Nederlandse leger in Nieuw Guinea

@SiVisPacemParaBellum

Ik vond daar een filmpje van op YouTube, al geeft dat weinig informatie;

@SergioB

Weet men nu de exacte oorzaak van de Crash, of is dat nooit precies onderzocht en gaat men uit van een olielekkage?

[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 26-12-2010 23:36:41 ]

Uploaded with ImageShack.us

De jeugdherinneringen van Viktor Kaisiëpo vormen de basis van deze schets van het leven in Hollandia, de hoofdstad van Nederlands Nieuw-Guinea. Ook de ontwikkelingen leidend naar de overdracht van Papua aan Indonesië in 1963 komen ter sprake.

Aan Viktor Kaisiëpo's jeugd in Hollandia (deel 1) kwam een einde met de overdracht van Papua aan Indonesië. In dit deel enkele reflecties van Viktor over de Indonesische jaren. Ook uniek filmmateriaal geschoten door pater Camps, die het leven in de Baliemvallei in de jaren zeventig uitgebreid heeft vastgelegd. Verder de laatste gouverneur van Nederlands Nieuw-Guinea, Platteel, over de Nederlandse erfenis aan het Papoeavolk.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 01:31 schreef jefjef het volgende:
een vergeten hoofdstuk Nieuw Guinea de z.g DETA-Jongens
http://www.papuaerfgoed.o(...)orlogse_Hollandia_op

Aantal broers van mijn vader behoorden tot de eerste lichting. Nieuw Guinea moest behouden worden zodat de NL regering alle Indische NL en Abonezen in NG konden "droppen"/onder mat kon worden geschoven.

Bedankt voor de pagina.

Ik heb ergens vernomen dat tegenwoordig veel Islamitische indonesiers naar Irian Jaja gestuurd om het eiland te bevolken?

Mouwemblemen:

Troepen in Nieuw-Guinea 1950-1960



Landmacht in Nieuw-Guinea 1960-1962

Rein Mulder en zijn maten kwamen op tragische wijze op 2-1-1961 om het leven tijdens hun werk met hun Dakota vliegtuig bij de Marineluchtvaartdienst in Nieuw Guinea. Eindelijk erkenning na 50 jaar zwijgen op 2 januari 2011 in Roermond.
---
Dakota 079
GH Bontius
GFG Immers
R Mulder
B Smits
MH van de Wiel

Gestationeerd op Biak - Nieuw Guinea

Papoea Vrijwilligers Korps 1961-1963



Het Papoea Vrijwilligers Korps (PVK) was een geheel uit Papoea's bestaand korps dat op 21 februari 1961 werd opgericht om bij te dragen aan de verdediging van Nederlands-Nieuw-Guinea tegen de infiltratie van het Indonesische leger. De oprichting van het korps werd door de Nederlandse ministerraad in december 1959 goedgekeurd, en het korps moest fungeren als een semi-militaire politie. De PVK werd samengesteld uit Papoea's van verschillende volken, en stond onder commando van kolonel der mariniers W.A.van Heuven. Als embleem koos de PVK een kasuaris, het korpsdevies was Persevero (ik volhard). De PVK werd bewapend en uitgerust met een kaki-uniform, en een hoed waarvan de linker rand omhoog gevouwen was, en was getooid met het PVK embleem en een pluim. In 1961-1962 werd het PVK onder de toegenomen Indonesische dreiging sterk uitgebreid. Na de bestuursoverdracht aan de Verenigde Naties (UNTEA) en het daarop volgende Indonesische bestuur (1962-1963) werd de PVK ontbonden. De leden werden ontslagen. Sommigen traden later toe tot het Indonesische leger. Anderen, waaronder sergeant Ferry Awom, richtten een guerrillalegertje op, de Organisasi Papua Merdeka (OPM), en begonnen een strijd voor onafhankelijkheid tegen het Indonesische leger.
(Bron: Wikipedia)

Nederlandse artillerie




Wapeninstructie


Gevangen genomen Indonesiers

[ Bericht 4% gewijzigd door Clan op 20-08-2011 21:00:29 ]

quote:

Op dinsdag 30 november 2010 00:25 schreef Clan het volgende:

[..]

Hr. Ms. Karel Doorman (1948)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hr._Ms._Karel_Doorman_(1948)

Deze film, uit 1962, geeft een beeld van het leven aan boord van Hr. Ms. Karel Doorman. Diverse deklandingen met Grumman Trackers en Sikorsky S 55 zijn te zien, evenals een onderzeebootbestrijdingsoefening van het begin tot het eind en het overzetten van lichte en zware lasten.

quote:

Op zondag 23 oktober 2011 23:46 schreef jefjef het volgende:

[..]

prachtig!

