OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...?
[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 2
[ Bericht 36% gewijzigd door BE op 21-01-2011 07:50:31 ]
[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 2
[ Bericht 36% gewijzigd door BE op 21-01-2011 07:50:31 ]
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
ow uhm... dit is de eerste keer dat ik een nieuw topic open, weet niet zeker of het goed gegaan is zo.....
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Niet helemaal, maar nu klopt het weer.quote:Op vrijdag 21 januari 2011 05:11 schreef elvy het volgende:
ow uhm... dit is de eerste keer dat ik een nieuw topic open, weet niet zeker of het goed gegaan is zo.....
***
Wij doen al een aantal jaar IVF, hebben nog wel een cryo en een poging te gaan maar beginnen medio februari aan de VIA-cursus.. Ik ben erg nieuwsgierig naar ervaringen van anderen die dit traject hebben gedaan of er nog mee bezig zijn. Sowieso zijn er nog aanbevelingen/tips die interessant kunnen zijn?
Anyway, ik hoop dat er weer wat mensen zich in het gesprek mengen..
Anyway, ik hoop dat er weer wat mensen zich in het gesprek mengen..
Quo vadis?
Oe spannend. Over een paar weken begint het dan voor jullie.
Wij hebben onze VIA gedaan in begin 2008. Het ene onderwerp is interessanter dan het andere. En soms is er echt niets aan. Maar wat wij er welk prettig aan vonden is dat je wel 'gedwongen' wordt om op die dagen samen heel bewust er mee bezig te zijn. En om er over na te denken en samen te praten. Vooral voor mijn man was het voor die tijd maar vaag en was hij er absoluut niet mee bezig.
In onze groep hadden de meesten al helemaal bedacht voor welk land ze wilden gaan en hoe het zou gaan lopen. En van al die verwachtingen is niets uitgekomen. In adoptie land kan gewoon iedere dag iets veranderen. Er is inmiddels een stel dat een kindje heeft gekregen, en wij hebben onze mooie meid
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je tijdens die weken nadenkt over wat jullie grenzen zijn.
Wij hebben onze VIA gedaan in begin 2008. Het ene onderwerp is interessanter dan het andere. En soms is er echt niets aan. Maar wat wij er welk prettig aan vonden is dat je wel 'gedwongen' wordt om op die dagen samen heel bewust er mee bezig te zijn. En om er over na te denken en samen te praten. Vooral voor mijn man was het voor die tijd maar vaag en was hij er absoluut niet mee bezig.
In onze groep hadden de meesten al helemaal bedacht voor welk land ze wilden gaan en hoe het zou gaan lopen. En van al die verwachtingen is niets uitgekomen. In adoptie land kan gewoon iedere dag iets veranderen. Er is inmiddels een stel dat een kindje heeft gekregen, en wij hebben onze mooie meid
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je tijdens die weken nadenkt over wat jullie grenzen zijn.
Als je op internet wat rondleest dan begrijp ik dat ze je bij de VIA cursussen proberen af te schrikken.. Hoe heb jij dat ervaren?
En welk land weten we nog niet, denk wel dat ik mijn voorkeuren heb, maar zoals je zelf al zeft tis allemaal zo onzeker.
Wat is de wachttijd eigenlijk na de via-cursus? Nu heb ik volgens mij gelezen dat jij/jullie nogal geluk hadden met de adoptie uit Nederland. Maar volgens mij is het redelijk snel gegaan bij jullie. Is dat echt een uitzondering of komt het vaker voor?
En wat bedoel je met nadenken over wat onze grenzen zijn?
En welk land weten we nog niet, denk wel dat ik mijn voorkeuren heb, maar zoals je zelf al zeft tis allemaal zo onzeker.
Wat is de wachttijd eigenlijk na de via-cursus? Nu heb ik volgens mij gelezen dat jij/jullie nogal geluk hadden met de adoptie uit Nederland. Maar volgens mij is het redelijk snel gegaan bij jullie. Is dat echt een uitzondering of komt het vaker voor?
En wat bedoel je met nadenken over wat onze grenzen zijn?
Quo vadis?
Ik vond de ViA zelf helemaal niet ontmoedigend hoor. Het geeft je gewoon een realistische kijk. Okee, misschien had het leuk geweest om wat meer positieve verhalen te horen, maar wij hebben die zes bijeenkomsten gewoon 'uitgezeten'. Het moet nu eenmaal.
Na die VIA moet je gesprekken voeren met de raad voor de kinderbescherming. En daar is ook weer een wachttijd voor. En dat verschilt per regio. Wij hebben denk ik een maand of tien moeten wachten op 'onze' Raad.
NL adoptie, kun je aangeven als je gesprekken voert met de raad voor de kinderbescherming.
Als wij voor de buitenland adoptie door zouden gaan dan had het denk ik na de VIA nog zo'n 3 jaar geduurd. Net wat ik al zei: van heel onze VIA groep is er pas 1 kindje thuis.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Tanja- op 31-01-2011 15:38:31 ]
Na die VIA moet je gesprekken voeren met de raad voor de kinderbescherming. En daar is ook weer een wachttijd voor. En dat verschilt per regio. Wij hebben denk ik een maand of tien moeten wachten op 'onze' Raad.
NL adoptie, kun je aangeven als je gesprekken voert met de raad voor de kinderbescherming.
Als wij voor de buitenland adoptie door zouden gaan dan had het denk ik na de VIA nog zo'n 3 jaar geduurd. Net wat ik al zei: van heel onze VIA groep is er pas 1 kindje thuis.
[ Bericht 7% gewijzigd door -Tanja- op 31-01-2011 15:38:31 ]
Ok gelukkig maar dat de VIA meeviel. Ik maakte me er ook geen zorgen over hoor, we hebben een bepaald doel voor ons ogen en omdat te bereiken moeten we wat fases door. De VIA is ook zo een fase.
Nu had ik onlangs gehoord dat de wachtlijsten voor de gesprekken met de raad voor de kinderbescherming weg zijn. Dus dat de gesprekken op redelijk kort termijn plaats kunnen vinden. Dat zou natuurlijk top zijn. Jammer dat er niet meer mensen meepraten die bijv met adoptie bezig zijn. Ben benieuwd naar hun ervaringen en vorderingen.
Hoe waren de gesprekken met de raad voor kinderbescherming bij jullie gegaan Tanja?
3 jaar, tja misschien dat het korter is nu er geen wachttijd is voor de gesprekken met de raad. Maar we zullen het ervaren..
Nu had ik onlangs gehoord dat de wachtlijsten voor de gesprekken met de raad voor de kinderbescherming weg zijn. Dus dat de gesprekken op redelijk kort termijn plaats kunnen vinden. Dat zou natuurlijk top zijn. Jammer dat er niet meer mensen meepraten die bijv met adoptie bezig zijn. Ben benieuwd naar hun ervaringen en vorderingen.
Hoe waren de gesprekken met de raad voor kinderbescherming bij jullie gegaan Tanja?
3 jaar, tja misschien dat het korter is nu er geen wachttijd is voor de gesprekken met de raad. Maar we zullen het ervaren..
Quo vadis?
Ik denk dat het niet korter word.Je moet ook nog je weg vinden bij een vergunninghouder,en ook daar zijn wachttijden.
Ik denk ook niet dat de wachttijden korter worden.
Kijk, die gesprekken is ook zo'n ding dat gewoon moet. Maar je prive leven bespreken met een net afgestudeerde nog bijna tiener vreemde is natuurlijk niet echt waar je op zit te wachten. Bij iedere stap gewoon het einddoel voor ogen houden. En echt, als het dan zover is maakt het allemaal niet meer uit.
Kijk, die gesprekken is ook zo'n ding dat gewoon moet. Maar je prive leven bespreken met een net afgestudeerde nog bijna tiener vreemde is natuurlijk niet echt waar je op zit te wachten. Bij iedere stap gewoon het einddoel voor ogen houden. En echt, als het dan zover is maakt het allemaal niet meer uit.
Nou ja als de wachttijden bij de raad voor kinderbescherming korter is dan is dat mooi mee genomen.. En anders is het zoals het is. Je kan er zelf sowieso weinig aan doen. We gaan het ervaren. Ik heb ook geen moeite met de wachttijden hoor, zoals Tanja al zegt, het gaat om het einddoel.
Vwb die gesprekken, ik snap dat het moet en ook daar heb ik geen moeite mee. Was meer benieuwd naar waar ze op letten en wat ze vragen. Maar ik begrijp dat dat gewoon je hele (privé)leven is. Prima. Ik las ook dat geloof een belangrijk item is voor bepaalde landen. Hebben jullie daar rekening mee gehouden?
Thanks sowieso voor jullie input!
Vwb die gesprekken, ik snap dat het moet en ook daar heb ik geen moeite mee. Was meer benieuwd naar waar ze op letten en wat ze vragen. Maar ik begrijp dat dat gewoon je hele (privé)leven is. Prima. Ik las ook dat geloof een belangrijk item is voor bepaalde landen. Hebben jullie daar rekening mee gehouden?
Thanks sowieso voor jullie input!
Quo vadis?
Inderdaad geen land opnemen maar als je voor jezelf al weet dat je voor China gaat hou er dan rekening mee dat daar alleen nog Special Need-procedures voor kunnen worden opgestart en dat dus in het rapport moet staan dat jullie 'geschikt' moeten zijn om een Special Need kindje te kunnen adopteren.quote:
Aah thanks voor de tip! Nog meer tips?
Voor andere landen weet ik het niet maar voor China spreek ik uit eigen ervaringen (2 dochters, waarvan 1 SN)
alleen als ie ijs en ijskoud is!
Volgens bij is het sowieso bijna onmogelijk om nog nsn kinderen te adopteren. Dus ook goed nadenken over welke sn's je eventueel openstaat en niet te specifiek zijn in je raadsrapport, maar je moet wel toestemming hebben voor een sn kindje als je daar voor openstaat, dus het moet wel benoemd worden.
Hi All,
Thanks voor alle tips. Vorige week ons eerste VIA bijeenkomst gehad. Erg interessant en heb er een goed gevoel aan overgehouden.
Ik had nog een vraag en misschien dat één van jullie die kan beantwoorden: Na de VIA bijeenkomsten zijn de raadsgesprekken. Nu heb ik op internet al een beetje rondgekeken en wat informatie gevonden. Het zijn 3 gesprekken en gaan natuurlijk allemaal vragen stellen om te oordelen of je capabel bent om te adopteren. Nu vroeg ik me af hoe gaat zo een raadsgesprek in zijn werking? Ze komen 3x dus langs, zit je dan 3x een uur aan tafel om de vragen te beantwoorden? Of doe je ook een rondleiding in je huis? Buurt? etc. Ik neem aan dat dat ook belangrijk is.
Thanks alvast!
Thanks voor alle tips. Vorige week ons eerste VIA bijeenkomst gehad. Erg interessant en heb er een goed gevoel aan overgehouden.
Ik had nog een vraag en misschien dat één van jullie die kan beantwoorden: Na de VIA bijeenkomsten zijn de raadsgesprekken. Nu heb ik op internet al een beetje rondgekeken en wat informatie gevonden. Het zijn 3 gesprekken en gaan natuurlijk allemaal vragen stellen om te oordelen of je capabel bent om te adopteren. Nu vroeg ik me af hoe gaat zo een raadsgesprek in zijn werking? Ze komen 3x dus langs, zit je dan 3x een uur aan tafel om de vragen te beantwoorden? Of doe je ook een rondleiding in je huis? Buurt? etc. Ik neem aan dat dat ook belangrijk is.
Thanks alvast!
Quo vadis?
Ik heb er nog geen ervaring mee. Maar volgens mij komen ze 1 keer bij je langs en ga jij de andere keren naar hun toe. Soms zijn 2 gesprekken voldoende. Je moet ook een levensloop schrijven geloof ik. En ze gaan niet in je huis rondkijken hoor!
Wij zouden deze zomer aan de beurt zijn, maar omdat zowel mijn man als ik kort na elkaar ineens werkeloos werden (crisis) hebben wij de VIA een jaar uitgesteld. We willen wel financiele zekerheid hebben voor de adoptie, dus dit leek ons de beste oplossing. Dus, zomer 2012, of misschien een kwartaaltje eerder,
We hebben 1 keer visite gehad. Moesten toen onze levensloop schrijven en mailen. Bij het tweede gesprek werd deze besproken. En toen een derde gesprek over special needs en grenzen (leeftijd e.d.) en toen de 4e afspraak om het rapport in te lezen. Ik denk dat de eerste 3 gesprekken ongeveer anderhalf/2 uur hebben geduurd. De hoofdlijnen van de gesprekken staan vast. Het is (als ik het zo eens hoor en lees) afhankelijk van de persoon waar je de gesprekken mee moet voeren hoe 'diep' alles gaat. Huisbezoek stelt niets voor hoor. Je hoeft echt geen kinderkamer ingericht te hebben! Wij hebben het gesprek in ons oude huis gehad. Ik had wel even een extra schoonmaak en opruim rondje gedaan 
In Kenya is bij wet bepaald dat je minstens 3 jaar getrouwd moet zijn om te kunnen adopteren. Dat zijn wij nog niet, we zijn afgelopen September pas getrouwd (o.a. vanwege onze adoptie-wens). Wel al ruim 13 jaar samen.
In de eerste gesprekken met het bureau leek dat niet zo'n probleem, inmiddels blijkt het toch een groot probleem.
Nu zijn we samen met een advocaat de mogelijkheden aan het bekijken, maar worst case scenerio is dus nog 2 jaar wachten......
In de eerste gesprekken met het bureau leek dat niet zo'n probleem, inmiddels blijkt het toch een groot probleem.
Nu zijn we samen met een advocaat de mogelijkheden aan het bekijken, maar worst case scenerio is dus nog 2 jaar wachten......
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
Zo dan! De eerste Googlesearch op 'adoptie' zit erop. 
En ik zie nu door de bomen het bos al niet meer. Las wel dat je sowieso getrouwd moet zijn. Eenouderadoptie kan ook, maar dan moet de partner later alsnog het kind ook adopteren.
Dacht ik er onder uit te komen.
Eerst dit topic maar eens doorlezen.
En ik zie nu door de bomen het bos al niet meer. Las wel dat je sowieso getrouwd moet zijn. Eenouderadoptie kan ook, maar dan moet de partner later alsnog het kind ook adopteren. Dacht ik er onder uit te komen.
Eerst dit topic maar eens doorlezen.
Miss, mag ik deze even quoten?
Edit: Ooooh, en Be, jij ook!quote:Op dinsdag 8 juni 2004 12:20 schreef miss_sly het volgende:
Spindizzy, ik hoop dat die 5 jaren voor jullie omvliegen en jullie snel jullie kindje in de armen kunt sluiten!
Ik herken een deel van jouw verhaal en anderen, ik heb alleen een andere keuze gemaakt.
Ik heb destijds wel voor de mmm gekozen en samen met mijn ex heb ik 3 jaar lang in ziekenhuizen rondgelopen en van alles geprobeerd. Uiteindelijk ben ik heel kort zwanger geweest, maar helaas liep dat mis. Een half jaar later kon ik niet meer en heb de behandelingen opgegeven en kort daarna ook mijn relatie.
Inmiddels heb ik een nieuwe vriend, we zijn al 5 jaar samen
Maar: in september is mijn zusje uitgerekend en wordt ik tante! Niet zomaar tante, maar peettante van het kindje van mijn zus, dat is toch iets geweldigs? Soms doet het wel een beetje pijn, maar ze is er zo gelukkig mee en ze laat me zo meeleven, dat ik alleen maar uit kan kijken naar de dag dat dit kindje geboren wordt! En wat zal ik een trotse en liefdevolle tante zijn; ik kan bijna niet wachten tot ik me ook kan melden in het "trotse ooms en tantes"topic!
Ssserpente,quote:Op maandag 18 juli 2011 18:08 schreef Ssserpente het volgende:
Zo dan! De eerste Googlesearch op 'adoptie' zit erop.
Dacht ik er onder uit te komen.
Eerst dit topic maar eens doorlezen.
Je kunt veel informatie vinden online. Ook veel ervaringsverhalen. Ieder land heeft andere eisen (geen bio kinderen, geloof, leeftijd, of je moet er 6 maanden blijven etc). Inderdaad is getrouwd zijn toch wel echt heel handig.
Als je je gaat inlezen over adoptie, zou ik je toch ook adviseren om eens wat te gaan lezen, of informatie aanvragen, over pleegzorg. Niet te vergelijken, maar ook heel dichtbij zijn er kinderen die een warm nest kunnen gebruiken. Voor pleegzorg zijn informatie bijeenkomsten waar je eens kunt polsen of het iets voor jullie is.
Hoe oud is jullie jongste? Denk ook een jaar of vier/vijf verder, hoe zie je je gezin dan voor je?
Als jullie het overwegen zou ik echt meteen een nummer aanvragen. Wij hebben anderhalf jaar moeten wachten voordat we toen voor de voorlichting konden. Misschien gaat dat nu iets sneller, maar echt... meer dan genoeg tijd om je te verdiepen. En de kosten komen pas op het moment dat je met de bijeenkomsten begint. Je kunt altijd nog afzeggen.
Hier een adoptie moeder. Het is een weg van veel ups en downs. En vooral van de lange adem. Maar dat maakt uiteindelijk niets uit
En als je vragen hebt....
Met een meidenkwartet
Bedankt voor je adviezen, cathmar. Dat nummer toch maar eens overwegen dus. Krijg je überhaupt een nummer als je niet getrouwd bent? Of kom je dan sowieso in de procedure?
Je advies over verdiepen in pleegzorg voelt een beetje belerend, moet ik toegeven. Adviseer je dat ook aan stellen waarvan de vrouw met de pil stopt om zwanger te worden? Ik krijg het idee dat ik me moet verdedigen wanneer ik niet kies voor "kinderen heel dichtbij die een warm nest kunnen gebruiken."Maar misschien ligt het aan mijn interpretatie en vat ik het verkeerd op. Maar dat pleegzorg niets voor ons is, durf ik met een stuk of vijftig pleegbroers en -zussen wel te stellen iig.
Onze jongste wordt in september 2.
Je advies over verdiepen in pleegzorg voelt een beetje belerend, moet ik toegeven. Adviseer je dat ook aan stellen waarvan de vrouw met de pil stopt om zwanger te worden? Ik krijg het idee dat ik me moet verdedigen wanneer ik niet kies voor "kinderen heel dichtbij die een warm nest kunnen gebruiken."Maar misschien ligt het aan mijn interpretatie en vat ik het verkeerd op. Maar dat pleegzorg niets voor ons is, durf ik met een stuk of vijftig pleegbroers en -zussen wel te stellen iig.
Onze jongste wordt in september 2.
Excuses het was zeker niet mijn bedoeling om beleend over te komen.
Succes in ieder geval.
Succes in ieder geval.
Met een meidenkwartet
No hard feelings verder, hoor. Ik begrijp dat je het niet zo bedoelt. Maar ik wilde wel laten weten hoe het op mij overkwam. En dat ligt ws aan mij.
Niet weggaan!
Niet weggaan!
Sgoed! En: ik ben heel enthousiast over adoptie. In ieder geval over die van ons. Kan me haast niet voorstellen wat ooit mijn twijfels warm als ik ons kleintje nu zie. Vandaag trouwens precies een jaar geleden dat we hoorden van haar bestaan. Nooit gedacht dat ik zo snel zo veel van haar zou houden.
Met een meidenkwartet
Een korte samenvatting van wat ik tnt gelezen heb en wat me is opgevallen.
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
[ Bericht 1% gewijzigd door Ssserpente op 18-07-2011 21:45:21 ]
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
Bronquote:Hoe reëel is het nog om een pocedure te starten?
Mensen die willen adopteren, gaan een onzekere tijd tegemoet. Het aantal kinderen dat naar Nederland komt, is de laatste jaren steeds verder afgenomen. In veel landen kunnen de kinderen in eigen land worden geadopteerd. Er komen natuurlijk nog wel kinderen naar Nederland. In 2009 waren dat er 682.
Omdat het aantal mensen dat graag een kind wil adopteren hoger ligt, is er sprake van wachttijden. Bovendien worden de eisen die de landen van herkomst aan aspirant-adoptieouders steeds strenger.Het is niet precies aan te geven hoe lang het adoptietraject duurt, maar waarschijnlijk twee tot vijf jaar.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ssserpente op 18-07-2011 21:45:21 ]
Hier wou ik even op reageren. Ben verder totaal niet bezig met adoptie, maar het lijkt me geweldig om later bij een adoptiebureau te werken. Binnen mijn opleiding hebben we pas ook college over adoptie gehad en daarin werd verteld dat bovenstaande dikgedrukte ook alweer langzaamaan verandert. Ook LVG kinderen (licht verstandelijk gehandicapt) komen naar NL, kinderen met een hazenlip steeds minder omdat deze kinderen steeds vaker ook in bv China geholpen worden.quote:
Een korte samenvatting van wat ik tnt gelezen heb en wat me is opgevallen.
En heb een landenoverzicht doorgenomen waar eisen aan aspirant-adoptieouders per land worden omschreven. Wat vooral opvalt is dat je veel meeste landen idd getrouwd moet zijn. Voor China minimaal twee jaar, voor een aantal landen drie en voor sommige landen zelfs vijf jaar.
Voor Bolivia, Armenië, Ghana, Hongarije, Bulgarije, Lesotho, Nicaragua, Oeganda, Polen, Slowakije, Sri Lanka, Suriname, Zambia en de VS moet je alleen getrouwd zijn, maakt niet uit hoe lang.
Als samenwoont kun je alleen als individuele aanvrager een adoptieprocedure starten. Je verzoek kan alleen met instemming van uw eventuele partner worden ingediend.
Adopteren is geen vanzelfsprekendheid meer. Het wordt dan ook steeds lastiger om een gezond kind naar Nederland te halen. Het aantal adoptiekinderen dat naar Nederland komt is sinds enkele jaren fors gedaald en de wachtlijsten en -tijden in Nederland nemen toe. Daarnaast verandert het ‘aanbod’ van adoptiekinderen. De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Uit China komen bijna alleen maar special need-kinderen: procedures voor gezonde kinderen worden afgebouwd. Er worden geen nieuwe aanvragen voor gezonde kinderen opgenomen. Special need-kinderen zijn kinderen met een medisch probleem. Wel een licht probleem, dus geen verstandelijke beperking of een forse lichamelijke handicap. In de Nederlandse wet staat namelijk dat een adoptiekind in een (gewone) gezinssituatie moet kunnen opgroeien om later een zelfstandig bestaan op te bouwen. Als van een kind bekend is dat het een verstandelijke handicap heeft, komt het niet voor adoptie in aanmerking.
Als je kiest voor een special need-kind, kun je kiezen uit een lijstje voor welke beperkingen je in aanmerking wilt komen.
En het volgende stukje vind ik vrij pakkend:
[..]
Bron
Als iemand echt geinteresseerd is om wat meer over dit college te horen, wil ik het best opzoeken. Dit is wat ik me zo snel herinner.
Verder wens ik iedereen hier veel succes met het traject, en hoop ik dat jullie snel een kind een liefdevol thuis mogen geven
Dat is ook de reden dat ik het in mijn eerste (of eigenlijk tweede) reactie 'heftig' noemde. Ik vond het bij de keuze voor een tweede kind dat biologisch van onszelf is al een grote verantwoordelijkheid. Wat als er iets met het kind is, wat voor impact heeft dat op ons gezinsleven? Het raakte niet langer alleen ons, zoals bij de keuze voor een eerste. En dan is er nog de cultuurkloof. Ik ben trouwens heel benieuwd wat daar inmiddels allemaal over bekend is.quote:
De jonge en gezonde kinderen maken een steeds kleiner deel uit van het totaal.
Je hebt het nu iets langer kunnen bezinken. Weet je al of je er iets concreet mee gaat doen?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind het ook (nog steeds) heel heftig, hoor, Claudia. Hoewel ik de eventuele (lichamelijke) handicap minder spannend vind dan latere emotionele problemen die eventueel kunnen voortkomen uit de adoptie. Ik loop vooral met vragen als: is de kans aanzienlijk groter dat geadopteerde kinderen later ontsporen? En welke impact heeft dit dan op ons gezinsleven en dus op Lente? En in hoeverre is dit afhankelijk van het land waaruit het adoptiekind komt?
Ik ken toevallig twee geadopteerde Colombianen die, naar eigen zeggen, vanwege hun identiteitsproblemen tijdens hun puberteit behoorlijk in de put, de drugs en criminaliteit zijn beland. Hiernaast ken ik ook twee geadopteerde Aziaten (een Zuid-Koreaan en een Chinese) die juist totaal geen identiteitsproblemen hebben (vandaag nog uitgebreid over gesproken) en netjes hun studies doorlopen hebben. Mede hierdoor moet ik dan ook toegeven dat ik mezelf erop betrap te denken dat Aziaten 'makkelijker' zijn dan bijv. Zuid-Amerikanen.
Met de lichamelijk handicaps heb ik dus minder problemen. Als je kiest voor een special needs-kind moet je op een lijst aangeven welke medische risico's of handicaps je denkt aan te kunnen. Overwegingen daarbij zijn bijvoorbeeld ervaringen met bepaalde handicaps, de mate van aversie tegen risico's, nabijheid van medische voorzieningen en de gezinssituatie.
Er zijn drie soorten handicaps:
Medische risico's
Bij deze categorie gaat het om risico's die zijn ontstaan doordat de moeder van het kind tijdens de zwangerschap ondervoed was, drugs of alcohol gebruikte of blootgesteld was aan andere giftige stoffen, of een infectieziekte of parasiet bij zich droeg die gevaar oplevert voor het kind, zoals leverontsteking, syfilis en toxoplasmose. Ook complicaties bij de bevalling, vroeggeboorte en erfelijke ziektes leiden tot medische risico's. Kenmerk van deze categorie is dat de mate van benodigde medische zorg zeer onzeker is: soms blijkt dat er niets aan de hand is met het kind, en soms is intensieve zorg nodig.
Operabele handicaps
Hier betreft het handicaps die na een of meer operaties kunnen worden verholpen. Veel voorkomend zijn schisis en klompvoeten. Ook hartafwijkingen zoals VSD vallen onder deze categorie. Sommige van de kinderen met deze aandoeningen worden afgestaan omdat hun ouders zich de benodigde medische zorg niet kunnen veroorloven. De mate van benodigde zorg is meestal goed voorspelbaar.
Niet-operabele handicaps
Bij deze categorie zijn de handicaps niet door een operatie te verhelpen. Het gaat om verlammingen van of het ontbreken van ledematen, allergieën, albinisme, slechthorendheid en slechtziendheid, littekens, brandwonden, besmetting met HIV enzovoort. Ook hier is de mate van zorg vaak goed voorspelbaar.
(Bron)
Ik ben voornemens om komende week naar een instantie te bellen en te vragen of het verstandig is om ons nu alvast in te schrijven. We willen iig een aantal voorlichtingsbijeenkomsten bijwonen en in contact komen met ouders van oudere adoptiekinderen. Een beslissing hebben we nog steeds niet genomen; we zitten nog steeds in de oriënterende fase.
Ik ken toevallig twee geadopteerde Colombianen die, naar eigen zeggen, vanwege hun identiteitsproblemen tijdens hun puberteit behoorlijk in de put, de drugs en criminaliteit zijn beland. Hiernaast ken ik ook twee geadopteerde Aziaten (een Zuid-Koreaan en een Chinese) die juist totaal geen identiteitsproblemen hebben (vandaag nog uitgebreid over gesproken) en netjes hun studies doorlopen hebben. Mede hierdoor moet ik dan ook toegeven dat ik mezelf erop betrap te denken dat Aziaten 'makkelijker' zijn dan bijv. Zuid-Amerikanen.
Met de lichamelijk handicaps heb ik dus minder problemen. Als je kiest voor een special needs-kind moet je op een lijst aangeven welke medische risico's of handicaps je denkt aan te kunnen. Overwegingen daarbij zijn bijvoorbeeld ervaringen met bepaalde handicaps, de mate van aversie tegen risico's, nabijheid van medische voorzieningen en de gezinssituatie.
Er zijn drie soorten handicaps:
Medische risico's
Bij deze categorie gaat het om risico's die zijn ontstaan doordat de moeder van het kind tijdens de zwangerschap ondervoed was, drugs of alcohol gebruikte of blootgesteld was aan andere giftige stoffen, of een infectieziekte of parasiet bij zich droeg die gevaar oplevert voor het kind, zoals leverontsteking, syfilis en toxoplasmose. Ook complicaties bij de bevalling, vroeggeboorte en erfelijke ziektes leiden tot medische risico's. Kenmerk van deze categorie is dat de mate van benodigde medische zorg zeer onzeker is: soms blijkt dat er niets aan de hand is met het kind, en soms is intensieve zorg nodig.
Operabele handicaps
Hier betreft het handicaps die na een of meer operaties kunnen worden verholpen. Veel voorkomend zijn schisis en klompvoeten. Ook hartafwijkingen zoals VSD vallen onder deze categorie. Sommige van de kinderen met deze aandoeningen worden afgestaan omdat hun ouders zich de benodigde medische zorg niet kunnen veroorloven. De mate van benodigde zorg is meestal goed voorspelbaar.
Niet-operabele handicaps
Bij deze categorie zijn de handicaps niet door een operatie te verhelpen. Het gaat om verlammingen van of het ontbreken van ledematen, allergieën, albinisme, slechthorendheid en slechtziendheid, littekens, brandwonden, besmetting met HIV enzovoort. Ook hier is de mate van zorg vaak goed voorspelbaar.
(Bron)
Ik ben voornemens om komende week naar een instantie te bellen en te vragen of het verstandig is om ons nu alvast in te schrijven. We willen iig een aantal voorlichtingsbijeenkomsten bijwonen en in contact komen met ouders van oudere adoptiekinderen. Een beslissing hebben we nog steeds niet genomen; we zitten nog steeds in de oriënterende fase.
Dat was ook wat ik bedoelde met de cultuurkloof, of kinderen uit sommige culturen misschien makkelijker hier in Nederland kunnen aarden dan kinderen uit andere culturen. Het lijkt me op zich niet zo'n gek idee.
Die categorie 'medische risico's' is inderdaad heel onvoorspelbaar. Zo worden ook wel gedragsproblemen geassocieerd met ondervoeding tijdens de zwangerschap. Gedragsproblemen lijken me heel heftig, vooral hechtingsproblemen. Maar goed, ik zit nu alleen maar het negatieve te benadrukken.
Ik weet niet of je de vraag wilt beantwoorden, maar waarom zijn jullie aan adopteren gaan denken? Heeft dat er mee te maken dat je liever niet nog een keer zwanger zou willen zijn, of zitten er bijvoorbeeld ideologische gedachtes bij?
Die categorie 'medische risico's' is inderdaad heel onvoorspelbaar. Zo worden ook wel gedragsproblemen geassocieerd met ondervoeding tijdens de zwangerschap. Gedragsproblemen lijken me heel heftig, vooral hechtingsproblemen. Maar goed, ik zit nu alleen maar het negatieve te benadrukken.
Ik weet niet of je de vraag wilt beantwoorden, maar waarom zijn jullie aan adopteren gaan denken? Heeft dat er mee te maken dat je liever niet nog een keer zwanger zou willen zijn, of zitten er bijvoorbeeld ideologische gedachtes bij?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zou m'n hele leven wel zwanger willen zijn. Voelde me fantastisch!
En nu wil ik de wereld verbeteren. Ideologische gedachten dus. Overbevolking en zo. Het voelt niet goed om er een kindje op deze wereld bij te maken in de wetenschap dat er miljoenen kinderen liefdeloos opgroeien in kindertehuizen.
Ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en een kind te hebben en ik denk dat er nog genoeg liefde is voor een tweede kindje.
En nu wil ik de wereld verbeteren.
Ideologische gedachten dus. Overbevolking en zo. Het voelt niet goed om er een kindje op deze wereld bij te maken in de wetenschap dat er miljoenen kinderen liefdeloos opgroeien in kindertehuizen. Ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en een kind te hebben en ik denk dat er nog genoeg liefde is voor een tweede kindje.
Ik vraag me af of dat de cultuurkloof is. Ik denk niet dat het iets met cultuur te maken heeft dat je ontspoort. Cultuur is immers niet iets wat erfelijk is. Dat is aangeleerd.
Ik denk eerder dat het in karakter/temperament zit. Dát in combinatie met het feit dat je geadopteerd bent (afgestaan door je moeder) en dat je ergens anders opgroeit, is voor 'moeilijke' adoptiepubers waarschijnlijk hetgeen waar ze zich tegen verzetten en waardoor ze kúnnen ontsporen...
Ik denk eerder dat het in karakter/temperament zit. Dát in combinatie met het feit dat je geadopteerd bent (afgestaan door je moeder) en dat je ergens anders opgroeit, is voor 'moeilijke' adoptiepubers waarschijnlijk hetgeen waar ze zich tegen verzetten en waardoor ze kúnnen ontsporen...
Ik vind het trouwens helemaal niet erg om de negatieve aspecten te benadrukken. Sterker nog, die zijn bepalend voor onze keuze. Het klinkt allemaal heel romantisch, maar is dat het wel?
Eens, Asy. En ik ben geneigd om te denken dat Aziaten minder temperamentvol zijn dan Zuid-Amerikanen. Chinezen zijn bijv. de minst geïntegreerde bevolkingsgroep in Nederland, maar komen nauwelijks in de media nav criminele activiteiten. Is dat temperament?
Sserpente, hoe oud zijn jij en je partner eigenlijk? Want ik weet dat er maar een bepaald leeftijdsverschil mag zitten tussen ouder en kind (ik geloof 40 jaar).
Dat betekent dus als de oudste van jullie bijv 38 is en jullie zijn over 4-5 jaar aan de beurt, dan krijg je dus een kindje van een jaar of 2-3.
Dat betekent dus als de oudste van jullie bijv 38 is en jullie zijn over 4-5 jaar aan de beurt, dan krijg je dus een kindje van een jaar of 2-3.
mja, ik denk dat je dat wel voorzichtig kunt stellen ja...quote:
Eens, Asy. En ik ben geneigd om te denken dat Aziaten minder temperamentvol zijn dan Zuid-Amerikanen. Chinezen zijn bijv. de minst geïntegreerde bevolkingsgroep in Nederland, maar komen nauwelijks in de media nav criminele activiteiten. Is dat temperament?
Maar als je temperament associeert met een cultuur dan heb je het waarschijnlijk ook over aangeleerde normen en waarden? Het probleem wordt natuurlijk groter naarmate een kind ouder is, en als ik het zo lees is het vrij lastig om een heel jong kind te adopteren.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn broer heeft een vriendinnetje gehad dat geadopteerd was. Ze was ruim anderhalf toen ze vanuit een Indiaas weeshuis naar Nederland is gekomen. Op zich was de band met haar adoptieouders zo goed als mogelijk was, maar doordat haar eerste tijd in dat weeshuis echt heel vresleijk was (lichamelijke en geestelijke mishandeling en verwaarlozing) heeft ze wel echt problemen met hechten. Ook al is ze te jong om zich de dingen te herinneren, toch heeft ze daar erge moeite mee.
Ik vind en vond adoptie een mooi iets, maar voor mezelf zou ik altijd alleen een hele jonge baby willen. Hoe jonger, hoe minder kans op nare ervaringen en hechtingsproblemen. Lichamelijke problemen zou ik ook minder erg vinden, zeker als ze operabel zijn, of als er mee valt te leren leven.
Ik vind en vond adoptie een mooi iets, maar voor mezelf zou ik altijd alleen een hele jonge baby willen. Hoe jonger, hoe minder kans op nare ervaringen en hechtingsproblemen. Lichamelijke problemen zou ik ook minder erg vinden, zeker als ze operabel zijn, of als er mee valt te leren leven.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ow, dat scheelt in elk geval al...quote:
De kans op hechtingsproblemen bij een ouder kindje is groter dan bij een baby.
Maar ik moet er eerlijk bij zeggen: een collega van mij heeft pas een kindje geadopteerd van bijna 5 en het manneke is perfect. Hij past precies bij hun, hij is dol op zijn papa en mama, leert in een razend tempo Nederlands, is ontzettend vindingrijk om zich duidelijk te maken en zo goed vertrouwd met zijn papa en mama dat hij ook echt ondeugend en stout durft te zijn
En hij is dus net een paar maanden in Nederland...
[ Bericht 0% gewijzigd door Asyniur op 21-07-2011 21:50:36 ]
Temperament is niet cultuurbepaald, maar je kunt je voorstellen dat je 'overlevingskansen' binnen een 'volk/cultuur' groter zijn als jouw temperament past bij de cultuur waarin je leeft. Immers anders zul je altijd buitenstaander zijn omdat je niet conformeert en dus minder makkelijk een partner vinden en dus minder makkelijk voortplanten.quote:
Maar als je temperament associeert met een cultuur dan heb je het waarschijnlijk ook over aangeleerde normen en waarden? Het probleem wordt natuurlijk groter naarmate een kind ouder is, en als ik het zo lees is het vrij lastig om een heel jong kind te adopteren.
Hoe dan ook, ik ben heel nieuwsgierig wat hier allemaal over bekend is! Er is vast een hoop onderzoek naar gedaan.
Kortom het kan wel zo zijn dat binnen een bepaalde cultuur een bepaald temperament overheerst.
Misschien is het aardig om je te verdiepen in wat Hilbrand Westra (zelf geadopteerd) te vertellen heeft.quote:
Ik vind het trouwens helemaal niet erg om de negatieve aspecten te benadrukken. Sterker nog, die zijn bepalend voor onze keuze. Het klinkt allemaal heel romantisch, maar is dat het wel?
bv: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)n-denken-rsquo.dhtml
ik weet dat het hier niet zo populair is en ik wil echt niet rellen, maar er zit ook een andere kant aan adoptie.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Oudere kinderen hebben meer bagage maar je kunt wel meteen met ze communiceren.
En ook hele jonge babies hebben een trauma, een verlies ervaring.
Keuze van een regio of land is denk ik een gevoels kwestie, afgezien van het feit wat je mogelijkheden zijn qua landen eisen. Wij vonden het bv belangrijk dat er een kans zou zijn dat ons kindje informatie over zijn of haar achtergrond kan achterhalen, of evt familie kan zoeken.
Er is online gelukkig te lezen. Heerlijke dagboeken van prachtige reizen naar mooie kinderen.
En ook hele jonge babies hebben een trauma, een verlies ervaring.
Keuze van een regio of land is denk ik een gevoels kwestie, afgezien van het feit wat je mogelijkheden zijn qua landen eisen. Wij vonden het bv belangrijk dat er een kans zou zijn dat ons kindje informatie over zijn of haar achtergrond kan achterhalen, of evt familie kan zoeken.
Er is online gelukkig te lezen. Heerlijke dagboeken van prachtige reizen naar mooie kinderen.
Met een meidenkwartet
Ssserpente; ik adviseer je om een en ander te lezen over het hechtingsproces en hechtingsproblematiek bij kinderen. Het hechtingsproces van geadopteerde kinderen is vaak gestoord, zij zijn onveilig gehecht, en dit heeft grote consequenties. Niet om je bang te maken, maar beroepsmatig hoor ik vaak van ouders dat zij hier totaal geen rekening mee gehouden hebben en dat het erg zwaar is.
Ik vind het knap als jullie de stap zouden zetten! Maar ik hoop dat jullie er goed over nadenken en goed laten informeren
Ik vind het knap als jullie de stap zouden zetten! Maar ik hoop dat jullie er goed over nadenken en goed laten informeren
het is (naar ik begrepen heb) een bindingskwestie. heel simpel gezegd: het is net als bij dieren. die kan je ook niet voor periode x bij de moeder weghalen zonder zeer grote kans op gedragsproblemen wanneer de dieren groter worden. het maakt ontzettend veel uit hoeveel menselijk (diepgaand) contact een baby krijgt heel in het begin. het hoeft niet noodzakelijkerwijs de moeder te zijn die het kind verzorgt, maar wanneer een baby van begin af aan enkel schone luiers en voeding krijgt levert dat zeker bindingsproblemen op.quote:Op donderdag 21 juli 2011 21:38 schreef Asyniur het volgende:
Ik vraag me af of dat de cultuurkloof is. Ik denk niet dat het iets met cultuur te maken heeft dat je ontspoort. Cultuur is immers niet iets wat erfelijk is. Dat is aangeleerd.
Ik denk eerder dat het in karakter/temperament zit. Dát in combinatie met het feit dat je geadopteerd bent (afgestaan door je moeder) en dat je ergens anders opgroeit, is voor 'moeilijke' adoptiepubers waarschijnlijk hetgeen waar ze zich tegen verzetten en waardoor ze kúnnen ontsporen...
dus een kindje wat in het begin veel menselijk contact heeft gehad 'doet' het significant veel beter dan een kindje die dat niet heeft gehad.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
wat poezebeest zegt! (of je kijkt een pagina verder )
)
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
hier staat wat meer erover: klikkerdeklik
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Inderdaad, hechting is iets waar je je goed in moet verdiepen. In de adoptie voorlichting is er ook echt aandacht voor, gelukkig.
Met een meidenkwartet
Maar dan suggereer je dat ze bijv in China wel wat doen om hechtingsproblemen te voorkomen en in Combodja nietquote:
[..]
het is (naar ik begrepen heb) een bindingskwestie. heel simpel gezegd: het is net als bij dieren. die kan je ook niet voor periode x bij de moeder weghalen zonder zeer grote kans op gedragsproblemen wanneer de dieren groter worden. het maakt ontzettend veel uit hoeveel menselijk (diepgaand) contact een baby krijgt heel in het begin. het hoeft niet noodzakelijkerwijs de moeder te zijn die het kind verzorgt, maar wanneer een baby van begin af aan enkel schone luiers en voeding krijgt levert dat zeker bindingsproblemen op.
dus een kindje wat in het begin veel menselijk contact heeft gehad 'doet' het significant veel beter dan een kindje die dat niet heeft gehad.
ik gebruik deze landen gewoon even als voorbeeld, ik weet niks van deze landen nog van evt verschillen in omgaang met (wees)kinderen, dit is puur fictief
Bovendien verklaart het niet waarom die kinderen dan vaak pas ontsporen in de puberteit. Immers die onveilige hechting was altijd al aanwezig en zou dan al veel eerder problemen hebben moeten opleveren.
Pubers komen per definitie in een identiteitscrisis, maar het is afhankelijk van je temperament/karakter en tuurlijk ook opvoeding en hechting hoe goed je daar doorheen komt.
[ Bericht 12% gewijzigd door Asyniur op 21-07-2011 22:09:47 ]
Ik ken hem niet, en heb alleen het artikel nog maar gelezen, maar ook zijn verhaal is natuurlijk eenzijdig. Ik denk dat men in de huidige tijd bijvoorbeeld zelden meer een kind niet zal vertellen over zijn/haar roots. Informatie over het land van herkomst, voor zover mogelijk de plaats, familie, enz. zijn tegenwoordig toch zaken die vaak van jongsaf aan worden meegegeven. Ik denk dat dat een heel belangrijk punt is bij adoptie: je haalt een kind inderdaad ergens weg, en daar moet je eerlijk en duidelijk over zijn.quote:Op donderdag 21 juli 2011 21:56 schreef alors het volgende:
[..]
Misschien is het aardig om je te verdiepen in wat Hilbrand Westra (zelf geadopteerd) te vertellen heeft.
bv: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)n-denken-rsquo.dhtml
ik weet dat het hier niet zo populair is en ik wil echt niet rellen, maar er zit ook een andere kant aan adoptie.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Júist dit soort verhalen wil ik graag lezen.quote:
[..]
Misschien is het aardig om je te verdiepen in wat Hilbrand Westra (zelf geadopteerd) te vertellen heeft.
bv: http://www.trouw.nl/tr/nl(...)n-denken-rsquo.dhtml
ik weet dat het hier niet zo populair is en ik wil echt niet rellen, maar er zit ook een andere kant aan adoptie.
Dit stukje begrijp ik niet zo goed. Als je weet dat er meer wensouders zijn dan er kinderen ter adoptie worden aangeboden, dan is het vanuit die ideologische motieven toch niet meer nodig om te adopteren? Er zijn genoeg (vaak kinderloze) mensen die graag willen adopteren.quote:
Ik zou m'n hele leven wel zwanger willen zijn. Voelde me fantastisch!
En nu wil ik de wereld verbeteren.
Ik weet nu hoe het is om zwanger te zijn, te bevallen en een kind te hebben en ik denk dat er nog genoeg liefde is voor een tweede kindje.
Als het om ideologische motieven gaat, lijkt pleegzorg me een logischere keuze; er zo veel kinderen die pleegzorg nodig hebben (Ik begrijp heel goed dat dat anders is dan adoptie hoor, maar als gaat om kinderen een veilige en fijne plek te geven die ze anders niet zouden krijgen past pleegzorg beter dan adoptie.)
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Op een heel andere manier gebracht, maar toch ook met stof tot nadenken: de cabaretier Daan Arens. Is een uit Indonesie geadopteerde jongen en in iig één van zijn shows gaat hij daar uitgebreid op in. Het is natuurlijk als cabaretstuk bedoeld, maar er zitten wel echt dingen in die me aan het denken brachten.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Daniël Arends heet hij.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
En Nogmaals: we hebben nog láng onze keuze niet gemaakt en dat zal voorlopig ook niet gebeuren. We staan aan het begin van de oriënterende fase en pas wanneer we het gevoel hebben álle mogelijke beschikbare info onder ogen te hebben gehad, nemen we onze beslissing. En ons kennende zal de ratio het winnen van de emotie.
Dit speelde ook door mijn hoofd inderdaad.quote:
[..]
Dit stukje begrijp ik niet zo goed. Als je weet dat er meer wensouders zijn dan er kinderen ter adoptie worden aangeboden, dan is het vanuit die ideologische motieven toch niet meer nodig om te adopteren? Er zijn genoeg (vaak kinderloze) mensen die graag willen adopteren.
Als het om ideologische motieven gaat, lijkt pleegzorg me een logischere keuze; er zo veel kinderen die pleegzorg nodig hebben (Ik begrijp heel goed dat dat anders is dan adoptie hoor, maar als gaat om kinderen een veilige en fijne plek te geven die ze anders niet zouden krijgen past pleegzorg beter dan adoptie.)
En het is niet precies hetzelfde als adoptie maar het komt in sommige gevallen dicht in de buurt.
vriendin heeft kindje vanaf 6 weken oud al bij haar. Ouders zijn verstandelijk beperkt dus kind zal nooit bij zijn eigen ouders kunnen wonen nog bij diens familie en blijft dus zijn hele leven lang bij haar en haar man. Zo zijn er tientallen kindertjes die ook in kindertehuizen zitten omdat er geen gezin is om in op te groeien. Het enige verschil is dat de ouders ze niet afstaan ter adoptie.
Ja, die bedoel ik. Ik ben altijd zo slecht met die namen van die cabaretiersquote:
Op 
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het belangrijkste verschil lijjkt me dat je dus nooit zeker kunt weten hoe lang dit pleegkindje nog bij je blijft.quote:
[..]
Dit speelde ook door mijn hoofd inderdaad.
En het is niet precies hetzelfde als adoptie maar het komt in sommige gevallen dicht in de buurt.
vriendin heeft kindje vanaf 6 weken oud al bij haar. Ouders zijn verstandelijk beperkt dus kind zal nooit bij zijn eigen ouders kunnen wonen nog bij diens familie en blijft dus zijn hele leven lang bij haar en haar man. Zo zijn er tientallen kindertjes die ook in kindertehuizen zitten omdat er geen gezin is om in op te groeien. Het enige verschil is dat de ouders ze niet afstaan ter adoptie.
Bovendien is lang niet alle pleegzorg ook langdurige zorg.
En Ssserpente weet wel wat van pleegzorg, meen ik me te herinneren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Deze ken ik toevallig
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Haha, goede aanvulling dan
Vond je het wat, in het kader van dit topic, of had ik hem beter niet kunnen noemen?
Vond je het wat, in het kader van dit topic, of had ik hem beter niet kunnen noemen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik vind het wel een mooi denkstuk hoor. Maar goed, hij is goedgebekt en vrij uitgesproken.ik denk wel dat hij aan een bepaalde emotie raakt. maar ja, het is vast niet bij alle geadopteerde kinderen zo. en wellicht kan je met deze info die valkuilen vermijden.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Pleegzorg is in mijn ogen wel duidelijk heel anders dan adoptie. Bij adoptie 'krijg' je een kind dat jouw kind wordt, ook juridisch. Bij pleegzorg bied je een kind een veilige plek maar word je, in de meeste gevallen, niet de ouder van het kind.
Mij gaat het er dus niet om dat pleegzorg net zoiets zou zijn als adoptie dus dat je dan net zo goed voor pleegzorg kunt gaan. Ik vraag me alleen af waarom je kiest voor adoptie en niet voor pleegzorg als je handelt uit ideologische motieven, dus omdat je kinderen wilt helpen. Voor adoptiekinderen zijn genoeg wensouders; zij vinden allemaal wel een plek. Er zijn zelfs aanwijzingen dat de vraag het aanbod hoog houdt. Voor pleegkinderen is er juist een schreeuwend tekort aan goede plaatsen. Dus als het erom gaat kinderen te helpen, kun je met pleegzorg het meest bereiken.
Mij gaat het er dus niet om dat pleegzorg net zoiets zou zijn als adoptie dus dat je dan net zo goed voor pleegzorg kunt gaan. Ik vraag me alleen af waarom je kiest voor adoptie en niet voor pleegzorg als je handelt uit ideologische motieven, dus omdat je kinderen wilt helpen. Voor adoptiekinderen zijn genoeg wensouders; zij vinden allemaal wel een plek. Er zijn zelfs aanwijzingen dat de vraag het aanbod hoog houdt. Voor pleegkinderen is er juist een schreeuwend tekort aan goede plaatsen. Dus als het erom gaat kinderen te helpen, kun je met pleegzorg het meest bereiken.
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Ook als je uit idiologische motieven een kind wilt opnemen dan betekent dat natuurlijk niet dat je persoonlijke voorkeuren er niet toe doen.
Ik vind dat stuk over Hilbrand Westra trouwens prima. Het geeft een duidelijk ideologische reden tegen adoptie en het lijkt me iets zinvols om over na te denken.
Ik vind dat stuk over Hilbrand Westra trouwens prima. Het geeft een duidelijk ideologische reden tegen adoptie en het lijkt me iets zinvols om over na te denken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, ik snap dat wel een beetje geloof ik. Bij pleegzorg blijf je altijd in contact met de ouders. die houden een vinger in de pap. Dat heeft een enorme impact op je gezin. buiten het feit dat als de ouders maar half weer op de rit zijn je dat kind weer in een instabiele situatie terug moet zetten. Het zijn voor mij redenen om zeker niet aan pleegzorg te gaan doen.
Bij adoptie ben je gewoon hoofdelijk aansprakelijk, kan je het doen en inrichten zoals je zelf wilt. lijkt me een stuk eenvoudiger.
Bij adoptie ben je gewoon hoofdelijk aansprakelijk, kan je het doen en inrichten zoals je zelf wilt. lijkt me een stuk eenvoudiger.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik vind het stuk van Hilbrand Westra an sich heel prima. Ik vind de argumenten die hij aandraagt zeker zaken om mee te nemen in je beslissing of je in ieder geval in te verdiepen. Ik vind bijvoorbeeld het deit dat hij met zijn familie gebroken heeft, niet relevant. Ook de opmerking dat de meeste adoptiekinderen uit pure loyaliteit en dankbaarheid naar de adoptieouders niet over de negatieve kanten van adoptie zouden willen praten en denken. Ik denk dat het in de huidige tijd gewoon zoveel anders gaat, dat dat niet te vergelijken zal zijn met het gezin waarin hij opgegroeid is en de manier waarop dat gegaan is.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik suggereer helemaal niets, ik spreek alleen over wat ik zelf meegekregen heb op dit gebied. bij kinderen die lang in het ziekenhuis moeten blijven is het namelijk ook een issue. het is een paar keer voorbijgekomen toen kiro in het ziekenhuis lag. ik heb geen flauw idee hoe het allemaal in zn werk gaat wanneer kinderen in het buitenland opgegeven worden voor adoptie. het maakt denk ik wel uit wanneer het kind vertrekt uit het oorspronkelijke gezin en/of hoe de tijdelijke opvang tot adoptie eruit ziet.quote:
[..]
Maar dan suggereer je dat ze bijv in China wel wat doen om hechtingsproblemen te voorkomen en in Combodja niet
ik gebruik deze landen gewoon even als voorbeeld, ik weet niks van deze landen nog van evt verschillen in omgaang met (wees)kinderen, dit is puur fictief
Bovendien verklaart het niet waarom die kinderen dan vaak pas ontsporen in de puberteit. Immers die onveilige hechting was altijd al aanwezig en zou dan al veel eerder problemen hebben moeten opleveren.
Pubers komen per definitie in een identiteitscrisis, maar het is afhankelijk van je temperament/karakter en tuurlijk ook opvoeding en hechting hoe goed je daar doorheen komt.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Waarom zou Simmu dat suggereren? Ik snap die opmerking niet helemaal. Volgens mij is hechtingsproblematiek universeel: een kind waarvan de primaire verzorger onvoldoende beschikbaar is, kan hechtingsproblematiek ontwikkelen. Dat kan wel op verschillende manieren tot uiting komen. Sommige kinderen onttrekken zich sterk aan contact (geremde type), andere kinderen zijn juist grenzeloos in de manier waarop ze contact maken en onderhouden (ontremde type). Het soort problemen waar deze verschillende soorten kinderen tegenaan lopen, kan dus ook verschillen. Hechtingsproblematiek kan zich uiten in "ontsporen" maar ook in angst of depressiviteit. En dáár speelt misschien een stuk cultuur en/of aanleg in mee.quote:
[..]
Maar dan suggereer je dat ze bijv in China wel wat doen om hechtingsproblemen te voorkomen en in Combodja niet
ik gebruik deze landen gewoon even als voorbeeld, ik weet niks van deze landen nog van evt verschillen in omgaang met (wees)kinderen, dit is puur fictief
Ja, de problematiek "moet" dan eerder zichtbaar zijn, maar het is niet zeldzaam dat er in de puberteit een escalatie plaatsvindt.quote:Bovendien verklaart het niet waarom die kinderen dan vaak pas ontsporen in de puberteit. Immers die onveilige hechting was altijd al aanwezig en zou dan al veel eerder problemen hebben moeten opleveren.
Ik denk dat je bij een kind met hechtingsproblematiek moeilijk onderscheid kunt maken tussen gedrag dat voortkomt uit een onveilige hechting en gedrag dat voortkomt uit een bepaald temperament. Een onveilige hechting gaat heel diep, het raakt aan het fundament van de persoonlijkheid(sontwikkeling) van kinderen. Al vóór de puberteit is er bij hen sprake van een identiteitscrisis en ze gaan daarom met een grote handicap de puberteit in. Ik zou daarom bijna durven stellen dat een kind met ernstige hechtingsproblematiek, ongeacht welk karakter, de puberteit niet goed kán doorkomen zonder intensieve sturing en begeleiding.quote:Pubers komen per definitie in een identiteitscrisis, maar het is afhankelijk van je temperament/karakter en tuurlijk ook opvoeding en hechting hoe goed je daar doorheen komt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cantare op 21-07-2011 23:42:08 ]
Wat betekent dit concreet?quote:
Er zijn zelfs aanwijzingen dat de vraag het aanbod hoog houdt.
