(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 19

Ingrid ik wil niet heel cru doen of iets maar waarom zou je niet de dag voor kunnen kauwen als Djeez er niet is? Voorbeeldje wat wij hier in huis gebruiken (en mijn meiden hebben er gewoon baat bij als ze weten waar ze aan toe zijn) in de vakantie dan.

Na het opstaan gaan we eerst naar beneden om te ontbijten, daarna weer terug naar boven om te douchen/aankleden etc, naar beneden om te spelen en dan vertel ik altijd van we gaan nog voor het middageten naar oma/speeluin/rondje wandelen etc, middageten, dan vertel ik na het eten van eerst gaat E slapen en dan gaan K en ik even spelen/lezen/knutselen oid en als E wakker is gaan we even boodschapjes doen (alles is bv), weer terug van het boodschappen doen, nu is het buitenspelen (tussen de boodschappen en het eten koken) en dan vertellen van we gaan straks eten koken want na het eten koken komt papa weer thuis.

Ik doe het al zo sinds K er is en ze echt nog maar op een dutje zat per dag en het werkt hier prima. Ze weten waar ze aan toe zijn en heb er eigenlijk nooit geen moeite mee gehad. Mijn ouders hebben dit altijd gedaan al bij ons en nog steeds doet mijn mams het zo als ze aan het oppassen is op de kleinkinderen. We gaan nu brood eten en dan lopend naar de winkels. Ook bv nog even als ik wilt dat ze loopt of juist fietst dan zeg ik vandaag blijft je fiets lekker in de schuur staan want hij moet even bijkomen van gisteren en dan gaan wij lekker lopen (geeft erg weinig problemen hier).

Het is toch niet zo dat je het niet kan plannen omdat het tegen je gevoel of wil aanhikt (kan iemand even duidelijlker omschrijven wat ik nou eigenlijk bedoel verdorie). Ik krijg een beetje de indruk (gut hoe zeg je dit nu netjes) dat jullie niet mee willen werken aan Kim en alles maar vervelend vinden wat ze doet terwijl het van haar kant geen onwil is maar meer onmacht.

Sorry voor de lompe en waarschijnlijk in jullie ogen een zeurpost.

Oxy ik bedoelde het "even zelf spelen"meer voor Ingrid. Ze kan er zelf een invulling aan geven, maar dat moet wel lukken lijkt me. Ik begrijp wel dat het voor jou niet heel duidelijk gebracht is Sorry hiervoor.

Djeez, laten we het positief brengen. Jij bent een man van de praktijk. Een stappenplan:

1. zoek een hamer en twee flinke spijkers
2. zoek een touw/stukwaslijn/breiwol/of zoiets
3. wacht tot Kim en Tyler allebei wakker zijn
4. zoek een plek in huis waar jullie vaak komen
5. mep de spijkers een meter van elkaar af in de muur op een hoogte waar Tyler niet bij kan, maar Kim wel
6. span het touw redelijk strak tussen de spijkers

7. klaar met deel 1.

In deel 2 ga je picto's maken:
1. ga naar de site die Ingrid al gaf
2. zoek picto's voor 'tanden poetsen', 'wassen', 'plassen', 'wakker worden', ' eten' en 'drinken'
3. sluit de printer aan en print de picto's uit (als het kan op ongeveer A5 of A6 formaat)

4. klaar met deel 2

In deel 3 ga je overleggen hoe je de picto's gebruikt
1. ga met Ingrid even rustig zitten
2. leg de picto's allemaal neer en praat over een goede volgorde voor jullie 's ochtends
3. vraag aan Ingrid of zij deze volgorde ook goed vind
4. zoek wasknijpers
5. hang de picto's op volgorde aan het touw dat je hebt opgehangen

In deel 4 ga je de picto's laten zien aan Kim
1. vertel aan Kim dat je iets speciaals hebt, speciaal voor haar, niet voor Tyler
2. vertel dat ze hier kan zien wat ze gaat doen
3. vertel per picto wat het betekent
4. laat daarna Kim vertellen wat jullie (samen!) net hebben verteld
5. leg uit dat je steeds gaat kijken wat je als volgende gaat doen
6. breng dit in de praktijk


Dit is een heel klein stukje, maar wel iets dat Ingrid elke dag tegenkomt en dat ongetwijfeld niet makkelijk zal zijn. Ik heb inmiddels 10 jaar ervaring (sjees, wat word ik oud) en wat ik heb geleerd:
1. duidelijkheid
2. structuur
3. duidelijkheid
4. voorspelbaarheid
5. duidelijkheid
6. vaste patronen
7. duidelijkheid
8. consequent zijn
9. duidelijkheid
10. vaste afspraken

Echt Djeez, Ingrid is straks vier weken (!!!) de hele dag alleen met twee kinderen. KIM DOET HET NIET EXPRESS. Ze heeft hulp nodig.
Ingrid: als Tyler straks niet kan zien, dan koop je toch een bril voor hem? Als hij uit zijn kleren groeit, koop je toch grotere kleren? Dit is hetzelfde, duidelijkheid is noodzakelijk voor Kim. En dus ook voor jullie.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 17:34 schreef Moonah het volgende:
Oxy! Je laatste regel is er één die zeker ter harte moet worden genomen door Ingrid en Djeez.... Autisme is een handicap. En daar zul je je als ouders ook erg aan moeten aanpassen. immers, het kind kán dat niet.

Dit is waar alles om draait.

Ik heb heel lang gedacht dat mijn zoon vervelend was. Maar het ligt niet aan hem. Het ligt aan ons.
Hoe wij met hem omgaan. En hoe alle anderen (op school bijvoorbeeld) met hem omgaan.
Vinden wij, als volwassenen, de juiste weg dan verdwijnt zijn onwenselijke gedrag.

Maar dat is moeilijk, en een lange weg als ouders zijnde...en je moet er voortdurend mee bezig zijn. Het vergt gewoon nog meer van jou als ouder dan het normaal al doet.
En je bent ook maar een mens en soms lukt het gewoon niet. Ben ik weer te boos of ongeduldig geworden, dan baal ik als een stekker maar vergeef mezelf ook weer. Als je het maar weet...waar het aan ligt.
Lees erover, praat met mensen..

_{D begint in september met een sociale vaardigheidstraining (in een groepje van 8 jongens met ADHD) en wij krijgen als ouders ook een paar sessies samen. Ik verheug me er echt op.}

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 18:48 schreef lily het volgende:

[..]

Dit is waar alles om draait.

Ik heb heel lang gedacht dat mijn zoon vervelend was. Maar het ligt niet aan hem. Het ligt aan ons.
...

Of: het ligt aan hem, maar wij interpreteren zijn/haar gedrag als "vervelend" tenzij we het voor zijn.

Lukas is helaas niet picto-gevoelig maar voor hem helpt het om steeds te herhalen van "nu zijn we X aan het doen, en straks Y".
Desnoods geven we nog een visueel concreet hulpstuk, dus bij de zin "we gaan nu eten en daarna naar de WC" geven we hem een bord in zijn handen om zelf op tafel te zetten, en dan zetten we een WC-rol klaar.
Klinkt een beetje raar, eten met een pleerol op tafel, maar het voorkomt het scenario dat ik hem "confronteer" met het gegeven van het naar de WC gaan door daar zomaar ineens over te beginnen.

Toen hij kleiner was zongen we ook vaak vaste liedjes bij bepaalde situaties, maar dan heb je het nadeel dat je de halve dag aan het kwelen bent en sommige dingen niet meer los van het liedje lukken. Dus als hij dan weer eens wakker werd, stond ik daar half drie in de ochtend weer "In de maneschijn" te reutelen, en als hij ziek was hing ik in een stoel op zijn kamer om zodra hij begon in de aan-stand te floepen om hem maar duidelijk te krijgen dat het nog steeds slaaptijd was. Mama is een jukebox!

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 18:41 schreef YPPY het volgende:
Djeez, laten we het positief brengen. Jij bent een man van de praktijk. Een stappenplan:

1. zoek een hamer en twee flinke spijkers
2. zoek een touw/stukwaslijn/breiwol/of zoiets
3. wacht tot Kim en Tyler allebei wakker zijn
4. zoek een plek in huis waar jullie vaak komen
5. mep de spijkers een meter van elkaar af in de muur op een hoogte waar Tyler niet bij kan, maar Kim wel
6. span het touw redelijk strak tussen de spijkers
...

