Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!quote:Op maandag 13 februari 2012 14:53 schreef Juud79 het volgende:
Jup, dat is ook waar ik over aan het nadenken ben.
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:54 schreef MeNicole2 het volgende:
[..]
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!
Als ik jouw verhaal zo lees plooien jullie je werk weliswaar om de kinderen heen, maar is dat wél bevredigend werk, inhoudelijk dan. Dat maakt voor mij het hele verschil. Dan is alles gewoon leuker!quote:Op maandag 13 februari 2012 14:38 schreef oeke het volgende:
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector (kunst) waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van. (Al moet ik eerlijk zeggen dat we soms ook heel ongelukkig worden van zo onderbetaald te worden en op achteloze manier behandeld te worden)
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Ja, iets soortgelijks speelt hier ook. Als je een gezin met twee kinderen runnende moet houden terwijl je partner fysieke problemen heeft dan is dat natuurlijk heel belastend. Wat mijn lief ook heeft is dat hij blij is dat hij weet hoe ons leven er nu uitziet. We hebben twee leuke, lieve kindjes, ze zijn gezond, ik ben gezond, het is prima te doen zo. Wie weet wat je je op de hals haalt als je het allemaal nog een keer doet. En die gedachte alleen al brengt weer stress met zich mee. Het is vooral daarom dat het hier welletjes is.quote:Op maandag 13 februari 2012 14:52 schreef Worteltjestaart het volgende:
Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
Als ik aan het werk ga omdat mijn man zn masters wil halen dan zal ik in eerste instantie gaan werken voor het geld. Maar alleen werken voor het geld daar word ik ongelukkig van, dus ik zal er wel het beste van maken. Een baan / werkomgeving zoeken waar ik het naar mn zin heb zodat het geen kwestie van uitzitten wordt, anders wordt het wel uitzichtloos inderdaad.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef Aventura het volgende:
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Die kun je altijd halen. Vaak via een gob.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
[..]
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.
Het werk wat ik nu doe kan ik verder geen kant mee op. Ik werk ongeveer 20 uur. Soms iets meer, soms iets minder. Van die 20 uur werk ik ongeveer de helft thuis. Dat betaald wel minder maar dat voorkomt wel dat mijn kinderen niet naar de opvang hoeven. Eigenlijk had Matthias volgende week voor het eerst gemoeten omdat ik niks gedaan krijg met hem in de buurt. Maar van het weekend kwam de kans om go te worden voorbij. En heb die met beide handen aangegrepen. Heb in maart een herhalingscursus voor de kinder EHBO. Gelukkig mag ik wel eerder beginnen op verzoek van de afneemouder.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:00 schreef MamaPurk het volgende:
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Haha, ik zal eerlijk bekennen dat ik ook behoorlijk materialistisch kan zijn, maar mijn koopdrift kan ik goed beteugelen met mijn werk, daar mag ik mooie stoffen, dure kleren, fournituren voor kopen. Soms ook meubels, vloeren en zulks. Dat helpt.quote:Op maandag 13 februari 2012 15:21 schreef becky27 het volgende:
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Ha, ja! Dat heb ik ook! Allebei!quote:Op maandag 13 februari 2012 19:18 schreef groofskendezoveelste het volgende:
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal .
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente ).
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |