LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
In de 'Wat lees je nu?'-reeks klonk de roep om een mening te posten over de boeken die je leest. De genoemde reeks is van oorsprong echter bedoeld voor iedereen die wil laten weten welke boeken hij of zij aan het lezen is. Bovendien is het lastig om een boek te beoordelen als je het nog niet helemaal gelezen hebt. Het past dan ook niet bij de aard van de 'Wat lees je nu?'-topics om standaard te vragen ook aan te geven wat iemand van het boek vindt.
Om meningen over gelezen boeken te delen, kun je dan ook terecht in dit topic, wat overigens niet betekent dat je in 'Wat lees je nu?' niet mag zeggen wat je van een boek vindt.
Wat kan ik hier posten?
Heb je een boek gelezen en wil je graag met anderen delen wat je ervan vindt? Dan kun je dat kwijt in dit topic. Omdat niet iedereen alle boeken kent, is het wel zo handig om ook een korte samenvatting aan je post toe te voegen en wellicht een kleine afbeelding van de kaft. We stellen het op prijs als je ook een beoordeling kunt geven op een schaal van 1 tot 10.
Ik heb een mening over iemand anders' mening
Het is natuurlijk geen probleem om te reageren op wat iemand anders van een boek vindt. Soms kan een discussie die zo ontstaat echter te veel gaan overheersen. In dat geval kan het handiger zijn om de discussie voort te zetten in een bestaand of nieuw topic over het betreffende boek. Wil je weten of over een bepaald boek of een auteur al een topic bestaat, dan kun je dat opzoeken in de BiblioTTK.
Verder nog iets?
Ja, de TTK-mods wensen je veel leesplezier!
Meer boekrecensies vind je natuurlijk ook hier.
Om meningen over gelezen boeken te delen, kun je dan ook terecht in dit topic, wat overigens niet betekent dat je in 'Wat lees je nu?' niet mag zeggen wat je van een boek vindt.
Wat kan ik hier posten?Heb je een boek gelezen en wil je graag met anderen delen wat je ervan vindt? Dan kun je dat kwijt in dit topic. Omdat niet iedereen alle boeken kent, is het wel zo handig om ook een korte samenvatting aan je post toe te voegen en wellicht een kleine afbeelding van de kaft. We stellen het op prijs als je ook een beoordeling kunt geven op een schaal van 1 tot 10.
Ik heb een mening over iemand anders' meningHet is natuurlijk geen probleem om te reageren op wat iemand anders van een boek vindt. Soms kan een discussie die zo ontstaat echter te veel gaan overheersen. In dat geval kan het handiger zijn om de discussie voort te zetten in een bestaand of nieuw topic over het betreffende boek. Wil je weten of over een bepaald boek of een auteur al een topic bestaat, dan kun je dat opzoeken in de BiblioTTK.
Verder nog iets?Ja, de TTK-mods wensen je veel leesplezier!
Meer boekrecensies vind je natuurlijk ook hier.
Titel:
De jongen die uit de lucht viel
Auteur:
Ken Dornstein
Samenvatting:
David Dornstein, een charismatische jongen die op het punt stond een buitengewoon schrijver te worden, was vijfentwintig toen hij op 21 december 1988 aan boord ging van de Pan Am 103. Achtendertig minuten later kwam hij samen met de andere 258 passagiers om het leven toen een bom het vliegtuig uit elkaar blies boven Lockerbie.
Davids broer Ken, op dat moment negentien jaar oud, had altijd tegen zijn broer opgekeken. Davids dood laat een obsessief verlangen in Ken achter alles over hem te weten te komen, alsof hij daarmee zijn leven alsnog kan redden. Wat waren zijn plannen geweest? Hoe ver was hij met zijn roman? Wie was de vrouw met wie hij samenwoonde? Als een detective gaat Ken de gangen van zijn broer na en brengt in kaart wat David voor hem betekende en wie hij werkelijk was.
Beoordeling:
Ken Dornstein probeert met dit boek zijn overleden broer David toch de plek in de literatuur te geven die hij zelf al lange tijd had geclaimd, maar die hij nog niet had ingenomen. De auteur schetst een beeld van zijn oudere broer, doorvlecht met zijn eigen zoektocht naar wie zijn broer was en de mensen die hij kende.
Anderen aan het woord laten over je hoofdpersoon kan de lezer van extra informatie voorzien, waardoor het personage meer tot leven komt. De uitwerking daarvan in dit boek had echter vooral een averechts effect. De aandacht werd te vaak afgeleid van David, en regelmatig kwam het privéleven van de auteur in beeld. Daardoor ben ik vooral de auteur als hoofdpersoon gaan zien, en zijn broer kwam voor mij niet echt tot leven op het papier.
Tussen de regels door, zeker tegen het einde van het boek, was mijns inziens ook vooral te lezen dat de auteur het boek schreef om zijn eigen rouwproces af te sluiten. Jarenlang heeft hij getracht de voetstappen van zijn broer te volgen, maar na de voltooiing van het boek, kan hij zijn eigen weg gaan.
Is het dan slecht? Nee, dat ook zeker niet. Het verhaal was mooi, maar er had mijns inziens meer ingezeten als de auteur een aantal andere keuzes had gemaakt.
Cijfer:
6/10
De jongen die uit de lucht viel
Auteur:
Ken Dornstein
Samenvatting:
David Dornstein, een charismatische jongen die op het punt stond een buitengewoon schrijver te worden, was vijfentwintig toen hij op 21 december 1988 aan boord ging van de Pan Am 103. Achtendertig minuten later kwam hij samen met de andere 258 passagiers om het leven toen een bom het vliegtuig uit elkaar blies boven Lockerbie.
Davids broer Ken, op dat moment negentien jaar oud, had altijd tegen zijn broer opgekeken. Davids dood laat een obsessief verlangen in Ken achter alles over hem te weten te komen, alsof hij daarmee zijn leven alsnog kan redden. Wat waren zijn plannen geweest? Hoe ver was hij met zijn roman? Wie was de vrouw met wie hij samenwoonde? Als een detective gaat Ken de gangen van zijn broer na en brengt in kaart wat David voor hem betekende en wie hij werkelijk was.
Beoordeling:
Ken Dornstein probeert met dit boek zijn overleden broer David toch de plek in de literatuur te geven die hij zelf al lange tijd had geclaimd, maar die hij nog niet had ingenomen. De auteur schetst een beeld van zijn oudere broer, doorvlecht met zijn eigen zoektocht naar wie zijn broer was en de mensen die hij kende.
Anderen aan het woord laten over je hoofdpersoon kan de lezer van extra informatie voorzien, waardoor het personage meer tot leven komt. De uitwerking daarvan in dit boek had echter vooral een averechts effect. De aandacht werd te vaak afgeleid van David, en regelmatig kwam het privéleven van de auteur in beeld. Daardoor ben ik vooral de auteur als hoofdpersoon gaan zien, en zijn broer kwam voor mij niet echt tot leven op het papier.
Tussen de regels door, zeker tegen het einde van het boek, was mijns inziens ook vooral te lezen dat de auteur het boek schreef om zijn eigen rouwproces af te sluiten. Jarenlang heeft hij getracht de voetstappen van zijn broer te volgen, maar na de voltooiing van het boek, kan hij zijn eigen weg gaan.
Is het dan slecht? Nee, dat ook zeker niet. Het verhaal was mooi, maar er had mijns inziens meer ingezeten als de auteur een aantal andere keuzes had gemaakt.
Cijfer:
6/10
LA PESTE - ALBERT CAMUS
Ik vind het een lastig boek om te beoordelen, want tussen de regels van de roman door is Camus vooral een maatschappijcriticus. In het kort komt het erop neer dat een grote stad door de pest getroffen en geïsoleerd wordt van de buitenwereld. De manier waarop dit door de overheid, de kerk en de rechtspraak wordt aangepakt, is de veelzeggende leidraad van het boek. Tekenend is bijvoorbeeld hoe Camus een priester op laat draven en hem enkele bladzijdes laat preken over dat de mensen de pest in feite aan zichzelf te danken hebben door hun goddeloze gedrag, om direct daarop niet meer dan een paar zinnen te wijden aan diens plotselinge ziektebed en dood. Ook de ambtenarij komt er niet best vanaf en met de rechtspraak heeft Camus echt een probleem (zie ook l'Étranger).
Maar dit alles is ook niet zo gek als je bekijkt wat voor absurde tijden het waren toen dit geschreven werd. Twintig jaar daarvoor was er nog niet eens algemeen kiesrecht in Nederland. Dat maakt wel dat het stevig gedateerd is omdat je een beetje moe wordt van zijn aanklacht die tegenwoordig weinig relevant meer is. Het boek is zuiver geschreven, modern zelfs, en is gelukkig bij tijd en wijle ook erg grappig. Ik denk dat veel mensen dit een fijn boek vinden; ik vond het romangedeelte echter ondergeschikt.
Ik vind het een lastig boek om te beoordelen, want tussen de regels van de roman door is Camus vooral een maatschappijcriticus. In het kort komt het erop neer dat een grote stad door de pest getroffen en geïsoleerd wordt van de buitenwereld. De manier waarop dit door de overheid, de kerk en de rechtspraak wordt aangepakt, is de veelzeggende leidraad van het boek. Tekenend is bijvoorbeeld hoe Camus een priester op laat draven en hem enkele bladzijdes laat preken over dat de mensen de pest in feite aan zichzelf te danken hebben door hun goddeloze gedrag, om direct daarop niet meer dan een paar zinnen te wijden aan diens plotselinge ziektebed en dood. Ook de ambtenarij komt er niet best vanaf en met de rechtspraak heeft Camus echt een probleem (zie ook l'Étranger).
Maar dit alles is ook niet zo gek als je bekijkt wat voor absurde tijden het waren toen dit geschreven werd. Twintig jaar daarvoor was er nog niet eens algemeen kiesrecht in Nederland. Dat maakt wel dat het stevig gedateerd is omdat je een beetje moe wordt van zijn aanklacht die tegenwoordig weinig relevant meer is. Het boek is zuiver geschreven, modern zelfs, en is gelukkig bij tijd en wijle ook erg grappig. Ik denk dat veel mensen dit een fijn boek vinden; ik vond het romangedeelte echter ondergeschikt.
Neil Gaiman - The Graveyard Book
Samenvatting
Het verhaal begint op het moment dat een onbekende man (the man Jack) een complete familie vermoord. De peuter is echter spoorloos, maar deze moet ook vermoord worden. De peuter komt bij het kerkhof terecht en wordt geadopteerd door twee geesten en krijgt de naam Nobody Owens (meestal afgekort "Bod"). Bod is de enige levende op het kerkhof en heeft uitsluitend dode vrienden. Het is echter noodzakelijk dat hij ook steeds meer gaat leren over de wereld buiten het kerkhof.
Beoordeling
Het verhaal van Bod is grappig, ontroerend en op de een of andere manier weet Neil Gaiman het zo te brengen dat het nog geloofwaardig is ook. Er blijven echter wel heel wat vragen onbeantwoord, waarom moest de familie van Bod bijvoorbeeld vermoord worden? En wat was Silas precies voor wezen?
Grappig is dat Bod op een oud kerkhof woont, de meeste die er liggen zijn al meer dan honderd jaar dood. Hierdoor leert hij ook veel gebruiken en wetenswaardigheden van die tijd. Pas als hij buiten het kerkhof komt leert hij hoe de wereld nu in elkaar zit.
Cijfer
8/10
Samenvatting
Het verhaal begint op het moment dat een onbekende man (the man Jack) een complete familie vermoord. De peuter is echter spoorloos, maar deze moet ook vermoord worden. De peuter komt bij het kerkhof terecht en wordt geadopteerd door twee geesten en krijgt de naam Nobody Owens (meestal afgekort "Bod"). Bod is de enige levende op het kerkhof en heeft uitsluitend dode vrienden. Het is echter noodzakelijk dat hij ook steeds meer gaat leren over de wereld buiten het kerkhof.
Beoordeling
Het verhaal van Bod is grappig, ontroerend en op de een of andere manier weet Neil Gaiman het zo te brengen dat het nog geloofwaardig is ook. Er blijven echter wel heel wat vragen onbeantwoord, waarom moest de familie van Bod bijvoorbeeld vermoord worden? En wat was Silas precies voor wezen?
Grappig is dat Bod op een oud kerkhof woont, de meeste die er liggen zijn al meer dan honderd jaar dood. Hierdoor leert hij ook veel gebruiken en wetenswaardigheden van die tijd. Pas als hij buiten het kerkhof komt leert hij hoe de wereld nu in elkaar zit.
Cijfer
8/10
Cormac McCarthy - De Weg (The Road)
Een veelgeprezen schrijver in Amerika die al enkele van zijn verhalen op het witte doek heeft mogen aanschouwen, waaronder het recente No Country for old Men en nu ook The Road. Verstandig als ik was heb ik eerst het boek gelezen, alvorens ik de film ben gaan kijken.
Het verhaal gaat over een vader met zijn zoon, die door een verzengd post-apocalyptisch Amerikaans landschap trekken dat ondanks de leegte ervan prachtig beschreven wordt. De grijze onverbiddelijke wereld, waar de meeste diersoorten ondertussen uitgestorven zijn, slokt je op en laat je meeleven met de twee ongelukkigen. Onderweg naar het zuiden en de zee komen ze de meest onmenselijke toestanden tegen en is het voor het onschuldige kind moeilijk het goede nog van het slechte te onderscheiden. Dit is dan ook het onderliggende thema. In de dialogen tussen de twee gaat het alsmaar over een lichtpunt dat ver te zoeken is, en zo eindigen gesprekken meestal met een aangenomen en hulpeloos 'oké'. Zo van 'oké' meer wil ik er niet over weten, we moeten door, maar waar wel een bepaalde liefde voor elkaar uit spreekt. Want ze zijn letterlijk ALLES voor elkaar.
Niet zo episch als Meridiaan van Bloed, maar wel minstens zo meeslepend, met name omdat het zo lekker leest.
8/10
Een veelgeprezen schrijver in Amerika die al enkele van zijn verhalen op het witte doek heeft mogen aanschouwen, waaronder het recente No Country for old Men en nu ook The Road. Verstandig als ik was heb ik eerst het boek gelezen, alvorens ik de film ben gaan kijken.
Het verhaal gaat over een vader met zijn zoon, die door een verzengd post-apocalyptisch Amerikaans landschap trekken dat ondanks de leegte ervan prachtig beschreven wordt. De grijze onverbiddelijke wereld, waar de meeste diersoorten ondertussen uitgestorven zijn, slokt je op en laat je meeleven met de twee ongelukkigen. Onderweg naar het zuiden en de zee komen ze de meest onmenselijke toestanden tegen en is het voor het onschuldige kind moeilijk het goede nog van het slechte te onderscheiden. Dit is dan ook het onderliggende thema. In de dialogen tussen de twee gaat het alsmaar over een lichtpunt dat ver te zoeken is, en zo eindigen gesprekken meestal met een aangenomen en hulpeloos 'oké'. Zo van 'oké' meer wil ik er niet over weten, we moeten door, maar waar wel een bepaalde liefde voor elkaar uit spreekt. Want ze zijn letterlijk ALLES voor elkaar.
Niet zo episch als Meridiaan van Bloed, maar wel minstens zo meeslepend, met name omdat het zo lekker leest.
8/10
Donald Duck nummer 5
Om met de deur in huis te vallen: een matig nummer. De beginstrip is met Mickey en Goofy, nooit leuk. De ene week hebben ze een vliegtuigkoeriersbedrijf, dan weer een detectivebedrijf, dan weer zijn ze cowboys. Deze keer is Goofy opeens vuurtorenwachter op een rots. De clou is net zo stom.
De hoofdstrip is aardig, maar weet niet te bevredigen. Het verhaal blijft onlogisch en aan het eind wordt de onlogica alleen nog maar versterkt met een ronduit matig einde. Aan de Grote Boze Wolf en Mickey (weer een vuurtoren op een paar rotsen) wil ik niet eens woorden vuil maken. Pinokkio weet niet te boeien, denk aan het Rakker-niveau. De eindstrip had het in zich om goed te zijn, maar met een moralistisch einde wordt ook hier niet het gewenste vermaak geboden. Voor een goed einde lees ik wel A Christmass Carrol. Enkel de eindstip wist mij nog wel te boeien. Niet eens zozeer om de grap, maar veeleer omdat mij nu duidelijk werd waarom ik nooit een meisje kon krijgen in de tijd dat ik nog in de afwas werkte.
Om met de deur in huis te vallen: een matig nummer. De beginstrip is met Mickey en Goofy, nooit leuk. De ene week hebben ze een vliegtuigkoeriersbedrijf, dan weer een detectivebedrijf, dan weer zijn ze cowboys. Deze keer is Goofy opeens vuurtorenwachter op een rots. De clou is net zo stom.
De hoofdstrip is aardig, maar weet niet te bevredigen. Het verhaal blijft onlogisch en aan het eind wordt de onlogica alleen nog maar versterkt met een ronduit matig einde. Aan de Grote Boze Wolf en Mickey (weer een vuurtoren op een paar rotsen) wil ik niet eens woorden vuil maken. Pinokkio weet niet te boeien, denk aan het Rakker-niveau. De eindstrip had het in zich om goed te zijn, maar met een moralistisch einde wordt ook hier niet het gewenste vermaak geboden. Voor een goed einde lees ik wel A Christmass Carrol. Enkel de eindstip wist mij nog wel te boeien. Niet eens zozeer om de grap, maar veeleer omdat mij nu duidelijk werd waarom ik nooit een meisje kon krijgen in de tijd dat ik nog in de afwas werkte.
¿sɐʍ puǝǝ uǝǝ ʞı sןɐ uǝzǝן ʞoo ʇɥɔıɹǝq ʇıp ǝɾ noZ
Alex van Galen - Duivelssonate
Samenvatting
Een pianist weet zijn fantasie niet meer van de werkelijkheid te onderscheiden. Langzaam, heel langzaam aan wordt hij gek. Hij lijkt zichzelf te verliezen in de liefde voor een vrouw én voor muziek. Een mysterieus verhaal vol psychologische spanning, gebaseerd op een historisch pianoduel tussen Franz Liszt en Sigismund Thalberg.