Wij hebben een strook klittenband op de deur gehad, werkt ook prima! Gelamineerde picto's met een vierkantje klittenband afwerken op de achterkant en plakken maarrrrr.
Gewoon een alternatief

Lijkt me inderdaad handig dat Djeez en Ingrid samen zoveel mogelijk van tevoren uitstippelen, kost een paar uurtjes en scheelt misschien 4 weken aan frustratie. Of het volgende verslag van een bijna-scheiding:

Hier had ik aanvankelijk een meneer die mij al het denkwerk liet doen en trouwens van mening was dat het niet zo erg kon zijn want nou ja want. Hij werkte 60 tot 80 uur in de week (geen geintje) en ik loste alles wel prima op toch? Dat Lukas zat op een medisch kleuterdagverblijf, een dagbestedingscentrum had hem nooit zoveel gezegd want ik regelde toch alles.

Nou ja, een hernia en een wisseling in de rolverdeling verder zat hij dus ineens regelmatig jankend op de bank. En ontelbare drama's, zes paniekaanvallen en drie ambulanceritten verder (exclusief die van Lukas) viel dan eindelijk het kwartje: autistisch was niet alleen een woord maar de praktijk en we (hee!) trokken het dus niet.

Als je overspannen bent maak je niet de beste beslissingen en dan loop je op een gegeven moment tegen de feiten aan en dat was in ons geval de wetenschap dat we de zorg voor Lukas niet meer aankonden.

Wat ook heel goed helpt om het einde van een activiteit in te luiden en de start van een nieuwe zijn mandjes. Picto van de activiteit die klaar is in een mandje (bijv. ontbijt) en mandje boven op een plank. Dan blijft vanzelf de picto van bijv spelen over en daar is het dan tijd voor.
Speelgoed kun je ook aanbieden in mandjes/of doosjes.
Een mandje met kralen en een touw, is het teken dat Kim een ketting kan gaan rijgen. Is ze klaar, alles in het mandje en dan een mandje/doosje met bijv. puzzels aanbieden.
Zo creeer je overzicht.

Die lege tijd, die wij als "gewone" mensen gewoon invullen met bijv. tv kijken, boek lezen of domweg even opde bank hangen, is moordend voor autistische kindjes. Het ontbreken van structuur en voorspelbaarheid maakt dit soort kindjes onrustig.
Begin met een strakke planning, nu eten, straks tandenpoetsen, dan pyama aan. Later, als de structuur duidelijk is, want elke dag is hetzelfde, hoef je er minder strak aan vast te houden en zul je zien dat Kim de lege momenten tussen bijv. eten en tandenpoetsen zelf kan invullen door bijv. een puzzel te doen.
Zorg dat je altijd materiaal hebt liggen om "lege tijd" te overbruggen. Een mandje met puzzels, een mandje met tekenpapier en stiften etc etc.
Zie je dat Kim onrustig wordt denk dan na over de planning, is die concreet en zo nee, bied een mandje aan om die tijd voor haar in te vullen.

Ja je zult haar bezig moeten houden, en ja dat is uitermate vervelend soms, maar bedenk goed dat als je het niet doet zij zichzelf of Tyler zal kunnen verwonden in een vervelende poging om aandacht te krijgen. aandacht omdat zij gewoon geen raad weet met de situatie.

Wij hebben een (goedkoop) magneetbord van Ikea/Blokker whatever. Magneetknijpers of losse magneten worden vaak bijgeleverd. Picto's van school en van Sclera.BE uitgeprint, gelamineerd, en die hangen wij dan op het bord met magneetjes. Bord hangt op ooghoogte van Eva, midden in de kamer.
Maanden hebben wij haar aan de hand meegenomen naar het bord, elke keer weer als ze de vraag stelde "wat gaan we doen" (100x per dag).
Op een gegeven moment liep ze uit zichzelf naar het bord. Ook hier geldt: herhalen tot je er zelf simpel van wordt en op een gegeven moment valt het kwartje (meestal later als je hoopt )

Wij hebben voor een leerling op school (puber met ppd-nos) ook dagritmekaarten gemaakt.
Klein en voor op zijn grote map, zo weet hij precies wat er komt en wat hij mee moet nemen (per vak)
Doordat ook de lessen allemaal redelijk het zelfde verlopen bij mijn vak (helaas niet bij andere vakken) zien we dat hij het dit jaar heel goed heeft gedaan en het zoveel prettiger voor hem is. Ook de andere leerlingen varen er wel bij, VMBO-ers zijn vaak gebaat bij ritme, maar ja dat is ook voor sommige docenten lastig

Even een voor jullie geduld!
Echt hoor, ik vind mijn peuter nu soms al lastig en als het een beetje mee zit groeit hij er overheen, voor jullie duurt die fase een flink pak langer, al dan niet voor altijd...

