C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=8672quote:Afghanistan’s Arc of Modernization: 1880 to 1978
by Paul Fishstein - The Globalist
In the face of souring public opinion of the Afghan war effort, it is clear that a thorough conception of Afghan history is necessary for the United States’ nation-building activities in the country to ultimately be successful. Paul Fishstein, fellow at the Carr Center for Human Rights Policy at Harvard's Kennedy School of Government, provides an overview of Afghanistan’s modernization efforts from 1880 to 1978.
It is becoming a modern state. Its road communications have been transformed. There is a well-trained army. There are excellent schools. The metric system was recently adopted. In the centre of Asia what is almost a new country is in process of birth — or at least the old country is being metamorphosed.” -- January 1928; S. Huddleston, “Europe and Afghanistan,” in The New Statesman
One of the most persistent myths about Afghanistan is that there has never been an Afghan state, only a seething mass of often-warring tribes and ethnic groups, in turn composed of “fiercely independent Afghan tribesmen.”
This is an especially troubling myth, not just because it meant that the international community would get much of post-2001 state-building wrong, but also because it ignores the role that the West played post-1978 in hobbling and decimating the state that was.
As the late Afghanistan scholar Louis Dupree observed, throughout Afghanistan’s modern history there has been a tension between the outward-looking modernizing elements and the inward-looking conservative ones. Yes, there were palace intrigues, ethnically and tribally based disruptions, frontier wars and conservative resistance to reforms — an often dysfunctional state, but a state nonetheless.
While in terms of functionality Afghanistan was certainly not Valhalla or even Switzerland, the Afghan state had been making steady if slow (and sometimes erratic) progress on extending its reach starting in 1880 with the reign of Amir Abdur Rahman Khan (reigned 1880-1901), who was considered the first modern ruler of Afghanistan.
In what has been called “internal imperialism,” the so-called Iron Amir used a series of brutal campaigns to bash together disparate, geographically dispersed tribal and ethnic entities to form the current state. Often through brute force, he began the development of what we would call a state, using money and weapons obtained from the British along with internal taxation.
He appointed non-family members as governors and a Supreme Council that we would recognize as a cabinet, created boards and offices that we would recognize as ministries, formulated laws on currency and began to construct a civil administration — all in pursuit of building a centralized state, and in part with the explicit aim of reducing the power of tribal and feudal leaders at village and regional levels.
To reduce the power and influence of the clergy, he nationalized the religious endowments and established exams that determined the right of judges to sit. In fact, Amir Abdur Rahman Khan created a unitary state in which all administrative, political and economic power was centralized in Kabul, even if its application in the villages was far from perfect.
The Afghan state continued to develop during the reign of Abdur Rahman Khan’s son Habibullah (1901-1919), the first Afghan ruler to ascend to power peacefully. Firsts during this period included a secondary school (still the country’s premier high school), a military academy (under the guidance of Turkish officers), a state hospital, elements of a public health system, a newspaper and a hydroelectric plant.
In part because of the order inherited from his father’s iron-fisted rule, he was able to draw back to Afghanistan some of those his father had exiled, many of whom returned from outside with new ideas, including the notion that Muslim societies needed to modernize.
After securing its formal independence and the right to conduct its own foreign policy in 1919 under King Amanullah (1919-1929), Afghanistan then embarked on a decade of modernization, which included creating the country’s first constitution in 1923.
Amanullah also turned around a number of Abdul Rahman Khan’s more inward-looking policies by actively developing the communication infrastructure and encouraging the exploitation of Afghanistan’s known mineral deposits.
After famously returning from a tour of Europe, and using Ataturk’s modernizing Turkey as a model, Amanullah was inspired to giddy heights of modernization.
His initiatives included emancipation of women (including removing the veil), compulsory education, some coeducational schools, separation of mosque and state, monogamy, universal military conscription, education of nomads and the wearing of western clothing inside Kabul.
While Amanullah had been counseled by senior advisors to proceed more deliberately in some of the more sensitive areas, the pace of his reforms, not surprisingly, upset the apple cart of conservative religious and tribal interests and led to his overthrow in 1929 — a conflagration that is much discussed but apparently insufficiently heeded by subsequent modernizers.
Once the turbulence had subsided, development of the state resumed cautiously during King Nadir Shah’s four-year reign (1929-1933), then more substantially under his successors King Zahir Shah (1933-1973) and Mohammad Daoud (1973-1978).
It was during this 1933-1978 period that many of the state’s institutions and much of its economic infrastructure were built, including the state bank, the first professional army, Kabul University and the national airline, Ariana (with 49% ownership by Pan Am) — as well as roads, airports, telecommunications, schools, power generation and distribution, natural gas development and factories to produce fertilizer, cement and textiles.
Many of the social reforms instituted during this period, most notably the unveiling of women in 1959, did not create the same reaction as in the 1920s, in part because then-Prime Minister Daoud used the machinery of the state (including legal advisors trained in western legal institutions as well as by the prestigious al Azhar University in Cairo) to implement them and did not make them coercive.
By 1978, there was a highly developed, albeit somewhat dysfunctional, bureaucracy, which many believe was intended to slow or impede change rather than encourage it. Delegation, decentralization and deconcentration were very reluctant impulses, which remains a characteristic of the bureaucracy today.
Many have observed that the Afghan state exerted influence rather than control (or presided rather than ruled), but through most of the 20th century, the government in Kabul governed in its own way, through a combination of coercion, bribery, spying, subversion and, where necessary, military force, often borrowed from the eastern or southern tribes.
As for the perpetual war myth, excepting the odd coup, civil disturbance or local uprising, Afghanistan enjoyed a mostly peaceful period of almost 50 years from the dislocations of 1929 until the Communist coup in 1978. At all times, of course, there were tensions, including most profoundly between the conservative rural forces and the modernizing elites.
Unfortunately, political development and material progress did not keep pace with aspirations, and the development of the Afghan state faltered with the 1978 Communist-led coup, Soviet invasion and subsequent “resistance.” In fact, much of what is pointed to as evidence of the lack of a state are the consequences of the U.S.-backed jihad against the Soviets between 1979 and 1992.
It is a sad irony that, while the technology of war may have changed, many of the tactics of today’s Taliban (e.g., night letters, targeted assassinations, rumors that government health services such as vaccinations are intended to sterilize Afghans) were used by the mujihadin (“freedom fighters”) during that earlier period.
Some observers point to the notion that family, kinship or ethnic ties trump loyalties to the state as evidence that there was essentially no state.
Yet, identity is not the same as priority, and while any sensible Afghan would prioritize relationships with family or immediate relatives (given historical uncertainty, why wouldn’t one put one’s faith in local leaders, better still if from one’s own family or tribe), this is not to say that many do not express nostalgia for a time, however imperfectly remembered, when there was more of a state and an emerging national identity.
Even after so many years of conflict and the lack of a functioning state, many Afghans retain a faith in education and the development of a modern, cohesive state as a way out of the apparently endless violence and suffering which has taken and destroyed so many Afghan lives.
It is notable that while regional power-brokers have moved to expand their influence and power viz. a viz. Kabul, there has been very little serious call for federalization, much less partition.
What can the history of the Afghan state teach us about the current predicament in Afghanistan? Certainly, overzealous attempts at modernization, with unrealistic expectations for the possible rate of change, have been destabilizing.
While the current counter-insurgency strategy acknowledges the past errors, oversights and blind spots, the supercharged pace of development driven in part by home-country political factors sets totally unrealistic timetables for the transformation of institutions and attitudes. And against a July 2011 “is-it” or “is-it-not” deadline that encourages all players to discount the long-term in favor of the short.
Een paar weken geleden toevallig the Battle of Passchendaele gekeken (2010)quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 16:55 schreef yvonne het volgende:
WO1-herdenking
De traditionele 10 novemberplechtigheid is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een grootse herdenking. Op woensdag 10 november vindt om 18.00 uur de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid plaats op het Crest Farm Canadian Memorial in Passendale. Daarna wordt met bands en detachementen in een fakkeltocht opgetrokken naar het marktplein. Na het afsluiten van de ceremonie wordt er een winterreceptie aangeboden. Om 20.00 uur brengt de bekende Schotse zangeres Isla St. Clair and the Famous Hell Fighter Band, featuring the the Passchendaele 1917 Pipes & Drums een uniek herinneringsconcert in de kerk van Passendale.
Op donderdag 11 november komen binnen- en buitenlandse standhouders met duizenden boeken over heemkunde en Wereldoorlog I naar de Boekenbeurs van de Westhoek. Tussen 9.00 – 18.00 uur kan de beurs in het OC Passchendaele gratis bezocht worden.
_________________
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=23445
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-10-2010
Mysterieus mini-Pompeii blootgelegd in Noorwegen
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus, bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven. Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een meter dik hebben gelegen.
Opgravingen
Tot nu toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven. Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie. Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke ontdekkingen doen." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Mysterieus mini-Pompeii blootgelegd in Noorwegen
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus, bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven. Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een meter dik hebben gelegen.
Opgravingen
Tot nu toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven. Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie. Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke ontdekkingen doen." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-10-2010
'Pest definitief oorzaak van Zwarte Dood'
AMSTERDAM – Duitse wetenschappers hebben de pest aangewezen als definitieve oorzaak van de Zwarte Dood, de dodelijke epidemie die Europa tussen 1347 en 1351 in zijn greep hield.
© Thinkstock
Wetenschappers van de Johannes Gutenberg-Universität Mainz hebben sporen van de bacterie Yersinia pestis aangetroffen in het DNA van skeletten uit massagraven in Nederland, Italië en Frankrijk, waarin slachtoffers van de Zwarte Dood zijn begraven.
Daarmee lijkt voor het eerst onomstotelijk te zijn bewezen dat de dodelijke epidemie werd veroorzaakt door de pest. De bevindingen van de Duitse onderzoekers zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PloS Pathogens.
Ebola
Wetenschappers gingen er al langer vanuit dat de pest ten grondslag lag aan de Zwarte Dood. Tot nu toe was er echter geen overtuigend bewijs gevonden. Er bleef daardoor ruimte voor speculaties over andere oorzaken, zoals een Ebola-achtig virus of miltvuur.
Het Duitse onderzoek wijst niet alleen de bacterie Yersinia pestis aan als definitieve oorzaak van de epidemie die in Europa vele tientallen miljoenen slachtoffers maakte. De studie heeft ook nieuwe informatie opgeleverd over de manier waarop de Zwarte Dood zich over het continent verspreidde. De ziekte arriveerde volgens de onderzoekers namelijk op twee afzonderlijke plaatsen in Europa.
Ratten
De pest bereikte waarschijnlijk in november 1347 de haven van Marseille, toen ratten uit een schip de plaatselijke bevolking besmetten. Maar in Nederland zijn in een massagraf pestbacteriën gevonden van een andere stam dan de bacteriën in Frankrijk.
De wetenschappers vermoeden daarom dat de ziekte Europa ook bereikte via een andere haven in het noorden, mogelijk in Noorwegen.
“Onze bevindingen wijzen er op dat de pest naar de Europa reisde via tenminste twee wegen, waar vanuit de ziekte zich vervolgens verspreidde”, verklaart onderzoekster Barbara Bramanti op Discovery News.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Pest definitief oorzaak van Zwarte Dood'
AMSTERDAM – Duitse wetenschappers hebben de pest aangewezen als definitieve oorzaak van de Zwarte Dood, de dodelijke epidemie die Europa tussen 1347 en 1351 in zijn greep hield.
© Thinkstock
Wetenschappers van de Johannes Gutenberg-Universität Mainz hebben sporen van de bacterie Yersinia pestis aangetroffen in het DNA van skeletten uit massagraven in Nederland, Italië en Frankrijk, waarin slachtoffers van de Zwarte Dood zijn begraven.
Daarmee lijkt voor het eerst onomstotelijk te zijn bewezen dat de dodelijke epidemie werd veroorzaakt door de pest. De bevindingen van de Duitse onderzoekers zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PloS Pathogens.
Ebola
Wetenschappers gingen er al langer vanuit dat de pest ten grondslag lag aan de Zwarte Dood. Tot nu toe was er echter geen overtuigend bewijs gevonden. Er bleef daardoor ruimte voor speculaties over andere oorzaken, zoals een Ebola-achtig virus of miltvuur.
Het Duitse onderzoek wijst niet alleen de bacterie Yersinia pestis aan als definitieve oorzaak van de epidemie die in Europa vele tientallen miljoenen slachtoffers maakte. De studie heeft ook nieuwe informatie opgeleverd over de manier waarop de Zwarte Dood zich over het continent verspreidde. De ziekte arriveerde volgens de onderzoekers namelijk op twee afzonderlijke plaatsen in Europa.
Ratten
De pest bereikte waarschijnlijk in november 1347 de haven van Marseille, toen ratten uit een schip de plaatselijke bevolking besmetten. Maar in Nederland zijn in een massagraf pestbacteriën gevonden van een andere stam dan de bacteriën in Frankrijk.
De wetenschappers vermoeden daarom dat de ziekte Europa ook bereikte via een andere haven in het noorden, mogelijk in Noorwegen.
“Onze bevindingen wijzen er op dat de pest naar de Europa reisde via tenminste twee wegen, waar vanuit de ziekte zich vervolgens verspreidde”, verklaart onderzoekster Barbara Bramanti op Discovery News.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Kwam de pest niet waarschijnlijk van het Verre Oosten via de in het artikel genoemde ratten op schepen naar Europa?
12-10-2010
Origineel eeuwenoud medisch handboek ontdekt in Den Haag
In de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is het oudst bewaarde medisch handboek uit de westerse wereld ontdekt. Het is een handschrift uit de tweede helft van de elfde eeuw en gold destijds als het eerste verzamelde handwerk voor artsen. Dat heeft de Nederlandse krant Trouw gemeld.
Auteur van het boek is Constantijn de Afrikaan, een monnik uit een klooster ten zuiden van Rome. In het boek, genaamd Liber Pantegni, staan beschrijvingen van slaapziekte, geheugenverlies, maar ook een gedetailleerde anatomie van het oog.
Boekhistoricus Erik Kwakkel ontdekte het werk bij toeval. De informatie is primitief, zegt hij, maar in grote lijnen correct. Eerder zijn al ruim honderd kopieën opgedoken, maar nu is het origineel boven water. Het Liber Pantegni was tot in de zestiende eeuw verplichte kost voor (leerling-)artsen in heel Europa. Constantijn de Afrikaan bekeek kwalen ook vanuit filosofisch perspectief. Hij beschouwde liefdesverdriet bijvoorbeeld als een ziekte. (belga/kve)
(HLN)
Origineel eeuwenoud medisch handboek ontdekt in Den Haag
In de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is het oudst bewaarde medisch handboek uit de westerse wereld ontdekt. Het is een handschrift uit de tweede helft van de elfde eeuw en gold destijds als het eerste verzamelde handwerk voor artsen. Dat heeft de Nederlandse krant Trouw gemeld.
Auteur van het boek is Constantijn de Afrikaan, een monnik uit een klooster ten zuiden van Rome. In het boek, genaamd Liber Pantegni, staan beschrijvingen van slaapziekte, geheugenverlies, maar ook een gedetailleerde anatomie van het oog.
Boekhistoricus Erik Kwakkel ontdekte het werk bij toeval. De informatie is primitief, zegt hij, maar in grote lijnen correct. Eerder zijn al ruim honderd kopieën opgedoken, maar nu is het origineel boven water. Het Liber Pantegni was tot in de zestiende eeuw verplichte kost voor (leerling-)artsen in heel Europa. Constantijn de Afrikaan bekeek kwalen ook vanuit filosofisch perspectief. Hij beschouwde liefdesverdriet bijvoorbeeld als een ziekte. (belga/kve)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De pest kwam uit het Verre Oosten ja.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 09:56 schreef Sloggi het volgende:
Kwam de pest niet waarschijnlijk van het Verre Oosten via de in het artikel genoemde ratten op schepen naar Europa?
Goed zo Sloggi
De HLN-versie
12-10-2010
De Zwarte Dood was wel degelijk de pest
De Zwarte Dood, illustratie uit een bijbel uit het Zwitserse Toggenburg (1411)
Onderzoekers van het Antropologisch Instituut van de Johannes-Gutenberg Universiteit in Mainz hebben ontdekt dat de bacterie Yersinia pestis verantwoordelijk is voor de middeleeuwse pestepidemie in Europa. Mede door onderzoek van botten uit massagraven in Bergen op Zoom ontdekten zij twee tot nu toe onbekende varianten van deze bacterie.
Over het ontstaan van de Zwarte Dood, de grote pestepidemie die Europa tussen 1347 en 1352 teisterde en tot 25 miljoen doden leidde, waren de meningen onder wetenschappers altijd sterk verdeeld. De theorie luidde dat de ziekte vanuit Centraal-Azië oversloeg naar Europa. Velen betwijfelden dit en dachten dat andere ziekten aan de Zwarte Dood ten grondslag lagen.
Skeletresten
Het onderzoek door het instituut heeft nu aan alle twijfel een einde gemaakt. De wetenschappers bestudeerden skeletresten van 76 mensen uit vijf verschillende plaatsen in Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië en Nederland. Een van de onderzochte plaatsen is Bergen op Zoom, waar in 1999 massagraven zijn gevonden op het Gouvernementsplein. Hier stond vroeger een gasthuis. De Bergse skeletten leverden opvallend goed bewaard DNA op.
Azië
De onderzoekers waren in staat het DNA van de pestbacterie terug te vinden in de beenderen en tanden van de slachtoffers. Er werden twee varianten van de pestbacterie teruggevonden, die ouder bleken te zijn dan de tot nu toe bekende typen. Eén ervan is verwant aan een nog bestaande bacterie die onlangs in Azië is gevonden. (belga/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-10-2010
Oermens met hoogste leeftijd gevonden
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben in Spanje de overblijfselen gevonden van een oermens met een bijzonder hoge leeftijd.
De 500.000 jaar oude resten van de bejaarde man van de soort Homo Heidelbergensis zijn gevonden in de Spaanse regio Atapuerca. Het individu heeft heeft waarschijnlijk de leeftijd van 45 jaar bereikt. Daarmee is de man het oudste oermens dat ooit is beschreven.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Madrid Complutense in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Gebogen
De bejaarde man heeft de naam ‘Elvis’ gekregen. Hij was ongeveer 1,70 lang en woog 90 kilo. Vermoedelijk was hij tegen het einde van zijn leven echter zo gehandicapt dat hij niet meer zelf kon jagen.
“Zijn ruggengraat stond voorover gebogen”, verklaart hoofdonderzoeker Alejandro Bonmati in het Britse tijdschrift New Scientist. “Om rechtop te staan moest hij waarschijnlijk een stok gebruiken, zoals veel bejaarde mensen vandaag de dag nog steeds doen.”
De wetenschappers vermoeden echter dat jager-verzamelaars goed zorgden voor de zwakkere leden van hun groep. Ze geloven dan ook dat Elvis niets te kort kwam.
Kennis
“Qua voedsel was hij afhankelijk van wat de rest van de groep”, aldus Bonmati. “Maar waarschijnlijk was hij geen last voor de anderen. Mogelijk beschikte hij over waardevolle kennis die de andere groepsleden hielp om te overleven.”
