Als je het zo ziet, dan vind ik verlichting wel een iets overdreven benaming. Dat associeer ik toch met iets heel anders.quote:Op woensdag 3 november 2010 13:55 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Het woordje verlichting is natuurlijk maar een woordje. Wat je daarna zegt is namelijk deels wat ik onder verlichting versta.
Verlichting in de traditioneel afgebeelde zin van het woord (lees: een of andere mediterende guru onder een boom) spreekt me totaal niet aan. Dat neigt naar mijn gevoel juist naar wereldvreemdheid, terwijl juist verteld wordt over het verbonden zijn met alle andere wezens op deze planeet.
Naar mijn idee is het beseffen dat het via je ego niet gaat lukken, dus mediterend alleen onder een boom of via andere kluizenarij, ook een onderdeel van het "vinden" van verlichting.
Juist wat je zegt: je huidige leven zo volledig mogelijk (be)leven, dat is mijn idee van verlichting.
Overdreven als in iets dat je niet nu kunt vinden? Iets wat niet voor jou is weggelegd als normale sterveling?quote:Op woensdag 3 november 2010 20:40 schreef rijsttafel het volgende:
[..]
Als je het zo ziet, dan vind ik verlichting wel een iets overdreven benaming. Dat associeer ik toch met iets heel anders.
Wat is verlichting voor jou dan? En hoe kun je weten of het bestaat en of het haalbaar is als je het zelf nog niet bereikt hebt? En als je het bereikt hebt, hoe heb je dat dan gedaan?quote:Op donderdag 4 november 2010 09:32 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Overdreven als in iets dat je niet nu kunt vinden? Iets wat niet voor jou is weggelegd als normale sterveling?
Verlichting is voor iedereen weggelegd, en wel nu.
Die diepere betekenis kun je net zo goed interpreteren als zijnde "loskomen uit de sleur van leven en dood" en daarvoor is de oplossing gewoon weer zijn in het Nu.quote:Op donderdag 4 november 2010 22:03 schreef rijsttafel het volgende:
[..]
Wat is verlichting voor jou dan? En hoe kun je weten of het bestaat en of het haalbaar is als je het zelf nog niet bereikt hebt? En als je het bereikt hebt, hoe heb je dat dan gedaan?
Dit is ook waar ik me het meest aan stoort aan de visie Tolle. Hij praat over zijn staat van Zijn, wat klinkt als iets permanents, iets verlichts. Maar concrete stappen om daartoe te komen noemt hij niet. (of ik heb ze gemist) Ja, het komt hierop neer: je moet in het 'Nu' zijn. Tsja, dat lijkt me nogal obvious, maar meer zegt hij eigenlijk niet. Daardoor krijg ik het idee dat hij 'in het nu zijn' opzich al verlichting vindt. En dát vind ik overdreven gebruik van het woord verlichting.
Datzelfde woord verlichting betekent in oude religies namelijk zoveel meer. Loskomen uit de cirkel van wedergeboorte in het Boeddhisme en Hindoeïsme bijvoorbeeld. Dat is toch wel veel meer dan een beetje in het nu zijn, iets wat iets heel natuurlijks en redelijk eenvoudigs is. In alle vormen van meditatie is dat stap één van de zovelen.
In diepere meditatie, waar je voor moet oefenen, zie je duidelijk de splitsing in je geest tussen de denker en de kijker. Dan zie je hoe de geest echt is. Zonder meditatie heb ik dat nog nooit meegemaakt. Dat mensen in dit topic praten over verlichting (iets wat -als het bestaat- nog véél dieper moet zijn dan dat) en ook zeggen dat meditatie daarvoor niet nodig is, kan ik dan ook totaal niet begrijpen. Je gaat toch ook niet meedoen aan "de sterkste man van Nederland" zonder je lichaam te trainen?
Overigens mag iedereen hierop reageren. Ik las ergens eerder in dit topic dat jullie wat tegenstand zochten
Wat moet verlichting dan zijn volgens jou? Iets onbereikbaars of iets dat je niet kunt bereiken?quote:. Begrijp ik hem nu gewoon verkeerd of bedoelt hij inderdaad dat een staat van niet-denken en in het moment zijn al verlichting is?
Maar mijn grootste punt blijft, als hier gezegd wordt dat meditatie niet nodig is en het alleen maar rust geeft en verder niets, wat zorgt er dan wél voor dat je verder komt dan die rust? Om de identificatie met het verstand te verbreken, zoals het o.a. hier gezegd wordt. Wat doen jullie daarvoor concreet? Dat is wat me maar niet duidelijk wordt en wat Tolle me ook niet duidelijk maakt. Ik zie mooie verhalen en stellingen, maar verlichting is vast geen theoretische zaak.
Omdat het naar de achtergrond verdwijnen van je verstand nog geen verlichting is. Sporters proeven ervan doordat ze in het nu zijn, maar voor verlichting moet je echt de identificatie met je verstand doorbreken.quote:Op vrijdag 5 november 2010 14:56 schreef rijsttafel het volgende:
Sporters die een topprestatie leveren zeggen achteraf dat ze helemaal in het moment waren en niet aan zichzelf dachten. Muzikanten die zich mee laten slepen door de muziek hebben hetzelfde. En toch hoor je ze nooit achteraf zeggen: "Jongens, ik heb nu toch iets ervaren, ik ben verlicht!". En als het voor iedereen toegankelijk is, dan zou dat dus ook voor hen zo moeten zijn.
Ik weet niet zo goed wat voor Tolle verlichting is. Je zou kunnen zeggen dat mensen verlichtende momenten kunnen ervaren en dat wanneer mensen voor langere tijd in het nu zijn ze een verlichtende ervaring hebben.quote:Begrijp ik hem nu gewoon verkeerd of bedoelt hij inderdaad dat een staat van niet-denken en in het moment zijn al verlichting is?
Het lastige aan verlichting is dat het om 1 enkele realisatie gaat. Het is eigenlijk iets heel kleins. Het is iets dat je niet kunt oefenen. Er is geen weg naar toe. Toen ik voor het eerst las over verlichting vond ik het interessant en enigszins logisch klinken, maar pas later toen ik de kracht vh nu voor het eerst las, toen kwam de "klik" bij mij. Gewoon in 1 keer plotseling, zonder vooraankondiging.quote:Maar mijn grootste punt blijft, als hier gezegd wordt dat meditatie niet nodig is en het alleen maar rust geeft en verder niets, wat zorgt er dan wél voor dat je verder komt dan die rust? Om de identificatie met het verstand te verbreken, zoals het o.a. hier gezegd wordt. Wat doen jullie daarvoor concreet?
yep, valt tegen he?quote:Op vrijdag 5 november 2010 14:56 schreef rijsttafel het volgende:
En mentale Eureka!-momenten heb ik wel gehad, maar niets wat ik verlichting zou noemen. En vandaar vind ik Tolles uitspraak 'tijdloos Zijn' (met hoofdletter) maar een beetje quatsch. Begrijp ik hem nu gewoon verkeerd of bedoelt hij inderdaad dat een staat van niet-denken en in het moment zijn al verlichting is?
Buddha kwam daar al niet ver mee, en dat was nog voor christusquote:Op zaterdag 6 november 2010 11:15 schreef DeepChord het volgende:
Volgens mij is volgens rijsttafel het begrip verlichting nog "old-school" verlichting: zo'n asceet die zichzelf vermagerd en pijnigt en gedurende een langdurig proces van introspectie en contemplatie tot de essentie van zijn ziel komt.
Je zit vol vragen. Hoe kan ik dit bereiken, wat is het eigenlijk, hoe zit het met andere inzichten/religies. Zoveel mogelijk duidelijkheid. Het liefst een stappenplan zodat je kan bijhouden bij welke stap je bent op de weg naar verlichting. Je noemt het boeddhisme, maar de gehele kern daarvan is dat verlangen de kern van leiden is. Boeddhisme geeft dan wel handvatten. Het verhaal van buddha is wat mij betreft een van de meest inspirerende verhalen. Hij 'bereikte' verlichting op het moment dat hij ophield met het willen bereiken.quote:Op vrijdag 5 november 2010 14:56 schreef rijsttafel het volgende:
Maar verlichting moet een state-of-mind zijn. Je kunt niet eerst verlichting definiëren als beseffen dat "is wat is" (wat dat ook betekent) en vervolgens zeggen dat je daar komt door in het nu te zijn. Het moet de andere kant op zijn. Empirisch. Je moet zijn in het nu en dán beseffen dat je verlicht bent. Pas dan kun je zeggen dat het ook echt verlichting is.
Sporters die een topprestatie leveren zeggen achteraf dat ze helemaal in het moment waren en niet aan zichzelf dachten. Muzikanten die zich mee laten slepen door de muziek hebben hetzelfde. En toch hoor je ze nooit achteraf zeggen: "Jongens, ik heb nu toch iets ervaren, ik ben verlicht!". En als het voor iedereen toegankelijk is, dan zou dat dus ook voor hen zo moeten zijn.
En mentale Eureka!-momenten heb ik wel gehad, maar niets wat ik verlichting zou noemen. En vandaar vind ik Tolles uitspraak 'tijdloos Zijn' (met hoofdletter) maar een beetje quatsch. Begrijp ik hem nu gewoon verkeerd of bedoelt hij inderdaad dat een staat van niet-denken en in het moment zijn al verlichting is?
Maar mijn grootste punt blijft, als hier gezegd wordt dat meditatie niet nodig is en het alleen maar rust geeft en verder niets, wat zorgt er dan wél voor dat je verder komt dan die rust? Om de identificatie met het verstand te verbreken, zoals het o.a. hier gezegd wordt. Wat doen jullie daarvoor concreet? Dat is wat me maar niet duidelijk wordt en wat Tolle me ook niet duidelijk maakt. Ik zie mooie verhalen en stellingen, maar verlichting is vast geen theoretische zaak.
Inderdaad! Vervolgens breekt Tolle in zijn boek ook een lans voor "Buddha nieuwe stijl": verlichting via de geest in plaats van ascese.quote:Op zaterdag 6 november 2010 16:06 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Buddha kwam daar al niet ver mee, en dat was nog voor christus
Het trail en error proces is vooralsnog niet te ontwijkenquote:Op zaterdag 6 november 2010 22:47 schreef DeepChord het volgende:
[..]
Inderdaad! Vervolgens breekt Tolle in zijn boek ook een lans voor "Buddha nieuwe stijl": verlichting via de geest in plaats van ascese.
Door het lezen van het boek en het goed inpassen in het eigen leven kun je een deel van het proces van "trial and error" van Buddha overslaan. .
Waarom zou afwassen, douchen etc. geen meditatie zijn. Als je 'verlicht' wil zijn moeten deze handelingen toch ook verlicht zijn. Het lijkt wel of je de oefening die ik noemde nu al niet interessant genoeg vind, het MOET toch wel dieper kunnen gaan?quote:Op zaterdag 6 november 2010 19:31 schreef rijsttafel het volgende:
Zelf heb ik ook de duidelijke splitsing tussen ego en observeerder gezien in meditatie. En ook hoe de observ zichzelf kan bekijken als in een spiegel, en zien dat daarin je echte wezen verborgen zit. Dat de gedachten als het ware de rook is die het vuur doet verstikken.. analogiën, want het is niet makkelijk te omschrijven. Verlichting zou ik het echter bij lange na niet noemen. Ja, je weet dan met zekerheid hoe je geest in elkaar zit, maar dat is het dan ook wel. Het blijft als een huilend, aandachtsvragend kind dat nog lang niet opgegroeid is.
Sorry, veel duidelijker kan ik mijn vragen en puntjes van "kritiek" (of noem het argwaan) niet maken. Het antwoord op wat je vraagt staat in m'n post.quote:Op zondag 7 november 2010 18:20 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Waarom zou afwassen, douchen etc. geen meditatie zijn. Als je 'verlicht' wil zijn moeten deze handelingen toch ook verlicht zijn. Het lijkt wel of je de oefening die ik noemde nu al niet interessant genoeg vind, het MOET toch wel dieper kunnen gaan?
Ik snap niet precies wat je wilt weten, het klinkt allemaal super gefrustreerd en je weet zelf ook wel dat deze verlangens geen antwoord kunnen krijgen.
Je probeert een vormen van verlichting en hebt al een heel concept klaarliggen. Verlichting is NIET een heilig doel en het is niet interessant.