Dat klinkt goed wendytje, jullie vakantie. Inderdaad lekker vaak gaan zwemmen dan. Het is er ook goed weer voor.

Oxy, ik vind dat zo knap, dat je het zo goed weet uit te leggen. Zo helder en duidelijk.


Ingrid, je moet dus echt wel de hele dag voorkauwen. En nee, dat is niet leuk en makkelijker en fijn. In het begin en later ook niet.. Maar Kim heeft er zoveel aan, zoveel behoefte aan duidelijkheid. En als jij die geeft, geeft zij weer rust terug.
En op 26 juli een evaluatiegesprek? Echt? Ik sta ver van jullie af, maar ik heb meer het idee dat jullie helemaal aan het begin van alles staan en zoveel hulp nodig hebben, dan is het echt niet goed om af te sluiten. Zeg dat ook. Vraag wat ze bedoelen met de picto's. Regel dat er thuis kortdurende ondersteuning komt (is gratis) van iemand die het voor doet en laat zien aan jullie.

Je zegt het mooi lily, dat het een lange weg is, die altijd duurt. En het is zwaar en niet makkelijk, maar het levert ook zoveel op om die duidelijkheid te hebben, dan kan ook weer zoveel rust teruggeven.
Wat goed dat hij een sova training gaat doen! Volgens de Goldstein methode?

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 19:53 schreef Lois het volgende:
Wij hebben een (goedkoop) magneetbord van Ikea/Blokker whatever. Magneetknijpers of losse magneten worden vaak bijgeleverd. Picto's van school en van Sclera.BE uitgeprint, gelamineerd, en die hangen wij dan op het bord met magneetjes.

Dit hebben wij ook

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 20:15 schreef YPPY het volgende:
Je zegt het mooi lily, dat het een lange weg is, die altijd duurt. En het is zwaar en niet makkelijk, maar het levert ook zoveel op om die duidelijkheid te hebben, dan kan ook weer zoveel rust teruggeven.
Wat goed dat hij een sova training gaat doen! Volgens de Goldstein methode?

god, dat weet ik eigenlijk niet eens?
We hebben een intake (samen met D) gehad en daarna een gesprek met wat we willen enzo maar Goldstein zegt me niks...

Trouwens, D is niet autistisch maar heeft ADHD en zijn stoornis is echt niet te vergelijken met die van bijvoorbeeld Eva of Lucas hoor.
Ik hoop niet dat het iemand stoort dat ik hier af en toe iets zeg.

Ik praat hier af en toe mee, omdat vooral de gevoelens van ons als ouders herkenbaar zijn maar onze situatie is minder "moeilijk" als die van anderen in dit topic.
_{Hoewel ik toch ook vaak gedrag wel herken.}

Ik geloof niet dat iemand zich er aan stoort hoor Lily, ik in ieder geval niet. Er is nl. ook geen minimum grens aan hoe moeilijk het moet zijn voor je hier iets mag zeggen ik vind het juist fijn om zoveel mogelijk ervaringen en verhalen te lezen.

Yppy de evaluatie is van de cursus. En dan kijken of en wat er verder voor hulp nodig is. Mooie stappenplan trouwens. Met klittenband is ook een idee.
Ik weet niet goed wat te zeggen verder. Ik heb nooit een vast ritme. Alleen natuurlijk opstaan en ontbijten, lunchen en avondeten. Dus is het wel raar als je nu ineens alles moet vastleggen terwijl je nog niet weet wat je gaat doen.

Ingrid, plannen als je dan niet gewend ben is gruwelijks moeilijk!

Maar ik neem aan dat kim nog niet klok kan kijken of wel?

Dan is het niet nodig om zo'n planning op tijd te maken, maar alleen de volgorde.

En de volgorde kun je zo maken dat die voor iedere dag het zelfde is..
met vaste eet/drink momenten

even een voorbeeldje:

aankleden
Ontbijt
spelen (invullen met die mandjes tip van lois)
fruit eten + drinken
naar buiten/boodschappen doen/wandelen
lunch
tyler slapen => voor kim mama tijd
koekje + drinken
naar buiten of zelf ingevuld spelen
kim tv kijken, mama tijd voor tyler of voor het koken
avond eten
kim papa tijd
douchen/omkleden
naar bed..

en als je dan een keer een dagje weggaat kun je dat tijdig aangeven met picto's, bijvoorbeeld door picknicken ipv eten, of foto's van het uitje ipv de gewone speel picto's.

Suc6, hopelijk kun je tot een werkbaar plan komen voor de vakantie, want op hoop van zegen de weken proberen te overleven lijkt me voor zowel jou als kim een drama worden.

Ingrid, ik was ook nooit van de vaste planning. Ik had altijd zoiets van, als ik naar de kinderboerderij wil, wil ik dat gewoon lekker spontaan kunnen doen. Niet alles vast willen leggen. Totdat ik er achter kwam dat elk uitstapje waarvan ik dacht dat het leuk was met de kinderen een drama werd. Daardoor was kindlief over de zeik, maar ik ook, want waarom kon het nou nooit eens gezellig zijn?!
Bij kindlief miste de duideljkheid wat ik van hem verwachte, maar ook, wat is nou gezellig? Dat is zo'n abstract iets. Kindlief had echt geen idee, voor iedereen is gezellig een ander woord met een andere betekenis.

Ik ben gaan kijken wat er nu mis ging. Zoals Oxy zo mooi zegt: vrije tijd is kliertijd.
Dus ben ik een planning gaan maken voor eerst 4 weken.
Per dag iets wat hij leuk vond, b.v. eendjes voeren. Dat kwam dan elke week een keer terug. Liefst op een vaste dag, dus dinsdag was eendjesvoer dag. Heel langzaam had zoonlief door dat we dat op dinsdag deden en verzamelde dan het weekend al wat brood(zorg dat ze niet hun eigen brood gaan uitsparen;)) Kwam oma op dinsdag spontaan op visite? Leuk, maar dan kon ze fijn mee naar de eendjes.
Na een maand kon ik voor mezelf bekijken wat wel werkte en waarvan ik dacht dat het anders moest.

Het is een heel proces, ook om zelf te bedenken dat je dingen MOET om ze bezig te houden. Je moet er voor jezelf ook een structuur in aan leren brengen. Ik heb wel eens verzucht: nou ik wil ook wel eens iets wel of niet. Maar als je merkt dat je kind er zoveel baat bij heeft, er zoveel duidelijkeid voor hem inzit, is het helemaal geen opgave meer.
Bedenk alsjeblieft dat ze het zelf gewoon niet kan, jij bent degene die het voor zal moeten doen.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 22:12 schreef franka het volgende:
Ingrid, ik was ook nooit van de vaste planning. Ik had altijd zoiets van, als ik naar de kinderboerderij wil, wil ik dat gewoon lekker spontaan kunnen doen. Niet alles vast willen leggen. Totdat ik er achter kwam dat elk uitstapje waarvan ik dacht dat het leuk was met de kinderen een drama werd. Daardoor was kindlief over de zeik, maar ik ook, want waarom kon het nou nooit eens gezellig zijn?!
Bij kindlief miste de duideljkheid wat ik van hem verwachte, maar ook, wat is nou gezellig? Dat is zo'n abstract iets. Kindlief had echt geen idee, voor iedereen is gezellig een ander woord met een andere betekenis.

Ik ben gaan kijken wat er nu mis ging. Zoals Oxy zo mooi zegt: vrije tijd is kliertijd.
Dus ben ik een planning gaan maken voor eerst 4 weken.
Per dag iets wat hij leuk vond, b.v. eendjes voeren. Dat kwam dan elke week een keer terug. Liefst op een vaste dag, dus dinsdag was eendjesvoer dag. Heel langzaam had zoonlief door dat we dat op dinsdag deden en verzamelde dan het weekend al wat brood(zorg dat ze niet hun eigen brood gaan uitsparen;)) Kwam oma op dinsdag spontaan op visite? Leuk, maar dan kon ze fijn mee naar de eendjes.
Na een maand kon ik voor mezelf bekijken wat wel werkte en waarvan ik dacht dat het anders moest.

Het is een heel proces, ook om zelf te bedenken dat je dingen MOET om ze bezig te houden. Je moet er voor jezelf ook een structuur in aan leren brengen. Ik heb wel eens verzucht: nou ik wil ook wel eens iets wel of niet. Maar als je merkt dat je kind er zoveel baat bij heeft, er zoveel duidelijkeid voor hem inzit, is het helemaal geen opgave meer.
Bedenk alsjeblieft dat ze het zelf gewoon niet kan, jij bent degene die het voor zal moeten doen.

Dat gevoel heb ik ook. Bijv op de dag zelf kijken wat voor weer het is en dan wellicht besluiten naar een dierentuin oid te gaan.
Hier is het meestal wel gezellig en gaat het goed. Maar dan het aankleden ed vooraf gaat juist moeizaam.
Ik hou me ook altijd voor dat ze het niet expres doet, ookal komt het zo over. Ze kan er niks aan doen.


Ze zijn trouwens wel dol op elkaar. Echte broer en zus, kunnen niet met en niet zonder elkaar.
Morgen gaat ze 's morgens naar de markt met mijn ouders en blijf dan even spelen. Stelden ze zelf voor. Expres alleen, zodat ze alle aandacht aan Kim kunnen besteden.

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 20:43 schreef lily het volgende:

...
Ik hoop niet dat het iemand stoort dat ik hier af en toe iets zeg.

...

Ben je mal, een hoop kinderen met een autistische stoornis hebben ook last van hyperactiviteit dus je weet nooit wat je oppikt van elkaar

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 22:12 schreef franka het volgende:
Ingrid, ik was ook nooit van de vaste planning. Ik had altijd zoiets van, als ik naar de kinderboerderij wil, wil ik dat gewoon lekker spontaan kunnen doen. Niet alles vast willen leggen. Totdat ik er achter kwam dat elk uitstapje waarvan ik dacht dat het leuk was met de kinderen een drama werd. Daardoor was kindlief over de zeik, maar ik ook, want waarom kon het nou nooit eens gezellig zijn?!
Bij kindlief miste de duideljkheid wat ik van hem verwachte, maar ook, wat is nou gezellig? Dat is zo'n abstract iets. Kindlief had echt geen idee, voor iedereen is gezellig een ander woord met een andere betekenis.

Ik ben gaan kijken wat er nu mis ging. Zoals Oxy zo mooi zegt: vrije tijd is kliertijd.
Dus ben ik een planning gaan maken voor eerst 4 weken.
Per dag iets wat hij leuk vond, b.v. eendjes voeren. Dat kwam dan elke week een keer terug. Liefst op een vaste dag, dus dinsdag was eendjesvoer dag. Heel langzaam had zoonlief door dat we dat op dinsdag deden en verzamelde dan het weekend al wat brood(zorg dat ze niet hun eigen brood gaan uitsparen;)) Kwam oma op dinsdag spontaan op visite? Leuk, maar dan kon ze fijn mee naar de eendjes.
Na een maand kon ik voor mezelf bekijken wat wel werkte en waarvan ik dacht dat het anders moest.

Het is een heel proces, ook om zelf te bedenken dat je dingen MOET om ze bezig te houden. Je moet er voor jezelf ook een structuur in aan leren brengen. Ik heb wel eens verzucht: nou ik wil ook wel eens iets wel of niet. Maar als je merkt dat je kind er zoveel baat bij heeft, er zoveel duidelijkeid voor hem inzit, is het helemaal geen opgave meer.
Bedenk alsjeblieft dat ze het zelf gewoon niet kan, jij bent degene die het voor zal moeten doen.

Mooi voorbeeld! Lukas is zo ook enorm vooruitgegaan. Elke dag op de minuut hetzelfde en vandaaruit werken. Het zit er nu zo ingebakken bij hem, dat hij zelf al begint te tellen: op de tweede dag dat ik niet naar het ODC ga, komt papa me halen en ga ik naar huis (en film kijken, fietsen, eten, spelen...). Alleen nogal lullig als hij ziek is of zoals laatst niet naar het ODC mocht omdat hij luizen had. Begon-ie te vragen op de tweede dag: "Papa komt zo?"

quote:

Elke dag op de minuut hetzelfde en vandaaruit werken. Het zit er nu zo ingebakken bij hem, dat hij zelf al begint te tellen: op de tweede dag dat ik niet naar het ODC ga, komt papa me halen en ga ik naar huis (en film kijken, fietsen, eten, spelen...). Alleen nogal lullig als hij ziek is of zoals laatst niet naar het ODC mocht omdat hij luizen had. Begon-ie te vragen op de tweede dag: "Papa komt zo?"

Dat is idd een nadeel van een strakke vaste planning. En toch weet je dat hij er baad bij heeft.

Het gaat mij vooral om het stukje wat vanuit Ingrid en Djees moet komen. Kim kan het zelf niet. Dan kan je als ouder nog zo denken 'ja dikke doei zo ben ik niet', maar je ziet je kind langzaamaan verzuipen, dat vind ik zo triest om te zien.
JIJ als ouder kan in elk geval proberen hem/haar die handvatten te geven. Daar heeft en kind "uit mijn perspectief" gewoon recht op.
Het fijne hierin is dat de hulpverlening je soms ook handvatten aan kan reiken waar jezelf niet bij stil gestaan hebt. Ook gesprekken met andere ouders van kinderen met ' is best eens lekker.
Alleen zal je voor jezelf echt na moeten denken wat je wel of niet wil en kan.

Vreselijk lijkt me dat, dat je zo moet vastleggen hoe de dag eruit gaat zien. Ik kan me best voorstellen dat niet iedereen dat kan.
Aan de andere kant, ik merkte dat de oudste van ons toen hij klein was, ook veel baat bij structuur en voorspelbaarheid had, toen ging dat bij mij vrijwel vanzelf... maar het is niet iets dat ik van nature heb.
Petje af voor de ouders

quote:

Op vrijdag 16 juli 2010 20:53 schreef Lois het volgende:
Ik geloof niet dat iemand zich er aan stoort hoor Lily, ik in ieder geval niet. Er is nl. ook geen minimum grens aan hoe moeilijk het moet zijn voor je hier iets mag zeggen ik vind het juist fijn om zoveel mogelijk ervaringen en verhalen te lezen.

haha, zo bedoelde ik het natuurlijk niet

maar meer gezien de topic titel, zeg maar

Ook hier is de vakantie begonnen

Manlief heeft een mooie kalender gemaakt aangezien de komende drie weken op ma, di en vrij K naar de dagbehandeling gaat en op do en vrij G ook. Heel simpel twee rijen voor ieder eentje. Vakken erop met de dagen van de week in de kleuren van de dagbehandeling (en voor G alvast om te wennen een helft van het vak gekleurd met de kleuren van de school waar hij na de vak. start). Een fototje van ons huis als ze thuis blijven erin en een plaatje van het diertje waar de groep naar genoemd is als ze daarheen gaan.

Dit biedt voor hun genoeg duidelijkheid. Tuurlijk ze zijn wel klierig van lege tijd maar op een klierig moment leiden we ze af met een activiteit die we aanbieden op de manier van Geef me de 5. Aangezien G een forse smak heeft gemaakt afgelopen weekend en veel hoofdpijn heeft zijn we afgelopen week binnen gebleven. Dat betekend voornamelijk tv kijken en met lego spelen. Af en toe kleuren aan tafel met magische kleurplaatjes (krassen en het plaatje komt tevoorschijn).

Die forse smak had tot gevolg dat hij een nachtje opgenomen is geweest in het ZH. G weet hier goed mee om te gaan (gelukkig) maar onze K is net een ongeleid projectiel sinds zondag. Net vuurwerk je steekt het aan en het schiet alle kanten op. Ondertussen is hij wel in een stralend humeur en dat scheelt. We kunnen er dan ook om lachen en laten hem op zulke momenten lekker buiten uitrazen. Er valt gewoon niet boos te worden op die boef

Ik gebruik het planbord van de hema. Ik pulk de plaatjes eraf en plak er dan gelamineerde scleraplaatjes op. Zo hangt er voor elke dag een hele reeks met plaatjes.
Voor het ochtendritueel gebruiken wij de timetotem.