Beoordeling
Duivelssonate is een boek dat gemakkelijk wegleest. De auteur heeft een prettige schrijfstijl, en weet je mee te sleuren in het verhaal. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de pianist Notovich, waardoor je als lezer evenveel weet als hij. Dit maakt het makkelijk om je in te leven in de hoofdpersoon.
Het verhaal bevat meerdere spanningsbogen, die uiteindelijk samenkomen in een climax waarin alles duidelijk lijkt te worden. Lijkt, want je blijft als lezer toch een beetje met de vraag zitten wat uiteindelijk waar is en wat niet.
Cijfer
7/10
Samenvatting
Een pianist weet zijn fantasie niet meer van de werkelijkheid te onderscheiden. Langzaam, heel langzaam aan wordt hij gek. Hij lijkt zichzelf te verliezen in de liefde voor een vrouw én voor muziek. Een mysterieus verhaal vol psychologische spanning, gebaseerd op een historisch pianoduel tussen Franz Liszt en Sigismund Thalberg.
Beoordeling
Duivelssonate is een boek dat gemakkelijk wegleest. De auteur heeft een prettige schrijfstijl, en weet je mee te sleuren in het verhaal. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de pianist Notovich, waardoor je als lezer evenveel weet als hij. Dit maakt het makkelijk om je in te leven in de hoofdpersoon.
Het verhaal bevat meerdere spanningsbogen, die uiteindelijk samenkomen in een climax waarin alles duidelijk lijkt te worden. Lijkt, want je blijft als lezer toch een beetje met de vraag zitten wat uiteindelijk waar is en wat niet.
Cijfer
7/10
DIEPTE – Henning Mankell
Beschrijving
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog lopen de militaire spanningen tussen Duitsland en Rusland hoog op. Voor de veiligheid van de vloot zoekt het neutrale Zweden naar een meer beschermd gelegen route langs de grillige kust. Er is maar één man die zo’n opdracht kan uitvoeren: Lars Tobiasson-Svartman, een in zichzelf gekeerde dieptemeter. Hij drukt alles uit in maten en afstanden, ook de verhoudingen tussen mensen. Zelfs in de relatie met zijn echtgenote is hij niet op zoek naar intimiteit, maar naar het scheppen van afstand. Als hij tijdens zijn tocht een vrouw ontmoet die alleen op een rotsachtig eiland woont, verliest hij de controle over zijn gevoelens. De verhouding tussen de dieptemeter en de vrouw is het begin van een verhaal vol spannende wendingen.
Beoordeling
Het boek vond ik lekker weg lezen, niet te stoffig gewoon prettige leesstof. Zeker als het boek verder vordert wordt het steeds spannender en boeiender. Misschien een paar minpuntjes. Een ervan is dat het pas echt spannend begint te worden na ca 200 pagina’s en dat er soms wel erg korte “hoofdstukken” tussen staan van een paar regels. Desalniettemin is dit gewoon een erg goed geschreven boek van deze bekende Zweedse auteur. Ik heb er erg van genoten.
8/10
Beschrijving
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog lopen de militaire spanningen tussen Duitsland en Rusland hoog op. Voor de veiligheid van de vloot zoekt het neutrale Zweden naar een meer beschermd gelegen route langs de grillige kust. Er is maar één man die zo’n opdracht kan uitvoeren: Lars Tobiasson-Svartman, een in zichzelf gekeerde dieptemeter. Hij drukt alles uit in maten en afstanden, ook de verhoudingen tussen mensen. Zelfs in de relatie met zijn echtgenote is hij niet op zoek naar intimiteit, maar naar het scheppen van afstand. Als hij tijdens zijn tocht een vrouw ontmoet die alleen op een rotsachtig eiland woont, verliest hij de controle over zijn gevoelens. De verhouding tussen de dieptemeter en de vrouw is het begin van een verhaal vol spannende wendingen.
Beoordeling
Het boek vond ik lekker weg lezen, niet te stoffig gewoon prettige leesstof. Zeker als het boek verder vordert wordt het steeds spannender en boeiender. Misschien een paar minpuntjes. Een ervan is dat het pas echt spannend begint te worden na ca 200 pagina’s en dat er soms wel erg korte “hoofdstukken” tussen staan van een paar regels. Desalniettemin is dit gewoon een erg goed geschreven boek van deze bekende Zweedse auteur. Ik heb er erg van genoten.
8/10
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Het Derde Geheim - Steve Berry
Beschrijving
1917. In Fatima, Portugal, verschijnt Maria aan een paar boerenkinderen en doet drie cryptische voorspellingen. De eerste twee worden openbaar gemaakt, maar de tekst van de derde voorspelling wordt angstvallig door de pausen in de Vaticaanse archieven geheimgehouden.
Heden. De eerste Duitse paus, Clemens XV, heeft een obsessieve belangstelling voor de laatste openbaring en wordt plotseling dood aangetroffen. Zijn Ierse secretaris gaat op zoek naar de vertaler van de openbaringen en stuit daarbij op een aantal zaken die de toekomst van de katholieke kerk in gevaar kunnen brengen. Een reactionaire en zeer ambitieuze kardinaal, Alberto Valendrea, de gedoodverfde opvolger van Clemens, stelt alles in het werk om de waarheid te achterhale. Daarvoor is hij zelfs bereid de Tien Geboden te overtreden. Terwijl de spanningen binnen het Vaticaan hoog oplopen, moet in dezelfde periode een nieuwe paus gekozen worden…
Beoordeling
Het boek begint in het verleden met de laatste verschijning van Maria aan de boerenkinderen. Na deze proloog gaan we verder in de tegenwoordige tijd en speelt het verhaal zich voornamelijk af op en rond het Vaticaan. Er word mijn inziens goed verteld hoe het er in het Vaticaan aan toe KAN gaan.
KAN dus, de manier waarop kan de waarheid zijn, maar de slechte kant van de mens komt wel erg veel naar voren vind ik. Maar goed, het boek is gewoon goed geschreven spannend en interessant.
Gewoon een goed boek en durf het best aan iedereen hier aan te raden.
8/10
Beschrijving
1917. In Fatima, Portugal, verschijnt Maria aan een paar boerenkinderen en doet drie cryptische voorspellingen. De eerste twee worden openbaar gemaakt, maar de tekst van de derde voorspelling wordt angstvallig door de pausen in de Vaticaanse archieven geheimgehouden.
Heden. De eerste Duitse paus, Clemens XV, heeft een obsessieve belangstelling voor de laatste openbaring en wordt plotseling dood aangetroffen. Zijn Ierse secretaris gaat op zoek naar de vertaler van de openbaringen en stuit daarbij op een aantal zaken die de toekomst van de katholieke kerk in gevaar kunnen brengen. Een reactionaire en zeer ambitieuze kardinaal, Alberto Valendrea, de gedoodverfde opvolger van Clemens, stelt alles in het werk om de waarheid te achterhale. Daarvoor is hij zelfs bereid de Tien Geboden te overtreden. Terwijl de spanningen binnen het Vaticaan hoog oplopen, moet in dezelfde periode een nieuwe paus gekozen worden…
Beoordeling
Het boek begint in het verleden met de laatste verschijning van Maria aan de boerenkinderen. Na deze proloog gaan we verder in de tegenwoordige tijd en speelt het verhaal zich voornamelijk af op en rond het Vaticaan. Er word mijn inziens goed verteld hoe het er in het Vaticaan aan toe KAN gaan.
KAN dus, de manier waarop kan de waarheid zijn, maar de slechte kant van de mens komt wel erg veel naar voren vind ik. Maar goed, het boek is gewoon goed geschreven spannend en interessant.
Gewoon een goed boek en durf het best aan iedereen hier aan te raden.
8/10
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Liza Marklund - Levenslang
Beschrijving
Een populaire politieman wordt vermoord in zijn bed aangetroffen. Zijn driejarige zoontje is spoorloos verdwenen. De verdenking valt al snel op zijn echtgenote. Ook zij bevindt zich in het appartement, in shocktoestand. Bovendien is de moord met haar dienstpistool gepleegd.
De officier van justitie wil haar levenslang achter de tralies hebben, maar Julia beweert onschuldig te zijn: er was ‘een andere vrouw’ in het appartement …
Beoordeling
In het begin had ik een beetje moeite met de cursieve delen die de gedachtes van de personages moesten voorstellen, maar het verhaal er om heen maakte veel goed. Het is niet echt een bloedstollend spannend verhaal, maar het boek boeit wel gewoon van begin tot eind.
Ik moest wel even wennen aan het feit dat dit boek uit oogpunt werd gezien vanuit de journaliste die zich bezig hield met het onderzoek ipv een rechercheur. Maar ook dit was niet storend.
Al met al een prima boek en denk dat ik in de toekomst wel meer boeken van Marklund wil gaan lezen.
7/10
Beschrijving
Een populaire politieman wordt vermoord in zijn bed aangetroffen. Zijn driejarige zoontje is spoorloos verdwenen. De verdenking valt al snel op zijn echtgenote. Ook zij bevindt zich in het appartement, in shocktoestand. Bovendien is de moord met haar dienstpistool gepleegd.
De officier van justitie wil haar levenslang achter de tralies hebben, maar Julia beweert onschuldig te zijn: er was ‘een andere vrouw’ in het appartement …
Beoordeling
In het begin had ik een beetje moeite met de cursieve delen die de gedachtes van de personages moesten voorstellen, maar het verhaal er om heen maakte veel goed. Het is niet echt een bloedstollend spannend verhaal, maar het boek boeit wel gewoon van begin tot eind.
Ik moest wel even wennen aan het feit dat dit boek uit oogpunt werd gezien vanuit de journaliste die zich bezig hield met het onderzoek ipv een rechercheur. Maar ook dit was niet storend.
Al met al een prima boek en denk dat ik in de toekomst wel meer boeken van Marklund wil gaan lezen.
7/10
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Beschrijving
De 93-jarige Jacob kijkt terug op zijn leven bij een derderangs circus. Hier verzorgde hij Rosie, de olifant die het circus voor de ondergang moest behoeden. Jacob leert Marlena kennen, de betoverend mooie ster van het paardennummer, en de echtgenote van August, de charismatische, maar wrede dierentrainer. Jacob komt klem te zitten tussen zijn liefde voor Marlena en zijn wens te worden opgenomen in de familie van circusartiesten, en kan alleen gered worden door een moorddadig geheim dat de circustent doet instorten.
Beoordeling
De twee verhaallijnen van de oude Jacob in het bejaardentehuis en de jonge Jacob in het circus wisselen elkaar af. Vooral de scenes over de oude Jacob zijn indrukwekkend en je krijgt al gauw medelijden met deze oude man. De scenes in het circus zijn vervuld van spanning, drama en romantiek. Het boek geeft een goed idee van hoe het was om in de jaren '20 in een circus te werken en ook hoe slecht de dieren af en toe behandeld werden. De schrijfstijl van Sara Gruen is prettig, het verhaal leest makkelijk en snel.
9/10
Die Laatste Zomer – Tatiana De Rosnay
Beschrijving
Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek.
Antoine bevindt zich in een moeilijke periode van zijn leven: zijn werk als architect biedt weinig uitdaging meer en hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt. Noirmoutier brengt vergeten herinneringen aan hun vroeg gestorven moeder naar boven en Mélanie komt tot een schokkende ontdekking. Het familiegeheim dat zij hiermee ontrafelt maakt Antoine kwetsbaar en onzeker. Zijn zus vindt dat hij het verleden moet laten rusten, zijn vader zwijgt en zijn puberende kinderen vragen zijn aandacht voor heel andere zaken. Dan ontmoet hij Angèle, die nieuwe betekenis geeft aan de woorden leven, liefde en dood.
Beoordeling
De Rosnay kennen de meesten wel van het bekende en verfilmde boek : “Haar naam was Sarah” Dat ze geen eendagsvlieg is, had ik al door na het lezen van een ander boek van haar “Kwetsbaar”. Dat boek vond ik persoonlijk zelfs beter dan “Haar naam was Sarah” .Maar nu over dit boek, wat ook zeker geen slechte roman is.
De Rosnay beschrijft op een goede manier het leven van een gescheiden man met drie kinderen, waarvan er 2 al aan het puberen zijn. Problemen op het werk, slecht contact met de vader. Liefdesperikelen, eenzaamheid. Dit soort zaken komen in veel levens gewoon voor. Het boek is gewoon erg boeiend geschreven en ook vrij realistisch, al hadden sommige passages misschien wel weg gelaten kunnen worden, maar dat is mijn persoonliike mening en gaat niet uit de weg dat dit wederom een erg ontroerend boek is van De Rosnay.
8/10
Beschrijving
Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek.
Antoine bevindt zich in een moeilijke periode van zijn leven: zijn werk als architect biedt weinig uitdaging meer en hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt. Noirmoutier brengt vergeten herinneringen aan hun vroeg gestorven moeder naar boven en Mélanie komt tot een schokkende ontdekking. Het familiegeheim dat zij hiermee ontrafelt maakt Antoine kwetsbaar en onzeker. Zijn zus vindt dat hij het verleden moet laten rusten, zijn vader zwijgt en zijn puberende kinderen vragen zijn aandacht voor heel andere zaken. Dan ontmoet hij Angèle, die nieuwe betekenis geeft aan de woorden leven, liefde en dood.
Beoordeling
De Rosnay kennen de meesten wel van het bekende en verfilmde boek : “Haar naam was Sarah” Dat ze geen eendagsvlieg is, had ik al door na het lezen van een ander boek van haar “Kwetsbaar”. Dat boek vond ik persoonlijk zelfs beter dan “Haar naam was Sarah” .Maar nu over dit boek, wat ook zeker geen slechte roman is.
De Rosnay beschrijft op een goede manier het leven van een gescheiden man met drie kinderen, waarvan er 2 al aan het puberen zijn. Problemen op het werk, slecht contact met de vader. Liefdesperikelen, eenzaamheid. Dit soort zaken komen in veel levens gewoon voor. Het boek is gewoon erg boeiend geschreven en ook vrij realistisch, al hadden sommige passages misschien wel weg gelaten kunnen worden, maar dat is mijn persoonliike mening en gaat niet uit de weg dat dit wederom een erg ontroerend boek is van De Rosnay.
8/10
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Verscheur deze brief! Ik vertel veel te veel! - Willem Frederik Hermans / Gerard Reve - Een briefwisseling
beschrijving en beoordeling
De afgelopen dagen heb ik, ongeveer 3 jaar na verschijnen, dan toch eindelijk de briefwisseling tussen Hermans en Reve gelezen. Destijds had ik daar nog een beetje moeite mee, want je steekt je neus toch in andermans privézaken. Bovendien blijkt tijdens het lezen dat Hermans tegen publicatie was (sterker nog: hij dreigt Reve voor het gerecht te dagen als die ook maar één letter durft te publiceren). Maar goed, al met al is het vermakelijk leesvoer. De schrijvers vertellen over en reageren op elkaars belevenissen (katten en kinderen die geboren worden etc) en bekritiseren elkanders werk. Jammer is dat Reve op een gegeven moment in het Engels gaat schrijven, want dat doet afbreuk aan de kwaliteit van zijn brieven. De laatste brieven maken dat echter meer dan goed: Reve valt in ongenade bij Hermans, waarop deze Reve verzoekt hem met rust te laten, en Reve probeert in de jaren daarna op zeer opzichtige wijze ('geseur', zoals Hermans op de brieven noteert) weer contact te zoeken cq. Hermans uit de tent te lokken.
Aan het einde van deze briefwisseling koester ik eigenlijk meer sympathie voor Hermans dan voor Reve. Hermans maakte veel vijanden, maar speelde geen mooi weer, terwijl Reve zich en plein public meerdere malen negatief uitlaat over Hermans, maar daar intussen over liegt.
7,5/10
beschrijving en beoordeling
De afgelopen dagen heb ik, ongeveer 3 jaar na verschijnen, dan toch eindelijk de briefwisseling tussen Hermans en Reve gelezen. Destijds had ik daar nog een beetje moeite mee, want je steekt je neus toch in andermans privézaken. Bovendien blijkt tijdens het lezen dat Hermans tegen publicatie was (sterker nog: hij dreigt Reve voor het gerecht te dagen als die ook maar één letter durft te publiceren). Maar goed, al met al is het vermakelijk leesvoer. De schrijvers vertellen over en reageren op elkaars belevenissen (katten en kinderen die geboren worden etc) en bekritiseren elkanders werk. Jammer is dat Reve op een gegeven moment in het Engels gaat schrijven, want dat doet afbreuk aan de kwaliteit van zijn brieven. De laatste brieven maken dat echter meer dan goed: Reve valt in ongenade bij Hermans, waarop deze Reve verzoekt hem met rust te laten, en Reve probeert in de jaren daarna op zeer opzichtige wijze ('geseur', zoals Hermans op de brieven noteert) weer contact te zoeken cq. Hermans uit de tent te lokken.
Aan het einde van deze briefwisseling koester ik eigenlijk meer sympathie voor Hermans dan voor Reve. Hermans maakte veel vijanden, maar speelde geen mooi weer, terwijl Reve zich en plein public meerdere malen negatief uitlaat over Hermans, maar daar intussen over liegt.
7,5/10
Niet meer actief op Fok!
Hee die ben ik ook aan het lezenquote:Op zaterdag 19 maart 2011 19:25 schreef Bos81 het volgende:
Die Laatste Zomer – Tatiana De Rosnay
[ afbeelding ]
Beschrijving
Antoine Rey heeft het perfecte cadeau voor de veertigste verjaardag van zijn zus bedacht: een lang weekend aan zee op het eiland Noirmoutier, waar hij en Mélanie in hun kinderjaren de vakanties doorbrachten. Hoewel ze fijne herinneringen hebben aan de eindeloze zomers, zijn beiden nooit meer teruggekeerd naar deze plek.
Antoine bevindt zich in een moeilijke periode van zijn leven: zijn werk als architect biedt weinig uitdaging meer en hij is verlaten door zijn vrouw van wie hij nog steeds houdt. Noirmoutier brengt vergeten herinneringen aan hun vroeg gestorven moeder naar boven en Mélanie komt tot een schokkende ontdekking. Het familiegeheim dat zij hiermee ontrafelt maakt Antoine kwetsbaar en onzeker. Zijn zus vindt dat hij het verleden moet laten rusten, zijn vader zwijgt en zijn puberende kinderen vragen zijn aandacht voor heel andere zaken. Dan ontmoet hij Angèle, die nieuwe betekenis geeft aan de woorden leven, liefde en dood.