Laat je gedachten even met rust, de vragen die je stelt zijn in deze reeks al genoeg beantwoordt. Hoe vaker je 'ik' zegt hoe vaker je je identificeerd met je ego en daar gaat het allemaal op.
Een splitsing van ego/obs betekend alleen dat je een 2e ego neerzet, dit is de ene ego en dit is '' mijn' observeerder. Op die manier identificeer je je alsnog met beide.quote:Op zondag 7 november 2010 23:53 schreef rijsttafel het volgende:
[..]
Ik ben gewoon in het algemeen benieuwd of er meer zit in Tolle's concept of dat het inderdaad alleen "in het nu zijn" en de splitsing van ego/obs is. Als dat het inderdaad is, vraag ik me af hoe hij zoveel boeken heeft kunnen verkopen , ookal ben ik er zelf dan ook ingestonken
Ik snap dat je geinteresseerd bent, hardstikke goed juist . Gefrustreerd is ook een groot woord, maar ik bedoel dat je veel vragen stelt en dat deze therorie lang niet zoveel vragen nodig heeft.quote:FYI ben ik niet gefrustreerd (waarom zou ik dat überhaupt zijn? ), maar geïnteresseerd. Ik ben ook juist degene zonder concept van verlichting. "Jullie" hebben het erover, ik vraag me überhaupt af of het bestaat en hoe jullie het ervaren. Moet kunnen toch? Dat antwoord van PCP bijv was duidelijk. Voor de rest blijft het wat vaag. En sorry, ik heb geen zin om alle 6 delen terug te lezen.
quote:Kijk niet vooruit
klik hier voor de gehele brief en andere brieven
[..]
Maar wat een domheid om verbaasd te zijn als op een dag gebeurt wat elke dag gebeuren kan. Ergens ligt er voor ons wel een grens, namelijk waar die is vastgelegd door de onverbiddelijke noodzaak van het lot, maar niemand van ons weet hoe dicht hij zich bij die grens bevindt. Laten wij er ons psychisch op instellen alsof we bij het verste punt zijn aangekomen: we moeten niets uitstellen en elke dag de rekening met het leven vereffenen. De grootste fout die in het leven is dat het altijd onvolmaakt is, dat er altijd iets van wordt uitgesteld. Wie elke dag de laatste hand aan zijn leven legt, komt nooit tijd te kort. Zo'n tekort aan tijd leidt tot angst en een verlangen naar de toekomst dat vreet aan de ziel. Niets ellendiger dan twijfel over de afloopt van wat nog te komen staat. De duur of kwaliteit van wat ons nog rest - wie daarover piekert raakt in de greep van een onzegbare angst.
Op welke manier kunnen we aan die rusteloosheid ontkomen? Er is maar één manier: als ons leven zich niet richt op wat veraf ligt maar zich op zichzelf concentreert. Je raakt afhankelijk van de toekomst als het heden niets voor je voorstelt. Maar wanneer je hebt betaald wat je aan jezelf bent verplicht, wanneer je geestelijk in evenwicht bent en beseft dat een dag niet verschilt van een eeuw, maakt het niet uit wat er vanaf dat moment nog komt aan dagen of dingen. Je kijkt daar dan vanuit de hoogte op neer en je moet hartelijk lachen bij de gedachte aan de opeenvolging der tijden. Want wat zou de veranderlijkheid en wisselvalligheid van het lot je nog deren als je je zeker voelt tegenover het onzekere?
Haast je dus te leven, mijn beste Lucilius, en reken elke dag als een apart leven. Wie deze instelling heeft, wie zijn leven elke dag leeft als geheel, die voelt zich gerust. Maar als je leeft op hoop, glipt je steeds het dichtstbijzijnde moment door de vingers, en daarvoor in de plaats sluipt hebzucht naar binnen, en ellendige doodsangst, die alles eveneens ellendig maakt. Vandaar komt die smadelijke bede van Maecenas, waarin hij zwakte, misvorming en uiteindelijk een folterpaal niet weigert, zolang hij zijn leven te midden van al die narigheid nog kan rekken:
[..]
Hartelijke groeten,
Seneca.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |