C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
http://www.theglobalist.com/storyid.aspx?StoryId=8672quote:Afghanistan’s Arc of Modernization: 1880 to 1978
by Paul Fishstein - The Globalist
In the face of souring public opinion of the Afghan war effort, it is clear that a thorough conception of Afghan history is necessary for the United States’ nation-building activities in the country to ultimately be successful. Paul Fishstein, fellow at the Carr Center for Human Rights Policy at Harvard's Kennedy School of Government, provides an overview of Afghanistan’s modernization efforts from 1880 to 1978.
It is becoming a modern state. Its road communications have been transformed. There is a well-trained army. There are excellent schools. The metric system was recently adopted. In the centre of Asia what is almost a new country is in process of birth — or at least the old country is being metamorphosed.” -- January 1928; S. Huddleston, “Europe and Afghanistan,” in The New Statesman
One of the most persistent myths about Afghanistan is that there has never been an Afghan state, only a seething mass of often-warring tribes and ethnic groups, in turn composed of “fiercely independent Afghan tribesmen.”
This is an especially troubling myth, not just because it meant that the international community would get much of post-2001 state-building wrong, but also because it ignores the role that the West played post-1978 in hobbling and decimating the state that was.
As the late Afghanistan scholar Louis Dupree observed, throughout Afghanistan’s modern history there has been a tension between the outward-looking modernizing elements and the inward-looking conservative ones. Yes, there were palace intrigues, ethnically and tribally based disruptions, frontier wars and conservative resistance to reforms — an often dysfunctional state, but a state nonetheless.
While in terms of functionality Afghanistan was certainly not Valhalla or even Switzerland, the Afghan state had been making steady if slow (and sometimes erratic) progress on extending its reach starting in 1880 with the reign of Amir Abdur Rahman Khan (reigned 1880-1901), who was considered the first modern ruler of Afghanistan.
In what has been called “internal imperialism,” the so-called Iron Amir used a series of brutal campaigns to bash together disparate, geographically dispersed tribal and ethnic entities to form the current state. Often through brute force, he began the development of what we would call a state, using money and weapons obtained from the British along with internal taxation.
He appointed non-family members as governors and a Supreme Council that we would recognize as a cabinet, created boards and offices that we would recognize as ministries, formulated laws on currency and began to construct a civil administration — all in pursuit of building a centralized state, and in part with the explicit aim of reducing the power of tribal and feudal leaders at village and regional levels.
To reduce the power and influence of the clergy, he nationalized the religious endowments and established exams that determined the right of judges to sit. In fact, Amir Abdur Rahman Khan created a unitary state in which all administrative, political and economic power was centralized in Kabul, even if its application in the villages was far from perfect.
The Afghan state continued to develop during the reign of Abdur Rahman Khan’s son Habibullah (1901-1919), the first Afghan ruler to ascend to power peacefully. Firsts during this period included a secondary school (still the country’s premier high school), a military academy (under the guidance of Turkish officers), a state hospital, elements of a public health system, a newspaper and a hydroelectric plant.
In part because of the order inherited from his father’s iron-fisted rule, he was able to draw back to Afghanistan some of those his father had exiled, many of whom returned from outside with new ideas, including the notion that Muslim societies needed to modernize.
After securing its formal independence and the right to conduct its own foreign policy in 1919 under King Amanullah (1919-1929), Afghanistan then embarked on a decade of modernization, which included creating the country’s first constitution in 1923.
Amanullah also turned around a number of Abdul Rahman Khan’s more inward-looking policies by actively developing the communication infrastructure and encouraging the exploitation of Afghanistan’s known mineral deposits.
After famously returning from a tour of Europe, and using Ataturk’s modernizing Turkey as a model, Amanullah was inspired to giddy heights of modernization.
His initiatives included emancipation of women (including removing the veil), compulsory education, some coeducational schools, separation of mosque and state, monogamy, universal military conscription, education of nomads and the wearing of western clothing inside Kabul.
While Amanullah had been counseled by senior advisors to proceed more deliberately in some of the more sensitive areas, the pace of his reforms, not surprisingly, upset the apple cart of conservative religious and tribal interests and led to his overthrow in 1929 — a conflagration that is much discussed but apparently insufficiently heeded by subsequent modernizers.
Once the turbulence had subsided, development of the state resumed cautiously during King Nadir Shah’s four-year reign (1929-1933), then more substantially under his successors King Zahir Shah (1933-1973) and Mohammad Daoud (1973-1978).
It was during this 1933-1978 period that many of the state’s institutions and much of its economic infrastructure were built, including the state bank, the first professional army, Kabul University and the national airline, Ariana (with 49% ownership by Pan Am) — as well as roads, airports, telecommunications, schools, power generation and distribution, natural gas development and factories to produce fertilizer, cement and textiles.
Many of the social reforms instituted during this period, most notably the unveiling of women in 1959, did not create the same reaction as in the 1920s, in part because then-Prime Minister Daoud used the machinery of the state (including legal advisors trained in western legal institutions as well as by the prestigious al Azhar University in Cairo) to implement them and did not make them coercive.
By 1978, there was a highly developed, albeit somewhat dysfunctional, bureaucracy, which many believe was intended to slow or impede change rather than encourage it. Delegation, decentralization and deconcentration were very reluctant impulses, which remains a characteristic of the bureaucracy today.
Many have observed that the Afghan state exerted influence rather than control (or presided rather than ruled), but through most of the 20th century, the government in Kabul governed in its own way, through a combination of coercion, bribery, spying, subversion and, where necessary, military force, often borrowed from the eastern or southern tribes.
As for the perpetual war myth, excepting the odd coup, civil disturbance or local uprising, Afghanistan enjoyed a mostly peaceful period of almost 50 years from the dislocations of 1929 until the Communist coup in 1978. At all times, of course, there were tensions, including most profoundly between the conservative rural forces and the modernizing elites.
Unfortunately, political development and material progress did not keep pace with aspirations, and the development of the Afghan state faltered with the 1978 Communist-led coup, Soviet invasion and subsequent “resistance.” In fact, much of what is pointed to as evidence of the lack of a state are the consequences of the U.S.-backed jihad against the Soviets between 1979 and 1992.
It is a sad irony that, while the technology of war may have changed, many of the tactics of today’s Taliban (e.g., night letters, targeted assassinations, rumors that government health services such as vaccinations are intended to sterilize Afghans) were used by the mujihadin (“freedom fighters”) during that earlier period.
Some observers point to the notion that family, kinship or ethnic ties trump loyalties to the state as evidence that there was essentially no state.
Yet, identity is not the same as priority, and while any sensible Afghan would prioritize relationships with family or immediate relatives (given historical uncertainty, why wouldn’t one put one’s faith in local leaders, better still if from one’s own family or tribe), this is not to say that many do not express nostalgia for a time, however imperfectly remembered, when there was more of a state and an emerging national identity.
Even after so many years of conflict and the lack of a functioning state, many Afghans retain a faith in education and the development of a modern, cohesive state as a way out of the apparently endless violence and suffering which has taken and destroyed so many Afghan lives.
It is notable that while regional power-brokers have moved to expand their influence and power viz. a viz. Kabul, there has been very little serious call for federalization, much less partition.
What can the history of the Afghan state teach us about the current predicament in Afghanistan? Certainly, overzealous attempts at modernization, with unrealistic expectations for the possible rate of change, have been destabilizing.
While the current counter-insurgency strategy acknowledges the past errors, oversights and blind spots, the supercharged pace of development driven in part by home-country political factors sets totally unrealistic timetables for the transformation of institutions and attitudes. And against a July 2011 “is-it” or “is-it-not” deadline that encourages all players to discount the long-term in favor of the short.
Een paar weken geleden toevallig the Battle of Passchendaele gekeken (2010)quote:Op vrijdag 8 oktober 2010 16:55 schreef yvonne het volgende:
WO1-herdenking
De traditionele 10 novemberplechtigheid is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een grootse herdenking. Op woensdag 10 november vindt om 18.00 uur de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid plaats op het Crest Farm Canadian Memorial in Passendale. Daarna wordt met bands en detachementen in een fakkeltocht opgetrokken naar het marktplein. Na het afsluiten van de ceremonie wordt er een winterreceptie aangeboden. Om 20.00 uur brengt de bekende Schotse zangeres Isla St. Clair and the Famous Hell Fighter Band, featuring the the Passchendaele 1917 Pipes & Drums een uniek herinneringsconcert in de kerk van Passendale.
Op donderdag 11 november komen binnen- en buitenlandse standhouders met duizenden boeken over heemkunde en Wereldoorlog I naar de Boekenbeurs van de Westhoek. Tussen 9.00 – 18.00 uur kan de beurs in het OC Passchendaele gratis bezocht worden.
_________________
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=23445
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-10-2010
Mysterieus mini-Pompeii blootgelegd in Noorwegen
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus, bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven. Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een meter dik hebben gelegen.
Opgravingen
Tot nu toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven. Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie. Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke ontdekkingen doen." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Mysterieus mini-Pompeii blootgelegd in Noorwegen
Pompeii bleef grotendeels intact nadat het ruim 1.500 jaar onder lava lag.
In Noorwegen is een vestiging ontdekt die zo'n 5.500 jaar bedolven lag onder een dikke laag aarde. Wetenschappers maakten na de vondst vergelijkingen met het Italiaanse Pompeii, al verdween de Noorse nederzetting destijds door geheel andere oorzaken.
Het verhaal van Pompeii, een Romeinse stad nabij Napels, is bekend: de stad werd kort na het begin van onze jaartelling, in 79 na Christus, bedolven onder de lava nadat de nabijgelegen vulkaan Vesuvius uitbarstte. Pas ruim 1.500 jaren later, in 1599, werd de grotendeels intact gebleven stad opnieuw ontdekt.
In Noorwegen zit men nu met een gelijkaardige geschiedenis. Archeologen ontdekten in het zuiden van het land een nederzetting die eeuwenlang verborgen is gebleven. Wellicht lagen overstromingen en zand destijds aan de basis van het verdwijnen van de plaats. De Noorse plek zou overigens nog een pak ouder zijn dan Pompeii, en ruim 5.500 jaren onder een zandlaag van bijna een meter dik hebben gelegen.
Opgravingen
Tot nu toe werd al een schat aan geschiedkundig materiaal opgedolven. Onderzekers brachten onder meer pijlpunten, stenen structuren en vaartuigjes aan de oppervlakte. Het onderzoek wijst erop dat de nederzetting bedolven raakte tijdens een catastrofe, en dat ze niet geleidelijk in de loop der jaren werd verlaten.
Hoe de zandlaag bovenop de vestiging tot stand kwam, blijft momenteel een mysterie. Mogelijk werd de site plots overspoeld en met zand bedolven toen een rivier uit de regio buiten haar oevers trad. "Met de gegevens die we nu tot onze beschikking hebben, ziet het ernaar uit dat het relatief snel is gegaan", zegt een archeoloog die meewerkt aan het onderzoek. "De nederzetting ligt bovenop een kleilaag, waarin onder meer hout goed bewaard blijft. De kans is groot dat we hier nog belangrijke ontdekkingen doen." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-10-2010
'Pest definitief oorzaak van Zwarte Dood'
AMSTERDAM – Duitse wetenschappers hebben de pest aangewezen als definitieve oorzaak van de Zwarte Dood, de dodelijke epidemie die Europa tussen 1347 en 1351 in zijn greep hield.
© Thinkstock
Wetenschappers van de Johannes Gutenberg-Universität Mainz hebben sporen van de bacterie Yersinia pestis aangetroffen in het DNA van skeletten uit massagraven in Nederland, Italië en Frankrijk, waarin slachtoffers van de Zwarte Dood zijn begraven.
Daarmee lijkt voor het eerst onomstotelijk te zijn bewezen dat de dodelijke epidemie werd veroorzaakt door de pest. De bevindingen van de Duitse onderzoekers zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PloS Pathogens.
Ebola
Wetenschappers gingen er al langer vanuit dat de pest ten grondslag lag aan de Zwarte Dood. Tot nu toe was er echter geen overtuigend bewijs gevonden. Er bleef daardoor ruimte voor speculaties over andere oorzaken, zoals een Ebola-achtig virus of miltvuur.
Het Duitse onderzoek wijst niet alleen de bacterie Yersinia pestis aan als definitieve oorzaak van de epidemie die in Europa vele tientallen miljoenen slachtoffers maakte. De studie heeft ook nieuwe informatie opgeleverd over de manier waarop de Zwarte Dood zich over het continent verspreidde. De ziekte arriveerde volgens de onderzoekers namelijk op twee afzonderlijke plaatsen in Europa.
Ratten
De pest bereikte waarschijnlijk in november 1347 de haven van Marseille, toen ratten uit een schip de plaatselijke bevolking besmetten. Maar in Nederland zijn in een massagraf pestbacteriën gevonden van een andere stam dan de bacteriën in Frankrijk.
De wetenschappers vermoeden daarom dat de ziekte Europa ook bereikte via een andere haven in het noorden, mogelijk in Noorwegen.
“Onze bevindingen wijzen er op dat de pest naar de Europa reisde via tenminste twee wegen, waar vanuit de ziekte zich vervolgens verspreidde”, verklaart onderzoekster Barbara Bramanti op Discovery News.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Pest definitief oorzaak van Zwarte Dood'
AMSTERDAM – Duitse wetenschappers hebben de pest aangewezen als definitieve oorzaak van de Zwarte Dood, de dodelijke epidemie die Europa tussen 1347 en 1351 in zijn greep hield.
© Thinkstock
Wetenschappers van de Johannes Gutenberg-Universität Mainz hebben sporen van de bacterie Yersinia pestis aangetroffen in het DNA van skeletten uit massagraven in Nederland, Italië en Frankrijk, waarin slachtoffers van de Zwarte Dood zijn begraven.
Daarmee lijkt voor het eerst onomstotelijk te zijn bewezen dat de dodelijke epidemie werd veroorzaakt door de pest. De bevindingen van de Duitse onderzoekers zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift PloS Pathogens.
Ebola
Wetenschappers gingen er al langer vanuit dat de pest ten grondslag lag aan de Zwarte Dood. Tot nu toe was er echter geen overtuigend bewijs gevonden. Er bleef daardoor ruimte voor speculaties over andere oorzaken, zoals een Ebola-achtig virus of miltvuur.
Het Duitse onderzoek wijst niet alleen de bacterie Yersinia pestis aan als definitieve oorzaak van de epidemie die in Europa vele tientallen miljoenen slachtoffers maakte. De studie heeft ook nieuwe informatie opgeleverd over de manier waarop de Zwarte Dood zich over het continent verspreidde. De ziekte arriveerde volgens de onderzoekers namelijk op twee afzonderlijke plaatsen in Europa.
Ratten
De pest bereikte waarschijnlijk in november 1347 de haven van Marseille, toen ratten uit een schip de plaatselijke bevolking besmetten. Maar in Nederland zijn in een massagraf pestbacteriën gevonden van een andere stam dan de bacteriën in Frankrijk.
De wetenschappers vermoeden daarom dat de ziekte Europa ook bereikte via een andere haven in het noorden, mogelijk in Noorwegen.
“Onze bevindingen wijzen er op dat de pest naar de Europa reisde via tenminste twee wegen, waar vanuit de ziekte zich vervolgens verspreidde”, verklaart onderzoekster Barbara Bramanti op Discovery News.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Kwam de pest niet waarschijnlijk van het Verre Oosten via de in het artikel genoemde ratten op schepen naar Europa?
12-10-2010
Origineel eeuwenoud medisch handboek ontdekt in Den Haag
In de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is het oudst bewaarde medisch handboek uit de westerse wereld ontdekt. Het is een handschrift uit de tweede helft van de elfde eeuw en gold destijds als het eerste verzamelde handwerk voor artsen. Dat heeft de Nederlandse krant Trouw gemeld.
Auteur van het boek is Constantijn de Afrikaan, een monnik uit een klooster ten zuiden van Rome. In het boek, genaamd Liber Pantegni, staan beschrijvingen van slaapziekte, geheugenverlies, maar ook een gedetailleerde anatomie van het oog.
Boekhistoricus Erik Kwakkel ontdekte het werk bij toeval. De informatie is primitief, zegt hij, maar in grote lijnen correct. Eerder zijn al ruim honderd kopieën opgedoken, maar nu is het origineel boven water. Het Liber Pantegni was tot in de zestiende eeuw verplichte kost voor (leerling-)artsen in heel Europa. Constantijn de Afrikaan bekeek kwalen ook vanuit filosofisch perspectief. Hij beschouwde liefdesverdriet bijvoorbeeld als een ziekte. (belga/kve)
(HLN)
Origineel eeuwenoud medisch handboek ontdekt in Den Haag
In de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag is het oudst bewaarde medisch handboek uit de westerse wereld ontdekt. Het is een handschrift uit de tweede helft van de elfde eeuw en gold destijds als het eerste verzamelde handwerk voor artsen. Dat heeft de Nederlandse krant Trouw gemeld.
Auteur van het boek is Constantijn de Afrikaan, een monnik uit een klooster ten zuiden van Rome. In het boek, genaamd Liber Pantegni, staan beschrijvingen van slaapziekte, geheugenverlies, maar ook een gedetailleerde anatomie van het oog.
Boekhistoricus Erik Kwakkel ontdekte het werk bij toeval. De informatie is primitief, zegt hij, maar in grote lijnen correct. Eerder zijn al ruim honderd kopieën opgedoken, maar nu is het origineel boven water. Het Liber Pantegni was tot in de zestiende eeuw verplichte kost voor (leerling-)artsen in heel Europa. Constantijn de Afrikaan bekeek kwalen ook vanuit filosofisch perspectief. Hij beschouwde liefdesverdriet bijvoorbeeld als een ziekte. (belga/kve)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De pest kwam uit het Verre Oosten ja.quote:Op dinsdag 12 oktober 2010 09:56 schreef Sloggi het volgende:
Kwam de pest niet waarschijnlijk van het Verre Oosten via de in het artikel genoemde ratten op schepen naar Europa?
Goed zo Sloggi
De HLN-versie
12-10-2010
De Zwarte Dood was wel degelijk de pest
De Zwarte Dood, illustratie uit een bijbel uit het Zwitserse Toggenburg (1411)
Onderzoekers van het Antropologisch Instituut van de Johannes-Gutenberg Universiteit in Mainz hebben ontdekt dat de bacterie Yersinia pestis verantwoordelijk is voor de middeleeuwse pestepidemie in Europa. Mede door onderzoek van botten uit massagraven in Bergen op Zoom ontdekten zij twee tot nu toe onbekende varianten van deze bacterie.
Over het ontstaan van de Zwarte Dood, de grote pestepidemie die Europa tussen 1347 en 1352 teisterde en tot 25 miljoen doden leidde, waren de meningen onder wetenschappers altijd sterk verdeeld. De theorie luidde dat de ziekte vanuit Centraal-Azië oversloeg naar Europa. Velen betwijfelden dit en dachten dat andere ziekten aan de Zwarte Dood ten grondslag lagen.
Skeletresten
Het onderzoek door het instituut heeft nu aan alle twijfel een einde gemaakt. De wetenschappers bestudeerden skeletresten van 76 mensen uit vijf verschillende plaatsen in Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië en Nederland. Een van de onderzochte plaatsen is Bergen op Zoom, waar in 1999 massagraven zijn gevonden op het Gouvernementsplein. Hier stond vroeger een gasthuis. De Bergse skeletten leverden opvallend goed bewaard DNA op.
Azië
De onderzoekers waren in staat het DNA van de pestbacterie terug te vinden in de beenderen en tanden van de slachtoffers. Er werden twee varianten van de pestbacterie teruggevonden, die ouder bleken te zijn dan de tot nu toe bekende typen. Eén ervan is verwant aan een nog bestaande bacterie die onlangs in Azië is gevonden. (belga/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-10-2010
Oermens met hoogste leeftijd gevonden
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben in Spanje de overblijfselen gevonden van een oermens met een bijzonder hoge leeftijd.
De 500.000 jaar oude resten van de bejaarde man van de soort Homo Heidelbergensis zijn gevonden in de Spaanse regio Atapuerca. Het individu heeft heeft waarschijnlijk de leeftijd van 45 jaar bereikt. Daarmee is de man het oudste oermens dat ooit is beschreven.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Madrid Complutense in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Gebogen
De bejaarde man heeft de naam ‘Elvis’ gekregen. Hij was ongeveer 1,70 lang en woog 90 kilo. Vermoedelijk was hij tegen het einde van zijn leven echter zo gehandicapt dat hij niet meer zelf kon jagen.
“Zijn ruggengraat stond voorover gebogen”, verklaart hoofdonderzoeker Alejandro Bonmati in het Britse tijdschrift New Scientist. “Om rechtop te staan moest hij waarschijnlijk een stok gebruiken, zoals veel bejaarde mensen vandaag de dag nog steeds doen.”
De wetenschappers vermoeden echter dat jager-verzamelaars goed zorgden voor de zwakkere leden van hun groep. Ze geloven dan ook dat Elvis niets te kort kwam.
Kennis
“Qua voedsel was hij afhankelijk van wat de rest van de groep”, aldus Bonmati. “Maar waarschijnlijk was hij geen last voor de anderen. Mogelijk beschikte hij over waardevolle kennis die de andere groepsleden hielp om te overleven.”
Eerder zijn er overblijfselen van een 12-jarig kind met een misvormde schedel gevonden uit dezelfde groep jager-verzamelaars. Ook die vondst suggereert dat de oermensen zich solidair gedroegen ten opzichte van gehandicapte groepsleden.
Sociaal vangnet
“We vinden steeds meer bewijs voor het vermoeden dat deze mensen een verzorgende kant hadden”, verklaart antroploog Christ Stringer in New Scientist.
“Het misvormde kind kon zich waarschijnlijk wel op eigen kracht bewegen, maar was niet in staat om voedsel te verzamelen. Dat suggereert dat hij sociale ondersteuning kreeg.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oermens met hoogste leeftijd gevonden
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben in Spanje de overblijfselen gevonden van een oermens met een bijzonder hoge leeftijd.
De 500.000 jaar oude resten van de bejaarde man van de soort Homo Heidelbergensis zijn gevonden in de Spaanse regio Atapuerca. Het individu heeft heeft waarschijnlijk de leeftijd van 45 jaar bereikt. Daarmee is de man het oudste oermens dat ooit is beschreven.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Madrid Complutense in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Gebogen
De bejaarde man heeft de naam ‘Elvis’ gekregen. Hij was ongeveer 1,70 lang en woog 90 kilo. Vermoedelijk was hij tegen het einde van zijn leven echter zo gehandicapt dat hij niet meer zelf kon jagen.
“Zijn ruggengraat stond voorover gebogen”, verklaart hoofdonderzoeker Alejandro Bonmati in het Britse tijdschrift New Scientist. “Om rechtop te staan moest hij waarschijnlijk een stok gebruiken, zoals veel bejaarde mensen vandaag de dag nog steeds doen.”
De wetenschappers vermoeden echter dat jager-verzamelaars goed zorgden voor de zwakkere leden van hun groep. Ze geloven dan ook dat Elvis niets te kort kwam.
Kennis
“Qua voedsel was hij afhankelijk van wat de rest van de groep”, aldus Bonmati. “Maar waarschijnlijk was hij geen last voor de anderen. Mogelijk beschikte hij over waardevolle kennis die de andere groepsleden hielp om te overleven.”
Eerder zijn er overblijfselen van een 12-jarig kind met een misvormde schedel gevonden uit dezelfde groep jager-verzamelaars. Ook die vondst suggereert dat de oermensen zich solidair gedroegen ten opzichte van gehandicapte groepsleden.
Sociaal vangnet
“We vinden steeds meer bewijs voor het vermoeden dat deze mensen een verzorgende kant hadden”, verklaart antroploog Christ Stringer in New Scientist.
“Het misvormde kind kon zich waarschijnlijk wel op eigen kracht bewegen, maar was niet in staat om voedsel te verzamelen. Dat suggereert dat hij sociale ondersteuning kreeg.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-10-2010
Rus vindt 'Kaukasisch Stonehenge'
AMSTERDAM - Een Russische archeoloog zegt de ruïnes van een 'Kaukasisch Stonehenge' te hebben gevonden. De bouwwerken zouden afkomstig zijn van een beschaving die in de bronstijd in het zuiden van Rusland woonde.
© Inertia Stock
In een van tweehonderd nederzettingen in de Noordelijke Kaukasus, stammend uit 1600 voor Christus, werden ongebruikelijke cirkelvormige stenen patronen gevonden, zei Andrej Belinskiy dinsdag.
De nederzettingen werden in de afgelopen vijf jaar blootgelegd door Russische en Duitse onderzoekers.
Kalender
Belinskiy vergeleek de structuur met het monument Stonehenge in het zuidwesten van Engeland. "Iedere structuur met een ongebruikelijke vorm kan verband houden met een kalender", zei hij.
De patronen komen volgens hem niet overeen met schuren en huizen die in andere nederzettingen zijn gevonden.
Uit versieringen in aardewerk dat in de omgeving is gevonden zou blijken dat handwerkslieden bekend waren met astronomie en kalenders. De beschaving heeft echter geen geschreven bronnen achtergelaten en over haar etnische oorsprong is evenmin iets bekend.
Veehouders
Russische en Sovjet-historici hebben in het verleden in Rusland en Centraal-Azië vaker structuren uit de bronstijd gevonden die gebruikt werden als kalenders en omgeven waren door in cultuur gebrachte landschappen.
Volgens Belinskiy waren de bewoners van deze nederzettingen veehouders. In de nederzettingen werden zorgvuldig ontworpen huizen gebouwd met ovale binnenplaatsen voor het vee. Ze werden gebouwd op bergplateaus tussen de rivier de Koeban en het huidige Kislovodsk.
© Novum
(nu.nl)
Rus vindt 'Kaukasisch Stonehenge'
AMSTERDAM - Een Russische archeoloog zegt de ruïnes van een 'Kaukasisch Stonehenge' te hebben gevonden. De bouwwerken zouden afkomstig zijn van een beschaving die in de bronstijd in het zuiden van Rusland woonde.
© Inertia Stock
In een van tweehonderd nederzettingen in de Noordelijke Kaukasus, stammend uit 1600 voor Christus, werden ongebruikelijke cirkelvormige stenen patronen gevonden, zei Andrej Belinskiy dinsdag.
De nederzettingen werden in de afgelopen vijf jaar blootgelegd door Russische en Duitse onderzoekers.
Kalender
Belinskiy vergeleek de structuur met het monument Stonehenge in het zuidwesten van Engeland. "Iedere structuur met een ongebruikelijke vorm kan verband houden met een kalender", zei hij.
De patronen komen volgens hem niet overeen met schuren en huizen die in andere nederzettingen zijn gevonden.
Uit versieringen in aardewerk dat in de omgeving is gevonden zou blijken dat handwerkslieden bekend waren met astronomie en kalenders. De beschaving heeft echter geen geschreven bronnen achtergelaten en over haar etnische oorsprong is evenmin iets bekend.
Veehouders
Russische en Sovjet-historici hebben in het verleden in Rusland en Centraal-Azië vaker structuren uit de bronstijd gevonden die gebruikt werden als kalenders en omgeven waren door in cultuur gebrachte landschappen.
Volgens Belinskiy waren de bewoners van deze nederzettingen veehouders. In de nederzettingen werden zorgvuldig ontworpen huizen gebouwd met ovale binnenplaatsen voor het vee. Ze werden gebouwd op bergplateaus tussen de rivier de Koeban en het huidige Kislovodsk.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
edit
[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-10-2010 08:33:15 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 14-10-2010 08:33:15 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ARNHEM - Directeur Erik Schilp wil de bouw van het Nationaal Historisch Museum (NHM) uitstellen, mocht het museum worden getroffen door grote bezuinigingen. 'Dan zouden we in een bestaand, leegstaand belangrijk architectonisch erfgoed kunnen werken tot de economische crisis voorbij is.'
Schilp hoopt dat het museum zo snel mogelijk wordt gebouwd. 'Dat zou natuurlijk het allerbeste zijn.' Maar hij zegt zich voor te kunnen stellen dat het nieuwe kabinet andere prioriteiten heeft. 'Er moeten duidelijke keuzes worden gemaakt. We kunnen dan beter even wachten, dan een half product maken.'
Vrees voor toekomst
Schilp vreest voor een toekomst van het Nationaal Historisch Museum waarin er wél een gebouw komt, maar er te weinig geld overblijft voor activiteiten. 'Dan maak je iets kapot dat de afgelopen jaren met veel moeite is opgebouwd. We moeten niet in de marge werken, maar ons doel voor ogen houden: zoveel mogelijk Nederlanders over hun geschiedenis vertellen.'
Dan, zegt Schilp, is het beter te kiezen voor een tijdelijke locatie. 'We kunnen dan doorwerken en intussen geld uit de markt halen. En daarna alsnog bouwen.'
Schilp noemt als voorbeeld de tijdelijke locatie van het Stedelijk Museum in Amsterdam bij het Centraal Station. 'Dat was een groot succes.'
Nieuwe bezuinigingen
Schilp verwacht nieuwe bezuinigingen voor het NHM. 'Ik zou het raar vinden als wij geheel buiten schot blijven. Dat zou ik principieel onjuist vinden. Ik geloof sterk in solidariteit in de cultuursector. Het is gek als wij in overvloed en onbehagen doorgaan, terwijl anderen ten onder gaan. Dat zou niet de keuze zijn die ik zou maken.'
Het NHM kreeg onlangs een bezuiniging opgelegd van 4 miljoen euro op de jaarlijkse begroting van 12 miljoen. Schilp reageerde eerst boos, maar noemt de korting nu 'kleingeld', in het licht van de dreigende opheffing van het Muziekcentrum van de Omroep. 'Dat is een onvoorstelbare ramp voor de Nederlandse cultuur. Ik voel me een ouwe zeur als ik over die 4 miljoen zou beginnen.'
Stopzetten
Directeur Wim Pijbes van het Rijksmuseum pleitte onlangs voor het helemaal stopzetten van het NHM. Volgens hem is het onjuist om als er moet worden bezuinigd, 50 miljoen euro te steken in een nieuw museum, terwijl er al een museum voor de Nederlandse geschiedenis is, namelijk het zijne.
Maar volgens Schilp moet het Nationaal Historisch Museum er wel degelijk komen. 'Het Rijksmuseum benadert de geschiedenis vanuit authentieke objecten, wij willen de nieuwste technologieën gebruiken. Het NHM zal nooit een tweede Rijksmuseum worden, en het Rijksmuseum geen NHM.'
----
Slechte zaak, maar de eerste voorbode van wat ons op cultureel gebied te wachten staat als dit Kabinet langer dan een jaar zit.
Schilp hoopt dat het museum zo snel mogelijk wordt gebouwd. 'Dat zou natuurlijk het allerbeste zijn.' Maar hij zegt zich voor te kunnen stellen dat het nieuwe kabinet andere prioriteiten heeft. 'Er moeten duidelijke keuzes worden gemaakt. We kunnen dan beter even wachten, dan een half product maken.'
Vrees voor toekomst
Schilp vreest voor een toekomst van het Nationaal Historisch Museum waarin er wél een gebouw komt, maar er te weinig geld overblijft voor activiteiten. 'Dan maak je iets kapot dat de afgelopen jaren met veel moeite is opgebouwd. We moeten niet in de marge werken, maar ons doel voor ogen houden: zoveel mogelijk Nederlanders over hun geschiedenis vertellen.'
Dan, zegt Schilp, is het beter te kiezen voor een tijdelijke locatie. 'We kunnen dan doorwerken en intussen geld uit de markt halen. En daarna alsnog bouwen.'
Schilp noemt als voorbeeld de tijdelijke locatie van het Stedelijk Museum in Amsterdam bij het Centraal Station. 'Dat was een groot succes.'
Nieuwe bezuinigingen
Schilp verwacht nieuwe bezuinigingen voor het NHM. 'Ik zou het raar vinden als wij geheel buiten schot blijven. Dat zou ik principieel onjuist vinden. Ik geloof sterk in solidariteit in de cultuursector. Het is gek als wij in overvloed en onbehagen doorgaan, terwijl anderen ten onder gaan. Dat zou niet de keuze zijn die ik zou maken.'
Het NHM kreeg onlangs een bezuiniging opgelegd van 4 miljoen euro op de jaarlijkse begroting van 12 miljoen. Schilp reageerde eerst boos, maar noemt de korting nu 'kleingeld', in het licht van de dreigende opheffing van het Muziekcentrum van de Omroep. 'Dat is een onvoorstelbare ramp voor de Nederlandse cultuur. Ik voel me een ouwe zeur als ik over die 4 miljoen zou beginnen.'
Stopzetten
Directeur Wim Pijbes van het Rijksmuseum pleitte onlangs voor het helemaal stopzetten van het NHM. Volgens hem is het onjuist om als er moet worden bezuinigd, 50 miljoen euro te steken in een nieuw museum, terwijl er al een museum voor de Nederlandse geschiedenis is, namelijk het zijne.
Maar volgens Schilp moet het Nationaal Historisch Museum er wel degelijk komen. 'Het Rijksmuseum benadert de geschiedenis vanuit authentieke objecten, wij willen de nieuwste technologieën gebruiken. Het NHM zal nooit een tweede Rijksmuseum worden, en het Rijksmuseum geen NHM.'
----
Slechte zaak, maar de eerste voorbode van wat ons op cultureel gebied te wachten staat als dit Kabinet langer dan een jaar zit.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
14-10-2010
De lange weg naar Rome
De geallieerde veldtocht in Italië was lang en bloederig – en is bijna vergeten. Maar zonder de harde lessen daar geleerd, was West-Europa nooit bevrijd, schrijft Rick Atkinson.
Op 15 februari 1944, om kwart voor negen in de ochtend, keek luitenant-generaal Fridolin von Senger nieuwsgierig omhoog naar de Italiaanse lucht. Hij kende het lawaai van de oorlog – maar dit was iets nieuws. Een zwaar, aanhoudend gebrom. Boven zijn stellingen, op vijf kilometer hoogte, cirkelden tientallen zware bommenwerpers. Het volgende moment daalden er honderden glimmende kogeltjes naar beneden. Bommen. Von Senger was een Pruisisch beroepsmilitair; hij haatte de nazi’s – maar nu begreep hij ook niets van de Geallieerden. Binnen een paar uur maakten hun bommenwerpers van het wereldberoemde klooster van Monte Cassino, een monument van wereldfaam, slechts bevolkt door Italiaanse vluchtelingen, een rokende puinhoop. Von Senger had in het klooster geen soldaten gestationeerd, alleen op de lager gelegen hellingen, juist om ervoor te zorgen dat het beroemde klooster zelf buiten schot zou blijven. Maar nadat de vliegtuigen waren vertrokken, aarzelde hij geen moment. De hoog gelegen ruïne van Monte Cassino vormde in één klap een uitstekend te verdedigen fort. Von Senger liet zijn mannen positie innemen te midden van de smeulende resten (en de lijken van omgekomen vluchtelingen). Sluipschutters konden nu ideaal positie kiezen. In de cel van de Heilige Benedictus, die vijftien eeuwen eerder het klooster had gesticht, werd een veldkeuken ingericht. Dankzij de Geallieerden zouden de Duitsers daar nog weken standhouden.
Nutteloze misdaad
Rick Atkinson neemt in zijn indrukwekkende De dag van strijd geen blad voor de mond. Het bombardement op Monte Cassino was een nutteloze, contraproductieve misdaad. Het bracht slechts ‘verwoesting, verontwaardiging, verdriet en spijt.’ Het was dan ook een bombardement geweest uit pure frustratie. De Geallieerde opmars in Italië, acht maanden eerder van start gegaan met de landing op Sicilië, was voor de zoveelste keer vastgelopen, nu bij het stadje Cassino, tweehonderd kilometer ten zuiden van Rome. De Duitsers boden heftig en vakkundig verzet. Een amfibische landing ver ten noorden daarvan, bij Anzio, bedoeld om de Duitsers tot terugtrekken te bewegen, was op een fiasco uitgelopen. Luttele kilometers terreinwinst vergden duizenden doden en gewonden. Steeds weer dreigde de oorlog in Italië een herhaling te worden van de Eerste Wereldoorlog, met zijn zinloze slachtingen en onbeweeglijke loopgraven. Tergend langzaam bewoog het front noordwaarts, en dat vrijwel uitsluitend omdat de Geallieerden veel meer materieel het veld in konden brengen. De ervaren Duitse soldaten moesten zich vaak zien te redden zonder vervoer, zonder laarzen en zonder voldoende munitie en voedsel. De Amerikanen hadden alles in overvloed – en kropen voort. Maar ze wonnen elke dag aan ervaring.
Atkinson doet niet aan heldenverering, en heeft ook geen boodschap aan de klassieke beschrijvingen van strategie en tactiek, inclusief verhullend taalgebruik (‘ondanks hevige weerstand...’). Hij beschrijft het geblunder van incompetente officieren, het lot van de zieken, de doden en gewonden. Aan beide zijden. Hij geeft een bijna vergeten, bloedige militaire campagne een nieuw en menselijk gezicht. De dag van strijd is het tweede deel van wat een indrukwekkende trilogie zal worden. In het eerdere deel, The Army at Dawn, beschrijft Atkinson het ontstaan van het moderne Amerikaanse leger in 1940/41, praktisch uit het niets, en zijn vuurdoop in Noord-Afrika, tijdens de verovering van Marokko, Algerije en Tunesië. Die eerste keiharde lessen kwamen goed van pas in Italië – waar de Geallieerden weer nieuwe lessen leerden die op hun beurt weer goed van pas zouden komen na D-Day, in Noordwest-Europa (het strijdtoneel dat in Atkinsons derde boek centraal zal staan).
Leerschool
Maarschalk Kesselring, de competente opperbevelhebber van de Duitse troepen in Italië, heeft later gezegd dat zonder de bloedige lessen van Salerno en Anzio (twee amfibische landingen waarbij zo’n beetje alles misging wat maar mis kón gaan) de landing in Normandië nooit een succes had kunnen worden. Italië was de leerschool van de Amerikaanse en Britse legers. Maar zoals dat met leerscholen gaat, werd ook deze vrijwel direct vergeten. Het hoogtepunt van de Italiaanse campagne, de inname van Rome, viel door een dom toeval op exact dezelfde dag als D-day. De krantenkoppen waar de soldaten van hadden gedroomd, zijn nooit verschenen. Het front kroop daarna nog verder noordwaarts, maar naarmate er meer soldaten (Duitse én Geallieerde) naar Noordwest-Europa werden overgeplaatst, verpieterde de strijd tot een serie bloedige, chaotische schermutselingen. Net als het bombardement op Monte Cassino werd de hele oorlog in Italië al snel afgedaan als een strategische blunder, een zinloos bloedvergieten. Maar toch: zonder Italië was er geen Normandië geweest. Rick Atkinson, De dag van strijd. De bevrijding van Europa, 1943-1944. De Boekerij, 39,95 euro.
(depers.nl)
[ Bericht 88% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-10-2010 08:16:16 ]
De lange weg naar Rome
De geallieerde veldtocht in Italië was lang en bloederig – en is bijna vergeten. Maar zonder de harde lessen daar geleerd, was West-Europa nooit bevrijd, schrijft Rick Atkinson.
Op 15 februari 1944, om kwart voor negen in de ochtend, keek luitenant-generaal Fridolin von Senger nieuwsgierig omhoog naar de Italiaanse lucht. Hij kende het lawaai van de oorlog – maar dit was iets nieuws. Een zwaar, aanhoudend gebrom. Boven zijn stellingen, op vijf kilometer hoogte, cirkelden tientallen zware bommenwerpers. Het volgende moment daalden er honderden glimmende kogeltjes naar beneden. Bommen. Von Senger was een Pruisisch beroepsmilitair; hij haatte de nazi’s – maar nu begreep hij ook niets van de Geallieerden. Binnen een paar uur maakten hun bommenwerpers van het wereldberoemde klooster van Monte Cassino, een monument van wereldfaam, slechts bevolkt door Italiaanse vluchtelingen, een rokende puinhoop. Von Senger had in het klooster geen soldaten gestationeerd, alleen op de lager gelegen hellingen, juist om ervoor te zorgen dat het beroemde klooster zelf buiten schot zou blijven. Maar nadat de vliegtuigen waren vertrokken, aarzelde hij geen moment. De hoog gelegen ruïne van Monte Cassino vormde in één klap een uitstekend te verdedigen fort. Von Senger liet zijn mannen positie innemen te midden van de smeulende resten (en de lijken van omgekomen vluchtelingen). Sluipschutters konden nu ideaal positie kiezen. In de cel van de Heilige Benedictus, die vijftien eeuwen eerder het klooster had gesticht, werd een veldkeuken ingericht. Dankzij de Geallieerden zouden de Duitsers daar nog weken standhouden.
Nutteloze misdaad
Rick Atkinson neemt in zijn indrukwekkende De dag van strijd geen blad voor de mond. Het bombardement op Monte Cassino was een nutteloze, contraproductieve misdaad. Het bracht slechts ‘verwoesting, verontwaardiging, verdriet en spijt.’ Het was dan ook een bombardement geweest uit pure frustratie. De Geallieerde opmars in Italië, acht maanden eerder van start gegaan met de landing op Sicilië, was voor de zoveelste keer vastgelopen, nu bij het stadje Cassino, tweehonderd kilometer ten zuiden van Rome. De Duitsers boden heftig en vakkundig verzet. Een amfibische landing ver ten noorden daarvan, bij Anzio, bedoeld om de Duitsers tot terugtrekken te bewegen, was op een fiasco uitgelopen. Luttele kilometers terreinwinst vergden duizenden doden en gewonden. Steeds weer dreigde de oorlog in Italië een herhaling te worden van de Eerste Wereldoorlog, met zijn zinloze slachtingen en onbeweeglijke loopgraven. Tergend langzaam bewoog het front noordwaarts, en dat vrijwel uitsluitend omdat de Geallieerden veel meer materieel het veld in konden brengen. De ervaren Duitse soldaten moesten zich vaak zien te redden zonder vervoer, zonder laarzen en zonder voldoende munitie en voedsel. De Amerikanen hadden alles in overvloed – en kropen voort. Maar ze wonnen elke dag aan ervaring.
Atkinson doet niet aan heldenverering, en heeft ook geen boodschap aan de klassieke beschrijvingen van strategie en tactiek, inclusief verhullend taalgebruik (‘ondanks hevige weerstand...’). Hij beschrijft het geblunder van incompetente officieren, het lot van de zieken, de doden en gewonden. Aan beide zijden. Hij geeft een bijna vergeten, bloedige militaire campagne een nieuw en menselijk gezicht. De dag van strijd is het tweede deel van wat een indrukwekkende trilogie zal worden. In het eerdere deel, The Army at Dawn, beschrijft Atkinson het ontstaan van het moderne Amerikaanse leger in 1940/41, praktisch uit het niets, en zijn vuurdoop in Noord-Afrika, tijdens de verovering van Marokko, Algerije en Tunesië. Die eerste keiharde lessen kwamen goed van pas in Italië – waar de Geallieerden weer nieuwe lessen leerden die op hun beurt weer goed van pas zouden komen na D-Day, in Noordwest-Europa (het strijdtoneel dat in Atkinsons derde boek centraal zal staan).
Leerschool
Maarschalk Kesselring, de competente opperbevelhebber van de Duitse troepen in Italië, heeft later gezegd dat zonder de bloedige lessen van Salerno en Anzio (twee amfibische landingen waarbij zo’n beetje alles misging wat maar mis kón gaan) de landing in Normandië nooit een succes had kunnen worden. Italië was de leerschool van de Amerikaanse en Britse legers. Maar zoals dat met leerscholen gaat, werd ook deze vrijwel direct vergeten. Het hoogtepunt van de Italiaanse campagne, de inname van Rome, viel door een dom toeval op exact dezelfde dag als D-day. De krantenkoppen waar de soldaten van hadden gedroomd, zijn nooit verschenen. Het front kroop daarna nog verder noordwaarts, maar naarmate er meer soldaten (Duitse én Geallieerde) naar Noordwest-Europa werden overgeplaatst, verpieterde de strijd tot een serie bloedige, chaotische schermutselingen. Net als het bombardement op Monte Cassino werd de hele oorlog in Italië al snel afgedaan als een strategische blunder, een zinloos bloedvergieten. Maar toch: zonder Italië was er geen Normandië geweest. Rick Atkinson, De dag van strijd. De bevrijding van Europa, 1943-1944. De Boekerij, 39,95 euro.
(depers.nl)
[ Bericht 88% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 15-10-2010 08:16:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
14-10-2010
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Een controversiële tentoonstelling over de persoonlijkheidscultus rond de Duitse oud-dictator Adolf Hitler opent morgen haar deuren in het Historisch Museum in Berlijn.
Tijdens de expositie 'Hitler en de Duitsers' zijn nazivoorwerpen te zien als bustes van Hitler, lampenkappen met hakenkruizen en kaartspelen die waren bedoeld om het volk bekend te maken met de namen van nazileiders. Voor de kinderen waren er destijds onder meer schoolboeken met de nazileer en een bordspel met de naam 'Luchtaanval', een vermakelijk spel voor jong en oud. Ook wordt een collectie leger- en nazipoppen getoond, waaronder die van Hitler zelf.
Waarheid
Het is de eerste keer dat er in Duitsland een expositie wordt gehouden die niet alleen ingaat op de vraag hoe Hitler aan de macht kon komen, maar vooral laat zien hoe hij de macht kon behouden. De tentoonstelling is controversieel omdat de tentoongestelde nazirelikwieën volgens critici mogelijk sympathisanten van het Derde Rijk aantrekken. De samenstellers zeggen daarom dat bij elk relikwie de waarheid achter de nazipropaganda en de gevolgen voor veel bevolkingsgroepen te zien zullen zijn. (anp/kve)
(HLN)
Controversiële expo over Hitler wil taboes doorbreken
Een controversiële tentoonstelling over de persoonlijkheidscultus rond de Duitse oud-dictator Adolf Hitler opent morgen haar deuren in het Historisch Museum in Berlijn.
Tijdens de expositie 'Hitler en de Duitsers' zijn nazivoorwerpen te zien als bustes van Hitler, lampenkappen met hakenkruizen en kaartspelen die waren bedoeld om het volk bekend te maken met de namen van nazileiders. Voor de kinderen waren er destijds onder meer schoolboeken met de nazileer en een bordspel met de naam 'Luchtaanval', een vermakelijk spel voor jong en oud. Ook wordt een collectie leger- en nazipoppen getoond, waaronder die van Hitler zelf.
Waarheid
Het is de eerste keer dat er in Duitsland een expositie wordt gehouden die niet alleen ingaat op de vraag hoe Hitler aan de macht kon komen, maar vooral laat zien hoe hij de macht kon behouden. De tentoonstelling is controversieel omdat de tentoongestelde nazirelikwieën volgens critici mogelijk sympathisanten van het Derde Rijk aantrekken. De samenstellers zeggen daarom dat bij elk relikwie de waarheid achter de nazipropaganda en de gevolgen voor veel bevolkingsgroepen te zien zullen zijn. (anp/kve)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-10-2010
Schepen uit WOI strijden mee tegen klimaatverandering
Om de klimaatverandering beter te begrijpen moeten wetenschappers het weer van honderd jaar geleden kunnen schetsen. Daarom willen ze alle gegevens uit de periode van de Eerste Wereldoorlog verzamelen. Zelfs oorlogsschepen kunnen hun steentje bijdragen.
Informatie van vrijwilligers en de journalen van marineschepen uit de Eerste Wereldoorlog zullen door Britse wetenschappers onder de loep worden genomen. "Historische weerkennis is belangirjk omdat we onze klimaatmodellen van de Aarde zo aan een test kunnen onderwerpen", zegt Peter Scott, klimaathoofd van de Britse weerkundige dienst.
"Als we weten hoe het weer zich in het verleden gedroeg, zullen we onze voorspellingen voor de toekomst kunnen verfijnen", aldus Scott. De beschikbare scheepsjournalen zijn van schepen die tussen 1905 en 1929 actief waren. In die periode noteerde de bemanning om de vier uur de temperatuur, de windsnelheid en andere weerkundige gegevens. (gb)
(HLN)
Schepen uit WOI strijden mee tegen klimaatverandering
Om de klimaatverandering beter te begrijpen moeten wetenschappers het weer van honderd jaar geleden kunnen schetsen. Daarom willen ze alle gegevens uit de periode van de Eerste Wereldoorlog verzamelen. Zelfs oorlogsschepen kunnen hun steentje bijdragen.
Informatie van vrijwilligers en de journalen van marineschepen uit de Eerste Wereldoorlog zullen door Britse wetenschappers onder de loep worden genomen. "Historische weerkennis is belangirjk omdat we onze klimaatmodellen van de Aarde zo aan een test kunnen onderwerpen", zegt Peter Scott, klimaathoofd van de Britse weerkundige dienst.
"Als we weten hoe het weer zich in het verleden gedroeg, zullen we onze voorspellingen voor de toekomst kunnen verfijnen", aldus Scott. De beschikbare scheepsjournalen zijn van schepen die tussen 1905 en 1929 actief waren. In die periode noteerde de bemanning om de vier uur de temperatuur, de windsnelheid en andere weerkundige gegevens. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-10-2010
Databank met door nazi's in België en Frankrijk gestolen kunstwerken
Een nieuwe online databank stelt de overlevenden van de Holocaust en hun nabestaanden in staat gedetailleerd te zoeken naar meer dan 20.000 kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog in ons land en in Frankrijk door de nazi's van joden werden gestolen.
Heel wat kunstwerken werden teruggevonden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar meer dan de helft is nog spoorloos.In die databank, een initiatief van de Conferentie van Joodse Opeisingen tegen Duitsland en het Holocaust Museum in Washington, zitten onder meer werken van Monet. De gratis service staat ook ter beschikking van verzamelaars, galerijen en musea.
Fiches gedigitaliseerd
De Duitsers legden tijdens de Tweede Wereldoorlog beslag op honderdduizenden kunstwerken. Die werden grotendeels gefotografeerd en gecatalogeerd op fiches. Die fiches, die onthullen wat in beslag werd genomen en van wie, zijn nu gedigitaliseerd. De databank omvat gegevens van de US National Archives, het Bundesarchiv van Duitsland en gegevens die de Franse regering tijdens de bezetting bijhield.
Oproep aan musea en handelaars
Volgens de Joodse Conferentie van Opeisingen is bijna de helft van alle werken nooit teruggekeerd naar de rechtmatige eigenaars of hun nabestaanden. Voorzitter Julius Berman meent dat het "nu de verantwoordelijkheid is van musea, kunsthandelaars en veilinghuizen om na te gaan of ze kunst in huis hebben die werd gestolen van holocaustslachtoffers", zo meldt de BBC. (lb)
(HLN)
Databank met door nazi's in België en Frankrijk gestolen kunstwerken
Een nieuwe online databank stelt de overlevenden van de Holocaust en hun nabestaanden in staat gedetailleerd te zoeken naar meer dan 20.000 kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog in ons land en in Frankrijk door de nazi's van joden werden gestolen.
Heel wat kunstwerken werden teruggevonden aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar meer dan de helft is nog spoorloos.In die databank, een initiatief van de Conferentie van Joodse Opeisingen tegen Duitsland en het Holocaust Museum in Washington, zitten onder meer werken van Monet. De gratis service staat ook ter beschikking van verzamelaars, galerijen en musea.
Fiches gedigitaliseerd
De Duitsers legden tijdens de Tweede Wereldoorlog beslag op honderdduizenden kunstwerken. Die werden grotendeels gefotografeerd en gecatalogeerd op fiches. Die fiches, die onthullen wat in beslag werd genomen en van wie, zijn nu gedigitaliseerd. De databank omvat gegevens van de US National Archives, het Bundesarchiv van Duitsland en gegevens die de Franse regering tijdens de bezetting bijhield.
Oproep aan musea en handelaars
Volgens de Joodse Conferentie van Opeisingen is bijna de helft van alle werken nooit teruggekeerd naar de rechtmatige eigenaars of hun nabestaanden. Voorzitter Julius Berman meent dat het "nu de verantwoordelijkheid is van musea, kunsthandelaars en veilinghuizen om na te gaan of ze kunst in huis hebben die werd gestolen van holocaustslachtoffers", zo meldt de BBC. (lb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-10-2010
Eeuwenoude tombe gevonden in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben nabij de piramides van Gizeh in Egypte een 4500 jaar oud graf van een priester van een farao blootgelegd. Dat heeft het hoofd van de Egyptische antiquiteitenraad Zahi Hawass maandag gezegd.
De vondst van het graf zou een aanwijzing kunnen zijn van een grotere dodenstad in de buurt van de piramide.
De tombe stamt uit de vijfde dynastie, 2465 tot 2323 voor Christus, en behoorde toe aan Rudj-ka, een priester die aan het hoofd stond van de grafcultus van farao Khafre, de bouwer van de op een na grootste piramide van Gizeh.
Khafre overleed in 2494 voor Christus, maar de cultus die hij instelde leefde nog enkele generaties voort.
De muren van de tombe zijn versierd met geschilderde reliëfs, waarop Rudj-ka en zijn vrouw staan afgebeeld.
© Novum
(nu.nl)
Eeuwenoude tombe gevonden in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben nabij de piramides van Gizeh in Egypte een 4500 jaar oud graf van een priester van een farao blootgelegd. Dat heeft het hoofd van de Egyptische antiquiteitenraad Zahi Hawass maandag gezegd.
De vondst van het graf zou een aanwijzing kunnen zijn van een grotere dodenstad in de buurt van de piramide.
De tombe stamt uit de vijfde dynastie, 2465 tot 2323 voor Christus, en behoorde toe aan Rudj-ka, een priester die aan het hoofd stond van de grafcultus van farao Khafre, de bouwer van de op een na grootste piramide van Gizeh.
Khafre overleed in 2494 voor Christus, maar de cultus die hij instelde leefde nog enkele generaties voort.
De muren van de tombe zijn versierd met geschilderde reliëfs, waarop Rudj-ka en zijn vrouw staan afgebeeld.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-10-2010
'Mens at al brood in de prehistorie'
LONDEN - De mens eet vermoedelijk al veel langer brood dan gedacht. Onderzoekers hebben zetmeelkorrels gevonden op 30.000 jaar oude slijpstenen.
© ANP
Dat schrijven onderzoekers van het Italiaanse instituut voor prehistorie maandag in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Tot dusver werd gedacht dat de mens uit de prehistorie voornamelijk vlees at.
De ontdekking suggereert dat wortels van planten, vergelijkbaar met aardappels, werden vermalen om meel te maken. Daar werd vervolgens deeg van gemaakt.
Pitabrood
''Je kunt met water en bloem een soort pitabrood maken en het op een hete steen bakken'', zei Laura Longo, een van de onderzoekers. Het onderzoeksteam probeerde dat zelf uit. Het resultaat was ''krokant als een cracker, maar niet erg smakelijk''.
De zetmeelkorrels werden gevonden op slijpstenen in Italië, Rusland en Tsjechië.
© ANP
(nu.nl)
'Mens at al brood in de prehistorie'
LONDEN - De mens eet vermoedelijk al veel langer brood dan gedacht. Onderzoekers hebben zetmeelkorrels gevonden op 30.000 jaar oude slijpstenen.
© ANP
Dat schrijven onderzoekers van het Italiaanse instituut voor prehistorie maandag in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Tot dusver werd gedacht dat de mens uit de prehistorie voornamelijk vlees at.
De ontdekking suggereert dat wortels van planten, vergelijkbaar met aardappels, werden vermalen om meel te maken. Daar werd vervolgens deeg van gemaakt.
Pitabrood
''Je kunt met water en bloem een soort pitabrood maken en het op een hete steen bakken'', zei Laura Longo, een van de onderzoekers. Het onderzoeksteam probeerde dat zelf uit. Het resultaat was ''krokant als een cracker, maar niet erg smakelijk''.
De zetmeelkorrels werden gevonden op slijpstenen in Italië, Rusland en Tsjechië.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.ipsnews.be/ind(...)ws_pi4[art_id]=30063quote:Oud nieuws is in bij Chinese krantenlezers
Antoaneta Becker
BEIJING, 18 oktober 2010 (IPS) - "China's snelle mobilisatie in oorlog met India verrast de wereld." "Mao bestraft corruptie met de kogel." Chinese krantenlezers grijpen gretig naar de heruitgave van oude kranten die onbekende feiten over gebeurtenissen uit lang vervlogen tijden brengen.
De kranten zien er uit alsof ze recht uit het archief komen en zelfs het papier voelt oud aan. Maar ze brengen echt nieuws, voor China dan: de kranten geven nieuwe achtergronden bij historische gebeurtenissen die de Chinese media en schoolboeken tot voor kort op een erg eenzijdige en vaak te summiere manier weergaven. Sommige artikels lichten de sluier op over de gespannen relaties tussen voormalige communistische leiders. Reeksen leggen de historische wortels bloot van de moeilijke verhouding tussen China en Vietnam en China en Japan.
Levende karper
Er is ook plaats voor lichtere kost. Lezers leren hoe de voormalige partijchef Mao er tijdens zijn bezoek aan Moskou in 1957 op bleef aandringen om levende karper geserveerd te krijgen. Eén uitgave besteedt een volledige pagina aan de buitenissige maatregelen om de leeftijd van de vrouw van Tsjang Kai-Sjek, de eerste president van Taiwan, geheim te houden.
Sommige kiosken in Beijing bieden een zestal verschillende nummers met "oud nieuws" aan. De kranten zijn in trek bij jonge en oude klanten, zegt een verkoopster.
Veel Chinezen willen meer weten over wat er zich de voorbije decennia echt heeft afgespeeld in hun land, en de "oude" kranten komen tegemoet aan die behoefte, zegt Yang Jisheng. Yang is journalist en publiceerde onlangs in Hongkong een boek over de hongersnood tijdens de Grote Sprong Voorwaarts van 1958 tot 1961. Het boek over een van de grote taboethema's uit de Chinese geschiedenis is op het Chinese vasteland verboden, maar er circuleren duizenden illegale kopieën en ook piraatversies. Yang werkt ook mee aan Yanhuang Chunqiu, een tijdschrift dat de geschiedenis van de Communistische Partij hervertelt via de "persoonlijke" herinneringen van de oude leiders.
Verdraaide waarheid
"Veel gebeurtenissen uit onze recente geschiedenis werden versluierd", legt Yang uit. "Wat we weten, is in feite een soort van verdraaide waarheid. De mensen die deze gebeurtenissen meemaakten, willen weten wat er toen echt gebeurd is. En jonge mensen willen zaken achterhalen die ze niet in hun geschiedenisboeken vinden."
Ook de manier van schrijven in de "oude" kranten verschilt sterk van het stijve taaltje van de Volkskrant, het nieuwsorgaan van de Communistische Partij. De auteurs doen hun best om zich in te leven in de denkwereld van de grote namen uit de Chinese geschiedenis, zodat ze herkenbaarder worden.
Er blijft wel een duidelijke grens bestaan. "Over de huidige leiders kunnen we zulke verhalen niet schrijven", zegt Yang. Ook over dramatische gebeurtenissen als de bloedige onderdrukking van de democratiseringsbeweging in juni 1989 is voorlopig geen letter te lezen in de speciale uitgaven. Niemand heeft het tot dusver ook aangedurfd te schrijven over de echte oorzaken van de grote hongersnood die tussen 1958 en 1962 dertig tot vijfenveertig miljoen slachtoffers eiste.
"Het is geweldig alle samenhangen te zien en beter te begrijpen waarom de dingen op deze manier zijn verlopen, en niet anders", zegt Xie Yan, een geregelde koper van de uitgaven met "oud nieuws". Maar Xie gelooft wel niet dat ze de volledige waarheid brengen. "Het is nog altijd een waarheid die niet in tegenspraak is met de kijk van de regering op de geschiedenis."
Hogeresolutiefoto op http://ipsnews.net/pictures/bec1810hi.jpg
IPS(PD, RP)
Bron:luchtvaartnieuws.nlquote:Oud-vlieger Steve Netto onthult kernwapengeheimen Volkel
19-10-2010
VOLKEL - Op vliegbasis Volkel waren ten tijde van de Cubacrisis in 1962 vijftig kernbommen (type B28) beschikbaar om te worden ingezet. Voormalig jachtvlieger Steve Netto van een van de Volkelse squadrons met een nucleaire taak onthult dat in de verhalenbundel 'Jachtvliegers in de Koude Oorlog, Flirten met de dood?' dat deze week verschijnt.
De vliegers van twee squadrons werden vanaf 1960 intensief getraind om de B28-atoombommen op vijandelijk doel af te kunnen werpen. De B28-bom is vijf keer zo krachtig als de bom op Hiroshima.
Op Volkel stonden permanent vier jachtbommenwerpers klaar die binnen een kwartier de lucht in konden. Toen de spanning tussen Amerika en de Sovjet-Unie een hoogtepunt bereikte, werd dat aantal opgevoerd naar twaalf en waren vrijwel alle vliegers nodig om elkaar af te lossen.
De geladen vliegtuigen stonden in een bunker met speciaal getrainde Amerikaanse bewakers die de opdracht hebben om iedereen neer te schieten die alleen in de buurt komt. Doelen als de Russische vliegvelden in Oost-Duitsland of het Stasihoofdkwartier in Cottbus maakten deel uit van een supergeheim oorlogsplan.
Het is publiek geheim dat in Volkel kernwapens liggen opgeslagen. Officiële mededelingen worden daarover nooit gedaan. De wapens zijn er tijdens de Koude Oorlog geplaatst om in het geval van een oorlog tussen het Westen en de Sovjet-Unie onder Nederlandse bommenwerpers te kunnen hangen.
Op dit moment zouden er op Volkel nog ongeveer twintig kernwapens liggen die onder de huidige F-16's passen. Piloot Steve Netto heeft met zijn voormalig leidinggevenden afgesproken geen uitspraken te doen over de huidige situatie in Volkel, vertelde hij dinsdag.
Het boek 'Jachtvliegers in de Koude Oorlog, Flirten met de dood?' is onder meer verkrijgbaar via Luchtvaartwebshop.nl.
19-10-2010
Oudste middeleeuws dorp aan Belgische kust ligt bij Leffinge
Het oudste dorp aan de Belgische kust heet "Oude werf", bestaat 1300 jaar en ligt op een kunstmatige ophoging nabij Oostende. Dat zeggen archeologen van de Vrije Universteit Brussel (VUB) die in september opgravingen uitvoerden in de Leffingse polders, met steun van de gemeente Middelkerke en het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed.
Het gaat om de vroegste middeleeuwse bewoning na de Romeinen in de Belgische kustvlakte. In de tijd schatten de archeologen de opgegraven site tussen het jaar 700 en 1100. Uit het onderzoek blijkt ook dat de site op een kunstmatige ophoging of terp ligt. De naam "Oude Werf" uit oude geschreven bronnen wijst in die richting. Daarnaast ligt de huidige dorpskern van Leffinge net als "Oude Werf" op een kunstmatige ophoging.
Tijdens het bodemonderzoek onder leiding van professoren Pieterjan Deckers en Dries Tys zijn er vier proefsleuven gegraven om een inschatting te maken van het archeologische potentieel van de site. Hoewel de verwerking van de vondsten nog moet beginnen, is het duidelijk dat ze erg belangrijk zijn.
De VUB-archeologen veronderstellen dat "Oude Werf" al bestond voordat de kustvlakte bedijkt werd, in een gevarieerd en dynamisch landschap van schorren, slikken en geulen. Zoutwinning en schapenteelt waren wellicht de belangrijkste economische activiteiten. De vroege boeren die op de kleine terpen en hogere delen van het landschap woonden, stonden ook duidelijk in contact met de rest van de Noordzeewereld. (belga/ka)
(HLN)
Oudste middeleeuws dorp aan Belgische kust ligt bij Leffinge
Het oudste dorp aan de Belgische kust heet "Oude werf", bestaat 1300 jaar en ligt op een kunstmatige ophoging nabij Oostende. Dat zeggen archeologen van de Vrije Universteit Brussel (VUB) die in september opgravingen uitvoerden in de Leffingse polders, met steun van de gemeente Middelkerke en het Vlaams Instituut voor Onroerend Erfgoed.
Het gaat om de vroegste middeleeuwse bewoning na de Romeinen in de Belgische kustvlakte. In de tijd schatten de archeologen de opgegraven site tussen het jaar 700 en 1100. Uit het onderzoek blijkt ook dat de site op een kunstmatige ophoging of terp ligt. De naam "Oude Werf" uit oude geschreven bronnen wijst in die richting. Daarnaast ligt de huidige dorpskern van Leffinge net als "Oude Werf" op een kunstmatige ophoging.
Tijdens het bodemonderzoek onder leiding van professoren Pieterjan Deckers en Dries Tys zijn er vier proefsleuven gegraven om een inschatting te maken van het archeologische potentieel van de site. Hoewel de verwerking van de vondsten nog moet beginnen, is het duidelijk dat ze erg belangrijk zijn.
De VUB-archeologen veronderstellen dat "Oude Werf" al bestond voordat de kustvlakte bedijkt werd, in een gevarieerd en dynamisch landschap van schorren, slikken en geulen. Zoutwinning en schapenteelt waren wellicht de belangrijkste economische activiteiten. De vroege boeren die op de kleine terpen en hogere delen van het landschap woonden, stonden ook duidelijk in contact met de rest van de Noordzeewereld. (belga/ka)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Maya-jaartelling stopt toch niet in 2012
Misschien wel het beste nieuws van de week: de wereld zal niet ten onder gaan in 2012. Wie al enigszins ongeduldig op het einde zat te wachten omdat de Maya-kalender over twee jaar stopt, heeft zich volgens een recente publicatie misrekend.
Het is een beetje het droevig lot van elke onheilsprofeet: het einde van de wereld aankondigen en op D-Day moeten vaststellen dat het allemaal nog zo'n vaart niet loopt. Wellicht is de wereldbrand op basis van de Maya-kalender, die wereldwijd miljoenen mensen in de ban houdt, hetzelfde lot beschoren. De omzetting ban die kalender naar onze jaartelling zou niet juist zijn gebeurd, en er 'zo'n 50 tot 100 jaar' naast zitten.
Foute schatting
In het boek 'Calendars and Years II: The Astronomy and Time in the Ancient and Medieval World' zeggen de auteurs zelf niet precies te weten wanneer die hele kalender eindigt, alleen dat de schatting die nu de ronde doet hoogstwaarschijnlijk fout is.
De momenteel gehypete datum, waarbij we ons op 21 december 2012 aan een stevige portie apocalyps mogen verwachten, is gebaseerd op het feit dat de Maya-kalender dan zou aflopen. Alleen zeggen de auteurs van het nieuwe werk nu dat het 'hoofbewijs' voor die datum niet klopt, omdat men verkeerde technieken zou hebben gebruikt om de originele kalender naar de Gregoriaanse jaartelling om te zetten. En zónder dat bewijs, klinkt het, zakt de hele theorie als een pudding in elkaar. (hlnsydney/tw)
(HLN)
Maya-jaartelling stopt toch niet in 2012
Misschien wel het beste nieuws van de week: de wereld zal niet ten onder gaan in 2012. Wie al enigszins ongeduldig op het einde zat te wachten omdat de Maya-kalender over twee jaar stopt, heeft zich volgens een recente publicatie misrekend.
Het is een beetje het droevig lot van elke onheilsprofeet: het einde van de wereld aankondigen en op D-Day moeten vaststellen dat het allemaal nog zo'n vaart niet loopt. Wellicht is de wereldbrand op basis van de Maya-kalender, die wereldwijd miljoenen mensen in de ban houdt, hetzelfde lot beschoren. De omzetting ban die kalender naar onze jaartelling zou niet juist zijn gebeurd, en er 'zo'n 50 tot 100 jaar' naast zitten.
Foute schatting
In het boek 'Calendars and Years II: The Astronomy and Time in the Ancient and Medieval World' zeggen de auteurs zelf niet precies te weten wanneer die hele kalender eindigt, alleen dat de schatting die nu de ronde doet hoogstwaarschijnlijk fout is.
De momenteel gehypete datum, waarbij we ons op 21 december 2012 aan een stevige portie apocalyps mogen verwachten, is gebaseerd op het feit dat de Maya-kalender dan zou aflopen. Alleen zeggen de auteurs van het nieuwe werk nu dat het 'hoofbewijs' voor die datum niet klopt, omdat men verkeerde technieken zou hebben gebruikt om de originele kalender naar de Gregoriaanse jaartelling om te zetten. En zónder dat bewijs, klinkt het, zakt de hele theorie als een pudding in elkaar. (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Auto maakte evenveel burgerdoden als 2 oorlogen
De introductie van de auto leidde op een halve eeuw tot meer vernielingen en bijna evenveel burgerslachtoffers als in de twee wereldoorlogen in België samen. Dat stelt de Gentse historicus Donald Weber in zijn boek 'Blijde intrede van de Automobiel, 1895-1940', dat vandaag voorgesteld wordt. Het boek schetst hoe de auto de samenleving dramatisch veranderd heeft.
Het verhaal begint aanvankelijk met de fiets die, net als de eerste auto, een luxespeeltje was voor de rijken en voornamelijk voor toeristische uitstapjes gebruikt werd. Deze 'snelle vorm van verkeer' kwam al snel (vaak letterlijk) in botsing met het trage voetgangers- en paardenspanverkeer, en leidde vaak tot gewelddadige confrontaties.
Chaos
Weber, die als onderzoeker verbonden is aan het Gentse Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsab-ISG, schetst in 280 pagina's hoe men in ons land - dat samen met Frankrijk een van de koplopers was - met vallen en opstaan probeerde orde te scheppen in de steeds groter wordende chaos. Zo verplichte de eerste nationale verkeerswet van 1899 iedereen voortaan om rechts te rijden, terwijl je voordien in Leuven of Antwerpen links moest rijden en in Brussel aan de andere kant.
Slachtoffers
Weber heeft ook veel aandacht voor de dramatische keerzijde, de exponentiële stijging van het aantal verkeersslachtoffers. Zo telde men vlak voor WOII in ons land al 905 dodelijke slachtoffers met 200.000 auto's in het verkeer. Ter vergelijking: in 2009 waren dat er 819 met meer dan 4 miljoen wagens. (belga/sam)
(HLN)
Auto maakte evenveel burgerdoden als 2 oorlogen
De introductie van de auto leidde op een halve eeuw tot meer vernielingen en bijna evenveel burgerslachtoffers als in de twee wereldoorlogen in België samen. Dat stelt de Gentse historicus Donald Weber in zijn boek 'Blijde intrede van de Automobiel, 1895-1940', dat vandaag voorgesteld wordt. Het boek schetst hoe de auto de samenleving dramatisch veranderd heeft.
Het verhaal begint aanvankelijk met de fiets die, net als de eerste auto, een luxespeeltje was voor de rijken en voornamelijk voor toeristische uitstapjes gebruikt werd. Deze 'snelle vorm van verkeer' kwam al snel (vaak letterlijk) in botsing met het trage voetgangers- en paardenspanverkeer, en leidde vaak tot gewelddadige confrontaties.
Chaos
Weber, die als onderzoeker verbonden is aan het Gentse Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsab-ISG, schetst in 280 pagina's hoe men in ons land - dat samen met Frankrijk een van de koplopers was - met vallen en opstaan probeerde orde te scheppen in de steeds groter wordende chaos. Zo verplichte de eerste nationale verkeerswet van 1899 iedereen voortaan om rechts te rijden, terwijl je voordien in Leuven of Antwerpen links moest rijden en in Brussel aan de andere kant.
Slachtoffers
Weber heeft ook veel aandacht voor de dramatische keerzijde, de exponentiële stijging van het aantal verkeersslachtoffers. Zo telde men vlak voor WOII in ons land al 905 dodelijke slachtoffers met 200.000 auto's in het verkeer. Ter vergelijking: in 2009 waren dat er 819 met meer dan 4 miljoen wagens. (belga/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-10-2010
Vijfduizend jaar oude deur gevonden
AMSTERDAM - Archeologen hebben in de Zwitserse stad Zürich een ruim vijfduizend jaar oude deur opgegraven. Waarschijnlijk is het de oudste deur die ooit in Europa is gevonden.
© ANP
Dat heeft het hoofd van de archeologen, Niels Bleicher, woensdag gezegd.
De deur is vervaardigd van populierenhout en is 'stevig en elegant' met goed bewaard gebleven scharnieren en een 'opmerkelijk' ontwerp voor het bij elkaar houden van de planken. De deur stamt waarschijnlijk uit 3100 voor Christus.
Vijf oude dorpen
De vondst werd gedaan op de bouwplek van een nieuwe ondergrondse parkeerplaats. Hier werden tevens sporen gevonden van zeker vijf dorpen uit de nieuwe steentijd, uit de periode tussen 3700 en 2500 voor Christus. Onder deze voorwerpen zijn een stenen dolk uit wat nu Italië is en een versierde boog.
© Novum
(nu.nl)
Vijfduizend jaar oude deur gevonden
AMSTERDAM - Archeologen hebben in de Zwitserse stad Zürich een ruim vijfduizend jaar oude deur opgegraven. Waarschijnlijk is het de oudste deur die ooit in Europa is gevonden.
© ANP
Dat heeft het hoofd van de archeologen, Niels Bleicher, woensdag gezegd.
De deur is vervaardigd van populierenhout en is 'stevig en elegant' met goed bewaard gebleven scharnieren en een 'opmerkelijk' ontwerp voor het bij elkaar houden van de planken. De deur stamt waarschijnlijk uit 3100 voor Christus.
Vijf oude dorpen
De vondst werd gedaan op de bouwplek van een nieuwe ondergrondse parkeerplaats. Hier werden tevens sporen gevonden van zeker vijf dorpen uit de nieuwe steentijd, uit de periode tussen 3700 en 2500 voor Christus. Onder deze voorwerpen zijn een stenen dolk uit wat nu Italië is en een versierde boog.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Resten van jong Neanderthalerkind ontdekt
AMSTERDAM –Franse wetenschappers hebben in België enkele lichamelijke resten gevonden van een Neanderthalerkind dat waarschijnlijk pas anderhalf jaar oud was.
De overblijfselen van het kind zijn ontdekt in de grot van Spy in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in België. Archeologen hebben een onderkaak en enkele tanden opgegraven. De resten suggereren dat het kind ongeveer anderhalf jaar oud was.
Nog nooit eerder zijn er resten van zo’n jonge Neanderthaler ontdekt. De onderzoekers van het Centre National de la Recherche Scientifique doen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Human Evolution verslag van hun bevindingen.
Fors
De vondst van de resten van het Neanderthalerkind geeft wetenschappers meer inzicht in de manier waarop de oermensen opgroeiden.
De grootte van het kaakbot en de tanden wijzen er op dat het kind erg fors was voor zijn leeftijd in vergelijking tot moderne mensen. Waarschijnlijk begon de eerste groeispurt van Neanderthalers al na hun eerste levensjaar.
"Het kind had al kenmerken van volwassen Neanderthalers, met name de tanden op zijn onderkaak waren al sterk ontwikkeld”, verklaart hoofdonderzoekster Isabelle Crevecoeur op Discovery News.
Gezin
Het kind was mogelijk verwant aan twee volwassen Neanderthalers, waarvan eerder resten zijn gevonden in dezelfde grot. Een DNA-onderzoek moet daar nog uitsluitsel over geven. Het gezin gebruikte de grot vermoedelijk als permanente schuilplaats.
“De locatie was erg voordelig”, aldus onderzoekster Crevecoeur. “De grot ligt op de rand van een klif en bood een perfect uitzicht over een vallei."
België
Overigens is het geen toeval dat het Neanderthalerkind in België is gevonden. “België heeft een lange geschiedenis wat betreft Neanderthalers,” verklaart Crevecoeur. “Het land heeft de grootste concentratie aan restanten van Neanderthalers en de eerste Neanderthaler werd ook in België ontdekt in de negentiende eeuw.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Resten van jong Neanderthalerkind ontdekt
AMSTERDAM –Franse wetenschappers hebben in België enkele lichamelijke resten gevonden van een Neanderthalerkind dat waarschijnlijk pas anderhalf jaar oud was.
De overblijfselen van het kind zijn ontdekt in de grot van Spy in de gemeente Jemeppe-sur-Sambre in België. Archeologen hebben een onderkaak en enkele tanden opgegraven. De resten suggereren dat het kind ongeveer anderhalf jaar oud was.
Nog nooit eerder zijn er resten van zo’n jonge Neanderthaler ontdekt. De onderzoekers van het Centre National de la Recherche Scientifique doen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Human Evolution verslag van hun bevindingen.
Fors
De vondst van de resten van het Neanderthalerkind geeft wetenschappers meer inzicht in de manier waarop de oermensen opgroeiden.
De grootte van het kaakbot en de tanden wijzen er op dat het kind erg fors was voor zijn leeftijd in vergelijking tot moderne mensen. Waarschijnlijk begon de eerste groeispurt van Neanderthalers al na hun eerste levensjaar.
"Het kind had al kenmerken van volwassen Neanderthalers, met name de tanden op zijn onderkaak waren al sterk ontwikkeld”, verklaart hoofdonderzoekster Isabelle Crevecoeur op Discovery News.
Gezin
Het kind was mogelijk verwant aan twee volwassen Neanderthalers, waarvan eerder resten zijn gevonden in dezelfde grot. Een DNA-onderzoek moet daar nog uitsluitsel over geven. Het gezin gebruikte de grot vermoedelijk als permanente schuilplaats.
“De locatie was erg voordelig”, aldus onderzoekster Crevecoeur. “De grot ligt op de rand van een klif en bood een perfect uitzicht over een vallei."
België
Overigens is het geen toeval dat het Neanderthalerkind in België is gevonden. “België heeft een lange geschiedenis wat betreft Neanderthalers,” verklaart Crevecoeur. “Het land heeft de grootste concentratie aan restanten van Neanderthalers en de eerste Neanderthaler werd ook in België ontdekt in de negentiende eeuw.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
1600 jaar oude mummies opgegraven in Peru
LIMA - Archeologen in Peru hebben vier mummies opgegraven die 1600 jaar oud kunnen zijn. De menselijke resten zijn gevonden bij ruïnes in de Peruaanse hoofdstad Lima.
Mummies PeruFotoserie De ruïne bevatte een crypte van een kennelijk belangrijk persoon van het oude Wari-volk, meldde onderzoekster Gladys Paz woensdag.
De lichamen zijn een volwassene met drie kinderen. ''Het is erg waarschijnlijk dat de kinderen er zijn geplaatst als een offer. En om de belangrijke persoon te begeleiden'', zei de onderzoekster.
Bij de crypte zijn ook versierde doeken, keramische potten en rieten manden gevonden. De locatie was een vroegere begraafplaats van het Wari-volk, dat daar leefde tussen 500 tot 1000 na Christus.
© ANP
(nu.nl)
[ Bericht 10% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 21-10-2010 09:25:38 ]
1600 jaar oude mummies opgegraven in Peru
LIMA - Archeologen in Peru hebben vier mummies opgegraven die 1600 jaar oud kunnen zijn. De menselijke resten zijn gevonden bij ruïnes in de Peruaanse hoofdstad Lima.
Mummies PeruFotoserie De ruïne bevatte een crypte van een kennelijk belangrijk persoon van het oude Wari-volk, meldde onderzoekster Gladys Paz woensdag.
De lichamen zijn een volwassene met drie kinderen. ''Het is erg waarschijnlijk dat de kinderen er zijn geplaatst als een offer. En om de belangrijke persoon te begeleiden'', zei de onderzoekster.
Bij de crypte zijn ook versierde doeken, keramische potten en rieten manden gevonden. De locatie was een vroegere begraafplaats van het Wari-volk, dat daar leefde tussen 500 tot 1000 na Christus.
© ANP
(nu.nl)
[ Bericht 10% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 21-10-2010 09:25:38 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Alkmaars graf definitief uit IJzertijd
ALKMAAR - Het prehistorisch graf dat archeologen begin augustus op een plein in het centrum van Alkmaar hadden gevonden, stamt definitief uit de IJzertijd. Dit heeft de gemeente Alkmaar donderdag bekendgemaakt.
© ANP
Via onderzoek op mensentanden die in het graf werden aangetroffen, is de ouderdom van het graf bepaald.
Het blijkt afkomstig uit de periode tussen 50 jaar voor en 90 jaar na Christus en is hiermee het oudste graf dat ooit in Alkmaar is gevonden.
Stuifzand
Het graf kwam tevoorschijn onder een laag stuifzand. In dit zand was direct het silhouet te zien van een gehurkt persoon.
In het silhouet waren alleen nog enkele tanden aanwezig. Omdat de gehurkte houding karakteristiek was voor begrafenissen uit de IJzertijd, werd meteen vermoed dat het graf uit die periode stamt.
Monnikenklooster
Archeologen troffen afgelopen zomer tijdens opgravingen op hetzelfde plein ook een massagraf aan uit 1573 en de begraafplaats van een eeuwenoud monnikenklooster met tussen de 150 en driehonderd graven. Bovendien werden resten van historische bestrating aangetroffen en een skelet met een musketkogel in de schedel.
De gemeente liet het archeologisch onderzoek uitvoeren, omdat het plein wegens een ingrijpende reconstructie op de schop gaat.
© ANP
(nu.nl)
Alkmaars graf definitief uit IJzertijd
ALKMAAR - Het prehistorisch graf dat archeologen begin augustus op een plein in het centrum van Alkmaar hadden gevonden, stamt definitief uit de IJzertijd. Dit heeft de gemeente Alkmaar donderdag bekendgemaakt.
© ANP
Via onderzoek op mensentanden die in het graf werden aangetroffen, is de ouderdom van het graf bepaald.
Het blijkt afkomstig uit de periode tussen 50 jaar voor en 90 jaar na Christus en is hiermee het oudste graf dat ooit in Alkmaar is gevonden.
Stuifzand
Het graf kwam tevoorschijn onder een laag stuifzand. In dit zand was direct het silhouet te zien van een gehurkt persoon.
In het silhouet waren alleen nog enkele tanden aanwezig. Omdat de gehurkte houding karakteristiek was voor begrafenissen uit de IJzertijd, werd meteen vermoed dat het graf uit die periode stamt.
Monnikenklooster
Archeologen troffen afgelopen zomer tijdens opgravingen op hetzelfde plein ook een massagraf aan uit 1573 en de begraafplaats van een eeuwenoud monnikenklooster met tussen de 150 en driehonderd graven. Bovendien werden resten van historische bestrating aangetroffen en een skelet met een musketkogel in de schedel.
De gemeente liet het archeologisch onderzoek uitvoeren, omdat het plein wegens een ingrijpende reconstructie op de schop gaat.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2010
Resten van antieke toren gevonden in Delft
DELFT - Bij graafwerkzaamheden voor de nieuwe spoortunnel in Delft zijn restanten gevonden van de oude St. Hiëronymustoren.
© ANP
Dat heeft de gemeente donderdag laten weten.
De toren maakte vroeger deel uit van de middeleeuwse verdediging van de Prinsenstad. De voorkant van de toren was half rond en stak uit in de stadsgracht. De archeologen van Erfgoed Delft hebben de zichtbare sporen van de toren zoveel mogelijk gedocumenteerd.
Een aantal stukken muur en twee oude tonnen zijn veiliggesteld voor een expositie die het Erfgoed gaat organiseren met alle bijzondere archeologische vondsten die zijn aangetroffen bij de graafwerkzaamheden. In een later stadium verwachten de archeologen nog zeker één toren en twee poorten uit de middeleeuwen aan te treffen.
Vertraging
Op de plek waar de eerste restanten van de toren zijn aangetroffen, komt een van de diepwanden van de tunnel te liggen. De rest van de toren zal zeer waarschijnlijk bij het uitgraven van de bak waar de daadwerkelijke tunnel moet komen, worden gevonden. Het is nog niet duidelijk wanneer deze graafwerkzaamheden plaats gaan hebben.
Het hele bouwproject heeft al vertraging opgelopen. De voorbereidingen voor de aanleg van de spoortunnel hebben meer tijd gekost dan verwacht. Op dit moment is de vertraging minimaal een jaar. Het is de bedoeling dat de gemeente voor begin volgend jaar een nieuwe planning presenteert.
© ANP
(nu.nl)
Resten van antieke toren gevonden in Delft
DELFT - Bij graafwerkzaamheden voor de nieuwe spoortunnel in Delft zijn restanten gevonden van de oude St. Hiëronymustoren.
© ANP
Dat heeft de gemeente donderdag laten weten.
De toren maakte vroeger deel uit van de middeleeuwse verdediging van de Prinsenstad. De voorkant van de toren was half rond en stak uit in de stadsgracht. De archeologen van Erfgoed Delft hebben de zichtbare sporen van de toren zoveel mogelijk gedocumenteerd.
Een aantal stukken muur en twee oude tonnen zijn veiliggesteld voor een expositie die het Erfgoed gaat organiseren met alle bijzondere archeologische vondsten die zijn aangetroffen bij de graafwerkzaamheden. In een later stadium verwachten de archeologen nog zeker één toren en twee poorten uit de middeleeuwen aan te treffen.
Vertraging
Op de plek waar de eerste restanten van de toren zijn aangetroffen, komt een van de diepwanden van de tunnel te liggen. De rest van de toren zal zeer waarschijnlijk bij het uitgraven van de bak waar de daadwerkelijke tunnel moet komen, worden gevonden. Het is nog niet duidelijk wanneer deze graafwerkzaamheden plaats gaan hebben.
Het hele bouwproject heeft al vertraging opgelopen. De voorbereidingen voor de aanleg van de spoortunnel hebben meer tijd gekost dan verwacht. Op dit moment is de vertraging minimaal een jaar. Het is de bedoeling dat de gemeente voor begin volgend jaar een nieuwe planning presenteert.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Duits ministerie was criminele organisatie'
BERLIJN - Het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken was tijdens het naziregime veel nauwer betrokken bij de vernietiging van Joden dan tot dusver aangenomen, stelde historicus Eckart Conze zondag in de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung. Hij deed met drie anderen onderzoek naar de rol van het ministerie bij de Holocaust. Tegen weekblad Der Spiegel zei hij dat het ministerie een criminele organisatie was.
Het ministerie had zelf na de Tweede Wereldoorlog het beeld verspreid dat veel diplomaten aanbleven om het ergste nazileed te voorkomen. De waarheid is anders, concluderen de historici in een rapport. „De diplomatieke dienst nam vanaf het begin actief deel aan de vervolging, verdrijving en vernietiging van de Joden. Het streven naar uitroeiing was zeer vroeg zichtbaar.”
Onderzoekers vonden onder meer een declaratie waarbij als reden van een dienstreis was vermeld: liquidatie van Joden. Diplomaten in opleiding bezochten al vanaf het midden van de dertiger jaren concentratiekamp Dachau.
-----------
Goh, wat een nieuws
BERLIJN - Het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken was tijdens het naziregime veel nauwer betrokken bij de vernietiging van Joden dan tot dusver aangenomen, stelde historicus Eckart Conze zondag in de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung. Hij deed met drie anderen onderzoek naar de rol van het ministerie bij de Holocaust. Tegen weekblad Der Spiegel zei hij dat het ministerie een criminele organisatie was.
Het ministerie had zelf na de Tweede Wereldoorlog het beeld verspreid dat veel diplomaten aanbleven om het ergste nazileed te voorkomen. De waarheid is anders, concluderen de historici in een rapport. „De diplomatieke dienst nam vanaf het begin actief deel aan de vervolging, verdrijving en vernietiging van de Joden. Het streven naar uitroeiing was zeer vroeg zichtbaar.”
Onderzoekers vonden onder meer een declaratie waarbij als reden van een dienstreis was vermeld: liquidatie van Joden. Diplomaten in opleiding bezochten al vanaf het midden van de dertiger jaren concentratiekamp Dachau.
-----------
Goh, wat een nieuws
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
quote:iddOp zondag 24 oktober 2010 09:48 schreef Lord_Vetinari het volgende:
'Duits ministerie was criminele organisatie'
BERLIJN - Het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken was tijdens het naziregime veel nauwer betrokken bij de vernietiging van Joden dan tot dusver aangenomen, stelde historicus Eckart Conze zondag in de Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung. Hij deed met drie anderen onderzoek naar de rol van het ministerie bij de Holocaust. Tegen weekblad Der Spiegel zei hij dat het ministerie een criminele organisatie was.
Het ministerie had zelf na de Tweede Wereldoorlog het beeld verspreid dat veel diplomaten aanbleven om het ergste nazileed te voorkomen. De waarheid is anders, concluderen de historici in een rapport. „De diplomatieke dienst nam vanaf het begin actief deel aan de vervolging, verdrijving en vernietiging van de Joden. Het streven naar uitroeiing was zeer vroeg zichtbaar.”
Onderzoekers vonden onder meer een declaratie waarbij als reden van een dienstreis was vermeld: liquidatie van Joden. Diplomaten in opleiding bezochten al vanaf het midden van de dertiger jaren concentratiekamp Dachau.
-----------
Goh, wat een nieuws
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1194838758248.htm"Ook tweetalig België was mogelijk"
"Gebrek aan wederkerigheid maakt de Belgische taalsituatie bijzonder moeilijk." Dat schrijven historici Els Witte en Harry Van Velthoven in 'Strijden om taal', een boek over meer dan anderhalve eeuw taalstrijd in België.
Sinds het ontstaan van België in 1830 hebben conflicten over taal op gezette tijden de politieke agenda bepaald. De jonge Belgische staat wilde met zijn feitelijke keuze voor het Frans als eenheidstaal een nationaal sentiment helpen creëren, maar het pakte anders uit. ‘De fictie’, zoals Witte en Van Velthoven het noemen, van het eentalig Franstalige België, bleek niet vol te houden. Wat volgde was een lange, soms bitse strijd van de Vlaamse Beweging en haar politieke bondgenoten om het Nederlands via taalwetten op gelijke voet te brengen met het Frans.
Wat wilde de vroege Vlaamse Beweging op taalvlak bereiken?
Els Witte: In de 19e eeuw zag de Vlaamse Beweging, die op dat moment nog sterk vasthield aan het unitaire België, vooral heil in beschermende taalwetten. Zulke wetten moesten leiden tot een gelijkwaardige behandeling van het Nederlands en het Frans in alle maatschappelijke sectoren. Maar onmiddellijk na de invoering van de taalwetten ontstond het probleem van de handhaving ervan. Degenen die de lagere statustaal - het Nederlands - niet wilden leren, gingen obstructie voeren. Dat legde de beperktheid van taalwetten bloot. In een volgend stadium zal de Vlaamse Beweging dan ook pleiten voor afgebakende taalgebieden.
De democratisering van het stemrecht, zo blijkt uit het boek, was cruciaal voor de verwezenlijking van het eisenprogramma van de Vlaamse Beweging.
Harry Van Velthoven: De introductie van het mannelijk algemeen stemrecht betekende inderdaad een kwantumsprong. Honderdduizenden Vlamingen kregen ineens stemrecht, waardoor men aan Franstalige kant begon te beseffen dat er iets moest veranderen. Dat leidde tot de Gelijkheidswet van 1898. Vanaf dan zijn het Frans en Nederlands - officieel althans, in de praktijk liggen de zaken wel wat anders - gelijkwaardig. In die context zijn er twee mogelijkheden: een geheel tweetalig België, of een eentalig Vlaanderen en Wallonië. Rond de eeuwwisseling liggen beide opties nog op tafel. Het had dus ook anders kunnen lopen. (HRE)
24-10-2010
Het Machu Picchu Inkaraqay mysterie
De Inca vestiging van Inkaraqay bevindt zich op de zo goed als ontoegankelijke verticale noordzijde van de berg Huayna Picchu, die boven Machu Picchu uittorent. Inkaraqay lijkt op een hangend fort dat vastgemetseld zit tussen de rivier Vilcanota en de iets meer bekende Tempel van de Maan. De enorme muren en vijf grandioze terrassen - vroeger landbouwterrassen ter ondersteuning van de inwoners van Machu Picchu, nu een speelplein van de natuur - beslaan zo'n 4.500 vierkante meter en zijn de laatste eeuw maar door een paar enkelingen bezocht.
Inkaraqay is het best bereikbaar vanaf de top van de Huayna Picchu of vanaf de Tempel van de Maan aan de voet van de berg. Maar beide paden zijn enorm moeilijk te bewandelen, hebben een gemiddeld stijgings- of dalingspercentage van circa 50% en krioelen van de slangen. Het bijna verticale pad is beschreven in het 'The Machu Picchu Guidebook' van Ruth M. Wright en Alfredo Valencia Zegarra, maar Inkaraqay zelf wordt er niet in vermeld (waarschijnlijk was de Inca-site toen nog niet bekend).
(Machu Picchu met de Huayna Picchu op de achtergrond)
Volgens archeoloog Piedad Champi is de architectuur van de terrassen superieur aan die van Machu Picchu: "Speciaal ontworpen waterkanalen verschijnen en verdwijnen bij ieder terras, waarbij ieder lapje grond wordt bevochtigd." Champi denkt dat landbouw op de terrassen zorgde voor voedselvoorziening in Machu Picchu: "Via een trappenstelsel kan men bij de Tempel van de Maan komen, en zo rond Huayna Picchu geraken."
Op dit ogenblik is er volop archeologisch onderzoek gaande in Inkaraqay. Het is de uiteindelijke bedoeling om Inkaraqay, samen met de indrukwekkende terrassen, te integreren in het Machu Picchu Archaeological park.
(Grenswetenschap)
Het Machu Picchu Inkaraqay mysterie
De Inca vestiging van Inkaraqay bevindt zich op de zo goed als ontoegankelijke verticale noordzijde van de berg Huayna Picchu, die boven Machu Picchu uittorent. Inkaraqay lijkt op een hangend fort dat vastgemetseld zit tussen de rivier Vilcanota en de iets meer bekende Tempel van de Maan. De enorme muren en vijf grandioze terrassen - vroeger landbouwterrassen ter ondersteuning van de inwoners van Machu Picchu, nu een speelplein van de natuur - beslaan zo'n 4.500 vierkante meter en zijn de laatste eeuw maar door een paar enkelingen bezocht.
Inkaraqay is het best bereikbaar vanaf de top van de Huayna Picchu of vanaf de Tempel van de Maan aan de voet van de berg. Maar beide paden zijn enorm moeilijk te bewandelen, hebben een gemiddeld stijgings- of dalingspercentage van circa 50% en krioelen van de slangen. Het bijna verticale pad is beschreven in het 'The Machu Picchu Guidebook' van Ruth M. Wright en Alfredo Valencia Zegarra, maar Inkaraqay zelf wordt er niet in vermeld (waarschijnlijk was de Inca-site toen nog niet bekend).
(Machu Picchu met de Huayna Picchu op de achtergrond)
Volgens archeoloog Piedad Champi is de architectuur van de terrassen superieur aan die van Machu Picchu: "Speciaal ontworpen waterkanalen verschijnen en verdwijnen bij ieder terras, waarbij ieder lapje grond wordt bevochtigd." Champi denkt dat landbouw op de terrassen zorgde voor voedselvoorziening in Machu Picchu: "Via een trappenstelsel kan men bij de Tempel van de Maan komen, en zo rond Huayna Picchu geraken."
Op dit ogenblik is er volop archeologisch onderzoek gaande in Inkaraqay. Het is de uiteindelijke bedoeling om Inkaraqay, samen met de indrukwekkende terrassen, te integreren in het Machu Picchu Archaeological park.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-10-2010
Unieke bewonergeschiedenis blootgelegd
TERBORG - In de Achterhoekse stad Terborg is met een opgraving de gehele bewonergeschiedenis vanaf de 14e tot de 21e eeuw blootgelegd. Archeodienst Gelderland noemde dinsdag deze operatie uniek voor Oost-Nederland.
© ANP
De opgraving wordt deze week afgerond waarna op de historische grond een woonwijk wordt gebouwd.
Op een terrein van 4000 vierkante meter zijn bij zeven historische woningen steen- en houtresten opgegraven.
Volgens Archeodienst Gelderland kan daardoor voor de eerste keer in Oost-Nederland de complete bewonersgechiedenis van een middeleeuwse stad in de 14e eeuw tot de moderne stad in de 21e eeuw worden vastgelegd.
''Zelfs in goed onderzochte steden als Deventer en Zutphen heeft deze kans zich nog nooit voorgedaan. Dat komt omdat de oudste woningen op zand waren gefundeerd en die houten palen vergaan. In Terborg zijn de houtresten bewaard gebleven in de veengrond", aldus een woordvoerder van het archeologisch bureau.
Vlechtwerk
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed wordt bij het laboratoriumonderzoek van het archeologisch materiaal betrokken. Naast de constructieve houten delen en stenen zijn vlechtwerken met leemrestanten gevonden die de wanden van de woningen bedekten.
Volgens Archeodienst is in Terborg de overgang van de vroegmiddeleeuwse houtskeletbouw naar de latere steenbouw mooi in beeld gebracht. De opgraving heeft ook een gouden trouwring en een zilveren ring met een edelsteen uit de vijftiende eeuw opgeleverd.
© ANP
(nu.nl)
[ Bericht 3% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-10-2010 08:29:51 ]
Unieke bewonergeschiedenis blootgelegd
TERBORG - In de Achterhoekse stad Terborg is met een opgraving de gehele bewonergeschiedenis vanaf de 14e tot de 21e eeuw blootgelegd. Archeodienst Gelderland noemde dinsdag deze operatie uniek voor Oost-Nederland.
© ANP
De opgraving wordt deze week afgerond waarna op de historische grond een woonwijk wordt gebouwd.
Op een terrein van 4000 vierkante meter zijn bij zeven historische woningen steen- en houtresten opgegraven.
Volgens Archeodienst Gelderland kan daardoor voor de eerste keer in Oost-Nederland de complete bewonersgechiedenis van een middeleeuwse stad in de 14e eeuw tot de moderne stad in de 21e eeuw worden vastgelegd.
''Zelfs in goed onderzochte steden als Deventer en Zutphen heeft deze kans zich nog nooit voorgedaan. Dat komt omdat de oudste woningen op zand waren gefundeerd en die houten palen vergaan. In Terborg zijn de houtresten bewaard gebleven in de veengrond", aldus een woordvoerder van het archeologisch bureau.
Vlechtwerk
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed wordt bij het laboratoriumonderzoek van het archeologisch materiaal betrokken. Naast de constructieve houten delen en stenen zijn vlechtwerken met leemrestanten gevonden die de wanden van de woningen bedekten.
Volgens Archeodienst is in Terborg de overgang van de vroegmiddeleeuwse houtskeletbouw naar de latere steenbouw mooi in beeld gebracht. De opgraving heeft ook een gouden trouwring en een zilveren ring met een edelsteen uit de vijftiende eeuw opgeleverd.
© ANP
(nu.nl)
[ Bericht 3% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-10-2010 08:29:51 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-10-2010
Mogelijk bloed van onthoofding Lodewijk XVI ontdekt’
AMSTERDAM – Spaanse wetenschappers hebben mogelijk bloedresten ontdekt van de onthoofding van koning Lodewijk XVI, die in 1793 tot de guillotine werd veroordeeld tijdens de Franse revolutie.
De onderzoekers van het Instituut voor Evolutionaire Biologie in Barcelona hebben de vermoedelijke bloedresten van de koning ontdekt in een versierde kalebas uit 1793, die als opbergplaats werd gebruikt.
Uit een DNA-analyse van het bloed in de uitgeholde pompoen blijkt dat het afkomstig is van een persoon met een genmutatie die zorgde voor blauwe ogen, een eigenschap waar Lodewijk XVI om bekend stond.
Het DNA-profiel van het bloed is verder zo zeldzaam dat het volgens de onderzoekers zeer waarschijnlijk afkomstig is van een koninklijke familie.
DNA-analyse
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Forensic Science International: Genetics. “We hebben een uitgebreide analyse uitgevoerd van de persoon wiens bloed in de kalebas zit", verklaart hoofdonderzoeker Carles Lalueza-Fox op Discovery News. "We hebben het bewijs dat hij mogelijk een koning was”
De bloedresten in de kalebas zijn waarschijnlijk afkomstig van een zakdoek. Op de gedecoreerde pompoen staat de tekst ‘Maximilien Bourdaloue doopte op 21 januari zijn zakdoek in het bloed van Lodewijk XVI na zijn onthoofding.’
Aandenken
Volgens Lalueza-Fox is dat opschrift goed verklaarbaar. “In getuigenissen van de onthoofding wordt beschreven dat er veel bloed was bij het schavot na de onthoofding van de koning en dat veel mensen hun zakdoeken door het bloed haalden”, verklaart de onderzoeker.
Gedecoreerde pompoenen werden in de achttiende eeuw vaak gebruikt om spullen in te bewaren. “Voor de doorsnee persoon was het in die tijd waarschijnlijk heel logisch om een waardevol aandenken in een kalebas te stoppen”, aldus Lalueza-Fox.
Hart
Het onderzoek naar de bloedresten is nog niet afgelopen. Om definitief te bewijzen dat het bloed van Lodewijk XVI afkomstig is, wil Lalueza-Fox het DNA vergelijken met dat van een familielid van Lodewijk XVI.
Zijn zoon, Lodewijk XVII werd in 1795 gedood op 10-jarige leeftijd. Het hart van de jongen is altijd bewaard gebleven in het familiegraf in de baseliek van Saint-Denis.
“Als we definitief bewijs willen, moeten we het bloed vergelijken”, aldus Lazuela-Fox.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-10-2010 08:30:20 ]
Mogelijk bloed van onthoofding Lodewijk XVI ontdekt’
AMSTERDAM – Spaanse wetenschappers hebben mogelijk bloedresten ontdekt van de onthoofding van koning Lodewijk XVI, die in 1793 tot de guillotine werd veroordeeld tijdens de Franse revolutie.
De onderzoekers van het Instituut voor Evolutionaire Biologie in Barcelona hebben de vermoedelijke bloedresten van de koning ontdekt in een versierde kalebas uit 1793, die als opbergplaats werd gebruikt.
Uit een DNA-analyse van het bloed in de uitgeholde pompoen blijkt dat het afkomstig is van een persoon met een genmutatie die zorgde voor blauwe ogen, een eigenschap waar Lodewijk XVI om bekend stond.
Het DNA-profiel van het bloed is verder zo zeldzaam dat het volgens de onderzoekers zeer waarschijnlijk afkomstig is van een koninklijke familie.
DNA-analyse
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Forensic Science International: Genetics. “We hebben een uitgebreide analyse uitgevoerd van de persoon wiens bloed in de kalebas zit", verklaart hoofdonderzoeker Carles Lalueza-Fox op Discovery News. "We hebben het bewijs dat hij mogelijk een koning was”
De bloedresten in de kalebas zijn waarschijnlijk afkomstig van een zakdoek. Op de gedecoreerde pompoen staat de tekst ‘Maximilien Bourdaloue doopte op 21 januari zijn zakdoek in het bloed van Lodewijk XVI na zijn onthoofding.’
Aandenken
Volgens Lalueza-Fox is dat opschrift goed verklaarbaar. “In getuigenissen van de onthoofding wordt beschreven dat er veel bloed was bij het schavot na de onthoofding van de koning en dat veel mensen hun zakdoeken door het bloed haalden”, verklaart de onderzoeker.
Gedecoreerde pompoenen werden in de achttiende eeuw vaak gebruikt om spullen in te bewaren. “Voor de doorsnee persoon was het in die tijd waarschijnlijk heel logisch om een waardevol aandenken in een kalebas te stoppen”, aldus Lalueza-Fox.
Hart
Het onderzoek naar de bloedresten is nog niet afgelopen. Om definitief te bewijzen dat het bloed van Lodewijk XVI afkomstig is, wil Lalueza-Fox het DNA vergelijken met dat van een familielid van Lodewijk XVI.
Zijn zoon, Lodewijk XVII werd in 1795 gedood op 10-jarige leeftijd. Het hart van de jongen is altijd bewaard gebleven in het familiegraf in de baseliek van Saint-Denis.
“Als we definitief bewijs willen, moeten we het bloed vergelijken”, aldus Lazuela-Fox.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
[ Bericht 2% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 27-10-2010 08:30:20 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-10-2010
Romeinen recycleden glas’
Recycling is niet alleen iets van deze tijd. De oude Romeinen recycleden in de derde en vierde eeuw na Christus al grote hoeveelheden glas. Duurzaamheid en milieuvriendelijkheid waren niet onderwerpen waar de Romeinen mee bezig waren. Het recyclegedrag kwam voort uit een tekort aan ruw glas in de noordelijke regio’s van het Romeinse Rijk.
“Het Romeinse glas dat in de derde en vierde eeuw in het Verenigd Koninkrijk arriveerde bestond vaak uit gerecycled materiaal”, zegt Caroline Jackson van de universiteit van Sheffield.
Uitvinding
In Mesopotamië werd 2.500 jaar voor Christus al glas gemaakt. Vervolgens ging de techniek via Egypte. In Syrië werd de grootste revolutie, glas maken door middel van een blaaspijp (glasblazen), rond het begin van onze jaartelling uitgevonden. De Romeinen namen de techniek mee naar Venetië.
Waardevol
Kleurloos glas was in het Romeinse rijk een kostbaar goed. De Romeinse keizer Nero (37-68 na Christus) betaalde 6.000 sesteria (ongeveer 175.000 euro) voor twee transparante glazen bekers.
Mix van magnaan en antimoon
Wetenschappers analyseerden 128 stukken Romeins glas in Groot-Brittannië en kwamen tot de conclusie dat veel glas (69 stukken) de elementen mangaan en antimoon bevatten. Glas dat niet gerecycled is bevat óf mangaan óf antimoon. Deze ontdekking toont aan dat veel glas dus gerecycled is.
WIST U DAT…
…Romeinen sokken in hun sandalen droegen?Waar gemaakt?
Verder onderzoek is nodig om te zien waar het glas gemaakt is. Door te kijken naar de isotopen kunnen wetenschappers achterhalen in welke gebieden glas werd geproduceerd.
(Scientias.nl)
Romeinen recycleden glas’
Recycling is niet alleen iets van deze tijd. De oude Romeinen recycleden in de derde en vierde eeuw na Christus al grote hoeveelheden glas. Duurzaamheid en milieuvriendelijkheid waren niet onderwerpen waar de Romeinen mee bezig waren. Het recyclegedrag kwam voort uit een tekort aan ruw glas in de noordelijke regio’s van het Romeinse Rijk.
“Het Romeinse glas dat in de derde en vierde eeuw in het Verenigd Koninkrijk arriveerde bestond vaak uit gerecycled materiaal”, zegt Caroline Jackson van de universiteit van Sheffield.
Uitvinding
In Mesopotamië werd 2.500 jaar voor Christus al glas gemaakt. Vervolgens ging de techniek via Egypte. In Syrië werd de grootste revolutie, glas maken door middel van een blaaspijp (glasblazen), rond het begin van onze jaartelling uitgevonden. De Romeinen namen de techniek mee naar Venetië.
Waardevol
Kleurloos glas was in het Romeinse rijk een kostbaar goed. De Romeinse keizer Nero (37-68 na Christus) betaalde 6.000 sesteria (ongeveer 175.000 euro) voor twee transparante glazen bekers.
Mix van magnaan en antimoon
Wetenschappers analyseerden 128 stukken Romeins glas in Groot-Brittannië en kwamen tot de conclusie dat veel glas (69 stukken) de elementen mangaan en antimoon bevatten. Glas dat niet gerecycled is bevat óf mangaan óf antimoon. Deze ontdekking toont aan dat veel glas dus gerecycled is.
WIST U DAT…
…Romeinen sokken in hun sandalen droegen?Waar gemaakt?
Verder onderzoek is nodig om te zien waar het glas gemaakt is. Door te kijken naar de isotopen kunnen wetenschappers achterhalen in welke gebieden glas werd geproduceerd.
(Scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2010
5900 jaar oude rok gevonden in Armenië
AMSTERDAM - Wetenschappers hebben in Armenië een rok gevonden die mogelijk meer dan 5900 jaar oud is. Dat heeft de Armeense archeoloog Pavel Avetisian dinsdag gezegd.
De vondst is mogelijk een van de oudste van riet vervaardigde kledingstukken in de wereld.
Een fragment van de rok werd gevonden bij een opgraving in een grot in het zuidoosten van het land. Eerder werd op dezelfde plek al eens een schoen van 5500 jaar oud gevonden.
Naast de rok werd ook een gemummificeerde geit van eveneens 5900 jaar oud gevonden. Het dier is duizend jaar ouder dan de oudste gemummificeerde dieren die in Egypte zijn opgegraven.
© Novum
(nu.nl)
5900 jaar oude rok gevonden in Armenië
AMSTERDAM - Wetenschappers hebben in Armenië een rok gevonden die mogelijk meer dan 5900 jaar oud is. Dat heeft de Armeense archeoloog Pavel Avetisian dinsdag gezegd.
De vondst is mogelijk een van de oudste van riet vervaardigde kledingstukken in de wereld.
Een fragment van de rok werd gevonden bij een opgraving in een grot in het zuidoosten van het land. Eerder werd op dezelfde plek al eens een schoen van 5500 jaar oud gevonden.
Naast de rok werd ook een gemummificeerde geit van eveneens 5900 jaar oud gevonden. Het dier is duizend jaar ouder dan de oudste gemummificeerde dieren die in Egypte zijn opgegraven.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2010
'Columbus nam geen syfilis mee uit Amerika'
AMSTERDAM – De theorie dat Christoffel Columbus syfilis naar Europa bracht toen hij terugkeerde uit Amerika, blijkt niet te kloppen. Dat melden Britse wetenschappers na een onderzoek op eeuwenoude skeletten.
De skeletten zijn opgegraven in Londen en vertonen duidelijk kenmerken van syfilis. Volgens wetenschappers van het Museum of London blijkt uit radiometrische datering dat de lichamen uit de dertiende en veertiende eeuw komen.
De bevindingen suggereren dat syfilis al voorkwam in Europa voor 1493, het jaar dat Columbus terugkeerde van zijn eerste reis naar Amerika. Dat meldt nieuwssite Physorg.com
Bulten
Tot nu toe gingen veel historici er vanuit dat de ontdekkingsreiziger de ziekte meebracht vanuit Amerika naar Europa. Maar volgens hoofdonderzoeker Brian Connell zijn de bewijzen voor de syfilisgevallen uit de dertiende en veertiende eeuw erg sterk.
Zo zit de schedel van een van de skeletten vol met bulten, een teken dat het bot ernstig was aangetast door de syfilis. Ook het gebit van de eeuwenoude patiënten was vergroeid.
Spaanse pokken
Syfilis is een seksueel overdragbare aandoening die wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidum. Toen antibiotica nog niet was uitgevonden, was de ziekte vaak dodelijk.
Europa werd in 1495 getroffen door een grote epidemie van syfilis. In Nederland werd de ziekte ‘de Spaanse pokken’ genoemd, omdat syfilis naar ons land zou zijn gebracht door Spaanse soldaten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Columbus nam geen syfilis mee uit Amerika'
AMSTERDAM – De theorie dat Christoffel Columbus syfilis naar Europa bracht toen hij terugkeerde uit Amerika, blijkt niet te kloppen. Dat melden Britse wetenschappers na een onderzoek op eeuwenoude skeletten.
De skeletten zijn opgegraven in Londen en vertonen duidelijk kenmerken van syfilis. Volgens wetenschappers van het Museum of London blijkt uit radiometrische datering dat de lichamen uit de dertiende en veertiende eeuw komen.
De bevindingen suggereren dat syfilis al voorkwam in Europa voor 1493, het jaar dat Columbus terugkeerde van zijn eerste reis naar Amerika. Dat meldt nieuwssite Physorg.com
Bulten
Tot nu toe gingen veel historici er vanuit dat de ontdekkingsreiziger de ziekte meebracht vanuit Amerika naar Europa. Maar volgens hoofdonderzoeker Brian Connell zijn de bewijzen voor de syfilisgevallen uit de dertiende en veertiende eeuw erg sterk.
Zo zit de schedel van een van de skeletten vol met bulten, een teken dat het bot ernstig was aangetast door de syfilis. Ook het gebit van de eeuwenoude patiënten was vergroeid.
Spaanse pokken
Syfilis is een seksueel overdragbare aandoening die wordt veroorzaakt door de bacterie Treponema pallidum. Toen antibiotica nog niet was uitgevonden, was de ziekte vaak dodelijk.
Europa werd in 1495 getroffen door een grote epidemie van syfilis. In Nederland werd de ziekte ‘de Spaanse pokken’ genoemd, omdat syfilis naar ons land zou zijn gebracht door Spaanse soldaten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-10-2010
Trouwlocatie van Pocahontas ontdekt
AMSTERDAM – Amerikaanse archeologen beweren dat ze de trouwlocatie hebben gevonden van de Indianenprinses Pocahontas en haar man.
De resten van de kerk waarin Pocahontas in het huwelijk trad met de kolonist John Rolfe zijn gevonden in Jamestown, de eerste permanente Britse nederzetting in Amerika.
Het gaat om enkele diepe gaten waarin waarschijnlijk ooit de houten fundamenten van de kerk hebben gestaan.
Archeologen van de organisatie Historic Jamestowne hebben de overblijfselen van het gebouw ontdekt in een gebied dat nog niet eerder was onderzocht, zo meldt Discovery News.
Altaar
De wetenschappers vermoeden dat het kerkje in 1608 is gebouwd. Pocahontas zou er in 1614 op negentienjarige leeftijd haar jawoord hebben gegeven aan Rolfe. Het gebouw was waarschijnlijk 20 meter lang en had een rieten dak.
Op de plaats waar vroeger het altaar was, zijn verschillende graven gevonden. Ook die graven wijzen er op dat het ging om een Anglicaanse kerk van kolonisten. Prominente leden van een Britse gemeenschap werden in de zeventiende eeuw altijd in de buurt van het altaar in de kerk begraven.
Film
Pocahontas was de dochter van het stamhoofd van de Powhatan-Indianen die in het gebied rondom Jamestown leefden. In de Indianencultuur werd ze beschouwd als een prinses. Haar echte naam was Matoaka, de bijnaam Pocahontas kreeg ze in haar kindertijd.
Over haar leven is ook een Disney-film gemaakt. In de film wordt beweerd dat Pocahontas met de beroemde kolonist John Smith trouwde. Ook zou de Indianendochter het leven van Smith hebben gered toen haar stamgenoten de ontdekkingsreiziger wilden executeren.
Dood
Uit archeologisch onderzoek is echter gebleken dat dit verhaal niet klopt. Pocahontas trouwde met de minder bekende John Rolfe. Na het huwelijk ging ze door het leven als Rebecca Rolfe. Pocahontas stierf in 1617, de oorzaak van haar dood is onbekend
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Trouwlocatie van Pocahontas ontdekt
AMSTERDAM – Amerikaanse archeologen beweren dat ze de trouwlocatie hebben gevonden van de Indianenprinses Pocahontas en haar man.
De resten van de kerk waarin Pocahontas in het huwelijk trad met de kolonist John Rolfe zijn gevonden in Jamestown, de eerste permanente Britse nederzetting in Amerika.
Het gaat om enkele diepe gaten waarin waarschijnlijk ooit de houten fundamenten van de kerk hebben gestaan.
Archeologen van de organisatie Historic Jamestowne hebben de overblijfselen van het gebouw ontdekt in een gebied dat nog niet eerder was onderzocht, zo meldt Discovery News.
Altaar
De wetenschappers vermoeden dat het kerkje in 1608 is gebouwd. Pocahontas zou er in 1614 op negentienjarige leeftijd haar jawoord hebben gegeven aan Rolfe. Het gebouw was waarschijnlijk 20 meter lang en had een rieten dak.
Op de plaats waar vroeger het altaar was, zijn verschillende graven gevonden. Ook die graven wijzen er op dat het ging om een Anglicaanse kerk van kolonisten. Prominente leden van een Britse gemeenschap werden in de zeventiende eeuw altijd in de buurt van het altaar in de kerk begraven.
Film
Pocahontas was de dochter van het stamhoofd van de Powhatan-Indianen die in het gebied rondom Jamestown leefden. In de Indianencultuur werd ze beschouwd als een prinses. Haar echte naam was Matoaka, de bijnaam Pocahontas kreeg ze in haar kindertijd.
Over haar leven is ook een Disney-film gemaakt. In de film wordt beweerd dat Pocahontas met de beroemde kolonist John Smith trouwde. Ook zou de Indianendochter het leven van Smith hebben gered toen haar stamgenoten de ontdekkingsreiziger wilden executeren.
Dood
Uit archeologisch onderzoek is echter gebleken dat dit verhaal niet klopt. Pocahontas trouwde met de minder bekende John Rolfe. Na het huwelijk ging ze door het leven als Rebecca Rolfe. Pocahontas stierf in 1617, de oorzaak van haar dood is onbekend
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2010
Naar wie is Amerika vernoemd?
"Amerigo Vespucci!" hoor ik jullie roepen in koor. "Dat weet toch iedereen..." In 1499 voer deze ontdekkingsreiziger naar Zuid-Amerika en bracht een gedeelte van de kust van zuidwestelijk Amerika in kaart. Hij schreef gloedvolle en populaire brieven over het wonderbaarlijke land waardoor de Duitse cartograaf Waldseemüller dacht dat hij het continent ontdekt had en het America doopte. Dit is althans het bekende verhaal. Minder bekend dan Vespucci is zijn uitdager als naamgever van het Amerikaanse continent. Een zakenman uit Bristol genaamd Richard Amerike.
Eind 15e eeuw werden er vanuit Bristol Atlantische expedities georganiseerd om nieuwe visgronden te vinden. Volgens enkele historici zou een van de expedities rond 1480 land hebben ontdekt. Dit bracht Richard Amerike (Ameryk) ertoe om een ontdekkingsreis te organiseren op zoek naar het mythische eiland Brasil. In 1497 (volgens sommigen was hij zelfs al in 1491 en 1494 in Amerika geweest) vertrok John Cabot met zijn schip de Matthew naar het westen. Na een maand varen vond hij land en eiste hij dit op voor de koning van Engeland. In 1955 werd er in Spaanse archieven een brief gevonden, waaruit bleek dat Columbus (die enkele jaren daarvoor het Caraïbisch gebied had ontdekt) op de hoogte was van de details van deze reis. Cabot was een uitstekend cartograaf en het schijnt dat Waldseemüller gretig gebruik heeft gemaakt van Cabots kaarten. Op deze kaarten zal ongetwijfeld ook de naam van Amerike voorgekomen zijn, aangezien hij de mecenas was die Cabots droom mogelijk maakte.
Een ander noemenswaardig detail is het wapen van Amerike. Hierin zie je al duidelijk de stars and stripes en volgens de aanhangers van deze theorie is het geen toeval dat deze symbolen later terugkeerden in de vlag van de Verenigde Staten.
Cabots leven eindigde zoals een fatsoenlijk ontdekkingsreiziger betaamd. In 1498 vertrok hij op de volgende expeditie waar hij volgens de vermaarde historica Alwyn Ruddock in Midden-Amerika in aanvaring kwam met Spaanse troepen. Gehavend keerde zijn vloot noordwaarts waar zij een extreme horrorwinter doormaakten op New Foundland. John Cabot is nooit teruggekeerd van zijn laatste avontuur. Richard Amerike is ook niet wijzer geworden van zijn investeringen. De expedities waren een mislukking en behalve een schat aan cartografisch materiaal hebben ze geen rijkdommen opgeleverd.
De theorie dat Richard Amerike de werkelijke naamgever van de Amerikaanse continenten was, en niet Amerigo Vespucci, is niet algemeen aanvaard door historici. Toch kunnen zij dit idee evenmin uitsluiten. Het was zeker geen gewoonte van kaartenmakers om landen naar voornamen te vernoemen. Neem bijvoorbeeld Tasmanië, de Cooke eilanden, Wellington en Colombia die allemaal naar achternamen vernoemd zijn. Daarbij zette de door Amerike gefinancierde expeditie twee jaar eerder dan Vespucci voet aan wal in de Nieuwe Wereld.
(Grenswetenschap)
Naar wie is Amerika vernoemd?
"Amerigo Vespucci!" hoor ik jullie roepen in koor. "Dat weet toch iedereen..." In 1499 voer deze ontdekkingsreiziger naar Zuid-Amerika en bracht een gedeelte van de kust van zuidwestelijk Amerika in kaart. Hij schreef gloedvolle en populaire brieven over het wonderbaarlijke land waardoor de Duitse cartograaf Waldseemüller dacht dat hij het continent ontdekt had en het America doopte. Dit is althans het bekende verhaal. Minder bekend dan Vespucci is zijn uitdager als naamgever van het Amerikaanse continent. Een zakenman uit Bristol genaamd Richard Amerike.
Eind 15e eeuw werden er vanuit Bristol Atlantische expedities georganiseerd om nieuwe visgronden te vinden. Volgens enkele historici zou een van de expedities rond 1480 land hebben ontdekt. Dit bracht Richard Amerike (Ameryk) ertoe om een ontdekkingsreis te organiseren op zoek naar het mythische eiland Brasil. In 1497 (volgens sommigen was hij zelfs al in 1491 en 1494 in Amerika geweest) vertrok John Cabot met zijn schip de Matthew naar het westen. Na een maand varen vond hij land en eiste hij dit op voor de koning van Engeland. In 1955 werd er in Spaanse archieven een brief gevonden, waaruit bleek dat Columbus (die enkele jaren daarvoor het Caraïbisch gebied had ontdekt) op de hoogte was van de details van deze reis. Cabot was een uitstekend cartograaf en het schijnt dat Waldseemüller gretig gebruik heeft gemaakt van Cabots kaarten. Op deze kaarten zal ongetwijfeld ook de naam van Amerike voorgekomen zijn, aangezien hij de mecenas was die Cabots droom mogelijk maakte.
Een ander noemenswaardig detail is het wapen van Amerike. Hierin zie je al duidelijk de stars and stripes en volgens de aanhangers van deze theorie is het geen toeval dat deze symbolen later terugkeerden in de vlag van de Verenigde Staten.
Cabots leven eindigde zoals een fatsoenlijk ontdekkingsreiziger betaamd. In 1498 vertrok hij op de volgende expeditie waar hij volgens de vermaarde historica Alwyn Ruddock in Midden-Amerika in aanvaring kwam met Spaanse troepen. Gehavend keerde zijn vloot noordwaarts waar zij een extreme horrorwinter doormaakten op New Foundland. John Cabot is nooit teruggekeerd van zijn laatste avontuur. Richard Amerike is ook niet wijzer geworden van zijn investeringen. De expedities waren een mislukking en behalve een schat aan cartografisch materiaal hebben ze geen rijkdommen opgeleverd.
De theorie dat Richard Amerike de werkelijke naamgever van de Amerikaanse continenten was, en niet Amerigo Vespucci, is niet algemeen aanvaard door historici. Toch kunnen zij dit idee evenmin uitsluiten. Het was zeker geen gewoonte van kaartenmakers om landen naar voornamen te vernoemen. Neem bijvoorbeeld Tasmanië, de Cooke eilanden, Wellington en Colombia die allemaal naar achternamen vernoemd zijn. Daarbij zette de door Amerike gefinancierde expeditie twee jaar eerder dan Vespucci voet aan wal in de Nieuwe Wereld.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2010
Oud-strijder geeft gestolen 'souvenirs' terug
Harry Billinge, een nu 85-jarige ex-oudstrijder uit de Tweede Wereldoorlog, heeft de Duitse stad Goch de souvenirs terugbezorgd die hij er in 1945 meegraaide. De teruggave gebeurde tijdens een bezoek van Billinge aan Goch, zo bericht The Cornish Guardian.
Als jonge soldaat verliet hij het stadje met een hakenkruisvlag, decoraties (o.a. IJzeren Kruisen), helmen en andere oorlogssouvenirs.
"We namen allemaal souvenirs van de strijd mee, om aan onze families te tonen. Op het einde van de oorlog had ik tassen vol spullen", verhaalt de bejaarde man.
Verzamelaars boden hem ettelijke duizenden ponden voor de militaire stukken, maar de oud-solaat wilde geen "bloedgeld" aannemen. De inwoners van Goch, die de collectiestukken ontvingen, waren naar verluidt erg ontroerd door het gebaar van de ex-soldaat. (belga/vsv)
(HLN)
Oud-strijder geeft gestolen 'souvenirs' terug
Harry Billinge, een nu 85-jarige ex-oudstrijder uit de Tweede Wereldoorlog, heeft de Duitse stad Goch de souvenirs terugbezorgd die hij er in 1945 meegraaide. De teruggave gebeurde tijdens een bezoek van Billinge aan Goch, zo bericht The Cornish Guardian.
Als jonge soldaat verliet hij het stadje met een hakenkruisvlag, decoraties (o.a. IJzeren Kruisen), helmen en andere oorlogssouvenirs.
"We namen allemaal souvenirs van de strijd mee, om aan onze families te tonen. Op het einde van de oorlog had ik tassen vol spullen", verhaalt de bejaarde man.
Verzamelaars boden hem ettelijke duizenden ponden voor de militaire stukken, maar de oud-solaat wilde geen "bloedgeld" aannemen. De inwoners van Goch, die de collectiestukken ontvingen, waren naar verluidt erg ontroerd door het gebaar van de ex-soldaat. (belga/vsv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2010
Geallieerden vreesden nazi-guerilla vanuit geheime basis
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vreesden de geallieerde strijdkrachten dat de nazi's zich na hun nederlaag zouden terugtrekken in een geheime basis onder de Alpen in Oostenrijk. Van daaruit zouden ze dan een guerrillaoorlog voeren. Dat blijkt uit vandaag openbaar gemaakte Britse archieven.
Vanaf het ogenblik dat de geallieerden de Rijn waren overgestoken, was de voornaamste bekommernis van de vijand het voorbereiden van een schuilplaats onder de Alpen, nabij het Oostenrijkse Salzburg, zo staat in een rapport van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, gedateerd op 27 april 1945.
Sabotagecampagne
Volgens het ministerie was het plan om er 60.000 militairen te kunnen onderbrengen. Er zouden voldoende voorraden zijn om het twee jaar vol te houden. Hitler en de elite van nazi-Duitsland zouden er onderdak vinden en er een propaganda- en sabotagecampagne voeren met de hulp van sympathisanten in heel Europa. De superieure luchtmacht van de geallieerden zou in die regio amper een rol kunnen spelen, luidt het nog.
Omvangrijke konvooien
De Zwitserse inlichtingendiensten en het Franse verzet maakten in maart 1945 gewag van omvangrijke konvooien in de Alpen, met onder meer transporten van 1.500 ton tarwe en 1.800 ton gedroogde groenten of groenten in blik. (belga/odbs)
(HLN)
Geallieerden vreesden nazi-guerilla vanuit geheime basis
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vreesden de geallieerde strijdkrachten dat de nazi's zich na hun nederlaag zouden terugtrekken in een geheime basis onder de Alpen in Oostenrijk. Van daaruit zouden ze dan een guerrillaoorlog voeren. Dat blijkt uit vandaag openbaar gemaakte Britse archieven.
Vanaf het ogenblik dat de geallieerden de Rijn waren overgestoken, was de voornaamste bekommernis van de vijand het voorbereiden van een schuilplaats onder de Alpen, nabij het Oostenrijkse Salzburg, zo staat in een rapport van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, gedateerd op 27 april 1945.
Sabotagecampagne
Volgens het ministerie was het plan om er 60.000 militairen te kunnen onderbrengen. Er zouden voldoende voorraden zijn om het twee jaar vol te houden. Hitler en de elite van nazi-Duitsland zouden er onderdak vinden en er een propaganda- en sabotagecampagne voeren met de hulp van sympathisanten in heel Europa. De superieure luchtmacht van de geallieerden zou in die regio amper een rol kunnen spelen, luidt het nog.
Omvangrijke konvooien
De Zwitserse inlichtingendiensten en het Franse verzet maakten in maart 1945 gewag van omvangrijke konvooien in de Alpen, met onder meer transporten van 1.500 ton tarwe en 1.800 ton gedroogde groenten of groenten in blik. (belga/odbs)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rnw.nl/nederla(...)nederland-gemoederenquote:Doodstraf beroert ook in Nederland gemoederen
Gepubliceerd op : 30 oktober 2010 - 1:40 pm | door Heleen Sittig
In Irak kreeg oud-vice-premier Tareq Aziz deze week de doodstraf. In Nederland is het zondag 150 jaar geleden dat voor het laatst iemand in vredestijd werd terechtgesteld. Maar de discussie over nut en wenselijkheid van de doodstraf is nooit helemaal verstomd.
Toen Johann Nathan op 31 oktober 1860 werd opgehangen, wegens moord op zijn schoonmoeder, kon hij niet vermoeden dat zijn levenseinde een mijlpaal zou worden. Ter gelegenheid hiervan is in Maastricht afgelopen week de conferentie De doodstraf voorbij gehouden.
In de jaren vlak na de Tweede Wereldoorlog zijn in Nederland nog wel tientallen oorlogsmisdadigers terechtgesteld, de laatste in 1952. Maar dat viel onder de 'bijzondere rechtspleging'. In het militaire strafrecht en het oorlogsstrafrecht bleef de doodstraf gewoon mogelijk.
Aan de afschaffing van de doodstraf is in Nederland eerst zo'n 10 jaar van publieke discussie voorafgegaan. Volgens professor Chrisje Brants van de Universiteit Utrecht moet die worden gezien in het licht van de internationale ontwikkelingen in de 19e eeuw.
Afkeer van spektakel
'De elite begon steeds meer een afkeer te krijgen van het spektakel rond de doodstraf. Ook kwam het besef dat een celstraf niet alleen kan dienen als afschrikking, maar ook als middel om een gestrafte zedelijk te verbeteren'.
Of het gewone volk óók achter de afschaffing van de doodstraf stond is niet bekend, zegt Brants. 'Meestal wordt verondersteld dat dat niet het geval was.' De doodstraf bleef in de negentiende eeuw dan ook een punt van discussie.
Ultieme straf
Tegenwoordig wordt de 'ultieme' straf niet meer gezien als iets dat er 'gewoon' bijhoort, zegt David Garland, hoogleraar rechten en sociologie aan New York University, 'maar als een schending van de mensenrechten'. Gardland was een van de sprekers op het congres in Maastricht.
De grote uitzondering is de Verenigde Staten. In veel Amerikaanse staten bestaat de doodstraf nog altijd. 'Al staat daar tegenover dat in de staten Michigan, Wisconsin en Rhode Island de doodstraf al in de jaren 40 en 50 van de 19e eeuw werd afgeschaft. Dus ruim vóór Nederland', zegt Garland fijntjes.
Theorie en praktijk
In veel landen in Azië en Afrika bestaat de doodstraf in theorie wel. Maar in de praktijk komt het niet overal tot executies. Ook in de meeste Latijns-Amerikaanse landen wordt de doodstraf niet meer toegepast. En de EU hanteert als toelatingseis voor kandidaat-lidstaten dat ze de doodstraf niet uitvoeren.
Volgens professor Garland is er zelfs in de landen waar de doodstraf relatief vaak wordt opgelegd - China en Iran - een vermindering van het aantal doodvonnissen te zien, mogelijk onder invloed van internationale druk. Ook wordt de praktijk aangepast. Zo is China gestopt met publieke executies.
Weinig protest
Garland noemt het opmerkelijk dat toen de Iraakse leider Saddam Hussein in 2006 ter dood werd veroordeeld, er vrij weinig protest kwam uit de westerse wereld. 'Ook leiders van landen waar de doodstraf is afgeschaft, zoals Groot-Brittannië en Nederland, leken er niet echt mee te zitten', zegt hij.
De toenmalige Nederlandse premier Jan Peter Balkenende en zijn minister van Buitenlandse Zaken, Ben Bot, toonden zelfs enig begrip voor de straf. Al zeiden ze er wel bij dat er in Nederland geen sprake van zou kunnen zijn.
Kinderverkrachters
Toch gaan er in Nederland zo nu en dan stemmen op voor herinvoering van de doodstraf. Met name als het gaat om kinderverkrachters, blijkt uit peilingen steeds weer dat een fors deel van de bevolking de doodstraf best zou willen invoeren.
Herinvoering van de doodstraf in Nederland zou niet zonder slag of stoot mogelijk zijn. De EU wil tenslotte geen lidstaten die dit toestaan. Maar in steeds meer lidstaten spelen populistische partijen een belangrijke rol spelen in de regering. En een aantal daarvan is uitgesproken voorstander van de doodstraf.
Nooit meer?
Chrisje Brants durft dan ook niet te zeggen dat de doodstraf nooit terug kan komen in Nederland. 'Een paar jaar geleden zou ik zonder meer hebben gezegd dat daar geen sprake van kan zijn', zegt ze. 'Maar nu...? Ik hoop het niet.'
01-11-2010
Pest kwam uit China
LONDEN - De pest is meer dan 2000 jaar geleden opgekomen in China. Van daaruit heeft de dodelijke ziekte zich verspreid over de rest van de wereld.
© NU.nl
Dat schrijft een internationale groep wetenschappers in de nieuwste editie van het gezaghebbende tijdschrift Nature Genetics.
Voor het onderzoek hebben de wetenschappers het DNA-materiaal van het pestvirus bestudeerd. Ze keken onder meer naar de pestuitbraak die Europa rond 1350 trof.
Binnen enkele jaren stierven tientallen miljoenen Europeanen aan de Zwarte Dood. Volgens de wetenschappers kwam de ziekte in Europa terecht via de Zijderoute, de belangrijkste handelsverbinding met China.
Varianten
Wetenschappers uit Frankrijk en Duitsland ontdekten twee varianten van de pest in Europa. Een daarvan kwam in 1347 via de haven van Marseille aan land. Via Frankrijk trok de besmetting binnen twee jaar naar Groot-Brittannië.
Een skelet in het Engelse Hereford had exact hetzelfde virus onder de leden als een pestslachtoffer in Zuid-Frankrijk.
In Bergen op Zoom werd bij een opgraving een andere pestvariant gevonden. Dat virus is waarschijnlijk via Noorwegen in Friesland terechtgekomen, en zou zich zo over de rest van Nederland hebben verspreid.
Expeditie
Een eeuw na de Zwarte Dood zou een expeditie van de Chinese ontdekkingsreiziger Zheng He de pest naar Afrika hebben gebracht. Ook de meest recente pestuitbraak, de zogeheten Derde Pandemie in de negentiende eeuw, ontstond in China.
Via de haven van Hongkong verspreidde het virus zich onder meer naar de Verenigde Staten, India, Zuid-Amerika en Afrika.
© ANP
(nu.nl)
Pest kwam uit China
LONDEN - De pest is meer dan 2000 jaar geleden opgekomen in China. Van daaruit heeft de dodelijke ziekte zich verspreid over de rest van de wereld.
© NU.nl
Dat schrijft een internationale groep wetenschappers in de nieuwste editie van het gezaghebbende tijdschrift Nature Genetics.
Voor het onderzoek hebben de wetenschappers het DNA-materiaal van het pestvirus bestudeerd. Ze keken onder meer naar de pestuitbraak die Europa rond 1350 trof.
Binnen enkele jaren stierven tientallen miljoenen Europeanen aan de Zwarte Dood. Volgens de wetenschappers kwam de ziekte in Europa terecht via de Zijderoute, de belangrijkste handelsverbinding met China.
Varianten
Wetenschappers uit Frankrijk en Duitsland ontdekten twee varianten van de pest in Europa. Een daarvan kwam in 1347 via de haven van Marseille aan land. Via Frankrijk trok de besmetting binnen twee jaar naar Groot-Brittannië.
Een skelet in het Engelse Hereford had exact hetzelfde virus onder de leden als een pestslachtoffer in Zuid-Frankrijk.
In Bergen op Zoom werd bij een opgraving een andere pestvariant gevonden. Dat virus is waarschijnlijk via Noorwegen in Friesland terechtgekomen, en zou zich zo over de rest van Nederland hebben verspreid.
Expeditie
Een eeuw na de Zwarte Dood zou een expeditie van de Chinese ontdekkingsreiziger Zheng He de pest naar Afrika hebben gebracht. Ook de meest recente pestuitbraak, de zogeheten Derde Pandemie in de negentiende eeuw, ontstond in China.
Via de haven van Hongkong verspreidde het virus zich onder meer naar de Verenigde Staten, India, Zuid-Amerika en Afrika.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.independent.co(...)urchill-2118317.htmlquote:Not his finest hour: The dark side of Winston Churchill
By Johann Hari
Thursday, 28 October 2010
Winston Churchill is rightly remembered for leading Britain through her finest hour – but what if he also led the country through her most shameful hour? What if, in addition to rousing a nation to save the world from the Nazis, he fought for a raw white supremacism and a concentration camp network of his own? This question burns through Richard Toye's new history, Churchill's Empire, and is even seeping into the Oval Office.
George W Bush left a bust of Churchill near his desk in the White House, in an attempt to associate himself with the war leader's heroic stand against fascism. Barack Obama had it returned to Britain. It's not hard to guess why: his Kenyan grandfather, Hussein Onyango Obama, was imprisoned without trial for two years and was tortured on Churchill's watch, for resisting Churchill's empire.
Can these clashing Churchills be reconciled? Do we live, at the same time, in the world he helped to save, and the world he helped to trash? Toye, one of Britain's smartest young historians, has tried to pick through these questions dispassionately – and he should lead us, at last and at least, to a more mature conversation about our greatest national icon.
Churchill was born in 1874 into a Britain that was washing the map pink, at the cost of washing distant nations blood red. Victoria had just been crowned Empress of India, and the scramble for Africa was only a few years away. At Harrow School and then Sandhurst, he was told a simple story: the superior white man was conquering the primitive, dark-skinned natives, and bringing them the benefits of civilisation. As soon as he could, Churchill charged off to take his part in "a lot of jolly little wars against barbarous peoples". In the Swat valley, now part of Pakistan, he experienced, fleetingly, a crack of doubt. He realised that the local population was fighting back because of "the presence of British troops in lands the local people considered their own," just as Britain would if she were invaded. But Churchill soon suppressed this thought, deciding instead they were merely deranged jihadists whose violence was explained by a "strong aboriginal propensity to kill".
He gladly took part in raids that laid waste to whole valleys, destroying houses and burning crops. He then sped off to help reconquer the Sudan, where he bragged that he personally shot at least three "savages".
The young Churchill charged through imperial atrocities, defending each in turn. When concentration camps were built in South Africa, for white Boers, he said they produced "the minimum of suffering". The death toll was almost 28,000, and when at least 115,000 black Africans were likewise swept into British camps, where 14,000 died, he wrote only of his "irritation that Kaffirs should be allowed to fire on white men". Later, he boasted of his experiences there: "That was before war degenerated. It was great fun galloping about."
Then as an MP he demanded a rolling programme of more conquests, based on his belief that "the Aryan stock is bound to triumph". There seems to have been an odd cognitive dissonance in his view of the "natives". In some of his private correspondence, he appears to really believe they are helpless children who will "willingly, naturally, gratefully include themselves within the golden circle of an ancient crown".
But when they defied this script, Churchill demanded they be crushed with extreme force. As Colonial Secretary in the 1920s, he unleashed the notorious Black and Tan thugs on Ireland's Catholic civilians, and when the Kurds rebelled against British rule, he said: "I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes...[It] would spread a lively terror."
Of course, it's easy to dismiss any criticism of these actions as anachronistic. Didn't everybody think that way then? One of the most striking findings of Toye's research is that they really didn't: even at the time, Churchill was seen as at the most brutal and brutish end of the British imperialist spectrum. Prime Minister Stanley Baldwin was warned by Cabinet colleagues not to appoint him because his views were so antedeluvian. Even his startled doctor, Lord Moran, said of other races: "Winston thinks only of the colour of their skin."
Many of his colleagues thought Churchill was driven by a deep loathing of democracy for anyone other than the British and a tiny clique of supposedly superior races. This was clearest in his attitude to India. When Mahatma Gandhi launched his campaign of peaceful resistance, Churchill raged that he "ought to be lain bound hand and foot at the gates of Delhi, and then trampled on by an enormous elephant with the new Viceroy seated on its back." As the resistance swelled, he announced: "I hate Indians. They are a beastly people with a beastly religion." This hatred killed. To give just one, major, example, in 1943 a famine broke out in Bengal, caused – as the Nobel Prize-winning economist Amartya Sen has proved – by the imperial policies of the British. Up to 3 million people starved to death while British officials begged Churchill to direct food supplies to the region. He bluntly refused. He raged that it was their own fault for "breeding like rabbits". At other times, he said the plague was "merrily" culling the population.
Skeletal, half-dead people were streaming into the cities and dying on the streets, but Churchill – to the astonishment of his staff – had only jeers for them. This rather undermines the claims that Churchill's imperialism was motivated only by an altruistic desire to elevate the putatively lower races.
Hussein Onyango Obama is unusual among Churchill's victims only in one respect: his story has been rescued from the slipstream of history, because his grandson ended up as President of the US. Churchill believed that Kenya's fertile highlands should be the preserve of the white settlers, and approved the clearing out of the local "blackamoors". He saw the local Kikuyu as "brutish children". When they rebelled under Churchill's post-war premiership, some 150,000 of them were forced at gunpoint into detention camps – later dubbed "Britain's gulag" by Pulitzer-prize winning historian, Professor Caroline Elkins. She studied the detention camps for five years for her remarkable book Britain's Gulag: The Brutal End of Empire in Kenya, explains the tactics adopted under Churchill to crush the local drive for independence. "Electric shock was widely used, as well as cigarettes and fire," she writes. "The screening teams whipped, shot, burned, and mutilated Mau Mau suspects." Hussein Onyango Obama never truly recovered from the torture he endured.
Many of the wounds Churchill inflicted have still not healed: you can find them on the front pages any day of the week. He is the man who invented Iraq, locking together three conflicting peoples behind arbitrary borders that have been bleeding ever since. He is the Colonial Secretary who offered the Over-Promised Land to both the Jews and the Arabs – although he seems to have privately felt racist contempt for both. He jeered at the Palestinians as "barbaric hoards who ate little but camel dung," while he was appalled that the Israelis "take it for granted that the local population will be cleared out to suit their convenience".
True, occasionally Churchill did become queasy about some of the most extreme acts of the Empire. He fretted at the slaughter of women and children, and cavilled at the Amritsar massacre of 1919. Toye tries to present these doubts as evidence of moderation – yet they almost never seem to have led Churchill to change his actions. If you are determined to rule people by force against their will, you can hardly be surprised when atrocities occur. Rule Britannia would inexorably produce a Cruel Britannia.
So how can the two be reconciled? Was Churchill's moral opposition to Nazism a charade, masking the fact he was merely trying to defend the British Empire from a rival?
The US civil rights leader Richard B. Moore, quoted by Toye, said it was "a rare and fortunate coincidence" that at that moment "the vital interests of the British Empire [coincided] with those of the great overwhelming majority of mankind". But this might be too soft in its praise. If Churchill had only been interested in saving the Empire, he could probably have cut a deal with Hitler. No: he had a deeper repugnance for Nazism than that. He may have been a thug, but he knew a greater thug when he saw one – and we may owe our freedom today to this wrinkle in history.
This, in turn, led to the great irony of Churchill's life. In resisting the Nazis, he produced some of the richest prose-poetry in defence of freedom and democracy ever written. It was a cheque he didn't want black or Asian people to cash – but they refused to accept that the Bank of Justice was empty. As the Ghanaian nationalist Kwame Nkrumah wrote: "All the fair, brave words spoken about freedom that had been broadcast to the four corners of the earth took seed and grew where they had not been intended." Churchill lived to see democrats across Britain's dominions and colonies – from nationalist leader Aung San in Burma to Jawarlal Nehru in India – use his own intoxicating words against him.
Ultimately, the words of the great and glorious Churchill who resisted dictatorship overwhelmed the works of the cruel and cramped Churchill who tried to impose it on the darker-skinned peoples of the world. The fact that we now live in a world where a free and independent India is a superpower eclipsing Britain, and a grandson of the Kikuyu "savages" is the most powerful man in the world, is a repudiation of Churchill at his ugliest – and a sweet, ironic victory for Churchill at his best.
For updates on this issue and others, follow Johann at www.twitter.com/johannhari101
'Churchill's Empire' is published by Macmillan (£25). To order a copy for the special price of £22.50 (free P&P) call Independent Books Direct on 08430 600 030, or visit www.independentbooksdirect.co.uk
03-11-2010
'Legendarische muren rond sfinx van Gizeh opgegraven'
AMSTERDAM - Archeologen hebben in Egypte de resten opgegraven van twee muren die farao Thoetmosis IV vermoedelijk bouwde om de sfinx van Gizeh te beschermen tegen zandstormen.
© ANP
Onderzoekers van de Supreme Council of Antiquities zijn op de overblijfselen van de kleimuren gestuit bij een opgraving in de buurt van het Gizeh Plauteau, waarop de beroemdste sfinx van Egypte staat.
Volgens hoofdonderzoeker Zahi Hawass maakten de muren deel uit van een grote wand die rond 1400 voor Christus zou zijn aangelegd in opdracht van farao Thoetmosis IV om de sfinx te beschermen tegen rondwaaiend zand.
Droom
De muren zijn iets minder dan een meter hoog en respecievelijk 86 en 46 meter lang, zo meldt FoxNews. De ene kleiwand loopt van het noorden naar het zuiden, terwijl de ander van oost naar west loopt.
Thoetmosis IV kwam volgens een Egyptische legende op het idee om de muur te laten bouwen door een droom in zijn jeugd. In die droom vertelde de sfinx hem dat het zand rond zijn lichaam moest worden opgeruimd. Als Thoetmosis hiervoor zou zorgen, zou hij volgens de sfinx worden uitgeroepen tot koning van Egypte.
Omringd
Tot nu toe dachten historici dat Thoetmosis alleen een muur ten oosten van de sfinx had gebouwd. Uit de nieuwe bevindingen blijkt dat het beeld waarschijnlijk bijna helemaal omringd was door muren.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Legendarische muren rond sfinx van Gizeh opgegraven'
AMSTERDAM - Archeologen hebben in Egypte de resten opgegraven van twee muren die farao Thoetmosis IV vermoedelijk bouwde om de sfinx van Gizeh te beschermen tegen zandstormen.
© ANP
Onderzoekers van de Supreme Council of Antiquities zijn op de overblijfselen van de kleimuren gestuit bij een opgraving in de buurt van het Gizeh Plauteau, waarop de beroemdste sfinx van Egypte staat.
Volgens hoofdonderzoeker Zahi Hawass maakten de muren deel uit van een grote wand die rond 1400 voor Christus zou zijn aangelegd in opdracht van farao Thoetmosis IV om de sfinx te beschermen tegen rondwaaiend zand.
Droom
De muren zijn iets minder dan een meter hoog en respecievelijk 86 en 46 meter lang, zo meldt FoxNews. De ene kleiwand loopt van het noorden naar het zuiden, terwijl de ander van oost naar west loopt.
Thoetmosis IV kwam volgens een Egyptische legende op het idee om de muur te laten bouwen door een droom in zijn jeugd. In die droom vertelde de sfinx hem dat het zand rond zijn lichaam moest worden opgeruimd. Als Thoetmosis hiervoor zou zorgen, zou hij volgens de sfinx worden uitgeroepen tot koning van Egypte.
Omringd
Tot nu toe dachten historici dat Thoetmosis alleen een muur ten oosten van de sfinx had gebouwd. Uit de nieuwe bevindingen blijkt dat het beeld waarschijnlijk bijna helemaal omringd was door muren.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Gloeilamp, die brandde toch al in 1200?'
AMSTERDAM - Reclamemateriaal voor de gloeilamp wordt qua datering moeiteloos tussen 1200 en 1750 neergezet, de opdeling van Oost- en West-Duitsland vond ergens in de Romeinse tijd plaats en de pest is nagenoeg onbekend als dé beruchte ziekte van de middeleeuwen.
Deze resultaten komen voort uit het onderzoek onder de leerlingen van de hoogste klas van de basisschool, groep 8. De scholiertjes blijken ondanks de vernieuwingen in het historisch onderwijs nog steeds te weinig van geschiedenis te weten, stellen onderzoekers van toetsinstantie Cito. Bij de Oudheid en Middeleeuwen is er zelfs een lichte terugval in prestaties vergeleken met een groot onderzoek van tien jaar terug.
De onderzoekers verwonderen zich dat zelfs de slimste leerlingen van groep 8 bij de foto van een Vikingschip niet het juiste antwoord kunnen geven. Hierbij zien de kinderen een vakantiekaart van Harry met dat schip en de tekst Zulke schepen hadden ze hier vroeger. Waar is Harry waarschijnlijk op vakantie? Bij de antwoorden kan gekozen worden uit Egypte, Nederland, Scandinavië of in Spanje.
De zwakke leerlingen zien een afbeelding van een tempel uit de Griekse tijd aan voor een gevangenis, een kazerne of marktplaats. Veel van de zwakkere leerlingen blijken niet te weten waarom de dodenherdenking op 4 mei is. Circa de helft associeert een bord met de tekst Westerbork-Auschwitz op een trein niet met de Jodenvervolging; velen kiezen voor verzet, zwarte handel of onderduikers.
Erger wordt het nog bij het nieuwste tijdvak: de 20e eeuw. Van de 43 geschiedenisvragen kan de zwakkere leerling er slechts één goed beantwoorden. Een tegenvallend resultaat wanneer we weten dat leraren in groep 8 juist veel aandacht aan dit tijdvak geven. Ook bij de gemiddelde leerling beantwoordt de helft de opgaven fout, stellen de onderzoekers. Sinds de vorige peiling krijgen leerlingen tien minuten minder geschiedenisles per week: 60 tegenover 70 minuten.
============
Zorgelijk. En gezien de houding van het nieuwe Kabinet t.o.v. cultuur en musea, lijkt het me dat dit alleen maar erger gaat worden...
AMSTERDAM - Reclamemateriaal voor de gloeilamp wordt qua datering moeiteloos tussen 1200 en 1750 neergezet, de opdeling van Oost- en West-Duitsland vond ergens in de Romeinse tijd plaats en de pest is nagenoeg onbekend als dé beruchte ziekte van de middeleeuwen.
Deze resultaten komen voort uit het onderzoek onder de leerlingen van de hoogste klas van de basisschool, groep 8. De scholiertjes blijken ondanks de vernieuwingen in het historisch onderwijs nog steeds te weinig van geschiedenis te weten, stellen onderzoekers van toetsinstantie Cito. Bij de Oudheid en Middeleeuwen is er zelfs een lichte terugval in prestaties vergeleken met een groot onderzoek van tien jaar terug.
De onderzoekers verwonderen zich dat zelfs de slimste leerlingen van groep 8 bij de foto van een Vikingschip niet het juiste antwoord kunnen geven. Hierbij zien de kinderen een vakantiekaart van Harry met dat schip en de tekst Zulke schepen hadden ze hier vroeger. Waar is Harry waarschijnlijk op vakantie? Bij de antwoorden kan gekozen worden uit Egypte, Nederland, Scandinavië of in Spanje.
De zwakke leerlingen zien een afbeelding van een tempel uit de Griekse tijd aan voor een gevangenis, een kazerne of marktplaats. Veel van de zwakkere leerlingen blijken niet te weten waarom de dodenherdenking op 4 mei is. Circa de helft associeert een bord met de tekst Westerbork-Auschwitz op een trein niet met de Jodenvervolging; velen kiezen voor verzet, zwarte handel of onderduikers.
Erger wordt het nog bij het nieuwste tijdvak: de 20e eeuw. Van de 43 geschiedenisvragen kan de zwakkere leerling er slechts één goed beantwoorden. Een tegenvallend resultaat wanneer we weten dat leraren in groep 8 juist veel aandacht aan dit tijdvak geven. Ook bij de gemiddelde leerling beantwoordt de helft de opgaven fout, stellen de onderzoekers. Sinds de vorige peiling krijgen leerlingen tien minuten minder geschiedenisles per week: 60 tegenover 70 minuten.
============
Zorgelijk. En gezien de houding van het nieuwe Kabinet t.o.v. cultuur en musea, lijkt het me dat dit alleen maar erger gaat worden...
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Triestquote:Op vrijdag 5 november 2010 06:12 schreef Lord_Vetinari het volgende:
'Gloeilamp, die brandde toch al in 1200?'
AMSTERDAM - Reclamemateriaal voor de gloeilamp wordt qua datering moeiteloos tussen 1200 en 1750 neergezet, de opdeling van Oost- en West-Duitsland vond ergens in de Romeinse tijd plaats en de pest is nagenoeg onbekend als dé beruchte ziekte van de middeleeuwen.
[ afbeelding ]
Deze resultaten komen voort uit het onderzoek onder de leerlingen van de hoogste klas van de basisschool, groep 8. De scholiertjes blijken ondanks de vernieuwingen in het historisch onderwijs nog steeds te weinig van geschiedenis te weten, stellen onderzoekers van toetsinstantie Cito. Bij de Oudheid en Middeleeuwen is er zelfs een lichte terugval in prestaties vergeleken met een groot onderzoek van tien jaar terug.
De onderzoekers verwonderen zich dat zelfs de slimste leerlingen van groep 8 bij de foto van een Vikingschip niet het juiste antwoord kunnen geven. Hierbij zien de kinderen een vakantiekaart van Harry met dat schip en de tekst Zulke schepen hadden ze hier vroeger. Waar is Harry waarschijnlijk op vakantie? Bij de antwoorden kan gekozen worden uit Egypte, Nederland, Scandinavië of in Spanje.
De zwakke leerlingen zien een afbeelding van een tempel uit de Griekse tijd aan voor een gevangenis, een kazerne of marktplaats. Veel van de zwakkere leerlingen blijken niet te weten waarom de dodenherdenking op 4 mei is. Circa de helft associeert een bord met de tekst Westerbork-Auschwitz op een trein niet met de Jodenvervolging; velen kiezen voor verzet, zwarte handel of onderduikers.
Erger wordt het nog bij het nieuwste tijdvak: de 20e eeuw. Van de 43 geschiedenisvragen kan de zwakkere leerling er slechts één goed beantwoorden. Een tegenvallend resultaat wanneer we weten dat leraren in groep 8 juist veel aandacht aan dit tijdvak geven. Ook bij de gemiddelde leerling beantwoordt de helft de opgaven fout, stellen de onderzoekers. Sinds de vorige peiling krijgen leerlingen tien minuten minder geschiedenisles per week: 60 tegenover 70 minuten.
============
Zorgelijk. En gezien de houding van het nieuwe Kabinet t.o.v. cultuur en musea, lijkt het me dat dit alleen maar erger gaat worden...
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-11-2010
Oudste bijl ter wereld gevonden in Australië
CANBERRA - Archeologen hebben vrijdag bekendgemaakt dat zij in Australië een stuk van een stenen bijl van 35.500 jaar oud hebben gevonden.
© ANP
Volgens archeoloog Bruno David is dat het oudste stuk bijl ter wereld. Eerdere vondsten waren niet meer dan 30.000 jaar oud. De vondst werpt nieuw licht op de gedachte dat de bijl zijn oorsprong vond in Europa.
''Dit betekent dat het verhaal over de Europese oorsprong van de bijl dus niet de wereldwijde oorsprong van bijlen verklaart. Dit vraagt om een heel nieuwe theorie'', aldus David.
De bijl werd te midden van eeuwenoude rotstekeningen gevonden op heilige grond van Aboriginals in Australië. Volgens David zou de vondst ook kunnen bewijzen dat de Aboriginals die de heilige grond bewoonden, als eersten in staat waren om een bijl te slijpen.
© ANP
(nu.nl)
Oudste bijl ter wereld gevonden in Australië
CANBERRA - Archeologen hebben vrijdag bekendgemaakt dat zij in Australië een stuk van een stenen bijl van 35.500 jaar oud hebben gevonden.
© ANP
Volgens archeoloog Bruno David is dat het oudste stuk bijl ter wereld. Eerdere vondsten waren niet meer dan 30.000 jaar oud. De vondst werpt nieuw licht op de gedachte dat de bijl zijn oorsprong vond in Europa.
''Dit betekent dat het verhaal over de Europese oorsprong van de bijl dus niet de wereldwijde oorsprong van bijlen verklaart. Dit vraagt om een heel nieuwe theorie'', aldus David.
De bijl werd te midden van eeuwenoude rotstekeningen gevonden op heilige grond van Aboriginals in Australië. Volgens David zou de vondst ook kunnen bewijzen dat de Aboriginals die de heilige grond bewoonden, als eersten in staat waren om een bijl te slijpen.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-11-2010
'Gladiatorenwoning' Pompeii ingestort
In de antieke Romeinse stad Pompeii is zaterdagochtend het gebouw ingestort waar destijds de gladiatoren oefenden vooraleer, letterlijk, het strijdperk te betreden. Dat hebben Italiaanse functionarissen gemeld. Niemand raakte gewond, en (de ruine van) het gebouw is afgesloten.
De instorting is vermoedelijk te wijten aan infiltratie van water na hevige regenval. Daardoor stortten het dak, een deel van de muren en de voorgevel in, zei secretaris-generaal Roberto Cecchi van het ministerie van Cultuur. Het 'gladiatorenhuis', waar de gladiatoren oefenden vooraleer naar het nabije amfitheater te vertrekken, was zo'n 40 vierkante meter groot.
De stad Pompeii, nabij Napels, werd in 79 n.Chr. verwoest door een uitbarsting van de Vesuvius. Duizenden mensen kwamen om en de stad werd bedolven onder zes meter vulkaanas. (belga/jv)
(HLN)
'Gladiatorenwoning' Pompeii ingestort
In de antieke Romeinse stad Pompeii is zaterdagochtend het gebouw ingestort waar destijds de gladiatoren oefenden vooraleer, letterlijk, het strijdperk te betreden. Dat hebben Italiaanse functionarissen gemeld. Niemand raakte gewond, en (de ruine van) het gebouw is afgesloten.
De instorting is vermoedelijk te wijten aan infiltratie van water na hevige regenval. Daardoor stortten het dak, een deel van de muren en de voorgevel in, zei secretaris-generaal Roberto Cecchi van het ministerie van Cultuur. Het 'gladiatorenhuis', waar de gladiatoren oefenden vooraleer naar het nabije amfitheater te vertrekken, was zo'n 40 vierkante meter groot.
De stad Pompeii, nabij Napels, werd in 79 n.Chr. verwoest door een uitbarsting van de Vesuvius. Duizenden mensen kwamen om en de stad werd bedolven onder zes meter vulkaanas. (belga/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-11-2010
Wereld telt nog twee levende oorlogsveteranen van WOI
Enkele dagen voordat de wereld op 11 november, wapenstilstandsdag, het einde van WOI herdenkt, telt de wereld nog precies twee nog min of meer levende veteranen van de slachtpartij van de Europese loopgraven.
De eer, als laatste oorlogsveteraan begraven te worden een kleine eeuw nadat miljoenen hem al voorgingen, is weggelegd voor de op 3 maart 1901 geboren, in Australië wonende Brit Claude Choules of de 109-jarige Amerikaan Frank Buckles. Choules trad in 1916 toe tot de Royal Navy en bevocht 'de Duitser' aan boord van de HMS Revenge in de Noordzee. Ook in WOII was Choules, als Australische marinier, actief. Buckles diende in Frankrijk als ambulancier.
De laatste Belgische oorlogsveteraan, Cyriel Barbary, stierf in 2004 op de gezegende leeftijd van 105. De laatste Canadese overlevende blies in februari dit jaar zijn laatste adem uit. (belga/ddh)
(HLN)
Wereld telt nog twee levende oorlogsveteranen van WOI
Enkele dagen voordat de wereld op 11 november, wapenstilstandsdag, het einde van WOI herdenkt, telt de wereld nog precies twee nog min of meer levende veteranen van de slachtpartij van de Europese loopgraven.
De eer, als laatste oorlogsveteraan begraven te worden een kleine eeuw nadat miljoenen hem al voorgingen, is weggelegd voor de op 3 maart 1901 geboren, in Australië wonende Brit Claude Choules of de 109-jarige Amerikaan Frank Buckles. Choules trad in 1916 toe tot de Royal Navy en bevocht 'de Duitser' aan boord van de HMS Revenge in de Noordzee. Ook in WOII was Choules, als Australische marinier, actief. Buckles diende in Frankrijk als ambulancier.
De laatste Belgische oorlogsveteraan, Cyriel Barbary, stierf in 2004 op de gezegende leeftijd van 105. De laatste Canadese overlevende blies in februari dit jaar zijn laatste adem uit. (belga/ddh)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