Eerder zijn er overblijfselen van een 12-jarig kind met een misvormde schedel gevonden uit dezelfde groep jager-verzamelaars. Ook die vondst suggereert dat de oermensen zich solidair gedroegen ten opzichte van gehandicapte groepsleden.
Sociaal vangnet
“We vinden steeds meer bewijs voor het vermoeden dat deze mensen een verzorgende kant hadden”, verklaart antroploog Christ Stringer in New Scientist.
“Het misvormde kind kon zich waarschijnlijk wel op eigen kracht bewegen, maar was niet in staat om voedsel te verzamelen. Dat suggereert dat hij sociale ondersteuning kreeg.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oermens met hoogste leeftijd gevonden
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben in Spanje de overblijfselen gevonden van een oermens met een bijzonder hoge leeftijd.
De 500.000 jaar oude resten van de bejaarde man van de soort Homo Heidelbergensis zijn gevonden in de Spaanse regio Atapuerca. Het individu heeft heeft waarschijnlijk de leeftijd van 45 jaar bereikt. Daarmee is de man het oudste oermens dat ooit is beschreven.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Madrid Complutense in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Gebogen
De bejaarde man heeft de naam ‘Elvis’ gekregen. Hij was ongeveer 1,70 lang en woog 90 kilo. Vermoedelijk was hij tegen het einde van zijn leven echter zo gehandicapt dat hij niet meer zelf kon jagen.
“Zijn ruggengraat stond voorover gebogen”, verklaart hoofdonderzoeker Alejandro Bonmati in het Britse tijdschrift New Scientist. “Om rechtop te staan moest hij waarschijnlijk een stok gebruiken, zoals veel bejaarde mensen vandaag de dag nog steeds doen.”
De wetenschappers vermoeden echter dat jager-verzamelaars goed zorgden voor de zwakkere leden van hun groep. Ze geloven dan ook dat Elvis niets te kort kwam.
Kennis
“Qua voedsel was hij afhankelijk van wat de rest van de groep”, aldus Bonmati. “Maar waarschijnlijk was hij geen last voor de anderen. Mogelijk beschikte hij over waardevolle kennis die de andere groepsleden hielp om te overleven.”
Eerder zijn er overblijfselen van een 12-jarig kind met een misvormde schedel gevonden uit dezelfde groep jager-verzamelaars. Ook die vondst suggereert dat de oermensen zich solidair gedroegen ten opzichte van gehandicapte groepsleden.
Sociaal vangnet
“We vinden steeds meer bewijs voor het vermoeden dat deze mensen een verzorgende kant hadden”, verklaart antroploog Christ Stringer in New Scientist.
“Het misvormde kind kon zich waarschijnlijk wel op eigen kracht bewegen, maar was niet in staat om voedsel te verzamelen. Dat suggereert dat hij sociale ondersteuning kreeg.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-10-2010
Rus vindt 'Kaukasisch Stonehenge'
AMSTERDAM - Een Russische archeoloog zegt de ruïnes van een 'Kaukasisch Stonehenge' te hebben gevonden. De bouwwerken zouden afkomstig zijn van een beschaving die in de bronstijd in het zuiden van Rusland woonde.
© Inertia Stock
In een van tweehonderd nederzettingen in de Noordelijke Kaukasus, stammend uit 1600 voor Christus, werden ongebruikelijke cirkelvormige stenen patronen gevonden, zei Andrej Belinskiy dinsdag.
De nederzettingen werden in de afgelopen vijf jaar blootgelegd door Russische en Duitse onderzoekers.
Kalender
Belinskiy vergeleek de structuur met het monument Stonehenge in het zuidwesten van Engeland. "Iedere structuur met een ongebruikelijke vorm kan verband houden met een kalender", zei hij.
De patronen komen volgens hem niet overeen met schuren en huizen die in andere nederzettingen zijn gevonden.
Uit versieringen in aardewerk dat in de omgeving is gevonden zou blijken dat handwerkslieden bekend waren met astronomie en kalenders. De beschaving heeft echter geen geschreven bronnen achtergelaten en over haar etnische oorsprong is evenmin iets bekend.
Veehouders
Russische en Sovjet-historici hebben in het verleden in Rusland en Centraal-Azië vaker structuren uit de bronstijd gevonden die gebruikt werden als kalenders en omgeven waren door in cultuur gebrachte landschappen.
Volgens Belinskiy waren de bewoners van deze nederzettingen veehouders. In de nederzettingen werden zorgvuldig ontworpen huizen gebouwd met ovale binnenplaatsen voor het vee. Ze werden gebouwd op bergplateaus tussen de rivier de Koeban en het huidige Kislovodsk.
© Novum
(nu.nl)
Rus vindt 'Kaukasisch Stonehenge'
AMSTERDAM - Een Russische archeoloog zegt de ruïnes van een 'Kaukasisch Stonehenge' te hebben gevonden. De bouwwerken zouden afkomstig zijn van een beschaving die in de bronstijd in het zuiden van Rusland woonde.
© Inertia Stock
In een van tweehonderd nederzettingen in de Noordelijke Kaukasus, stammend uit 1600 voor Christus, werden ongebruikelijke cirkelvormige stenen patronen gevonden, zei Andrej Belinskiy dinsdag.
De nederzettingen werden in de afgelopen vijf jaar blootgelegd door Russische en Duitse onderzoekers.
Kalender
Belinskiy vergeleek de structuur met het monument Stonehenge in het zuidwesten van Engeland. "Iedere structuur met een ongebruikelijke vorm kan verband houden met een kalender", zei hij.
De patronen komen volgens hem niet overeen met schuren en huizen die in andere nederzettingen zijn gevonden.
Uit versieringen in aardewerk dat in de omgeving is gevonden zou blijken dat handwerkslieden bekend waren met astronomie en kalenders. De beschaving heeft echter geen geschreven bronnen achtergelaten en over haar etnische oorsprong is evenmin iets bekend.
Veehouders
Russische en Sovjet-historici hebben in het verleden in Rusland en Centraal-Azië vaker structuren uit de bronstijd gevonden die gebruikt werden als kalenders en omgeven waren door in cultuur gebrachte landschappen.
Volgens Belinskiy waren de bewoners van deze nederzettingen veehouders. In de nederzettingen werden zorgvuldig ontworpen huizen gebouwd met ovale binnenplaatsen voor het vee. Ze werden gebouwd op bergplateaus tussen de rivier de Koeban en het huidige Kislovodsk.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
edit
[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-10-2010 08:33:15 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-10-2010 08:33:15 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ARNHEM - Directeur Erik Schilp wil de bouw van het Nationaal Historisch Museum (NHM) uitstellen, mocht het museum worden getroffen door grote bezuinigingen. 'Dan zouden we in een bestaand, leegstaand belangrijk architectonisch erfgoed kunnen werken tot de economische crisis voorbij is.'
Schilp hoopt dat het museum zo snel mogelijk wordt gebouwd. 'Dat zou natuurlijk het allerbeste zijn.' Maar hij zegt zich voor te kunnen stellen dat het nieuwe kabinet andere prioriteiten heeft. 'Er moeten duidelijke keuzes worden gemaakt. We kunnen dan beter even wachten, dan een half product maken.'
Vrees voor toekomst
Schilp vreest voor een toekomst van het Nationaal Historisch Museum waarin er wél een gebouw komt, maar er te weinig geld overblijft voor activiteiten. 'Dan maak je iets kapot dat de afgelopen jaren met veel moeite is opgebouwd. We moeten niet in de marge werken, maar ons doel voor ogen houden: zoveel mogelijk Nederlanders over hun geschiedenis vertellen.'
Dan, zegt Schilp, is het beter te kiezen voor een tijdelijke locatie. 'We kunnen dan doorwerken en intussen geld uit de markt halen. En daarna alsnog bouwen.'
Schilp noemt als voorbeeld de tijdelijke locatie van het Stedelijk Museum in Amsterdam bij het Centraal Station. 'Dat was een groot succes.'
Nieuwe bezuinigingen
Schilp verwacht nieuwe bezuinigingen voor het NHM. 'Ik zou het raar vinden als wij geheel buiten schot blijven. Dat zou ik principieel onjuist vinden. Ik geloof sterk in solidariteit in de cultuursector. Het is gek als wij in overvloed en onbehagen doorgaan, terwijl anderen ten onder gaan. Dat zou niet de keuze zijn die ik zou maken.'
Het NHM kreeg onlangs een bezuiniging opgelegd van 4 miljoen euro op de jaarlijkse begroting van 12 miljoen. Schilp reageerde eerst boos, maar noemt de korting nu 'kleingeld', in het licht van de dreigende opheffing van het Muziekcentrum van de Omroep. 'Dat is een onvoorstelbare ramp voor de Nederlandse cultuur. Ik voel me een ouwe zeur als ik over die 4 miljoen zou beginnen.'
Stopzetten
Directeur Wim Pijbes van het Rijksmuseum pleitte onlangs voor het helemaal stopzetten van het NHM. Volgens hem is het onjuist om als er moet worden bezuinigd, 50 miljoen euro te steken in een nieuw museum, terwijl er al een museum voor de Nederlandse geschiedenis is, namelijk het zijne.
Maar volgens Schilp moet het Nationaal Historisch Museum er wel degelijk komen. 'Het Rijksmuseum benadert de geschiedenis vanuit authentieke objecten, wij willen de nieuwste technologieën gebruiken. Het NHM zal nooit een tweede Rijksmuseum worden, en het Rijksmuseum geen NHM.'
----
Slechte zaak, maar de eerste voorbode van wat ons op cultureel gebied te wachten staat als dit Kabinet langer dan een jaar zit.
Schilp hoopt dat het museum zo snel mogelijk wordt gebouwd. 'Dat zou natuurlijk het allerbeste zijn.' Maar hij zegt zich voor te kunnen stellen dat het nieuwe kabinet andere prioriteiten heeft. 'Er moeten duidelijke keuzes worden gemaakt. We kunnen dan beter even wachten, dan een half product maken.'
Vrees voor toekomst
Schilp vreest voor een toekomst van het Nationaal Historisch Museum waarin er wél een gebouw komt, maar er te weinig geld overblijft voor activiteiten. 'Dan maak je iets kapot dat de afgelopen jaren met veel moeite is opgebouwd. We moeten niet in de marge werken, maar ons doel voor ogen houden: zoveel mogelijk Nederlanders over hun geschiedenis vertellen.'
Dan, zegt Schilp, is het beter te kiezen voor een tijdelijke locatie. 'We kunnen dan doorwerken en intussen geld uit de markt halen. En daarna alsnog bouwen.'
Schilp noemt als voorbeeld de tijdelijke locatie van het Stedelijk Museum in Amsterdam bij het Centraal Station. 'Dat was een groot succes.'
Nieuwe bezuinigingen
Schilp verwacht nieuwe bezuinigingen voor het NHM. 'Ik zou het raar vinden als wij geheel buiten schot blijven. Dat zou ik principieel onjuist vinden. Ik geloof sterk in solidariteit in de cultuursector. Het is gek als wij in overvloed en onbehagen doorgaan, terwijl anderen ten onder gaan. Dat zou niet de keuze zijn die ik zou maken.'
Het NHM kreeg onlangs een bezuiniging opgelegd van 4 miljoen euro op de jaarlijkse begroting van 12 miljoen. Schilp reageerde eerst boos, maar noemt de korting nu 'kleingeld', in het licht van de dreigende opheffing van het Muziekcentrum van de Omroep. 'Dat is een onvoorstelbare ramp voor de Nederlandse cultuur. Ik voel me een ouwe zeur als ik over die 4 miljoen zou beginnen.'
Stopzetten
Directeur Wim Pijbes van het Rijksmuseum pleitte onlangs voor het helemaal stopzetten van het NHM. Volgens hem is het onjuist om als er moet worden bezuinigd, 50 miljoen euro te steken in een nieuw museum, terwijl er al een museum voor de Nederlandse geschiedenis is, namelijk het zijne.
Maar volgens Schilp moet het Nationaal Historisch Museum er wel degelijk komen. 'Het Rijksmuseum benadert de geschiedenis vanuit authentieke objecten, wij willen de nieuwste technologieën gebruiken. Het NHM zal nooit een tweede Rijksmuseum worden, en het Rijksmuseum geen NHM.'
----
Slechte zaak, maar de eerste voorbode van wat ons op cultureel gebied te wachten staat als dit Kabinet langer dan een jaar zit.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
14-10-2010
De lange weg naar Rome
De geallieerde veldtocht in Italië was lang en bloederig – en is bijna vergeten. Maar zonder de harde lessen daar geleerd, was West-Europa nooit bevrijd, schrijft Rick Atkinson.
Op 15 februari 1944, om kwart voor negen in de ochtend, keek luitenant-generaal Fridolin von Senger nieuwsgierig omhoog naar de Italiaanse lucht. Hij kende het lawaai van de oorlog – maar dit was iets nieuws. Een zwaar, aanhoudend gebrom. Boven zijn stellingen, op vijf kilometer hoogte, cirkelden tientallen zware bommenwerpers. Het volgende moment daalden er honderden glimmende kogeltjes naar beneden. Bommen. Von Senger was een Pruisisch beroepsmilitair; hij haatte de nazi’s – maar nu begreep hij ook niets van de Geallieerden. Binnen een paar uur maakten hun bommenwerpers van het wereldberoemde klooster van Monte Cassino, een monument van wereldfaam, slechts bevolkt door Italiaanse vluchtelingen, een rokende puinhoop. Von Senger had in het klooster geen soldaten gestationeerd, alleen op de lager gelegen hellingen, juist om ervoor te zorgen dat het beroemde klooster zelf buiten schot zou blijven. Maar nadat de vliegtuigen waren vertrokken, aarzelde hij geen moment. De hoog gelegen ruïne van Monte Cassino vormde in één klap een uitstekend te verdedigen fort. Von Senger liet zijn mannen positie innemen te midden van de smeulende resten (en de lijken van omgekomen vluchtelingen). Sluipschutters konden nu ideaal positie kiezen. In de cel van de Heilige Benedictus, die vijftien eeuwen eerder het klooster had gesticht, werd een veldkeuken ingericht. Dankzij de Geallieerden zouden de Duitsers daar nog weken standhouden.
Nutteloze misdaad
Rick Atkinson neemt in zijn indrukwekkende De dag van strijd geen blad voor de mond. Het bombardement op Monte Cassino was een nutteloze, contraproductieve misdaad. Het bracht slechts ‘verwoesting, verontwaardiging, verdriet en spijt.’ Het was dan ook een bombardement geweest uit pure frustratie. De Geallieerde opmars in Italië, acht maanden eerder van start gegaan met de landing op Sicilië, was voor de zoveelste keer vastgelopen, nu bij het stadje Cassino, tweehonderd kilometer ten zuiden van Rome. De Duitsers boden heftig en vakkundig verzet. Een amfibische landing ver ten noorden daarvan, bij Anzio, bedoeld om de Duitsers tot terugtrekken te bewegen, was op een fiasco uitgelopen. Luttele kilometers terreinwinst vergden duizenden doden en gewonden. Steeds weer dreigde de oorlog in Italië een herhaling te worden van de Eerste Wereldoorlog, met zijn zinloze slachtingen en onbeweeglijke loopgraven. Tergend langzaam bewoog het front noordwaarts, en dat vrijwel uitsluitend omdat de Geallieerden veel meer materieel het veld in konden brengen. De ervaren Duitse soldaten moesten zich vaak zien te redden zonder vervoer, zonder laarzen en zonder voldoende munitie en voedsel. De Amerikanen hadden alles in overvloed – en kropen voort. Maar ze wonnen elke dag aan ervaring.
Atkinson doet niet aan heldenverering, en heeft ook geen boodschap aan de klassieke beschrijvingen van strategie en tactiek, inclusief verhullend taalgebruik (‘ondanks hevige weerstand...’). Hij beschrijft het geblunder van incompetente officieren, het lot van de zieken, de doden en gewonden. Aan beide zijden. Hij geeft een bijna vergeten, bloedige militaire campagne een nieuw en menselijk gezicht. De dag van strijd is het tweede deel van wat een indrukwekkende trilogie zal worden. In het eerdere deel, The Army at Dawn, beschrijft Atkinson het ontstaan van het moderne Amerikaanse leger in 1940/41, praktisch uit het niets, en zijn vuurdoop in Noord-Afrika, tijdens de verovering van Marokko, Algerije en Tunesië. Die eerste keiharde lessen kwamen goed van pas in Italië – waar de Geallieerden weer nieuwe lessen leerden die op hun beurt weer goed van pas zouden komen na D-Day, in Noordwest-Europa (het strijdtoneel dat in Atkinsons derde boek centraal zal staan).
Leerschool
Maarschalk Kesselring, de competente opperbevelhebber van de Duitse troepen in Italië, heeft later gezegd dat zonder de bloedige lessen van Salerno en Anzio (twee amfibische landingen waarbij zo’n beetje alles misging wat maar mis kón gaan) de landing in Normandië nooit een succes had kunnen worden. Italië was de leerschool van de Amerikaanse en Britse legers. Maar zoals dat met leerscholen gaat, werd ook deze vrijwel direct vergeten. Het hoogtepunt van de Italiaanse campagne, de inname van Rome, viel door een dom toeval op exact dezelfde dag als D-day. De krantenkoppen waar de soldaten van hadden gedroomd, zijn nooit verschenen. Het front kroop daarna nog verder noordwaarts, maar naarmate er meer soldaten (Duitse én Geallieerde) naar Noordwest-Europa werden overgeplaatst, verpieterde de strijd tot een serie bloedige, chaotische schermutselingen. Net als het bombardement op Monte Cassino werd de hele oorlog in Italië al snel afgedaan als een strategische blunder, een zinloos bloedvergieten. Maar toch: zonder Italië was er geen Normandië geweest. Rick Atkinson, De dag van strijd. De bevrijding van Europa, 1943-1944. De Boekerij, 39,95 euro.
(depers.nl)
[ Bericht 88% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-10-2010 08:16:16 ]
De lange weg naar Rome
De geallieerde veldtocht in Italië was lang en bloederig – en is bijna vergeten. Maar zonder de harde lessen daar geleerd, was West-Europa nooit bevrijd, schrijft Rick Atkinson.
Op 15 februari 1944, om kwart voor negen in de ochtend, keek luitenant-generaal Fridolin von Senger nieuwsgierig omhoog naar de Italiaanse lucht. Hij kende het lawaai van de oorlog – maar dit was iets nieuws. Een zwaar, aanhoudend gebrom. Boven zijn stellingen, op vijf kilometer hoogte, cirkelden tientallen zware bommenwerpers. Het volgende moment daalden er honderden glimmende kogeltjes naar beneden. Bommen. Von Senger was een Pruisisch beroepsmilitair; hij haatte de nazi’s – maar nu begreep hij ook niets van de Geallieerden. Binnen een paar uur maakten hun bommenwerpers van het wereldberoemde klooster van Monte Cassino, een monument van wereldfaam, slechts bevolkt door Italiaanse vluchtelingen, een rokende puinhoop. Von Senger had in het klooster geen soldaten gestationeerd, alleen op de lager gelegen hellingen, juist om ervoor te zorgen dat het beroemde klooster zelf buiten schot zou blijven. Maar nadat de vliegtuigen waren vertrokken, aarzelde hij geen moment. De hoog gelegen ruïne van Monte Cassino vormde in één klap een uitstekend te verdedigen fort. Von Senger liet zijn mannen positie innemen te midden van de smeulende resten (en de lijken van omgekomen vluchtelingen). Sluipschutters konden nu ideaal positie kiezen. In de cel van de Heilige Benedictus, die vijftien eeuwen eerder het klooster had gesticht, werd een veldkeuken ingericht. Dankzij de Geallieerden zouden de Duitsers daar nog weken standhouden.
