OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekraïne - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
Slag bij Nieuwpoort (1600)
De Slag bij Nieuwpoort was een veldslag op 2 juli 1600 tijdens de Tachtigjarige Oorlog tussen het Staatse en het Spaanse leger.
Maurits van Oranje was door de Staten-Generaal van de Nederlanden naar Vlaanderen gestuurd om de stad Duinkerke in te nemen. De kaapvaart vanuit deze stad bracht veel schade toe aan de handelsvloot van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Onverwacht kwam een groot Spaans leger onder leiding van aartshertog Albrecht van Oostenrijk richting Vlaanderen, wat leidde tot een veldslag nabij Nieuwpoort. De Republiek won deze slag door strategische stellingname en het inzetten van reservetroepen in de beslissende fase. De tocht naar Duinkerke werd uiteindelijk afgeblazen, zodat het doel niet bereikt werd. De slag is (mede door het gemakkelijk te onthouden jaartal) een mijlpaal in de Nederlandse geschiedenis.
Zicht op de Slag bij Nieuwpoort, met linksonder legeraanvoerder Maurits van Oranje
'Nieuwpoort' was een van de weinige veldslagen in de Tachtigjarige Oorlog, die te land gekenmerkt werd door belegeringen van forten en steden. Bijzonder is ook dat de infanterie de belangrijkste gevechtseenheden leverde, in plaats van de cavalerie. De tocht in Vlaanderen werd in de Republiek als mislukt beschouwd, ondanks deze gewonnen veldslag. Er was geen gebied veroverd, de Duinkerker kapers bleven ongemoeid en er waren flinke verliezen aan manschappen geleden. De Republiek waagde zich nooit meer aan zo'n opmars door Vlaanderen. Het jaar erna werd door de Spaanse koning de Italiaanse bevelhebber Ambrogio Spinola naar de Nederlanden gestuurd om de strijd aan te gaan met de opstandelingen. Spinola sloeg onder meer het beleg om Oostende, dat uitliep op de langdurigste en kostbaarste krachtmeting van de hele Tachtigjarige Oorlog en eindigde met het verlies van dit laatste bolwerk van de Republiek in de Zuidelijke Nederlanden.
De slag, schematisch overzicht van de opstelling van de legereenheden. Hier weergegeven op het strand; in werkelijkheid speelde de strijd zich vooral af in- en achter de duinen.
Het prestige van Maurits als veldheer groeide door de slag verder, vanwege zijn beheerste terugtrekking over het strand met zijn mobiele artillerie en doordat hij op het juiste moment teruggeslagen had. De roem die Maurits vergaarde gaf hem de mogelijkheid om Van Oldenbarnevelt in een kwaad daglicht te zetten. Maurits was vanaf het begin tegen een tocht naar Duinkerke geweest, maar was er toch door de Staten-Generaal onder leiding van Van Oldenbarneveldt heen gestuurd. Nu de doelstellingen van de tocht niet bereikt waren, kon Maurits wijzen op alle bezwaren die hij vooraf kenbaar gemaakt had. Hij zag zichzelf als degene die de Republiek van de ondergang had gered bij de Slag van Nieuwpoort. De vertrouwenscrisis tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt zou nooit meer volledig goed komen en uiteindelijk mede aanleiding zijn voor de veroordeling en terechtstelling van de laatste in 1619.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Nieuwpoort
Maurits van Oranje te paard tijdens de slag
De Slag bij Nieuwpoort was een veldslag op 2 juli 1600 tijdens de Tachtigjarige Oorlog tussen het Staatse en het Spaanse leger.
Maurits van Oranje was door de Staten-Generaal van de Nederlanden naar Vlaanderen gestuurd om de stad Duinkerke in te nemen. De kaapvaart vanuit deze stad bracht veel schade toe aan de handelsvloot van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Onverwacht kwam een groot Spaans leger onder leiding van aartshertog Albrecht van Oostenrijk richting Vlaanderen, wat leidde tot een veldslag nabij Nieuwpoort. De Republiek won deze slag door strategische stellingname en het inzetten van reservetroepen in de beslissende fase. De tocht naar Duinkerke werd uiteindelijk afgeblazen, zodat het doel niet bereikt werd. De slag is (mede door het gemakkelijk te onthouden jaartal) een mijlpaal in de Nederlandse geschiedenis.
Zicht op de Slag bij Nieuwpoort, met linksonder legeraanvoerder Maurits van Oranje
'Nieuwpoort' was een van de weinige veldslagen in de Tachtigjarige Oorlog, die te land gekenmerkt werd door belegeringen van forten en steden. Bijzonder is ook dat de infanterie de belangrijkste gevechtseenheden leverde, in plaats van de cavalerie. De tocht in Vlaanderen werd in de Republiek als mislukt beschouwd, ondanks deze gewonnen veldslag. Er was geen gebied veroverd, de Duinkerker kapers bleven ongemoeid en er waren flinke verliezen aan manschappen geleden. De Republiek waagde zich nooit meer aan zo'n opmars door Vlaanderen. Het jaar erna werd door de Spaanse koning de Italiaanse bevelhebber Ambrogio Spinola naar de Nederlanden gestuurd om de strijd aan te gaan met de opstandelingen. Spinola sloeg onder meer het beleg om Oostende, dat uitliep op de langdurigste en kostbaarste krachtmeting van de hele Tachtigjarige Oorlog en eindigde met het verlies van dit laatste bolwerk van de Republiek in de Zuidelijke Nederlanden.
De slag, schematisch overzicht van de opstelling van de legereenheden. Hier weergegeven op het strand; in werkelijkheid speelde de strijd zich vooral af in- en achter de duinen.
Het prestige van Maurits als veldheer groeide door de slag verder, vanwege zijn beheerste terugtrekking over het strand met zijn mobiele artillerie en doordat hij op het juiste moment teruggeslagen had. De roem die Maurits vergaarde gaf hem de mogelijkheid om Van Oldenbarnevelt in een kwaad daglicht te zetten. Maurits was vanaf het begin tegen een tocht naar Duinkerke geweest, maar was er toch door de Staten-Generaal onder leiding van Van Oldenbarneveldt heen gestuurd. Nu de doelstellingen van de tocht niet bereikt waren, kon Maurits wijzen op alle bezwaren die hij vooraf kenbaar gemaakt had. Hij zag zichzelf als degene die de Republiek van de ondergang had gered bij de Slag van Nieuwpoort. De vertrouwenscrisis tussen Maurits en Van Oldenbarnevelt zou nooit meer volledig goed komen en uiteindelijk mede aanleiding zijn voor de veroordeling en terechtstelling van de laatste in 1619.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Nieuwpoort
Maurits van Oranje te paard tijdens de slag
Slag bij Gembloers (1578)
De Slag bij Gembloers vond plaats op 31 januari 1578 tussen het Spaanse leger, geleid door Don Juan van Oostenrijk, en het leger van de Staten-Generaal, nabij Gembloers in het noorden van het toenmalige graafschap Namen.
Het leger van de Staten-Generaal was haastig samengesteld door 16 van de 17 Nederlandse provinciën (alleen Luxemburg was onder zijn stadhouder Ernst van Mansfeld altijd trouw gebleven aan de Spaanse koning Filips II). Deze gewesten hadden zich in het kader van de Pacificatie van Gent met elkaar verzoend, en later de Unie van Brussel gesloten.
Nadat de Spaanse generaal Don Juan de Citadel van Namen had ingenomen op 24 juli 1577, richtte hij zijn blik verder noordwaarts; in januari 1578 deed hij een aanval op de door de Pacificatie verenigde gewesten. Don Juan voerde hierbij de leus In hoc signo vici Turcos, in hoc vincam haereticos (In dit teken overwon ik de Turken, in dit teken zal ik de ketters overwinnen); dit verwees naar zijn zege bij Lepanto.
Hoewel in de meerderheid waren de opstandelingen hier slecht op voorbereid, en de Slag bij Gembloers werd dan ook een verpletterende nederlaag voor de staatse partij.
Na de slag liet Don Juan de krijgsgevangenen executeren. Deze strijd was in zijn ogen geen gewone militaire confrontatie, het ging om niet meer dan "rebellen en ketters".
Voor Don Juan was het de laatste grote zege (hij overleed 1 oktober 1578), maar zijn rechterhand Alexander Farnese, prins (later hertog) van Parma, deed ermee zijn intrede op het Nederlandse strijdtoneel. Hij bedreef eerder, in tegenstelling tot Juan, de diplomatie dan de repressie, en wist de Waalse gewesten Henegouwen, Artesië, Kamerijk en Frans-Vlaanderen (in de zin van Franstalig of Rijsels-Vlaanderen) te bewegen zich weer met de Spaanse koning en zijn stadhouder te verzoenen in het kader van de Unie van Atrecht. Onder de edelen die zich verzoenden waren Maarten Schenk van Nydeggen[3] en Emanuel Filibert van Lalaing, die hadden meegevochten bij Gembloers. Filips van Lalaing, stiefbroer van Emanuel Filibert, werd verantwoordelijk gehouden voor de nederlaag van het Staatse leger, hoewel hij niet bij de slag aanwezig was; hij liep een jaar later ook over naar de Spanjaarden[4]. De Staatse nederlaag versnelde het uiteenvallen van de eenheid der opstandige gewesten.
Bron: Wikipedia
De Slag bij Gembloers vond plaats op 31 januari 1578 tussen het Spaanse leger, geleid door Don Juan van Oostenrijk, en het leger van de Staten-Generaal, nabij Gembloers in het noorden van het toenmalige graafschap Namen.
Het leger van de Staten-Generaal was haastig samengesteld door 16 van de 17 Nederlandse provinciën (alleen Luxemburg was onder zijn stadhouder Ernst van Mansfeld altijd trouw gebleven aan de Spaanse koning Filips II). Deze gewesten hadden zich in het kader van de Pacificatie van Gent met elkaar verzoend, en later de Unie van Brussel gesloten.
Nadat de Spaanse generaal Don Juan de Citadel van Namen had ingenomen op 24 juli 1577, richtte hij zijn blik verder noordwaarts; in januari 1578 deed hij een aanval op de door de Pacificatie verenigde gewesten. Don Juan voerde hierbij de leus In hoc signo vici Turcos, in hoc vincam haereticos (In dit teken overwon ik de Turken, in dit teken zal ik de ketters overwinnen); dit verwees naar zijn zege bij Lepanto.
Hoewel in de meerderheid waren de opstandelingen hier slecht op voorbereid, en de Slag bij Gembloers werd dan ook een verpletterende nederlaag voor de staatse partij.
Na de slag liet Don Juan de krijgsgevangenen executeren. Deze strijd was in zijn ogen geen gewone militaire confrontatie, het ging om niet meer dan "rebellen en ketters".
Voor Don Juan was het de laatste grote zege (hij overleed 1 oktober 1578), maar zijn rechterhand Alexander Farnese, prins (later hertog) van Parma, deed ermee zijn intrede op het Nederlandse strijdtoneel. Hij bedreef eerder, in tegenstelling tot Juan, de diplomatie dan de repressie, en wist de Waalse gewesten Henegouwen, Artesië, Kamerijk en Frans-Vlaanderen (in de zin van Franstalig of Rijsels-Vlaanderen) te bewegen zich weer met de Spaanse koning en zijn stadhouder te verzoenen in het kader van de Unie van Atrecht. Onder de edelen die zich verzoenden waren Maarten Schenk van Nydeggen[3] en Emanuel Filibert van Lalaing, die hadden meegevochten bij Gembloers. Filips van Lalaing, stiefbroer van Emanuel Filibert, werd verantwoordelijk gehouden voor de nederlaag van het Staatse leger, hoewel hij niet bij de slag aanwezig was; hij liep een jaar later ook over naar de Spanjaarden[4]. De Staatse nederlaag versnelde het uiteenvallen van de eenheid der opstandige gewesten.
Bron: Wikipedia
Jan van Speijk, Belgische Opstand 5 februari 1831
Jan Carel Josephus van Speijk (Amsterdam, 31 januari 1802 - Antwerpen, 5 februari 1831) was een Nederlands kanonneerbootcommandant.
Van Speijk belandde toen zijn ouders kort na zijn geboorte waren komen te overlijden in het Burgerweeshuis in zijn geboortestad Amsterdam. Hij werd opgeleid om kleermaker te worden, maar werd een autodidact zeevaarder. Tussen 1823 en 1825 kreeg hij door zijn optreden in Nederlands-Indië de bijnaam Schrik der Roovers (zie de tweede Boni-expeditie).
Tijdens de Belgische opstand was hij commandant van 's lands kanonneerboot nº 2, een zeilschip bewapend met 1 kanon. Hij had de opdracht alle schepen van en naar Antwerpen te controleren sinds die stad vanaf begin oktober 1830 zich bij de opstand had aangesloten. Van Speijk nam deel aan het bombardement op Antwerpen op 27 oktober, waarvoor hij werd onderscheiden met het ridderkruis der vierde klasse van de Militaire Willems-Orde.
Op 5 februari 1831 kreeg Van Speijk de opdracht om naar Oosterweel te varen om scheepsladingen te controleren, zoals al vele malen eerder die winter[2]. Maar toen dreef zijn schip op de Schelde, door een harde noordenwestenwind en een slecht functionerend anker, naar de kant waar een woedende menigte van Antwerpse arbeiders op zijn schip sprong en de vlag bemachtigde[1][2]. Hierop zou Van Speijk de historische laatste woorden hebben gesproken: "...en een infame Brabander worden? Dan liever de lucht in". Door zijn sigaar[3] in het buskruit te steken ontplofte het schip. Een scheepsjongen die bij hem stond en zijn intenties begreep, waarschuwde nog enkele maten en sprong over boord[3]. Bij de ontploffing kwamen 28 van de 31 bemanningsleden, waaronder van Speijk zelf, en een onbekend aantal Antwerpenaars om het leven[2]. Het lichaam van Speijk is teruggevaren op de boot "Buffel", dit schip is te zien in het maritiem museum te Rotterdam.
Ontploffing van het schip bij Antwerpen, 5 februari 1831.
Achtergrond van Van Speijks daad
Zijn, als laatste geïnterpreteerde, woorden komen uit een brief aan zijn nicht op 19 december 1830, waarin hij schreef dat eerder nog boot en kruid en mij de lugt in gaat dan immer een infaame Brabander te worden of het vaartuig overtegeven. Liever spiegelde hij zich, zo schreef hij verder in de brief, aan de held Reinier Claeszen, die in 1606 zijn schip de lucht in had gejaagd om te voorkomen dat het in Spaanse handen zou vallen, dan aan verraders zoals generaal Daine, de provinciaal commandant in Limburg die in oktober 1830 naar de Belgische kant was overgelopen en vervolgens op 11 november de vesting Venlo voor de opstandelingen had ingenomen.
Ook zijn eigen matrozen had Van Speijk in de oudejaarsnacht van 1830 voorgehouden dat hij de brand in het kruit zou steken indien zijn schip aan lager wal zou raken en door Belgische muiters zou worden bedreigd. Luid gejuich was toen zijn deel geweest[2]. Het is natuurlijk de vraag of de matrozen wel begrepen hoezeer het Van Speijk ernst was, maar zijn woorden waren in ieder geval goed voor het moreel. Achteraf lijkt het alsof Van Speijk toen al duidelijk heeft willen maken dat hij een eerder door de commandanten van de kanonneerboten gemaakte afspraak serieus zou nemen. Zij hadden elkaar gezworen:
"de voorkeur te geven aan een wissen dood boven een smadelijke behandeling, en nooit te dulden dat de geringste inbreuk gemaakt werd op Neêrlands roem of de eer der vlag"
Verering
Het stoffelijk overschot van Van Speijk is op 14 mei 1832 bijgezet in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De vuurtoren J.C.J. van Speijk bij Egmond aan Zee is zijn officiële monument.
De zelfopoffering van Jan van Speijk zorgde voor grote bewondering in het prille Koninkrijk der Nederlanden. Aan het front werd voor alle troepen een dagorder voorgelezen, waarin de daad van Van Speijk wordt geroemd. In het koninkrijk werd een rouwperiode van drie dagen afgekondigd. Koning Willem I besloot dat er altijd een schip bij de Koninklijke Marine (Koninklijk Besluit nº 81, den 11den februari 1831) zal varen dat Van Speyk heet. De overblijfselen van zijn schip worden sindsdien gekoesterd en de legende luidt dat de mast nog altijd bij het Koninklijk Instituut voor de Marine zou staan.
Van Speijk eindigde in 2004 op nr. 128 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.
Bron: Wikipedia
Jan Carel Josephus van Speijk (Amsterdam, 31 januari 1802 - Antwerpen, 5 februari 1831) was een Nederlands kanonneerbootcommandant.
Van Speijk belandde toen zijn ouders kort na zijn geboorte waren komen te overlijden in het Burgerweeshuis in zijn geboortestad Amsterdam. Hij werd opgeleid om kleermaker te worden, maar werd een autodidact zeevaarder. Tussen 1823 en 1825 kreeg hij door zijn optreden in Nederlands-Indië de bijnaam Schrik der Roovers (zie de tweede Boni-expeditie).
Tijdens de Belgische opstand was hij commandant van 's lands kanonneerboot nº 2, een zeilschip bewapend met 1 kanon. Hij had de opdracht alle schepen van en naar Antwerpen te controleren sinds die stad vanaf begin oktober 1830 zich bij de opstand had aangesloten. Van Speijk nam deel aan het bombardement op Antwerpen op 27 oktober, waarvoor hij werd onderscheiden met het ridderkruis der vierde klasse van de Militaire Willems-Orde.
Op 5 februari 1831 kreeg Van Speijk de opdracht om naar Oosterweel te varen om scheepsladingen te controleren, zoals al vele malen eerder die winter[2]. Maar toen dreef zijn schip op de Schelde, door een harde noordenwestenwind en een slecht functionerend anker, naar de kant waar een woedende menigte van Antwerpse arbeiders op zijn schip sprong en de vlag bemachtigde[1][2]. Hierop zou Van Speijk de historische laatste woorden hebben gesproken: "...en een infame Brabander worden? Dan liever de lucht in". Door zijn sigaar[3] in het buskruit te steken ontplofte het schip. Een scheepsjongen die bij hem stond en zijn intenties begreep, waarschuwde nog enkele maten en sprong over boord[3]. Bij de ontploffing kwamen 28 van de 31 bemanningsleden, waaronder van Speijk zelf, en een onbekend aantal Antwerpenaars om het leven[2]. Het lichaam van Speijk is teruggevaren op de boot "Buffel", dit schip is te zien in het maritiem museum te Rotterdam.
Ontploffing van het schip bij Antwerpen, 5 februari 1831.
Achtergrond van Van Speijks daad
Zijn, als laatste geïnterpreteerde, woorden komen uit een brief aan zijn nicht op 19 december 1830, waarin hij schreef dat eerder nog boot en kruid en mij de lugt in gaat dan immer een infaame Brabander te worden of het vaartuig overtegeven. Liever spiegelde hij zich, zo schreef hij verder in de brief, aan de held Reinier Claeszen, die in 1606 zijn schip de lucht in had gejaagd om te voorkomen dat het in Spaanse handen zou vallen, dan aan verraders zoals generaal Daine, de provinciaal commandant in Limburg die in oktober 1830 naar de Belgische kant was overgelopen en vervolgens op 11 november de vesting Venlo voor de opstandelingen had ingenomen.
Ook zijn eigen matrozen had Van Speijk in de oudejaarsnacht van 1830 voorgehouden dat hij de brand in het kruit zou steken indien zijn schip aan lager wal zou raken en door Belgische muiters zou worden bedreigd. Luid gejuich was toen zijn deel geweest[2]. Het is natuurlijk de vraag of de matrozen wel begrepen hoezeer het Van Speijk ernst was, maar zijn woorden waren in ieder geval goed voor het moreel. Achteraf lijkt het alsof Van Speijk toen al duidelijk heeft willen maken dat hij een eerder door de commandanten van de kanonneerboten gemaakte afspraak serieus zou nemen. Zij hadden elkaar gezworen:
"de voorkeur te geven aan een wissen dood boven een smadelijke behandeling, en nooit te dulden dat de geringste inbreuk gemaakt werd op Neêrlands roem of de eer der vlag"
Verering
Het stoffelijk overschot van Van Speijk is op 14 mei 1832 bijgezet in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. De vuurtoren J.C.J. van Speijk bij Egmond aan Zee is zijn officiële monument.
De zelfopoffering van Jan van Speijk zorgde voor grote bewondering in het prille Koninkrijk der Nederlanden. Aan het front werd voor alle troepen een dagorder voorgelezen, waarin de daad van Van Speijk wordt geroemd. In het koninkrijk werd een rouwperiode van drie dagen afgekondigd. Koning Willem I besloot dat er altijd een schip bij de Koninklijke Marine (Koninklijk Besluit nº 81, den 11den februari 1831) zal varen dat Van Speyk heet. De overblijfselen van zijn schip worden sindsdien gekoesterd en de legende luidt dat de mast nog altijd bij het Koninklijk Instituut voor de Marine zou staan.
Van Speijk eindigde in 2004 op nr. 128 tijdens de verkiezing van De grootste Nederlander.
Bron: Wikipedia
Dat waren nog eens helden, vergelijk dat maar eens met de uitverkopers van vandaag.quote:"de voorkeur te geven aan een wissen dood boven een smadelijke behandeling, en nooit te dulden dat de geringste inbreuk gemaakt werd op Neêrlands roem of de eer der vlag"
"Wij zweren de voorkeur te geven aan een wisse dood boven een smadelijke behandeling, en nooit te dulden dat de geringste inbreuk gemaakt wordt op Neêrlands roem of de eer der vlag.”
- Jan Van Speijk
- Jan Van Speijk
Ik vraag mij af hoe wo1 was verlopen had groot NL nog bestaan. Was duitsland er om heen gegaan?
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Nee, met Groot NL was Nederland juist binnengevallen.quote:Op maandag 16 maart 2015 22:04 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:
Ik vraag mij af hoe wo1 was verlopen had groot NL nog bestaan. Was duitsland er om heen gegaan?
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Als in ze konden er niet meer omheen?quote:
[..]
Nee, met Groot NL was Nederland juist binnengevallen.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Exactly. Grote kans dat met een dergelijke grootte van Nederland we de moeite waren om mee samen te werken maar gezien de levenslijn met de Koloniën destijds een onwaarschijnlijk scenario. De regering zou imo neutraal willen blijven maar een nog meer Pro-Duits beleid voeren.quote:
[..]
Als in ze konden er niet meer omheen?
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
En in grote van leger, het is bekend dat belgie en met name wallonie veel moderner waren dan de noorderburen tot aan wo2.quote:
[..]
Exactly. Grote kans dat met een dergelijke grootte van Nederland we de moeite waren om mee samen te werken maar gezien de levenslijn met de Koloniën destijds een onwaarschijnlijk scenario. De regering zou imo neutraal willen blijven maar een nog meer Pro-Duits beleid voeren.
Zelfs nu zouden we de 10de economie zijn.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
We hadden destijds een prima defensie en in grootte hetzelfde als België. België kwam er achteraf groter militair uit. Een status die ze tot de 2e wereldoorlog hebben volgehouden en sinds het einde van Wo2 zijn ze militair altijd een stuk kleiner geweest dan Nederland.quote:
[..]
En in grote van leger, het is bekend dat belgie en met name wallonie veel moderner waren dan de noorderburen tot aan wo2.
Zelfs nu zouden we de 10de economie zijn.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Blijft bizar dat we twee aparte landen vormen. Alle logica zegt dat we veel beter af zouden zijn als 1 land. Denk aan politiek, europa, defensie, economie, logistieke superpower, sport (serieuze competitie), hoogwaardig cultuurgoed (Amsterdam en Antwerpen zijn cultureel nauw verbonden), etc.
De verschillen zijn veel groter en België heeft nooit echt bij Nederland gehoord. Ook toen ze nog de Zuidelijke Nederlanden heetten stonden ze al onder apart bestuur (Spanje en later Oostenrijk). Toen Nederland de republiek uitriep hoorden de Zuidelijke Nederlanden daar niet bij.quote:
Blijft bizar dat we twee aparte landen vormen. Alle logica zegt dat we veel beter af zouden zijn als 1 land. Denk aan politiek, europa, defensie, economie, logistieke superpower, sport (serieuze competitie), hoogwaardig cultuurgoed (Amsterdam en Antwerpen zijn cultureel nauw verbonden), etc.
Met de eenwording in 1813 was het voor het eerst dat de noordelijke en zuidelijke Nederlanden werden samengevoegd in één autonome natie. De keer daarvoor (de Zeventien Provinciën t/m 1568) geldt niet; toen stond alles onder Spaans bestuur en bovendien was er geen sprake van naties, maar van losse hertogdommen, bisdommen en 'heerlijkheden'.
Om kort te gaan: België en Nederland horen niet bij elkaar en hebben dat ook nooit echt gehoord; al helemaal cultureel niet.
Los daarvan dient "België" natuurlijk ogenblikkelijk terugveroverd te worden zodra de mogelijkheid zich voordoet.
Is definitief vertrokken na een ban voor het opstaan tegen slechteriken
Hoogst discutabel.quote:
[..]
Nee, met Groot NL was Nederland juist binnengevallen.
Het Von Schlieffenplan was gebaseerd op het schenden van de neutraliteit van de zwakke staat België om de sterke staat Frankrijk binnen 6 weken uit te schakelen (geschatte tijd van de Russische mobilisatie).
Het schenden van de neutraliteit van een middelgrote staat als Groot-Nederland zou ernstige consequenties bieden voor het initiële plan. Laat staan dat je alle veranderingen in de geo-politieke verhoudingen mee moet nemen.
Dit soort uitspraken kun je dan ook simpelweg niet doen.
Het von Schlieffenplan was afhankelijk van de voordelen die de geografische situatie bied die we België noemen. Niet enkel de zwakkere politieke staat die dat gebied betrof ( staat: België )quote:Op vrijdag 20 maart 2015 10:35 schreef Rave_NL het volgende:
[..]
Hoogst discutabel.
Het Von Schlieffenplan was gebaseerd op het schenden van de neutraliteit van de zwakke staat België om de sterke staat Frankrijk binnen 6 weken uit te schakelen (geschatte tijd van de Russische mobilisatie).
Het schenden van de neutraliteit van een middelgrote staat als Groot-Nederland zou ernstige consequenties bieden voor het initiële plan. Laat staan dat je alle veranderingen in de geo-politieke verhoudingen mee moet nemen.
Dit soort uitspraken kun je dan ook simpelweg niet doen.
Kortom, de Duitsers moesten voor de overwinningszoektocht op Frankrijk door dat gebied heen, ongeacht van wie het was.
Grote kans dat we gewoon de poorten hadden opengezet of de opmars zouden hebben genegeerd ( wat ook eigenlijk is gebeurt want ze hebben hun opmars over een heel klein stukje NL gedaan. Een oorlog tegen Groot-Brittannië zou gekund hebben, afhankelijk van KNIL sterkte en aanwezigheid Marine aldaar. Het zou wel de 'levenslijn' NL - NL Indië verbreken.
[ Bericht 8% gewijzigd door Pumatje op 20-03-2015 10:53:52 ]
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Weet ik, ik woon en werk en beiden landen.quote:Op vrijdag 20 maart 2015 09:25 schreef Karrs het volgende:
[..]
De verschillen zijn veel groter en België heeft nooit echt bij Nederland gehoord. Ook toen ze nog de Zuidelijke Nederlanden heetten stonden ze al onder apart bestuur (Spanje en later Oostenrijk). Toen Nederland de republiek uitriep hoorden de Zuidelijke Nederlanden daar niet bij.
Met de eenwording in 1813 was het voor het eerst dat de noordelijke en zuidelijke Nederlanden werden samengevoegd in één autonome natie. De keer daarvoor (de Zeventien Provinciën t/m 1568) geldt niet; toen stond alles onder Spaans bestuur en bovendien was er geen sprake van naties, maar van losse hertogdommen, bisdommen en 'heerlijkheden'.
Om kort te gaan: België en Nederland horen niet bij elkaar en hebben dat ook nooit echt gehoord; al helemaal cultureel niet.
Los daarvan dient "België" natuurlijk ogenblikkelijk terugveroverd te worden zodra de mogelijkheid zich voordoet.
Echter cultureel past nederlands brabant en Limburg natuurlijk wel beter bij Vlaanderen dan bij 'Holland'.
Maar ik doelde meer op de logica bekeken vanuit het heden.
Frankrijk de schuld willen gevenquote:
hoe de Fransen 'ons' eronder wilde lopen.,
Het echte probleem was natuurlijk dat de koning te druk was met kontneuken i.p.v. het land te besturen.
|
|
