OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Onlangs hebben wij ons tweede kindje gekregen 
. Nou wist 'men' mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.
Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder.
Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
. Nou wist 'men' mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder
.Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik denk dat het zeker druk zal zijn tessie! Ze schelen natuurlijk ook niet vreselijk veel qua leeftijd. Lijkt me soms nog wel lastig wie je nu wanneer de aandacht moet geven als ze er om vragen.
quote:Nog steeds E.T.? Wat vervelend voor jullie...Op zondag 24 oktober 2010 23:14 schreef E.T. het volgende:
Ik heb hier nog een Burley Cub staan die weg moet
Wij hebben nu ook een Burley Cub (die was inderdaad een heel stuk dichterbij...) en we zijn er nog steeds zo blij mee! Noa (bijna 6) past er nog in bij noodgevallen, bijv. een wat langere fietstocht die ze nog niet helemaal zelf kan volbrengen, zeker niet als we naar een speeltuin gaan, wat best wel intensief is. Dan is ze te moe om terug te fietsen en kan ze lekker in de fietskar.
Ook bij ons net de tweede geboren. Dochtertje ( 
) is nu 5 weken oud.
We hebben al een zoontje van januari 2009 dus nu 1 jaar en 9 maanden.
Het gaat heel goed samen, we zijn blij dat we dit gedaan hebben nu onze zoon nog een beetje jong is voor echt jaloers gedrag, het loopt best soepel. Natuurlijk voor mijn vrouw wel wat zwaar als hij net aandacht wil als dochterlief aan de tiet hangt, en daarbij is hij van de week ook nog een beetje ziekjes geweest (4 hoektanden in 1 keer
gaat zelfs bij hem niet vlekkeloos).
Het gezinsritme is eigenlijk niet eens heel anders, de tweede gaat een beetje mee in de flow. Enige wat we nu echt hebben (omdat onze dochter nog BV krijgt en juist rond etenstijd 's avonds wat last heeft van krampjes) is dat de rotzooi van het eten pas is opgeruimd als de oudste in zijn bedje ligt. Dus niet direct na het eten maar pas om half acht.
Nou ja. Dat trekken we straks wel recht als dochtertje ontwikkelt.
) is nu 5 weken oud.We hebben al een zoontje van januari 2009 dus nu 1 jaar en 9 maanden.
Het gaat heel goed samen, we zijn blij dat we dit gedaan hebben nu onze zoon nog een beetje jong is voor echt jaloers gedrag, het loopt best soepel. Natuurlijk voor mijn vrouw wel wat zwaar als hij net aandacht wil als dochterlief aan de tiet hangt, en daarbij is hij van de week ook nog een beetje ziekjes geweest (4 hoektanden in 1 keer
gaat zelfs bij hem niet vlekkeloos).Het gezinsritme is eigenlijk niet eens heel anders, de tweede gaat een beetje mee in de flow. Enige wat we nu echt hebben (omdat onze dochter nog BV krijgt en juist rond etenstijd 's avonds wat last heeft van krampjes) is dat de rotzooi van het eten pas is opgeruimd als de oudste in zijn bedje ligt. Dus niet direct na het eten maar pas om half acht.
Nou ja. Dat trekken we straks wel recht als dochtertje ontwikkelt.
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Even over de ervaringen van het krijgen van een vierde kindje.
Ik vind deze zwangerschap een stuk relaxter dan de vorige drie ... die zaten zó kort op elkaar (dat was niet echt gepland maar had te maken met mijn aversie tegen hormonen, die ook nog steeds niet weg is...) dat het toen echt héél zwaar was.
Nu is dat wel anders. Het is nog steeds enorm druk, maar ook vaak zó gezellig. De meiden komen uit school en we gaan aan de tafel gezellig samen wat knutselen, daarna verdwijnen ze naar boven met z'n tweeën terwijl Emma (bijna 5) vraagt of ik een boekje met haar wil lezen. We horen gezellige speelgeluiden van boven komen (rollenspelletjes... met barbies, poppen, knuffels, etc. etc....) van Noa van bijna 6 en Julia van bijna 4. Die spelen wonderwel goed met elkaar!
Als ik even op de bank lig met m'n dikke buik en moeite heb om op te staan, is Noa elke keer zo lief en behulpzaam om met me mee te lopen en mijn buik te ondersteunen
(zo lief en bezorgd... het helpt natuurlijk helemaal niet maar het idee is zo lief! ) en dan smelt ik helemaal.
's Avonds krijg ik een kusje op mijn buik en wordt er gezongen voor de baby. Emma wil elke keer het boekje lezen "Mama, wat heb je in je buik?" met levensgrote plaatjes van een baby in de buik.
Julia boeit het allemaal niet zo erg, dat babygedoe. Maar ze is er wel af en toe mee bezig en dat is heel grappig om mee te maken.
Al met al... ik geniet ervan. Van mijn gezinnetje. Het is heel hectisch af en toe en soms ben ik het even zat, in de vakanties vooral, maar het is ook zo heerlijk ...
Oh ja, en voor praktische tips, vraagt u maar. Ik ben door schade en schande ook weleens wijs geworden
Ik vind deze zwangerschap een stuk relaxter dan de vorige drie ... die zaten zó kort op elkaar (dat was niet echt gepland maar had te maken met mijn aversie tegen hormonen, die ook nog steeds niet weg is...) dat het toen echt héél zwaar was.
Nu is dat wel anders. Het is nog steeds enorm druk, maar ook vaak zó gezellig. De meiden komen uit school en we gaan aan de tafel gezellig samen wat knutselen, daarna verdwijnen ze naar boven met z'n tweeën terwijl Emma (bijna 5) vraagt of ik een boekje met haar wil lezen. We horen gezellige speelgeluiden van boven komen (rollenspelletjes... met barbies, poppen, knuffels, etc. etc....) van Noa van bijna 6 en Julia van bijna 4. Die spelen wonderwel goed met elkaar!
Als ik even op de bank lig met m'n dikke buik en moeite heb om op te staan, is Noa elke keer zo lief en behulpzaam om met me mee te lopen en mijn buik te ondersteunen
(zo lief en bezorgd... het helpt natuurlijk helemaal niet maar het idee is zo lief! ) en dan smelt ik helemaal. 's Avonds krijg ik een kusje op mijn buik en wordt er gezongen voor de baby. Emma wil elke keer het boekje lezen "Mama, wat heb je in je buik?" met levensgrote plaatjes van een baby in de buik.
Julia boeit het allemaal niet zo erg, dat babygedoe. Maar ze is er wel af en toe mee bezig en dat is heel grappig om mee te maken.
Al met al... ik geniet ervan. Van mijn gezinnetje. Het is heel hectisch af en toe en soms ben ik het even zat, in de vakanties vooral, maar het is ook zo heerlijk
... Oh ja, en voor praktische tips, vraagt u maar. Ik ben door schade en schande ook weleens wijs geworden
Suzanna dat is inderdaad snel op elkaar! en allemaal meiden, leuk hoor.
Ik las net een v&a op bb en 'k vond 'm interessant.
Dat 't zwaarder schijnt te zijn van 1 naar 2 dan van geen kind naar 1 kind.
Mij lijkt juist dat van geen kind naar opeens een kindje erbij zwaar is.
En van 1 kind naar 2 kinderen dat 't wat relaxter is met omgang omdat 't niet je eerste keer is.
Natuurlijk ligt dit wel een beetje aan de leeftijd, maar laten we even zeggen dat er 3 jaar tussen zit.
Dan is 't toch niet onwijs zwaar opeens om 2 kinderen te hebben, of wel?
Ik las net een v&a op bb en 'k vond 'm interessant.
Dat 't zwaarder schijnt te zijn van 1 naar 2 dan van geen kind naar 1 kind.
Mij lijkt juist dat van geen kind naar opeens een kindje erbij zwaar is.
En van 1 kind naar 2 kinderen dat 't wat relaxter is met omgang omdat 't niet je eerste keer is.
Natuurlijk ligt dit wel een beetje aan de leeftijd, maar laten we even zeggen dat er 3 jaar tussen zit.
Dan is 't toch niet onwijs zwaar opeens om 2 kinderen te hebben, of wel?
Zo is het wel mijn ervaring: van 0 naar 1 gooit je leven redelijk overhoop (wel gepland hoor 
) maar van 1 naar 2 is minder extreem.
Wel heb ik veel meer het gevoel met 2 kinderen dat we een gezin zijn, en minder 'we hebben een kind'.
Hebben jullie trouwens ook dat bij een volgend kind je opeens iets makkelijker denkt? Als in, weten dat vingertjes niet direct breken bij aantrekken van een truitje, of even een paar tellen huilen is niet zo erg?
) maar van 1 naar 2 is minder extreem.Wel heb ik veel meer het gevoel met 2 kinderen dat we een gezin zijn, en minder 'we hebben een kind'.
Hebben jullie trouwens ook dat bij een volgend kind je opeens iets makkelijker denkt? Als in, weten dat vingertjes niet direct breken bij aantrekken van een truitje, of even een paar tellen huilen is niet zo erg?
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
een v&a op bb???
ik vond 't van 1 naar 2 een veel grotere overgang dan ik gedacht had. maar vrijwel onvergelijkbaar met de verandering van 0 naar 1, dat was ook wel een reuze-omwenteling.
ik vond 't van 1 naar 2 een veel grotere overgang dan ik gedacht had. maar vrijwel onvergelijkbaar met de verandering van 0 naar 1, dat was ook wel een reuze-omwenteling.
in de haak.
quote:Een vraag&antwoord op babybytes.Op woensdag 27 oktober 2010 09:47 schreef trui het volgende:
een v&a op bb???
ik vond 't van 1 naar 2 een veel grotere overgang dan ik gedacht had. maar vrijwel onvergelijkbaar met de verandering van 0 naar 1, dat was ook wel een reuze-omwenteling.
Ondanks dat ik in grote lijnen de rust en kalmte zelve ben, vind ik het toch behoorlijk pittig van 1 naar 2 moet ik bekennen.
Waarom?
Met je eerste weet je dat er dingen gaan veranderen, kun je je best goed op instellen en een makkelijkere voorstelling maken wat er gaat veranderen ( oppas regelen als je weg/werken moet, regelmaat etc) met een tweede hangt een groot deel eigenlijk af van hoe je eerste er op reageert, hoe die zich houd in de nieuwe gezins-situatie.
Neem ik mezelf als voorbeeld, R moest in het begin niets van de baby hebben, en 'verhinderde' dan ook veel dingen (eenvoudig boodschappen doen, dagje uit, relaxed op de bank hangen etc ) Nu zijn we bijna 11 weken verder en nog heeft ze het er behoorlijk moeilijk mee en vraagt veel aandacht. zowel positief als negatief.
Kortom, heel veel hangt af van verschillende factoren denk ik persoonlijk.
Waarom?
Met je eerste weet je dat er dingen gaan veranderen, kun je je best goed op instellen en een makkelijkere voorstelling maken wat er gaat veranderen ( oppas regelen als je weg/werken moet, regelmaat etc) met een tweede hangt een groot deel eigenlijk af van hoe je eerste er op reageert, hoe die zich houd in de nieuwe gezins-situatie.
Neem ik mezelf als voorbeeld, R moest in het begin niets van de baby hebben, en 'verhinderde' dan ook veel dingen (eenvoudig boodschappen doen, dagje uit, relaxed op de bank hangen etc ) Nu zijn we bijna 11 weken verder en nog heeft ze het er behoorlijk moeilijk mee en vraagt veel aandacht. zowel positief als negatief.
Kortom, heel veel hangt af van verschillende factoren denk ik persoonlijk.
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Interessant topic! En leuk om een update van je te lezen, tessie. Ik was al benieuwd hoe het bij jullie ging, vooral omdat wij straks ook twee kindjes hebben die niet zoveel in leeftijd van elkaar verschillen (14 maanden).
Ik vind de overstap van geen naar 1 kind niet zo heel groot. Eigenlijk is het heel soepeltjes gegaan, maar Ivan is dan ook een makkelijk jongetje. Het lijkt me organisatorisch juist veel lastiger worden met een tweede erbij. We merken daar nu al iets van: mijn zwangerschapscursus begint vandaag en mijn lief kan me ditmaal niet ophalen omdat Ivan rond die tijd al in bed ligt. Ook bereid ik me erop voor dat de tweede niet zo makkelijk zal zijn als Ivan, en ik vraag me ook af hoe Ivan zal reageren op alle veranderingen, bijvoorbeeld nachtelijk gehuil. Straks moeten ze ook nog bij elkaar op de kamer en het zal mij benieuwen hoe dat gaat.
Ik vind de overstap van geen naar 1 kind niet zo heel groot. Eigenlijk is het heel soepeltjes gegaan, maar Ivan is dan ook een makkelijk jongetje. Het lijkt me organisatorisch juist veel lastiger worden met een tweede erbij. We merken daar nu al iets van: mijn zwangerschapscursus begint vandaag en mijn lief kan me ditmaal niet ophalen omdat Ivan rond die tijd al in bed ligt. Ook bereid ik me erop voor dat de tweede niet zo makkelijk zal zijn als Ivan, en ik vraag me ook af hoe Ivan zal reageren op alle veranderingen, bijvoorbeeld nachtelijk gehuil. Straks moeten ze ook nog bij elkaar op de kamer en het zal mij benieuwen hoe dat gaat.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik weet dat het heel naïef is maar voorlopig ga ik er gewoon van uit dat het allemaal vanzelf gaat.
Ik vind het heel lastig om me voor te stellen hoe het gaat zijn met 2 kindjes.
Dochterlief is nu nog wel lief.. Geeft mijn buik te drinken, geeft de buik kusjes etc.
Ook voor mij is ze heel zorgzaam, als ik een broodje eet vraagt ze me is het lekker mama?
En als ik iets nodig heb dan helpt ze me door het te pakken etc.
Ik hoop dat dit gaat blijven en dat ze heel trots is.
Maar je weet maar nooit
Ik vind het heel lastig om me voor te stellen hoe het gaat zijn met 2 kindjes.
Dochterlief is nu nog wel lief.. Geeft mijn buik te drinken, geeft de buik kusjes etc.
Ook voor mij is ze heel zorgzaam, als ik een broodje eet vraagt ze me is het lekker mama?
En als ik iets nodig heb dan helpt ze me door het te pakken etc.
Ik hoop dat dit gaat blijven en dat ze heel trots is.
Maar je weet maar nooit
Kwam het topic toevallig tegen en herinnerde mij deze opmerking
Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan met Lotte en de baby. Proberen het haar zoveel mogelijk uit te leggen, maar in hoeverre ze het snapt Ze vind m'n buik in ieder geval erg interessant, die moet regelmatig kusjes en knuffels krijgen en geaaid worden. Ze zegt ook dat er een broertje in m'n buik zit (nee, geen baby, broertje). Nog max 6,5 week en dan weten we het
Ik ben benieuwdquote:
Ik kom over 3 weken nog wel een keer hier posten, dan valt het me misschien meer tegen.
Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan met Lotte en de baby. Proberen het haar zoveel mogelijk uit te leggen, maar in hoeverre ze het snapt
Ze vind m'n buik in ieder geval erg interessant, die moet regelmatig kusjes en knuffels krijgen en geaaid worden. Ze zegt ook dat er een broertje in m'n buik zit (nee, geen baby, broertje). Nog max 6,5 week en dan weten we het
Ja! Ik zou nog posten.
Ik vind het nog steeds niet moeilijk, het enige wat me nekt, is het slaapgebrek. Jasmin slaapt 's nachts maximaal 3 uur achter elkaar. Dat vind ik wel erg lastig.
Ook lijkt het me een idioot werkom fulltime te moeten werken, het huishouden te moeten runnen en genoeg aandacht aan 2 kinderen te geven.
Yade negeert Jasmin het meerendeel maar is nooit gemeen en soms lief en geinteresseerd in haar. Ze vindt het wel vreemd als Jasmin er niet is en vraagt er veel naar.
Ook heb ik 3 spitsuren per dag. De ochtend als Yade in bad moet, ontbijten moet en Jasmin de fles moet, de middag als ze beiden moeten eten en gaan slapen en de avond met eten koken, avondeten en Jasmin een fles. Dat is even doorploegen.
Toch vind ik het nog steeds meevallen. Je moet wel veel plannen en je hebt weinig tijd voor jezelf, maar daar was ik eigenlijk wel op voorbereid.
Ik vind het nog steeds niet moeilijk, het enige wat me nekt, is het slaapgebrek. Jasmin slaapt 's nachts maximaal 3 uur achter elkaar. Dat vind ik wel erg lastig.
Ook lijkt het me een idioot werkom fulltime te moeten werken, het huishouden te moeten runnen en genoeg aandacht aan 2 kinderen te geven.
Yade negeert Jasmin het meerendeel maar is nooit gemeen en soms lief en geinteresseerd in haar. Ze vindt het wel vreemd als Jasmin er niet is en vraagt er veel naar.
Ook heb ik 3 spitsuren per dag. De ochtend als Yade in bad moet, ontbijten moet en Jasmin de fles moet, de middag als ze beiden moeten eten en gaan slapen en de avond met eten koken, avondeten en Jasmin een fles. Dat is even doorploegen.
Toch vind ik het nog steeds meevallen. Je moet wel veel plannen en je hebt weinig tijd voor jezelf, maar daar was ik eigenlijk wel op voorbereid.
Of een ontslag brief.quote:
Leuk om te lezen! gelukkig dat er heel wat weken verlof zijn
Ik ga stoppen met werken per 1 januari. Brief gaat vanavond op de bus.
Oei, dan heb je er vier! Toch wel een heel gedoe merk ik, zeker nu mijn man naar z'n werk is. Ik moet nu snel vertrekken naar school, want geen auto en ik moet naar school lópen ipv de fiets te pakken want Tessa is nog te klein om mee te nemen op de fiets (in fietskar).
En dan is het wel een eind, met drie kindjes lopend en één in de draagdoek (of in de wagen, maar daar huilt ze meestal in ... )
En dan is het wel een eind, met drie kindjes lopend en één in de draagdoek (of in de wagen, maar daar huilt ze meestal in
... )
Vanaf wanneer kunnen ze mee in de fietskar dan? Ik heb er nu ook 1 gevonden, gaat manlief maandag ophalen. Heb zelf ook geen auto dus mijn enige vervoersmiddel.
Nu is de creche van Lotte nog op loopafstand maar als we verhuisd zijn zeker niet meer
Nu is de creche van Lotte nog op loopafstand maar als we verhuisd zijn zeker niet meer
Ik kom op verzoek van Ssserpente een update posten!
Lena is nu 5 weken oud en het gaat al vanaf het begin heel soepeltjes hier. Ivan vond het meteen geweldig dat Lena er was. Hij kwam de hele tijd kijken en wil haar nog steeds de hele dag door aaien en kusjes geven. In het begin had hij er wel veel moeite mee als ik op bed lag en ik vond hem ook wel wat labiel. Maar ach, er kwamen ook kiezen door. Hij heeft al die tijd prima geslapen 's nachts. Ik was bang dat hij misschien wakker zou worden door het gehuil van zijn zusje 's nachts, maar Lena huilt niet en ik voed en verschoon haar op onze kamer zodat hij niks merkt.
Inmiddels hebben we een aardige rolverdeling. Ik voed en verschoon Lena 's nachts en mijn lief slaapt door. Hij staat 's ochtends op, haalt Ivan uit bed, geeft hem eten, kleedt hem aan. In die tijd blijf ik nog wat liggen als daar tijd voor is, kolf melk af om een voorraad op te bouwen, geef Lena eten, verschoon haar en ga zelf douchen. Mijn lief gaat uitgerust naar zijn werk en ik begin de dag met frisse moed.
Lena is heel makkelijk, nog makkelijker dan Ivan was als kleine baby, en daar heb ik gek genoeg vantevoren geen rekening mee gehouden. Ze slaapt veel overdag, ze drinkt vrij efficiënt en heeft weinig last van krampjes. Wat ik het fijnst vind is dat ze 's nachts na de voedingen vrijwel meteen in slaap valt zodat ik uiteindelijk ook genoeg slaap krijg en me daar heel uitgerust door voel.
Ik heb nog verlof en ben benieuwd hoe het gaat als ik weer aan het werk ben. Ik heb er alle vertrouwen in! Het enige wat me tegenvalt is alleen met de kinderen op stap gaan. Dat wil zeggen, dat heb ik nog steeds niet gedaan. Ik word er al moe van als ik eraan denk.
Nou ja, deze week moet ik er toch maar eens aan geloven.
Lena is nu 5 weken oud en het gaat al vanaf het begin heel soepeltjes hier. Ivan vond het meteen geweldig dat Lena er was. Hij kwam de hele tijd kijken en wil haar nog steeds de hele dag door aaien en kusjes geven. In het begin had hij er wel veel moeite mee als ik op bed lag en ik vond hem ook wel wat labiel. Maar ach, er kwamen ook kiezen door. Hij heeft al die tijd prima geslapen 's nachts. Ik was bang dat hij misschien wakker zou worden door het gehuil van zijn zusje 's nachts, maar Lena huilt niet en ik voed en verschoon haar op onze kamer zodat hij niks merkt.
Inmiddels hebben we een aardige rolverdeling. Ik voed en verschoon Lena 's nachts en mijn lief slaapt door. Hij staat 's ochtends op, haalt Ivan uit bed, geeft hem eten, kleedt hem aan. In die tijd blijf ik nog wat liggen als daar tijd voor is, kolf melk af om een voorraad op te bouwen, geef Lena eten, verschoon haar en ga zelf douchen. Mijn lief gaat uitgerust naar zijn werk en ik begin de dag met frisse moed.
Lena is heel makkelijk, nog makkelijker dan Ivan was als kleine baby, en daar heb ik gek genoeg vantevoren geen rekening mee gehouden. Ze slaapt veel overdag, ze drinkt vrij efficiënt en heeft weinig last van krampjes. Wat ik het fijnst vind is dat ze 's nachts na de voedingen vrijwel meteen in slaap valt zodat ik uiteindelijk ook genoeg slaap krijg en me daar heel uitgerust door voel.
Ik heb nog verlof en ben benieuwd hoe het gaat als ik weer aan het werk ben. Ik heb er alle vertrouwen in! Het enige wat me tegenvalt is alleen met de kinderen op stap gaan. Dat wil zeggen, dat heb ik nog steeds niet gedaan. Ik word er al moe van als ik eraan denk.
Nou ja, deze week moet ik er toch maar eens aan geloven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Waar ik trouwens heel erg op let is dat ik Lena genoeg aandacht geef, juist omdat ze zo makkelijk is. Overdag ligt ze heel vaak bij me en als Ivan dat even niet zo goed trekt ga ik met haar bij hem op de grond zitten. Hij vindt dat geweldig en kan op die manier lekker verder spelen en zo nu en dan even bij ons komen om wat aandacht te krijgen. Ook let ik erop dat ik mijn momenten met Ivan kies. We zitten vaak met z'n tweetjes te knuffelen en hij helpt mee met het huishouden.
Tja, er zijn heus wel spitsmomenten. Ik probeer ze grotendeels te voorkomen door erop te anticiperen (bijvoorbeeld door Lena te voeden net voordat ik denk dat Ivan wakker wordt en er vanalles moet gebeuren). Soms moet ik wat dingen tegelijkertijd doen (Lena voeden op de rand van het bad omdat Ivan daar net in zit) en soms moet er één even wachten.
Tja, er zijn heus wel spitsmomenten. Ik probeer ze grotendeels te voorkomen door erop te anticiperen (bijvoorbeeld door Lena te voeden net voordat ik denk dat Ivan wakker wordt en er vanalles moet gebeuren). Soms moet ik wat dingen tegelijkertijd doen (Lena voeden op de rand van het bad omdat Ivan daar net in zit) en soms moet er één even wachten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
hier helpt het enorm om selene te laten helpen. dus die draagt flesjes aan en zet ze weg enzo. selene bepaalt doorgaans welke speeltjes ravi in de box heeft (veel!) en selene mag eerst kiezen of ze in de draagdoek wil of niet. ze is de oudste tenslotte. daar staat tegenover dat ze gewoon heeft moeten wennen aan "eventjes wachten lieverd, ik ben nu bezig met ravi, strakjes heb ik tijd voor jou". we promoten ook actief 'samen', wat bij selene geweldig valt, die was altijd al erg van de 'samen'. dus 's middags samen een slaapje doen en 's avonds tegelijk naar bed (ongeveer) gaat moeiteloos, net als samen uit bed halen en samen de trap af (treintje maken en achteraan aansluiten 
)
ze zijn dol op elkaar. selene krijgt ravi getroost als hij huilt en ze spelen al samen (allebei de attentiespanne van een fruitvliegje maar dat geeft niet). ze mag graag rond de box hangen en dingen doen als ravi erin ligt (favo op het moment: aan de boxrand hangen en springen zodat de mobile dan heen en weer ragt)
)ze zijn dol op elkaar. selene krijgt ravi getroost als hij huilt en ze spelen al samen (allebei de attentiespanne van een fruitvliegje maar dat geeft niet). ze mag graag rond de box hangen en dingen doen als ravi erin ligt (favo op het moment: aan de boxrand hangen en springen zodat de mobile dan heen en weer ragt)
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dank voor je verhaal, Claudia.
Mijn (onze
) overweging om maar voor één kindje te gaan is puur een praktische. Eén kind is veel makkelijker te 'handelen' dan twee. Bovendien ben ik geen 'oermoeder'. De keuze voor Lente was dan ook een rationele. Hiernaast ben ik van mezelf niet erg zorgzaam en heb ik vrij veel tijd voor mezelf nodig. Die tijd schiet er bij Lente uiteraard nog wel eens bij in en dat zal bij een tweede ongetwijfeld alleen maar meer worden. Ik vraag me af of dat bij mij past; of ik daar gelukkig van word.
En als ik aan een gezin met twee kinderen denk, zie ik mezelf enkel nog maar voor me in de moederrol. Het voelt een beetje alsof dat ten koste zal gaan van mij als individu.
Hiernaast ben ik erg slecht in dingen maar half doen. En twee kinderen en een parttime baan zal echt betekenen dat ik dingen los zal moeten laten. Het huishouden bijvoorbeeld. Als ik lees dat Huup als enige doel heeft om voor zessen 's avonds aangekleed te zijn, krijg ik echt de kriebels. Ik wil alles goed doen en heb bijvoorbeeld nog steeds moeite met het hebben van een parttime baan waarin in niet meer zelf de touwtjes volledig in handen heb, maar dingen over moet dragen aan een collega.
Maar aan de andere kant geniet ik zo ontzettend van Lente en gun ik haar zo vreselijk graag een broertje of zusje. Twee kleine kinderen is idd druk, maar die tijd duurt maar zo kort. Over een paar jaar gaat ze naar school en nog een paar jaar verder heb je twee grote kinderen. Heerlijk toch? Hiernaast ben ik zelf enig kind en heb ik zelf als kind altijd geroepen dat ik het mijn eigen kind niet aan zou doen om geen broertje of zusje te hebben. Het voelt erg egoistisch om dat gevoel van toen nu ineens teniet te doen omdat het me momenteel beter uitkomt. Maar nu is mijn jeugd misschien ook wel geen representatief scenario.
Nils heeft wel twee broers en heeft daar ontzettend leuk contact mee. Maar heeft zelf wel de voorkeur voor maar één kind. Want een goed contact is geen garantie, is zijn argument. En dat klopt natuurlijk, ik ken genoeg voorbeelden van mensen die hun broers en zussen wel kunnen schieten.
Weet je, het komt er eigenlijk gewoon op neer dat drang naar een tweede best groot is; ik rammel best een beetje. Maar ik vraag me echt af of een druk gezin wel bij me past.
En aan de ene kant vind ik mezelf een muts omdat ik ziet te mieren over onbelangrijke materiele praktische zaken waardoor ik misschien wel één van de mooiste dingen in het leven laat schieten, maar aan de andere kant vidn ik wel dat ik eerlijk naar mezelf toe moet zijn en een weloverdachte keuze moet maken.
Mijn (onze
) overweging om maar voor één kindje te gaan is puur een praktische. Eén kind is veel makkelijker te 'handelen' dan twee. Bovendien ben ik geen 'oermoeder'. De keuze voor Lente was dan ook een rationele. Hiernaast ben ik van mezelf niet erg zorgzaam en heb ik vrij veel tijd voor mezelf nodig. Die tijd schiet er bij Lente uiteraard nog wel eens bij in en dat zal bij een tweede ongetwijfeld alleen maar meer worden. Ik vraag me af of dat bij mij past; of ik daar gelukkig van word. En als ik aan een gezin met twee kinderen denk, zie ik mezelf enkel nog maar voor me in de moederrol. Het voelt een beetje alsof dat ten koste zal gaan van mij als individu.
Hiernaast ben ik erg slecht in dingen maar half doen. En twee kinderen en een parttime baan zal echt betekenen dat ik dingen los zal moeten laten. Het huishouden bijvoorbeeld. Als ik lees dat Huup als enige doel heeft om voor zessen 's avonds aangekleed te zijn, krijg ik echt de kriebels. Ik wil alles goed doen en heb bijvoorbeeld nog steeds moeite met het hebben van een parttime baan waarin in niet meer zelf de touwtjes volledig in handen heb, maar dingen over moet dragen aan een collega.
Maar aan de andere kant geniet ik zo ontzettend van Lente en gun ik haar zo vreselijk graag een broertje of zusje. Twee kleine kinderen is idd druk, maar die tijd duurt maar zo kort. Over een paar jaar gaat ze naar school en nog een paar jaar verder heb je twee grote kinderen. Heerlijk toch?
Hiernaast ben ik zelf enig kind en heb ik zelf als kind altijd geroepen dat ik het mijn eigen kind niet aan zou doen om geen broertje of zusje te hebben. Het voelt erg egoistisch om dat gevoel van toen nu ineens teniet te doen omdat het me momenteel beter uitkomt. Maar nu is mijn jeugd misschien ook wel geen representatief scenario. Nils heeft wel twee broers en heeft daar ontzettend leuk contact mee. Maar heeft zelf wel de voorkeur voor maar één kind. Want een goed contact is geen garantie, is zijn argument. En dat klopt natuurlijk, ik ken genoeg voorbeelden van mensen die hun broers en zussen wel kunnen schieten.
Weet je, het komt er eigenlijk gewoon op neer dat drang naar een tweede best groot is; ik rammel best een beetje. Maar ik vraag me echt af of een druk gezin wel bij me past.
En aan de ene kant vind ik mezelf een muts omdat ik ziet te mieren over onbelangrijke materiele praktische zaken waardoor ik misschien wel één van de mooiste dingen in het leven laat schieten, maar aan de andere kant vidn ik wel dat ik eerlijk naar mezelf toe moet zijn en een weloverdachte keuze moet maken.
Ssserpente, ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft. Hoewel ik voor Amy heel erg rammelde en het liefst 4 kinderen wilde, twijfel ik nu of we het niet bij 1 zullen houden. Maar ook ik gun Amy heel erg een broertje of zusje en ik kan het, dus waarom niet een 2e. 2 grote kinderen lijkt me ook ontzettend leuk en zo zie ik ons gezin wel. Maar ik kan nu al opzien tegen een nieuwe baby(tijd) Gelukkig hoef ik nu nog geen beslissing te nemen, want Amy is nog jong en ik ook Dus misschien rammel ik over 3 jaar wel weer vreselijk en dan hoef ik er niet meer over na te denken. Voor nu geniet ik steeds meer van Amy en van de rust van niet-rammelende-eierstokken
Ik kan er nog heel veel over schrijven en redeneren, maar voor nu laat ik het even hier bij
Dus misschien rammel ik over 3 jaar wel weer vreselijk en dan hoef ik er niet meer over na te denken. Voor nu geniet ik steeds meer van Amy en van de rust van niet-rammelende-eierstokken Ik kan er nog heel veel over schrijven en redeneren, maar voor nu laat ik het even hier bij
Gek hè hoe dat dan kan verschillen.. Ik dacht vooraf: 1 kindje is meer dan genoeg! Maar nu dat kindje er is zien we onszelf echt wel als groot gezin met meerdere kindjes...
Ik vond het al wat brutaal om te vragen of je misschien twijfels had, Ssserpente. Maar het rammelt dus toch! Tja, het is een keuze die jullie samen moeten maken. Voor alles valt wel iets te zeggen.
Zo vind ik je praktische argumenten heel begrijpelijk. Wij zijn toen ik zwanger was van Ivan verhuisd naar een vierkamerappartement omdat onze bovenwoning ongeschikt was voor een gezin met kinderen. Maarja, dit appartement is ook niet bepaald ideaal voor een gezin met twee kinderen. We waren zo ingesteld op een gezin met één kind dat we er niet eens bij stilstonden dat we wel eens uit deze woning zouden kunnen groeien. We wonen hier nu bijna 2 jaar en hebben nu al onze plannen omgegooid: we verhuizen van een appartement binnen de Amsterdamse ring naar een huis met tuin buiten de ring. Als je me dit scenario een paar jaar geleden had voorgehouden had ik je voor gek versleten. Klaarblijkelijk zijn mijn prioriteiten en behoeftes langzaamaan veranderd.
Ik kan zoveel manieren bedenken waarop ons leven onpraktischer wordt door de komst van Lena. Maar weet je, het voelt voor mij vooral als een logistiek probleem en dat wordt volledig overschaduwd door het verlangen naar een tweede en alles nog een keer (nog bewuster!) mee te mogen maken. Maar ik herken je motief 'omdat ik Lente een broertje of zusje gun' dan ook niet. Dat is voor mij een leuke bijkomstigheid, maar het is niet de voornaamste reden geweest dat ik nog een kind wilde. Misschien is mijn keuze voor een tweede eigenlijk wel heel egoïstisch geweest.
Nou ja, we zijn hier in ieder geval gezegend met een makkelijke dreumes, een makkelijke baby en een huishouden dat op rolletjes loopt. We hebben bovendien genoeg tijd voor onszelf. Ik zou je hier wel mee gerust willen stellen, maar ik weet dat het ook anders kan. Ik geloof dat het Stiemie was die juist de eerste 6 weken zwaar vond en sommigen noemen de eerste tijd met 2 kindjes dicht op elkaar tropenjaren. Je springt hoe dan ook in het diepe, en dat kan wel beangstigend zijn. Je weet nu wat je aan je gezinnetje hebt.
Zo vind ik je praktische argumenten heel begrijpelijk. Wij zijn toen ik zwanger was van Ivan verhuisd naar een vierkamerappartement omdat onze bovenwoning ongeschikt was voor een gezin met kinderen. Maarja, dit appartement is ook niet bepaald ideaal voor een gezin met twee kinderen. We waren zo ingesteld op een gezin met één kind dat we er niet eens bij stilstonden dat we wel eens uit deze woning zouden kunnen groeien. We wonen hier nu bijna 2 jaar en hebben nu al onze plannen omgegooid: we verhuizen van een appartement binnen de Amsterdamse ring naar een huis met tuin buiten de ring. Als je me dit scenario een paar jaar geleden had voorgehouden had ik je voor gek versleten. Klaarblijkelijk zijn mijn prioriteiten en behoeftes langzaamaan veranderd.
Ik kan zoveel manieren bedenken waarop ons leven onpraktischer wordt door de komst van Lena. Maar weet je, het voelt voor mij vooral als een logistiek probleem en dat wordt volledig overschaduwd door het verlangen naar een tweede en alles nog een keer (nog bewuster!) mee te mogen maken. Maar ik herken je motief 'omdat ik Lente een broertje of zusje gun' dan ook niet. Dat is voor mij een leuke bijkomstigheid, maar het is niet de voornaamste reden geweest dat ik nog een kind wilde. Misschien is mijn keuze voor een tweede eigenlijk wel heel egoïstisch geweest.
Nou ja, we zijn hier in ieder geval gezegend met een makkelijke dreumes, een makkelijke baby en een huishouden dat op rolletjes loopt. We hebben bovendien genoeg tijd voor onszelf. Ik zou je hier wel mee gerust willen stellen, maar ik weet dat het ook anders kan. Ik geloof dat het Stiemie was die juist de eerste 6 weken zwaar vond en sommigen noemen de eerste tijd met 2 kindjes dicht op elkaar tropenjaren. Je springt hoe dan ook in het diepe, en dat kan wel beangstigend zijn. Je weet nu wat je aan je gezinnetje hebt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En er is sws geen garantie dat een soepel draaiend gezin dat ook zo blijft doen, of je er nou 1, 2, 3 of nog meer hebt.
Er was echt geen makkellijker kind dan Sasha, en toch heb ik er nu af en toe flink mijn handen aan vol...
Ik heb zelf die hele beginperiode, vlak nadat Oscar er was, helemaal niet hectisch gevonden, het liep allemaal 'gewoon' door...
Er was echt geen makkellijker kind dan Sasha, en toch heb ik er nu af en toe flink mijn handen aan vol...
Ik heb zelf die hele beginperiode, vlak nadat Oscar er was, helemaal niet hectisch gevonden, het liep allemaal 'gewoon' door...
***
whaha hey! dat voor 6 uur aangekleed gold alleen voor de eerste week alleen hè, ik ben wel slobberdebonk maar zó ernstig is het nou ook weer niet met me overigens was t meer een garpje en is het me tot nu toe iedere dag ruim voor half 10 's morgens gelukt 
Nee serieus, ik denk dat het helpt om je te erop in te stellen dat het inderdaad druk zal zijn met twee kindjes, de eerste tijd is gewoon hectisch, het is hier op het moment gewoon best een beetje hollen 's morgens vroeg. B. gaat al vroeg richting zijn werk en das meestal precies op het moment dat Amélie wakker wordt. Ik probeer dus gedouched en aangekleed te zijn voordat B. de deur uitgaat omdat ik pertinent níet om 3 uur 's middags nog steeds met mn ongekamde haar in mn sweatpants wil zitten. Zodra Amélie wakker wordt moet zij natuurlijk gedouched en aangekleed worden en er moet een boterhammetje gesmeerd en gegeten worden. Als Elin dan precies op dat moment begint te huilen (ze huilt meer dan Amélie destijds deed, maar die huilde echt nauwelijks...) dan is het een beetje schipperen, 1 van de 2 moet dan eventjes wachten. Maar aan de andere kant draait het ook gewoon allemaal door, het is gewoon even wennen.
Maar de lastige dingen zijn én allemaal van tijdelijke aard (krampjes? gebroken nachten?), én dingen waar we gewoon handigheid in moeten krijgen, zoals met 2 kindjes naar buiten gaan of 's morgens vroeg 2 kindjes (en jezelf ) opgestart enzo krijgen. Ik wil wel zes kinderen, das inmiddels vast wel algemeen bekend maar dit zijn de dingen waar ik net zo goed "moeite" mee heb, het is niet zo dat omdat wij graag een tweede wilden dat dit mij/ons per definitie heel makkelijk afgaat of hoe zeg je dat. Je moet er doorheen en je ontkomt er niet aan.
Het weegt echter wel meer dan ruimschoots op tegen het weer tegen je aan hebben van zo'n klein lijfje, die oogjes die je zo vol vertrouwen aankijken bij een voeding, grote zus die haar kleine zus even een kusje komt geven tijdens het spelen, zulke dingen dat is waar ik enorm naar uitkeek en dat is ook wat nog leuker en fijner is dan we gehoopt hadden. En ik kan nu al niet wachten tot ik straks met 2 meiden naar de speeltuin kan of naar de kinderboerderij, naar het bos, het strand, noem maar op!
Het went zó snel weer, zo'n mini erbij, we zaten zo snel alweer in een soort routine die heel natuurlijk voelt. Ik vond het best eng die eerste dag alleen maar het loopt gewoon, het gaat gewoon door, en het gaat goed. Elin is veeleisender dan haar zus was om het zo maar te zeggen, maar ook dat is geen punt.
Nouja goed wat ik wil zeggen weet ik eigenlijk niet ik kan mn gedachten minder goed onder woorden dan Claudia maar ik heb nog geen seconde gedacht 'waar ben ik aan begonnen' of iets in die geest. ja okay, tijdens de bevalling maar dat telt niet haha
Enniewees, wat wilde je eigenlijk weten?
hey! dat voor 6 uur aangekleed gold alleen voor de eerste week alleen hè, ik ben wel slobberdebonk maar zó ernstig is het nou ook weer niet met me overigens was t meer een garpje en is het me tot nu toe iedere dag ruim voor half 10 's morgens gelukt Nee serieus, ik denk dat het helpt om je te erop in te stellen dat het inderdaad druk zal zijn met twee kindjes, de eerste tijd is gewoon hectisch, het is hier op het moment gewoon best een beetje hollen 's morgens vroeg. B. gaat al vroeg richting zijn werk en das meestal precies op het moment dat Amélie wakker wordt. Ik probeer dus gedouched en aangekleed te zijn voordat B. de deur uitgaat omdat ik pertinent níet om 3 uur 's middags nog steeds met mn ongekamde haar in mn sweatpants wil zitten. Zodra Amélie wakker wordt moet zij natuurlijk gedouched en aangekleed worden en er moet een boterhammetje gesmeerd en gegeten worden. Als Elin dan precies op dat moment begint te huilen (ze huilt meer dan Amélie destijds deed, maar die huilde echt nauwelijks...) dan is het een beetje schipperen, 1 van de 2 moet dan eventjes wachten. Maar aan de andere kant draait het ook gewoon allemaal door, het is gewoon even wennen.
Maar de lastige dingen zijn én allemaal van tijdelijke aard (krampjes? gebroken nachten?), én dingen waar we gewoon handigheid in moeten krijgen, zoals met 2 kindjes naar buiten gaan of 's morgens vroeg 2 kindjes (en jezelf
) opgestart enzo krijgen. Ik wil wel zes kinderen, das inmiddels vast wel algemeen bekend maar dit zijn de dingen waar ik net zo goed "moeite" mee heb, het is niet zo dat omdat wij graag een tweede wilden dat dit mij/ons per definitie heel makkelijk afgaat of hoe zeg je dat. Je moet er doorheen en je ontkomt er niet aan. Het weegt echter wel meer dan ruimschoots op tegen het weer tegen je aan hebben van zo'n klein lijfje, die oogjes die je zo vol vertrouwen aankijken bij een voeding, grote zus die haar kleine zus even een kusje komt geven tijdens het spelen, zulke dingen dat is waar ik enorm naar uitkeek en dat is ook wat nog leuker en fijner is dan we gehoopt hadden. En ik kan nu al niet wachten tot ik straks met 2 meiden naar de speeltuin kan of naar de kinderboerderij, naar het bos, het strand, noem maar op!
Het went zó snel weer, zo'n mini erbij, we zaten zo snel alweer in een soort routine die heel natuurlijk voelt. Ik vond het best eng die eerste dag alleen maar het loopt gewoon, het gaat gewoon door, en het gaat goed. Elin is veeleisender dan haar zus was om het zo maar te zeggen, maar ook dat is geen punt.
Nouja goed wat ik wil zeggen weet ik eigenlijk niet
ik kan mn gedachten minder goed onder woorden dan Claudia maar ik heb nog geen seconde gedacht 'waar ben ik aan begonnen' of iets in die geest. ja okay, tijdens de bevalling maar dat telt niet hahaEnniewees, wat wilde je eigenlijk weten?
jeuzus wat een verhaal
euh, korte versie... ik hou ervan, 2 kinders, mn 2 meiden, en het is soms heus lastig maar went snel en vindt zn weg wel.
Tadaaaaa!
ik kan het wel, korte posts...
euh, korte versie... ik hou ervan, 2 kinders, mn 2 meiden, en het is soms heus lastig maar went snel en vindt zn weg wel.
Tadaaaaa!
ik kan het wel, korte posts...
Claudia dat is inderdaad zo. Maar het is achteraf ook wel te verklaren. Onze meisjes hebben allebei een heftige start gehad dus echt rustig wennen aan de nieuwe baby en situatie was er niet bij.
[ Bericht 86% gewijzigd door Stiemie op 21-02-2011 20:22:53 ]
[ Bericht 86% gewijzigd door Stiemie op 21-02-2011 20:22:53 ]
Sserpente, zo herkenbaar jouw verhaal en precies op het punt waar wij nu ook zitten (inclusief de opstelling van de wederhelft in deze). Ik kan niet zonder mijn werk en als ik denk aan een eventuele 2e dan zie ik mezelf daar altijd wel (veel) bij werken. Als je het zo druk hebt, eist dat ook flink veel organisatie en dat maakt het dan weer overzichtelijk is mijn overtuiging.
En hoewel ons leven zo ingericht is dat een 2e er prima bij zou kunnen zijn we er nog niet uit. Het feit dat Daan zo'n makkelijk kereltje is, houdt ons eerder tegen een 2e te nemen dan dat het de keuze makkelijker maakt (de mazzel van zo'n makkelijke heb je vast niet 2 keer). Aan de andere kant: dan is het zwaar, uiteindelijk worden ze ouder en dan wordt het vanzelf minder zwaar (lijkt me..)
En hoewel ons leven zo ingericht is dat een 2e er prima bij zou kunnen zijn we er nog niet uit. Het feit dat Daan zo'n makkelijk kereltje is, houdt ons eerder tegen een 2e te nemen dan dat het de keuze makkelijker maakt (de mazzel van zo'n makkelijke heb je vast niet 2 keer). Aan de andere kant: dan is het zwaar, uiteindelijk worden ze ouder en dan wordt het vanzelf minder zwaar (lijkt me..)
dat gevoel heb ik ook heel erg.quote:
Het feit dat Daan zo'n makkelijk kereltje is, houdt ons eerder tegen een 2e te nemen dan dat het de keuze makkelijker maakt (de mazzel van zo'n makkelijke heb je vast niet 2 keer).
Ik dacht altijd dat ik meer kindjes wilde.
En bijna waren we zelfs al zover.
todat er opeens een knop omging bij mij? en ik wil het steeds minder tot helemaal niet.
en na deze verhalen nog minder
Lijkt me wel heerlijk hoor, dubbel zoveel geluk.
Maar de gebroken nachten, minder tijd voor mezelf, aandacht verdelen.. ik trek dat denk ik niet.
Jullie zitten natuurlijk nog allemaal in het 'baby/peuter ritme'.
Ook iemand die na 5/6 jaar weer aan een tweede (of drie, of vier, of...) begon?
Dat dacht ik ook aan het einde van m'n posting, huup, 'wat wilde ik nou eigenlijk zeggen?'.
Tja, ik besef goed dat altijd ineens zwaarder kan worden om wat voor reden dan ook, maar ik vind het gewoon zo nutteloos om daar tegenop te kijken. Aan het begin van de zwangerschap was ik bang dat het net zo zwaar zou worden als bij Ivan indertijd, maar het was een nog zwaardere zwangerschap en dat was best onpraktisch met een baby/dreumes erbij. Het absolute dieptepunt was toen ik met buikgriep naar het ziekenhuis moest terwijl ik eigenlijk mijn bed niet uit kon komen en er vrijwel geen taxi's reden vanwege de hevige sneeuwval. En de eerste tijd in het ziekenhuis na Lena's geboorte was zwaar, mede doordat Ivan er ook was en mijn vriend bij hem moest blijven. Ik heb het altijd maar genomen zoals het kwam, soms even gebaald én tussendoor ook nog flink genoten.
Ik had wel eens het idee dat anderen haast meer tegen het onpraktische van twee kinderen opkeken dan wijzelf. Het was heel lief bedoeld, maar ik kon er niet zoveel mee. Nu blijkt dat veel dingen waar ik wel eens tegenop keek helemaal geen probeem vormen. Zo wordt Ivan niet wakker 's nachts en hoeven wijzelf niet in de woonkamer te gaan slapen omdat Lena te onrustig is. En mijn lief voelt zich fit genoeg voor zijn werk en het is niet aan de orde dat hij meer vrij moet vragen van zijn opdrachtgevers.
Euh, wat wou ik nu ook alweer zeggen? Nou ja, dat wij ook maar meehobbelen met wat er dagelijks op ons pad komt. En ik ben me er deze keer héél erg van bewust dat het allemaal zo snel gaat.
Tja, ik besef goed dat altijd ineens zwaarder kan worden om wat voor reden dan ook, maar ik vind het gewoon zo nutteloos om daar tegenop te kijken. Aan het begin van de zwangerschap was ik bang dat het net zo zwaar zou worden als bij Ivan indertijd, maar het was een nog zwaardere zwangerschap en dat was best onpraktisch met een baby/dreumes erbij. Het absolute dieptepunt was toen ik met buikgriep naar het ziekenhuis moest terwijl ik eigenlijk mijn bed niet uit kon komen en er vrijwel geen taxi's reden vanwege de hevige sneeuwval. En de eerste tijd in het ziekenhuis na Lena's geboorte was zwaar, mede doordat Ivan er ook was en mijn vriend bij hem moest blijven. Ik heb het altijd maar genomen zoals het kwam, soms even gebaald én tussendoor ook nog flink genoten.
Ik had wel eens het idee dat anderen haast meer tegen het onpraktische van twee kinderen opkeken dan wijzelf. Het was heel lief bedoeld, maar ik kon er niet zoveel mee. Nu blijkt dat veel dingen waar ik wel eens tegenop keek helemaal geen probeem vormen. Zo wordt Ivan niet wakker 's nachts en hoeven wijzelf niet in de woonkamer te gaan slapen omdat Lena te onrustig is. En mijn lief voelt zich fit genoeg voor zijn werk en het is niet aan de orde dat hij meer vrij moet vragen van zijn opdrachtgevers.
Euh, wat wou ik nu ook alweer zeggen?
Nou ja, dat wij ook maar meehobbelen met wat er dagelijks op ons pad komt. En ik ben me er deze keer héél erg van bewust dat het allemaal zo snel gaat.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Excuses trouwens voor het '2e nemen' zie ik nu... maar daar ga ik dus eigenlijk juist totaal niet vanuit. Sterker nog, ik denk dat als ik nog 2 of 3 jaar zou kunnen wachten, dat ik dat gedaan zou hebben. Als een eventuele 2 komt als de oudste een jaar of 4 is, zou mij best fijn lijken en mij meer rust geven.
Aangezien ik al 36 jaar ben, willen we over niet al te lange tijd beslissen of we er nog een keertje voor gaan. En áls we al beslissen er voor te gaan, zal dat voor een jaartje zijn en mocht het dan helaas niet gelukt zijn, dan zijn we ook heel gelukkig met z'n 3-tjes. Ik hou er ook echt rekening mee, dat het, ondanks de wens, niet gaat lukken.
Aangezien ik al 36 jaar ben, willen we over niet al te lange tijd beslissen of we er nog een keertje voor gaan. En áls we al beslissen er voor te gaan, zal dat voor een jaartje zijn en mocht het dan helaas niet gelukt zijn, dan zijn we ook heel gelukkig met z'n 3-tjes. Ik hou er ook echt rekening mee, dat het, ondanks de wens, niet gaat lukken.
Ik heb gister trouwens het vorige topic eens gelezen en er zijn toch wel dingen die ik anders ervaar dan veel andere moeders. Zo ben ik deze keer net zo dolverliefd als ik indertijd op Ivan was. Dat gelukzalige gevoel dat ik meteen na zijn geboorte had was er deze keer weer. Er is wel iets bijgekomen, namelijk de verwondering over de interactie tussen twee kinderen, en de verschillen en overeenkomsten tussen hen beiden. En ik verwacht dat dat steeds leuker gaat worden.
En hoewel ik me behoorlijk geroutineerd voel, vind ik mezelf niet zozeer relaxter. Niet op alle gebieden in ieder geval. Het begon al tijdens de bevalling: juist doordat ik al een bevalling achter de rug had raakte ik tijdens het heftiger worden van de weeen heel snel angstig voor de pijn. Ineens wist ik weer hoe het was en dat ik het niet wilde. Nu met de borstvoeding ben ik bovendien nog alerter op de gewichtstoename en ben ik er veel meer mee bezig dan met Ivan indertijd. Toen werkte 'gewoon even aanzien' namelijk niet.
En hoewel ik me behoorlijk geroutineerd voel, vind ik mezelf niet zozeer relaxter. Niet op alle gebieden in ieder geval. Het begon al tijdens de bevalling: juist doordat ik al een bevalling achter de rug had raakte ik tijdens het heftiger worden van de weeen heel snel angstig voor de pijn. Ineens wist ik weer hoe het was en dat ik het niet wilde. Nu met de borstvoeding ben ik bovendien nog alerter op de gewichtstoename en ben ik er veel meer mee bezig dan met Ivan indertijd. Toen werkte 'gewoon even aanzien' namelijk niet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dit is ook waardoor ik nog het meest rammel volgens mij. Dat lijkt me prachtig om een broer en broer/zus op elkaar te zien reageren. Als ik van jou of Huup lees dat de oudste zo lief is voor de kleinste, dan smelt ik echtquote:
Er is wel iets bijgekomen, namelijk de verwondering over de interactie tussen twee kinderen, en de verschillen en overeenkomsten tussen hen beiden. En ik verwacht dat dat steeds leuker gaat worden.
Heel egoïstisch: ik wilde dit soort momenten zo graag nog eens meemaken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat kan jij je altijd goed verwoorden Claudia! En ik zie het zelf ook zo als wat jij hierboven schrijft.quote:
Ik kan zoveel manieren bedenken waarop ons leven onpraktischer wordt door de komst van Lena. Maar weet je, het voelt voor mij vooral als een logistiek probleem en dat wordt volledig overschaduwd door het verlangen naar een tweede en alles nog een keer (nog bewuster!) mee te mogen maken. Maar ik herken je motief 'omdat ik Lente een broertje of zusje gun' dan ook niet. Dat is voor mij een leuke bijkomstigheid, maar het is niet de voornaamste reden geweest dat ik nog een kind wilde. Misschien is mijn keuze voor een tweede eigenlijk wel heel egoïstisch geweest.
Die foto
Huup schrijft altijd zo heerlijk prettig echt als zichzelf dat ik altijd alles lees, zelfs grote lappen tekst.
En jouw omschrijving van hoe het momenteel gaat bij jullie thuis doet me alleen maar meer rammelen.
Erg leuk dit topic!
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Wij hebben lang getwijfeld over een 2de. En dan vooral ik, Remco wilde zoiezo meer dan 1 kind.
We hebben een zwaar eerste half jaar gehad (iedereen de redenen inmiddels wel bekend), het was afzien en overleven.
Nu loopt alles heerlijk en op rolletjes, we wonen in de stad, hebben nog genoeg tijd voor onszelf, zijn makkelijk wendbaar.
Maar toch begon het weer te kriebelen na Mette's eerste verjaardag. Puur gevoelsmatig, gewoon dat rammelgevoel. Toch nog graag een keer zwanger zijn (wat wel een toptijd was), nog een keer een kraamperiode meemaken (misschien kan het wel anders), gewoon weer zo'n klein propje in je armen. Nieuw leven, wat je saampjes hebt gecreeerd. Dat is dus het egoistische gedeelte. Maar ook een gezinnetje zijn, de interactie van 2 kids en die kinderen dan weer met ons.
Wij hebben allebei een vrij zorgeloze jeugd ervaren, ik 1 broer en Remco 2 zusjes, waar we beiden goed contact mee hebben. Natuurlijk kan het ook anders daar zij we ons zeker van bewust. Dat is dus ook niet de doorslaggevende reden geweest, we doen het omdat we nou eenmaal een meer-kind gezin willen hebben.
Dus toen was ik wel ok mee, er komt dan nog een 2de. Maar dan de praktische kant. Wanneer er aan beginnen?
Dat was een vrij rationele keuze. We hebben nu beiden een vast contract, een huis dat bijna af is, een kdv om de hoek waar ook gelijk plek is voor nummer 2, alles dichtbij (winkels op rol afstand en werk op fiets of korte autorit). Ik wil wel graag een keer een andere baan en we willen ook graag uit de stad verhuizen op den duur (ook weg uit de randstad, in de buurt van mijn ouders).
Aangezien we het liefst niet meer dan 3 jaar tussen de kinderen zouden willen was de uitkomst dan maar zo snel mogelijk. Dus zodoende.
Ik ben geen oermoeder trouwens, ik vind het hebben van een kind geweldig. Had dat niet verwacht, maar het brengt me een intens gevoel van geluk.
Opruimen en huishouden is niet mijn sterkste kant, we hebben daarom ook de luxe genomen in de vorm van een schoonmaakster. Daar ben ik heel blij mee.
Ik heb geen verwachtingen van het hebben van 2 kinderen, ik ben wel reuze benieuwd en heb er erg veel zin in. Ik heb soms wel paniekmomentjes, of momenten dat ik denk 'dit kan dus straks niet meer zo makkelijk' (zoals met de trein naar Amsterdam even heen en weer op 1 dag).
Ga dit topic eens helemaal doorspitten
En nu denk ik inderdaad aan het einde van m'n post, wat wilde ik ook alweer 'ns zeggen.
We hebben een zwaar eerste half jaar gehad (iedereen de redenen inmiddels wel bekend), het was afzien en overleven.
Nu loopt alles heerlijk en op rolletjes, we wonen in de stad, hebben nog genoeg tijd voor onszelf, zijn makkelijk wendbaar.
Maar toch begon het weer te kriebelen na Mette's eerste verjaardag. Puur gevoelsmatig, gewoon dat rammelgevoel. Toch nog graag een keer zwanger zijn (wat wel een toptijd was), nog een keer een kraamperiode meemaken (misschien kan het wel anders), gewoon weer zo'n klein propje in je armen. Nieuw leven, wat je saampjes hebt gecreeerd. Dat is dus het egoistische gedeelte. Maar ook een gezinnetje zijn, de interactie van 2 kids en die kinderen dan weer met ons.
Wij hebben allebei een vrij zorgeloze jeugd ervaren, ik 1 broer en Remco 2 zusjes, waar we beiden goed contact mee hebben. Natuurlijk kan het ook anders daar zij we ons zeker van bewust. Dat is dus ook niet de doorslaggevende reden geweest, we doen het omdat we nou eenmaal een meer-kind gezin willen hebben.
Dus toen was ik wel ok mee, er komt dan nog een 2de. Maar dan de praktische kant. Wanneer er aan beginnen?
Dat was een vrij rationele keuze. We hebben nu beiden een vast contract, een huis dat bijna af is, een kdv om de hoek waar ook gelijk plek is voor nummer 2, alles dichtbij (winkels op rol afstand en werk op fiets of korte autorit). Ik wil wel graag een keer een andere baan en we willen ook graag uit de stad verhuizen op den duur (ook weg uit de randstad, in de buurt van mijn ouders).
Aangezien we het liefst niet meer dan 3 jaar tussen de kinderen zouden willen was de uitkomst dan maar zo snel mogelijk. Dus zodoende.
Ik ben geen oermoeder trouwens, ik vind het hebben van een kind geweldig. Had dat niet verwacht, maar het brengt me een intens gevoel van geluk.
Opruimen en huishouden is niet mijn sterkste kant, we hebben daarom ook de luxe genomen in de vorm van een schoonmaakster. Daar ben ik heel blij mee.
Ik heb geen verwachtingen van het hebben van 2 kinderen, ik ben wel reuze benieuwd en heb er erg veel zin in. Ik heb soms wel paniekmomentjes, of momenten dat ik denk 'dit kan dus straks niet meer zo makkelijk' (zoals met de trein naar Amsterdam even heen en weer op 1 dag).
Ga dit topic eens helemaal doorspitten
En nu denk ik inderdaad aan het einde van m'n post, wat wilde ik ook alweer 'ns zeggen.
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Klopt, je kent de grenzen nu van je eerste kleinequote:
Hebben jullie trouwens ook dat bij een volgend kind je opeens iets makkelijker denkt? Als in, weten dat vingertjes niet direct breken bij aantrekken van een truitje, of even een paar tellen huilen is niet zo erg?
Wij hebben nu Milan, 3 jaar en 3 maanden en Nadia, 1 jaar en 2 maanden,
Het eerste jaar was erg zwaar, Nadia is ondertussen 2 keer geopereerd aan haar schisis en Milan is nu op de leeftijd van grenzen opzoeken.
Maar, ik kan me niet meer indenken hoe de tijd was zonder de 2 kids, ik weet gewoon niet beter en ik mis ze al als ik op het werk zit.
Heerlijk hoe je nu actief kan communiceren met Milan en hoe lekker je kan knuffelen met Nadia en dan helemaal in de schaterlach gaat.
Op dit moment is 2 kids meer als voldoende, we hebben het koningsgezinnetje met 1 jongen en 1 meid
dus er zijn nog geen plannen voor een 3de.
Ik vond het niet echt een hele grote stap van één naar twee. Wel merk ik achteraf dat ik in die periode te veel tegelijk heb gedaan. Ik zat ook in mijn afstudeerjaar en had een 100% aanwezigheidsverplichting bij alle colleges en trainingen om het jaar af te kunnen ronden. Wat inhield dat ik één week voor mijn bevalling en twee weken erna weer in de schoolbanken zat. En in de weken/maanden erna bezig geweest ben met mijn scriptie, die ik in mei in moest leveren (ik ben eind november bevallen). Oh ja, en na mijn verlof moest ik ook gewoon weer werken natuurlijk.
Hierdoor is er in de eerste periode veel langs me heen gegaan en heb ik die als best stressvol ervaren. Ik weet dat dat meer door m'n studie kwam dan door mijn dochter, maar het maakt me soms wel wat huiverig voor de 3e die nu op komst is. Ik wil dat gevoel van stress niet meer.
Een ding om dit te voorkomen is dat ik de nieuwe studie die ik net begonnen was, on hold heb gezet op het moment dat ik ontdekte zwanger te zijn. En dat ik na mijn bevallingsverlof 8 weken extra ouderschapsverlof heb genomen, waardoor ik ook lekker heel de zomervakantie vrij heb.
Ik kijk aan één kant heel erg uit naar de momenten zoals Claudia en Huup die beschrijven, maar blijf toch een beetje dat knagende gevoel houden.
Hierdoor is er in de eerste periode veel langs me heen gegaan en heb ik die als best stressvol ervaren. Ik weet dat dat meer door m'n studie kwam dan door mijn dochter, maar het maakt me soms wel wat huiverig voor de 3e die nu op komst is. Ik wil dat gevoel van stress niet meer.
Een ding om dit te voorkomen is dat ik de nieuwe studie die ik net begonnen was, on hold heb gezet op het moment dat ik ontdekte zwanger te zijn. En dat ik na mijn bevallingsverlof 8 weken extra ouderschapsverlof heb genomen, waardoor ik ook lekker heel de zomervakantie vrij heb.
Ik kijk aan één kant heel erg uit naar de momenten zoals Claudia en Huup die beschrijven, maar blijf toch een beetje dat knagende gevoel houden.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
haha ja!quote:Op zondag 20 februari 2011 14:18 schreef Claudia_x het volgende:
Heel egoïstisch: ik wilde dit soort momenten zo graag nog eens meemaken.
[ afbeelding ]
en wat je zegt, het is inmiddels wel duidelijk dat láng niet iedereen dat instant verliefde gevoel op haar kind zo ervaart, maar hier was dat wel zo, bij de eerste precies net zo als bij de tweede, het was er gelijk en het was net zo groots en overweldigend als de eerste keer.
Dat is de enige leuke "wacht maar" die ik te horen heb gekregen
kwam van mijn eigen moeder, die zei tijdens de zwangerschap ja wacht maar, nu denk je nog, hoe kan ik ooit van mijn tweede net zoveel houden als van Amélie, maar als ze er eenmaal is vraag je je af hoe je er ooit aan hebt kunnen twijfelen. En inderdaad. <3Het was net zo mooi.
De eerste keer
en de tweede keer.
She-wolf, kan het me goed indenken, het is toch iets wat je aan elkaar linkt in gedachten. Het zal waarschijnlijk vanzelf minder gaan knagen als je eenmaal meer rust ervaart omdat de druk er niet is. Komt vast goed
Oh dat vind ik zulke mooie foto's he, die eerste foto's na een geboorte van een nieuw gezin. Moeders moe maar voldaan, trots, blij, gelukkig, en paps zo trots als een pauw op moeder en kind, allemaal in zo'n heerlijk coconnetje, met die intense, liefdevolle focus op het kind...
* Roomsnoeszoekt een touw voor haar rammelende eierstokken
* Roomsnoeszoekt een touw voor haar rammelende eierstokken
Mooie foto's Claudia en Huup .
Ssserpente, ik vind het klinken alsof je er gewoon op een goede manier over na aan het denken bent. De voors en de tegens afwegen. Het lijkt ook te passen bij je dat je niet vanuit een oervelangen de keuze hoeft te maken, zo was het bij lente ook niet zeg je. Ik weet niet hoeveel 'tijd' je nog hebt voor jezelf. Maar misschien wordt het met de tijd wel duidelijk of de voors of de tegens zwaarder wegen. Mijn nichtjes zijn heel close, en daar zit ruim vier jaar tussen. Ze zijn al close vanaf het allereerste begin. Ik denk dat je voor de band die Lente met een eventueel broertje of zusje zou hebben niet hoeft te haasten zeg maar.
En hoe 'makkelijk' ik het tot nu toe ook vind, twee kinderen, ik denk wel dat de eerste jaren inderdaad een soort tropenjaren zijn. Als ik nu alleen S zou hebben zou ik al flink wat vrije tijd aan het terugwinnen zijn. Ze speelt buiten met vriendinnetjes, gaat soms ook een uurtje bij die meisjes spelen. Allemaal rust en ruimte voor mij (als R er niet was geweest ).
Ik denk wel dat het heel reëel is dat je bang bent de tijd voor jezelf kwijt te raken. Maar misschien kun je dat inderdaad relativeren.
Ik kan mezelf juist vrij makkelijk 'on hold' zetten. Ik vond de gedachte geen gezin te hebben 'later' vele malen beangstigender dan het idee vier jaar de tijd voor mezelf kwijt te raken.
Nog een Lente-tiepje zou geweldig zijn. Maar een ssserpente die lekker zichzelf is en kan zijn zou ik ook niet willen missen hier.
.Ssserpente, ik vind het klinken alsof je er gewoon op een goede manier over na aan het denken bent. De voors en de tegens afwegen. Het lijkt ook te passen bij je dat je niet vanuit een oervelangen de keuze hoeft te maken, zo was het bij lente ook niet zeg je. Ik weet niet hoeveel 'tijd' je nog hebt voor jezelf. Maar misschien wordt het met de tijd wel duidelijk of de voors of de tegens zwaarder wegen. Mijn nichtjes zijn heel close, en daar zit ruim vier jaar tussen. Ze zijn al close vanaf het allereerste begin. Ik denk dat je voor de band die Lente met een eventueel broertje of zusje zou hebben niet hoeft te haasten zeg maar.
En hoe 'makkelijk' ik het tot nu toe ook vind, twee kinderen, ik denk wel dat de eerste jaren inderdaad een soort tropenjaren zijn. Als ik nu alleen S zou hebben zou ik al flink wat vrije tijd aan het terugwinnen zijn. Ze speelt buiten met vriendinnetjes, gaat soms ook een uurtje bij die meisjes spelen. Allemaal rust en ruimte voor mij (als R er niet was geweest
).Ik denk wel dat het heel reëel is dat je bang bent de tijd voor jezelf kwijt te raken. Maar misschien kun je dat inderdaad relativeren.
Ik kan mezelf juist vrij makkelijk 'on hold' zetten. Ik vond de gedachte geen gezin te hebben 'later' vele malen beangstigender dan het idee vier jaar de tijd voor mezelf kwijt te raken.
Nog een Lente-tiepje zou geweldig zijn. Maar een ssserpente die lekker zichzelf is en kan zijn zou ik ook niet willen missen hier.
Hier kan ik me wel iets bij voorstellen. Met twee kinderen ben je toch veel meer bezig met zorgen en moeder zijn dan met één, zelfs al vallen die momenten vaak samen.quote:
Dank voor je verhaal, Claudia.
Mijn (onze
En als ik aan een gezin met twee kinderen denk, zie ik mezelf enkel nog maar voor me in de moederrol. Het voelt een beetje alsof dat ten koste zal gaan van mij als individu.
Ongeacht of je jeugd representatief is, het feit dat je er nu anders over zou denken, is toch niet egoistisch? Niets egoistischer dan vasthouden aan dat idee van vroeger, lijkt me. Er is bovendien ook zoiets als voortschrijdend inzicht en daarbij ken je jezelf als persoon nu veel beter. Het kan zomaar zijn dat het juis tniet egoistisch is om het nu bij één kind te willen laten, omdat jij dan een fijnere moeder kunt zijn en beter in je vel zit.quote:Hiernaast ben ik erg slecht in dingen maar half doen. En twee kinderen en een parttime baan zal echt betekenen dat ik dingen los zal moeten laten. Het huishouden bijvoorbeeld. Als ik lees dat Huup als enige doel heeft om voor zessen 's avonds aangekleed te zijn, krijg ik echt de kriebels. Ik wil alles goed doen en heb bijvoorbeeld nog steeds moeite met het hebben van een parttime baan waarin in niet meer zelf de touwtjes volledig in handen heb, maar dingen over moet dragen aan een collega.
Maar aan de andere kant geniet ik zo ontzettend van Lente en gun ik haar zo vreselijk graag een broertje of zusje. Twee kleine kinderen is idd druk, maar die tijd duurt maar zo kort. Over een paar jaar gaat ze naar school en nog een paar jaar verder heb je twee grote kinderen. Heerlijk toch?
Hierin kan ik Nils uit ervaring alleen maar vreselijk gelijk geven. En vergis je niet: het hebben van een slechte relatie met een broer of zus kan ook een hele grote, negatieve, invloed hebben op je leven. Het hebben van een hele fijne relatie kan echter een grote toevoeging zijn. Probleem is dat je vantevoren niet weet wat het zal worden.quote:Nils heeft wel twee broers en heeft daar ontzettend leuk contact mee. Maar heeft zelf wel de voorkeur voor maar één kind. Want een goed contact is geen garantie, is zijn argument. En dat klopt natuurlijk, ik ken genoeg voorbeelden van mensen die hun broers en zussen wel kunnen schieten.
Het lijkt me erg moeilijk, zeker als jij en Nils dan niet volledig op één lijn zitten.quote:Weet je, het komt er eigenlijk gewoon op neer dat drang naar een tweede best groot is; ik rammel best een beetje. Maar ik vraag me echt af of een druk gezin wel bij me past.
En aan de ene kant vind ik mezelf een muts omdat ik ziet te mieren over onbelangrijke materiele praktische zaken waardoor ik misschien wel één van de mooiste dingen in het leven laat schieten, maar aan de andere kant vidn ik wel dat ik eerlijk naar mezelf toe moet zijn en een weloverdachte keuze moet maken.
Ik vind het wel erg goed van je dat je er zo goed over nadenkt en niet zomaar toegeeft aan het gerammel maar ook denkt aan de andere kant, namelijk jijzelf!
Als het allemaal helemaal lekker loopt, en het past bij jou, je leven, je gezin, dan is het natuurlijk geweldig om een tweede (en derde en vierde, etc...) te krijgen, maar ik vind het niet verkeerd of egoistisch om daar rationeel ook goed over na te denken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hier was de wens voor een tweede kindje erg groot en snel aanwezig na de geboorte van Bram. We zijn gruwelijk verwend doordat Bram een heel makkelijk kind was/is en dat wilden we nog wel een keertje meemaken. Alles is alleen wat versneld door de reuma-diagnose die Jos een jaar geleden kreeg en de medicijnen die daarmee gepaard gaan.
Ik heb er geen seconde spijt van gehad dat we de keuze gemaakt hebben, maar ik heb wel eens gedacht "waar zijn we aan begonnen". Dit komt vooral omdat Eline lang niet zo makkelijk is als Bram op dit moment. Maar genieten doe ik vooral van de kusjes en aaitjes die Bram 'Nenine' (zoals hij het zegt) komt geven, ook al huilt ze zoveel.
En ik wilde deze foto nog eens overmaken
J. met Bram
J. met Eline
Ik heb er geen seconde spijt van gehad dat we de keuze gemaakt hebben, maar ik heb wel eens gedacht "waar zijn we aan begonnen". Dit komt vooral omdat Eline lang niet zo makkelijk is als Bram op dit moment. Maar genieten doe ik vooral van de kusjes en aaitjes die Bram 'Nenine' (zoals hij het zegt) komt geven, ook al huilt ze zoveel.
En ik wilde deze foto nog eens overmaken
J. met Bram
J. met Eline
Het proberen een tweede (...) kindje te krijgen is imo vooral een emotionele keuze. Wil je het voor jezelf, wil je het voor je oudste kindje(s)? De praktische zaken regelen zich wel.
Hier wordt de angst genoemd dat je zoveel meer moet (ver)zorgen met twee kinderen. Ja, dat klopt. Maar is dat een reden om jezelf te verliezen? Nee, dat hoeft niet.
Ik bedoel, je kan jezelf ook verliezen met 1 kind. Dat je jezelf enkel en alleen nog maar als moeder ziet, bedoel ik dan.
Het krijgen van een tweede kindje betekent niet automatisch dat je enkel nog "mama" bent, en niet meer "jezelf".
En natuurlijk, een volgend kindje is een risico. Het risico dat de zwangerschap vreselijk zwaar is, het risico dat er iets mis is met het kindje, het risico dat je een huilbaby krijgt, of vreselijk jaloerse oudere kindje(s). De vraag is dan of je dat risico wil en durft te nemen.
Hier wordt de angst genoemd dat je zoveel meer moet (ver)zorgen met twee kinderen. Ja, dat klopt. Maar is dat een reden om jezelf te verliezen? Nee, dat hoeft niet.
Ik bedoel, je kan jezelf ook verliezen met 1 kind. Dat je jezelf enkel en alleen nog maar als moeder ziet, bedoel ik dan.
Het krijgen van een tweede kindje betekent niet automatisch dat je enkel nog "mama" bent, en niet meer "jezelf".
En natuurlijk, een volgend kindje is een risico. Het risico dat de zwangerschap vreselijk zwaar is, het risico dat er iets mis is met het kindje, het risico dat je een huilbaby krijgt, of vreselijk jaloerse oudere kindje(s). De vraag is dan of je dat risico wil en durft te nemen.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Helemaal eens met deze postquote:
Het proberen een tweede (...) kindje te krijgen is imo vooral een emotionele keuze. Wil je het voor jezelf, wil je het voor je oudste kindje(s)? De praktische zaken regelen zich wel.
Hier wordt de angst genoemd dat je zoveel meer moet (ver)zorgen met twee kinderen. Ja, dat klopt. Maar is dat een reden om jezelf te verliezen? Nee, dat hoeft niet.
Ik bedoel, je kan jezelf ook verliezen met 1 kind. Dat je jezelf enkel en alleen nog maar als moeder ziet, bedoel ik dan.
Het krijgen van een tweede kindje betekent niet automatisch dat je enkel nog "mama" bent, en niet meer "jezelf".
En natuurlijk, een volgend kindje is een risico. Het risico dat de zwangerschap vreselijk zwaar is, het risico dat er iets mis is met het kindje, het risico dat je een huilbaby krijgt, of vreselijk jaloerse oudere kindje(s). De vraag is dan of je dat risico wil en durft te nemen.
Wij hebben het risico niet genomen... Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je het juist wel zou doen.
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Goed gezegd. Davina!
Ik heb bewust voor een tweede gekozen. En ik zou d'r voor geen goud willen missen. Maar de verandering die de geboorte van Maud bij Fleur teweegbracht, die had ik liever niet gehad. Of mijn keuze anders geweest was. Nee, dat denk ik niet, maar ik zou Fleur wel beter begeleid hebben.
Ik heb bewust voor een tweede gekozen. En ik zou d'r voor geen goud willen missen. Maar de verandering die de geboorte van Maud bij Fleur teweegbracht, die had ik liever niet gehad. Of mijn keuze anders geweest was. Nee, dat denk ik niet, maar ik zou Fleur wel beter begeleid hebben.
Hier wilden we vrij snel na de geboorte van Grae een tweede kindje, maar wegens schildklierproblemen mocht dat niet. En toen was ik ineens geheel onverwachts zwanger, voordat we uberhaupt over de praktische dingen hadden nagedacht. Gelukkig had ik daar tijdens de zwangerschap nog genoeg tijd voor
Ik vond de eerste periode na Anna's geboorte echt heel erg zwaar. Maar ik had dan ook weer schildklierproblemen, zonder dat ik dat wist. En daar werd ik depressief door, pas toen ik bij een psycholoog zat wegens een depressie en ik van haar mijn schildklier moest laten checken, kwamen we daarachter. Nu slik ik medicijnen voor mijn schildklier en voel ik me ondertussen (bijna) weer prima, en gaat het allemaal ook gewoon veel makkelijker. Ik denk niet meer elke ochtend radeloos hoe ik toch deze dag weer door moet komen, maar het gaat allemaal gewoon heel relaxed eigenlijk. Soms slapen de kindjes zelfs tegelijk overdag, en dan is het heerlijk rustig. Het valt me echt mee, hoe het nu gaat dan. Het gaat allemaal vrij soepel en vanzelf. Alleen idd het naar buiten gaan in mijn eentje met twee kindjes is nogal een onderneming waar ik vaak wel tegenop zie, maar als je het eenmaal doet, valt ook dat mee
De eerste periode is door die depressieve gevoelens echt wel zwaar geweest, maar nu ik me zelf ook gewoon weer goed voel, is het eigenlijk vooral gewoon dubbel genieten.
Ik vond de eerste periode na Anna's geboorte echt heel erg zwaar. Maar ik had dan ook weer schildklierproblemen, zonder dat ik dat wist. En daar werd ik depressief door, pas toen ik bij een psycholoog zat wegens een depressie en ik van haar mijn schildklier moest laten checken, kwamen we daarachter. Nu slik ik medicijnen voor mijn schildklier en voel ik me ondertussen (bijna) weer prima, en gaat het allemaal ook gewoon veel makkelijker. Ik denk niet meer elke ochtend radeloos hoe ik toch deze dag weer door moet komen, maar het gaat allemaal gewoon heel relaxed eigenlijk. Soms slapen de kindjes zelfs tegelijk overdag, en dan is het heerlijk rustig. Het valt me echt mee, hoe het nu gaat dan. Het gaat allemaal vrij soepel en vanzelf. Alleen idd het naar buiten gaan in mijn eentje met twee kindjes is nogal een onderneming waar ik vaak wel tegenop zie, maar als je het eenmaal doet, valt ook dat mee
De eerste periode is door die depressieve gevoelens echt wel zwaar geweest, maar nu ik me zelf ook gewoon weer goed voel, is het eigenlijk vooral gewoon dubbel genieten.
...and together we'll stand on the threshold of a dream[
Och Tessie, ik had geen idee. Wat fijn dat je jezelf nu beter voelt
Ik volg dit topic trouwens wel want wij zijn er wel over uit. Maar eerlijk gezegd vind ik het echt wel eng als ik lees wat me te wachten staat Aan de andere kant denk ik: er zijn zoveel ouders met meerdere kinderen; wij moeten dat ook kunnen.
Ik volg dit topic trouwens wel want wij zijn er wel over uit. Maar eerlijk gezegd vind ik het echt wel eng als ik lees wat me te wachten staat
Aan de andere kant denk ik: er zijn zoveel ouders met meerdere kinderen; wij moeten dat ook kunnen.
Bij ons was er al heel snel in de relatie een wens voor een kindje en gelukkig was ik vrij snel na het stoppen met de pil en het stuk gaan van een cyste (7.5 cm bij 7.5 cm), waaraan in in eerste instantie zou worden geopereerd, zwanger. Onze dochter is in augustus 2004 geboren en in mei 2005 was er al weer de wens voor een 2e kindje. Helaas duurde dit erg lang en werd de gyneacoloog geraadpleegd. Die kwam al snel tot de conclusie dat ik PCOS zou hebben en ik had een hormonen kuur (Clomid) nodig om een eisprong te krijgen. 1 april 2007 had ik dan eindelijk een positieve zwangerschapstest. Onze oudste was makkelijk, had een lichte vorm van astma maar verders ging het goed. Onze zoon, geboren december 2007, bleek echter een zorgenkindje. Het eerste jaar lag hij meerdere malen in het ziekenhuis en hebben we ons heel erg druk gemaakt over zijn gezondheid. Hij bleek een zwaardere vorm van astma te hebben. Ondanks dat hij zo vaak ziek was (en nog regelmatig is) vond en vind ik hem een heerlijk kind en zou ik nooit anders hebben gekozen als ik toen wist wat ik nu weet. Na een jaar ging ik weer aan de pil, om mijn menstruatie te reguleren. Ik had wel de wens voor een 3e kindje maar ik was op dat moment bezig met een opleiding waarvoor ik mij had aangemeld voor het 2e deel. Dat zou anderhalf tot 2 jaar duren en daarna ook als de gezondheid van onze zoon het toe zou laten hadden we de keuze willen maken voor een 3e kindje. We verkeerden dan ook in shock toen ik op moederdag in 2009 een positieve test had. Ondanks de pil en de PCOS was ik zwanger. En ondanks de schrik en het feit dat het niet gepland was, is onze jongste zoon altijd meer dan welkom geweest. En hij is zo makkelijk, zo snel en zo een lief brutaaltje en helaas ook waarschijnlijk een lichte vorm van astma maar ik leef zelf al 28 jaar met astma en dat gaat prima. En of ik nou met 1,2 of 3 kinderen op stap moet, ik draai mijn hand er niet voor om. Mijn drietal, mijn grootste geluk. En ja soms heb je een flinke rol behang nodig om ze achter te plakken maar die momenten zijn schaarser dan de momenten dat ik van ze geniet.
Ik vind het nog steeds niet onoverkomelijk moeilijk. De periode dat Jasmin in het ziekenhuis lag was heel erg zwaar, maar niet alleen vanwege het ziekenhuis, maar meer erg stressvolle dingen die om ons heen spelen. Vaak voelde het ook alsof we niet meer konden dragen, maar dat kun je blijkbaar toch wel.
Yade haar jaloezie is weg naar Jasmin, en ze is ook niet verandert door Jasmin eigenlijk. Lange tijd hebben we gedacht, een tweede kindje kan vast niet net zo makkelijk zijn als onze oudste, want Yade is een vrolijk, sociaal en slim meisje. En dat bracht wel wat twijfel teweeg voor een tweede. Nu is Jasmin er, en die is tot nu toe net zo, misschien nog wel makkelijker dan haar zus. En natuurlijk heb ik dagen dat ik de haren uit mijn hoofd wil trekken uit frustratie omdat ze allebei niet makkelijk zijn, maar die zijn er zelden.
De deur uitgaan met twee is een grotere onderneming en als de oudste valt wil ze getild worden bijv. Dat kan niet als ik ook nog de kinderwagen heb. Wat dat betreft is aandachtsverdeling soms wel moeilijk. Daarom krijgt Yade extra aandacht als Jasmin net de fles heeft gekregen of spelen we even met zijn drieetjes.
Ik las iets over oermoeders. Ik zag mezelf nooit als moeder voor ik Knut leerde kennen. Toen als moeder die zeker wilde werken! En nu ben ik een thuismamma en geniet ik zoveel, en er is zelfs nog ruimte voor een eventuele derde in mijn hart, en Jasmin is er net. ik denk wel dat ik een oermoeder ben, en nu mijn meiden er zijn, ben ik dan ook content.
Ik geniet elke dag weer van die brede lach van Jasmin terwijl ze allerlei geluidjes maakt, of de plotselinge lading kusjes van Yade. Nee ik zou het niet anders meer willen.
Yade haar jaloezie is weg naar Jasmin, en ze is ook niet verandert door Jasmin eigenlijk. Lange tijd hebben we gedacht, een tweede kindje kan vast niet net zo makkelijk zijn als onze oudste, want Yade is een vrolijk, sociaal en slim meisje. En dat bracht wel wat twijfel teweeg voor een tweede. Nu is Jasmin er, en die is tot nu toe net zo, misschien nog wel makkelijker dan haar zus. En natuurlijk heb ik dagen dat ik de haren uit mijn hoofd wil trekken uit frustratie omdat ze allebei niet makkelijk zijn, maar die zijn er zelden.
De deur uitgaan met twee is een grotere onderneming en als de oudste valt wil ze getild worden bijv. Dat kan niet als ik ook nog de kinderwagen heb. Wat dat betreft is aandachtsverdeling soms wel moeilijk. Daarom krijgt Yade extra aandacht als Jasmin net de fles heeft gekregen of spelen we even met zijn drieetjes.
Ik las iets over oermoeders. Ik zag mezelf nooit als moeder voor ik Knut leerde kennen. Toen als moeder die zeker wilde werken! En nu ben ik een thuismamma en geniet ik zoveel, en er is zelfs nog ruimte voor een eventuele derde in mijn hart, en Jasmin is er net.
ik denk wel dat ik een oermoeder ben, en nu mijn meiden er zijn, ben ik dan ook content.Ik geniet elke dag weer van die brede lach van Jasmin terwijl ze allerlei geluidjes maakt, of de plotselinge lading kusjes van Yade. Nee ik zou het niet anders meer willen.
De tweede is hier wel heel bewust gekomen. En ik moet zeggen dat hij er eigenlijk gewoon in mee ging. Alles liep al en ik vond niet dat er veel veranderde door zijn komst. Tijd voor ons zelf heben we zowiezo elke avond als de kids in bed liggen en om het weekend (als de oudste bij zijn vader is) is de jongste ook uit logeren. Die avond gaan we lekker uit eten en een filmpje pakken ofzo. En de volgende dag lekker uit slapen.
Omdat we hier heel druk zijn met de jongste ivm zijn achterstand allemaal hadden we er bewust voor gekozen om geen derde te nemen. Waar moesten we die tijd vandaan halen? Hoe doe ik dat als de oudste na school moet, want we wonen te ver van school om te lopen.En ik kan mijn ouders niet om het weekend opschepen met 2 kids waarvan 1 al extra aandacht nodig heeft. Dat soort dingen. Maar goed. Nu ben ik dus bijna 11 weken zwanger van de derde. Helemaal onverwachts. In het begin wist ik niet wat ik er nou mee moest. Maar alles went. Voor alles is een oplossing. In ons nieuwe huis straks komt mijn schoonmoeder straks bij ons in om te helpen met nu nog de jongste. Als we eens een avondje weg willen kan er dus een kleintje thuis blijven en er kan er eentje logeren bij opa en oma. Voor als de oudste na school moet kan ik hopelijk de fietskar gebruiken. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Alles zal wel loslopen!!
We krijgen gewoon toch nog een keer een baby en dat is toch het belangrijkste
Omdat we hier heel druk zijn met de jongste ivm zijn achterstand allemaal hadden we er bewust voor gekozen om geen derde te nemen. Waar moesten we die tijd vandaan halen? Hoe doe ik dat als de oudste na school moet, want we wonen te ver van school om te lopen.En ik kan mijn ouders niet om het weekend opschepen met 2 kids waarvan 1 al extra aandacht nodig heeft. Dat soort dingen. Maar goed. Nu ben ik dus bijna 11 weken zwanger van de derde. Helemaal onverwachts. In het begin wist ik niet wat ik er nou mee moest. Maar alles went. Voor alles is een oplossing. In ons nieuwe huis straks komt mijn schoonmoeder straks bij ons in om te helpen met nu nog de jongste. Als we eens een avondje weg willen kan er dus een kleintje thuis blijven en er kan er eentje logeren bij opa en oma. Voor als de oudste na school moet kan ik hopelijk de fietskar gebruiken. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Alles zal wel loslopen!!
We krijgen gewoon toch nog een keer een baby
en dat is toch het belangrijkste
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Eindelijk even de mogelijkheid om hier een reactie te typen, mijn avonden zien er namelijk veelal uit met een slapend kind op de arm die nog niet zo goed alleen kan slapen. Daardoor niet altijd de mogelijkheid om een langere reactie te plaatsen
De eerste dagen moest Lotte heel erg wennen aan het feit dat ze niet meer alleen was. De eerste nacht werd ze bijvoorbeeld al 5x wakker van het huilen van Jelle. Ze was wat baldadig en je merkte echt aan haar dat ze moest wennen. Toen de kraamhulp weer weg was en Sander na 2 weken weer aan het werk ging ben ik weer heel consequent geweest naar haar en dat scheelde echt heel veel.
Inmiddels is zij helemaal gewend aan haar broertje, al vind ze het soms nog lastig dat ik niet direct de volle aandacht voor haar heb, maar denk dat dat ook nog wel even zal blijven.
Jelle is een heel ander kindje dan Lotte. Rustiger, maar wel eentje die het heerlijk vind om de hele tijd bij je te "hangen" en zijn. We maken daar niet echt een probleem van, al zou het ondertussen wel prettig zijn als hij wat meer "op zichzelf" zou slapen. Het is een heerlijk ventje.
Ondertussen heb ik door de ziekenhuisopname van Jelle gemerkt dat dat toch heel zwaar is als je al een kindje hebt. Ik ben de hele week dat hij in het ziekenhuis lag bij hem gebleven en Lotte is opgevangen door papa en de creche (reguliere dagen en 2 extra dagen). Ik vond het heel moeilijk om haar dan weer te zien gaan als ze op bezoek was. Toch ging ze er gelukkig heel goed mee om, dat scheelde echt een hoop!
Ondertussen zit ik nu ook al te denken, wat schrijf ik nu allemaal eigenlijk op
Het erop uitgaan met 2 kinderen is wel een onderneming op zich. Normaliter heb ik zelf geen auto, ben dus aangewezen op de fiets, lopend of het openbaar vervoer. De eerste weken kon ik niet veel de deur uit door de kou en vervoersprobleem. Met de bus wel een paar keer naar de stad geweest, maar wel op een moment dat Lotte op de creche was. Inmiddels heb ik nu nog een week of 2 de auto van mijn schoonvader en dat geeft wat vrijheid, maar ook dan vind ik het soms nog een onderneming op zich. 2 kinderen in jasjes, 1 in maxi cosi, Lotte schoenen aan, ik zelf schoenen + jas + tas en sleutels en portemonnee en dan nog het hele spul in de auto.
Ben wat dat betreft echt wel fan van de draagdoek, 1 in de buggy en 1 in de doek en zo wandelen naar het winkelcentrum gaat prima gelukkig.
Ook in huis zit Jelle vaak in de doek, ook omdat hij dus wat lastig slaapt. Tijdens het koken zit Lotte nog weleens in de doek zodat ik m'n handen dan even vrij heb. Maar ze helpt ook vaak mee met saus maken of champignons wassen. En is ze wat lastig tijdens het koken laat ik haar een bolletje mozzerella (vind ze leuk en lekker) in stukjes snijden. Meestal is er dan niet veel meer over, maar het kind is blij en dus ik ook.
Natuurlijk zijn er momenten dat ik blij ben dat het avond is en er rust is, maar denk dat iedereen dat wel heeft en dat dat niet veel uitmaakt of je 1/2/3/4 kinderen hebt.
Het is ook echt genieten van mijn stel, zeker nu Jelle wat meer contact begint te maken en Lotte dat ook erg leuk begint te vinden. Als ze samen zitten te lachen is dat heerlijk om te zien
Kortom, ook een hele lap tekst die aardig warrig is voor m'n gevoel, maar ik kan het op dit moment ook niet beter omschrijven eigenlijk
De eerste dagen moest Lotte heel erg wennen aan het feit dat ze niet meer alleen was. De eerste nacht werd ze bijvoorbeeld al 5x wakker van het huilen van Jelle. Ze was wat baldadig en je merkte echt aan haar dat ze moest wennen. Toen de kraamhulp weer weg was en Sander na 2 weken weer aan het werk ging ben ik weer heel consequent geweest naar haar en dat scheelde echt heel veel.
Inmiddels is zij helemaal gewend aan haar broertje, al vind ze het soms nog lastig dat ik niet direct de volle aandacht voor haar heb, maar denk dat dat ook nog wel even zal blijven.
Jelle is een heel ander kindje dan Lotte. Rustiger, maar wel eentje die het heerlijk vind om de hele tijd bij je te "hangen" en zijn. We maken daar niet echt een probleem van, al zou het ondertussen wel prettig zijn als hij wat meer "op zichzelf" zou slapen. Het is een heerlijk ventje.
Ondertussen heb ik door de ziekenhuisopname van Jelle gemerkt dat dat toch heel zwaar is als je al een kindje hebt. Ik ben de hele week dat hij in het ziekenhuis lag bij hem gebleven en Lotte is opgevangen door papa en de creche (reguliere dagen en 2 extra dagen). Ik vond het heel moeilijk om haar dan weer te zien gaan als ze op bezoek was. Toch ging ze er gelukkig heel goed mee om, dat scheelde echt een hoop!
Ondertussen zit ik nu ook al te denken, wat schrijf ik nu allemaal eigenlijk op
Het erop uitgaan met 2 kinderen is wel een onderneming op zich. Normaliter heb ik zelf geen auto, ben dus aangewezen op de fiets, lopend of het openbaar vervoer. De eerste weken kon ik niet veel de deur uit door de kou en vervoersprobleem. Met de bus wel een paar keer naar de stad geweest, maar wel op een moment dat Lotte op de creche was. Inmiddels heb ik nu nog een week of 2 de auto van mijn schoonvader en dat geeft wat vrijheid, maar ook dan vind ik het soms nog een onderneming op zich. 2 kinderen in jasjes, 1 in maxi cosi, Lotte schoenen aan, ik zelf schoenen + jas + tas en sleutels en portemonnee en dan nog het hele spul in de auto.
Ben wat dat betreft echt wel fan van de draagdoek, 1 in de buggy en 1 in de doek en zo wandelen naar het winkelcentrum gaat prima gelukkig.
Ook in huis zit Jelle vaak in de doek, ook omdat hij dus wat lastig slaapt. Tijdens het koken zit Lotte nog weleens in de doek zodat ik m'n handen dan even vrij heb. Maar ze helpt ook vaak mee met saus maken of champignons wassen. En is ze wat lastig tijdens het koken laat ik haar een bolletje mozzerella (vind ze leuk en lekker) in stukjes snijden. Meestal is er dan niet veel meer over, maar het kind is blij en dus ik ook.
Natuurlijk zijn er momenten dat ik blij ben dat het avond is en er rust is, maar denk dat iedereen dat wel heeft en dat dat niet veel uitmaakt of je 1/2/3/4 kinderen hebt.
Het is ook echt genieten van mijn stel, zeker nu Jelle wat meer contact begint te maken en Lotte dat ook erg leuk begint te vinden. Als ze samen zitten te lachen is dat heerlijk om te zien
Kortom, ook een hele lap tekst die aardig warrig is voor m'n gevoel, maar ik kan het op dit moment ook niet beter omschrijven eigenlijk
ik vind het niet warrig hoor en zo'n ziekenhuisopname hakt erin op alle fronten. helaas en gelukkig kan je het leven niet voorspellen.
ik drijf voor mijn gevoel maar zo'n beetje mee met wat is. ik geniet van de alledaagse dingen. alleen de deur uitgaan is doenbaar. met de auto doen we altijd samen, doordeweeks ben ik alleen en autoloos. ov doe ik niet snel, want zelfs per auto is de meest nabije stad een half uur. wat dat betreft zie ik weinig verschil tussen 1 of 2. tis allebei sjouwen tis allemaal maar net wat je gewqend bent en veel dingen gaan eigenlijk gewoon vanzelf. zelfs als je je daar vooraf druk over maakt
en zo'n ziekenhuisopname hakt erin op alle fronten. helaas en gelukkig kan je het leven niet voorspellen. ik drijf voor mijn gevoel maar zo'n beetje mee met wat is. ik geniet van de alledaagse dingen. alleen de deur uitgaan is doenbaar. met de auto doen we altijd samen, doordeweeks ben ik alleen en autoloos. ov doe ik niet snel, want zelfs per auto is de meest nabije stad een half uur. wat dat betreft zie ik weinig verschil tussen 1 of 2. tis allebei sjouwen
tis allemaal maar net wat je gewqend bent en veel dingen gaan eigenlijk gewoon vanzelf. zelfs als je je daar vooraf druk over maakt
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Leuk om jullie ervaringen te lezen
En Mrien, zelf in het ziekenhuis liggen en je eigen kind dan op bezoek krijgen is ook heel erg raar. Ik voelde me heel erg onthand toen ik dat zelf had.
En Mrien, zelf in het ziekenhuis liggen en je eigen kind dan op bezoek krijgen is ook heel erg raar. Ik voelde me heel erg onthand toen ik dat zelf had.
Jemig, tessie, ik had geen benul van je geestelijke gesteldheid na de geboorte van Anna. Fijn dat het nu weer beter met je gaat.
Ik ben het helemaal met je eens, simmu. En inderdaad, gelukkig weet je niet wat je allemaal te wachten staat. Ook voor jou een. Ik vind het fijn om te merken dat het zo goed gaat met jullie (want die indruk heb ik sterk als ik je postings her en der lees).
Ik vind het maf om aan mezelf toe te geven, maar ik begrijp ineens écht de charme van een groot gezin (lees: drie of vier kinderen). Het is dat ik niet nog een keer zwanger wil zijn en niet nog een keer allerlei zorgen wil (is het kindje wel gezond en kom ik ongeschonden de bevalling uit?), anders was ik denk ik nu alweer aan het nadenken over een derde.
Ik ben het helemaal met je eens, simmu. En inderdaad, gelukkig weet je niet wat je allemaal te wachten staat. Ook voor jou een
. Ik vind het fijn om te merken dat het zo goed gaat met jullie (want die indruk heb ik sterk als ik je postings her en der lees).Ik vind het maf om aan mezelf toe te geven, maar ik begrijp ineens écht de charme van een groot gezin (lees: drie of vier kinderen). Het is dat ik niet nog een keer zwanger wil zijn en niet nog een keer allerlei zorgen wil (is het kindje wel gezond en kom ik ongeschonden de bevalling uit?), anders was ik denk ik nu alweer aan het nadenken over een derde.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia!! Leest J. Dit ook? Klein beetje shocking. Maar kan er wel inkomen met die verschrikkelijk leuke, lieve koters van je.
Trouwens zo fijn om jullie bevindingen te lezen. Ik word er steeds rustiger van in m'n hoofd.
[ Bericht 0% gewijzigd door wickie op 23-02-2011 22:10:53 ]
Trouwens zo fijn om jullie bevindingen te lezen. Ik word er steeds rustiger van in m'n hoofd.
[ Bericht 0% gewijzigd door wickie op 23-02-2011 22:10:53 ]
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
We hebben het er vanmiddag nog over gehad. Er komt hier écht geen derde, alleen al niet omdat hij écht niet wil. Ik vind voor mezelf niet alleen de kwalen tijdens de zwangerschap vervelend, maar ik vind het ook heel belastend om zolang uit de roulatie te zijn (met name met betrekking tot mijn werk) en om 'mezelf' lange tijd kwijt te zijn. Het wordt nog één keer flink genieten van onze baby, hopelijk lang borstvoeding geven, lekker met haar op de kamer slapen en dan is het goed. Ik wil de optie wel in theorie openhouden (permanente anticonceptie zie ik om die reden niet zitten), maar dat is alles.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik houd de optie ook open. In theorie 
.
Maar ik kan me op dit moment juist ook heel goed voorstellen dat we met z'n drietjes blijven. Ik zie het voor me, van alles ondernemen, twee van die kleuters, aan iedere hand eentje. Tis goed zo.
.Maar ik kan me op dit moment juist ook heel goed voorstellen dat we met z'n drietjes blijven. Ik zie het voor me, van alles ondernemen, twee van die kleuters, aan iedere hand eentje. Tis goed zo.
De eerste keer dat mijn 2 elkaar recht in de ogen keken, en de keer dat ze elkaar in de ogen keken en lachten, de keer dat mijn jongste zijn arm uitstak naar zijn broer, de kusjes die mijn oudste zijn broertje gaf en geeft.. het is zo overweldigend en zo ontroerend. Dat is voor mij de reden om op te staan 's ochtends. Ondanks het zware aan mijn situatie, dat waren en zijn de 'echte' tranentrekkers. Prachtig. En ook het geouwehoer, gemep, gekonkel en geblehr om en naar elkaar wat ze vandaag de dag graag doen om reactie van elkaar te krijgen, ze zijn geweldig! (Zie Kinderfototopic deel 203quote:
[..]
Dit is ook waardoor ik nog het meest rammel volgens mij. Dat lijkt me prachtig om een broer en broer/zus op elkaar te zien reageren. Als ik van jou of Huup lees dat de oudste zo lief is voor de kleinste, dan smelt ik echt
)Alle rest is bijzaak. Voorbeeldje: Heb je eten nodig? Haal je boodschappen, of je nu lopen kunt of niet. Je doet het toch wel voor ze
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik had gewoon niet verwacht dat ik zo'n oermoedergevoel zou hebben. Ik ben heel gelukkig met mijn kindjes.
Maar goed, ik zit ook nog in een verlofroes. Straks ga ik het heerlijk vinden om weer aan het werk te zijn en in oude spijkerbroeken te passen.
Maar goed, ik zit ook nog in een verlofroes.
Straks ga ik het heerlijk vinden om weer aan het werk te zijn en in oude spijkerbroeken te passen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond dit zo geweldig om te lezen! Daar moet ik bij denken aan de filmpjes van S. en R. Dat ga ik gewoon ook meemaken!quote:
Als ze samen zitten te lachen is dat heerlijk om te zien
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia 
Mrien ik herken wel wat je zegt over dat slapen. Elin slaapt het liefst rechtop en tegen me aan. Geen enkel probleem, maar heel handig is het niet. Maar goed, dat wordt vast vanzelf anders.
Hier komt er als het aan ons ligt wel een derde en wie weet over x jaar, als huis en inkomen het naar onze wens toelaten ook wel een vierde. Ik ben nu net 27 geworden dus we hebben méér dan tijd zat nog in principe. Vroeger hoopte ik altijd voor mn 30e 3 kindjes te hebben, dat hoop ik nog steeds maar tussen 2 en 3 zit wsl wel iets meer tijd dan tussen 1 en 2. Al was het maar uit woonruimte-technische overweging.
Mrien ik herken wel wat je zegt over dat slapen. Elin slaapt het liefst rechtop en tegen me aan. Geen enkel probleem, maar heel handig is het niet. Maar goed, dat wordt vast vanzelf anders.
Hier komt er als het aan ons ligt wel een derde en wie weet over x jaar, als huis en inkomen het naar onze wens toelaten ook wel een vierde. Ik ben nu net 27 geworden dus we hebben méér dan tijd zat nog in principe. Vroeger hoopte ik altijd voor mn 30e 3 kindjes te hebben, dat hoop ik nog steeds maar tussen 2 en 3 zit wsl wel iets meer tijd dan tussen 1 en 2. Al was het maar uit woonruimte-technische overweging.
Jáá!quote:
[..]
De eerste keer dat mijn 2 elkaar recht in de ogen keken, en de keer dat ze elkaar in de ogen keken en lachten, de keer dat mijn jongste zijn arm uitstak naar zijn broer, de kusjes die mijn oudste zijn broertje gaf en geeft.. het is zo overweldigend en zo ontroerend.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En toch hè Huup, zo tevreden als ik ben... klinkt me jullie droom/toekomstbeeld me als muziek in de oren.
Ik heb best sterk dat ik verschillende toekomstscenario's voor mezelf zie. Misschien wil ik wel héél veel kinderen en bij hen thuisblijven en ze thuisonderwijs geven of zo. Of misschien wil ik op het platteland wonen, lesgeven op een dorpsschooltje en mijn twee kinderen meer zien overdag. Maar ik kan me ook prima voorstellen dat we juist weer meer in de stad gaan wonen en ik best veel werk om hogerop te kopen en via nevenactiviteiten flink bij de kinderen betrokken blijf (bijvoorbeeld door in een oudercommissie te zitten).quote:
Maar ik kan me op dit moment juist ook heel goed voorstellen dat we met z'n drietjes blijven. Ik zie het voor me, van alles ondernemen, twee van die kleuters, aan iedere hand eentje. Tis goed zo.
Ik weet inmiddels wel dat de dingen raar kunnen lopen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Daar hoop ik natuurlijk ook nogsteeds op, dat dingen raar zullen lopen .
Het enige vrij extreme beeld dat ik op dit moment heb, is dat we misschien nog wel ooit naar Aruba zullen verhuizen.
.Het enige vrij extreme beeld dat ik op dit moment heb, is dat we misschien nog wel ooit naar Aruba zullen verhuizen.
Wat heerlijk al die verhalen hier. En een dikke zoen voor Tessie!
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
eens met (m)oeke!
tessie, wat naar dat je je zo rot gevoeld hebt. en gek dat 't niet beter in de gaten gehouden werd eigenlijk ook, omdat je al eerder last had gehad van die schildklier. maar fijn dat het nu beter gaat!
tessie, wat naar dat je je zo rot gevoeld hebt. en gek dat 't niet beter in de gaten gehouden werd eigenlijk ook, omdat je al eerder last had gehad van die schildklier. maar fijn dat het nu beter gaat!
in de haak.
Mama's van te vroeg en/of ziek geboren kindjes, hoe zijn jullie over de angst voor 'nog een keer' heengekomen?
Tessie:
Ssserpente, ga eens uit mijn hoofd joh!
Jouw verhaal had mijn verhaal kunnen zijn, alleen dan beter verwoord.
Tessie:
Ssserpente, ga eens uit mijn hoofd joh!
Jouw verhaal had mijn verhaal kunnen zijn, alleen dan beter verwoord.
A grand adventure has begun.
niet
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
niet. maar we hadden vooraf al besloten dat het de allerlaatste zwangerschap zou zijn.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Haha, Keshet. Ook aan het twijfelen?
Mooi om jullie verhalen te lezen. Ik ben er steeds meer over uit dat het puur en alleen een emotionele keuze is.
Eerlijk gezegd worstel ik er best wel mee; denk er iig meerdere keren per dag aan. Het ene moment weet ik zeker dat een genoeg is en het volgende moment weet ben er er van overtuigd dat ik een tweede wil.
Ik moet m'n gedachten en gevoelens hierover echt nog op een rijtje zien te krijgen. Of misschien moet ik dat juist wel niet; is dat juist het probleem...
Mooi om jullie verhalen te lezen.
Ik ben er steeds meer over uit dat het puur en alleen een emotionele keuze is. Eerlijk gezegd worstel ik er best wel mee; denk er iig meerdere keren per dag aan. Het ene moment weet ik zeker dat een genoeg is en het volgende moment weet ben er er van overtuigd dat ik een tweede wil.
Ik moet m'n gedachten en gevoelens hierover echt nog op een rijtje zien te krijgen. Of misschien moet ik dat juist wel niet; is dat juist het probleem...
Maar Serpente, is er haast bij? Of kan je het misschien gewoon nog een tijdje laten sudderen allemaal?
Voor m'n gevoel is er wel haast bij idd. Maar Nils zei gister dat ie een tweede best wil overwegen (en das al heel wat!) maar dan wel pas als ie klaar is met school. Da's over drie jaar.
En dat vind ik eigenlijk te lang. Die babyperiode vond ik namelijk eigenlijk helemaal niet zo leuk, niet omdat Lente niet leuk was, maar omdat ik me zo niet mezelf voelde. Ik vind het hiernaast niet fijn om zo lang uit de running te zijn, vooral op m'n werk. Wat Claudia zegt dus eigenlijk. Dat wil ik dus het liefst zo snel mogelijk weer achter de rug hebben. Hoe langer ik wacht, hoe meer ik daar tegenop ga zien, denk ik.
En dat vind ik eigenlijk te lang. Die babyperiode vond ik namelijk eigenlijk helemaal niet zo leuk, niet omdat Lente niet leuk was, maar omdat ik me zo niet mezelf voelde. Ik vind het hiernaast niet fijn om zo lang uit de running te zijn, vooral op m'n werk. Wat Claudia zegt dus eigenlijk. Dat wil ik dus het liefst zo snel mogelijk weer achter de rug hebben. Hoe langer ik wacht, hoe meer ik daar tegenop ga zien, denk ik.
Ik denk alleen dat je je angst voor het verliezen van jezelf/ je eigen tijd wel heel serieus moet nemen. Ik herken dat eerlijk gezegd helemaal niet.
Ik heb iemand gekend met een postnatale depressie en zoals ik dat van haar begreep had ze ook steeds het gevoel niet meer aan zichzelf toe te komen. Misschien veel te eenzijdig, maar daar moet ik dan wel aan denken bij je verhaal.
Ik heb iemand gekend met een postnatale depressie en zoals ik dat van haar begreep had ze ook steeds het gevoel niet meer aan zichzelf toe te komen. Misschien veel te eenzijdig, maar daar moet ik dan wel aan denken bij je verhaal.
Maar van de andere kant belicht: misschien vind je het over een paar jaar helemaal niet mee zo erg als nu om uit de running te zijn. En als je bang bent jezelf te verliezen, zou het dan niet juist fijn zijn als Lente al wat ouder en zelfstandiger is als de tweede zou komen?quote:
En dat vind ik eigenlijk te lang. Die babyperiode vond ik namelijk eigenlijk helemaal niet zo leuk, niet omdat Lente niet leuk was, maar omdat ik me zo niet mezelf voelde. Ik vind het hiernaast niet fijn om zo lang uit de running te zijn, vooral op m'n werk.
Niet om je ergens van te overtuigen, hoor. Want ik kan me wel iets bij de angst voorstellen, die is natuurlijk gewoon heel echt en begrijpelijk. Ik heb het zelf nu totaal niet meer, maar voor E geboren werd, ben ik daar wel bang voor geweest.
Ja Cantare, dat herken ik wel. Voor mij zou een derde nu echt geen optie zijn. Maar juist als de kindjes wat groter zijn, zou ik denk ik weer meer vrijheid en ruimte zien om het wel te overwegen nog.
Oh, en daaraan toegevoegd. Ik weet niet of dat standaard is, maar bij de tweede was ik vele malen sneller weer toe aan werken enzo. Je hebt ongemerkt je leven al helemaal aangepast aan een kindje. De aanpassing naar een tweede heb ik nauwelijks gemerkt. R just went with the flow, zeg maar.
Ik ken iemand die er al drie heeft uit een vorig huwelijk. Nu de liefde van haar leven is tegen gekomen met ook drie!!! kinderen. En samen gaan ze nu dus voor de 7e 
Ik ben blij dat ik het zwangeren nu achter de rug heb, Ssserpente. Maar het uit de running zijn vind ik vooral vervelend omdat de twee zwangerschappen zo snel op elkaar volgden. Werktechnisch gezien was het minder belastend geweest om er iets meer tijd tussen te hebben.
Misschien is het juist wel fijn om nu weer even 'jezelf' te zijn en een zwangerschap later te doen. Ik kan me ook voorstellen dat jij en Nils een soort compromis vinden. Kijk, als hij best wel een tweede wil en vooral wat praktische hordes ziet dan komen jullie daar wel uit. Wij zagen die eerst ook maar konden tegen elk bezwaar ook wel weer een voordeel zetten.
Misschien is het juist wel fijn om nu weer even 'jezelf' te zijn en een zwangerschap later te doen. Ik kan me ook voorstellen dat jij en Nils een soort compromis vinden. Kijk, als hij best wel een tweede wil en vooral wat praktische hordes ziet dan komen jullie daar wel uit. Wij zagen die eerst ook maar konden tegen elk bezwaar ook wel weer een voordeel zetten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb trouwens zelf helemaal geen twijfels over een tweede. Als zou 'ie zich nu aandienen dan zou ik het ook best vinden (nee, niet actief aan bezig, hoor). En een derde zie ik ook echt wel voor me. Ik vind het moeder zijn tot nu toe boven verwachting leuk en heb zelf meer het gevoel mezelf erin te vinden dan kwijt te raken. Maar ik begrijp ook dat dat bij sommigen heel anders "werkt".
Soms bevreemdt het me wel dat er zoveel mensen zijn die voor één kindje kiezen of heel hard twijfelen over een tweede. Niet omdat ik de twijfels vreemd vind, maar omdat ik zelf uit een gezin van 5 kom en altijd in mijn hoofd had dat ik ook een groot gezin wilde. En groot vind ik dan meer dan 3. Maar ja, realistisch gezien vind ik werken in combinatie met meer dan 3 kinderen niet zo'n goed idee voor mezelf.
En een derde zie ik ook echt wel voor me. Ik vind het moeder zijn tot nu toe boven verwachting leuk en heb zelf meer het gevoel mezelf erin te vinden dan kwijt te raken. Maar ik begrijp ook dat dat bij sommigen heel anders "werkt".Soms bevreemdt het me wel dat er zoveel mensen zijn die voor één kindje kiezen of heel hard twijfelen over een tweede. Niet omdat ik de twijfels vreemd vind, maar omdat ik zelf uit een gezin van 5 kom en altijd in mijn hoofd had dat ik ook een groot gezin wilde. En groot vind ik dan meer dan 3. Maar ja, realistisch gezien vind ik werken in combinatie met meer dan 3 kinderen niet zo'n goed idee voor mezelf.
Het heeft voor mij trouwens wel veel verschil gemaakt dat ik de tweede keer erop voorbereid was dat het zwanger zijn zwaar zou zijn. Daardoor kon ik de vervelende kanten voor lief nemen en kon ik extra genieten van alle dingen die ik er leuk aan vond.
En hoe vervelend ik het ook vond en vind om niet mezelf te zijn - ik geef nu bijvoorbeeld wel met plezier borstvoeding en zou dat graag lange tijd doen, ookal weet ik dat mijn lijf daardoor langer geregeerd wordt door hormonen. Ik kan er klaarblijkelijk toch beter in berusten dat ik niet mezelf ben, én daardoor ook meer genieten van het geven van borstvoeding.
En hoe vervelend ik het ook vond en vind om niet mezelf te zijn - ik geef nu bijvoorbeeld wel met plezier borstvoeding en zou dat graag lange tijd doen, ookal weet ik dat mijn lijf daardoor langer geregeerd wordt door hormonen. Ik kan er klaarblijkelijk toch beter in berusten dat ik niet mezelf ben, én daardoor ook meer genieten van het geven van borstvoeding.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Lijkt me super Cantare. Ik was ook wel een mens geweest om in een groot gezin op te groeien denk ik. We hebben een grote familie een moeders kant en ik heb daar altijd van genoten, van alle familiegebeuren.
Ik spreek alleen voor mezelf, maar dat is niet hoe het bij mij werkt. Ik vind het moederschap geweldig, maar ik vind de fysieke veranderingen (en deels ook de mentale en contextuele) moeilijk te accepteren. Ik wil bijvoorbeeld best graag weer mijn oude borstomvang terug en geen rekening hoeven houden met lekkages, maar ik wil ook borstvoeding geven.quote:
Ik vind het moeder zijn tot nu toe boven verwachting leuk en heb zelf meer het gevoel mezelf erin te vinden dan kwijt te raken. Maar ik begrijp ook dat dat bij sommigen heel anders "werkt".
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ook niet. Mensen zeggen ook wel dat je 9 maanden moet ontzwangeren maar voor mijn idee voelde ik me al snel weer mezelf.quote:
Ik heb het geven van borstvoeding helemaal niet ervaren als 'niet mezelf zijn' eigenlijk.
Ik heb absoluut ook stukjes van mezelf gevonden in het moederschap die ik nooit eerder had gezien of die ik had verwacht. Maar ik ben ook wat stukjes van mezelf kwijt. Ik merk nu pas, en dan is Senna al 19 maanden, dat ik weer aardig in de buurt van 'mezelf' kom, en dan ben ik er nog niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Wat dan bijvoorbeeld? Kun je dat uitleggen?quote:
Maar ik ben ook wat stukjes van mezelf kwijt.
Ik kan wel een voorbeeld geven: ik heb sinds de geboorte van Ivan geen non-fictie meer gelezen over politiek, maatschappij of filosofie. Dat hoort echt bij mij maar ik heb er geen plaats meer in m'n hoofd voor gehad. Straks hoop ik dat deel van mezelf te herwinnen. Nu berust ik me er enerzijds in dat ik er niet aan kan denken, en anderzijds kan ik er daardoor ook van genieten dat ik de gelegenheid heb om vooral met de kinderen bezig te zijn. Het gaat zo snel voorbij...
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb überhaupt geen boek meer gelezen geloof ik. Maar ik sta nooit zo bij dat soort dingen stil. Ik denk dan gewoon 'dat komt wel weer'.
Maar ik kan ook gerust leven met een waterkoker in de kamer, een stuk vloer dat los zit, een stuk tape dat vloerbedekking aan elkaar houdt,... Ik ben kampioen acceptatie . Oké suf. Sorry.
. Oké suf. Sorry.
Nou, dat lezen is een goed voorbeeld. Ik las dan niet zoveel non-fictie, maar ik las wel erg veel. Zo keek ik ook graag films, we hadden een pathé unlimited pas die we goed gebruikten. Ik kan me er niet lang genoeg meer op concentreren, en idd er is geen plaats en geen rust genoeg in mijn hoofd.
Onlangs hebben we weer een keer samen op de bank een film gekeken, en dat was wel weer even fijn. Het was ook wel weer even voldoende, ik hoef niet meteen weer plaats en tijd voor een film te maken.
Maar ook andere dingen, zoals mijn werk. Ik hervind nu mijn behoefte om goed werk te leveren, bepaalde dingen uit te zoeken, mijn structuur weer echt toe te passen en aan te passen, eer van mijn werk te behalen. Dat is pas sinds kort weer, ik heb echt lange tijd puur op de automatische piloot gewerkt. Dat is voor mij echt heel apart, want ik heb altijd met veel plezier gewerkt.
Onlangs hebben we weer een keer samen op de bank een film gekeken, en dat was wel weer even fijn. Het was ook wel weer even voldoende, ik hoef niet meteen weer plaats en tijd voor een film te maken.
Maar ook andere dingen, zoals mijn werk. Ik hervind nu mijn behoefte om goed werk te leveren, bepaalde dingen uit te zoeken, mijn structuur weer echt toe te passen en aan te passen, eer van mijn werk te behalen. Dat is pas sinds kort weer, ik heb echt lange tijd puur op de automatische piloot gewerkt. Dat is voor mij echt heel apart, want ik heb altijd met veel plezier gewerkt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Haha, wat leuk om te lezen Groofsken, want ik herken het helemaal.
Dat vind ik fijn om te lezen, echt waar!
Ik bedenk me nu dat het misschien ook wel meespeelt dat ik nog niet in een vaste baan zat toen ik zwanger werd.
Dat wat misschien wel meespeelt?
Ik had toen ook nog een nulurencontract (met heel leuk werk, dat wel). Maar eenmaal zwanger ben ik dus wel naar een degelijke baan met zekerheden gaan zoeken. Dat dan weer wel.
Ik had toen ook nog een nulurencontract (met heel leuk werk, dat wel). Maar eenmaal zwanger ben ik dus wel naar een degelijke baan met zekerheden gaan zoeken. Dat dan weer wel.
Bij Elin heb ik opeens gemerkt hoeveel verantwoordelijkheidsgevoel ik tekort kwam en ik moet eerlijk zeggen dat ik even op mijn smoel ging (niet qua verzorging van haar e.d) maar meer qua wonen, werk, financieël whatever.. ik ben gewoon zwaar lui geweest, slacking van ierland naar nederland, weer terug, vriendje hier, flirtje daar. nooit op tijd met rekeningen e.d.
maar nu heb ik alles gewoon op orde.
lieve vriend, pracht van een dochter, administratie perfect, huisje boompje en geen beestje..en ook nog eens leuk werk + promotie per 1 maart.
ook merk ik dat ik dingen sneller aanpak, kon ik vroeger een half jaar wachten met t opruimen van de kerstboom bijv. nu doe ik het wanneer het hoort maar dan met heel veel zaken. Aanpakken dus, regelen, gelijk. heel fijn dat opgeruimde! Nu mijn vent vaker een stofzuiger in zijn hand drukken
super dus. een hele eyeopener zo'n kind
( ik mis weinig van voor het moederschap, ik mis misschien soms mijn striaeloze buik, soms ) en soms even het ik wil HELEMAAL ALLEEN ZIJN! gevoel.. want ik geloof dat je dat nooit meer hebt als je eenmaal een lijntje hebt met een kind
en ik moet eerlijk zeggen dat ik even op mijn smoel ging (niet qua verzorging van haar e.d) maar meer qua wonen, werk, financieël whatever.. ik ben gewoon zwaar lui geweest, slacking van ierland naar nederland, weer terug, vriendje hier, flirtje daar. nooit op tijd met rekeningen e.d.maar nu heb ik alles gewoon op orde.
lieve vriend, pracht van een dochter, administratie perfect, huisje boompje en geen beestje..en ook nog eens leuk werk + promotie per 1 maart.
ook merk ik dat ik dingen sneller aanpak, kon ik vroeger een half jaar wachten met t opruimen van de kerstboom bijv. nu doe ik het wanneer het hoort
maar dan met heel veel zaken. Aanpakken dus, regelen, gelijk. heel fijn dat opgeruimde! Nu mijn vent vaker een stofzuiger in zijn hand drukken super dus. een hele eyeopener zo'n kind
( ik mis weinig van voor het moederschap, ik mis misschien soms mijn striaeloze buik, soms
) en soms even het ik wil HELEMAAL ALLEEN ZIJN! gevoel.. want ik geloof dat je dat nooit meer hebt als je eenmaal een lijntje hebt met een kind
Ik bedoelde te zeggen dat mijn werkende leven nog onder constructie was (ik was/ben nog met mijn afstuderen voor mijn tweede studie bezig). Ik was op dat gebied nog niet zo gesettled als veel andere moeders dus had ook misschien wat minder op te geven toen E geboren werd.quote:
Dat wat misschien wel meespeelt?
Nicole, gefeliciteerd met de derde zwangerschap! 
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
zooo een schopje dan maar
ik las dat Ymme benieuwd was naar ervaringen van mensen met een baby en een dreumes, en bedacht me dat ik dit topic ook nog noooooit had gelezen.
Wij wisten wel dat er een 2e kindje zou komen, ooit, alleen hadden wij nooit verwacht dat ik zo snel zwanger zou zijn de 2e keer. Bij Evie heeft het allemaal bijna 2 jaar geduurd, en nu was ik nog geen 2 keer ongesteld geweest (tijdens de BV). Maar we zijn er erg blij mee, Evie is straks ongeveer 20-21 maanden als ons 2e meisje geboren wordt...
ik ben me er bewust van, dat het druk zal zijn, dat er momenten komen dat het niet zo leuk is, maar ik wilde zo graag Evie de ervaring geven van een broertje of zusje; iemand die er ook altijd is, iemand om dr eerste deel van dr leven ook mee te delen, lekker samen spelen, contact hebben... en ja ook ruzie maken
En natuurlijk, ook voor onzelf, nog 1 keer een minibeebje, hopelijk deze keer mogen genieten van een fijne kraamperiode... nogmaals zo'n bewegende buik, etc etc.
Ik zie het als een verrijkking van ons leven....
ik ben ook heeeel benieuwd hoe het nu ECHT straks zal zijn, af en toe vind ik het ook wel spannend, Evie was ook een makkelijke baby, afgezien van de eerste periode in het ziekenhuis, hebben we het daarna, na de darmkrampjes vrij makkelijk gehad. Evie slaapt altijd goed, is makkelijk, sociaal etc. Het is altijd afwachten hoe het straks is, hoe ons 2e meisje is, hoe Evie er op zal reageren. Maar het is ook een keuze die je uiteindelijk maakt, je weet immers nooit van tevoren hoe dingen gaan lopen, misschien een kwestie van soms de controle niet willen te hebben, dingen op je af te laten komen, en relativeren...
en pfff ik lees ook terug; en weet ook niet zo goed wat, en hoe ik het wilde zeggen;
ik weet alleen dat ik heeeeel veel zin heb in ons 2e meisje; de reacties van Evie, en straks het gezinnetje met zijn 4tjes....
Als ik foto's zie van Ivan en Lena, en Amelie en Elin, dan rammel ik de pan uit, en raak ik geemotioneerd, want straks is mijn lieve kleine dreumesje ook ineens een grote zus, en hebben wij ook weer zo'n klein meisje...
ik las dat Ymme benieuwd was naar ervaringen van mensen met een baby en een dreumes, en bedacht me dat ik dit topic ook nog noooooit had gelezen.
Wij wisten wel dat er een 2e kindje zou komen, ooit, alleen hadden wij nooit verwacht dat ik zo snel zwanger zou zijn de 2e keer. Bij Evie heeft het allemaal bijna 2 jaar geduurd, en nu was ik nog geen 2 keer ongesteld geweest (tijdens de BV). Maar we zijn er erg blij mee, Evie is straks ongeveer 20-21 maanden als ons 2e meisje geboren wordt...
ik ben me er bewust van, dat het druk zal zijn, dat er momenten komen dat het niet zo leuk is, maar ik wilde zo graag Evie de ervaring geven van een broertje of zusje; iemand die er ook altijd is, iemand om dr eerste deel van dr leven ook mee te delen, lekker samen spelen, contact hebben... en ja ook ruzie maken
En natuurlijk, ook voor onzelf, nog 1 keer een minibeebje, hopelijk deze keer mogen genieten van een fijne kraamperiode... nogmaals zo'n bewegende buik, etc etc.
Ik zie het als een verrijkking van ons leven....
ik ben ook heeeel benieuwd hoe het nu ECHT straks zal zijn, af en toe vind ik het ook wel spannend, Evie was ook een makkelijke baby, afgezien van de eerste periode in het ziekenhuis, hebben we het daarna, na de darmkrampjes vrij makkelijk gehad. Evie slaapt altijd goed, is makkelijk, sociaal etc. Het is altijd afwachten hoe het straks is, hoe ons 2e meisje is, hoe Evie er op zal reageren. Maar het is ook een keuze die je uiteindelijk maakt, je weet immers nooit van tevoren hoe dingen gaan lopen, misschien een kwestie van soms de controle niet willen te hebben, dingen op je af te laten komen, en relativeren...
en pfff ik lees ook terug; en weet ook niet zo goed wat, en hoe ik het wilde zeggen;
ik weet alleen dat ik heeeeel veel zin heb in ons 2e meisje; de reacties van Evie, en straks het gezinnetje met zijn 4tjes....
Als ik foto's zie van Ivan en Lena, en Amelie en Elin, dan rammel ik de pan uit, en raak ik geemotioneerd, want straks is mijn lieve kleine dreumesje ook ineens een grote zus, en hebben wij ook weer zo'n klein meisje...
05-12-2009 is ons lieve meisje geboren! Evie (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
oeps, verkeerde topic
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Afgelopen moederdag had ik zomaar twéé kindjes op de bank!
Ik krijg kriebels in mijn buik als ik naar deze foto kijk. Ze zijn zo leuk, allebei apart maar ook samen. Ik verbaas me erover hoeveel interactie er al is. Lena lacht naar Ivan, Ivan is vol van Lena. Hij wil haar kusjes geven, brengt knuffels naar haar toe. Van jaloezie is (nog) geen sprake.
Ik krijg kriebels in mijn buik als ik naar deze foto kijk. Ze zijn zo leuk, allebei apart maar ook samen. Ik verbaas me erover hoeveel interactie er al is. Lena lacht naar Ivan, Ivan is vol van Lena. Hij wil haar kusjes geven, brengt knuffels naar haar toe. Van jaloezie is (nog) geen sprake.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
*smeltfoto*
ik vind ook dat Lena toch best op Ivan lijkt Claudia...
en die interactie; dat vind ik ook zo bijzonder om te zien op de foto...
ik vind ook dat Lena toch best op Ivan lijkt Claudia...
en die interactie; dat vind ik ook zo bijzonder om te zien op de foto...
05-12-2009 is ons lieve meisje geboren! Evie (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
Lena heeft het soms ook wel zwaar, hoor. Hij wijst naar haar oog, knijpt in haar neus, stop een vinger in haar mond, prikt in haar oor, gooit puzzelstukjes naar haar toe omdat ze mee moet helpen... Lena krijgt amper rust. Die moet als ze ouder is echt haar grote broer van zich af gaan slaan denk ik. Kennissen van ons hebben dat ook: de oudste is voortdurend bezig met de jongste, die daar op haar beurt al gauw genoeg van heeft.
Kennissen van ons hebben dat ook: de oudste is voortdurend bezig met de jongste, die daar op haar beurt al gauw genoeg van heeft.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als ik Jelle 's ochtends op bed probeer te voeden met Lotte naast me is dat bijvoorbeeld geen succes Zij gaat hem de hele tijd afleiden en hij zit naar haar te lachen
Zij gaat hem de hele tijd afleiden en hij zit naar haar te lachen
ja, nou, tsja, kijk: mijn peuter zit net in het stadium dat ze het mijn en het dijn ontdekt zeg maar. en het is hier eenvoudig: alles is van selene 
het meiske heeft het er op het moment erg druk mee om ravi achterna te rennen en hem dingen af te pakken en andere dingen aan hem te geven (basisregel: niet zomaar iets afpakken. mag niet!) en hem de toegang tot meer te blokkeren ik heb wat basisregels gesteld maar verder bemoei ik me er niet zoveel mee verder heeft ze heel heldere ideeen over wat ravi allemaal hoort te doen
ze zijn wel echt heel dol op elkaar. ik merk ook dat ze in onzekere situaties echt steun aan elkaar hebben.
het meiske heeft het er op het moment erg druk mee om ravi achterna te rennen en hem dingen af te pakken en andere dingen aan hem te geven (basisregel: niet zomaar iets afpakken. mag niet!) en hem de toegang tot meer te blokkeren
ik heb wat basisregels gesteld maar verder bemoei ik me er niet zoveel mee verder heeft ze heel heldere ideeen over wat ravi allemaal hoort te doen ze zijn wel echt heel dol op elkaar. ik merk ook dat ze in onzekere situaties echt steun aan elkaar hebben.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ivan en Lena, broer en zus. Wat een schitterende foto
Ik had vandaag nog een enorm smeltmoment. Een naaste collega wordt ergens de komende weken voor de 2de keer vader. En een andere collega heeft 2 kids en die ging foto's van die 2 die gezellig saampjes op de bank aan het zitten waren laten zien
Ik ben vooral erg benieuwd hoe het gaat zijn.
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
quote:Op dinsdag 10 mei 2011 21:20 schreef mrien het volgende:
Als ik Jelle 's ochtends op bed probeer te voeden met Lotte naast me is dat bijvoorbeeld geen succes
!Ivan springt er gewoon bovenop.
wickie, ik ben heel benieuwd hoe je het gaat vinden. Ik vind het ook zo wonderlijk om in de auto te zitten met twéé kindjes achterin. Het voelt zo volwassen.
Suf is dat, alsof we met één kindje nog onvolwassen waren.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Kijk Ivan en Lena nou!
Hier is een tweede ook heel welkom.
Bij Ko hebben we er bijna 3 jaar over gedaan en echt net voor het gebruik van medicijnen was ik zwanger. Ik hoop dat het deze keer wat makkelijker gaat.
Het lijkt me heerlijk nog een keertje zwanger te zijn en zelfs het bevallen wil ik nog wel een keer meemaken. En Ko als grote broer, wat lijkt me dat bijzonder.
Haha, Claudia, ik zou me met 1 kindje achterin een auto al heel volwassen voelen, bij gebrek aan rijbewijs en auto.
Ko klom laatst in de auto van mijn zus en wilde er niet meer uit, hij trok zelfs de deur dicht. Huilen toen ik hem eruit haalde.
Hier is een tweede ook heel welkom.
Bij Ko hebben we er bijna 3 jaar over gedaan en echt net voor het gebruik van medicijnen was ik zwanger. Ik hoop dat het deze keer wat makkelijker gaat.
Het lijkt me heerlijk nog een keertje zwanger te zijn en zelfs het bevallen wil ik nog wel een keer meemaken. En Ko als grote broer, wat lijkt me dat bijzonder.
Haha, Claudia, ik zou me met 1 kindje achterin een auto al heel volwassen voelen, bij gebrek aan rijbewijs en auto.
Ko klom laatst in de auto van mijn zus en wilde er niet meer uit, hij trok zelfs de deur dicht. Huilen toen ik hem eruit haalde.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
wel een multipla dan hequote:Op dinsdag 10 mei 2011 21:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ivan springt er gewoon bovenop.
wickie, ik ben heel benieuwd hoe je het gaat vinden. Ik vind het ook zo wonderlijk om in de auto te zitten met twéé kindjes achterin. Het voelt zo volwassen.
en zwaaien naar de andere multipla's!
schattige foto trouwens
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik vind 2 kinderen echt
En X die V. dan hoort huilen en naar hem toe loopt en zegt; 'rustig maar lieve broer ik ben er al weer'
En aan iedereen hem voorstellen. 'Dit is V. dat is mijn broertje '
Ze is superlief voor hem, als hij lacht dan lacht zij mee.
Als hij huilt dan troost ze en is ze zo lief.
En trekt hij haar de haren van het hoofd dan zegt ze niets en roept af en toe au maar boos worden dus echt niet.
Lomp is ze wel en ze knuffelt veel te hard en ze gaat bovenop hem liggen.
Ze duwt en trekt aan alles om te kijken hoe ver ze kan gaan.
En hij kijkt een beetje van
en laat bijna alles toe
En X die V. dan hoort huilen en naar hem toe loopt en zegt; 'rustig maar lieve broer ik ben er al weer'
En aan iedereen hem voorstellen. 'Dit is V. dat is mijn broertje
'Ze is superlief voor hem, als hij lacht dan lacht zij mee.
Als hij huilt dan troost ze en is ze zo lief.
En trekt hij haar de haren van het hoofd dan zegt ze niets en roept af en toe au maar boos worden dus echt niet.
Lomp is ze wel en ze knuffelt veel te hard en ze gaat bovenop hem liggen.
Ze duwt en trekt aan alles om te kijken hoe ver ze kan gaan.
En hij kijkt een beetje van
en laat bijna alles toe
Jaaa in de speeltuin gaat Linde haar zusje ook altijd showen aan haar nieuwbakken vriendinnenclubje "Kijk dit is mijn zusje Esmee " Is ze zoooooo trots op d'r kleine zusje.
En er zijn genoeg momenten waarop ik het zwaar vind (wanneer mag ik aub weer eens ALLEEN naar de wc?
) maar er zijn ook meer dan genoeg hele leuke en mooie momenten.
[ Bericht 25% gewijzigd door Stiemie op 11-05-2011 20:28:38 ]
"Kijk dit is mijn zusje Esmee " Is ze zoooooo trots op d'r kleine zusje.En er zijn genoeg momenten waarop ik het zwaar vind (wanneer mag ik aub weer eens ALLEEN naar de wc?
) maar er zijn ook meer dan genoeg hele leuke en mooie momenten.[ Bericht 25% gewijzigd door Stiemie op 11-05-2011 20:28:38 ]
Hahaha, heerlijk! BJ, je gaat het vast heerlijk vinden met twee!
Ik ben even een filmpje aan het uploaden om te laten zien hoe het is voor een peuterzus om een dreumesbroertje te hebben .
Ik ben even een filmpje aan het uploaden om te laten zien hoe het is voor een peuterzus om een dreumesbroertje te hebben
.
S probeert televisie te kijken.
[ Bericht 82% gewijzigd door groofskendezoveelste op 12-05-2011 19:21:50 ]
[ Bericht 82% gewijzigd door groofskendezoveelste op 12-05-2011 19:21:50 ]
jij hebt ook wriemelgebroedquote:
S probeert televisie te kijken.
de mijne doen dat ook. almaar over elkaar heen enzo. zie ik het nou goed dat peuter de rustige is en dreumes de wildebras? da's hier net andersom
[ Bericht 18% gewijzigd door simmu op 12-05-2011 19:33:15 ]
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
De dreumes is hier de echte boef ja.
S is trouwens niet echt rustig hoor, maar ze was heerlijk uitgeslapen en kon veel hebben gelukkig.
S is trouwens niet echt rustig hoor, maar ze was heerlijk uitgeslapen en kon veel hebben gelukkig.
Ik vind het nu wel zwaar hoor
Als Mikael naar school is is er niks aan de hand. Maar thuis....Hij laat Leander geen seconde met rust. En Leander wil dat allemaal niet. Die wil gewoon alleen spelen. Dus een hoop geschreeuw en gekrijs hier als Mikael thuis is. En ik kan het nu ik zwanger ben allemaal al zo slecht hebben
Soms kunnen ze ook echt wel lief spelen samen hoor. En Mikael neemt het altijd voor zijn broertje op. Echte broers he! Met zijn tweeen tegen mama
En dan straks met zijn drieen tegen mama Wat heb ik gedaan
Als Mikael naar school is is er niks aan de hand. Maar thuis....Hij laat Leander geen seconde met rust. En Leander wil dat allemaal niet. Die wil gewoon alleen spelen. Dus een hoop geschreeuw en gekrijs hier als Mikael thuis is. En ik kan het nu ik zwanger ben allemaal al zo slecht hebben
Soms kunnen ze ook echt wel lief spelen samen hoor. En Mikael neemt het altijd voor zijn broertje op. Echte broers he! Met zijn tweeen tegen mama
En dan straks met zijn drieen tegen mama
Wat heb ik gedaan
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Oh Groofs, geweldig ze kon er toch nog om lachen gelukkig.
Het lijkt mij echt zo gezellig, zo'n leuk tweetal als wat jij hebt
en dat haar van R. dat groeit echt giga zeg!
Claudia, ik heb laatst in het fototopic die hele lieve foto's lang bekeken zonder wat te zeggen over jouw twee.
Wat gaaf dat Ivan, klein als hij nog is, al zo lief omgaat met zijn zusje ik had juist op deze leeftijd veel jaloezie verwacht.
ze kon er toch nog om lachen gelukkig.Het lijkt mij echt zo gezellig, zo'n leuk tweetal als wat jij hebt
en dat haar van R.
dat groeit echt giga zeg!Claudia, ik heb laatst in het fototopic die hele lieve foto's lang bekeken zonder wat te zeggen over jouw twee.
Wat gaaf dat Ivan, klein als hij nog is, al zo lief omgaat met zijn zusje
ik had juist op deze leeftijd veel jaloezie verwacht.
“I mean, nobody’s scientifically perfect, but Suzie’s about as close to being perfect as any human could possibly be.”
Lena is nu bijna 5 maanden oud en Ivan bijna 19 maanden. We merken dat ze steeds meer plezier van elkaar hebben. Lena sleept hem door het dipje net voor het avondeten heen:
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Heel erg schattig. Dat gekir ook
*kuch* hier slaan ze elkaar heel graag de hersens in
*kuch* hier slaan ze elkaar heel graag de hersens in
I'm so glamourous I piss glitter!
Hahaha Rocka
claudia, wat een heeeeeeeeeeeeerlijk filmpje, en wat lijkt Ivan al "volwassen" voor 19 maanden! Al echt een grote broer, ondanks dat ie natuurlijk zelf ook nog piepjong is.
claudia, wat een heeeeeeeeeeeeerlijk filmpje
, en wat lijkt Ivan al "volwassen" voor 19 maanden! Al echt een grote broer, ondanks dat ie natuurlijk zelf ook nog piepjong is.
Alexa en Seth zijn lief
See everything; overlook a great deal; correct a little
See everything; overlook a great deal; correct a little
Thanx, DML!
Wij gaan ons serieus verdiepen in het adopteren van een kindje.
Een Chinees meisje als het aan mij ligt.
Wij gaan ons serieus verdiepen in het adopteren van een kindje.
Een Chinees meisje als het aan mij ligt.
quote:
Thanx, DML!
Wij gaan ons serieus verdiepen in het adopteren van een kindje.
Een Chinees meisje als het aan mij ligt.
Leuk!
Wat leuk Ssserpente! Hoe zijn jullie op dit idee gekomen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ssserpente, wat leuk zeg!
Goede vrienden van ons zitten in de voorprocedure voor adoptie. Toen ze begonnen aan de bijeenkomsten (je moet eerst naar een aantal informatie-bijeenkomsten met nog een aantal andere stellen die willen gaan adopteren) hadden ze al een zoontje. Toen raakte ze weer in verwachting. Uiteindelijk moesten ze toch de procedure staken (van de adoptie procedure mensen) vanwege die zwangerschap. Ze gaan over een jaartje weer verder volgens mij.
Omdat jullie al een kind hebben zullen bepaalde landen afvallen waar vandaan je mag adopteren.
Er is ook een adoptie topic.
Goede vrienden van ons zitten in de voorprocedure voor adoptie. Toen ze begonnen aan de bijeenkomsten (je moet eerst naar een aantal informatie-bijeenkomsten met nog een aantal andere stellen die willen gaan adopteren) hadden ze al een zoontje. Toen raakte ze weer in verwachting. Uiteindelijk moesten ze toch de procedure staken (van de adoptie procedure mensen) vanwege die zwangerschap. Ze gaan over een jaartje weer verder volgens mij.
Omdat jullie al een kind hebben zullen bepaalde landen afvallen waar vandaan je mag adopteren.
Er is ook een adoptie topic.
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Wick en Sly, Thanks voor jullie reacties. Ik heb het onderwerp even verplaatst naar het rammelaarstopic. Kom er zodra ik achter de pc kan zitten even op terug!
Wow, wat een nieuws, Ssserpente! Spannend maar ook heftig.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
I know, heb er ook al gepost!quote:Op donderdag 21 juli 2011 10:51 schreef Pvoesss het volgende:
Wow wat super! er is trouwens ook een adoptie topic
Thanks!
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
ik vind het raar, maar ik zie het ook wel een beetje (vanuit de grootouders). het is wel storend ja.
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
wijzelf behandelen de kinderen wel anders, maar dan vanuit het oogpunt dat het 2 hele andere kinderen zijn. ze krijgen geen van beiden dure kadoos van ons en aandacht verdelen we eerlijk
selene is het eerste kleinkind voor alle grootouders. dat leverde de nodige hysterie. strontvervelend. helaas nog niet over. ik hoop dat mijn schoonzusje snel aan kinderen begint
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
wij hebben er maar een, maa rik kan me voorstellen dat als ik zwanger zou zijn van een tweede en mijn oudste al ronddrentelt, dit me al behoorlijk bezig zou houden. Zoveel ermee bezig zijn als met je eerste lijkt me vrijwel onmogelijk als er al een kind rondloopt en daarnaast de rest van je gewone leven ook gewoon doorgaat.quote:
Ik heb een vraagje aan de moeders/vaders van een 2de kind...
m'n vrouw wordt voor de 2de keer tante (en wij hebben er zelf 1) en we hebben het idee dat het 2de kind totaal anders behandeld gaat worden...zien we al voor de geboorte.
Binnen een maand gaat het gebeuren en we hebben het idee dat de ouders er nu pas mee bezig zijn, terwijl bij de zwangerschap van het eerste kind ze er continu mee bezig waren en vanaf de geboorte belachelijk verwend werd.
Hij was wel eerste kleinkind van m'n schoonouders en ik hoop maar dat hun 2de kind net zo goed behandeld wordt.
Ligt het nou aan mij of is dat gewoon heel raar? Dit is niet de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar toch...is dat bij jullie ook zo?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind je nogal veroordelend klinken, cleany. Dat de ouders er minder mee bezig zijn wil toch niet zeggen dat ze het kind minder goed gaan behandelen?
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
Ik heb zelf zeker gemerkt dat de tweede zwangerschap voorbij vloog in tegenstelling tot de eerste (op de laatste loodjes na). Vergis je er niet in, een grote baby of dreumesje slokt nogal wat aandacht op. Dat was hier ook zo na de geboorte. Ik heb bijvoorbeeld niet zolang in het kraambed gelegen omdat er nog een jongetje was dat aandacht nodig had en het best moeilijk vond dat zijn moeder minder toegankelijk was.
Er was dus niet zoveel tijd en ruimte voor onverdeelde aandacht. Het hele dagen op bed liggen en alleen maar je kersverse baby opsnuiven en vertroetelen was er in die zin niet bij. Onze tweede is en was bovendien een makkelijke baby. Ik merk aan mezelf hoe snel aandacht aan haar geven erbij inschiet. De oudste is erg aanwezig en overstemt haar aanwezigheid vaak.
Daar staat tegenover dat ik de tweede keer beter begreep hoe speciaal het allemaal is, zwanger zijn, bevallen, het elkaar leren kennen. Ik ben er bewuster mee bezig geweest en heb er nóg meer van genoten. Ook wist ik beter wat en hoe ik het wou. Bij de tweede zwangerschap deden we dus wél een pretecho bij 16 weken, de borstvoeding minstens 6 maanden geven is deze keer gelukt, ik ben haar meteen met een draagdoek gaan dragen en door de borstvoeding hebben we automatisch onze momentjes samen. Ook merk ik dat de jongste erg geniet van de aanwezigheid van de oudste (en andersom!).
Nou ja, twee kindjes, twee verschillende ervaringen dus.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
aha...ja ik snap je verhaal wel Claudia en misschien klink ik ook wel veroordelend, maar ik ben niet de enige die zich er over verbaasd (lijkt wel klaagbaak dit), maar dat komt omdat het eerste kind overladen werd met aandacht en cadeau's van de gehele familie (want in hele familie eerste kleinkind). Ik ben persoonlijk wel blij dat dat bij ons niet gebeurt. We hebben ook al aangegeven bij m'n schoonouders dat de kleine niet overmatig verwend moet worden ook al is het onze eerste.
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
iig fijn dat men naar je luistert cleany! ik weet niet hoe de ouders (je zwager? schoonzus?) er zelf tegenover staan, maar ik ervaar de verschillende behandeling door sommigen als erg vervelend en het levert geregeld geruzie op omdat ik dingen niet pik.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ieder kind is speciaal, toch?quote:
Nou ja, het eerste (klein)kind is ook wel speciaal, vind ik. Het zou alleen pijnlijk zijn als de andere kleinkinderen dat straks gaan merken en voelen, dat zij minder speciaal zijn of zo. Maar het lijkt me sterk dat dat gebeurt. Als je een hoop (klein)kinderen hebt kun je kiezen welke je het leukst vindt.
Alle gekheid op een stokje: het kleinste kind is ook weer op een bepaalde manier speciaal, want de baby. Het is in mijn ogen niet zo erg om kinderen anders te behandelen zolang er geen sprake is van evidente voortrekkerij.
Mijn moeder legde dat altijd zo mooi uit als ik (als kind dan he
) vroeg met welk kind ze nu het blijste was geweest met de geboorte. Haar antwoord was altijd: even blij, en dat geloofde ik natuurlijk niet. Maar haar uitleg was als volgt: Met mij waren ze heel blij, want ik was hun eerste, wow, ze kregen een kind met de tweede waren ze heel blij, want hehe, eindelijk, na vijf jaar proberen was het dan gelukt en met de derde waren ze heel blij want hoera, daar was dan eindelijk een jongetje .Mijn ouders hebben 4 kleinkinderen, Ik weet nog goed dat de oudste, mijn neefje, geboren werd. Vanaf het begin van de zwangerschap waren we allemaal door het dolle heen: zijn ouders, ik als aanstaande tante, mijn ouders als grootouders. Ik denk, terugkijkend, dat het met de zwangerschap van de andere drie allemaal wat rustiger was, maar of men nu minder blij is en onderscheid maakt? Niemand, echt niet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben met deze zwangerschap ook helemaal niet bezig. Heb ik niet eens tijd voor. Maar dat betekend niet dat deze minder speciaal is dan de 2 die we al hebben. En ja elk kind word hier wel anders behandelt. Ze zijn ook anders. Ze verschillen 3 jaar in leeftijd en hebben 2 heel verschillende karakters. Dus ze vragen ook beide een andere aanpak. Maar dat betekend niet dat we van de 1 meer houden dan van de andere!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
En ja onze oudste word misschien door opa en oma iets meer verwend. Maar dat was hun eerste kleinkind en dat is toch speciaal. En aangezien ze hem ivm co ouderschap niet zo heel vaak zien is het altijd een feestje ls hij daar mag logeren. Onze jongste slaapt er zo'n beetje om het weekend dus is meer een gewoonte geworden. Niet dat hij achter gesteld word maar is toch anders.
Hier is ons probleem qau vervoer naar school van de oudste opgelost. Hij heeft straks een continurooster. Dus hoef ik maar 1 keer met kids naar school!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Wat een fijn topic!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Emotioneel gezien verandert er natuurlijk veel met de komst van een tweede/derde/vierde kindje, dat stukje is me duidelijk.
Wat vonden jullie van de financiële impact van het hebben van een tweede kindje? Veel spullen zijn natuurlijk nog aanwezig van kindje 1 en her te gebruiken. Een aantal dingen zullen aangeschaft moeten worden.
Zaken als luiers, (benodigdheden voor) voeding moeten natuurlijk gekocht worden. Een extra autostoeltje, een andere wandelwagen, een extra plek op het KDV...etc.etc.
'Het internet' geeft niet echt duidelijke resultaten als ik op dit soort dingen zoek.
Ik hoor graag van jullie!
Ik vind het te doen.. Zeker de babyjaren kosten ze helemaal niet zo veel.
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Ik had al een meisje en nu een jongen.. Dat geeft denk ik net iets meer kosten maar ook handlebaar. Ik koop de luiers in de aanbieding, ik kook voor ons allemaal hetzelfde.
Ik geef borstvoeding. Kleding kom ik prima mee uit met de kinderbijslag.
Autostoeltje is eenmalig en daarna kunnen ze doorschuiven vaak.
En als het geld er niet is voor een nieuw autostoeltje zijn ze er ook goedkoop op marktplaats te vinden.
Ik vind vooral de emotionele kant iets waar je goed over na moet denken.
Een kind is altijd anders dan in je gedachtes/dromen
Mijn eerste was heel makkelijk, de 2e is een echte mamaplakker.
Slaapt slecht en weinig.
Mijn eerste is dol op drukte en leuke dingen doen.
Mijn tweede blijft liever thuis
Financien oplossen is een stuk makkelijker dan je mentale toestand
Hoeveel het kost ligt aan aan de afstand tussen de kids. Mijn zusje had er 1,5 jaar tussen zitten en dan zit je al aan een duowagen, 2 ledikantjes, 2 dezelfde autostoelen (nr1= voor 9mnd-3jr).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Hier zit er ruim 4 jaar tussen. Dus we hebben al die babyspullen allang niet meer nodig, en die halen we straks wel weer van zolder.
Luiers haalden we bij de lidl, en straks maar kijken waar nr2 het beste tegen kan. Als het een jochie wordt, heeft mijn zusje nog stapels jongens-kleren, naast wat nieuwe dingen natuurlijk. Voor een meisje mag ik wel flink shoppen, maar ik loop nu ook vooral bij de hema/c&a/h&m, niet de duurste merken..
Voeding, KDV heb je wel extra. Maar die dingen hangen ook van de situatie/keuzes af. (borstvoeding/flesvoeding, thuisblijfouder/veel werken).
Wij hebben bij de eerste toen alles nieuw gekocht. Toen hij 3 werd is Leander geboren. Die heeft zo'n beetje alles overgenomen van zijn broer. Daar hebben we eigenlijk niks nieuws voor gekocht. De oudste was net een half jaar uit de luiers dus toen de tweede geboren werd veranderde daar eigenlijk niks aan.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Maar de meeste spullen van Leander waren wel al weg. Alleen de kamer hebben we nog. Kleertjes hadden we niks meer van, kinderwagen was al weg. Gelukkig heeft mijn vriendin pas een zoontje gekregen en hebben we daar heel veel kleertjes van gekregen. Kinderwagen konden we heel goedkoop van een vriendin van mijn broer overnemen omdat die een tweeling krijgt. En zo komen langzaam alle spullen via via weer terug.
Enige wat we straks dubbel hebben is luiers. Want Leander gebruikt die nog genoeg
Kinderopvang hebben we niet nodig aangzien ik zelf thuis ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Ik denk het niet... ik ben er redelijk van overtuigd dat het hier bij één kind blijft, maar ik vind de optie sterilisatie veel te definitiefquote:
Bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Eerlijk gezegd denk ik ook van niet V-T. Ik was er altijd van overtuigd dat ik een groot gezin wilde maar door medische malaise (ziekte werd echt getriggerd door de zwangerschapshormonen) bleek mijn eerste bevalling een soort van slachtpartij en bij de tweede zwangerschap waren er zoveel gevaarlijke factoren dat onze jongste met 34 weken onder algehele narcose is gehaald en wij er toen meteen voor hebben gekozen om te clippen. Tegen ons werd glashard gezegd dat als er nog een zwangerschap zou komen dat mijn man met drie hele jonge kinderen achter zou blijven of misschien met de twee bestaande kindjes. En nu sinds vorige maand is mijn baarmoeder er helemaal uit. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis want ik heb twee kinderen wat niet wegneemt dat een derde hier makkelijk gepast zou hebben. Ik zie liever mijn man en kinderen dan dat ik er niet bij zou zijn omdat ik zo nodig een derde zou willen. Mijn man was er overigens ook meteen klaar mee hoor na de jongste en ik eigenlijk ook maar het gevoel zal blijven dat er een derde makkelijk in ons gezin gepast had maar nee missen doe ik het dan weer niet.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
Ben soms ook erg blij dat die van mij zindelijk zijn, zelf eten en dergelijke en dat ik uit de voedingen ben en dergelijke. Klinkt wel een beetje raar dat weet ik zelf ook wel maar ik geniet van mijn grotere dames.
ik heb na de eerste (een beetje) getwijfeld over nog een zwangerschap en toen al direct gezegd dat het bij een laatste poging zou blijven. kinderen zijn geweldig, maar zwangerschap heb ik als afschuwelijk ervaren.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Ik zou het mijn man btw ook nooit opdwingen hoor! Ik ben super blij met mijn 3 mannen.Het is gewoon even zo'n gevoel. Mijn eerste bevalling was ook niet leuk. Deze zwangerschap ging zo snel en de bevalling eigenlijk ook. Na de eerste zei ik nooit meer maar deze bevalling ging zo soepel. Misschien zijn de hormonen nog wel met me aan de haal. Zwanger worden ging natuurlijk ook niet vanzelf, al met al ook wel 2 jaar bezig geweest en een hoop stress gehad.
VT wij hadden zo;n beetje hetzelfde. Eigenlijk waren we met de geboorte van Leander klaar. Maar na een tijdje toch ook weer niet. En zo waren we nog aan het twijfelen en toen werd ik zwanger van deze. Toen we daar achter kwamen zei mijn lief ook meteen dat ie zich na de geboorte zou laten helpen. Maar de laatste tijd zijn er in onze omgeving dingen gebeurd waardoor ie twijfeld. Hij wil de optie open laten voor eventueel nog een kindje. Dus ga ik straks weer aan de pil. We hebben het er eigenlijk niet meer over want we hebben afgesproken dat als deze kleine man een jaar of 2 is om te kijken wat we dan gaan doen en wat we graag willen. Grote kans dat mijn lief zich dan toch nog laat helpen maar dan is het een keuze waar we beide achter staan en nu zou dat nog niet het geval zijn.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik herken het gevoel en het kan weggaan.quote:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Zelf vond ik na 2 kinderen mijn gezin nog niet compleet, maar mijn man was bij de geboorte van de 2e ontzettend overspannen, waardoor ik de babytijd toen als erg zwaar heb ervaren. Het herstel van mijn man nam wel een paar jaar in beslag, waardoor het ons niet verstandig leek om nog een kind te krijgen. Ik heb toen echt afscheid genomen van het idee van nog een kind. Gefocust op de voordelen van geen baby meer, maar alleen nog grotere kinderen en ik kreeg steeds meer vrede met het idee dat wij een gezin waren met 2 kinderen en dat het daarbij zou blijven.
En toen bleek ik onverwacht toch zwanger... Mijn man reageerde gelukkig direct enthousiast, hij zag het toch wel weer zitten. Maar ik moest behoorlijk aan het idee wennen! Dat heeft echt een paar maanden geduurd en toen was ik er gelukkig ook net zo blij mee. En nog steeds
.Toen de jongste geboren was had ik echt direct het gevoel dat het zo compleet is. Ik kijk niet met jaloezie naar andere moeders met baby's of naar gezinnen met 4 kinderen. Ik vind het leuk om te zien, maar ben blij dat het bij een ander is.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Schop voor Danic.
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Nu 5 maandjes de trotse moeder van 2 kinders.
En ik moet zeggen, het valt me mee, ik vind het geweldig
Ik vond het eerste jaar van Mette voor mijzelf best zwaar. Het omschakelen naar moeder zijn en alles wat daarbij hoorde. Een nieuw levensrimte.
Wies rolt gewoon mee in dat ritme.
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
Mette heeft tijd nodig om te wennen aan Wies, heel logisch. Ze was niet in de gloria met haar zusje. Er begint pas sinds een paar weken toenadering en tolerantie te komen. Beetje bij beetje.
Vandaag mocht Wies in haar huisje liggen, dat was een mijlpaal
Maar ik weet eigenlijk niet precies meer wat ik wilde zeggen. Lange verhalen op mobiel is niet fijn typen
Tijd voor wat anders.. maar wat dan..
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.quote:Op vrijdag 10 februari 2012 21:13 schreef wickie het volgende:
Het zwanger zijn met dreumes vond ik naderhand gezien heel erg zwaar. Maar ben blij met de keuze die we toen genomen hebben.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat herken ik momenteel wel
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.
Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Muppet is nog vrij makkelijk, loopt nog niet (gaat wel steeds vaker staan trouwens
) maar scharrelt lekker rond, is vrij knuffelig dus we zitten zo een middag op de bank te puzzelen, boekjes te lezen etc.Ze is over naar 1 slaapje, maar steeds vaker duurt dat slaapje tussen de 2,5 en de 3 uur! Heerlijk, ik slaap eigenlijk elke dag dat ik met haar thuis ben, wel een uurtje of wat mee
Gevoelsmatig is dit dus wel een hele fijne periode
Straks als ik nog dikker ben wordt het weer mooi weer, en hopelijk loopt ze tegen die tijd, dan kan ze lekker in de tuin rondscharrelen enzo
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags! Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben.
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Dus dan slaap ik mee, als ik thuis ben. En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
+1quote:
[..]
Ik moet zeggen dat ik het idee heb dat het voor mij makkelijker was dan menig moeder met dreumes. Het had zo z'n voordelen dat Ivan een baby was toen ik zwanger was van Lena. Als ik eens een slechte dag had dan plofte ik op het kleed en dan vond hij alles best. Naarmate hij ouder werd, werd hij veeleisender.
tenminste, ik had het niet per se makkelijker, want in fysieke zin is het wel zwaar geweest om je kind steeds te moeten tillen en verschonen en weet ik veel wat. Maar ik vond het heerlijk dat gewoon de dvd op repeat genoeg was bij tijden.
En ook toen jongste er al was. Die tijd is niet per se heel leuk geweest voor haar, ik vond dat best wel eens heel sneu, dat die nieuwe baby altijd maar aan het huilen was en mama eigenlijk nauwelijks aandacht aan haar kon geven. Maar hey, ze nam in elk geval wel genoegen met een dvdtje aan of een krat speelgoed voor haar neus. De peuterbuien waren ook nog niet existent. Ze accepteerde de komst van haar zusje gewoon als een feit. Alsof je boodschappen hebt gedaan en weer eens wat nieuws hebt geprobeerd
en tegenwoordig is het zo leuk
die twee zijn echt twee handen op 1 buik, jongste zoekt oudste echt op, wil met haar knuffelen en kusjes geven. Oudste op haar beurt is heel lief voor jongste qua speelgoed delen en eten delen enzo. Ze weet haarfijn welke dingen jongste mag en welke niet, "nee mag nie, krijg Elin heel buikpijn! Keizielig!" En als ik met oudste alleen op pad ben dan wil ze allemaal dingetjes meenemen voor jongste, ze denkt aan haar, dat vind ik zo leuk
:)
Ja dat dus, je moet wel tillen en zo, je kind begrijpt gewoon simpelweg niet dat je bekken het niet meer trektquote:
Och, ik weet het niet, Ko is natuurlijk alweer wat ouder, maar hij slaapt vaak nog 2-3 uur 's middags!
En we hebben 3 trappen, het is heerlijk dat ik hem niet meer hoef te tillen.
En hij begrijpt ook steeds beter dat ik niet aan al zijn wilde spelletjes mee kan doen, of hem die 3 trappen op kan tillen. Dus vanochtend na de kresj klom hij huilend van vermoeidheid naar boven. Maar hij deed het wel!
's avonds is hij wat langer wakker omdat hij nog zo lang slaapt 's middags, maar dat is ook niet erg.
terwijl oudste nu op een leeftijd is dat ze het wel snapt, na mijn operatie ook, dan zegt ze tegen jongste "zichtig doen, mama heeft heel au, beetje zaggies doen"
:)
Wat heerlijk om te lezen, mignonne. Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan.
Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
Dat aan elkaar denken vind ik ook zo ontroerend. Ivan en Lena zitten nu niet meer op dezelfde groep. Ik had verwacht dat ik dat moeilijk zou vinden, maar er komen allerlei mooie dingen voor terug. Ivan die aan een leidster vraagt of hij even naar de groep van Lena mag om haar een kusje te geven. Samen met Ivan Lena ophalen van haar groep. En dan die grijns van Lena als ze ons ziet. D'r broer ziet ze altijd het eerst staan. Inderdaad, oeke, elke leeftijd heeft weer z'n voor- en nadelen. Het is een cliché maar het is zo. En de ene dreumes of peuter is de andere niet. Je weet het vantevoren niet en dat maakte dat ik dacht "ach, waarom ook niet?". Om nou tevoren alle problemen al te zien. Best out of character voor mij, haha.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja, dat begrijpt hij heel goed inderdaad. En een dvdtje op repeat werkt hier ook heel goed. Sterker nog, ik zit nu al best een tijdje Pocoyo met hem te kijken.
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
P. doet de wilde spelletjes en dat is eigenlijk een prima rolverdeling. Oh, en hij brengt hem 's morgens naar de kresj, en dan mag ik even rustig wakker worden.
Ik ben wel erg benieuwd hoe Ko erop gaat reageren als er straks eentje is die veel aandacht wil. Dat vind ik wel spannend....
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Haha Claudia:
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
er is altijd wel wat. Iedere leeftijd heeft zn voor- en nadelen, iedere situatie heeft zn voor- en nadelen, het is heel lastig om sec te zeggen dat het een beter is of handiger is dan het ander. Ik vond het eerste jaar met jongste heel pittig, en eigenlijk is het nog steeds wel pittig, maar dat had weinig uitgemaakt of oudste ouder was geweest. Hooguit als ze al op basisschool leeftijd zou zijn, maar dan zit je weer met je tripjes van en naar school die je moet maken met jongste erbij enz. enz.
:)
Ik ga dit topic eens doorlezen. Niet dat we hele concrete plannen hebben, maar ooit.....
*poef* nu is het weg
Ik vind dat Elin de ideale leeftijd heeft voor een broertje Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen
Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.
Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ze snapt alles goed (even wachten, ben even druk, kan je even een luiertje/doekjes pakken..ik moet even snel naar beneden want Lex huilt) ze is er meegaand en dat is zo prettig. Ik heb het zo naar mijn zin en het gaat me net zo makkelijk af als ademen Als ik eerlijk ben vind ik het nu met twee kindjes veel fijner dan 1, ik verveelde me soms echt de pleuris met Elin alleen, nu kan ik mijzelf lekker bezig houden met 2 prupkes
En ondertussen studeer ik ook en werk half (binnenkort 'gewoon' weer 20 uur) uren waarop vriendlief thuis is, zodat lex niet naar het kinderdagverblijf moet.Wel ben ik gezegend met een hele relaxte baby, tís een plakkertje, maar hij huilt gewoon niet en is erg erg tevreden. Aan Elin hebben we af en toe een hele kluif, maar dat is logisch die hangt de peuter uit.. maar daar 'dealen' we samen prima mee
Anyway..ik had het allemaal heel lastig verwacht.. en nu valt het me zo zo zoooooooo mee, dat ik er nog wil, of 2. hihi.
Ik was begonnen met lezen, maar nu gaan jullie ineens als een trein. Dus ik gooi er heel aso een post in, dan kan ik em morgen lekker makkelijk terug vinden en verder lezen
Leuk om jullie verhalen te lezen. Ben best wat bang voor de drukte als de 2e komt en voel me soms wat schuldig tegenover Mex. Die leeft nu in zo'n paradijsje met alle aandacht, knuffelen wanneer hij kan en een eigen plekje in ons bed, dat zal toch wat gaan veranderen.
fijn KD!
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst.
zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
wat dat betreft heb ik wel gemerkt dat het kan verkeren
in het verleden behaalde resultaten geven geen garantie voor de toekomst. zo weinig als oudste gehuild heeft, zoveel huilde jongste. Maar goed, dat kan natuurlijk net zo goed andersom. Dus dat houdt me ook niet tegen om een derde te willen. (ooit).
:)
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
dat doen wij gelukkig ook erg goedquote:
Oh dit topic
Vorig jaar nog nieuwsgierig zitten lezen, nu zelf moeder van 2. Mia is nog maar 6 weekjes oud dus ik kan nog niet echt heel erg meepraten. Op zich valt het me alles mee. Scheelt ook dat Mia veel meer slaapt dan Hannah deed als baby, en er dus redelijk veel tijd is voor Hannah. Maar op het moment is Hannah ziek en zijn we (vooral 's nachts) veel met haar bezig, terwijl ik ook elke paar uur bezig ben met het voeden van Mia. Ik ben zo verschrikkelijk blij dat S. er dan is zodat we de 'taken' kunnen verdelen
Als ik echt kapot ben na een dag intensieve peuter (en baby) vertrek ik lekker met lex en de laptop naar boven om 19:00 en dan ga ik lekker zitten zuchten
Oh jaquote:
Ik ben blij dat iedereen nu weer lekker actief meekletst hierover. Ik merk dat de vraag 'wanneer een tweede' me best bezig houdt. Vriend heeft de beslissing bij mij neergelegd, hij hoort het wel. Is lief natuurlijk, maar ook moeilijk, want sindsdien is het een dagelijks terugkerend iets in mijn hoofd.
Mijn belangrijkste struikelblok is mijn eigen lijf. De zwangerschap van Eva was heerlijk en zou ik zo nog 10x doen. Kijk daar ook
op terug. De bevalling ook prima (ja, auw natuurlijk), maar de nasleep Ik heb gewoon daar nu nog steeds last van. Er zit nog steeds een zenuw klem in mijn bekken wat zorgt voor gevoelloosheid overgaande in messcherpe steken in mijn linkerbeen en ik heb een verzakking die de afgelopen maanden niet is verminderd ook al hadden de specialisten gezegd dat dat wel zou gebeuren.
Daarbij merk ik dat wij met zijn drietjes nog geen geoliede machine zijn en dat moet het wel worden (communicatie is nog ff een dingetje bij ons), maar das niets overkomelijks. Dus mijn gevoel zegt 'mja binnenkort denk ik', mijn hoofd zegt 'neu nog ff niet'. Dus voorlopig het laatste.
Maar dat kan zomaar veranderen. Daarom ben ik erg nieuwsgierig hoe het eraan toe gaat als je een tweede kindje krijgt. Of dat veel veranderd (klinkt naïef, maar heb het gevoel dat ik er iets te makkelijk over denk nu).
Nou ja, heel verhaal, maar ik ben niet zo goed in korte stukjes.
Zijn er hier wel meer van had ik al gelezen
Zal wel meevallen Danic
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Je overweging klopt gewoon helemaal! Want hoe leuk het ook is een 2e/3e/4e/of meer, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, en je partner idem. Wanneer je nu al merkt dat bepaalde dingen nog niet helemaal lopen zoals ze moeten, werk er eerst aan, dat maakt jullie als ouders alleen maar sterker!
(wil niet zeggen dat elk ouderpaar perfect is, maar het is wel goed als je de mogelijkheid hebt om er bij stil te staan je het dan ook doet.)
Hier is het heus niet allemaal perfect en geweldig met 2 kids door t huis rennend, en Ja, hier blijft af en toe wel eens een huishoudelijke taak liggen, maar kan best wel stellen dat ik 2 gelukkige kids heb, en zelf een (redelijk) gelukkige moeder ben. Mijn hubbie en ik zitten in grote lijnen op 1 lijn, hier en daar wel een oneffenheid, mja niets onoverkomelijks hihi.
Wij zijn benieuwd hoe het straks als alles goed gaat, het hier zal worden met 3 levendige guppen, en daar helpt alleen tijd bij, aangezien niets zoals uit het boekje is
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Over die zwangerschap. De tweede zwangerschap waren wij ook veel minder bezig met het zwanger zijn. Niet omdat het minder bijzonder was, maar omdat we er al een rond hadden hupsen en dat vergt gewoon veel aandacht. Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.
Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag. Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11.
Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Je kan niet uren zitten zwijmelen met je dikke buik, omdat er een kindje is die jou ook nodig heeft! Nu er twee zijn is de aandacht gewoon weer verdeelt tussen de twee.Ik vind het de laatste tijd... hmm wat is het goede woord. Moeilijker denk ik.
Mede omdat Yade gewoon zo enorm toe is aan school, en zoveel aandacht vraagt, dat ik soms het idee heb dat ik van 7 tot 7 non stop politie agent sta te spelen. Ze probeert van alles uit, vooral grenzen, en dan samen met haar zusje.
Laten we het zo zeggen, ik ben blij dat ze over 3 maanden naar school mag.
Kom ik ook wat meer toe aan Jasmin. Maar dat is de leeftijd gok ik zo. Peuterpuber en ondeugende dreumes is zwaarder dan 18 BSO kinderen van de leeftijd 7 tot 11. Maar dan spelen ze samen met elkaar, liggen ze schaterlachend over de vloer te rollen, knuffelen ze zomaar ineens etc etc, en dat maakt alles weer helemaal goed. Dan denk ik "Oh... ik wil er wel 10!"
Dat is meestal na een half uurtje wel weer over hoor.
Het lijkt me enorm zwaar om er een van 4, 2 en 0 te hebben. Volgens mij ben je dan de hele dag door een zombie.
Bij de gedachte dat we nog zo'n geweldig leuk, mooi, slim, lief, knap en gewoon fantastisch kind kunnen krijgen, wil ik het liefst nu meteen de pil wegdoen. Het ouderschap gaat ons tot nu toe goed af. Ventje maakt het ons ook wel makkelijk. Ik ben ook redelijk mezelf gebleven, werk nog fulltime, doe nog mijn eigen dingen, slaap goed en loop mezelf niet voorbij. Dat is meteen waarvoor ik bang ben bij een tweede, dat dat dan dus wel gebeurt. Ik las een post van Ssserpente, over dat ze geen oermoeder is, geen zorgzaam type etc. Daar herken ik mezelf wel in. Ik kan enorm op mezelf zijn en ook af en toe echt geen zin hebben in mijn kleine, hoe veel ik ook van hem hou. Alhoewel het moederschap me goed doet. Ik kan zo intens gelukkig zijn als ik met de kleine aan het spelen en knuffelen ben, ik vergeet dan alles om me heen. Verder zie ik ook wel op tegen een bevalling en kraamtijd. Zwanger zijn vond ik een eitje, maar ook dat hoeft een volgende keer niet zo te zijn. Soms vind ik gezinnen ook gewoon stom. Dan zie ik zo'n ploeterend stel met niet-leuke kinderen (ik vind heeel veel kinderen gewoon niet leuk), en dat ze daar dan hun handen vol aan hebben en zowel met elkaar als met anderen geen normaal gesprek kunnen voeren, en snakkend naar een beetje tijd voor zichzelf... dan denk ik, dat wil ik niet. En toch kriebelt het. Zwanger raken, zwanger zijn, bevallen, weer een mooi mensje, het is zo'n kick, zoiets moois, dat wil ik nog wel een keer. Heel veel tijd om erover na te denken hebben wij ook niet meer, ik ben vorige week 34 geworden. Toch vind ik dat er nog genoeg tijd is om de beslissing even voor ons uit te schuiven.
Oh, dat niet een normaal gesprek met anderen kunnen voeren zul je met één kind ook nog wel merken. Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.
Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
Maar alle gekheid op een stokje: je bent inderdaad meer bezig met twee kinderen, dat valt niet te ontkennen.Ik betrapte mezelf vandaag voor het eerst op het gevoel dat ik mensen zonder kinderen en zonder kinderwens een beetje sneu vind.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Die gedachte kan ik me niet permitteren, vrijwel onze gehele vriendenkring is kindvrij (dat is de term geloof ik). Eén vriendin is heel stellig, ze wil de verantwoordelijkheid niet aangaan. Prima, dat kan. Zelf ben ik zielsblij dat ik toch de keuze heb gemaakt om een kind te krijgen. Ventje is onmisbaar en hoort er helemaal bij. Ik kan me een leven zonder hem niet voorstellen. Hoe heb ik zonder hem gekund
Ik kan het me misschien wel permitteren, maar ik schaam me oprecht voor het sentiment. Ik heb me als indertijd nog kinderloze altijd voorgenomen om een leven zonder kind niet minder rijk te vinden dan een leven met een kind.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
Nog even over dat kunnen voeren van een fatsoenlijk gesprek: ik erger me er altijd aan als volwassenen onderling dat niet kunnen doen omdat er een kind doorheen zit te jengelen en voortdurend alle aandacht vraagt en krijgt. Kreeg ik pas een KPN-monteur over de vloer net voor de middagdut van Ivan en Lena. Ik had m'n handen vol aan die twee (vooral Ivan) en kon hem amper te woord staan. Ik moet in zijn ogen het schrikbeeld geweest zijn van elke kinderloze.
En weer iets anders: het valt me op dat mensen van alle leeftijden heel lief zijn voor mijn kinderen. Op basis van topics in bijvoorbeeld de Klaagbaak zou je denken dat de wereld vergeven is van kinderhaters, maar in de praktijk blijkt dat geenszins het geval.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Geen reactie of geen derde?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Geen reactie, of niet uitgebreid/openhartig iig.
Ik had juist iets geschreven in de trant van dat mijn hart om een derde schreeuwt maar dat mijn ratio het soms flink zwaar vind met twee.
En F. is vrij stellig over dat er geen derde komt hoor.
Mss wel juist vanwege wat ik hierboven zeg...
Ik had juist iets geschreven in de trant van dat mijn hart om een derde schreeuwt maar dat mijn ratio het soms flink zwaar vind met twee.
En F. is vrij stellig over dat er geen derde komt hoor.
Mss wel juist vanwege wat ik hierboven zeg...
***
Ah, van allebei dus een beetje. Ik vind dat juist voor Aventura eigenlijk wel een heel zinvolle bijdrage.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik lees dit nu pas. Ik ben nu zwanger van ons 4e kindje en heb bij deze zwangerschap voor het eerst het gevoel dat we met dit kindje erbij compleet zijn. Of ik dat gevoel na de geboorte ook nog heb weet ik niet. Ik weet wel dat ik voorheen altijd het gevoel heb gehad dat ons gezin nog niet compleet was, terwijl ik zwanger was van de eerste dacht ik al aan de 2e en terwijl ik zwanger was van de 2e dacht ik aan de 3e. En ook bij nr 3 dacht ik alweer aan nr 4. Rupsje nooit genoegquote:
Dit hoort misschien niet in dit topic maar bestaat het gevoel een compleet gezin te hebben? Seth is nu 4 weken en eigenlijk hebben wij altijd afgesproken dat mijn man zich zou laten steriliseren als we 2 kinderen zouden hebben. Mijn man staat daar nog helemaal achter. Ik alleen niet meer... het idee dat ik dit allemaal voor het laatst meemaak. Nu hebben we afgesproken dat hij nog even wacht maar evengoed staat hij er voor 100% achter dat het zo goed is. Herkent iemand dit gevoel, ebt het nog weg?
Misschien dat de leeftijden van de kinderen ook meespelen? Mijn oudste is 4 en over 2 maanden verwacht ik ons 4e kindje, ik heb er mijn handen vol aan en nog één erbij ga ik niet bolwerken. En ik vind mezelf te oud om nog een paar jaar te wachten en dan nog een keer aan een baby te beginnen. En zoals ik er nu over denk, heb ik er ook geen behoefte aan, ook niet als ik jonger was geweest. Zodra dit kindje bij ons is zijn we compleet. Tis goed zo.
Het ligt toch ook alles aan het karakter van je kinderen en de leeftijd? Ik vind het best zwaar om op twee neefjes van 2,5 te passen maar op drie kinderen van 6, 4 en 2,5 - wat zeg ik, mijn neefje van 1 kan daar ook prima bij - passen, vind ik een peace of cake. Dat zijn kinderen die zichzelf en elkaar goed vermaken, ondanks hun humeur soms toch haast altijd redelijk zijn. Terwijl de tweeling best veel temperament heeft, en peuterdriftbuien keer 2 is best lastig.
Als er bij de drie kinderen twee waren die elkaar vaak in de haren vlogen en een derde die vaak ziek en zielig was, was het natuurlijk een heel ander verhaal.
