Gedichten, het zevende deel, de zevende hemel, we zeven de bloem. (#7)

Een kick en mijn eerste post in één:

Storm

de wind waait je steeds naar me toe,
dan worden mijn ogen open geblazen,
je gezicht, je gedachten waarin stormen razen,
waar akkers verdord zijn, gebouwen verlaten,
rivieren niet stromen en geen waterval klatert
'k wil je vergeten maar het is pijnlijk hoe
langzaam contouren vervagen.

[ Bericht 10% gewijzigd door Shroge op 22-01-2011 14:20:49 ]

En nog een hersenspinsel, kritiek is welkom:

stroperig en traag,
een hars van ingeslikte woorden en
te zacht gespeelde akkoorden,
vloeit langs de afgrond omlaag

[ Bericht 1% gewijzigd door Shroge op 23-01-2011 00:17:23 ]

Nergens eerder heb ik mijn gedichten gedeeld, ook geen behoefte aan gehad, maar nu ik er zoveel mee bezig ben zou ik feedback erg waarderen. Wellicht kan ik wat leren.
Vind de geplaatste gedichten hier van hoge kwaliteit en kan er erg van genieten.

Lichtbakens

aanschouw de sterren
in het oneindige
het oneindige donker
lichtbakens in het donker

sterren aanschouw de mens
aan touwen gebonden
met het middelpunt der aarde verbonden
ad infinitum

aanschouw zijn bewegingen over het zinderende asfalt
banen waar je van gaat dollen
zoals een jongen met zijn gedachten
mannen laat spinnen om een lolly

zo gaan ook de bakstenen hun eigen weg
rondom de molen met zijn wieken
die rondtollen als gekken
als ringen steeds dichter op de wind
zo gaan ook die wieken

aanschouw de jongen
met al zijn vragen over het leven
of hij de grond in gaat en niet naar de sterren
maar dat is nog oh zo ver
zo ver weg susten zij

sterren aanschouw de mens
in het oneindige
het oneindige donker
dragen zij bakens van licht
lichtbakens in het aardedonker

[ Bericht 0% gewijzigd door iamababblingbrook op 28-01-2011 02:14:41 ]

Vroege lente

De wind
is nog fris
als je hard fietst

Maar de zon
op je gezicht
maakt alles goed.

kleine twinkeling in je ogen,
ik zie je niet meer
de wachters van de tijd
hebben ook jou meegenomen

Richt recht

je hoofd door een trechter
je druipende ogen
als twee sappige rode appels
gruizig langs de bast

je haar tussen de deur
je afgesleten vingers
als vijf vlijmscherpe messen
stromende in de rivier

je hart als een klokhuis
kloppend met wormen
maar al die vliegende pijlen
wortelen zich hier, overal

richt toch op mij
ga niet voorbij de stronk
of je voeten
of je takken

stuur met je vuisten
richt je suizende oren
haal het blad van je mond
richt recht op mijn hart

Ik had nog een oudje afgestoft, en opgepoetst:

zee
betreed eens 'n land
maar dan zonder daarbij
haar grens te verleggen

wind
ga eens waaien
zomaar, ergens
maar dan met 'n besef van richting

licht
benoem eens
alle naamloze dingen
die je voortdurend overal vindt

en leven
doe jij eens even
alsof je zonder het waarom
niet langer blijft bestaan

zonde dat dit topic stop ligt. al voor 64 dagen mede FOK!kers is er dan geen inspiratie meer?

ik doe wel een afsluitend gedicht erbij:

Topic bijna dicht. jankend huilend gezicht.
Politiek NL klinkt als slecht gezwel.
Ik woon in Maastricht. G. Wilders is een nicht
heel limburg wat denk je wel?

Joy of love

In my days of misery love brings a sparkle every day in my eyes. I shine and gloat. I feel on top of the world. No trouble's to much, my enemies are my friends.

Hate I feel when love is attacked. No love no joy. But love conquers every mountain. Fear I feel for loosing love. Fear I feel for the upcoming hatred. Fear for death. Fear for hate. Hate's not the solution, but that's what loosing love brings.

Confused I get of love songs. Talk about incertaines strikes me as insane. Meddle with my mind to achieve incertaines and hate will strike.

Joy will not leave me, because faith in god surrounds me in my time of despair.

[ Bericht 0% gewijzigd door Secret_digger op 06-05-2011 12:06:57 ]

Family

This is my island. No one is there. Trying to reach the land. Wanting to go oversees reaching to what I know as family. Releasing myself from the past. Looking forward to the land that will be my save harbor.

Days go by, wandering if the land exists. I can't see but I know it's there.
Agony strikes me time and time again when I doze of in peace and leaving my worries in the sand.

Hurting

Hurting, not getting what you want. Approaching and never reaching. Glad to see the end, dissapointed when the luck turns back on me. Hoping for better times knowing it's faillure again.

Seeing the end, never reaching. Trying tho. Receiving is happiness. But still not reaching.

Reach out to me. World stop hating me.

Aan de schutting,
mooi van hout.
Wil een duif in,
dit gaat fout.

^{Zijn vooralsnog vrij standaard gedichtjes die ik maak, vier regels met bijna altijd wel een twist.
Hoe langer, hoe eerder ik mijn inspiratie kwijt ben lijkt het wel}

Thuis komen,
of nooit meer gaan.
Je hele leven dromen,
of stoppen met bestaan.

Wat is er met dit topic gebeurd?

Topickick van (ongeveer precies) twee jaar kan eigenlijk niet zonder iets toe te voegen.



Stop je ontkenning
En ga op verkenning
Na de ontwenning
De gewenning
En dan herkenning

Ik blijf wel liggen in mijn nest
durf mijn kamer niet uit te gaan.
Te bang om in de weg te staan,
en weer iemands dag verpest.

quote:

Op woensdag 25 september 2013 09:31 schreef Jovatov het volgende:
Ik blijf wel liggen in mijn nest
durf mijn kamer niet uit te gaan.
Te bang om in de weg te staan,
en weer iemands dag verpest.

Om het topic leven in te blazen, nog maar wat.

Klievend door zeeën van zand
Groeven schoenen grind en gras,
Stenen en rivieren

De wind wappert rond de tent
Vindt zijn weg door kieren
In de kleine uren
De kou verdurend
Denk ik aan huis

Laat het nog maar even duren
Hier voel ik me thuis

[ Bericht 7% gewijzigd door rijsttafel op 26-09-2013 02:37:33 ]

Vraag je je wel eens af misschien
Kan een blinde donker zien?
Kan een dove stilte horen?

Ben ook jij een zintuig verloren?
En dat toen zomaar vergeten?

Langzaam tellen van één tot tien
Wat niet weg is, is gezien
Maar voor de blinde geldt dat niet
Ik zie ik zie, wat jij niet ziet

Als je stil bent, zul je 't weten

[ Bericht 0% gewijzigd door rijsttafel op 26-09-2013 06:30:03 ]

quote:

Op zaterdag 12 februari 2011 00:04 schreef Shroge het volgende:
kleine twinkeling in je ogen,
ik zie je niet meer
de wachters van de tijd
hebben ook jou meegenomen

Er moeten mensen zijn die in die twee jaar dat dit topic sliep iets moois hebben geschreven. Waar zijn jullie?

Levensvragen

ik kan niet weten of ik dingen zeker weet
ik wil niet weten of ik ze ooit weten zal

maar eens gescoord
is niet nooit gemist
ook als je van het doel niet wist

en... ik ben aan bal

Een gedicht heeft stiltes nodig,
anders hoor je niets.

Sollicitatiebrief

ik begrijp dat verblijven in paleizen
geen blijvende blijdschap biedt
en dat ook verre reizen
geen garantie geven voor geluk

dus waarom zou ik willen weten wat er waar is
over baankans, bureaustoel en beginsalaris
ik weet dat het niet volgens de norm is
‘t zal me roesten wat marktconform is

so please geen advies voor sollicitaties
bij dynamische organisaties
met bedrijfsfilosofisch devies
en nouveau riche netwerkcircuits

noem me naïef of zelfs verwaand
maar als het aan mij ligt
doet een glimlach op een gezicht
meer dan een dertiende maand

de einder kleurt met avondrood
een spin weeft zacht haar baldakijn
het water glinstert in de sloot
en nergens zie ik albert heijn

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 11:48 schreef rijsttafel het volgende:
Sollicitatiebrief

ik begrijp dat verblijven in paleizen
geen blijvende blijdschap biedt
en dat ook verre reizen
geen garantie geven voor geluk

dus waarom zou ik willen weten wat er waar is
over baankans, bureaustoel en beginsalaris
ik weet dat het niet volgens de norm is
‘t zal me roesten wat marktconform is

so please geen advies voor sollicitaties
bij dynamische organisaties
met bedrijfsfilosofisch devies
en nouveau riche netwerkcircuits

noem me naïef of zelfs verwaand
maar als het aan mij ligt
doet een glimlach op een gezicht
meer dan een dertiende maand

Hulde

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 13:18 schreef Fa-tum het volgende:
de einder kleurt met avondrood
een spin weeft zacht haar baldakijn
het water glinstert in de sloot
en nergens zie ik albert heijn

Eerst dacht ik, ow alsjeblieft niet zo'n soort gedicht.
Maar op het einde moest ik lachen.

Hersenscheten:
Gewoon omdat het kan.

quote:

Avolitie
een duur woord
maar ik heb geen zin om het uit te leggen

--

Geheimpje

een gedicht over liefde
heeft altijd meer dan één poëet
dus schrijf met me mee
en laat iedereen het lezen

ik zal dan niet verklappen
dat ik je een klein beetje heb geholpen
en ik zal niemand laten weten
dat ook ik
zo mijn bronnen heb

--

Soulmates

het begon met een lach
en de twinkeling
in het diepst
van haar donkerblauwe ogen
die zelfs de goden
niet konden weerstaan

en het eindigde met
drie schatten van kinderen
een huisje aan het water
en een echtscheiding
die zelfs de notaris
hoofdpijn bezorgde

Tegenwind


men klaagt altijd
over wind tegen
maar

probeer maar eens
te stoppen
met wind mee