouders als regulier dieet hadden, maar dat het juist belangrijk is om te weten wat ze aten als ze in schaarse tijden leefden.

Daarom zijn de apen een goed model voor wat er mogelijk gebeurde bij onze menselijke voorouders.

© NU.nl/Krijn Soeteman

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105699468
quote:
Grote verplaatsingen hebben hun nut
zaterdag 17 december 2011 om 07u34

Migranten hebben meer succes met de voortplanting dan residente mensen.

De administratie van de Canadese regio Quebec is altijd zo sterk geweest, dat ze nu bruikbaar is voor sterke analyses op vele fronten. Ze laat toe de evolutie van de populatiestructuur vanaf het einde van de 17de eeuw tot nu te reconstrueren.
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000019532820.htm
pi_105809015
19-12-2011

Kweekzalm laat extreem snelle evolutie zien

Zalm die geboren wordt in een kwekerij vertoont al na één generatie genetische veranderingen ten opzichte van wilde zalm.


Foto: ANP

Deze ontdekking kan gevolgen hebben voor initiatieven waarbij bedreigde wilde zalmen aangevuld worden met kweekzalm ter versterking van de populatie.

Dat publiceert PNAS deze week naar aanleiding van een onderzoek naar de ‘Steelhead’ zalm door wetenschappers van Oregon State University.

Inteelt

Tot nu toe was al wel duidelijk dat kweekzalmen het niet zo goed deden in het wild, maar de reden daarvoor was onduidelijk.

Tot de mogelijke verklaringen behoorden de effecten die het kweken heeft op de omgeving van de vissen, inteelt, en genetische selectie door de andere omstandigheden in de kwekerij.

Het antwoord blijkt dit laatste te zijn. Al na één generatie worden de zalmen geselecteerd die zich het beste in de kwekerij thuis voelen, om wat voor reden dan ook. Maar door de andere omstandigheden vergeleken met de natuur heeft dit zijn weerslag op het succes daarbuiten.

Zin

Met de miljarden kweekzalmen die jaarlijks worden vrijgelaten om de natuurlijke populatie te versterken, rijst bij de onderzoekers de vraag of dat wel zin heeft. Het inmengen van de in het wild zwakkere genen van de losgelaten vissen zou ook wel eens averechts kunnen werken.

De onderzoekers hopen dan ook snel de precieze redenen voor de andere selectiecriteria te kunnen identificeren, zodat kwekerijen aangepast kunnen worden.

Het verblijf in een kwekerij verschilt dan minder van een leven in het wild, en dat zou betekenen dat de vissen die het best overleven in de kwekerijen ook een goede kans hebben om in het wild succesvol te zijn. De populatie als geheel wordt daar dan sterker van.

© NU.nl/Stephan van Duin

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105856472
20-12-2011

Cultuurverschillen versnellen evolutie stammen Amazone

Culturele verschillen zorgen voor genetische verwijdering tussen stammen in de Amazone.


Foto: ANP

Dat schrijven Braziliaanse onderzoekers dinsdag in PNAS.

De wetenschappers onderzochten 7 stammen in het Amazoneregenwoud in Brazilië. Ze vonden dat 1 van de 7 groepen, de Xavante, afweek van de andere stammen: ze hadden grotere hoofden, waren langer en hun gezicht was smaller. De onderzoekers berekenden dat deze kenmerken 3,8 zo snel waren geëvolueerd als kenmerken van andere stammen.

.Oorzaken van zulke verschillen in evolutiesnelheden liggen veelal in geografische isolatie van de snel evoluerende groep of in het feit dat ze in een afwijkende omgeving leven, bijvoorbeeld in hogere gelegen gebieden of in gebieden met een ander klimaat.

Opvallend was dat al deze oorzaken voor de Xavante niet golden: er waren op deze gebieden geen verschillen tussen de 7 stammen te vinden.

Cultuur

Er bleef een mogelijk oorzaak over: cultuur. Het bleek dat de Xavante sociaal zo georganiseerd dat één belangrijk stamhoofd meerdere vrouwen had, waardoor een groot gedeelte van de nakomelingen van één specifieke man kwamen.

Met deze sociale structuur weken ze af van de andere stammen. Door deze organisatiestructuur worden bepaalde genen en dus kenmerken sterk geselecteerd.

De afwijkende cultuur van de Xavante blijkt dus een belangrijke motor achter hun snelle evolutie te zijn, zo stellen de onderzoekers. Ze concluderen daaruit dat culturele ontwikkeling en diversificatie een belangrijkere rol heeft in gespeeld in menselijke evolutie dan tot dusver aangenomen.

© NU.nl/Hidde Boersma

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_105953081
22-12-2011

De Denisovans

Melanesische bevolking is het dichtst verwant aan onbekende mensachtige

Een vingerkootje en een kies uit een grot in Siberië behoren allebei tot dezelfde onbekende mensachtige. Onderzoekers brachten het genoom in kaart en vergeleken dat met het genetische materiaal van Neanderthalers en moderne mensen.

Fossiele vondsten in diepe grotten en op woeste kliffen werpen de afgelopen tijd nieuw licht op de evolutie van de moderne mens. Recente ontdekkingen zijn de Homo floresiensis uit Indonesië en de Georgische Dmanisi. Deze mensachtigen zetten de theorie op zijn kop dat zo’n veertigduizend jaar geleden alleen de Neanderthalers en de moderne mens waren overgebleven. Eerder dit jaar maakte Nature melding van een vingerkootje van weer een nieuwe onbekende mensachtige, ontdekt in een grot in het zuiden van Siberië.

Deze week beschrijft Nature een fossiele kies, gevonden in dezelfde grot en in dezelfde laag die wordt gedateerd op dertig- tot vijftigduizend jaar oud. De kies is van dezelfde onbekende soort, maar niet van hetzelfde individu. De eigenaar van het vingerkootje was namelijk een tiener en de kies komt uit de mond van een jonge volwassene. Het internationale onderzoeksteam bracht op basis van DNA-materiaal uit beide fossiele resten het genoom van deze mensachtigen in kaart om ze beter te kunnen plaatsen in de evolutionaire stamboom.

De Denisovans
De nieuwe mensachtige heeft nu ook een naam: de Denisovans. Vernoemd naar de Grot van Denisova waar het vingerkootje en de kies werden gevonden. Maar waar moeten we de Denisovans precies plaatsen? Volgens het DNA-onderzoek zijn de Denisovans dichter verwant aan de Neanderthalers dan aan de moderne mens uit Afrika, maar betreft het wel een hele andere groep. De verwantschap van de moderne Afrikaanse mens met de Denisovans is vergelijkbaar aan die tussen de moderne mens en de Neanderthalers.

Een mogelijke verklaring is dat de Denisovans en de Neanderthalers afstammen van een gezamenlijke voorouder; een populatie die zich eerder afsplitste van voorouders van de moderne Afrikaanse mens. Volgens de onderzoekers moet dat zo’n 804 duizend jaar geleden hebben plaatsgevonden, nog langer geleden dan eerder werd aangenomen, waarna de Denisovans zich 640 duizend jaar geleden van de Neanderthalers afsplitsten. Er bleef volgens de onderzoekers echter nog langere tijd kruisbestuiving tussen de moderne niet-Afrikaanse mens en de Neanderthalers plaatsvinden. Maar paarden moderne mensen dan ook met Denisovans?

Van Siberië naar Melanesië
De onderzoekers vergeleken het genoom van de Denisovans en verschillende Neanderthalerindividuen met het genoom van moderne mensen van over de hele wereld. Daaruit blijkt dat de Neanderthalers een tot vier procent van hun genetisch materiaal hebben doorgegeven aan moderne mensen uit Europa en Azië. Voor de Denisovans is de genetische invloed op de moderne mens veel minder sterk – op een specifieke groep na.

Opmerkelijk is dat het genoom van de Denisovans de meeste genetische verwantschap heeft met de huidige bewoners van de eilandengroep Melanesië, waaronder Papoea-Nieuw-Guinea. De Denisovans hebben maar liefst vier tot zes procent van hun genetische materiaal aan hen weten door te geven. Terwijl ze dus nauwelijks genetische invloed hebben gehad op huidige volken in de omgeving van de fossiele vindplaats in Siberië, zoals de Han-Chinezen en de Mongolen.

De onderzoekers vermoeden dat de Denisovans in delen van Oost-Azië geleefd hebben in de tijd dat de Neanderthalers in Europa en het westen van Azië voorkwamen. En toen hebben ze hun genetische stempel weten te drukken op de Melanesiërs; tegenwoordig een zeer diverse bevolking. Het paren tussen Denisovans en de voorouders van de Melanesiërs heeft mogelijk zelfs tot zo'n vijftigduizend jaar geleden plaatsgevonden.

Paul Schilperoord

David Reich e.a., ‘Genetic history of an archaic hominin group from Denisova Cave in Sibera’, Nature, 23 december 2010

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106386345
03-01-2012

"Haaien passen zich aan aan klimaatsverandering"


© afp

Wetenschappers hebben gemeld dat ze in Australische wateren de eerste hybride haaien ter wereld hebben aangetroffen. Volgens hen wijst dat erop dat de roofdieren zich aanpassen aan de klimaatsverandering.

Onderzoekers stelden een inventaris op van de fauna langs de oostkust van Australië toen ze de ontdekking deden. Genetische tests toonden aan dat enkele haaien die tot een bepaalde soort behoren, ook fysieke eigenschappen bezitten van een andere soort. De Australische zwartpunthaai, die zich vlakbij de kusten van het land bevindt, plant zich namelijk voort met de gewone zwartpunthaai (foto) die elders in de wereld aangetroffen wordt.

"Directe evolutie"
"Die kruisbestuiving heeft gevolgen voor al die dieren", meent onderzoeker Jess Morgan van de universiteit van Queensland. "Het is heel verrassend, aangezien niemand de hybride haai eerder gezien heeft", aldus Morgan. "Dit is directe evolutie."

Hybride nakomelingen
De Australische zwartpunthaai is kleiner dan zijn vaker voorkomende neef en kan enkel in tropische wateren gedijen. Zijn hybride nakomelingen werden echter 2.000 kilometer zuidelijker aangetroffen, waar het water heel wat kouder is. Volgens de onderzoekers planten de nieuwe haaien zich ook voort. (afp/adha)



© afp



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106472312
05-01-2012

De evolutie van supersoldaten
Geheim van mieren met bizarre proporties ontrafeld


Flora & FaunaZoom© Alex Wild / alexanderwild.comJe zou het misschien niet zeggen, maar deze twee mieren behoren echt tot dezelfde soort. De linker is een gewone werkmier; de rechter is een supersoldaat.

Een extra dosis groeihormoon is genoeg om de soldaten van bepaalde mierensoorten uit te laten groeien tot supersoldaten, met een bizar grote kop. En: het werkt ook bij verwante soorten waarbij zulke supersoldaten normaal niet voor komen.

Zoom
© Alex Wild / alexanderwild.com
Je zou het misschien niet zeggen, maar deze twee mieren behoren echt tot dezelfde soort. De linker is een gewone werkmier; de rechter is een supersoldaat.
De rol van een mier ligt vast vanaf het moment dat hij (of zij) als larf uit het ei kruipt. Sommige larven zullen uitgroeien tot een gevleugelde koningin, de enige die eieren kan leggen en nieuwe kolonies kan stichten. Maar verreweg de meeste mieren ontpoppen zich tot werkvolk. Bij de mierengroep Pheidole is dat werkvolk weer opgedeeld in twee duidelijk verschillende typen werkers: kleine mieren die voedsel zoeken en het nest onderhouden, en de iets grotere soldaten die het nest beschermen.

Twee miersoorten uit de omvangrijke Pheidole-groep kennen nog een vrij bizarre, derde soort werkers: de supersoldaat. Zij hebben niet alleen een iets groter lichaam dan de andere werkers; het opvallendste kenmerk is hun absurd grote kop. Met dat enorme hoofd kunnen ze de tunnels van het mierennest blokkeren, zodat vijanden niet naar binnen kunnen.

Een groep Canadese biologen was benieuwd naar het genetische mechanisme achter deze supermieren. Wat zorgt ervoor dat de mierenlarven uitgroeien tot de megakoppige soldaten? En: de twee miersoorten in kwestie, Pheidole rhea en Pheidole obtusospinosa, zijn een stuk minder nauw verwant aan elkaar dan aan andere Pheidole-soorten. Zouden de supersoldaten dan twee keer, los van elkaar, zijn geëvolueerd?

Rajendhran Rajakumar en zijn collega’s vermoedden dat soldatenlarven uitgroeien tot supersoldaten door een extra portie groeihormoon. Zij testten dit door zulke larven in te smeren met methopreen, een stof die sterk lijkt op het betreffende groeihormoon. En jawel: dit zorgde voor allerlei veranderingen in het groeiproces van de larven, waarna ze zich ontpopten tot supersoldaten.

Maar de grootste verrassing in het onderzoek van de biologen kwam toen ze ook de larven van andere mierensoorten uit het Pheidole-genus insmeerden met de hormoonachtige stof. Deze larven ontwikkelden zich ook tot supersoldaten, terwijl die verschijningsvorm van nature niet voorkomt bij deze soorten.

Rajakumar en zijn team concluderen hieruit dat het genetische mechanisme om uit te groeien tot supersoldaat al bij de voorouder van alle Pheidole-mieren aanwezig was. Bij sommige soorten zijn tijdens hun evolutie de genen die voor de ontwikkeling tot supersoldaat zorgen standaard ‘uit’ gezet. Terwijl ze het vermogen tot het ontwikkelen van de bizarre lichaamsproporties wel hebben behouden; het juiste groeihormoon, in de juiste dosis, zorgt ervoor dat de genen weer ‘aan’ gaan.

De Canadese wetenschappers vermoeden dat de reden waarom bij de meeste Pheidole-mieren niet langer standaard supersoldaten geboren worden, is dat deze verschijningsvorm ook zo z’n nadelen heeft. Vooral voor de dieren zelf. Door hun vreemde lichaamsverhoudingen en koppen die maar net aan door de mierenhooptunnels passen worden de supersoldaten niet oud. Terwijl er ook andere manieren zijn om je volk te verdedigen dan tunnels blokkeren met je hoofd. De soort Pheidole hyatti bijvoorbeeld, die in een vergelijkbare omgeving leeft als P. obtusospinosa, gaat simpelweg over tot een grootscheepse evacuatie als hun nest aangevallen wordt door vijandige roofmieren.

Bron: Rajendhran Rajakumar e.a., Ancestral developmental potentional faccilitates parallel evolution in ants, in: Science, 5 januari 2012.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106592788
31-12-2011

Lopende longvis geeft geheim evolutie prijs

In het Devoon ontstonden amfibieën uit vissen; steeds meer overgangsfossielen duiken op. Hoe de evolutie van vis naar amfibie precies ging is nog onzeker. Een lopende Afrikaanse longvis steekt echter de helpende hand – of vin – toe.


Protopterus annectens. Afbeelding: © Mathae

Afrika heeft nog veel geheimen prijs te geven. In dit geval gaat het om één van de weinig nog levende longvissen, Protopterus annectens ofwel de West-Afrikaanse longvis. Deze jongens leven in de wateren van moerassen en meren. De voorouders van de longvissen evolueerden zo’n 375 miljoen jaar geleden tot de eerste vierpotigen die (deels) het op het land leefden, de eerste amfibieën. Dit was een mijlpaal in de ontwikkeling van het leven op aarde, ook omdat de amfibieën onze verre voorouders zijn. Heather King (Universiteit van Chicago, V.S.) en collega’s vertellen over de longvis, Protopterus annectens, in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).

“Eén manier om de overgang van gewervelden van het water naar land te begrijpen, is het bepalen van de volgorde waarin belangrijke eigenschappen ontstonden in de kwastvinnigen, een grote groep waartoe de longvissen en ook de vierpotigen toe behoren,” vertelt King aan Kennislink. “Deze eigenschappen zijn de evolutie van vingers en tenen, het gebruik van de achtervinnen voor de voortbeweging, het op het land leven, en het lopen op de bodem.” De studie van King en collega’s geeft hier belangrijke inzichten in.

Lopende longvis
Het experiment dat King uitvoerde, is eigenlijk betrekkelijk eenvoudig. Stop de longvis Protopterus annectens in een groot aquarium en zie hoe de vis zich voortbeweegt. Omdat het om een normale vis gaat, zou je verwachten dat deze alleen zwemt. Dat bleek echter verre van waar te zijn. Met de achtervinnen kan deze soort namelijk niet alleen lopen op de bodem in het aquarium, maar kan zichzelf ook opbeuren in het water. De voorvinnen werden zo af en toe gebruikt voor ondersteuning. Protopterus annectens kan met beide achtervinnen tegelijk een pas maken, alsook om beurten. Soms komt daarbij zelfs het hele lijf van de bodem af.


Een overgang van asynchrone naar synchrone stappen van Protopterus annectens. Afbeelding: © King et al. (2011), PNAS

De manier van bewegen van Protopterus annectens met de achtervinnen lijkt enorm veel op echte vierpotigen. Levende soorten vierpotigen gebruiken namelijk vooral hun achterpoten voor voortbeweging op een bodem. De achtervinnen zien er echter heel anders uit dan poten en hebben geen specialisatie voor lopen. King en collega’s bestempelen de vinnen daarom als ‘minimaal’ om op te lopen op een bodem onder de waterspiegel. Opvallend is verder dat de voor- en achtervinnen sprekend op elkaar lijken, maar heel anders gebruikt worden.


De evolutie van vis naar amfibie. Afbeelding: © Dave Souza

Volgorde evolutie water naar land
King: “We weten van een andere kwastvinnige, de coelacant, dat het gebruik van de achtervinnen voor de voortbeweging ontstond in kwastvinnigen vóór het ontstaan van de vietpotigen. Ook weten we van Acanthostega, een vierpotige uit de Devoon periode [rond 365 miljoen jaar geleden], dat vingers en tenen ontstonden voordat de vierpotigen het land gingen bewonen. Omdat longvissen geen vingers en tenen hebben en niet op het land leven, zou de volgorde van de belangrijke eigenschappen zo kunnen zijn: 1) voorbeweging met de achtervinnen, 2) het lopen op de bodem, 3) het ontstaan van vingers en tenen, en 4) het op het land leven.”


Fossiele ’poot’afdrukken uit Polen. Afbeelding: © Piotr Szrek, Uppsala Universiteit

Sporenfossielen
De studie heeft verder grote gevolgen voor sommige pootafdrukken die eerst werden toegeschreven aan vierpotigen. Bijna twee jaar geleden publiceerde een Pools/Zweeds team in Nature dat vierpotigen al veel eerder waren ontstaan dan tot dan toe werd gedacht op basis van Poolse pootafdrukken van 397-391 miljoen jaar oud.

Volgens King hoeft dat niet te kloppen: “We kunnen niet met zekerheid zeggen of de vis deze fossiele sporen heeft gemaakt, maar sommige van de patronen van deze fossiele sporen zijn vergelijkbaar met die van de sporen gemaakt door longvissen. Er waren rond 397 tot 391 miljoen jaar geleden veel vissen met dezelfde belangrijke kenmerken als longvissen (longen, afwezigheid vingers en tenen) en het is mogelijk dat zij verantwoordelijk waren voor een deel van de fossiele sporen die nu worden toegeschreven aan vierpotigen.”

Het laatste woord is dus nog lang niet gezegd over de evolutie van vis naar amfibie.

King et al., ‘Behavioral evidence for the evolution of walking and bounding before terrestriality in sarcopterygianfishes’, PNAS 108 (2011) 21146-21151.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106647936
noti
youtube --&gt; iamclanhq :')
pi_106752703
12-01-2012

Genetische tijdmachine verklaart complexe evolutie
Wetenschappers gebruiken ‘moleculair tijdreizen’ om het ontstaan van ingewikkelde eiwitten te achterhalen.

van creationisten. De ingewikkelde eiwitmachines moeten simpelweg wel ontworpen zijn door een hogere macht. Een moleculair reisje door de tijd laat iets anders zien.


© NOchotny
Een V-ATPase moleculaire machine. Het paars gekleurde gedeelte is de ring van eiwitten die de wetenschappers hebben onderzocht.

Veel van wat cellen doen wordt uitgevoerd door ‘moleculaire machines’. Dit zijn ingewikkelde, gespecialiseerde eiwitten die voor beweging of energie zorgen. Creationisten zien het bestaan ervan als bewijs dat leven ontstaan is door een scheppingsdaad, en niet door evolutie. Volgens hen is door ergens naar te kijken meteen duidelijk of het een product van een intelligent ontwerp is (dit wordt ook het horlogemakerargument genoemd). Nu zijn moleculaire machines volgens creationisten zo ingewikkeld en slim dat ze wel ontworpen moeten zijn. Een onderzoek gepubliceerd in Nature bewijst dat de moleculaire machines wel degelijk door evolutie kunnen ontstaan, zonder dat er een ontwerper aan te pas komt.

De universiteiten van Oregon en Chicago werkten onder leiding van Joseph Thornton samen aan een onderzoek naar de vraag hoe complexe moleculaire machines ontstaan via evolutie. De wetenschappers richtten zich op een enkele moleculaire machine, de V-ATPase proton pomp, die er voor zorgt dat de zuurgraad in de cel optimaal blijft. Een onderdeel van deze machine is een ring die waterstofionen vervoert. Bij de meeste organismen bestaat deze ring uit twee verschillende soorten eiwitten, maar bij paddenstoelen is er een derde bijgekomen. Het is een goed voorbeeld van hoe evolutie voor ingewikkeldere systemen kan zorgen. De wetenschappers hebben deze ring dan ook gebruikt voor hun onderzoek.

Moleculair tijdreizen

Het team wetenschappers maakte gebruik van wat zij ‘moleculair tijdreizen’ noemen. Computers analyseerden de genen van moderne eiwitten en berekenden het meest waarschijnlijke vooroudergenen. Zo werd er in het verleden gekeken. Met behulp van deze methode konden ze vaststellen dat de complexiteit van moleculaire machines simpelweg veroorzaakt is door een serie normale evolutieprocessen. Het team verwacht dat er in de toekomst ook naar de evolutie van andere moleculaire machines wordt gekeken op deze wijze.

Met behulp van de vooroudergenen uit het computermodel hebben ze de eiwitten gemaakt zoals die waren voordat er een derde eiwit bij kwam. Vervolgens konden ze de evolutie van de moleculaire machine zelf meemaken. Door kunstmatig voor mutaties te zorgen konden de wetenschappers er stap voor stap achter komen welke genetische verandering de machine complexer heeft gemaakt.

Uiteindelijk bleek een duplicatie van een van de twee voorouderlijke eiwitten de schuldige te zijn. Een mutatie zorgde er voor dat het eiwit beperkt werd in de plaatsen die het kon innemen in de moleculaire machine. Hierdoor werd het derde eiwit behouden. Het is hierom dat paddenstoelen nu een specifieke configuratie met drie eiwitten hebben in de V-ATPase moleculaire machine. De eiwitten werden zelf dus niet complexer, maar het werden er wel meer. Hierdoor werd de moleculaire machine een ingewikkelder geheel.

Niet bijzonder

Volgens de wetenschappers was er maar een enkele, weinig bijzondere mutatie nodig voor het extra eiwit. Genduplicatie komt vaak voor in cellen, en er treden fouten op bij het kopiëren van het DNA. ‘Moleculaire machines zijn niet het resultaat van precisieontwerp. Het zijn groepen moleculen die aan elkaar plakken, bij elkaar geharkt tijdens evolutie door knutselwerk van genen, willekeurige mutatie en een beetje geluk. Ze zijn behouden gebleven omdat ze onze voorouders hielpen te overleven’, aldus Joseph Thornton in het persbericht van de Universiteit van Chicago.

Bron:

Gregory C. Finnigan, Victor Hanson-Smith, Tom H. Stevens en Joseph W. Thornton. Evolution of increased complexity in a molecular machine. In: Nature.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Moderator vrijdag 13 januari 2012 @ 11:25:02 #143
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_106755095
Niet direct evolutie, maar ook weer wel.

De wolf werd uit het oudste nationale park in de VS gebannen. Veel te gevaarlijk. Helaas betekende dat ook het einde voor talloze andere beesten. Nu maken ze een comeback.

Yellowstone Park, het oudste National Park van de Verenigde Staten, is mooier en soortenrijker dan het in de afgelopen halve eeuw ooit is geweest. En dat is te danken aan de terugkeer van één enkele soort: de wolf. Dat beweren althans onderzoekers van de Universiteit van Oregon, die de ontwikkeling van de natuur in het park de afgelopen decennia nauwgezet hebben gevolgd. Een oud vermoeden is nu ook wetenschappelijk bevestigd. Een paar wolven maken een groot verschil.

Toen Yellowstone werd opgericht, nu een eeuw geleden, waren er nog grote groepen wolven in het gebied. Maar zijn slechte reputatie deed de wolf de das om. Naarmate het toerisme belangrijker werd, werd de wolf steeds meer als een gevaar beschouwd. Uiteindelijk besloot de Amerikaanse overheid in de jaren twintig van de vorige eeuw om de wolf binnen het park uit te roeien. Maar het verdwijnen van dit dier betekende naar alle waarschijnlijkheid ook het begin van een gestage achteruitgang van het héle park.

Dertig jaar geleden stuitten biologen, ingeschakeld om grote natuurparken en reservaten te onderzoeken en te beheren, op een verontrustend verschijnsel: alle parken, ook de grootste in de Verenigde Staten en Afrika, hadden te kampen met een dalende biodiversiteit. De natuur binnen die hekken werd steeds saaier, land en lucht steeds leger.

Al snel werd duidelijk dat dit te maken had met het verdwijnen van de ‘toppredator’ binnen die gebieden: de ‘hoogste’ vleeseter; het dier dat de kleinere vleeseters en de grotere herbivoren bejaagt. Wanneer die toppredatoren verdwijnen (leeuwen, tijgers, maar ook wolven), komen er al snel te veel kleinere predatoren, en beginnen ook de aantallen herbivoren fors te stijgen – waardoor er weer een veel te grote ‘predatiedruk’ ontstaat op allerlei andere, kleine diersoorten, en waardoor ook de vegetatie achteruit gaat.

Heer en meester

Naarmate het bewijs voor deze hypothese zich hoger opstapelde, riepen Amerikaanse ecologen en biologen steeds vaker en harder om de terugkeer van de wolf in Yellowstone – om de ook dáár onmiskenbare achteruitgang van de biodiversiteit te keren. Uiteraard waren velen bang dat de wolven zich tegen de mens zouden keren, maar vijftien jaar geleden weden de eerste dieren in Yellowstone uitgezet. En hoewel de modellen voorspellen dat een volledig herstel nog wel een paar decennia zal duren, is het park volgens de onderzoekers uit Oregon nu al ‘a different place’. Ze zagen onder andere dat de hertenpopulatie in die vijftien jaar gedaald is van rond de 15.000 naar omstreeks 6.000 dieren, waardoor jonge bomen veel minder last hebben van hun geknaag.

Tussen de nieuwe, sterke, jonge boompjes zijn ook andere plantensoorten verschenen. De wilgenbossen zijn sterk uitgebreid, wat weer zorgde voor een forse toename van het aantal soorten vogels én het herstel van de bever, die omstreeks 1990 Yellowstone dreigde te verlaten. En zoals bekend: bevers maken dammen en scheppen zo talloze trage stroompjes en meertjes, die op hun beurt weer het ideale leefgebied vormen voor allerlei insecten en vissen, die weer voedsel vormen van kleinere vogelsoorten en watervogels.

Al deze soorten komen nu veel meer voor dan vijftien jaar geleden. De komst van de wolf betekende ook dat de (kleinere) coyote, die het gebied na het verdwijnen van de wolf als toppredator was binnengedrongen, weer op zijn retour is. En ook dat is goed nieuws. De coyote komt van nature voor in droge, voedselarme streken en is dan ook een weinig kieskeurige eter, die ook veel kleine zoogdieren bejaagt. De wolf heeft daar geen trek in, met als gevolg dat die kleine zoogdieren nu beschikbaar zijn gekomen voor andere kleine jagers zoals vossen en roofvogels. Ook die vertonen tekenen van herstel.

Eén dier – dat was eigenlijk alles wat er al zo’n tachtig jaar aan Yellow-stone ontbrak. De schuwe wolf. En nu hij weer heer en meester is over het park, bloeit de natuur op. Ecologen hebben de afgelopen decennia een wijze les geleerd, die ook voor de vele andere verpieterende natuurparken van groot belang kan zijn.

Bron: http://www.depers.nl/wete(...)ellowstone-Park.html
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_106860952
15-01-2012

‘Voorganger van DNA en RNA ontdekt’

RNA is ouder dan DNA, denken de meeste evolutiebiologen. Maar wat kwam er voor RNA? Misschien een nieuw type nucleïnezuur: TNA.

DNA: biologisch geheugen
De ontdekking van DNA door Watson en Crick verklaarde veel raadsels. Zo is nu bekend waarom genetische eigenschappen nooit ‘verwateren’ (er zijn geen erwten die half-kreukzadig zijn) maar een binair karakter hebben. Elk gen bevindt zich op een sliert DNA, die is verbonden aan een aanvullende sliert: de bekende DNA helix. Toch kon DNA onmogelijk de oorsprong van het leven hebben gevormd. DNA op zichzelf kan biochemisch gezien namelijk vrijwel niets, behalve dan spontaan recombineren met een bijpassend stuk DNA.

Om DNA te ‘lezen’ bestaat er daarom een bonte menagerie aan enzymen, waaronder DNA transcriptase, dat DNA vertaalt in messenger-RNA. Dit messenger-RNA is de ‘blauwdruk’ waarmee uiteindelijk eiwitten worden gebouwd.


We weten vrijwel niets van de omgeving waarin het eerste leven zich gevormd heeft. Bron: NASA

‘RNA was voorganger DNA’
Een ander zeer essentieel onderdeel van een cel, dan dan ook in letterlijk elke levende cel voorkomt, is het ribosoom. Ribosomen bestaan opmerkelijk genoeg vrijwel geheel uit RNA (voluit: ribonucleïnezuur). Dit RNA leest stukken messenger-RNA en vertaalt deze, codon voor codon, in een eiwit. RNA dat RNA leest en vertaalt. En: er zijn naast ribosomen ook andere ribozymen, enzymen dus die niet uit eiwit bestaan maar uit RNA. Dit maakt RNA een ijzersterke kandidaat voor het vooroudermolecuul. Pas in een later stadium ontstond DNA, als stabielere opslag voor informatie. Geen wonder dat de RNA-wereld hypothese veel aanhangers heeft. Het is verreweg de meest overtuigende hypothese.

Zwakke punten RNA-wereld hypothese
Toch kent ook de RNA-wereld hypothese zwakke plekken. RNA is weliswaar biologisch actief,maar het is ook chemisch instabiel. RNA blijft zelden langer dan een dag intact. Ter vergelijking: op dit moment worden er experimenten gedaan die tot doel hebben diepgevroren mammoeten, waarvan het DNA tienduizenden jaren oud is, weer tot leven te wekken. Er moet dus een mechanisme hebben bestaan om RNA te beschermen tegen afbraak. Of… misschien was er een ander op RNA lijkend molecuul dat niet te lijden had onder dit zwakke punt.
Een dergelijk molecuul is nu gevonden.


RNA bestaat uit suikers, die d.m.v. fosfaatgroepen aan elkaar zitten. Aan elke suiker zit een 'letter', een nucleobase, die de informatie draagt. Bron: Wikipedia

DNA, RNA… TNA
DNA en RNA bestaan uit een keten van nucleïnezuren. Chemisch gezien bestaan deze uit een suikermolecuul waaraan een variant van een koolstof-stikstofring (nucleobase) hangt. De nucleobases dragen de informatie, de suikermoleculen, met fosfaatgroepen aan elkaar gekoppeld, vormen de keten. Het verschil tussen DNA en RNA ligt in de suiker: deze is bij RNA ribose, bij DNA desoxyribose (ribose met een zuurstofatoom minder). Er zijn nog meer varianten, die alleen in het lab voorkomen. Een daarvan is TNA. Dit heeft threose (een andere suiker) in plaats van ribose of desoyribose.

Volgens John Chaput van Arizona State University in Tempe is het belangrijkste voordeel,evolutionair gesproken, dat threose een kleiner en simpeler molecuul is dan ribose of deoxyribose, wat het makkelijker maakt om TNA te vormen.

TNA-enzym?
TNA blijkt ook een ander kunstje te beheersen waarvan tot nu toe werd aangenomen dat alleen RNA dit kon: zichzelf in een driedimensionale vorm opkrullen en zich aan een specifiek eiwit vastklampen, een noodzakelijke eerste stap om een chemische reactie te beïnvloeden. Chaput en zijn groep namen een bibliotheek van TNA’s en lieten ze evolueren in aanwezigheid van een eiwit. Na drie generaties ontstond een TNA-keten die een complexe opgevouwen structuur had en zich aan het eiwit kon binden.

Toch is de kans klein dat er iets als een TNA-wereld heeft bestaan. De chemische omgeving van de vroege aarde (of een andere plaats waar het leven is ontstaan) was zo chaotisch dat TNA niet uit zichzelf kon zijn ontstaan. In 2008 werd een onderzoek gepubliceerd waarin nucleïnezuren in een meteoriet werden beschreven, maar het ging hier slechts om bouwstenen van nucleïnezuren, niet de combintie van suiker + base en tot overmaat van ramp was hun concentratie erg klein. Chaput denkt daarom dat er een grote variëteit aan nucleïnezuren is ontstaan en dat deze alle met elkaar interacteerden. Een reageerbuis zo groot als de aarde dus.

Mozaïek-nucleïnezuren
Volgens een andere studie, deze keer van Nobelprijswinnaar Jack Szostak van Harvard University en zijn groep, kunnen ook mozaiekmoleculen bestaande uit DNA en RNA zich aan bepaalde moleculen binden. Kortom: ook in een chaotisch mengsel zouden zich in principe enzymen kunnen vormen. Wel is er een uiterst sterk tegenargument. We hebben in geen enkel organisme andere nucleïnezuren aangetroffen dan DNA of RNA.

Wat niet wil zeggen dat dergelijke organismen niet denkbaar zijn op exoplaneten of in deep space. En we weten nog maar weinig van de biochemie van TNA. Immers, de technieken om deze moleculen te laten evolueren zijn erg nieuw, aldus Chaput. Bovendien: we weten nog veel minder van de exacte omstandigheden op aarde, meer dan vier miljard jaar geleden. Wie weet zijn er ook nucleïnezuren die specifiek geschikt zijn voor hogere of veel lagere temperaturen. Dit zou de mogelijkheden voor het ontstaan van leven fors vergroten.

Bron:
1. Before DNA, before RNA: Life in the hodge-podge world, New Scientist (2012)
2. J. Shostak et al., Evolution of functional nucleic acids in the presence of nonheritable backbone heterogeneity, PNAS, 2011
3. John C. Chaput et al., Darwinian evolution of an alternative genetic system provides support for TNA as an RNA progenitor, Nature Chemistry (2012)

(Visionair.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106875209
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106901755
17-01-2012

Wetenschapper ontdekt 'verloren juweeltjes' van Darwin


Portret van Charles Darwin. © ANP

Een Britse wetenschapper heeft tal van fossielen gevonden die onder anderen door Charles Darwin zijn verzameld, maar vervolgens meer dan 150 jaar verloren werden gewaand. Dat heeft de vinder, Howard Falcon-Lang, paleontoloog van de Universiteit van Londen, vandaag gezegd.

Falcon-Lang stuitte op de fossielen toen hij zijn nieuwsgierigheid botvierde op een oude houten vitrinekast in een 'donker hoekje' in de spelonken van de British Geological Survey. In de kast lagen glazen platen met de fossielen. Hij bescheen een glasplaat met zijn zaklamp en zag dat bij een van de fossielen 'C. Darwin Esq.' stond.

'Het duurde even tot het tot me doordrong dat het Darwins handtekening was, zei de paleontoloog. Zijn adem stokte in zijn keel. 'Lieve hemel, wat een ontdekking', schoot het door hem heen.
Falcon-Lang vond in totaal 314 glasplaten. De fossielen zijn gevonden door Darwin en andere leden van zijn wetenschappelijke vriendenkring, onder wie de botanist John Hooker en Darwins mentor John Henslow.

Nieuwe aanknopingspunten
De eerste glasplaat die Falcon-Lang uit de kast trok bevat fossielen die door Darwin zijn verzameld tijdens zijn beroemde reis op de HMS Beagle, een expeditie die de basis vormde voor Darwins latere werk aan de evolutieleer.

Volgens Falcon-Lang biedt de vondst nieuwe aanknopingspunten om meer te leren over een periode waarvan wetenschapshistorici dachten dat zij die goed kenden.

De verzameling is aangelegd door Hooker toen hij in 1846 voor de BGS werkte. Het gaat om fossielen van stukjes hout en planten die tot dunne plakjes zijn gezaagd en aan glazen plaatjes zijn bevestigd om ze onder de microscoop te bestuderen. Sommige glasplaten zijn vijftien centimeter lang.

'Hoe deze dingen zo lang aan het oog onttrokken konden zijn is een mysterie', zei Falcon-Lang. Mogelijk komt dat doordat Darwin in 1846 nog niet heel bekend was, waardoor de verzameling niet de 'juiste curatoriële zorg' heeft gekregen, aldus de paleontoloog.
Volgens de Universiteit van Londen zijn de fossielen 'verloren' geraakt, omdat Hooker deze niet in het 'fossielenregister' heeft genummerd. In 1851 werden de fossielen overgebracht naar het Museum van Toegepaste Geologie in Piccadilly voordat ze in 1935 in het Geologisch Museum van South Kensington werden ondergebracht. Vijftig jaar later keerden ze terug in het hoofdkantoor van de BGS in Nottingham.

De ontdekking werd al in april vorig jaar gedaan, maar het heeft lang geduurd om de herkomst van de glasplaten te achterhalen en alle fossielen te fotograferen, zei Falcon-Lang. De foto's worden vanaf dinsdag in een nieuwe online museumtentoonstelling aan het publiek getoond.

Falcon-Lang hoopt dat zijn ontdekking tot interessante wetenschappelijke artikelen leidt. 'Er zitten ware juweeltjes in deze verzameling die nog een bijdrage aan de wetenschap kunnen leveren.'

(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 17 januari 2012 @ 09:52:56 #147
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_106902664
quote:
Zouden goede links zijn voor het [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Hoewel het topic al een tijdje erg stil is. (Wat me verbaast met alle kritiek die evolutie krijgt in dit forum. ;) )
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_106917837
quote:
2s.gif Op dinsdag 17 januari 2012 09:52 schreef Semisane het volgende:

[..]

Zouden goede links zijn voor het [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Hoewel het topic al een tijdje erg stil is. (Wat me verbaast met alle kritiek die evolutie krijgt in dit forum. ;) )
Ok, ik zal ze plaatsen. ^O^

[ Bericht 8% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 18-01-2012 09:14:39 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106920811
Symphony of Science - The Greatest Show on Earth! A music video about Evolution
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106940599
17-01-2012

Snelle meercelligen
Gist kan in zestig dagen evolueren tot een meercellige levensvorm

Is het moeilijk om als eencellige uit te groeien tot een primitieve, meercellige levensvorm? Welnee. Gistcellen kunnen dit, als de omstandigheden ernaar zijn, binnen een paar maanden.


© William C. Ratcliff
Een van de meercellige gistvlokken uit het onderzoek. De rode vlekken zijn cellen die "zelfmoord" hebben gepleegd om de celklomp als geheel beter te kunnen laten groeien.

Hoe is het mogelijk dat al het leven op aarde ooit is ontstaan uit simpele eencelligen? Een van de belangrijkste stappen in de evolutie was het ontstaan van meercellige wezens, waarbij verschillende cellen verschillende functies hadden, en dit georganiseerde klompje cellen betere overlevingskansen had dan losse cellen. Dit lijkt misschien een enorme stap. Toch kunnen meercellige wezens, onder de juiste omstandigheden, erg snel ontstaan, zo schrijven vier biologen van de University of Minnesota deze week in PNAS.

Het team, onder leiding van Michael Travisano, kweekte gistcellen in reageerbuisjes, onder omstandigheden waarvan ze vermoedden dat dit de cellen ertoe zou aanzetten te gaan samenwerken. De buisjes werden onder meer regelmatig geschud; samenplakkende klontjes cellen hebben hier minder last van dan losse cellen, omdat ze door de zwaartekracht makkelijker naar de bodem van het buisje zinken en daaraan vast blijven kleven.

Travisano en zijn collega’s herhaalden hun experiment vijftien keer, met verschillende giststammen. En iedere keer zagen zij hetzelfde resultaat: binnen zestig dagen ontstonden er groepjes van samenwerkende gistcellen, die grofweg de vorm van een sneeuwvlok aannamen. Onder de omstandigheden van dit experiment hadden deze sneeuwvlok-gistcellen 34 procent betere overlevingskansen dan los door de reageerbuisjes zwevende cellen. Terwijl als de buisjes niet geschud werden, ze het slechter deden dan losse cellen.

De sneeuwvlok-celklompjes gedroegen zich ook echt als een primitief meercellig wezen. Ze produceerden meercellige nakomelingen, in plaats van losse cellen die daarna tot meercellige structuur uitgroeiden. En er was sprake van een soort celorganisatie: sommige cellen offerden zichzelf op via zogenaamde geprogrammeerde celdood, waardoor de structuur van het celklompje veranderde. Klompjes met zulke zelfmoordcellen groeiden beter en konden zich makkelijker voortplanten dan andere celklompjes.

De meercellige gistklompjes bleken bovendien niet te ontstaan doordat cellen elkaar in de reageerbuisjes bij toeval tegenkwamen en spontaan aan elkaar bleven plakken. De gistcellen binnen de klompjes waren allemaal afstammelingen van een enkele cel. Ze ontstonden dus ongeveer zo: een cel deelde zich, maar door een mutatie in een of ander gen zweefde de dochtercel niet de wijde wereld in, maar bleef aan de oudercel plakken. En de dochtercellen van die dochtercel ook. En de dochtercellen daarvan… enzovoorts.

De Amerikaanse biologen dragen hiermee een steentje bij aan de theorie dat al het meercellige leven op aarde ooit is ontstaan doordat gerelateerde cellen, gedwongen door de omstandigheden, aan elkaar bleven kleven.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_106964501
Zijn er al vergelijkbare experimenten gedaan met een andere soorten cellen?
Fari argentum aurum tacere ("Spreken is zilver, zwijgen is goud")
Onthoud dat zwijgen soms het beste antwoord is
  Moderator woensdag 18 januari 2012 @ 21:14:38 #152
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_106965780
quote:
0s.gif Op woensdag 18 januari 2012 20:45 schreef LunaAurea het volgende:
Zijn er al vergelijkbare experimenten gedaan met een andere soorten cellen?
dat kun je beter hier vragen: [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_107321201
28-01-2012

Eerste Amerikanen kwamen uit... Rusland



De oorspronkelijke inwoners van het Noord-Amerikaanse continent waren afkomstig uit een kleine regio in het midden van Siberië. Uit genetisch onderzoek blijken immers overeenkomsten met de inwoners van de Russische republiek Altai.

Vermoedelijk hebben mensen uit Siberië ongeveer 14.000 jaar geleden over het ijs de oversteek naar Amerika gemaakt. Heel wat mensen hebben zich destijds vanuit de regio Altai verspreid. Het gebied ligt op een kruispunt van de huidige landen Rusland, Mongolië, China en Kazachstan.

De resultaten werden bekendgemaakt door de universiteit van Pennsylvania. Het is mogelijk dat nog uit andere regio's mensen de oversteek naar Amerika gemaakt hebben, maar tot nu toe kon niemand accuraat een ander geografisch punt identificeren. "Gegevens van andere groepen kunnen een ander licht op de situatie werpen, maar momenteel ziet niemand wat wij zien, zelfs niet met intensief werk in Mongolië", klinkt het. (gb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_107321269
27-01-2012

Mens trok via Arabisch schiereiland de wijde wereld in

Voor het eerst is er sterk genetisch bewijs voor de theorie dat onze voorouders vanuit Afrika de Rode Zee overstaken en via het Arabisch schiereiland de rest van de wereld bevolkten.


Foto: NU.nl/Wieland van Dijk

Portugese en Britse genetici presenteren dit bewijs in the American Journal of Human Genetics van februari.

Een manier om de herkomst van verschillende mensen te onderzoeken is door hun DNA te vergelijken. Omdat in DNA in de loop der tijd langzaam veranderingen, zogeheten mutaties, optreden, kun je zien hoe ver verwant mensen van elkaar zijn en hoe lang geleden ze ongeveer hun laatste voorouder hadden.

Haplogroepen

Wetenschappers maken bij dit type onderzoek gebruik van een indeling in haplogroepen. Dat zijn groepen individuen met een gemeenschappelijke vrouwelijke voorouder. Het was al bekend dat mensen met de haplogroep L3 waarschijnlijk via de Hoorn van Afrika, het noordoosten van het continent, naar elders vertrokken.

De haplogroep die dat deed, L3, splitste zich later op in haplogroepen M en N, die respectievelijk richting het noordelijk halfrond en India trokken (en uiteindelijk via Siberië naar Amerika).

Waar die splitsing plaatsvond, zochten de Portugezen en Britten uit door drie haplogroepen te bestuderen die afstammen van N en voorkomen in Europa en Azië.

Analyse

Ze analyseerden genetisch materiaal van 85 mensen afkomstig uit Oost-Afrika, het Arabisch schiereiland en India en vergeleken dat met genetisch materiaal van 300 Europeanen. Ze maakten daaruit op dat de verschillen tussen deze haplogroepen terug te leiden zijn tot het Arabisch Schiereiland.

Hoogstwaarschijnlijk, denken de onderzoekers, trokken de voorouders van de Europeanen en Aziaten gezamenlijk door de golf-oase, namen daar tussen 55.000 en 24.000 jaar geleden afscheid en gingen toen elk hun weg, richting het noorden en oosten.

© NU.nl/Jop de Vrieze

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 28 januari 2012 @ 16:44:54 #155
52164 pfaf
pfief, pfaf, pfoef!
pi_107331361
Wat was de andere mogelijkheid dan? Straat van Gibraltar? Nee toch zeker?
pi_107431080
30-01-2012

Gist in paniek
Snelle evolutie dankzij noodsprong

Gistcellen die zich bedreigd voelen, slaan wild aan het knutselen met hun eigen DNA. Dat kan een enkeling redden, en dat is genoeg.


Gistcel (met valse kleuren).

Gistcellen onder stress husselen hun chromosomen in een rap tempo door elkaar. Met deze paniekknop versnellen ze de evolutie en vergroten ze de kans dat een exemplaar stressvolle omstandigheden overleeft.

De paniekknop die verantwoordelijk is voor deze herverdeling van de chromosomen heet hitteschokeiwit 90 (Hsp90), schrijven Amerikaanse onderzoekers op de website van Nature. Normaal gesproken zorgt dit eiwit er tijdens de celdeling voor dat chromosomen netjes gekopieerd en doorgegeven worden aan de nieuwe cel. Maar als het eiwit niet goed werkt, loopt alles in het honderd.

In veel situaties is dat rampzalig. Bij mensen kan één chromosoom te veel of te weinig er al voor zorgen dat een foetus nooit het daglicht ziet. In andere gevallen leidt een verkeerde verdeling van het genetisch materiaal tot ernstige lichamelijke of geestelijke afwijkingen, waarvan het syndroom van Down de meest bekende is.

Maar er zitten voor gist ook belangrijke voordelen aan verbonden, zagen de onderzoekers nadat zij gistcellen met hitte en chemicaliën hadden bestookt. Onder invloed van een slecht werkend Hsp90 ontstonden er abnormale cellen met teveel of te weinig chromosomen. Alhoewel deze freaks of nature zich minder snel vermenigvuldigden, waren velen resistent geworden tegen verschillende typen medicijnen.

Hebben kankercellen nu ook zo’n paniekknop waardoor ze in een mum van tijd resistent zijn tegen onze medicijnen? Hoofdonderzoeker Rong Li acht die kans zeker aanwezig. Gelukkig hebben de cellen van zoogdieren - in tegenstelling tot gistcellen – daar een veiligheidsmechanisme voor ontwikkeld. Het eiwit p53 spoort cellen met te veel of te weinig chromosomen op en doodt ze. Mooi, maar bij de helft van alle kankervormen werkt het p53-eiwit niet goed meer

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_107507562
02-02-2012

Temde de bonobo zichzelf?



Ongeveer twee miljoen jaar geleden deelden de chimpansees en de bonobo's een voorouder. Sindsdien zijn bonobo's zijn geëvolueerd naar vriendelijke, sociale dieren, terwijl chimpansees zich veelal agressiever gedragen. Volgens een antropoloog van de Amerikaanse Duke University is het aannemelijk dat de bonobo's zichzelf getemd hebben.

Bonobo's, vroeger ook wel dwergchimpansees genoemd, zijn de vriendelijke neven van de chimpansee. Ze zijn minder agressief en hebben kortere snijtanden dan de 'chimps'. Bonobo's spelen meer en hebben meer seks. Volgens wetenschappers is het verschil tussen de gewelddadige chimpansees en de speelse bonobo's vergelijkbaar met het verschil tussen wilde en door de mens getemde dieren.

Maar de enigen die de apen getemd kunnen hebben, zijn de dieren zelf, aldus antropoloog Brian Hare. "Bonobo-eigenschappen echoën die van onze huisdieren", schrijft hij in het magazine Animal Behaviour. "De verschillen tussen de bonobo en de chimpansee kunnen uitgelegd worden als je aanneemt dat ze zichzelf getemd hebben."

De verschillen tussen de twee apensoorten houden wetenschappers al lang bezig. De apen werden op een gegeven moment enkel gescheiden door de Congorivier. "Toen kwamen de bonobo's in een omgeving terecht die zo verschillend was dan die waar de chimpansees leefden, dat ze even goed op een andere planeet hadden kunnen zitten", aldus Hare. Chimpansees kwamen in een gebied terecht waar ze constant konden worden aangevallen door gorilla's. Bovendien waren de meest agressieve mannetjes de vader van de meeste kinderen, dus moesten de dieren wel gewelddadig worden om te overleven. De bonobo's kwamen terecht in een rustige omgeving en moesten op dat moment amper moeite doen om te overleven. (adb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_107587393
03-02-2012

Hagedis behoudt eigen kenmerken bij evolutie



Wetenschappers hebben voor het eerst gezien hoe het stichter effect en natuurlijke selectie samen hun stempel drukken op een soort.

Toen orkaan Francis in het jaar 2004 de Caribische hagedis uitroeide zag bioloog Manuel Leal zijn kans om de evolutie te bestuderen. De Caribische hagedis leefde op kleine eilandjes vlakbij de Bahama’s. De poten van het beestje waren erg kort in vergelijking met de bruine anolis hagedis die op een nabijgelegen, groter eiland leeft. Deze hagedis heeft vrij lange poten om zo de hoge bomen op het eiland te kunnen beklimmen.

Paren
Samen met collega’s nam Leal een aantal van deze hagedissen van het grotere eiland en zette hen in paren op de zeven eilandjes, waar zich alleen lage planten bevinden. Ieder jaar kwamen de wetenschappers terug om de poten van de hagedissen te observeren. Zij kwamen tot een verrassende conclusie: de poten van de reptielen waren enigszins verkleind maar werden niet zo klein als de poten van de Caribische hagedis. Op het eiland waar de hagedissen de langste poten bezaten had het nageslacht nog steeds de langste poten. Hetzelfde namen de wetenschappers waar bij de hagedissen die aan het begin van het experiment de kortste poten hadden. Bij de rest van de hagedissen verschilde de lengte: bij de een waren ze wat korter en bij de ander weer wat langer. Dit betekent dat zowel het stichter effect als de natuurlijke selectie hebben meegespeeld in de huidige veranderingen van de soort.

Bijzonder
De uitkomst is bijzonder: als een aantal individuen van een grotere populatie zich voortplant in een nieuwe leefomgeving resulteert dit meestal in een nieuwe soort die genetisch en morfologisch anders is. Bij de bruine anolis hagedis blijven de kenmerken van de grondlegger zichtbaar.

Een volgende stap in het onderzoek is om te zien hoe lang de kenmerken van de originele soort te zien blijve

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zondag 5 februari 2012 @ 12:05:29 #159
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_107622758
05-02-2012

DNA mysterieuze eencellige uit zeewater gevist

Laatste update: 3 februari 2012 23:00 info



AMSTERDAM - Wetenschappers zijn er voor het eerst in geslaagd om DNA van een nog niet eerder onderzocht micro-organisme uit zeewater te isoleren en analyseren.

Tot nu toe konden ze uit zeewater alleen het DNA van alle micro-organismen tegelijk analyseren. De nieuwe techniek biedt kansen voor onderzoek naar de rol van nu nog mysterieuze micro-organismen.
Biologen van de Universiteit van Washington beschrijven hun resultaten in de nieuwste editie van Science.

Zeewater, maar ook zoet water in meren en sloten bevat miljoenen soorten micro-organismen, waarvan de meeste niet onder laboratoriumomstandigheden kunnen groeien. Dat maakt het bestuderen van het genetisch materiaal van die soorten erg moeilijk.

Kluwen

De laatste jaren is een manier om deze 'wilde' micro-organismen te analyseren in opkomst: metagenomics. Met die methode analyseren onderzoekers al het DNA tegelijk en proberen ze de kluwen aan de hand van het resultaat als het ware uit elkaar te trekken.
De Amerikanen is het nu voor het eerst gelukt al voor de analyse uit die kluwen het DNA te trekken van de zogeheten groep-II zee-Euryarchaeota. Dat zijn eencellige wezentjes zonder celkern die methaan produceren en die ook in onze darmen kunnen voorkomen.

Puzzelen

Niemand is het ooit gelukt deze eencelligen in het laboratorium te laten groeien. Het DNA van deze soort omvatte maar 1,7 procent van het totale genetische materiaal van micro-organismen in de onderzochte slok zeewater. Toch kregen de onderzoekers het voor elkaar vrijwel het volledige DNA van deze soort bij elkaar te puzzelen en te analyseren.
Ze ontdekten dat de Euryarchaeota veel DNA heeft uitgewisseld met bacteriën, een manier om meer genetische variatie te bewerkstelligen. Ook ontdekten ze allerlei genen die het metabolisme van deze eencelligen sturen, onder meer de methaanproductie.

Broeikasgassen

Ze verwachten door de analyse van nog veel meer mysterieuze micro-organismen kennis te verwerven over de rol van al deze wezentjes in ons milieu, onder meer bij de vertering van dode materialen en de productie van broeikasgassen.

nu.nl
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_107703598
06-02-2012

Van muis naar olifant
De evolutie doet er minstens 24 miljoen generaties over

Evolutie kost tijd, maar hoe veel? Dieren worden maar heel langzaam groter, blijkt uit onderzoek aan de zoogdierenstamboom. Krimpen gaat een stuk sneller.


Groter dan deze Paraceratherium kunnen landzoogdieren blijkbaar niet worden.

Hoe maak je van een muis een olifant? Als je de evolutie het werk laat doen, kost zoiets minimaal 24 miljoen generaties, heeft een internationale groep evolutiebiologen berekend. Ze keken naar de lichaamsgrootte van zoogdieren die de afgelopen 70 miljoen jaar hebben geleefd, dus van vlak voor het uitsterven van de grote dinosaurussen tot aan de uitsterfgolf die nu aan de gang is.

De zoogdieren die vandaag leven, stammen allemaal af van kleine, muisachtige wezens die in het niet vielen bij de enorme reptielen die destijds rondstampten. Na een forse meteorietinslag, 65,5 miljoen jaar geleden, en de periode van heftige vulkanische activiteit die daarop volgde, waren alle grote dieren weggevaagd en was er dus volop ruimte voor vernieuwing. Toch duurde het heel lang voor er weer reuzendieren waren.

De grootste landzoogdieren ooit waren van de familie Paraceratherium, ook bekend onder de naam Indricotherium. Die liepen vanaf 35 miljoen jaar na de grote klap rond, dus zo’n 30 miljoen jaar geleden. Het waren neushoornachtige beesten met een hoornloze snuit, zo hoog als een giraf en twintig ton zwaar. Het grootste landdier van nu, de Afrikaanse olifant, komt niet verder dan zes ton. Dieren van dat formaat zijn al een paar miljoen jaar langer mogelijk.


De Afrikaanse olifant is nu het grootste landdier, maar er zijn forsere dieren geweest.

Beter dan in jaren te denken, kun je berekenen hoe veel generaties het heeft geduurd voordat een diergroep een bepaalde grootte heeft bereikt, schrijven de onderzoekers. Hoe groter het dier, hoe langer het duurt voor het volwassen is en hoe trager de evolutie richting nog grotere lijven dus sowieso al gaat. En de groei lijkt ook nog logaritmisch af te nemen met het aantal verstreken generaties, wat wil zeggen dat er een plafond aan zit. Veel groter dan Paraceraterium kunnen landzoogdieren blijkbaar gewoon niet worden.

Zeezoogdieren

De maximale evolutionaire groeisnelheid is voor alle takken van de zoogdierstamboom zo ongeveer gelijk. Behalve voor zeezoogdieren. Walvissen kunnen twee keer zo snel in massa toenemen. Hoe dat komt, is niet bekend. Maar het heeft vast iets te maken met het feit dat een dier op land veel meer last heeft van zijn gewicht dan in zee. Zo lang het lijf ongeveer even zwaar is als water, kan de eigenaar zich gewichtloos voelen.

Bij evolutie-experimenten in het laboratorium kunnen dieren nog veel sneller groeien, merken de onderzoekers op. Blijkbaar is dat geen evolutionair duurzame massatoename. Ergens ook wel logisch, want succesvol groter worden vereist aanzienlijke aanpassingen van je bouwplan. Een muis ter grootte van een olifant zou subiet door z’n poten zakken, om maar iets te noemen.

Krimpen komt in de evolutie natuurlijk ook voor. Met name op eilanden, waar groot zijn alleen maar nadelen heeft - bescherming tegen roofdieren is er niet nodig en bij hongersnood zijn de grootste dieren het eerst de klos.

Olifantensoorten op Sicilië, Kreta en Flores krompen wel dertig keer zo snel als hun voorouders konden groeien. Waarom lukte dat zo veel sneller? Een verklaring geven de onderzoekers niet, maar het heeft vast te maken met het eilandleven. Op zo’n beperkt stuk land is de concurrentie van andere soorten kleiner, dus zijn de eisen veel minder streng. Een dwergolifantje zou het op het vasteland waarschijnlijk snel afleggen tegen minder lompe grazertjes die harder konden wegrennen als er een roofdier aankwam.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 7 februari 2012 @ 09:52:05 #161
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_107704776
6 februari 2012

Plastic-etende schimmel ontdekt in regenwoud

UTRECHT – Een groep studenten van de Amerikaanse universiteit Yale heeft tijdens een excursie in de Ecuadoraanse Amazone een schimmel ontdekt die het plastic polyurethaan eet.



Dat meldt het wetenschappelijk tijdschrift Applied and Environmental Microbiology.
Vorig jaar al kwamen de studenten terug van hun excursie met de schimmel Pestalotiopsis microspora. Uit onderzoek blijkt nu dat de schimmel kunststof als voedselbron ziet.
Mogelijk is deze eigenschap niet heel zeldzaam: de studenten kwamen tijdens dezelfde studiereis nog meer micro-organismen tegen die polyurethaan kunnen eten.

Wat Pestalotiopsis microspora echter bijzonder maakt is dat het kan overleven op een dieet dat uitsluitend uit de plastic bestaat én dat het voor de vertering geen zuurstof nodig heeft. Dit betekent dat de schimmel ook onderop een vuilnisbelt, waar geen frisse lucht kan komen, nuttig werk kan doen.

Veelzijdig kunststof

Polyurethaan is een veelzijdig materiaal dat in de jaren veertig werd ontwikkeld. De bekendste toepassing is als kunstleer, maar het is ook te vinden in verf, meubels, schoenen, lijm en het isolatieschuim PUR.

Verbranding is tot nu toe de enige bekende manier om het plastic af te breken. Dit is echter onwenselijk omdat er grote hoeveelheden koolstofmonoxide en andere schadelijke chemische stoffen bij vrijkomen.

Een deel van het geproduceerde polyurethaan kan weliswaar worden gerecycled, maar uiteindelijk belandt het allemaal op de vuilnisbelt. Daar dreigt het vervolgens eeuwig te blijven liggen, omdat er bij ons geen bacteriën en andere microben voorkomen die de kunststof kunnen verteren.

nu.nl
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_107707783
quote:
Wetenschappers hebben voor het eerst gezien hoe het stichter effect en natuurlijke selectie samen hun stempel drukken op een soort.
Dit is geen evolutie. dit is een aanpassing in de reptielensoort. Het blijft namelijk gewoon een reptiel zoals het was. Alleen nu een reptiel met iets kleinere poten. Dat is geen vooruitgang maar een achteruitgang. Een verlies van informatie. Namelijk de informatie om langere poten te krijgen. Eigenlijk zijn deze hagedissen dus slechter af als van te voren.

quote:
Van muis naar olifant
De evolutie doet er minstens 24 miljoen generaties over
Dit geloof je toch niet? hahaha
  dinsdag 7 februari 2012 @ 12:04:02 #163
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_107708475
Beste Robmeister, dit is enkel een topic voor nieuws over evolutie, biologie etc. Wil je discussiëren hierover, dan is er een ander topic voor: [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Dat zou je moeten weten, je bent er namelijk al een keer of 5 á 10 op gewezen in andere topics

quote:
0s.gif Op dinsdag 7 februari 2012 11:43 schreef Robmeister het volgende:

[..]

Dit is geen evolutie. dit is een aanpassing in de reptielensoort. Het blijft namelijk gewoon een reptiel zoals het was. Alleen nu een reptiel met iets kleinere poten. Dat is geen vooruitgang maar een achteruitgang. Een verlies van informatie. Namelijk de informatie om langere poten te krijgen. Eigenlijk zijn deze hagedissen dus slechter af als van te voren.
Bedoel je met dat dik gedrukte dat jij denkt dat vooruitgang een vereiste is om het evolutie te noemen of dat evolutie enkel over vooruitgang gaat? Want dan heb je het verkeerd.

Evolutie is vooruitgang noch achteruitgang, het is "gang". Veranderingen vinden plaats onder selectieve druk of bijvoorbeeld genetische drift. Een bepaalde kenmerk kan daardoor tot wasdom komen of juist verdwijnen afhankelijk van de omstandigheden en de eventuele voor of nadelen voor het soort.

Ook suggereer je door te zeggen "dat het nog steeds een reptiel zoals het was blijft" dat je denkt dat evolutie gaat over de overgang van één soort naar een ander soort. Ook dit is incorrect.

Ook deze aanpassing is een vorm van evolutie, mocht deze aanpassing doorzetten en gecombineerd met andere aanpassingen zorgen voor een dermate verandering van deze kolonie, in vergelijking met de groep waar deze kolonie oorspronkelijk vandaan kwam, kan het zijn dat je op een gegeven moment kan spreken over een nieuw soort reptiel. Waarbij beide reptiel soorten niet meer met elkaar (kunnen) voortplanten.

Let wel! Evolutie doet zich voor op genetisch niveau, dus je moet eigenlijk niet in groepen of zelfs individuele organismes denken.

quote:
Dit geloof je toch niet? hahaha
Ben je nu echt zo kinderachtig? :? En ik vrees het ergste

Hoe dan ook, als je de discussie voort wilt zetten (en ook daadwerkelijk een poging wilt doen tot een echte discussie) dan stel ik voor dat je dit doet in het topic: [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Voor de volledigheid zal ik deze post ook daar neerzetten.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_107708573
quote:
0s.gif Op dinsdag 7 februari 2012 11:43 schreef Robmeister het volgende:

[..]

Dit is geen evolutie. dit is een aanpassing in de reptielensoort. Het blijft namelijk gewoon een reptiel zoals het was. Alleen nu een reptiel met iets kleinere poten. Dat is geen vooruitgang maar een achteruitgang. Een verlies van informatie. Namelijk de informatie om langere poten te krijgen. Eigenlijk zijn deze hagedissen dus slechter af als van te voren.

[..]

Dit geloof je toch niet? hahaha
"Zelfde soort" - Check
"Geen vooruitgaan, maar achteruitgang" - Check
"Verlies van informatie" - Check

Gefeliciteerd, drie creationismecliché puntjes!
Volkorenbrood: "Geen quotes meer in jullie sigs gaarne."
pi_107781522
quote:
0s.gif Op dinsdag 7 februari 2012 11:43 schreef Robmeister het volgende:

[..]

Dit is geen evolutie. dit is een aanpassing in de reptielensoort. Het blijft namelijk gewoon een reptiel zoals het was. Alleen nu een reptiel met iets kleinere poten. Dat is geen vooruitgang maar een achteruitgang. Een verlies van informatie. Namelijk de informatie om langere poten te krijgen. Eigenlijk zijn deze hagedissen dus slechter af als van te voren.

[..]

Dit geloof je toch niet? hahaha
:')
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_107781544
08-02-2012

Waarom overleven slechte afweergenen?
Evolutie van het afweersysteem laat onbehulpzame genen met rust

Waarom dragen we duizenden variaties aan afweergenen, terwijl sommigen ons juist vatbaarder maken voor ziekteverwekkers? Een eeuwige spelletje kat en muis tussen het immuunsysteem en ziekteverwekkers zorgt voor de enorme diversiteit.


© Elizabeth Fischer and Kim Hasenkrug, NIH.

Dit beeld van een elektronenmicroscoop laat het leukemievirus ‘Vriend’ zien dat een witte bloedcel verlaat. Door dit virus te laten muteren in muizen kwamen onderzoekers er achter dat genen bewaard worden, ook al zijn ze niet goed voor onze afweer.Het menselijk immuunsysteem is een goed geoliede machine die zonder pardon ziekteverwekkers aanpakt en eigen cellen vernietigt als die geïnfecteerd zijn.

Bedreigingen moeten natuurlijk wel herkend worden. Dit gebeurt onder meer door middel van Major Histocompatibility Complex (MHC) eiwitten. Deze eiwitten zitten aan de oppervlakte van de meeste cellen en zorgen ervoor dat afweercellen kunnen zien of de cel wel helemaal is zoals die moet zijn. Simpel gezegd presenteren MHCs op een dienblad wat de cel bevat.

Het nut van MHCs

De MHCs zijn zeer belangrijk. Naast hun signaalfunctie bepalen ze ook de afwijzing of acceptatie van transplantaties en spelen ze zelfs een rol bij onze zoektocht naar een geschikte partner. We zijn namelijk sneller aangetrokken tot iemand die ruikt naar andere MHCs dan wij zelf. Er zijn ontzettend veel variaties van MHC genen. Natuurlijk kan ieder gen varianten hebben maar de MHCs maken het erg bont, tot wel 2300 variaties per gen. Deze diversiteit is waarschijnlijk nodig om het afweersysteem goed te laten functioneren.

Zelfs als sommige MHCs niet meer nodig zijn, of ons juist vatbaarder maken voor ziektes, blijven ze bewaard. De theorie hierachter heet ‘vijandige co-evolutie’. Door de constante ontwikkeling van virussen zijn er veel variaties MHCs nodig om de mutaties te kunnen blijven herkennen. ‘Oude versies’ blijven daarom gewoon bestaan. Onderzoekers van de universiteit van Utah testten deze logische theorie. Hun bevindingen zijn te lezen in PNAS.

De celbiologen lieten een muizenvariant van het leukemievirus, ironisch genoeg het ‘Friend Virus’ genoemd (ontdekt door Charlotte Friend), muteren in drie groepen van twintig muizen. Elke groep muizen had een andere set MHCs. De onderzoekers stelden vast dat het virus gemakkelijk muteerde om de MHCs te ontwijken. Veel voorkomende MHCs werden zo minder effectief. Wanneer het virus gemuteerd was lieten ze het van groep wisselen. Het virus bleek wel heel specifiek gemuteerd te zijn. Het virus uit groep 1 ontweek alleen de MHCs van groep 1 en maar werd nog steeds herkend door de MHCs van groep 2.

Zwakker virus

Opvallend aan de uitslag van het experiment was dat de virussen aan kracht moesten inboeten om zich aan te passen. Het gemuteerde virus had een lagere reproductiesnelheid wanneer het een muis met andere MHCs infecteerde. De voor het virus onbekende MHCs waren een moeilijker obstakel om te overwinnen.

Volgens Potts en kornuiten bewijzen hun bevindingen dat de grote diversiteit aan MHCs nodig is voor een goed immuunsysteem. Ze geven hier twee redenen voor. Ten eerste hebben zeldzame MHCs het voordeel dat ze niet meer in het vizier van de geëvolueerde ziekteverwekkers liggen. Dit betekent dat deze MHCs hun bestrijdend vermogen juist weer kunnen terugkrijgen als de oorspronkelijke ziekteverwekker weer muteert of evolueert. Ten tweede kunnen de zeldzame MHCs nog steeds heel effectief zijn tegen volledig andere ziekteverwekkers.

Volgens de onderzoekers is er dus inderdaad sprake van ‘vijandige co-evolutie’. Ziekteverwekkers en MHCs stimuleren elkaars ontwikkeling door een oneindig spelletje kat en muis.

Bron:
Wayne K. Potts e.a., Experimental viral evolution to specific host MHC genotypes reveals fitness and virulence trade-offs in alternative MHC types. In: PNAS

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_107855613
quote:
Eenzame sprinkhanen leven langer
woensdag 08 februari 2012 om 09u28

Ofwel leef je als sprinkhaan in een massa, ofwel leef je lang.

Als er genoeg te eten is, is het gemakkelijk: elke sprinkhaan trekt zijn plan. Maar als het voedsel uitgeput raakt, worden de sprinkhanen geleidelijk samengedreven op de weinige plaatsen waar nog iets te vinden is.
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000040963511.htm
  dinsdag 14 februari 2012 @ 10:44:34 #168
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_107960854
Kenneth R. Miller - America's Darwin Problem

quote:
America's got a Darwin problem -- and it matters. According to a 2009 Gallup poll taken on the 200th anniversary of Charles Darwin's birth, fewer than 40% of Americans are willing to say that they "believe in evolution." When another study asked if humans had developed from earlier species of animals, the American public split right down the middle. 40% said they had, while 39% rejected any suggestion that our species had emerged from the process of evolution. Even more worrisome is the fact that rejection of evolution correlates closely with political views, with a majority of the members of one of our major political parties casting themselves as Darwin rejectionists. In this election year, the strength of anti-evolution sentiment has been on full display in the presidential race, as one candidate after another declared their distrust of the scientific consensus around evolution. One member of the group, however, broke ranks with the others and boldly declared, "I believe in evolution and trust scientists on global warming." How'd that turn out for him? Jon Huntsman's early exit from the race confirmed something else he said at the time. "Call me crazy" for trusting science, he tweeted. And sadly, it looks like he was right.

[..]

Evolution isn't just a story about where we came from. It's an epic at the center of life itself. Far from robbing our lives of meaning, it instills an appreciation for the beautiful, enduring, and ultimately triumphant fabric of life that covers our planet. Understanding that doesn't demean human life -- it enhances it. We may be animals, but we are not just animals. We are the only ones who can truly appreciate, as Darwin put it, that there is "grandeur in this view of life," and indeed there is. To accept evolution isn't just to acknowledge the obvious -- that the evidence behind it is overwhelming -- it is to open one's eyes to the endless beauty that life has generated and continues to produce. It is to become a knowing participant, in the truest sense, in the living world of which we are all a part.
Bron
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_107996883
14-02-2012

‘Leven ontstond op het land’



Een nieuw onderzoek gooit de theorie dat leven in de oceanen ontstond, overhoop. Het leven zou op het vasteland zijn ontstaan.

Dat schrijven onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. Het idee is niet helemaal nieuw: Charles Darwin bedacht reeds dat leven mogelijk op het vasteland, in een warm meertje met diverse bouwstoffen, zou zijn ontstaan. En dit nieuwe onderzoek lijkt de vader van de evolutietheorie gelijk te geven.

Ingrediënten
Maar waar baseren de onderzoekers die conclusie nu precies op? In een notendop: ze keken naar de ingrediënten van leven en onderzochten of de oude oceanen die vele jaren geleden konden leveren. Hun conclusie? Nee! “De originele ingrediënten die nodig waren voor het ontstaan van leven bevonden zich nooit in de juiste samenstelling in de oceaan,” zo schrijven de onderzoekers. Een belangrijk argument is de verhouding tussen kalium en natrium. Uit onderzoek is gebleken dat de eerste cellen meer kalium dan natrium moesten bevatten. Maar in de oceanen kwam altijd meer natrium dan kalium voor. En aangezien de eerste organismen vele malen sterker afhankelijk waren van hun omgeving dan hun latere opvolgers is het ondenkbaar dat zij in de oceaan ontstonden, zo concluderen de onderzoekers.

WIST U DAT…
…sterren mogelijk de bron van leven zijn?Geothermale bron
Grote vraag is natuurlijk: waar ontstond het leven dan precies? Ook daar hebben de onderzoekers over nagedacht. Ze gingen op zoek naar een plaats waar de ingrediënten voor leven wel in de juiste verhoudingen voorkwamen. En ze kwamen uit op het land. Bij geothermale bronnen om precies te zijn. Als voorbeeld noemen de onderzoekers de bronnen van Yellowstone. Deze bronnen geven een goed beeld van hoe oude geothermale bronnen eruit moeten hebben gezien. Wat we daar bijvoorbeeld zien is dat er in de vorm van condens meer kalium dan natrium vrijkomt. Ook andere belangrijke ingrediënten voor leven (bijvoorbeeld fosfor en zonlicht) zijn hier terug te vinden. De onderzoeker vermoeden dan ook dat het leven in deze bronnen ontstond en zich daarna richting de oceanen begaf waar het zich verder ontwikkelde.

Het is nogal een wilde theorie. Zeker als u bedenkt dat wetenschappers er eigenlijk al jaren van uitgaan dat het leven in oceanen ontstond. Het onderzoek zal zich dan ook ongetwijfeld mogen verheugen in pittige kritiek of op zijn minst een grote vraag naar nader onderzoek. Hopelijk leidt het uiteindelijk tot een onomstreden antwoord op die belangrijke vraag: waar komen wij vandaan?

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 17 februari 2012 @ 10:50:43 #170
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_108072601
Miller (die van het beroemde experiment) heeft later in zn leven zn pijlen juist gericht op ijs als mogelijke kandidaat. Hoewel reacties normaal gesproken trager gaan door lagere temperatuur, blijken veel reacties toch veel sneller te gaan doordat opgeloste stoffen geconcentreerd worden tussen de ijskristallen. Dus ijs op het land misschien? sowieso zullen niet alle bouwstenen op 1 plek ontstaan maar ontstaan ze op meerdere plekken en komen later bijeen.
Inter faeces et urinam nascimur,
  vrijdag 17 februari 2012 @ 13:20:09 #171
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_108076801
Wellicht leuk om te lezen in het licht van de laatste paar posts. :)

SUNDAY, FEBRUARY 12, 2012

Science Hints at Alternative Recipes for Life. Evolution is the Common Thread

Here's my weekly evolution column, which appears Monday Feb 13 in the Philadelphia Inquirer:



On Star Trek, the aliens often look so human that crew members fall in love with them. But in real life, scientists in the field known as astrobiology can’t be sure alien life would even be carbon-based like us, or use DNA to carry a genetic code.

Some insight now is coming from earthly labs, where scientists are building alternative kinds of genetic codes, and showing how they can evolve.

Whether life could be built with an alien biochemistry was among the more interesting questions that came up during a public event with famed biologist Richard Dawkins and physicist Lawrence Krauss, author of the book The Physics of Star Trek.

Dawkins saw the question as a biological equivalent of one posed by Einstein: Did God have any choice in making the universe? Not that Einstein believed in a biblical God, as the famously atheistic Dawkins was quick to point out.