Ik denk dat van het karakter van je kind ook wel kan afhangen of je er nog één wilt
Als er bij de drie kinderen twee waren die elkaar vaak in de haren vlogen en een derde die vaak ziek en zielig was, was het natuurlijk een heel ander verhaal.
Ik denk dat van het karakter van je kind ook wel kan afhangen of je er nog één wilt
freedom is just another word for nothing left to lose
Ik vind juist de derde erbij helemaal niet drukker dan met 2. De oudste 2 zitten geregeld tegen en met elkaar te schreeuwen in hun spel en dan vind ik het wel eens druk. Maar dan regelen we iets dat er even apart gespeeld word en dan keert de rust wel weder. Nu we straks meer ruimte in huis hebben is de optie voor een vierde (derde voor lief) weer ter sprake gekomen. Maar we beslissen dat als Matthias naar school gaat!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.quote:
Zeker zinvol voor mij om te lezen, heel herkenbaar. In mijn hart is plaats voor meer. Als ik de vraag of we compleet zijn zou moeten beantwoorden, dan zou ik 'nee' zeggen. Alhoewel ik het eigenlijk een gekke vraag vind. We zijn nu gewoon compleet, ons gezin bestaat nu uit 3 personen. Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Of je krijgt er op een bepaald moment vrede mee.quote:
Stel dat een tweede kind niet lukt, zijn we dan voor altijd een incompleet gezin?
Er is niet per se zoiets als de waarheid over je kinderwens. Je kinderwens kan soms wel aanwezig zijn, soms niet, soms heftig, soms niet zo heftig. Mensen ontwikkelen zich, levens ontwikkelen zich, gevoelens kunnen grillig zijn, gedachtes ook.
Ik vind het altijd zo'n merkwaardige notie dat iemand op een bepaald moment in zijn of haar leven een beslissing moet hebben genomen en daar altijd maar achter moet blijven staan. Waarom zou het niet kunnen veranderen? Da's geen schande.
Wat het alleen lastig maakt is dat je deze beslissing bij uitstek met je partner neemt, dat je samen een 'afspraak' maakt (of een minder uitgesproken variant van een afspraak), dat daar verwachtingen uit voortvloeien en dat het lastig is ervan terug te komen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.quote:
[..]
Ik kan me wel voorstellen dat iemand met een sterke kinderwens dat zo zal ervaren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, ik ook wel. Ik snap sowieso pas na mijn eerste kind wat een kinderwens is. Ventje was een rationeel besluit: 'laten we stoppen met anticonceptie en kijken wat er gebeurt. Als er niets gebeurt is het ook goed'. Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.
Dat vond ik heel erg het geval! En dat maakte alles op een of andere manier ook makkelijker terwijl de praktische omstandigheden op zich niet makkelijker waren.quote:
Een tweede keer zal heel anders zijn. Dan weten we beter wat we kunnen verwachten. Ik denk dat ik het spannender en leuker ga vinden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond de verandering van 1 naar 2 best heftig. Opeens moest ik mijn aandacht verdelen, maar als ik er nu op terug kijk vind ik dat het best goed is gegaan. Er is een goede balans, de meisjes vinden elkaar leuk, spelen nu ook echt samen (naast elkaar), Maar als Sarah in bed ligt komt Jaël wel vragen waar Sarah nou is, echt heel lief.
Ik was er vrij snel van overtuigd dat ik een derde wilde, maar dat zekere gevoel is veranderd in een twijfel gevoel. Ergens vind ik het wel goed zoals het nu is en ergens zou ik zo een klein frummeltje erbij ook wel erg leuk vinden.. Nu hebben manlief en ik afgesproken het er pas na de zomer weer over te hebben. Hij wilde echt niet meer, maar twijfelt nu ook weer.. Maar goed ik ben er wel veel mee bezig maar spreek het niet meer uit Maar ik heb altijd geroepen 3 en hij 2, dus we gaan het na de zomer merken of we het nog een keer gaan proberen.
Ik was er vrij snel van overtuigd dat ik een derde wilde, maar dat zekere gevoel is veranderd in een twijfel gevoel. Ergens vind ik het wel goed zoals het nu is en ergens zou ik zo een klein frummeltje erbij ook wel erg leuk vinden.. Nu hebben manlief en ik afgesproken het er pas na de zomer weer over te hebben. Hij wilde echt niet meer, maar twijfelt nu ook weer.. Maar goed ik ben er wel veel mee bezig maar spreek het niet meer uit
Maar ik heb altijd geroepen 3 en hij 2, dus we gaan het na de zomer merken of we het nog een keer gaan proberen.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat je zegt over de 'waarheid' herken ik helemaal. Er is inderdaad geen waarheid, dat probeerde ik ook eigenlijk te zeggen. Ik weet alleen dat ik nu enorm gelukkig ben en geniet van elke dag. Ik geniet van momenten zonder zoon, ik geniet van momenten met mijn zoon. Vooral die laatste momenten maken dat ik het allemaal nog een keer wil. De enige waarheid waar wij mee te maken hebben, is dat het willen en mijmeren op een gegeven moment wel moet uitmonden in actie.
Ik vraag me ook af wanneer ons gezin compleet is. Als er nog eentje komt, zou dan dat gevoel weggaan? Of gaat dat gevoel idd nooit weg en moet je op een gegeven moment maar zeggen en nu is het gewoon klaar. Nu hebben we nog plek in huis, in de auto en vooral in ons hart voor nog een kleine. Maar daarna is de ruimte in huis enzo op. Dan houdt het gewoon op! Tenminste voor ons dan.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Er is ook het kosten- en ruimteaspect. Wij verdienen ieder 1,5 a 2x modaal, we hoeven niks te laten. Toch komen juist voor mensen met ons inkomensniveau de kosten voor kinderopvang keihard aan, zeker met meerdere kids en meerdere dagen. Een ander huis zit er ook voorlopig niet in, je moet je huis maar verkopen in deze markt. Ik kijk altijd vol verwondering naar gezinnen met 3 kinderen of meer, waar doen ze het van (denk dat het vooral een leefstijl-iets is - je hoeft natuurlijk niet rijk te zijn om kinderen te kunnen krijgen).
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond isquote:Op maandag 13 februari 2012 13:49 schreef Claudia_x het volgende:
Ik denk dat ik alleen maar zou gaan twijfelen als ik langdurig werkloos zou raken.
:)
Ik ook.quote:
[..]
oeh ik zie mogelijkheden voor als je PhD afgerond is
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Neemt er dan niemand ook de financiële kant mee in zijn/haar overweging?
Ik ben echt verbaasd hoe makkelijk/snel mensen een tweede dan wel derde nemen of zelfs een vierde overwegen.
Zo slecht verdienen wij niet en we kunnen nu ook extra op wintersport bijvoorbeeld maar we wonen dan ook heel klein en hebben dus meer vaste lasten als we ruimte hebben voor een tweede.
Als ik dan zie wat de kinderopvang kost
Allicht als je als moeder niet werkt dat je daar kosten bespaart maar als alles van het salaris van de meneer zou moeten, phoe! Dan moeten wij toch wel heel veel er voor laten.
Ik zie ook wel dat je dingen als speelgoed en ook kleding (mits zelfde geslacht ) maar 1x aanschaft dus dat in de beginjaren (afgezien van de opvang) een volgende minder kost maar uiteindelijk worden dat ook allemaal kinderen met een eigen stijl en steeds grotere monden om te voeden. Ik wil niet weten wat het kost aan boodschappen en kleding e.d.
Edit: ah spuit elf, aventura noemt het nu ook.
[ Bericht 4% gewijzigd door Dizzy-Miss-Lizzy op 13-02-2012 14:05:47 ]
Ik ben echt verbaasd hoe makkelijk/snel mensen een tweede dan wel derde nemen of zelfs een vierde overwegen.
Zo slecht verdienen wij niet en we kunnen nu ook extra op wintersport bijvoorbeeld maar we wonen dan ook heel klein en hebben dus meer vaste lasten als we ruimte hebben voor een tweede.
Als ik dan zie wat de kinderopvang kost
Allicht als je als moeder niet werkt dat je daar kosten bespaart maar als alles van het salaris van de meneer zou moeten, phoe! Dan moeten wij toch wel heel veel er voor laten.
Ik zie ook wel dat je dingen als speelgoed en ook kleding (mits zelfde geslacht
) maar 1x aanschaft dus dat in de beginjaren (afgezien van de opvang) een volgende minder kost maar uiteindelijk worden dat ook allemaal kinderen met een eigen stijl en steeds grotere monden om te voeden. Ik wil niet weten wat het kost aan boodschappen en kleding e.d.Edit: ah spuit elf, aventura noemt het nu ook.
[ Bericht 4% gewijzigd door Dizzy-Miss-Lizzy op 13-02-2012 14:05:47 ]
floorplannertje maken met de nieuwe indeling voor een babykamer dan maar?quote:
Op Aventura ik denk persoonlijk dat het idd voornamelijk een leefstijl iets is, en dat moet je maar niet willen. Iedereen heeft daar andere grenzen in en randvoorwaarden.
:)
Wat voor mij trouwens wel ook mee weegt in de overweging voor een derde is het praktische aspect van regelmatig op reis moeten voor mijn werk en dan oppas regelen. Twee kinderen uit logeren is één ding, drie vind ik toch wel van een ander kaliber.
Dat is dus een hobbel die ook nog even genomen moet worden. Maar ja... om het nou van te voren aan mijn ouders te gaan vragen vind ik ook weer een tikkie .
Dat is dus een hobbel die ook nog even genomen moet worden. Maar ja... om het nou van te voren aan mijn ouders te gaan vragen vind ik ook weer een tikkie
.
***
Als ik straks geen ander werk kan vinden kunnen wij van het salaris van mijn lief rondkomen. Het wordt krap, maar het kan. Je moet inderdaad wel andere keuzes maken. Geen dure vakantie meer, geen kinderkleertjes kopen wanneer je er ook maar zin in hebt, geen eten bestellen wanneer je er maar zin in hebt ( ), goed letten op hoe je inkopen doet. En vergeet niet dat je financieel ook weer meevallers krijgt als je gezinsinkomen omlaag gaat. Je wordt minder zwaar belast van overheidswege en krijgt hier en daar misschien ook wat meer tegemoetkomingen.
Ik wil het niet bagatelliseren, maar het is vaak wel een kwestie van waar je de prioriteiten legt. Wij zijn naar een minder populair stadsdeel verhuisd om onszelf te ontlasten.
), goed letten op hoe je inkopen doet. En vergeet niet dat je financieel ook weer meevallers krijgt als je gezinsinkomen omlaag gaat. Je wordt minder zwaar belast van overheidswege en krijgt hier en daar misschien ook wat meer tegemoetkomingen.Ik wil het niet bagatelliseren, maar het is vaak wel een kwestie van waar je de prioriteiten legt. Wij zijn naar een minder populair stadsdeel verhuisd om onszelf te ontlasten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik wil en kan mijn financiele onafhankelijkheid ook niet opgeven. Ik wil werken, een loopbaan, een leuke baan, ik weet niet beter. Ik kan me niet voorstellen dat ik een baantje voor 2 dagen zou hebben, puur om geld bijeen te sprokkelen omdat we anders niet uitkomen. De zinloosheid, uitzichtloosheid daarvan, daar zou ik niet mee willen leven. Misschien als het tijdelijk zou zijn, voor een paar jaar.
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn? (maar ik snap wel wat je bedoelt denk ik hoor).
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
in de haak.
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.quote:
[..]
Hoe graag ik ook een tweede had gewild, voor mij voelt ons gezin heel erg compleet. Er zou wel ruimte zijn geweest in mijn hart voor een tweede, maar dat maakt ons gezin en leven zoals het is niet incompleet.
Twijfel ontstaat hier ook voor een deel doordat manlief geen vast contract heeft. We hebben twee gezonde prachtige kinderen en daar zijn we dankbaar voor. En mijn twijfel komt voort uit het gedeelte dat een derde weer een keizersnee word, het is toch weer heel wat wat van mij lichaam gevraagd word. Ik ben bij deze allebei perfect hersteld daar neit van maar het blijft een grote buik operatie.
Maar ik wil gewoon zo graag een zoon
Maar ik wil gewoon zo graag een zoon
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.quote:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja Claudia wij willen ook eigenlijk naar een ander deel van Nederland verhuizen om groter te kunnen wonen zonder onze lasten explosief te laten stijgen.
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Je hebt gelijk dat je op sommige punten meer tegemoetkomingen krijgt maar vlak de inkomensafhankelijke combinatiekorting niet uit die juist op loopt hoe meer je werkt/verdient.
En dan is er nog het punt wat Aventura aanhaalt. Ik zit momenteel in een vakgebied waar ik uit wil. Er is ook weinig parttime te vinden in deze hoek, maar een studie op het niveau wat ik wil
Dan zouden we echt elk dubbeltje om moeten draaien en ik betwijfel of we dat er voor over hebben.
De financiële kant houdt mij nu in ieder geval erg bezig en ook deels tegen. Ik heb ook genoeg andere redenen om het nu niet te doen hoor.
Ik heb maar al mijn hoop gevestigd op een sollicitatie van de meneer in Zwitserland waar ze een native dutch speaker zoeken. Dat zou in één klap al onze problemen oplossen. Naïviteit FTW!
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Je hebt gelijk dat je op sommige punten meer tegemoetkomingen krijgt maar vlak de inkomensafhankelijke combinatiekorting niet uit die juist op loopt hoe meer je werkt/verdient.
En dan is er nog het punt wat Aventura aanhaalt. Ik zit momenteel in een vakgebied waar ik uit wil. Er is ook weinig parttime te vinden in deze hoek, maar een studie op het niveau wat ik wil
Dan zouden we echt elk dubbeltje om moeten draaien en ik betwijfel of we dat er voor over hebben.
De financiële kant houdt mij nu in ieder geval erg bezig en ook deels tegen. Ik heb ook genoeg andere redenen om het nu niet te doen hoor.
Ik heb maar al mijn hoop gevestigd op een sollicitatie van de meneer in Zwitserland waar ze een native dutch speaker zoeken. Dat zou in één klap al onze problemen oplossen. Naïviteit FTW!
Om het geld hoeven we het niet te laten. Wij houden niet van op vakantie gaan dus dat scheeld ook denk ik. Mijn lief verdiend genoeg om normaal van rond te komen. Ok ik kan niet elke week de stad in om kleding te kopen voor de jongens. Maar ik koop net zo graag via MP. Ze zijn er toch zo weer uitgegroeid. Mijn inkomen is gewoon voor erbij. Dat sparen we voor het geval dat er iets kapot gaat. Voor de jongens word ook elke maand geld opzij gezet. Voor later al ze willen gaan studeren of reizen of wat ook. En als er nog een vierde komt heb ik in aanschaf niks nodig. We hebben alles nog.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Bij ons heeft het allemaal toevallig gunstig uitgepakt. Tijdens de zwangerschappen hadden we de financiële zekerheid door mijn aanstelling voor bepaalde tijd, en nu, net voor ik werkeloos ga worden, is mijn lief in loondienst getreden. Dat is een kwestie van de juiste keuzes op het juiste moment maken geweest, en ook van een boel mazzel.
Ik wil overigens niet werkeloos zijn, hoor. Ik ga gewoon flink solliciteren.
Ik wil overigens niet werkeloos zijn, hoor.
Ik ga gewoon flink solliciteren.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat klinkt niet als een principiële maar als een praktische hobbel. Wij wilden ook wel óf in de binnenstad van Amsterdam wonen óf in een idyllisch boerderijtje.quote:
Ja Claudia wij willen ook eigenlijk naar een ander deel van Nederland verhuizen om groter te kunnen wonen zonder onze lasten explosief te laten stijgen.
Ik heb bijvoorbeeld een leuk huis gezien in Maarssen
Maar we kunnen het al niet eens worden over waar dan in Nederland. Laat staan de praktische kant van dit flatje verkopen, huis aankopen en dan ook rond die tijd beiden op de nieuwe plek werk te vinden want zowel wat hij als wat ik wil is niet eens meer voor een paar maanden dagelijks aan te rijden.
Maar we konden het niet allebei hebben, een toffe locatie en op rijdbare afstand van het werk wonen. Er was een fors compromis voor nodig, een compromis dat veel Amsterdammers niet bereid zouden te maken. Jullie moeten jullie eigen compromis nog vinden. Maar ik hoop dat je lief gewoon zijn droombaan krijgt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.quote:
[..]
Dat kan ik me ook voorstellen, maar ik kan me ook voorstellen dat iemand het als een gemis blijft ervaren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
dat hoeft op zich toch niet zinloos of uitzichtloos te zijn? (maar ik snap wel wat je bedoelt denk ik hoor).
het lijkt mij soms echt heerlijk. al dat gedoe om de zaken om 't werk heen te plooien en regelen. pff! en voor de kinderen ook lekker rustig.
Ik heb inderdaad niet het idee dat ik iets laat wat ik zou willen door niet te werken. Ook heb ik niet het gevoel in een zinloze of uitzichtloze situatie te zitten, juist niet! Maar dat is heel persoonlijk. Ik heb jaren gewerkt, vond het geweldig, maar nu niet. Nu heb ik geen zin in een baan buiten de deur, ik voel me er goed bij om de hele dag bezig te zijn met mijn kinderen en wat dingen voor mezelf. Onze financiele situatie laat het toe om 4 kinderen te hebben. Mijn man en ik willen verder ook niet zo veel, wij zijn blij als we de opa's en oma's (onze ouders) af en toe kunnen bezoeken (wonen van beide kanten in het buitenland) en verder stellen we niet zulke hoge eisen. We zijn wel heel bewust naar een een huisje met een tuin gaan zoeken omdat we dat voor de kinderen erg leuk vinden. De flat was niet ideaal met een gezin met meerdere kinderen, gelukkig hebben we dat huisje met tuin gevonden. We hebben een eigen bedrijf en de ene keer kunnen we wat meer dan de andere keer. Misschien dat ik over een jaar een jaar of twee aan het werk ga omdat mijn man zijn masters wil halen. Maar dat zien we dan wel. Ik sta niet te popelen om aan het werk te gaan, maar als mijn man zijn masters wil halen dan lever ik wel twee jaar in door te gaan werken.
Dat kan ik me ook voorstellen, maar óók dat het voor een ander niet zo zal zijn.quote:
[..]
Ik zal het ook altijd als een gemis ervaren, maar dan nog is mijn gezin compleet. Het een sluit ter ander niet uit.
Dat is wel een fijne positie.quote:
Om het geld hoeven we het niet te laten. Wij houden niet van op vakantie gaan dus dat scheeld ook denk ik. Mijn lief verdiend genoeg om normaal van rond te komen. Ok ik kan niet elke week de stad in om kleding te kopen voor de jongens. Maar ik koop net zo graag via MP. Ze zijn er toch zo weer uitgegroeid. Mijn inkomen is gewoon voor erbij. Dat sparen we voor het geval dat er iets kapot gaat. Voor de jongens word ook elke maand geld opzij gezet. Voor later al ze willen gaan studeren of reizen of wat ook. En als er nog een vierde komt heb ik in aanschaf niks nodig. We hebben alles nog.
Dus dat en dat kan ook maar zo weer veranderen als de kinderen ouder worden, nou dat is dan ook prima.quote:
[..]
Nee, precies. Het kan én bevredigend zijn én je geven wat je het allerliefst wil, namelijk zoveel mogelijk bij je gezin zijn. Als dat is wat je wil, that is.
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van.
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
[ Bericht 6% gewijzigd door oeke op 14-02-2012 21:43:07 ]
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van.
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
[ Bericht 6% gewijzigd door oeke op 14-02-2012 21:43:07 ]
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Hier is de wens voor een tweede er ook zeker, het lijkt me geweldig, nog zo'n leuk kind.
Maar ook hier telt de financiele (on)zekerheid, dat moet eerst uit de weg zijn en dat zal ongeveer in het najaar pas zo zijn.
Gelukkig rammel ik nog niet heel hard, al is de wens wel heel sterk.
Ik geef nog bv en wil dat graag nog een poosje volhouden, en dus niet het risico lopen dat mijn productie stopt. Ik wil het liefst dat Lientje ongeveer 2 jaar is en een beetje kan lopen e.d.
En mijn lijf en rug zijn net een beetje klaar met herstellen, een zwangerschap zou nu een enorme aanslag op mijn lijf zijn, ook dat wil ik niet.
Dus eigenlijk is het fijn om voorlopig een stok achter de deur te hebben.
Maar ook hier telt de financiele (on)zekerheid, dat moet eerst uit de weg zijn en dat zal ongeveer in het najaar pas zo zijn.
Gelukkig rammel ik nog niet heel hard, al is de wens wel heel sterk.
Ik geef nog bv en wil dat graag nog een poosje volhouden, en dus niet het risico lopen dat mijn productie stopt. Ik wil het liefst dat Lientje ongeveer 2 jaar is en een beetje kan lopen e.d.
En mijn lijf en rug zijn net een beetje klaar met herstellen, een zwangerschap zou nu een enorme aanslag op mijn lijf zijn, ook dat wil ik niet.
Dus eigenlijk is het fijn om voorlopig een stok achter de deur te hebben.
Ja!quote:
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Dat formuleer je heel treffend. (En trui ook!) Ik heb geluk gehad dat ik doe wat ik doe waardoor ik veel tijd voor de kinderen heb. Nu twijfel ik zelfs of ik wel de wetenschappelijke carrière wil die ik altijd voor ogen had omdat ik niet te veel van hen wil missen.Maar het is nog wel twijfel, hoor. Als zij straks naar school gaan dan wil ik niet met lege handen achterblijven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, mijn vrouw wil dus ook graag (over een jaar ofzo) nog een derde keer zwanger zijn.
Ik ben er niet zo zeker van of ik dat wil. Dat komt door meerdere zaken: mijn vrouw heeft tijdens beide zwangerschappen behoorlijk last gehad van bekkeninstabiliteit, en de tweede keer duurde het echt maanden langer voordat het weer goed genoeg ging, ten opzichte van de eerste keer.
Ook heeft zij de neiging om de kraamtijd van de tweede als relatief makkelijk terug te bezien, terwijl ik het echt een tropentijd vond... de oudste was vaak om half vijf al wakker en wilde aan de dag beginnen, terwijl het bij de jongste veel langer duurde dat ze doorsliep. Nog een keer zo'n kraamtijd doormaken zie ik als een berg tegenop, want ik ben echt een drietal maanden honds- en hondsmoe geweest.
Het praktische aspect deelt ook mee: wij hebben 3 slaapkamers (geen van alle echt groot) en drie kinderen slaapvesten in 2 kamers is lastig. En ons eigen bed staat in de grootste slaapkamer maar past niet lekker in de andere kamers...
Financieel zouden we het prima kunnen, minder sparen dan nu maar dat zou wel kunnen.
Ik ben er niet zo zeker van of ik dat wil. Dat komt door meerdere zaken: mijn vrouw heeft tijdens beide zwangerschappen behoorlijk last gehad van bekkeninstabiliteit, en de tweede keer duurde het echt maanden langer voordat het weer goed genoeg ging, ten opzichte van de eerste keer.
Ook heeft zij de neiging om de kraamtijd van de tweede als relatief makkelijk terug te bezien, terwijl ik het echt een tropentijd vond... de oudste was vaak om half vijf al wakker en wilde aan de dag beginnen, terwijl het bij de jongste veel langer duurde dat ze doorsliep. Nog een keer zo'n kraamtijd doormaken zie ik als een berg tegenop, want ik ben echt een drietal maanden honds- en hondsmoe geweest.
Het praktische aspect deelt ook mee: wij hebben 3 slaapkamers (geen van alle echt groot) en drie kinderen slaapvesten in 2 kamers is lastig. En ons eigen bed staat in de grootste slaapkamer maar past niet lekker in de andere kamers...
Financieel zouden we het prima kunnen, minder sparen dan nu maar dat zou wel kunnen.
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Ik zie relatief kleine bezwaren, Worteltjestaart. Drie maanden slaapgebrek, een ander bed kopen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat herken ik wel, maar ik denk er misschien te licht over, ik weet ook niet hoe dat in andere vakgebieden is, maar ik wil dan gewoon weer mezelf er dieper in gooien.quote:
Maar het is nog wel twijfel, hoor. Als zij straks naar school gaan dan wil ik niet met lege handen achterblijven.
Nu neem ik alleen de opdrachten aan waar ik echt van kan genieten/leren en groeien. En ze leveren ook net genoeg op.
Tegen dan zal ik wrs weer meer aan acquisitie gaan doen en ook opdrachten aannemen uit loopbaanbelang.
En nu weer aan het werk, anders schiet het niet op!
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Ik denk dat als ze kids naar school gaan ik ook wat anders ga zoeken, ik werk nu veel in de avond, dus kan de hele dag van mijn meiden genieten. ALs ze naar school gaan zijn mijn avonddiensten juist een nadeel... Maar goed ze gaan nog lang niet naar school dus daar denk ik nog niet over na
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Wij hebben een hele grote slaapkamer, daar zou met gemak ons bed en twee kinderbedden inpassen.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
OK, behalve het feit dat je username doet vermoeden dat je anders dan mijn vrouw heet en haar dus niet bent, is dit precies hoe het er bij ons uitzietquote:
Ik zie relatief kleine bezwaren, Worteltjestaart. Drie maanden slaapgebrek, een ander bed kopen.
Nee, ik herken wel wat je schrijft. Mijn lief zou er precies zo tegenaan kijken en ik zou, waarschijnlijk net als je vrouw, met groter gemak de praktische bezwaren van tafel vegen.
ik ben meer van de praktische zaken, mijn vrouw denkt daar minder over.Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kun je niet opvang bieden in je eigen huis?quote:
Wij hebben een hele grote slaapkamer, daar zou met gemak ons bed en twee kinderbedden inpassen.
Tzt zullen we Lientje ook de nachten op haar eigen kamertje laten slapen en een evt tweede kindje het eerste jaar bij ons. Daarna zullen ze samen slapen op onze grote slaapkamer en verhuizen wij ons bed naar de kleinere kamer.
Ik werk als gastouder, alweer een aantal jaar. Heel bewust voor gekozen om me niet verder te ontwikkelen op werkgebied, omdat ik perse zelf voor mijn kind zou willen zorgen.
Geen spijt van tot nu toe, ik kan straks als ik mijn handen wel vrij heb in de kinderopvang, op een school of in de gespecialiseerde gezinszorg gaan werken. Keuzes genoeg wat dat betreft.
Het liefst zou ik alle dagen thuis zijn, merk ik nu wel, 4 dagen Lientje mee op sleep nemen naar mijn werk toe vind ik veel.
Dus ik ben nu aan het nadenken hoe ik dat ga aanpakken en hoe ik meer thuis kan zijn met haar, niet werken is in ieder geval geen optie.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!quote:
Jup, dat is ook waar ik over aan het nadenken ben.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.quote:
[..]
Vanaf maart ga ik dat ook doen. Ideaal. Thuis zijn maar toch wel iets verdienen. Meer dan ik nu doe in ieder geval!!
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Als ik jouw verhaal zo lees plooien jullie je werk weliswaar om de kinderen heen, maar is dat wél bevredigend werk, inhoudelijk dan. Dat maakt voor mij het hele verschil. Dan is alles gewoon leuker!quote:
Wij zijn van die ouders die het financiele aspect totaal niet hebben mee laten tellen in het kiezen voor een tweede. En met ons onder het minimum inkomen zou de misschien wel slim zijn.
Daarnaast willen we voorlopig blijven wonen waar we wonen, al is dat maar 49 m2.
Dus het is inderdaad een kwestie van keuzes.
We werken allebei in een sector (kunst) waar het niet om geld gaat maar vooral om ontplooiing en ontwikkeling.
En we worden daar allebei heel gelukkig van. (Al moet ik eerlijk zeggen dat we soms ook heel ongelukkig worden van zo onderbetaald te worden en op achteloze manier behandeld te worden)
Daarnaast stellen we beiden geen hoge materialistische eisen aan het leven.
Ik wil in elk geval de eerste paar jaar zoveel mogelijk bij mijn kinderen zijn en mijn partner wil dat ook. Als ze naar school gaan wordt dat weer anders en ga ik me weer helemaal op mijn carriere storten.
En het is ook voor mij als mens een enorm mooi leerproces om mijn kinderen te zien groeien. Ik zou het niet willen missen, die eerste 4 jaar van zo dichtbij meemaken. Het vormt me als mens, geeft me nieuwe inzichten.
En heerlijk, wat Trui zegt, we plooien ons werk om onze kinderen heen ipv andersom.
Ja, iets soortgelijks speelt hier ook. Als je een gezin met twee kinderen runnende moet houden terwijl je partner fysieke problemen heeft dan is dat natuurlijk heel belastend. Wat mijn lief ook heeft is dat hij blij is dat hij weet hoe ons leven er nu uitziet. We hebben twee leuke, lieve kindjes, ze zijn gezond, ik ben gezond, het is prima te doen zo. Wie weet wat je je op de hals haalt als je het allemaal nog een keer doet. En die gedachte alleen al brengt weer stress met zich mee. Het is vooral daarom dat het hier welletjes is.quote:
Al moet ik zeggen dat ik me ook zorgen maak over haar bekkeninstabiliteit bij een 3e zwangerschap. Kans dat het erger wordt (of zelfs niet meer geheel weggaat) is reëel...
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als ik aan het werk ga omdat mijn man zn masters wil halen dan zal ik in eerste instantie gaan werken voor het geld. Maar alleen werken voor het geld daar word ik ongelukkig van, dus ik zal er wel het beste van maken. Een baan / werkomgeving zoeken waar ik het naar mn zin heb zodat het geen kwestie van uitzitten wordt, anders wordt het wel uitzichtloos inderdaad.quote:
Daarom geef ik ook aan dat ik het tijdelijk wel zou kunnen, een baan voor erbij. Sterker nog - misschien gaan we daar straks allebei wel tijdelijk naartoe. (wij kunnen allebei vrij makkelijk op- en ook neerschalen qua werkuren0. Ik bedoel dat ik het uitzichtloos zou vinden als die extra centen echt de enige reden zou zijn dat ik bijvoorbeeld 2 dagen zou werken. Zo van, even die 16 uurtjes uitzitten met het verstand op 0, dan kan ik zo snel mogelijk weer naar huis en naar de kids. Nee, ik wil dat niet en herken dat ook niet. Dus enerzijds plooi ik me in die zin niet naar mijn kind toe. En toch ook weer wel: ik werk 2 van de 4 dagen thuis en ben er 's morgens en in de namiddag voor mijn uk. 's avonds haal ik de verloren werkuren in. Voor mij werkt dit uitstekend, ik kan me wel voorstellen dat het misschien over een jaar weer anders is (want baby is inmiddels dreumes, want inmiddels tweede baby, etc.).
Die kun je altijd halen. Vaak via een gob.quote:
[..]
Zolang je de juiste papieren hebt om een gastouder te mogen zijn wel ja.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het werk wat ik nu doe kan ik verder geen kant mee op. Ik werk ongeveer 20 uur. Soms iets meer, soms iets minder. Van die 20 uur werk ik ongeveer de helft thuis. Dat betaald wel minder maar dat voorkomt wel dat mijn kinderen niet naar de opvang hoeven. Eigenlijk had Matthias volgende week voor het eerst gemoeten omdat ik niks gedaan krijg met hem in de buurt. Maar van het weekend kwam de kans om go te worden voorbij. En heb die met beide handen aangegrepen. Heb in maart een herhalingscursus voor de kinder EHBO. Gelukkig mag ik wel eerder beginnen op verzoek van de afneemouder.quote:
Gastouder worden heb ik ook over nagedacht, zou ik wel kunnen denk ik met mijn achtergrond. Lijkt me ook erg leuk. Zijn echt wel dingen waar ik meer mee bezig zou moeten zijn, want het is nog anderhalf jaar en dan gaat Jael toch echt naar school.. En dan is het ook niet meer zo handig dat opa en oma oppassen. Als er wel een derde komt denk ik dat ik wel echt voor gastouder zijn zou gaan of in ieder geval zoiets zou proberen. Gewoon omdat ik dus niets van mijn kinderen wil missen en ik ben ook neit zo heel erg carriere gericht. Ik zou wel meer en hoger kunnen komen in mijn werk maar wil het gewoonweg niet, ben veel te gelukkig in wat ik nu doe.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ik zie ineens dit topic omhoog komen, en zie dat ik dus niet de enige ben die ook erg met de financiele kant van een tweede bezig is..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Wij zouden graag een tweede willen, maar als ik nog een keer zo'n bedrag aan kinderopvang moet opbrengen, dan is dat denk ik een te grote aanslag op het budget. Zelfs nu Bartje al 8 maanden is heb ik nog steeds niet goed in zicht hoe onze financiele situatie is..
Mijn vriend heeft oudere collega's, en die zeggen dat de kosten van de kinderopvang een stuk minder worden als de oudste naar de basisschool gaat, maarja, je zit wel even met dubbele kosten.. Ik heb nu nog best wat ouderschapsverlof wat ik opneem, maar na de zomer moet ik ook weer meer gaan werken, en dan zijn we ws. ook weer meer kwijt aan kinderopvang..
Dus ik denk dat wij de beslissing ook nog even voor ons uitschuiven, gelukkig rammelen wij niet zo hard dat het nu gelijk moet zeg maar..
Bij ons was het tweede kind een heel stuk goedkoper vwb opvang. Of nou ja, we kregen er destijds veel meer voor terug van de belastingdienst. Hoe het nu zit weet ik niet zo heel precies, want Sasha ging precies met de overgang naar school.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
Maar je zou het eens kunnen berekenen via dat opvangberekentooltje.
***
Oh hier komt ook echt wel een tweede, een keer, als het kan. Financieel betekent dat zeker dat we er op in moeten leveren, logisch ook. Het kan ook wel hoor, maar toch moet je je weer aanpassen aan een nieuwe situatie.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Nou weet ik tot op de cent wat we uitgeven dus een nieuwe berekening is zo gemaakt.
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Twijfel ook niet aan een zwangerschap of bevalling maar wel hoe ik het met Noortje erbij zou moeten doen. Tis een pittige dame die vooral streken uithaalt als je precies een hete ovenschotel in je handen hebt. Ik zie mezelf al zitten met een baby aan de borst een Noortje dansend op tafel of zo.
Na die tweede is het ook klaar. Mocht dat kindje er komen zal ik toch wel richting de 35 gaan en vent richting de 40. En als het nog zo'n doerak wordt als Noortje is dan zal ik nog wel drie keer achter mijn oren krabben waarom we dat ooit besloten hebben.
Interessant in jullie ervaringen en overwegingen te lezen. Ik hoop dat hier ook ooit een tweede kindje komt, maar zie op tegen weer een zwangerschap Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad
Praktische bezwaren zijn er wel (bijv. kleine woonruimte, 3 hoog), maar zoveel belangrijker vind ik dat we een kindje een warm en stabiel gezin kunnen bieden. Bij nummer 1 hebben we er bewust niet voor gekozen om te wachten tot de omstandigheden "perfect" waren en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad
Oude (on)bekende.
Met twee kinderen vond ik 2 hoog op een flat ook nog wel te doen, met 3 al een stuk minder. Een flat met lift zou het wel wat aangenamer hebben gemaakt maar die hadden we niet. En ja, warmte en stabiliteit kunnen bieden vind ik ook belangrijker, maar als dat lukt én een tuin dan is dat toch ook wel heel erg fijn hoor.
Leuk om jullie gedachten over een 2e/3e/4e te lezen. Ik wil ook graag een 3e (denk ik nu) maar mijn partner (nog) niet.
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Waar ik wel tegenop kan zien is de drukte met 3 kinderen. Zeker omdat de oudste dan ook naar school gaat en je meer met logistiek te maken hebt.
Maar het lijkt me vooral ook zo leuk en ik heb het gevoel op dit moment nog niet compleet te zijn
Haha, ik zal eerlijk bekennen dat ik ook behoorlijk materialistisch kan zijn, maar mijn koopdrift kan ik goed beteugelen met mijn werk, daar mag ik mooie stoffen, dure kleren, fournituren voor kopen. Soms ook meubels, vloeren en zulks. Dat helpt.quote:
Durf ook nog wel te zeggen dat ik wel aardig materialistisch kan zijn, ik hou van mooie dingen (kleding, huis, hobby's als wijn, fotografie etc), lekker uit eten gaan en geld uitgeven. Alleen kan dat niet onbeperkt en dat is maar goed ook. Als we daarin een stap terug moeten doen bij een tweede is het prima.
Daarnaast zoek ik gratis of goedkope of do-it-yourself varianten voor mijn wensen, en daar zijn we erg goed in geworden.
Een derde komt hier trouwens niet, juist vanwege de financieen, omdat we het werk doen wat we doen en omdat we de vrijheid willen houden om opeens te besluiten voor 2 maanden in India te gaan backpacken of te emigreren of andere wensen die we hebben.
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
Wij hebben nu een kleine drie weken twee kinderen, en ik vind het best pittig, maar dat is ook omdat de eerste weken met een baby gewoon heel pittig zijn. De dagen dat de oudste naar het kdv is (ma, di, do) zijn goed te doen, maar vooral het weekend vind ik echt wel zwaar. Onze peuter slaapt niet meer overdag, en is dus meestal van 6 tot 19.00 / 19.30 wakker. En de baby slaapt 's nachts nog niet geweldig. We proberen het in het weekend zo te organiseren dat we allebei overdag wat extra slaap kunnen pakken, maar dat is best lastig.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Het financiële aspect speelde bij ons helemaal geen rol in de overweging voor een tweede te gaan. We hebben eigenlijk zodra we het over kinderen gingen hebben met elkaar zoiets gehad van 'we willen er twee'. En nu voelt het ook echt als een compleet gezin. Vooralsnog vallen die extra kosten behoorlijk mee trouwens. Baby-uitzet hadden we natuurlijk nog, bv kost niets, en kdv (vanaf april) krijg je voor de tweede nog steeds veel meer terug dan voor de eerste. Ik heb trouwens geen idee hoe veel ons dat echt gaat kosten. Manlief is freelancer, en dat past niet in de rekenmodelletjes van de belastingdienst. We zien het wel. We hebben ook een hele tijd twee hypotheken betaald, en dat ging ook.
Ik vind het altijd bijzonder om te lezen hoe gevoel en ratio elkaar kunnen tegenspreken. Op de een of andere manier zijn die twee bij mij erg verstrengeld met elkaar ofzo.
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één ), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.
Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde . (Moet ik wel snel zijn ).
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
Voor nu heb ik geen wens voor een derde. Ik heb twee handen (voor elk kind één
), werk 0,7 fte (dus niet zoveel geld), ben gelukkig met mij duo en ons leven nu, maar ook mijn toekomstbeeld van ons met z'n drietjes geeft me een tevreden en ook voldaan gevoel.Toch weet ik, dat mocht ik nog een partner vinden, dat de wens voor een derde (mits op dat moment nog reëel met leeftijd enzo) er zo zal zijn. En misschien ook nog wel een vierde
. (Moet ik wel snel zijn ).[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 13-02-2012 19:49:42 ]
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal .
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente ).
.(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
).
Ik wil echt dolgraag een tweede. N ook. Nu nog even niet, maar als ik klaar ben met mijn dieet gaan we samen bekijken wanneer we het zien zitten.
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
We hebben hier in de flat 3 slaapkamers, wij hebben de grootste, en fietje de middelste. Wij kunnen onze kamer niet opgeven want hij grenst aan de woonkamer (met glazen tussendeuren). Het zou dus betekenen dat de tweede een kleine kamer zou krijgen. We willen hier nog een jaar of 2 wonen, dus het zou niet voor heel lang zijn. Fietje heeft 2.5 maand bij ons op de kamer gelegen.
Ik werk 24 uur en N werkt 32 uur, en dat gaat prima zo. Omdat we beide onregelmatig werken hebben we heel niet zoveel opvang nodig. Dus dat zou bij een tweede ook goed komen gok ik zo.
Ik ben wel benieuwd hoe dat zou gaan. 2 kinderen, hoe zou Fietje reageren op een broertje/zusje...?
*poef* nu is het weg
Ha, ja! Dat heb ik ook! Allebei!quote:
En hoewel ik het niet als zwaar heb ervaren, de afgelopen twee jaar met twee, merk ik wel dat ik me een soort van verlicht voel nu ze wat ouder worden en we toch makkelijker en meer kunnen. Dat is dan wel weer lekker paradoxaal
(Net zoals ik geen last heb van herfst- of winterdips, maar mezelf toch altijd weer voel ontwaken in de lente
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vond het toen ik er vorig jaar net in zat met een verse baby en een dreumes van 16 mnd heel erg meevallen.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Kwestie van prioriteiten stellen maar wat groofsken zegt (hoi) ik vind het nu al makkelijker worden, joep eet met alles mee dus je hoeft niet meer zoveel mee te slepen, ze hebben alletwee niet meer zoveel slaapjes nodig en om en om wat een jaar geleden nog wel zo was.
En de interactie tussen hun twee nu vind ik zo leuk.
Ze zijn echt achter elkaar aan het aanvangen enzo en tijn geeft joep wat te eten en te drinken (en onder smeren onder de sudo haha).
Hier geen 3e mede door mijn lichamelijk gestel (o.a.schildklier,bij joep zeer ernstige bekkeninstabiliteit, ijzergehalte gedoe) en vind het helemaal prima.
Het voelt goed zo en met 2 heb ik nog wat gevoel van vrijheid, niet zo avontuurlijk als oeke maar houden wel van een feestje, spontane dingen doen enzo en dan zie ik met 3 toch iets meer bezwaren als 2.
En wil me/ons ooit nog weleens in pleegouderschap verdiepen.
Oja en beide jongens hebben de eerst e paar maand veel gehuild dus dat hakt er best in.
En ben net gewisseld van baan, werkte onregelmatig, nu juist regelmatig en bevalt me goed.
Het gespook s nachts in combi met de late diensten trok ik niet zo goed, nu wel iets meer opvang nodig maar meer duidelijkheid voor de jongens, 2,5 dag naar de gastouder en de dagen dat ik vrij ben ben ik echt vrij en met mijn vorige werk niet. (iedere dag een paar uurtjes werken)
En ik kan me in deze baan erg ontwikkelen, niet het allerhoogste niveau maar er is wel ontwikkkeling en groei en verdieping mogelijk.
Gastouder met eigen kinderen moet je wel goed over nadenken.
Onze vorige gastouder had zelf 3 kinderen en dan was het soms best weleens lastig als ze nog 3 kleine kinderen erbij had die gastkindjes waren.
Ik wil wachten met een eventuele derde tot:
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
De jongste op school zit ivm tijd/kosten kinderopvang
Mijn BMI onder de 25 zit ivm eerdere complicatie zwangerschapsdiabetes
Een gesprek met de gyneacoloog ivm vroeggeboorte. (Oudste 6 weken te vroeg, jongste dreigde met 7 weken te vroeg, met weeenremmers, bedrust en niets doen kunnen rekken tot de 37 weken.)
Dus we willen wel een derde, het kan qua woning en inkomen ook goed, maar nu is het echt niet verstandig. Vooral de angst dat een derde weer te vroeg zou komen (en die kans is bij mij gewoon vrij groot) met alle gevolgen van dien, houdt mij nog wel even tegen.
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Moeilijk uitleggen, maar ik hoop dat het duidelijk overkomt. Natuurlijk zal een tweede kindje een verrijking zijn en zal ik er net zoveel van houden als van Eva, maar het voelt nu niet goed naar Eva toe. (en misschien zit ik er helemaal naast en is het juist hartstikke goed voor haar, ze vindt kindjes superleuk iig).En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
dat wij 3 kindjes krijgen, de eerste een meisje, daarna een tweeling Ik merk dat ik dat toch in mijn achterhoofd hou als risico
Ja, dat kan natuurlijk ook nog: dat je voor een 2e, 3e, 4e etc. wil gaan en je krijgt een meerling...
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
Daarom lijkt het me niet fijn om nog een keer zwanger te worden. Een 4e zal hier misschien nog wel gaan (hoeft van ons niet, dus proberen we te voorkomen
), maar er dan gelijk een 5e of misschien zelfs een 5e en 6e erbij te krijgen lijkt me dus helemaal niets!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Wat ik wel enigszins heb onderschat is dat er veel meer energie van je gevraagd wordt.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Gelukkig is onze oudste heel makkelijk en absoluut geen hysterische jengelpeuter...
Mwah, volgens mij blaas je het teveel op hoor. Ik weet niet hoe oud je eerste is, maar het is echt niet zo dat ze per definitie de baby als een indringer beschouwen!quote:Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
Je moet je er wel van bewust zijn dat speciale dingen/momentjes die je nu samen met je oudste hebt, niet opeens op moet heffen als er een baby bij komt.
Bij ons was het leeftijdsverschil klein (1jr8mnd) en zodoende heeft de oudste de baby heel snel als een aangenomen feit geaccepteerd. En nu kunnen ze heel lief samen spelen, de jongste heeft echt een buitengewoon ontzag voor haar oudere broer en hij is op zijn beurt heel lief voor haar...
[b]Op <a href="http://forum.fok.nl/topic/2422880/2/50#p176814828" target="_blank" >maandag 29 januari 2018 10:31</a> schreef richolio het volgende:[/b]
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
Kijk even naar de post van worteltjestaart en neem het goed in je op.
En Mikael was 3 toen de middelste geboren was en 5 toen de jongste geboren werd. Zelfs die heeft nooit de baby's als indringers gezien. Hij was meteen helemaal gek met ze. Maar dat komt misschien omdat ie dan alweer iets ouder was. Hij vraagt de laatste weken best vaak of ie nog een zusje krijgt
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Het gaat me ook niet om wat Eva erbij voelt (ze is pas 9 maanden trouwens), naar om mijn eigen gevoel. Eva zal het wS alleen naar leuk vinden, maar het voelt voor mij zo raar. Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja de energie die het kost heb ik onderschat. Vooral de periode van 3 tot 4 jaar op de een of andere manier. Yade slaapt niet meer, maar 2 ochtenden PSZ, dus die moet je echt veel bezighouden. En ze is zo toe aan school dat ze sinds 2 maanden zich verveelt... Tig soorten speelgoed maar goed, en dan moet ze nog 3 maanden.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
En dan nog een ukje erbij, dat is veel aandacht delen en veel energie van pappa en mamma. We zijn ook beiden op als het 7 uur is.
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Lief moe van werken, ik moe van heen en weer vliegen naar school, psz en vriendjes en kinderen verzorgen!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Haha. Als ze op bed liggen en we sluiten de deuren, dan hangen we altijd op de gang tegen elkaar aan, even 2 minuten genieten van de stilte. Zo van "Aahhhhh wat een rust!"quote:
Wij liggen ook wel vaak vroeg in bed
Gebeurt hier ook wel dat we om 22:00 op de bank in slaap vallen.
Als Yade straks naar school gaat en Jazzy naar de PSZ dan ben ik volgens mij alleen nog maar aan het fietsen/lopen de hele dag. PSZ/school --> huis --> PSZ/school --> huis/lunch --> school ---> huis ---> werk ---> huis.
En op woensdag zit er nog dansles op woensdag tussen...Hoop echt dat ze naar een continu rooster gaan.
Ook zonder continurooster kunnen ze toch overblijven? Misschien dan niet alle vier de dagen, maar bijvoorbeeld 2. Dat scheelt al enorm.
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Wat ik trouwens grappig vindt is dat je vaak hoort / leest van ouders waar de kinderen dicht op elkaar zitten, dat de oudste eigenlijk niet beter weet, en daarom niet jaloers is geweest, en van ouders met groter leeftijdsverschil dat de oudste het allemaal al goed genoeg begrijpt, en daarom niet jaloers is. Zou het er niet op neer komen dat de meeste kindjes gewoon niet jaloers zijn op een nieuw broertje of zusje, maar het juist leuk vinden? En dat de kindjes die wél jaloers zijn, de uitzondering zijn, en niet de regel?
Danic: ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb, zeker tijdens mijn zwangerschap ook weleens gedacht 'oh meisje, wat doen we je aan'. Maar ik weet ook wel dat ik het op lange termijn beter vindt voor kinderen een broer of zus te hebben. En daarbij hadden we zelf gewoon een grote wens voor een tweede. (Mijn zus had dat trouwens helemaal sterk, maar bij haar was de tweede dan ook een tweeling, dus haar oudste ging van 'het rijk alleen' naar 'alles delen met twee broertjes' - ze zijn nu heel dol op elkaar allemaal trouwens).
Bleie, ik denk inderdaad dat jaloezie wel meevalt onder de oudere broers/zussen. Ik merk dat Hannah eigenlijk pas jaloers is als 1 van ons aandacht geeft aan een ander kindje van haar eigen leeftijd (dus een vriendje of vriendinnetje dat langskomt). Dat ervaart ze meer als bedreiging dan een baby.
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia Ze begint het nu dus echt te begrijpen.
Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Eergisteren kwamen we ergens binnen (ik droeg Mia) en toen zei ze 'isse zus, isse 'Mia' en wees naar Mia
Ze begint het nu dus echt te begrijpen. Ik vond het laatste stuk van de zwangerschap wel erg zwaar met peuter. Ik kon niet zo veel meer en zat dan met een meisje met veel energie. Kon niet meer even met haar naar de speeltuin gaan
Alleen al daarom voorlopig geen derde!
Hoe jij het opschrijft klinkt een beetje negatief, maar het is toch niet slecht om nog zo'n leuk exemplaar te willen?quote:
Alsof zij alleen niet genoeg voor me is.
Ja ik wilde 2 overblijf dagen doen, de andere dagen zijn toch halve dagen in groep 1. Anders blijf ik lopen en dan kan Jasmin niet goed slapen.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Yade was ook niet echt jaloers. Die was 2 jaar en vond het alleen maar geweldig. Nu hebben ze weleens ruzie, maar dan gaat het om wie wat eerst had ofzo. Niets ernstigs.
Ik wilde altijd graag 4 kinderen. Dat leek me echt geweldig, maar ik denk nu dat we het toch maar bij 3 laten
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
Ik vond de laatste bevalling zo heftig, pijnlijk en zwaar, dat ik op dit moment zeg, nooit weer!
Maar of het gevoel van compleet zijn, ooit zal komen.. ik weet het niet. In mijn hart is nog genoeg plaats, en het nooit meer zwanger zijn, nooit meer nog een kindje van jezelf, dat doet me wel wat.
Maar mijn vriend vind het goed zo, maar ik zei al tegen hem.. we zijn nog redelijk jong (beide 30), wie weet over 4 jaar. Eerst maar eens genieten van onze lieve kleine Lucas.
En ik moet zeggen, dat ik een derde kindje niet zwaarder vind. Maar hij is ook nog maar een week, wie weet hoe ik er straks over denk
Hij draait nu lekker mee in ons gezin.
CM ik vond de bevalling van de laatste ook veel zwaarder en heftiger. Iedereen zei dat elke bevalling makkelijker werd dus daar was ik ook vanuit gegaan. Dat viel wel vies tegen!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Ja, idd, tegen mij zeiden ze ook makkelijker. Niet dus!
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Sneller wel, maar dat vond ik ook het zwaarst, die weeen omdat het zo snel ging. En god, die pijn
Daarom houden we het denk ik toch maar bij 3
En iedereen maar zeggen, dan ga je toch bij de volgende voor een ruggenprik. Maar ja.. als het bij de 4e ook zo snel gaat, dan is daar niet eens tijd voor..
Ja zowel Leander en Matthias waren er naar een paar uur. Bij beiden nog net op tijd in het ziekenhuis. Als er nog 1 bij komt ga ik echt met de eerste wee bellen. Moest ik bij Matthias al maar dacht zal wel los lopen.
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
danic, als ik jouw berichten zo lees moet je gewoon nu nog even niet beginnen aan een tweede. je hebt je handen nog vol genoeg aan de situatie zoals ie nu is. dus rustig aan maar, je hoeft toch geen haast te maken? geniet van Eva en de tijd die je nu met haar hebt, en probeer een beetje een prettig ritme te vinden met z'n drieën, waarin je ook tijd voor jezelf moet inpassen he. je doet er niemand een plezier mee als je tweede er eigenlijk wat te snel is, naar jouw zin. het kost hoe dan ook weer behoorlijk wat energie, zeker in die begintijd met zo'n klein baby'tje. daar kun je beter een beetje uitgerust aan beginnen, en zeker weten dat je samen nog een keer zo'n stap aandurft.quote:
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar waar jullie tegenaan gelopen zijn, nadat er een tweede kindje was geboren. Zijn er dingen die je onderschat hebt of niet eens bij stil hebt gestaan?
Ik vind het heel moeilijk merk ik. Financieel en woningtechnisch kan het prima. Vriendlief werkt onregelmatig waardoor één van ons beide vaak thuis is en anders passen opa en oma op. Nadeel daarvan is dat we minder tijd met zijn drietjes hebben, dan wanneer hij ook regelmatige tijden zou hebben. Ik ben er nu bewust op aan het letten dat we 'gezintijd' hebben, anders staat de tijd dat we beiden thuis zijn, in teken van klussen en taken die niet lukken als één van ons alleen thuis is. Een tweede maakt dat alleen nog maar krapper denk ik. Hoewel Eva dan alweer ouder is......
Daarbij vind ik het nog heel onrealistisch. Als ik nu aan een tweede denk, besef ik me dat Eva een pas op de plaats moet maken, omdat er ook tijd voor de tweede vrijgemaakt moet worden. Ze is nu nog zo klein, zal ze dat begrijpen? En het voelt niet goed, alsof Eva voor mij niet voldoende is en ik haar vervang voor een tweede poging
En daarbij heeft de 'paranormale' tante van mijn vriend voorspelt
wij kregen nr 2 ook vrij kort na nr 1 en ik vond het behoorlijk zwaar. nu was nr 2 ook wel een wat minder makkelijke baby dan nr 1, dus dat kostte de nodige energie. als ik 't opnieuw zou doen zou ik er wel wat meer tijd tussen laten.
in de haak.
Wij kregen nr 2 ook snel na nr 1 en ik zou het niet anders gewild hebben. Was wel druk, maar nog wel goed te doen. Op zich ook twee makkelijke kinderen, al moesten we met nr 1 wel vaak zkh in en uit, maar dat konden we wel managen (geen gedoe met regeldingen op t werk enz). Juist dat nr 2 helemaal gezond was en ook een makkelijk kind maakte het voor mij ook makkelijker om door de op zich zware tijd met nr 1 heen te komen. Maar iedereen ervaart eea weer anders.
tuurlijk, en je weet niet wat de tweede voor een kindje zal zijn. maar je kunt wel proberen te zorgen dat je er zelf weer enigszins klaar voor bent en rust voor hebt. dat is eigenlijk het belangrijkste criterium, niet of je vindt dat het wel weer zou moeten kunnen, of dat je theoretisch een bepaalde tussenperiode het leukst vindt.
in de haak.
Trui, ik ben het helemaal met he eens hoor. Het is ook mijn onzekerheid, want ik kan moeilijk omgaan met onduidelijk tijdsbestek. Voor nu is het nog niet get goede moment, maar wanneer dan wel? En Zou ik dat merken (tuurlijk wel, maar het is nu zo vaag en dat vind ik lastig).
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Troeta, het staat er misschien wat negatief, maar zo bedoel ik dat niet hoor. Ik hou zoveel van Eva, dat ik me nu niet kan voorstellen dat dat bij een tweede hetzelfde gaat. Ik wil heel graag een broertje of zusje voor haar, maar nu geeft me die gedachte nog het gevoel dat dat niet aardig is naar Eva. Waarom neem ik geen genoegen met haar alleen?
Nou ja, moeilijk uitleggen, maar geeft alleen naar extra aan dat nu nog niet get goede moment is. Hoeft ook niet, want Eva is nog zo klein.
Dat gevoel herken ik wel, Danic, dat had ik ook. Ook toen ik zwanger was van de 2e kon ik me niet voorstellen dat ik van de 2e wel net zoveel zou kunnen houden als van de 1e en was ik vooral bang de 1e tekort te doen.
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
Toen de 2e er eenmaal was was dat laatste nog steeds wel een beetje een angst, maar het houden van was geen probleem
. Ook dat tekort doen is vrij snel overgegaan. Vooral als ze ook samen dingen gaan doen, is het best fijn dat je niet alleen van jouw aandacht afhankelijk zijn (staat misschien wat negatiever dan ik bedoel).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Dat gevoel heb ik nou ook wel hoor, maar ja, hij moet er maar aan wennen aan zusje:D
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
En Eva is pas 9 maanden toch. Toen Mex 9 maanden was wilde ik ook absoluut nog niet, de week na z'n eerste verjaardag wilde ik weer zwanger worden.
en dat gevoel komt bij jou misschien wel als ze 2 is,of 3, of wat dan ook......je merkt het echt wanneer je er weer aan toe bent!
Is het trouwens ook zo dat als je er al twee hebt, dat je dan niet bang bent dat je van een derde minder zou houden? Niet dat hier iets in de planning is vroeg het me gewoon af
vroeg het me gewoon af
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik was niet bang dat ik minder van mijn kind zou houden. Had dat gevoel ook niet bij m'n 2e. Maar ik was bang dat ik mijn andere kinderen te kort zou doen, ze zouden toch minder aandacht krijgen. Dat was het enige eigenlijk.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
Maar ik probeer ze zoveel mogelijk aandacht te geven als Lucas op bed ligt.
Ik werk zelf niet, dus ze zien mij vaak genoeg (soms heb ik het idee dat ze dat niet altijd leuk vinden haha)
Financieel moeten wij het ook rustig aan doen.
Ik ben nu 5,5 jaar thuis, ons huis hebben we gekocht op 1 loon, we gaan 1 keer per jaar op vakantie in de zomer, uit eten gaan we 1 keer per jaar, soms helemaal niet.
En boodschappen en kleding halen we zo goedkoop mogelijk.
Op dit moment lukt sparen ons niet eens, en daar baal ik wel van. We komen elke maand net rond.
Maar over een aantal jaar wil ik weer gaan werken (in een winkel ofzo) en dan hoop ik dat we het ietsje ruimer hebben.
Er is nooit in me opgekomen dat ik van de derde minder zou gaan houden. Misschien idd juist omdat je bij de tweede meteen gemerkt hebt dat je van alle 2 evenveel kan houden!!
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
ik had alleen angst, nooit over genoeg liefde maar dan reed ik (zwanger hè, dus zo labiel als een wipkip) langs het water, en dan overviel me de paniek. Straks moet ik kiezen welk kind ik eerst red als ik in het water rijd
ben nog nooit het water in gereden natuurlijk, het slaat helemaal nergens op, maar het gevoel dat ik dan moest kiezen, dat vond ik verschrikkelijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door debuurvrouw op 17-02-2012 09:32:13 (oi!) ]
ben nog nooit het water in gereden natuurlijk, het slaat helemaal nergens op, maar het gevoel dat ik dan moest kiezen, dat vond ik verschrikkelijk.
[ Bericht 0% gewijzigd door debuurvrouw op 17-02-2012 09:32:13 (oi!) ]
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
