(Ouders van) jonge kinderen met autisme deel 18

Ingrid, heel verstandig om het bij Accare te bespreken, hoe je met zoiets om moet gaan. Het is zo ontzettend, verschrikkelijk, heel erg belangrijk om juist bij kinderen met 'een etiketje' op 1 lijn te zitten in de opvoeding.

Ik vind het wel heel fijn van je ouders dat ze zich zo geinteresseerd opstellen, Ingrid. Ik denk dat je dat zeker moet aanmoedigen en waarderen.
Het is sowieso fijn als je bij mensen terecht kunt die meeleven en geinteresseerd zijn. Het is toch een drempel om over de problemen van je kind te praten en je eigen onmacht met sommige problemen. En zeker als je kind agressief is, is het extra moeilijk om erover te praten. Daarom vind ik de houding van je ouders heel betrokken. Ik heb een tijdlang het gevoel gehad dat ik met niemand over onze problemen kon praten. Alles wat ik zei werd weggewuifd. Dat is gelukkig nu over, maar het was echt een naar gevoel.

Misschien kennen jullie dit gedicht al. Ik kwam hem op een hyves tegen. Iig voor Kim erg toepasselijk.

Anders zijn is je anders voelen
dan de hele wereld om je heen...

Je anders voelen omdat niemand
jouw angsten begrijpt, voelt het of sta jij alleen...

Anders blij zijn met alle dingen die je ziet en die je
hoort heel uitbundig, zonder schaamte, niet geheel zoals het hoort.....

Anders verdrietig zijn , zo hevig, zo intens en zo gemeen overvallen door emoties sla jij dan soms wild om je heen...

Anders boos zijn omdat iets zomaar jou wereldje verstoort
een druppel op je hoofd, een beestje op je arm of een buurman die wat boort....

Anders zijn is anders voelen
dan de wereld waarin jij leeft
maar ik, ik houd jouw hand stevig vast
wanneer jou aarde weer eens beeft...

Heb je nog goede tips gehad bij Accare, Ingrid?

Nee. We doen het goed zo. Nog beter opletten. Proberen zo'n situatie te voorkomen.
Hun denken ook net zoals Lois en Mwana zeiden. Dus niet bewust om pijn te doen.
Verder ging het goed vandaag. Er was bij fruit eten geen appel. Vond ze niet zo leuk. We hebben haar aan tafel kunnen houden. Met de bal ging ook weer goed, Kim bleef er als enige bij, terwijl ze hevig werd afgeleid. En brood eten ging super. Alleen het opruimen bij het weggaan lukt niet goed.
Uiteindelijk kwam het goed. Volgende keer 5 minuten van te voren duidelijk zeggen dat we zo gaan opruimen, wie weet helpt het.
En complimenten geven en veel prijzen en het negatieve zo min mogelijk aandacht aan besteden werkt redelijk.

Hebben ze uitgelegd hoe je zo'n situatie kunt voorkomen Ingrid? Zeggen dat je beter op moet letten vind ik nogal makkelijk. Je bent hele dagen alleen met twee jonge kinderen, dus het is fijn als ze dat concreet uit kunnen leggen.

Wat zeiden ze toen Djeez vertelde over het 'trap-gebeuren'? Over dat hij het zelf heel lastig vindt om daarmee om te gaan?

Ik weet het niet, ben er natuurlijk bij, maar het klinkt een beetje 'wazig' zo, die ondersteuning. Hopelijk ervaren jullie het anders.

Ze wisten mij ervan te overtuigen dat Kim het echt niet expres deed, maar dat ze het eenvoudigweg niet inzag dat zoiets gevaarlijk kan zijn. We gaan nu op zoek naar tweede traphekje, opdat zo een twee barricade voor Kim ontstaat. Dit op aanraden van de hulpgroep

Kim is trouwens bij mijn ouders (toen we bij Kiro op bezoek waren) van de wc gevallen. Geen idee hoe ze dat voor elkaar kreeg. Is ze nog naar de hap geweest met mijn vader. Ws pols verrekt/licht gekneusd. Papa had een verbandje erom gedaan en dat vond de arts een goed idee. Hopelijk is dat het, denk het wel want ze gebruikt haar arm wel een beetje. Het zou nog een haarscheurtje kunnen zijn als ze last blijft houden.

quote:

Op maandag 7 juni 2010 22:22 schreef Djeez het volgende:
Ze wisten mij ervan te overtuigen dat Kim het echt niet expres deed, maar dat ze het eenvoudigweg niet inzag dat zoiets gevaarlijk kan zijn.

Fijn Djeez!
En wat sneu, dat ze gevallen is. Beterschap!

quote:

Op maandag 7 juni 2010 20:43 schreef YPPY het volgende:
Hebben ze uitgelegd hoe je zo'n situatie kunt voorkomen Ingrid? Zeggen dat je beter op moet letten vind ik nogal makkelijk. Je bent hele dagen alleen met twee jonge kinderen, dus het is fijn als ze dat concreet uit kunnen leggen.

Wat zeiden ze toen Djeez vertelde over het 'trap-gebeuren'? Over dat hij het zelf heel lastig vindt om daarmee om te gaan?

Ik weet het niet, ben er natuurlijk bij, maar het klinkt een beetje 'wazig' zo, die ondersteuning. Hopelijk ervaren jullie het anders.

Nee, je kunt het moeilijk voorkomen. Proberen het voor te zijn. Situaties goed inschatten. Lastig uit te leggen.
Volgende week komt de leidster langs om te praten over wat ze laatst had gefilmd. Dan wil ik het er nog over hebben. Bij de cursus heb je er iets minder tijd voor.
Als ik eraan denk zal ik wat stukjes huiswerk opschrijven, misschien is de cursus dan wat meer duidelijk.

quote:

Op maandag 7 juni 2010 22:22 schreef Djeez het volgende:
Ze wisten mij ervan te overtuigen dat Kim het echt niet expres deed, maar dat ze het eenvoudigweg niet inzag dat zoiets gevaarlijk kan zijn. We gaan nu op zoek naar tweede traphekje, opdat zo een twee barricade voor Kim ontstaat. Dit op aanraden van de hulpgroep

En de rest? Heb je erover gesproken hoe het voor jou is als ze stout/gemeen doet tegen Tyler? Hoe jij dan reageert en hoe jij voorkomt dat er iets gebeurd waar je later spijt van krijgt? Dat is ook belangrijk. Kim is een meisje met 'iets extra's' en daardoor wordt er van jou ook iets extra's verwacht.

quote:

Op maandag 7 juni 2010 22:35 schreef _Ingrid_ het volgende:

Als ik eraan denk zal ik wat stukjes huiswerk opschrijven, misschien is de cursus dan wat meer duidelijk.

Fijn! Je moet het zeggen hoor, als ik teveel doorzeur, ik vind zoiets zelf altijd erg interessant en ik denk dat andere ouders er misschien ook handige tips uit kunnen halen.

Herinner me maar, mijn hoofd staat er nu even niet naar.

Even een crosspost. Hoe leg je uit wat de dood is? Ze vraagt telkens naar Kiro. Ik wil wel eerlijk zijn, maar weet niet goed hoe ik dat nu het beste uit kan leggen. Zodat ze niet bang wordt.

Ingrid, dit gaat meer over rouw, maar mss staan er ook nog wel dingen in die kunnen helpen.
Evt. zou je bij de bibliotheek kunnen kijken of ze boekjes hebben mbt de dood om het aan de hand daarvan uit te leggen.
Kinderen en rouwverwerking

Heb je niet al eens iets van een dood vogeltje oid bij de hand gehad? Dat je het aan de hand daarvan uit kan leggen?

Die van dat dode vogeltje is een goeie. Zo heeft de psych mij ooit de dood van mijn moeder laten verwerken

Het is heel lastig, want 'alleen oude mensen gaan dood' gaat in dit geval niet op.
En 'soms zijn mensen heel ziek' is vaak veel te abstract, dat kan idd soms wel uitmonden dat ze bang worden als een van jullie eens flink de griep heeft.
Alleen zeggen 'soms liggen mensen in het ziekenhuis...' om ervoor te zorgen dat ze idd niet bang worden van een griepje is ook niet handig want stel je breekt eens een been...

Ik geloof dat ik dus zo veel mogelijk voorbeelden zou geven om niet per se een stereotype beeld aan te geven. Dus soms hele oude mensen, soms hele zieke mensen, en soms zo'n klein babietje als Kiro omdat er dingetjes in zijn lijfje stuk waren die niet meer te maken waren oid.
En dan met het voorbeeld van het vogeltje erbij proberen uit te leggen dat een vogeltje dan niet meer kan vliegen en fluiten en dat Kiro nu nooit meer kan spelen met zijn broertje en zusje etc. etc.
En dan 'moet' je nog voor jezelf uitmaken of je het over de hemel gaat hebben of dat je dingen als vlindertjes of sterretjes gaat gebruiken.


Ik weet het niet hoor, geen idee hoe ik dat aan zou pakken eigenlijk...

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 11:45 schreef Brighteyes het volgende:
omdat er dingetjes in zijn lijfje stuk waren die niet meer te maken waren oid.

Dit zou ik inderdaad zeggen. Soms gaat er iets stuk in je lijf. Heel veel kunnen de dokters maken, maar niet alles. Dan werkt je lijf niet meer en ben je dood. En dan zou je inderdaad nog (afhankelijk van niveau van het kind) kunnen vertellen wat er dan met je lijf (en eventueel je ziel) gebeurd.
Je kunt wel altijd denken aan die persoon. Of een foto bekijken.
Als een kind oud genoeg is, kun je ook zeggen dat dood niet weg hoeft te betekenen, een kind kan altijd met iemand praten over ... (vul in opa/oma/broerjte/zusje/familielid/lievelingsdier) en naar foto's kijken.

Ingrid:

Op www.autismeboek.nl en dan zoeken naar rouw komt er een boekje uit: moet ik nu huilen?

Wellicht ook te lezen in de bieb?

Bedankt voor de tips, hier kan ik wel wat mee. Ik ga ook nog bij de bieb kijken straks.

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 11:45 schreef Brighteyes het volgende:
....En 'soms zijn mensen heel ziek' is vaak veel te abstract, dat kan idd soms wel uitmonden dat ze bang worden als een van jullie eens flink de griep heeft.
Alleen zeggen 'soms liggen mensen in het ziekenhuis...' om ervoor te zorgen dat ze idd niet bang worden van een griepje is ook niet handig want stel je breekt eens een been...

Waarom zou je abstraheren (ai, is dat Nederlands? ), idd? Waarom niet 'gewoon': "Kiro was heel ziek. Kiro's lijfje kon niet meer beter worden. Kiro' werd steeds zieker en toen is hij dood gegaan. Dat betekent dat zijn lijfje voor altijd stuk is en helemaal niets meer doet". Als ik een beetje iets van autisme heb opgestoken, zou ze het zo juist niet te snel op andere mensen/zichzelf moeten betrekken, toch?

quote:

Op dinsdag 8 juni 2010 14:22 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Waarom zou je abstraheren (ai, is dat Nederlands? ), idd? Waarom niet 'gewoon': "Kiro was heel ziek. Kiro's lijfje kon niet meer beter worden. Kiro' werd steeds zieker en toen is hij dood gegaan. Dat betekent dat zijn lijfje voor altijd stuk is en helemaal niets meer doet". Als ik een beetje iets van autisme heb opgestoken, zou ze het zo juist niet te snel op andere mensen/zichzelf moeten betrekken, toch?

Ik denk dat dat wel het beste is idd. Ben idd bang dat ze het op zichzelf/ons betrekt.
Tussen de middag vroeg ze nog naar hem, of ik dacht dat hij de tekening wel mooi vond (paar dagen geleden opgestuurd). Vanavond met Djeez erbij gaan we het uitleggen.

Ik meld me ook in dit topic. Weliswaar heb ik zelf geen kind met autisme, maar wel mijn neefje.
Aangezien het voor de ouders soms lastig is om de aandacht te verdelen pas ik per week gemiddeld 3 dagen op hem.