Toen hadden we nog iets aan een vliegdekschip, na het verlies van Nieuw Guinea was het overbodig geworden, de Mariniers waren toen bijna ook opgedoekt.

Zeer mooie kleurbeelden van die tijd.

Trikora vs Dutch Marines 1961-1962 The Battle

quote:

Op woensdag 9 november 2011 14:18 schreef revolutionarymen het volgende:

[..]

Dit filmpje had ik nog niet gezien, mooie foto's.

In de toekomst kunnen we meer foto's etc gaan verwachten, dankzij internet gaan we de komende jaren steeds meer zien.

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 19:55 schreef Id_do_her het volgende:
Mooie updates.

Je bent net op tijd, ik ga nu hele mooie kleurenfoto's uploaden

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 22:13 schreef RonaldV het volgende:
Een Seahawk!

Welke versie is dit?

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 22:52 schreef RonaldV het volgende:
Sea Hawk FGA.50 (de exportversie van de Sea Hawk FGA.6), die alleen aan Nederland geleverd is (22 stuks). De Duitse versies waren de 34 FGA.100 (ook een FGA.6) voor de Bundesmarine en de 34 FGA.101 (FGA.6 met een radar op de rechtervleugel). De order voor India bestond uit een mix van nieuwe en refurbished FGA.6

Ik zie in het filmpje over de HM Karel Doorman ( vorige pagina ) verschillende vliegtuigen landen op het schip. Wat was hun standaard vliegtuig, of wisselde dat?

The Dutch New Guinea Dispute 1949-1962

Documentaire ( kleur/zwart wit ) 28 minuten


The Dutch New Guinea Dispute was a dispute between the Republic Indonesia and the Netherlands. The Netherlands retained New Guinea when Indonesia became independent in 1949. The arguments of the Dutch government for this changed repeatedly over time. At any rate the Dutch policy with regard to New Guinea was strongly influenced by the Dutch position towards Indonesia. On the one hand the Netherlands wanted to use New Guinea as a Dutch sphere of influence in the region. On the other hand by developing New Guinea and emancipating the Papuan population the Netherlands wanted to vindicate itself as a responsible colonial power.

Indonesia claimed New Guinea as part of its territory. The dispute over New Guinea was an important factor in the quick decline in bilateral relations between the Netherlands and Indonesia after Indonesian independence. Starting in 1962, under pressure from the international community and under threat of armed conflict with Indonesia, the Netherlands relinquished control and a series of events led to the eventual official annexation of New Guinea in 1969 to Indonesia.

Hr. Ms. Karel Doorman naar Nieuw-Guinea (30 mei - 20 december, 1960) in kleur

quote:

Op vrijdag 30 december 2011 01:15 schreef jefjef het volgende:
Hee Clan, dank voor deze info en de verijking van onze kennis !

quote:

Op vrijdag 30 december 2011 18:20 schreef revolutionarymen het volgende:

[..]

Bij deze sluit ik mij bij zijn opmerking aan, dankjewel Clan

quote:

Op zaterdag 31 december 2011 13:00 schreef Augustus_Thijs het volgende:
Mooie posts inderdaad

quote:

Op zondag 1 januari 2012 20:45 schreef von_Preussen het volgende:

[..]

Hier wil ik mij ook bij aansluiten, vooral omdat mijn kennis omtrent Nieuw Guinea toch niet zo ontwikkeld is als die over andere tijdsvakken. Nogmaals dank, ook voor je link hierheen!

Geen dank, ook mijn eigen kennis verrijk ik keer op keer weer

De slag bij Vlakke Hoek

Onlangs vertrokken twee schepen van de Koninklijke Marine naar het Arabisch schiereiland om daar te patrouilleren in het kader van de strijd tegen het terrorisme. Precies veertig jaar geleden, midden in het conflict met Indonesië over Nieuw-Guinea, bracht de marine voor het laatst een vijandelijk schip tot zinken.

'Konfrontasi'

Het was een donkere nacht in tropische wateren. Zowel aan Nederlandse als aan Indonesische zijde was er spanning: zal er vannacht actie komen? Die kwam. De ‘konfrontasi’-politiek van de Indonesische president Soekarno werd uitgevoerd: Drie snelle motortorpedoboten van de Indonesische marine gingen de avond van de 15de januari 1962 op weg naar Nieuw-Guinea. De drie schepen zaten volgepakt met Indonesische soldaten die als infiltrant het Nederlandse gezag moesten ondermijnen.


Hr.Ms Evertsen

‘Het eerste schot was raak. Toen is waarschijnlijk de brug geraakt en is die commandant overboord geschoten’, zegt L.C. baron van der Feltz, in de woonkamer van zijn hoeve op het Veluwse familielandgoed. ‘De arme Matjan Tutul werd van korte afstand volgepompt met granaten en stond in lichterlaaie’, zo schreef hij een paar dagen na het treffen aan zijn vrouw. Van der Feltz, verbindingenofficier op Hr.Ms Evertsen, was een van de ooggetuigen aan boord van het laatste Nederlands fregat dat dit vijandelijk schip tot zinken bracht.
‘Goede treffers waren dat’, zo meent Moersjid, op de achtergrond is het karakteristieke straatgeluid van Jakarta te horen. Als kolonel van het Indonesische leger bevond hij zich op dat moment aan dek van één van de twee Indonesische schepen die de Matjan Tutul vergezelden. ‘Het was spectaculair, omdat de granaten om ons heen in het water insloegen en grote waterzuilen veroorzaakten. Fantastisch was dat’. Angst dat ook hij geraakt zou worden, kende hij niet. ‘Als dat het noodlot is, why worry?’.

De slag bij Vlakke Hoek

Om zeven minuten over halftien op de avond van de 15e januari meldde het Nederlandse Neptune verkenningsvliegtuig BIAK-5 dat het boven drie met hoge snelheid varende boten vloog. Ze bevonden zich op dat moment zo’n dertig mijl uit de kust van Nieuw-Guinea, ter hoogte van ‘Kaap Vlakke Hoek’. Vrijwel meteen gaf de commandant in Hollandia het bevel ‘illuminate and attack’. Het vliegtuig maakte een duikvlucht, wierp lichtpijlen af en probeerde met de boordmitrailleur te schieten. De pijlen ontbrandden niet en de mitrailleurs weigerden. Bij een tweede poging werd de Neptune vanaf één van de mtb’s onder vuur genomen.

Voor de Nederlanders was dat het teken om massaal in de aanval te gaan. Het vuur van de Evertsen, die paraat was, trof de Matjan Tutul met het eerste salvo. De brandende Tutul voer op volle kracht door, de beide andere mtb’s draaiden om. Om de achtervolging in te zetten, moest de Evertsen voor de Tutul langs, deze zag er echter nog niet zo beschadigd uit. De commandant van de Evertsen had tijdens de Tweede Wereldoorlog zelf ervaring opgedaan op een mtb en wist dus waartoe het schip in staat was. Hij besloot de Matjan Tutul daarom tot zinken te brengen. Alle officieren aan boord, ook commodore Soedarso, vonden daarbij de dood.



Vervolgens werd de achtervolging ingezet op de andere twee, vluchtende, boten. Eén werd van grote afstand nog geraakt, de ander voer op een rif. De Evertsen voer terug naar de plek waar de mtb was gezonken en haalde rond de vijftig overlevenden en één dode aan boord. De gevangenen werden verzorgd en gevoed op het helikopterdek. De scheepsarts kon direct aan het werk met het afzetten van restanten van afgerukte benen. Aan boord overleden nog twee zwaargewonden. De volgende ochtend werden de opgepikte drenkelingen aan land gezet bij Kaimana, hun vermoedelijke doel en overgedragen aan de politie.

De politiek reageert

Door het tijdsverschil was het in Nederland nog de middag van 15e januari, toen de eerste berichten over het gevecht binnenkwamen. Diezelfde avond belegde het kabinet een spoedzitting. De regering besloot de diensttijd van de in Nieuw-Guinea dienende militairen te verlengen. Verder werd overwogen de zaak officieel onder de aandacht van de Veiligheidsraad te brengen, maar die stap zou de mogelijkheid van informeel overleg met Indonesië over Nieuw-Guinea in gevaar brengen. Daarom werd afgewacht wat Indonesië zou doen, maar ook Soekarno kaartte het incident niet officieel aan in New York. Buiten de Veiligheidsraad om brachten beide partijen alleen de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties op de hoogte.



Intussen had de commandant strijdkrachten in Hollandia laten weten dat hij klaar was om de confrontatie met Indonesië voort te zetten tot in de haven van de Aroe-eilanden: ‘Voornemens dinsdag 16 januari bij daglicht Indonesische oorlogsschepen nabij uitgangsbasis op Aroe-eilanden aan te vallen’, zo zond hij in zijn codebericht aan de Bevelhebber der Zeestrijdkrachten in Den Haag. Die reageerde alert en liet drie uur later weten: ‘Waardeer uw begrijpelijke reactie. Ben echter na overleg met regering van mening dat door u voorgestelde tegenaanval op dit moment niet verantwoord is, omdat geen daadwerkelijke landing heeft plaatsgevonden’.

In Indonesië bracht kolonel Moersjid verslag uit aan generaal Nasoetion, de bevelhebber van de landmacht. Die gaf hem vervolgens te verstaan dat hij zelf maar naar Soekarno moest gaan met het slechte nieuws. Moersjid is daarover nog altijd verbolgen. Net als over de manier waarop de zaak was aangepakt. Zonder luchtsteun hadden de mtb’s geen kans. In Bogor, waar Soekarno vergaderde met het Oppercommando voor de verovering van West-Irian, maakte hij de generaals voor gek uit. ‘Ik heb het in het Hollands gezegd, want als er gevloekt moet worden, is het beter als je dat in het Nederlands doet. Ik vind dat smakelijker’.

De agressor

Dat de eerste aanval van het Nederlandse verkenningsvliegtuig mislukte, zorgde ervoor dat de Indonesiërs feitelijk als eersten vuurden. Een geluk voor Nederland, dat daarmee de actie internationaal makkelijker kon verantwoorden. Ondanks het uitvaardigen van de opdracht alle motortorpedoboten te vernietigen, kon Den Haag het vuren van de fregatten afdoen als het antwoord op Indonesische agressie.
Achteraf bleek dat de Matjan Tutul op 15 januari geen torpedo’s aan boord had. Engeland had geweigerd die te leveren vanwege het conflict rond Nieuw-Guinea. Bovendien zaten de drie mtb’s zo vol met infiltranten dat er aan boord nauwelijks ruimte was geweest om ze op te slaan. ‘Een motortorpedoboot zonder torpedo’s is natuurlijk een groot risico’, zegt ook Soedomo nu. Daarom moest een gevecht met de Nederlandse schepen worden voorkomen. Op het moment dat de aanval van de Neptune mislukte, gaf hij de opdracht niet te schieten en om te keren. Het was de bedoeling de lampen te ontsteken en normaal in internationale wateren te varen. ‘Misschien was de situatie anders geweest als er niet was geschoten. Het ging om discipline. Ik had een order gegeven en toen is er toch een jongen gaan schieten, misschien uit opwinding. Dat was fataal’.
Soedomo, opgeleid in Den Helder en naar eigen zeggen een klasgenoot van de commandant van de Evertsen, maakte ondanks de dramatisch verlopen poging promotie. Hij werd aangesteld als bevelhebber van de schepen die betrokken zouden worden bij de invasie van Nieuw-Guinea die was gepland voor later in 1962. Tijdens een grootscheepse amfibische landing zouden 15.000 mariniers en 30.000 soldaten aan land worden gezet. ‘Ik had 120 schepen onder mij. Tegen vier jagers, twee fregatten en drie onderzeeërs van Nederland’. Nadat Amerikaanse verkenningentoestellen die enorme vloot hadden zien liggen, zetten ze Nederland onder druk om via onderhandelingen een akkoord te bereiken, zo beweert Soedomo. Rond die tijd had de top van het Nederlandse leger al geen zin meer in een oorlog om Nieuw-Guinea. Ze drong er bij de regering op aan snel een politieke oplossing te bewerkstelligen. Nederland bereikte op 15 augustus 1962 een akkoord met Indonesië dat vervolgens de invasie afgelastte.

Documentaire Andere Tijden;

http://www.geschiedenis24(...)bij-Vlakke-Hoek.html

[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 02-01-2012 22:49:08 ]

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 16:01 schreef Pumatje het volgende:
Die invasie had ook mooie plaatjes opgeleverd.
Ennem.. met een beetje mazzel ga ik met mijn oom naar Fakfak.
Waar hij gevochten heeft ( weet niet of fakfak de juiste spelling is echter )

Ik lees dat er nog koloniale gebouwen liggen;

http://en.wikipedia.org/wiki/Fakfak

Geen dag zonder FAK-FAK

Geen dag zonder Fak Fak is het verhaal van de mensen van de Charlie Compagnie, gelegerd in Fak-Fak, Nieuw-Guinea. De Charlie Cie was één van de compagnieën van het zesde Infanterie Bataljon Oranje-Gelderland dat van november 1960 tot november 1962 de taak had Nederlands Nieuw-Guinea te verdedigen tegen infiltraties en aanvallen vanuit Indonesië. Mannen van de Charlie Cie vertellen hun verhaal; de gebeurtenissen van toen en de beleving van nu. Voor velen van hen was de tijd daar bepalend voor de rest van hun leven. Voor sommigen gaat geen dag voorbij zonder aan de gebeurtenissen daar te denken.
Het Veteraneninstituut is betrokken geweest bij de totstandkoming van de documentaire.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 16:33 schreef Pumatje het volgende:
Jep, daar zat ie bij. was Luit inf. pel destijds.

Ik neem aan dat hij de dvd heeft? Ik heb meteen even een bestelling gedaan bij het veteraneninstituut, 8,95 euro is niets en misschien krijg ik ook nog korting met mijn pas.