Nutteloze misdaad
Rick Atkinson neemt in zijn indrukwekkende De dag van strijd geen blad voor de mond. Het bombardement op Monte Cassino was een nutteloze, contraproductieve misdaad. Het bracht slechts ‘verwoesting, verontwaardiging, verdriet en spijt.’ Het was dan ook een bombardement geweest uit pure frustratie. De Geallieerde opmars in Italië, acht maanden eerder van start gegaan met de landing op Sicilië, was voor de zoveelste keer vastgelopen, nu bij het stadje Cassino, tweehonderd kilometer ten zuiden van Rome. De Duitsers boden heftig en vakkundig verzet. Een amfibische landing ver ten noorden daarvan, bij Anzio, bedoeld om de Duitsers tot terugtrekken te bewegen, was op een fiasco uitgelopen. Luttele kilometers terreinwinst vergden duizenden doden en gewonden. Steeds weer dreigde de oorlog in Italië een herhaling te worden van de Eerste Wereldoorlog, met zijn zinloze slachtingen en onbeweeglijke loopgraven. Tergend langzaam bewoog het front noordwaarts, en dat vrijwel uitsluitend omdat de Geallieerden veel meer materieel het veld in konden brengen. De ervaren Duitse soldaten moesten zich vaak zien te redden zonder vervoer, zonder laarzen en zonder voldoende munitie en voedsel. De Amerikanen hadden alles in overvloed – en kropen voort. Maar ze wonnen elke dag aan ervaring.
Atkinson doet niet aan heldenverering, en heeft ook geen boodschap aan de klassieke beschrijvingen van strategie en tactiek, inclusief verhullend taalgebruik (‘ondanks hevige weerstand...’). Hij beschrijft het geblunder van incompetente officieren, het lot van de zieken, de doden en gewonden. Aan beide zijden. Hij geeft een bijna vergeten, bloedige militaire campagne een nieuw en menselijk gezicht. De dag van strijd is het tweede deel van wat een indrukwekkende trilogie zal worden. In het eerdere deel, The Army at Dawn, beschrijft Atkinson het ontstaan van het moderne Amerikaanse leger in 1940/41, praktisch uit het niets, en zijn vuurdoop in Noord-Afrika, tijdens de verovering van Marokko, Algerije en Tunesië. Die eerste keiharde lessen kwamen goed van pas in Italië – waar de Geallieerden weer nieuwe lessen leerden die op hun beurt weer goed van pas zouden komen na D-Day, in Noordwest-Europa (het strijdtoneel dat in Atkinsons derde boek centraal zal staan).
Leerschool
Maarschalk Kesselring, de competente opperbevelhebber van de Duitse troepen in Italië, heeft later gezegd dat zonder de bloedige lessen van Salerno en Anzio (twee amfibische landingen waarbij zo’n beetje alles misging wat maar mis kón gaan) de landing in Normandië nooit een succes had kunnen worden. Italië was de leerschool van de Amerikaanse en Britse legers. Maar zoals dat met leerscholen gaat, werd ook deze vrijwel direct vergeten. Het hoogtepunt van de Italiaanse campagne, de inname van Rome, viel door een dom toeval op exact dezelfde dag als D-day. De krantenkoppen waar de soldaten van hadden gedroomd, zijn nooit verschenen. Het front kroop daarna nog verder noordwaarts, maar naarmate er meer soldaten (Duitse én Geallieerde) naar Noordwest-Europa werden overgeplaatst, verpieterde de strijd tot een serie bloedige, chaotische schermutselingen. Net als het bombardement op Monte Cassino werd de hele oorlog in Italië al snel afgedaan als een strategische blunder, een zinloos bloedvergieten. Maar toch: zonder Italië was er geen Normandië geweest. Rick Atkinson, De dag van strijd. De bevrijding van Europa, 1943-1944. De Boekerij, 39,95 euro.
(depers.nl)
[ Bericht 88% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-10-2010 08:16:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2010
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Een controversiële tentoonstelling over de persoonlijkheidscultus rond de Duitse oud-dictator Adolf Hitler opent morgen haar deuren in het Historisch Museum in Berlijn.
Tijdens de expositie 'Hitler en de Duitsers' zijn nazivoorwerpen te zien als bustes van Hitler, lampenkappen met hakenkruizen en kaartspelen die waren bedoeld om het volk bekend te maken met de namen van nazileiders. Voor de kinderen waren er destijds onder meer schoolboeken met de nazileer en een bordspel met de naam 'Luchtaanval', een vermakelijk spel voor jong en oud. Ook wordt een collectie leger- en nazipoppen getoond, waaronder die van Hitler zelf.
Waarheid
Het is de eerste keer dat er in Duitsland een expositie wordt gehouden die niet alleen ingaat op de vraag hoe Hitler aan de macht kon komen, maar vooral laat zien hoe hij de macht kon behouden. De tentoonstelling is controversieel omdat de tentoongestelde nazirelikwieën volgens critici mogelijk sympathisanten van het Derde Rijk aantrekken. De samenstellers zeggen daarom dat bij elk relikwie de waarheid achter de nazipropaganda en de gevolgen voor veel bevolkingsgroepen te zien zullen zijn. (anp/kve)
(HLN)
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Een controversiële tentoonstelling over de persoonlijkheidscultus rond de Duitse oud-dictator Adolf Hitler opent morgen haar deuren in het Historisch Museum in Berlijn.
Tijdens de expositie 'Hitler en de Duitsers' zijn nazivoorwerpen te zien als bustes van Hitler, lampenkappen met hakenkruizen en kaartspelen die waren bedoeld om het volk bekend te maken met de namen van nazileiders. Voor de kinderen waren er destijds onder meer schoolboeken met de nazileer en een bordspel met de naam 'Luchtaanval', een vermakelijk spel voor jong en oud. Ook wordt een collectie leger- en nazipoppen getoond, waaronder die van Hitler zelf.
Waarheid
Het is de eerste keer dat er in Duitsland een expositie wordt gehouden die niet alleen ingaat op de vraag hoe Hitler aan de macht kon komen, maar vooral laat zien hoe hij de macht kon behouden. De tentoonstelling is controversieel omdat de tentoongestelde nazirelikwieën volgens critici mogelijk sympathisanten van het Derde Rijk aantrekken. De samenstellers zeggen daarom dat bij elk relikwie de waarheid achter de nazipropaganda en de gevolgen voor veel bevolkingsgroepen te zien zullen zijn. (anp/kve)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-10-2010
Schepen uit WOI strijden mee tegen klimaatverandering
Om de klimaatverandering beter te begrijpen moeten wetenschappers het weer van honderd jaar geleden kunnen schetsen. Daarom willen ze alle gegevens uit de periode van de Eerste Wereldoorlog verzamelen. Zelfs oorlogsschepen kunnen hun steentje bijdragen.
Informatie van vrijwilligers en de journalen van marineschepen uit de Eerste Wereldoorlog zullen door Britse wetenschappers onder de loep worden genomen. "Historische weerkennis is belangirjk omdat we onze klimaatmodellen van de Aarde zo aan een test kunnen onderwerpen", zegt Peter Scott, klimaathoofd van de Britse weerkundige dienst.
"Als we weten hoe het weer zich in het verleden gedroeg, zullen we onze voorspellingen voor de toekomst kunnen verfijnen", aldus Scott. De beschikbare scheepsjournalen zijn van schepen die tussen 1905 en 1929 actief waren. In die periode noteerde de bemanning om de vier uur de temperatuur, de windsnelheid en andere weerkundige gegevens. (gb)
(HLN)
Schepen uit WOI strijden mee tegen klimaatverandering
Om de klimaatverandering beter te begrijpen moeten wetenschappers het weer van honderd jaar geleden kunnen schetsen. Daarom willen ze alle gegevens uit de periode van de Eerste Wereldoorlog verzamelen. Zelfs oorlogsschepen kunnen hun steentje bijdragen.
Informatie van vrijwilligers en de journalen van marineschepen uit de Eerste Wereldoorlog zullen door Britse wetenschappers onder de loep worden genomen. "Historische weerkennis is belangirjk omdat we onze klimaatmodellen van de Aarde zo aan een test kunnen onderwerpen", zegt Peter Scott, klimaathoofd van de Britse weerkundige dienst.
"Als we weten hoe het weer zich in het verleden gedroeg, zullen we onze voorspellingen voor de toekomst kunnen verfijnen", aldus Scott. De beschikbare scheepsjournalen zijn van schepen die tussen 1905 en 1929 actief waren. In die periode noteerde de bemanning om de vier uur de temperatuur, de windsnelheid en andere weerkundige gegevens. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-10-2010
Databank met door nazi's in België en Frankrijk gestolen kunstwerken
Een nieuwe online databank stelt de overlevenden van de Holocaust en hun nabestaanden in staat gedetailleerd te zoeken naar meer dan 20.000 kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog in ons land en in Frankrijk door de nazi's van joden werden gestolen.
Heel wat kunstwerken werden teruggevonden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar meer dan de helft is nog spoorloos.In die databank, een initiatief van de Conferentie van Joodse Opeisingen tegen Duitsland en het Holocaust Museum in Washington, zitten onder meer werken van Monet. De gratis service staat ook ter beschikking van verzamelaars, galerijen en musea.
Fiches gedigitaliseerd
De Duitsers legden tijdens de Tweede Wereldoorlog beslag op honderdduizenden kunstwerken. Die werden grotendeels gefotografeerd en gecatalogeerd op fiches. Die fiches, die onthullen wat in beslag werd genomen en van wie, zijn nu gedigitaliseerd. De databank omvat gegevens van de US National Archives, het Bundesarchiv van Duitsland en gegevens die de Franse regering tijdens de bezetting bijhield.
Oproep aan musea en handelaars
Volgens de Joodse Conferentie van Opeisingen is bijna de helft van alle werken nooit teruggekeerd naar de rechtmatige eigenaars of hun nabestaanden. Voorzitter Julius Berman meent dat het "nu de verantwoordelijkheid is van musea, kunsthandelaars en veilinghuizen om na te gaan of ze kunst in huis hebben die werd gestolen van holocaustslachtoffers", zo meldt de BBC. (lb)
(HLN)
Databank met door nazi's in België en Frankrijk gestolen kunstwerken
Een nieuwe online databank stelt de overlevenden van de Holocaust en hun nabestaanden in staat gedetailleerd te zoeken naar meer dan 20.000 kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog in ons land en in Frankrijk door de nazi's van joden werden gestolen.
Heel wat kunstwerken werden teruggevonden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar meer dan de helft is nog spoorloos.In die databank, een initiatief van de Conferentie van Joodse Opeisingen tegen Duitsland en het Holocaust Museum in Washington, zitten onder meer werken van Monet. De gratis service staat ook ter beschikking van verzamelaars, galerijen en musea.
Fiches gedigitaliseerd
De Duitsers legden tijdens de Tweede Wereldoorlog beslag op honderdduizenden kunstwerken. Die werden grotendeels gefotografeerd en gecatalogeerd op fiches. Die fiches, die onthullen wat in beslag werd genomen en van wie, zijn nu gedigitaliseerd. De databank omvat gegevens van de US National Archives, het Bundesarchiv van Duitsland en gegevens die de Franse regering tijdens de bezetting bijhield.
Oproep aan musea en handelaars
Volgens de Joodse Conferentie van Opeisingen is bijna de helft van alle werken nooit teruggekeerd naar de rechtmatige eigenaars of hun nabestaanden. Voorzitter Julius Berman meent dat het "nu de verantwoordelijkheid is van musea, kunsthandelaars en veilinghuizen om na te gaan of ze kunst in huis hebben die werd gestolen van holocaustslachtoffers", zo meldt de BBC. (lb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-10-2010
Eeuwenoude tombe gevonden in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben nabij de piramides van Gizeh in Egypte een 4500 jaar oud graf van een priester van een farao blootgelegd. Dat heeft het hoofd van de Egyptische antiquiteitenraad Zahi Hawass maandag gezegd.
De vondst van het graf zou een aanwijzing kunnen zijn van een grotere dodenstad in de buurt van de piramide.
De tombe stamt uit de vijfde dynastie, 2465 tot 2323 voor Christus, en behoorde toe aan Rudj-ka, een priester die aan het hoofd stond van de grafcultus van farao Khafre, de bouwer van de op een na grootste piramide van Gizeh.
Khafre overleed in 2494 voor Christus, maar de cultus die hij instelde leefde nog enkele generaties voort.
De muren van de tombe zijn versierd met geschilderde reliëfs, waarop Rudj-ka en zijn vrouw staan afgebeeld.
© Novum
(nu.nl)
Eeuwenoude tombe gevonden in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben nabij de piramides van Gizeh in Egypte een 4500 jaar oud graf van een priester van een farao blootgelegd. Dat heeft het hoofd van de Egyptische antiquiteitenraad Zahi Hawass maandag gezegd.
De vondst van het graf zou een aanwijzing kunnen zijn van een grotere dodenstad in de buurt van de piramide.
De tombe stamt uit de vijfde dynastie, 2465 tot 2323 voor Christus, en behoorde toe aan Rudj-ka, een priester die aan het hoofd stond van de grafcultus van farao Khafre, de bouwer van de op een na grootste piramide van Gizeh.
Khafre overleed in 2494 voor Christus, maar de cultus die hij instelde leefde nog enkele generaties voort.
De muren van de tombe zijn versierd met geschilderde reliëfs, waarop Rudj-ka en zijn vrouw staan afgebeeld.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-10-2010
'Mens at al brood in de prehistorie'
LONDEN - De mens eet vermoedelijk al veel langer brood dan gedacht. Onderzoekers hebben zetmeelkorrels gevonden op 30.000 jaar oude slijpstenen.
© ANP
Dat schrijven onderzoekers van het Italiaanse instituut voor prehistorie maandag in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Tot dusver werd gedacht dat de mens uit de prehistorie voornamelijk vlees at.
De ontdekking suggereert dat wortels van planten, vergelijkbaar met aardappels, werden vermalen om meel te maken. Daar werd vervolgens deeg van gemaakt.
Pitabrood
''Je kunt met water en bloem een soort pitabrood maken en het op een hete steen bakken'', zei Laura Longo, een van de onderzoekers. Het onderzoeksteam probeerde dat zelf uit. Het resultaat was ''krokant als een cracker, maar niet erg smakelijk''.
De zetmeelkorrels werden gevonden op slijpstenen in Italië, Rusland en Tsjechië.
© ANP
(nu.nl)
'Mens at al brood in de prehistorie'
LONDEN - De mens eet vermoedelijk al veel langer brood dan gedacht. Onderzoekers hebben zetmeelkorrels gevonden op 30.000 jaar oude slijpstenen.
© ANP
Dat schrijven onderzoekers van het Italiaanse instituut voor prehistorie maandag in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Tot dusver werd gedacht dat de mens uit de prehistorie voornamelijk vlees at.
De ontdekking suggereert dat wortels van planten, vergelijkbaar met aardappels, werden vermalen om meel te maken. Daar werd vervolgens deeg van gemaakt.
Pitabrood
''Je kunt met water en bloem een soort pitabrood maken en het op een hete steen bakken'', zei Laura Longo, een van de onderzoekers. Het onderzoeksteam probeerde dat zelf uit. Het resultaat was ''krokant als een cracker, maar niet erg smakelijk''.
De zetmeelkorrels werden gevonden op slijpstenen in Italië, Rusland en Tsjechië.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.ipsnews.be/ind(...)ws_pi4[art_id]=30063quote:Oud nieuws is in bij Chinese krantenlezers
Antoaneta Becker
BEIJING, 18 oktober 2010 (IPS) - "China's snelle mobilisatie in oorlog met India verrast de wereld." "Mao bestraft corruptie met de kogel." Chinese krantenlezers grijpen gretig naar de heruitgave van oude kranten die onbekende feiten over gebeurtenissen uit lang vervlogen tijden brengen.
De kranten zien er uit alsof ze recht uit het archief komen en zelfs het papier voelt oud aan. Maar ze brengen echt nieuws, voor China dan: de kranten geven nieuwe achtergronden bij historische gebeurtenissen die de Chinese media en schoolboeken tot voor kort op een erg eenzijdige en vaak te summiere manier weergaven. Sommige artikels lichten de sluier op over de gespannen relaties tussen voormalige communistische leiders. Reeksen leggen de historische wortels bloot van de moeilijke verhouding tussen China en Vietnam en China en Japan.
Levende karper
Er is ook plaats voor lichtere kost. Lezers leren hoe de voormalige partijchef Mao er tijdens zijn bezoek aan Moskou in 1957 op bleef aandringen om levende karper geserveerd te krijgen. Eén uitgave besteedt een volledige pagina aan de buitenissige maatregelen om de leeftijd van de vrouw van Tsjang Kai-Sjek, de eerste president van Taiwan, geheim te houden.
Sommige kiosken in Beijing bieden een zestal verschillende nummers met "oud nieuws" aan. De kranten zijn in trek bij jonge en oude klanten, zegt een verkoopster.
Veel Chinezen willen meer weten over wat er zich de voorbije decennia echt heeft afgespeeld in hun land, en de "oude" kranten komen tegemoet aan die behoefte, zegt Yang Jisheng. Yang is journalist en publiceerde onlangs in Hongkong een boek over de hongersnood tijdens de Grote Sprong Voorwaarts van 1958 tot 1961. Het boek over een van de grote taboethema's uit de Chinese geschiedenis is op het Chinese vasteland verboden, maar er circuleren duizenden illegale kopieën en ook piraatversies. Yang werkt ook mee aan Yanhuang Chunqiu, een tijdschrift dat de geschiedenis van de Communistische Partij hervertelt via de "persoonlijke" herinneringen van de oude leiders.
Verdraaide waarheid
"Veel gebeurtenissen uit onze recente geschiedenis werden versluierd", legt Yang uit. "Wat we weten, is in feite een soort van verdraaide waarheid. De mensen die deze gebeurtenissen meemaakten, willen weten wat er toen echt gebeurd is. En jonge mensen willen zaken achterhalen die ze niet in hun geschiedenisboeken vinden."
Ook de manier van schrijven in de "oude" kranten verschilt sterk van het stijve taaltje van de Volkskrant, het nieuwsorgaan van de Communistische Partij. De auteurs doen hun best om zich in te leven in de denkwereld van de grote namen uit de Chinese geschiedenis, zodat ze herkenbaarder worden.
Er blijft wel een duidelijke grens bestaan. "Over de huidige leiders kunnen we zulke verhalen niet schrijven", zegt Yang. Ook over dramatische gebeurtenissen als de bloedige onderdrukking van de democratiseringsbeweging in juni 1989 is voorlopig geen letter te lezen in de speciale uitgaven. Niemand heeft het tot dusver ook aangedurfd te schrijven over de echte oorzaken van de grote hongersnood die tussen 1958 en 1962 dertig tot vijfenveertig miljoen slachtoffers eiste.
"Het is geweldig alle samenhangen te zien en beter te begrijpen waarom de dingen op deze manier zijn verlopen, en niet anders", zegt Xie Yan, een geregelde koper van de uitgaven met "oud nieuws". Maar Xie gelooft wel niet dat ze de volledige waarheid brengen. "Het is nog altijd een waarheid die niet in tegenspraak is met de kijk van de regering op de geschiedenis."
Hogeresolutiefoto op http://ipsnews.net/pictures/bec1810hi.jpg
IPS(PD, RP)
Bron:luchtvaartnieuws.nlquote:Oud-vlieger Steve Netto onthult kernwapengeheimen Volkel
19-10-2010
VOLKEL - Op vliegbasis Volkel waren ten tijde van de Cubacrisis in 1962 vijftig kernbommen (type B28) beschikbaar om te worden ingezet. Voormalig jachtvlieger Steve Netto van een van de Volkelse squadrons met een nucleaire taak onthult dat in de verhalenbundel 'Jachtvliegers in de Koude Oorlog, Flirten met de dood?' dat deze week verschijnt.
De vliegers van twee squadrons werden vanaf 1960 intensief getraind om de B28-atoombommen op vijandelijk doel af te kunnen werpen. De B28-bom is vijf keer zo krachtig als de bom op Hiroshima.
Op Volkel stonden permanent vier jachtbommenwerpers klaar die binnen een kwartier de lucht in konden. Toen de spanning tussen Amerika en de Sovjet-Unie een hoogtepunt bereikte, werd dat aantal opgevoerd naar twaalf en waren vrijwel alle vliegers nodig om elkaar af te lossen.
De geladen vliegtuigen stonden in een bunker met speciaal getrainde Amerikaanse bewakers die de opdracht hebben om iedereen neer te schieten die alleen in de buurt komt. Doelen als de Russische vliegvelden in Oost-Duitsland of het Stasihoofdkwartier in Cottbus maakten deel uit van een supergeheim oorlogsplan.
Het is publiek geheim dat in Volkel kernwapens liggen opgeslagen. Officiële mededelingen worden daarover nooit gedaan. De wapens zijn er tijdens de Koude Oorlog geplaatst om in het geval van een oorlog tussen het Westen en de Sovjet-Unie onder Nederlandse bommenwerpers te kunnen hangen.
Op dit moment zouden er op Volkel nog ongeveer twintig kernwapens liggen die onder de huidige F-16's passen. Piloot Steve Netto heeft met zijn voormalig leidinggevenden afgesproken geen uitspraken te doen over de huidige situatie in Volkel, vertelde hij dinsdag.
Het boek 'Jachtvliegers in de Koude Oorlog, Flirten met de dood?' is onder meer verkrijgbaar via Luchtvaartwebshop.nl.
19-10-2010
Oudste middeleeuws dorp aan Belgische kust ligt bij Leffinge
Het oudste dorp aan de Belgische kust heet "Oude werf", bestaat 1300 jaar en ligt op een kunstmatige ophoging nabij Oostende. Dat zeggen archeologen van de Vrije Universteit Brussel (VUB) die in september opgravingen uitvoerden in de Leffingse polders, met steun van de gemeente Middelkerke en het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed.
Het gaat om de vroegste middeleeuwse bewoning na de Romeinen in de Belgische kustvlakte. In de tijd schatten de archeologen de opgegraven site tussen het jaar 700 en 1100. Uit het onderzoek blijkt ook dat de site op een kunstmatige ophoging of terp ligt. De naam "Oude Werf" uit oude geschreven bronnen wijst in die richting. Daarnaast ligt de huidige dorpskern van Leffinge net als "Oude Werf" op een kunstmatige ophoging.
Tijdens het bodemonderzoek onder leiding van professoren Pieterjan Deckers en Dries Tys zijn er vier proefsleuven gegraven om een inschatting te maken van het archeologische potentieel van de site. Hoewel de verwerking van de vondsten nog moet beginnen, is het duidelijk dat ze erg belangrijk zijn.
De VUB-archeologen veronderstellen dat "Oude Werf" al bestond voordat de kustvlakte bedijkt werd, in een gevarieerd en dynamisch landschap van schorren, slikken en geulen. Zoutwinning en schapenteelt waren wellicht de belangrijkste economische activiteiten. De vroege boeren die op de kleine terpen en hogere delen van het landschap woonden, stonden ook duidelijk in contact met de rest van de Noordzeewereld. (belga/ka)
(HLN)
Oudste middeleeuws dorp aan Belgische kust ligt bij Leffinge
Het oudste dorp aan de Belgische kust heet "Oude werf", bestaat 1300 jaar en ligt op een kunstmatige ophoging nabij Oostende. Dat zeggen archeologen van de Vrije Universteit Brussel (VUB) die in september opgravingen uitvoerden in de Leffingse polders, met steun van de gemeente Middelkerke en het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed.
Het gaat om de vroegste middeleeuwse bewoning na de Romeinen in de Belgische kustvlakte. In de tijd schatten de archeologen de opgegraven site tussen het jaar 700 en 1100. Uit het onderzoek blijkt ook dat de site op een kunstmatige ophoging of terp ligt. De naam "Oude Werf" uit oude geschreven bronnen wijst in die richting. Daarnaast ligt de huidige dorpskern van Leffinge net als "Oude Werf" op een kunstmatige ophoging.
Tijdens het bodemonderzoek onder leiding van professoren Pieterjan Deckers en Dries Tys zijn er vier proefsleuven gegraven om een inschatting te maken van het archeologische potentieel van de site. Hoewel de verwerking van de vondsten nog moet beginnen, is het duidelijk dat ze erg belangrijk zijn.
De VUB-archeologen veronderstellen dat "Oude Werf" al bestond voordat de kustvlakte bedijkt werd, in een gevarieerd en dynamisch landschap van schorren, slikken en geulen. Zoutwinning en schapenteelt waren wellicht de belangrijkste economische activiteiten. De vroege boeren die op de kleine terpen en hogere delen van het landschap woonden, stonden ook duidelijk in contact met de rest van de Noordzeewereld. (belga/ka)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Maya-jaartelling stopt toch niet in 2012
Misschien wel het beste nieuws van de week: de wereld zal niet ten onder gaan in 2012. Wie al enigszins ongeduldig op het einde zat te wachten omdat de Maya-kalender over twee jaar stopt, heeft zich volgens een recente publicatie misrekend.
Het is een beetje het droevig lot van elke onheilsprofeet: het einde van de wereld aankondigen en op D-Day moeten vaststellen dat het allemaal nog zo'n vaart niet loopt. Wellicht is de wereldbrand op basis van de Maya-kalender, die wereldwijd miljoenen mensen in de ban houdt, hetzelfde lot beschoren. De omzetting ban die kalender naar onze jaartelling zou niet juist zijn gebeurd, en er 'zo'n 50 tot 100 jaar' naast zitten.
Foute schatting
In het boek 'Calendars and Years II: The Astronomy and Time in the Ancient and Medieval World' zeggen de auteurs zelf niet precies te weten wanneer die hele kalender eindigt, alleen dat de schatting die nu de ronde doet hoogstwaarschijnlijk fout is.
De momenteel gehypete datum, waarbij we ons op 21 december 2012 aan een stevige portie apocalyps mogen verwachten, is gebaseerd op het feit dat de Maya-kalender dan zou aflopen. Alleen zeggen de auteurs van het nieuwe werk nu dat het 'hoofbewijs' voor die datum niet klopt, omdat men verkeerde technieken zou hebben gebruikt om de originele kalender naar de Gregoriaanse jaartelling om te zetten. En zónder dat bewijs, klinkt het, zakt de hele theorie als een pudding in elkaar. (hlnsydney/tw)
(HLN)
Maya-jaartelling stopt toch niet in 2012
Misschien wel het beste nieuws van de week: de wereld zal niet ten onder gaan in 2012. Wie al enigszins ongeduldig op het einde zat te wachten omdat de Maya-kalender over twee jaar stopt, heeft zich volgens een recente publicatie misrekend.
Het is een beetje het droevig lot van elke onheilsprofeet: het einde van de wereld aankondigen en op D-Day moeten vaststellen dat het allemaal nog zo'n vaart niet loopt. Wellicht is de wereldbrand op basis van de Maya-kalender, die wereldwijd miljoenen mensen in de ban houdt, hetzelfde lot beschoren. De omzetting ban die kalender naar onze jaartelling zou niet juist zijn gebeurd, en er 'zo'n 50 tot 100 jaar' naast zitten.
Foute schatting
In het boek 'Calendars and Years II: The Astronomy and Time in the Ancient and Medieval World' zeggen de auteurs zelf niet precies te weten wanneer die hele kalender eindigt, alleen dat de schatting die nu de ronde doet hoogstwaarschijnlijk fout is.
De momenteel gehypete datum, waarbij we ons op 21 december 2012 aan een stevige portie apocalyps mogen verwachten, is gebaseerd op het feit dat de Maya-kalender dan zou aflopen. Alleen zeggen de auteurs van het nieuwe werk nu dat het 'hoofbewijs' voor die datum niet klopt, omdat men verkeerde technieken zou hebben gebruikt om de originele kalender naar de Gregoriaanse jaartelling om te zetten. En zónder dat bewijs, klinkt het, zakt de hele theorie als een pudding in elkaar. (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Auto maakte evenveel burgerdoden als 2 oorlogen
De introductie van de auto leidde op een halve eeuw tot meer vernielingen en bijna evenveel burgerslachtoffers als in de twee wereldoorlogen in België samen. Dat stelt de Gentse historicus Donald Weber in zijn boek 'Blijde intrede van de Automobiel, 1895-1940', dat vandaag voorgesteld wordt. Het boek schetst hoe de auto de samenleving dramatisch veranderd heeft.
Het verhaal begint aanvankelijk met de fiets die, net als de eerste auto, een luxespeeltje was voor de rijken en voornamelijk voor toeristische uitstapjes gebruikt werd. Deze 'snelle vorm van verkeer' kwam al snel (vaak letterlijk) in botsing met het trage voetgangers- en paardenspanverkeer, en leidde vaak tot gewelddadige confrontaties.
Chaos
Weber, die als onderzoeker verbonden is aan het Gentse Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsab-ISG, schetst in 280 pagina's hoe men in ons land - dat samen met Frankrijk een van de koplopers was - met vallen en opstaan probeerde orde te scheppen in de steeds groter wordende chaos. Zo verplichte de eerste nationale verkeerswet van 1899 iedereen voortaan om rechts te rijden, terwijl je voordien in Leuven of Antwerpen links moest rijden en in Brussel aan de andere kant.
Slachtoffers
Weber heeft ook veel aandacht voor de dramatische keerzijde, de exponentiële stijging van het aantal verkeersslachtoffers. Zo telde men vlak voor WOII in ons land al 905 dodelijke slachtoffers met 200.000 auto's in het verkeer. Ter vergelijking: in 2009 waren dat er 819 met meer dan 4 miljoen wagens. (belga/sam)
(HLN)
Auto maakte evenveel burgerdoden als 2 oorlogen
De introductie van de auto leidde op een halve eeuw tot meer vernielingen en bijna evenveel burgerslachtoffers als in de twee wereldoorlogen in België samen. Dat stelt de Gentse historicus Donald Weber in zijn boek 'Blijde intrede van de Automobiel, 1895-1940', dat vandaag voorgesteld wordt. Het boek schetst hoe de auto de samenleving dramatisch veranderd heeft.
Het verhaal begint aanvankelijk met de fiets die, net als de eerste auto, een luxespeeltje was voor de rijken en voornamelijk voor toeristische uitstapjes gebruikt werd. Deze 'snelle vorm van verkeer' kwam al snel (vaak letterlijk) in botsing met het trage voetgangers- en paardenspanverkeer, en leidde vaak tot gewelddadige confrontaties.
Chaos
Weber, die als onderzoeker verbonden is aan het Gentse Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsab-ISG, schetst in 280 pagina's hoe men in ons land - dat samen met Frankrijk een van de koplopers was - met vallen en opstaan probeerde orde te scheppen in de steeds groter wordende chaos. Zo verplichte de eerste nationale verkeerswet van 1899 iedereen voortaan om rechts te rijden, terwijl je voordien in Leuven of Antwerpen links moest rijden en in Brussel aan de andere kant.
Slachtoffers
Weber heeft ook veel aandacht voor de dramatische keerzijde, de exponentiële stijging van het aantal verkeersslachtoffers. Zo telde men vlak voor WOII in ons land al 905 dodelijke slachtoffers met 200.000 auto's in het verkeer. Ter vergelijking: in 2009 waren dat er 819 met meer dan 4 miljoen wagens. (belga/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-10-2010
Vijfduizend jaar oude deur gevonden
AMSTERDAM - Archeologen hebben in de Zwitserse stad Zürich een ruim vijfduizend jaar oude deur opgegraven. Waarschijnlijk is het de oudste deur die ooit in Europa is gevonden.
© ANP
Dat heeft het hoofd van de archeologen, Niels Bleicher, woensdag gezegd.
De deur is vervaardigd van populierenhout en is 'stevig en elegant' met goed bewaard gebleven scharnieren en een 'opmerkelijk' ontwerp voor het bij elkaar houden van de planken. De deur stamt waarschijnlijk uit 3100 voor Christus.
Vijf oude dorpen
De vondst werd gedaan op de bouwplek van een nieuwe ondergrondse parkeerplaats. Hier werden tevens sporen gevonden van zeker vijf dorpen uit de nieuwe steentijd, uit de periode tussen 3700 en 2500 voor Christus. Onder deze voorwerpen zijn een stenen dolk uit wat nu Italië is en een versierde boog.
© Novum
(nu.nl)
Vijfduizend jaar oude deur gevonden
AMSTERDAM - Archeologen hebben in de Zwitserse stad Zürich een ruim vijfduizend jaar oude deur opgegraven. Waarschijnlijk is het de oudste deur die ooit in Europa is gevonden.
© ANP
Dat heeft het hoofd van de archeologen, Niels Bleicher, woensdag gezegd.
De deur is vervaardigd van populierenhout en is 'stevig en elegant' met goed bewaard gebleven scharnieren en een 'opmerkelijk' ontwerp voor het bij elkaar houden van de planken. De deur stamt waarschijnlijk uit 3100 voor Christus.
Vijf oude dorpen
De vondst werd gedaan op de bouwplek van een nieuwe ondergrondse parkeerplaats. Hier werden tevens sporen gevonden van zeker vijf dorpen uit de nieuwe steentijd, uit de periode tussen 3700 en 2500 voor Christus. Onder deze voorwerpen zijn een stenen dolk uit wat nu Italië is en een versierde boog.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Resten van jong Neanderthalerkind ontdekt
AMSTERDAM –Franse wetenschappers hebben in België enkele lichamelijke resten gevonden van een Neanderthalerkind dat waarschijnlijk pas anderhalf jaar oud was.
De overblijfselen van het kind zijn ontdekt in de grot van Spy in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in België. Archeologen hebben een onderkaak en enkele tanden opgegraven. De resten suggereren dat het kind ongeveer anderhalf jaar oud was.
Nog nooit eerder zijn er resten van zo’n jonge Neanderthaler ontdekt. De onderzoekers van het Centre National de la Recherche Scientifique doen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Human Evolution verslag van hun bevindingen.
Fors
De vondst van de resten van het Neanderthalerkind geeft wetenschappers meer inzicht in de manier waarop de oermensen opgroeiden.
De grootte van het kaakbot en de tanden wijzen er op dat het kind erg fors was voor zijn leeftijd in vergelijking tot moderne mensen. Waarschijnlijk begon de eerste groeispurt van Neanderthalers al na hun eerste levensjaar.
"Het kind had al kenmerken van volwassen Neanderthalers, met name de tanden op zijn onderkaak waren al sterk ontwikkeld”, verklaart hoofdonderzoekster Isabelle Crevecoeur op Discovery News.
Gezin
Het kind was mogelijk verwant aan twee volwassen Neanderthalers, waarvan eerder resten zijn gevonden in dezelfde grot. Een DNA-onderzoek moet daar nog uitsluitsel over geven. Het gezin gebruikte de grot vermoedelijk als permanente schuilplaats.
“De locatie was erg voordelig”, aldus onderzoekster Crevecoeur. “De grot ligt op de rand van een klif en bood een perfect uitzicht over een vallei."
België
Overigens is het geen toeval dat het Neanderthalerkind in België is gevonden. “België heeft een lange geschiedenis wat betreft Neanderthalers,” verklaart Crevecoeur. “Het land heeft de grootste concentratie aan restanten van Neanderthalers en de eerste Neanderthaler werd ook in België ontdekt in de negentiende eeuw.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Resten van jong Neanderthalerkind ontdekt
AMSTERDAM –Franse wetenschappers hebben in België enkele lichamelijke resten gevonden van een Neanderthalerkind dat waarschijnlijk pas anderhalf jaar oud was.
De overblijfselen van het kind zijn ontdekt in de grot van Spy in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in België. Archeologen hebben een onderkaak en enkele tanden opgegraven. De resten suggereren dat het kind ongeveer anderhalf jaar oud was.
Nog nooit eerder zijn er resten van zo’n jonge Neanderthaler ontdekt. De onderzoekers van het Centre National de la Recherche Scientifique doen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Human Evolution verslag van hun bevindingen.
Fors
De vondst van de resten van het Neanderthalerkind geeft wetenschappers meer inzicht in de manier waarop de oermensen opgroeiden.
De grootte van het kaakbot en de tanden wijzen er op dat het kind erg fors was voor zijn leeftijd in vergelijking tot moderne mensen. Waarschijnlijk begon de eerste groeispurt van Neanderthalers al na hun eerste levensjaar.
"Het kind had al kenmerken van volwassen Neanderthalers, met name de tanden op zijn onderkaak waren al sterk ontwikkeld”, verklaart hoofdonderzoekster Isabelle Crevecoeur op Discovery News.
Gezin
Het kind was mogelijk verwant aan twee volwassen Neanderthalers, waarvan eerder resten zijn gevonden in dezelfde grot. Een DNA-onderzoek moet daar nog uitsluitsel over geven. Het gezin gebruikte de grot vermoedelijk als permanente schuilplaats.
“De locatie was erg voordelig”, aldus onderzoekster Crevecoeur. “De grot ligt op de rand van een klif en bood een perfect uitzicht over een vallei."
België
Overigens is het geen toeval dat het Neanderthalerkind in België is gevonden. “België heeft een lange geschiedenis wat betreft Neanderthalers,” verklaart Crevecoeur. “Het land heeft de grootste concentratie aan restanten van Neanderthalers en de eerste Neanderthaler werd ook in België ontdekt in de negentiende eeuw.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