Dawkins noted that most of the species that ever existed are now extinct. The way carbon-based life works on Earth is downright wasteful, he said. “Any decent engineer would have sent it back to the shop.”

The event, which drew more than 3,000 people, was held at Arizona State University in Tempe. Dawkins didn’t lecture but instead took part in an onstage discussion with Krauss, who runs a multidisciplinary program there on the origins of humanity, life, and the cosmos.

Krauss — while not going so far as to say alien chicks would be hot — did say the laws of physics and chemistry might favor carbon-based life resembling ours.

Dawkins said he was inclined to think life could exist in more diverse forms, as long as it included some kind of code-carrying system equivalent to DNA, copying itself with high fidelity. Such genetic material is critical for Darwinian evolution, which, to Dawkins and many others, is the defining characteristic of life.

Perhaps it wasn’t a complete coincidence that at the same university, biochemist John Chaput was creating an alternative version of DNA, called TNA, and had last month published the first evidence that the stuff can undergo Darwinian evolution.

Chaput, who works at ASU’s Biodesign Institute, said Dawkins is correct to emphasize the need for genetic material — something that can carry a code. All known life does this with DNA and RNA.

NASA has taken a great interest in such possible alternative code-carriers. In late 2010 the space agency claimed that scientists had forced bacteria to substitute arsenic for phosphorus in its DNA. Despite the fanfare, the team never presented adequate evidence that alternative life really existed, said chemist Steve Benner of the Florida-based Foundation for Applied Molecular Evolution.

And when biochemist Rosemary Redfield of the University of British Columbia tried to replicate this, she discovered that the bacteria failed to grow when fed arsenic and no phosphorus.

Benner said the original arsenic life paper admitted to a small amount of phosphorus contamination. From the start, he said, he thought the contamination was fooling the team into thinking the organism was using arsenic the way we use phosphorus.

Benner said this new TNA work is just as exciting and relevant to astrobiology as the arsenic bacteria would have been if it had been proved.

This alternative genetic material is like RNA in that it’s single-stranded and it carries a chemical code with four different units. But the backbone that holds it together has a different structure, incorporating a sugar called threose where RNA has a sugar called ribose.

Threose is found in meteorites, said Chaput, suggesting it can form spontaneously in the absence of life. It’s also simpler than RNA, making it a reasonable candidate for a precursor to our current genetic material.

The existence of a precursor fits with the widely held view that life didn’t start out as complex as even the simplest microbes today. Instead, the simplest known living things evolved from yet simpler life that no longer exists.

Chaput showed that, like RNA, TNA can undergo Darwinian evolution. In theory, then, life elsewhere could use TNA as its genetic code, and if early life on Earth used it, TNA-based life could evolve into DNA-based life.

To demonstrate TNA evolution, he used selection to prompt the molecules to do a fairly simple task — to stick to a specific protein. This is what so-called receptors do in our bodies. He continued to select those TNA molecules that best stuck to the protein until he had a decent receptor.

TNA evolution worked the same way as in DNA, with accidental mutations leading to variation, and natural selection amplifying those variants that are best at surviving and reproducing themselves. He published the results last month in the journal Nature Chemistry.

That suggests the possibility of TNA-based life elsewhere, said Benner. It’s also possible, he said, that arsenic-using DNA would be stable, say, under the frigid conditions of Saturn’s moon Titan.

So now we have TNA as well as PNA, GNA, FNA and code-carrying molecules that use six or 12 characters rather than the usual four. With these increasing possibilities known, Benner sides more closely with Dawkins on the question of life forms with alternative chemistries.

Our life is not the best of all possible forms, Benner said, but a product of chance, our biochemistry hinging on which molecules happened to bump into each other. God did have alternatives, in other words, but perhaps no power to choose which one would evolve to create works like Star Trek.

Contact staff writer Faye Flam at 215-854-4977, fflam@phillynews.com, on her blog at www.philly.com/evolution, or @fayeflam on Twitter.

Bron

Extra URL artikel Nature Chemistry: http://www.nature.com/nch(...)full/nchem.1241.html
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_108311040
quote:
Waarom heeft de evolutie dieren niet gewapend tegen de mens?
Stephanie Engel − 19/02/12, 22:48

Tussen prooi en roofdier bestaat een natuurlijke evolutionaire symbiose. Alleen tegen het grootste roofdier ter wereld, de mens, is de trukendoos der evolutie niet bestand. Menselijke jachttechnieken zijn scherpe horens, dikke pantsers of snelle benen de baas.
http://www.trouw.nl/tr/nl(...)-tegen-de-mens.dhtml
pi_108810306
05-03-2012

Missende viervoeters gevonden

Britse paleontologen hebben fossiele resten van enkele van de vroegste op het land levende vierpotige dieren ontdekt. Ze dichten hiermee een vermeend “gat” in de ontstaansgeschiedenis van de landdieren.


© Michael Coates, University of Chicago & National Museums Scotland
Een reconstructie van een van de nieuw gevonden fossielen. De wetenschappers die dit primitieve, op het land levende reptiel opgroeven hebben het de bijnaam "Ribbo" gegeven.

De overgang van het Devoon naar het Carboon is één van de door paleontologen meest uitgebreid bestudeerde periodes uit de geschiedenis van de aarde. En met een goede reden. Dit is namelijk de tijd waarin de eerste vissen poten kregen en op het land gingen leven. In het Devoon (416 – 359 miljoen jaar geleden) hield het gros van het leven op aarde zich nog op in de oceanen; het wordt daarom ook wel het “tijdperk van de vissen” genoemd. Terwijl in de kustgebieden en tropische wouden van het Carboon (359 – 299 miljoen jaar geleden) de grote opkomst van de reptielen begon.

Er zijn veel tussenvormen van vissen en dieren-met-poten (tetrapoda, of, in goed Nederlands, viervoeters) bekend uit deze zo belangrijke periode uit de evolutie van landdieren. Zoals de Panderichthys, een vis waarvan het hoofd al leek op de eerste vierpotige dieren; de ‘visvoeter’ Tiktaalik; en de Ichthyostega, een van de eerste amfibieën. Toch kent het fossielen-bestand uit deze overgangsperiode ook een belangrijk “gat”, dat door wetenschappers "Romer's gap" wordt genoemd. Uit de eerste 15 miljoen jaar van het Carboon zijn vrijwel geen fossielen van op het land levende viervoeters bekend. Terwijl oudere fossielen er toch echt op wijzen dat de vierpotige dieren al aan het eind van het Devoon op het land kropen.

Waar ligt dat aan? Heeft het te maken met de grote uitstervinggolf aan het einde van het Devoon, die aan vele soorten vissen en andere zeewezens het leven heeft gekost? Komt het doordat er aan het begin van het Carboon vrij weinig zuurstof in de lucht zat, waardoor de viervoeters die zich op het land wilden gaan vestigen zich toch maar tijdelijk weer terugtrokken in zee? Of hebben paleontologen tot nu toe domweg op de verkeerde plekken naar fossielen uit deze periode gezocht? In de PNAS van deze week betogen Timothy Smithson van de Universiteit van Cambridge en enkele collega’s dat laatste.

Zij zijn namelijk bij opgravingen in Schotland wel degelijk op fossiele viervoeters uit dit gat in de geschiedenis gestuit. Een niet een of twee; het gaat om een hele reeks fossielen van onder meer schedels, wervels en poten van zowel in het water als op het land levende viervoeters. Sommige van de resten lijken op die van bekende dieren, andere behoren tot voorheen onbekende soorten. Een van de mooiste vondsten van de Britse paleontologen zijn de botjes van een poot met vijf tenen, die twintig miljoen jaar ouder zijn dan de tot nu toe oudst bekende fossiele vijftenige poten. Tenen zijn ontstaan uit de stralen uit de vinnen van vissen, en de eerste vierpotige dieren hadden er meer dan vijf per poot / voormalige vin.

Smithson meent dus dat het mysterie van Romer’s gap hiermee is opgelost: er is geen gat in de fossiele geschiedenis van de gewervelde landdieren, paleontologen hebben tot nu toe gewoon niet goed genoeg gezocht. Een sterke claim, waar vast niet alle collega-paleontologen het mee eens zullen zijn. Maar de door hem gevonden fossielen zijn wel een waardevol nieuw puzzelstukje in het raadsel van de ontstaansgeschiedenis van het leven op het land.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_108810337
06-03-2012

Mogelijk eerste voorvader mens ontdekt

Wetenschappers claimen de oudste voorvader van alle gewervelde dieren te hebben ontdekt. Het 505 miljoen jaar oude beest is 5 centimeter groot en heeft een primitief ruggenmerg.


Foto: Thinkstock

Dat meldt Biological Reviews op basis van onderzoek van wetenschappers van de Universiteit van Cambridge in samenwerking met Canadese collega’s.

Als voorvader van de gewervelde dieren wordt het schepsel ook verondersteld een directe voorvader te zijn van alle chordadieren, waaronder amfibieën, reptielen, vissen, vogels en zoogdieren vallen.

.De vondst betekent dat de wormvormige beestjes, bekend als Pikaia gracilen, de eerste voorouders zijn van diverse uiteenlopende soorten dieren zoals slangen, beren, zwanen en mensen. Volgens de wetenschappers hadden de beestjes een klein hoofd zonder ogen (foto).

De fossielen werden in 1911 gevonden in de Canadese Burgess Shale. Aanvankelijk werden de fossielen gespecificeerd als ringwormen, een stam waar hedendaagse bloedzuigers en wormen bij horen.

De onderzoekers analyseerde 114 specimen aan de hand van rasterelektronenmicroscoop-opnamen. Hierop ontdekten de wetenschappers een primitief ruggenmerg.

© NU.nl/Jeroen Tasseron

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 7 maart 2012 @ 23:28:49 #175
167383 Molurus
ex-FOK!ker
pi_108847449
Researchers in Cambridge have deciphered the genetic code of the gorilla - the last of the Great Ape genuses to be sequenced.

http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-17239059
Niet meer aanwezig in dit forum.
pi_108932432
10-03-2012

Winnen: Het verhaal van de mens
Geschreven door Caroline Hoek



Wie zijn we? Waar komen we vandaan? Het verhaal van de mens biedt antwoorden en u kunt het winnen!

Het verhaal van de mens gaat over u. Over onze voorouders. Over onze ontwikkeling. Schrijfster dr. Alice Roberts is er op een fantastische manier in geslaagd om onze lange geschiedenis – van de eerste organismen tot de moderne mens – in kaart te brengen. Ze heeft zich overduidelijk laten leiden door het motto ‘een beeld zegt meer dan 1000 woorden’, want beeldmateriaal hoeft in het boek absoluut niet om voorrang te vechten. Het krijgt het gewoon. Met de mooiste reconstructies van mensachtigen, foto’s van opgravingen en prachtige infographics. Het zou ons niet verbazen als Het verhaal van de mens zomaar het mooiste wetenschappelijke boek van 2012 gaat worden.

Opgravingen
Misschien denkt u de geschiedenis van de mens al aardig te kennen. Toch bevat het boek ongetwijfeld nog wel wat nieuwe informatie. Zo krijgt u een kijkje achter de schermen: hoe vinden opgravingen plaats? En hoe kan een fossiel ons meer vertellen over de tijd waarin het leefde? En hoe kan op basis van enkele botjes een gedetailleerde reconstructie worden gemaakt? Aan de hand van heel veel foto’s legt Roberts het geduldig uit.

Nederlands tintje
Het verhaal van de mens heeft ook een Nederlands tintje. De vele prachtige reconstructies van mensachtigen zijn van de hand van Adrie en Alfons Kennis. De tweelingbroers hebben al heel wat mensapen en mensachtigen gereconstrueerd. Misschien kent u één van hun bekendste reconstructies wel: ijsman Ötzi.Onze voorouders

Apen en mensachtigen eisen hun plekje op onze stamboom op en worden daarna uitgebreid (en wederom met vele prachtige beelden) aan u voorgesteld. Fossiele resten die vaak al miljoenen jaren oud zijn, komen dankzij nauwgezette reconstructies tot leven. En aan de hand van grote tekeningen gunt Roberts ons een kijkje in het leven van de mensapen en mensachtigen. Wie zo door het boek heen bladert, krijgt niet alleen een goed beeld van al die mensachtigen op zichzelf, maar ook van de ontwikkeling die uiteindelijk leidde tot de moderne mens.

Verrassing
Sommige mensachtigen in het boek komen u ongetwijfeld bekend voor. De Neanderthaler bijvoorbeeld. En misschien de Homo habilis (letterlijk: handige mens), Homo erectus en de Homo floresiensis (een kleine mensensoort op het eilandje Flores, Indonesië) ook wel. Maar u komt tussen al die voorouders ook nog genoeg verrassingen tegen.


Het boek 'Het verhaal van de mens' is geschreven door dr. Alice Roberts. Ze is arts, osteoarcheoloog, antropoloog en anatoom. Ook presenteerde ze diverse programma's voor de BBC .

Kunst
Ook de ontwikkeling van de moderne mens speelt een belangrijk rol in het boek. Zo komt de reis uit Afrika aan bod net als gereedschappen, sieraden, tekeningen en bouwwerken die onze voorouders achterlieten. En ook de overstap van jagen en verzamelen op het boerenleven mag niet ontbreken. Het boek schetst zo een prachtig beeld van de vele stappen die onze soort doormaakte. Van de eerste stenen gereedschappen tot de machtige bouwwerken van de Egyptenaren.

Bijzonder
Op zo’n 243 pagina’s geeft Roberts ons met zo’n 800 afbeeldingen, aangevuld met duidelijke teksten een verrassend compleet beeld van onze herkomst. Het is ook een indrukwekkend beeld. Want de ontwikkeling die onze soort in 3,6 miljard jaar tijd heeft doorgemaakt is toch wel heel bijzonder.

Het verhaal van de mens verdient een plekje in de boekenkast van elke nieuwsgierige geest. Bent u er ook één? Doe dan mee aan de prijsvraag en misschien valt het boek dan binnenkort bij u op de mat! Beantwoord de volgende vraag: Evolueert de moderne mens nog steeds? Het antwoord is natuurlijk weer terug te vinden op Scientias.nl! Weet u het antwoord? Stuur het dan – voorzien van uw naam en adres – naar prijsvraag@scientias.nl. Beproeft u uw geluk liever niet? Dan kunt u het boek hier ook bestellen!

(sceintias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_108936428
quote:
Zoogdierenfauna frist zich om de 10 miljoen jaar eens om

zaterdag 10 maart 2012 om 10u55

Klimaatsveranderingen hebben de zoogdierenfauna sterk beïnvloed.
http://www.knack.be/nieuw(...)le-4000062656733.htm
pi_109303607
19-03-2012

Bijzondere menselijke restanten in Chinese grot

‘Slechts’ 14.500 tot 11.500 jaar oud blijkt hij te zijn, de vreemde menselijke schedel die al in 1979 werd gevonden door een Chinese geoloog in een grot in Longlin, in het zuiden van China. Nu de schedel met moderne technieken uitgebreid geanalyseerd is door een internationaal team blijkt hij allerlei bijzondere eigenschappen te hebben die wijzen op een nog onbekend hoofdstuk in de menselijke evolutie.


De onderzochte schedel uit Longlin heeft dikke, vooruitstrevende wenkbrauwbogen, een kort en plat gezicht. Opvallend is dat een typisch menselijke kin ontbreekt. Afbeelding: © PLoS ONE, 2012 Curnoe et al.

Het team van archeologen beschrijft hun ontdekking in het vrij toegankelijke online wetenschappelijke tijdschrift PLoS ONE. In de nabijgelegen Maludong (‘rode herten’)-grot zijn menselijke overblijfselen gevonden die waarschijnlijk tot dezelfde populatie behoren.

De fossielen hebben kenmerken die typerend zijn voor moderne mensachtigen (Homo sapiens) zoals die gedurende de laatste ijstijd in Europa rondliepen, maar ook kenmerken die die doen denken aan zeer vroege mensachtigen die honderdduizenden jaren geleden in Afrika, Europa en het Midden-Oosten leefden.

Er zijn meer voorbeelden bekend van mensachtigen die moderne en zeer oude uiterlijke menselijke trekjes in zich verenigen, maar deze werden allemaal in Afrika aangetroffen. Bovendien zijn deze overblijfselen allemaal vele malen ouder dan de fossielen aangetroffen in de Chinese grotten. Dat er relatief zo kort geleden in China nog mensachtigen rondliepen van een op het eerste gezicht totaal andere soort dat we ze doorgaans kennen is dan ook bijzonder.

Bij gebrek aan een betere omschrijving noemen de archeologen hun ontdekking voorlopig de ‘rode hertengrot-mens’, omdat er aanwijzingen zijn gevonden dat deze mensensoort op inmiddels uitgestorven rode reuzenherten joeg en deze bereidde boven een vuur in de grot.

Eerder oude soort dan nieuwe soort
Volgens de Australische onderzoeksleider Darren Curnoe sluit niet uit dat het inderdaad om tot nu toe onbekende, geïsoleerd levende archaïsche mensensoort, die tot het einde van de laatste ijstijd in deze omgeving heeft rondgelopen," Maar omdat de fossielen zulke vreemde en uiteenlopende kenmerken hebben, zijn de archeologen vooralsnog huiverig de ontdekking daadwerkelijk te classificeren als zijnde een nieuwe soort.


Artistieke impressie. Zag de ‘rode hertengrot-mens’ er zo uit? Afbeelding: © PLoS ONE, 2012 Curnoe et al.

Een andere verklaring ligt meer voor de hand, schrijven de archeologen in hun artikel. Waarschijnlijk gaat het om een groep van wel degelijk moderne Homo sapiens die een zeer vroege migratiegolf uit Afrika vormden en om wat voor reden dan ook geen genetische sporen heeft nagelaten in de moderne Aziatische mens.

Op dit moment proberen onderzoekers DNA uit de overblijfselen te isoleren. Door DNA te onderzoeken zal veel meer duidelijk worden over de herkomst van deze geheimzinnige fossielen en of hun voormalige eigenaars bijvoorbeeld seksuele relaties met andere mensachtigen aangingen.

Omdat er toe nu toe op de gehele Oostelijke helft van het Aziatische vasteland geen menselijke fossielen jonger dan 100.000 jaar en afkomstig van andere soorten dan onszelf zijn gevonden, dachten wetenschappers dat de moderne mens in dit gebied geen concurrentie van andere mensensoorten had. De ontdekking van de ‘rode hertenmens’ toont aan dat dit waarschijnlijk niet het geval was.

Op dit moment bestaat bijna de halve wereldbevolking uit Aziaten. Homo sapiens, onze verre voorouders, trokken zo’n 70.000 jaar geleden voor het eerst naar het gebied. Maar van hoe het hen verging en hoe zij verder geëvolueerd zijn weten we nog maar weinig af. De bodem in China en de rest van Oost-Azië heeft ongetwijfeld nog veel meer geheimen prijs te geven.

Bron
Human Remains from the Pleistocene-Holocene Transition of Southwest China Suggest a Complex Evolutionary History for East Asians (Open acces-publicatie in het online wetenschappelijke tijdschrift PLoS ONE)

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_109417949
23-03-2012

'Mens geëvolueerd voor duurtraining'

Ondanks het grotendeels zittende bestaan van veel moderne mensen, hebben wij in vergelijking met andere zoogdieren relatief goede aanleg als duuratleten.


Foto: NU.nl/John van der Tol

Dit stelt een Amerikaanse onderzoeksteam onder leiding van de Universiteit van Arizona, in een nieuwe publicatie in het vakblad The Journal of Experimental Biology.

Bij zoogdieren met groot uithoudingsvermogen denken we al gauw aan galopperende paarden en eindeloos dravende honden. Maar de voornaamste reden dat wij mensen zulke dieren niet kunnen bijhouden, is het feit dat we op twee benen zijn gaan lopen, en daarmee aan snelheid hebben ingeboet.

Verder is de mens juist geprogrammeerd om lange afstanden af te leggen, zo beweren de wetenschappers. Ze baseren zich niet op lichaamsbouw, maar op vergelijkingen van het beloningssysteem in de hersenen.

Endorfines

Hardlopers kennen het gevoel van het ‘runner’s high’. Dit wordt veroorzaakt door het vrijkomen van pijnstillende endorfines bij langdurige fysieke inspanning.

Deze hersenstoffen maken niet alleen het volhouden van de inspanning makkelijker, ze kunnen ook een euforisch gevoel geven.

Evolutionaire theorieën stellen dat het verlichtende systeem heeft gediend om de klassieke ‘renjacht’ mogelijk te maken, en mogelijk ook om mensen uit te dagen ‘voor de lol’ de duurconditie te verbeteren.

Dit zou de overlevingskansen vergroten wanneer het noodzakelijk was om trekkend grote afstanden af te leggen, in een nomadisch bestaan.

Inactieve fretten

De Amerikanen hebben met een experiment onderzocht hoe dit beloningsmechanisme bij mensen verschilt van dat van honden en fretten. Fretten moeten als roofdieren weliswaar zo nu en dan flink sprinten, maar leggen meestal geen grote afstanden af en rusten veel.

Honden stammen af van de wolf, een dier dat grote afstanden door open terrein aflegt en uren achtereen kan rennen.

Na een lange tijd in een tredmolen te hebben gerend, blijken mensen en honden een vergelijkbare hoeveelheid endorfines aan te maken. Bij fretten ontbreekt het runner’s high echter volledig. Voor deze diertjes is lange afstanden rennen dus pas echt afzien.

Couch potatoes

De onderzoekers denken niet dat de mensheid hiermee zomaar de oplossing voor de obesitas-epidemie in de schoot geworpen krijgt.

De zogeheten ‘couch potatoes’ zijn simpelweg niet fit genoeg om het euforische gevoel van de runner’s high te ontwikkelen. Daarvoor zullen ze eerst moeten afvallen en de conditie op peil brengen.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_109641693
28-03-2012

Alle runderen stammen van één kleine kudde af



Nieuw onderzoek wijst erop dat alle hedendaagse runderen afstammen van één kudde die in het Nabije Oosten leefde.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Molecular Biology and Evolution. Ze baseren hun conclusies op DNA.

DNA
De onderzoekers bestudeerden de botten van gedomesticeerde runderen die in Iran werden teruggevonden. De runderen leefden zo’n 10.500 jaar geleden. In die tijd had jagen en verzamelen net plaats gemaakt voor de landbouw en veeteelt en niet lang daarvoor waren ook de runderen gedomesticeerd. Ondanks de ouderdom van de botten zijn de onderzoekers er toch nog in geslaagd om DNA aan de resten te onttrekken.

Vergelijken
Het DNA van de oude runderen werd vergeleken met dat van moderne runderen. Met behulp van computersimulaties achterhaalden de onderzoekers hoe de verschillen in DNA ontstaan waren. Hieruit blijkt dat de verschillen in DNA enkel konden ontstaan als een kleine groep wilde ossen (ongeveer tachtig exemplaren) gedomesticeerd werden.

Verrassing
En dat is verrassend, zo moet onderzoeker Mark Thomas bekennen. “We weten uit archeologische opgravingen dat de wilde voorouders van de moderne runderen – oerossen genoemd – veelvuldig in Azië en Europa voorkwamen, dus er was voldoende gelegenheid om ze te vangen en te domesticeren.” Alhoewel het niet gemakkelijk moet zijn geweest om deze oerossen te vangen en ervoor te zorgen dat ze de mens van dienst konden zijn.

Het rund is overigens niet het enige dier dat afkomstig is uit het oosten. Ook ander vee – bijvoorbeeld geiten, varkens en schapen – werd voor het eerst in het Nabije Oosten gedomesticeerd.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_109837464
02-04-2012

Mens gebruikte vuur al een miljoen jaar geleden



De mens maakte blijkbaar al een miljoen jaar geleden gebruik van vuur - 600.000 jaar vroeger dan tot nog toe was aangetoond. Dat blijkt uit verbrande botten en asresten van planten, die wetenschappers in de Wonderwerk-grot in Zuid-Afrika hebben ontdekt. De vondst leverde "ondubbelzinnig bewijs" van menselijk vuur zo'n miljoen jaar geleden, schreef het wetenschappelijk team van Francesco Berna van de universiteit van Boston, Massachusetts, in het Amerikaans wetenschappelijk vakblad Proceedings of the National Academy of Science (PNAS).

Het team onderzocht sedimenten en archeologische vondsten uit de Wonderwerk-grot daterend van het Acheuléen in het Oud-Paleolithicum. Ze vonden verkoolde botfragmenten en de assen van plantenresten. Beide zaken verbrandden volgens de wetenschappers ter plaatse en werden niet na natuurlijke vlaktebranden door de wind naar de grot gevoerd. Bovendien ontdekten de vorsers vuursporen op andere archeologische vindplaatsen zoals ijzerertsafzettingen.

De botten en sedimenten zijn niet heter dan 700 graden Celsius geworden, schreven de wetenschappers. De mensen hadden grassen, twijgen en bladeren als brandmateriaal gebruikt. De relatief lage temperatuur en het verbrande materiaal wijzen erop dat mensen het vuur in de grot gecontroleerd en onderhouden hebben.

Daarom wordt volgens de wetenschappers nog een andere stelling door het nieuwe rapport ondergraven. Vermoedelijk heeft ook de Homo erectus een miljoen jaar geleden al warm voedsel tot zich genomen.

De vaardigheid om vuur te controleren, was een beslissend keerpunt in de menselijke evolutie. Dat wist men tot nog toe enkel van Homo sapiens, zoals de neanderthalers. Er waren weliswaar aanwijzingen dat de mens ruim een miljoen jaar geleden al vuur gebruikte, maar veel harde bewijzen waren daar niet voor.

Bovendien waren er al sterke aanwijzingen voor stookplaatsen van 700.000 tot 800.000 jaar geleden in Israël. Het wetenschappelijk team rond Naama Goren-Inbar van de Hebreeuwse universiteit in Jeruzalem had verbrande resten van hout en drie eetbare plantensoorten in Gesher Benot Ya'aqov ontdekt. Hij sloot in zijn rapport van 2004 evenwel niet helemaal uit dat het bij de vondst om resten van een natuurlijke brand ging, die niet gecontroleerd door mensen werd onderhouden.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  maandag 9 april 2012 @ 19:04:24 #182
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_110104256


quote:
Zacht kuikendons en vlijmscherpe tanden: nieuwe tyrannosaurus was reus met veren

Echt knuffelbaar zijn ze niet, deze tyrannosauriërs. Achter de kleine sikjes en onder de zachte donsveren schuilen nog altijd de scherpe tanden van toppredators. Het is een nieuwe dinosoort, ontdekt in China en vandaag in Nature beschreven. Paleontologen vonden niet alleen botten en schedels van de dieren, maar ook afdrukken van honderden kleine veertjes. Het is voor het eerst dat wetenschappers fossielen van zo’n grote dino met veren hebben ontdekt.

De onderzoekers hebben de nieuwe dinosaurussoort Yutyrannus gedoopt. ‘Yu’ is Mandarijn voor veer, ‘tyrannus’ Latijn voor koning of tiran. De totale vondst bestaat uit drie dieren: één volwassene en twee jonkies. De wetenschappers schatten dat het volwassen dier bij leven ongeveer 9 meter lang was en 1.400 kg woog. De twee ‘kleintjes’ laten met hun 600 en 500 kilo de wijzer van de weegschaal ook behoorlijk uitslaan.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_110125285
05-04-2012

Evolutie herhaalt zich

Evolutie is niet puur toevallig en kan zich herhalen. Gisteravond vertelde paleontoloog en bestsellerschrijver Richard Fortey over zijn ideeën tijdens de tweede Hoboken-lezing in het Natuur Historisch Museum in Rotterdam.

Richard Fortey is bekend door zijn onderzoek naar de uitgestorven zeedieren trilobieten. Sinds hij als 14-jarige zijn eerste exemplaar vond, heeft hij er een enorme fascinatie voor. “Trilobieten zijn familie van krabben, kreeften en insecten en er zijn ongeveer 50.000 soorten. 250 miljoen jaar lang overheersten ze de wereldzeeën. Totdat aan het einde van het Perm de zeeën giftig en zuurstofloos werden en er een uitsterfgolf van het zeeleven optrad. De trilobieten stierven uit, want leven op land konden ze niet", vertelt hij tijdens de lezing.

Alhoewel Fortey het liefst een uur vol zou praten over zijn favoriete zeedieren, is het onderwerp van de Hoboken-lezing Patterns in the history of life. Dat hij het over patronen in de geschiedenis van het leven heeft komt voort uit wat hij noemt ‘de moeilijkheden’ van Darwin’s theorie. “Die suggereert dat ‘less improved forms’ uitstierven en dat evolutie dus altijd een verbetering van vormen oplevert. Maar dat is niet zo. Veel ontwerpen verschijnen in dezelfde omgeving steeds opnieuw, want eenzelfde levensstijl vereist een vergelijkbare morfologie. Kijk maar naar koraalriffen. Die zijn sinds het einde van het Precambrium keer op keer opnieuw verschenen. Evolutie kan zichzelf herhalen, met name na massa-extincties. Zo’n massa-extinctie reset de evolutieregels, zodat structuren voor en na een extinctie op dezelfde manier kunnen ontstaan. Dat zie je bijvoorbeeld ook bij bomen. It’s a trick to be a tree, but once you’ve learned it, you can do it over and over again.”


Een reconstructie van Tiktaalik, een overgangsfossiel, dat duidelijk laat zien hoe vissen zijn geëvolueerd tot landdieren. Afbeelding: © Wikimedia Commons

.Overgangsvormen
Waar Darwin zich zorgen om maakte, vertelt Fortey, was dat veel bewijs dat hij voor zijn theorie wilde vinden, er toen niet was. “Zijn theorie beschrijft een geleidelijke evolutie van soorten, maar het fossiele bewijs daarvoor ontbrak. Inmiddels zijn veel van de gaten in het fossielebestand gevuld. Bijvoorbeeld met fossielen van dieren uit de overgangsperiode van het water- naar het landleven. Zo is er Panderichthys, een longvis waarvan het hoofd al leek op de eerste vierpotige dieren; de ‘vis met voeten’ Tiktaalik; en de Ichthyostega, een van de eerste amfibieën.” Volgens Fortey is het dan ook zo dat if you look long enough, you’ll find evidence. Dat werd onlangs nog bewezen met de vondst van belangrijke fossielen uit Romer’s gap en vandaag schrijven wetenschappers in Nature over de vondst van een gigantische gevederde dino. “Die fossielen vormen een belangrijke stap voor de overgang van land naar lucht. Een paar jaar geleden hadden mensen je nog uitgelachen als je had gezegd dat dinosauriërs veren hadden”, vertelt Fortey.


Koraalriffen van nu zien er niet veel anders uit dan miljoenen jaren geleden. Afbeelding: © Wikimedia Commons

Wapenwedloop om intelligentie
Waar Darwin niet over durfde te beginnen, durft Fortey 153 jaar later wel. “Was het ontstaan van de intelligente mens een eenmalige toevalstreffer? Of komt dat voort uit de geschiedenis van het leven? Als de mens niet intelligent was geweest, waren dan bijvoorbeeld kraaien nog intelligenter geworden dan ze nu al zijn? Dat zijn interessante vragen, maar helaas kunnen we die onmogelijk beantwoorden. Daar heb je een tijdmachine voor nodig zodat je de toekomst in kunt gaan. Wat ik denk is dat er een wapenwedloop is geweest rondom intelligentie. Wie is er slimmer, de jager of de prooi? Door de interactie tussen organismen is de algehele intelligentie opgekrikt.”

Fortey besluit zijn lezing met een opmerking waar het publiek over na mag denken. “Wij zijn het resultaat van 3,5 miljard jaar evolutie en we zijn hard op weg om zelf de zesde grote massa-extinctie te veroorzaken. Er verdwijnen nu sneller soorten dan sinds de laatste extinctie toen de dinosauriërs uitstierven. Met die gedachte laat ik jullie hier achter.”

Bron:
•Lezing Richard Fortey, 4 april 2012, Natuur Historisch Museum Rotterdam

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 10 april 2012 @ 16:27:04 #184
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_110141213
quote:
0s.gif Op maandag 9 april 2012 19:04 schreef Perrin het volgende:
[ afbeelding ]

[..]

Grote kans dat ze soort van warmbloedig waren dus.
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_110218036
11-04-2012

Leidde teamwork tot onze intelligentie?



Wij mensen zijn opvallend intelligent. Nieuw onderzoek wijst er nu op dat we dat in beginsel te danken hebben aan samenwerking.

Dat schrijven wetenschappers in het blad Proceedings of the Royal Society B. Ze baseren hun conclusies op computermodellen.

Prijs
Ons brein is tot grote dingen in staat, maar dat heeft ook een prijs. Zo verbruikt ons brein ook uitzonderlijk veel zuurstof en bijzonder veel glucose. Er moet dan evolutionair gezien wel een heel goede reden zijn voor het ontstaan van dit grote en geavanceerde brein. Maar wat die reden precies is? Daar zijn wetenschapper nog niet helemaal uit. Het blijft bij hypotheses. Eén van de belangrijkste is de ‘sociale intelligentie hypothese’. Volgens deze hypothese vroegen sociale interacties steeds meer van ons brein en is het zo uiteindelijk steeds geavanceerder geworden.

WIST U DAT…
…ons brein heel geometrisch georganiseerd is?Dilemma’s
Onderzoekers toetsen die hypothese nu met behulp van modellen. Welbeschouwd zijn deze modellen eigenlijk simpele hersenen. Deze hersenen kregen sociale dilemma’s voorgeschoteld waarin ze konden samenwerken of voor hun eigen hachje konden kiezen. Eén van deze dilemma’s was het bekende ‘Dilemma van de gevangene’. Hierbij moesten de modellen zich ‘indenken’ dat ze beiden waren opgepakt en in een eigen kamertje waren gezet. Daar werden ze verhoord en kregen ze drie opties te horen. Of ze zwegen allebei en de politie kon weinig doen. Ze zouden dan beiden zonder al te zware straf vrijkomen. Of persoon A bekent en komt vrij en persoon B bekent niet en moet minstens een aantal jaar de gevangenis in. Of beiden bekennen en krijgen een lichte gevangenisstraf. Het beste is natuurlijk de eerste situatie, maar de gevangenen kunnen niet met elkaar overleggen en weten dus niet of de ander ook wel zal zwijgen. De onderzoekers lieten de modellen onder meer dit dilemma meerdere malen tegenkomen. Terwijl de modellen dit spel speelden, evolueerden ze zich ook. En wanneer ze het spel slim speelden en wonnen (dat wil zeggen: er het beste afkwamen) dan kregen ze een extra duwtje in de rug.

Evolutie
Gedurende het onderzoek gebeurde er iets opvallends. De modellen evolueerden en kregen ook te maken met mutaties. Op een gegeven moment leken de mutaties samenwerking in de hand te gaan werken. Maar om goed samen te kunnen werken, was meer hersencapaciteit nodig. En die gingen de modellen ontwikkelen. En naarmate ze zo intelligenter werden, nam ook de behoefte aan nog meer intelligentie toe. Want met wie konden ze het beste samenwerken? En wanneer? En hoe konden ze een onbetrouwbare partner herkennen? En zo ontstond een sneeuwbaleffect dat er uiteindelijk tot leidde dat de modellen uitzonderlijk intelligent werden.

De onderzoekers zijn zich ervan bewust dat de vrij eenvoudige modellen ons ingewikkelde brein lastig kunnen representeren. “Maar onze resultaten kunnen in principe van toepassing zijn op andere sociale omstandigheden waarin individuen strategieën leren om te besluiten met wie ze wanneer moeten samenwerken,” zo schrijven de onderzoekers. Toch is het niet aannemelijk dat alleen onze behoefte aan samenwerking ons intelligent heeft gemaakt. “Een kenmerk zo complex als geavanceerde intelligentie is waarschijnlijk ontstaan door een combinatie van verschillende factoren. (…) De moeilijkheid zit ‘m in het onderscheiden van kenmerken die de evolutie van geavanceerde intelligentie veroorzaakten ten opzichte van kenmerken die bijproducten zijn van geavanceerde intelligentie.” Dit onderzoek wijst er desalniettemin op dat samenwerken één van de factoren was die leidde tot intelligentie.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  FOK!-Schrikkelbaas donderdag 26 april 2012 @ 22:53:22 #186
862 Arcee
Look closer
pi_110842096
quote:
'Verste verwant van de mens ontdekt'

OSLO - Na circa 20 jaar van onderzoek van een microscopisch klein algenetertje in een meer in Noorwegen, hebben onderzoekers dit uitgeroepen tot een van de oudste levende organismen en 's mens verste verwant.

Het eencellige wezen zou volgens de onderzoekers een miljard jaar geleden zijn ontstaan. Het past in geen enkele categorie: het is geen dier, plant, parasiet, schimmel of alg. „Het is uniek”, concludeerde onderzoeker Kamran Shalchian-Tabrizi van de Universiteit van Oslo donderdag. Het wezen is benoemd tot een nieuwe categorie, de zogeheten collodictyon.
De wetenschappers menen dat de ontdekking inzicht kan geven in het leven op aarde honderden miljoenen jaren geleden.
pi_110846275
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_111366215
10-05-2012

Kleinste dwergmammoet ooit geeft verrassende inzichten


© thinkstock.

Beenderen die werden opgegraven op het Griekse eiland Kreta behoren toe aan de kleinste dwergmammoet ooit gevonden, stellen onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings of the Royal Society B.

De ontdekking is erg interessant voor het onderzoek naar biologische dwerggroei, een fenomeen waarbij een soort evolueert naar kleinere afmetingen. Die evolutie is al meermaals vastgesteld bij dieren - waaronder ook mensen - die vast komen te zitten op eilanden. Wetenschappers denken dat de kleinere afmetingen hen zo helpen beter te overleven op dergelijke geïsoleerde plaatsen.



Paleontologe Victoria Herridge met tanden van de dwergmammoet. © Natural History Museum Londen.

Extreem
Mediterraanse dwergolifanten zijn een bijzonder extreem voorbeeld van dat fenomeen, omdat wordt vermoed dat ze zich in amper 800.000 jaar - peanuts vanuit evolutionair oogpunt - ontwikkelden uit grote kolossen die maar liefst honderd keer zoveel wogen en op het Europese vasteland leefden. "Hoe kan iets zo groot zo'n kleine dwerg worden?", vraagt paleontologe Victoria Herridge van het Natuurhistorisch Museum in Londen zich af.

De tien jaar geleden opgegraven beenderen van Kreta zijn een ideaal onderzoeksobject voor deze vraag. De wetenschap was er lang niet over uit of ze toebehoorden aan een dwergolifant of een dwergmammoet, die gekrulde slagtanden heeft. Recentere opgravingen van tanden en een voorpoot uit hetzelfde gebied brachten echter duidelijkheid: het ging om een dwergmammoetsoort die amper 1,1 meter groot was op schofthoogte. Het dier woog zo'n 310 kilogram, waardoor het wat leek op een moderne babyolifant. Het ging trouwens niet om een harige mammoet, benadrukt Herridge. "We denken dat deze dwerg beter aangepast was aan warme omgevingen."


De dwergmammoet leek op deze hedendaagse babyolifant; maar dan met grotere, gekrulde slagtanden. © thinkstock.

Eerste dwergmammoet
De dwergmammoet is het eerste bewijs van extreme biologische dwerggroei bij mammoeten. De dieren zouden in grootte vergelijkbaar geweest zijn met dwergolifanten op Sicilië en Malta, die ook ongeveer een meter groot waren en zo'n 240 kg wogen. De fossielen suggereren dat de dwergmammoet afstamde van een van de eerste mammoetsoorten die van Afrika naar Europa migreerden, en dat de dwergmammoeten al veel vroeger ontstonden dan eerst gedacht - tot zelfs 3,5 miljoen jaar geleden.

"Nu we dit weten, kunnen we grotere vragen stellen," aldus Herridge, "zoals waarom, hoe en hoe snel de biologische dwerggroei hier plaatsvond. Het is een boeiende periode voor Kreta, omdat het destijds mogelijk bestond uit kleinere eilanden, kleiner dan vandaag. Dat is een interessante overweging voor de extreme biologische dwerggroei die we hier zien."

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_111382717
Via 9gag.

quote:
New, Pink, and Rare
Photograph courtesy Karen Gowlett-Holmes

Using its fins to walk, rather than swim, along the ocean floor in an undated picture, the pink handfish is one of nine newly named species described in a recent scientific review of the handfish family.

Only four specimens of the elusive four-inch (ten-centimeter) pink handfish have ever been found, and all of those were collected from areas around the city of Hobart (map), on the Australian island of Tasmania.

Though no one has spotted a living pink handfish since 1999, it's taken till now for scientists to formally identify it as a unique species.

The new-species determinations were made based on a number of factors, including number of vertebrae and fin rays, coloration, the presence of scales and spines, and proportional body measurements, according to review author Daniel Gledhill of Australia's Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation, or CSIRO.

All of the world's 14 known species of handfish are found only in shallow, coastal waters off southeastern Australia, the review notes.

Even among the previously known species, the fish are poorly studied, the review authors add, and little is known about their biology or behavior.

(See pictures of some of the hundreds of new sea species recently found off Tasmania.)

—Carolyn Barry in Sydney
http://news.nationalgeogr(...)nk_20881_600x450.jpg
pi_111914188
22-05-2012

De kameleons van Cuba
Raadselachtige reptielen bewijzen de kracht van evolutie

Als het loopt als een kameleon, van kleur verandert als een kameleon en zijn ogen draait als een kameleon, wat is het dan? Als je op Cuba bent: niet wat je denkt.


hagedis op de muur
© Elmar Veerman

Op Cuba zie je veel hagedissen die nergens anders ter wereld voorkomen. Sommige hebben grote oogbollen die net zo geschubd zijn als hun lijf, wat doet denken aan kameleons. En ze komen in zo veel kleuren voor! Allemaal verschillende soorten, dacht ik aan het begin van mijn verblijf op het Caribische eiland. Of allerlei kleurvariëteiten binnen de soorten? Of, nog gekker, zouden ze van kleur kunnen veranderen zoals een kameleon? Waren ze daar misschien aan verwant? Mijn interesse was gewekt.

De meeste zijn duidelijk geen echte kameleons. Meer iets tussen een standaard type hagedis en een kameleon in. Het leek me niet onmogelijk dat er inderdaad kameleons op Cuba voorkwamen, maar ik had er nog nooit van gehoord.

Op een boswandeling kwam de bevestiging, dacht ik. Ik zag een groot, groen reptiel dat op een typische, houterige manier over een tak sloop en zijn ogen onafhankelijk van elkaar draaide. Kijk even mee:
Het zou natuurlijk het mooiste geweest zijn als er vervolgens een lange, kleverige katapulttong tevoorschijn was geschoten om een prooi van een tak te plukken, maar dat gebeurde niet. Toch was ik overtuigd. Dit was er één!

Een poster in een ander natuurpark gaf nog extra zekerheid. Daar stond een grijs beest op met een dikke kop en bolle ogen, en daarnaast de naam: kameleon. Nou ja, in het Spaans dan. Dus inderdaad, Cuba heeft kameleons. Zaak gesloten? Nee, er bleef iets knagen.

Er klopte namelijk iets niet. Hoe zou dat dan gegaan moeten zijn in de evolutie? Als je soorten ziet die veel op elkaar lijken, is de kans groot dat ze nog niet zo heel lang geleden één soort waren, die zich vervolgens heeft opgesplitst in verschillende takken. Aangezien ik op Cuba een hele waaier van hagedissensoorten zag die bij elkaar leken te horen, moesten ze wel familie van elkaar zijn. Sommige heel gewoon, andere heel kameleonachtig, en van alles daar tussenin. Zie de diashow onder dit artikel.

Madagaskar

De familie der kameleons bestaat al heel lang, dat wist ik zeker. Er zijn fossielen gevonden van tientallen miljoenen jaren oud. En op Madagaskar, een eiland dat kort na het verdwijnen van de dinosauriërs vrijwel onbereikbaar werd voor dieren uit de rest van de wereld, komen deze dieren veel voor. Door die lange isolatie zijn daar allerlei aparte soorten ontstaan.

Zijn de kameleons dan op Cuba ontstaan en hebben ze vervolgens de rest van de wereld veroverd? Hoe anders kun je op die plek duidelijk verwante hagedissen hebben, waarvan sommige wel en andere niet in de categorie ‘kameleon’ vallen? Maar ja, dat is heel onwaarschijnlijk, omdat het al zo ontzettend lang geleden is dat de kameleonfamilie zich afsplitste van de andere hagedissen.

Pas thuis achter de computer kon ik het raadsel oplossen. Nee, op Cuba komen geen echte kameleons voor. Maar wel vijf soorten ‘valse kameleons’, die nergens anders ter wereld leven. Erg veel wetenschappelijke literatuur is er niet over ze, terwijl ze in terraria best veel gehouden worden.

Aanvankelijk waren ze ingedeeld in een eigen groep, Chamaeleolis, waarvan werd gedacht dat die al heel lang op zichzelf stond. Maar in de jaren negentig van de vorige eeuw bleek uit eiwit- en DNA-onderzoek dat het om een vrij recente aftakking gaat van de familie Anolis, de groep waartoe de meeste hagedissen op Cuba (en de rest van de Cariben) gerekend worden.

Op eigen houtje hebben de valse kameleons een heleboel kenmerken ontwikkeld die de echte kameleons ook hebben. Het is een verbluffend staaltje van wat biologen convergente evolutie noemen: voor dezelfde functie selecteert de natuur ongeveer dezelfde kenmerken, en dan krijg je uiteindelijk beesten die veel op elkaar lijken, terwijl ze geen directe familie zijn.

Toch zijn er in dit geval natuurlijk ook verschillen. De valse kameleons hebben niet de katapulttong en de oprolstaart die je bij veel kameleons ziet, en hebben heel andere voeten. Ze leven ook anders: ze zijn aangepast aan het eten van slakken, stelt dit wetenschappelijke artikel. Daaraan zouden ze hun grote kop te danken hebben - je moet hard kunnen bijten als je slakkenhuisjes kapot wilt krijgen.

Tot mijn schande moet ik bekennen: het groene dier dat mij aanvankelijk overtuigde dat er kameleons op Cuba voorkomen, hoort zelf niet eens bij de valse kameleons. Het was Anolis equestris, de ridderanolis. Die kan niet van kleur veranderen, terwijl veel andere anolissen op Cuba dat kunstje wel beheersen.



(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112007174
24-05-2012

Floppende viervoeters
Eerste amfibieachtige dieren konden niet lopen

Een ichthyostega, inclusief z'n skelet. Deze tekening is gebaseerd op de gedetailleerde reconstructie van het skelet van het dier door Stephanie Pierce.

Konden de eerste vierpotige dieren nou wel of niet lopen? Nieuw onderzoek biedt uitkomst. Een van de eerste amfibieachtige dieren, de ichthyostega, kon zich hoogstwaarschijnlijk alleen floppend voortbewegen.


© Julia Molnar
Een ichthyostega, inclusief z'n skelet. Deze tekening is gebaseerd op de gedetailleerde reconstructie van het skelet van het dier door Stephanie Pierce.

Paleontologen ruziën er al een poosje over: konden de eerste vierpotige dieren die in de evolutie ontstonden, en die deels in het water, en deels op het landen leefden, nou wel of niet lopen? Je zou denken van wel. Waarom hebben ze anders poten? Maar er bestaat twijfel over of de poten van die allereerste amfibieachtige dieren wel geschikt waren om het lichaam van de grond te houden.

Onderzoek van de Britse zoöloog Stephanie Pierce, dat deze week in Nature staat, lijkt uitkomst te bieden. Pierce maakte met enkele collega’s gedetailleerde scans van de fossiele overblijfselen van tientallen ichthyostega’s. Dit dier, dat grofweg 370 miljoen jaar geleden leefde, is een van de bekendste vroege visachtige dieren met poten, die ook op het land kon overleven. Met behulp van de scans wist Pierce een goede reconstructie van het skelet van het dier te maken. Inclusief de schouder- en heupgewrichten.

De Britse wetenschappers vergeleken vervolgens de gewrichten van de ichthyostega met die van een aantal moderne dieren, waaronder een salamander, krokodil en een zeehond. Hun conclusie: nee, de ichthyostega kon niet lopen. Tenminste: niet echt. Door de manier waarop zijn schouder- en heupgewrichten in elkaar staken, kon het dier zijn poten wel op of neer bewegen, en voor- en achteruit, maar hij kon z’n ledematen maar heel beperkt draaien. Terwijl dat wel nodig is om een goede stapbeweging te kunnen maken.

Ichthyostega bewoog zich dus waarschijnlijk op het land meer voort als een zeehond: floppend. Of, om een visachtiger voorbeeld te geven, op de manier van slijkspringers. Zie voor beelden van deze fascinerende, grotendeels op het land levende vissen het onderstaande filmpje. Dit ziet misschien niet uit als de handigste manier om je op het land voort te bewegen. Maar als je, zoals de ichthyostega in zijn tijd, een van de weinige dieren was die überhaupt op het land kan komen, biedt het ontwikkelen van zulke poten toch een evolutionair voordeel.


(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112007219
24-05-2012

150.000 nieuwe gaslekken
Methaan de lucht in door verdwijnend ijs

In het noordpoolgebied borrelt aardgas uit de grond. Vooral op plaatsen die tot voor kort met ijs waren bedekt, stellen Amerikaanse onderzoekers vast. En dat betekent dat verdere klimaatverandering zal leiden tot nog meer opwarming.


Luchtbellen in water
© Matt Hobbs

Het noordpoolgebied is aan het veranderen. Waar ijs verdwijnt, komt aardgas omhoog dat duizenden jaren heeft liggen wachten. De bellenstroom is vaak zo heftig, dat het water niet de kans krijgt om te bevriezen, ook al is het veertig graden onder nul. Daarom zitten er zelfs hartje winter talloze gaten in het ijs op de meren van Alaska, melden Amerikaanse onderzoekers in Nature Geoscience. Ze voorspellen weinig goeds.

In hoeverre zijn de bubbels te wijten aan de opwarming van het gebied? Een belangrijke vraag, want als het vooral daardoor komt, kun je verwachten dat er steeds meer van dit broeikasgas de lucht in zal gaan.

In de aardse atmosfeer zit op dit moment ongeveer 5 miljard ton methaangas, ruim twee keer zo veel als twee eeuwen geleden. Er komt voortdurend gas bij. Een deel verdwijnt doordat het reageert tot CO2 en water.

Concentratie van niks

Al klinkt 5 miljard ton misschien veel, het is een concentratie van niks: zo’n 0,000185 procent van de buitenlucht. Er zit bijna 200 keer zo veel CO2 in de lucht. Maar dat piepkleine beetje methaan houdt wel veel warmte vast, per molecuul ruim 70 keer zo veel als CO2. Zonder het extra methaan dat sinds 1850 in de lucht zit, zou de wereldtemperatuur ongeveer 0,3 graden lager zijn, schatten klimaatwetenschappers.

In de bodem van het noordpoolgebied zit nog enorm veel aardgas. Ruwweg 250 keer zo veel als er nu in de hele atmosfeer te vinden is, schrijven Katey Walter Anthony en collega’s. Het grootste deel daarvan ligt veilig onder de grond, maar via natuurlijke gaslekken komt dat soms naar buiten. Dat is op zichzelf een natuurlijk proces. Alleen heeft het in het hoge noorden lang stilgelegen, doordat er ijs of bevroren grond bovenop lag. Het gas kon niet weg en verzamelde zich in reservoirs onder het ijzige oppervlak.

Nu het ijs wijkt, komt het methaan tevoorschijn, tonen de onderzoekers aan. Ze hebben ’s winters met een vliegtuig over Alaska gevlogen, en meer dan 150 duizend plaatsen gevonden waar de bubbels het ijs openhouden. Dat is maar een klein deel van de bronnen die er zijn, want ze hebben maar een fractie van de staat bekeken. Op geologische kaarten konden ze zien dat de bellenbronnen opvallend vaak op of in de buurt van bekende gas- en kolenreserves lagen.

Oud gas

Metingen op het ijs toonden aan dat het bij grote bronnen meestal om oud methaan ging, afkomstig uit diepe gasvoorraden. Dus niet, zoals bij de kleinere bronnen, om gas dat is ontstaan bij rotting van ontdooiend plantenmateriaal. Van zo’n plek ontweek meestal tientallen tot honderden, maar in één geval meer dan 140 duizend liter per dag.

Op Groenland waren de grote bronnen alleen te vinden in meren die vlak naast de ijskap lagen. Honderd jaar geleden lag dat allemaal nog onder een dik pak ijs. Het methaan dat hier opborrelt, is wel afkomstig van rottende planten. Dit is duidelijk een gevolg van de opwarming van de laatste eeuw. Dat zien de onderzoekers als een sterke aanwijzing dat het hier inderdaad gaat om gas dat lag te wachten onder de ijskap. Die lag er op deze plaatsen nog niet zo lang: hij breidde zich uit in de Kleine IJstijd, tussen 1400 en 1900.

In Alaska ligt het anders. Op de plaatsen waar nu meren liggen, lag honderd jaar geleden stijf bevroren grond, ondoordringbaar voor aardgas. Verdere opwarming van het gebied zal dus vrijwel zeker zorgen dat extra gas zijn weg naar boven vindt.

Hoe veel , dat is moeilijk te zeggen. Uit de bodem van Alaska ontwijkt nu in ieder geval al 50 tot 70 procent meer methaan dan eerder werd aangenomen, berekenen de onderzoekers. Ze verwachten dat dit de komend eeuw nog meer zal worden.

Siberië

En dan is er nog Siberië, een veel groter gebied dat rijk is aan aardgas. Methaan dat in duizenden jaren uit de diepte omhoog is gekomen, zit daar opgesloten onder een dunne laag bevroren grond. Klimaatmodellen voorspellen dat die laag aan het eind van deze eeuw, maar mogelijk veel eerder, zal smelten. De kans is groot dat er dan heel veel methaan vrijkomt, met versterking van de opwarming tot gevolg. Extreme opwarming door methaan kan zelfs de grootste ramp van deze eeuw worden.

In de zee ten noorden van Siberië lijkt de grote ontgassing al begonnen. Plaatselijk braakt de zee daar grote hoeveelheden methaan uit.

Deze onderzoekers komen dus met een nogal sombere boodschap. Behalve voor bedrijven die naar fossiele brandstoffen zoeken. Zij hebben nu een heel simpele manier om gasvoorraden in het hoge noorden op het spoor te komen: gewoon zoeken naar gaten in het ijs.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112413605
03-06-2012

Maak kennis met Ardipithecus ramidus: uw voorouder


Het is één van de oudste mensachtigen die ooit is teruggevonden: Ardi. Een mengelmoes aan voorouders.

Voluit heet hij Ardipithecus ramidus, maar voor het gemak wordt hij regelmatig als Ardi aangeduid. Ardi mag dan de boeken ingaan als een mensachtige, hij had toch nog heel veel weg van een aap. Zo had Ardi opmerkelijk lange armen en een kort lijf (van ongeveer 120 centimeter lang).


Het skelet van Ardi. Foto: Sciencemag.org.

Ardi
De resten van Ardi (zie hiernaast) werden in 1994 in Ethiopië teruggevonden. De leeftijd van de fossiele resten werd vastgesteld op ongeveer 4,4 miljoen jaar. Met de vondst hadden de onderzoekers een belangrijk puzzelstukje opgeduikeld. Ardi kon wel eens een lang gezochte en nu gevonden voorouder van ons mensen zijn geweest. Naarmate de tijd vorderde, werden maar gegevens over Ardi verzameld en al snel bleek dat de onderzoekers gelijk hadden: Ardi is onze voorouder en vertegenwoordigt een tot dusver onbekende soort.

Bouw
In Ethiopië hadden de onderzoekers verschillende delen van een skelet opgegraven. Met veel geduld werden die delen bij elkaar gelegd zodat (een flink deel van) een skelet ontstond. Het skelet kreeg de naam ‘Ardi’. Uit de bouw kunnen de onderzoekers afleiden dat Ardi waarschijnlijk van het vrouwelijke geslacht was en ongeveer 50 kilo woog. Maar het skelet vertelt ons nog veel meer. Zo wijst de bouw erop dat Ardi een prima bomenklimmer was. In de boom gebruikte ze allevier haar ledematen. Maar op de grond verplaatste ze zich hoogstwaarschijnlijk op twee benen. Ook kunnen de onderzoekers op basis van de resten concluderen hoe groot het brein van Ardi was: de mensachtige had een herseninhoud van 300 tot 370 kubieke centimeter.

Geen hardloper
De voeten van Ardi zijn echt bijzonder: ze zijn in veel opzichten een mengeling van eigenschappen die we tegenwoordig aan de voeten van mensen en apen toeschrijven. Het is niet aannemelijk dat Ardi grote afstanden aflegde. De A. ramidus had een vrij platte voet en miste een boog in de voet (zoals wij dat tegenwoordig wel hebben). Hierdoor kon deze geen grote afstanden lopen en ook rennen moet lastig zijn geweest.


Zo moet de bouw van Ardi er ongeveer uit gezien hebben. Afbeelding: Ori~ (via Wikimedia Commons).

Verhaal van de mens
In het mooie boek ‘Het verhaal van de mens‘ staan 3D-reconstructies van de Ardipithecus ramidus, net als van onze andere voorouders.

Hapje eten
Het is ongelofelijk hoeveel informatie wetenschappers aan enkele botjes kunnen aflezen. Zelfs het menu van Ardi kent geen geheimen voor ons. De resten van het gebit van Ardi wijzen erop dat hij vruchten, groen, maar ook insecten en zoogdieren at. Bijtsporen op de botten van A. ramidus wijzen erop dat ook Ardi zelf op het menu van sommige dieren stond. Waarschijnlijk ging het om roofdieren zoals hyena’s.


Ardi. Foto: Jason Sannar (via Wikimedia Commons).

Stap voor stap
De vondst van A. ramidus is nog jong. Ardi houdt de wetenschap dan ook nog flink bezig. Zo gaan er nog regelmatig stemmen op dat Ardi helemaal geen voorouder van de mens zou zijn. Het zijn kreten in een voortschrijdend onderzoek waarmee we uiteindelijk een beter beeld van onze afkomst moeten krijgen. Want van Ardi weten we ondertussen heel wat, maar de context is een stuk onduidelijker. Want wie mogen A. ramidus op onze stamboom omringen? En hoe leidde A. ramidus uiteindelijk tot de moderne mens? Vragen genoeg. Maar het plaatje wordt gelukkig wel steeds completer en dat hebben we in grote mate aan Ardi te danken. Lang zaten we opgezadeld met voorouders die echt aap waren en voorouders die al veel van ons mensen weghadden. Een soort die overduidelijk een mengelmoes van aap en mens was – een soort overgangsfase – ontbrak. Tot we op Ardi stuitten: ongetwijfeld één van de meest interessante stapjes in onze lange evolutie.

Meer weten over uw voorouders? De komende weken lichten we elk weekend één voorouder uit. Volgende week is Lucy, oftewel Australopithecus afarensis, aan de beurt!

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 7 juni 2012 @ 21:26:42 #194
349996 Nonverbaal
never eat yellow snow
pi_112585096
Allemaal onzin wat hier in dit topic staat,het leven is veel te complex en te intelligent om zomaar te zijn ontstaan,vooral uit het niets.Dan krijgen we weer het verhaal van ja maar wie heeft God dan gemaakt, nou niemand want dan ga je oneindig door wie heeft die daarvoor dan weer gemaakt.God is er altijd al geweest en zal er altijd zijn je kan zijn aanwezigheid voelen en ook die van Jezus mits je erin geloofd en er naar leeft.De heilige geest kan in je komen en dat ga je zeker merken,dus dan is er toch iets wat we niet kunnen zien maar zeker wel voelen dus kan het geen onzin zijn.En het feit dat darwin een freemason is spreekt ook al boekdelen die zijn allemaal tegen God vooral in de wat hogere kringen,en als je wat meer weet over de freemasons,dan weet je eigenlijk al genoeg over deze theorie.
  donderdag 7 juni 2012 @ 22:12:31 #195
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_112587726
quote:
0s.gif Op donderdag 7 juni 2012 21:26 schreef Nonverbaal het volgende:
Allemaal onzin wat hier in dit topic staat,het leven is veel te complex en te intelligent om zomaar te zijn ontstaan,vooral uit het niets.Dan krijgen we weer het verhaal van ja maar wie heeft God dan gemaakt, nou niemand want dan ga je oneindig door wie heeft die daarvoor dan weer gemaakt.God is er altijd al geweest en zal er altijd zijn je kan zijn aanwezigheid voelen en ook die van Jezus mits je erin geloofd en er naar leeft.De heilige geest kan in je komen en dat ga je zeker merken,dus dan is er toch iets wat we niet kunnen zien maar zeker wel voelen dus kan het geen onzin zijn.En het feit dat darwin een freemason is spreekt ook al boekdelen die zijn allemaal tegen God vooral in de wat hogere kringen,en als je wat meer weet over de freemasons,dan weet je eigenlijk al genoeg over deze theorie.
Heb je verder nog echte argumenten of blijft het hierbij?

Stel anders een vraag als je niet zo goed begrijpt waar het over gaat. Dat mag ook, hoewel we een centraal discussie/vraag topic hebben voor evolutie, dit is eigenlijk enkel het nieuws topic. Vind je het allemaal niks, mag je ook best weg blijven. :)
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_112588409
quote:
0s.gif Op donderdag 7 juni 2012 21:26 schreef Nonverbaal het volgende:
Allemaal onzin wat hier in dit topic staat,het leven is veel te complex en te intelligent om zomaar te zijn ontstaan,vooral uit het niets.Dan krijgen we weer het verhaal van ja maar wie heeft God dan gemaakt, nou niemand want dan ga je oneindig door wie heeft die daarvoor dan weer gemaakt.God is er altijd al geweest en zal er altijd zijn je kan zijn aanwezigheid voelen en ook die van Jezus mits je erin geloofd en er naar leeft.De heilige geest kan in je komen en dat ga je zeker merken,dus dan is er toch iets wat we niet kunnen zien maar zeker wel voelen dus kan het geen onzin zijn.En het feit dat darwin een freemason is spreekt ook al boekdelen die zijn allemaal tegen God vooral in de wat hogere kringen,en als je wat meer weet over de freemasons,dan weet je eigenlijk al genoeg over deze theorie.
Ach wat kan ik me de tijd nog goed herinneren dat ik ook zo dacht. Nou ik zou bijna zeggen 'Ignorance is bliss' want wat is het fijn als je alle problemen die je hebt en zorgen over de toekomst kunt afschuiven op een denkbeeldig wezen dat alles weet, alles kan en alles ooit weer goed zal maken.

Het is bijna te vergelijken met 'The Matrix'.. don't take the red pill als je de realiteit niet aan kunt. Als je echter er liever voor kiest de waarheid te leren dan stel ik voor dat je eens een echt goed boek over evolutie leest. De bewijzen zijn namelijk zo sterk dat je er niet omheen kunt, en zijn veel sterker dan de creationisten je willen doen geloven. Let wel, dat soort boeken zijn vaak dikke 'pillen', maar dat ben je wel gewend van de bijbel. Ik stel voor eens te beginnen met 'Het grootste spektakel ter wereld' van Dawkins.

Of je kiest voor de blauwe 'pil' en blijft fijn in je sprookjes geloven... slaap zacht.
Alpha kenny one
pi_112601068
quote:
0s.gif Op donderdag 7 juni 2012 21:26 schreef Nonverbaal het volgende:
Allemaal onzin wat hier in dit topic staat,het leven is veel te complex en te intelligent om zomaar te zijn ontstaan,vooral uit het niets.Dan krijgen we weer het verhaal van ja maar wie heeft God dan gemaakt, nou niemand want dan ga je oneindig door wie heeft die daarvoor dan weer gemaakt.God is er altijd al geweest en zal er altijd zijn je kan zijn aanwezigheid voelen en ook die van Jezus mits je erin geloofd en er naar leeft.De heilige geest kan in je komen en dat ga je zeker merken,dus dan is er toch iets wat we niet kunnen zien maar zeker wel voelen dus kan het geen onzin zijn.En het feit dat darwin een freemason is spreekt ook al boekdelen die zijn allemaal tegen God vooral in de wat hogere kringen,en als je wat meer weet over de freemasons,dan weet je eigenlijk al genoeg over deze theorie.
:')
Dit kan niet serieus zijn _O-
Ga ff ergens anders trollen ja
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112601105
07-06-2012

Onderzoekers leggen meetlat langs Homo heidelbergensis



Eindelijk weten we dan hoe groot onze voorouder Homo heidelbergensis ongeveer was: ietsje groter dan de bekende Neanderthaler.

Spaanse wetenschappers stelden de grootte van H. heidelbergensis vast door botten die nabij het plaatsje Burgos werden teruggevonden, te bestuderen. Het gaat om zo’n 27 complete botten die zeker 500.000 jaar oud zijn. “Deze ongelofelijke collectie stelt ons in staat om de grootte van soorten zoals de Homo heidelbergensis, die Europa in het midden van het Pleistoceen bewoonde en een voorouder van de Neanderthaler is, vast te stellen,” legt onderzoeker Jose Miguel Carretero Diaz.

Compleet
De onderzoekers baseren hun schatting van de lengte van de H. heidelbergensis op complete botten uit de armen en benen van de soort. Het is voor het eerst dat voor deze schatting complete botten worden gebruikt en dat maakt de schatting direct een stuk betrouwbaarder.


De botten die in Spanje zijn teruggevonden. Foto: Carretero et al.

Langer
Uit het onderzoek blijkt dat zowel de mannelijke als de vrouwelijke H. heidelbergensis ietsje groter waren dan de mannelijke en vrouwelijke Neanderthalers. “Geen van beide soorten kan beschouwd worden als klein,” zo stellen de onderzoekers. “Ze zijn beiden gemiddeld of bovengemiddeld van grootte. Maar beide soorten telden ook extra lange individuen.” De lengte van de Neanderthalers en Homo heidelbergensis is vergelijkbaar met de lengte van mensen in het centrale deel van Europa en Mediterrane gebied. Dat is te lezen in het blad Journal of Human Evolution.

Twee miljoen jaar
Uit het onderzoek blijkt ook dat de Neanderthalers en Homo heidelbergensis zeker twee miljoen jaar aan deze lengte vasthielden. En dat werkte prima. Tot zo’n 200.000 jaar geleden. Toen ontstond de Homo sapiens. Deze soort was aanzienlijk groter dan alle mensachtigen die tot op dat moment geleefd hadden. Ook was de H. sapiens slanker en had deze lichtere botten en langere benen. “Dat betekende niet alleen een afname van het lichaamsgewicht, maar ook dat ze grotere stappen konden nemen, een grotere snelheid hadden en minder energie verloren wanneer ze zich bewogen.”

En daarmee had de H. sapiens een streepje voor op bijvoorbeeld de H. heidelbergensis en Neanderthaler. Zeker toen het klimaat en de ecosystemen veranderden.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 8 juni 2012 @ 20:07:33 #199
349996 Nonverbaal
never eat yellow snow
pi_112630317
dan is dit zeker ook weer een trol bericht volgens vele

http://www.genade.info/bl(...)en-resten-zijn-echt/
pi_112636319
quote:
0s.gif Op vrijdag 8 juni 2012 20:07 schreef Nonverbaal het volgende:
dan is dit zeker ook weer een trol bericht volgens vele

http://www.genade.info/bl(...)en-resten-zijn-echt/
Dat is even waar als dat Charles Darwin een vrijmetselaar zou zijn geweest.
beide onwaar.
pi_112645763
quote:
0s.gif Op vrijdag 8 juni 2012 20:07 schreef Nonverbaal het volgende:
dan is dit zeker ook weer een trol bericht volgens vele

http://www.genade.info/bl(...)en-resten-zijn-echt/
Ja idd, vooral als je je al eens echt verdiept hebt in de materie.

http://www.talkorigins.org/faqs/faq-noahs-ark.html

Maar ook dit is een pagina zonder 'flashy' header en een hoop aannames. Lees maar eens aandachtig door zou ik zeggen.
Alpha kenny one
pi_112649564
quote:
0s.gif Op vrijdag 8 juni 2012 20:07 schreef Nonverbaal het volgende:
dan is dit zeker ook weer een trol bericht volgens vele

http://www.genade.info/bl(...)en-resten-zijn-echt/
Daar komt t wel op neer ja.
De hoeveelste Ark is dit? numero 30?
En wat Klenck zelf betreft
Here is the evidence to prove he is a fraud
http://www.mountainararattrek.com/ark/arkfraud3.htm
zoals falling-away ook aangaf is talkorigins.com een goede plek om eens wat research te doen. Alle creationisten claims worden er ook met de grond gelijk gemaakt.
bovendien is deze ook een aanrader. Hier praten ze over de specifieke vondst en de fraudulente praktijken van Klenck. uitermate triest :')
Deze is ook wel vermakelijk ;)


[ Bericht 7% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 09-06-2012 10:14:55 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zondag 10 juni 2012 @ 04:50:41 #203
349996 Nonverbaal
never eat yellow snow
pi_112684282
Julie weten alles zogenaamd onderuit te halen kijk nou eens goed rond op de aarde vindt je nu echt dat er evolutie plaatsvind,ik vind eerder dat er de-evolutie plaatsvind zoveel slimme mensen lopen er niet en vele mensen van vroeger zoals Nikola Tesla zijn zeker niet dommer of veel slimmer dan de mensen van nu,alleen de techniek en wetenschap veranderd hevig niet de mens,dus deze theorie slaat gewoon nergens op net zoals het begonnen is...uit het niets volgens deze flapdrol...haha
pi_112684403
quote:
0s.gif Op zondag 10 juni 2012 04:50 schreef Nonverbaal het volgende:
Julie weten alles zogenaamd onderuit te halen kijk nou eens goed rond op de aarde vindt je nu echt dat er evolutie plaatsvind,ik vind eerder dat er de-evolutie plaatsvind zoveel slimme mensen lopen er niet en vele mensen van vroeger zoals Nikola Tesla zijn zeker niet dommer of veel slimmer dan de mensen van nu,alleen de techniek en wetenschap veranderd hevig niet de mens,dus deze theorie slaat gewoon nergens op net zoals het begonnen is...uit het niets volgens deze flapdrol...haha
Ja, haha.

En nu met argumenten.
  zondag 10 juni 2012 @ 08:52:36 #205
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_112684890
quote:
0s.gif Op zondag 10 juni 2012 05:42 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

Ja, haha.

En nu met argumenten.
Er is wel iets te zeggen voor die de-evolutie als je de reacties van Nonverbaal leest. :')
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_112685376
quote:
0s.gif Op zondag 10 juni 2012 04:50 schreef Nonverbaal het volgende:
Julie weten alles zogenaamd onderuit te halen kijk nou eens goed rond op de aarde vindt je nu echt dat er evolutie plaatsvind,ik vind eerder dat er de-evolutie plaatsvind zoveel slimme mensen lopen er niet en vele mensen van vroeger zoals Nikola Tesla zijn zeker niet dommer of veel slimmer dan de mensen van nu,alleen de techniek en wetenschap veranderd hevig niet de mens,dus deze theorie slaat gewoon nergens op net zoals het begonnen is...uit het niets volgens deze flapdrol...haha
Nogmaals, als je geen verstand van zaken hebt moet je er niet over proberen te lullen, vooral niet in een topic als deze. Dus OF lees een echt boek over de werking en bewijzen van evolutie OF blijf hier weg. Bedankt alvast.
Alpha kenny one
  zondag 10 juni 2012 @ 10:33:48 #207
36858 Semisane
Iemand nog een koekje?
pi_112686088
quote:
0s.gif Op zondag 10 juni 2012 09:47 schreef falling_away het volgende:

[..]

Nogmaals, als je geen verstand van zaken hebt moet je er niet over proberen te lullen, vooral niet in een topic als deze. Dus OF lees een echt boek over de werking en bewijzen van evolutie OF blijf hier weg. Bedankt alvast.
Tja, ik wil niet heel zeikerig over komen, maar wellicht dat een mod hier even kan naar kijken/ingrijpen, dit is namelijk niet een discussie topic.

Nonverbaal: Mocht je werkelijke vragen hebben of willen discussiëren over evolutie / evolutietheorie dan kan dit hier: [ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic. Dit is gewoon een nieuws dump topic. Deze discussie vervuild de boel enkel.
Putting the Fun back into Fundamentally Wrong since 1975.
"Yes, of course, I knew you would volunteer, Mr. Feynman, but I was wondering if there would be anybody else."
pi_112726402
10-06-2012

Maak kennis met Lucy: ze is nog familie



Dit oude familielid heeft letterlijk haar sporen achtergelaten. Wij presenteren: Australopithecus afarensis, oftewel: Lucy.

Tientallen jaren geleden ontdekten wetenschappers in Afrika iets heel bijzonders. Ze vonden er de resten van een mensachtige. De resten waren zeker drie miljoen jaar oud. En – nu komt het – de resten wezen erop dat de mensachtige rechtop liep. Een unieke vondst, want eerdere mensachtigen op twee benen waren aanzienlijk jonger. Bovendien waren de fossiele resten zeer compleet. De onderzoekers vierden hun vondst die avond, terwijl het liedje ‘Lucy in the Sky with Diamonds‘ uit de speakers galmde. Dat was het moment waarop de resten een echte naam kregen: Lucy.


Links ziet u wat er van Lucy is teruggevonden. Foto: 120 (via Wikimedia Commons). In het midden een reconstructie van hoe Lucy waarschijnlijk liep. Afbeelding: Chip Clark, Smithsonian Institution / SI.edu. En rechts nog een reconstructie. Foto: Esv (via Wikimedia Commons).

Nieuw
Later zou blijken dat Lucy een heel nieuwe soort was. En waarschijnlijk eentje die ook op onze stamboom thuishoorde. Toch leek Lucy nog in weinig opzichten op de moderne mens. De soort had veel weg van een aap. Bijvoorbeeld de lange slungelige armen, de onderkaak die naar voren stak en de relatief kleine hersenen. Maar in bepaalde opzichten had Lucy ook veel weg van ons. Zo was de mensachtige zeer goed in staat om op twee benen te lopen. Toch deed A. afarensis dat niet altijd: de bouw wijst erop dat de mensachtige zich zowel op twee benen als al klimmend in bomen kon voortbewegen.


De fossiele resten van het driejarige kind. Afbeelding: SI.edu
.
Meer
Lucy was niet de enige A. afarensis die na miljoenen jaren het daglicht zag. Onderzoekers vonden de restanten van meer dan 300 individuen terug. Waaronder ook de resten van een driejarig kind. Het kind leefde ongeveer 100.000 jaar voor Lucy, het is een meisje en heeft de naam Selam gekregen. Dankzij de vondst van het kind weten onderzoekers ook aardig wat over de ontwikkeling van A. afarensis. Zo weten we dat kinderen van A. afarensis zich ongeveer net zo snel ontwikkelden als jonge chimpansees.

Sporen
Maar onze kennis over A. afarensis is niet alleen gebaseerd op de vondst van gefossiliseerde lichamelijke resten. Want A. afarensis liet nog iets anders achter: voetstappen. Ongeveer 3,6 miljoen jaar geleden liepen de mensachtigen door vulkanisch as. Hun voetstappen werden niet lang daarna bedekt door een tweede laag as. Hierdoor is het 27 meter lange spoor van zo’n zeventig voetstappen uitstekend bewaard gebleven. Op basis van de voetstappen kunnen onderzoekers weer conclusies trekken over het gewicht en de tred van de mensachtigen. Hieruit is bijvoorbeeld gebleken dat de tred van de mensachtigen niet heel veel verschilt van die van ons. Onderzoekers zijn er tamelijk zeker van dat de voetstappen van A. afarensis zijn, want deze mensachtige leefde in die tijd in dit gebied.


De voetsporen die A. afarensis achterliet. Afbeelding: Karen Carr Studio (via SI.edu).

Op het menu
Op basis van de teruggevonden tanden hebben onderzoekers ook kunnen achterhalen wat A. afarensis graag at. De mensachtige at waarschijnlijk voornamelijk zacht fruit, maar ook noten, zaden en insecten stonden op het menu.

Grote verschillen
A. afarensis is ook heel interessant wanneer we gaan kijken naar de mannen en vrouwen en het verschil daartussen. Want die verschillen zijn groot. Fossiele resten wijzen erop dat een mannetje gemakkelijk 150 centimeter hoog kon worden. Vrouwtjes reikten over het algemeen net ietsje hoger dan één meter. Een verschil van bijna een halve meter! Dat zien we ook in het gewicht terug. Een mannetje woog al snel 42 kilo, terwijl een vrouwtje er slechts 29 woog.

A. afarensis vormt een belangrijke tak in onze steeds verder uitdijende stamboom. We weten uitzonderlijk veel van deze mensachtige. Toch zijn er ook nog wel wat vraagtekens. Zo blijft bijvoorbeeld onduidelijk of A. afarensis nu vooral op twee benen liep of toch nog veel tijd in de bomen doorbracht. Vast lijkt te staan dat de mensachtige familie is: Lucy heeft na miljoenen jaren in de vergetelheid haar plekje op de stamboom ergens tussen Ardipithecus ramidus en Homo habilis opgeëist.

Meer weten over uw afkomst? De komende weekenden lichten we elke keer één (belangrijke) voorouder uit. Vorige week was dat Ardipithecus ramidus.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112823792
12-06-2012

Evolutie in de rondte
Eerste ringsoort onder de planten ontdekt

Het is niet zo raar als een plant in verschillende variëteiten voorkomt, maar wanneer wordt zoiets een nieuwe soort? De vondst van de eerste ‘ringsoort’ maakt duidelijk dat een bevredigend antwoord niet bestaat.


© Ivalu Cacho

Euphorbia tithymaloides is een plantensoort, of groep van soorten, die iets raars heeft gedaan. Wat? Om dat uit te leggen, is het handig eerst een uitstapje maken naar de meeuwen. De zilvermeeuw en de kleine mantelmeeuw, om precies te zijn, die beide in Nederland voorkomen. Want die zijn het klassieke voorbeeld van een bizar biologisch fenomeen: een ringsoort.

Het zijn duidelijk verschillende soorten, die niet vermengen. Maar als je een rondje om de Noordpool maakt, kom je steeds meeuwen tegen die net een tikje anders zijn. Die in Siberië zou je ondersoorten van de zilvermeeuw kunnen noemen. Hoe verder naar het oosten je komt, hoe meer ze op kleine mantelmeeuwen beginnen te lijken. Onderling kunnen al die ondersoorten met elkaar kruisen, maar aan het einde van de lijn, waar de sterkst verschillende meeuwen samenkomen, dus niet.

Hoe is het zo gekomen? Dat ligt eigenlijk voor de hand. De meeuwen zijn ergens begonnen en hebben vervolgens langzaam hun leefgebied uitgebreid, waarbij kleine genetische veranderingen optraden. Toen ze het hele gebied rond de Noordpool (waar ze niet overheen konden vliegen) hadden gekoloniseerd, waren ze in het laatst veroverde gebied zo verschillend geworden, dat ze niet meer konden mengen.

In werkelijkheid ligt het bij die meeuwen iets ingewikkelder, bleek uit genetisch onderzoek in 2004, en dus gelden zij tegenwoordig niet meer als voorbeeld van een echte ringsoort. Maar het fenomeen bestaat wel, en is al bij meerdere diersoorten ontdekt. Bijvoorbeeld salamanders in de bergen rond de centrale vallei van Californië en tjiftjaf-achtige vogeltjes rond de Tibetaanse Hoogvlakte.

Een echt plantenvoorbeeld was er tot nu toe niet. Maar daar is dus Euphorbia tithymaloides, lid van de wolfsmelkfamilie. In Proceedings of the Royal Society B beschrijven Ivalu Cacho en David Baum, twee biologen van de universiteit van Californië, hun onderzoek naar de genetica van deze soort. Die komt in het Caribisch gebied voor. De ring loopt het hele gebied rond, want de plant groeit in Midden-Amerika, het noorden van Zuid-Amerika, in Florida en op zo’n beetje alle eilanden in de Caribische Zee.

Uit de genetische analyse blijkt dat de soort in Mexico of Guatemala begonnen moet zijn met zijn opmars naar twee kanten. Op de Maagdeneilanden komen de twee fronten bij elkaar, en zijn het twee aparte soorten geworden. Maar waar precies, dat is nooit te zeggen. De biologen zijn blij met hun vondst, omdat zo’n ringsoort goed inzicht kan geven in evolutieprocessen.


© Ivalu Cacho
Hier zie je de verschillende vormen, geprojecteerd op de kaart van het gebied

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112916655
14-06-2012

Verre voorouder van de mens leek op een haai



Wetenschappers stellen op basis van bijna 300 miljoen jaar oude fossielen vast dat de voorouder die we met de haaien en roggen delen, sterk leek op een haai.

Ze baseren die conclusie op een onderzoek naar de fossiele resten van een 290 miljoen jaar oude vis: Acanthodes bronni. “Acanthodes blijkt ons onverwacht het beste beeld te kunnen geven van het uiterlijk van de laatste gedeelde voorouder van de beenvisachtigen en haaien,” vertelt onderzoeker Michael Coates. “Onze studie wijst erop dat de eerste beenvisachtigen er ongeveer hetzelfde uitzagen als haaien en niet andersom.”

Voorouder
Lang geleden deelden mensen, mantaroggen en witte haaien één voorouder. Tot de kraakbeenvissen (waaronder de haaien en roggen) zich van die voorouder afsplitsten. Lang was onduidelijk hoe de laatste voorouder die we met de haaien deelen, eruitzag. Veel wetenschappers gingen ervan uit dat deze leek op een beenvisachtige. Maar dat blijkt nu niet het geval te zijn.

Schedel
De onderzoekers bestudeerden A. bronni en maakten modellen van de schedel, zo is in het blad Nature te lezen. “We wilden de hersenpan bestuderen, omdat dit een heel rijke bron van anatomische informatie is,” stelt Coates. “Voor het eerst konden we in het hoofd van Acanthodes kijken. En hoe meer we keken, hoe meer overeenkomsten we vonden met haaien.” Haaien hielden dus klaarblijkelijk aan de eigenschappen van hun voorouders vast, terwijl beenvisachtigen (waar ook de mens later uit zou voorkomen) die eigenschappen losliet.


Links: de fossiele resten en een impressie van A. bronni. Rechts: Een onderzoeker laat de fossiele resten van A. bronni zien. Foto's: The University of Chicago Medicine.

Het onderzoek is belangrijk, zo benadrukken de onderzoekers. Zo krijgen we een beter beeld van de afkomst van mensen en vele andere soorten. “En het beantwoordt de vraag wat er nu zo primitief is aan een haai

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_112916819
14-06-2012

Ook genoom van de bonobo lijkt sterk op het onze



Wetenschappers hebben nu ook het genoom van de bonobo in kaart gebracht. Het blijkt voor slechts 1,3 procent af te wijken van het genoom van mensen.

Eerder werden ook al de genomen van de gorilla, orang-oetan en chimpansee in kaart gebracht. De genomen werden met elkaar en met die van de mens vergeleken. Zo hopen onderzoekers meer te leren over onze evolutie en de totstandkoming van bepaalde menselijke eigenschappen.

Verschillen
Het menselijk genoom blijkt 1,3 procent anders te zijn dan dat van de bonobo. Ook tussen het genoom van de mens en chimpansee zijn verschillen die ongeveer 1,3 procent van het genoom beslaan. Chimpansees en bonobo’s blijken nauwer verwant dan bijvoorbeeld de bonobo en mens: hun genomen verschillen slechts voor 0,4 procent.

Overeenkomsten
Hoewel ons genoom dus evenveel verschilt van dat van de chimpansee en bonobo is daar niet alles mee gezegd. Bepaalde delen van ons genoom lijken sterker op dat van bonobo’s, terwijl andere delen weer meer gelijk zijn aan dat van chimpansees. De onderzoekers willen graag uit gaan zoeken hoe die delen stuk voor stuk bijdragen aan verschillen en overeenkomsten in gedrag tussen mensen, chimpansees en bonobo’s.

Speels
Voor onderzoekers is het heel interessant om het genoom van de bonobo te bestuderen. Bonobo’s zijn namelijk heel anders dan bijvoorbeeld chimpansees. Chimpansees kunnen heel agressief zijn, terwijl bonobo’s speelse en vredige apen zijn. De onderzoekers hopen te achterhalen waar en hoe die eigenschappen in de genen zijn vastgelegd.

Ook kan het genoom ons meer vertellen over hoe de bonobo en chimpansee zijn ontstaan. De soorten deelden één voorouder, die zich ergens in de historie tot twee soorten heeft ontwikkeld. Het genoom laat zien dat die splitsing heel abrupt plaatsvond: na de splitsing hebben de voorouders van chimpansees en bonobo’s zich niet meer met elkaar gekruist. Dat onderschrijft de hypothese van de rivier. Volgens deze hypothese leefden de voorouders van chimpansees en bonobo’s in het gebied waar nu de Kongo (een rivier) loopt. Toen die rivier ontstond, werden de voorouders van elkaar gescheiden en ontwikkelden ze zich tot twee soorten.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113086389
18-06-2012

Weg met de componist!
Muziek evolueert uit zichzelf en vormt complexe melodieën

Muziek en cultuur veranderen voortdurend. Is dat te vergelijken met onze eigen evolutie? Vier onderzoekers denken van wel en laten het ook zien.


Evolueert muziek op dezelfde manier als de mens?

Het project draagt de naam DarwinTunes. En het is wat je denkt: een poging om muziek vanzelf te laten evolueren. Een stukje software, internet en enkele duizenden luisteraars zijn genoeg om uit willekeurige geluiden prachtige muziek te laten ontstaan.

Korte fragmentjes

Vier Britse onderzoekers zijn daarmee begonnen omdat ze benieuwd waren of cultuur ook onderhevig is aan evolutie, zoals we dat van al het leven op aarde kennen. De belangrijkste aspecten daarvan zijn willekeurige mutaties en natuurlijke selectie. Ze ontwikkelden een computerprogramma, dat korte stukjes muziek (Engels: loops) maakt op basis van een boomstructuur van muzikale eigenschappen. Die boomstructuur is wat bij een mens het DNA is: de erfelijke eigenschappen.

De eerste generatie loops van DarwinTunes begon als willekeurig samengestelde geluiden op een maat van 125 bpm (beats per minute). Ongeveer even snel als een huidig dance-liedje. Door alleen variaties aan te brengen aan de ritmes en melodieën, afhankelijk van de beoordelingen van luisteraars en willekeurige mutaties, ontstonden er langzaam prettig in het gehoor liggende korte stukjes muziek. Na een aantal generaties wordt zelfs een bassdrum hoorbaar, waarmee er niet alleen een variatie, maar zelfs een heel nieuw element is ontstaan. Muziek, en daarmee cultuur, kan dus onderhevig zijn aan evolutie.

Drieduizend generaties

Hoe kwam die evolutie tot stand? De fragmenten worden op een vijfpuntsschaal beoordeeld door zevenduizend luisteraars, variërend van 'I can't stand it!' tot 'I love it!'. De best beoordeelde fragmenten krijgen samen kinderen. De eigenschappen worden doorgegeven (recombinatie) en de erfelijke eigenschappen—de boomstructuren met muzikale eigenschappen—krijgen enkele willekeurige veranderingen (mutaties). De ouders sterven, en de kinderen leven voort om beluisterd te worden en de juiste eigenschappen weer aan hun kroost door te geven.

Het onderzoek is inmiddels gepubliceerd in PNAS, maar het loopt nog steeds. Er zijn inmiddels drieduizend generaties loops gemaakt. Elke nieuwe generatie ontstaat op basis van de best beoordeelde tracks uit de vorige ronde plus willekeurige mutaties. Een logisch gevolg daarvan is dat elke generatie iets beter beoordeeld wordt dan zijn voorganger.

Constant niveau

Toen de onderzoekers de resultaten bekeken, zagen ze iets merkwaardigs: na zeshonderd generaties werden de loops niet meer steeds beter beoordeeld. Ze analyseerden de complexiteit van elke gemaakte loop aan de hand van akkoorden en ritmes. Die bleef ook gelijk na zeshonderd generaties. De bijna 2500 generaties die volgden zaten qua beoordeling en complexiteit van zowel de akkoorden als ritme rond een constant niveau.

Het onderzoek heeft wel enkele aspecten waar nog eens goed naar gekeken moet worden. Want waarom stopt de evolutie al na zeshonderd generaties? En is de natuurlijke selectie wel zo natuurlijk? Muzieksmaak wordt al snel geschapen door muziek die door professionals wordt gecomponeerd en geproduceerd. Dit hopen de vier Britten in het vervolg te kunnen ondervangen door de luisteraar zelf uit loops te laten kiezen. Ze maken daarmee de luisteraar een soort componist.

Zelf luisteren en meedoen

Een tekst over muziek is natuurlijk niet zo leuk wanneer je het zelf niet kunt horen. Hieronder kun je een selectie van de fragmenten horen. Een echte indruk van het evolutieproces krijg je namelijk pas wanneer je zelf zowel de eerste als de laatste loops kan beluisteren. Je kunt zelfs nog steeds meedoen met het onderzoek. Dezelfde onderzoekers zijn inmiddels weer een nieuw project gestart, waar niet alleen melodie, maar ook percussie een rol speelt. Ook daaraan kan je meedoen. Het werkt op dezelfde manier als het eerdere onderzoek.

beluister hier de fragmenten

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113234332
quote:
0s.gif Op maandag 11 juni 2012 08:49 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
10-06-2012

Maak kennis met Lucy: ze is nog familie

[ afbeelding ]

Dit oude familielid heeft letterlijk haar sporen achtergelaten. Wij presenteren: Australopithecus afarensis, oftewel: Lucy.

Tientallen jaren geleden ontdekten wetenschappers in Afrika iets heel bijzonders. Ze vonden er de resten van een mensachtige. De resten waren zeker drie miljoen jaar oud. En – nu komt het – de resten wezen erop dat de mensachtige rechtop liep. Een unieke vondst, want eerdere mensachtigen op twee benen waren aanzienlijk jonger. Bovendien waren de fossiele resten zeer compleet. De onderzoekers vierden hun vondst die avond, terwijl het liedje ‘Lucy in the Sky with Diamonds‘ uit de speakers galmde. Dat was het moment waarop de resten een echte naam kregen: Lucy.

[ afbeelding ]
Links ziet u wat er van Lucy is teruggevonden. Foto: 120 (via Wikimedia Commons). In het midden een reconstructie van hoe Lucy waarschijnlijk liep. Afbeelding: Chip Clark, Smithsonian Institution / SI.edu. En rechts nog een reconstructie. Foto: Esv (via Wikimedia Commons).

Nieuw
Later zou blijken dat Lucy een heel nieuwe soort was. En waarschijnlijk eentje die ook op onze stamboom thuishoorde. Toch leek Lucy nog in weinig opzichten op de moderne mens. De soort had veel weg van een aap. Bijvoorbeeld de lange slungelige armen, de onderkaak die naar voren stak en de relatief kleine hersenen. Maar in bepaalde opzichten had Lucy ook veel weg van ons. Zo was de mensachtige zeer goed in staat om op twee benen te lopen. Toch deed A. afarensis dat niet altijd: de bouw wijst erop dat de mensachtige zich zowel op twee benen als al klimmend in bomen kon voortbewegen.

[ afbeelding ]
De fossiele resten van het driejarige kind. Afbeelding: SI.edu
.
Meer
Lucy was niet de enige A. afarensis die na miljoenen jaren het daglicht zag. Onderzoekers vonden de restanten van meer dan 300 individuen terug. Waaronder ook de resten van een driejarig kind. Het kind leefde ongeveer 100.000 jaar voor Lucy, het is een meisje en heeft de naam Selam gekregen. Dankzij de vondst van het kind weten onderzoekers ook aardig wat over de ontwikkeling van A. afarensis. Zo weten we dat kinderen van A. afarensis zich ongeveer net zo snel ontwikkelden als jonge chimpansees.

Sporen
Maar onze kennis over A. afarensis is niet alleen gebaseerd op de vondst van gefossiliseerde lichamelijke resten. Want A. afarensis liet nog iets anders achter: voetstappen. Ongeveer 3,6 miljoen jaar geleden liepen de mensachtigen door vulkanisch as. Hun voetstappen werden niet lang daarna bedekt door een tweede laag as. Hierdoor is het 27 meter lange spoor van zo’n zeventig voetstappen uitstekend bewaard gebleven. Op basis van de voetstappen kunnen onderzoekers weer conclusies trekken over het gewicht en de tred van de mensachtigen. Hieruit is bijvoorbeeld gebleken dat de tred van de mensachtigen niet heel veel verschilt van die van ons. Onderzoekers zijn er tamelijk zeker van dat de voetstappen van A. afarensis zijn, want deze mensachtige leefde in die tijd in dit gebied.

[ afbeelding ]
De voetsporen die A. afarensis achterliet. Afbeelding: Karen Carr Studio (via SI.edu).

Op het menu
Op basis van de teruggevonden tanden hebben onderzoekers ook kunnen achterhalen wat A. afarensis graag at. De mensachtige at waarschijnlijk voornamelijk zacht fruit, maar ook noten, zaden en insecten stonden op het menu.

Grote verschillen
A. afarensis is ook heel interessant wanneer we gaan kijken naar de mannen en vrouwen en het verschil daartussen. Want die verschillen zijn groot. Fossiele resten wijzen erop dat een mannetje gemakkelijk 150 centimeter hoog kon worden. Vrouwtjes reikten over het algemeen net ietsje hoger dan één meter. Een verschil van bijna een halve meter! Dat zien we ook in het gewicht terug. Een mannetje woog al snel 42 kilo, terwijl een vrouwtje er slechts 29 woog.

A. afarensis vormt een belangrijke tak in onze steeds verder uitdijende stamboom. We weten uitzonderlijk veel van deze mensachtige. Toch zijn er ook nog wel wat vraagtekens. Zo blijft bijvoorbeeld onduidelijk of A. afarensis nu vooral op twee benen liep of toch nog veel tijd in de bomen doorbracht. Vast lijkt te staan dat de mensachtige familie is: Lucy heeft na miljoenen jaren in de vergetelheid haar plekje op de stamboom ergens tussen Ardipithecus ramidus en Homo habilis opgeëist.

Meer weten over uw afkomst? De komende weekenden lichten we elke keer één (belangrijke) voorouder uit. Vorige week was dat Ardipithecus ramidus.

(scientias.nl)
Dat is geen wetenschap en Lucy hebben ze maar beetje botten gevonden en de rest bijgewerkt.
Dus fake als weet niet wat. Snap niet waarom dit nou in de wetenschap hoort, dit is nooit bewezen en waargenomen.

Onze voorouders waren gewoon MENSEN en geen dieren en als jij daarin geloof dat we van de dieren afstammen nou dat is jou geloof en geen wetenschap namelijk.

Er is nooit waargenomen dat een aap een mensen baby krijgt alleen aap en aap baby is waargenomen en geen mens.
  vrijdag 22 juni 2012 @ 18:52:02 #214
167383 Molurus
ex-FOK!ker
pi_113245960
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juni 2012 13:59 schreef Kingdom34 het volgende:

Dat is geen wetenschap en Lucy hebben ze maar beetje botten gevonden en de rest bijgewerkt.
Dus fake als weet niet wat. Snap niet waarom dit nou in de wetenschap hoort, dit is nooit bewezen en waargenomen.

Onze voorouders waren gewoon MENSEN en geen dieren en als jij daarin geloof dat we van de dieren afstammen nou dat is jou geloof en geen wetenschap namelijk.

Er is nooit waargenomen dat een aap een mensen baby krijgt alleen aap en aap baby is waargenomen en geen mens.
Een paar puntjes:

- het idee dat mensen een gemeenschappelijke voorouder hebben met chimpansees, bonobo's, gorilla's en orang-oetans is niet afhankelijk van fossiele vondsten. (Maar wordt daar wel door gesteund.)
- mensen *zijn* dieren.
- mensen *zijn* een apensoort, dus wanneer een mens een beetje krijgt dan is dat een apenbaby.
- waar in de geschiedenis van de mens je voor het eerst van 'mensen' spreekt is voornamelijk een kwestie van smaak. Het is niet alsof dieren (waaronder mensen dus) van de ene op de andere generatie ineens een andere soort zijn. Het is een zeer geleidelijk proces.

Wellicht zou je je gewoon eens wat meer moeten verdiepen in wat de wetenschap nu eigenlijk wel en niet zegt over evolutie, in plaats van ongeinformeerd er tegenaan te schoppen. (En wellicht wat minder luisteren naar voor fraude veroordeelde religieuze mafkezen zoals Hovind, dat help vast ook.)

Het is waarschijnlijk ijdele hoop, maar mocht je interesse hebben in wat de wetenschap nu daadwerkelijk zegt over evolutie dan is dit best een aardige serie:







PS: voor een verdere discussie van evolutie kun je hier terecht:

[ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Daarvoor is dit topic eigenlijk niet bedoeld.

[ Bericht 23% gewijzigd door Molurus op 22-06-2012 19:07:01 ]
Niet meer aanwezig in dit forum.
pi_113267912
quote:
0s.gif Op vrijdag 22 juni 2012 18:52 schreef Molurus het volgende:

[..]

Een paar puntjes:

- het idee dat mensen een gemeenschappelijke voorouder hebben met chimpansees, bonobo's, gorilla's en orang-oetans is niet afhankelijk van fossiele vondsten. (Maar wordt daar wel door gesteund.)
- mensen *zijn* dieren.
- mensen *zijn* een apensoort, dus wanneer een mens een beetje krijgt dan is dat een apenbaby.
- waar in de geschiedenis van de mens je voor het eerst van 'mensen' spreekt is voornamelijk een kwestie van smaak. Het is niet alsof dieren (waaronder mensen dus) van de ene op de andere generatie ineens een andere soort zijn. Het is een zeer geleidelijk proces.

Wellicht zou je je gewoon eens wat meer moeten verdiepen in wat de wetenschap nu eigenlijk wel en niet zegt over evolutie, in plaats van ongeinformeerd er tegenaan te schoppen. (En wellicht wat minder luisteren naar voor fraude veroordeelde religieuze mafkezen zoals Hovind, dat help vast ook.)

Het is waarschijnlijk ijdele hoop, maar mocht je interesse hebben in wat de wetenschap nu daadwerkelijk zegt over evolutie dan is dit best een aardige serie:






PS: voor een verdere discussie van evolutie kun je hier terecht:

[ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

Daarvoor is dit topic eigenlijk niet bedoeld.
Ze hebben gewoon een menselijke bot toegevoegd en gezegd we hebben bewijs precies wat hun beeldvorming is, het blijft geen feit maar een menselijke verbeelding hoe het uit zou hebben gezien dat is de punt.

Er zijn maar maar enkele botjes van lucy gevonden en andere gedeelde op paar honderd meter verder gevonden van Lucy, niemand kan een conclusie trekken dat een wij van de Apen afstammen dat is nooit waargenomen en nooit geobserveerd dan kan je zoveel video's plaatsen wat je wilt dat bewijst helemaal niets alleen de beeldvorming wat de evolutionisten in GELOVEN!!

PS: ik heb alle vragen gesteld maar krijg opeens steeds te horen wat is definitie van soort weet je het nog ;) Ze hadden geen argumenten meer dan gingen ze opeens over naar wat een definitie van soort is.

Het heeft geen nut om daar naar de topic te gaan, die poster met al dat menselijke verbeelding poste is puur indoctrinatie met geen feiten.
  zaterdag 23 juni 2012 @ 10:19:06 #216
137134 Iblardi
Non semper idem
pi_113268110
quote:
0s.gif Op zaterdag 23 juni 2012 10:05 schreef Kingdom34 het volgende:

[..]

Er zijn maar maar enkele botjes van lucy gevonden en andere gedeelde op paar honderd meter verder gevonden van Lucy, niemand kan een conclusie trekken dat een wij van de Apen afstammen dat is nooit waargenomen en nooit geobserveerd dan kan je zoveel video's plaatsen wat je wilt dat bewijst helemaal niets alleen de beeldvorming wat de evolutionisten in GELOVEN!!

Ze hebben ongeveer 40% van het skelet gevonden, waaronder delen van de schedel, die je aapachtig zou kunnen noemen, en het bekken, dat meer overeenkomst met dat van een mens vertoont. Dat is wel wat meer dan "enkele botjes". Men erkent verder ook gewoon dat niet alle anatomische details bekend zijn.
pi_113268300
oh god moeten we nu keer op keer weer dezelfde NITWIT argumenten aanhoren van creationisten die zich totaal niet in de materie hebben verdiept.
Alpha kenny one
pi_113352136
quote:
0s.gif Op zaterdag 23 juni 2012 10:31 schreef falling_away het volgende:
oh god moeten we nu keer op keer weer dezelfde NITWIT argumenten aanhoren van creationisten die zich totaal niet in de materie hebben verdiept.
Zo zie je maar weer hoe het is gesteld met het denkvermogen van zulke mensen, triest
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113352170
23-06-2012

Maak kennis met handige Homo habilis



Zijn naam betekent ‘handige mens’, maar was de Homo habilis dat eigenlijk wel? Het verhaal van een controversiële soort.

‘Handige mens’ betekent Homo habilis letterlijk. Een naam die de mensachtige te danken heeft aan de gereedschappen die dicht bij zijn fossiele resten werden aangetroffen. Heel geavanceerd waren die gereedschappen nog niet. Ze waren gemaakt van steen en deden dienst als een soort hamers.

Eerste homo
De H. habilis leefde tussen de 2,4 en 1,6 miljoen jaar geleden en bevindt zich op de tijdlijn tusen de Australopithecus afarensis en de Australopithecus sediba. De H. habilis is de eerste mensachtige uit het Homo-geslacht. Dat de H. habilis in dat geslacht een plekje kreeg toegewezen, heeft hij aan verschillende eigenschappen te danken. Samenvattend kan worden gesteld dat de mensachtige in veel sterkere mate dan de A. afarensis op de moderne mens leek. Toch is lang niet iedereen het ermee eens dat deze mensachtige in het Homo-geslacht is ingedeeld.


Schedel van de Homo habilis. Foto: Guérin Nicolas (via Wikimedia Commons).

Uiterlijk
De H. habilis was vrij kort: ongeveer één tot 1,35 meter lang. De mensachtige woog zo’n 32 kilo. De schedel was met een inhoud van 600 tot 700 kubieke centimeter vrij klein. Ter vergelijking: wij hebben een herseninhoud van zo’n 1000 tot 2000 kubieke centimeter. De herseninhoud van de H. habilis was wel iets groter dan die van bijvoorbeeld de A. afarensis (Lucy): deze mensachtige had een herseninhoud van 387 tot 550 kubieke centimeter. Wat ook opvalt aan het uiterlijk van H. habilis is zijn gezicht. Dit is vrij ‘menselijk’: de kaak stak niet zover naar voren en de kaakspieren waren kleiner.

Gereedschappen
Zoals gezegd werden bij H. habilis gereedschappen aangetroffen. De oudste zijn bijna 2,5 miljoen jaar oud en werden vooral gebruikt als bijl of hamer. Maar wat deed de mensachtige precies met deze gereedschappen? Dat is lastig vast te stellen, sterker nog: het is niet eens helemaal duidelijk of H. habilis de gereedschappen wel gebruikte. H. habilis was namelijk niet helemaal alleen… Nog niet zolang geleden vonden wetenschappers namelijk resten van H. erectus. De resten bleken uit dezelfde tijd te stammen als de resten van H. habilis. De twee leefden dus naast elkaar! En dat maakt het hele plaatje een stuk ingewikkelder. Zo werd het lastiger om vast te stellen of H. habilis ook daadwerkelijk de maker en gebruiker van de gereedschappen was. Maar dat niet alleen: ook de stamboom van ons mensen werd ingewikkelder. Lang werd namelijk gedacht dat H. habilis de voorouder van H. erectus was, maar nu blijken ze naast elkaar bestaan te hebben. Even werd er zelfs getwijfeld of H. habilis dan wel op de menselijke stamboom thuishoorde. Maar tot op de dag van vandaag wordt de mensachtige nog als een voorouder beschouwd.


De voet van OH 8. Foto: Chip Clark / Smithsonian Institution.

Opgegeten?
Alles wat we tot op heden van de H. habilis weten, is gebaseerd op fossiele resten die zijn teruggevonden. Bijvoorbeeld de voet die in 1960 in Tanzania werd aangetroffen. De voet behoorde toe aan een zeer ongelukkige H. habilis. De voet mist een stuk van de hiel. Waarschijnlijk is het afgebeten door een krokodil. De voet werd namelijk niet ver van een meer waar ooit krokodillen in woonden, teruggevonden.

H. habilis is een controversiële soort die door vele vragen omringd wordt. Zijn de gereedschappen waar hij naar vernoemd is, wel van hem? En is het wel een echte mensachtige? En als hij dat is, waar hoort hij dan op de stamboom plaats? Vooralsnog kunnen we die vragen niet beantwoorden, maar wellicht duiken er nog eens fossielen op die duidelijk maken wie Homo habilis echt was.

Meer weten over de mensachtigen die in de tijd voor Homo habilis de aarde bevolkten? Lees hier het verhaal van Ardi of verdiep u hier in het verhaal van Lucy.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113498713
27-06-2012

'Monster Loch Ness ontkracht evolutietheorie'

Scholieren in de Amerikaanse staat Louisiana krijgen aangeleerd dat het monster van Loch Ness echt bestaat. Leraren van christelijke privéscholen voeren het mythische monster aan om de evolutietheorie te ontkrachten. Dat heeft de Schotse krant The Scotsman gemeld.


Het meer van Loch Ness

Volgens de door Charles Darwin opgestelde evolutietheorie veranderen of verdwijnen soorten in de loop van de tijd onder meer door leefomstandigheden. Volgens wetenschappers stierven dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden massaal uit. Tegenstanders beweren nu dat 'Nessie' bestaat om zo aan te tonen dat dinosaurussen wel degelijk tegelijkertijd leefden met de mens, die volgens de evolutietheorie pas 200.000 jaar geleden opdook.

(Telegraaf)

Belachelijk dit, te idioot voor woorden 8)7
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113533198
:') Ik verbaas me steeds weer met de bullshit waarmee ze aan komen zetten.
  donderdag 28 juni 2012 @ 22:06:30 #222
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_113533378
quote:
0s.gif Op donderdag 28 juni 2012 22:03 schreef KoningStoma het volgende:
:') Ik verbaas me steeds weer met de bullshit waarmee ze aan komen zetten.
Ik verbaas me over de hoeveelheid mensen die alle mogelijke bullcrap geloven, van Loch Fles tot neergestorte vliegende schotels in de baltic.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_113749941
01-07-2012

Oertante Ida

Een van de meest geruchtmakende paleontologische vondsten van de laatste jaren is het aapje Ida. Een replica van deze ‘missing link’ in de primatenevolutie is nu te zien in Geologisch Museum Hofland in Laren.

De naam Ida ligt makkelijker in de mond dan Darwinius masillae, de naam die de fossiele primaat kreeg bij de officiële publicatie en presentatie in 2009. Charles Darwin is vernoemd vanwege het 200ste geboortejaar van deze grote man van de evolutietheorie. Ida leefde 47 miljoen jaar geleden. Zoals haar naam suggereert was het een apenmeisje. Doordat haar skelet vrijwel volledig bewaard is gebleven, inclusief resten van maaginhoud en beharing, gaat het om een unieke primatenvondst, die nieuwe inzichten biedt over de bouw en ontwikkeling van de primaten in een tijd – het Eoceen – dat de scheiding tussen halfapen en echte apen plaatsvond.


De fossiele primaat Darwinius masillae, beter bekend als aapje Ida Afbeelding: © Plos One

1 miljoen euro
Ida is te vinden in het Natuurhistorisch Museum van Oslo, dat een miljoen euro voor haar over had. De vertebratenpaleontoloog en uiniversiteitsmedewerker Jørn Hurum wist dit fossiel in 2007 in de wacht te slepen. Dit dankzij een hem bekende Duitse fossielenhandelaar, die dit object discreet te koop aanbood namens de vinder die onbekend wenste te blijven. Deze verzamelaar heeft het fossiel rond 1983 gevonden in groeve Messel bij Darmstadt. Voor kenners is Messel een begrip vanwege de perfecte conservering van de fossielen. Museum Naturalis heeft een jaar of vijf geleden een prachtige tentoonstelling over dieren uit deze groeve voor het voetlicht gebracht.

Replica van Ida
Wat Naturalis toen nog niet had, maar later wel kreeg, is een van de zes voor wetenschappelijk onderzoek gemaakte replica’s van Ida. Hun replica wordt nu tentoongesteld in Geologisch Museum Hofland in Laren. In de loop van 2013 verdwijnt dit fraaie stuk weer in het museale depot van Naturalis. Een reis naar dit museum is ook al de moeite waard omdat Ida geëxposeerd wordt in het kader van de jubileumtentoonstelling “En toen….kwam de mens”, over de evolutie van de zoogdieren, in het bijzonder ook de opkomst van de mens.


Ooit dreigde sluiting en omvorming tot afvalstort voor groeve Messel. In 1995 kreeg deze zo unieke groeve echter de status van UNESCO Werelderfgoed. Terecht, want inmiddels zijn er zoveel uiteenlopende en prachtige fossielen gevonden, dat een unieke inkijk in het leven gedurende het Eoceen mogelijk is. Afbeelding: © Forschungsinstitut und Naturmuseum Senckenberg, Grube Messel

Fossielen in schalie
Groeve Messel ligt bij Darmstadt. De groeve werd geopend vanwege de daar aanwezige Ölschiefer, een oliehoudende, wat bladderige verwerende kleisteen, oftewel schalie. Deze schalie, die rijk is aan organische verbindingen, bevat ook 40% water en bij uitdroging verkruimelt het gesteente, inclusief fossiele resten. Pas nadat 50 jaar geleden de kunstharsen hun intree deden en inbedding in dit materiaal mogelijk werd konden de gevonden fossielen permanent bewaard worden. Veel materiaal uit de groeve Messel is tentoongesteld in het Senckenberg Museum in Frankfurt. De medewerkers van het museum doen in de groeve nog steeds nieuwe vondsten.


Freatische eruptie Afbeelding: © Wikimedia Commons

Opvulling van een vulkaanmeer
Het bijzondere van groeve Messel is dat de fossielhoudende kleien de opvulling van een vroeger vulkaanmeer zijn. Dit vulkanisme was gekoppeld aan de vorming van de grote Rijndalslenk, een groot noord-zuid gericht breuksysteem dat ook tegenwoordig nog tektonisch actief is. Doordat opstijgend, heet magma in de breukzone zich kon mengen met grondwater ontstond een heftige explosie, een zogeheten freatische eruptie (mogelijk zelfs meerdere). Het eindresultaat was een enorm gat waarin zich een meer vormde van ca. 400 m diep bij een grootste lengte van 1500 m. Dit Messel-meer lag te midden van bijna tropisch regenwoud. Gedurende de ongeveer 1.5 miljoen jaar dat de opvulling doorging zijn niet alleen veel planten en waterdieren op de bodem terecht gekomen, maar ook landdieren en vogels. Er zijn alleen al ca. 70 oerpaardjes gevonden, die de grootte van een foxterrier hebben.

Gebroken pols
Hoe kwam nu een boomdier als Ida in het meer terecht? Haar skelet toont dat haar rechterpols gebroken is geweest, maar nog niet helemaal was genezen toen ze verdronk. Ook het bot van haar linkeronderarm is gebroken geweest. Ze was dus wat kreupel. Een goede mogelijkheid is dat Ida bij de meeroever was toen er een vulkanische ontgassing van CO2 vanuit de diepte plaats vond. Ze kon zich niet snel genoeg redden, raakte bedwelmd en verdronk; een lot dat meerdere landdieren moet hebben getroffen.
In normaal, zuurstofrijk water zullen organische resten snel wegrotten. Het Messelmeer echter was zo diep ten opzichte van de grootte, dat zuurstofuitwisseling met het bodemwater onmogelijk was. In dat diepe, uiterst rustige en reducerende bodemmilieu bleven de afgezonken dieren en planten intact en fossiliseerden daar wonderlijk goed.

Heilige Graal van de paleontologie
Na de stille aankoop van Ida heeft een specialistenteam bijna twee jaar in het geheim uitvoerig onderzoek aan haar resten verricht. Van meet af aan was het hen namelijk duidelijk dat dit beestje wel eens de Heilige Graal van de paleontologie zou kunnen zijn, om met grote woorden van Jørn Hurum te spreken, een ontbrekende schakel in de stamboom van de primaten. Hun onderzoek toont overtuigend aan dat Ida een vrij kleine kleine, fruitetende en boombewonende aap was, een dier dat zich goed kon vastgrijpen en springen. Gezien de grote oogkassen was het vermoedelijk een nachtdier.


Ringstaartmaki Afbeelding: © Anne Fortuin

De anatomie van Ida vertoont naast kenmerken van de primaten met een natte neus, de Strepsirrhini, zoals de ringstaartmaki (een lemuur van Madagascar), ook anatomische kenmerken van de primaten met een droge neus, de Haplorhini, de gewone apen. Onder andere de aanwezigheid van een vergroeid schedeldak met een relatief grote herseninhoud en een vrij platte snuit wijzen daarop. Ida zou daarmee een overgangsvorm tussen beide groepen kunnen vertegenwoordigen en een centrale positie innemen in de ontwikkeling van de oerapen tot de mens.

Overdreven claims?
Met de nodige bombarie werd de vondstbeschrijving in 2009 in New York wereldkundig gemaakt en even stond Ida in de schijnwerpers van de wereldpers. A gauw klonk er echter ook kritiek van vakgenoten naast bewondering voor de analyses. Hun bezwaar komt er vooral op neer dat er nog te veel onduidelijkheden zijn over de ontwikkeling van de vroegere primaten. Het is kortom nog te vroeg om Ida’s soort als rechtstreekse voorouders te zien in de ontwikkeling die uiteindelijk naar de mens voerde, zoals met name in de pers wel gesuggereerd is. Ida blijft echter bijzonder fascinerend als mogelijke oertante.

