[OUD] Hoe gaat het met ons? #9

Ingrid het lijkt me een superlastige situatie waarin jullie zitten zo met de kinderen... Eentje thuis en eentje bij opa en oma en dan het gedoe om hem weer thuis te krijgen. Zie je nu trouwens als ze samen zijn wel wat verbetering tussen hem en Kim? Sterkte nogmaals...

Iedereen bedankt voor de pm's en sterktewensen en ja ingrijpend zal het ook wel worden als je alle info leest die je meekrijgt maar zo als het nu gaat gaat het niet dus wat dat betreft had het van mij vandaag al gemogen. Het idee is als het goed dat je tussen de vier en zeven dagen moet blijven en ze gaan het proberen via de schede maar dan moet mijn bm een stukje verzakt zijn anders kunnen ze er niet goed bij (hoop ik dat het lukt) en anders maken ze mijn ks litteken weer open en doen ze het zo. Deze wachtlijst was ongeveer zes weken tot 2 maanden en eventueel had het ook nog via een kijkoperatie gekund en daar was de wachtlijst +/- 6 maanden dus dat zag ik echt niet zitten aangezien ik in sommige erge vlagen nog steeds kraamverband moet gebruiken en daar af en toe met een half uur doorheen ben. Nu heb ik nog steeds stollingsmedicijnen in de hoop dat het misschien nog gaat stoppen maar inmiddels is het nu een maand en een dag verder van de hersteloperatie en het gaat maar door. Ik ben het helemaal zat met een dikke H. Vandaar op de lijst om eventueel de 24e geholpen te worden en anders op de 13e van januari.

quote:

Op maandag 15 november 2010 23:33 schreef miss_dynastie het volgende:
Ingrid, denk je ook nog aan de mogelijkheid van juridische hulp, als dit allemaal te lang gaat duren? Met een laag inkomen kom je vast voor een toevoeging in aanmerking, dan betaal je maar een beetje zelf. Sterkte!

Ik ga het onthouden. We zijn er wel vaker op gewezen. Om bij de rechtswinkel langs te gaan bijvoorbeeld.

Books

books, hoe je er wel rekening mee dat het herstel na die operatie best lang kan duren? dat kan soms vies tegenvallen

iig heel veel sterkte

ingrid, je weetz wat ik er van vindt, dus ik zal hier niet herhalen je weet me te vinden als er iets is

Books, wat ellendig dat ie er toch uit moet... maar als 't daarmee dan over is, is het het wel waard. sterkte nog met wachten tot je aan de beurt bent!

Nog snel een reactie voordat ik naar het gesprek ga.
GGZ kan niet omdat je dan ook een behandeling erbij moet hebben. En er is een wachtlijst van 2-3 maanden.
Doorverwezen naar een psychologenpraktijk die ik nu niet kan bereiken, maar boodschap ingesproken.
Ik heb een stuk of 10 psychologenpraktijken in Assen gemaild van de week.
1 daarvan sprak ik net en volgens haar moet juist Kim een iq test ondergaan voor de Dreei.
Ze gaat nu met jz bellen over hoe en wat.
Zorgbelang belt ook nog terug, diegene werkt vandaag niet.

Simmu we krijgen twee maanden gezinshulp in huis dus dat scheelt wel een hoop en het was even een hoop geregel en daarom doen we het het liefste ook in de vakantie want dat scheelt de eerste week al een hoop geregel met rijden/oppassen/school en dergelijke... Als ik geluk heb ben ik om en nabij de oud en nieuw weer thuis en dan nog een week of 8 herstel in het gunstigste geval. Maar aangezien de EDS er meestal voor zorgt dat het langer duurt hoop ik dat ik in maart weer een beetje goed bovenjan ben. Overigens gaan voor de zekerheid wel mijn baarmoedermond en hals ook ermee uit omdat je mond en hals tijdens een eisprong eventueel nog voor een kleine bloedingen kunnen zorgen tijdens de oude menstruatie. En aangezien het helemaal niet meer stopt hou ik alleen nog eierstokken puur om de overgang nog even een paar jaartjes tegen te houden. Als ik de overgang leeftijd zou hebben dan gingen ze meteen mee want ze zijn al geclipt en verschrompeld maar de hormonen he?!

Ingrid het lijkt me echt zoveel geregel en ja dat heb ik nu ook wel maar toch op een ander vlak en ik vind het knap dat je rustig blijft terwijl jullie van het kastje naar de muur hobbelen (althans dat gevoel heb ik heel erg).

Och Books, mijn moeder heeft dezelfde operatie gehad. Dat was bijna 25 jaar geleden geloof ik. Die moest toen drie weken blijven, wat een verschil dan he, met toen en nu. Ik wens je heel veel sterkte! Fijn van die gezinshulp, dat zal een stuk zorgen wegnemen. Volgens mij hadden wij dat niet, weet nog wel dat mijn moeder voor drie weken eten voor ons in de vriezer had gedaan. (mijn vader kon nog geen ei bakken)

Ingrid, sterkte met het zorgdoolhof waar je in zit. Het klinkt een beetje als zo'n droom waarbij je ergens heen wil maar niet vooruit lijkt te komen.

Books Wat een ellende zeg!

Ingrid, heb je een pm gestuurd, maar hier ook nog even

Tnx Fuente.

Nou,ik had nog de gezinsbegeleider gemaild of het ook bij Accare kan, dat was ik alweer vergeten.
Maar bij hoge uitzondering mag dat wel. Ze moeten wel even kijken hoe en wat, omdat het normaal alleen bij kinderen wordt getest daar.
Verder mag Tyler naast de zaterdag, ook de zondag blijven slapen! Zo kan ook worden gekeken hoe het maandagochtend gaat.
Met het sintfeest mag hij gewoon mee en Kim mag ook best een keer blijven slapen bij mijn ouders. Hoeven we niet vooraf te overleggen. Dat is wel fijn. Half december weer een afspraak, wat helaas wel betekent dat er niet eerder weer afspraken worden gemaakt met de opbouw.

Kun je dan niet vragen dat die afspraak bijvoorbeeld rond eind november kan ivm verjaardagen en feestdagen of iets dergelijks (ben je al weer twee weken dichterbij Tylers thuiskomst)...

Sterkte nogmaals

Fijn dat het zo goed gaat dat er ruimte is voor uitbreiding. Krijgen jullie in deze voor alle kinderen drukke periode ook extra begeleiding? Zoals ik hier en daar lees is het voor kinderen met een stoornis in het Autistisch spectrum extra lastig met al die druk. En het lijkt me voor jullie als ouders die nog aan het leren zijn om daar mee om te gaan extra lastig dan. Of bouwen ze gewoon op ondanks dit alles en zonder extra begeleiding?

@ Books. Nee dat ging niet lukken helaas.

Buuf, er wordt druk gezocht naar extra begeleiding. Via accare is er weinig plek voor meer uren. Dus wordt er bij andere plekken gekeken. Promens Care oid, de Dreei, Yorneo dat zijn instanties die meer begeleiding kunnen geven. Nu is het 1x per week 1 tot 1,5 uur. Heel soms kan het 2x per week. Maar meer niet dan wel. Daar hebben we volgende week weer een gesprek over. Ook over dat Boddaert, wat onder Yorneo valt.

En heb je daar zelf genoeg aan, aan die 1,5 a 2 uur? Hopelijk komt het nu allemaal een beetje in een stroomversnelling voor jullie.
En is er nu al duidelijk wie er van jullie getest moet worden? het is allemaal zo ondoorzichtig als de pest hè. Hopelijk heb je gauw iemand die álles voor jullie gaat regelen. Zoiets zou er toch moeten zijn, een gezinshulp ofzo.
Zit er geen CJG in jullie woonplaats?

kan 1 van jullie uitleggen hoe je dit soort zaken in je hektische leventje inpast?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 14:30 schreef rubje het volgende:
kan 1 van jullie uitleggen hoe je dit soort zaken in je hektische leventje inpast?

Inpast? Dat ís je leven dan. Het lijkt me eerder dat je er ándere dingen 'inpast' dan zorg voor je kinderen.
of zie ik het heel verkeerd?

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 14:30 schreef rubje het volgende:
kan 1 van jullie uitleggen hoe je dit soort zaken in je hektische leventje inpast?

Inpast? Je rolt er zo in en je hebt het maar te accepteren en je moet jezelf er in en aanpassen. Bij ons (nu spreek ik even uit mijn eigen ervaring) is het zo gelopen en als ik wil dat het beter wordt dan moet ik geopereerd worden en daarbij hebben we hulp nodig voor onze kinderen en daar ga je gewoon de beste instanties voor nabellen en hoop je dat je de hulp krijgt die je nodig hebt. En ja ik had ook een hectisch leventje maar dan worden ineens al je plannen van tafel geveegd en dan moet je je aanpassen en dat geld tot op zekere hoogte ook voor Ingrid.

Tyler breekt zijn arm al dan niet door zijn zusje die een stoornis heeft in het autistische spectrum en om hem weer thuis te krijgen moeten ze een hele malle molen door bij jeugdzorg, ggd etc. Daar heben zij ook niet om gevraagd maar hebben het ook te accepteren en hun leven zo te draaien dat ze er alles aan doen om hem weer thuis te krjgen.

En ieder gezin met een hectisch leven wil hoe dan ook het beste voor de kinderen hoe je het ook went of keert en ik vind je opmerking eigenlijk niet kunnen maar dat is mijn bescheiden mening. Het gaat hier over ouders die een serieus probleem hebben en dat geld op psychisch of medisch gebied en je doet het overkomen alsof het maar een klein bijzaakje is. Terwijl ik persoonlijk ook wel eens normaal een avondje uit zou willen zonder pakken kraamverband. Wat er dus in resulteert dat ik al vanaf mei inmiddels zo goed als helemaal thuis ben omdat ik het niet fijn vind om bv in de bios te zitten en dan te weten dat ik niet om de haverklap naar het toilet kan (klein voorbeeldje overigens). Ik ga wel naar familieverjaardagen van nabije familie omdat iedereen rond ons heen inmiddels wel weten dat het niet goed gaat.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 14:30 schreef rubje het volgende:
kan 1 van jullie uitleggen hoe je dit soort zaken in je hektische leventje inpast?

niet.
je doet je stinkende best om dingen zo goed mogelijk te regelen en hoopt er maar het beste van onder het motto: "we doen alles wat we kunnen en dat is goed genoeg". met dit soort dingen valt er niks in te passen. je doet wat je moet.

dat was iig mijn ervaring toen de jongens in het ziekenhuis lagen.

quote:

Op dinsdag 16 november 2010 13:50 schreef debuurvrouw het volgende:
En heb je daar zelf genoeg aan, aan die 1,5 a 2 uur? Hopelijk komt het nu allemaal een beetje in een stroomversnelling voor jullie.
En is er nu al duidelijk wie er van jullie getest moet worden? het is allemaal zo ondoorzichtig als de pest hè. Hopelijk heb je gauw iemand die álles voor jullie gaat regelen. Zoiets zou er toch moeten zijn, een gezinshulp ofzo.
Zit er geen CJG in jullie woonplaats?

Ik moet sowieso getest worden. Hoe dan ook, ongeacht de Dreei. Om de best passende hulp te krijgen. Op niveau zeg maar. Omdat ik het meeste thuis ben, ben ik degene die getest moet worden en niet Djeez.

Gezinshulp hebben we he, die dus die 1,5 uur komt. Het is wel wat weinig ja, 2 of 3 dagen 1 tot 1,5 uur zou beter zijn. Al is het wel raar, iemand die de hele tijd over je schouder mee kijkt.
Maar ze was wel heel positief over ons. En heeft voor me uitgezocht of Accare iets kan betekenen qua test voor mij. Dat zeer waarschijnlijk wel gaat lukken.
Een CJG zit er nog niet, komt er als het goed is ergens in 2011.

Ingrid wat een gedoe allemaal, jij en djeez heel veel sterkte!

Books heftig allemaal! Jij ook heel veel sterkte

en anitra, hoe is 't met jou nu eigenlijk?

luchtbel ik denk vaak aan je, geen idee of je hier momenteel wel es leest. ik hoop zo dat 't een beetje beter gaat...

Lieve dames, allereerst wil ik even iedereen die het toekomt in dit topic sterkte toewensen. Books, Appelsap, Luchtbel en ook Ingrid:

Sorbo, wat fijn dat jullie groen licht hebben!

Verder wil ik met deze post even een beetje onder mijn steentje vandaan kruipen. Zoals misschien opgevallen is (omdat ik nou niet echt tot de harde kern behoor, ga ik daar niet van uit, maar ik wil toch eventjes m'n hart luchten), post ik de laatste tijd eigenlijk niet. Ik ben vervallen in mijn oude lurkgedrag en volg alles, maar het gaat eigenlijk helemaal niet zo goed met me en daarom heb ik ook niet de 'energie' om te posten.

Ik zit best een beetje in de knoop met mezelf en het is nog al eens zoeken naar een zonnestraaltje. Om hier een beetje uit te komen is mij nu de volgende stap 'opgedragen': stoppen met de pil, om te kijken of daar een oorzaak in ligt en of dit mijn emotionele gesteldheid positief kan beinvloeden. En dat is best een beetje gek.

Toen ik als veertienjarige krummel begon met het slikken van de pil, is bij mij het beeld ontstaan dat ik pas weer zou stoppen als dat uit liefde was. Ik zou pas stoppen als ik met mijn dan-lief van plan was om kindjes te krijgen enzovoorts. Het stoppen van de pil is in mijn hoofd dan ook een min of meer romantische gebeurtenis en omdat dat nu verre van het geval is, maakt het me ietwat verward en ook wel bang.

Dus. Niks geen romantiek en ook niks geen babies, voorlopig. Zelf uit mijn put kruipen en dan verder kijken.

Sorry voor deze warrige post die zo'n beetje uit de lucht komt vallen, maar het even van me af schrijven doet me toch wel goed. Denk ik.

Kim zeker blijven schrijven. Want het is belangrijk dat je goed in je vel zit. Sterkte met alle tegenstrijdige gevoelens.

Kim, gewoon een knuffel voor jou

Kleine update vanaf hier: inmiddels 2 weken mn medicatie verhoogt. Het lijkt allemaal wat rustiger in mn kop, maar of dat daardoor komt...
Had de opdracht gekregen om te kijken naar iets van vrijwilligerswerk, ook dat kan ik afstrepen, ik ga een ochtendje helpen in de lokale bieb. Even mn zinnen verzetten, wat anders zijn dan alleen maar "mama".

Wat leuk nijna! Fijn dat het wat rustiger is in je hoofd!