Over die zwangerschap. De tweede zwangerschap waren wij ook veel minder bezig met het zwanger zijn. Niet omdat het minder bijzonder was, maar omdat we er al een rond hadden hupsen en dat vergt gewoon veel aandacht.
Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.
Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag.
Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11.
Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.