Bron:
Franzen JL, Gingerich PD, Habersetzer J, Hurum JH, von Koenigswald W, et al. (2009), Complete Primate Skeleton from the Middle Eocene of Messel in Germany: Morphology and Paleobiology. PLos One, mei 2009

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_113958400
08-07-2012

De enige echte hobbit: Homo floresiensis



In 2003 doen wetenschappers op het eilandje Flores een wel heel bijzondere ontdekking. Ze vinden er een miniatuurmens: direct laait een interessante discussie op…

De eerste resten die van de Homo floresiensis werden teruggevonden, zijn die van een vrouw en gaan de boeken in als LB1. De onderzoekers vinden de resten in een laag vulkanische as. De resten zijn 18.000 jaar oud en bijzonder compleet: niet alleen wordt een vrijwel complete schedel, maar ook handen, voeten, benen en een groot deel van het bekken teruggevonden.


LB1. Foto: Chip Clark / Smithsonian Institution.

Kleintje
Wat LB1 het meest bijzonder maakt, is toch wel de grootte. Want de fossiele resten wijzen erop dat de vrouw bijzonder klein was. Ze was net ietsje langer dan 1 meter. Haar hoofd is ook klein: ongeveer een derde van de grootte van ons hoofd. De tanden zijn relatief groot. Het gewicht van de H. floresiensis was niet veel groter dan zo’n 25 kilo. In 2004 wordt besloten dat LB1 toch echt tot een nieuwe soort behoort. Die soort krijgt de naam Homo floresiensis.

Ziek
Daarmee laait een interessante discussie op die tot op de dag van vandaag voortduurt. Want is LB1 wel een nieuwe soort? Was het niet een ‘gewone’ mensachtig met een afwijking of ziekte die ervoor zorgde dat ze zo klein bleef? Als daarna op Flores nog meer resten van de kleine mensachtige worden teruggevonden – sommige wel 95.000 jaar oud – zijn veel wetenschappers overtuigd. Maar er blijven onderzoekers die beweren dat het geen nieuwe soort betreft.

Intelligent
Zoals gezegd was de schedel van de H. floresiensis heel klein. Men zou dan ook verwachten dat de soort niet al te intelligent was. Toch is uit opgravingen gebleken dat de H. floresiensis gereedschappen gebruikte, op grote dieren joeg en mogelijk ook gebruik maakte van vuur. Hoe kan een mensachtige met zo’n klein brein daartoe in staat zijn? Onderzoeker Dean Falk beet zich in dat vraagstuk vast. Met behulp van computermodellen toonde ze aan dat LB1 ondanks dat kleine brein tot grootste dingen in staat was. “Het brein werd niet groter, de bedrading werd vernieuwd en opnieuw georganiseerd en dat is heel interessant.” Met dat opnieuw georganiserde brein was LB1 in staat om complexe cognitieve processen te ‘draaien’. Falk is er overigens van overtuigd dat H. floresiensis een nieuwe soort is en dat het kleine formaat van de mensachtige dus niet verklaard kan worden door een ziekte. Ze vergeleek de hersenen van H. floresiensis met die van moderne mensen en moderne mensen met microcefalie (een afwijking waarbij de schedel heel klein is). H. floresiensis bleek daarbij meer gemeen te hebben met de moderne mens dan met de moderne mens met microcefalie.


De grot waarin de eerste resten van de Floresmens werden gevonden. Foto: Rosino (via Wikimedia Commons).

Waarom?
Maar als H. floresiensis niet aan een ziekte leed, waarom was deze dan toch zo klein? Dat is onduidelijk: nog steeds weten we niet waar H. floresiensis vandaan kwam. “Waar stamt deze van af? Wie zijn zijn familieleden en wat kan het ons vertellen over de evolutie van de mens?” vraagt Falk zich hardop af. We weten het niet. Wel wordt er druk gespeculeerd over de oorzaken van het kleine lichaam van de Floresmens. Het is mogelijk dat de Floresmens gehoorzaamde aan de Wet van Foster. Volgens deze wet worden kleine diersoorten groter doordat ze op een eiland met minder roofdieren te maken hebben. Grote soorten worden juist kleiner, omdat er op het eiland minder voedsel voorhanden is. Een andere mogelijkheid is dat de voorouders van de Floresmens al aan de kleine kant waren toen ze zich op Flores vestigden.

Falk mag er dan van overtuigd zijn dat H. floresiensis niet aan een ziekte leed, andere wetenschappers sluiten die mogelijkheid nog niet uit. En daarmee blijft H. floresiensis een van de meest controversiële mensachtigen. En het kleine formaat is niet het enige waar onderzoekers nog niet echt mee uit de voeten kunnen. Er zijn meer vraagtekens. Zo is nog altijd onduidelijk waardoor de mensachtig uiteindelijk uitstierf. Ook weten we niet in hoeverre de Floresmens genetisch gezien op andere mensachtigen leek, waardoor het lastig is om deze op de tijdlijn met mensachtigen te plaatsen. De kleine mensachtige is en blijft dan ook een groot raadsel.

Meer weten over de mensachtigen die jaren geleden deze aarde bevolkten? Lees dan ook alles over Ardi, de handige Homo habilis en Lucy. En houd Scientias.nl goed in de gaten, want de komende weekenden laten we u kennis maken met nog meer mensachtigen.

(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 10 juli 2012 @ 22:19:05 #225
379446 sirPiteye
watkanjewel.com
pi_114036360
Zelf vond ik de filmpjes van Potholer54 erg vermakelijk, het zijn simpele zeer makkelijk te begrijpen informatieve filmpjes.

Vooral zijn "made easy" materiaal die alles aankaarten van abiogenesis tot ringsoorten en van harde wetenschap tot creationistische assgravy. Alles is los te vinden dus je kunt gelijk gaan naar het onderwerp dat jouw interesseert maar er is ook een samenvatting.

Ook heeft hij een aantal leuke debunk filmpjes gemaakt waar hij ID claims afbreekt.

Het fijne van zijn materiaal is dat iedereen het makkelijk kan begrijpen.

En daarnaast ook even een stripje dat ik heb gemaakt. (check mijn webcomic)
Bezoek ook mijn webcomic:
www.watkanjewel.com
Of ga naar mijn facebook:
www.facebook.com/Watkanjewel
  dinsdag 10 juli 2012 @ 22:22:43 #226
379446 sirPiteye
watkanjewel.com
pi_114036565
Oeps sorry ik dacht evolutie in de media, niet evolutie in het nieuws. my bad... =)
Bezoek ook mijn webcomic:
www.watkanjewel.com
Of ga naar mijn facebook:
www.facebook.com/Watkanjewel
  woensdag 11 juli 2012 @ 11:56:23 #227
238326 Worteltjestaart
Lid van de Copycat-fanclub
pi_114054373
quote:
0s.gif Op dinsdag 10 juli 2012 22:19 schreef sirPiteye het volgende:
En daarnaast ook even een stripje dat ik heb gemaakt. (check mijn webcomic)
Leuke stijl.
Maar sorry: je moet wel nodig wat aan je grammatica en spelling doen :X :X
[b]Op &lt;a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" &gt;maandag 29 januari 2018 10:31&lt;/a&gt; schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
  woensdag 11 juli 2012 @ 12:24:45 #228
379446 sirPiteye
watkanjewel.com
pi_114055496
jep sorry volgende week een update waar ik zoveel mogelijk fouten verwijder, thx dat je me er op wijst.
Bezoek ook mijn webcomic:
www.watkanjewel.com
Of ga naar mijn facebook:
www.facebook.com/Watkanjewel
pi_114141931
12-07-2012

500 miljoen jaar oude genen in moderne bacterie geplaatst



Wetenschappers geven oude micro-organismen de gelegenheid om opnieuw te evolueren. En wel door hun vele miljoenen jaren oude genen in moderne micro-organismen te plaatsen.

Wetenschappers hebben 500 miljoen jaar oude genen van bacteriën in de moderne bacterie Escherichia coli geplaatst. En met succes: de bacterie plant zich rap voort en inmiddels is deze al zo’n 1000 generaties verder.

Evolutie
Tot grote opwinding van de wetenschappers. “De mogelijkheid om een oud gen in een modern organisme te observeren terwijl het in een moderne cel evolueert, stelt ons in staat om te zien of het evolutionaire pad dat het reeds heeft afgelegd zich zal herhalen of dat het leven zich aanpast en een ander pad zal kiezen,” vertelt onderzoeker Betül Kaçar.

Genen
Aan het experiment is heel wat werk voorafgegaan. Eerst werd de oude genetisch sequentie van EF-Tu (Elongation Factor-Tu) in kaart gebracht. Dit is een proteïne dat bacteriën nodig hebben om te overleven. Nadat de genetische basis van het proteïne bekend was geworden, werd gekeken waar deze dan in de moderne bacterie moest worden geplaatst. Toen ook dat duidelijk was, werden er acht stammen bacteriën verzameld en werden de oude genen in deze bacteriën geplaatst. De bacteriën die bestonden uit oud en modern materiaal groeiden, maar wel aanzienlijk trager dan bacteriën die helemaal uit modern materiaal bestonden.


Wetenschappers aan het werk met de samengestelde bacteriën. Foto: Georgia Tech.

Groeien
“Het aangepaste organisme was niet zo gezond en fit als de moderne variant, tenminste: in het begin niet,” vertelt onderzoeker Eric Gaucher. De grote vraag was natuurlijk: zou de bacterie zich aan gaan passen? Het antwoord op die vraag is een ondubbelzinnig ‘ja’. Na 500 generaties waren de bacteriën die bestonden uit oud en nieuw materiaal net zo fit als de moderne bacteriën. Sterker nog: sommige bacteriën waren gezonder dan de moderne bacteriën.

Mutatie
Maar wat was er nu in de bacteriën veranderd? Niet het oude materiaal zo blijkt. In plaats daarvan had de omgeving van het oude materiaal zich aangepast. Het oude gen is dus niet gemuteerd en ook niet meer op de moderne variant gaan lijken. In plaats daarvan heeft de bacterie zich aangepast.

Het onderzoek is bijzonder interessant. Zeker omdat het in de toekomst wellicht antwoord kan geven op één van de grote vragen in de biologie. Leidt evolutie altijd tot één uitkomst? Of heeft evolutie meerdere oplossingen voor één probleem?

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  FOK!-Schrikkelbaas vrijdag 13 juli 2012 @ 09:08:17 #230
862 Arcee
Look closer
pi_114141981
quote:
0s.gif Op vrijdag 13 juli 2012 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Tot grote opwinding van de wetenschappers. “De mogelijkheid om een oud gen in een modern organisme te observeren terwijl het in een moderne cel evolueert, stelt ons in staat om te zien of het evolutionaire pad dat het reeds heeft afgelegd zich zal herhalen of dat het leven zich aanpast en een ander pad zal kiezen.
Dat hangt nogal sterk van de omgevingsfactoren af en die zullen nooit gelijk zijn aan die van 500 miljoen jaar geleden.
pi_114350405
13-07-2012

Opnieuw fossiele resten van Australopitecus sediba ontdekt



Wetenschappers hebben in Zuid-Afrika opnieuw fossiele resten van een menselijke voorouder – A. sediba – ontdekt. De vondst kan wel eens het meest complete skelet van een menselijke voorouder opleveren.

“We hebben delen van een kaak en andere belangrijke delen van het lichaam, waaronder een compleet dijbeen, ribben, wervels en andere belangrijke delen van het been teruggevonden,” vertelt onderzoeker Lee Berger. Sommige delen zijn uitzonderlijk compleet. Nog nooit zijn zulke complete fossiele resten van mensachtigen teruggevonden. “We zijn overduidelijk heel opgewonden, want het lijkt erop dat we nu één van de meest belangrijke en complete resten van het skelet hebben teruggevonden, alhoewel het nog wel gevangen zit in gesteente. Dit is een belangrijke dag voor ons team en het gehele onderzoeksveld.”


Lee Berger (links) met de fossiele resten die nu nog in een steen zitten. Foto: Wits.ac.za.

Scan
De steen waarin de resten zich bevinden, werd zo’n drie jaar geleden al ontdekt. Maar nu pas is duidelijk geworden dat deze de resten van een uitgestorven menselijke voorouder bevat: Australopithecus sediba. De onderzoekers ontdekten dat toen ze de steen in een CT-scan legden.


Een tand van A. sediba. Foto: Wits.ac.za.

A. sediba
De eerste resten van A. sediba werden enkele jaren geleden teruggevonden, in hetzelfde gebied waar nu ook deze resten zijn ontdekt. Wanneer we de verschillende vondsten met elkaar combineren, lijkt het erop dat we nu van A. sediba het meest complete skelet van alle uitgestorven mensachtigen hebben. De menselijke voorouders die hier zijn teruggevonden, zijn waarschijnlijk door een ongeluk om het leven gekomen. Ze vielen in een diepe grot en lagen enkele dagen of weken op de bodem van de grot. Daarna werden de lichamen naar een ondergronds meertje verplaatst. Waarschijnlijk door toedoen van een flinke regenbui. Uiteindelijk zijn daar de fossiele resten ontstaan.


In het gesteente zijn ook resten van dieren teruggevonden. Hierboven ziet u resten van een antilope. Waarschijnlijk zijn de dieren samen met de mensen naar beneden gevallen. Foto: Wits.ac.za.

Live volgen
De onderzoekers gaan de komende tijd de fossiele resten de komende tijd nader bestuderen. En dat wordt heel bijzonder, want geïnteresseerden kunnen dat proces live volgen. Het onderzoek wordt gefilmd en live via internet uitgezonden. En dat is een primeur. “Het verandert letterlijk de manier waarop we wetenschap bedrijven en is een prachtige gelegenheid om deze fantastische ontdekking met de wereld te delen.”

Wie meer wil weten over de vondst of over de mogelijkheid om nader onderzoek live te volgen, kan hier terecht.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 18 juli 2012 @ 09:16:04 #232
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_114350515
God heeft die fossielen geplaatst om ons geloof te testen
:')
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
  woensdag 18 juli 2012 @ 13:49:40 #233
379446 sirPiteye
watkanjewel.com
pi_114359754
quote:
6s.gif Op woensdag 18 juli 2012 09:16 schreef Pietverdriet het volgende:
God heeft die fossielen geplaatst om ons geloof te testen
:')
Seems legit
Bezoek ook mijn webcomic:
www.watkanjewel.com
Of ga naar mijn facebook:
www.facebook.com/Watkanjewel
pi_114404521
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_114671861
25-07-2012

Mens wordt mede mogelijk gemaakt door oud ‘foutje’



De eenvoudige organismen zijn zich er 500 miljoen jaar geleden waarschijnlijk niet van bewust geweest, maar het was revolutionair: een genetisch ‘foutje’ dat het ontstaan van de mens mogelijk maakte.

Wanneer een organisme zich lang geleden seksueel voortplantte dan kreeg deze één kopie van het genoom van de moeder mee. En één kopie van het genoom van de vader. Maar zo’n 500 miljoen jaar geleden leek er iets fout te gaan. In werkelijkheid was er echter sprake van een kleine evolutionaire revolutie. Eén organisme kreeg toen twee kopieën van het genoom van de vader en twee kopieën van het genoom van de moeder mee. En die revolutionaire ‘fout’ zette door: ook nageslacht kreeg twee kopieën van het genoom van zowel de vader als de moeder.

Enorme betekenis
De evolutionaire verandering had achteraf gezien een enorme betekenis. Dat schrijven wetenschappers in het blad Open Biology. Dankzij die dubbele kopieën zijn cellen in ons lichaam uitzonderlijk goed in staat om informatie te integreren. En dankzij die vaardigheid kunnen cellen de acties van ons zeer uitgebreide lichaam coördineren. In andere woorden: de complexe mens wordt mede mogelijk gemaakt door de 500 miljoen jaar oude revolutie.

Brein
Onderzoekers baseren die conclusie op uitgebreid onderzoek. Ze bestudeerden het menselijke genoom en vergeleken het met het genoom van amphioxus (zie de foto hierboven). Amphioxus komt nog steeds voor, maar kan tegelijkertijd beschouwd worden als onze verre voorouder. “De voorouders van amphioxus maakten de twee rondes van de duplicatie van genomen niet door,” vertelt onderzoeker Carol MacKintosh. “Je kunt echter nog steeds overeenkomsten zien tussen amphioxus en mensen.” Net als ons heeft het een wervel in de rug en spieren. “Maar in tegenstelling tot mensen heeft amphioxus geen botten, geen brein, geen gezicht en geen hart. Het is vanwege die duplicatie van het genoom dat we al deze eigenschappen konden ontwikkelen.”

Dankzij het onderzoek kunnen de wetenschappers mogelijk ook veel meer te weten komen over ziektes als kanker, diabetes en neurologische aandoeningen. Dankzij het ‘foutje’ kunnen onze cellen alle acties die ons uitgebreide lichaam maakt, coördineren. Maar die complexiteit heeft ook een nadeel. Als de communicatie tussen cellen wegvalt, resulteert dat direct in ziektes, waaronder kanker en diabetes. “We bestuderen de complexe menselijke systemen die in het geval van diabetes en kanker mislopen. Nu kunnen we ook naar dit simpelere organisme kijken om sneller meer te weten te komen over menselijke cellen.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_114672186
25-07-2012

Supersnelle evolutie: zeester ontstond binnen enkele duizenden jaren



Ongeveer 6000 jaar. Zo weinig tijd had een Australische zeester nodig om zich tot een nieuwe soort te ontwikkelen. Het bewijst maar weer eens dat evolutie geen traag proces is: soms kan het héél snel gaan.

Dat schrijven wetenschappers in het blad Proceedings of the Royal Society B. Ze baseren hun conclusies op een onderzoek naar twee soorten zeesterren: Cryptasterina pentagona en C. hystera.


Boven: C. hystera. Onder: C. pentagona. Foto’s: Jon Puritz / University of Hawaii, Manoa.

Toch anders
De twee zeesterren zien er hetzelfde uit, maar ze leven in twee verschillende gebieden. Een ander groot verschil is het seksleven van deze zeesterren. Mannelijke C. pentagona laten sperma los in het water en vrouwtjes laten eitjes los. Bevruchte eitjes groeien uit tot larven en uiteindelijk tot volwassen zeesterren. C. hystera is tweeslachtig en doet het allemaal in zijn/haar eentje. De jongen ontstaan in het lichaam van de zeester en lijken bij de geboorte al op een zeester. Het enige wat deze jongen nog moeten doen, is groeien.

DNA
Maar wanneer zijn deze twee soorten nu van elkaar gescheiden? En hoelang hebben ze er over gedaan om echt tot twee verschillende soorten uit te groeien? De onderzoekers zochten dat aan de hand van het DNA van de zeesterren, uit. Uit het onderzoek blijkt dat de twee soorten tussen de 6.000 en 22.000 jaar geleden van elkaar zijn gescheiden en uit konden groeien tot twee verschillende soorten.

Razendsnel
Blijkbaar zijn de soorten niet heel geleidelijk aan door verschillende mutaties ontstaan. In plaats daarvan zijn enkele exemplaren (of misschien zelfs één zeester) naar een afgelegen gebied ten zuiden van het leefgebied van deze zeesterren getrokken. Een verandering in de zeestromen zorgde ervoor dat deze zeesterren geïsoleerd raakten: contact met de andere zeesterren viel weg. En daar ontwikkelde C. hystera zich in enkele duizenden jaren tot een nieuwe soort.

Wetenschappers zijn verbaasd over deze snelle aanpak. “Dat is ongelofelijk snel in vergelijking met de meeste andere organismen,” stelt onderzoeker Rick Grosberg.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_114672234
25-07-2012

'Slang evolueerde op het land'

Slangen zijn niet in het water, maar op het land geëvolueerd. Dat stellen Amerikaanse onderzoekers op basis van de analyse van een zeventig miljoen jaar oud slangenfossiel.


Foto: Wenn.com

De Amerikaanse geologen en evolutiebiologen van de universiteiten van Harvard en Yale presenteren hun analyse van deze 'overgangsslang' woensdag in Nature.

De in Noord Amerika levende landslang Coniophis precedens beschikte over een slangenlijf, maar had een kop die meer lijkt op die van een hagedis – met name vanwege de stijvere kaken. De slang, die te zien is in het paleontologisch museum van de Universiteit van Californië, was al eerder bestudeerd, maar niet zo uitgebreid als nu.

.Op basis van die observatie concluderen de onderzoekers dat de slang in de loop der evolutie eerst een slangenlijf en daarna pas een slangenkop ontwikkeld heeft.

Gegleden

Omdat er geen oudere fossielen van zeeslangen gevonden zijn en deze slang zich hoogstwaarschijnlijk in water niet goed kon voortbewegen, denken de onderzoekers dat de slang op het land van de hagedis is afgesplitst. Sommige soorten zijn vervolgens terug het water in gegleden.

Experts voeren al decennia lang discussie over de vraag of slangen in de loop der evolutie in zee of op het land hun karakteristieke lijf ontwikkelden. In de tijd dat Coniophis leefde, waren er nog niet veel slangensoorten. Gezien de kleine mond en kaken, joeg hij waarschijnlijk op kleine prooien. Waarschijnlijk leefde hij voornamelijk in holen.

Volgens de onderzoekers gaf de evolutie van van de flexibele slangenbek het ontstaan van veel nieuwe slangensoorten een impuls. Die ontwikkeling maakte de jacht op grotere prooidieren mogelijk. Inmiddels zijn er rond de 3000 slangensoorten op aarde.

Door: NU.nl/Jop de Vrieze .

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_114701686
quote:
0s.gif Op donderdag 26 juli 2012 08:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
25-07-2012

Mens wordt mede mogelijk gemaakt door oud ‘foutje’

[ afbeelding ]

De eenvoudige organismen zijn zich er 500 miljoen jaar geleden waarschijnlijk niet van bewust geweest, maar het was revolutionair: een genetisch ‘foutje’ dat het ontstaan van de mens mogelijk maakte.

Wanneer een organisme zich lang geleden seksueel voortplantte dan kreeg deze één kopie van het genoom van de moeder mee. En één kopie van het genoom van de vader. Maar zo’n 500 miljoen jaar geleden leek er iets fout te gaan. In werkelijkheid was er echter sprake van een kleine evolutionaire revolutie. Eén organisme kreeg toen twee kopieën van het genoom van de vader en twee kopieën van het genoom van de moeder mee. En die revolutionaire ‘fout’ zette door: ook nageslacht kreeg twee kopieën van het genoom van zowel de vader als de moeder.

Enorme betekenis
De evolutionaire verandering had achteraf gezien een enorme betekenis. Dat schrijven wetenschappers in het blad Open Biology. Dankzij die dubbele kopieën zijn cellen in ons lichaam uitzonderlijk goed in staat om informatie te integreren. En dankzij die vaardigheid kunnen cellen de acties van ons zeer uitgebreide lichaam coördineren. In andere woorden: de complexe mens wordt mede mogelijk gemaakt door de 500 miljoen jaar oude revolutie.

Brein
Onderzoekers baseren die conclusie op uitgebreid onderzoek. Ze bestudeerden het menselijke genoom en vergeleken het met het genoom van amphioxus (zie de foto hierboven). Amphioxus komt nog steeds voor, maar kan tegelijkertijd beschouwd worden als onze verre voorouder. “De voorouders van amphioxus maakten de twee rondes van de duplicatie van genomen niet door,” vertelt onderzoeker Carol MacKintosh. “Je kunt echter nog steeds overeenkomsten zien tussen amphioxus en mensen.” Net als ons heeft het een wervel in de rug en spieren. “Maar in tegenstelling tot mensen heeft amphioxus geen botten, geen brein, geen gezicht en geen hart. Het is vanwege die duplicatie van het genoom dat we al deze eigenschappen konden ontwikkelen.”

Dankzij het onderzoek kunnen de wetenschappers mogelijk ook veel meer te weten komen over ziektes als kanker, diabetes en neurologische aandoeningen. Dankzij het ‘foutje’ kunnen onze cellen alle acties die ons uitgebreide lichaam maakt, coördineren. Maar die complexiteit heeft ook een nadeel. Als de communicatie tussen cellen wegvalt, resulteert dat direct in ziektes, waaronder kanker en diabetes. “We bestuderen de complexe menselijke systemen die in het geval van diabetes en kanker mislopen. Nu kunnen we ook naar dit simpelere organisme kijken om sneller meer te weten te komen over menselijke cellen.”

(scientias.nl)
Vet van mij.
Ik weet het niet hoor, maar als een journalist zo verschrikkelijk slecht schrijft, denk ik altijd dat hij het onderwerp ook niet helemaal snapt.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_114756184
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_114756191
27-07-2012

Is dit de voorouder van alles wat leeft?



Wetenschappers denken te weten welke bacteriën de wortels van de evolutionaire boom vormen. Het zijn de Actinobacteria. Het is mogelijk de laatste gedeelde voorouder van alles wat leeft.

Het viel nog niet mee om deze voorouder als wortel van de boom des levens aan te wijzen. “Vandaag de dag zijn de databanken met genen enorm,” vertelt onderzoeker William Duax. “Ze bevatten meer dan 600.000 genen van de genomen van meer dan 6000 soorten.” Probleem is echter wijs te worden uit al die informatie.

Genen en eiwitten
Genen bevatten informatie voor eiwitten. De onderzoekers zochten in de databank met daarin de genomen naar eiwitten met dezelfde structuur en dezelfde functies. Gemakkelijk was dat niet, want ook al lijken eiwitten die bij verschillende soorten worden aangetroffen op elkaar, ze kunnen in de databank onder andere nummers gecategoriseerd zijn. Zo blijft het feit dat ze eigenlijk familie van elkaar zijn verborgen.

Ribosoom
De onderzoekers bedachten daar wat op. Ze richtten zich op eiwitten die zich op ribosomen bevinden. Van deze eiwitten weten we al vrij veel. Bovendien worden deze eiwitten alleen door individuen die zich seksueel voortplanten doorgegeven. Daarom zijn ze heel geschikt om de evolutie van soorten na te gaan.

Vergelijken
De onderzoekers vergeleken de proteïnes en konden aan de hand daarvan organismen op de evolutionaire stamboom plaatsen. Zo bleek één verschillend aminozuur in een proteïne bijvoorbeeld onderscheid te maken tussen bacteriën met één celmembraan en bacteriën met twee celmembranen.

De analyse wijst erop dat de Actinobacteria de laatste universele voorouder van al het leven op aarde is. Maar dat wil niet zeggen dat de onderzoekers het werk erop hebben zitten. Het plaatje van onze evolutie is namelijk nog lang niet compleet. De onderzoekers willen daarom nog andere eiwitten gaan analyseren.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  FOK!-Schrikkelbaas zaterdag 28 juli 2012 @ 09:06:29 #241
862 Arcee
Look closer
pi_114756259
Goed bezig, ExperimentalFrentalMental, met al die info hier verzamelen.
pi_114756281
Dank je beste Arcee ^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  zaterdag 28 juli 2012 @ 09:23:11 #243
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_114756387
quote:
0s.gif Op donderdag 26 juli 2012 09:07 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
25-07-2012

Supersnelle evolutie: zeester ontstond binnen enkele duizenden jaren

Knip


Interessant stukje!
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_114782174
quote:
1s.gif Op zaterdag 28 juli 2012 09:23 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Interessant stukje!
Wat ik vooral frappant vond, was dat C. hystera tweeslachtig geworden is!
Ik kan me daar geen mechanisme bij voorstellen. Eigenlijk ook geen evolutionair voordeel.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_114782283
quote:
0s.gif Op dinsdag 10 juli 2012 22:19 schreef sirPiteye het volgende:
Zelf vond ik de filmpjes van Potholer54 erg vermakelijk, het zijn simpele zeer makkelijk te begrijpen informatieve filmpjes.

Vooral zijn "made easy" materiaal die alles aankaarten van abiogenesis tot ringsoorten en van harde wetenschap tot creationistische assgravy. Alles is los te vinden dus je kunt gelijk gaan naar het onderwerp dat jouw interesseert maar er is ook een samenvatting.

Ook heeft hij een aantal leuke debunk filmpjes gemaakt waar hij ID claims afbreekt.

Het fijne van zijn materiaal is dat iedereen het makkelijk kan begrijpen.

En daarnaast ook even een stripje dat ik heb gemaakt. (check mijn webcomic)
[ afbeelding ]
Leuk stripje. Maar het zou fijn zijn als je ook leerde spellen!!
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_114782566
quote:
0s.gif Op zaterdag 28 juli 2012 08:56 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
27-07-2012

Ribosoom
De onderzoekers bedachten daar wat op. Ze richtten zich op eiwitten die zich op ribosomen bevinden. Van deze eiwitten weten we al vrij veel. Bovendien worden deze eiwitten alleen door individuen die zich seksueel voortplanten doorgegeven. Daarom zijn ze heel geschikt om de evolutie van soorten na te gaan.

Vergelijken
De onderzoekers vergeleken de proteïnes en konden aan de hand daarvan organismen op de evolutionaire stamboom plaatsen. Zo bleek één verschillend aminozuur in een proteïne bijvoorbeeld onderscheid te maken tussen bacteriën met één celmembraan en bacteriën met twee celmembranen.

De analyse wijst erop dat de Actinobacteria de laatste universele voorouder van al het leven op aarde is. Maar dat wil niet zeggen dat de onderzoekers het werk erop hebben zitten. Het plaatje van onze evolutie is namelijk nog lang niet compleet. De onderzoekers willen daarom nog andere eiwitten gaan analyseren.

(scientias.nl)
Met dat ribosomale DNA zijn ze toch al langer bezig? Daarmee worden toch de voorouders via vrouwelijke lijn nagespeurd? Grap is dat een zaadcel vrijwel leeg is en alleen kern-DNA levert. Maar een eicel bevat ook ribosomen met het daarin gelocaliseerde DNA.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  donderdag 2 augustus 2012 @ 01:49:44 #247
304120 Bramdecaviaeter
"LSD, 100 µg, i.m."
pi_114980286
quote:
0s.gif Op zaterdag 28 juli 2012 22:54 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Met dat ribosomale DNA zijn ze toch al langer bezig? Daarmee worden toch de voorouders via vrouwelijke lijn nagespeurd? Grap is dat een zaadcel vrijwel leeg is en alleen kern-DNA levert. Maar een eicel bevat ook ribosomen met het daarin gelocaliseerde DNA.
haal je ribosomen(RNA naar proteïne omzetters) en mitochondriën(energiefabriekjes met eigen DNA) nu door elkaar?
Inter faeces et urinam nascimur,
pi_114985997
01-08-2012

Oudste volledig fossiel van insect blijkt 'missing link'


© belga.

In het zuidoosten van België hebben onderzoekers het oudste volledige fossiel van een insect ontdekt. Het gaat om de 370 miljoen jaar oude versteende overblijfselen van een nog onbekende soort, schrijven de Belgische en Franse wetenschappers in het blad Nature.


© belga.

Het fossiel lag in een gebied op de scheiding tussen de bekkens van Dinant en Namen. Het dier is gedoopt tot Strudiella devonica, verwijzend naar het devoon, de periode waaruit het stamt.

Vleugels
De overblijfselen zijn waarschijnlijk van een jong dier dat nog geen vleugels had ontwikkeld, maar die bij een langer leven wel zou hebben gekregen. Het fossiel is 8 millimeter lang en 1,7 millimeter breed. Het insect heeft een borstkas, zes poten en een achterlijf uit tien segmenten.

Missing link
De wetenschappers zien de vondst als een soort 'missing link'. In de vondsten tot nu toe gaapte een gat tussen 385 miljoen jaar en 325 miljoen jaar geleden, dat de oudere vleugelloze insecten scheidde van die met vleugels. Het nu gevonden dier had alle eigenschappen van insecten met vleugels, al waren deze aan het fossiel nog niet te herkennen.

Compleet
Het oudste gevonden fossiel van een insect is 407 miljoen jaar oud, maar dat is niet helemaal compleet.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115020216
quote:
0s.gif Op donderdag 2 augustus 2012 01:49 schreef Bramdecaviaeter het volgende:

[..]

haal je ribosomen(RNA naar proteïne omzetters) en mitochondriën(energiefabriekjes met eigen DNA) nu door elkaar?
Ja, was al gedemonstreerd. :@
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  maandag 6 augustus 2012 @ 13:44:44 #250
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_115183298
Intussen, aan boord bij Noach


In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_115325714
08-08-2012

Keniaans fossiel werpt nieuw licht op vroege menselijke evolutie

Fossielen gevonden in Kenia lijken te bevestigen dat er zo'n twee miljoen jaar geleden twee andere soorten van ons geslacht Homo naast de Homo erectus, onze directe voorouder, leefden.


Foto: AFP

Dat schrijven onderzoekers van het Koobi Fora Research Project (KFRP) onder leiding van Maeve Leakey en Fred Spoor deze week in het tijdschrift Nature.

Onder de tussen 2007 en 2009 opgegraven fossielen ten oosten van het Keniaanse Turkana-meer bevinden zich een deel van de schedel, een zeer complete onderkaak en een deel van een andere onderkaak.

Seksuele verschillen

De fossielen ondersteunen daarmee de hypothesen rond een veertig jaar geleden gevonden schedel. In 1972 ontdekte het KFRP een fossiel dat bekend staat onder de naam KNM-ER 1470 en mogelijk een andere soort zou zijn, de Homo rudolfensis. De schedel onderscheidt zich door een grote herseninhoud en een lang, plat gezicht.

Deze ontdekking zorgde voor een langlopend debat over hoeveel verschillende soorten Homo er naast de H. erectus leefden tijdens het Pleistoceen. De ongewone vorm van 1470's schedel werd door sommige wetenschappers aan seksuele verschillen, natuurlijke variaties of ziektes toegeschreven en schaarden hem onder de H. habilis. Anderen zagen er toch een aparte soort in.

Twee redenen lagen ten grondslag aan het langdurige dispuut. Ten eerste was de vergelijking met andere fossielen lastig, omdat er geen tanden of onderkaak meer bij de overblijfselen van 1470 zaten. Daarnaast bestonden er geen andere fossiele schedels die een dergelijk plat en lang gezicht hadden zoals 1470, waardoor de representativiteit van de schedel in twijfel werd getrokken. De nieuwe fossielen lossen beide problemen op.

Vindplaats

De vindplaats van de fossielen ligt binnen een straal van tien kilometer van 1470's locatie en ze zijn tussen de 1,78 en 1,95 miljoen jaar oud.

"Gecombineerd laten de drie nieuwe fossielen veel duidelijker zien hoe 1470 eruit zag," legt Spoor uit. "Hieruit volgt dat er twee soorten vroege Homo naast H. erectus leefden. De nieuwe fossielen helpen bij het ontrafelen van hoe onze tak van menselijke evolutie bijna twee miljoen jaar geleden eerst ontstond en tot bloei kwam."

Goede reconstructie

De fossiele schedel heeft een goed bewaarde bovenkaak met daarin nog vrijwel alle kiezen, waardoor er voor het eerst een goede reconstructie van 1470 te maken is. Een van de onderkaken is extra bijzonder omdat het de meest complete onderkaak betreft van een vroege Homo.

De fossielen zijn nog niet ingedeeld bij een specifieke soort, zoals de H. habilis of H. rudolfensis. De schrijvers van de paper vonden het nog te vroeg om hier een besluit over te nemen.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115545628
13-08-2012

Evolutie waar je bij staat

DNA in boomtop wijkt sterk af van dat in de wortels



Bomen evolueren terwijl ze groeien. De genetische verschillen tussen het topje en de wortels zijn verrassend groot, meldden evolutiebiologen Ken Paige en Brett Olds (University of Illinois) onlangs tijdens het jaarcongres van de Ecological Society of America.

De onderzoekers bestudeerden het DNA van de ‘black cottonwood tree’, Populus trichocarpa. Deze populierensoort kan 200 jaar oud worden en heeft als bijzonderheid dat hij zichzelf kan klonen: uit uitlopers van de wortels groeien weer nieuwe bomen.

Het was in 2006 tevens de eerste boomsoort waarvan het volledige genoom werd gepubliceerd. Maar achteraf is het de vraag hoe representatief dat genoom was.

Olds heeft namelijk DNA van de verste uitlopers, de onderste takken en de wortels van een elftal bomen vergeleken, waarbij hij telkens ook nog de moederboom en een van haar klonen vergeleek. Iets dat een paar jaar geleden nog onbetaalbaar zou zijn geweest, maar met de nieuwste sequencingtechnologie ineens een routineklusje is geworden.

Resultaat: ten eerste 188.406 mutaties die in dat genoom uit 2006 niet zijn terug te vinden. En moeder- en kloonbomen met toppen die genetisch meer op elkaar lijken dan op hun eigen wortels.

De mutaties zitten vooral in genen die te maken hebben met essentiële functies zoals celdood, metabolisme en immuunrespons. Olds vermoedt dat schadelijke mutaties in zulke genen er gewoon uit evolueren terwijl de boom doorgroeit.

Het betekent tevens dat het een beetje naief is om één blaadje te sequensen en dan te denken dat je het genoom van de hele boom in handen hebt.

bron: news@nature

(c2w.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115553787
http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-19250778

Neanderthal breeding idea doubted

Similarities between the DNA of modern people and Neanderthals are more likely to have arisen from shared ancestry than interbreeding, a study reports.
Niet meer aanwezig in dit forum.
  † In Memoriam † dinsdag 14 augustus 2012 @ 13:37:14 #254
31818 Barbaaf
Awesomely sprightly
pi_115553998
quote:
En moeder- en kloonbomen met toppen die genetisch meer op elkaar lijken dan op hun eigen wortels.
Dan zou ik geneigd zijn te denken aan een mechanisme dat die veranderingen in DNA aanstuurt, als in de toppen dezelfde mutaties voorkomen. Een soort lokale genexpressie maar dan ingrijpender.
Ooit schreef oh-oh het volgende:Management en beleid en zo, dat kan elke debiel leren.
pi_115577246
Die viel mij ook al op.
Vraagje: lijken de wortels van moeder en dochter ook meer op elkaar (zou je wel verwachten gezien de wijze van klonen) dan de wortels op de toppen (van zichzelf natuurlijk).
Dan krijg je dus dat de wortels en toppen van moeders en dochters op elkaar lijken, maar de wortels en toppen van dezelfde plant niet.
Levert geen evolutie op, want moeders en dochters zijn (vrijwel) gelijk aan elkaar. Behalve dan als de toppen afbreken, op de grond vallen en verder groeien. Wel een leuk mechanisme dan!
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_115584404
14-08-2012

Nieuw studie trekt seks tussen Neanderthaler en moderne mens in twijfel



Een nieuw onderzoek trekt de theorie dat onze voorouders en Neanderthalers seks hadden sterk in twijfel. De onderzoekers laten zien dat het genetisch materiaal van Neanderthalers dat in moderne mensen is teruggevonden niet het resultaat hoeft te zijn van seks tussen de twee soorten.

Enkele jaren geleden concludeerden onderzoekers dat ongeveer één tot vier procent van het DNA van moderne mensen (dat zijn wij dus) afkomstig is van Neanderthalers. Ze baseerden die conclusie op een grootscheeps onderzoek. Ze bestudeerden het DNA van mensen wereldwijd en vergeleken het met DNA van Neanderthalers. Zo ontdekten ze dat alle mensen (behalve Afrikanen) een stukje van het Neanderthaler DNA in zich dragen. Dat Afrikanen geen stukje Neanderthaler bij zich droegen, zou komen doordat moderne mensen en Neanderthalers zich pas met elkaar mengden nadat beide soorten Afrika hadden verlaten.

Toch niet waterdicht?
Het onderzoek leek waterdicht. Met het DNA dat tegenwoordig in moderne mensen wordt teruggevonden als het belangrijkste bewijs. Maar is dat bewijs wel echt zo overtuigend? Onderzoekers van de universiteit van Cambridge trekken dat in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences in twijfel. Ze laten zien dat de één tot vier procent van de genen die we met Neanderthalers delen ook op een andere manier verklaard kunnen worden.

Gezamenlijke voorouder
De onderzoekers wijzen erop dat de Neanderthaler en de moderne mens ooit een voorouder deelden. Het DNA dat Neanderthalers en moderne mensen delen, kan toegeschreven worden aan die gezamenlijke voorouder. Niet seks, maar de voorouder die de twee soorten ooit deelden, zou verklaren waarom ons DNA enkele overeenkomsten vertoont met het DNA van Neanderthalers.

Het verhaal
De voorouder van de Neanderthaler en moderne mens leefde zo’n 500.000 jaar geleden in Afrika en Europa. Zo’n 350.000 tot 300.000 jaar geleden scheidden de voorouders in Europa en Afrika zich van elkaar. Ze hadden niet langer contact en de Afrikaanse tak evolueerde zich tot de moderne mens. De Europese tak tot de Neanderthaler. De moderne mensen die in het noorden van Afrika woonden, bevonden zich dichter bij Europa en zouden ook meer van het DNA dat ze (via hun gedeelde voorouder) nog met de Neanderthaler deelden, behouden hebben dan de familieleden die zuidelijker woonden. Later waren het deze mensen die Europa (met een aantal genen van hun voorouder, die ze deelden met de Neanderthaler) binnentrokken. Dat verklaart waarom moderne mensen (behalve Afrikanen) een stukje DNA delen met de Neanderthaler, zonder dat ze daarvoor seks hoeven te hebben gehad.

De onderzoekers benadrukken dat ze niet willen beweren dat Neanderthalers en moderne mensen nooit seks hadden. “Ons onderzoek laat duidelijk zien dat de patronen die we momenteel in het genoom van de Neanderthaler zien niet uitzonderlijk zijn en in lijn zijn met wat we zouden verwachten als de twee soorten nooit met elkaar vermengd zijn,” vertelt onderzoeker Andrea Manica. “Dus als er al een vermenging plaatsvond – het is moeilijk om overtuigend te bewijzen dat dat nooit gebeurde – dan zou dit minimaal zijn en veel minder vaak gebeurd zijn dan mensen nu beweren.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115629700
Veel van de conclusies van dit soort onderzoek zijn niet gebaseerd op waarnemingen, maar op veronderstellingen en extrapolaties. Ik geef een voorbeeld, deels uit frustratie, deels uit verveling en deels om te illustreren hoe subtiel het kan zijn.

Vraag: Hoe zwaar is het hoofd van een kennis die met mij aan de bar van een kroeg zit? Hoe zwaar is de borst van een bekend fotomodel? Hoe zwaar is de arm van een schoolmeisje? Vragen van respectievelijk iemand die die gast erg dom vond, een fan van het model en het schoolmeisje zelf in de JeugdWetenschapsquiz.
Wij, allen academisch geschoold, kwamen er niet uit hoe je dat probleem op kon lossen zonder het lichaamsdeel af te hakken. Punt is, dat het ergens aan vast zit en de zwaartekracht dus via dat bevestigingspunt uitgesmeerd wordt over de rest van het lichaam. Maar ja, een hoofd, een borst of een arm afhakken vinden de meeste mensen geen aanvaardbare optie.

Toen de jeugdwetenschapsquiz op tv kwam, zat ik op het puntje van mijn stoel. Maar ik zakte al snel terug. De oplossing werd gesuggereerd als volgt. Het meisje stak haar arm in het water van een cilinder die tot de rand gevuld was met water. Het volume van het uitstromende water werd gemeten.
Vervolgens werd een varkenspoot met een bekend gewicht in een volle cilinder water gedaan en werd het water opgevangen.
Uit de verhouding tussen de massa van de varkenspoot en het volume van het uitgestroomde water werd de dichtheid van de varkenspoot berekend. Vervolgens werd via het volume water dat de meisjesarm verdreef, het gewicht van die arm berekend.

Het moge duidelijk zijn dat de wens van het meisje: meten wat het gewicht van haar arm is, niet vervuld is.
En de aanname die aan de berekening ten grondslag ligt, is ook nog erg discutabel. Die is namelijk, dat de dichtheid van een levende arm van een jong menselijk meisje gelijk is aan de dode, uitgebloede poot van een varken.
Dus in de eerste plaats werd ten onrechte gesuggereerd dat het gewicht gemeten werd.
En ten tweede werd tijdens de berekening uitgegaan van ongeteste en dus discutabele aannames.
Ik vond het een doodzonde om middelbare scholieren op deze manier te misleiden.

Jaren later sprak ik de uitlegger, maar hij woof mijn bezwaar weg.

Dit soort misverstanden treden al te vaak op. Dus bij dit soort extrapolaties heb ik altijd mijn voorbehoud.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_115813113
20-08-2012

Is dit de oorzaak van onze intelligentie?



Je ooit al afgevraagd hoe het eigenlijk komt dat de mens het intelligentste wezen op de aardbol is? Wetenschappers aan de universiteit van Colorado claimen het antwoord te weten. Een piepklein deeltje van een proteïne, genaamd DUF1220, zou de oorzaak zijn van onze goed ontwikkeld brein.

De snelle en ingrijpende evolutie van onze hersenen laat wetenschappers al decennialang verbijsterd achter, maar nu zou het antwoord open en bloot op tafel liggen. "DUF1220 is de sleutel tot de grootte en complexiteit van onze hersenen", stelt professor James Silka.

Intelligentie
Het menselijk brein vandaag is maar liefst drie keer groter dan dat ten tijde van de mensapen. Ook in verhouding tot de lichaamsgrootte palmen onze hersenen nu een veel groter volume in. De hersenschors, fundamenteel voor analyse en interpratie, is bovendien veel beter ontwikkeld en bevat een hogere concentratie aan neuronen. Maar, hoe is het gebeurd?

DUF1220
"Dit onderzoek toont aan dat we de evolutionaire groei van het menselijke brein te danken hebben aan een specifieke unit binnen een proteïne, wat we een eiwitdomein noemen. Meer dan bij eender welk ander ras, zijn ze het talrijkst aanwezig in de mens", verklaart Silka.

In het menselijk DNA zitten meer dan 270 kopieën van DUF1220 gecodeerd. Ter vergelijking: chimpansees hebben 125 exemplaren, gorilla's 99 en muizen slechts eentje. "De rode draad doorheen het onderzoek werd snel duidelijk. Hoe meer kopieën van DUF1220, hoe groter het brein, zowel binnen het menselijk ras als bij verschillende andere diersoorten", klinkt het.

Afwijkingen
Verder werd het eiwitdomein ook gekoppeld aan micro- en macrocefalie, afwijkingen waarbij de hersenen respectievelijk te klein en te groot zijn. "Deze ontdekking opent heel wat nieuwe deuren. Zo kan de kennis worden toegepast bij de diagnose van ziekten die gelinkt zijn aan hersengrootte. In een breder kader brengt het een nieuwe manier aan het licht om het menselijk brein te bestuderen", besluit professor Silka.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115941826
21-08-2012

Oudste resten van moderne mens ontdekt in zuidoost Azië



Wetenschappers hebben in het noorden van Laos een schedel teruggevonden die zeker 63.000 jaar oud is. Dat betekent dat moderne mensen hier zo’n 20.000 jaar eerder dan gedacht al vertoefden.

“Het is een bijzonder oud fossiel van de moderne mens en het is ook een bijzonder oud fossiel voor deze regio,” legt onderzoeker Laura Shackelford uit. “Er zijn andere fossielen van moderne mensen gevonden in China of het zuidoosten van Azië die wellicht net zo oud zijn, maar deze zijn of niet goed te dateren of ze vertonen geen overduidelijke kenmerken van moderne mensen. Deze schedel is goed te dateren en vertoont heel duidelijke kenmerken van moderne mensen.”

Uit Afrika
De schedel kan ons mogelijk vertellen hoe onze verre voorouders vanuit Afrika reisden. Sommige onderzoekers stellen dat ze de kust volgden en richting het zuiden trokken: naar de Aziatische eilanden en Australië. Maar de vondst van deze schedel wijst erop dat het verhaal een stuk ingewikkelder was. Er waren ook moderne mensen die naar het noorden trokken. “Gezien de leeftijd van de schedel kunnen fossielen in deze regio directe voorouders zijn geweest van de eerste migranten die naar Australië trokken, maar het is ook mogelijk dat het vasteland in het zuidoosten van Azië een soort kruispunt was vanwaar moderne mensen in verschillende richtingen migreerden.” Eén ding staat na de ontdekking van deze schedel wel vast: moderne mensen trokken veel sneller dan gedacht uit Afrika weg en eenmaal in Azië aangekomen waren ze niet bang om landschappen die ze eerder vreemd waren, te verkennen.


Verschillende resten van de moderne mens die 63.000 jaar geleden in dit deel van Azië leefde. Foto: F. Demeter.

Eerste bewijs
De vondst onderschrijft ook eerdere genetische studies, zo meldt het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. Hieruit bleek dat mensen zo’n 60.000 jaar geleden al in dit deel van de wereld moesten wonen. “Dit is het eerste gefossiliseerde bewijs daarvoor.”

De schedel werd gevonden in een grot. Naast de stoffelijke resten hebben de onderzoekers geen andere objecten – zoals gereedschappen – teruggevonden. Dat wijst erop dat de moderne mensen niet in de grond woonden en er ook hun doden niet begroeven. Waarschijnlijk is de moderne mens aan wie de schedel toebehoorde buiten de grot gestorven en later de grot in gespoeld.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_115983430
24-08-2012

Nieuw bewijs gevonden dat Neanderthaler rechtshandig was



Een nieuw onderzoek bevestigt dat één van de meest complete skeletten die ooit van een Neanderthaler is teruggevonden, toebehoorde aan een rechtshandige exemplaar. En dat vertelt ons heel veel over het brein van deze mensachtige.

In 1957 troffen onderzoekers in Frankrijk één van de meest complete skeletten van een Neanderthaler aan. In de jaren zeventig bestudeerden ze het nog eens goed en toen ontstond de theorie dat de Neanderthaler rechtshandig was. Ze trokken die conclusie omdat de rechterarm van de Neanderthaler veel gespierder was dan zijn linkerarm.

Tanden
Nieuw onderzoek onderschrijft nu die studie. De onderzoekers bestudeerden de armen en schouders nog eens, maar keken ook naar krassen op de tanden van de Neanderthaler. “We hebben al wel eerder krassen op de tanden van Neanderthalers bestudeerd, maar in alle gevallen waren dit geïsoleerde tanden of tanden in kaken die niet direct geassocieerd konden worden met een skelet,” legt onderzoeker David Frayer uit. “Het is voor het eerst dat we het patroon dat we in de tanden zien kunnen vergelijken met het patroon dat we in de armen zien.”

Derde hand
De Neanderthalers gebruiken hun tanden als hun derde hand: ze hielden er dingen mee vast wanneer ze beide handen al in gebruik hadden. De onderzoekers keken met name naar de beschadigingen aan de snij- en hoektanden, zo meldt het blad PLoS ONE. De richting waarin deze beschadigingen lopen, wijzen erop dat de Neanderthaler objecten met de linkerhand vastgreep, en met de rechterhand sneed en af en toe raakten ze dan de tanden en lieten ze krassen achter.”

Lateraliteit
Dat deze Neanderthaler vooral zijn rechterarm gebruikte, is heel belangrijk informatie. Het wijst er namelijk op dat er toen al sprake was van lateraliteit (elke hersenhelft heeft eigen functies). Tegenwoordig is de linkerhersenhelft verantwoordelijk voor het aansturen van de rechterzijde van ons lichaam. Ook is deze hersenhelft verantwoordelijk voor onze taal. Dus als Neanderthalers voornamelijk rechtshandig waren, is het heel aannemelijk dat ze ook op het gebied van taal al ver ontwikkeld waren.

Onderzoek wijst erop dat deze Neanderthaler geen uitzondering was: zo’n 89 procent van alle teruggevonden Neanderthalers was waarschijnlijk rechtshandig. En daarmee lagen de verhoudingen onder de Neanderthalers niet heel anders dan nu onder moderne mensen het geval is: zo’n 90 procent van de wereldbevolking is rechtshandig.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116047095
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 augustus 2012 09:28 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
24-08-2012

Nieuw bewijs gevonden dat Neanderthaler rechtshandig was

[ afbeelding ]

Een nieuw onderzoek bevestigt dat één van de meest complete skeletten die ooit van een Neanderthaler is teruggevonden, toebehoorde aan een rechtshandige exemplaar. En dat vertelt ons heel veel over het brein van deze mensachtige.

In 1957 troffen onderzoekers in Frankrijk één van de meest complete skeletten van een Neanderthaler aan. In de jaren zeventig bestudeerden ze het nog eens goed en toen ontstond de theorie dat de Neanderthaler rechtshandig was. Ze trokken die conclusie omdat de rechterarm van de Neanderthaler veel gespierder was dan zijn linkerarm.

Tanden
Nieuw onderzoek onderschrijft nu die studie. De onderzoekers bestudeerden de armen en schouders nog eens, maar keken ook naar krassen op de tanden van de Neanderthaler. “We hebben al wel eerder krassen op de tanden van Neanderthalers bestudeerd, maar in alle gevallen waren dit geïsoleerde tanden of tanden in kaken die niet direct geassocieerd konden worden met een skelet,” legt onderzoeker David Frayer uit. “Het is voor het eerst dat we het patroon dat we in de tanden zien kunnen vergelijken met het patroon dat we in de armen zien.”

Derde hand
De Neanderthalers gebruiken hun tanden als hun derde hand: ze hielden er dingen mee vast wanneer ze beide handen al in gebruik hadden. De onderzoekers keken met name naar de beschadigingen aan de snij- en hoektanden, zo meldt het blad PLoS ONE. De richting waarin deze beschadigingen lopen, wijzen erop dat de Neanderthaler objecten met de linkerhand vastgreep, en met de rechterhand sneed en af en toe raakten ze dan de tanden en lieten ze krassen achter.”

Lateraliteit
Dat deze Neanderthaler vooral zijn rechterarm gebruikte, is heel belangrijk informatie. Het wijst er namelijk op dat er toen al sprake was van lateraliteit (elke hersenhelft heeft eigen functies). Tegenwoordig is de linkerhersenhelft verantwoordelijk voor het aansturen van de rechterzijde van ons lichaam. Ook is deze hersenhelft verantwoordelijk voor onze taal. Dus als Neanderthalers voornamelijk rechtshandig waren, is het heel aannemelijk dat ze ook op het gebied van taal al ver ontwikkeld waren.

Onderzoek wijst erop dat deze Neanderthaler geen uitzondering was: zo’n 89 procent van alle teruggevonden Neanderthalers was waarschijnlijk rechtshandig. En daarmee lagen de verhoudingen onder de Neanderthalers niet heel anders dan nu onder moderne mensen het geval is: zo’n 90 procent van de wereldbevolking is rechtshandig.

(scientias.nl)
Ik heb al meer haar op mijn lijf dan dit mannetje!
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116058015
quote:
0s.gif Op zondag 26 augustus 2012 22:38 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Ik heb al meer haar op mijn lijf dan dit mannetje!
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116058041
26-08-2012

Maak kennis met uw voorouder: de Neanderthaler



Deze mensachtige was creatief, sterk en waarschijnlijk ook niet heel erg onaantrekkelijk: de Neanderthaler. De soort is bekend, maar wordt desalniettemin omringd door vraagtekens.

In de 19e eeuw werden in het Neanderdal de eerste resten van een nieuwe mensachtige gevonden. In 1908 troffen archeologen in Frankrijk het eerste complete skelet van de mensachtige aan. Al gauw werd duidelijk dat het om een nieuwe soort ging en die werd vernoemd naar de eerste vindplaats: Neanderthaler. In de jaren die volgden, werden er nog veel meer skeletten teruggevonden: van mannen, vrouwen, ouderen en kinderen. Ook vonden archeologen gereedschappen van de Neanderthalers terug. En zo werd het beeld van deze mensachtige die wel heel nauw aan de mens verwant is, steeds completer.

De Neanderthaler De gemiddelde mannelijke Neanderthaler was tussen de 1.52 en 1.68 meter groot. Hij woog zo’n 55 tot 80 kilo en had een schedel die groter was dan die van ons moderne mensen.Dom
Wanneer mensen denken aan Neanderthalers, dan denken ze vaak aan een ietwat lompe en domme mensachtige. Recentelijk onderzoek heeft wel aangetoond dat daar weinig van klopt. Zo denken onderzoekers dat de Neanderthalers creatief waren, ze maakten tekeningen, ontwikkelden pigment en waren ook al veel met hun uiterlijk bezig. Ook waren het goede jagers en waren ze in staat om vuur te maken. Bovendien zouden ze intelligent genoeg zijn geweest om zich met symboliek en wellicht zelfs religie bezig te houden. Zo zijn er opvallend veel graven gevonden waarin de overleden Neanderthalers op bijzondere wijze en met de nodige objecten ter ruste zijn gelegd. Onduidelijk is waarom de Neanderthalers hun doden zo begroeven, maar het lijkt er wel op dat ze hier een bedoeling mee hadden.


Deze schedel van een Neanderthaler werd in Irak teruggevonden. Uit de resten van deze Neanderthaler blijkt wel dat het hem niet meezat. Op jonge leeftijd kreeg hij een klap op het hoofd die ervoor zorgde dat hij zijn rechterarm (en mogelijk zijn rechterbeen) niet langer kon aansturen. Ondanks die problemen werd de Neanderthaler bijzonder oud: zo'n 35 tot 40 jaar. Dat wijst erop dat hij gedurende zijn leven verzorgd en geholpen werd door andere Neanderthalers. Foto: Chip Clark / Smithsonian Institution.

Projectie
Het beeld van de domme Neanderthaler is ondanks al dat bewijs hardnekkig. En het onderzoek omtrent de vondst van het eerste volledige skelet van een Neanderthaler heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen. De onderzoekers schilderden de Neanderthaler af als een primitieve soort wiens houding meer weg had van een aap dan van een mens. Dat had zeker te maken met het feit dat de onderzoekers in die tijd niet geloofden dat de Neanderthaler een voorouder van de mens was. Ze projecteerden hun eigen ideeën over de mensachtige op de Neanderthaler en zagen zo dingen die er niet waren. En daar plukken wij nog steeds de wrange vruchten van.

Geslachtsgemeenschap
Dat de verschillen tussen de moderne mens en de Neanderthaler niet zo groot waren als de onderzoekers ons in het begin wilden doen geloven, blijkt ook wel uit het feit dat onze voorouders de Neanderthaler wel zagen zitten. Recentelijk onderzoek heeft aangetoond dat de Neanderthaler regelmatig seks heeft gehad met onze voorouders. Ongeveer 1 tot 4 procent van ons DNA is afkomstig van Neanderthalers. Hoe ‘gewoon’ deze intieme ontmoetingen tussen Neanderthalers en onze voorouders waren, is onduidelijk. Recent onderzoek wijst er echter op dat de twee mensachtigen niet zo heel vaak seks hadden: dat kwam hooguit zo’n 430 keer voor. Overigens mag onze soort zich waarschijnlijk gelukkig prijzen dat de Neanderthalers en onze voorouders het bed deelden: het maakte ons mogelijk weerbaarder.


Links de meest complete schedel die ooit van een Neanderthaler is teruggevonden. Foto: James Di Loreto / Donald H. Hurlbert / SI.edu. Rechts de schedel van een oude Neanderthaler die waarschijnlijk last had van artitis en ook bijna al zijn tanden kwijt was geraakt. Foto: Tyler Evans (SI.edu).

Jagen
De Neanderthalers moeten van oorsprong vooral planteneters zijn geweest. Maar – met name in het noordelijke deel van Europa – waren die planten niet altijd voorhanden en dus werd er – afhankelijk van het seizoen – ook veel gejaagd. En jagen konden de Neanderthalers wel. Ze hadden het vooral gemunt op steenbokken, maar ook op wilde zwijnen en herten. De fossiele resten laten echter zien dat de jacht niet altijd goed verliep. Opvallend veel resten van Neanderthalers vertonen sporen van (geheelde) breuken. In 1994 vergeleken onderzoekers de verwondingen van de Neanderthalers met die van rodeoruiters. Er bleken flink wat overeenkomsten te zijn. Zo was er in beide groepen bijvoorbeeld opvallend vaak sprake van verwondingen aan het hoofd en de nek. Het wijst erop dat Neanderthalers net als rodeoruiters dicht bij grote dieren in de buurt kwamen en dat dat soms wat minder fortuinlijk afliep.


Een reconstructie van het hoofd van een Neanderthaler. Afbeelding: Hermann Schaaffhausen (via Wikimedia Commons).

De Neanderthalers hielden het al met al lang vol op deze aarde. Hun soort kwam zo’n 200.000 jaar geleden op en pas 28.000 jaar geleden stierven de Neanderthalers uit. Het uitsterven van deze soort is één van de grootste mysteries. Tot op de dag van vandaag is namelijk onduidelijk wat er met de Neanderthalers is gebeurd. Konden ze de competitie met de moderne mensen niet aan? Of vermengden ze zich juist met de moderne mensen en verdween de soort zo? Of was klimaatverandering de belangrijkste oorzaak van het verdwijnen van deze soort? We weten het tot op heden niet. Een ding lijkt wel vast te staan: de Neanderthaler verdween nooit helemaal en leeft dankzij de vermenging met onze voorouders nog in heel veel moderne mensen voort.

Alles weten over de mensachtigen die de afgelopen honderdduizenden jaren de aarde bevolkten? Dat kan! De afgelopen weken hebben we verschillende mensachtigen belicht. Lees hier bijvoorbeeld het verhaal van Ardi, of maak hier kennis met Lucy of hier met de handige Homo habilis of verdiep u hier eens in de enige echte hobbit.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116090806
Dat is dus wel grappig: een deel van ons DNA komt overeen met een deel van het Neanderthal-DNA. Maar ook komt een heel groot deel van ons DNA overeen met dat van allerlei andere, nog levende, primaten.
De ene onderzoeker concludeert seks en de bijbehorende journalist maakt ervan, dat er fors onderling geneukt is. De andere concludeert tot mutaties en de bijbehorende journalist maakt er parallelle takken van.
En wij, als lezers die geen kans hebben om de feiten te zien, slingeren heen en weer.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116221679
30-08-2012

Waarom mannen geen wervelkolom in penis hebben



De mannelijke gemeenschappelijke voorouder van de mens en de chimpansee had een soort van wervelkolom in hun geslachtsorgaan die de stimulatie tijdens het paren vergrootte, dat blijkt uit een nieuwe studie. Door de evulotie is dit bij de mens en de Neanderthaler verdwenen, maar de chimpansee bleef deze behouden.

Deze wervelkolom kon ook schade aanrichten bij de vrouwtjes tijdens de geslachtsgemeenschap. Wetenschappers maakten een vergelijkende analyse van de genomen van de mens, Neanderthaler en chimpansee. Ze identificeerden 37.251 genensequenties die wel bij primaten in het verleden voorkomen, maar verloren gingen bij mensen en Neanderthalers. Dan concentreerden ze zich op moleculaire gebeurtenissen die geleid hebben tot duidelijke anatomische veranderingen bij mensen.

Geen seks met anderen
Zo ontdekten ze dat er 510 genen verloren gingen bij mensen, vaak ging het om genen die met de zenuwfuncties of hormoonregulatie te maken hadden. Een daarvan is verantwoordelijk voor het feit dat de menselijke penis geen wervelkolom meer heeft. Deze maakte dat mannen hun vrouwelijke soortgenoten beter konden stimuleren tijdens de geslachtsgemeenschap, maar deze kon ook schade tijdens het paren aanrichten, hierdoor waren vrouwen minder ontvankelijk voor seks met andere mannen.

Monogamie
De mens en de Neanderthaler gingen een ander evolutionair pad op dan andere primaten doordat mensen steeds vaker als koppel door het leven gingen. Deze bevindingen ondersteunen ook de theorie dat mensen en Neanderthalers seksueel compatibel waren en dat de kans groot is dat ze ooit met elkaar paarden. "Mensen ontwikkelden het systeem van de monogamie op lange termijn, waardoor ze anatomische veranderingen ondergingen", aldus onderzoeker David Kingsley. "Hierdoor hebben mannen geen wervelkolom meer in de penis, duurt de geslachtsdaad nu langer en zijn vrouwen langer seksueel ontvankelijk dan enkel in de periode rond de ovulatie."

De evolutionaire weg van de mens en de chimpansee scheidde zich ongeveer zes miljoen jaar geleden, bij de mens en de Neanderthaler gebeurde dat ongeveer 500.000 jaar geleden

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116263416
31-08-2012

Denisova-meisje had donker haar en bruine ogen

Twee jaar geleden werden in een grot in Siberië resten van een bijzondere mensachtige gevonden. Uit het DNA van dit 'Denisova-meisje' blijkt dat ze een donkere huidskleur, donker haar en bruine ogen had.


Foto: ANP

Dat en meer concluderen wetenschappers onder leiding van Svante Pääbo van het Max Planck Instituut in Leipzig vrijdag in Science.

Het 'Denisova-meisje' leefde waarschijnlijk tegelijk met de Neanderthalers en de moderne homo sapiens op aarde en is ongeveer evenveel verwant aan beide. Ze leefde volgens de analyse zo'n 80.000 jaar geleden in Siberië.

.In januari 2011 publiceerden onderzoekers van hetzelfde lab al over dit meisje, maar de kwaliteit van hun DNA-analyse was nog te laag om het genetisch materiaal te kunnen vergelijken met dat van de mens en de Neanderthaler.

Vingerbotje

Het is opmerkelijk dat het de onderzoekers nu is gelukt zo'n gedetailleerde analyse van het Denisova-DNA uit te voeren. Ze beschikten namelijk over een heel kleine hoeveelheid DNA, dat ook nog van matige kwaliteit was.

Het was afkomstig uit een vingerbotje en tanden van het meisje. Om dit DNA te bestuderen ontwikkelden de onderzoekers een speciale methode, waarbij ze de DNA-strengen eerst van elkaar los weekten. Hierdoor is de analyse van dezelfde kwaliteit als die van een nog levende mens.

Seks

Uit de analyse blijkt dat Denisovanen net als Neanderthalers DNA hebben uitgewisseld met onze voorouders, wat het aannemelijk maakt dat ze seks met elkaar hebben gehad.

Volgens de onderzoekers is bij mensen die leven in Papoea Nieuw-Guinea 3 procent van het DNA afkomstig van Denisovanen, bij Chinezen is dat percentage verwaarloosbaar, bij andere bevolkingsgroepen al helemaal.

Centraal zenuwstelsel

Ook blijkt op basis van herleiding naar de vader en moeder van de genen van het meisje dat de genetische diversiteit van de Denisovanen erg laag was.

De onderzoekers hebben daarnaast een lijst samengesteld van verschillen tussen mens, Neanderthaler en Denisovanen. Onder meer genen betrokken bij de aanleg van het centrale zenuwstelsel zijn bij ons anders dan bij de andere twee. Verder onderzoek moet meer inzicht geven in wat ons als soort uniek maakt.

Dankzij de nieuwe methode weten de onderzoekers nu meer over het DNA van de Denisova-mensachtigen dan over dat van Neanderthalers en andere mensachtigen. Ze zijn van plan om het DNA van deze soorten opnieuw in kaart te gaan brengen.

Door: NU.nl/Jop de Vrieze .

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116265518
In een krantenbericht hierover las ik, dat voorouders van het meisje naar het oosten waren getrokken en daar een hoger ontwikkelde stam was tegengekomen.
Ik snapte niet hoe je aan DNA zou kunnen zien uit welke richting iemand vandaan komt.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  Moderator zaterdag 1 september 2012 @ 12:08:40 #268
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_116265639
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:04 schreef Kees22 het volgende:
In een krantenbericht hierover las ik, dat voorouders van het meisje naar het oosten waren getrokken en daar een hoger ontwikkelde stam was tegengekomen.
Ik snapte niet hoe je aan DNA zou kunnen zien uit welke richting iemand vandaan komt.
Omdat vooral vroeger mensen niet heel mobiel waren was DNA (specifieke mutaties in genen) nogal regio gebonden... als je dus ziet dat er langzaam steeds meer oosterse genen in komen kun je dus zien dat ze naar het oosten zijn gegaan (je moet dan wel de controle hebben dat de westerse populatie westers bleef en dat dus niet mensen vanuit het oosten naar het westen zijn getrokken) maar zo kan je dat dus concluderen :Y
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_116265772
quote:
2s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:08 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Omdat vooral vroeger mensen niet heel mobiel waren was DNA (specifieke mutaties in genen) nogal regio gebonden... als je dus ziet dat er langzaam steeds meer oosterse genen in komen kun je dus zien dat ze naar het oosten zijn gegaan (je moet dan wel de controle hebben dat de westerse populatie westers bleef en dat dus niet mensen vanuit het oosten naar het westen zijn getrokken) maar zo kan je dat dus concluderen :Y
Je hebt een setje chromosomen of ander DNA. Hoe weet je dan wanneer welk gen daar in terecht is gekomen? En hoe snel dat is gegaan?
Ik begreep ook dat dit voorbeeld bijna uniek was, dus waar haal je dan de kennis van het DNA uit andere regio's vandaan?
En als het niet zo uniek is, wat is dan de nieuwswaarde?
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  Moderator zaterdag 1 september 2012 @ 12:24:08 #270
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_116266080
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:13 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Je hebt een setje chromosomen of ander DNA. Hoe weet je dan wanneer welk gen daar in terecht is gekomen? En hoe snel dat is gegaan?
Ik begreep ook dat dit voorbeeld bijna uniek was, dus waar haal je dan de kennis van het DNA uit andere regio's vandaan?
En als het niet zo uniek is, wat is dan de nieuwswaarde?
Dat is iets wat je dus krijgt als je heel veel DNA sequenties krijgt en analyseerd je kunt door heel veel van die data naast elkaar te leggen zien wat waar vandaan komt dan krijg je wat een phylogentische boom genoemd wordt en uit die boom kun je zien waar een bepaalde mutatie voor het eerst voorkwam. De 'waar' is een beetje vreemd in deze maar je weet ook wat van de voorouders...


Waarom het uniek was in dit geval zal zijn dat ze door alle data die er als controle naast gebruikt is... ik weet de originele bron niet maar dit soort studies vergen heel veel data en uitpluis werk (naast DNA dus ook geschiedenis, stamboom etc etc). Waar bijvoorbeeld de stam met hogere intteligentie claim vandaan komt weet ik niet...

Veel van dit soort studies worden gedaan met mitochondriaal DNA (DNA in mitochondrien dat alleen door de moeder wordt doorgegeven) uit dit soort studies wordt ook de afkomst en verspreiding van mensen afgeleid.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
pi_116266512
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:04 schreef Kees22 het volgende:
In een krantenbericht hierover las ik ....
Om het artikel waar je aan refereert goed te kunnen beoordelen is het natuurlijk handig als je een link geeft naar het krantenbericht waar je het over hebt.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116266578
Maar in mijn krant stond, dat het nou juist heel zeldzaam was dat er van zo lang geleden nog bruikbaar DNA gevonden was. Er zijn dus helemaal niet zo veel data waarmee dit onderzoek vergeleken kan worden.
Dat verhaal van de phylogenetische boom ken ik wel, maar ik heb toch het gevoel dat er behoorlijk hineingeïnterpretiert wordt.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116266632
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:40 schreef barthol het volgende:

[..]

Om het artikel waar je aan refereert goed te kunnen beoordelen is het natuurlijk handig als je een link geeft naar het krantenbericht waar je het over hebt.
Regionale krant. Stond net wat andere informatie in dat in bovenstaand stukje.
O.a. dat alleen een vingerkootje over was en dat eigenlijk niemand begreep waarom de rest wel en dit stukje niet vergaan was.
Ik weet niet hoe ik moet linken naar een papieren krant en heb het stukje niet hier.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116266780
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:45 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Regionale krant. Stond net wat andere informatie in dat in bovenstaand stukje.
Dan is het misschien zaak om wat betere bronnen op te zoeken, het kan heel goed zijn dat zo'n krant wat onzin schrijft..
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116266939
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:50 schreef barthol het volgende:

[..]

Dan is het misschien zaak om wat betere bronnen op te zoeken, het kan heel goed zijn dat zo'n krant wat onzin schrijft..
Duh. Vertel mij wat. Hou op, schei uit, breek me de bek niet open. Om over onderzoek nog maar niet te spreken!!
Maar linken naar dat artikel maakt het natuurlijk nog steeds niet betrouwbaarder.
Grotendeels stond er hetzelfde in als in dat stuk hierboven, alleen niks over Nieuw-Guinea en China.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116267221
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 12:55 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Duh. Vertel mij wat. Hou op, schei uit, breek me de bek niet open. Om over onderzoek nog maar niet te spreken!!
Maar linken naar dat artikel maakt het natuurlijk nog steeds niet betrouwbaarder.
Grotendeels stond er hetzelfde in als in dat stuk hierboven, alleen niks over Nieuw-Guinea en China.
Misschien is wikipedia de voor de hand liggende ingang om wat meer informatie te krijgen. (of de vele wetenschappelijke publicaties die er al jaren over verschijnen, of artikelen zoals b.v. op ScienceDaily)

Dat er Denisova allelen teruggevonden werden bij mensen rond Nieuw Guinea was natuurlijk al veel langer bekend.

[ Bericht 3% gewijzigd door barthol op 01-09-2012 13:33:42 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116271581
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 13:07 schreef barthol het volgende:

[..]

Misschien is wikipedia de voor de hand liggende ingang om wat meer informatie te krijgen. (of de vele wetenschappelijke publicaties die er al jaren over verschijnen, of artikelen zoals b.v. op ScienceDaily)

Dat er Denisova allelen teruggevonden werden bij mensen rond Nieuw Guinea was natuurlijk al veel langer bekend.
Dank voor de links.
Het valt op dat ze wel steeds ouder wordt: in 2010 is ze van 30.000 jaar geleden, in 2012 van 40.000 jaar en in het stuk hierboven al 80.000 jaar!
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116272606
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 15:45 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Dank voor de links.
Het valt op dat ze wel steeds ouder wordt: in 2010 is ze van 30.000 jaar geleden, in 2012 van 40.000 jaar en in het stuk hierboven al 80.000 jaar!
Dan moet je uitzoeken waar elke bewering vandaan komt.
Strategrafisch (de datering van de bodemlagen waarin de vondst werd gedaan) is er een datering tussen de 50.000 en de 30.000 jaar geleden. De c14 datering van voorwerpen uit de zelfde laag is rond de 40.000 jaar geleden. Voor zover de archeologische dateringen.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116286198
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 16:16 schreef barthol het volgende:

[..]

Dan moet je uitzoeken waar elke bewering vandaan komt.
Strategrafisch (de datering van de bodemlagen waarin de vondst werd gedaan) is er een datering tussen de 50.000 en de 30.000 jaar geleden. De c14 datering van voorwerpen uit de zelfde laag is rond de 40.000 jaar geleden. Voor zover de archeologische dateringen.
Nou ja, 30.000 of 40.000 vind ik nog te overbruggen, maar hierboven staat zelfs 80.000, dat is toch wel een heel verschil. En dat vingerkootje kan toch maar in één laag gelegen hebben.

En je hebt wel gelijk, dat ik niet zo snel op een tweedehands artikel moet afgaan, maar op het eerste gezicht heb ik natuurlijk net veel meer dan dat.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116289919
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 22:13 schreef Kees22 het volgende:

[..]

Nou ja, 30.000 of 40.000 vind ik nog te overbruggen, maar hierboven staat zelfs 80.000, dat is toch wel een heel verschil. En dat vingerkootje kan toch maar in één laag gelegen hebben.

En je hebt wel gelijk, dat ik niet zo snel op een tweedehands artikel moet afgaan, maar op het eerste gezicht heb ik natuurlijk net veel meer dan dat.
30.000 is dus nooit goed. De strategrafische datering van een laag betreft bijna altijd een periode, het heeft dus een ondergrens en een bovengrens, en die laag 11 waarin het vingerkootje werd gevonden werd dus strategrafisch gedateerd tussen 30.000 en 50.000 jaar geleden. Dus het is "ouder dan" 30.000.
Maar hoeveel ouder? Ook al is de laag gedateerd tussen 30.000 en 50.000 jaar geleden. Dat wat erin ligt kan ook ouder dan 50.000 jaar zijn, maar dus nooit jonger dan 30.000 jaar.
De C14 datering van om en nabij de 40.000 jaar kwam van additionele voorwerpen uit dezelfde laag.

Maar een laag kan ook heel complex zijn om te dateren. (Ik heb vroeger zelf in de archeologie gewerkt) en wat ik ervan heb begrepen was de betreffende laag 11 in die Denisova grot ook complex.
Tot voor kort werd de datering dus aangehouden van de strategrafie, en van voorwerpen uit dezelfde laag.

Nu is er een nieuwe publicatie gekomen, met alle onderzoeksresultaten. En helaas kan ik alleen het abstract lezen en niet de volledige publicatie, (want voor het volledige artikel moet je betalen) En ik moet dus ook uitgaan van publicaties van betrouwbare wetenschapjournalisten die wel de volledige publicatie hebben doorgenomen.

Wat ik daaruit begrijp is dat het vingerkootje na wetenschappelijk onderzoek uiteindelijk gedateerd is als 80.000 jaar oud. En dat is dus een nieuw gegeven.

quote:
Knochen 80.000 Jahre alt

Erstmals versuchten die Wissenschaftler auch, über die DNA-Sequenz das Alter des Fingerknochens zu bestimmen. Wissenschaftler seien bislang von 30.000 bis 50.000 Jahren ausgegangen.

Die Max-Planck-Forscher kommen bei ihren komplizierten Berechnungen nun auf 80.000 Jahre. Für diesen Ansatz brauche man eine unglaubliche Präzision in der Entzifferung des Genoms, sagte der Erstautor der Studie, Matthias Meyer. Sicher sei diese Altersbestimmung anhand der DNA aber noch nicht. "Feinjustierung und Fehlerquellen ausschließen - das ist jetzt weitere Arbeit."

bron
Nou heb je al die verschillende data bij elkaar, en ja het is mogelijk dat een 80.000 jaar oud skeletdeel uit een verstoorde oudere laag uiteindelijk in een jongere laag (van (of tussen) 30.000-50.000 jaar oud) terecht is gekomen. Kan ook verklaren waarom er niet van een volledig skelet sprake was.

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 01-09-2012 23:51:33 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116290491
OK, dus het genoom wijst op 80.000 jaar ouderdom en de stratigrafie op ca 40.000 jaar.
Ik mag hier waar ik woon, vanwege de archeologische waardering, niet dieper dan 30 cm spitten. Het wordt zo duidelijk waarom dat is. Of liever gezegd: zou kunnen zijn, want ik woon op een stuwwal, dus alles is toch al overhoop gehaald door het landijs. En hier is vooral geërodeerd, niks afgezet.

Het grappige is, dat de datering van een genoom, als ik mij goed herinner, gebaseerd is op het optreden van een bepaald soort mutaties. Voor mij als leek op dit gebied, lijkt me dat glad ijs. Immers, om wat voor reden dan ook, kunnen mutaties soms opeens heel vaak optreden of juist minder vaak.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116292454
quote:
0s.gif Op zaterdag 1 september 2012 23:51 schreef Kees22 het volgende:
OK, dus het genoom wijst op 80.000 jaar ouderdom en de stratigrafie op ca 40.000 jaar.
Ik mag hier waar ik woon, vanwege de archeologische waardering, niet dieper dan 30 cm spitten. Het wordt zo duidelijk waarom dat is. Of liever gezegd: zou kunnen zijn, want ik woon op een stuwwal, dus alles is toch al overhoop gehaald door het landijs. En hier is vooral geërodeerd, niks afgezet.
In die stuwwallen worden ook wel stenen werktuigen gevonden die dateren van 'bewoning' van voordat het landijs de stuwwal opstuwde. In 1979 is er een opgraving in de groeve Kwintelooijen tussen Rhenen en Veenendaal geweest om de gelaagdheid van de stuwwal aldaar te onderzoeken. Laagopbouw, zandsamenstelling stuifmeel en muizenkiesjes uit kleilagen, maar ook dierenbotten en vuurstenen werktuigen. (bij dierenbotten moet je ook denken aan oude bosolifant, een soort neushoorn, nijlpaard en een soort edelhert). Dus er is in die stuwwallen toch het een en ander te vinden, en uit een tijd van voor de moderne mens, dus H.Neanderthensis of H.Heidelbergensis.) Maar ga niet zelf graven, want er is een verschil tussen gedegen onderzoek en schatgraverij.
Ik kan me voorstellen dat dichter bij de Rijn een en ander door riviererosie verstoord is, maar ik heb wel eens een bronzen bijl gezien die uit de rivierafzettingen was opgebaggerd.

quote:
Het grappige is, dat de datering van een genoom, als ik mij goed herinner, gebaseerd is op het optreden van een bepaald soort mutaties. Voor mij als leek op dit gebied, lijkt me dat glad ijs.
Daarvoor ben je een leek ;)
Vergis je niet wat die genetici er allemaal uit kunnen afleiden als ze genomen op mutaties vergelijken,
divergentietijd, en ik meen zelfs eens te hebben gelezen dat ze ook iets kunnen zeggen over populatiegrootte ten tijde van de divergentie, maar het is een gebied waar ik ook niet alles over weet. Ik ben ook maar een leek.

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 02-09-2012 01:16:31 ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116299977
Natuurlijk, voor de grond opgestuwd werd heeft er van alles op geleefd. Maar dateren wordt dan wel erg lastig, lijkt me.
Hier vlakbij zijn er wat grafheuvels, er is hier flink heen en weer geschoten in de oorlog, de directe omgeving is een tijdlang als vuilnisbelt gebruikt door bewoners etc. Een buurman heeft eens een vouwbeen (boekbindersgereedschap) gevonden! Midden in het bos. :?
Onder mijn huis is de grond opgehoogd tijdens de bouw, dus ik kan nog een beetje graven.

In de links die je gaf stond inderdaad ook iets over populatiegrootte.
En ik las ooit dat de Finnen uit een kleine groep voortgekomen zijn. Maar in dat laatste geval heb je dan ook een behoorlijke populatie die je kunt onderzoeken. In dit geval zijn er een vingerkootje (met nieuwe techniek), een tand en nog een stukje bot. Hoogstens drie personen.
Nou ja, ik ga dat vak toch niet studeren, dus moet wel bijna goedgelovig zijn.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116301497
quote:
0s.gif Op zondag 2 september 2012 12:39 schreef Kees22 het volgende:
In dit geval zijn er een vingerkootje (met nieuwe techniek), een tand en nog een stukje bot. Hoogstens drie personen.
Nee, je hebt meer als Denisova allelen ook nog te vinden zijn bij groepen mensen die nu leven.
Altijd een beetje oppassen met aannames vanuit een eigen logica, die kunnen tot voorbarige conclusies leiden.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
pi_116301809
quote:
0s.gif Op zondag 2 september 2012 13:30 schreef barthol het volgende:

[..]

Nee, je hebt meer als Denisova allelen ook nog te vinden zijn bij groepen mensen die nu leven.
Altijd een beetje oppassen met aannames vanuit een eigen logica, die kunnen tot voorbarige conclusies leiden.
Oh ja, dat was ook zo, was ik even vergeten. 8)7
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_116592435
09-09-2012

Maak kennis met uzelf: de Homo sapiens



Tal van mensachtigen kwamen, zagen en verdwenen. Maar de Homo sapiens kwam, zag en overwon en bevolkt tot op de dag van vandaag de wereld. Wat is zijn geheim?

De afgelopen weken heeft u op Scientias.nl kennis kunnen maken met de meest uiteenlopende mensachtigen. We begonnen met Ardipithecus ramidus, oftewel Ardi. Daarna lieten we u kennis maken met Lucy. Vervolgens was het de beurt aan de Homo habilis, waarna ook de Floresmens een plekje in deze reeks kreeg. En daarna kwam de Neanderthaler aan bod. Stuk voor stuk interessante mensachtigen die in grotere of kleinere mate op ons lijken. Maar geen van deze mensachtigen redden het: ze zijn geschiedenis geworden. Slechts één mensachtige bleek werkelijk geschikt om de wereld te bevolken. En dat bent u, de Homo sapiens.

Grote schedel
Na een evolutie die vele miljoenen jaren duurde, ontstond zo’n 195.000 jaar geleden de Homo sapiens. Een soort die zich op diverse vlakken van eerdere mensachtigen onderscheidde. De grootste verschillen zijn toch wel zijn lichte bouw (waardoor deze zich snel, zonder dat het veel energie kostte kon voortbewegen) en de relatief grote schedel. De H. sapiens ontstond in Afrika en kwam zo’n 50.000 jaar geleden naar Europa.


Een schedel van een H. sapiens. Foto: Human Origins Program.

Niet alleen
Maar in Europa was de H. sapiens niet alleen. Neanderthalers hadden het gebied vele jaren daarvoor al betrokken en beide soorten leefden zeker 6000 jaar naast elkaar. Veel wetenschappers gaan er niet vanuit dat het daar bij bleef: de H. sapiens en Neanderthalers zouden elkaar ook ontmoet hebben en zelfs seks hebben gehad. 1 tot 4 procent van het DNA van alle moderne mensen (met uitzondering van Afrikanen) bestaat namelijk uit genetisch materiaal van de Neanderthaler. Wat er uiteindelijk met de Neanderthaler is gebeurd, is niet helemaal duidelijk. Vaststaat dat de soort verdween. Mogelijk stierf deze uit door competitie met mensen en/of klimaatverandering of ging de soort op in de populatie moderne mensen. Overigens is de Neanderthaler niet de enige die contact had met de H. sapiens. Ook de Homo denisova lijkt seks gehad te hebben met H. sapiens.


Een H. sapiens met gereedschappen. Foto: Mercy (via Wikimedia Commons).

Waarom wij?
Zoals gezegd gingen heel wat mensachtigen de H. sapiens voor. En uiteindelijk verdwenen al die mensachtigen. Zelfs de soorten waarmee de moderne mensen de aarde nog even deelden. Maar waarom? Waarom bleef de H. sapiens bestaan en verdwenen de anderen? Het is heel lastig om die vraag te beantwoorden. Het enige wat we eigenlijk kunnen doen, is de verschillen tussen onze soort en andere mensachtigen vaststellen.

Modern gedrag
De Homo sapiens wordt regelmatig aangeduid als de moderne mens. Maar die benaming heeft de soort niet alleen te danken aan de moderne bouw. Belangrijker is misschien nog wel het moderne gedrag. Dat is natuurlijk een breed begrip, maar over het algemeen bedoelen wetenschappers daar onder meer de volgende eigenschappen mee: de vaardigheid om acties te plannen, om technieken te verbeteren, om een complex sociaal netwerk te onderhouden, om creatief te zijn, om met symbolen en rituelen te werken en om zich aan de veranderende omgeving aan te passen. Het is hoogstwaarschijnlijk niet zo dat die ‘moderne’ eigenschappen stuk voor stuk pas ontstonden toen de eerste modern uitziende mensachtigen ontstonden. Waarschijnlijk ging dat geleidelijk. Eerder kon u op Scientias.nl bijvoorbeeld al lezen dat Neanderthalers mogelijk ook al met symbolen werkten en dat oudere mensachtigen ook al gereedschappen gebruikten. Maar de Homo sapiens was – mede dankzij zijn grote brein – in staat om al die kenmerken die wij nu met een ‘modern mens’ associëren, te vertonen. En – misschien nog wel belangrijker – hij kon deze naar een hoger plan tillen en zijn levensstijl indien nodig aan de veranderende omstandigheden aanpassen.

IJstijd
En dat laatste was zeker geen overbodige luxe. Zo hadden de H. sapiens in Europa bijvoorbeeld heel wat te verduren. Ze maakten de IJstijd mee en zagen daardoor hun omgeving en voedselvoorziening radicaal veranderen. Recent onderzoek toont aan dat dat een gebeurtenis was waar bijvoorbeeld de Neanderthalers moeite mee hadden. De dramatische klimaatveranderingen kwamen hard aan bij de soort. Zo hard zelfs dat deze mogelijk op het randje van de afgrond kwam te balanceren. Mogelijk was het op momenten als deze dat de H. sapiens als ‘superieure soort’ uit de bus kwam en zich aanzienlijk beter aan de omstandigheden kon aanpassen dan de andere soorten.

In de duizenden jaren die volgden, ontwikkelde H. sapiens zich in een ongekend tempo. Technologische innovaties volgden elkaar rap op, wereldgodsdiensten ontstonden, verschillende culturen ontwikkelden zich en profileerden zich met de gigantische bouwwerken die we tot op de dag van vandaag kunnen bezichtigen. Denk aan Stonehenge, maar ook aan de piramides en veel later de enorme bouwwerken van de Maya’s tot aan het hoogste gebouw ter wereld: de Burj Khalifa in Dubai. En met zeven miljard soortgenoten lijkt de H. sapiens op het moment onaantastbaar te zijn. Homo sapiens: een soort die voor altijd blijft?

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116633952
10-09-2012

Beesten vangen op Borneo
Expeditie moet evolutionair raadsel oplossen

Op de Maleisische berg Kinabalu leven unieke dieren en planten. Oeroude klimaatvluchtelingen of relatief kort geleden ontstane soorten? Vandaag is een expeditie begonnen die daar antwoord op moet geven.


Mount Kinabalu
© sebr / Flickr
De berg Kinabalu in Maleisisch Borneo heeft een unieke flora en fauna. Hoe komt dat?

In 2007 bezegelden Maleisië, Indonesië en Brunei de bescherming van het bergachtige en ontoegankelijke binnenland van Borneo. Het letterlijke hoogtepunt van de biodiversiteit van dit Hart van Borneo is de Kinabalu-berg, met zijn 4.095 m de hoogste piek in Zuidoost-Azië. Geologisch gezien is de berg jong (slechts anderhalf miljoen jaar), maar hij heeft een unieke flora en fauna. Hier leven duizenden soorten die nergens anders ter wereld voorkomen.

Het ontstaan van al deze endemische soorten is een mysterie: zijn het jonge soorten, kort geleden afgesplitst van de soorten die aan de voet van de bergen leven? Of zijn het misschien restanten van soorten die in vroeger tijden, toen het klimaat koeler was, overal in Borneo leefden? Met andere woorden: is het Hart van Borneo een broedplaats of een bewaarplaats van de evolutie?

Beginnen op de top
De onderzoekers beginnen op de top van de Kinabalu-berg. Daar gaan ze op zoek naar dieren, planten en schimmels die alleen maar hier voorkomen en nergens anders ter wereld. Daarna reizen ze af naar de lager gelegen berghellingen van de Crocker range, waar ze verwachten verwante soorten te vinden. De kans dat ze tot nu toe onbekende soorten tegenkomen is groot.

Eenmaal terug in Leiden wordt de machinerie van het DNA-lab van Naturalis ingeschakeld om het geheim van de berg te ontraadselen. Het DNA van de verzamelde organismen wordt onderzocht. Daaruit rolt voor elke groep organismen het antwoord of de unieke soorten van de bergtop vroeger of later zijn ontstaan dan hun verwanten lager in het land. Halverwege 2013 mondt al het werk uit in een gezamenlijke wetenschappelijke publicatie.

De resultaten leveren belangrijke informatie voor de natuurbeschermers in de drie landen: eindelijk weten ze hoe de unieke biodiversiteit van het Hart van Borneo ontstaan is. Kennis over de evolutie van dit rijke gebied is belangrijk voor de bescherming van de biodiversiteit, niet alleen op Borneo maar ook op soortgelijke plekken elders ter wereld.

De onderzoekers houden een dagelijks blog bij, dat op de site van Naturalis te lezen en te bekijken is. Met vandaag: de eerste dierenvangsten en een glimp van de grote berg.

Menno Schilthuizen is initiatiefnemer en leider van deze expeditie. Zelf gaat hij zich richten op kaaskevers, en de vraag of hun geslachtsdelen in een wapenwedloop verzeild zijn geraakt. Hij vertelt daar meer over in dit mini-interview.

Peter Koomen doet onderzoek aan springspinnen die precies op mieren lijken. Hij legt in dit korte interviewuit hoe dat zo gekomen is en wat hij op de berg wijzer hoopt te worden.

Harry Smit vangt watermijten. Deze minieme beestjes gebruiken gekartelde messen waarmee ze hun prooien doorboren en uitzuigen. Hij gaat zeker nieuwe soorten vinden, vertelt hij.

Frederic Lens onderzoekt planten die houtachtig zijn geworden. Hij is gewend om onderzoek te doen in de veilige omgeving van de Naturalis-archieven, maar heeft nu bloedzuigersokken en bergschoenen aangeschaft.

Rachel Schwallier, zelf vegetariër, is op jacht naar vleesetende bekerplanten. Ze gaat hun 'magen' legen om te zien wat ze precies eten en hoopt een stamboom van de grote plantenfamilie te kunnen opstellen.

Joszef Geml gaat ongetwijfeld meer nieuwe soorten ontdekken dan de rest van het team bij elkaar. Hij is de schimmelspecialist. Binnen zijn vakgebied is de berg nog een witte plek op de kaart, zegt hij.

René Geurts richt zich op een bijzondere boom die wel vier meter per jaar kan groeien. Dat dankt de plant aan zijn speciale relatie met bodembacteriën. Hoe is dat zo gekomen, wil hij weten.

Peter Hovenkamp gaat mee voor de varens. Komen de bijzondere planten aangewaaid vanuit de Himalaya of zijn ze lokaal ontstaan? Hij hoopt op verrassingen.

En er gaan nog meer onderzoekers mee. Lees hier wat ze bezielt.

Gelijktijdig is nóg een Naturalis-expeditie bij Borneo aan de gang, maar dan in zee. De onderzoekers zullen veel duiken op de extreem soortenrijke riffen van de koraaldriehoek. Ook zij houden een weblog bij.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_116669247
quote:
0s.gif Op maandag 10 september 2012 08:52 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
09-09-2012

Maak kennis met uzelf: de Homo sapiens

[knip..]

Niet alleen
Maar in Europa was de H. sapiens niet alleen. Neanderthalers hadden het gebied vele jaren daarvoor al betrokken en beide soorten leefden zeker 6000 jaar naast elkaar. Veel wetenschappers gaan er niet vanuit dat het daar bij bleef: de H. sapiens en Neanderthalers zouden elkaar ook ontmoet hebben en zelfs seks hebben gehad. 1 tot 4 procent van het DNA van alle moderne mensen (met uitzondering van Afrikanen) bestaat namelijk uit genetisch materiaal van de Neanderthaler. Wat er uiteindelijk met de Neanderthaler is gebeurd, is niet helemaal duidelijk. Vaststaat dat de soort verdween. Mogelijk stierf deze uit door competitie met mensen en/of klimaatverandering of ging de soort op in de populatie moderne mensen. Overigens is de Neanderthaler niet de enige die contact had met de H. sapiens. Ook de Homo denisova lijkt seks gehad te hebben met H. sapiens.

[knip]

(HLN)
Vet en uitsnede van mij.
Interessante constatering. Wel voer voor racisten, maar mede daarom wel erg interessant.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_117013489
19-09-2012

Slangen en hun stamboom
Pootloosheid was aanpassing aan ondergronds leven

De eerste slangen leefden waarschijnlijk ondergronds, leert een nieuwe reptielenstamboom, gemaakt op basis van veel DNA-onderzoek. En hagedissen verloren hun poten keer op keer, steeds om dezelfde reden.


Groene groefkopadder
© J. P. Lawrence
Bovengronds levend zonder poten, dat moet wel een slang zijn.

Hagedissen en slangen stammen allemaal af van dieren met vier poten. Je denkt misschien dat de splitsing tussen de twee dateert van het moment dat de voorouders van de slangen hun ledematen verloren, terwijl de hagedissen ze hielden. Maar zo simpel is het niet gegaan. Een nieuwe, grootschalige analyse van het DNA van de reptielen onderstreept dat. De resulterende stamboom is gepubliceerd in Biology Letters en bevat een paar verrassingen.

Het is geen nieuws dat er pootloze hagedissen bestaan, zoals de hazelworm. Dat zijn geen slangen, maar dieren die pas veel later in de evolutie hun poten kwijtraakten. Ze zijn niet de enige. Er is daarnaast namelijk de familie van de wormhagedissen, ondergronds levende reptielen die ook tot de hagedissen gerekend worden. En ook nog de familie van de slanghazelwormen, die er ongeveer net zo regenwormachtig uitzien. Plus de heuppotigen, ook al hagedissen zonder ledematen, afgezien van een paar flapjes die de overblijfselen van achterpoten zijn. Vier groepen dus.

In de nieuwe stamboom staan die vier behoorlijk ver uit elkaar. Ze hebben elk onafhankelijk van de anderen hun poten aan de wilgen gehangen, en zijn stuk voor stuk meer verwant aan hagedissen mét poten dan aan elkaar.

Blindslangen
Om het allemaal nog ingewikkelder te maken, is er ook nog een groep slangetjes die uiterlijk heel veel lijken op sommige pootloze hagedissen: de blindslangen. Uit hun DNA blijkt nu dat dit niet één groep is. Blindslangen zijn onder te verdelen in drie typen. Twee daarvan horen bij elkaar, en de andere is meer verwant met de rest van de slangen. Dat wijst er volgens de onderzoekers op dat álle slangen waarschijnlijk begonnen zijn als ondergronds levende dieren, die pas later aangepast zijn geraakt aan een bovengronds bestaan.

Eigenlijk ook wel logisch, als je kijkt naar de groepen hagedissen die hun poten kwijtraakten. Die leven ook allemaal ondergronds, of hooguit in de strooisellaag, zoals de hazelworm. Blijkbaar is het aannemen van zo’n levenswijze voor een reptiel dé reden om poten liever kwijt dan rijk te zijn. Voor salamanders trouwens ook, bewijzen de wormsalamanders (dat zijn dus amfibieën, geen reptielen). Slangen zijn de enige pootloze groep die vervolgens een succesvolle carrière boven de grond heeft doorgemaakt.

Ook opvallend in deze stamboom: niet slangen, maar een groep hagedissen waaronder gekko’s staan het verst van de rest. Het is dus niet zo dat er eerst een splitsing tussen slangen en hagedissen is geweest, waarna die ieder in allerlei soorten opgedeeld raakten. De hagedissen zijn eigenlijk een grote groep waar slangen deel van uitmaken, zou je kunnen zeggen. En denk maar niet dat de slangen de eersten waren die pootloos werden. De slanghazelwormen waren ze voor. En die worden ook tot de hagedissen gerekend. Ingewikkeld, ik zei het al.

(wetenschap24.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_117055119
20-09-2012

Genetische mutatie stelde onze voorouders in staat Afrika te verkennen



Nieuw onderzoek suggereert dat een genetische mutatie onze voorouders in staat stelde om het centrale deel van Afrika te verlaten en zich over het gehele continent te verspreiden.

De Homo sapiens ontstond zo’n 180.000 jaar geleden in het midden van Afrika. Gedurende 100.000 jaar bleven onze voorouders in dat gebied leven. Pas daarna verspreidden ze zich over het continent. Maar waarom wachtten onze voorouders zo lang met het verkennen van de rest van Afrika?

Vissen
Onderzoekers hebben daar wel ideeën over. Zo bedachten ze dat de locatie heel belangrijk was voor onze voorouders. In het midden van Afrika bevond zich water en in dat water leefden schaaldieren en vissen. En die hadden de mensen hard nodig: daar haalden ze namelijk het stofje DHA uit: een stofje dat complexe hersenfuncties mogelijk maakt.

Planten
Een nieuw onderzoek onderschrijft die theorie nu. Onderzoekers hebben namelijk ontdekt dat er iets meer dan 85.000 jaar geleden een belangrijke genetische variant op chromosoom 11 ontstond. Dankzij deze genetische variant waren mensen in staat om de stofjes die nodig waren voor complexe hersenfuncties en de groei van het brein deels uit planten te halen. Hierdoor waren mensen voor hun portie DHA niet langer alleen afhankelijk van vissen. “Er is een grote discussie geweest over hoe de oude mensen in staat waren om voldoende DHA te verkrijgen om de grootte en complexiteit van het brein in stand te houden,” vertelt onderzoeker Floyd Chilton. “Het is geweldig om te bedenken dat we nu het gebied met daarin de genetische variatie die rond de tijd waarin de oude mensen uit het centrale deel van Afrika vertrokken, hebben blootgelegd.”

De onderzoekers deden hun ontdekking door de genen van moderne mensen uit verschillende delen van de wereld te bestuderen. Hun volledige onderzoek is terug te vinden in het blad PLoS ONE

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_117103644
Ik was benieuwd wat DHA nou eigenlijk was, vermoedde een vetzuur en kwam uit op:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Docosahexaeenzuur

Docosahexaeenzuur (DHA) of 22:6(ω-3) is een polyonverzadigd vetzuur dat behoort tot de klasse van de omega 3-vetzuren. Chemisch gezien is DHA een carbonzuur met een keten van 22 koolstofatomen en zes cis-dubbele bindingen. De eerste dubbele binding staat op de derde koolstof, te beginnen met het einde van de keten (omega), vandaar omega 3.

Voorkomen
Docosahexaeenzuur komt vooral voor in vette zeevis, zoals Europese zalm en Atlantische haring. De voornaamste voedingsbron van DHA is dan ook visolie. De DHA in vis is meestal afkomstig van heterotrofe micro-algen en komt via de voedselketen in de vis terecht. DHA wordt commercieel eveneens bereid uit dergelijke micro-algen. De meeste dieren, en ook de mens, maken zelf slechts zeer weinig DHA aan (uit alfa-linoleenzuur via eicosapentaeenzuur), zodat we DHA in de praktijk kunnen beschouwen als een essentieel nutriënt.

Biologische functies
DHA wordt in het lichaam gemetaboliseerd tot docosanoïden (docosatriënen, resolvines en neuroprotectinen), die belangrijke hormonale functies vervullen. DHA is één van de belangrijkste vetzuren in sperma- en hersenfosfolipiden en is een belangrijk bestanddeel van het netvlies. Supplementering van DHA zou het risico op hart- en vaatziekten kunnen verkleinen door verlaging van het triglycerideniveau in het bloed. Tekorten aan DHA leiden tot verlaging van het serotonineniveau in de hersenen[2] en worden geässocieerd met ADHD, de ziekte van Alzheimer[3] en depressie[4] . Supplementering van DHA zou dan ook kunnen helpen tegen deze aandoeningen[5]. Ook tegen bepaalde kankers zou DHA kunnen helpen

Deze: http://en.wikipedia.org/wiki/Docosahexaenoic_acid
zegt o.a.:
Cold-water oceanic fish oils are rich in DHA. Most of the DHA in fish and multi-cellular organisms with access to cold-water oceanic foods originates from photosynthetic and heterotrophic microalgae, and becomes increasingly concentrated in organisms the further they are up the food chain.
en:
Some animals with access to seafood make very little DHA through metabolism, but obtain it in the diet. However, in strict herbivores, and carnivores that do not eat seafood, DHA is manufactured internally from α-linolenic acid, a shorter omega-3 fatty acid manufactured by plants (and also occurring in animal products as obtained from plants).

Dat sluit niet goed aan bij jouw verhaal. Want daar blijven de mensen hangen bij warm, zoet water.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_117618858
04-10-2012

Mensachtige at 1,5 miljoen jaar geleden al regelmatig vlees



Wetenschappers hebben stukjes van een 1,5 miljoen jaar oude schedel teruggevonden die erop wijzen dat vlees eten in die tijd al heel gewoon was. En dat zou betekenen dat wij mensen al veel eerder dan gedacht met enige regelmaat vlees op het menu hadden staan.

Uit eerdere onderzoeken bleek al dat oude mensachtigen al vlees aten. Maar grote vraag was: aten ze met enige regelmaat vlees of kwam dat slechts sporadisch voor? Lang was dat lastig vast te stellen. Maar een nieuwe vondst brengt daar verandering in.

Kind
De onderzoekers ontdekten de fragmenten van de schedel in Tanzania. De schedel is zo’n 1,5 miljoen jaar oud en behoort toe aan een een kindje dat nog net geen twee jaar oud was. De schedel vertoont beschadigingen die erop wijzen dat het kind aan bloedarmoede leed.



De schedelfragmenten en beschadigingen eraan. Foto’s: Dominguez-Rodrigo M, Pickering TR, Diez-Martin F, Mabulla A, Musiba C, et al. (2012) Earliest Porotic Hyperostosis on a 1.5-Million-Year-Old Hominin, Olduvai Gorge, Tanzania. PLoS ONE 7(10): e46414. doi:10.1371/journal.pone.0046414.
Bloedarmoede en vlees

Maar hoe kan die bloedarmoede nu bewijzen dat mensen in die tijd al regelmatig vlees aten? Dat leggen de onderzoekers in het blad PLoS ONE uit. De beschadigingen aan de botten wijzen erop dat het eten van vlees zo normaal was dat wanneer kinderen het niet aten, ze last kregen van bloedarmoede. Waarschijnlijk ontstond de bloedarmoede toen het kind van moedermelk overstapte op vast voedsel, maar geen vlees kreeg. Een andere mogelijkheid is dat het kindje nog steeds moedermelk dronk en dat de moeder te weinig vlees at. In beide gevallen bewijst de bloedarmoede dat deze oude mensen 1,5 miljoen jaar geleden al joegen en zich lichamelijk helemaal hadden ingesteld op het eten van vlees.

Voor onderzoekers is het heel belangrijk om te weten wanneer mensen begonnen met het regelmatig eten van vlees. “Vlees eten was een belangrijke factor die invloed had op het groter worden van het brein van de oude mensachtigen, de sociale organisatie en geografische bewegingen,” schrijven de onderzoekers.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_117650270
quote:
0s.gif Op vrijdag 5 oktober 2012 09:47 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
04-10-2012

Mensachtige at 1,5 miljoen jaar geleden al regelmatig vlees

(scientias.nl)
1 fragmentje van 1 schedeltje.
Nou zal de hele populatie in die tijd misschien niet zo heel groot geweest zijn. Maar ik vind de steekproef toch wel erg klein om conclusies te trekken over de hele populatie.

Edit:
Ik mag graag vlees eten, liever dan planten. Al ben ik te laf om zelf te slachten.
Maar ik zou dit niet durven gebruiken als argument tegen vegetariërs.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
pi_117651065
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 oktober 2012 01:26 schreef Kees22 het volgende:

[..]

1 fragmentje van 1 schedeltje.
Nou zal de hele populatie in die tijd misschien niet zo heel groot geweest zijn. Maar ik vind de steekproef toch wel erg klein om conclusies te trekken over de hele populatie.

Edit:
Ik mag graag vlees eten, liever dan planten. Al ben ik te laf om zelf te slachten.
Maar ik zou dit niet durven gebruiken als argument tegen vegetariërs.
Of het nou één fragment uit één schedel is, of duizenden fragmenten uit duizenden schedels, het blijft een naturalistische drogreden.
pi_117652871
05-10-2012

Wanneer deelden Neanderthalers en moderne mensen voor het laatst de lakens?



Een nieuw onderzoek onderschrijft de hypothese dat Neanderthalers en moderne mensen seks hadden en verraadt bovendien wanneer ze voor het laatst de grot deelden: ergens tussen 86.000 en 37.000 jaar geleden.

In 2010 werd duidelijk dat mensen die niet in Afrika wonen genetisch meer met Neanderthalers gemeen hadden dan mensen in Afrika. Er zijn twee hypotheses die dat kunnen verklaren. De eerste is vrij simpel: moderne mensen verlieten Afrika en mengden zich daarna met de Neanderthaler. Gevolg: nageslacht van de moderne mensen die niet in Afrika leven, heeft meer genetisch materiaal van de Neanderthaler in zich dan nakomelingen van moderne mensen die in Afrika bleven en de Neanderthaler niet tegen het lijf liepen. De tweede hypothese stelt dat een groep mensachtigen waaruit zowel de Neanderthalers als de moderne mensen voortkomen opgesplitst werd en dat de groep die meer gemeen had met de Neanderthaler uiteindelijk Afrika verliet.

Maar welke hypothese klopt nu? In een nieuw onderzoek gaan wetenschappers op zoek naar een antwoord op die vraag. Ze bestudeerden stukjes DNA die vandaag de dag in moderne Europeanen terug te vinden zijn, maar die vergelijkbaar zijn met DNA van de Neanderthaler. De onderzoekers waren vooral geïnteresseerd in de lengte van deze stukjes. Hoe langer het DNA van de Neanderthalers namelijk al in moderne mensen zit, hoe kleiner de stukjes worden. Want in elke generatie wordt het stukje DNA kleiner.

Op basis van de lengte van het DNA konden de onderzoekers dus vaststellen hoe lang het geleden is dat het DNA van Neanderthalers in de moderne mens belandde. De onderzoekers schatten dat het zo’n 37.000 tot 86.000 jaar geleden was en waarschijnlijk ergens tussen 47.000 en 65.000 jaar geleden. Lang daarvoor hadden moderne mensen Afrika al verlaten. Het onderzoek suggereert dus dat Neanderthalers kinderen kregen met de voorouders van mensen die tegenwoordig buiten Afrika woonden. Het lijkt er dus op dat de eerste hypothese klopt: Neanderthalers en moderne mensen deelden echt de lakens en de laatste keer dat ze dat deden is hooguit zo’n 86.000 jaar geleden.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  † In Memoriam † zaterdag 6 oktober 2012 @ 12:42:36 #296
341203 3-voud
50 shades of fuck you todo
pi_117655764
Is het niet zo dat men tegenwoordig aanneemt dat onze hersenen in een tijdsbestek van 20.000 jaar volledig ge-evolueert is van iets eenvoudigs tot wat we nu hebben?
Meende dat 7-8 jaar geleden gelezen te hebben. Weet enkel niet of ze dat idee nog vasthouden.
Op vrijdag 6 januari 2012 23:32 schreef remlof het volgende:
7 mei ga ik op Pim Fortuyn z'n graf pissen *G*
pi_117656298
En weet je ook wat er dan uit ontstaat na die volledige evolutie? Supermens? en zo ja,hoe ziet die er dan uit? Een veredelde "hancock"type?
pi_117714975
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 oktober 2012 02:43 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

Of het nou één fragment uit één schedel is, of duizenden fragmenten uit duizenden schedels, het blijft een naturalistische drogreden.
Ik snap niet goed wat je daar mee wilt zeggen.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  zondag 7 oktober 2012 @ 22:59:30 #299
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_117715051
quote:
6s.gif Op zaterdag 6 oktober 2012 13:02 schreef Iwanius het volgende:
En weet je ook wat er dan uit ontstaat na die volledige evolutie? Supermens? en zo ja,hoe ziet die er dan uit? Een veredelde "hancock"type?
Evolutie kan niet volledig zijn. Het is een mechanisme zonder doel.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
pi_117715089
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 oktober 2012 10:01 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
05-10-2012

Wanneer deelden Neanderthalers en moderne mensen voor het laatst de lakens?

[ afbeelding ]

Een nieuw onderzoek onderschrijft de hypothese dat Neanderthalers en moderne mensen seks hadden en verraadt bovendien wanneer ze voor het laatst de grot deelden: ergens tussen 86.000 en 37.000 jaar geleden.

In 2010 werd duidelijk dat mensen die niet in Afrika wonen genetisch meer met Neanderthalers gemeen hadden dan mensen in Afrika. Er zijn twee hypotheses die dat kunnen verklaren. De eerste is vrij simpel: moderne mensen verlieten Afrika en mengden zich daarna met de Neanderthaler. Gevolg: nageslacht van de moderne mensen die niet in Afrika leven, heeft meer genetisch materiaal van de Neanderthaler in zich dan nakomelingen van moderne mensen die in Afrika bleven en de Neanderthaler niet tegen het lijf liepen. De tweede hypothese stelt dat een groep mensachtigen waaruit zowel de Neanderthalers als de moderne mensen voortkomen opgesplitst werd en dat de groep die meer gemeen had met de Neanderthaler uiteindelijk Afrika verliet.

Maar welke hypothese klopt nu? In een nieuw onderzoek gaan wetenschappers op zoek naar een antwoord op die vraag. Ze bestudeerden stukjes DNA die vandaag de dag in moderne Europeanen terug te vinden zijn, maar die vergelijkbaar zijn met DNA van de Neanderthaler. De onderzoekers waren vooral geïnteresseerd in de lengte van deze stukjes. Hoe langer het DNA van de Neanderthalers namelijk al in moderne mensen zit, hoe kleiner de stukjes worden. Want in elke generatie wordt het stukje DNA kleiner.

Op basis van de lengte van het DNA konden de onderzoekers dus vaststellen hoe lang het geleden is dat het DNA van Neanderthalers in de moderne mens belandde. De onderzoekers schatten dat het zo’n 37.000 tot 86.000 jaar geleden was en waarschijnlijk ergens tussen 47.000 en 65.000 jaar geleden. Lang daarvoor hadden moderne mensen Afrika al verlaten. Het onderzoek suggereert dus dat Neanderthalers kinderen kregen met de voorouders van mensen die tegenwoordig buiten Afrika woonden. Het lijkt er dus op dat de eerste hypothese klopt: Neanderthalers en moderne mensen deelden echt de lakens en de laatste keer dat ze dat deden is hooguit zo’n 86.000 jaar geleden.

(scientias.nl)
Dus uiteindelijk zal het Neanderthal-DNA weer verdwijnen?
Sterke nog: alle DNA zal verdwijnen.
Onderschat nooit de kracht van domme mensen in grote groepen!
Der Irrsinn ist bei Einzelnen etwas Seltenes - aber bei Gruppen, Parteien, Völkern, Zeiten die Regel. (Friedrich Nietzsche)
  zondag 7 oktober 2012 @ 23:01:39 #301
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_117715160
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 oktober 2012 02:43 schreef KoningStoma het volgende:

[..]

Of het nou één fragment uit één schedel is, of duizenden fragmenten uit duizenden schedels, het blijft een naturalistische drogreden.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')