Niet altijd,oud collega van me heeft via pleegzorg 2kinderen geadopteerd.quote:
Nou, ik snap dat wel een beetje geloof ik. Bij pleegzorg blijf je altijd in contact met de ouders. die houden een vinger in de pap. Dat heeft een enorme impact op je gezin. buiten het feit dat als de ouders maar half weer op de rit zijn je dat kind weer in een instabiele situatie terug moet zetten. Het zijn voor mij redenen om zeker niet aan pleegzorg te gaan doen.
Bij adoptie ben je gewoon hoofdelijk aansprakelijk, kan je het doen en inrichten zoals je zelf wilt. lijkt me een stuk eenvoudiger.
@ Ssserpente, mooi man dat jullie je erin willen verdiepen.
Heel veel succes!
Ik wil t.z.t me verdiepen in pleegzorg,samen met man en als de jongens wat ouder zijn....
x2quote:
Ssserpente, mooi man dat jullie je erin willen verdiepen.
Heel veel succes!
En ook voor jullie: veel succes en wijsheid bij het verdiepen daarin!quote:Ik wil t.z.t me verdiepen in pleegzorg,samen met man en als de jongens wat ouder zijn....
Cantare; je beschrijft hier precies waar ik op doel, maar niet onder woorden kon brengen zonder negatief te worden.quote:
[..]
Waarom zou Simmu dat suggereren? Ik snap die opmerking niet helemaal. Volgens mij is hechtingsproblematiek universeel: een kind waarvan de primaire verzorger onvoldoende beschikbaar is, kan hechtingsproblematiek ontwikkelen. Dat kan wel op verschillende manieren tot uiting komen. Sommige kinderen onttrekken zich sterk aan contact (geremde type), andere kinderen zijn juist grenzeloos in de manier waarop ze contact maken en onderhouden (ontremde type). Het soort problemen waar deze verschillende soorten kinderen tegenaan lopen, kan dus ook verschillen. Hechtingsproblematiek kan zich uiten in "ontsporen" maar ook in angst of depressiviteit. En dáár speelt misschien een stuk cultuur en/of aanleg in mee.
[..]
Ja, de problematiek "moet" dan eerder zichtbaar zijn, maar het is niet zeldzaam dat er in de puberteit een escalatie plaatsvindt.
[..]
Ik denk dat je bij een kind met hechtingsproblematiek moeilijk onderscheid kunt maken tussen gedrag dat voortkomt uit een onveilige hechting en gedrag dat voortkomt uit een bepaald temperament. Een onveilige hechting gaat heel diep, het raakt aan het fundament van de persoonlijkheid(sontwikkeling) van kinderen. Al vór de puberteit is er bij hen sprake van een identiteitscrisis en ze gaan daarom met een grote handicap de puberteit in. Ik zou daarom bijna durven stellen dat een kind met ernstige hechtingsproblematiek, ongeacht welk karakter, de puberteit niet goed kán doorkomen zonder intensieve sturing en begeleiding.
Nog even tussen de (veel interessantere) discussie over de hechtingsproblematiek door, probeer ik nog even duidelijker uit te leggen wat ik bedoel.quote:
Nou, ik snap dat wel een beetje geloof ik. Bij pleegzorg blijf je altijd in contact met de ouders. die houden een vinger in de pap. Dat heeft een enorme impact op je gezin. buiten het feit dat als de ouders maar half weer op de rit zijn je dat kind weer in een instabiele situatie terug moet zetten. Het zijn voor mij redenen om zeker niet aan pleegzorg te gaan doen.
Bij adoptie ben je gewoon hoofdelijk aansprakelijk, kan je het doen en inrichten zoals je zelf wilt. lijkt me een stuk eenvoudiger.
Ik begrijp helemaal waarom mensen niet voor pleegzorg kiezen; het is niet te vergelijken met adoptie. Maar ik begrijp niet waarom je voor adoptie zou kiezen als er (veel) meer dan genoeg wensouders zijn. De gedachte om te willen helpen is mooi maar er zijn zo veel mensen die al jaren op de wachtlijst staan; voor de adoptiekinderen is die hulp dus niet nodig.
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Maar dat is dus niet waar. Niet voor alle pleegzorgkinderen. Er zijn ook kinderen van verstandelijk beperkte mensen die nooit naar hun ouders gaan, simpelweg omdat ze niet voor het kind kunnen zorgen.quote:
Nou, ik snap dat wel een beetje geloof ik. Bij pleegzorg blijf je altijd in contact met de ouders. die houden een vinger in de pap. Dat heeft een enorme impact op je gezin. buiten het feit dat als de ouders maar half weer op de rit zijn je dat kind weer in een instabiele situatie terug moet zetten. Het zijn voor mij redenen om zeker niet aan pleegzorg te gaan doen.
Bij adoptie ben je gewoon hoofdelijk aansprakelijk, kan je het doen en inrichten zoals je zelf wilt. lijkt me een stuk eenvoudiger.
Mijn vriendin neemt alle beslissingen voor/over haar (pleeg)zoontje, die hoeft nooit met iemand te overleggen.
Ze zei zelfs (maar dat is 4 jaar geleden en wij wonen in Zuid-Limburg) dat er zo'n schrijnend tekort is aan pleegouders dat je als potentiële pleegouder gewoon kan 'kiezen' wat voor kind je wil (baby, kindje, jongen, meisje, ouders wel of niet betrokken etc).
Het ging in eerste instantie mij om het verschil tussen het wél ontsporen van Cambodjaase adoptiekinderen en niet ontsporen van Chinese.quote:
[..]
Waarom zou Simmu dat suggereren? Ik snap die opmerking niet helemaal. Volgens mij is hechtingsproblematiek universeel: een kind waarvan de primaire verzorger onvoldoende beschikbaar is, kan hechtingsproblematiek ontwikkelen. Dat kan wel op verschillende manieren tot uiting komen. Sommige kinderen onttrekken zich sterk aan contact (geremde type), andere kinderen zijn juist grenzeloos in de manier waarop ze contact maken en onderhouden (ontremde type). Het soort problemen waar deze verschillende soorten kinderen tegenaan lopen, kan dus ook verschillen. Hechtingsproblematiek kan zich uiten in "ontsporen" maar ook in angst of depressiviteit. En dáár speelt misschien een stuk cultuur en/of aanleg in mee.
[..]
Ja, de problematiek "moet" dan eerder zichtbaar zijn, maar het is niet zeldzaam dat er in de puberteit een escalatie plaatsvindt.
[..]
Ik denk dat je bij een kind met hechtingsproblematiek moeilijk onderscheid kunt maken tussen gedrag dat voortkomt uit een onveilige hechting en gedrag dat voortkomt uit een bepaald temperament. Een onveilige hechting gaat heel diep, het raakt aan het fundament van de persoonlijkheid(sontwikkeling) van kinderen. Al vóór de puberteit is er bij hen sprake van een identiteitscrisis en ze gaan daarom met een grote handicap de puberteit in. Ik zou daarom bijna durven stellen dat een kind met ernstige hechtingsproblematiek, ongeacht welk karakter, de puberteit niet goed kán doorkomen zonder intensieve sturing en begeleiding.
En dat terwijl beide kinderen onveilig gehecht zouden moeten zijn. Dus als het puur en alleen de onveilige hechting zou zijn dat maakt dat mensen ontsporen, dan zouden alle geadopteerde kinderen moeten ontsporen en niet alleen die uit een bepaalde cultuur...
Oa dat ouders (moeders) hun kinderen tegen betaling weggeven (of gedwongen worden weg te geven) om op gegeven te worden voor adoptie.quote:
Kortom mensenhandel...
dat weet je dus niet. het hangt gewoon helemaal van de individuele situatie rondom de beginjaren van het kind af. overigens stelt het artikel wat ik noemde ook dat een onveilige hechting hersteld kan worden (net zoals een veilige hechting gebroken kan worden)quote:
[..]
Het ging in eerste instantie mij om het verschil tussen het wél ontsporen van Cambodjaase adoptiekinderen en niet ontsporen van Chinese.
En dat terwijl beide kinderen onveilig gehecht zouden moeten zijn. Dus als het puur en alleen de onveilige hechting zou zijn dat maakt dat mensen ontsporen, dan zouden alle geadopteerde kinderen moeten ontsporen en niet alleen die uit een bepaalde cultuur...
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Sserpente, vrienden van mij zijn niet getrouwd en hebben kinderen geadopteerd uit Brazilie. Dat was indertijd een land dat getrouwd zijn niet als eis stelt. Of dat nog steeds zo is, weet ik niet.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik kom hier even lekker meelezen.
Zelf ben ik niet van plan een kind te adopteren maar ben vooral geïnteresseerd in pleegouderschap.
Nu ben ik pas 26 en we zijn net bezig om zelf kinderen te krijgen, dus voor we serieus aan het pleegouderschap gaan denken zijn we wel een paar jaar verder. Toch vind ik het fijn om me daar een beetje in te verdiepen.
En ik denk dat een hoop zaken die bij adoptie voorkomen, zeer zeker ook bij pleegkinderen naar voren komen en dan vaak nog een tandje extra. Bureaucratie, hechtingsproblematiek, problemen in de pubertijd noem maar op. Toch denk ik dat je er uiteindelijk een hoop voor terug krijgt.
Zelf ben ik niet van plan een kind te adopteren maar ben vooral geïnteresseerd in pleegouderschap.
Nu ben ik pas 26 en we zijn net bezig om zelf kinderen te krijgen, dus voor we serieus aan het pleegouderschap gaan denken zijn we wel een paar jaar verder. Toch vind ik het fijn om me daar een beetje in te verdiepen.
En ik denk dat een hoop zaken die bij adoptie voorkomen, zeer zeker ook bij pleegkinderen naar voren komen en dan vaak nog een tandje extra. Bureaucratie, hechtingsproblematiek, problemen in de pubertijd noem maar op. Toch denk ik dat je er uiteindelijk een hoop voor terug krijgt.
Ik was er nog niet van overtuigd dat er daadwerkelijk meer wensouders dan adoptiekinderen zijn. Nu wel overigens. En die wetenschap duwt ons steeds meer richting een negatief oordeel omtrent adoptie. Dit zorgt er namelijk voor dat de ‘markt’ voor adoptiekinderen ‘vraaggestuurd’ wordt. En een vraaggestuurde markt draait om geld. We komen steeds meer tot de conclusie dat adoptie niet in het belang is van het kind.quote:
[..]
Dit stukje begrijp ik niet zo goed. Als je weet dat er meer wensouders zijn dan er kinderen ter adoptie worden aangeboden, dan is het vanuit die ideologische motieven toch niet meer nodig om te adopteren? Er zijn genoeg (vaak kinderloze) mensen die graag willen adopteren.
Als het om ideologische motieven gaat, lijkt pleegzorg me een logischere keuze; er zo veel kinderen die pleegzorg nodig hebben (Ik begrijp heel goed dat dat anders is dan adoptie hoor, maar als gaat om kinderen een veilige en fijne plek te geven die ze anders niet zouden krijgen past pleegzorg beter dan adoptie.)
Ik heb een onderzoek van Justitiële Verkenning (Adoptie onder Vuur) doorgespit waarin adoptie wordt bekeken vanuit een zeer kritische invalshoek. Een hele korte samenvatting van wat me opviel:
• Vraag en aanbod worden door professionele partijen op elkaar afgestemd. Door een stijgende vraag en dalend aanbod van beschikbare kinderen, groeien de wachtlijsten en ontstaat een opwaartse druk op de economische waarde per adoptiekind. Op deze manier komen economische krachten in het spel die, ondanks de oprechte bedoelingen van de meeste adoptieouders en een gewetensvol toezicht door overheden, onvermijdelijk tot onwenselijke effecten leiden. De commissie-Kalsbeek, die in opdracht van de minister van Justitie onderzoek heeft gedaan naar interlandelijke adoptie, constateert in haar rapport een groeiende discrepantie tussen het aantal potentiële adoptieouders en het aantal kinderen dat voor adoptie in aanmerking komt. De vraag uit het rijke westen lokt telkens nieuw aanbod van adoptiekinderen uit arme landen uit. Daarbij is adoptie een industrie geworden waarbij de belangen van het kind ondergeschikt kunnen raken aan de commerciële belangen van bemiddelaars en andere dienstverleners.
• United Adoptees International schat dat minstens 10% van de buitenlandse adopties in Nederland is gebaseerd op onvolledige adoptiepapieren, vervalste geboortecertifcaten of gefngeerde afstandsverklaringen.
• Opvallend is ook dat juist weinig adoptiekinderen uit de allerarmste landen komen. Een verklaring zou kunnen zijn dat de westerse adoptieprocedures niet aansluiten op het veelal corrupte en chaotische bestuur aldaar.
• Andere oplossingen op lokaal niveau, zoals pleegzorg of binnenlandse adoptie, blijven onderontwikkeld omdat er met interlandelijke adoptie nu eenmaal veel geld te verdienen valt.
• In de jaren zestig en zeventig heerste de gedachte dat omgevingsfactoren (nurture) bepalend zijn voor wie iemand is en hoe hij of zij zich ontwikkelt. In deze zienswijze was adoptie nauwelijks een probleem en in veel gevallen zelfs een verbetering voor het kind. Als ouders niet of niet goed voor hun kind konden zorgen, dan was het beter af bij ouders die wel tijd, geld en liefde hadden. Deze gedachte is inmiddels van verschillende kanten genuanceerd. Medici en biologen zijn tot het inzicht gekomen dat de persoonlijke aanleg die in het eigen genetisch materiaal besloten ligt (nature) veel belangrijker is dan lange tijd werd aangenomen. Deze opwaardering van naturefactoren zou tot de conclusie kunnen leiden dat het overplaatsen van kinderen naar een natuurlijk milieu dat hen volledig vreemd is – een andere familie, een afwijkende cultuur of een vreemd ras – op zijn minst niet onproblematisch is. Ook onder therapeuten worden vraagtekens gezet bij adoptie. In de opvattingen van de populaire (maar overigens ook omstreden) familie‑ en systeemtherapeut Bert Hellinger is adoptie een ingreep in de natuurlijke ordening. Hellinger legt in zijn therapeutische werk nadruk op de verborgen invloed van familiebanden. Volgens Hellinger zijn kinderen onlosmakelijk met hun genetische ouders verbonden. Als ouders zijn overleden of om andere redenen niet voor hun eigen kinderen kunnen zorgen, moeten kinderen primair worden toevertrouwd aan andere familieleden. Adoptie is alleen gerechtvaardigd als ook die er niet zijn. Armoede is volgens Hellinger geen argument.
En voor de mensen die interesse hebben in de ontwikkeling van adoptiekindjes (bijv. emotionele gedragsproblemen en hechtingsproblemen):
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik moet toegeven dat pleegzorg mij niet zo trekt. Ik schrik vooral terug voor het feit dat je vaak de ouders van het kind ook (letterlijk of figuurlijk) ‘over de vloer krijgt. Bovendien wordt dat dit kind nooit echt ‘eigen’ en dat vind ik toch wel heel belangrijk. Het komt dan ook nauwelijks voor dat pleegkinderen alsnog geadopteerd worden en van een lange of intieme relatie zal amper sprake zijn. Ikzelf heb meer dan vijftig pleegbroers en -zussen gehad en met geen van hen heb ik nog contact. Toch ben ik van plan om me ook hierin te gaan verdiepen.
En nog even terugkomend op de ideologische motieven. Hieraan ten grondslag ligt natuurlijk onze eigen (egoïstische ) kinderwens, dat moge duidelijk zijn. En zoals Claudia al aangeeft, spelen onze persoonlijke voorkeuren daarbij ook een grote rol. Als echter betekent dat onze motieven ten koste gaan van het het belang van het adoptiekind, is het hele idee van de baan. En daar begint het steeds meer op te lijken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ssserpente op 23-07-2011 20:44:26 ]
Jemig, Ssserpente, wat ontluisterend!
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dit vind ik trouwens nog wel meevallen:
"Bij een nieuwe follow‑upstudie in de volwassenheid (24 tot 30 jaar) werd een enigszins verhoogd risico op psychiatrische problemen gevonden. Van de geadopteerde volwassenen had 30% in het voorgaande jaar psychische problemen, bij niet‑geadopteerde jongvolwassenen ging het om 22% (Tieman, Van der Ende e.a., 2005)."
Hoe groot is dat verschil nou eigenlijk? Ik ben ook wel nieuwsgierig naar de aard van de psychische problemen. Het lijkt me zo lastig om een definitie te vinden van 'beter af zijn': wanneer kun je concluderen dat een kind het in eigen land beter zou hebben gehad? Maar de bewijslast zou misschien andersom moeten zijn: wanneer kun je concluderen dat een kind het in een Westers land beter zou hebben gehad?
Het algemene argument is denk ik makkelijker rond te krijgen, namelijk dat een verbetering van de lokale omstandigheden wenselijker is en dat adoptie vanuit rijke, Westerse landen die verbeteringen in de weg zit, ookal zijn de bedoelingen van alle kanten nog zo goed.
[ Bericht 3% gewijzigd door Claudia_x op 22-07-2011 22:30:18 ]
"Bij een nieuwe follow‑upstudie in de volwassenheid (24 tot 30 jaar) werd een enigszins verhoogd risico op psychiatrische problemen gevonden. Van de geadopteerde volwassenen had 30% in het voorgaande jaar psychische problemen, bij niet‑geadopteerde jongvolwassenen ging het om 22% (Tieman, Van der Ende e.a., 2005)."
Hoe groot is dat verschil nou eigenlijk? Ik ben ook wel nieuwsgierig naar de aard van de psychische problemen. Het lijkt me zo lastig om een definitie te vinden van 'beter af zijn': wanneer kun je concluderen dat een kind het in eigen land beter zou hebben gehad? Maar de bewijslast zou misschien andersom moeten zijn: wanneer kun je concluderen dat een kind het in een Westers land beter zou hebben gehad?
Het algemene argument is denk ik makkelijker rond te krijgen, namelijk dat een verbetering van de lokale omstandigheden wenselijker is en dat adoptie vanuit rijke, Westerse landen die verbeteringen in de weg zit, ookal zijn de bedoelingen van alle kanten nog zo goed.
[ Bericht 3% gewijzigd door Claudia_x op 22-07-2011 22:30:18 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Jeej Ssserpente, dat is nog eens info die je niet elke dag te horen krijgt!
Een bevriend stel heeft na 5 jaar knokken een Chinese tweeling kunnen adopteren. De jongens zijn inmiddels 5 jaar en er is in Nederland vastgesteld dat ze beiden een zeldzame ziekte hebben die een wildgroei aan bot in het lichaam veroorzaakt (+een verhoogde kans op kanker in de pubertijd). Dit wisten ze niet toen ze de kinderen ophaalden uit China. Ze vermoeden dat het adoptiebureau dit wel al wist. Laten er nou net 2 medische instellingen zijn op de wereld die gespecialiseerd zijn in deze ziekte, waarvan 1 in Nederland.
Bizar hè?
Een bevriend stel heeft na 5 jaar knokken een Chinese tweeling kunnen adopteren. De jongens zijn inmiddels 5 jaar en er is in Nederland vastgesteld dat ze beiden een zeldzame ziekte hebben die een wildgroei aan bot in het lichaam veroorzaakt (+een verhoogde kans op kanker in de pubertijd). Dit wisten ze niet toen ze de kinderen ophaalden uit China. Ze vermoeden dat het adoptiebureau dit wel al wist. Laten er nou net 2 medische instellingen zijn op de wereld die gespecialiseerd zijn in deze ziekte, waarvan 1 in Nederland.
Bizar hè?
Voor ons is (of voelt?) de situatie een beetje anders vind ik, omdat we ook daadwerkelijk wonen in het land waarin we willen adopteren.
Dat er meer wensouders zijn dan adoptiekinderen is (hier in ieder geval) gewoon niet waar. Kindertehuizen puilen uit, en lang niet alle kinderen worden ooit geadopteerd. 80% van de adopties is lokaal, dus Kenianen die een keniaans kindje adopteren. De rest is internationaal, en ook veel Nederlanders adopteren uit Kenia. Waarom er in Nederland zulke lange wachtlijsten zijn voor adoptie, ook uit Kenia, weet ik niet.
Ik ben me heel erg bewust van de tegenargumenten bij adoptie, en het zijn dingen waar we veel over nagedacht hebben, en die het hele verhaal van een kindje 'krijgen' natuurlijk extra spannend maken. Maar ik geloof echt, tot in het diepst van mijn ziel, dat het een manier is om een kind een kans op een toekomst te geven die het anders niet zou hebben.
Dat er meer wensouders zijn dan adoptiekinderen is (hier in ieder geval) gewoon niet waar. Kindertehuizen puilen uit, en lang niet alle kinderen worden ooit geadopteerd. 80% van de adopties is lokaal, dus Kenianen die een keniaans kindje adopteren. De rest is internationaal, en ook veel Nederlanders adopteren uit Kenia. Waarom er in Nederland zulke lange wachtlijsten zijn voor adoptie, ook uit Kenia, weet ik niet.
Ik ben me heel erg bewust van de tegenargumenten bij adoptie, en het zijn dingen waar we veel over nagedacht hebben, en die het hele verhaal van een kindje 'krijgen' natuurlijk extra spannend maken. Maar ik geloof echt, tot in het diepst van mijn ziel, dat het een manier is om een kind een kans op een toekomst te geven die het anders niet zou hebben.
een heel lief, braaf, aardig, keurig, net en onschuldig meisje...
(ik ben zelf een pleegkind geweest en wil even duidelijk maken dat contact met de biologische ouders, echt niet altijd hoeft, meestal juist niet! (want voogdij opgegeven, ondertoezichtstelling (of voogdij overgenomen) e.d.)
dus 1. biologische ouders hebben NIETS te zeggen, 2.of het gaat via een gezinsvoogd of kinderrechter. 3. of niets van dat alles en jij bent eindverantwoordelijk en volledig voogd.
dus 1. biologische ouders hebben NIETS te zeggen, 2.of het gaat via een gezinsvoogd of kinderrechter. 3. of niets van dat alles en jij bent eindverantwoordelijk en volledig voogd.
Hé chaggo! Wat vind jij zelf van pleegzorg? Onvermijdelijk of kan er nog veel verbeterd worden? En waarom zou je zelf wel of niet voor kiezen om pleegkinderen op te vangen?quote:
(ik ben zelf een pleegkind geweest en wil even duidelijk maken dat contact met de biologische ouders, echt niet altijd hoeft, meestal juist niet! (want voogdij opgegeven, ondertoezichtstelling (of voogdij overgenomen) e.d.)
dus 1. biologische ouders hebben NIETS te zeggen, 2.of het gaat via een gezinsvoogd of kinderrechter. 3. of niets van dat alles en jij bent eindverantwoordelijk en volledig voogd.
Ik hoef geen pleegkinderenquote:
[..]
Hé chaggo! Wat vind jij zelf van pleegzorg? Onvermijdelijk of kan er nog veel verbeterd worden? En waarom zou je zelf wel of niet voor kiezen om pleegkinderen op te vangen?
Ik vind het heerlijk om te weten dat ik de mama van Elin en Polle ben, en dat altijd zal zijn, ik herken haar in mij terug en vind dat ik een veel hechtere band met mijn kinderen kan opbouwen dan met andermans kinderen.Ikzelf voelde mij nooit bij het gezin horen, zelfs niet als ik er al jaren woonde. Je hebt toch het idee dat de biologische kinderen voorgetrokken worden, of dat er meer van gepikt wordt omdat ze 'eigen' zijn. Dat hoeft niet zo te zijn, maar ik kan het mij heel goed voorstellen dat een kind zich zo voelt.
Ik zou er anders over denken als er geen biologisch kind in het huis zou wonen trouwens!
Verder heb ik altijd heeeeeel veel nagedacht over mijn eigen ouders, ik wilde mij niet hechten aan mijn pleegouders, want mijn biologische ouders zouden me nog wel komen halen, of zoeken, weetikveel.. mijn broer heeft dat nooit gehad, dus het is wel voor ieder kind anders.
WBT verbetering in de pleegzorg, tsja ik weet alleen uit eigen ervaring dat er een hoop anders kan. Zo zijn mijn broer en ik gewoon weggegeven aan een ander gezin, zonder dat mijn maatschappelijkwerker daar vanaf wist! Een ander gezin heeft mijn broer er maar 'bijgenomen' omdat mijn biologische moeders enige eis was, dat we samen zouden blijven... maar dat gezin wilde eigenlijk alleen maar een meisje zo werd mijn broer achtergesteld.
uiteindelijk zijn we zelfs 'weggedaan' uit dat gezin, omdat ze zelf opeens toch nog een kind konden krijgen, ik jaloers was (ik was 4
) en dat vonden ze niet okay.Ook vind ik dat ze hele verkeerde eisen stellen aan pleeggezinnen, nog steeds wordt er voornamelijk naar inkomen en gezinssamenstelling gekeken terwijl er veel belangrijkere dingen zijn.
Zo had ik een pleegmoeder die ons alleen maar wilde als herkansing, ze had t bij r eigen kinderen verneukt
op een gegeven moment is ze dan ook opgenomen op de psych. afdeling. de pleegvader was een zuiplap (is nog steeds een zuiplap, ik spreek m af en toe)Een ander gezin hield er nogal bijzondere strafmethodes op na (voor straf onder de koude douche als ik in bed had geplast, en mn broer er dan bij onder want daar hadden ze me t meest mee) verder na schooltijd naar bed
(ook hier was ik 4/5 jaar) zulks.en dan nog een gezin waar ik niet teveel over zal uitwijden, maar wie 'mockingbird don't sing' heeft gezien.. er is ooit zo'n situatie geweest in Zwolle, bij familie Van Gelder, ik en mijn broer woonden daar, en hun dochter ook, in de kast.
dus ja pleegzorg kan een hoop verbetering gebruiken..
bij zulke verhalen denk ik dan toch altijd wat wantrouwend: "goh, wat een toeval".....quote:
Jeej Ssserpente, dat is nog eens info die je niet elke dag te horen krijgt!
Een bevriend stel heeft na 5 jaar knokken een Chinese tweeling kunnen adopteren. De jongens zijn inmiddels 5 jaar en er is in Nederland vastgesteld dat ze beiden een zeldzame ziekte hebben die een wildgroei aan bot in het lichaam veroorzaakt (+een verhoogde kans op kanker in de pubertijd). Dit wisten ze niet toen ze de kinderen ophaalden uit China. Ze vermoeden dat het adoptiebureau dit wel al wist. Laten er nou net 2 medische instellingen zijn op de wereld die gespecialiseerd zijn in deze ziekte, waarvan 1 in Nederland.
Bizar hè?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
KD: ik heb toevallig pas een informatiepakket over pleegzorg aangevraagd, maar een hoop dingen die jij noemt zijn veranderd als ik het zo lees. Zo wordt er nu minder naar inkomen en gezinssamenstelling gekeken is mijn indruk, alleenstaanden komen bijvoorbeeld ook in aanmerking voor pleegzorg.
Ook wordt er juist opgehamerd dat de biologische ouders belangrijk zijn, omdat je door hen te ontkennen/belasteren/weet ik veel ook een deel van het kind ontkent/belastert/weetikveelt. De biologische ouders zullen dan ook altijd een rol blijven spelen in het leven van de kinderen, al weet ik niet hoe het zit als de voogdij is opgeheven.
Ik wist trouwens ook niet dat er ook weekend of vakantiepleegzorg mogelijk is, waarbij je kinderen dus alleen in de weekenden of vakanties opvangt.
Ik wil met bovenstaande trouwens niets af doen aan wat jou en je broer is overkomen. Het doet mij al zeer als ik het lees, het moet verschrikkelijk zijn geweest.
Ook wordt er juist opgehamerd dat de biologische ouders belangrijk zijn, omdat je door hen te ontkennen/belasteren/weet ik veel ook een deel van het kind ontkent/belastert/weetikveelt. De biologische ouders zullen dan ook altijd een rol blijven spelen in het leven van de kinderen, al weet ik niet hoe het zit als de voogdij is opgeheven.
Ik wist trouwens ook niet dat er ook weekend of vakantiepleegzorg mogelijk is, waarbij je kinderen dus alleen in de weekenden of vakanties opvangt.
Ik wil met bovenstaande trouwens niets af doen aan wat jou en je broer is overkomen. Het doet mij al zeer als ik het lees, het moet verschrikkelijk zijn geweest.
Nouja, als je niet anders weet.. dus het valt allemaal mee hoor.
Maar wat je zegt, je hebt idd crisisopvang of halfjaarlijksopvang, weekendopvang, you name it. ook combinaties kindertehuis/internaat en weekendopvang.
En ik ben blij dat het tegenwoordig iets anders is. De gezinnen waar ik woonde, hadden sloten met geld, goede banen etc. maar psychisch hallelujah.
dan liever bij een bijstandsmoeder met liefde over
Over de internaten en kinderhuizen waar ik woonde, niets dan goeds! (op een paar dingen na uiteraard, maar da heb je in 'gewone' gezinnen ook wel)
je komt er niets te kort, goede begeleiding, opvoeding volgens t boekje.. denk dat die me enigzins hebben gered!
Maar wat je zegt, je hebt idd crisisopvang of halfjaarlijksopvang, weekendopvang, you name it. ook combinaties kindertehuis/internaat en weekendopvang.
En ik ben blij dat het tegenwoordig iets anders is. De gezinnen waar ik woonde, hadden sloten met geld, goede banen etc. maar psychisch
hallelujah.dan liever bij een bijstandsmoeder met liefde over
Over de internaten en kinderhuizen waar ik woonde, niets dan goeds! (op een paar dingen na uiteraard, maar da heb je in 'gewone' gezinnen ook wel)
je komt er niets te kort, goede begeleiding, opvoeding volgens t boekje.. denk dat die me enigzins hebben gered!
Hoe vond je die kindertehuizen trouwens vanuit de optiek van de hechting? Had je er iemand of een paar personen in het bijzonder waar je je veilig bij voelde?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je krijgt altijd een mentor/trix toegewezen, je moet mazzel hebben of je het ermee kan vinden, meestal kijken ze wel naar je dossier, welk type je nodig hebtquote:
Hoe vond je die kindertehuizen trouwens vanuit de optiek van de hechting? Had je er iemand of een paar personen in het bijzonder waar je je veilig bij voelde?
zo kreeg ik altijd de kickass potten no nonsense.Op het eerste kindertehuis waar ik woonde (3 jaar) zijn er denk ik maar 5 vertrokken en nieuw gekomen en 2x een nieuwe stagaire, dat is wel fijn. Ik had er ook mijn favo's, met de 1 kan je spelen, bij de ander je verhaal kwijt, heerlijk.ik zou er niet aan moeten denken om keus te hebben uit maar 2 personen
Het kindertehuis was erg beschermd , middenin de bossen, (tegenover avonturenpark hellendoorn) met 5 units erop (verschillende leeftijdscat. ) dus je zit meestal gewoon met kinderen van je eigen leeftijd op een groep. met een aantal heb ik nu nog contact! idem voor de begeleiding.
Daarna ging ik naar een niet zo beschermd internaat in Zwolle, een grooooooooooot verschil (maar dat kwam ook door de fase, ik was 11, de gabberperiode brak aan en omdat ik een vroege leerling was en klassen had overgeslagen, kon ik al starten op de middelbare school) een hele omschakeling, maar ook hier was de begeleiding goed. (hier leerde ik ook mn moeder kennen, ging er uiteindelijk wonen, liep na een maand weg, kwam op een crisisopvang, daar woonde ik 6 mnd vervolgens weer terug naar t internaat maar een andere groep.. daar liep t niet zo lekker, terug naar de crisis en vervolgens naar een internaat in twente..toen kamertraining op mijn 15e vervolgens op mijzelf.
*ademhaalt
Ik vind het zo opvallend dat mensen die zijn geadopteerd of zijn opgevangen als pleegkind later zelf nauwelijks de behoefte lijken te hebben om kinderen op dezelfde manier te 'helpen'. Zou dat komen omdat ze het zelf destijds niet als 'hulp' hebben ervaren?
Voor mij hoeft het idd niet, het idee is aantrekkelijk maar de werkelijkheid, ik weet zelf wat er allemaal bij kan komen kijken en daar zit ik niet op te wachten.
Je moet een hoop afwegen voor jezelf..
Stel nou dat je dochter/zoon, zijn biologische ouders leert kennen op zijn 8e, en daar graag zou willen wonen? Of als je idd een bemoeial van een biologische moeder hebt, die geen afstand wil doen (dus gedeelde voogdij oid)
En ook kunnen jullie karakters enorm botsen, ik en mijn pleegmoeder hadden helemaal niets met elkaar, volkomen blank.. en eigenlijk had ik zelfs een hekel aan r.. dan zit je daar, succes ermee
en zo nog veel meer.
En uiteraard zijn er positieve kanten, met adoptie heb ik geen ervaring en ik denk dat je een kind erg goed kan helpen..maar een pleegkind uit nederland, nah.
een schattig chineesje die ik dan mei-ling noem? tuurlijk, maar alleen als gadget ;')
Je moet een hoop afwegen voor jezelf..
Stel nou dat je dochter/zoon, zijn biologische ouders leert kennen op zijn 8e, en daar graag zou willen wonen? Of als je idd een bemoeial van een biologische moeder hebt, die geen afstand wil doen (dus gedeelde voogdij oid)
En ook kunnen jullie karakters enorm botsen, ik en mijn pleegmoeder hadden helemaal niets met elkaar, volkomen blank.. en eigenlijk had ik zelfs een hekel aan r.. dan zit je daar, succes ermee
en zo nog veel meer.
En uiteraard zijn er positieve kanten, met adoptie heb ik geen ervaring en ik denk dat je een kind erg goed kan helpen..maar een pleegkind uit nederland, nah.
een schattig chineesje die ik dan mei-ling noem? tuurlijk, maar alleen als gadget ;')
Dat het in de praktijk minder romantisch is dan het lijkt, ben ik me van bewust.
Ik begrijp dat je dus zelf geen 'zin' hebt in een pleegkind, maar vind je het an sich wel goed dat er mensen zijn die pleegkinderen opvangen? Sta je daar achter? En ben je overtuigd van de juiste intenties van deze mensen?
Ik begrijp dat je dus zelf geen 'zin' hebt in een pleegkind, maar vind je het an sich wel goed dat er mensen zijn die pleegkinderen opvangen? Sta je daar achter? En ben je overtuigd van de juiste intenties van deze mensen?
Jazeker, waar moeten ze anders naartoe ? en ik geloof echt wel dat er duizenden perfecte pleeggezinnen zijn, ik had alleen wel erg veel pech
maar ik hoef er geen, ik heb liever the real deal.
en ik zou absoluut onderscheid maken tussen mijn eigen kind en die van een ander.
ik ken mijzelf
? en ik geloof echt wel dat er duizenden perfecte pleeggezinnen zijn, ik had alleen wel erg veel pech maar ik hoef er geen, ik heb liever the real deal.
en ik zou absoluut onderscheid maken tussen mijn eigen kind en die van een ander.
ik ken mijzelf
Ik denk dat mensen liegen wanneer ze zeggen geen onderscheid te maken tussen hun eigen en een pleegkind. Vooral als het maar kort bij hen is. Me het handig is om het richting het kind uit te spreken is een ander verhaal.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ssserpente op 23-07-2011 12:15:00 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door Ssserpente op 23-07-2011 12:15:00 ]
haha nee dat is niet handig nee.
Maar dat bedoel ik, ik zou eerder kiezen voor een pleegkind als ik zelf geen kinderen zou hebben. Kinderen houden dat gevoel ook wel, je bent altijd tweede keus..
Maar dat bedoel ik, ik zou eerder kiezen voor een pleegkind als ik zelf geen kinderen zou hebben. Kinderen houden dat gevoel ook wel, je bent altijd tweede keus..
Interessante informatie heb je gevonden, Ssserpente. Ik kan me goed voorstellen dat je pleegzorg niet ziet zitten. Zelf sta ik er dubbel in. Voor nu is het nog niets voor ons, niet zolang we zelf nog proberen kinderen te krijgen (of -- als dat helemaal niet lukt -- als we nog niet gewend zijn aan het idee dat we zelf geen kinderen krijgen). Misschien dat we het dan later wel willen maar dat is echt iets heel anders dan een kind krijgen of adopteren. Als pleegouder ben je meer hulpverlener; daar moet je op een heel andere manier instaan, naar mijn idee. Daarom begrijp ik heel goed dat je dat niet ziet zitten.
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
Wat een verhaal kleurdoos... heftig hoor!
Ook in de pleegzorg zijn trouwens kinderen die geen contact hebben met hun biologische ouders en 'voorgoed' bij het pleeggezin gaan wonen.
Ik ben zelf opgegroeid met een pleegbroertje en zusje (beide wel met een verstandelijke handicap) en aangezien ze allebei zijn afgestaan door hun ouders zijn ze gewoon voor altijd bij ons komen wonen. Mijn broertje kwam één dag voor zijn eerste verjaardag (ik was toen bijna 3) en mijn zusje toen ze 2,5 maand oud was (ik was toen 11). Mijn broertje woont inmiddels in een kleinschalige woonvorm voor verstandelijk gehandicapten, mijn zusje (nu 20) woont nog bij mijn ouders. Voor zover ik het ervaren heb, voelen mijn ouders dezelfde liefde voor hun biologische kinderen (ik heb ook nog een biologische zus) als voor hun pleegkinderen en voor mij voelt dat ook zo.
Mijn zusje is trouwens, toen ze een jaar of 10 was, uiteindelijk geadopteerd door mijn ouders. Daar werden haar biologische ouders toen wel over ingelicht en daar mochten ze nog wel bezwaar tegen aantekenen (dat was dus nog wel even spannend), maar dat hebben ze niet gedaan.
Ook in de pleegzorg zijn trouwens kinderen die geen contact hebben met hun biologische ouders en 'voorgoed' bij het pleeggezin gaan wonen.
Ik ben zelf opgegroeid met een pleegbroertje en zusje (beide wel met een verstandelijke handicap) en aangezien ze allebei zijn afgestaan door hun ouders zijn ze gewoon voor altijd bij ons komen wonen. Mijn broertje kwam één dag voor zijn eerste verjaardag (ik was toen bijna 3) en mijn zusje toen ze 2,5 maand oud was (ik was toen 11). Mijn broertje woont inmiddels in een kleinschalige woonvorm voor verstandelijk gehandicapten, mijn zusje (nu 20) woont nog bij mijn ouders. Voor zover ik het ervaren heb, voelen mijn ouders dezelfde liefde voor hun biologische kinderen (ik heb ook nog een biologische zus) als voor hun pleegkinderen en voor mij voelt dat ook zo.
Mijn zusje is trouwens, toen ze een jaar of 10 was, uiteindelijk geadopteerd door mijn ouders. Daar werden haar biologische ouders toen wel over ingelicht en daar mochten ze nog wel bezwaar tegen aantekenen (dat was dus nog wel even spannend), maar dat hebben ze niet gedaan.
Zou dat ook niet te maken kunnen hebben met dat er toch nog een behoefte is aan een bepaalde hechtingsvorm? Een hechting die je dan dus krijgt met je eigen kind (als het goed is).quote:
Ik vind het zo opvallend dat mensen die zijn geadopteerd of zijn opgevangen als pleegkind later zelf nauwelijks de behoefte lijken te hebben om kinderen op dezelfde manier te 'helpen'. Zou dat komen omdat ze het zelf destijds niet als 'hulp' hebben ervaren?
Interessante, maar heftige verhalen hier trouwens.
Er zullen vast ook een heleboel goede verhalen zijn van adoptiekinderen. Ik hoor hier helaas meestal ook alleen de negatieve verhalen, maar dat ligt aan m'n werk binnen de psychiatrie.
Er zullen vast ook een heleboel goede verhalen zijn van adoptiekinderen. Ik hoor hier helaas meestal ook alleen de negatieve verhalen, maar dat ligt aan m'n werk binnen de psychiatrie.
Mijn vriendin had eerst een pleegkind (vanaf 6 wkn bij haar) voordat haar eigen kindje geboren werd (toen was pleegkind ruim 2,5jaar).quote:
Ik denk dat mensen liegen wanneer ze zeggen geen onderscheid te maken tussen hun eigen en een pleegkind. Vooral als het maar kort bij hen is. Me het handig is om het richting het kind uit te spreken is een ander verhaal.
Toen ze zwanger was, heeft ze altijd gezegd dat ze als ze op dát moment moest kiezen tussen beide kinderen, dat ze dan had gezegd dat het ongeboren kind weg moest.
Nu haar eigen kindje er is, zegt ze dat ze wel een wezenlijk innerlijk verschil voelt. Ze zou voor beide kinderen echt álles doen en geven, maar het gevoel voor haar eigen kind gaat veel dieper (zegt zij), veel basaler.
Ow en zij heeft ook zelf in een pleeggezin gezeten. Zij heeft nog heel goed contact met haar pleegmoeder.
maar dat is ook gewoon logisch, ik heb nog nooit een sterkere band gehad met iemand dan de band die ik heb met Elin en waarschijnlijk met Polle straks.
ik heb mijzelf nooit kunnen herkennen in iemand, geen karaktertrekje of eigenschap, ik hoorde nooit ergens bij. net als verjaardagen bijv. ik kreeg op de kindertehuizen en internaten NOOIT bezoek op mijn verjaardag..want familie heb je gewoonweg niet.
ik heb mijzelf nooit kunnen herkennen in iemand, geen karaktertrekje of eigenschap, ik hoorde nooit ergens bij. net als verjaardagen bijv. ik kreeg op de kindertehuizen en internaten NOOIT bezoek op mijn verjaardag..want familie heb je gewoonweg niet.
Ik heb een pleegbroer die ik eigenlijk nooit zo, maar gewoon m'n broer noem... Hij was 13 toen hij bij ons kwam, ik vond dat toen nog wel spannend kan ik mezelf herinneren. Gewoon zomaar ineens een broer erbij... (en ik had er al 4 )
Zelf heb ik onlangs ook een informatiepakket opgevraagd over pleegzorg, dit nadat we het plan om eventueel een kind te adopteren hebben laten varen. Beweegredenen eigenlijk hetzelfde als die van ssserpente. Het doorlezen van alle sites die er zo'n beetje over te vinden zijn heeft me echter wel een beetje doen terugschrikken. Ik dacht altijd dat er heel erg veel weeskinderen waren en dat je een kind zo ook echt iets kon bieden, maar de werkelijkheid is eigenlijk dat je in steeds meer landen alleen nog kinderen met een handicap mag adopteren en de wachtlijsten steeds langer worden. Ik heb absoluut geen problemen met handicaps, maar als de wachtlijsten al zo lang zijn wil ik, nu ik al een gezond kind heb, niet zomaar 'voordringen'... Aangezien het gevoel dat we iemand iets mee willen geven wel blijft bestaan dus een informatiepakket pleegzorg opgevraagd. Binnenkort ook nog naar een bijeenkomst en dan bepalen of het echt iets voor ons is.
Mijn broer is er erg goed door terecht gekomen, hij heeft kansen gekregen die hem anders voorbij gegaan waren. (heeft ook slechte opvangadressen gehad voor hij bij ons kwam) Ik heb zelf ook nooit het idee gehad dat m'n ouders ons voortrokken ten opzichte van hem. Soms was het zelfs andersom vond ik... (maar hey, ik was toen aan het puberen, ik vond de hele wereld onéérlijk... )
Enfin, nog geen definitieve keus hier dus....
) Zelf heb ik onlangs ook een informatiepakket opgevraagd over pleegzorg, dit nadat we het plan om eventueel een kind te adopteren hebben laten varen. Beweegredenen eigenlijk hetzelfde als die van ssserpente. Het doorlezen van alle sites die er zo'n beetje over te vinden zijn heeft me echter wel een beetje doen terugschrikken. Ik dacht altijd dat er heel erg veel weeskinderen waren en dat je een kind zo ook echt iets kon bieden, maar de werkelijkheid is eigenlijk dat je in steeds meer landen alleen nog kinderen met een handicap mag adopteren en de wachtlijsten steeds langer worden. Ik heb absoluut geen problemen met handicaps, maar als de wachtlijsten al zo lang zijn wil ik, nu ik al een gezond kind heb, niet zomaar 'voordringen'... Aangezien het gevoel dat we iemand iets mee willen geven wel blijft bestaan dus een informatiepakket pleegzorg opgevraagd. Binnenkort ook nog naar een bijeenkomst en dan bepalen of het echt iets voor ons is.
Mijn broer is er erg goed door terecht gekomen, hij heeft kansen gekregen die hem anders voorbij gegaan waren. (heeft ook slechte opvangadressen gehad voor hij bij ons kwam) Ik heb zelf ook nooit het idee gehad dat m'n ouders ons voortrokken ten opzichte van hem. Soms was het zelfs andersom vond ik... (maar hey, ik was toen aan het puberen, ik vond de hele wereld onéérlijk...
)Enfin, nog geen definitieve keus hier dus....
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Wij verwachten eind dit jaar de rekening van de VIA cursus voor adoptie.
Wij zijn ons heel erg bewust van de 'negatieve' kanten van adoptie. Nu wil ik wel aangeven dat naar mijn mening niet alle informatie klopt. Dat er bijvoorbeeld meer wensouders dan adoptiekinderen zijn is volgens mij niet waar. De reden dat de wachtlijsten enorm oplopen heeft veel te maken met o.a. bureaucratie in land van afkomst, meer aanbod van special needs kinderen (en vraag naar gezonde kinderen). Ik weet van een aantal landen dat de kindertehuizen uitpuilen met kinderen, maar dat door de lange procedures de adopties niet goed doorlopen. Daarbij komt nog dat Nederland weer andere regels hanteert dan bijvoorbeeld de VS, waardoor een bepaalde special need wel naar de VS geadopteerd mag worden, maar niet naar Nederland, zelfde kan gelden voor leeftijden.
Zelf kiezen wij bewust voor een special needs kind. Reden hiervoor is dat juist deze kinderen heel veel baat hebben bij adoptie. Ik denk dat wij redelijk openstaan voor zwaardere SN's, maar hoe of wat zal denk ik pas duidelijk worden na de VIA en de raadsgesprekken.
Afgelopen week hebben wij ook informatie over pleegzorg opgevraagd, maar vanwege de adoptie schuiven we dit wel op de lange baan, omdat het nog wel eens voorkomt dat het problemen geeft voor je adoptieprocedure.
Wij zijn ons heel erg bewust van de 'negatieve' kanten van adoptie. Nu wil ik wel aangeven dat naar mijn mening niet alle informatie klopt. Dat er bijvoorbeeld meer wensouders dan adoptiekinderen zijn is volgens mij niet waar. De reden dat de wachtlijsten enorm oplopen heeft veel te maken met o.a. bureaucratie in land van afkomst, meer aanbod van special needs kinderen (en vraag naar gezonde kinderen). Ik weet van een aantal landen dat de kindertehuizen uitpuilen met kinderen, maar dat door de lange procedures de adopties niet goed doorlopen. Daarbij komt nog dat Nederland weer andere regels hanteert dan bijvoorbeeld de VS, waardoor een bepaalde special need wel naar de VS geadopteerd mag worden, maar niet naar Nederland, zelfde kan gelden voor leeftijden.
Zelf kiezen wij bewust voor een special needs kind. Reden hiervoor is dat juist deze kinderen heel veel baat hebben bij adoptie. Ik denk dat wij redelijk openstaan voor zwaardere SN's, maar hoe of wat zal denk ik pas duidelijk worden na de VIA en de raadsgesprekken.
Afgelopen week hebben wij ook informatie over pleegzorg opgevraagd, maar vanwege de adoptie schuiven we dit wel op de lange baan, omdat het nog wel eens voorkomt dat het problemen geeft voor je adoptieprocedure.
Mijn moeder heeft ook in een pleeggezin gewoond zonder contact met haar eigen ouders.
Dat is nog heel wat jaren terug en de kindertehuizen waren toen nog een hel. Haar pleegmoeder behandelde haar net zo als haar eigen kinderen alleen haar eigen kinderen waren redelijk jaloers ze waren al in de puberteit en toen kwam er ineens een kleuter bij.
Dat is nog heel wat jaren terug en de kindertehuizen waren toen nog een hel. Haar pleegmoeder behandelde haar net zo als haar eigen kinderen alleen haar eigen kinderen waren redelijk jaloers ze waren al in de puberteit en toen kwam er ineens een kleuter bij.
Hallo,
ouderlijkgezag fok.
Ik heb mijn hele leven al in mijn hoofd gehad dat ik een kind wil adopteren,
maar nu ik op een leeftijd ben dat kinderen een meer voorkomend gespreks onderwerp is bij vrienden word ik natuurlijk vreemd aan gekeken door bosjes vriendinnen als ik mijn wens voor niet een eigen kind, maar een adoptie kind van 1-4 jaar, uit.
Hoe dan ook ben ik niet van mijn stuk gebracht,
maar wil ik wel graag vragen of er mensen op fok zijn met een adoptie kind of kinderen en wat hun verhaal is.
Hoe is het allemaal gelopen en hoe is het met het kind? Hoe reageren vrienden en familie?
Het gebruikelijke...
ouderlijkgezag fok.
Ik heb mijn hele leven al in mijn hoofd gehad dat ik een kind wil adopteren,
maar nu ik op een leeftijd ben dat kinderen een meer voorkomend gespreks onderwerp is bij vrienden word ik natuurlijk vreemd aan gekeken door bosjes vriendinnen als ik mijn wens voor niet een eigen kind, maar een adoptie kind van 1-4 jaar, uit.
Hoe dan ook ben ik niet van mijn stuk gebracht,
maar wil ik wel graag vragen of er mensen op fok zijn met een adoptie kind of kinderen en wat hun verhaal is.
Hoe is het allemaal gelopen en hoe is het met het kind? Hoe reageren vrienden en familie?
Het gebruikelijke...
Wat is de aanleiding als ik vragen mag?
Is het de vrees om zwanger te zijn?
Is het de vrees om zwanger te zijn?
Regardant au tour de moi sur ce site, toujours partout continuellement, c'est moi qui tente de trouver ceux qui me veulent répondre tout ce que je me demande pendant ma randonnée de survie en grandissant.
-
[ Bericht 100% gewijzigd door schommelstoel op 10-10-2011 20:34:22 ]
[ Bericht 100% gewijzigd door schommelstoel op 10-10-2011 20:34:22 ]
You have to stop the Q-tip when there's resistance!
Tussen mijn 4e en 6e gingen wij op vakantie naar dezelfde camping in Frankrijk,
waar ik bevriend raakte met een meisje die geadopteerd was samen met haar zusje uit India.
Ik, nou ja, ben een intelligent persoon en als 4 jarige natuurlijk hotel de botel nieuwsgierig over dit onderwerp en heb gepraat met haar moeder.
En daar was ik kennelijk zo onder de indruk van dat ik zelf van mening was, dat ik ook wilden adopteren. En dit gevoel heeft me nooit verlaten.
Daarbij, en ik ben echt geen wereld reddende veganist, ben ik best wel van mening.. dat er geen reden is nog een kind op de wereld te zetten als er al vele kinderen zonder zijn.
Ik heb wel een paar vriendinnen die vinden dat ik wel een mooi kindje zou krijgen en dus van mening zijn dat ik mijn genen zou moeten door zetten, maar dat vind ik zelf een beetje zwakke reden [heb ik tenslotte een zus voor]
waar ik bevriend raakte met een meisje die geadopteerd was samen met haar zusje uit India.
Ik, nou ja, ben een intelligent persoon en als 4 jarige natuurlijk hotel de botel nieuwsgierig over dit onderwerp en heb gepraat met haar moeder.
En daar was ik kennelijk zo onder de indruk van dat ik zelf van mening was, dat ik ook wilden adopteren. En dit gevoel heeft me nooit verlaten.
Daarbij, en ik ben echt geen wereld reddende veganist, ben ik best wel van mening.. dat er geen reden is nog een kind op de wereld te zetten als er al vele kinderen zonder zijn.
Ik heb wel een paar vriendinnen die vinden dat ik wel een mooi kindje zou krijgen en dus van mening zijn dat ik mijn genen zou moeten door zetten, maar dat vind ik zelf een beetje zwakke reden [heb ik tenslotte een zus voor]
Ah, nou die heb ik echt helemaal gemist >:/quote:
[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 3
Hier zitten al wat mensen verzameld.
Ik nog zoeken.
Ty
edit:
zie wel dat dat topic al behoorlijk lang niet actief is,
dus ik hoop dat de mods deze gerichte vraag nog even laten staan.
Om precies dezelfde reden was ik ook voornemens om te adopteren. Maar een hoop speurwerk vertelde mij dat het (helaas?) niet zo in elkaar steekt. Er zijn namelijk meer wensouders dan adoptiekinderen. De vraag houdt het aanbod dus in stand. Bovendien wordt er, doordat er zoveel wensouders zijn, onvoldoende geïnvesteerd in het geven van zorg ter plekke. En uit onderzoek blijkt dat dat toch echt het beste is; de gevolgen van een kind uit z'n eigen cultuur halen worden vaak onderschat.quote:
Tussen mijn 4e en 6e gingen wij op vakantie naar dezelfde camping in Frankrijk,
waar ik bevriend raakte met een meisje die geadopteerd was samen met haar zusje uit India.
Ik, nou ja, ben een intelligent persoon en als 4 jarige natuurlijk hotel de botel nieuwsgierig over dit onderwerp en heb gepraat met haar moeder.
En daar was ik kennelijk zo onder de indruk van dat ik zelf van mening was, dat ik ook wilden adopteren. En dit gevoel heeft me nooit verlaten.
Daarbij, en ik ben echt geen wereld reddende veganist, ben ik best wel van mening.. dat er geen reden is nog een kind op de wereld te zetten als er al vele kinderen zonder zijn.
Ik heb wel een paar vriendinnen die vinden dat ik wel een mooi kindje zou krijgen en dus van mening zijn dat ik mijn genen zou moeten door zetten, maar dat vind ik zelf een beetje zwakke reden [heb ik tenslotte een zus voor]
Deze, en veel andere argumenten die voor mij de doorslag gaven om niet te adopteren, vind je in het ooievaarstopic. Ik raad je echt aan om het even door te lezen.
Edit: Dit stuk was voor mij de eye-opener en it deze post leg ik uit waarom we van adoptie afzien.
[ Bericht 4% gewijzigd door Ssserpente op 10-10-2011 20:30:42 ]
Ik heb nog niet tijd genomen je links te lezen,quote:
[..]
Om precies dezelfde reden was ik ook voornemens om te adopteren. Maar een hoop speurwerk vertelde mij dat het (helaas?) niet zo in elkaar steekt. Er zijn namelijk meer wensouders dan adoptiekinderen. De vraag houdt het aanbod dus in stand. Bovendien wordt er, doordat er zoveel wensouders zijn, onvoldoende geïnvesteerd in het geven van zorg ter plekke. En uit onderzoek blijkt dat dat toch echt het beste is; de gevolgen van een kind uit z'n eigen cultuur halen worden vaak onderschat.
Deze, en veel andere argumenten die voor mij de doorslag gaven om niet te adopteren, vind je in het ooievaarstopic. Ik raad je echt aan om het even door te lezen.
Edit: Dit stuk was voor mij de eye-opener en it deze post leg ik uit waarom we van adoptie afzien.
maar ik denk dat ik al een vermoeden heb van waar deze over gaan.
Ik ben niet iemand die de illusie heeft dat ik een perfect ,heel en gezond kind krijg als ik adopteer,
helemaal omdat ik het liefst een kind tussen de 4 en 8 zou willen adopteren.
Dus een kind wat bewust wat heeft mee gemaakt, bewust is dat hij of zij geadopteerd is en weet dat ik niet zijn "echte" ouder ben.
Ik verwacht ook niet een kind wat geen antwoorden wil of gaat zoeken. Dat zou ik niet eens willen!
En ik verwacht al helemaal niet dat het kind zijn eigen, echte ouders nooit meer zou willen zien.
En ik verwacht ook niet dat het kind zijn/haar eigen ouders niet ook als zijn/haar ouders ziet of gaat zien.
Ik heb genoeg mee gemaakt ook met vrienden en jongere zusjes en broertjes van vrienden om te weten wat voor kinderen dat zijn.
Waaronder ik er nog 2 half in mijn huis heb wonen als het thuis raar loopt.
Dus de keus is wel heel bewust voor een probleem kind een rustige plek te geven.
klinkt misschien raar,
maar toch.
Zo te lezen is je vermoeden verkeerd, misschien toch maar even de linkjes lezen voor je reageert. Als je een probleemkind een rustige plek wil geven kun je beter pleegouderschap overwegen, pleegouders zijn namelijk wel ontzettend hard nodig.quote:
[..]
Ik heb nog niet tijd genomen je links te lezen,
maar ik denk dat ik al een vermoeden heb van waar deze over gaan.
quote:
Ik heb genoeg mee gemaakt ook met vrienden en jongere zusjes en broertjes van vrienden om te weten wat voor kinderen dat zijn.
Ja, dat klinkt raar ja.quote:klinkt misschien raar,
maar toch.
Bovendien vind ik het ook nogal pedant overkomen om (terwijl je nota bene vraagt om info en ervaringen) de gegeven linkjes in het adoptietopic zo maar aan de kant te schuiven. Het is zeer interessante materie die Ssserpente ter overweging geeft. Als je werkelijk over wil gaan tot adoptie mag ik hopen dat je genuanceerder en weloverwogener een keuze maakt en je bewust bent van je onderliggende motieven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb het niet over special need-kinderen. Als je de moeite had genomen om de links te lezen ipv te reageren op iets dat je niet gelezen hebt, had je dat kunnen weten.quote:
[..]
Ik heb nog niet tijd genomen je links te lezen,
maar ik denk dat ik al een vermoeden heb van waar deze over gaan.
Ik ben niet iemand die de illusie heeft dat ik een perfect ,heel en gezond kind krijg als ik adopteer,
helemaal omdat ik het liefst een kind tussen de 4 en 8 zou willen adopteren.
Dus een kind wat bewust wat heeft mee gemaakt, bewust is dat hij of zij geadopteerd is en weet dat ik niet zijn "echte" ouder ben.
Ik verwacht ook niet een kind wat geen antwoorden wil of gaat zoeken. Dat zou ik niet eens willen!
En ik verwacht al helemaal niet dat het kind zijn eigen, echte ouders nooit meer zou willen zien.
En ik verwacht ook niet dat het kind zijn/haar eigen ouders niet ook als zijn/haar ouders ziet of gaat zien.
Ik heb genoeg mee gemaakt ook met vrienden en jongere zusjes en broertjes van vrienden om te weten wat voor kinderen dat zijn.
Waaronder ik er nog 2 half in mijn huis heb wonen als het thuis raar loopt.
Dus de keus is wel heel bewust voor een probleem kind een rustige plek te geven.
klinkt misschien raar,
maar toch.
Ik heb het erover dat adoptie niet in het belang is van het kind. Er is namelijk sprake van een vraaggestuurde markt. En een vraaggestuurde markt draait om geld. Met alle gevolgen van dien.
In een onderzoek van Justitiële Verkenning (Adoptie onder Vuur) staat het volgende:
Voordat ik mij in adoptie verdiepte, was ik er ook heilig van overtuigd iets goeds te willen. Ik had veel liefde te geven en waarom zou ik nog een kindje op de wereld zetten terwijl ze aan de andere kant van de wereld verhongerden? Maar ik ben erop teruggekomen, puur door het simpele feit dat er te weinig adoptiekinderen zijn om in de vraag te voorzien.quote:• Vraag en aanbod worden door professionele partijen op elkaar afgestemd. Door een stijgende vraag en dalend aanbod van beschikbare kinderen, groeien de wachtlijsten en ontstaat een opwaartse druk op de economische waarde per adoptiekind. Op deze manier komen economische krachten in het spel die, ondanks de oprechte bedoelingen van de meeste adoptieouders en een gewetensvol toezicht door overheden, onvermijdelijk tot onwenselijke effecten leiden. De commissie-Kalsbeek, die in opdracht van de minister van Justitie onderzoek heeft gedaan naar interlandelijke adoptie, constateert in haar rapport een groeiende discrepantie tussen het aantal potentiële adoptieouders en het aantal kinderen dat voor adoptie in aanmerking komt. De vraag uit het rijke westen lokt telkens nieuw aanbod van adoptiekinderen uit arme landen uit. Daarbij is adoptie een industrie geworden waarbij de belangen van het kind ondergeschikt kunnen raken aan de commerciële belangen van bemiddelaars en andere dienstverleners.
Om een kind te redden hoef je het dus niet te doen; dus raad ik je aan om, zoals Moonah al adviseert, goed na te denken over je onderliggende motieven.
En echt, het is droge kost, maar neem iig even de moeite om Adoptie onder Vuur te lezen. Wmb verplichte kost wanneer je je wilt verdiepen in adoptie.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ssserpente op 12-10-2011 13:53:07 ]
Ik gw toch even een merge aanvrwgen, want oud of niet, dat is hét adoptie-topic en dat loopt prima als er opnieuw in gepost wordt.
Dus jouw gerichte vraag past daar prima.
Dus jouw gerichte vraag past daar prima.
***
Goh, ook ik wist niet dat adoptie tegenwoordig zo in elkaar steekt. Dit is absoluut een eye opener voor mij.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Adoptiemoeder hier. Ik denk dat je in een fase zit dat je alles moet lezen over adoptie wat je vinden kunt. Ik raad je aan de links van Ssserpente te lezen. Het is echt interessant.
Met een meidenkwartet
Cathmar, mag ik vragen welke motieven jullie hadden? En wat de reden is geweest om voor adoptie te gaan?
Ik vond adoptie ook altijd een mooi iets, en dat is het in principe ook wel. Maar al jaren geleden kwam ik steeds meer tegen over de donkere kanten. Ik ben nog heel jong hoor en ook niet toe aan kinderen. Maar het interesseerde me altijd al en ik heb me er wel redelijk in verdiept. Doordat er zoveel wensouders zijn die zelf geen kinderen kunnen krijgen vind ik eigenlijk dat je die niet in de weg moet zitten als je zelf al kinderen hebt of die kunt krijgen.
Als je vind dat er teveel kinderen op de wereld zijn of die kindjes wilt helpen dan kun je beter geld steken in projecten voor meisjesonderwijs, gezondheid en seksuele voorlichting. Met name dat eerste is iets wat echt helpt aan het verbeteren van de situatie op lange termijn.
Als je vind dat er teveel kinderen op de wereld zijn of die kindjes wilt helpen dan kun je beter geld steken in projecten voor meisjesonderwijs, gezondheid en seksuele voorlichting. Met name dat eerste is iets wat echt helpt aan het verbeteren van de situatie op lange termijn.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
Natuurlijk. Grote kinderwens, genoeg plaats over in hart en huis, ook wel wat idealisme. We zijn af gegaan op ons gevoel maar zijn ook altijd heel realistisch gebleven. En kritisch, bij iedere stap.quote:
Cathmar, mag ik vragen welke motieven jullie hadden? En wat de reden is geweest om voor adoptie te gaan?
En dus ook alles lezen over adoptie, hechting etc.
Met een meidenkwartet
En was jullie primaire reden het vervullen van jullie kinderwens of hulp bieden aan een kansarm kind? En wat is je mening omtrent de stelling dat de vraag groter is dan het aanbod en adoptie daarmee niet in het belang is van het kind?quote:
[..]
Natuurlijk. Grote kinderwens, genoeg plaats over in hart en huis, ook wel wat idealisme. We zijn af gegaan op ons gevoel maar zijn ook altijd heel realistisch gebleven. En kritisch, bij iedere stap.
En dus ook alles lezen over adoptie, hechting etc.
Het was altijd al wel een onderwerp waar we het over hadden en zwanger worden liet op zich wachten. Dus ja, kinderwens. Maar toen onze dochter er eenmaal was is er geen seconde twijfel geweest over doorgaan met de adoptie.quote:
[..]
En was jullie primaire reden het vervullen van jullie kinderwens of hulp bieden aan een kansarm kind? En wat is je mening omtrent de stelling dat de vraag groter is dan het aanbod en adoptie daarmee niet in het belang is van het kind?
En ja, vraag is groter dan aanbod, maar wij gingen voor een land waar wij achter de procedures stonden. En een organisatie die erg transparant en eerlijk was. En ja, daar moet je dan maar op vertrouwen.
Met een meidenkwartet
Een heeeele grote schop omhoog.
Ik zie even door de bomen het bos niet meer. Maar even in het kort. Kinderwens, ivf -> mislukt, nu opties bekijken, adoptie, draagmoeder.
Ik lees dit topic nog even door, en ik zal het vast tegenkomen tijdens het lezen, maar graag evaringen. Waar loop je tegen aan, welk land. En is er iemand die binnen een huwelijk alleen heeft geadopteerd? Man is namelijk te oud om samen een baby te kunnen adopteren.
Ik hoor graag van jullie
Ik zie even door de bomen het bos niet meer. Maar even in het kort. Kinderwens, ivf -> mislukt, nu opties bekijken, adoptie, draagmoeder.
Ik lees dit topic nog even door, en ik zal het vast tegenkomen tijdens het lezen, maar graag evaringen. Waar loop je tegen aan, welk land. En is er iemand die binnen een huwelijk alleen heeft geadopteerd? Man is namelijk te oud om samen een baby te kunnen adopteren.
Ik hoor graag van jullie
Be happy with the little things in life
DV, niet helemaal on-topic in dit topic, maar is het voor jullie nog een optie om een draagmoeder te zoeken met ofwel jouw eitjes, ofwel het zaad van TL?
***
Droomvrouwtje, ik weet dat je kinderen uit Brazilie kunt adopteren zonder dat je getrouwd bent. Dat betekent misschien dat je dan ook alleen kunt adopteren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
DV ik zou beginnen bij Stichting Adoptievoorzieningen. Daar is veel informatie te vinden over de procedure en daar moet je je zo ie zo aanmelden om de procedure te starten.
Ik zie hier staan:
Ook voor gehuwden is het mogelijk om op naam van één van beiden een aanvraag in te dienen. Dit kan gunstig zijn bijvoorbeeld bij een groot leeftijdsverschil tussen de partners. De leeftijd van de oudste partner wordt namelijk als uitgangspunt genomen bij een gezamenlijke aanvraag. Voor de partner gelden geen wettelijke leeftijdscriteria. Wel wordt tijdens het gezinsonderzoek gekeken of de leeftijd van de partner geen risico’s oplevert voor het kind. De partner dient de voorlichting te volgen, moet ook medisch gekeurd worden en inzage geven in het JDR en wordt eveneens betrokken bij het gezinsonderzoek.
en
De mogelijkheden voor alleenaanvragers om een buitenlands kind te adopteren, zijn zeer beperkt. Veel landen geven de voorkeur aan gehuwde stellen. In de praktijk komen alleenaanvragers, als er al mogelijkheden zijn, meestal in aanmerking voor een zogenaamd moeilijk plaatsbaar kind. Dit zijn kinderen met een medisch probleem of kinderen ouder dan vier jaar.
Ik zie op die website ook een document met daarin de mogelijkheden voor alleenaanvragers bij de verschillende vergunninghouders. Dat is wellicht interessant.
Ik zie hier staan:
Ook voor gehuwden is het mogelijk om op naam van één van beiden een aanvraag in te dienen. Dit kan gunstig zijn bijvoorbeeld bij een groot leeftijdsverschil tussen de partners. De leeftijd van de oudste partner wordt namelijk als uitgangspunt genomen bij een gezamenlijke aanvraag. Voor de partner gelden geen wettelijke leeftijdscriteria. Wel wordt tijdens het gezinsonderzoek gekeken of de leeftijd van de partner geen risico’s oplevert voor het kind. De partner dient de voorlichting te volgen, moet ook medisch gekeurd worden en inzage geven in het JDR en wordt eveneens betrokken bij het gezinsonderzoek.
en
De mogelijkheden voor alleenaanvragers om een buitenlands kind te adopteren, zijn zeer beperkt. Veel landen geven de voorkeur aan gehuwde stellen. In de praktijk komen alleenaanvragers, als er al mogelijkheden zijn, meestal in aanmerking voor een zogenaamd moeilijk plaatsbaar kind. Dit zijn kinderen met een medisch probleem of kinderen ouder dan vier jaar.
Ik zie op die website ook een document met daarin de mogelijkheden voor alleenaanvragers bij de verschillende vergunninghouders. Dat is wellicht interessant.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met een meidenkwartet
En mischien de optie pleegouders?
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Pleegouders is een optie, maar dat was sowieso iets wat we ooit in de toekomst wilde gaan doen.
Ik moet zeggen dat het hele idee van adoptie een beetje tegenstaat en kan niet eens uitleggen waarom. Een gevoel een soort van dan laat maar. Eerst maar eens den boel verwerken merk ik nu.
Ik moet zeggen dat het hele idee van adoptie een beetje tegenstaat en kan niet eens uitleggen waarom. Een gevoel een soort van dan laat maar. Eerst maar eens den boel verwerken merk ik nu.
Be happy with the little things in life
ik lees even mee 
If you wish to be a success in the world, promise everything, deliver nothing.
Nothing is more difficult, and therefore more precious, than to be able to decide.
Victory belongs to the most persevering
Nothing is more difficult, and therefore more precious, than to be able to decide.
Victory belongs to the most persevering
(Mijn man wilde nooit adopteren, want het zou nooit ZIJN kind zijn) Misschien dat?
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
@vlindur, ik weet het niet, misschien. En als ik lees hoe lang het nog duurt voordat je een kind hebt, pfff.. Dan staat me dat ook tegen. Ergens wil ik het afsluiten. Maar ik weet niet hoe, want ik wil het niet afsluiten, maar ivf zie ik ook niet meer zitten, iedere keer die negatieve test, weer een jaar voorbij en met lege handen staan
eigenlijk hoort het hier niet thuis maar in het andere topic voel ik me ook niet echt meer thuis
klinkt misschien stom, maar voel me op dit moment een beetje tussen wal en schip vallen en merk nu pas dat het echt binnenkomt
eigenlijk hoort het hier niet thuis maar in het andere topic voel ik me ook niet echt meer thuis
klinkt misschien stom, maar voel me op dit moment een beetje tussen wal en schip vallen en merk nu pas dat het echt binnenkomt
Be happy with the little things in life
Met pleegouders heb je iig het snelst actie denk ik..quote:
@vlindur, ik weet het niet, misschien. En als ik lees hoe lang het nog duurt voordat je een kind hebt, pfff.. Dan staat me dat ook tegen. Ergens wil ik het afsluiten. Maar ik weet niet hoe, want ik wil het niet afsluiten, maar ivf zie ik ook niet meer zitten, iedere keer die negatieve test, weer een jaar voorbij en met lege handen staan
eigenlijk hoort het hier niet thuis maar in het andere topic voel ik me ook niet echt meer thuis
En ik snap heel goed dat je niet weet waar je nu moet zijn, denk dat niemand het erg vind dat je hier nu post hoor
En anders dat 'hoe gaat het nu met?' topic?
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Er was volgens mij ook heel lang geleden een topic voor als het echt klaar was, maar ik kan niet meer bedenken hoe dat heette. Ik ga even denken.
***
Dit is wel een optie die we nog willen onderzoeken, maar dan komt de maar, willen wij gaan voor draagmoederschap met eigen embryo's in Nederland, mag ik geen baarmoeder meer hebben. Opzich moet daar wat aan te doen zijn, gezien de endometriose is dit wel iets waar ik al mee loop, maar daar moet mijn gyn ook mee akkoord gaan, plus het feit dat we eerst ivf moeten doen, omdat ik ook mijn linker eierstok plus het stuk darm waar deze aan vast zit wil laten verwijderen, maar ik heb mijn linker eierstok nog wel nodig, wil ik genoeg embryo's kunnen krijgen, de operatie in delen zou natuurlijk ook nog kunnen, maar ik weet niet of dit handig is. Sowieso willen we een afspraak maken met de behandelende gyn zodra we de laatste tp hebben gehad. Hij kan met ons meedenken en ook de verwijzing doen, zo ver ik begrepen heb word hoog technologisch draagmoederschap alleen gedaan in umcquote:
DV, niet helemaal on-topic in dit topic, maar is het voor jullie nog een optie om een draagmoeder te zoeken met ofwel jouw eitjes, ofwel het zaad van TL?
Be happy with the little things in life
Daar zit ik dus ook een beetje mee, aan de ene kant is het klaar voor ons, aan de andere kant bekijken we andere opties die niet goed passen in het topic. En ik voel me ook ontzettend bezwaard omdat het niet helemaal lekker met mij gaat, die meiden daar hebben nog hoop of zijn net begonnen. Aan een depressieve muts als mij hebben ze nu niks.quote:
Er was volgens mij ook heel lang geleden een topic voor als het echt klaar was, maar ik kan niet meer bedenken hoe dat heette. Ik ga even denken.
Be happy with the little things in life
Ja zeg, dat is geen argument hoor tuttebol! Dat topic is nou juist bij uitstek voor mensen zoals jij, de TT zegt het prima toch 'Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk is...' Dat betekent dat je er dus nu met al je gevoelens prima kan posten. Maar wel als jij dat wilt he, het hoeft natuurlijk niet. Ik kan me voorstellen dat het toch wel anders voelt omdat je toch echt al heel serieus rekening houdt (moet houden?) met het scenario dat het wellicht wrsch nooit gaat lukken en dat topic is toch vaak wel een topic vol met hoop.
(Ik ben geen OUD mod meer, maar er is volgens mij echt geen bezwaar als je een topic zou openen waar je over je gevoelens en twijfels kan praten en ik weet zeker dat er plenty meiden zijn die daar met je mee zouden lezen en leven en posten om je te ondersteunen daarin. )
Ik kan het topic niet vinden. Ik dacht het te kunnen vinden in de pohi van Spindizzy, maar alles wat ik vond was het eerste topic in deze reeks die door haar geopend is.
Dat betekent dat je er dus nu met al je gevoelens prima kan posten. Maar wel als jij dat wilt he, het hoeft natuurlijk niet. Ik kan me voorstellen dat het toch wel anders voelt omdat je toch echt al heel serieus rekening houdt (moet houden?) met het scenario dat het wellicht wrsch nooit gaat lukken en dat topic is toch vaak wel een topic vol met hoop. (Ik ben geen OUD mod meer, maar er is volgens mij echt geen bezwaar als je een topic zou openen waar je over je gevoelens en twijfels kan praten en ik weet zeker dat er plenty meiden zijn die daar met je mee zouden lezen en leven en posten om je te ondersteunen daarin.
)Ik kan het topic niet vinden. Ik dacht het te kunnen vinden in de pohi van Spindizzy, maar alles wat ik vond was het eerste topic in deze reeks die door haar geopend is.
***
Ik gooi hem even in feedback.. Misschien wel een idee, aangezien draagmoederschap ook nog een optie is, en dit topic specifiek gaat over adoptie, misschien kan ik het in 1 topic kwijt, een soort van uitbehandeld en hoe nu verder ofzo
Be happy with the little things in life
Ik vond hem alsnog, maar alleen de TT al geeft me kippevel: OUD / Ongewenste kinderloosheid (lotgenotencontact)
en het lijkt me dat dat voor jullie dan ook nog niet van toepassing is. Ik hoop dat er op een of andere wijze voor jullie toch nog wel mogelijkheden zijn.
en het lijkt me dat dat voor jullie dan ook nog niet van toepassing is. Ik hoop dat er op een of andere wijze voor jullie toch nog wel mogelijkheden zijn.
***
Daar is ook al heel lang niet meer in gepost, en ik hoop nog altijd dat we niet kinderloos achterblijven, zo ver ben ik nog niet en ik denk TL ook niet
Be happy with the little things in life
Nee precies, dat dacht ik ook, maar wilde hem toch posten toen ik hem tegen kwam. Ik zou idd even overleggen over een nieuw topic over de eventuele opties en mogelijkheden op dit moment.
***
Eerste van vele nog te volgen stappen op weg naar adoptie is gezet.
En dit topic gevonden. Binnenkort eens doorlezen.
En dit topic gevonden. Binnenkort eens doorlezen.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
UIO wat spannend!!
mag ik vragen wat de redenen zijn voor de adoptie?
mag ik vragen wat de redenen zijn voor de adoptie?
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Zeker. Maar ik vind vooral de medische keuring van ons na alle te volgen bijeenkomsten een erg spannend vooruitzicht.quote:
Op Mijn aanstaande mag niet meer zwanger worden. We kunnen dat wel, maar dat heeft in het verleden meerdere malen tot niets positiefs geleid. Bij de laatste zwangerschap (in potentie een drie eiige drieling) kreeg mijn verloofde ernstige hartritmestoornissen die uiteindelijk hebben geleid tot vele operaties aan haar hart. Haar hart is waarschijnlijk nu te klein en te verzwakt om een volledige zwangerschap tot het einde te volbrengen. En daarnaast heeft ze nu medicijnen die niet samengaan met een zwangerschap, dan wel met het kweken van goede eicellen voor draagmoederschap / invriezen / etc.quote:
UIO wat spannend!!
mag ik vragen wat de redenen zijn voor de adoptie?
Bij mijn verloofde speelt vooral haar kinderwens de grootste rol om het adoptiegebeuren in te stromen, bij mij vooral het kunnen bieden van een kans op een beter leven aan een (ongewenst) kind.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Wat spannend UIO. En wat heftig. Collega's van me in Zweden hebben een kindje uit Kenia geadopteerd, en ik heb van dichtbij ervaren wat een zenuwslopend proces het kan zijn. Zou het interessant vinden hier mee te lezen over jullie ervaringen.
We hebben vorige maand de eerste bijeenkomst gehad. We staan nu op de lijst voor de 5 verplichte informatiebijeenkomsten.quote:
Poeh, wat een heftig verhaal joh... En dapper dat jullie dan de stap naar adoptie nemen.
Welke stappen hebben jullie inmiddels gezet? Sta je al op de wachtlijst?
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
oh, en dat bedoel ik niet uit een soort voyeurisme, maar uit oprechte interesse. Ik kan me voorstellen ooit een kind te adopteren, vooral vanuit jouw redenatie, een kind een kans bieden op een beter leven.quote:
Wat spannend UIO. En wat heftig. Collega's van me in Zweden hebben een kindje uit Kenia geadopteerd, en ik heb van dichtbij ervaren wat een zenuwslopend proces het kan zijn. Zou het interessant vinden hier mee te lezen over jullie ervaringen.
Zo had ik het ook niet opgevat. Als ik er niet over zou willen communiceren, zou ik het niet op FOK! gooien.quote:
oh, en dat bedoel ik niet uit een soort voyeurisme, maar uit oprechte interesse. Ik kan me voorstellen ooit een kind te adopteren, vooral vanuit jouw redenatie, een kind een kans bieden op een beter leven.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
ik ben ook benieuwd..
niet dat het voor ons weggelegd is, want we zijn al wat ouder ( wat zijn jullie leeftijden? ) en we zijn (nog) niet getrouwd. ik begreep dat er wel een "eis" is van 3 jaar getrouwd zijn. JIj had het over je aanstaande, hoe staan jullie hier in dan?
niet dat het voor ons weggelegd is, want we zijn al wat ouder ( wat zijn jullie leeftijden? ) en we zijn (nog) niet getrouwd. ik begreep dat er wel een "eis" is van 3 jaar getrouwd zijn. JIj had het over je aanstaande, hoe staan jullie hier in dan?
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Ik vind dat laatste echt iets wat nog veel te veel wordt opgehemeld. Ik wil ook niet zeggen dat als je adopteert dat je dan verkeerd bezig bent, maar ik denk dat adoptie op zich als heilige graal inmiddels wel achterhaald is. Dat een kind zielig is daar en beter af is hier in de rijke westerse wereld. Uit heel veel onderzoek blijkt juist dat dat niet zo is. Dat de invloed van een kind weghalen uit zijn omgeving en cultuur een veel grotere negatieve invloed heeft dan gedacht. Ook als dat een 'perfecte' rijke westerse wereld is.quote:
[..]
oh, en dat bedoel ik niet uit een soort voyeurisme, maar uit oprechte interesse. Ik kan me voorstellen ooit een kind te adopteren, vooral vanuit jouw redenatie, een kind een kans bieden op een beter leven.
Het is niet voor niets dat er steeds meer kritische geluiden komen over adoptie. En dat het helemaal niet zo'n goede optie is voor een kind.
Ik wil nogmaals absoluut niet zeggen dat adoptie in een individueel geval verkeerd is. Maar met als reden iemand een beter leven geven is gewoon bewezen onzin. Er zijn meer wensouders dan kinderen, dus het is een overspannen markt waarin heel veel misstanden plaatsvinden. Jij hoeft niet de adopteren, dat kind komt altijd wel terecht. Sterker nog als jij ook gaat adopteren draag je bij aan die overspannen markt, er worden echt kinderen verhandeld voor geld. Dus ik zou zeggen verdiep je daar eerst eens in.
Verder wil ik het topic hier niet mee kapen, maar ik stoor me wel eens aan de hallelujah houding tegenover adoptie, aangemoedigd door celebrity's die het doen alsof het een soort nobele daad is, terwijl het gewoon het vervullen van een kinderwens is. Ik denk ook dat het veel zwaarder is om een kind te adopteren omdat je er jezelf niet in herkent, je niet weet waar bepaalde trekken vandaan komen en een kind weet dat ook niet en zal daar vroeg of laat mee worstelen.
know'm sayin?
×
word? word.
×
word? word.
ik ben me hier van bewust. Ik denk inderdaad niet dat dit het topic is om hierover te discussieren.quote:
[..]
Ik vind dat laatste echt iets wat nog veel te veel wordt opgehemeld. Ik wil ook niet zeggen dat als je adopteert dat je dan verkeerd bezig bent, maar ik denk dat adoptie op zich als heilige graal inmiddels wel achterhaald is. Dat een kind zielig is daar en beter af is hier in de rijke westerse wereld. Uit heel veel onderzoek blijkt juist dat dat niet zo is. Dat de invloed van een kind weghalen uit zijn omgeving en cultuur een veel grotere negatieve invloed heeft dan gedacht. Ook als dat een 'perfecte' rijke westerse wereld is.
Het is niet voor niets dat er steeds meer kritische geluiden komen over adoptie. En dat het helemaal niet zo'n goede optie is voor een kind.
Ik wil nogmaals absoluut niet zeggen dat adoptie in een individueel geval verkeerd is. Maar met als reden iemand een beter leven geven is gewoon bewezen onzin. Er zijn meer wensouders dan kinderen, dus het is een overspannen markt waarin heel veel misstanden plaatsvinden. Jij hoeft niet de adopteren, dat kind komt altijd wel terecht. Sterker nog als jij ook gaat adopteren draag je bij aan die overspannen markt, er worden echt kinderen verhandeld voor geld. Dus ik zou zeggen verdiep je daar eerst eens in.
Verder wil ik het topic hier niet mee kapen, maar ik stoor me wel eens aan de hallelujah houding tegenover adoptie, aangemoedigd door celebrity's die het doen alsof het een soort nobele daad is, terwijl het gewoon het vervullen van een kinderwens is. Ik denk ook dat het veel zwaarder is om een kind te adopteren omdat je er jezelf niet in herkent, je niet weet waar bepaalde trekken vandaan komen en een kind weet dat ook niet en zal daar vroeg of laat mee worstelen.
Zo'n discussie mag best.
Wij willen alleen adopteren uit landen die handelen conform het internationale verdrag van Den Haag betreffende adopties. Daarbij staat het belang van het kind voorop en niet de kinderwens van de ouders. Al is dat laatste natuurlijk wel een vereiste.
In de landen die zich verbonden hebben met dat verdrag zal in eerste instantie gezocht worden naar een plaatselijke oplossing. Sinds de invoering van het verdrag is het aantal adopties naar Nederland dan ook zienderogen afgenomen. Jaarlijks komen er nu nog maar ongeveer 200 kinderen naar Nederland, terwijl 1200 koppels / alleenstaanden zich jaarlijks ervoor aanmelden. Van de 200 kinderen die overkomen, is het grootste deel een kind met een special need. Denk dan aan missende ledematen, hazenlippen, psychische stoornissen, etc. Dat soort kinderen komt in die landen helemaal niet altijd wel 'goed' terecht, of wordt op de juiste manier geholpen. Of zo'n kind hier dan wel of niet beter af is, lijkt mij meer door te slaan naar de 'wel beter' kant.
Wij willen alleen adopteren uit landen die handelen conform het internationale verdrag van Den Haag betreffende adopties. Daarbij staat het belang van het kind voorop en niet de kinderwens van de ouders. Al is dat laatste natuurlijk wel een vereiste.
In de landen die zich verbonden hebben met dat verdrag zal in eerste instantie gezocht worden naar een plaatselijke oplossing. Sinds de invoering van het verdrag is het aantal adopties naar Nederland dan ook zienderogen afgenomen. Jaarlijks komen er nu nog maar ongeveer 200 kinderen naar Nederland, terwijl 1200 koppels / alleenstaanden zich jaarlijks ervoor aanmelden. Van de 200 kinderen die overkomen, is het grootste deel een kind met een special need. Denk dan aan missende ledematen, hazenlippen, psychische stoornissen, etc. Dat soort kinderen komt in die landen helemaal niet altijd wel 'goed' terecht, of wordt op de juiste manier geholpen. Of zo'n kind hier dan wel of niet beter af is, lijkt mij meer door te slaan naar de 'wel beter' kant.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Succes UIO. Heftig hoor, de hart problemen van je partner.
Mijn ervaring:
Het duurt vooral allemaal heel lang en het is erg onzeker. Maar beste beslissing uit mijn leven
En ben me ook altijd heel bewust geweest van wat je zegt Alors. Maar het is ook een beslissing die je neemt omdat je in je hart zoveel liefde te geven hebt. En ja dat is (ook) een egoïstische reden.
Mijn ervaring:
Het duurt vooral allemaal heel lang en het is erg onzeker. Maar beste beslissing uit mijn leven
En ben me ook altijd heel bewust geweest van wat je zegt Alors. Maar het is ook een beslissing die je neemt omdat je in je hart zoveel liefde te geven hebt. En ja dat is (ook) een egoïstische reden.
Met een meidenkwartet
Spannend UIO! Ik ga jullie traject volgen
Het is voor ons ook zeker een optie wanneer het via de MMM niet lukt.
Het is voor ons ook zeker een optie wanneer het via de MMM niet lukt.
30 maart - We are Scientists | 26 mei - Froukje | 12 juni - Calexico | 27 augustus - Wilco
Ik ben 41 en mijn aanstaande is 40 jaar oud. Wij zijn dus ook nog niet getrouwd en redelijk aan de leeftijd.quote:
ik ben ook benieuwd..
niet dat het voor ons weggelegd is, want we zijn al wat ouder ( wat zijn jullie leeftijden? ) en we zijn (nog) niet getrouwd. ik begreep dat er wel een "eis" is van 3 jaar getrouwd zijn. JIj had het over je aanstaande, hoe staan jullie hier in dan?
Getrouwd zijn is niet voor alle landen een vereiste, en over het algemeen wordt de tijd die je samenwoont ook meegenomen in die 'vereiste' (meeste landen, waar getrouwd zijn een 'vereiste' is, vragen om minimaal 5 jaar). Tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn, zijn we ruim 5 jaar samen (en dus een deel daarvan getrouwd). Van wat ik begrepen heb, gaan veel landen heel flexibel om met die 'vereiste'. Zeker als alleenstaanden ook kunnen adopteren in die landen.
Wat wel meespeelt, is de Nederlandse vereiste dat er maximaal 40 jaar zit tussen de leeftijd van de ouders en het kind. Mochten wij uiteindelijk in aanmerking komen om te adopteren, zal ik wel 44 jaar of ouder zijn. Dan zul je dus een kind krijgen van 4 jaar of ouder.
De medische vereisten voor de adoptieouders komen ook uit de landen van de te adopteren kinderen, dus die verschillen ook nogal. Wij zullen dus eerst een paar landen moeten selecteren en dan met de betreffende Nederlandse vergunninghouder in gesprek moeten gaan over die medische vereisten.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Spannend traject UIO. Een stap die je niet lichtzinnig neemt volgens mij gezien alles wat erbij komt kijken.
Een stap die je niet lichtzinnig neemt volgens mij gezien alles wat erbij komt kijken.
***
tnx voor je uitleg!quote:Op donderdag 13 juli 2017 11:58 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
Ik ben 41 en mijn aanstaande is 40 jaar oud. Wij zijn dus ook nog niet getrouwd en redelijk aan de leeftijd.
Getrouwd zijn is niet voor alle landen een vereiste, en over het algemeen wordt de tijd die je samenwoont ook meegenomen in die 'vereiste' (meeste landen, waar getrouwd zijn een 'vereiste' is, vragen om minimaal 5 jaar). Tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn, zijn we ruim 5 jaar samen (en dus een deel daarvan getrouwd). Van wat ik begrepen heb, gaan veel landen heel flexibel om met die 'vereiste'. Zeker als alleenstaanden ook kunnen adopteren in die landen.
Wat wel meespeelt, is de Nederlandse vereiste dat er maximaal 40 jaar zit tussen de leeftijd van de ouders en het kind. Mochten wij uiteindelijk in aanmerking komen om te adopteren, zal ik wel 44 jaar of ouder zijn. Dan zul je dus een kind krijgen van 4 jaar of ouder.
De medische vereisten voor de adoptieouders komen ook uit de landen van de te adopteren kinderen, dus die verschillen ook nogal. Wij zullen dus eerst een paar landen moeten selecteren en dan met de betreffende Nederlandse vergunninghouder in gesprek moeten gaan over die medische vereisten.
je neemt jouw leeftijd als hoogste leeftijd, kan je niet de laagste leeftijd ( die van je aanstaande) nemen als eikpunt?
wij hebben gekeken naar adoptie en waren eigenlijk al afgeschikt vanwege deze redenen..
ik wens jullie success en nogmaals, ik lees graag mee!
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
als ik het me goed herinner nemen ze altijd de leeftijd van de oudste partner, en daar dan dus 40 jaar onderquote:
[..]
tnx voor je uitleg!
je neemt jouw leeftijd als hoogste leeftijd, kan je niet de laagste leeftijd ( die van je aanstaande) nemen als eikpunt?
wij hebben gekeken naar adoptie en waren eigenlijk al afgeschikt vanwege deze redenen..
ik wens jullie success en nogmaals, ik lees graag mee!
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
quote:
Eerste van vele nog te volgen stappen op weg naar adoptie is gezet.
En dit topic gevonden. Binnenkort eens doorlezen.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Wat een mooi programma:
Eindelijk Thuis op npo1.
Niet perse het drama of de problemen maar ook de verhalen van de ouders. Ik vind het heel interessant.
Eindelijk Thuis op npo1.
Niet perse het drama of de problemen maar ook de verhalen van de ouders. Ik vind het heel interessant.
Met een meidenkwartet
Zie nu pas dat ik deze vraag helemaal nog niet beantwoord heb.quote:
UIO, ik moest aan jullie denken, hebben jullie intussen alle bijeenkomsten gehad? Of gaat dat niet zo snel?
Het gaat heel langzaam. Wij zouden dit voorjaar aan de beurt zijn om de 5 verplichte informatiebijeenkomsten bij te gaan wonen, maar hebben er zelf voor gekozen de start wat verder naar achteren te schuiven.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |