Boek aan het schrijven - hoofdstuk 4

quote:

Op donderdag 10 februari 2011 01:02 schreef Beardy het volgende:
Ik geef toe, dit is BIJNA off topic (of niet?) maar .... ik schrijf wel eens wat, er zijn dingetjes van me gepubliceerd. Het meeste niet geheel en al fictie (wiskundige concepten introduceren en met elkaar verbinden in verhaaltjes). Ik merk dat ik nogal ..... filmisch schrijf (nadat meerdere lezers dat opmerkten) en dat stoort me; de beste plaatjes ontstaan in het hoofd van de lezer, onbewust vul je heel veel details en zo in. Dus zoals ik de neiging heb te schrijven, nogal gedetailleerd, dat ergerder me een beetje.

Ondanks dat de post van Nadine26 het al heel goed heeft uitgelegd wou ik hier toch even in mijn eigen bewoordingen op terugkomen (sorry als dat arrogant klinkt ). Op rustige momenten in het verhaal (dus niet een ellenlange beschrijving als je net midden in een gevecht zit) kan een uitgebreidde beschrijving zeker wel iets toevoegen aan het verhaal, ookal hebben ze niets te maken met het plot (om toch nog even tegen Wonderer in te gaan ). Het helpt om bepaalde aspecten, zoals de omgeving, realistisch te maken voor lezer. Ook krijg de lezer hierdoor een betere binding met de setting; hij voelt zich meer in het verhaal getrokken.
Wellicht heeft dit wel met het genre, en daarmee ook je doelgroep, te maken dat geschreven wordt. In de meeste romans kun je gewoon "huis" zeggen, maar als je dat in een fantasy verhaal doet zal de lezer mogelijk kunnen denken "Maar is er nog iets bijzonders aan dat huis...?". Maar in romans zijn dan natuurlijk weer de beschrijvingen van de emoties belangrijk.
Je moet wel oppassen dat de beschrijving niet al te lang wordt, dat leidt de lezer inderdaad alleen maar af. Ikzelf hou een maatstaaf aan van maximaal een kwart a een half a4tje voor omgevingsbeschrijving voordat er toch echt weer wat moet gebeuren (beschrijving van handelingen / dialoog). Dit lijkt erg veel maar als je het op een goede levendige manier doet hoeft het zeker niet storend te zijn. Ikzelf heb er in ieder geval nooit klachten over gehad, ondanks dat die details dus niets met het plot te maken hadden.

Overigens ben ik het ook niet helemaal eens met de algemeen bekende quote die jij daar neerzette ("Schrijven is schrappen"). Dat geldt zeker niet voor alle schrijvers. Ik (als ik me onder het kopje "schrijvers" mag scharen) schrijf meestal in een keer wel iets op wat ik achteraf niet volledig weghaal of dergelijke, maar aanpassingen maak je achteraf natuurlijk constant. Als je goed vooruit denkt over je plot voorkom je ook dat je een lang stuk moet weghalen omdat je toch een andere richting in wilt slaan.

Overigens heb ik zojuist de 80.000 woorden behaald

Zie;

http://www.mediafire.com/?3970ob6xb13vtxr

voor de actuele versie van het spel waar ik aan bezig ben ..... nog niet klaar, maar het meeste werkt naar behoren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het duurt zo lang om af te maken omdat ik aan het programma werk én aan de inhoud; een volgende zal een stuk sneller in elkaar te zetten zijn. Is dit 'een boek schrijven' of niet? Ik denk van wel, de speler heeft iets vrijheid maar moet toch het verhaal volgen. Het zou anders zijn als het een aangekleed iets was (plaatjes, geluiden, muziek); het spel bevat twee plaatjes (goed en slecht einde) maar die dienen als ondergrond voor wat stukjes tekst.

[ Bericht 38% gewijzigd door Beardy op 14-02-2011 08:15:54 ]

@ Wonderer

Ik wilde juist korte tekstjes gebruiken (zie eerdere posts dienaangaande). Dit is / wordt een erg traditioneel text adventure, gewoon omdat het de eerste is en ik een heel traditioneel basis ding wilde maken (vandaar ook de zeer traditionele 100 punten maximale eindscore die 't krijgt en zo). Deze eersteling is ook erg lineair, een volgende krijgt meer tekst en een wat spannender structuur (en in ieder geval géén 3D doolhof stukje).

quote:

Op maandag 14 februari 2011 08:36 schreef wonderer het volgende:
In other news, ik ben begonnen met het plotten van een nieuw verhaal, nu het derde deel van mijn trilogie zo goed als klaar is. In maart gaat er weer een schrijfmarathon van start en die tijd wil ik gebruiken om een kapstok (want 30k woorden is niet genoeg) te maken voor een thriller. Onbeproefd genre, maari k heb geloof ik wel een aardig idee dat daarvoor is uit te werken. Het wordt wel, hoe groot mijn hekel aan de term ook is, een literaire thriller want ik ben nu eenmaal beter in personages dan plots dus alleen een plot gaat me niet lukken.

Klinkt leuk, ik kijk uit naar de ontwikkelingen

@ Beardy, ik heb het (nog) niet gespeeld, maar zoals jij het schetst zou ik het persoonlijk echt onder game plaatsen dan onder boek.

Ik ben bezig met het schrijven van een kinderboek. Wat is het voordeel van het ik-perspectief tegenover het vertelperspectief? Zijn er voorbeelden van dialogen ofzo?

Ik gebruik eigenlijk nooit het ik-perspectief. Dan wordt het zo biografisch, lijkt mij.

quote:

Op dinsdag 15 februari 2011 21:29 schreef Mishu het volgende:
Ik ben bezig met het schrijven van een kinderboek. Wat is het voordeel van het ik-perspectief tegenover het vertelperspectief? Zijn er voorbeelden van dialogen ofzo?

Bij mij gaat het inleven in de hoofdpersoon beter als ik vanuit de eerste persoon schrijf. Soms schrijf ik een stuk in de 1e pers. ev om meer diepgang te krijgen, en zet ik het daarna over naar 3e persoon ev.

En in hoeverre vinden jullie dat een kinderboek spannend mag zijn? Ik maak me soms best zorgen dat ouders het niet relaxed vinden als hun kinderen over enge mannen lezen. Zeker omdat ik weet hoe mijn broer met zijn kinderen is. Maarja, Roald Dahl is er weer groot mee geworden.. Hoe kijken uitgevers hier tegenaan, weet iemand dat?

Mishu,

ik maak me er meer zorgen over hoe walgelijk zoetsappig de meeste kinderboeken en zo zijn. De gebroeders Grimm verzamelden (en bewerkten) oude sprookjes en zo; daar werd niet in aan censuur gedaan. Disney was vroeger ook een stuk levendiger dan de grote dodelijke braafheid van nu (en nee, het hoeft dan niet gelijk Donald Duck in een Duits legeruniform te zijn, en ook niet die sexuele voorlichtingsfilmpjes die Walt maakte).

Niet dat je veel beren in het wild tegenkomt (zeker hier) maar beren eten kinderen dus al dat lieve knuffelspul is enigzins gevaarlijk (en ik gebruik beren puur als voorbeeld uiteraard).

Ligt eraan voor welke leeftijdsgroep je schrijft. Ik zou voor vier- tot zesjarigen geen boek over kinderlokkers schrijven, maar als je voor onderbouw middelbare school schrijft kan je best wat zwaardere onderwerpen ter sprake brengen.
Zoals je zelf al zei, Roald Dahl is er groot door geworden. Eng is voor kinderen leuk als het grappig is. Lees De Griezels eens, voor de gein.

Ik ken eigenlijk geen een goed kinderboek waar niet wat dood en verderf in zat. Daar bouw je juist de spanning mee op.

Hier nog iemand die zo nu en dan wat probeert te schrijven

Ik ben een jaar of 8 geleden begonnen met SF-fan-fics. Hoewel ik die setting lange tijd heb gebruikt waren het wel mijn eigen personages en meer actie/avontuur dan echt SF. Daarin heb ik 3 complete verhalen geschreven (50, 300 en 100 pagina's respectievelijk) en tal van (vergevorderde) opzetten totdat ik besloot ook die setting te lozen en hedendaagse materiaal te schrijven. Nu probeer ik een 'gewoon' actie/avontuur-verhaal te schrijven geïnspireerd door de stijl van Alistair MacLean en Clive Cussler - vrij rechttoe-rechtaan materiaal dus.

Momenteel werk ik sporadisch aan zo'n verhaal wat ik gestart heb voor de NaNoWriMo - de 50.000 wel gehaald overigens - met die personages. Maar omdat het tijdelijk was voor NaNoWriMo heb ik daar toch een soort crossover van gemaakt met een tv-serie (Warehouse 13) zodat er alsnog een bovennatuurlijk tintje aan zit.

Hangt er ook een beetje vanaf hoe nauw je fanfic aansluit natuurlijk. Uiteindelijk had ik een geheel eigen groep (originele) personages, situaties en omstandigheden met een afgeleide van een bestaande setting. Ik kan niet zeggen dat nu ik die laatste niet meer gebruik het makkelijker of moeilijker is geworden

Ik heb vorig jaar in het voorjaar een stuk geschreven over de vliegramp op Tenerife, met een gedeelte fictie omdat het ook als proloog moest dienen. Omdat ik daar wel alle gegevens en dergelijke van had kon ik dat wel in een paar dagen schrijven (18 pagina's).

Ik heb me eerst voornamelijk beziggehouden met het schrijven van korte verhalen, maar ben nu begonnen met een jeugdboek (10+). Het verhaal speelt zich gedeeltelijk in de 'echte wereld' af en gedeeltelijk in een fantasiewereld.

Ik ben op dit moment het idee wat verder aan het uitwerken en heb enkele scenes uitgewerkt. Ik hoop vooral dat ik kan doorzetten met dit verhaal! Daarom zet ik het ook hier neer, als een soort extra motivatie

Hoe gaan jullie daarmee om? Zitten jullie ook wel eens vast? Ik heb bijvoorbeeld redelijk wat 'flarden materiaal' liggen waar ik dan weer niet mee doorgezet heb...

quote:

Op woensdag 16 februari 2011 12:20 schreef Mishu het volgende:
En in hoeverre vinden jullie dat een kinderboek spannend mag zijn? Ik maak me soms best zorgen dat ouders het niet relaxed vinden als hun kinderen over enge mannen lezen. Zeker omdat ik weet hoe mijn broer met zijn kinderen is. Maarja, Roald Dahl is er weer groot mee geworden.. Hoe kijken uitgevers hier tegenaan, weet iemand dat?

Volgens mij mogen kinderboeken (zeker 10-12+) absoluut spannend zijn. Bovendien is Young Adult nu ook 'hot', denk aan De Hongerspelen, Gone, Twilight etc. (maar dat is meer doelgroep 15+).
En dat zijn ook behoorlijk heftige boeken (vooral de Hongerspelen).

Okee, heb er een topic aangemaakt voor dat tekst avontuur waar ik dus (nog steeds, ZUCHT) aan werk; tekst avontuur toen nu en straks zal er dus hier niet meer* over praten!

Back on topic;

Sommige kinderboeken zijn nogal heftig (Kruistocht in Spijkerbroek, bijvoorbeeld). Dat is soms om een specifieke reden; er worden boeken geschreven die min of meer bedoeld zijn om kinderen ergens op voor te bereiden - zoals een bezoek aan een ziekenhuis bijvoorbeeld.

Ander onderwerpje; hoe erg zijn inconsistenties en technische foutjes? In het donker door een beek zwemmen om aan de overkant een lucifer aan te strijken, bijvoorbeeld; natte lucifers branden niet. Een ergere is (naar mijn smaak) in Harry Potter met dat 'levend schaakspel' waarbij Ron 'ineens' begrijpt - na een aantal zetten - hoe hij moet spelen; bij een schaakspel betekent dat gewoon dat je al verloren hebt. Natuurlijk is het risico op zo'n soort fout groter als je over een niet actueel iets schrijft (een slaaf in het oude Egypte met een molensteen graan laten malen bijvoorbeeld; dat werd toen met een vijzel gedaan**).

De vraag is dus; hoe kan je dat soort foutjes voorkomen (of eigenlijk; heb je iemand die wat je schrijft voldoende kritisch wil lezen om dat soort dingetjes op te merken)?

* nou ja, na deze post dus, en in dat kader; ** in dat text adventure had ik een molensteen geplaatst! Is nu een grote kookketel dankzij een kritische tester

quote:

Op dinsdag 22 februari 2011 15:18 schreef Beardy het volgende:

Ander onderwerpje; hoe erg zijn inconsistenties en technische foutjes? In het donker door een beek zwemmen om aan de overkant een lucifer aan te strijken, bijvoorbeeld; natte lucifers branden niet. Een ergere is (naar mijn smaak) in Harry Potter met dat 'levend schaakspel' waarbij Ron 'ineens' begrijpt - na een aantal zetten - hoe hij moet spelen; bij een schaakspel betekent dat gewoon dat je al verloren hebt. Natuurlijk is het risico op zo'n soort fout groter als je over een niet actueel iets schrijft (een slaaf in het oude Egypte met een molensteen graan laten malen bijvoorbeeld; dat werd toen met een vijzel gedaan**).

De vraag is dus; hoe kan je dat soort foutjes voorkomen (of eigenlijk; heb je iemand die wat je schrijft voldoende kritisch wil lezen om dat soort dingetjes op te merken)?

Tegenwoordig houd ik een hoop details van locaties in het verhaal bij in een apart document, om fouten daarmee zo veel mogelijk te voorkomen. Ik liet eens iemand een verhaal lezen waarin een vrouw terugblikt op haar kindertijd, en hoe ze in de tuin rondjes om het huis rende met haar broer. Alleen woonde ze in een rijtjeshuis .

Historische fouten zijn niet altijd te voorkomen, denk ik, al kun je via internet natuurlijk wel e.e.a. opzoeken over de periode of het onderwerp waarover je schrijft. Sowieso is een beetje onderzoek nooit weg, natuurlijk, al is het maar omdat je daardoor misschien weer een nieuwe invalshoek krijgt om te gebruiken in je verhaal.

Ik probeer altijd zoveel mogelijk research te doen - voor zover het internet dat toelaat - om fouten te voorkomen. Soms wil dat wel zeggen dat ik een half uur moet rondneuzen om één alinea goed te hebben - soms ligt die verhouding nog schever omdat ik afgeleid raak door de informatie

Ondanks dat ik ga voor het boeken-equivalent van de popcorn-film en dus vergezochte dingen erdoor gooi wil ik het wel graag een beetje accuraat hebben. Natuurlijk dramatiseer ik het één en ander om het in het verhaal te passen, maar dat stuk wat ik over Tenerife heb geschreven klopt op cruciale punten wel volledig. Al kan je, zeker op het gebied van geschiedenis, dingen nooit helemaal correct hebben tenzij je volledige naslagwerken of experts erbij betrekt (en dat is nog geen garantie dat iedereen meent dat het feitelijk klopt). Je kan als schrijver geen expert zijn op alle gebieden, maar gelukkig is de gemiddelde lezer dat ook niet

De afgelopen maand heb ik echt een ongekend productieve periode gehad. Ik heb verder gewerkt aan mijn verhaal uit de OP en ben daar inmiddels de 30.000 woorden genaderd, en ik ben aan een spiksplinternieuw verhaal begonnen dat al jaren door mijn hoofd heen spookte. Ik had het al eerder geprobeerd om het op te schrijven, maar stokte toen na 2 A4'tjes. Eigenlijk uit verveling weer begonnen aan het verhaal en inmiddels zit ik over de 10.000 woorden en de inspiratie blijft voorlopig maar komen. Het betreft een fantasy/thriller/horror verhaal en het is ongelooflijk spannend en moeilijk om alle spontaan bedachte vondsten in het verhaal te passen en ondertussen het lopende verhaal warm te houden. Het is voor het eerst dat ik een verhaal schrijf met daarin meerdere hoofdpersonen en het is ook voor het eerst dat ik zelfbedachte plekken moet gaan toepassen zonder dat het cheesy wordt.