Beoordeling
De Rosnay kennen de meesten wel van het bekende en verfilmde boek : “Haar naam was Sarah” Dat ze geen eendagsvlieg is, had ik al door na het lezen van een ander boek van haar “Kwetsbaar”. Dat boek vond ik persoonlijk zelfs beter dan “Haar naam was Sarah” .Maar nu over dit boek, wat ook zeker geen slechte roman is.
De Rosnay beschrijft op een goede manier het leven van een gescheiden man met drie kinderen, waarvan er 2 al aan het puberen zijn. Problemen op het werk, slecht contact met de vader. Liefdesperikelen, eenzaamheid. Dit soort zaken komen in veel levens gewoon voor. Het boek is gewoon erg boeiend geschreven en ook vrij realistisch, al hadden sommige passages misschien wel weg gelaten kunnen worden, maar dat is mijn persoonliike mening en gaat niet uit de weg dat dit wederom een erg ontroerend boek is van De Rosnay.
8/10
Ben het geheel met je eens! Alhoewel ik in het begin steeds vergiste in de namen van de familie.
Tom Rob Smith - Kind 44
Beschrijving
We schrijven het jaar 1953. Stalin is dictator in Rusland en onder zijn regime zijn mensen wantrouwend en angstig want iedereen kan een potentiële verrader zijn. Voor je het weet word je door een familielid, vriend of kennis aangeklaagd omdat je staatvijandelijke activiteiten ontplooit. Degene die jou aangeeft krijgt vervolgens een forse beloning en jij bent al veroordeeld zodra je verdacht bent.
Leo Demidov is een officier van de geheime dienst die meewerkt aan dit soort praktijken. Hij is een loyaal volger van de communistische partij. Daardoor gaat het hem voor de wind. Zowel hij, zijn vrouw als zijn ouders zijn in materieel opzicht beter geworden door Leo’s baan. In Rusland vinden uiteraard – net als in alle landen ter wereld – moorden plaats, maar ze worden altijd gekwalificeerd als politieke moorden. In het paradijs van de arbeider leven namelijk fatsoenlijke mensen die werken voor de glorie en de vooruitgang van de natie. Het begrip ‘seriemoordenaar’ is een westerse uitvinding, dit verschijnsel komt in het Rusland van Stalin niet voor. Dan zijn er aanwijzingen dat een seriemoordenaar actief is in Rusland. Hij vermoordt met name kinderen. Leo vangt de eerste signalen op, maar hij kan ze moeilijk inpassen in zijn wereldbeeld en rijmen met zijn geloof in Vadertje Staat. Door een aantal incidenten gaat hij toch meer waarde hechten aan de geruchten. Dit wordt hem niet in dank afgenomen want - zoals gezegd – in een communistische staat mag een seriemoordenaar niet bestaan. Alleen het verdorven Westen kent dergelijke afwijkende exemplaren van de menselijke soort.
Beoordeling
Het duurde even voor ik daadwerkelijk begon met lezen, maar dat had niets met het boek te maken. Toen ik eenmaal was begonnen, werd wegleggen echter erg moeilijk. Het is een verhaal met een goede vaart erin, en een hoop spanning, waardoor je echt wordt meegezogen in het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in een Rusland zoals ik dat eigenlijk niet kende, maar het is een zeer boeiende en mooie setting, waarin de tijdgeest en het beklemmende politieke klimaat een belangrijke rol spelen. Van een aantal scenes spat de gruwelijkheid af, maar het versterkt het verhaal en is zeker niet hinderlijk, al moet je misschien niet een al te zwakke maag hebben als je dat leest
.
Soms deed het boek me wel een beetje aan de tv-serie 24 denken. Ook in Kind 44 gaat het om een overheidsagent die jacht maakt op de vijanden van zijn land, en soms vond ik hem toch wel een groot Jack Bauer-gehalte hebben, wat ik toch wel een beetje jammer vond.
Maar al met al een goed boek om te lezen.
Cijfer:
7,5/10
Beschrijving
We schrijven het jaar 1953. Stalin is dictator in Rusland en onder zijn regime zijn mensen wantrouwend en angstig want iedereen kan een potentiële verrader zijn. Voor je het weet word je door een familielid, vriend of kennis aangeklaagd omdat je staatvijandelijke activiteiten ontplooit. Degene die jou aangeeft krijgt vervolgens een forse beloning en jij bent al veroordeeld zodra je verdacht bent.
Leo Demidov is een officier van de geheime dienst die meewerkt aan dit soort praktijken. Hij is een loyaal volger van de communistische partij. Daardoor gaat het hem voor de wind. Zowel hij, zijn vrouw als zijn ouders zijn in materieel opzicht beter geworden door Leo’s baan. In Rusland vinden uiteraard – net als in alle landen ter wereld – moorden plaats, maar ze worden altijd gekwalificeerd als politieke moorden. In het paradijs van de arbeider leven namelijk fatsoenlijke mensen die werken voor de glorie en de vooruitgang van de natie. Het begrip ‘seriemoordenaar’ is een westerse uitvinding, dit verschijnsel komt in het Rusland van Stalin niet voor. Dan zijn er aanwijzingen dat een seriemoordenaar actief is in Rusland. Hij vermoordt met name kinderen. Leo vangt de eerste signalen op, maar hij kan ze moeilijk inpassen in zijn wereldbeeld en rijmen met zijn geloof in Vadertje Staat. Door een aantal incidenten gaat hij toch meer waarde hechten aan de geruchten. Dit wordt hem niet in dank afgenomen want - zoals gezegd – in een communistische staat mag een seriemoordenaar niet bestaan. Alleen het verdorven Westen kent dergelijke afwijkende exemplaren van de menselijke soort.
Beoordeling
Het duurde even voor ik daadwerkelijk begon met lezen, maar dat had niets met het boek te maken. Toen ik eenmaal was begonnen, werd wegleggen echter erg moeilijk. Het is een verhaal met een goede vaart erin, en een hoop spanning, waardoor je echt wordt meegezogen in het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in een Rusland zoals ik dat eigenlijk niet kende, maar het is een zeer boeiende en mooie setting, waarin de tijdgeest en het beklemmende politieke klimaat een belangrijke rol spelen. Van een aantal scenes spat de gruwelijkheid af, maar het versterkt het verhaal en is zeker niet hinderlijk, al moet je misschien niet een al te zwakke maag hebben als je dat leest
.Soms deed het boek me wel een beetje aan de tv-serie 24 denken. Ook in Kind 44 gaat het om een overheidsagent die jacht maakt op de vijanden van zijn land, en soms vond ik hem toch wel een groot Jack Bauer-gehalte hebben, wat ik toch wel een beetje jammer vond.
Maar al met al een goed boek om te lezen.
Cijfer:
7,5/10
I WILL WEAR MIDNIGHT
Terry Pratchett
Een nieuw Discworld (r) boek met in de hoofdrol Tiffany Aching. Tiffany is een heks die in de loop van verschillende boeken al jong volwassen is geworden, het boek is dan ook een stukje volwassener qua thematiek dan de eerdere boeken. Althans .... in het begin. Helaas -- zo is mijn indruk -- verliest Pratchett zich hier een beetje; stukken van het verhaal gaan nergens naar toe en de climax is .... nou ja, géén climax eigenlijk.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben een Pratchett fan. Maar dit boek heeft ernstig behoefte aan een redacteur die Terry durft te zeggen dat het boek werk nodig heeft.
6 / 10
Terry Pratchett
Een nieuw Discworld (r) boek met in de hoofdrol Tiffany Aching. Tiffany is een heks die in de loop van verschillende boeken al jong volwassen is geworden, het boek is dan ook een stukje volwassener qua thematiek dan de eerdere boeken. Althans .... in het begin. Helaas -- zo is mijn indruk -- verliest Pratchett zich hier een beetje; stukken van het verhaal gaan nergens naar toe en de climax is .... nou ja, géén climax eigenlijk.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben een Pratchett fan. Maar dit boek heeft ernstig behoefte aan een redacteur die Terry durft te zeggen dat het boek werk nodig heeft.
6 / 10
Jonas Jonasson - De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween
Beschrijving
Allan wordt honderd en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij, en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.
Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt – zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft -, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aaneffect. Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven én die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap.
Beoordeling
Met veel plezier heb ik dit boek gelezen en regelmatig wist de auteur een (glim)lach op mijn gezicht te toveren. Het verhaal is origineel, en de wijze waarop de hoofdpersoon in een aantal historische gebeurtenissen geplaatst wordt, is erg goed en leuk bedacht.
Heden en verleden worden door elkaar verteld, maar komen in de ontknoping toch weer goed samen, en de wijze waarop de hoofdpersoon de problemen waarin hij is beland het hoofd biedt, vloeit logisch voort uit alles wat hij in zijn lange leven reeds heeft meegemaakt.
Het tempo in het verhaal is goed, en je wordt zo meegezogen in het verhaal, dat het als een sneltrein aan je voorbijtrekt.
Al met al een erg leuk boek om te lezen, en een aanrader dus.
Cijfer
8,5/10
Beschrijving
Allan wordt honderd en dat wordt groots gevierd in het bejaardentehuis, behalve dan dat de jarige het op zijn heupen krijgt en kort voordat het feest losbarst, vertrekt. De tijd die hem rest kan hij beter besteden, vindt hij, en hij klimt uit het raam en verdwijnt. Pers en burgemeester hebben het nakijken.
Allan is een nuchter type dat weinig tot geen angst kent en die verder niet al te lang stilstaat bij zijn beslissingen, maar ad hoc handelt en het avontuur op zijn hoogbejaarde leeftijd niet schuwt. Met alle gevolgen van dien. De vaart houdt hij er in elk geval in, want vanaf het moment dat hij het bejaardentehuis verlaat, wordt De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een soort roadtrip waarbij de lezer de memorabele avonturen van de 100-jarige meemaakt – zo let hij even op een koffer voor iemand die maar niet terugkomt en dus gaat de koffer mee de bus in, maar er blijkt enorm veel (maffia)geld in te zitten, hetgeen woeste achtervolgingen tot gevolg heeft -, ook verzamelt Allan een bonte club figuren om zich heen in een zwaan-kleef-aaneffect. Tegelijkertijd passeren de memorabele momenten uit zijn leven én die van de twintigste-eeuwse geschiedenis de revue, met Allan als wel heel bijzonder gezelschap.
Beoordeling
Met veel plezier heb ik dit boek gelezen en regelmatig wist de auteur een (glim)lach op mijn gezicht te toveren. Het verhaal is origineel, en de wijze waarop de hoofdpersoon in een aantal historische gebeurtenissen geplaatst wordt, is erg goed en leuk bedacht.
Heden en verleden worden door elkaar verteld, maar komen in de ontknoping toch weer goed samen, en de wijze waarop de hoofdpersoon de problemen waarin hij is beland het hoofd biedt, vloeit logisch voort uit alles wat hij in zijn lange leven reeds heeft meegemaakt.
Het tempo in het verhaal is goed, en je wordt zo meegezogen in het verhaal, dat het als een sneltrein aan je voorbijtrekt.
Al met al een erg leuk boek om te lezen, en een aanrader dus.
Cijfer
8,5/10
Titel: De Steppewolf
Auteur: Herman Hesse
Beschrijving: Harry Haller is een oude melancholische man die er eigenlijk al het bijltje bij heeft neergegooid. Hij vult zijn tijd door te lezen, klassieke muziek te luisteren en wijn te drinken in een plaatselijk café, waar nog meer soortgenoten zich bevinden. Hij heeft het gevoel niet langer te kunnen leven in deze maatschappij en besluit 'het scheermes op zijn eigen keel te zetten'. Ook vind hij in zichzelf een zekere dualiteit in de vorm van de mens en de Steppewolf. De Steppewolf zou het 'duistere' in zichzelf vertegenwoordigen. Dan komt hij Hermine tegen, een jonge vrouw vol levenslust die zijn tegenpool vormt in veel opzichten. Ze leert hem het leven steeds beter te waarderen. Toch ligt er een dramatisch uitzicht op de loer. Hermine introduceert hem ook aan Pablo, een saxofonist die er nogal een vrije en uitbundige levensstijl op nahoud. Pablo laat hem kennismaken met zijn eigen persoonlijkheden en fantasieën achter deuren in een magisch theater.
Beoordeling: Op een gegeven moment ontvangt Harry een boekje van een man waarin een uiteenzetting over de Steppewolf staat beschreven. Dit is een interessant stuk, maar erg langdradig en ik had dan ook moeite om hier doorheen te komen. Toen dat stuk afgesloten was wist ik het boek weer op een wat hoger tempo te absorberen en heb ik deze dan ook in een ruk uitgelezen. Dit boek vertegenwoordigd veel van wat ik graag zie in een boek, een sterk verhaal, filosofische laag en een surrealistisch tintje. Dit boek is zeker een aanrader die je tot nieuwe inzichten probeert te laten komen. Een terechte klassieker. In het nawoord wordt ook nog eens benadrukt dit boek niet als een brok depressiviteit te zien, maar juist vol tekenen van hoop staat.
9/10
Klopt, maar de Nederlandse vertaling staat als de Steppewolf op de cover. Dus voor die ben ik dan maar gegaan.quote:
Op 
Coen Simons - Zo Begint Iedere Ziener
Na een paar positieve reacties besloten het boek maar eens te lezen, ondanks dat Vrij Nederland me al had gewaarschuwd dat dit onterecht onder de 'filosofie' werd gegroepeerd.
En inderdaad, het boek is eigenlijk een verzameling herinneringen van de schrijver, met hier en daar een semi-filosofisch inzicht. Simons heeft Filosofie gestudeerd, en is daarom in de overtuiging dat hij nu filosoof is. Helazerwijs zijn driekwart van zijn inzichten en beweringen erg kort door de bocht en neemt hij niet de moeite deze uit te wijden. We moeten zijn gedachtenkronkels maar voor waarheid aannemen blijkbaar, maar erg interessant zijn ze maar heel af en toe.
Op driekwart heb ik het boek in de hoek geflikkerd en ben ik wat leuks gaan lezen.
3/10
Na een paar positieve reacties besloten het boek maar eens te lezen, ondanks dat Vrij Nederland me al had gewaarschuwd dat dit onterecht onder de 'filosofie' werd gegroepeerd.
En inderdaad, het boek is eigenlijk een verzameling herinneringen van de schrijver, met hier en daar een semi-filosofisch inzicht. Simons heeft Filosofie gestudeerd, en is daarom in de overtuiging dat hij nu filosoof is. Helazerwijs zijn driekwart van zijn inzichten en beweringen erg kort door de bocht en neemt hij niet de moeite deze uit te wijden. We moeten zijn gedachtenkronkels maar voor waarheid aannemen blijkbaar, maar erg interessant zijn ze maar heel af en toe.
Op driekwart heb ik het boek in de hoek geflikkerd en ben ik wat leuks gaan lezen.
3/10
De Eenzaamheid van de Priemgetallen
Aardig boek, niet de onwijze hype waard. Probleem is dat ik de twee hoofdpersonen nogal irritant vond. In het begin kon ik daar nog doorheen komen in de hoop dat die irritante zijdes zouden afnemen. Maar de karakters vielen alleen maar verder in hun psychologische problemen. Wat ontzettend frustrerend en daardoor irritant is. Je wilt ze constant oppakken en door elkaar rammelen, zodat ze tot inzicht en inkeer komen. Dat zou nog te behappen en te vergeven zijn, ware het niet dat Mattia helemaal en ook Alice meer en meer weinig tot geen andere redeeming quality (weet even geen goed Nederlands woord hiervoor) hebben.
Al moet ik Giordano ook wel feliciteren om niet te kiezen voor de gemakkelijke en voorspelbare "ze komen tot inkeer en krijgen elkaar" weg.
Aardig boek, niet de onwijze hype waard. Probleem is dat ik de twee hoofdpersonen nogal irritant vond. In het begin kon ik daar nog doorheen komen in de hoop dat die irritante zijdes zouden afnemen. Maar de karakters vielen alleen maar verder in hun psychologische problemen. Wat ontzettend frustrerend en daardoor irritant is. Je wilt ze constant oppakken en door elkaar rammelen, zodat ze tot inzicht en inkeer komen. Dat zou nog te behappen en te vergeven zijn, ware het niet dat Mattia helemaal en ook Alice meer en meer weinig tot geen andere redeeming quality (weet even geen goed Nederlands woord hiervoor) hebben.
Al moet ik Giordano ook wel feliciteren om niet te kiezen voor de gemakkelijke en voorspelbare "ze komen tot inkeer en krijgen elkaar" weg.
Titel: Mystiek Lichaam
Auteur: Frans Kellendonk
Beschrijving: Het boek is verdeeld in drie delen. Ook staan er drie mensen centraal in dit boek. Gijselhart, een oude gierige miljonair. Zijn (zwangere) dochter Marga en zijn (homofiele) zoon Leendert. Marga en Leendert worden ook wel Prul en Broer genoemd. Het boek beschrijft de relatie tussen deze personen. Deze is niet al te best. Gijselhart adoreert zijn dochter, maar het is duidelijk dat dit niet wederzijds is. Daarbovenop is ze ook nog eens zwanger geraakt van dezelfde (Joodse) man aan wie ze ook nog eens een klap geld heeft uitgeleend. Gijselhart doet zijn best om de enige man in haar leven te hoeven zijn, maar komt er vanzelf achter dat hij niet aan alle eisen kan voldoen. Leendert komt in het verhaal ook weer thuis van New York. Hij heeft een homofiele relatie gehad met een nogal controversiële jongen. Deze is dood gegaan aan een ziekte, welke Leendert nu waarschijnlijk ook in zich draagt. Leendert is jaloers op de manier hoe Marga door haar vader behandelt wordt. Zelf wordt hij totaal niet geaccepteerd, voelt zich niet eens welkom.
Beoordeling: Het boek is erg sterk geschreven. Het is al snel duidelijk dat het een erg literair boek is en veel gebruik maakt van metaforen en beschrijvingen. Frans heeft een erg diepe maar ook grappige manier van schrijven welke soms zelfs wat absurd aanvoelt. Geen van de karakters zijn echt mensen om mee the sympathiseren. Ik ging me op sommige momenten zelfs ergeren aan de opmerkingen en handelingen van Marga. Ook spelen er nogal dubieuze gebeurtenissen tussen Leendert en zijn vriend. Mystiek lichaam sleurt je door veel gedachten over zwangerschap en de dood. Een erg mooi boek.
8.5/10
Titel: Slachthuis Vijf
Auteur: Kurt Vonnegut
Beschrijving: Billy Pilgrim was een Amerikaans soldaat toen hij het bombardement van Dresden meemaakte. Het boek neemt je mee naar deze uiteindelijke climax. Er is echter sprake van een niet-chronologische volgorde. De reden is namelijk dat Billy zichzelf beschouwd als een tijdreiziger. Overtuigd dat hij door aliens is ontvoerd sleurt hij je van de ene naar de andere gebeurtenis verspreid over zijn leven. Zo heeft hij zijn eigen geboorte en dood meegemaakt, om maar wat te noemen.
Beoordeling: Qua concept valt er weinig te klagen over Slachthuis Vijf. Het gebrek aan chronologie in het boek is een leuke toevoeging aan deze anti-oorlogsroman. Het grote verschil dat hiermee gemaakt wordt is dat je al vroeg weet hoe bepaalde situaties gaan aflopen. Zo verteld hij al snel dat hij bepaalde gebeurtenissen heeft overleefd, wie dat niet heeft gedaan en hoe hij zijn dood zal vinden. Als deze gebeurtenissen dan eindelijk plaatsvinden weet je als lezer al in de grote lijnen hoe dit gaat aflopen. Dit ging af en toe wel ten koste van de spanning die bepaalde oorlogssituaties normaal gesproken wel opwekken in een boek. (Zal hij het overleven?!)
Qua schrijfstijl heb ik wel een paar kritiekpunten. Zo gebruikt hij (Wikipedia vermeld 106 keer) vaak de woorden 'zo gaat dat' (So it goes in het Engels) aan het einde van een alinea. Waarschijnlijk is dit bedoeld om een soort sarcasme op te wekken, maar het wekt na een tijd wel een dosis irritatie op. Ook is zijn schrijfstijl vrij simplistisch door erg korte, simpele zinnen te gebruiken. De karakters die hij heeft ontwikkelend hebben allemaal hun charme, humor en absurditeiten. Toch kon ik geen emoties in mezelf terugvinden wanneer bepaalde mensen hun dood vonden. Dit is waarschijnlijk te verklaren omdat de karakters vaak niet echt serieus genomen konden worden. Als hij echter de barre situaties in de kampen en Dresden na het bombardement beschrijft wekt dat wel de nodige huiveringen op. Vergeet dan ook niet dat Kurt zijn verhaal heeft gebaseerd op zijn eigen ervaringen in het kamp.
Verwacht geen literair hoogstandje, maar een origineel boek die het bombardement van Dresden en de hele oorlog, met al zijn gruwelen, op een manier beschrijft die je normaal niet gewend bent van een oorlogsroman.
7,5/10
Stephen King - Gevangen (Under the dome)
Beschrijving
Van het ene op het andere moment wordt de gemeente Chesters Mill in Maine van de buitenwereld afgesloten. Een koepel van energie, onzichtbaar maar ondoordringbaar, houdt iedereen gevangen, en er kan niemand van buiten meer in.
De meest corrupte man van de stad grijpt zijn kans en vormt een microtirannie waarbij Gestapopraktijken verbleken. En wie houdt hem tegen? Het leger staat opgesteld buiten de koepel maar kan niets uitrichten, zelfs niet met behulp van de krachtigste raketten.
De sociale structuur in Chesters Mill verslechtert even snel als de kwaliteit van de lucht onder de koepel. Als lezer kun je maar een huiveringwekkende conclusie trekken: als de machtsbalans ook maar enigszins uit evenwicht raakt kun je in een horrorsituatie verzeild raken die met geen pen te beschrijven is.
De grootste monsters, dat zijn je medemensen.
Beoordeling
Het boek valt eigenlijk in twee delen uiteen: aan de ene kant de manier waarop de inwoners van Chesters Mill proberen om te gaan met hun gevangenschap, aan de andere kant de vraag hoe de koepel er komt en hoe ze die weg kunnen krijgen.
King heeft een goed verhaal neergezet m.b.t. de sociale structuur van Chesters Mill, en de wijze waarop een man de macht probeert te grijpen. De personages zijn goed uitgewerkt, en het verhaal is op dit punt ook erg spannend. Het boek is ook zo geschreven dat je sympathie krijgt voor de goede mensen en je de slechte mensen wat minder positief bekijkt.
Het andere deel, de koepel, is op zich ook spannend, en je gaar je steeds meer afvragen of dat ooit nog goed gaat komen en hoe. De ontknoping op dat punt vond ik alleen tegenvallen. Er was een enorme spanningsopbouw, maar dat eindigde toch een beetje in een anticlimax voor mij. De geloofwaardigheid was behoorlijk ver te zoeken bij de verklaring voor de koepel en de ontknoping. De achterliggende boodschap is dan wel duidelijk, maar toch is het het net niet.
En dat is erg jammer, want als King daar net zo'n werk van had gemaakt als de rest van het boek, dan had dit echt een topboek kunnen zijn. Nu blijft het juist door de ontknoping voor mij toch wat achter.
De eerste 300 pagina's had ik wel nodig om in het verhaal te komen, maar daarna werd het wel een boek dat ik nog maar moeilijk weg kon leggen.
7,5/10
Beschrijving
Van het ene op het andere moment wordt de gemeente Chesters Mill in Maine van de buitenwereld afgesloten. Een koepel van energie, onzichtbaar maar ondoordringbaar, houdt iedereen gevangen, en er kan niemand van buiten meer in.
De meest corrupte man van de stad grijpt zijn kans en vormt een microtirannie waarbij Gestapopraktijken verbleken. En wie houdt hem tegen? Het leger staat opgesteld buiten de koepel maar kan niets uitrichten, zelfs niet met behulp van de krachtigste raketten.
De sociale structuur in Chesters Mill verslechtert even snel als de kwaliteit van de lucht onder de koepel. Als lezer kun je maar een huiveringwekkende conclusie trekken: als de machtsbalans ook maar enigszins uit evenwicht raakt kun je in een horrorsituatie verzeild raken die met geen pen te beschrijven is.
De grootste monsters, dat zijn je medemensen.
Beoordeling
Het boek valt eigenlijk in twee delen uiteen: aan de ene kant de manier waarop de inwoners van Chesters Mill proberen om te gaan met hun gevangenschap, aan de andere kant de vraag hoe de koepel er komt en hoe ze die weg kunnen krijgen.
King heeft een goed verhaal neergezet m.b.t. de sociale structuur van Chesters Mill, en de wijze waarop een man de macht probeert te grijpen. De personages zijn goed uitgewerkt, en het verhaal is op dit punt ook erg spannend. Het boek is ook zo geschreven dat je sympathie krijgt voor de goede mensen en je de slechte mensen wat minder positief bekijkt.
Het andere deel, de koepel, is op zich ook spannend, en je gaar je steeds meer afvragen of dat ooit nog goed gaat komen en hoe. De ontknoping op dat punt vond ik alleen tegenvallen. Er was een enorme spanningsopbouw, maar dat eindigde toch een beetje in een anticlimax voor mij. De geloofwaardigheid was behoorlijk ver te zoeken bij de verklaring voor de koepel en de ontknoping. De achterliggende boodschap is dan wel duidelijk, maar toch is het het net niet.
En dat is erg jammer, want als King daar net zo'n werk van had gemaakt als de rest van het boek, dan had dit echt een topboek kunnen zijn. Nu blijft het juist door de ontknoping voor mij toch wat achter.
De eerste 300 pagina's had ik wel nodig om in het verhaal te komen, maar daarna werd het wel een boek dat ik nog maar moeilijk weg kon leggen.
7,5/10
Hoeveel pagina's had het?quote:Op zondag 3 juli 2011 20:20 schreef DaMart het volgende:De eerste 300 pagina's had ik wel nodig om in het verhaal te komen, maar daarna werd het wel een boek dat ik nog maar moeilijk weg kon leggen.
7,5/10
¿sɐʍ puǝǝ uǝǝ ʞı sןɐ uǝzǝן ʞoo ʇɥɔıɹǝq ʇıp ǝɾ noZ
Ah netjes, wilde dat boek zelf ook nog eens lezen.quote:Op zondag 3 juli 2011 21:02 schreef DaMart het volgende:
[..]
975 in totaal. Dikste boek dat ik tot nu toe heb gelezen
Mijn record staat op 1200, maar dat stond wel stampvol noten.
¿sɐʍ puǝǝ uǝǝ ʞı sןɐ uǝzǝן ʞoo ʇɥɔıɹǝq ʇıp ǝɾ noZ
Jon Krakauer - De Wildernis in (Into the Wild)
Beschrijving
In april 1992 liftte de 24-jarige Chris McCandless naar Alaska om daar, alleen, de wildernis in te trekken. Zijn kaart van het gebied had hij weggegooid. Hij had slechts een geweer en tien pond rijst bij zich. Vier maanden later werd zijn lichaam in staat van ontbinding teruggevonden door een elandjager. Op zoek naar verklaringen voor de drijfveren en verlangens van Chris McCandless werpt Jon Krakauer een verhelderend licht op diens compromisloze pelgrimstocht. De wildernis in is het hypnotiserende, hartverscheurende verhaal over de enorme aantrekkingskracht van de natuur, de allure van het gevaar en de complexe band tussen vaders en zonen.
Beoordeling
Een paar weken geleden heb ik de film gekeken die op dit boek gebaseerd is. Ik was zo onder de indruk van de film, dat ik het boek ook per se wilde lezen. En daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Het is een prachtig, meeslepend verhaal, waarin de auteur op zoek gaat naar de drijfveren van Chris McCandless, en probeert zijn zwerftocht die eindigde in Alaska te reconstrueren aan de hand van de verhalen van mensen die Chris gekend hebben.
Het verhaal raakte me echt, en ik vond het moeilijk om het boek weg te leggen. Het was echt zo'n boek waarvan je telkens denkt 'Nog een hoofdstuk lezen dan, en dan stop ik echt voor vandaag!' Om vervolgens twee uur later toch echt te stoppen met lezen.
De beschrijvingen van Alaska, waar Chris zijn laatste maanden doorbracht, en de tocht die hij heeft gemaakt, zijn erg mooi en brachten het verhaal en het verre Alaska tot leven. Krakauer weet enerzijds begrip en sympathie voor Chris McCandless te kweken, maar zorgt ook voor kirtische kanttekeningen bij de acties van Chris.
Al met al een erg mooi boek om te lezen, dat, meer nog dan de film, een diepe indruk achterlaat.
9/10
Beschrijving
In april 1992 liftte de 24-jarige Chris McCandless naar Alaska om daar, alleen, de wildernis in te trekken. Zijn kaart van het gebied had hij weggegooid. Hij had slechts een geweer en tien pond rijst bij zich. Vier maanden later werd zijn lichaam in staat van ontbinding teruggevonden door een elandjager. Op zoek naar verklaringen voor de drijfveren en verlangens van Chris McCandless werpt Jon Krakauer een verhelderend licht op diens compromisloze pelgrimstocht. De wildernis in is het hypnotiserende, hartverscheurende verhaal over de enorme aantrekkingskracht van de natuur, de allure van het gevaar en de complexe band tussen vaders en zonen.
Beoordeling
Een paar weken geleden heb ik de film gekeken die op dit boek gebaseerd is. Ik was zo onder de indruk van de film, dat ik het boek ook per se wilde lezen. En daar heb ik geen moment spijt van gehad.
Het is een prachtig, meeslepend verhaal, waarin de auteur op zoek gaat naar de drijfveren van Chris McCandless, en probeert zijn zwerftocht die eindigde in Alaska te reconstrueren aan de hand van de verhalen van mensen die Chris gekend hebben.
Het verhaal raakte me echt, en ik vond het moeilijk om het boek weg te leggen. Het was echt zo'n boek waarvan je telkens denkt 'Nog een hoofdstuk lezen dan, en dan stop ik echt voor vandaag!' Om vervolgens twee uur later toch echt te stoppen met lezen.
De beschrijvingen van Alaska, waar Chris zijn laatste maanden doorbracht, en de tocht die hij heeft gemaakt, zijn erg mooi en brachten het verhaal en het verre Alaska tot leven. Krakauer weet enerzijds begrip en sympathie voor Chris McCandless te kweken, maar zorgt ook voor kirtische kanttekeningen bij de acties van Chris.
Al met al een erg mooi boek om te lezen, dat, meer nog dan de film, een diepe indruk achterlaat.
9/10
Carlos Ruiz Zafón - Het middernachtspaleis
Beschrijving
Calcutta 1932: Ben en zijn vrienden van het geheime Chowbar Genootschap zijn net zestien geworden. Het is tijd om het weeshuis, waarin ze zijn opgegroeid, te verlaten. Bij het afscheidsfeest verschijnt plotseling een oude vrouw met een jong meisje, Sheere, waar Ben meteen door gefascineerd is. Wie is zij? Als Ben en Sheere ontdekken wat hen met elkaar verbindt, worden ze al omringd door gevaar, een gevaar dat hen diep de onderwereld van Calcutta intrekt. Een schaduw uit het verleden staat hen naar het leven en die schaduw is al veel dichterbij dan ze vermoeden …
Beoordeling
Net zoals zijn andere boeken, weet Zafón de lezer in 'Het middernachtspaleis' mee te slepen in de wereld van het verhaal. Dat het eigenlijk als jeugdboek geschreven was, doet daar niets aan af. Ook voor volwassenen is het een leuk boek om te lezen.
Het verhaal heeft de mysterieuze sfeer die we ook van de latere boeken van Zafón kennen. Toch vond ik het op een aantal punten toch wat voorspelbaar, maar dat komt vooral doordat de auteur ervoor gekozen heeft om de lezer meer te laten weten dan de hoofdpersonen zelf. Helaas heeft hij in het begin van het boek echter ook al te duidelijke hints gegeven voor hoe het afloopt met de hoofdpersonen. Voor de ontknoping weet je alleen nog niet hoe die afloop tot stand gaat komen. Maar toch vind ik dit een minpuntje. Ik was graag in het ongewisse gebleven over het lot van de hoofdpersonen.
Maar desalniettemin vond ik het een goed boek, dat ik in één ruk heb uitgelezen.
7,5/10
Beschrijving
Calcutta 1932: Ben en zijn vrienden van het geheime Chowbar Genootschap zijn net zestien geworden. Het is tijd om het weeshuis, waarin ze zijn opgegroeid, te verlaten. Bij het afscheidsfeest verschijnt plotseling een oude vrouw met een jong meisje, Sheere, waar Ben meteen door gefascineerd is. Wie is zij? Als Ben en Sheere ontdekken wat hen met elkaar verbindt, worden ze al omringd door gevaar, een gevaar dat hen diep de onderwereld van Calcutta intrekt. Een schaduw uit het verleden staat hen naar het leven en die schaduw is al veel dichterbij dan ze vermoeden …
Beoordeling
Net zoals zijn andere boeken, weet Zafón de lezer in 'Het middernachtspaleis' mee te slepen in de wereld van het verhaal. Dat het eigenlijk als jeugdboek geschreven was, doet daar niets aan af. Ook voor volwassenen is het een leuk boek om te lezen.
Het verhaal heeft de mysterieuze sfeer die we ook van de latere boeken van Zafón kennen. Toch vond ik het op een aantal punten toch wat voorspelbaar, maar dat komt vooral doordat de auteur ervoor gekozen heeft om de lezer meer te laten weten dan de hoofdpersonen zelf. Helaas heeft hij in het begin van het boek echter ook al te duidelijke hints gegeven voor hoe het afloopt met de hoofdpersonen. Voor de ontknoping weet je alleen nog niet hoe die afloop tot stand gaat komen. Maar toch vind ik dit een minpuntje. Ik was graag in het ongewisse gebleven over het lot van de hoofdpersonen.
Maar desalniettemin vond ik het een goed boek, dat ik in één ruk heb uitgelezen.
7,5/10
Zwaar Beproefd van Chantal van Gastel
Beschrijving
Wat doe je als je vriend zón lekker ding is dat je bijna niet kunt geloven dat hij gek is op jou! Isa en Ruben zijn stapelverliefd en kunnen hun geluk niet op nu ze gaan samenwonen. En Isa is eindelijk een beetje gewend aan het idee dat Rubens waanzinnig aantrekkelijke verschijning nu echt bij haar hoort. Maar dan gaat Ruben samenwerken met zijn knappe ex-vriendin en maakt Isa steeds langere dagen in de dierenartsenpraktijk. Ze leert veel van haar nieuwe baas Hugo die haar bij een ingewikkelde operatie betrekt. Ruben en Isa zien elkaar alleen nog als ze s avonds bij elkaar in bed ploffen en zo krijgt jaloezie de overhand. Is hun relatie bestand tegen opdringerige collega's? En wanneer durft Isa nou eindelijk eens honderd procent zichzelf te zijn bij Ruben?
Oordeel
Dit boek is het vervolg op Zwaar Verliefd, wat ik vorig jaar gelezen heb. Hoewel het eerste deel me veel beter beviel en ik ook veel minder dagen nodig had om het te lezen is dit vervolg niet teleurstellend. Gewoon weer een prima vermakelijk boekje voor tussendoor. Ja het is geen literair meesterwerk, maar ik ben van mening dat een chicklit dat ook niet hoeft te zijn. Gewoon lekker luchtig, grappig, ontroerend, romantisch en zo..
Het verhaal is goed verteld en ook op sommige momenten interessant, want er wordt ook wel wat zaken verteld over dieren en hun mogelijke kwalen..
Mijn eindoordeel over dit boek is dus positief te noemen ik geef het een
7.5
Beschrijving
Wat doe je als je vriend zón lekker ding is dat je bijna niet kunt geloven dat hij gek is op jou! Isa en Ruben zijn stapelverliefd en kunnen hun geluk niet op nu ze gaan samenwonen. En Isa is eindelijk een beetje gewend aan het idee dat Rubens waanzinnig aantrekkelijke verschijning nu echt bij haar hoort. Maar dan gaat Ruben samenwerken met zijn knappe ex-vriendin en maakt Isa steeds langere dagen in de dierenartsenpraktijk. Ze leert veel van haar nieuwe baas Hugo die haar bij een ingewikkelde operatie betrekt. Ruben en Isa zien elkaar alleen nog als ze s avonds bij elkaar in bed ploffen en zo krijgt jaloezie de overhand. Is hun relatie bestand tegen opdringerige collega's? En wanneer durft Isa nou eindelijk eens honderd procent zichzelf te zijn bij Ruben?
Oordeel
Dit boek is het vervolg op Zwaar Verliefd, wat ik vorig jaar gelezen heb. Hoewel het eerste deel me veel beter beviel en ik ook veel minder dagen nodig had om het te lezen is dit vervolg niet teleurstellend. Gewoon weer een prima vermakelijk boekje voor tussendoor. Ja het is geen literair meesterwerk, maar ik ben van mening dat een chicklit dat ook niet hoeft te zijn. Gewoon lekker luchtig, grappig, ontroerend, romantisch en zo..
Het verhaal is goed verteld en ook op sommige momenten interessant, want er wordt ook wel wat zaken verteld over dieren en hun mogelijke kwalen..
Mijn eindoordeel over dit boek is dus positief te noemen ik geef het een
7.5
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Laurent Binet - HhhH (Himmlers hersenen heten Heydrich)
Vertaling uit het Frans van HHhH: Himmlers Hirn Heißt Heydrich
Flaptekst
Nazikopstuk Reinhard Heydrich, alias de beul van Praag en het blonde beest, is uitvinder en uitvoerder van de Shoah, en een van de meest wrede nazis die het Derde Rijk kende. Hij was de chef van Eichmann en de rechterhand van Himmler. Bij de SS noemden ze hem HhhH: Himmlers hersens heten Heydrich. In mei 1942 wordt hij in Praag in zijn open Mercedes getroffen door een granaat. De gevolgen zijn meedogenloos: de granaat is geworpen door de Tsjechische parachutist Jan Kubis, en als represaille worden twee Tsjechische dorpen met de grond gelijkgemaakt, honderden mannen standrechtelijk geexecuteerd en duizenden vrouwen en kinderen afgevoerd en vergast. Alle personages die in dit boek voorkomen hebben bestaan of bestaan nog steeds. Alle feiten die worden verteld zijn waargebeurd. Maar achter de voorbereidingen van de aanslag vindt een andere strijd plaats: die tussen fictie en werkelijkheid. Laurent Binet voert deze strijd met verve.
Beoordeling
Het boek heb ik met veel plezier gelezen, naar het einde toe werd het steeds beter. De manier van vertellen is origineel, eigenlijk is de hoofdpersoon niet Heydrich, maar de auteur van het boek Laurent Binet. Je volgt hem in zijn gedachteproces van het schrijven van het boek en hoe hij de personages tot leven wil gaan wekken zonder afbreuk aan de feiten. Het grootste probleem vond ik bij het lezen is dat ik na het lezen het gevoel had dat de schrijver niet echt een punt heeft gemaakt. Het zijn meer losse eindjes bij elkaar en dat vind ik jammer. Soms kreeg ik het gevoel dat hij kritiek wilde geven op het genre historische roman maar daar ging hij dan niet al te diep op in. Het einde, dat de daadwerkelijke aanslag op Heydrich en de gevolgen daarvan beschrijft, vond ik dan wel weer beter.
Ik snap trouwens ook niet waarom ze de originele Duitse (sub)titel van het boek hebben vertaald, vast een verkooptruc om dat ze bang zijn dat een Duitse titel mensen afschrikt?
Ik twijfel tussen een 7 en 7.5 maar vanwege origaniliteit en omdat ik het toch met veel plezier heb gelezen, geef ik het boek een
7,5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Felagund op 21-10-2011 23:33:30 ]
Vertaling uit het Frans van HHhH: Himmlers Hirn Heißt Heydrich
Flaptekst
Nazikopstuk Reinhard Heydrich, alias de beul van Praag en het blonde beest, is uitvinder en uitvoerder van de Shoah, en een van de meest wrede nazis die het Derde Rijk kende. Hij was de chef van Eichmann en de rechterhand van Himmler. Bij de SS noemden ze hem HhhH: Himmlers hersens heten Heydrich. In mei 1942 wordt hij in Praag in zijn open Mercedes getroffen door een granaat. De gevolgen zijn meedogenloos: de granaat is geworpen door de Tsjechische parachutist Jan Kubis, en als represaille worden twee Tsjechische dorpen met de grond gelijkgemaakt, honderden mannen standrechtelijk geexecuteerd en duizenden vrouwen en kinderen afgevoerd en vergast. Alle personages die in dit boek voorkomen hebben bestaan of bestaan nog steeds. Alle feiten die worden verteld zijn waargebeurd. Maar achter de voorbereidingen van de aanslag vindt een andere strijd plaats: die tussen fictie en werkelijkheid. Laurent Binet voert deze strijd met verve.
Beoordeling
Het boek heb ik met veel plezier gelezen, naar het einde toe werd het steeds beter. De manier van vertellen is origineel, eigenlijk is de hoofdpersoon niet Heydrich, maar de auteur van het boek Laurent Binet. Je volgt hem in zijn gedachteproces van het schrijven van het boek en hoe hij de personages tot leven wil gaan wekken zonder afbreuk aan de feiten. Het grootste probleem vond ik bij het lezen is dat ik na het lezen het gevoel had dat de schrijver niet echt een punt heeft gemaakt. Het zijn meer losse eindjes bij elkaar en dat vind ik jammer. Soms kreeg ik het gevoel dat hij kritiek wilde geven op het genre historische roman maar daar ging hij dan niet al te diep op in. Het einde, dat de daadwerkelijke aanslag op Heydrich en de gevolgen daarvan beschrijft, vond ik dan wel weer beter.
Ik snap trouwens ook niet waarom ze de originele Duitse (sub)titel van het boek hebben vertaald, vast een verkooptruc om dat ze bang zijn dat een Duitse titel mensen afschrikt?
Ik twijfel tussen een 7 en 7.5 maar vanwege origaniliteit en omdat ik het toch met veel plezier heb gelezen, geef ik het boek een
7,5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Felagund op 21-10-2011 23:33:30 ]
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
last.fm Album top 100
Sandro Veronesi - XY
Beschrijving
In het bos nabij het kleine Italiaanse bergdorpje San Giuda wordteen ontdekking gedaan die beschouwd kan worden als een van de meest wrede, genadeloze en onverklaarbare misdaden aller tijden. Ieder slachtoffer is op een verschillende, gruwelijke wijze vermoord, maar de slachtingen lijken allemaal op hetzelfde moment te hebben plaatsgevonden. Het dorp wordt wereldnieuws en de slachtingen het onderwerp van elke televisieshow en elk gesprek. De inwoners van San Giuda, in shock door de moorden en gebeurtenissen die daarop volgen, beginnen langzaam door te draaien.
Beoordeling
Veronesi heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor het verhaal lekker wegleest. Het gegeven, een bizarre slachtpartij bij een afgelegen dorp, is op zichzelf al boeiend. In plaats van in te gaan op wat er precies is gebeurd, gaat het verhaal vooral over de impact die het gebeurde heeft op de lokale bevolking. Wat er ook is gebeurd, is gebeurd, en hoe en waarom het is gebeurd, dat blijft in het midden.
De auteur is er goed in geslaagd om de gebeurtenissen naar de achtergrond te schuiven en de bewoners van het dorp naar de voorgrond te halen. Het verhaal wordt in een wisselend vertelperspectief verteld door de priester van het dorp en een vrouwelijke psychiater van buiten het dorp. Op deze manier worden beide hoofdpersonen ook door de ogen van de ander belicht, wat het verhaal zeker ten goede komt.
Dat je uiteindelijk niet weet wat er zich precies heeft afgespeeld in het bos, deert het verhaal niet. Wel vind ik dat het einde iets te langdradig is en korter had gekund. Vooral het laatste hoofdstuk, waarin iedere vorm van interpunctie ontbreekt (wat mij zo bedoeld lijkt door de auteur, want anders herhaalt de drukfout zich vele pagina's lang), had mijns inziens achterwege kunnen blijven. Het doet ook een beetje afbreuk aan de rest van het verhaal.
Maar al met al een leuk boek om te lezen.
7/10
Beschrijving
In het bos nabij het kleine Italiaanse bergdorpje San Giuda wordteen ontdekking gedaan die beschouwd kan worden als een van de meest wrede, genadeloze en onverklaarbare misdaden aller tijden. Ieder slachtoffer is op een verschillende, gruwelijke wijze vermoord, maar de slachtingen lijken allemaal op hetzelfde moment te hebben plaatsgevonden. Het dorp wordt wereldnieuws en de slachtingen het onderwerp van elke televisieshow en elk gesprek. De inwoners van San Giuda, in shock door de moorden en gebeurtenissen die daarop volgen, beginnen langzaam door te draaien.
Beoordeling
Veronesi heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor het verhaal lekker wegleest. Het gegeven, een bizarre slachtpartij bij een afgelegen dorp, is op zichzelf al boeiend. In plaats van in te gaan op wat er precies is gebeurd, gaat het verhaal vooral over de impact die het gebeurde heeft op de lokale bevolking. Wat er ook is gebeurd, is gebeurd, en hoe en waarom het is gebeurd, dat blijft in het midden.
De auteur is er goed in geslaagd om de gebeurtenissen naar de achtergrond te schuiven en de bewoners van het dorp naar de voorgrond te halen. Het verhaal wordt in een wisselend vertelperspectief verteld door de priester van het dorp en een vrouwelijke psychiater van buiten het dorp. Op deze manier worden beide hoofdpersonen ook door de ogen van de ander belicht, wat het verhaal zeker ten goede komt.
Dat je uiteindelijk niet weet wat er zich precies heeft afgespeeld in het bos, deert het verhaal niet. Wel vind ik dat het einde iets te langdradig is en korter had gekund. Vooral het laatste hoofdstuk, waarin iedere vorm van interpunctie ontbreekt (wat mij zo bedoeld lijkt door de auteur, want anders herhaalt de drukfout zich vele pagina's lang), had mijns inziens achterwege kunnen blijven. Het doet ook een beetje afbreuk aan de rest van het verhaal.
Maar al met al een leuk boek om te lezen.
7/10
Monica Ali - Untold Story
Dit boek kreeg ik voor Sinterklaas. Wel grappig, leek me: Monica Ali beschrijft hoe het prinses Diana verging nadat ze haar eigen dood in scène zette en een anoniem bestaan op poten zette in het Amerikaanse dorpje Kensington (niet toevallig dat ze uitgerekend daar terecht komt - de prinses heeft humor).
Ze heet tegenwoordig Lydia. Ze heeft lang bruin haar en in Brazilië, het mekka van de pastische chirurgie, heeft ze het één en ander aan haar gezicht laten versleutelen. Met behulp van een trouwe secretaris (in wiens dagboek wij af en toe mogen meelezen) verdwijnt ze op een goede ochtend tijdens een romantische vakantie met haar 'beau' (een soort Dodi Al-Fayed, al heeft hij in het boek geen naam) in zee om haar baantjes te trekken, en nadat ze in een vluchtbootje is gestapt en nooit meer boven water komt, om het zo maar te zeggen, wordt ze dood verklaard. Verdronken, verslonden door de haaien - wie zal het zeggen. Wij volgen Lydia vervolgens tijdens haar tamelijk saaie leventje in Kensington (USA) en leren haar tamelijk saaie vriendinnen kennen. Die vriendinnen op hun beurt leren Lydia dan weer niet zo goed kennen, want Lydia heeft - nou ja: een Groot Geheim. Ze houdt zich dus doorlopend op de vlakte. Wel weer grappig is dat ze af en toe roddelbaadjes koopt om haar zonen te volgen. Oh, wacht: haar zonen! Ja, die heeft ze dus voorgoed achtergelaten. Dat is een beetje een zwakke schakel in het boek. Lydia lijdt vreselijk onder dit enorme verlies, dat wel, maar wij worden geacht te geloven dat ze haar vlucht vooral uit liefde voor 'the boys' in scène heeft gezet.
Op zich een aardige plot. Toch viel het boek mij een beetje tegen. Ik weet dat Monica Ali een heel gelauwerde schrijfster is; ze won ooit de Man Booker Prize voor een eerdere roman, dus ik dacht eigenlijk dat 'Untold Story' een serieuze roman zou zijn over een niet zo serieus onderwerp. Dat is niet het geval. Ik moest voortdurend aan Danielle Steel denken. Niks mis met Danielle Steel, maar in combinatie met het onzinnige onderwerp is het een beetje veel van het goede. Ik las ooit dat hele beroemde boek over Prinses Diana, van Andrew Morton, en dat vond ik vele malen beter en vooral smeuïger.
Omdat ik moeilijk kon geloven dat Monica Ali zo'n fantastische schrijfster is, heb ik toch even wat recensies opgezocht. Die waren vrij negatief. Nee: behoorlijk negatief. Het deed me goed om te lezen dat één recensent 'Untold Story' beschreef als "Judith Krantz meets Jonathan Frantzen." En dat is dan eigenlijk nog teveel eer, want Jonathan Frantzen heb ik er niet in teruggelezen. Het is, kortom, een lekkere weglezer, maar mij is het allemaal iets te zoet en te clichématig. Lydia werkt bijvoorbeeld als vrijwilligster in een hondenasiel. Tja. Dat boeit echt voor geen meter.
Wel goed is de constructie: in het eerste hoofdstuk zitten de saaie vriendinnen op Lydia te wachten - ze is jarig en er wordt een feestje voor haar gehouden - maar Lydia komt niet opdagen. In het tweede hoofdstuk gaan we een maand terug in de tijd, en dan wordt duidelijk dat het met Lydia een beetje mis gaat lopen. Een voormalige papparazzo-fotograaf komt - stomtoevallig! - ook op het lumineuze idee om naar Kensington (USA) te gaan, hij was vroeger namelijk een fanatiek fotograaf van prinses Diana, en al meteen op de eerste dag ziet hij daar een vrouw lopen... een vrouw... hij kan het niet onder woorden brengen, maar ze doet hem aan iemand denken. Nou ja, de rest moeten de liefhebbers zelf maar lezen
O, wacht ik vergeet een cijfer te geven:
6/10
Dit boek kreeg ik voor Sinterklaas. Wel grappig, leek me: Monica Ali beschrijft hoe het prinses Diana verging nadat ze haar eigen dood in scène zette en een anoniem bestaan op poten zette in het Amerikaanse dorpje Kensington (niet toevallig dat ze uitgerekend daar terecht komt - de prinses heeft humor).
Ze heet tegenwoordig Lydia. Ze heeft lang bruin haar en in Brazilië, het mekka van de pastische chirurgie, heeft ze het één en ander aan haar gezicht laten versleutelen. Met behulp van een trouwe secretaris (in wiens dagboek wij af en toe mogen meelezen) verdwijnt ze op een goede ochtend tijdens een romantische vakantie met haar 'beau' (een soort Dodi Al-Fayed, al heeft hij in het boek geen naam) in zee om haar baantjes te trekken, en nadat ze in een vluchtbootje is gestapt en nooit meer boven water komt, om het zo maar te zeggen, wordt ze dood verklaard. Verdronken, verslonden door de haaien - wie zal het zeggen. Wij volgen Lydia vervolgens tijdens haar tamelijk saaie leventje in Kensington (USA) en leren haar tamelijk saaie vriendinnen kennen. Die vriendinnen op hun beurt leren Lydia dan weer niet zo goed kennen, want Lydia heeft - nou ja: een Groot Geheim. Ze houdt zich dus doorlopend op de vlakte. Wel weer grappig is dat ze af en toe roddelbaadjes koopt om haar zonen te volgen. Oh, wacht: haar zonen! Ja, die heeft ze dus voorgoed achtergelaten. Dat is een beetje een zwakke schakel in het boek. Lydia lijdt vreselijk onder dit enorme verlies, dat wel, maar wij worden geacht te geloven dat ze haar vlucht vooral uit liefde voor 'the boys' in scène heeft gezet.
Op zich een aardige plot. Toch viel het boek mij een beetje tegen. Ik weet dat Monica Ali een heel gelauwerde schrijfster is; ze won ooit de Man Booker Prize voor een eerdere roman, dus ik dacht eigenlijk dat 'Untold Story' een serieuze roman zou zijn over een niet zo serieus onderwerp. Dat is niet het geval. Ik moest voortdurend aan Danielle Steel denken. Niks mis met Danielle Steel, maar in combinatie met het onzinnige onderwerp is het een beetje veel van het goede. Ik las ooit dat hele beroemde boek over Prinses Diana, van Andrew Morton, en dat vond ik vele malen beter en vooral smeuïger.
Omdat ik moeilijk kon geloven dat Monica Ali zo'n fantastische schrijfster is, heb ik toch even wat recensies opgezocht. Die waren vrij negatief. Nee: behoorlijk negatief. Het deed me goed om te lezen dat één recensent 'Untold Story' beschreef als "Judith Krantz meets Jonathan Frantzen." En dat is dan eigenlijk nog teveel eer, want Jonathan Frantzen heb ik er niet in teruggelezen. Het is, kortom, een lekkere weglezer, maar mij is het allemaal iets te zoet en te clichématig. Lydia werkt bijvoorbeeld als vrijwilligster in een hondenasiel. Tja. Dat boeit echt voor geen meter.
Wel goed is de constructie: in het eerste hoofdstuk zitten de saaie vriendinnen op Lydia te wachten - ze is jarig en er wordt een feestje voor haar gehouden - maar Lydia komt niet opdagen. In het tweede hoofdstuk gaan we een maand terug in de tijd, en dan wordt duidelijk dat het met Lydia een beetje mis gaat lopen. Een voormalige papparazzo-fotograaf komt - stomtoevallig! - ook op het lumineuze idee om naar Kensington (USA) te gaan, hij was vroeger namelijk een fanatiek fotograaf van prinses Diana, en al meteen op de eerste dag ziet hij daar een vrouw lopen... een vrouw... hij kan het niet onder woorden brengen, maar ze doet hem aan iemand denken. Nou ja, de rest moeten de liefhebbers zelf maar lezen
O, wacht ik vergeet een cijfer te geven:
6/10
Renske Jonkman - Zo gaan we niet met elkaar om
Beschrijving
Hazel leert de wereld kennen aan de hand van haar oudere broer Jaris. Ze communiceren in geheime codes, delen een fascinatie voor zwarte gaten in het heelal en het communisme. Maar op weg naar de volwassenheid worden de gedachtes van Jaris steeds donkerder, tot hij in zijn schizofrenie alle grip op de realiteit verliest. Na de verdwijning van Jaris verruilt Hazel het ouderlijk huis in Heerhugowaard voor een zolderkamer in Amsterdam. Daar ontpopt ze zich tot een rebelse studente. Samen met haar onmogelijke vrienden Das en Keizer bewandelt zij de genadeloze weg naar de afgrond en geeft zich over aan drank, drugs en seks. In een laatste poging Jaris terug te vinden start Hazel een zoektocht naar haar broer.
Beoordeling
Dit is typisch zo'n boek dat maar moeilijk weg te leggen is. Je wordt het verhaal ingezogen en het laat je maar moeilijk los. Heden en verleden lopen door elkaar, met om en om een hoofdstuk. Zo wordt enerzijds toegewerkt naar een belangrijke gebeurtenis in het leven van de hoofdpersoon die al heeft plaatsgevonden en eentje die nog gaat plaatsvinden.
Het verhaal is leuk geschreven, met de nodige humor en een vlotte schrijfstijl. Er staan overigens wel een paar kleine inconsistenties in het boek, maar die hebben mijn leesplezier niet nadelig beïnvloed.
7,5/10
Beschrijving
Hazel leert de wereld kennen aan de hand van haar oudere broer Jaris. Ze communiceren in geheime codes, delen een fascinatie voor zwarte gaten in het heelal en het communisme. Maar op weg naar de volwassenheid worden de gedachtes van Jaris steeds donkerder, tot hij in zijn schizofrenie alle grip op de realiteit verliest. Na de verdwijning van Jaris verruilt Hazel het ouderlijk huis in Heerhugowaard voor een zolderkamer in Amsterdam. Daar ontpopt ze zich tot een rebelse studente. Samen met haar onmogelijke vrienden Das en Keizer bewandelt zij de genadeloze weg naar de afgrond en geeft zich over aan drank, drugs en seks. In een laatste poging Jaris terug te vinden start Hazel een zoektocht naar haar broer.
Beoordeling
Dit is typisch zo'n boek dat maar moeilijk weg te leggen is. Je wordt het verhaal ingezogen en het laat je maar moeilijk los. Heden en verleden lopen door elkaar, met om en om een hoofdstuk. Zo wordt enerzijds toegewerkt naar een belangrijke gebeurtenis in het leven van de hoofdpersoon die al heeft plaatsgevonden en eentje die nog gaat plaatsvinden.
Het verhaal is leuk geschreven, met de nodige humor en een vlotte schrijfstijl. Er staan overigens wel een paar kleine inconsistenties in het boek, maar die hebben mijn leesplezier niet nadelig beïnvloed.
7,5/10
Jón Kalman Stefánsson - Hemel en hel
Vertaald door Marcel Otten
207 pagina´s
De schrijver
Jón Kalman Stefánsson (1963) is een IJslandse auteur. Hij werd geboren in Reykjavík en groeide op in Keflavík, de plaats waar IJslands´ grootste luchthaven zich bevindt. Hij studeerde literatuur maar maakte dat niet af, schreef voor de IJslandse krant Morgunblaðið, woonde en werkte in Kopenhagen, keerde terug naar IJsland en was vervolgens bibliothecaris in Mosfellsbær. Daarna heeft hij zich volledig toegelegd op het schrijven. Jón heeft in het IJslands meerdere boeken en dichtbundels gepubliceerd. Hij won in 2005 de IJslandse literatuurprijs en in 2011 de Per Olov Enquist Literary Prize. In het Nederlands zijn vooralsnog twee van zijn boeken vertaald.
Wat de achterkant van het boek belooft
Over vriendschap, vijandschap, armoede, rijkdom, het leven, de dood, de hemel en de hel. Een van de belangrijkste IJslandse romans van de laatste decennia.
Op een dag gaan twee vrienden, Bardur en ´de jongen´ de zee op om te vissen. Ze worden overvallen door een storm en Bardur raakt onderkoeld. De jongen probeert zijn vriend te redden, maar moet uiteindelijk machteloos toezien hoe hij sterft.
Een boek heeft indirect to de dood van Bardur geleid: Bardur was zo onder de indruk van Het verloren paradijs van John Milton dat hij vlak voor het vertrek even naar zijn hut was teruggelopen om een paar mooie regels te lezen. Die wilde hij in de boot aan zijn vriend citeren, maar daardoor vergat hij zijn warme jas mee te nemen. Na de dood van Bardur gaat de jongen op reis om het boek terug te brengen naar de man die het uitleende.
Hemel en hel vertelt het meeslepende verhaal van iemand die zich na de dood van een vriend geen raad meer weet. Stefánsson maakt indruk door zijn beeldende en poëtische beschrijvingen. Hemel en hel is een prachtige en aangrijpende roman, met filosofische weerspiegelingen over het leven en het geweld van de natuur. Een ogenschijnlijk simpel verhaal met een grandioze uitwerking.
Stefánsson heeft een complete wereld geschapen met de kracht van woorden en met de oneindige gratie van de vertelkunst. Een roman over de liefde voor en het belang van lezen.
Mijn mening
Omdat ik me voor IJslandse literatuur interesseer en ik door de tekst op de achterkant nieuwsgierig was geworden, nam ik het boek mee. ´Over vriendschap, vijandschap, armoede, rijkdom, het leven, de dood, de hemel en de hel.´ Dat is nogal wat voor een boek van net 200 pagina´s. Zouden de verwachtingen waar kunnen worden gemaakt?
Hemel en hel speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw op het platteland in het westen van IJsland. Dat is belangrijk om te weten. Alhoewel IJsland tegenwoordig nog steeds de associatie van koud en guur oproept, waren de omstandigheden toen met een understatement wel wat ruiger te noemen. En dat komt terug in het boek. Door het slechte weer waarmee de personages te maken krijgen, door het en passant noemen van personages die naar Amerika of Denemarken gingen om een beter leven op te bouwen, door het taalgebruik. Waarschijnlijk is dit zo´n boek dat je óf geweldig vindt óf juist helemaal niet. Ook in de recensies komt dit naar voren. De één prijst het taalgebruik en het aangrijpende verhaal, de ander ziet de hoofdlijn te weinig terugkomen en vindt het maar pretentieus geneuzel.
Ik hoor duidelijk bij de eerste groep. Zinnen als ´Op IJsland is niets te zien behalve bergen, watervallen, grasbulten en dat licht dat dwars door je heen gaat en je tot dichter maken kan´(blz. 118)´ en ´Jæja, oftwel zo zo, is met stelligheid het grootste woord in het IJslands, het kan in een oogwenk een band tussen twee vreemden smeden´ (blz. 133) zorgden bij mij voor een glimlach en herkenning. Het boek staat naar mijn mening vol met mooie zinnen.
Uit de omschrijving op de achterkant zou je trouwens kunnen opmaken dat het boek vooral ingaat op de reis van ´de jongen,´ die overigens consequent met ´de jongen´ aangeduid wordt gedurende het gehele verhaal. Maar dat is niet het geval. De reis van de jongen naar de eigenaar van het boek speelt eigenlijk slechts een kleine rol in het boek. Het boek is in twee gedeelten verdeeld: in het eerste gedeelte leeft Bardur nog, in het tweede gedeelte worstelt de jongen met de vraag of het leven nu wel of niet nog de moeite waard is. Dat is een vraag waar overigens meer personages mee worstelen.
Hemel en hel is het eerste deel van een trilogie. Deel 2, Het verdriet van de engelen, verscheen in januari van dit jaar en het derde deel verscheen vorig jaar in het IJslands. Ook het tweede deel heeft dezelfde thematiek (jongen treurt om dood van vriend die op zee is omgekomen) en sommige personages keren terug. Ik verheug me er in ieder geval op het tweede deel te gaan lezen.
Sla dit boek over...
als je niet houdt van ´vertakkingen´ die niets met de hoofdlijn te maken lijken te hebben en geen moeite wilt steken in het onthouden van alle namen van de personages. Er komen namelijk veel mensen voorbij in het boek. Als het je in een boek sowieso meer om de verhaallijn gaat dan om sfeerbeschrijvingen, overpeinzingen en beeldspraak zou ik dit boek ook links laten liggen.
Lees dit boek wél...
als je er de tijd voor kunt nemen om zinnen soms twee keer te lezen en ze tot je door te laten dringen. Lees dit boek ook als je (langere tijd?) in IJsland bent geweest. Je zult veel van de natuurbeschrijvingen en IJslandse mentaliteit herkennen.
8,5/10
Vertaald door Marcel Otten
207 pagina´s
De schrijver
Jón Kalman Stefánsson (1963) is een IJslandse auteur. Hij werd geboren in Reykjavík en groeide op in Keflavík, de plaats waar IJslands´ grootste luchthaven zich bevindt. Hij studeerde literatuur maar maakte dat niet af, schreef voor de IJslandse krant Morgunblaðið, woonde en werkte in Kopenhagen, keerde terug naar IJsland en was vervolgens bibliothecaris in Mosfellsbær. Daarna heeft hij zich volledig toegelegd op het schrijven. Jón heeft in het IJslands meerdere boeken en dichtbundels gepubliceerd. Hij won in 2005 de IJslandse literatuurprijs en in 2011 de Per Olov Enquist Literary Prize. In het Nederlands zijn vooralsnog twee van zijn boeken vertaald.
Wat de achterkant van het boek belooft
Over vriendschap, vijandschap, armoede, rijkdom, het leven, de dood, de hemel en de hel. Een van de belangrijkste IJslandse romans van de laatste decennia.
Op een dag gaan twee vrienden, Bardur en ´de jongen´ de zee op om te vissen. Ze worden overvallen door een storm en Bardur raakt onderkoeld. De jongen probeert zijn vriend te redden, maar moet uiteindelijk machteloos toezien hoe hij sterft.
Een boek heeft indirect to de dood van Bardur geleid: Bardur was zo onder de indruk van Het verloren paradijs van John Milton dat hij vlak voor het vertrek even naar zijn hut was teruggelopen om een paar mooie regels te lezen. Die wilde hij in de boot aan zijn vriend citeren, maar daardoor vergat hij zijn warme jas mee te nemen. Na de dood van Bardur gaat de jongen op reis om het boek terug te brengen naar de man die het uitleende.
Hemel en hel vertelt het meeslepende verhaal van iemand die zich na de dood van een vriend geen raad meer weet. Stefánsson maakt indruk door zijn beeldende en poëtische beschrijvingen. Hemel en hel is een prachtige en aangrijpende roman, met filosofische weerspiegelingen over het leven en het geweld van de natuur. Een ogenschijnlijk simpel verhaal met een grandioze uitwerking.
Stefánsson heeft een complete wereld geschapen met de kracht van woorden en met de oneindige gratie van de vertelkunst. Een roman over de liefde voor en het belang van lezen.
Mijn mening
Omdat ik me voor IJslandse literatuur interesseer en ik door de tekst op de achterkant nieuwsgierig was geworden, nam ik het boek mee. ´Over vriendschap, vijandschap, armoede, rijkdom, het leven, de dood, de hemel en de hel.´ Dat is nogal wat voor een boek van net 200 pagina´s. Zouden de verwachtingen waar kunnen worden gemaakt?
Hemel en hel speelt zich af aan het einde van de negentiende eeuw op het platteland in het westen van IJsland. Dat is belangrijk om te weten. Alhoewel IJsland tegenwoordig nog steeds de associatie van koud en guur oproept, waren de omstandigheden toen met een understatement wel wat ruiger te noemen. En dat komt terug in het boek. Door het slechte weer waarmee de personages te maken krijgen, door het en passant noemen van personages die naar Amerika of Denemarken gingen om een beter leven op te bouwen, door het taalgebruik. Waarschijnlijk is dit zo´n boek dat je óf geweldig vindt óf juist helemaal niet. Ook in de recensies komt dit naar voren. De één prijst het taalgebruik en het aangrijpende verhaal, de ander ziet de hoofdlijn te weinig terugkomen en vindt het maar pretentieus geneuzel.
Ik hoor duidelijk bij de eerste groep. Zinnen als ´Op IJsland is niets te zien behalve bergen, watervallen, grasbulten en dat licht dat dwars door je heen gaat en je tot dichter maken kan´(blz. 118)´ en ´Jæja, oftwel zo zo, is met stelligheid het grootste woord in het IJslands, het kan in een oogwenk een band tussen twee vreemden smeden´ (blz. 133) zorgden bij mij voor een glimlach en herkenning. Het boek staat naar mijn mening vol met mooie zinnen.
Uit de omschrijving op de achterkant zou je trouwens kunnen opmaken dat het boek vooral ingaat op de reis van ´de jongen,´ die overigens consequent met ´de jongen´ aangeduid wordt gedurende het gehele verhaal. Maar dat is niet het geval. De reis van de jongen naar de eigenaar van het boek speelt eigenlijk slechts een kleine rol in het boek. Het boek is in twee gedeelten verdeeld: in het eerste gedeelte leeft Bardur nog, in het tweede gedeelte worstelt de jongen met de vraag of het leven nu wel of niet nog de moeite waard is. Dat is een vraag waar overigens meer personages mee worstelen.
Hemel en hel is het eerste deel van een trilogie. Deel 2, Het verdriet van de engelen, verscheen in januari van dit jaar en het derde deel verscheen vorig jaar in het IJslands. Ook het tweede deel heeft dezelfde thematiek (jongen treurt om dood van vriend die op zee is omgekomen) en sommige personages keren terug. Ik verheug me er in ieder geval op het tweede deel te gaan lezen.
Sla dit boek over...
als je niet houdt van ´vertakkingen´ die niets met de hoofdlijn te maken lijken te hebben en geen moeite wilt steken in het onthouden van alle namen van de personages. Er komen namelijk veel mensen voorbij in het boek. Als het je in een boek sowieso meer om de verhaallijn gaat dan om sfeerbeschrijvingen, overpeinzingen en beeldspraak zou ik dit boek ook links laten liggen.
Lees dit boek wél...
als je er de tijd voor kunt nemen om zinnen soms twee keer te lezen en ze tot je door te laten dringen. Lees dit boek ook als je (langere tijd?) in IJsland bent geweest. Je zult veel van de natuurbeschrijvingen en IJslandse mentaliteit herkennen.
8,5/10
Carry Slee - Joël
Waar gaat het over?
Het gaat over de dood na een schijnbaar onschuldige val uit het raam van Luna en het omgaan er mee door met name haar hartsvriendin Eva. Ze woonde samen met Luna op een etage in een studentenflat met Nathalie en Fleur. Eva is de enige die twijfelt of het wel een ongeluk is en gaat dit tot ergernis van haar omgeving uitzoeken. Op een dag geeft de nieuwe bewoonster van de kamer van Luna Eva een stapel brieven gericht aan LUna die onder een plank van de vloer lagen. Deze brieven zijn geschreven door ene Joel, wie is deze Joel en wat weet hij over en van Luna.....
Mening
Erg leuk Young Adult boek, die ook makelijk (zoals wel meer boeken uit deze categorie) door 30+ ers gelezen kan worden. Het verhaal zit zoals je van Slee wel kan verwachten goed in elkaar en je wilt hoe dan ook het boek door blijven lezen tot je het uit hebt. Dat is dus een enorm pluspunt aan dit boek.
Ook de personages zijn boeiend en je (ik tenminste) gaat erg meeleven met de personages.
Misschien is het een klein beetje jammer dat je al redelijk snel vermoedens krijgt wat de clue is, maar dat neemt niet weg dat ik dit boek gewoon aan vrijwel iedereen (die van spannende boeken houd) kan en zal aanraden..
cijfer
8.5
Waar gaat het over?
Het gaat over de dood na een schijnbaar onschuldige val uit het raam van Luna en het omgaan er mee door met name haar hartsvriendin Eva. Ze woonde samen met Luna op een etage in een studentenflat met Nathalie en Fleur. Eva is de enige die twijfelt of het wel een ongeluk is en gaat dit tot ergernis van haar omgeving uitzoeken. Op een dag geeft de nieuwe bewoonster van de kamer van Luna Eva een stapel brieven gericht aan LUna die onder een plank van de vloer lagen. Deze brieven zijn geschreven door ene Joel, wie is deze Joel en wat weet hij over en van Luna.....
Mening
Erg leuk Young Adult boek, die ook makelijk (zoals wel meer boeken uit deze categorie) door 30+ ers gelezen kan worden. Het verhaal zit zoals je van Slee wel kan verwachten goed in elkaar en je wilt hoe dan ook het boek door blijven lezen tot je het uit hebt. Dat is dus een enorm pluspunt aan dit boek.
Ook de personages zijn boeiend en je (ik tenminste) gaat erg meeleven met de personages.
Misschien is het een klein beetje jammer dat je al redelijk snel vermoedens krijgt wat de clue is, maar dat neemt niet weg dat ik dit boek gewoon aan vrijwel iedereen (die van spannende boeken houd) kan en zal aanraden..
cijfer
8.5
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Citadel van Kate Mosse.
Samenvatting.
Zoals de andere verhalen van Kate Mosse speelt Citadel zich deels af in het verleden (rond 342 n.C) en deels in het heden (in dit verhaal in de Tweede Wereldoorlog). Kate Mosse schrijft veelal een afwisseling tussen fictief en non-fictief, met mystieke historische feiten en fictie in de vorm van kwade geesten, e.d. In dit verhaal is een hoge pief uit het Duitse Leger in Frankrijk (omgeving van Carcassonne) op zoek naar een verborgen Codex die volgens de verhalen geheime krachten bezit en al sinds het begin van Christus als ketters wordt beschouwd. In de hoofdrollen een aantal dames die in Carcassonne in het verzet zitten en door een oude vriend op de hoogte zijn van deze Codex.
Mening
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de vorige boeken van Kate Mosse leuker vind. De spanningsboog is bij bijna al haar boeken gestaag door het hele verhaal, alleen in haar vorige verhalen, bijvoorbeeld Labyrint wordt dit een stuk beter toegepast. Hierdoor leest het wel okay weg maar is het soms wat langdradig. Wat ik leuk vind aan haar boeken is dat ze a la Dan Brown een beetje het mystieke en fictieve toepast in een non-fictieve wereld, alleen is het in dit boek leidend onderwerp, maar wel op een zwakke manier aanwezig. Ondanks dat de Codex een beetje de rode draad in het verhaal is, vind ik dat ze deze wel beter had laten terug komen in het verhaal.
Cijfer
7/10.
Samenvatting.
Zoals de andere verhalen van Kate Mosse speelt Citadel zich deels af in het verleden (rond 342 n.C) en deels in het heden (in dit verhaal in de Tweede Wereldoorlog). Kate Mosse schrijft veelal een afwisseling tussen fictief en non-fictief, met mystieke historische feiten en fictie in de vorm van kwade geesten, e.d. In dit verhaal is een hoge pief uit het Duitse Leger in Frankrijk (omgeving van Carcassonne) op zoek naar een verborgen Codex die volgens de verhalen geheime krachten bezit en al sinds het begin van Christus als ketters wordt beschouwd. In de hoofdrollen een aantal dames die in Carcassonne in het verzet zitten en door een oude vriend op de hoogte zijn van deze Codex.
Mening
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de vorige boeken van Kate Mosse leuker vind. De spanningsboog is bij bijna al haar boeken gestaag door het hele verhaal, alleen in haar vorige verhalen, bijvoorbeeld Labyrint wordt dit een stuk beter toegepast. Hierdoor leest het wel okay weg maar is het soms wat langdradig. Wat ik leuk vind aan haar boeken is dat ze a la Dan Brown een beetje het mystieke en fictieve toepast in een non-fictieve wereld, alleen is het in dit boek leidend onderwerp, maar wel op een zwakke manier aanwezig. Ondanks dat de Codex een beetje de rode draad in het verhaal is, vind ik dat ze deze wel beter had laten terug komen in het verhaal.
Cijfer
7/10.
Ik weet niks van Hindoes. Wel van Samoerai en andere dingen.
Titel: De ogen van de vijand
Auteur: Tom Clancy
Beschrijving/flaptekst: CIA-agent en ex-Navy SEAL Maxwell Moore werkt al jarenlang undercover in Afghanistan en Pakistan, op jacht naar terroristen van Al Qaida. Onverwachts wordt hij teruggeroepen naar de Verenigde Staten. In het diepste geheim is een groep specialisten van verschillende Amerikaanse agentschappen geformeerd die een levensgevaarlijke dreiging onschadelijk moet zien te maken. Op satellietfoto's valt namelijk te zien dat twee van Amerika's grootste vijanden de handen ineen hebben geslagen: de taliban en het Juárez-drugskartel uit Mexico.
Voor Moore en zijn nieuwe collega's begint een jacht op een vijand die even machtig als meedogenloos is. Het Juárez-kartel vecht even ten zuiden van de Amerikaanse grens een keiharde oorlog uit met een rivaliserend syndicaat met als inzet de export van drugs naar de Verenigde Staten. De ambitieuze en uiterst wrede Dante Corrales gaat voorop in de strijd tegen de Amerikaanse grenspolitie en de DEA aan de ene kant, en de concurrentie aan de andere kant.
Maar Corrales is slechts een uitvoerder en de grote vraag voor Moore en de zijnen is: wie is de werkelijke topman van het drugskartel? En waaruit bestaat de samenwerking tussen de taliban en de Mexicanen precies, gaat het alleen om de invoer van drugs of gaat het mogelijk om een nog groter gevaar?
Mening: Het verhaal sprak mij aan met betrekking op de flaptekst. Zag het boek in de Bruna op het station liggen. Ik als machinist heb soms wat tijd over als ik moet wachten voor ik mag vertrekken.
De schrijver weet het hoofdpersonage goed te omschrijven en gaat ook wat dieper in op zijn verleden. Dit geeft een goed beeld over zijn denkwijze en de manier hoe hij als special agent omgaat met tegenslagen en dergelijke.
Het verhaal vond ik goed geschreven. Fijne schrijfstijl en de schrijver laat je echt mee gaan naar de plekken waar het verhaal zich afspeelt. Echter is de inleiding naar het daadwerkelijke 'gevaar' veel te langdradig. Ze zijn veel te lang bezig met de drugskartels in Mexico dan daadwerkelijk met de terroristen.
De precisie van de gebeurtenissen in Mexico en hoe ziek de kartels handelen wordt overigens echt perfect beschreven. Na dat ik het boek uit had gelezen, heb ik wat gegoogled naar de praktijken van onder andere het Juarez Kartel en het komt vrij goed overeen met de handelswijze zoals beschreven is in het boek.
Conclusie: Fijn verhaal om te lezen, iets te langdradig qua opbouw naar de climax aan het einde van het boek. Zeker de moeite waard om het boek te lezen als je van special/black ops houdt en hoe overheden omgaan met het neutraliseren van terroristen/verdachten.
Beoordeling: 7,5/10
Baroque Cycle van neal stephenson
Het is een boek in 3 volumes
Quicksilver
The Confusion
The system of the world
Om het in een kort stukje te omschrijven is best moeilijk. Ik ben al jaren een fan van Stephenson, die met Cryptonomicon doorbrak in de échte topliteratuur van het Nivo waar we in Nederland slechts met Mulish mee kunnen.
Neal Stephenson heeft met The Baroque Cycle een meesterwerk gemaakt, waar je terecht U tegen zegt. Het is een Geschiedenis Roman, een Schelmenverhaal, een Thriller, een filosofisch werk. Het is geschreven in een enorm rijke, barrokke vorm, van gewoon verhalend tot briefroman, gedeeltelijk in liedvorm, toneelstukken en dialogen over Alchemie, Economie, de verbanden tussen astronomie en navigatie tot de fijne kneepjes van het oorlogsvoeren op zee in de tijd van de zeilschepen. Een reis door de wereld in de 17e eeuw, de politieke verhoudingen, Nederland als wereldmacht (een groot deel speelt in Nederland, en gaat over de invloed die Nederland had in de 17 eeuw, zowel politiek, als handel en wetenschappelijk.)
Het is bij vlagen ernstig tot hilarisch humoristisch, vreselijk spannend, maar dan weer een romantische soap.
in één woord geweldig.
Het Engels dat hij gebruikt is echter niet geschikt voor de beginnende lezer.
Cijfer 9,5
[ Bericht 0% gewijzigd door Pietverdriet op 22-02-2014 12:56:01 ]
Het is een boek in 3 volumes
Quicksilver
The Confusion
The system of the world
Om het in een kort stukje te omschrijven is best moeilijk. Ik ben al jaren een fan van Stephenson, die met Cryptonomicon doorbrak in de échte topliteratuur van het Nivo waar we in Nederland slechts met Mulish mee kunnen.
Neal Stephenson heeft met The Baroque Cycle een meesterwerk gemaakt, waar je terecht U tegen zegt. Het is een Geschiedenis Roman, een Schelmenverhaal, een Thriller, een filosofisch werk. Het is geschreven in een enorm rijke, barrokke vorm, van gewoon verhalend tot briefroman, gedeeltelijk in liedvorm, toneelstukken en dialogen over Alchemie, Economie, de verbanden tussen astronomie en navigatie tot de fijne kneepjes van het oorlogsvoeren op zee in de tijd van de zeilschepen. Een reis door de wereld in de 17e eeuw, de politieke verhoudingen, Nederland als wereldmacht (een groot deel speelt in Nederland, en gaat over de invloed die Nederland had in de 17 eeuw, zowel politiek, als handel en wetenschappelijk.)
Het is bij vlagen ernstig tot hilarisch humoristisch, vreselijk spannend, maar dan weer een romantische soap.
in één woord geweldig.
Het Engels dat hij gebruikt is echter niet geschikt voor de beginnende lezer.
Cijfer 9,5
[ Bericht 0% gewijzigd door Pietverdriet op 22-02-2014 12:56:01 ]
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
The Baroque Cycle 
Blijft Stephenson's meesterwerk. Anathem was een beetje té wat ambitie betreft en Reamde was een heerlijke thriller in de lijn van Cryptonomicon.
Ik ben het niet met je eens dat Mulisch zich met dit niveau kan meten. De Ontdekking van de hemel is leuk, maar valt echt zwaar tekort in vergelijking. Een Nederlandse schrijver die zich op het gebied van historische romans wel kan meten met de betere buitenlandse schrijvers, is Jan van Aken met De Valse Dageraad. Een topboek dat Umberto Eco naar de kroon steekt.
Blijft Stephenson's meesterwerk. Anathem was een beetje té wat ambitie betreft en Reamde was een heerlijke thriller in de lijn van Cryptonomicon.
Ik ben het niet met je eens dat Mulisch zich met dit niveau kan meten. De Ontdekking van de hemel is leuk, maar valt echt zwaar tekort in vergelijking. Een Nederlandse schrijver die zich op het gebied van historische romans wel kan meten met de betere buitenlandse schrijvers, is Jan van Aken met De Valse Dageraad. Een topboek dat Umberto Eco naar de kroon steekt.
Recent ontdekking van de hemel herlezen, en je hebt eigenlijk volkomen gelijk daarmee.quote:
The Baroque Cycle
Blijft Stephenson's meesterwerk. Anathem was een beetje té wat ambitie betreft en Reamde was een heerlijke thriller in de lijn van Cryptonomicon.
Ik ben het niet met je eens dat Mulisch zich met dit niveau kan meten. De Ontdekking van de hemel is leuk, maar valt echt zwaar tekort in vergelijking. Een Nederlandse schrijver die zich op het gebied van historische romans wel kan meten met de betere buitenlandse schrijvers, is Jan van Aken met De Valse Dageraad. Een topboek dat Umberto Eco naar de kroon steekt.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Omdat je ze moest lezen?quote:
De boeken die ik heb gelezen, vind ik echt kut.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 12-05-2014 17:47:51 ]
Allessandro D'avenia - dingen die niemand weet
De wereld van de 14-jarige Margherita stort volledig in wanneer haar vader een boodschap achterlaat op het antwoordapparaat omdat hij zijn gezin voorgoed verlaat. Margherita gaat radeloos op zoek naar antwoorden.
Het verhaal van Margherita is vervlochten met zowel het verhaal van Giullio, een 17-jarige zakkenroller zonder ouders, die in de ban raakt van Margherita, als het verhaal van haar docent Italiaan en Latijn, die haar met zijn verhalen over de klassieke mythologie, met name de Odyssee, houvast geeft. Margherita leert door deze verhalen weer op zichzelf te vertrouwen en om haar pijn om te zetten in liefde voor het leven.
Beoordeling
'Dingen die niemand weet’ is een schitterende roman over een puber die haar wereld ziet instorten. Het verhaal grijpt je vanaf het begin en sleurt je mee over het koord, waar niet alleen Margherita, maar ook andere personages op proberen te balanceren.
Dat laatste geldt vooral voor de leraar Italiaans en Latijn, die moeite heeft om een volgende stap in zijn relatie te zetten. Dat verhaal kronkelt tussen het verhaal van Margherita door en is op een subtiele manier daarmee verweven.
Een ander verhaal dat een belangrijke rol speelt in het boek, is de Odyssee en dan met name de parallel die de schrijver trekt tussen Odysseus’ zoon Telemachos en Margherita. Maar niet alleen inhoudelijk is er een parallel tussen die verhalen, ook de manier waarop het verhaal verteld wordt, doet soms wat Homerisch aan. De auteur hanteert een beeldende schrijfstijl, vol levenswijsheden, die vooral worden verwoord door de oma van Margherita, maar ook de alwetende verteller van het verhaal schuwt die wijsheden niet. Dat geeft het verhaal een extra filosofische laag, waardoor het verhaal je niet alleen pakt omdat het een schitterend verhaal is, maar ook omdat het je laat nadenken over het leven zelf.
Cijfer
8/10
De wereld van de 14-jarige Margherita stort volledig in wanneer haar vader een boodschap achterlaat op het antwoordapparaat omdat hij zijn gezin voorgoed verlaat. Margherita gaat radeloos op zoek naar antwoorden.
Het verhaal van Margherita is vervlochten met zowel het verhaal van Giullio, een 17-jarige zakkenroller zonder ouders, die in de ban raakt van Margherita, als het verhaal van haar docent Italiaan en Latijn, die haar met zijn verhalen over de klassieke mythologie, met name de Odyssee, houvast geeft. Margherita leert door deze verhalen weer op zichzelf te vertrouwen en om haar pijn om te zetten in liefde voor het leven.
Beoordeling
'Dingen die niemand weet’ is een schitterende roman over een puber die haar wereld ziet instorten. Het verhaal grijpt je vanaf het begin en sleurt je mee over het koord, waar niet alleen Margherita, maar ook andere personages op proberen te balanceren.
Dat laatste geldt vooral voor de leraar Italiaans en Latijn, die moeite heeft om een volgende stap in zijn relatie te zetten. Dat verhaal kronkelt tussen het verhaal van Margherita door en is op een subtiele manier daarmee verweven.
Een ander verhaal dat een belangrijke rol speelt in het boek, is de Odyssee en dan met name de parallel die de schrijver trekt tussen Odysseus’ zoon Telemachos en Margherita. Maar niet alleen inhoudelijk is er een parallel tussen die verhalen, ook de manier waarop het verhaal verteld wordt, doet soms wat Homerisch aan. De auteur hanteert een beeldende schrijfstijl, vol levenswijsheden, die vooral worden verwoord door de oma van Margherita, maar ook de alwetende verteller van het verhaal schuwt die wijsheden niet. Dat geeft het verhaal een extra filosofische laag, waardoor het verhaal je niet alleen pakt omdat het een schitterend verhaal is, maar ook omdat het je laat nadenken over het leven zelf.
Cijfer
8/10
Vsevolod Garsjin - De beren en andere verhalen (vertaald door Hans Boland)
Vsevolod Garsjin (1855–1888), die bij leven buitengewoon succesvol was in Rusland, maar daarna in de vergetelheid raakte, heeft een betrekkelijk klein maar geweldig oeuvre nagelaten. Zijn beste verhalen zijn nu geselecteerd en vertaald door Hans Boland. Het resultaat is een bundel met negen korte verhalen (bijna de helft van Garsjins werk) en een verhaal van Anton Tsjechov, dat hij schreef ter nagedachtenis van zijn gestorven vriend.
Veel van Garsjins verhalen zijn gestoeld op eigen ervaringen. Zo schreef hij een aantal kortverhalen over zijn tijd als vrijwilliger in het Russische leger. Het eerste verhaal in de bundel, ‘Vier dagen’, is tevens Garsjins debuut. Het is geschreven vanuit het perspectief van een gewonde Russische soldaat die voor dood op het slagveld is achtergelaten. ‘Uit de herinneringen van soldaat Ivanov’ gaat over de barre tocht richting het front. Het is bovenal een nauwgezet verslag van misstanden binnen het Russische leger, waar ondervoeding, wreedheid en mishandelingen door het kader aan de orde van de dag waren. Garsjins rauwe, van iedere heroïek gespeende beschrijvingen van de verschrikkingen van de oorlog waren uitzonderlijk voor de tijd waarin hij leefde.
De oorlog liet een diepe indruk achter op Garsjin. In 1880 werd hij opgenomen in een instelling voor geesteszieken. Het autobiografisch aandoende ‘De rode bloem’ over een waanzinnige die al het kwaad ter wereld uit wil bannen en het titelverhaal ‘De beren’ ontstonden kort na deze periode. Ook over zijn werk als kunstrecensent en zijn tijd bij de spoorwegen schreef Garsjin een aantal verhalen. ‘Kunstenaars’ vertelt over een aan lager wal geraakte, obsessieve kunstenaar die misstanden in een fabriek aan de kaak wil stellen. In ‘Het sein’ staat een eenzame veteraan centraal die een moeizame betrekking als seinbediende heeft gevonden. Hij slijt zijn dagen in een armoedig hutje langs het spoor.
Ook bevat de bundel een aantal fabels en sprookjes (‘Attalea princeps’, 'Er was eens’, ‘De bereisde kikker’). Dit laatste verhaal gaat over een kikker die zich door een stel eenden naar het idyllische zuiden laat brengen. Zij lift mee door zich vast te bijten in een twijgje dat de eenden in hun bek dragen. Uiteindelijk stort de kikker als een soort Icarus ter aarde omdat zij haar mond niet kan houden over haar geniale idee.
Het geheel wordt afgesloten door het kortverhaal van Tsjechov (‘Zwakke zenuwen’) over een krankzinnig geworden student, een nawoord van de vertaler en een aantal aantekeningen bij de tekst.
Garsjins werk behoort ondanks de donkere, pessimistische toon tot het beste wat de Russische literatuur te bieden heeft. Een must voor de liefhebber van het korte verhaal. Een negen en een half.
[ Bericht 1% gewijzigd door Nibb-it op 07-06-2017 22:21:49 (typo) ]
Vsevolod Garsjin (1855–1888), die bij leven buitengewoon succesvol was in Rusland, maar daarna in de vergetelheid raakte, heeft een betrekkelijk klein maar geweldig oeuvre nagelaten. Zijn beste verhalen zijn nu geselecteerd en vertaald door Hans Boland. Het resultaat is een bundel met negen korte verhalen (bijna de helft van Garsjins werk) en een verhaal van Anton Tsjechov, dat hij schreef ter nagedachtenis van zijn gestorven vriend.
Veel van Garsjins verhalen zijn gestoeld op eigen ervaringen. Zo schreef hij een aantal kortverhalen over zijn tijd als vrijwilliger in het Russische leger. Het eerste verhaal in de bundel, ‘Vier dagen’, is tevens Garsjins debuut. Het is geschreven vanuit het perspectief van een gewonde Russische soldaat die voor dood op het slagveld is achtergelaten. ‘Uit de herinneringen van soldaat Ivanov’ gaat over de barre tocht richting het front. Het is bovenal een nauwgezet verslag van misstanden binnen het Russische leger, waar ondervoeding, wreedheid en mishandelingen door het kader aan de orde van de dag waren. Garsjins rauwe, van iedere heroïek gespeende beschrijvingen van de verschrikkingen van de oorlog waren uitzonderlijk voor de tijd waarin hij leefde.
De oorlog liet een diepe indruk achter op Garsjin. In 1880 werd hij opgenomen in een instelling voor geesteszieken. Het autobiografisch aandoende ‘De rode bloem’ over een waanzinnige die al het kwaad ter wereld uit wil bannen en het titelverhaal ‘De beren’ ontstonden kort na deze periode. Ook over zijn werk als kunstrecensent en zijn tijd bij de spoorwegen schreef Garsjin een aantal verhalen. ‘Kunstenaars’ vertelt over een aan lager wal geraakte, obsessieve kunstenaar die misstanden in een fabriek aan de kaak wil stellen. In ‘Het sein’ staat een eenzame veteraan centraal die een moeizame betrekking als seinbediende heeft gevonden. Hij slijt zijn dagen in een armoedig hutje langs het spoor.
Ook bevat de bundel een aantal fabels en sprookjes (‘Attalea princeps’, 'Er was eens’, ‘De bereisde kikker’). Dit laatste verhaal gaat over een kikker die zich door een stel eenden naar het idyllische zuiden laat brengen. Zij lift mee door zich vast te bijten in een twijgje dat de eenden in hun bek dragen. Uiteindelijk stort de kikker als een soort Icarus ter aarde omdat zij haar mond niet kan houden over haar geniale idee.
Het geheel wordt afgesloten door het kortverhaal van Tsjechov (‘Zwakke zenuwen’) over een krankzinnig geworden student, een nawoord van de vertaler en een aantal aantekeningen bij de tekst.
Garsjins werk behoort ondanks de donkere, pessimistische toon tot het beste wat de Russische literatuur te bieden heeft. Een must voor de liefhebber van het korte verhaal. Een negen en een half.
[ Bericht 1% gewijzigd door Nibb-it op 07-06-2017 22:21:49 (typo) ]
Titel:
In volle vlucht
Auteur:
Kyle Mills
ISBN:
978-90-6112-365-1
Aantal bladzijdes:
351
Samenvatting:
Brandon Vale is beroepscrimineel, één van de beste die er is. Maar toch zit hij op dit moment een gevangenisstraf uit, en dan nog wel voor een misdaad die hij zelf helemaal niet heeft gepleegd. Tot het moment dat hij door middel van een geënsceneerde ‘uitbraak’ weer op vrije voeten komt. Een uitbraak die geregeld is door Richard Scanlon, de voormalige FBI-agent die er indertijd juist voor gezorgd heeft dat Brandon achter de tralies terechtkwam!
Scanlon, die nog steeds nauwe banden onderhoudt met de Amerikaanse veiligheidsdiensten, heeft er namelijk lucht van gekregen dat een Oekraïense misdaadorganisatie bezig is twaalf kernwapens te verkopen aan de hoogste bieder. Maar Scanlon is er niet in geslaagd de regering van de ernst van deze situatie te overtuigen. En de enige manier waarop hij zijn hand kan leggen op de 250 miljoen dollar die nodig is om de wapens van de markt te halen, is ervoor te zorgen dat Brandon het geld gaat stelen.
Niet dat Brandon zoveel keus heeft – het is dit of terug naar de gevangenis. Dus werkt hij zijn gewaagde plan uit: een overval op een geldtransport uit de casino’s van Las Vegas...
Beoordeling:
Een goede thriller. Het geld stelen neemt een belangrijk deel van het verhaal in beslag, maar er is nog een kersje op de taart
. Goed uitgeschreven, zou hier graag een verfilming van zien.Het boek leest lekker weg, ik had 2 en een halve dag nodig om hem uit te lezen.
Het welbekende 'zwarte gat' na het voltooien van een spannend boek bleef helaas uit, dus kan ik niet een hoger cijfer geven.
Cijfer:
8/10
Anatoli Gavrilov - En de zon komt op en 53 andere verhalen (vertaald door Arie van der Ent)
Deze bundel van vierenvijftig korte verhalen maakt deel uit van de reeks Nieuwe Russen van uitgeverij Douane, een verzameling die op termijn uit moet groeien tot een soort moderne Russische Bibliotheek. De serie verdient meer aandacht dan het nu krijgt; de oude Russen zijn immers bekend, de nieuwe goeddeels niet. Het fonds van Douane bevat werk van onder anderen Jerofejev, Danilov en Zosjtsjenko.
Anatoli Gavrilov (1946) groeide op in de haven- en industriestad Marioepol, waar hij aanvankelijk werk had als telegrambezorger. Deze ervaring is goed zichtbaar in zijn proza; Gavrilov schrijft in een rake telegramstijl, hij gebruikt geen woord te veel. Met een paar woorden weet hij een sfeer of locatie feilloos te beschrijven, het titelverhaal is hiervoor misschien wel het beste voorbeeld. Tegelijkertijd zijn de verhalen doorweven met een zeer subtiele, soms zwarte humor, zoals in ‘Glas’ en ‘Onder schafttijd'.
Het werk van Gavrilov wordt volgens het voorwoord 'hoofdzakelijk bevolkt door onaangepaste, weerloze, mislukte mensen, kortom, gewone sovjetmensen.’ Veel van zijn hoofdpersonages leven in een vervallen flat, ergens in een anonieme, viezige fabrieksstad. Stuk voor stuk zijn het sukkelaars met een somber bestaan. Die uitzichtloosheid is kenmerkend voor Gavrilovs werk, maar zeker niet uniek voor de moderne Russische boek- en filmcultuur. (Denk bijvoorbeeld aan de recente film Leviathan, van Andrej Zvjagintsev.)
Het verhaal ‘Op de drempel van het nieuwe leven' is een van de hoogtepunten van de bundel. De hoofdpersoon woont in een rommelig en desolaat dorpje, in de schaduw van de hoogovens. Hij besluit het krakkemikkige flatje waarin hij en zijn moeder wonen na zijn schoolexamen te ontvluchten om in de grote stad aan een Nieuw Leven van nationale betekenis te beginnen. Een rechtenstudie in kosmisch bestek. Zijn broer lacht hem uit, zijn moeder is te druk het kippenhok van stront te ontdoen en zijn beschonken vrienden slaan hem in elkaar. De blubber waar hij uit probeert te komen slurpt hem steeds dieper naar beneden, de troosteloze diepte in. Het is niks en het wordt niks. Gavrilov, die bekend staat als een ‘vrolijke pessimist’, maakt zijn naam waar. Hij is een meester van de hoogste klasse, in eigen land een invloedrijke schrijver voor schrijvers. Maar je moet er van houden. Een acht en een half.
Deze bundel van vierenvijftig korte verhalen maakt deel uit van de reeks Nieuwe Russen van uitgeverij Douane, een verzameling die op termijn uit moet groeien tot een soort moderne Russische Bibliotheek. De serie verdient meer aandacht dan het nu krijgt; de oude Russen zijn immers bekend, de nieuwe goeddeels niet. Het fonds van Douane bevat werk van onder anderen Jerofejev, Danilov en Zosjtsjenko.
Anatoli Gavrilov (1946) groeide op in de haven- en industriestad Marioepol, waar hij aanvankelijk werk had als telegrambezorger. Deze ervaring is goed zichtbaar in zijn proza; Gavrilov schrijft in een rake telegramstijl, hij gebruikt geen woord te veel. Met een paar woorden weet hij een sfeer of locatie feilloos te beschrijven, het titelverhaal is hiervoor misschien wel het beste voorbeeld. Tegelijkertijd zijn de verhalen doorweven met een zeer subtiele, soms zwarte humor, zoals in ‘Glas’ en ‘Onder schafttijd'.
Het werk van Gavrilov wordt volgens het voorwoord 'hoofdzakelijk bevolkt door onaangepaste, weerloze, mislukte mensen, kortom, gewone sovjetmensen.’ Veel van zijn hoofdpersonages leven in een vervallen flat, ergens in een anonieme, viezige fabrieksstad. Stuk voor stuk zijn het sukkelaars met een somber bestaan. Die uitzichtloosheid is kenmerkend voor Gavrilovs werk, maar zeker niet uniek voor de moderne Russische boek- en filmcultuur. (Denk bijvoorbeeld aan de recente film Leviathan, van Andrej Zvjagintsev.)
Het verhaal ‘Op de drempel van het nieuwe leven' is een van de hoogtepunten van de bundel. De hoofdpersoon woont in een rommelig en desolaat dorpje, in de schaduw van de hoogovens. Hij besluit het krakkemikkige flatje waarin hij en zijn moeder wonen na zijn schoolexamen te ontvluchten om in de grote stad aan een Nieuw Leven van nationale betekenis te beginnen. Een rechtenstudie in kosmisch bestek. Zijn broer lacht hem uit, zijn moeder is te druk het kippenhok van stront te ontdoen en zijn beschonken vrienden slaan hem in elkaar. De blubber waar hij uit probeert te komen slurpt hem steeds dieper naar beneden, de troosteloze diepte in. Het is niks en het wordt niks. Gavrilov, die bekend staat als een ‘vrolijke pessimist’, maakt zijn naam waar. Hij is een meester van de hoogste klasse, in eigen land een invloedrijke schrijver voor schrijvers. Maar je moet er van houden. Een acht en een half.
Fredrik Backman – Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt
In ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ vertelt Fredrik Backman het verhaal van de zevenjarige Elsa. Ze is een beetje apart, omdat ze erg slim is voor haar leeftijd. Ze leest graag kwaliteitsliteratuur, zoals alle boeken van Harry Potter en strips van Spiderman en de X-men. Op school wordt ze vaak gepest omdat ze anders is dan anderen.
Elsa heeft een sterke band met haar oma, die haar elke avond sprookjes vertelt die zich afspelen in een van de koninkrijken van Bijna-Wakkerland, meestal in het koninkrijk Miama. De sprookjeswereld zit vol wonderbaarlijke, schitterende wezens en monsters.
Als haar oma plotseling overlijdt, krijgt Elsa een brief in handen die ze bij een van de medebewoners van het appartementencomplex, die ‘het monster’ wordt genoemd, moet bezorgen. Het blijft echter niet bij die ene brief. Langzaam maar zeker leert Elsa haar buren beter kennen en vloeien de sprookjeswereld van haar oma en de echte wereld in elkaar over. Daarbij leert Elsa een heel nieuwe kant van haar oma kennen.
Beoordeling
‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ is het tweede boek van de Zweedse auteur Fredrik Backman. Zijn debuut ‘Een man die Ove heet’ heb ik een paar jaar geleden met veel plezier gelezen. Vandaar dat ik de opvolger zeker ook wilde lezen.
Backman hanteert een losse, soepele stijl vol humor. Het boek is dan ook, net als zijn voorganger, luchtig geschreven en leest makkelijk weg. De schrijfstijl past goed bij de belevingswereld van de zevenjarige Elsa. De sprookjes van haar oma zijn op een mooie manier verweven met de echte wereld. De connecties worden gaandeweg het verhaal duidelijk.
Het verhaal is hier en daar een beetje voorspelbaar, al is dat niet heel storend voor het verhaal. De voorspelbaarheid zit vooral bij een aantal algemeenheden, terwijl de details genoeg wendingen bevatten die ik niet zag aankomen.
Al met al is ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ een leuk boek, dat ondanks de luchtige schrijfstijl een mooi verhaal beschrijft. Wat mij betreft zeker een aanrader dus!
Cijfer
7,5/10
In ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ vertelt Fredrik Backman het verhaal van de zevenjarige Elsa. Ze is een beetje apart, omdat ze erg slim is voor haar leeftijd. Ze leest graag kwaliteitsliteratuur, zoals alle boeken van Harry Potter en strips van Spiderman en de X-men. Op school wordt ze vaak gepest omdat ze anders is dan anderen.
Elsa heeft een sterke band met haar oma, die haar elke avond sprookjes vertelt die zich afspelen in een van de koninkrijken van Bijna-Wakkerland, meestal in het koninkrijk Miama. De sprookjeswereld zit vol wonderbaarlijke, schitterende wezens en monsters.
Als haar oma plotseling overlijdt, krijgt Elsa een brief in handen die ze bij een van de medebewoners van het appartementencomplex, die ‘het monster’ wordt genoemd, moet bezorgen. Het blijft echter niet bij die ene brief. Langzaam maar zeker leert Elsa haar buren beter kennen en vloeien de sprookjeswereld van haar oma en de echte wereld in elkaar over. Daarbij leert Elsa een heel nieuwe kant van haar oma kennen.
Beoordeling
‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ is het tweede boek van de Zweedse auteur Fredrik Backman. Zijn debuut ‘Een man die Ove heet’ heb ik een paar jaar geleden met veel plezier gelezen. Vandaar dat ik de opvolger zeker ook wilde lezen.
Backman hanteert een losse, soepele stijl vol humor. Het boek is dan ook, net als zijn voorganger, luchtig geschreven en leest makkelijk weg. De schrijfstijl past goed bij de belevingswereld van de zevenjarige Elsa. De sprookjes van haar oma zijn op een mooie manier verweven met de echte wereld. De connecties worden gaandeweg het verhaal duidelijk.
Het verhaal is hier en daar een beetje voorspelbaar, al is dat niet heel storend voor het verhaal. De voorspelbaarheid zit vooral bij een aantal algemeenheden, terwijl de details genoeg wendingen bevatten die ik niet zag aankomen.
Al met al is ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ een leuk boek, dat ondanks de luchtige schrijfstijl een mooi verhaal beschrijft. Wat mij betreft zeker een aanrader dus!
Cijfer
7,5/10
Roman Sentsjin - De Jeltysjevs (vertaald door Arie van der Ent)
Heb weer een mooie Rus uit. Het boek is zoals wel meer goede, moderne Russische literatuur verschenen bij Douane.
Het plot is simpel: Nikolaj Michailovitsj is een politieman die zijn tijd vult met het begeleiden en bestelen van bezopen daklozen in een lokale ontgiftingskliniek. Hij maakt een fout op zijn werk, verliest zijn baan, en komt met zijn vrouw en zoon op het Siberische platteland terecht. Ze trekken in bij een bejaarde tante die in een in een vervallen hutje woont. Het gezin vervalt al spoedig in een neerwaartse spiraal van armoede, oplichting, zelfgestookte drank en doodslag. Hoe verder ze afglijden, hoe slechter de ontvangst van de televisie, de enige verbinding met de buitenwereld. Of en hoe de Jeltysjevs het hoofd boven water weten te houden? Dat moet je zelf maar lezen.
Sentsjins stijl is vlot en kabbelend, en het boek is wat mij betreft een aanrader. De Jeltysjevs heeft qua pessimistische toon veel weg van het werk van Gavrilov (zie hierboven). Sentsjins verhalen zijn volgens de vertaler 'van een zwartgallige gezelligheid of gezellige zwartgalligheid: onthutsend knus. Zijn laatste roman is een even hilarische als ontluisterende duiding van de Jeltsinjaren'. Maar ook hier geldt: je moet er van houden. Een acht.
Wie geïnteresseerd is geraakt kan alvast het kortverhaal 'Mijn eerste meisje' lezen op de site van Terras.
Heb weer een mooie Rus uit. Het boek is zoals wel meer goede, moderne Russische literatuur verschenen bij Douane.
Het plot is simpel: Nikolaj Michailovitsj is een politieman die zijn tijd vult met het begeleiden en bestelen van bezopen daklozen in een lokale ontgiftingskliniek. Hij maakt een fout op zijn werk, verliest zijn baan, en komt met zijn vrouw en zoon op het Siberische platteland terecht. Ze trekken in bij een bejaarde tante die in een in een vervallen hutje woont. Het gezin vervalt al spoedig in een neerwaartse spiraal van armoede, oplichting, zelfgestookte drank en doodslag. Hoe verder ze afglijden, hoe slechter de ontvangst van de televisie, de enige verbinding met de buitenwereld. Of en hoe de Jeltysjevs het hoofd boven water weten te houden? Dat moet je zelf maar lezen.
Sentsjins stijl is vlot en kabbelend, en het boek is wat mij betreft een aanrader. De Jeltysjevs heeft qua pessimistische toon veel weg van het werk van Gavrilov (zie hierboven). Sentsjins verhalen zijn volgens de vertaler 'van een zwartgallige gezelligheid of gezellige zwartgalligheid: onthutsend knus. Zijn laatste roman is een even hilarische als ontluisterende duiding van de Jeltsinjaren'. Maar ook hier geldt: je moet er van houden. Een acht.
Wie geïnteresseerd is geraakt kan alvast het kortverhaal 'Mijn eerste meisje' lezen op de site van Terras.
Dit is een boek wat niet iedereen zal aanspreken maar ik heb er adembenemend van "genoten".
Ik heb het een paar jaar geleden besteld, gunde mijzelf toen geen tijd om het te lezen en het heeft een hele tijd, met de boekenlegger bij pagina 20, op de plank gelegen.
Een paar weken terug toch maar weer eens opgepakt en het met ingehouden adem in een stuk uitgelezen,
Matterhorn is een boek over de zin en waanzin van de Vietnam oorlog. Het volwassen worden van "kinderen" op een berg die de legerleiding al had opgegeven, terwijl ze de dood in de ogen staren. Het is een boek over de rassenstrijd/rassenhaat, die zelfs op de slagvelden van Vietnam onverminderd door gaat. Het is een boek over het haast kinderlijke verlangen om geaccepteerd te worden door de maatschappij waarin je straks misschien terug keert.
Matterhorn neemt je mee op patrouille door het oerwoud rond "Matterhorn" en geeft je het gevoel een te zijn met Bravo Company, je voelt de etter uit de open wonden van de jungle rot, je voelt de bloedzuigers, maar bovenal je voelt de angst, het onvermogen, de woede en het verdriet van Luitenant Melles en zijn "kids"
Een van de meest aangrijpende boeken die ik de laatste tijd gelezen heb
cijfer 9/10
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
|
|
